சுகன்யா... 24

குமாரசுவாமி ஒரு வினாடி அவள் பேசியதை கேட்டதும் வாய்விட்டு சிரித்தார். பின் கேட்டார். "உன் சொல்வாவோட முழு பேரு என்னம்மா?"

"தமிழ்செல்வன்..ம்பா ... நீங்க எதுக்குப்பா நான் சொன்னதெல்லாத்தையும் கேட்டுட்டு சிரிக்கறீங்க"

"நானும் காதலிச்சுத்தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன். உங்கம்மாவும் நீ சொன்ன அத்தனை குறையும் என் மேல சொல்லியிருக்கா; உங்கம்மாவை கேட்டுப்பாரு; உண்டா - இல்லையான்னு; அதான் எனக்கு சிரிப்பு வருது?"

"ஆமா ... என் குழந்தையை ஏன் இப்ப அழுவ வெக்கறீங்க? உங்க கதையை இப்ப எவன் கேட்டான்?" சுந்தரி அவரை தன் கண்ணை உருட்டி பார்த்து முறைத்தாள். முறைத்துக் கொண்டே அவரிடம் சாய் கோப்பையை நீட்டினாள்.

"உன் ஆளோட அப்பா பேரு என்னடா செல்லம்? அவர் என்ன பண்றார்? சுந்தரி கொடுத்த டீயை வாங்கி அவர் ருசித்து உறிஞ்ச ஆரம்பித்தார்.



"சுந்தரி ... சாய் நல்லா இருக்குடி ... ஏலக்காய் நசுக்கிப் போட்டியா?" சொன்னவர் தன் பெண்ணின் காதில் மெதுவாக கிசுகிசுத்தார். இப்ப இந்த டீயைப் பத்தி நான் எதுவும் சொல்லலேன்னா, உங்கம்மா என் கிட்ட முறுக்கிக்குவா ... என் வயசு அம்பது ... உன் செல்வா வயசு இருபத்தஞ்சு..." குமார் மீண்டும் சிரித்தார்.

"கட்டிக்கிட்ட பொம்பளைகிட்ட எப்படி பேசணும்; அதுவும் எந்த நேரத்துல பேசணும்; எப்படி பேசக்கூடாது; என் மனைவியோட விருப்பங்கள், எதிர்ப்பார்ப்புகள்; என்னன்னு மெதுவாத்தான் எனக்கு புரிஞ்சுது; சின்ன சின்ன விஷயங்களுக்கு கூட, மே பீ ருட்டீன் இஷ்யூஸ், ஒரு தலையாட்டல், அவளை அப்ரிஷியேட் பண்ற மாதிரி; ஒரு சின்ன புன்முறுவல்; இந்த யுக்திகள், தந்திரங்கள், இதெல்லாம் கல்யாணம் ஆகி ரெண்டு வருஷம் கழிச்சுத்தாம்மா எனக்கும் புரிஞ்சுது; உன் செல்வாவும் இதையெல்லாம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா புரிஞ்சுக்குவாம்மா."

"மே பீ அவன் செல் - சிம் கெட்டுப் போய் இருக்கலாம்; ஆஸ்பத்திரியில இருக்கான்; ரீ சார்ஜ் பண்ண வேண்டி இருக்கலாம். ஏன் ... இன்ஸ்ட்ருமெண்ட் கூட திருடு போயிருக்கலாம்; உங்கிட்ட பேச நினைக்கும் போது வேற யாராவது கூட இருந்திருக்கலாம்... வெய்ட் ... பொறுத்துப் பாரு; நேத்துத்தான் அவனைப் பாத்து பேசியிருக்கே; கூட இருந்து இருக்கே; முழுசா ஒரு நாள் ஆகலே; அதுக்குள்ள அவன் உன் கிட்ட பேசலேன்னு கோபப்பட்டா எப்படி? ம்ம்ம்... டோண்ட் வொர்ரி! இந்த மாதிரி சின்ன சின்ன விஷயத்துக்கு எல்லாம் கவலைப்பட்டு, உன் வாழ்க்கையின் இனிமையான நேரத்தை வீணாக்கிடாதே."

"சரிப்ப்பா"

"அம்மா சொல்ற மாதிரி, நீ மட்டுமே நெருங்கி நெருங்கி போனாலும் அவனுக்கு உன் மேல ஒரு சலிப்பு வந்துடும்; நம்ம சுகன்யாதானே ... இட்ஸ் ஓ.கே அப்படின்னு எடுத்துக்குவான்; பழக பழக பாலும் புளிக்கும்ன்னு ஏன் சொல்றாங்க? நம்ம உடம்புக்கு வெய்யிலோட சூடு தேவை; அதுக்காக வெயில்ல நின்னு உடம்பை சுட்டுக்கறதா?கூடாது; வாழ்க்கையில புத்தர் சொன்ன மிடில் ஆஃப் த ரோட் ஆட்டிட்யூட் வெச்சுக்கணும்"

"இப்ப நீங்க அவ காதுல என்னைப் பாத்து பாதது என்ன முணுமுணுக்கிறீங்க?" சுந்தரி போலியான கோபத்துடன் அவர்களை நெருங்கினாள்.

"உன்னைப் பத்தி பேசிட்டு, திரும்பவும் நான் எங்கே போறது?

"சரிப்பா ... நீங்க சொல்றது எனக்கு புரியுது."

"குட் கேர்ள் ... அவன் அப்பாவைப் பத்தி சொல்லிக்கிட்டிருந்தே நீ"

செல்வாவோட அப்பா பேரு நடராஜன்; அவரு சீஃப் அக்கவுண்ட்ஸ் ஆபிசரா, கங்கூலி அண்ட் கங்கூலிங்கற, ஒரு ஃப்ரைவேட் கம்பெனியில வொர்க் பண்றார். அவரோட அம்மா பேரு மல்லிகா, ஹவுஸ் மேக்கரா இருக்காங்க; செல்வா தங்கை பேரு மீனாட்சி; செல்லமா அவளை மீனான்னு கூப்பிடுவாங்கப்பா."

