Wednesday 5 November 2014

இளம்பெண் சித்திரவதை. 5


என்னை சிலுவையில் அறைந்து துடிக்க துடிக்க சித்திரவதை செய்யப்போகிறார்களோ என்ற கிலியில் எனக்கு உடல் நடுக்கம் ஏற்பட்டது. என் நிலை எனக்கே பரிதாபமாக இருந்தது. என் நிலை கண்டு, இரு பெண் காவலாளிகளில் மூத்தவள் தேற்றினாள். "கலங்காதீர்கள் உமாஜி! அவள் ஒரு வக்கிரம் பிடித்தவள். அடுத்தவர்களை வேதனைப்படுத்துவதே அவள் வேலை. அப்படிப்பட்ட கொடுமை ஏதும் தங்களுக்கு நேராது. அமைதியாக இருங்கள்!" நன்றி சகோதரி!. உன் பெயர்கூட எனக்குத் தெரியாது. இருந்தாலும் உன் சொற்கள் பெரும் ஆறுதலைத் தருகின்றன. இறைவன் படைத்த பெண்ணினத்தில் எத்தனை வித்தியாசங்கள். தன்னைப் போன்ற பெண்ணை வார்த்தையால் வறுத்தெடுக்கும் இன்னொரு பெண். அவள் ஏற்படுத்திய காயங்களுக்கு அன்பென்னும் மருந்திடும் நீயும் ஒரு பெண்! என் நிலையில் தத்துவம் பேசுவது எனக்கே வேடிக்கையாக இருந்தது. பின்னர் கொஞ்ச நேரம் மூவரும் அமைதியாக இருந்தோம். என்னதான் என் முடிவு தெரிந்திருந்தாலும், அதற்காகக் காத்திருப்பது நரகவேதனையாக இருந்தது. இவர்கள் ஏன் இன்னும் காத்திருக்கிறார்கள்?

பூனைக்கண்ணி, கண*ப்பு தீயை மேலும் தூண்டிவிடுவதற்காக எழுந்து போனாள். நான் மூத்தவளைக் கேட்டேன். காலியா ஏன் இன்னும் எனக்கான சித்திரவதையை துவக்கவில்லை? சீக்கிரமாக சாக விரும்புகிறேன். என் பாவப்பட்ட பிறவிக்கு ஒரு விடுதலை கிடைக்கட்டும். "உமாஜி! தலைவர் இன்னும் வரவில்லை. அவருக்காகத்தான் காத்திருக்கிறோம். ஒருவேளை அவர் மனம் மாறி உங்களை விடுவிக்கக்கூடும். கவலைப்படாதீர்கள்!" "சுங் வரப்போகிறானா? வந்தால் என்ன கேட்பான். மீண்டும் அதே பல்லவிதான் பாடுவான். முட்டாள். அவன் கேட்பதற்கு சம்மதம் சொல்லமாட்டேன். சம்மதிப்பதாக இருந்தால் ஏன் இவ்வளவு வேதனை? அடி, உதை, அவமானம் அனுபவிக்கப்போகிறேன்? " பெரியவள் என்னை அனுதாபத்துடன் பார்த்தாளே தவிர வேறொன்றும் சொல்லவில்லை. சற்றுநேரத்தில் பூனைக்கண்ணியும், காலியாவும் எங்களருகே வந்து அமர்ந்தனர். பூனைக்கண்ணியின் கண்களின் இனம்புரியாத வன்மத்தைக் கண்டேன். நான் இவளை முன்பின் பார்த்ததில்லையே. ஏன் இவ்வளவு விரோதம் பாராட்டுகிறாள்?. காலியாவின் முகத்தில் குறும்பும், ஆர்வமும் தாண்டவமாடியது. என் உடல் கூசிப்போகும் வண்ணம் அந்த இருளிலும்கூட தன் கண்களால் என் உடல்முழுதும் மேய்ந்தான். பூனைக்கண்ணி," காலியா! இந்த தென்னிந்திய பெண்ணை எப்படி சித்திரவதை செய்யப்போகிறாய்? இவள் எத்தனை நாள்வரை தாங்குவாள்? கொஞ்சம் சொல்லேன்!" என்றாள். அவள் குரலில் சாடிசம் வழிந்தது. நான் திடுக்கிட்டு காலியா என்ன சொல்லப்போகிறானென்று கவனிக்கலானேன். காலியா உடனடியாக எதுவும் சொல்லாமல் புன்னகை புரிந்தான். "பச்சே. நீயே சொல்லேன். இவளை என்ன செய்யலாம் என்று நினைக்கிறாய்? நீ பெண் போராளிகளுக்கு தண்டனை கொடுக்கும் பிரிவில்தானே பணியாற்றுகிறாய்? இவள் ஆரோக்கியமாகவும், வாட்ட சாட்டமாகவும், தென்படுகிறாள். குறைந்தது மூன்று நாட்களாவது தாக்குப்பிடிப்பாள்!" அய்யோ. மூன்று நாட்களா? அதிகபட்சம் ஒன்றிரண்டு மணிகளில் என் கதையை முடித்துவிடுவார்கள் என்று நினைத்தேனே? மூன்று நாட்கள் வேதனையையும் அவமானத்தையும் தாங்கவேண்டுமா? ஈஸ்வரா. அத்தனைநாள் துடிதுடித்து மரிக்கும் அளவுக்கு நான் செய்தபாவம்தான் என்ன? அழகாகப் பிறந்தது என் பாவமா? அடுத்தவனுக்கு என் உடலை விருந்தாக்க மறுத்தது குற்றமா? பெண்களுக்கு வரும் மாதவிலக்கு நாட்களின் வலியைக்கூட என்னால் தாங்கவியலாதே. சுருண்டு அரைப்பிணமாக கிடப்பேனே. எனக்கா இந்த அவஸ்தை மரணம்? இந்தக் கொடூரம் யாருக்குமே நிகழக்கூடாது. தவிதவித்தேன். பரிதாபமாக பெரியவளைப் பார்த்தேன். அவள், என் பார்வையைப் புரிந்துகொண்டு மற்ற இருவரையும் அதட்டினாள். " காலியா, பச்சே. உங்களுக்கு அடுத்தவர்களின் தவிப்பும், உணர்வும் புரியாதா? ஏன் இப்படி அரக்கத்தனமாக நடக்கிறீர்கள்? " காலியா இளக்காரமாக அவளைப்பார்த்து சிரித்தான்." என்ன? புண்ணியாத்மா ஆகப் பார்க்கிறாயா தாண்டா? இந்த தென்னிந்திய நாயை ஏன் கொண்டுவந்திருக்கிறோம் என்று உனக்கு தெரியாதா? தலைவரின் எதிரிக்கு இரக்கம் காட்டுகிறாயா? அவருக்குத் தெரிந்தால் என்னவாகும் தெரியுமா? இவளை எங்களிடம் விடு. நீ போய் கணப்பை பார்த்துக்கொள். நாங்கள் அழைக்கும்போது வந்தால் போதும். ம்ம். எழுந்திரு!" காலியா அதட்ட, தயங்கியவாறு தாண்டா எழுந்து போனாள். பூனைக்கண்ணி, என்னைப்பார்த்து நக்கலாகச் சிரித்தாள். எனக்கு கண்களில் நீர் முட்டியது. காலியா பூனைக்கண்ணியிடம் சொன்னான். "நீ சொல்லு பூனைக்குட்டி. இவளை உன்னிடம் ஒப்படைத்தால் என்ன செய்ய உத்தேசம்?" "ம்ம் சொல்லட்டுமா? இவள் பிறப்பு உறுப்பு முழுவதையும் இறுக* தைத்துவிடுவேன். பின் இவள் வயிறு முட்டும்வரை தண்ணீர் கொடுத்து குடிக்கச்செய்வேன். பின்னர் சிறுநீர் கழிக்கமுடியாமல் இவள் கதறுவதைப் பார்த்து ரசிப்பேன்!" ஈஸ்வரா! ஒரு பெண்ணிடமிருந்து வந்த வார்த்தைகளா இவை? சக பெண்ணின் அந்தரங்கத்தை தைக்கும் எண்ணம்கொண்ட இவள் என்ன பிற*வி? என்னைவிட 10 வயது குறைவாகத்தான் இவளுக்கு இருக்கும். ஏன் இந்த வயதில் இத்தனை வெறி? அய்யோ. என் கதி நான் நினைத்ததைவிட படுமோசமாக இருக்கும் போலுள்ளதே. நான் என்ன செய்யப்போகிறேன்? "அப்படியா சொல்கிறாய் பூனை? ம்ம் நல்ல திட்டம்தான். இரு.. இவள் பெண்ணுறுப்பு எப்படி இருக்கிறது என்று பார்க்கிறேன்" என்று சொன்ன காலியா, சிறு டார்ச் லைட்டை பொருத்தினான். என் ஒரு கால் பாதத்தை முரட்டுத்தனமாக பிடித்து உயர்த்தி, டார்ச் ஒளியை என் பெண்மைச் சின்னத்தில் பாய்ச்சினான். நான் அவமானத்தின் உச்சிக்கே போனவளாக, காலை அவன் பிடியில் இருந்து விடுவித்துக்கொள்ள போராடினேன். ஆனால் காலியாவின் பிடி இரும்புப்பிடியாக இருந்தது. எனது மற்றொரு காலை நெருக்கி, தொடையிடுக்கு தெரியாமல் மூடிக்கொண்டேன். காலியாவின் ஒருகையில் என் வலது காலும், மற்றொரு கையில் டார்ச்சும் இருந்ததால், பூனையை உதவிக்கு அழைத்தான். "பூனை. இவளது இடதுகாலைப் பிரி. இவளது அந்தரங்கம் எனக்கு தென்படவில்லை." பூனை காலியாவைச் சுற்றிவந்து என் இடது காலை வெடுக்கென்று இழுத்து முடிந்தவரை அகட்டினாள். என் முதுகு மரத்தோடு சேர்த்துக் கட்டப்பட்டிருக்க, இடதுகால் தரையோடு தரையாக இழுக்கப்பட்டு, கிட்டத்தட்ட என் இடதுபுறமாக* விரிக்கப்பட்டு பூனைக்கண்ணி இருகைகளாலும் அமுக்கிபிடித்துக்கொண்டிருந்தாள். வலதுகால் காலியாவால் செங்குத்தாக உயர்த்தப்பட்டு, என் முழங்கால் என் முகத்தில் இடிக்கும் அளவுக்கும், என் கால் என் தலைக்குமேல் போய் நான் கட்டப்பட்டிருந்த மரத்தின் மேல்பகுதியில் கால்விரல்கள் உரசும் அளவுக்கும் முரட்டுத்தனமாக பிடிக்கப்பட்டிருந்தது. என் கைகள் ஏற்கனவே காலியாவால் மரத்தில் பின்புறம் பிணைக்கப்பட்டிருந்தன. கிட்டத்தட்ட, ஒரு பொறியில் சிக்கவைக்கப்பட்டதுபோல, நான் அசைவற்றுக்கிடக்க, என் அந்தரங்கத்தை ஆராய்ந்த காலியா உதட்டைப் பிதுக்கினான். "பயனில்லை பூனை! இவள் உறுப்பு மிகவும் சிறியதாக இருக்கிறது. தைக்கப்படவேண்டிய பெண்ணுறுப்பின் உதடுகள், இவள் வயதுக்கும் உருவத்துக்கும் ஏற்ற முதிர்ச்சியின்றி இருக்கின்றன. நாம் ஊசியையோ, நூலையோ ஓட்டும் அளவுக்கு அவை திரட்சியாக இல்லை. இவ்வளவு சிறிய உறுப்பு கொண்ட பெண்ணை நான் பார்த்ததே இல்லை. இவளை அனுபவிக்க தலைவர் ஏன் துடிக்கிறார் என்று இப்போதுதான் புரிகிறது." காலியா பேசிக்கொண்டே என் கால்களை விடுவித்தான். அவன் பேச்சிலிருந்து, என் அந்தரங்கம் ரணப்படப் போவதில்லை என்று அறிந்து எனக்கு நிம்மதியாயிற்று. கால்களும் விடுவிக்கப்பட்டதால், வலி குறைந்தது. முன்பு போல கால்களை மடக்கி மார்போடு அணைத்து, மேல்,கீழ் பெண்மைச்சின்னங்களையும் மறைத்தேன். பூனை முகத்தில் ஏமாற்றம் இழையோடியது. காலியா அவளைத் தேற்றினான். சோர்வடையாதே பூனை! எனது வேறு வழிமுறைகளால் இவள் கதறுவதை விரைவில் நீ கேட்டு இன்புறலாம். சரி. இவள் மீது நீ ஏன் இவ்வளவு விரோதம் காட்டுகிறாய்? அவள் பச்சைக் குழந்தைபோல இருக்கிறாள். உன்னை என்ன செய்தாள்? ம்ம்ம் பச்சைக் குழந்தைபோல இருப்பதால்தான்! உனக்கே தெரியும். தற்போது தலைவர் உறங்குவது என்னோடுதான். நேற்று அவர் என்ன சொன்னார் தெரியுமா? என்ன சொன்னார்? இவளுடன் ஒப்பிட்டு என்னை மிகவும் கேவலப்படுத்திவிட்டார். எனக்கு கால்கள் மிகவும் குட்டையாம். இவள் கால்களும் தொடைகளும் மிக நீளமாகவும் திரட்சியாகவும் இருக்கிறதாம். எனக்கு மார்பும், பின்புறங்களும் இல்லவே இல்லையாம். இவளுக்கு எல்லாம் வடிவாக இருக்கிறதாம். இன்னும் எவ்வளவோ சொல்லி வெறுப்பேற்றினார். இவள் வரும் முன்பெல்லாம் என்னைபோல அழகி இல்லையென்று சொன்னவர் அவர். இப்போது இவள் அழகைப் புகழ்ந்து என்னை ஏளனப்படுத்துகிறார். இந்த நாயின் அழகு என் கண் முன்னால் அழியவேண்டும். இவள் அணுஅணுவாகத் துடித்துச் சாகவேண்டும். இவளின் அவலக்குரல் என் காதுகளில் தேனாகப் பாயவேண்டும். அந்த கதறல் என் காதுகளில் எப்போதும், தேங்கி நிற்கும் தலைவரின் ஏளன வார்த்தைகளை கரைய வைக்கவேண்டும். பூனை கோபமாகப் பேசிக்கொண்டே என் முகத்தில் எட்டி மிதித்தாள். அவள் மிதித்த வேகத்தில் என் தலை பின்னால் உள்ள மரத்தில் மோதுண்டது. மூக்கில் இரத்தம் கசிந்தது. வலியும், பயமும் என்னைச் சூழ்ந்தன. அப்போது யாரோ சிலர் நடந்துவரும் அரவம் கேட்டது. சுங் வந்துவிட்டான்!. சுங் வந்துவிட்டான்!. கூடவே இரு போராளிகளும் அவனுக்குத் துணையாக வந்தனர். சுங்'கை காலியா உள்ளிட்டோர் எதிர்கொண்டு அழைத்துவந்தனர். சுங்'குடன் வந்த இரு போராளிகளும் ஏதோ உணவு கொண்டுவந்திருந்தார்கள். அதை காலியாவும் மற்றவர்களும் உண்ணும் முகாந்திரத்தில் ஈடுபட்டனர். அவர்களிடம் ஏதோ பேசியவாறு வந்த சுங், பின்னர் என்னருகில் வந்தான். "என்ன உமாஜி! ரொம்ப வசதியா இருக்கீங்க போல!" நான் அவனை பார்க்க விரும்பாமல் வேறுபுறம் முகத்தைத் திருப்பினேன். அதன் பின்னர், நைச்சியமாகப் பேசி, என்னை அவன் விருப்பத்துக்கு இணங்க வைக்க முயன்றதையும், நான் மறுப்பு தெரிவித்தும் என்னை கொன்றுவிடச் சொல்லியும் கெஞ்சியதையும் மீண்டும் ஒருமுறை சொன்னால் உங்களுக்கு அலுப்பு தட்டும். எனவே மேலே தொடர்கிறேன். என்னிடம் சம்மதம் வாங்க முயன்று தோல்வியுற்ற சுங் இறுதியாக ஒரு செயலைச் செய்தான்.

" இங்கே பாருங்கள் உமாஜி! நான் சுமார் 300 பேர் அடங்கிய புரட்சிப்படையின் தலைவன். நாகா காவல்துறைக்கு சிம்ம சொப்பனம். நான் சார்ந்த பழங்குடியினருக்கு கண்கண்ட தெய்வம். இத்தனை மாண்புகளையும் உங்கள் காலடியில் வைக்கிறேன். என் வாழ்நாள் லட்சியம் நிறைவேற மனப்பூர்வமாக ஒத்துழையுங்கள்!" என்று உருக்கமுடன் வேண்டியவாறே நெடுஞ்சாண்கிடையாக என் முன் தரையில் வீழ்ந்தான். என் இரு பாதங்களில் தன் முகத்தை வைத்து கண்ணீர் சிந்தினான். ஒரு இழிசெயலைச் செய்ய எவ்வளவு தூரம் இறங்குகிறான் இக்கயவன் என்ற அருவெறுப்பு என்னை ஆட்கொண்டாலும், ஒரு ஆண் என் தாள் பணிவதை என்னால் பொறுத்துக்கொள்ள இயலாமல் என் கால்களை விடுவித்து அப்புறப்படுத்த முயன்றேன். நான் பிணைக்கப்பட்டிருந்த நிலையில் என் இரு கால்களையும் மேற்புறமாகத்தான் தூக்கிக்கொள்ள முடிந்தது. என் கால்களை விலக்கிக்கொண்டதை பொருட்படுத்தாமல் சுங் தொடர்ந்து பேசினான். "இதைவிட நான் எப்படி உங்களை வேண்டமுடியும் உமாஜி? கொஞ்சம் சிந்தியுங்கள். கடந்த இரண்டு வருஷங்களாக நீங்களும் புருஷ சுகம் இல்லாமல்தானே இருக்கிறீர்கள்? உங்கள் பேரழகை வீணாக்காதீர்கள். ஒருவேளை இவ்வளவு ஆனபிறகு, இப்போது எப்படி இசைவது என்ற தயக்கம் உங்களுக்கு இருக்கலாம். அல்லது நீங்கள் உங்கள் அக்குளில் தீபம் ஏற்றிக்கொள்வதாக சவால் விட்டது பற்றி எண்ணி தர்மசங்கடம் கொள்ளலாம். அதையெல்லாம் நாம் மறந்துவிடுவோம். நீங்கள் உங்கள் வாயால்கூட இசைவு தெரிவிக்க வேண்டாம். சிரமப்பட்டு உயர்த்திப்பிடித்திருக்கும் உங்கள் கால்களை என்மீது வையுங்கள். அதையே சம்மதமாகக் கொள்கிறேன். நாம் நலமுடன் பாசறை திரும்பிவிடலாம். நன்கு சிந்தித்து நல்ல முடிவு எடுங்கள்." என்று சொன்னவாறே சுங் என் கால்கள் அவன்மீது படவேண்டும் என்பதற்காக இன்னும் என்னருகே நெருங்கிவந்தான். தப்பித்தவறி என் கால்கள் அவன்மீது பட்டுவிடுமோ என்று நான் இன்னும் உயர்த்தினேன். நீண்டதூரம் நடந்துவந்ததால் வலியின் உச்சத்தில் இருந்த எனக்கு, நீண்ட கால்களை உயர்த்திப் பிடித்துக்கொண்டே இருப்பது மிகக்கடினமாக இருந்தது. எந்நேரமும் அவன் பின் மண்டையில் என் அடிப்பாதங்கள் விழக்கூடும் என்ற நிலையில் தவித்தேன். என்னருகே நெருங்கிய சுங்கின் தலை என் பின்பகுதியில் பட்டது. அவனது கோரைமுடிகள் என் பெண்மைச்சின்னத்தை உரசி குறுகுறுக்கச் செய்தன*. "சுங் ப்ளீஸ்! எழுந்திரு. என்னால் உன் எண்ணத்துக்கு இணங்க முடியாது. தென்னிந்தியப் பெண்கள் பற்றி நீ அறிய மாட்டாய். எனவேதான் இவ்வாறு பிடிவாதமாக இருக்கிறாய். இன்று ஒருநாளில் நான் எவ்வளவோ அவமானங்களுக்கும் ஹிம்சைகளுக்கும் ஆளாகிவிட்டேன். இருந்தாலும் ஒருகணம்கூட உனக்கு உடன்படும் எண்ணம் தலைதூக்கவே இல்லை. தயவுசெய்து புரிந்துகொள். என்னை விரைவில் விண்ணுலகுக்கு அனுப்பி வை. நான் உயிரோடிருக்கும் ஒவ்வொரு நொடியும் உனக்கும் சித்தரவதைதான். சீக்கிரம் என் கதையை முடித்துவிடு!" சுங்கின் தலைமுடி என்னை குறுகுறுக்கச் செய்ததாலோ, அல்லது நான் தம்கட்டியவாறு பிரயாசையுடன் என் கால்களைத் தூக்கிக்கொண்டிருந்ததாலோ எனக்கு வெகுநேரமாக இருந்த சிறுநீர்கழிக்கும் உந்துதல் அதிகரித்து தானாகவே நீர் பிரியத் துவங்கியது. மிகுந்த விசையுடன் சிறுநீர் பீறிட்டது குறித்து என்மீது எனக்கே கோபம் வந்தது. சுங்கின் முகத்திலும் தலையிலும் அது படவே, அவன் கோபத்துடன் எழுந்தான். "என்னை மன்னித்துவிடு சுங். என்னால் கட்டுப்படுத்தமுடியவில்லை. என்னை நினைத்தால் எனக்கே இழிவாக இருக்கிறது. "சுங்கின் மீது ஈரம் பட்டது குறித்து உண்மையாகவே வருந்தினேன். அவனோ கோபத்தின் உச்சத்துக்குப் போனவனாக, "திமிர் பிடித்த கழுதை!" என்று திட்டியவாறு தன் பூட்ஸ் காலால் 'அந்த' இடத்தில் வலுவாக உதைத்தான். "அம்மாஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆ!" நான் கதறிய ஒலி கேட்டு உணவருந்திக்கொண்டிருந்தவர்கள் அனைவரும் திரும்பிப்பார்த்தனர். பெண்மைச்சின்னத்தில் ஊடுருவிய வலி அடிவயிற்றுக்குள்ளும் பிரவேசிக்க, மிதமிஞ்சிய வலியின் காரணமாக நான் துடிதுடித்தேன். அடுத்து காலியா பரிசளிக்கப்போகும் ஆக்கினைகள் கொடுக்கும் வேதனைக்குமுன் இந்தவலி ஒன்றுமே இல்லை என்பது அப்போது எனக்கு தெரியாது!. "இந்த நாயை, மலர்ப்படுக்கையில் கிடத்துங்கள். நாளைக் காலையில் இவளை சிறுகச் சிறுக வதைப்போம். அதற்குமுன் இவள் ஏதேனும் காட்டுவிலங்குக்கு இரையாகிவிடக்கூடாது. காலியா.. இந்த வேசிக்கு நீ இரவு முழுதும் காவல் இரு!" என்று உத்தரவிட்ட சுங் பூனைக்கண்ணியை அழைத்துக்கொண்டு பரண்வீட்டுக்கு போனான். காலியாவும் மற்றவர்களும் முட்செடிகளை வெட்டிவந்து படுக்கைபோல பரப்பினார்கள். என் இதயம் அளவுக்குமீறி அடித்துக்கொண்டது. என்னை அவிழ்த்து அழைத்துப்போனார்கள். முட்படுக்கையில் படுக்குமாறு சொல்ல, நான் பயத்தில் தயங்கினேன். காலியா, என் அடிவயிற்றில் உதைத்து தள்ளினான். நான் படுக்கையில் மல்லாந்து விழுந்தேன். முட்கள், என் முதுகு, பின்புறம், பின்னங்கால்கள் எங்கும் கொடுந்தேள்களாகக் குதறின. என் வேதனை ஓலத்தைப் பொருட்படுத்தாமல், என்னைச் சுற்றி முளைகள் அடித்து அசையமுடியாமல் பிணைத்தார்கள். கடும் மன அதிர்ச்சி மற்றும் உடல் உபாதைகளின் உச்சம் என்னை நினைவிழக்க வைத்தது. மீண்டும் நினைவு திரும்பியபோது.. கடும் குளிரும், முட்களும் என் பொன்னுடலை கடித்துச் சுவைத்துக்கொண்டிருந்தன. தூரத்தில் காட்டுநாய்களில் குரைப்பொலி கேட்டது. என் நிலைமையை நான் உணர சில நிமிடங்கள் ஆனபோது.... யாரோ என்மீது படுத்துக்கொண்டு, என்னைக் கசக்கிக்கொண்டிருந்தார்கள். என் சுயநினைவு திரும்பியபோது, என்மீது கனமான பாறையைத் தூக்கி வைத்ததுபோன்ற உணர்வு.மூச்சுவிட மிகுந்த சிரமமாக இருந்தது. முதுகு மற்றும் பின்புறங்களில் முட்கள் பாய்ந்து உடல் விஷமேறியதுபோன்று கடுத்தது.இருட்டில் சட்டென ஒன்றும் பார்வைக்குப் புலனாகவில்லை. இதுதான் நரகமோ? நான் இறந்துவிட்டேன் போலிருக்கிறது. பரவாயில்லை. அதிகம் சிரமப்படாமல், என் அம்மாவைப்போல தூக்கத்திலேயே என் உயிர் பிரிந்துவிட்டது என்றெல்லாம் சிந்தித்தேன். ஆனால் உண்மை அதுவல்ல. என் பாழும் ஜென்மம் உச்ச அவமானங்களையும், அவஸ்தைகளையும் படவேண்டும் என்று ஆண்டவன் என் தலையில் கடப்பாரை கொண்டல்லவா எழுதியிருக்கிறான்? காலியாவின் சுருட்டு நாற்றம் மிக்க மூச்சுக்காற்று என்மீது படர்ந்தது. மெல்ல கண்களை விரித்துப்பார்க்க, அந்த படுபாவி என்மீது சயனித்திருந்தான். அவன் கைகள் இரண்டும் என் மார்பகங்களைப் பிசைந்தன. அவனின் கோரமான முகம் என் முகத்தோடு ஒட்டி உறவாடிற்று. நான் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கும் மனநிலையில் இல்லை. என் கேவலமான நிலைகுறித்து, வெம்பித் துடித்தேன். என்னையும் மீறி விம்மல் வெடிக்க, நான் விழித்திருப்பதை காலியா உணர்ந்தான். "என் ஆண்குறியை வெட்டிவீசியமைக்காக, முதன்முதலாக இன்றுதான் வேதனைப்படுகிறேன். உன் உடல் எவ்வளவு அழகு? இப்படி ஒரு பெண்மை உலகில் இருக்கும்போது நானும் பெண்ணாக மாற ஆசை கொண்டேனே! எவ்வளவு முட்டாள்தனம். பூப்போன்ற உடல்கொண்ட நீயல்லவா பெண்மைக்கு இலக்கணம்? சே! நான் பெண்ணுமில்லாமல், ஆணுமில்லாமல் போனேனே! " என்று காலியா புலம்பினான். காலியா.. என்னை விட்டு விலகு.. எனக்கு என்னவோபோல இருக்கிறது. ப்ளீஸ்!! காலியா என்னை விட்டு எழுந்து நின்றான். சற்றுநேரம் என்னை வைத்தகண் மாறாமல் பார்த்த அவன் சொன்னான்... இப்போது சொல்.. நாம் இருவரும் தப்பிவிடுவோம். உன்னை நான் காப்பாற்றுகிறேன். உன் மிகுதி வாழ்க்கை என்னோடு கழிக்க ஒப்புக்கொள்! இதே காட்டில் வேறொரு மூலையில் சுங்கின் கண்ணுக்கு அகப்படாமல் நாம் நிம்மதியாக வாழலாம். என்ன சொல்கிறாய்? என்னைக் கொன்றுவிடு காலியா! நான் வாழ விரும்பவில்லை! நான் மனதளவில் நொறுங்கிப்போய்க் கிடக்கிறேன். தயவுசெய்து என் வாழ்வை முடித்துவிடு!

முட்டாள்தனமாக பேசாதே! நீ சாகப் பிறந்தவள் அல்ல! ராணிபோல வாழப் பிறந்தவள். காலம் முழுதும் இந்தக் காலியா உன் காலடியில் கிடப்பான். உன்னைப்போன்ற பேரழகிக்கு இப்படி ஒரு துர்மரணம் வேண்டாம். உம் என்று ஒரு வார்த்தை சொல்! இருளில் நழுவிவிடுவோம். எவனும் கண்டுபிடிக்க முடியாது! சீக்கிரம் யோசி!! காலியா பரபரத்தான். என்னை ஏன் இப்படி பகடைபோல எல்லோரும் உருட்டி விளையாடுகிறீர்கள்? நான் ஒப்புக்கொள்வது என்று இருந்தால் எனக்கு ஏன் இந்த நிலைமை? அடுத்தவர் அறியாமல் முகாமிலேயே, காரியத்தை முடித்துக்கொள் என்று சுங்கிடம் அப்போதே சொல்லியிருப்பேனே! நான் அப்படிப்பட்டவள் அல்ல. தயவுசெய்து என்னை கேவலப்படுத்தாதே! காலியாவிடம் நான் தாழ்ந்த குரலில் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போது, பரண் வீட்டில் விளக்கொளி தெரிந்தது. என்ன நடக்கிறது அங்கே? சுங் கத்தினான். ஒன்றுமில்லை காம்ரேட்! இவள் உடல்மீது ஒரு பாம்பு ஊர்ந்தது. அதை அடித்து அப்புறப்படுத்துகிறேன்! ம்ம்ம் நல்லவேலை செய்தாய்! அவள் அவ்வளவு சீக்கிரம் சாகக்கூடாது! அடேய் பாலி, சேகி.. தூங்கியது போதும் .. எழுந்திருங்கள்! உமாவுக்கு காவலாக நில்லுங்கள். கணப்பு மூட்டி வெளிச்சம் உண்டாக்கிக்கொண்டு, விழிப்பாக இருங்கள். காலியா.. நீ போய் தூங்கு! காலையில் வேலை அதிகம் இருக்கிறது..! சுங் மடமடவென உத்தரவுகளை பிறப்பித்தான். காலியா என்னைப் பார்த்தவாறே அகன்றான். நான் அவனைக் காட்டிக்கொடுக்க விரும்பவில்லை. சுங் உடன் மெய்க்காவலர்களாக வந்த இரு போராளிகளும் காவல் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டனர். சுங் மீண்டும் பரண் வீட்டினுள் மறைந்தான். பொழுது விடிந்தது.

எனக்கான சித்திரவதைகள் துவங்கின. முற்றும் துறந்த முனிவர் நிலையில் நான் எல்லாவற்றையும் ஏற்றுக்கொள்ள தயாரானேன். என்மீது தண்ணீரை ஊற்றி சுத்தப்படுத்தினார்கள். நெற்றியில் குங்குமம் பூசினார்கள். காட்டு மலர்களால் தொடுக்கப்பட்ட மாலை ஒன்றைத் தொடுத்து எனக்கு சூட்டினார்கள். ஒரு பிரமாண்டமான மரத்தின் கீழே என்னை அழைத்துச் சென்றார்கள். காலியா ஏதோ சைகை காட்ட, மெய்க்காவலர்கள், பாலியும் சேகியும் கைகளைக் கோர்த்து ஒரு மேடை போல ஆக்கினார்கள். அதன்மீது ஏறி நிற்குமாறு காலியா ஆணையிட்டான். நான் இயந்திரம் போல கீழ்ப்படிந்தேன். இப்போது என் முதுகு மரத்தின் அடித் தண்டை ஒட்டினாற்போல என்னை உயர்த்திப் பிடித்திருந்தார்கள். அந்த மரத்துக்கு இரண்டே கிளைகள். 'ஒய் ' போல விரிந்திருந்த இரு கிளைகளை ஒட்டினாற்போல, என் கைகளை விரித்துவைக்குமாறு சொன்னார்கள். அவ்வாறே செய்தேன். காலியா ஒரே தாவலில் மரத்தின் மீது ஏறினான். இரண்டு கிளைகளும் பிரியும் பகுதியில் ஏறி நிற்பதை உணர்ந்தேன். என் பின்னால் நின்றதால் அவன் என்ன செய்யப்போகிறான் என்பது தெரியவில்லை. நிகழ்வுகளை என் முன்னால் சற்று தூரத்தில் நின்றுகொண்டு, சுங், பூனைக்கண்ணி, தாண்டா ஆகியோர் பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர். திடீரென பச்சேயின் பூனைக் கண்களில் ஆர்வம் மின்னியது. நான் என்னவாயிருக்கும் என்று குழம்பி நின்ற வேளையில் என் இடது உள்ளங்கையில் தீ பாய்ந்தது போன்ற ஒரு உணர்வு. திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்து பார்க்க, என் உள்ளங்கையைத் துளைத்துக்கொண்டு ஒரு குத்துவாள் மரத்தின் கிளையில் பதிந்திருந்தது. அது உண்டாக்கிய காயத்தின் வலி பின்னர்தான் உறைத்தது. ஆ... ஆ.. அம்மா! ஈஸ்வரா.. என்ன செய்வேன்? நான் வாய்விட்டுக் கதறினேன். தன்னிச்சை செயலாக என் கையை விடுவிக்க போராடினேன். வலி அதிகரித்தது. கீழே என்னைத் தாங்கி உயர்த்திப் பிடித்திருந்தவர்கள் என்னைக் கட்டுப்படுத்த போராடினார்கள். உள்ளங்கையில் இருந்து இரத்தம் வழிந்தது. என் வலதுகையின் உதவிகொண்டு இடது மணிக்கட்டை இறுகப் பிடித்து வலியையும், இரத்தப்போக்கையும் கட்டுப்படுத்த முயன்றேன். காலியா, என் வலதுகையை முரட்டுத்தனமாகப் பற்றி இழுத்து இன்னொரு கிளையோடு ஒட்டியிருக்குமாறு வைக்க முயன்றான். ஐயோ.. வேண்டாம்.. என்னை விட்டு விடுங்கள்.. நான் தாங்க மாட்டேன். ப்ளீஸ்.. சுங்.. உன்னை மன்றாடுகிறேன். என்னை விடுவித்துவிடு. என்னால் முடியவில்லை. அப்படியென்றால் என் விருப்பத்துக்கு சம்மதிக்கிறாயா..? அதை மட்டும் வற்புறுத்தாதே.. என்னும் வகையில் நான் தலையை இருபுறமும் ஆட்டினேன். இப்போது, வலது உள்ளங்கையிலும் தீ பாய்ந்தது. அம்மா... இனி முன்பு போல என் விருப்பப்படி உடலை அசைக்க முடியாமல் பிணைக்கப்பட்டிருந்தேன். வேதனை உயிரை உலுக்கியது. இருகைகளிலும் கத்திகள் பாய்ந்து மரத்தோடு தைக்கப்பட்டிருந்தேன். இரு உள்ளங்கைகளையும் மாறி மாறிப் பார்த்து கதறினேன். ஈஸ்வரா.. என்னைக் காப்பாற்று.. என்னால் தாள முடியவில்லையே.. அம்மா.. உன்னண்ட என்னையும் அழைச்சுக்கோயேன்.. ஐயோ பாவிகளா.. என்னை விட்டுடுங்கடா.. ம்ம்ம்ம்ம்ம்ங்க்ங்ங்ங்.. ம்ம்ம்ம்! வலியை ஜீரணிக்க முயன்றேன். இப்போது காலியா மரத்திலிருந்து என் முன் குதித்தான். என்னைத் தாங்கி நின்ற இருவரையும் பார்த்து சைகை காட்ட, அவர்கள் என் கால்களை விடுவித்து அகன்றனர்.

இப்போது என் ஐந்தே முக்கால் அடி உடலின் எடையும் இரு உள்ளங்கைகளில் இறங்க, சொல்லவொண்ணா வேதனை என் தண்டுவடத்தை உருவியது. கால்களுக்கு ஏதேனும் பிடிப்பு கிடைக்குமா என்று மரத்தின் அடிப்பகுதியை துழாவினேன். எதுவும் அகப்படவில்லை. உள்ளங்கையை, ரம்பம் போட்டு அறுப்பது போல இரு கத்திகளும் துன்புறுத்தின. என் தலையை மோதிக்கொண்டு சுயநினைவை இழக்கலாம் என்று பின்புறம் முட்டிப்பார்க்க, அங்கே கிளைகள் பிரிந்துவிட்டதால், எதுவும் தட்டுப்படவில்லை. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஹாஹாஆஆஆஆஆ .. ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்.. துன்பத்தை விழுங்க என்னால் ஆனவரையில் முயன்றேன்.

இளம்பெண் சித்திரவதை. 4


கீதா.. ப்ளீஸ்.. என்னைப் பாருடி. நான் உன் ஃப்ரெண்ட் இல்லியா? என்னன்னு சொல்லேன். என்னடி உனக்குத் தலையெழுத்து? கிறக்கத்தில் அண்ணாந்திருந்த கீதாவின் தலை இயல்பு நிலைக்குவர அவள் கண்களிலும் நீர் ததும்பி நின்றது. அழகாக விரல்களால் கண்ணீரை வழித்து எறிந்தாள். அந்தப் பொருளை அகற்றினாள். என்னை அருகில் இழுத்து அணைத்துக் கொண்டாள். 'சொல்றேண்டி.. உன்கிட்ட சொல்லாம யார்ட்ட சொல்லப்போறேன்? என் மாமா (வீட்டுக்காரர்) இருக்காரே.. நல்லவர்தான்.. என்மேல் ஆசை உள்ளவர்தான்.. ஆனா செக்ஸ்ல ரொம்ப ஈடுபாடு இல்லாதவர். ரெண்டு குழந்தை பிறந்ததுமே, ஓய்ஞ்சு போயிட்டார். ஆனா என்னைப்பத்தி உனக்குதான் தெரியுமே? கொஞ்சம் ஜாஸ்தியா தேவைப்படற உடம்பு. வெளில பார்த்துக்க டிபிகல் தமிழ்ப்பொண்ணு மனசாட்சி அனுமதிக்காது. பெண் துறவியா இருக்க உடம்பு ஒத்துழைக்க மறுக்குது. மனசுக்கும் உடம்புக்கும் நடக்கும் போராட்டத்தில் உடம்பு ஜெயிச்சுடாம இருக்க இந்த பொருட்கள் எல்லாம் தடுப்பு அணையா இருக்கு.' ஐ ஸீ.. ! ஆனா செக்ஸ்பத்தி சித்தநாழி முந்தி புனிதம், அது, இதுன்னு லெக்சர் அடிச்சியே.. இப்போ நீயும் சராசரி பொண்ணாதானே இருக்கே. செக்ஸ் மட்டுமே வாழ்க்கை இல்லேண்ணு சொன்ன நீ இப்படிப் பண்ணலாமா? என்னடி பண்ணச் சொல்றே..? பாழும் உடம்பு கேட்குதே.. எனக்கும் அப்படி என்ன வயசாயிடுச்சு..? அதுக்குள்ள எனக்கு எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சே.. ! கீதா தலையில் அடித்துக்கொண்டு அழுதாள்.. நான் அதிர்ந்தேன். அவள் கரங்களைப் பற்றி தடுத்தேன். கொஞ்சநேரம் எதுவுமே பேசிக்கொள்ளவில்லை. கீதா என் மடியில் தலைவைத்து உறங்கிப் போனாள். எனக்கு தலையை வலித்தது. மனம் குழம்பிப்போய்க் கிடந்தது. செக்ஸே... நீ யார்..? ஏன் உலகத்து மனிதர்களை இப்படி ஆட்டிப் படைக்கிறாய்..? உன் குணம் என்ன..? நல்லவர்களையெல்லாம் கெட்டவர்களாக்குகிறாய்.. அப்பாவிகளை பலி கேட்கிறாய்.. நீ நல்லவனா.. கெட்டவனா..? வரமா..? வக்கிரமா..? புனிதமா..? அசிங்கமா..? அழுக்கின் வடிகாலா..? அழியாத ஜீவநதியா..? உள்வாங்க முடியா விசித்திரமா..? உய்விக்க வந்த அவதாரமா..? உறவுப்பாலமா..? உடைக்கும் கோடரியா..? உருவாக்கும் பிரம்மனா..? ஒழிக்க வந்த கூற்றுவனா..?