"ஒரு தரம் நான் அவகிட்ட அவசரப்பட்டு சண்டை போட்டுட்டேன். ஆனா அவ இப்ப எனக்கு நல்ல ஃப்ரெண்டுப்பா; ரொம்ப ரொம்ப ஸ்வீட் கேர்ள்ப்பா; அவங்க இந்திரா நகர்ல, சொந்த வீட்டுல இருக்காங்க. எனக்காக அவங்க வீட்டுல அவங்க அம்மாகிட்ட சண்டை போட்டு இருக்கா. அவங்க கார் வெச்சிருக்காங்க." சுகன்யாவும் தன் டீயை உறிஞ்ச ஆரம்பித்தாள்.

சுகன்யா, நடராஜன் பேரையும், அவர் குடும்பத்தினர் ஒவ்வொருத்தரின் பேரையும் சொன்னபோது, குமாரசுவாமி ஒரு நிமிடம் திகைத்துத்தான் போனார். ஆண்டவா, நீ எப்படியெல்லாம் என் வாழ்க்கையில விளையாடறே? இதுக்கு என்ன அர்த்தம்? சில வினாடிகள் அவர் மவுனமாக இருந்தார்.

"என்னங்க, ஒரு விஷயம் நான் சொல்ல மறந்துட்டேங்க. ஹாஸ்பெட்டல்ல செல்வாவுக்கு நினைவு வந்தவுடனே முதல்ல அவன் வாயில வந்த வார்த்தையே "சுகன்யா". "சுகன்யாவை நான் பார்க்கணும்." நம்ம சுகன்யாவைத்தான் முதல்ல பாக்கணும்ன்னு அவன் சொன்னதா டாக்டர் சொன்னார்."

"கடைசியா நானும் ரகுவும் ஐ.சீ.யூவுல அவனைப் பார்க்க போனோம். எங்க எதிர்லேயே, நம்ம சுகா கையை எடுத்து தன் மார்ல வெச்சிக்கிட்டாங்க. அவனால அப்ப பேசவே முடியலை. வலியில துடிச்சிக்கிட்டிருந்தான். அவன் கண்களை பாத்தேன். அதுல பொய், பாசாங்கு எதுவும் இல்லைங்க. அப்ப அந்த நேரத்துல, நம்ம பொண்ணு அவன் பக்கத்துல இருக்கறதைத்தான், அவன் விரும்பறான்னு அவன் மூஞ்சியில எழுதி ஒட்டியிருந்துதுங்க. அந்தப் பையன் நம்ம பொண்ணை நிஜமாவே கல்யாணம் பண்ணிக்க விரும்பறான். சும்மா டயம் பாஸ்க்காக நம்ம பொண்ணு பின்னால சுத்தலீங்க. இது என்னோட ரீடிங். "

"உன் பொண்ணு அவனை ஆசைபட்டுடாளேன்னு சொல்லாதே. அவனை உனக்கு நிஜமா பிடிச்சிருக்கா?"

"ஆமாங்க ... எனக்கு அவனை பிடிச்சிருக்குங்க."

"ரகு என்ன சொல்றான்"

"அவனுக்கும் செல்வாவை பிடிச்சிருக்குங்க."

"அப்ப நடராஜனைப் பாத்து முடிவா என்ன சொல்றீங்கன்னு கேட்டுடட்டுமா?"

"நீங்க இப்படி ஒரே வழியா அவசரப் பட்டா எப்படீங்க? நீங்க இன்னும் அவனை பாக்கலையே?"

"சுந்து ... சுகன்யாவுக்கு செல்வாவைப் பிடிச்சிருக்கு; இப்பத்தான் உன் பொண்ணு தெளிவா சொன்னா நான் வேற யாரையும் கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன்னு; அந்த பையனுக்கும் நம்ம சுகாவை பிடிச்சிருக்கு; செல்வாவோட அப்பாவுக்கும் நம்ம பொண்ணை பிடிச்சிருக்குன்னு நீ சொல்றே; அவனோட அம்மாவை அவன் தான் கன்வின்ஸ் பண்ணணும். "

"உங்க எல்லோருக்கும் அவனைப் பிடிச்சிருக்கு. அதனால செல்வாவை எனக்கு பிடிச்சவனா நானும் ஏத்துக்கறேன்; அவ்வளவு தானே? யாருகிட்ட தான் குறையில்லை? சுகன்யா அவன் கிட்ட இருக்கற குறைகள்ன்னு சொன்னதெல்லாம் ரொம்ப ரொம்ப சின்ன விஷயங்கள்; வாழ்க்கையில அடிபட்டா, அவன் போக்கும் கொஞ்சம் கொஞ்சமா மாறிடும்."

"அப்பா நீங்களும் அவரை ஒரு தரம் பாத்துட்டு உங்க விருப்பத்தைச் சொல்லுங்கப்பா; அப்பத்தான் எனக்கு சந்தோஷமா இருக்கும்.." சுகன்யா அவர் கையை பிடித்துக்கொண்டாள்.
"சுகா, இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல அவனைத்தான் நான் பார்க்கப்போறேன்."

"அப்பா நீங்க என்ன சொல்றீங்கப்பா?"

சுகன்யாவும், சுந்தரியும் அவர் சொன்னதைக் கேட்டு ஒரு வினாடி திகைத்தார்கள். சுகன்யாவுக்கு தன் தகப்பன் என்ன சொல்கிறார் என சுத்தமாகப் புரியவில்லை.