சிந்திக்க சிந்திக்க ஆயாசமும், இயலாமையும், அஞ்ஞான இருளும் மண்டியது. மீளமுடியாத கருஞ்சுழலுக்குள் சிக்கி அமிழ்வதைப் போல் உணர்ந்தேன். எவ்வளவு நேரம் அவ்வாறு சமைந்திருந்தேன் என்று தெரியாது. கீதா கண் விழித்தாள். முகத்தை அலம்பிக் கொண்டாள். 'எல்லாப் பொருட்களும் ஈ பேயில் வாங்கியது. ஈ மெயிலில் ஆர்டர் பண்ணிட்டாப் போதும். அழகா பேக் பண்ணி வீட்டுக்கு வந்துடும். கொண்டுவந்து கொடுக்கறவனுக்குக் கூட உள்ளே என்ன இருக்குன்னு தெரியாது.' எல்லாவற்றையும் சூட்கேஸுக்குள் அள்ளிப்போட்டாள். கூம்பு வடிவத்தில் சுமார் 5 இஞ்ச் நீளமும், அதிகபட்சம் 1 இஞ்ச் விட்ட*மும் கொண்ட ஒரு பச்சை நிறப் பொருளைக் காட்டி,"இது என்னடி..? டிஃபரண்டா இருக்கு?' என்று வினவினேன். கீதாவின் விழிகள் விரிந்தன. 'இதுவா? பட் ப்ளக்..! செக்ஸ் அறிவியலின் இன்னொரு கண்டுபிடிப்பு. இதை ஆசனவாயில் செருகிக்கொண்டால் எவ்வளவு மஜாவா இருக்கும் தெரியுமா..? உவ்வே.. ஏய்.. என்ன கிண்டலா..? வெறும் ஃபைபர் பொருளுக்கே உவ்வே போட்டா, அப்புறம் எப்படி பிள்ளை பெத்துப்பே..? கீதா கண்ணில் குறும்பு மின்னியது. கடவுளே.. கீதா நார்மலுக்கு வந்துவிட்டாள். அவளை அப்படியே பராமரிக்கவேண்டும். மீண்டும் அவள் மனம் மருகக்கூடாது. கீதா.. இதை நீ யூஸ் பண்ணியிருக்கியா? இது பிகினர்ஸ்க்கு.. நான் பெரிய சைஸ் யூஸ் பண்றேன் இப்போ..! இது எப்படிடி மஜா கொடுக்கும்...? அதெல்லாம் அனுபவிக்கணும்டி..! ஏய்.. நீ ட்ரை பண்ணிப் பார்க்கறியா..? அய்யோ.. நான் மாட்டேன்..! ஏய்.. ஏய்.. உமா .. ப்ளீஸ்டி.. நான் ஹெல்ப் பண்றேன். ஒருதடவை இன்சர்ட் பண்ணிக்கோடி.. அப்புறம் விடவே மாட்டே.. நத்திங் டூயிங்.. வேற ஆளைப் பாரு..! கீதாவின் முகம் இருண்டது. அய்யோ இது என்ன தர்மசங்கடம்..? கடவுளே.. நான் என்ன செய்வேன்..? சிறுபிள்ளை போன்ற பிடிவாதம்.. நான் இவள் வீட்டைவிட்டுப் போகும்போது, சுமுகமாக விடைபெற்றுப் போகவேண்டுமானால், இப்போது நான் அவள் சொல் கேட்டாகவேண்டும்.. வேறுவழியில்லை. சரிடி.. மூஞ்சைத் தூக்கி வச்சுக்காதே.. என்னை என்ன வேணுமோ பண்ணிக்கோ.. கோ அஹெட்.. அம் அட் யுவர் டிஸ்போசல்..! கீதா முகம் ஒளிர்ந்தது.. 'குட் கேர்ள். இங்கே வந்து படு. ரெண்டு காலையும் தூக்கிக்கோ.. ஓ .. உள்ளே பேண்டி போட்டுருக்கியா..? ரிமூவ் பண்ணு.. இரு .. இரு .. நானே ரிமூவ் பண்றேன்.. ம்ம்ம் குட்.. முழங்காலை நல்லா இழுத்து மடக்கிக்கோ.. ஒருபக்கமாகப் படுத்துக்கொண்டு முழங்கால்களை மார்போடு அணைத்துக்கொண்டேன். ஒரு ட்யூபில் இருந்து கொஞ்சமாக வாசலின் எடுத்து என் ஆசன வாயில் கீதா தடவும்போது எனக்கு உடல் கூசியது. ஒரு விரலை உள்ளே விட்டு ஆசனவாயின் பக்கச் சுவர்களிலும் தடவ முனைந்தாள்.நான் உடலைக் குலுக்கியதால் அம்முயற்சியைக் கைவிட்டாள். பின்னர் பச்சைநிற பட் பிளக்கை எடுத்து அதனைச் சுற்றியும் வாசலின் தடவினாள். ஒன்னும் பிரச்னை இருக்காதே கீதா..? இது சும்மா ஜூஜுபிடி.. நான் வாஜினாக்குள்ள வச்சிருந்தேனே டில்டோ.. அது கூட கொஞ்சம் ப்ராப்ளம் பண்ணும். இது ஒன்னுமே ஆகாது. டோன்ட் வொரி உமி. ஓ.. இது வேற.. அது வேறயா..? ஆமாண்டி.. அதை (டில்டோவை) உன் வாஜினாக்குள்ளே இன்சர்ட் பண்ணினா புருஷன் போல சுகம் கொடுக்கும். ஆனா ஒருவேளை உன் கன்னித்திரை கிழிஞ்சாலும் கிழிஞ்சுடும். சோ.. அதை யூஸ் பண்ணலே.. இது ஜஸ்ட் சம் ப்ளெஷர் கிவிங் டிவைஸ்..! எழுந்து மண்டி போட்டுக்கோ உமி. சின்னக் குழந்தைக 4 காலில் நடக்கறது போல.. ம்ம் அப்படித்தான். காலை லேசா அகட்டிக்கோ.. ஓகே.. அம் கோயிங் டு புஷ் ஹிம் இன்.. என் ஆசனவாயின் வாசலில் பட் பிளக்கின் முனையை வைத்து ஸ்க்ரூ செய்பவள் போல் மெல்லத் திருகினாள். அடுத்து மெல்ல.. ஆனால் உறுதியாக ஒரு அழுத்து அழுத்தினாள்.. "ஆஆஆ அவுச்..!" என்னடி அதுக்குள்ள அவுச் போடறே..? அரை இஞ்ச்தான் போயிருக்கு.. உடம்பை ரிலாக்ஸா வச்சுக்கோ.. டென்ஷனா இருக்காதே.. இட்ஸ் ஆல் ஃபன்..! மேலும் சிறிது சுழற்றி உட்செலுத்தினாள்.. பட் ப்ளக் வர வர அகன்றுகொண்டே போவதால், எனக்கு மேலும் வேதனையைத் தந்தது.. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஆஆஆஆ..! என்னடி நீ.. இந்த சின்ன ப்ளக்குக்கே இப்படி துடிக்கறே..? நான் யூஸ் பண்றது இதோட பெருசு.. ! மை காட்.. இதைவிட பெருசா..? நான் யூஸ் பண்றதைவிட பெரிய சைஸ் கூட இருக்குடி.. அப்புறமா கேட்லாக் காட்டறேன். பெப்சி கேன் சைசுக்குக் கூட பட் ப்ளக் இருக்கு..! மேலும் கொஞ்சம் உட்செலுத்த என்னால் தாள முடியவில்லை.. ராட்சஸி.. என்னைக் கொன்னுடாதே.. காட்.. அம் கோயிங் டு டை..! தோ.. கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோ.. அப்புறம் மஜாதான்.. மஜாவாவது மண்ணாங்கட்டியாவது.. இந்தச் சித்ரவதை எனக்கு வேண்டாம்டி.. எந்த ஃபூல்டி கண்டுபிடிச்சான் இந்த சனியனை..? பட் ப்ளக் இன்னும் உள்ளே திணிக்கப்பட்டது.. நோஓஓஓஓஓஓஓஓஓ..! வலி தாளாமல் நான் மண்டிபோட்ட நிலையிலிருந்து பக்கவாட்டில் சரிந்தேன்.. ஏய் கீதா.. ப்ளீஸ் ரிமூவ் தெ ஹெல்.. அம் பாசிங் அவுட்..! ஈஸி.. ஈஸி.. அப்படியே ரிலாக்ஸ் பண்ணிக்கோ.. 60 % போயிருச்சு.. இன்னும் கொஞ்சம்தான்.. என்னது.. ? இன்னும் இருக்கா..? வேண்டாம்டி.. நான் தாங்க மாட்டேன்.. எடுத்துடு.. ப்ளீஸ்.. அம் ப்ரேயிங் யு.. அம் பெக்கிங் யு.. ரிமூவ் தெ ப்ளடி ஹெக்..! ரிலாக்ஸ்.. நீ நினைக்கற மாதிரி சட்டுன்னு எடுக்க முடியாது.. பொறுமையா செய்யணும்.. அதெர்வைஸ்.. இட் வில் ஹார்ம் யுவர் ரெக்டம்.. கடவுளே.. நல்லாச் சிக்கிக்கிகிட்டேன்டி உன்கிட்ட.. நோ.. நோ.. என்னோட க்யூட் பட் ப்ளக்தான் உன்னோட ஹெவன்லி பாடிக்குள்ள சிக்கிக்கிச்சு..! ஈஸ்வரா.. என்னால முடியலடி.. என்னவோ பண்றது.. ஐ தின்க் அம் கோயிங் டு டை.. கீதா ஏதோ சொல்ல வாயெடுத்தபோது, வாசல்மணி ஒலித்தது.. அய்யுய்யோ.. யாருடி...? மாம்ஸ் வந்திருக்காருடி.. இப்போ வரமாட்டாரே..? ஜன்னலை இலேசாகத் திறந்து பார்த்த கீதா புலம்பினாள். என்னடி பண்றது இப்போ..? எனக்கும் ஒன்னும் புரியலடி உமி. ஏதும் மறந்து வச்சிருப்பார். இரு.. எடுத்துக்கொடுத்து அனுப்பிட்டு வரேன். ரூமிலேயே இரு. அப்புறம் வந்து ப்ளக்கை ரிமூவ் பண்றேன். அவசரப்பட்டு நீ எடுக்க முயற்சி செய்யாதே.. காம்ப்ளிகேட்டடா போயிடும். ஜாக்கிரதை. அறைக்கதவைச் சார்த்திவிட்டுப் போனாள். நான் என்னையே நொந்தவாறு வலியில் துடிதுடித்துக்கொண்டிருந்தேன். சே.. ஏன் இந்தச் செயலுக்கு ஒப்புக்கொண்டேன்..? வெளியே கீதாவும், கணவரும் ஏதோ பேசிக்கொண்டார்கள். அவர் கிளம்புவதாகத் தெரியவில்லை.. கீதா அறைக்குள் வந்தாள்.. ஏய் உமி.. உன்னை மாம்ஸ் வரச் சொல்றாருடி.. என்ன..? விளையாடறியா..? இந்த நிலையில் நான் எப்படி வர்றது..? நீதான் என்னைக் கழுமரம் ஏற்றி வச்சிருக்கியே.. ஐ நோ.. பட் மாம்ஸ் உன்னைப் பார்த்தே ஆகணுமாம்.. வா.. சரி.. போடி.. கடங்காரி.. நான் பேண்டீசைப் போட்டுட்டு பின்னாடி வரேன். லூசா நீ..? பட் ப்ளக் இன்சர்ட் பண்ணிகிட்டு பேண்டீஸ் போட்டா இன்னும் வலிக்குமே.. காட்.. என்னை என்னதான் பண்ணச் சொல்றே கீதா..? கொஞ்சம் இப்படியே வந்து என்னன்னு கேட்டுட்டு போ.. கீதாவை முறைத்தவாறே எழுந்தேன். தரையில் நிற்க முடியாத அளவுக்கு பின்புறம் விண் விண்ணென்று தெறித்தது. ஈஸ்வரா.. பத்திரிகை கொடுக்க வந்த எனக்கு இப்படி ஒரு தண்டனையா? ஹாலில் அண்ணா (கீதாவின் கணவர்) சோபாவில் அமர்ந்திருந்தார். கையில் ஒரு ரெக்சின் பை. என்னைப் பார்த்ததும் " வா.. உமா.. இங்கே வந்து உட்காரு.." என்றார். உட்காருவதா..? என்னால் எப்படி இந்நிலையில் உட்கார முடியும்.. மனதில் நினைத்துக்கொண்டே.. பரவாயில்லண்ணா.. நிக்கறேன்.. சொல்லுங்க.. அண்ணா, ரெக்சின் பையின் ஜிப்பைத் திறந்து அழகிய நகைப்பெட்டிகளை எடுத்தார். மொத்தம் மூன்று நகைப்பெட்டிகள். எல்லாம் ஒரே அளவு. திருச்சி நகரின் பிரபல நகைக்கடை பெயர் தாங்கிய நகைப்பெட்டிகளை எடுத்து என்னிடம் நீட்டினார். இந்தா.. இந்த 3 நெக்லஸ்ல உனக்கு எது பிடிச்சிருக்கு பாரு.. ஒன்னு செலெக்ட் பண்ணு. 3 பெட்டிகளையும் என்னிடம் தந்தார். நான் வாங்கி, கை கொள்ளாமல் வைத்துக்கொண்டு, எதுக்கண்ணா இதெல்லாம்.. வீண் செலவுதானே..? இல்லம்மா.. நீ எங்களைப் பற்றி என்ன நினைச்சுட்டு இருக்கியோ தெரியாது. ஆனா நான் உன்னை என் கூடப் பிறந்தவளாதான் நினைக்கிறேன். என் தங்கைக்கு நான் செய்யறது வீண் செலவில்லேம்மா.. சோபாவில் வசதியா உட்கார்ந்து பாரு.. கணவரின் பாசத்தில் உருகிய பழிகாரி கீதா, எனக்குச் செய்து வைத்திருக்கும் சித்ரவதையை மறந்தவளாய், என் முழங்கையைப் பற்றி இழுத்து வெடுக்கென்று சோபாவில் அமர வைத்தாள். என் பின்புறம் சோபாவில் மோதி அழுந்திய வேகத்தில், 5 அங்குல பைபர் கூம்பு, முற்றிலுமாக என் ஆசனவாய்க்குள் தஞ்சம் புகுந்து பதிந்தது. வலி என் முதுகெலும்பை பிடித்து உலுக்கியது. ஆ...! அத்தனை வேதனையையும் பொறுத்துக்கொண்டு சிக்கனமாக அலறினேன். கீதா நிலைமையை அப்போதுதான் உணர்ந்தவளாக கண்களால் மன்னிப்பு கோரினாள். அண்ணாவோ இது எதுவும் அறியாதவராக விழித்தார். மூன்றில் ஒன்றைப் பேருக்கு தேர்வு செய்து அண்ணாவிடம் நீட்டிவிட்டு அறைக்குப் போக எழுந்தேன். இரம்மா.. காலையில்கூட உன்னிடம் சரியா பேசலே.. இன்னிக்கு நான் திரும்ப லேட் ஆகிடும். உன்னை ஸ்டேஷனுக்கு அழைத்துப் போகத்தான் சரியா இருக்கும். உட்கார்.. கொஞ்சம் பேசலாம்.. கீ.. ஏதாச்சும் ஸ்னாக்ஸ் கொண்டுவா.. கீதா என் சுட்டெரிக்கும் விழிகளில் இருந்து விடுதலை பெற்று உள்ளே ஓடினாள். அண்ணா வாட்ஸ் பற்றி ஏதேதோ கேட்டார். மனம் ஒட்டாமல் பதிலளித்துக் கொண்டிருந்தேன். அண்ணா என்ன நினைத்திருப்பாரோ..? சிறிது நேரத்தில் ஆசனவாயில் வலி வெகுவாகக் குறைந்தது. கூம்பு போன்று பெருத்திருக்கும் பகுதிக்கும், பட் ப்ளக்கின் அடிப்பகுதிக்கும் இடையில் இருக்கும் மெல்லிய தண்டு போன்ற இடத்தில் ஆசனவாயின் வெளிப்புறம் நன்கு பொருந்திக் கவ்விக்கொண்டதால், கிழிபடுவதைப்போன்ற வலி உணர்வு இப்போது இல்லை. மாறாக, பட் ப்ளக் பொருந்தியிருக்கும் பகுதிகளில் ரத்தம் சுழற்சி முறையில் பாய்ந்ததால் ஒரு இனம்புரியாத கிளர்ச்சியை உணர்ந்தேன். என் உடல் சிலிர்த்தது. இடுப்புப் பகுதியில் மயிர்கூச்செறியும் உணர்வு ஏற்பட்டது. இது எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. இதைத்தான் கீதா ;மஜா' என்று சொல்லியிருப்பாளோ? சற்று நேரத்தில் அண்ணா கிளம்பினார்.