"சுகா! இன்னைக்கு நடக்கறதெல்லாம், சினிமாவுல; சீரியல்ல; நான் படிக்கற கதைகள்ல்ல வர்ற மாதிரி விசித்திரமா இருக்குன்னு, நீ காலையில சொன்னே; இப்ப நான் சொல்றேன், உண்மையிலேயே நேத்துலேருந்து என் வாழ்க்கையில, ஒண்ணு பின்னால ஒண்ணா நடக்கற நிகழ்ச்சிகளை பாக்கறப்போ, எனக்கும் நீ சொன்ன அந்த எண்ணம்தான் வருது."

"புரியற மாதிரி சொல்லுங்க" சுகன்யாவும், சுந்தரியும் ஒரே குரலில் பேசினார்கள்.

"சுகா, கங்கூலி அண்ட் கங்கூலிங்கற கம்பெனியிலத்தான் நான் ப்ராஞ்ச் மேனேஜரா இருக்கேன். அந்த நடராஜன் என் கீழத்தான், என் கம்பெனியிலத்தான், சீஃப் அக்கவுண்ட்ஸ் ஆஃபீசரா வொர்க் பண்றார். ரொம்ப நேர்மையான மனுஷன். கை ரொம்ப ரொம்ப சுத்தம். கம்பெனி பணத்துல, ஒரு பைசா வீணா செலவு பண்ண விட மாட்டார். அவர் கையெழுத்து இருக்கற பேப்பர் எங்கிட்ட வந்தா, நான் படிக்காமலே கையெழுத்துப் போடுவேன் ... அப்படி ஒரு சுத்தமான மனுஷன். நேத்து ராத்திரி நான் அவர் வீட்டுலத்தான் டின்னர் சாப்பிட்டேன். "

"மல்லிகா என்னை அவங்க புருஷனுக்கு ஆபீசரா பார்க்கலை. தன் கணவரோட ஒரு நல்ல நண்பராகத்தான் என்னை நடத்தினாங்க. மல்லிகாவும், அவங்க பொண்ணு மீனாவும் மனசார நேத்து ஓடி ஓடி என்னை உபசரிச்சாங்க. அந்தம்மாவுக்கு கை மட்டும் தாராளமில்லே, அவங்க மனசும் தாராளமானதுன்னுத்தான் நான் நினைக்கிறேன்."

"நிஜமாவே நீங்க சொல்ற இந்த விஷயம் எனக்கு ரொம்ப ரொம்ப ஸ்ட்ரேஞ்சாத்தான் இருக்குப்பா ..."

"அவங்க பையன் தமிழ்செல்வன், ஒரு ஆக்ஸிடெண்ட்ல அடிபட்டு ஆஸ்பத்திரியில இருக்கறதா அவங்க வீட்டுக்கு போனதுக்கு அப்புறம் தான் எனக்கு தெரியவந்தது. இந்த மாதிரி இக்கட்டான சமயத்தில அவங்க வீட்டுக்கு போனதுக்காக நான் ரொம்ப வருத்தப்பட்டேன். மீனாவும், மல்லிகாவும் பகலெல்லாம், உன் செல்வா கூட இருந்துட்டு, நான் சாப்பிட வரேன்னு நடராஜன் சொன்னதும், அவனை தனியா விட்டுட்டு, எனக்காக வீட்டுக்கு வந்து விருந்து தயார் பண்ணியிருக்காங்க."

"ஒரு பானை சோத்துக்கு ஒரு சோறுதான் பதம் பாக்கணும்மா. நான் நடராஜனை பர்ஸனலாவும், அவருக்கு நான் ஆஃபீசருங்கற ஹோதாவிலேயும் அஞ்சு வருஷமா பதம் பாத்துக்கிட்டு இருக்கேம்மா. அவர் மகன் செல்வாவை நான் பதம் பார்க்க வேண்டாம்மா .. அவனும் உன்னை மாதிரி சின்னப் பையன் தானேம்மா... அனுபவமில்லாதவன்தானே ... நாளடைவில அவனுக்கும் பக்குவம் வந்துடும்; எல்லாம் சரியா போயிடும். கவலைப் படாதே."

"யாரோ உள்நோக்கத்தோட உன்னைப் பத்தி சொன்னதை வெச்சி மல்லிகா உன்னைத் தவறா மதிப்பிட்டிருக்கலாம். அவங்க வீட்டுல போய் நீ வாழணும். உனக்காக நான் அவங்க கிட்ட, உன் தந்தையா போய் ஒரு தரம் பேசிப் பார்க்கிறேன். அவங்க மனசுல உன்னைப் பத்தி இருக்கற தப்பான அபிப்பிராயத்தை மாத்த நான் முயற்சி பண்றேன். நீ நல்லா இருக்கணும்ன்னு உங்கம்மா நினைக்கிற மாதிரி அவங்க தன் பிள்ளைக்கு ஒரு நல்ல பெண் மனைவியா வரணும்ன்னு நெனைக்கறதுல தப்பே இல்லை. "

"அப்பா ... ரொம்ப தேங்க்ஸ்ப்பா ..."

"எதுக்கும்மா ... தேங்க்ஸ் ...?

"நீங்க செல்வாவை பார்க்காமலே அவரை உங்க மாப்பிளையா ஏத்துக்கறேன்னு அப்ரூவ் பண்ணதுக்குதாம்பா ... இந்த நிமிஷம் நான் ரொம்ப ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேம்பா. நீங்க அவரைப் பாத்துட்டு சொல்லுங்கப்பா - என் செலக்ஷன் எப்படீன்னு"

"சுந்தரி ... நீ சிம்பிளா ஒரு சமையல் பண்ணி வைம்மா; நான் அந்தப் பையனை பார்க்க வர்றதா சொல்லியிருக்கேன். எனக்காக நடராஜன் அங்க ஆஸ்பத்திரியில காத்துக்கிட்டு இருப்பார். திரும்பி வந்து நான் இன்னைக்கு உன் கையாலத்தான் சாப்பிடப் போறேன்; சாப்பிட்டுட்டு இங்கேயே தங்கிட்டு, நாளைக்கு காலையில அம்பாளை கட்டாயம் தரிசனம் பண்ணியே ஆகணும்..."

"சரிங்க ..."

"சுகா, நீயும் என் கூட வர்றயாமா?"

"எதுக்குங்க ... தினம் தினம் இவ அங்க ஏன் போகணுங்க; நீங்க மட்டும் போய்ட்டு வாங்களேன் ..." சுந்தரி குறுக்கிட்டாள்.

"அப்பா .. நிஜம்மாத்தான் கூப்பிடறீங்களா? ... இல்ல கிண்டல் பண்றீங்களா?"

"அயாம் சீரியஸ்; நாட் ஜோக்கிங்..."

"எனக்கும் அவரைப் பார்க்கணும் போல இருக்குப்பா; நேத்துலேருந்து அவர் என் கிட்ட போன் பண்ணி பேசவே இல்லே; அம்மா வேண்டாம்ன்னு சொன்னதால நானும் பேசலை; நான் அவருகிட்ட பேசவே கூடாதுன்னு மதியானத்துலேருந்து நினைச்சிக்கிட்டு இருந்தேன்; இப்ப நேராப் பாத்து சண்டை பிடிக்கணும்ன்னு ஆசையா இருக்குப்பா?" அவள் சிரித்தாள்.

"சுகா ... என்னடிப் பேசறே நீ; நீ அடிக்கற கூத்து கொஞ்சம் கூட நல்லாயில்லே; எனக்கு கோபம் வர மாதிரி நடந்துக்காதே; உன் அப்பா பக்கத்துல இருக்காருன்னு ரொம்ப துள்ளாதே; கொஞ்சம் அடங்குடி; சும்மா அந்த பையன் கிட்ட தொட்டதுக் கெல்லாம் சண்டை போட வேணாம்ன்னு நான் சொல்றேன்; அவனை நீ ஏதாவது சொல்லுவே; அவன் உன்னை ஏதாவது கேப்பான்; அப்புறம் நீ முஞ்சை தூக்கி வெச்சிக்கிட்டு அழுது புலம்ப வேணாம். நீ இப்ப அங்க போக வேண்டாம். உன் நல்லதுக்குத்தான் நான் சொல்றேன். பெரியவங்க சொல்றதை நீ கேளு. இந்த ஸ்வீட், காரம், மல்லிப்பூவை எடுத்துகிட்டு போய் வேணி கிட்ட குடுத்துட்டு வா. அவ பால்கோவான்னா, உயிரை விடறா ... " சுந்தரி குரலை உயர்த்தி தன் பெண்ணை முறைத்தாள்.

"சரி ... சரி ... நீ பாட்டுக்கு கத்தாதே ... நீயும் தான் உன் வீட்டுக்காரர் பக்கத்துல இருக்காருன்னு ரொம்பத்தான் துள்ளி தொப்புன்னு குதிக்கறே" ஸ்வீட் வைத்திருந்த தட்டை எடுத்துக் கொண்ட சுகன்யா கோபத்துடன் முனகிக்கொண்டே தட தடவென கீழ் போர்ஷனுக்கு ஓடினாள்.

"மெதுவா போடி ... விழுந்து கிழுந்து வெக்காதே .." சுந்தரியின் குரல் அவள் காதில் விழவேயில்லை.... 
"சுந்து ... குழந்தையை ஏண்டி இப்படி வெரட்டறே?"

"நீங்க சும்மா இருங்க; இப்படி கண்ணுல எண்ணையை ஊத்திகிட்டு நான் அவ பின்னாடி நிக்கும் போதே, அவ என்ன வேலை பண்ணி வெச்சிருக்கான்னு உங்களுக்குத் தெரியுமா?"

"அப்படி என்னடி பண்ணிட்டா? அவளுக்கு புடிச்ச பையனை கல்யாணம் பண்ணிக்கறேன்னு சொல்றா ... அவ்வளவுதானே?"

"அது வரைக்கும் தான் உங்களுக்குத் தெரியும்" சுந்தரி தன் முகத்தை தன் தோளில் இடித்துக்கொண்டாள்.

"சுந்து, நீ ஏன் சுகன்யாவை என் கூட வர வேணாங்கறே?" தன் அருகில் உட்க்கார்ந்திருந்த சுந்தரியின் தோளில் தன் கையைப் போட்டுத் தன்னருகில் இழுத்தார்.

"சும்மா என்னை ஏன் ஏன்னு கேக்காதீங்க ..." சுந்தரி விட்டத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

"இவங்க ஒருத்தரை ஒருத்தர் தொட்டு பழகிட்டாங்கன்னு சொன்னே ..." அவர் அவள் முகத்தை தன் புறம் திருப்பி கன்னத்தில் மென்மையாக முத்தமிட்டார்.

"அதனாலத்தான்... மேல மேல இவங்க தப்பு பண்ண வேணாம்ன்னு சொல்றேங்க ..."

"ம்ம்ம் ... இவங்க நெருக்கம் எது வரைக்கும் போயிருக்கு? உனக்கு எதாவது தெரியுமா?"

"நாமும் தான் காதலிச்சோம் ... ஆன கல்யாணம் ஆகற வரைக்கும் நாம ரெண்டு பேரும் உதட்டுல கூட முத்தம் கொடுத்துக்கிட்டது கிடையாது ... ஒருத்தர் கையை ஒருத்தர் பிடிச்சுக்கிட்டு நடப்போம் ... அதுவே நம்ம காலேஜ்லே பெரிய விஷயமா நம்ம ஃபெரெண்ட்ஸ்ங்க பேசினாங்க; கிராமத்துல குசுகுசுன்னு பேசிகிட்டாங்க; ஒரு தரம் கோவில் மதிலுக்குப் பின்னால முத்தம் குடுக்கறேன்னுட்டு என் கன்னத்தை கடிச்சீங்க. எனக்கு வலி உசுரு போச்சு; உங்களுக்கு அப்ப ஒழுங்கா முத்தம் குடுக்கக் கூட தெரியாது. நம்ம நெருக்கம் இவ்வளவுதான். " அவள் உரக்க சிரித்தாள்.