லெவன் ஓ க்ளாக் ஷார்ப்பா வந்துடுவேன் உமா. பீ ரெடி. போய்விட்டார். கீதா அவசரமாக ஓடிவந்து, சாரிடி.. இப்போ எப்படிடி இருக்கு.. பெய்ன் ஜாஸ்தியா இருக்கா..? டோன்ட் வொரி. எவ்ரிதிங் ஆல்ரைட். அம் எஞ்ஞாயிங் தெ ப்ளடி அனல் டிவைஸ்.. இட்ஸ் சோ கூல்..! அம் த்ரில்ட்..!! கீதா முகத்தில் விடுபட்ட உணர்வு. எக்ஸாக்ட்லி.. தட்ஸ் வாட் அம் டெல்லிங்..! பட் ப்ளக் தந்த வித்தியாசமான சுகத்தையும் த்ரில்லையும் நன்கு அனுபவித்தபிறகு கீதாவின் உதவியுடன் அகற்றினேன். அகற்றும்போதும் வலி இருந்தது. இருந்தாலும் அந்த சுகானுபவத்துக்கு எந்த வலியையும் தாங்கலாம். ஊருக்குக் கிளம்பும்போது, கீதா வைப்ரேஷன் வசதியுள்ள வேறொரு புத்தம்புதிய பட் ப்ளக்கை எனக்கு பரிசளித்தாள்.. மீண்டும் நான் நிகழ்நிலைக்கு வந்தேன்.. சொல்லொணாத தாகமும் வறட்சியும் என்னை நனவுக்கு கொண்டுவந்தன. கடவுளே.. இந்தச் சோதனையில் இருந்து என்னைக் காப்பாற்று.. அதிர்ச்சி அதிகரித்தால், சிலருக்கு மாதவிடாய் முன்கூட்டியே வந்துவிடுமாம்.. எனக்கும் வந்தது. அதன் பயனாக படுக்கைச் சிறையிலிருந்து எனக்கு விடுதலையும் கிட்டியது. காம்ரேடிடம் எனக்கு நேர்ந்திருப்பதைச் சொல்ல, அவள் பரிவோடு, சுங் வசம் தெரிவித்து சில சலுகைகளையும் பெற்றுத்தந்தாள். நான் வேறொரு குடிலுக்கு மாற்றப்பட்டேன். என் கறை படிந்த சுடி டாப்ஸ் அகற்றப்பட்டு, சேலை போன்ற 6 முழ காட்டன் துணி வழங்கப்பட்டது. குளித்துவிட்டு உடலில் சுற்றிக்கொண்டேன். பிறப்பு உறுப்பிலிருந்து வெளியேறும் திரவத்தை உறிஞ்சிக்கொள்ள, பஞ்சை பழைய துணியில் சுற்றி தற்காலிகப் பேட் செய்து காம்ரேட் தந்தாள். மூன்று நாட்களும் சற்று சிரமமின்றியே கழிந்தன. நல்ல உணவும் நீரும் கிடைத்தது. ______________________________ மறுநாள் காலையில் என் தலைவிதியின் போக்கை எண்ணி நான் வருந்திக்கொண்டே படுக்கையில் கிடந்த வேளையில், காம்ரேட் மிக இரகசியமாக ஒரு ஆங்கிலச் செய்தித்தாளை கொண்டு வந்தாள்.. "உமாஜி, சீக்கிரம் பார்த்துவிட்டுத் தாருங்கள். உங்களைப்பற்றிய செய்தி வந்திருக்கிறது. சுங் குளியலறையிலிருந்து வருவதற்குள் நான் பேப்பரை இருந்த இடத்தில் வைத்துவிட வேண்டும்.. சீக்கிரம்..!" செய்தித்தாளில், நான் கடத்தப்பட்ட விவரம், தலைமையாசிரியர், குதிரைக்காரனின் தகவல்களோடு வெளிவந்திருந்தது. வாட்ஸ் அமெரிக்காவிலிருந்து வந்து தன் செல்வாக்கை உபயோகித்து, அரசு நிர்வாகத்தை தேடுதல் வேட்டையில் முடுக்கிவிட்ட செய்தியுமறிந்தேன். வாட்ஸ் மேலும் வயதானவராக புகைப்படத்தில் தோன்றினார். முகத்தில் மிதமிஞ்சிய கவலை அப்பட்டமாகத் தெரிந்தது கண்டு எனக்கு கண்ணீர் பீறிட்டது. கையில் கிடைத்த அபூர்வப் பொருளை தவறவிட்டு இப்போது வருந்துகிறாரே என வாட்ஸ் மீது கோபமும் வந்தது. "இப்போது என்ன நடக்கும்? நான் காப்பாற்றப்பட்டு விடுவேனா? சுங்கின் மனநிலை என்னவாக இருக்கும்? அவன் என்ன செய்யப்போகிறான்? ஈஸ்வரா.. என்னைக் காப்பாற்றுவாயா? கைவிட்டு விடுவாயா?" என் மனதில் ஆயிரம் வினாக்கள் தாண்டவமாடின. இயந்திரமாக செய்தித்தாளை காம்ரேடிடம் கையளித்தவாறே கேட்டேன்.. "காம்ரேட்.. என் கதி என்னவாகப் போகிறது?" பதிலேதும் சொல்லாமல் அவள் செய்தித்தாளை எடுத்துக்கொண்டு சுங்கின் அறை நோக்கி விரைந்தாள்.சற்று நேரத்தில் திரும்பினாள்.. "உமாஜி.. நீங்கள் அணிந்திருக்கும் துணியைக் கொடுங்கள்.. இதை அணிந்துகொள்ளுங்கள்.." நான் கடத்தப்பட்ட*போது அணிந்திருந்த சுடி டாப்ஸும், டைட்ஸும். நன்கு துவைக்கப்பட்டு இருந்ததை என்னிடம் தந்தாள். என் உடலை சுற்றியிருந்த ஆறுமுழ காடாத் துணியை வாங்கிய* அவள் வெளியேற, நான் சுடியை அணிந்துகொண்டேன். இந்த நான்கைந்து நாட்களில் நான் கொஞ்சம் இளைத்துவிட்டேன் என்று சுடி அறிவித்தது. போகும்போது காம்ரேட் சொன்னாள்.." உமாஜி.. சுங் இப்போது உங்களைச் சந்திக்க வரவிருக்கிறான்..!" சுங் பெயரைக் கேட்டதுமே இதயம் கூண்டிலடைபட்ட பறவையாக அடித்துக்கொண்டது. என்னையுமறியாமல் என் உடல் தூண்டில் மீன் போல துடித்து நடுங்கியது. "ஈஸ்வரா.. காப்பாற்று.. அல்லது என்னை அழைத்துக்கொள்.. என் மாண்பு சீரழிய விட்டுவிடாதே..!" மனம் இறைஞ்சியது. சற்று நேரத்தில் அந்தப் படுபாவி உள்ளே வந்தான். என் அச்சத்தை வெளிப்படுத்தாமல், நான் வேறுபக்கம் திரும்ப, சுங் பேசினான்.. "உமாஜி.. என்ன முடிவு செய்திருக்கிறீர்கள்?" எதைப் பற்றி? "உங்கள் பெண்மையை எனக்கு சமர்ப்பிப்பது குறித்துதான் கேட்கிறேன்.." அதற்கான பதில் ஏற்கனவே சொல்லிவிட்டேன் என்பதாக ஞாபகம்..! "ம்ம்ம்.. ஆனால் மறுபரிசீலனை செய்வது புத்திசாலித்தனம். இதனால் உங்களுக்கும் எனக்கும் இன்பம் கிடைக்கும். நீங்களும் நடந்தவற்றை உடலில் இருந்தும், மனதில் இருந்தும் கழுவிவிட்டு உங்கள் ஊருக்கு போய்விடலாம்.பிடிவாதம் பிடித்தாலோ, நீங்கள் நரகவேதனைப் படவேண்டியிருக்கும். தாங்கொணாத சித்திரவதைகளாலும், அவமானத்தாலும் உடலும் மனமும் நைந்துபோய், பின்னர் புத்திவந்து, "சுங்.. என்னை ஏற்றுக்கொள்.. " என்று கதறும் நிலை வரும்.. நன்கு சிந்தியுங்கள் உமாஜி..!" நான் ஏதும் சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தேன்.. என் உள்ளத்தில் திகில் பரவத் தொடங்கியது. ஈஸ்வரா.. இப்படியொரு நிலை என் எதிரியென்று யாருமிருந்தால்.. அவர்களுக்குக்கூட வரக்கூடாது.. என் மௌனத்தை சாதகமாக எடுத்துக்கொண்ட சுங் மேலும் பேசினான்.. " உமாஜி.. நாங்கள் கையாளும் சித்திரவதை முறைகளில் ஒன்றைக்கூட உங்கள் பூவுடல் தாங்காது.. மலரைக் கசக்கி முகரக்கூடாது. நம் இணைவில் இருவருக்குமே இன்பம் கிடைக்க வேண்டும்.. அதுதான் நல்லது. உங்களை வலியிலும், வேதனையிலும் துடிதுடிக்கவைத்து குற்றுயிராக்கி பின்னர் அனுபவிப்பதில் எனக்கு இசைவு இல்லை. ஆனால் நீங்கள் இன்ப வேதனையில் துடிப்பதை நான் பார்க்கவேண்டும். உங்கள் சின்னஞ்சிறு பெண்மைச் சின்னத்தை என் ஆண்மை ஆக்கிரமிக்கும்போது நீங்கள் எழுப்பும் இன்ப முனகலை நான் காதாரக் கேட்கவேண்டும். என்ன சொல்கிறீர்கள்..?" எனக்கு காதுகளில் எண்ணெயை காய்ச்சி ஊற்றியது போல இருந்தது அவன் பேச்சு. ஒரு பெண்ணிடம் இவ்வாறு பேச அவளது நிராதரவான நிலையே காரணம் என்று பட்டது. "ப்ளீஸ்.. சுங்.. என்னை உன் சகோதரியாக நினைத்துக்கொள். . நான் மணமானவள்.. இன்னொருவருக்குச் சொந்தமானவள்.. நாங்கள் தென்னிந்தியர்கள்.. உயிரை இழப்போமே தவிர, இன்னொருவனின் படுக்கையில் கிடக்க மாட்டோம். அப்படி பெண்மையை பணயம் வைத்து, உயிர் பிழைத்தேன் என்றால், என் வாழ்நாள் முழுவதும் என் மனசாட்சி தண்டிக்கும். அது நீ செய்யும் சித்திரவதைகளைவிட பன்மடங்கு வேதனையைத் தரும். என்னை விட்டுவிடு என்றுகூட உன்னைக் கேட்கவில்லை. உன் துப்பாக்கியால் என்னைச் சுட்டுக் கொன்றுவிடு.. நிம்மதியாகப் போய்விடுவேன். எனக்கு சுகமும் வேண்டாம்.. வேதனையும் வேண்டாம்.. ப்ளீஸ்.. கருணை காட்டு.." சுங் நக்கலாகச் சிரித்தான்.. " கையில் கிடைத்த கட்டழகியை சுட்டுவிடும் வெட்டிப்பயலல்ல நான்.. உன்னைப்போன்ற தென்னிந்திய அழகியை ஆசைதீர அனுபவிக்க வேண்டுமென்பது என் வாழ்நாள் இலட்சியங்களில் ஒன்று.. அதிலும் நீ பிரத்யேகமானவள்.. நெடுநெடு உயரம்.. நீண்ட கால்கள்.. திரண்ட தொடைகள்.. உருண்ட பின்புறங்கள்.. பெரிதுமில்லாத சிறிதுமில்லாத தொய்வுறா மார்பகங்கள்.. வெளுப்புமில்லாத கருப்புமில்லாத ரோம வளர்ச்சியற்ற சந்தன மேனி.. நொடிக்கு நூறு பாவம் காட்டும் அழகு முகம், மானைப் போன்ற மருண்ட கண்கள்.. கண் பட்டாலே சிலிர்த்துத் துடிக்கும் கட்டழகு மங்கை.. இன்னும் என் கண்ணில் சிக்காமலே கண்ணாமூச்சி ஆடிக்கொண்டிருக்கும் உன் அந்தரங்கத்தை வருடி உன்னை ஆனந்தக் கிணற்றில் தள்ளும் நேரத்தை எதிர்நோக்கியிருக்கும் என்னிடமா விடுதலை கேட்கிறாய்? முட்டாள் பெண்ணே.. எளிதில் முடியக்கூடிய விஷயத்தை ஏன் வீண்பிடிவாதத்தால் சிக்கலாக்குகிறாய்? மனசாட்சியாவது.. மண்ணாங்கட்டியாவது? தேவையில்லாமல் குழப்பிக்கொள்ளாதே.. (செய்தித்தாளைக் காட்டி) இந்த அரைக்கிழவன்தானே உன் கணவன்? இவனைவிட நான் எவ்வகையில் குறைந்தவன்? இரண்டு வருடமாக உன் கணவன் அமெரிக்காவில் இருக்கிறான். இப்போது மீட்டப்படாத வீணை நீ என்று எனக்குத் தெரியும். திருமணமான பிறகு இந்த அதிர்ஷ்டக்கார கிழட்டுக் கபோதி, பேரழகியான உன்னை எவ்வளவு அனுபவித்திருப்பான்? ஆடிக்கொருமுறை.. அமாவாசைக்கொருமுறை அவசரம் அவசரமாக இணைந்திருப்பீர்கள்.. வா.. நான் உனக்கு முழுமையான இன்பம் என்னவென்று காட்டுகிறேன். உனக்கும் அவனுக்கும் பொருத்தமே இல்லை. தேவதை போன்ற உன்னை அடைய அந்த அரைக்கிழவனுக்கு தகுதியே கிடையாது. உங்கள் திருமணம் ஒரு இமாலயத் தவறு. இவனைப் பேசவிட்டால் வாட்ஸை இன்னும் கேவலப்படுத்துவான் போலிருக்கவே, நான் இடைமறித்தேன்.. "போதும் சுங்.. நிறுத்து.. என் கணவர் எனக்கு அழகானவராகவும் பொருத்தமானவராகவும் தெரிகிறார். நீ எவ்விதக் கருத்தும் தெரிவிக்க அவசியமில்லை. நான் அவரை என் உயிரினும் மேலாக விரும்புகிறேன்.. அவரின் உரிமைப்பொருளான நான் ஒருநாளும் உனக்கு சொந்தமாக மாட்டேன்.. உன் விருப்பப்படி என்னை சித்திரவதை செய்து கொல்லலாம். உன் ஆசைக்கு இணங்குவது என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை. துடிதுடித்து மரிக்க நான் தயார்.. உடனே என் வேதனை மரணத்துக்கு ஏற்பாடு செய். நான் கதறித் துடிப்பதைக் கண்ணால் காண்பதே உனக்கு என்னால் தரமுடிந்த* இன்பம். உன் வாழ்நாள் இலட்சியம் என்னால் ஈடேறாது. உன் இனக்கட்டுப்பாடு எனக்குத் தெரியும். என் இசைவின்றி நீ தொடமுடியாது. கைக்குக் கிடைத்தும் கட்டிலுக்கு கொண்டுபோகமுடியாமல் நீ தவிப்பதுதான் நான் உனக்குத் தரும் தண்டனை." ஒரு விநாடி அதிர்ச்சியுற்ற சுங், " ஓ.. அப்படியா? நீ வதைபட்டுதான் வழிக்கு வருவாய் போலிருக்கிறது. அலுங்காமல் உன் அழகைப் பருக நினைத்தேன்.. ஆகாது என்று தெரிகிறது. சரி.. உன் துடிப்பை ரசித்தபின் உன்னை அனுபவிக்க எனக்கொன்றும் தடையில்லை. இதோ.. இந்த புத்தகத்தில் உனக்கு கிடைக்கப்போகும் சில சாம்பிள்கள் இருக்கின்றன. பார்த்து ரசி..!" என்றவாறே ஒரு புத்தகத்தை என் முகத்தில் விசிறி அடித்துவிட்டு வெளியேறினான். நடுங்கும் உள்ளத்தோடு நான் அதைப் புரட்ட முதல் படமே என் ஈரல்குலையை உலுக்கியது.. அம்மா.. என்ன கொடூரம்..? இன்னொரு பக்கத்தில் உள்ளபடத்தைப் பார்த்ததும் என் நெஞ்சுக்கூடு குலுங்கியது.. அந்தப் படத்தில் ஒரு இளம் மங்கையின் இருகைகளையும் கட்டி ஒரு மரக்கிளையில் நிர்வாணமாக தொங்க விட்டிருந்தார்கள். அவளுக்குக் கீழே ஒரு முட்கம்பி வேலி.. அழகு மங்கையின் நீண்ட கால்களுக்கிடையே அந்த வேலி வருமாறு தொங்க விட்டிருந்தார்கள். இரு தொடைகளும் இணையும் இடத்தை, வேலியின் முள் முடிச்சுகள் குத்திக்கிழித்து, இரத்தம் தொடைகளில் வழிந்துகொண்டிருந்தது. வேதனை தாளாமல், அவள் தன் இதயமே வெடித்துவிடுவதைப் போன்று அலறிக்கொண்டிருக்க, சுற்றிலும் நான்கைந்து ஆண்கள் நின்று அவள் தூண்டில்மீனாகத் துடிப்பதை ரசித்தவாறு இருந்தனர்.. மீண்டும் அந்தப் புத்தகத்தைப் பார்க்க விரும்பாமல் ஒரமாக வைத்துவிட்டு, "இப்போது என்ன செய்வது" என்ற ரீதியில் சிந்தித்தேன். ஒருவழியும் புலப்படவில்லை. சித்ரவதை என்றால் சினிமாவில் வருவதுபோல என் கரங்களை உயர்த்திக் கட்டி சவுக்கால் அடித்து இம்சிப்பார்கள் என்றோ, உயிருடன் நெருப்பில் போட்டு வாட்டுவார்கள் என்றோ நினைத்திருந்த எனக்கு புத்தகத்தில் காணப்பட்ட இந்த வழிமுறை அளவில்லாத பீதியைத் தந்தது. பெண்மையின் மென்மையைக்கூட* சிதைத்து ஒருத்தியை பரிதவிக்க வைக்க என்னும் இவர்கள் அரக்க மனம் கொண்ட மிருகங்களாகத்தானிருக்கவேண்டும். இனியும் நான் கற்புக்காகப் போராடுவதா? அல்லது உடல் வேதனையைத் தவிர்க்க முடிவெடுப்பதா? திரும்பத்திரும்ப யோசித்தாலும், என் மனசாட்சி சுங்குக்கு அடிபணியாதே என்றே ஆணையிட்டது. எவ்வளவு நேரம் ஆனதென்றே தெரியவில்லை. அப்போது காம்ரேட் உள்ளே வந்தாள். "உமாஜி.. உங்களை பணியவைக்கும் முயற்சிகள் ஆரம்பமாகிவிட்டன. வேறொரு முகாமில் இருக்கும் 'காலியா'வை அழைக்க ஆள் போயிருக்கிறது." காலியா..? "ஆம் உமாஜி..! காலியா ஒரு அலி. இரக்கமற்றவன். சித்ரவதை எக்ஸ்பர்ட். முன்பு ஒருமுறை சொன்னேனில்லையா? போலீஸ் அதிகாரியைக் கொன்ற சம்பவம்.. அதை நிறைவேற்றியவன் இவன்தான்.." கடவுளே..! "காலியா மிகவும் கொடூரமானவன். எங்கள் படையில் உள்ள காட்டிக்கொடுக்கும் துரோகிகளையும், எங்களிடம் சிக்கும் போலீஸ்காரர்களையும் இவன் மூலம் தொலைத்துக்கட்டுவது சுங்கின் வழக்கம். அவர்கள் துடிதுடித்துச் சாவதை எங்கள் முகாமில் உள்ள ஆண்கள் அனைவரும் கட்டாயம் பார்த்தே தீரவேண்டும். பின்னர் அவர்கள் எங்களிடமும் சம்பவங்களை விவரிக்க வேண்டும். அப்போதுதான் நாங்கள் தவறு செய்யமாட்டோம் என்பது சுங்கின் எதிர்பார்ப்பு." ஐயோ .. எவ்வளவு குரூரம்? பெண்கள் எவரேனும் காலியாவால் கொல்லப்பட்டிருக்கின்றனரா? அவர்களை காலியா என்ன செய்வான்? " தெரியவில்லை உமாஜி..! இதுவரை எனக்குத் தெரிந்து பெண்கள் யாரும் அவனிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டதில்லை." " ஈஸ்வரா.. ஏன் என் தலைவிதியை இப்படிக் கோணலாக எழுதினாய்? இவ்வளவு கொடுமைகளை அனுபவிக்கும் அளவுக்கு நான் செய்த பாவம்தான் என்ன? " "அப்புறம் இன்னொன்று உமாஜி.. இதுவே நான் உங்களைச் சந்திக்கும் கடைசி முறை.. சுங் உங்களை வேறு இரு பெண்கள் வசம் ஒப்படைக்கப்போகிறான்"

என் ஒரே ஆறுதல் நீதான்.. அதுவும் போயிற்றா..? "ஆம்.. உமாஜி. நான் உங்களுக்கு உதவுவதாக சுங் கருதுகிறான். எங்கள் இன வழக்கங்கள் குறித்து உங்களிடம் சொல்லிவிட்டதாக சந்தேகம் அவனுக்கு." காம்ரேட்.. என் உயிர் உன் கையாலேயே போகுமென்றால் மிகவும் மகிழ்வேன். தயவுசெய்து என்னை இப்போதே கொன்றுவிடு..! "அது எளிதுதான்.. அப்புறம் காலியாவின் கைகளில் உங்களுக்குப் பதிலாக என்னை ஒப்படைத்துவிடுவார்கள்.. அது உங்களுக்கு சம்மதமா?" ஐயோ வேண்டாம்.. நீ நல்லவள்.. உனக்கு ஒரு தீங்கும் நேரக்கூடாது.. "உமாஜி.. உங்களுக்கும் எதுவும் நேராது.. கொஞ்சம் யோசியுங்கள்.. கற்பு என்பது உடல் மட்டும் சம்பந்தப்பட்டதல்ல.. மனமும் சம்பந்தப்பட்டதுதான்.. நீங்கள் மனதார சுங்கை விரும்பாதபோது.. அவன் வற்புறுத்தலாலும் பயமுறுத்தலாலும் உங்கள் விருப்பமின்றி உடன்பட்டால் அது கற்பிழந்ததாகாது. திடீரென உங்களை சிலர் தாக்கி பெண்மையைச் சீரழித்துவிட்டார்கள் என்று வைத்துக்கொள்வோம்.. அது உங்கள் தவறா? நீங்களா அதற்குப் பொறுப்பு? அதேபோல இதையும் ஒரு வேண்டாத நிகழ்வாக மறந்துவிடுங்கள். உங்களவருக்குத் தெரிந்தாலும் அவர் ஒன்றும் சொல்லமாட்டார்.. இன்னும் நேரமிருக்கிறது. சிந்தித்து முடிவெடுங்கள்" இல்லை காம்ரேட்.. நீ சொல்வது வேறு.. நான் இப்போது இருக்கும் நிலை வேறு.. நீ சொன்ன நிகழ்வில், என் கருத்து கேட்கப்பட்டிருக்காது.. நான் எதிர்ப்பு தெரிவிக்க இயலாத நிலைக்கு என்னை உள்ளாக்கிதான் அவர்கள் விருப்பத்தை நிறைவேற்றியிருக்க முடியும். ஆனால் இப்போது நான் இருக்கும் நிலையில் என் முன்னே இரு தேர்வுகள்.. ஒன்று என்னுடன் படு.. இன்னொன்று வதைபடு.. இதில் முன்னதைத் தேர்வு செய்ய என் மனம் ஒப்பவில்லை. அப்படி உயிரைக் காப்பாற்றிக்கொண்டு போய் என்னவர் முகத்தில் எப்படி விழிப்பேன்? நீயே சொல்..! " மன்னியுங்கள் உமாஜி.. நீங்கள் சொல்வது சரியே.. நீங்கள் துன்புறக்கூடாதென்ற எண்ணத்தில் ஒரு மனைவியின் நோக்கில் சிந்திக்க மறந்துவிட்டேன். தாயே வனதேவதா.. இந்த அற்புதமான பெண்ணுக்கு ஒன்றும் நேராமல் நீதான் காப்பாற்ற வேண்டும். நான் வருகிறேன் உமாஜி..!" அழுகையை அடக்கமுடியாமல் அறையைவிட்டு அகன்றது அவள் மட்டுமல்ல*. எனக்கு இருந்த தெம்பும் தைரியமும்கூட.. பின்னர் அந்த இரு பெண்களும் பொறுப்பேற்றார்கள். முகத்தை மிகக்கடுமையாக வைத்திருந்தார்கள்.. முகத்தில் நட்புக்கான அறிகுறி எள்ளளவும் இல்லை. உடனடியாக செயலில் இறங்கி என்னை நிர்வாணமாக்கினார்கள்.. அப்போது ஒருத்தி மற்றவளிடம் ஏதோ சொல்ல, என்னை ஏற இறங்கப் பார்த்துவிட்டு ஆமோதிக்கும் வண்ணம் தலையசைத்தாள். நான் விரக்தியின் உச்சத்தில் இருந்ததால், மறுப்போ, எதிர்ப்போ தெரிவிக்காமல் அவர்களின் செய்கைகளுக்கு அடிபணிந்தேன். சுமார் ஒருமணிநேரம் கழித்து, சுங்கின் உத்தரவு வர, ( இக்கதையின் முதல்பதிவில் உள்ளவாறு) என் மரணப்பயண*ம் துவங்கிற்று.. என் இருபுறமும் அந்தப் பெண்கள்.. என் இடுப்பில் கட்டியிருந்த இரும்புச் சங்கிலியை இழுத்துப் பிடித்தபடி காலியா வர.. நான் பலியாடாக வழிநடத்தப்பட்டேன். என் கண்களைக் கட்டியிருந்த கருப்புத்துணி இப்போது அகற்றப்பட்டு விட்டது.அக்குள் கொக்கிகளும் நீக்கப்பட்டு விட்டன. சற்று என் வேதனை குறைந்திருந்தது. ஆனால் இடுப்புச் சங்கிலி காலியாவின் கைகளில் இருந்தது. அதன் இன்னொரு முனையைக் கொண்டு என்னை அவ்வப்போது அடித்தவாறு இழிசொற்களால் திட்டிக்கொண்டே வந்தான். இப்போது பாதை செங்குத்தாக மாறியிருந்தது. பாறைகளில் ஏறி மேலே செல்லவேண்டியிருப்பதால் என் கண்கட்டை அவிழ்த்து விட்டார்கள் போலும். என் இருபக்கமும் வந்த பெண்களின் மீது பார்வையை ஓட்டினேன்.. என் இரு கை மணிக்கட்டுகளையும் ஆளுக்கொன்றாக இரும்புப்பிடியாக பிடித்திருந்தனர். ஒருத்தி சற்று வயதில் பெரியவள். இன்னொருத்திக்கு 20 வயதுக்குள்தான் இருக்கும். பூனைக்கண் கொண்ட அவள் கொஞ்ச*ம் கடுமையாகவே என்னிடம் இருந்தாள். பெரியவள் சற்றுப் பரவாயில்லை. வழியில் பெரிய பாறைகள் இருந்தால், முதலில் பெண்கள் இருவரும் ஏறிவிடுவார்கள். அவர்களுக்கு இதுபோன்ற பயணம் பழக்கமாக இருக்கலாம். பின்னர் என்னை கைலாகு கொடுத்து தூக்கிவிடுவார்கள். நான் ஒரு காலை பாறை மீது வைத்து அந்தப் பெண்கள் உதவியுடன் சிரமப்பட்டு மேலே ஏறும்போது எனக்கு பின்னே கீழே நிற்கும் காலியா அசிங்கமாகத் திட்டிக்கொண்டே என் பின்புறத்தில் கைவைத்து தூக்கிவிடுவான். கூச்சம் தாளாமல் நான் உடம்பை உதறும்போது அடிப்பான். எனக்கு என்னை நினைக்கும்போதே கேவலமாக இருக்கும். "ஏண்டி உமா இப்படி ஒரு பிறப்பெடுத்தாய்? நீ பிறந்து என்ன சுகம் கண்டாய்? எவனெவனோ உன் உடலைத் தீண்டுகிறான். அடிக்கிறான்.திட்டுகிறான். இன்னும் என்னென்ன அசிங்கங்களை அனுபவித்து நீ வாழ்க்கையை முடிக்க வேண்டுமோ? இப்படி ஒரு வாழ்க்கை உனக்கு தேவையா? ஊர் உலகத்தில் உள்ள பெண்களுக்கெல்லாம் இப்படியா நடக்கிறது? அவளவள் திருமணமாகி பிள்ளைகுட்டி என்று வாழ்க்கையை அமைதியாக அனுபவிக்கும்போது உனக்கு மட்டும் தலையெழுத்து ஏன் இப்படி இருக்கிறது? 28 வயதில் திருமணம்.ஆசையாக பள்ளியறைக்குள் காத்திருந்தாய். பணத்தையும், பதவியையும் துரத்திய பழிகாரன் வாட்ஸ், என்னவோ சேஃப்டி லாக்கரில் பத்திரப்படுத்துவதுபோல இன்னும் 2 ஆண்டு இருக்கட்டும் என்று சொல்லி பறந்துவிட்டான். இப்போது அதே சுகத்தை நான் தருகிறேன் என்று கெஞ்சும் சுங்கிடம் இசைவு தெரிவிக்கமுடியாமல் கலாச்சாரமும், மனசாட்சியும் குறுக்கே நிற்கின்றன. அவன் ஒருவன் கண்ணுக்கு அம்மணமாக தோன்றி, அவனால் கையாளப்படுவதை தவிர்க்க இப்போது எத்தனை பேர் முன்னிலையில் நிர்வாணமாகக் காட்சி தருகிறாய்? உன் அந்தரங்கத்தில் பிறர் கைபடாமலா இருக்கிறது? இதற்குத்தானா உன் தாய் உன்னைப் பொத்தி பொத்தி வளர்த்தாள்? ஏனடி இப்படி ஒரு பிறப்பெடுத்து கேவலமான தலைவிதியை வாங்கி வந்தாய் பாவிப்பெண்ணே?" கழிவிரக்கம் மிகுந்து கண்ணீரும் விம்மலும் வெடித்தன. பூனைக்கண்ணி ஏளனமாகப் பார்க்க, பெரியவள் மற்றொரு கையால் என் தோளை லேசாக அழுத்தினாள். அந்த அழுத்தலில்'அமைதியாக இரு.அழுது எதுவும் மாறப்போவதில்லை ' என்ற செய்தியை உணர முடிந்தது. நன்கு இருள் சூழ்ந்துவிட்டது. என் வெற்று உடலில் மலைப்பிரதேசக் குளிர் ஊசியைப் பாய்ச்சியது. உடல் நடுக்கம் எடுத்தது. காலியா, தான் புகைத்துக் கொண்டிருந்த நாற்றம் பிடித்த சுருட்டை என் வாயில் திணிக்க முயன்றவாறே "இதை இழுத்துப்பார் மான்குட்டியே.. குளிருக்கு இதமா இருக்கும்" என்றான். நான் குமட்டியவாறே தலையை உதற, பூனைக்கண்ணி ரசிக்க, பெரியவள், "காலியா..!" என்று அதட்டினாள். காலியா அவளை முறைத்தவாறே சுருட்டு திணிப்பை நிறுத்திக்கொண்டான். சுருட்டின் கேவலமான வாடை என் அடி வயிற்றை புரட்டியது. கடவுளே.. கால்களை பிளக்கும் பல ஏற்றங்களுக்குப் பின் கொஞ்சம் சமதளமான ஒரு இடத்தை அடைந்தோம். அங்கு பிரமாண்டமான மரங்கள் பல இருந்தன. ஒரு மரத்தின் கிளையில் சிறு பரண் வீடு கூட இருந்தது. தரையில் உள்ள* கற்கள் அகற்றப்பட்டு ஓரளவுக்கு மண்தளம் போல இருந்தது. காலியா என்னை ஒரு மரத்தடியில் அமரச் சொல்லி, என் இடுப்புச் சங்கிலியைக் கொண்டே என்னை மரத்துடன் இறுகப் பிணைத்தான். சங்கிலியின் ஒரு சுற்று என் மார்புகளை அழுத்தி இறுக்க " காலியா.." என்று தீனக்குரல் எழுப்பி அவனுக்கு தெரியப்படுத்தினேன். அவன் அலட்சியமாக சிரித்துக்கொண்டே போய்விட்டான். சங்கிலியின் இறுக்கம் எனக்கு மூச்சுவிடச் சிரமமாக இருந்தது. அடி மரத்தில் இருந்த முரட்டு கணு ஒன்று என் முதுகைப் பதம் பார்த்தது. ஒருவாறு என் காலகளை மடக்கி முழங்கால்களை மார்போடு அணைத்துக்கொண்டு அமர, குளிருக்கு சற்று இதமாக இருந்தது. அக்குள்களில் கொக்கிகள் செருகப்பட்டிருந்த இடம் சற்று வீங்கி வலித்தது. பெண்கள் இருவ*ரும் அங்கு கிடந்த சுள்ளிகளைப் பொறுக்கி, நான் அமர்ந்திருந்த இடத்துக்கு சற்றுத் தொலைவில் குவித்தார்கள். காலியா பரண் வீட்டில் ஏறி என்னென்னவோ பொருட்களை எடுத்துப்போட்டான். இருட்டில் அவை என்ன என்று தெரியவில்லை. பெரியவள் அந்தப்பொருட்களில் இருந்த மண்ணெண்ணை புட்டியை எடுத்து சுள்ளிகளின்மீது தெளித்து, காலியாவிடம் வத்திப்பெட்டி வாங்கி பற்றவைக்க, அந்த இடத்துக்கான வெளிச்சமும், குளிருக்கு இதமான கணப்பும் ஒருங்கே கிடைத்தன. சுற்றுப்புறம் நன்றாக புலப்பட்டது. சற்று தூரத்தில் மண்மேடுகள் தென்பட்டன. இங்கு பலியிடப்பட்டவர்களின் சமாதியோ? காட்டுக்குள் தூரத்தில் மிருகங்களின் ஒலிகள் அவ்வப்போது கேட்டன. கணப்பின் இருபக்கமும் இரு கம்புகளை ஊன்றி, குறுக்காக ஒரு கம்பை வைத்து காலியா கட்டினான். அதில் என்னைக் கட்டிவைத்து தீயில் வறுப்பார்களோ என்று சிந்தித்தேன். பூனைக்கண்ணி ஒரு கெட்டிலில் ( குழாய் மூக்கும், மூடியும் கொண்ட உலோக பாத்திரம் ) எங்கிருந்தோ தண்ணீர் கொண்டுவந்தாள். பெரியவள் அருகிலிருந்த செடிகளில் இருந்து இலைகளைப் பறித்து கெட்டிலில் போட, அதை வாங்கி தீ ஜுவாலைக்கு மேல் காலியா கட்டினான். ஏதோ பானம் தயாரிக்கிறார்கள் என்று புரிந்தது. பெரியவள் என்னருகில் வந்து அமர்ந்தாள். "உமாஜி.. உங்களைப் பற்றி காம்ரேட் சொன்னாள்.. கொஞ்சம் உன்னால் முடிஞ்ச அளவுக்கு கவனிச்சுக்கோ என்று கேட்டுக்கொண்டாள்.. கவலைப்படாதீர்கள்.. என்னால் உங்களுக்கு எந்தத் தீங்கும் நேராது" என்று பெரியவள் சொல்லும்போது, காம்ரேடின் நல்ல உள்ளத்தை எண்ணி உருகினேன். சற்று நேரம் கழித்து அடிவயிறு அறிவிக்க, பெரியவளிடம் சொன்னேன்.. "எனக்கு சிறுநீர் கழிக்கவேண்டும் போலிருக்கிறது. சற்று உதவ முடியுமா?" இருந்த இடத்திலிருந்தே கழிக்க முயலுங்கள் உமாஜி.. "ஐயோ.. எப்படி அது முடியும்?" வேறு வழியில்லை.. காலியா அவிழ்த்துவிட மாட்டான்..!"