"ம்ம்ம் .... கிட்ட வாயேண்டி ... முத்தம்ன்னா எப்படி குடுக்கணும்ன்னு இப்ப காட்டறேன் ... பழசெல்லாம் சொல்லி உன் பையனை கிளப்பறயேடி?" உற்சாகமான குமார் தன் கையை அவள் இடையில் தவழ விட்டார்.

"ஆமாம் .... நான் தான் கிளப்பறேன் அவனை" அவள் கை அவருடைய லுங்கியை சிறிதே விலக்கி அவரின் உறுப்பைத் தேடியது.

"இப்பவும் நீ கிட்ட வந்ததும் அவன் கிளம்பறானேன்னு சந்தோஷப் படு. உனக்கு வேணுமாடி?"

"ஹூகூம்ம்ம் .... இப்ப வேணாம்"

"அப்புறம் கையை ஏன் உள்ளே விடறே?"

"ச்சும்ம்மாத்தான் ....எப்படீருக்கான்னு பாக்கறேன்."

"எல்லாம் தயாராத்தான் இருக்கான்"

"ச்ச்சை ... பேசற பேச்சைப் பாரு ...ஒரு வயசுக்கு வந்த பொண்ணுக்கு அப்பனாவா பேசறீங்க.."

"நீ மட்டும் என்ன ... ஆம்பளை லுங்கிக்குள்ள கையை வுட்டுட்டு பேச்சா பேசறே? சுந்து ... நான் தயார்டி ... நீ தயாரா அதை சொல்லுடி?"

"இப்ப வேண்டாங்க ... ராத்திரிக்கு வெச்சிக்கலாமே எல்லாத்தையும்" அவள் சட்டென நீண்டப் பெருமூச்சுடன் அவர் உதடுகளில் முத்தமிட்டாவாறே அவர் தடியை மெதுவாக தடவி விட ஆரம்பித்தாள்.

" சுந்து ... நீ சுகாவைப் பத்தி ஏதோ சொல்லிக்கிட்டிருந்தே?"

"அந்த பையன் டிரான்ஸ்ஃபர் ஆனதும், பாண்டிசேரிக்கு போறதுக்கு முன்னே வந்து இருக்கிறான். அவனும் சுகன்யாவும் இங்க தனியா இருந்திருக்காங்க ..." சுந்தரி கணவனை நெருங்கி அவர் தொடையில் தன் தொடை உரச உட்க்கார்ந்தாள்.

"ம்ம்ம் ... இதெல்லாம் உனக்கு எப்படித் தெரியும்? வேணி வீட்டுல யாரும் இல்லையா அப்போ? சுந்தரியின் இடையில் விளையாடிக்கொண்டிருந்த குமாரின் கை மெதுவாக அவளின் மார்பை நோக்கி நகர்ந்தது.

"நீங்க உங்க கையை வெச்சிக்கிட்டு சும்மா இருங்க ... நீங்க கிளம்பினது போதும் ... என்னையும் கிளப்பி விட்டுடாதீங்க .... அப்புறம் என்னால பொறுக்கமுடியாது ... நடுவுல கீழே போனவ திரும்பி வந்து தொலைச்சிடப் போறா.."

"சரி... சரி ... நீ அவனை ரொம்ப குலுக்காதே ... வந்துடப் போறான் ... சுந்தரியின் கைக்குள் அடங்காமல் அவன் திமிறிக் கொண்டிருந்தான். ம்ம்ம் .... நல்ல்லா இருக்குடி .. மஜாவா இருக்க்குடி ... மெதுவா தடவி குடும்ம்மா"

"இப்ப வரவேணாமா உங்களுக்கு?"

"இல்லே ... எனக்கு உனக்குள்ளத்தான் வரணும் ..."

"சர்ர்ரிங்க ... ஆனா இப்ப அது முடியாது ... அவள் தன் கையை அவர் தடியை விட்டு அவசரமாக விலக்கினாள் .."
சுகன்யா, வேணியைப் பார்க்கப் போனால், குறைந்தது ஒரு மணி நேரத்துக்கு அவர்கள் அரட்டை கச்சேரி நீடிக்குமென, சுந்தரிக்குத் நன்றாகத் தெரியும். சுந்தரி அவர் பிடியிலிருந்து விலகி எழுந்து, வெளிக்கதவை இலேசாக ஒருக்களித்து மூடினாள். திரும்பி வந்தவள் சோஃபாவில் உட்க்கார்ந்து கொண்டு, தன் கணவனை சோஃபாவுக்கு வருமாறு தன் கண்களால் அழைத்தாள். அருகில் வந்து அமர்ந்தவரை இழுத்து தன் மடியில் போட்டுக்கொண்டாள். அவர் தலை முடியை தன் வலது கையால் கலைத்து விளையாடத் தொடங்கினாள்.

"அப்புறம்?" குமார் சிறிதே கலக்கமான முகத்துடன் தன் மனைவியைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

"அப்புறம் என்னா ... அப்புறம்?" சுந்தரி குறும்பாக சிரித்தாள்.

"இல்லடி ... எது வரைக்கும் இவங்க நெருக்கம் போயிருக்குன்னு கேக்கிறேன்."

"ம்ம்ம் ... அதுவா ... அவளை ஏன் வெரட்டறேன்னு கேக்கறீங்களே .. அவதான் ... உங்க ஆசைப் பொண்ணு, தன் ரவிக்கையை அவுத்துட்டு, இடுப்புத் துணியோட அவன் மடியில உருண்டு இருக்கா.."