இதற்குள் பானம் தயாராகிவிட, பூனைக்கண்ணி 1 மூங்கில் கோப்பையில் நிரப்பி எடுத்து வந்தாள்.. அதை பெரியவள் வாங்கி எனக்கு புகட்ட முயன்றாள். நான் மறுக்க, "குடி.. இம்சையைத் தாங்கிக்க உடம்புல தெம்பு வேணுமில்ல" என்று பூனை அதட்டினாள். பெரியவள்," நான் குடிக்க வைக்கிறேன்.. நீ போய் எனக்கு எடுத்து வா!" என்று அவளை அனுப்பினாள். "உமாஜி.. இதைக் குடிங்க.. குளிருக்கு நல்லது. " என்று புகட்டினாள். ஒரே கசப்பு. இருந்தாலும் அதன் சூடு தொண்டைக்கு இதமாக இருக்கவே, மறுப்பின்றி மிடறு விழுங்கினேன். இதற்குள் பூனையும் அங்கு வந்து அமர, பெரியவள் மேலே எதுவும் பேசவில்லை. காலியா தன் தோள் பையைத் திறந்து ஏதோ பொருள்களை எடுத்து சோதித்துக்கொண்டிருந்தான். திடீரென்று பூனை கேட்டாள்.. "இவளை காலியா என்ன செய்யப்போறான் அக்கா?" தெரியலை. "நான் ஒரு யோசனை சொல்லட்டுமா? நம் தலைவர் அறையில் ஒரு படம் இருக்குல்ல? அதுல இருக்கற பொண்ணு போல இவளை ஆணி அடிச்சு தொங்கவிட்டா எப்படியிருக்கும்?" "பச்சே.. அடுத்தவங்க வேதனை தெரியாம பேசாதே" என்று பெரியவள் அதட்ட, எனக்கு முதல்நாள் சுங்கின் அறையில் அந்தப்படத்தைப் பார்த்தது நினைவுக்கு வந்தது.

இளம்பெண் சித்திரவதை. 3


கொஞ்ச நேரம் இருவரும் எதுவும் பேசிக்கொள்ளாமல் இருந்தோம். நிசப்தம் சூழ்நிலையை மேலும் அச்சமூட்டுவதாக மாற்றியது. காவல்காரியின் மனதில் என்ன ஓடுகிறது என்பதை புரிந்துகொள்ள இயலவில்லை. என் வாழ்க்கை இப்போது ஒரு மலை முகட்டில் வந்து நின்றுவிட்டது. ஒன்று .. என்னைத் துரத்தி வரும் காம மிருகத்துக்கு இரையாக வேண்டும். அல்லது மலை உச்சியில் இருந்து குதித்து உயிர் இழக்க வேண்டும். சித்ரவதைகளை தீரத்துடன் எதிர்கொள்ள வேண்டும். அல்லது அவனுக்கு பணிந்து சுங்கின் படுக்கையை நான் அலங்கரிக்கவேண்டும். இதைத் தவிர வேறு வாய்ப்பு இல்லை. ஒரு இளம்பெண்ணுக்கு இதைவிட கொடூரமான முடிவு இருக்க முடியாது. என்னை சுங் தீண்டிய இடங்களில் யாரோ மலத்தை அள்ளி பூசியதுபோல அறுவெறுப்பாக இருந்தது. அவனது மனைவியைப் போல சர்வ சுதந்திரமாக என் மேனியை அவன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தானே.. காவல்காரி மட்டும் வராவிட்டால் இன்னேரம் என்னென்ன நிகழ்ந்திருக்குமோ.. உமாஜி..! அமைதிச் சுவரை, உரையாடல் என்னும் சுத்தியல் கொண்டு காவல்காரி உடைத்தாள். எனக்கும் அது தேவையாக இருந்தது. இல்லாவிட்டால் மனம் எங்கெங்கோ தேவையில்லாமல் சுற்றிக்கொண்டிருக்கும். சிரமப்பட்டு தலையைத் திருப்பி காவல்காரியின் முகத்தைப் பார்க்கும்போது எனக்கு அவமானமாக இருந்தது.என் அருகில் சுங் படுத்துக்கொண்டு செய்த அட்டூழியங்களைப் பார்த்திருப்பாளோ.. பழிகாரி.. இவள் மட்டும் என்னைக் கட்டிப்போடாமல் இருந்திருந்தால், நான் போராடியிருப்பேன். அதன் விளைவாக உயிரை இழக்க நேர்ந்தாலும் நிம்மதியாக என் அன்னையிடம் போயிருப்பேன்.

என்ன உமாஜி..? பேசமாட்டீர்களா..? என் மீது கோபமா..? நாங்கள் வெறும் அம்புகள்.. ஏவும் இடத்தில் பாய்வதைத்தவிர வேறு எதுவும் செய்ய இயலாது. இவ்வளவு அழகும், சந்தனச் சிலை போன்ற உடலமைப்பும் கொண்ட உங்களை நான் முதன்முதல் பார்த்தபோதே தெரிந்துகொண்டேன். உங்கள் வாழ்வு மிகவும் கொடூரமான பகுதிக்கு வந்துவிட்டதென்று. இந்த அவலம் உங்களுக்கு நேர்ந்திருக்கக் கூடாது. இப்போதும் நான் உங்களுக்கு சொல்லும் அறிவுரை என்னவென்றால்.. சுங்கின் விருப்பத்துக்கு இணங்கி விடுங்கள். பண்பாடு, கலாச்சாரம் என்றெல்லாம் வீணாக யோசித்து குழம்பாதீர்கள். அவை எதுவும் உங்களைக் காப்பாற்றப் போவதில்லை. யோசியுங்கள். "ஓ.. உன் கடமையில் நீ கண்ணாக இருக்கிறாயா..? என்னை சம்மதிக்க வைக்கும் பொறுப்பை நிறைவேற்றி உன் தலைவனிடம் நல்ல பெயர் வாங்க நினைக்கிறாய். அதற்கு விலையாக என் தன்மானத்தை அவன் காலடியில் வைக்க வேண்டும். அப்படிப்பட்ட இழிநிலைக்கு ஆளாவதைவிட உயிரை விட்டுவிடுவேன்." ஆத்திரமும், கையாலாகாத்தனமும் என்னை ஆக்கிரமித்து, என் குரல் தழுதழுத்தது. " உமாஜி.. நடப்பு நிலை அறியாமல் பேசாதீர்கள். இங்கு வந்து உங்களை யாரும் மீட்க இயலாது. வரும்போது ஒரு ஆற்றைப் பார்த்திருப்பீர்கள்.. அதற்கு அக்கரை இந்திய எல்லை. நாம் இருப்பது, பர்மா எல்லை. இந்திய ராணுவமோ, போலீசோ ஆற்றைக் கடப்பதற்குள் நாங்கள் தப்பிவிடுவோம். ஆகவே யாரும் ஹீரோ போல வந்து உங்களைக் காப்பாற்றுவார்கள் என்று எண்ணாதீர்கள்." "போகட்டும். நான் உயிரை விட்டாலும் விடுவேனே தவிர, உங்கள் நோக்கத்துக்கு சம்மதிக்க மாட்டேன். " "அய்யோ உமாஜி.. சின்னக் குழந்தை போல பேசுகிறீர்களே.. இது என்ன சினிமாவா.. வில்லன் உங்கள் புடவையை இழுத்தவுடன் நீங்கள் மயங்கி விழுந்து சாவதற்கு..? நிதர்சனம் மிகக் கொடூரமானது.அவர்கள் சரியான தொழில்முறை கேடிகள். நடப்பவை எதுவும் நம் கட்டுப்பாட்டில் இருக்காது." "நீதானே சொன்னாய்..? என் சம்மதம் இல்லாமல் உங்கள் ஆள் என்னைத் தொடமுடியாதென்று.. பின்னர் எப்படி என் விருப்பம் இல்லாமல் அவன் என்னை .. என்னை.. " அதற்குமேல் சொல்ல முடியாமல் என் பெண்மை தடுத்தது. " ஆமாம் உமாஜி.. அப்படி ஒரு சிக்கல் சுங்குக்கு இருக்கிறது. ஆனால் ஆட்களை பணிய வைப்பதில் சுங் கைதேர்ந்தவன். உங்கள் உடலையோ, மனதையோ, அல்லது இரண்டையுமோ சித்ரவதை செய்து, உங்கள் வாயாலேயே சம்மதம் என்று சொல்ல வைப்பான். உங்களை மனச்சிதைவு அடையவைத்து அரைப் பைத்தியமாக்குவான். இதுவரை நீங்கள் படித்தே இருக்காத சித்ரவதை வழிமுறைகள் நிறைய இருக்கின்றன. ஒவ்வொன்றாக உங்கள் மீது பிரயோகிப்பான். கூடவே உங்களின் சிந்திக்கும் திறனைச் செயலிழக்க வைத்து, தனக்கு இரையாக்கிக் கொள்வான். இதற்குள் நீங்கள் நடைப்பிணமாகி விடுவீர்கள். உங்கள் வாழ்வில் வலிகளையும், அவமானங்களையும் அறிந்திராதவர்போல் தோன்றுகிறீர்கள். வேண்டாம் உங்களுக்கு இந்த வேதனை. உங்களை என் சகோதரியாக நினைத்து சொல்கிறேன். சம்மதித்து விடுங்கள். " " உன் ஆலோசனையை நான் கேட்பதாக இல்லை.. இருந்தாலும் எனக்கொரு சந்தேகம். என்னை சுவைத்துவிட்டு, மறுநாளே என்னை உன் தலைவன் அனுப்பிவிடுவானா..? அது நிகழக்கூடியதா..?" " அனுப்ப மாட்டான்.. தெரியும்.. ஆனால் உங்கள் மீதான அடக்குமுறைகள் குறையும். நீங்களும் கொஞ்சம் இணக்கமாக நடந்துகொண்டால், சில சலுகைகளும் தருவான். சரியான சந்தர்ப்பம் வாய்க்கும்போது, நானே உங்களை தப்புவிக்கிறேன். என்னை நம்புங்கள். அதுவரை விவேகமாக நடந்துகொள்ளுங்கள்.." "அவன் என்றைக்கு ஏமாறுகிறானோ, அதுநாள்வரை அவனுடன் படுக்கச் சொல்கிறாய். அவ்வளவு கேவலப்பட்டு என் உயிரைக் காப்பாற்றி நான் என்ன செய்யப்போகிறேன்.? ஒருவேளை தப்புகிறேன் என்றே வைத்துக்கொள்.. பிறகு நான் என்ன செய்யமுடியும்..? எவ்வித குற்ற உணர்வும் இல்லாமல், என் கணவருடன் புது வாழ்க்கையை ஆரம்பிக்க வேண்டுமா..? அது முடியுமா..? என் கணவர் அதையெல்லாம் மறந்து பெருந்தன்மையுடன் என்னை ஏற்றுக்கொண்டாலும், என்னால் மனம் ஒன்றி அவருடன் குடும்பம் நடத்த முடியுமா..? அது இன்னும் சித்ரவதை ஆகிவிடுமே..? அவமானப்பட்டு வாழ்வதா..? அவஸ்தைப்பட்டு சாவதா என்றால் நான் நூறு மடங்கு துன்பத்தையே தேர்ந்தெடுப்பேன்." "உமாஜி.. நீங்கள் நடக்கப்போவது தெரியாமல் பேசுகிறீர்கள்.. இன்று உள்ள நிலையில் உங்கள் மனம் உடலை ஆட்சி செலுத்துகிறது. நாளையோ, பின்னரோ துடிதுடிக்கப்போகும் உங்கள் உடல், மனதை ஆக்கிரமித்து, பணியவைக்கும். அப்போது பாதிக்குமேல் நீங்கள் சேதமுற்று இருப்பீர்கள். அவ்வாறு துன்புற்று நீங்கள் எடுக்கப்போகும் முடிவை இப்போதே எடுத்துவிடுங்கள் என்றுதான் நான் சொல்கிறேன்." " நடக்காது.. என் மனம் சொல்வதைத் தான் என் உடல் எப்போதும் செய்யும்.. அதில் மாற்றமே இல்லை.. இருக்காது.." ___ ஆனால் என் உடல் தாங்கமுடியாத அளவு துன்பம் அனுபவித்து, நரம்பின் ஒவ்வொரு மில்லிமீட்டரும் வலியை உணர்ந்து, இனியும் தாங்கமுடியாது என்ற எல்லையில், உடல் மனதுக்கு கட்டளையிடும் நேரமும் வந்தது. உமாஜி என்ன சொல்கிறார்..? படுபாவி சுங் கேள்வியெழுப்பிக்கொண்டே வந்தான். என்னதான் நான் துணிவாகப் பேசினாலும் அவனைப் பார்த்தவுடன் அடிவயிற்றில் சிலீர் என்னும் உணர்வு ஏற்பட்டது. கொடூரமான அரக்கனின் பிடியில் சிக்கித் தவிப்பதுபோன்ற திகில் மனதில் பரவி, என் சப்தநாடியையும் முடக்கியது. நான் அவனைப் பார்ப்பதைத் தவிர்த்தேன். "இதுவரை ஒன்றும் முடிவு சொல்லவில்லை காம்ரேட்.." காவல்காரி பூடகமாகப் பதில் சொன்னாள். "யோசிக்கட்டும்.. யோசிக்கட்டும்.." இருக்கையை நான் கட்டப்பட்டு கிடந்த கட்டிலருகே இழுத்துப்போட்டுக்கொண்டு அமர்ந்தான். "அய்யோ.. ஏன் இங்கு உட்காருகிறான்..?" காரணம் புரியவில்லை. "உமாஜிக்கு உண்ண ஏதும் கொடுத்தாயா காம்ரேட்..? " இல்லை.." "எதுவும் சாப்பிடுகிறீர்களா உமாஜி..?" "உன் உபசாரத்துக்கு நன்றி.. எதுவும் தேவையில்லை.." "ஓ.. கோபமா உமாஜி..? நெருப்புக் கண்களால் எரித்துவிடுவீர்கள் போலிருக்கிறதே..! காலையில் எதுவும் சிற்றுண்டி அருந்தியிருப்பீர்கள்.. இப்போது மாலை ஆறு மணி.. இன்னும் நீங்கள் பச்சைத் தண்ணீர்கூட அருந்தவில்லை.. எங்கள் விருந்தினர் அப்படி பட்டினி கிடப்பது சரியல்ல.. அதிதி தேவோ பவந்து..!" சுங் நிறைய விஷயங்கள் தெரிந்து வைத்திருப்பான் போலிருக்கிறதே.. எதிரி மூர்க்கனாக மட்டும் இருந்தால் அறிவால் வெல்லலாம்.இவன் நன்கு கற்றவனாகவும் அறிவாளியாகவும் தென்படுகிறானே.. என்ன செய்வது..? என் உள்ளம் பலவாறு சிந்தித்தது. எவ்வளவு அறிவாளியாக பலசாலியாக இருந்தாலும், அவனிடமும் முட்டாள்தனமும், பலவீனமும் நிச்சயம் இருக்கும் என்ற தியரி நினைவுக்கு வந்தது. இவன் பலவீனம் அறியவேண்டும். என் மூளை கணக்குப் போட்டு சொன்னது.. " காத்திரு உமா.. நம்பிக்கை இழக்காதே.. !" " அட.. சாத்தான் வேதம் ஓதும் என்று கேள்விப்பட்டதுண்டு. அதிதி தேவோ பவந்து" என்று வேதம் ஓதும் சாத்தானை இப்போதுதான் பார்க்கிறேன்..!" வேண்டுமென்றே சீண்டினேன். "ஹா.. ஹா.. சபாஷ் உமாஜி..! நீங்கள் இருக்கும் நிலையிலும் உங்கள் கிண்டலும் கேலியும் குறையவில்லையெனத் தோன்றுகிறது. போகட்டும்.. என்ன முடிவு செய்திருக்கிறீர்கள்..? " "நல்ல முடிவுதான்..!"