"ம்ம்ம் ... வேற எதுவும் தப்பா நடந்துடலேயே?" அவர் தொடை நடுவில் எழுந்து ஆடிக் கொண்டிருந்தவன் அவள் சொன்னதைக் கேட்டதும் இலேசாக தளர ஆரம்பித்தான்.

"யாருக்குத் தெரியும்? அந்த ஆண்டவனுக்குத்தான் வெளிச்சம் ... உங்களை மாதிரித்தான் நானும் என் மனசு பதை பதைச்சு போய் இவளைக் கேட்டேன்; எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சா உங்களுக்குள்ளேன்னு?"

"அம்மா என்னை நம்பும்மா ... சாமி மேல சத்தியமா, முத்தம் மட்டும்தான் கொடுத்துக்கிட்டோம். நான் பண்ணது தப்புதாம்மா ... இதுக்கு மேல எங்களுக்குள்ள ஒண்ணும் நடக்கலேன்னு என் மடியில படுத்துக்கிட்டு ஓன்னு அழுதா."

"வயசுக்கு வந்த பொண்ணு. பாத்து பாத்து மார்ல போட்டு வளர்த்தேன். அவளை நான் அடிக்கவா முடியும். அந்த பையன் நல்ல குடும்பத்துல பொறந்தவனா இருக்கப் போய், என்ன நெனைச்சானோ ... அந்த பையனே சட்டுன்னு நெகிழ்ந்து கிடந்த புடவையை எடுத்து இவ மேல போத்திட்டு, இது போதும் "சுகு" ன்னுட்டு நகர்ந்து உட்க்கார்ந்துகிட்டானாம்."

"சுகு"வா ..."

"எல்லாம் உங்களுக்கு விளக்கமா சொல்லணுமா? உங்க பொண்ணை அவன் "சுகு" ன்னு செல்லமா கூப்புடுவானாம்."

"யார் சொன்னது இதெல்லாம் உனக்கு?"

"உங்க பொண்ணேதான் சொன்னா ..."

"எல்லாத்துக்கும் மேல அந்தப் பையன் செல்வாவும், சுகன்யாவை நான் கை விட மாட்டேன். அவ ரொம்ப நல்லப் பொண்ணும்மா; அவளை நான் தொட்டு பழகிட்டேன்னு, இவ கூட தனியா இருந்ததை தன் அம்மா கிட்ட சொல்லி அழுதானாம்."

"அடப் பாவி மவனே... இவன் என்ன லூசாடி?"

"ம்ம்ம் ... இப்ப பாக்கப் போறீங்களே ... அப்ப கேளுங்க அவனை ... இதையெல்லாம் உன் ஆத்தாக்கிட்ட சொல்லலாமாடான்னு?" அவள் சிரித்தாள்.

"உன் பொண்ணு அவனுக்கு மேல ... லூசுடி ... அவனை ஏன் இங்க கூப்பிட்டா?"

"மல்லிகா ரொம்பவே ட்ரெடிஷனல் லேடியாம் ... கல்யாணத்துக்கு முன்னேயே சுகன்யா இப்படி உன் கூட தனியா இருந்து இருக்கான்னா, அந்த பொண்ணுக்கு உடம்புல எவ்வளவு அரிப்பும், கொழுப்பும் இருக்கும்ன்னு நம்ம பொண்ணை ஏசினாங்களாம். "

"நீங்க சொல்ற மாதிரி அந்த மல்லிகாவும் நல்லவங்களாத்தான் இருக்கணுங்க; ஏண்டா அந்த சுகன்யாதான் புத்தியில்லாம, அவ ரூமுக்கு உன்னைக் கூப்பிட்டா, நீ ஏண்டா போனே? போனதுமில்லாம, அவ துணியை வேற அவுத்து இருக்கே; அந்த கூறு கெட்டவளும் அந்த நேரத்துல உன்னைத்தடுக்கல; உனக்கும் ஒரு தங்கச்சி இருக்கான்னு ஒரு நிமிஷம் யோசனைப் பண்ணியா? நம்மப் பொண்ணுகிட்ட எவனாவது இப்படி நடந்தா நாம சும்மா இருப்போமான்னு புள்ளை முடியை புடிச்சு உலுக்கினாளாம்? நான் வளர்த்தப் புள்ளையாடா நீன்னு கூவினாளாம்."

"நான் சொன்னேன்லா? அந்த மல்லிகாவுக்கு நல்ல மனசுன்னு?" குமார் முகத்தில் திருப்தியுடன் பேசினார்.

"சுகன்யா மாதிரி எடுபட்டவ ஒருத்தி, என் மருமவளா என் வீட்டுக்குள்ள வரக்கூடாது. உன் பொண்டாட்டியைப் பாத்து, என் பொண்ணு எந்த தப்பும் பண்ணிடக்கூடாது; எனக்கு அந்தப் பொண்ணை சுத்தமா பிடிக்கலை; ஆனா அவளை இந்த அளவுக்கு அவுத்துப் பாத்துட்டே, நீ அவளை கட்டிக்கறதுதான் நியாயம். நீ அவளை தாராளமா கல்யாணம் பண்ணிக்கோ. ஆனா அதுக்கப்புறம் என்னை மறந்துடு. அவளை கூப்பிட்டுக்கிட்டு இந்த வீட்டுக்குள்ள வந்து உறவு கொண்டாடற வேலையெல்லாம் வேண்டாம்ன்னு கூச்சல் போட்டாங்களாம்."