"வெரிகுட்.. நீங்கள் புத்திசாலி.. அதை உங்கள் வாயாலேயே சொல்லுங்கள்.. காது குளிரக் கேட்கிறேன்.. என் வாழ்வு இலட்சியம் இன்று நிறைவேறப் போகிறது.. ம்ம்ம் உங்கள் தேனினும் இனிய குரலில் அந்த முடிவை வெளியிடுங்கள்..!" சுங் சிரிப்புடன் என் பதிலை எதிர்பார்க்க, நான் மனதுக்குள் ஒரு சிறிய முன்னோட்டம் நடத்தி, பின்னர் கூறினேன்... " நான் சொல்லுவதைக் கவனமாகக் கேள்.. என் கணவர் ஆறடி உயரம். என்னை விட 3 அங்குலம் அதிகம். படிப்பிலும் அவர் என்னைவிடச் சிறந்தவர். அமெரிக்க பல்கலைக் கழகமே அவருக்கு முனைவர் பட்டம் கொடுத்திருக்கிறது. அவர் எங்கு சென்றாலும் மதிப்பும், மரியாதையும் கிடைக்கும். பண்பிலும் சிறந்தவர். அவர் மனைவியானாலும் என் உணர்வும், சம்மதமும் அறிந்துதான் தொடுவார். அப்படிப்பட்ட சிம்மம் ஆட்சி செய்த இடம் எனது உடல். ராணுவத்துக்கும் போலீசுக்கும் பயந்து, சுண்டெலிபோல அற்ப வாழ்க்கை நடத்துபவன் நீ. ஒரு பயந்தாங்கொள்ளி கூட்டத்தை மிரட்டி கையில் போட்டுக்கொண்டு வீரனாகப் பார்க்கிறாய். ஐந்தடி உயரம் கூட இல்லாத நீ,.. பேருக்கு முகத்தில் நாலைந்து முடியை வளர்த்துக்கொண்டு மீசை என்று முறுக்கித் திரியும் நீ.. சப்பை மூக்கையும், இடுங்கிய கண்ணையும் வைத்துக்கொண்டு ஒரு பேரழகியான என்னை அனுபவிக்க ஆசைப்படுகிறாய். அனுபவிப்பது என்றால் என்ன.. நானும் உன் மேல் ஆசை கொள்ள வேண்டும்.. முன் விளையாட்டுகளில் எத்தனையோ வகை.. ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொன்றாய் செய்து முடித்து, நீ என்மீது படரும்போது, நானும் உன்னைக் கட்டித் தழுவ வேண்டும். உன் தாளகதிக்கு இயைந்து கொடுக்க வேண்டும்.. உன் காது மடல்களைக் கவ்வ வேண்டும்.. என் கால்களால் உன் உடலைப் பின்னிக் கொள்ள வேண்டும்.. உன் தலை முடியைப் பிடித்து விளையாட வேண்டும்.. உன் வேகம் அதிகரிக்க அதிகரிக்க, நான் சொக்கித் துடிக்க வேண்டும்.. இருவருமே ஒரே நேரத்தில் உச்சம் அடையவேண்டும்.. நான் உன் நெற்றியில் ஒரு முத்தத்தைப் பதித்து ," இப்படி ஒரு இன்பத்தைத் தந்த உனக்கு கோடானு கோடி நன்றி..!" என்று சொல்லாமல் சொல்லி படுக்கையில் துவண்டு விழவேண்டும். இன்ப மயக்கத்தில் நான் நினைவிழக்க, நீ உன் ஆண்மை குறித்து பெருமை கொள்ள வேண்டும்.. இதுதான் நாங்கள் அனுபவித்த இல்லற உறவு. அப்பேர்ப்பட்ட உறவுக்கு தகுதி இருக்கிறதா உன்னிடம்..? எந்த விஷயத்தில் நீ சிறந்தவன்..? இடுப்பில் துப்பாக்கியும், ஏவலுக்கு ஆள் பலமும் இருந்தால் போதுமா..? ஒரு பெண்ணை கையையும் காலையும் கட்டிப்போட்டு அவளிடம் அத்து மீறும் பேடி நீ.. சிங்கத்தின் இணையை சிறுநரி பெண்டாள முடியுமா..? என்னை உன்னால் கொள்ள முடியாது.. கொல்ல வேண்டுமானால் செய்யலாம்.. சம்மதம் கேட்கும் ஆளைப் பார்.. ஆசைக்கும் ஒரு அளவு வேண்டும்.. உன் தகுதிக்கும், வீரத்துக்கும் இங்குள்ள அப்பாவிப் பெண்களை மிரட்டி உருட்டி அனுபவிக்கதான் உன்னால் முடியும். நான் மரணத்துக்கு அஞ்சுபவள் அல்ல. உன்னால் ஆனதைப் பார்த்துக்கொள்..!" ( இந்த இடத்தில் வாசகர்களுக்கு ஒரு ஐயம் எழும்.. கட்டில் சுகமே அறியாத கன்னி ஒருத்திக்கு இவையெல்லாம் எப்படித் தெரிந்ததென்று.. இதை எனக்கு அறியச் சொன்ன தோழி தொடர்பான சம்பவம் ஒன்றை பிறகு சொல்கிறேன்) நீளமாகப் பேசியதில் எனக்கு மூச்சு வாங்கியது. மெல்ல சுங்கை ஓரக்கண்ணால் பார்க்க, அவன் அடிபட்ட நாகமாகத் தெரிந்தான். இதுவரை யாரும் அவனிடம் இப்படி பேசியிருக்கவீலை போலும். அவமானம் தாங்க முடியாமல் துடித்தான். அருகில் நின்றிருந்த காவல்காரியை முறைக்க அவள் வேகமாக நழுவினாள். ஒரு சிகரெட்டை எடுத்து பற்ற வைத்தான்.. தீயைப் பொருத்த முடியாத அளவுக்கு, அவன் கரங்கள் நடுங்கின. மிகவும் டென்ஷன் அடைந்திருப்பதை மறைத்துக்கொண்டு பேசினான்.. "இதற்கெல்லாம் நீ வட்டியும் முதலுமாகப் பெற்றுக்கொள்ளப் போகிறாய் உமா.. நீ சொன்ன ஒவ்வொரு எழுத்தும் என் நினைவில் உள்ளது. அவற்றுக்கெல்லாம் உனக்கு தண்டனை உண்டு. உன் வாயாலேயே சம்மதம்.. சம்மதம் என்று கதற வைக்கிறேன் பார்.. உடலுறவுத் தருணத்தில் நீ என்னென்ன செய்வதாகச் சொன்னாயோ, அவ்வளவையும் என்னிடமும் செய்ய வைக்கிறேன்.. அதுவரை உன்னை உறவுக்கு அழைக்க மாட்டேன்.. ஆனால் உன்னை அணு அணுவாகத் துடிக்க வைப்பேன்." "பார்க்கலாம்.. அப்படி நடந்து விட்டால் என் அக்குள் குழியில் எண்ணெய் விட்டு தீபம் ஏற்றுகிறேன்.. இது உறுதி..!" நானும் சவால் விட்டேன். " ஓ.. அப்படியா.. உன் அக்குள்களை பத்திரமாகப் பார்த்துக்கொள்.. எங்கே உன் அக்குள் சூடு தாங்குமா என்று பார்க்கிறேன்.." தன் வாயிலிருந்த சிகரட் நெருப்பை என் மென்மையான அக்குளில் தேய்த்து அணைத்துக்கொண்டே சுங் சொன்னான்.. " ரோமங்களற்ற, சுருக்கங்களற்ற, மாசு மருக்களற்ற பளீர் அக்குள்கள்..!" வேதனையை பொறுத்துக்கொண்டு, கண்ணீருடன் சொன்னேன்.. "நன்றி..!" போனவன் திரும்பிப் பார்த்து கேட்டான்.. "எதற்கு நன்றி..? உன் அக்குள்களைப் பாராட்டியதற்கா..?" "இல்லை.. நீ வர்ணித்தது போல அழகான அக்குள் என்னிடம் இன்னொன்று இருக்கிறது.. நீ அதையும் தீய்க்காமல் விட்ட*தற்காக..!" சுங் என்னை நெருங்கி, கன்னங்களில் பலம் கொண்டவரை வேகமாக மாறி மாறி அறைந்து சொன்னான்.. "திமிர் பிடித்த கழுதை..!" பின்னர், காவல்காரியிடம் இரைந்தான்.. " இந்த வினாடி முதல், இந்த பரத்தைக்கு தண்ணீர்கூட தரக்கூடாது..!" தாங்க முடியாத அவமானத்திலும், உடல் மற்றும் மனவேதனைகளிலும் நான் துடித்தேன். சுங் வெளியில் எங்கோ போய்விட்டான். காவல்காரி என் கண்ணீரைத் துடைத்து என்னைத் தேற்றினாள். "என்னை அடிக்கும் உரிமை சுங்குக்கு எப்படி வந்தது..? கையும் காலும் பிணைக்கப்பட்டு கிடக்கும் ஒரு பரிதாபத்துக்குரிய பெண்ணிடம், வெறித்தனத்தைக் காட்டும் இவன் ஒரு ஆண்மகனா..? அழகை இரசிக்கத் தெரியாமல், சிகரெட்டால் சுட்டு தீய்க்கும் வக்கிர மனம் கொண்ட கோழை அவன்.." விம்மல்களுக்கும், தேம்பல்களுக்கும் இடையே ஒருவாறாக சொல்லி முடித்தேன். காவல்காரி ஏற்கும் விதமாக மௌனம் காத்தாள். "உமாஜி.. உங்கள் உதடுகளை ஈரத்துணியால் துடைக்கட்டுமா.. தண்ணீர் கொடுத்தால் சுங் என்னை தண்டிப்பான். உங்களுக்கும் சிறுநீர் கழிக்கமுடியாமல் கஷ்டம் வரும். என்ன சொல்கிறீர்கள்..?" "வேண்டாம்.. நான் தாகத்தைப் பொறுத்துக் கொள்வேன்.. நன்றி..!" "எனக்குத் தெரிந்து சுங்கிடம் இவ்வளவு துணிவாகப் பேசியவர் நீங்கள் ஒருவரே.. அதிலும் சுண்டெலி என்றீர்களே.. அப்போது அவன் முகத்தைப் பார்த்தேன்.. அசல் சுண்டெலி போன்றே எனக்குத் தோன்றினான்." புன்னகையோடு சொன்னாள். "ஆமாம் உமாஜி.. நீங்கள் இன்னும் கன்னித்தன்மை குலையாமல் இருப்பதாகச் சொன்னீர்கள் அல்லவா..? பின்னர் எப்படி ஆண் பெண் உறவுக் காட்சியை இவ்வளவு இரசனையுடன் வருணித்தீர்கள்..?" நான் இன்னும் பதில் சொல்லும் மனநிலைக்கு வரவில்லை. நான் பதிலளிக்கும்வரை காத்திருக்க முடிவு செய்தவள் போல், காவல்காரி நான் கட்டுண்டு கிடந்த கட்டிலின் ஒரு ஓரத்தில் அமர்ந்தாள். என் உள்ளம் அப்போது நான் சொன்னது பற்றியும், அதற்கு காரணமான ராட்சசி கீதா பற்றியும் சிந்தித்தது. சுமார் எட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன், நான் பி.எஸ்சி., முடித்துவிட்டு, அடுத்து என்ன தேர்வு செய்யலாம் என்று சிந்தித்ததில் நாட்கள் ஓடிவிட்டன. விஷ்.காம் மேற்படிப்பாக பண்ணலாம் என்று ஒருவாறாக முடிவெடுத்து, சென்னையில் விண்ணப்பிக்க முனைந்தபோது, அங்கு இடம் எல்லாம் பூர்த்தியாகிவிட்டிருந்தன. அம்மாவின் சித்தப்பா ஆலோசனைப்படி, வெளியூரில் முயற்சிக்க, கோவையில் இடம் கிடைத்து, விடுதியில் தங்கிப் படிக்க ஏற்பாடானது. கோவை கல்லூரி ( பெயர் வேண்டாமே..) விடுதியில் எனக்கு அறைத்தோழியாகக் கிடைத்தவள்தான் கீதா. எனக்கு சீனியர். அவள் அறையில் குடியேறப்போகிறேன் என்று அறிந்த வகுப்புத் தோழிகள், "அந்த ராட்சசி உன் ரூம் மேட்டா..? நீ தொலைஞ்சே.. உன்னை என்ன பாடு படுத்தப்போறாளோ.." என்று பீதியைக் கிளப்பினார்கள். கலக்கும் வயிறோடு ஒரு சுபநாளில் அவள் அறையில் அடியெடுத்து வைத்தேன். முதல்நாள், அவள் என்னை ஒரு உயிரினமாகவே மதிக்கவில்லை. சோடா புட்டி கண்ணாடியின் ஊடாக, ஒரு புழுவைப் பார்ப்பதுபோல, என்னைப் பார்த்துவிட்டு கணினிக்குள் ஆழ்ந்துவிட்டாள்.ஒரு வாரம் எந்தப் பிரச்னையும் இல்லாமல் ஓடிற்று. அன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை. அறையை சுத்தம் செய்யும் பொறுப்பு என்னுடையது. எல்லா வேலையையும் முடிக்க மதியம் ஆகிவிட்டது. பின்னர் குளியலறைக்குள் நுழைந்தேன். உள் தாழ்ப்பாள் இல்லை. என் நைட்டியைக் கழற்றி, கதவின்மேல் போட்டு, ஒரு டவலைக் கட்டிக்கொண்டு ஷவரைத் திறக்க, பூ மழையாய் நீர் என் மேனியை தழுவியது. ஆஹா... ! சோப்பை எடுத்து உடலில் தேய்க்கும்போது, சந்தன சோப், கையிலிருந்து வழுக்கி கீழே விழுந்து, மறைந்தது. குளியலறை அரையிருட்டில் சோப்பை தேடுவது கடினமாகத் தோன்றவே, ஈரக்கையோடு முட்டாள்தனமாக விளக்கை போட முயல.. "விர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர ்ர்ர்ர்ர்ர்ர்" விரல்வழியே மின்சாரம் பாய்ந்தது. கையை எடுக்க முயற்சித்தும் முடியாமல், ஏதேதோ வினோத ஒலி எழுப்பினேன். பின்னர் தூக்கி எறியப்பட்டதுபோல, என் உடல் சுவற்றில் விசையுடன் மோதியது. என் நெடிய கால்கள் பக்கத்துக்கொன்றாக விரிந்து, நான் நிலைகுலைந்து வீழ்ந்தது மட்டும் நினைவிருந்தது. மீண்டும் சுயநினைவு வந்தபோது, நான் அறைக்கட்டிலில் கிடத்தப்பட்டிருந்தேன். வலது கை கடுகடுவென்று வலித்தது. விழும்போது, கால்கள் முன்னும் பின்னுமாக வழுக்கிச் சென்றதால், இரு தொடைகளும் இணையும் இடத்தில் சொல்லொணா வேதனை. என் உடல் துவைத்து எடுக்கப்பட்டதுபோல, பலவீனமாக இருந்தது. அறைத்தோழி, கீதா அருகில் ஒரு ஸ்டூலில் அமர்ந்தவாறு என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். " இப்போ எப்படி இருக்கு..? உன்னைத் தூக்கிட்டு வரதுக்குள்ள படாத பாடு பட்டுட்டேன். இப்படி கனக்கிறே..? பனைமரத்துல பாதி இருக்கிறே.. கனக்காம என்ன செய்வே.. இரு.. கரண்ட் பீஸ் போயிடுச்சு. ஜன்னலைத் திறக்கிறேன். கொஞ்சம் காத்து வரும்.." ஜன்னலைத் திறந்தாள். காற்று வந்து முகத்தில் ,மோத சற்று தெம்பு வந்தது. ஜன்னல் வழியே பக்கத்து அறைத் தோழிகள் என்னைக் கவலையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்க, நான் பார்வையை அவர்களிடமிருந்து விலக்கியபோது, எதேச்சையாகக் கண்ணில் பட்டது நான் குளிக்கும்போது கட்டியிருந்த டவல். குளியலறை வாயிலிலேயே சுருட்டப்பட்டு கிடந்தது அது. அப்படியானால், என் உடலைப் போர்த்து இருப்பது என்ன உடை ?. தலையை அசைக்க சிரமமாக இருந்தது. என் வலதுகை தலைக்கு மேல் கிடத்தப்பட்டிருந்தது. அசைக்க முடியாமல். இடது கையால் நான் அணிந்திருக்கும் உடையை இனம்காண முயன்றேன். கைக்கு எவ்விதத் துணியும் தட்டுப்படாமல் என் நிர்வாணம் நெருப்பாக உறைத்தது. அப்படியானால் நான் துணியில்லாமல் கிடக்கிறேனா..? என் உடலை கீதா பார்த்துவிட்டாளா..? " அடியேய் அசட்டு உமா.. உன் அழகு மேனியை ஜன்னலுக்கு வெளியே ஒரு கூட்டமே டிக்கெட் இல்லாமல் தரிசித்துக்கொண்டு இருக்கிறதடீ" மூளை எச்சரிக்க, இடதுகையால் பெண்மைச் சின்னத்தை பொத்தியபடி கத்தினேன்.. கீதா.. ஜன்னலைச் சாத்து..! என் அவமானக் கதறல் சற்றும் கீதாவை பாதிக்கவேயில்லை.. "ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.. எதுக்கு இப்போ கத்தறே..? ஏற்கனவே நாலு பேட்ச் கட்டில் அருகிலேயே வந்து பார்த்துட்டு போயிட்டாங்க.. உன் உடலில் ஓவ்வொன்றையும் இடம் சுட்டி பொருள் விளக்கம் செய்து விட்டேன். நம்ம ப்ளாக்ல, இவளுகளுக்கு மட்டும் இன்னும் நான் க்ளாஸ் எடுக்கலை. அந்தக் குறை மட்டும் ஏன் வைப்பானேன்..?" ஜன்னல் அருகே போன கீதா, "இன்னும் ஏண்டி வெளிலேயே நிக்கறீங்க..? உள்ள வாங்கடி.. த க்ளாஸ் ஸ்டார்ட்ஸ் நவ்..!" என்று சொன்னபடியே ஜன்னலைச் சாத்தினாள். நான்கைந்து வெட்கம் கெட்டவள்கள் உள்ளே வந்து என் கட்டிலைச் சுற்றி நின்றுகொண்டனர். நான் எழுவதற்காக கடுமையாக முயன்றேன். என் உடலில் இருந்த சக்தி முழுதும், யாரோ உறிஞ்சி எடுத்ததுபோல இருந்தது. என் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது, அவமானத்தில் துடிக்கும் என் உள்ளமும், கொஞ்ச நஞ்சமிருந்த மானத்தைக் காப்பாற்றிக்கொண்டிருந்த என் இடதுகையும் மட்டுமே. பக்கத்தில் எதுவும் கையகலத் துணியாவது அகப்படுமா என்று விழிகளைச் சுழற்றினேன். கட்டில் ஓரம் நின்றிருந்த ஒருத்தியின் துப்பட்டாவை பறித்து என்னை மறைத்துக்கொள்ளலாமா என்று யோசித்து, உடனேயே அந்த திட்டத்தைக் கைவிட்டேன். துப்பட்டாவை இழுக்க என் இடதுகரத்தை பயன்படுத்தவேண்டும். அப்போது என் அந்தரங்கம் காட்சிப்பொருளாகும். அவள் துப்பட்டாவை விட மறுத்தால் அதற்கு வேறு போராட வேண்டியிருக்கும். அப்படியே துணியால் மூடிக்கொண்டாலும், திரும்ப அந்த ராட்சசி துப்பட்டாவை விலக்கமாட்டாள் என்று என்ன நிச்சயம்..? வேண்டாம்.. தன் கையே தனக்கு உதவி..! தற்போது என்னால் செய்ய முடிந்தது, என் விழிகளை இறுக மூடி, சுற்றி நிற்போரின் விஷமப் பார்வையைத் தவிர்ப்பது ஒன்றுதான். அதைத்தான் செய்தேன். "ஏய்.. கண்ணத் திறடி.. கண்ணை மூடிட்டு கிடக்காதே.. அழகான பிணத்தைப் பார்ப்பது போல இருக்கு.. கண்ணையும் திறந்துக்கோ.. அப்போதான் உன் முகம் உணர்ச்சிகளை அழகா காட்டுது.." கீதா அதட்டினாள். "நீ என்ன சொல்வது..? நான் என்ன கேட்பது என்று நான் கண்களைத் திறக்கவேயில்லை. கீதா 'வகுப்பு' எடுக்க ஆரம்பித்தாள். "டியர் ஸ்டூடண்ட்ஸ்.. லிசன் மி.. திஸ் ஈஸ் அ லவ்லி ஃபீமேல் ஸ்ட்ரக்ச்சர்..! ஃபெமினிட்டி அட் இட்ஸ் பெஸ்ட்.. ! ஒவ்வொரு பெண்ணும் தனக்கு இப்படி ஒரு உடம்பு வாய்க்காதா என்று எண்ணி ஏங்கும் உடலமைப்பு.. " "ஹியர்... ஹியர்...!" "மாணவிகள்" 'ஆசிரியை'யின் கூற்றை கைதட்டி ஆமோதித்தார்கள். "டியர் ஸ்டூடண்ட்ஸ்..! இப்போ நீங்கள் இந்த உடம்பில் எந்தப் பகுதியையும் தொட்டுக்காட்டி என்னிடம் விளக்கம் கேட்கலாம்..! திஸ் கார்ஜியஸ் உமா அட் யுவர் சாய்ஸ்..!" "தேங்க் யூ மேம்..! முதலில் ஃபார்மலா ஒரு முன்னுரை தாங்களேன்.. !" ஒரு கட்டைக் குரலி ஆலோசனை நல்கினாள்.. "வொய் நாட்..? இந்த உடல், சுமாராக 173 செ.மீ. உயரமும், 65 கிலோ எடையும் கொண்டது என நம்பப்படுகிறது. பாடி ப்ரப்போஷன் ஈஸ் சோ அக்யூரேட்.. எக்ஸெப்ட் ஹெர் டைனி, டைட், டீன் புஸ்ஸி..! ஐ திங்க்... இவளோட 10வது வயசுக்கப்புறம் வளர்ச்சியடையாத ஒரே இடம் அதுதான் போலிருக்கிறது..!"