" டேய் செல்வா, நீ பண்ணிட்டு வந்து இருக்கற வேலைக்கு, அந்த பொண்ணு வீட்டுலேருந்து, எவனும் என் வீட்டு வாசல்ல வந்து கூவக்கூடாது. நான் ஒரு பொண்ணைப் பெத்து வெச்சிருக்கேனன்னு நடராஜன் சொன்னாராம்; என் பொண்ணு கழுத்துல ஒழுங்கா தாலி ஏறணும். ஒழுங்கு முறையா அந்த பொண்ணு கழுத்துல தாலி கட்டற வழியைப் பாரு; இது தான் எனக்கு தெரிஞ்ச ஞாயம்ன்னு சொல்லிட்டு அந்த எடத்தை விட்டே எழுந்து போயிட்டாராம்."

"இந்த கதையெல்லாம் அந்த பையன் தங்கச்சி மீனாதான் அழுதுகிட்டே ஆஸ்பத்திரியில எங்கிட்டே சொன்னா. செல்வா, ஏதோ அவசரப்பட்டு உங்க வீட்டுக்கு வந்து, தனியா இருந்த சுகன்யாகிட்ட தப்பு பண்ணிட்டான். ஆனாஅவன் நல்லவன்; நீங்க அவனை பொம்பளை பொறுக்கின்னு தப்பா நினைச்சுடாதீங்கன்னு என் கையை பிடிச்சிக்கிட்டா .. நல்லப் பொண்ணு அவ!"

"ம்ம்ம் ... வயசு பசங்கடி ... நம்மப் பொண்ணு வேற தனியா இருந்து இருக்கா. கீழேயும் யாரும் அன்னைக்கு இல்லேங்கற..."

"நான் சொல்றது என்னன்னா ... நம்ம பொண்ணுகிட்ட எல்லா நல்ல குணங்கள் இருந்தும், அந்த மல்லிகா இவளை கொஞ்சம் துச்சமா நினைக்கறதுக்கு இது ஒரு காரணமின்னு சொல்றேங்க; நடராஜன்கிட்ட பேசும் போது இதை உங்க மனசுல வெச்சுக்கிட்டு பக்குவமா பேசுங்க; அந்தம்மா, ஜாதிப் பிரச்சனையை கிளப்பலாம்ன்னும் நெனைக்கிறேன். இந்த ரெண்டைத் தவிர வேற எந்தப் பிரச்சனையும் இவ கல்யாணத்துல இருக்க வாய்ப்பு இல்லேங்க."

"என் பொண்ணு கல்யாணம் யார் மனசும் நோகாம நடக்கணுங்க ... அந்த மல்லிகா சந்தோஷமா, தன் பிள்ளை கல்யாணத்துல கூட இருக்கணுங்க ... இதுதான் என் ஆசைங்க." அவள் கை தன் மடியில் கிடந்த கணவனின் தோள்களையும், மார்பையும் மென்மையாக வருடிக் கொண்டிருக்க, சுந்தரி அவர் கழுத்தில் கிடந்த தங்க சங்கிலியை எடுத்து தன் பற்களால் கடித்தாள்.

"இப்ப என்னப் பண்றதுடி?"

குமார் தன் இடது கையை தன் மனைவியின் இடுப்பில் நுழைத்து அவளை தன் முகத்தின் மேல் குனிய வைத்து அவள் உதட்டில் இதமாக முத்தமிட்டார்.

"என்னப் பண்றதா?அந்த பையன் உங்களை மாதிரி உயரமா, வாட்ட சாட்டமா, கண்ணுக்கு அழகா இருக்காங்க. ரெண்டு பேருக்கும் ஜோடி பொருத்தம் நல்லா சூப்பரா இருக்குங்க. பெத்தவங்க ரெண்டு பேருக்கும் நல்ல குணங்க. செல்வா நல்ல குடும்பத்துப் பையங்க. நம்ம பொண்ணு மேல உயிரா இருக்கான். எப்படியாவது இந்த சம்பந்தத்தை முடிச்சிடணுங்க."

சுந்தரி அவரை ஒரு குழந்தையைப் போல் வாரி அவர் முகத்தை தன் மார்புடன் அழுத்திக்கொண்டாள். குமார், அவள் முந்தானையை லேசாக ஒதுக்கி அவள் ரவிக்கைக்குள் புடைத்துக்கொண்டிருந்த முலையில் தன் உதடுகளைத் தேய்த்தார். சுந்தரி எந்த பதட்டமும் இல்லாமல், வெகு இயல்பாக, குமாரின் உதடுகள் தன் மார்பில் உரசுவதால் உண்டான சுகத்தை மனமார ரசித்து சுகித்துக்கொண்டிருந்தாள்.

"ம்ம்ம் ... ஒரு கெட்ட பழக்கம் இல்லையாம் அவன் கிட்ட ... ஆஃபீசுல கூட பொம்பளைங்க கிட்ட தேவையில்லாம பேசமாட்டானாம். லஞ்ச் டயம்ல கூட லைப்ரரில உட்க்கார்ந்து எதாவது படிச்சிக்கிட்டு இருப்பானாம். என் மனசு அவன் பக்கம் போனதுக்கு இதெல்லாம்தான் காரணம்ன்னு உங்க பொண்ணு சொல்றா."

சுந்தரி தன் இடது கையால் அவர் அடி வயிற்றைத் தடவிக்கொண்டிருந்தாள். குமாரின் முகத்தை தன் மார்பிலிருந்து விலக்கி, தன் உதடுகளை நாக்கால் வருடி ஈரமாக்கிக்கொண்டு அவர் உதடுகளை கவ்வி நீளமாக முத்தமிட ஆரம்பித்தாள். குமாரின் கைகள் அவள் முதுகை வருடிகொண்டிருந்தது.

"நான் வளர்த்த பொண்ணுங்க அவ; என் பொண்ணு என் கிட்ட பொய் சொல்ல மாட்டாங்க; அவ மேல எனக்கு நம்பிக்கை இருக்குங்க; ஆனா அவங்க இளமை மேல எனக்கு நம்பிக்கை இல்லைங்க; அதனாலத்தான் சொல்றேன், அவங்க ரெண்டு பேரும், அட் லீஸ்ட், நாம பெரியவங்க பேசி ஒரு முடிவு பண்ற வரைக்கும் கொஞ்சம் தள்ளியே இருக்கட்டும்ன்னு சொல்றேன்ங்க."