"வெல் செய்ட் மேம்.. தேர் யூ ஆர்..!" மீண்டும் கைதட்டல்கள். "ஈஸ்வரா.. பெண்களில் இப்படிப்பட்ட பிடாரிகளும் உண்டா..? இவ்வளவு ஈனத்தனமாக ராகிங் செய்வார்களா..? எனக்கும் மனதென்று ஒன்று இருக்கிறதென்று உணரவே மாட்டார்களா..? " மனதுக்குள் புலம்பினேன். "மேம்" தொடர்ந்தாள்.. "இவளோட கால்கள் மிக நீளமானவை. வடிவமைப்பானவை. வாளிப்பானவை. இவளது பாதத்தில் இருந்து, க்ரோயின் ( இரு தொடைகளும் இணையும் இடம்) வரை உள்ள 'இன்சீம்' அளவு, சாதாரணமாக இந்தியப் பெண்கள் யாருக்கும் வாய்க்காதது. அ ரேர் ஸ்பெசி இன் அவர் ரேஸ்..! க்யூபன், ப்ரெசீலியன், அமெரிக்கன் ப்ளாக் வகையினருக்கே இவ்வளவு நீண்ட கால்கள் உண்டு. ஷீ ஹேஸ் அனதர் ரேர் திங் டூ... உடலில் தலையையும், இமைகளையும் தவிர, வேறு எங்குமே ரோம வளர்ச்சி தென்படவில்லை. நேச்சுரலி ஹேர்லெஸ் ஹ்யூமன் ஸ்கின்." "மேம்.. ஒருவேளை சோகை நோய் கொண்டவளாக இருப்பாளோ.. ரோம வளர்ச்சி இருந்தால்தான் ஆரோக்கியமான உடல் என்று சொல்கிறார்களே..?" "ஹூ சேய்ஸ் தட்..? ரப்பிஷ்..! இவள் உதடுகளையும், நகங்களையும் பாருங்கள்.. ரோஸ் நிறத்தில் உள்ளன. இது முழுமையான ஆரோக்கியம் கொண்டவள் என்பதற்கு சரியான சான்று. மேலும் இவளது தோலில் உயிர்ப்பு நிறைந்துள்ளது. இவள் எவ்விதக் குறைபாடுகளும் அற்றவள்..!" " பின் ஏன் இவளுக்கு ப்யூபிக் ஹேர் இல்லை..?" "லுக் கேர்ள்ஸ்.. நம் உடலுக்கும் மனதுக்கும் நெருங்கிய தொடர்பு உண்டு. நம் சிந்தனைகளும், பருவ எண்ண ஓட்டங்களும், உடலில் தாக்கத்தை உண்டாக்கக் கூடியவை. பருக்கள், உடல் அந்தரங்க பாகங்களில் ரோம வளர்ச்சி இவற்றுக்கும் நம் மனதில் ஏற்படும் கிளர்ச்சிகள், விருப்பங்களுக்கும் சம்பந்தம் உண்டு என ஆராய்ச்சிகள் நிறுவியுள்ளன. இவள் இன்னும் சிறுமிபோல தோற்றமளிக்க சில காரணங்கள் இருக்கலாம்.. ஒன்று இவள் மனதளவில் இன்னும் சிறுமியாக இருக்கக்கூடும். இந்த வயதில் ஏற்படக்கூடிய பருவக்கோளாறுகளுக்கு இவள் உள்ளத்தில் இடம் தராமல் இருக்கிறாள் என்று நினைக்கிறேன். அல்லது, இவள் வம்சாவழியில் எல்லோரும் இப்படி இருந்திருக்கக்கூடும். மேலும், ஒவ்வொரு ஆணிலும் பெண்மை அம்சங்கள் உண்டு. அதேபோன்று பெண்ணிலும் ஆணுக்குரிய அம்சங்கள் உண்டு. இந்த உமாவைப் பொறுத்தவரை, இவள் உடலில் பெண்மையே மிக உயர்ந்தபட்சமாக ஆட்சி செலுத்துகிறது என்று கொள்ளலாம். இவளை மனைவியாக அடைய இருப்பவன் மிகவும் கொடுத்து வைத்தவன். ஆண் பெண் உறவில் கிடைக்கக்கூடிய மிக அதிகபட்ச இன்பத்தை அவனுக்கு இவள் தர வல்லவள். அதே நேரத்தில் இவளுக்கு அந்த உறவு, மிக வலியையும், வேதனையையும் தரும். வெர்ஜின் பெயின் என்று சொல்லப்படக்கூடிய முதன்முதல் கன்னிமையை இழக்கும் நேரத்தில் இவள் மரணத்தின் வாசல்வரை சென்று மீளும் வாய்ப்பு இருப்பதையும் மறுப்பதற்கில்லை." "அடிப்பாவி.. ஏதேதோ சொல்கிறாளே.. எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லையே.. இவ்வளவு விபரங்கள் அறிந்த கீதா இப்படி ஒரு வக்கிரம் கொண்டவளாக இருக்கிறாளே. இந்த வகுப்பு எப்போது முடியும்..? எனக்கு தெம்பு வருமா..? எதுவும் சிகிச்சை தேவைப்படுமோ..? அதற்கு ஏற்பாடு எதுவும் செய்யாமல், இப்படி என்னைப் போட்டு வைத்திருக்கிறாளே.." உள்ளம் ஓலமிட பொறுமையிழந்து கத்தினேன்.. "போதும் கீதா.. சக பெண்ணை ராகிங் என்ற பெயரில் அவமானப் படுத்த ஒரு அளவு உண்டு. நீங்கள் எல்லை மீறுகிறீர்கள். ஈஸ்வரா.. கரண்ட் ஷாக்கில் நான் ஒரேயடியாகப் போயிருக்கக் கூடாதா..? இந்த அவமானங்களை சுமந்து நான் உயிரோடிருக்க வேண்டுமா..? " குரலெடுத்து அழுததில் அதிர்ந்த பக்கத்து அறைப் பெண்கள் பின்வாங்கி மறைந்தார்கள். கீதா அறைக் கதவைத் தாளிட்டு கணினியைத் தஞ்சமடைந்தாள். ஓரிரு நாட்கள் ஓடின. நான் சராசரி உடல்நிலைக்கு வந்துவிட்டேன். கீதாவிடம் ஒரு அட்சரம் கூட நான் பேச்சு கொடுக்கவில்லை. மெஸ்ஸிலும், கல்லூரியிலும் ஏளனப் பார்வைகளும், குசுகுசுப்புகளும் என் முதுகைத் துளைத்தன. எவரிடமும் முகம் கொடுக்க எனக்கும் சங்கோஜமாக இருந்தது. நடைப்பிண்மாக நாட்களை நகர்த்தினேன். புதன்கிழமை மாலை வகுப்பு முடிந்து விடுதி அறைக்குள் வந்து முடங்கினேன்.. கீதா என் எதிரில் வந்து நின்றாள். :அம் எக்ஸ்ட்ரீம்லி சாரி உமா..!" நான் முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டேன். "ஏய்.. நான் பண்ணினது தப்புதான்.. என்னை உன் விருப்பம்போல தண்டிச்சுடு.. பேசாமல் மட்டும் இருக்காதே.. உன்னைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் என் மனசாட்சி என்னை சவுக்கால் அடிக்குது." "ஓ... க்ரேட்..! உனக்கு மனசாட்சியெல்லாம் இருக்கா..? கரண்ட் ஷாக் அடிச்சு அரை உயிரா கிடக்கற ஒருத்தியை, சுத்தி நின்னு கிண்டலடிக்கும்போது உன் மனசாட்சி லீவ் எடுத்துடிச்சா..? ஏண்டி.. தெரியாமதான் கேட்கிறேன்.. உங்களுக்கு இருப்பதுதானே எனக்கும் இருக்கு.. இதில் பெருசு, சின்னதுன்னு எதுக்கு கேலி..? அது சின்னதா இருக்கலாம்டி.. தப்பில்லே.. மனசும், புத்தியும்தான் சின்னதா இருக்கக்கூடாது.. உன்னோட பேச எனக்கு பிடிக்கல்ல. உன் முகத்தைப் பார்த்தா, நீ என்னை டிசெக்ஷன் தவளை போல பின் பண்ணி, க்ளாஸ் எடுத்ததுதான் நினைவுக்கு வருது. லீவ் மி..!" "சாரிடி.. இனிமே இப்படி நடக்காது.. என்னோட பேசுடி.. ப்ளீஸ்..!" நான் அதற்குப்பிறகு அவளிடம் எதுவும் பேசவேயில்லை. நீண்ட நேரம் கெஞ்சிப் பார்த்த கீதா முடிவாக ஒன்று சொன்னாள்.. " ஏய் உமா.. இன்னும் 24 மணி நேரம் டைம் தரேன்.. அதுக்குள்ள நீ என்னிடம் பேசியாகணும். இல்லே.. நாளைக்கு என்ன நடக்குதுன்னு பாரு..!" நான் அவளை அலட்சியப் படுத்திவிட்டேன். ஆனால் மறுநாள் நான் வகுப்பு முடிந்து அறைக்கு வந்தபோது நான் கண்ட காட்சி... அப்பப்பா..! நான் அறைக்கு திரும்பியபோது, கீதா ஏதோ விஷம் அருந்தி உயிருக்குப் போராடிக்கொண்டிருந்தாள். வாய் மட்டும், "உமா என்னை மன்னிச்சுடு.." என்று முணுமுணுக்க, அலங்கோலமாக கட்டிலில் கிடந்தாள். உதவிக்கு குரல் கொடுக்க சக மாணவிகள் திரண்டனர். வார்டனுக்கு தகவல் பறக்க, காதும் காதும் வைத்ததுபோல காரியங்கள் நடந்தன. சரியான நேரத்தில் மருத்துவ சிகிச்சை கொடுக்கப்பட கீதா பிழைத்துக் கொண்டாள். மருத்துவ மனையில் அருகில் இருந்து அவளைக் கவனித்துக்கொண்டேன். அன்று அவள் மன்னிப்பு கேட்டபோதே நான் விட்டுக்கொடுத்திருக்கலாமே என்ற குற்ற உணர்வு என்னைச் சவுக்கால் அடித்தது. மற்ற மாணவிகளோ, நான் தான் கீதாவை தக்க சமயத்தில் கண்டு காப்பாற்றியது போலப் புகழ்ந்தது இன்னும் உறுத்தலாக இருந்தது. கீதா என்னை தேவதையைப் பார்ப்பது போல பார்த்தாள். நாளடைவில் கீதாவும் நானும் நெருங்கிய சினேகிதிகள் ஆனோம். ஆனாலும் கீதா மிகவும் பொசெசிவ் ஆக இருந்தாள். நான் சக மாணவி யாரோடாவது நெருங்கிப் பழகினால், அவளுக்குப் பொறுக்காது. அந்த மாணவியைப்பற்றி குறை கூறுவாள். நான் "அப்படியெல்லாம் இருக்காது" என்று மறுத்துப் பேசினால், என்னை அடிக்க வருவாள்; அல்லது அவளையே தண்டித்துக் கொள்வாள்.கொஞ்சம் முரட்டுத்தனமான நட்பு அவளுடையது. கட்டிலில் தூங்கிக் கொண்டிருக்கும்போது, ஏதோ குறு குறுவென்ற உணர்வு மேலிட விழித்துப் பார்த்தால், அருகில் கீதா என்னையே பார்த்துக்கொண்டிருப்பது தெரியும். "என்னடி..?" என்று கேட்டால், " நான் ஏண்டி ஆணாகப் பிறக்காமல் போனேன்..?" என்று என்னைக் கேட்பாள். ஒன்றும் புரியாமல் விழிக்கையில் மெல்ல விளக்குவாள். தூங்கும்போது கூட எவ்வளவு அழகா இருக்கே தெரியுமாடி உமா..? கொஞ்சம் கூட உடை கலையாமல், முகத்தை அஷ்டகோணல் செய்யாமல், அலுங்காமல் ஒரு பூவைப் போல தூங்குகிறாயே.. எப்படி உன்னால் முடிகிறது..? மலர்களைப் போல் மங்கை உறங்குகிறாள் என்று பாடவேண்டும் போல இருக்குடி.! நான் மட்டும் ஆம்பிளையா இருந்தால் உன்னைக் கடத்திகிட்டு போயாவது கல்யாணம் பண்ணிக்குவேன்..! நீ ஆம்பிளையா இருந்தா இங்கே உனக்கு என்ன வேலை..? என்னைத் தூங்க விடுடி.. ப்ளீஸ்.. நீ தூங்கு.. நான் உன்னை ரசிச்சுகிட்டு இருக்கேன்.. அடிப்போடி இவளே.. நீ இப்படி பார்த்துட்டு இருக்கறது எனக்கு டிஸ்டர்பா இருக்காதா..? பார்த்துட்டு இருக்கக்கூடாதா..? சரி.. நீயே சொல்லிட்டே.. ! கட்டிலில் என் பக்கத்தில் படுத்து அநியாயம் செய்வாள்.மூக்கைக் கடிப்பாள்.. காது அருகே வந்து மூச்சு விடுவாள். காலைத் தூக்கி மேலே போடுவாள்.இரு தொடைகளும் இணையும் இடத்தில் தன் கூரிய நகங்களால் நிமின்டுவாள். ஏய்.. கழுதை.. எனக்கு கூச்சமா இருக்குடி.. ப்ளீஸ் கீதா.. என்னைத் தூங்கவிடு. உன் பெட்டுக்கு போ. சரிடி.. என்னவோ பெரிசா அலட்டிக்கிறா..தான் ரொம்ப அழகுன்னு கர்வம்.. நீ தூங்குடியம்மா.. குட்நைட். அக்கடா என்று கண்ணை மூடினால், விருட்டென்று, என் நைட்டியை மேலே இழுத்துவிட்டு ஓடுவாள். சே.. என்ன ஜென்மம் இவள் என்று மனம் வெதும்பும். கடுப்பை அடக்கிக்கொண்டு தூங்க முயன்றால், தன் கட்டிலில் இருந்து குரல் கொடுப்பாள்.. "அந்தப் பாழாப்போன பேண்டீசை நைட்டுல கூட கழட்ட மாட்டியா..? 24 மணி நேரமும் 'உன்னோட அதை' வேடு கட்டியே வெச்சிருக்கியே.. அதான் தம்மாத்தூண்டாவே இருக்குது..! நீ திருந்தவே மாட்டே.. இனி என்னோட பேசாதே..! காலையில் எழுந்து பார்த்தால், என் துணிகளை துவைத்து அழகாய் பின் செய்து காயப்போட்டிருப்பாள். முனுஸ் ( வாட்ச்மேன்) மூலம் காஃபி வாங்கிவந்து பிளாஸ்கில் ஊற்றி வைத்திருப்பாள். கண் விழித்ததும் குட் மார்னிங் சொல்லி காஃபியை நீட்டுவாள். இவளா நேற்றிரவு அவ்வளவு கூத்து அடித்தவள் என்று குழம்பும்படியாக, " டிபிகல்" மாணவியாக வலம் வருவாள். எப்படியோ அவள் குணத்துக்கு இயைந்துபோக பழகிக்கொண்டு விட்டேன். படிப்பு முடிந்ததும், பிரியும் வேளை வந்துவிட, பித்து பிடித்தவள் போலாகிவிட்டாள். பரிட்சையில் கோட்டை விட்டுவிடுவாளோ என்றுகூட பயந்தேன். ஒருவாறு பிரியாவிடை பெற்று, நான் சென்னையும் அவள் ஸ்ரீரங்கமும் புறப்பட்டோம். நான் சென்னை சென்ற மறுநாளே அவளும் முகவரி தேடிக்கொண்டு வந்துவிட்டாள்.நான்கு நாள் ஆகியும் கிளம்புவதாக இல்லை. அவர்கள் வீட்டில் இருந்து தேடி வந்தனர். சிறுபிள்ளையை, மிட்டாய் கொடுத்து பள்ளிக்கு அனுப்புவதுபோல தாஜா செய்து அனுப்பி வைத்தோம். கீதா அந்த வருட*மே தன் மாமா பையனைக் கல்யாணம் செய்துகொண்டாள். பட்டுப்புடவை வாங்கிவந்து அம்மா கையில் கொடுத்து நமஸ்கரித்து பத்திரிகை வைத்து அழைத்தாள். அவள் தங்கை போல அனைத்து மரியாதைகளுடன், திருமணத்தில் கலந்து கொண்டேன். பின்னரும், ஈ மெயில், போன் என்று எங்கள் நட்பு தொடரவே செய்தது. அவ்வப்போது கணவரை அழைத்துக்கொண்டு சென்னை வந்துவிடுவாள். அவள் கணவர் ஒரு வாயில்லாப் பூச்சி. ஆண்டுகள் உருண்டோட, அவள் பிள்ளை குட்டி என்று ஆனாள். நான், ஃப்ரீ லான்ஸ் அசைன்மெண்ட்டுகள் என்று அலைந்து கொண்டிருந்தாலும், எங்கள் நட்பு அணையாமல் இருந்தது. இந்நிலையில் எனக்கு திருமணம் நிச்சயமானதும், ஒரு விஷயம் நினைவுக்கு வந்தது. 28 வயதாகியும், செக்ஸ் என்ற ஒன்றின் அறிவு எனக்கு பூஜ்யம் ஆகவே இருந்தது. நானும் அதைப் பற்றி சிந்திக்கவில்லை. அம்மாவும் அதுபற்றி விளக்கம் கொடுக்கும் நிலையில் இல்லை. என் நட்பு வட்டமும், கொஞ்சம் டீசண்டான ஆட்கள் நிரம்பியதாக இருந்ததால் மருந்துக்குகூட அதுபற்றி நாங்கள் பேசியதே கிடையாது. மேலும் நான் கடைசிவரை அம்மாவுக்கு துணையாக இப்படியே இருந்துவிடத் தீர்மானித்தபடியால், ஆண்களைப் பற்றிய நினைவோ, கிளர்ச்சியோ எனக்கு ஏற்படவே இல்லை. ஆனால் தற்போது நானும் ஒருவருக்கு சொந்தமாகப்போகிறேன் என்ற நிலையில், முதலிரவு குறித்த விவரங்களை முழுதாக அறிந்துகொள்ளும் ஆவல் எழுந்தது. திருமணம் என்றவுடன், என் மனதையும், உடலையும் முதல் இரவுக்கு தயார் செய்ய விரும்பினேன். ஒன்றும் தெரிந்துகொள்ளாமல், புருஷனுக்கு எவ்வித ஒத்துழைப்பும் கொடுக்கத் தெரியாமல் பச்சை மண்ணாக கட்டிலில் கிடத்தலாகாது என்று முடிவு செய்தேன். மேலும் ஒரு விஷயம். எங்கள் உறவுக்கார அத்தை ஒருத்தி, தன் முதலிரவில், பாதியிலேயே அழுதுகொண்டு வெளியில் ஓடிவந்து புருஷன் மானத்தை வாங்கினாளாம். திருமணம் போன்ற வைபவங்களில் அந்த அத்தையம்மாவை பார்த்துவிட்டால் எல்லோரும் இன்றும் கூட கிண்டல் செய்வார்கள். அந்த நிலை எனக்கு வேண்டாம். இதற்கு என்ன செய்வது என்று சிந்தித்தபோது நினைவுக்கு வந்தவள் கீதாதான். பத்திரிகை கொடுக்கும் சாக்கில் இதற்கு ட்யூஷன் படித்துவிடலாம் என்று ஸ்ரீரங்கம் கிளம்பினேன். திருச்சியில் இறங்கி ஆட்டோ பிடித்து மாம்பழச்சாலையில் இருந்த அவளது ஃப்ளாட்டுக்கு போனபோது, கீதாவின் கணவர் அலுவலகம் புறப்பட்டுக்கொண்டிருந்தார். வணக்கம் அண்ணா.. எப்படி இருக்கீங்க.. ? அடடே.. உமாவா.. வா.. வா.. ஏய் கீ.. இங்கே வாயேன்.. யார் வந்திருக்காங்க பாரு..! உள்ளேயிருந்து கேள்விக்குறியுடன் வந்த கீதா சற்றுப் பெருத்திருந்தாள். இல்லறமும், வீட்டுப்பொறுப்புகளும் அவளிடம் தேவைக்கு மீறிய முதுமையைக் கொடுத்திருந்தன. ஆனால் அந்தக் குறும்புக்காரக் கண்கள் மட்டும் அப்படியே இருந்தன. ஏய் கடன்காரி.. வாடி.. வா.. என்ன ஒண்ணும் தகவல் கொடுக்காம வந்து நிக்கறே.. ஸ்டேஷனுக்கு இவரை அனுப்பியிருப்பேனே.. இல்லேடி.. பஸ்லே வந்தேன். ஆட்டோகாரன்தான் 200 ரூபாய் கறந்துட்டான். ஒண்ணும் பிரச்சினை இல்லை. ஒன் ரூட்ல ஏறினா வீட்டு வாசலில் விட்டுருப்பான்.. சரி.. முதலில் ரிலாக்ஸ் பண்ணிக்கோ. இதுகளை டிஸ்போஸ் பண்ணிட்டு வரேன்..! பார்த்துக்கோ என்பதுபோல சிரித்துவிட்டு அண்ணா கிளம்ப, கீதாவின் குழந்தைகளையும் அழைத்துச்செல்ல ஸ்கூல் பஸ் வந்து அவர்களும் பை சொல்லி கிளம்பினர். வாடி குளிக்கலாம்..! கீதா அழைத்தாள். பாத்ரூம் எங்கே காட்டு.. என்னவோ என்னை குளிப்பாட்டி விடப்போறவ போல கூப்பிடறே..! என் உமியை நான் குளிப்பாட்டிவிட்டா என்னவாம்..? அந்தக் கதையே வேணாம்.. நீ டிபன் எடுத்து வை.. கொலைப்பசி.. இதோ 5 நிமிஷத்தில் வந்துடறேன். குளியல் அறைக்குள் புகுந்தேன். ஏய்.. இருடி.. கீதா கத்தினாள்.. என்னடி..? இந்தா.. ! ஒரு புத்தம் புதிய சந்தனச் சோப்பை என் கையில் திணித்தாள்.. அடடே.. நீங்களும் இதுதான் போட்டுக்கறீங்களா..? இல்லே உமா.. நாங்க ஹமாம்.. நீ என்னிக்காவது வந்தா தரலாம்ன்னு வாங்கி வச்சேன்..! நான் கீதாவின் அன்பை எண்ணி உருக, " நோ பீலிங்கு.. போய் குளி..!" என்று சொல்லிவிட்டு இயல்பாக சமையலறைக்குள் போனாள். இதே குளியல் அறைச் சம்பவத்தில்தான் எனக்கும் அவளுக்கும் தகராறு வந்தது.. அவள் விஷம் குடித்தது எல்லாம் நினைவுக்கு வந்தது.. "உன்னை தோழியாய் அடைய நான் குடுத்து வெச்சிருக்கணும்டி" மனசுக்குள் பாராட்டியபடியே குளித்தேன். அவர்களுக்கு ஏற்கனவே தயார் செய்திருந்த இட்லியோடு, எனக்குப் பிடித்த மிளகுப் பொங்கலை அவசரமாக தயார் செய்திருந்தாள். நெய் மணத்தோடு தொண்டைக்குள் ஐஸ் கிரீமாக வழுக்கிச் சென்றது பொங்கல். பொங்கல் சூப்பர்டி கீதா..! நேற்றே தெரிஞ்சிருந்தா, இடியாப்பம் ரெடி பண்ணிருப்பேன்.. நீ பொசுக்குன்னு வந்து நிக்கறே.. சாப்பிட்டுவிட்டு, இருவரும் பாத்திரங்களை துலக்கி, சமையலறையை ஒழுங்கு செய்துவிட்டு, ஹாலுக்கு வந்தோம். ஒருபுற ஜன்னலில் காவேரிக்காற்றும், இன்னொரு ஜன்னலில் ரெங்கனின் கோபுர தரிசனமும் திவ்யமாக கிட்டின. வீடு நன்றாக இருந்தது. அழகான வேலைப்பாட்டுடன் சின்ன ஊஞ்சல்.. அதில் அமர்ந்தோம். மதியத்துக்கு என்னடி செய்யட்டும்..? இருடி.. இப்போதானே சாப்பிட்டோம்.. நான் எதுக்கு வந்திருக்கேன்னு கேட்க மாட்டாயா..? எதுக்கு கேட்கணும்.. உன் தோழி வீட்டுக்கு வருவதற்கு உனக்கு காரணம் தேவையில்லையே.. இத்தனை நாள் ஏன் வரலைன்னு வேணா கேட்கறேன்.. அம் கெட்டிங் மேரீட்..! ஒரு கணம் அவள் முகத்தில் தெரிந்த உணர்வை என்னால் இனம்காண இயலவில்லை. ஆனால் அது சந்தோஷம் இல்லை என்று மட்டும் மனசுக்குப் பட்டது. சட்டென்று சுதாரித்த கீதா, கையைக் கொடுடி.. கங்கிராட்ஸ்டி.. எப்போ மேரேஜ்..? அடுத்த மாசம்.. எங்களுக்கு சொந்தம்ன்னு யாரும் இல்லே தெரியுமில்ல.. நீயும் அண்ணாவும் வந்துதான் நடத்தித் தரணும். அம்மா சொல்லியாச்சு.. மேடையில் நீயும் அண்ணாவும்தான் தாரை வார்த்துத் தரப் போறேள்..! என்னை இழுத்து அணைத்துக்கொண்ட, கீதா கண்களைத் துடைத்தபடியே,"ஷ்யூர்.. இப்போவே நாங்க ரெடி..!" என்றாள். ரொம்பவும் உணர்ச்சிவசப்பட்டிருக்கும் அவளிடம் நான் கேட்க வந்த விஷயத்தை அப்போது கேட்க முடியவில்லை. மதிய உணவுக்குப் பிறகுதான் நேரம் கிடைத்தது. அதற்குள், என்னவரைப் பற்றி கேள்வி மேல் கேள்வியாகக் கேட்டுத் துளைத்துவிட்டாள். வாட்ஸ் போட்டோவைப் பார்த்துவிட்டு உதட்டைப் பிதுக்கினாள்.. "என்னடி..? என் ஆளைவிட பழமா இருக்கும் போல இருக்கே.. ரொம்ப வயசு வித்தியாசம் இருக்கும் போலிருக்கே.. நீ மனசார ஒத்துகிட்டியா..? அம்மா செலெக்ஷன்... எனக்கும் ஓக்கே..! ம்ஹூம்.. உன் பெர்சனாலிட்டிக்கு, இவர் கம்மிதான்.. வரேன்.. வந்து பேசிக்கறேன்.. ரொம்பக் கொடுத்து வச்சவர்.. அல்வாத்துண்டு போல பெண்டாட்டி கிடைச்சிருக்கு இந்த அரைக் கிழத்துக்கு..! ஏய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்..! இல்லேடிம்மா.. உன்னவரை ஒண்ணும் சொல்லலை..!மன்மதராசாதான்..! ஏய். கீதா.. ஒரு மேட்டர் கேக்கலாம்ன்னுட்டு..