"சுகன்யா அவன் கூட ஆஸ்பத்திரியில சிரிச்சு பேசறதை மல்லிகா பாத்துட்டு, மேல மேல அவங்க மனசுல, நம்ம சுகா மேல ஒரு காழ்ப்புணர்ச்சி வரவேணாம்ன்னு நான் நெனைக்கிறேங்க; பத்தாக்குறைக்கு அந்த சாவித்த்ரி இவலை நேத்து ராத்திரி எட்டு, ஒன்பது மணிக்கு தனியா அவன் கூட பாத்துட்டுப் போய் இருக்கா. அவ ஒரு கலகக்காரி, அவ போய், சும்மா இருக்கற சங்கை ஊதினா, நமக்குத்தானேங்க மனக் கஷ்டம் ; இது நம்ம சுகாவுக்கு புரியலேங்க; அவ சின்னப் பொண்ணுதானே?"

குமார் அவள் பிடியிலிருந்து தன்னை விடுவித்துக்கொண்டார். எழுந்து நின்றவர் தன் லுங்கியை சரியாகக் கட்டிக்கொண்டார்.

"சுந்தரி, நீ சொல்றது சரிதாம்மா; குழந்தையை என் கூட வெளியில கூப்பிட்டுக்கிட்டு போயி அவளுக்குப் பிடிச்சதை வாங்கிக் கொடுக்கணும்ன்னு எனக்கு ஆசையா இருக்குதும்மா; அதனாலதான் என் கூட வர்றியான்னு கூப்பிட்டேன்; வேற ஒண்ணுமில்லே."

"நீங்க உங்க பொண்ணுக்கு வாங்கிக்குடுக்கறதை யார் வேணாங்கறது; நாளைக்குப் பூரா அவ உங்க கூடத்தானே இருக்கப் போறா. அப்ப நீங்க ஆசைப்பட்டதை செய்யுங்களேன்..."

சுந்தரியும் சோஃபாவிலிருந்து எழுந்து தன் ரவிக்கை கொக்கியை போட்டுக்கொண்டாள். புடவை முந்தானையை உதறி தோளில் சரியாக போட்டுக்கொண்டவள், அவர் பின்புறம் நின்று தன் மார்புகள் அவர் முதுகிலழுந்த இறுக கட்டிக்கொண்டு அவர் முதுகில் முத்தமிட்டாள். குமார் நின்றபடியே அவளை முன்புறமாக இழுத்துத் தழுவி, அவள் முகமெங்கும் ஆசையுடன் முத்தமிட்டார்.

"சுந்தரி ... தேங்க்யூடி செல்லம்; இந்த நிமிஷம் நான் உன்னால ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன். என் பொண்ணை நீ தங்கம்ன்னா தங்கம்ம்மா வளர்த்து வெச்சிருக்கே; அறியாத வயசு அவங்களுக்கு; இளமைத் துடிப்புல எதைப்பத்தியும் யோசிக்காம, ரெண்டு பேருமா சேர்ந்து, ஒரு சின்னத்தப்பை பண்ணிட்டாங்க; நீ சொல்றதைப் எல்லாம் கூட்டி கழிச்சிப் பார்த்தா அவங்க இந்த கல்யாணத்துக்கு ஒத்து வந்துடுவாங்கன்னுதான் தோணுது."

"நீங்கதான் அவனைப் பார்க்கப் போறீங்களே. உங்களுக்கு அவனை கண்டிப்பா புடிச்சுடுங்க. அஞ்சு வருஷமா உங்களை அந்த நடராஜனுக்குத் தெரியும்ன்னு சொல்றீங்க; அவருகிட்ட சொல்லுங்க - சுகன்யா என் பொண்ணுதான். எப்ப கல்யாணத்தை வெச்சுக்கலாம்ன்னு கேளுங்க? இன்னும் ரெண்டு நாள் நான் இங்கேதானே இருக்கப் போறேன். நீங்க அவசியம்ன்னு நினைச்சா, ஊருக்குப் போறதுக்கு முன்னாடி நாம ரெண்டு பேருமா அவங்க வீட்டுக்கே போய் அவர் ஒய்ஃப் மல்லிகா கிட்டவும் ஒரு தரம் பேசிட்டு வருவோம்."



"அவங்களும் நாலு நாள், ஒரு வாரம் டயம் எடுத்துக்கட்டும்; அதுக்கு அடுத்த வாரம் நீங்க லீவு போட்டுட்டு கிராமத்துக்கு வாங்க; அவங்களுக்கு வேண்டியவங்க ரெண்டு பேரை அழைச்சிக்கிட்டு, புருஷன் பொண்டாட்டி ரெண்டு பேருமா நம்ப வீட்டுக்கு வரட்டும்; அத்தையையும், மாமாவும் இப்ப கிராமத்துலத்தான் இருக்காங்க; நம்ம பக்கத்துல கூட ரெண்டு பேரை வெச்சிக்கிட்டு கல்யாணத்தை நிச்சயம் பண்ணிக்குவோம். "

சுந்தரி இயந்திரமாக பேசிக்கொண்டிருந்தாள். ஆனால் அவள் மனமோ காமாட்சியை நினைத்துக் கொண்டிருந்தது. அம்மா! ... தாயே! ... உன் கருணையாலத்தான் என் குழந்தை கல்யாணம் நல்லபடியா நடந்து முடியணும்! அவளுக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்து, அந்த குழந்தைக்கு காமாட்சின்னு பேரு வெச்சு, நான் வாய் நெறைய கூப்பிடணும். அவள் தாய் மனம் காமாட்சியிடம் தன் பெண்ணுக்காக இறைந்து கொண்டிருந்தது.