என்னடி? தயங்காம கேளு.. வந்து.. எப்படிக் கேட்கறதுன்னு தெரியல.. கல்யாணம் சம்பந்தப்பட்ட விஷயம்தான்..வந்து.. அதாண்டி.. அது எப்படின்னு..? ஓ.. அதுவா? நேரடியா கேட்க வேண்டியதுதானே..? பண்ட்ஸ் பிரச்சினையா? நான் அவர்ட்ட கேட்டு வாங்கித் தரேன்.. எவ்ளோ தேவைப்படும்? ம்ம்ம் இவ்ளோ தேவைப்படும்..! போடி கடன்காரி..! நான் ஊருக்கு கிளம்பறேன். கல்யாணத்துக்கு ஒழுங்கா வந்து சேருங்க..! பணம் விஷயம் இல்லையா? வேற என்னடி வேணும்? நேரடியாக் கேளு.. நான் கொஞ்சம் அசமஞ்சம்..! இல்லே.. புருஷா எப்படி நடந்துப்பா..? நாம எப்படி அவாளண்ட நடந்துக்கணும்? இதுவா? உன் மனசுக்கு நல்லவராதான் கிடைப்பார்.. படத்தில் பார்த்தாலும் அம்மாஞ்சி போலதான் இருக்கார். பொல்லாதவரா தெரியல.. அதில்லப்பா.. அம்மாஞ்சின்னாலும், அந்த நேரத்தில நாம எப்படி இருந்தா அவருக்குப் பிடிக்கும்? நான் என்னென்ன விஷயமெல்லாம் செய்யணும்.. எப்படி ஒத்துழைக்கணும்? மனசறிஞ்சு நடந்துக்கோடி.. கோபமா திட்டினாருன்னா எதிர்த்து எதுவும் பேசாதே.. ஜில்லுன்னு ஒரு டம்ளர் தண்ணி கொடுத்துட்டு ஒதுங்கிக்கோ.. சந்தோஷமாப் பேசினா நீயும் அவர் மகிழ்ச்சியை ஷேர் பண்ணிக்கோ. அவருக்கு நல்ல தாயா, பணிப்பெண்ணா, தோழியா, வழிகாட்டியா இருக்க முயற்சி பண்ணு.. உன் வாழ்க்கை நல்லாருக்கும்.. ஐயோ.. ஏண்டி கீதா இப்படி படுத்தறே..? நான் என்ன கேட்கறேன்னு புரியலியா..? தாய், தாதின்னு ஒரு லிஸ்ட் கொடுத்தியே.. அதில் தாசின்னுகூட ஒரு கேரக்டர் வரும்.. அதைப் பற்றி சொல்லுடி நாயே..! இப்படிச் சொல்லும்போது, என்மீதே ஒரு கழிவிரக்கம் தோன்றியது.. சே.. என்னவெல்லாம் பேசற நிலைக்கு வந்துட்டேன் நான்..! ஹி..ஹி.. கோபத்தைப் பாரு.. அந்த மேட்டர்தானே..? நீ எங்கே வரேன்னு அப்பவே புரிஞ்சுதுடி.. வேணும்ன்னுதான் உன்னைத் தவிக்க விட்டேன் காலேஜ் டேஸ்ல, செக்ஸ்ன்னா வாந்தி எடுப்பே.. இப்போ என்ன? இல்லேடி.. அப்போ இருந்த மனநிலை வேறே.. இப்போ சூழ்நிலை வேறே.. இவ்ளோ படிச்சுட்டு, இவ்ளோ சொசைட்டில பழகிட்டு.. அந்த விஷயத்தில் ஜீரோவா இருக்கேனே.. என்னை அவருக்கு எப்படி ப்ரசெண்ட் பண்ணனும்? நான் பர்ஸ்ட் நைட்ல எப்படி நடந்துக்கணும்? தரோவா தெரிஞ்சுக்கணும்டி.. ப்ளீஸ்.. ம்ம்ம்ம் .. புரியுது.. ஒண்ணு புரிஞ்சுக்கோ.. எல்லாம் தெரிஞ்ச மனைவியை கணவனுக்கு பிடிக்காது. சந்தேகப்படுவான். ஒண்ணும் தெரியாதவளைதான் பிடிக்கும். எந்தப் புருஷனும் மனைவிக்கு ஒண்ணும் தெரியலேன்னு வருத்தப்படமாட்டான். பெருமைதான் படுவான். ஆனா நீ அவர் விருப்பத்துக்கு இசைவா நடந்துக்கணும். அசூயைப்படக் கூடாது. முகத்தை சுளிக்கக் கூடாது. உன் முகம் சுண்டுனா, கணவன் மூட் ஸ்பாயில் ஆயிடும். ஓக்கேடி.. ஆனா... இரு.. நான் இன்னும் முடிக்கல.. உன் உடம்பை அவர் எப்படி விரும்பறாரோ அப்படி எடுத்துக்கட்டும். நீ தடை போடாதே.. வெட்கப்படலாம்.. கூச்சப்படலாம்.. ஆனா அது எதுவுமே உன் கணவனுக்கு தடையா இருக்கக் கூடாது. புரியுதா? எனக்கு தெரிஞ்சவரை, என்னவர் ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு கான்செப்ட் சொல்லுவார். ஃபோர் ப்ளேன்னு ஒரு விஷயம் இருக்கு. அது செக்சுக்கு ஆண், பெண் உடலைத் தயார் படுத்தற விஷயம். ஒவ்வொருத்தர் விருப்பம் ஒவ்வொரு மாதிரி இருக்கலாம். சிலர் மனைவியை முழுசா திறந்து பார்க்க விரும்புவாங்க.. சிலர் வெளிச்சத்தில் கலக்க விரும்புவாங்க. சிலருக்கு இருட்டு விருப்பம். சிலருக்கு மனைவியின் அந்தரங்க உறுப்பை சுவைப்பதில் விருப்பம். ( அய்யே..! ) சிலர் உற்சாகமா ஆரம்பிப்பாங்க.. கொஞ்ச நேரத்துல ஓய்ஞ்சுடுவாங்க.. சிலர் தயக்கத்தோடு ஆரம்பிச்சு வெற்றி முழக்கத்தோடு முடிப்பாங்க.. சிலர், தன் இணை போதும்.. போதும்ன்னு துடிதுடிக்கும்வரை விடமாட்டாங்க.. சிலர், தன் மனைவி திருப்தியுறும் முன்பே தொங்கிப்போயிடுவாங்க.. எதுவா இருந்தாலும் நீ உடன்படு. ஒத்துழை. சில சமயம் அவரது முயற்சி தோற்கலாம். ஏளனமாகப் பார்க்காதே.. உற்சாகப்படுத்து. இன்னிக்கு இல்லேண்ணா நாளைக்கு பார்த்துக்கலாம்.. அப்செட் ஆகாதீங்கன்னு இதமா பேசு. செக்ஸ் உடம்பு மட்டும் தொடர்பானது இல்லே.. மனசும் சம்பந்தப்பட்டது. செக்ஸ் அருவருக்கத் தக்க ஒன்றல்ல. அற்புதமான ஒரு வரம். வம்ச விருத்திக்கு மட்டும் உருவாக்கப்பட்ட ஒன்றல்ல உறவு. மனக் கவலை ஆற்றும் மாமருந்து. ஆணுக்குள் தன்னம்பிக்கையை விதைக்கும் அற்புதம் செக்ஸ். பெண்ணுக்கு முழுமையை தரும் பெரும் பேறு செக்ஸ். அது ஒரு சுகானுபவம். செக்ஸ் ஆண், பெண் குறிகளின் சங்கமத்தில் கிடைத்தாலும், இருவரின் புரிதலிலும், ஒத்திசைவிலும், மன ஒன்றுதலிலும்தான் முழுமையடைகிறது. அப்போது உன் உடலுக்குள் ஏற்படும் இரசாயன மாற்றத்தை அனுபவித்தால்தான் புரியும். ஆல் தெ பெஸ்ட் உமி..! அவள் பேசப் பேச நான் லயித்துப் போய் அமர்ந்திருந்தேன். கீதாவின் உரையைக் கேட்டு மலைத்துப் போய் அமர்ந்திருந்த என்னை அவள் உசுப்பினாள். டீ உமி.. நைட் ட்ரெயினுக்குதானே போறே? ஆமாண்டி. 11.30க்கு. சரி. கொஞ்சம் எழுந்து என் ரூமுக்கு வா. போனோம். உள்ளே நுழைந்ததும் அறையை இறுகத் தாழிட்டாள். ஜன்னல்களையும் மூடி திரைத்துணிகளை இழுத்துவிட்டாள். 'விவகாரமான ஆளாச்சே. என்ன பண்ணப்போறா?' ஒரு காத்ரேஜ் சேஃபைத் திறந்தாள். ஒரு சின்ன சூட்கேஸ். எடுத்துவந்த கீதா கட்டிலில் அமர்ந்தாள். என்னையும் அமரச் சொன்னாள்.ஆவலோடு நான் நோக்க, அவள் பெட்ரூம் டீவி யை ஆன் செய்தாள். சூட்கேசைத் திறக்க உள்ளே ஏதேதோ பொருட்கள். பளபளவென்று மின்னும் உலோகப் பொருள் மற்றும் மிட்டாய் ரோஸ், கிளிப்பச்சையில் சில கூம்பு வடிவ பிளாஸ்டிக் பொருட்கள். சில டிவிடிகள். என்ற ஒரு வெளிநாட்டுப் புத்தகம். வீடியோ கேம் ஜாய்ஸ்டிக் போன்று வயர்களுடன் கூடிய சில சாதனங்கள் என்று என்னென்னவோ நிரம்பிக்கிடந்தன. ஒரு டிவிடியை ப்ளேயரில் போட்டு, இயக்க அது மெல்ல உயிர் பெற்றது.கீதா, கப்போர்டிலிருந்து ஒரு நைட்டியை உருவி என்னிடம் தந்தாள். போட்டுக்கோ. இப்போ எதுக்குடி? நைட்டுதானே ட்ரெயின்? திருச்சி வெயிலைத் தாக்கு பிடிக்கணும்ன்னா கொஞ்சம் கம்மியா ட்ரெஸ் பண்ணிக்கோ. ம்ம் உன் சுடிதாரை உருவு. நான் கீழ்ப்படிந்தேன். இதற்குள் டீவி யில் ஒரு ஆங்கிலப் படம் ஓடத்தொடங்கியது. அப்படத்தின் சூழ்நிலை இயல்பாக இல்லை. ஒரு வெள்ளை இனப்பெண் பிகினியில் பண்ணை வீட்டு தோட்டம் போன்ற பகுதியில் குப்புறப் படுத்திருக்க, பின்னால் ஒரு முரட்டு கருப்பன் பதுங்கி பதுங்கி வந்தான். கீதா கட்டிலில் வசதியாக அமர்ந்தாள். " நீ கேட்டியே.. புருஷன் பொண்டாட்டி உற்வு.. அது இப்போ காட்டுவாங்க. நீயும் வந்து உக்காரு." அய்யே ச்சீ. என்னடி சீ? உலகமே இதுலதான் இருக்கு.. வா...வா. படத்தில் கருப்பன் பின்புறமாக வந்து அவளை அள்ளித் தூக்க, அவள் கையையும் காலையும் உதறி அவனிடமிருந்து தப்பிக்க முயல, ஸ்ட்ராப் பிகினி விலகி அவளின் அந்தரங்கம் தெரிந்தது. ஏய்.. என்னடி இது அசிங்கம்? நிறுத்துடி ரவுடி. சும்மா பாருடி. உமி .. இப்போ ஒரு ட்விஸ்ட் வரும் பாரு. முரடனின் கைகளில் அல்லாடிய வெள்ளை மங்கை, மெல்லத் திரும்பி அவனைப் பார்த்ததும் பயம் நீங்கிச் சிரித்தாள். "ஹாய் மைக்.. யூ?" கீதா சொன்னாள்.. "ரெண்டுபேரும் ஹஸ்பண்ட் வொய்ஃப்..!" ஓ.. நான் பயந்துட்டேண்டி.. படம் தொடர்ந்தது. எடிட்டிங்கும், பின்னணி இசைச் சேர்ப்பும் மிகவும் அமெச்சூர்தனமாக இருந்தது. ஒளிப்பதிவும் சுகமில்லை. பின்னர் இருவரும் அறைக்குள் சென்றனர். ஒருவரை ஒருவர் நிர்வாணப்படுத்தினர். அவள் மல்லாந்து படுக்கையில் விழ அவன் அவள் மீது படர்ந்தான். நான் என்னை மறந்து நிகழ்வுகளை ஒருவித ஈர்ப்போடும், அதேநேரம் ஒருவித அறுவெறுப்போடும் கண்ணுற்றேன். கணவன் தன்னவளுடன் உறவு கொள்ளும் காட்சி அது. அவனின் ஆண்மை தன் பெண்மையை ஆக்கிரமிக்கும்போது ஏதேதோ சொல்லிப் புலம்பினாள்.. கருப்பன் ஒருவித தாளகதியோடு மனைவியை துய்க்க ஆரம்பித்தான்.. வெள்ளை மங்கை கருப்பனின் அசைவுக்கும் இயக்கத்துக்கும் ஏற்ப, துள்ளித் துடித்தாள். ஒவ்வொருமுறை கருப்பன் உட்புகும்போதும், ஹக்..ஹக்.. என்று விநோத ஒலி எழுப்பினாள். ஓ மை காட்.. ஓ மை காட்.. யு ஆர் கோயிங் டு கில் மீ.. டோண்ட் ஸ்டாப்.. ஃபக் மி டில் ஐ டை.. ஓ மை காட்.. இட்’ஸ் டூ பிக் திஸ் டைம்.. என்றெல்லாம் ஏதேதோ புலம்பிக் கொண்டிருந்தாள். நான் அச்சத்துடன், ரொம்ப வலிக்குமா..? என்றவாறே நான் கீதா பக்கம் திரும்ப,

அவள் சுவரில் சாய்ந்தவாறு அமர்ந்து நைட்டியை விலக்கி, தன் பெண்மைச்சின்னத்துக்குள், ஒரு உலோகப்பொருளை செலுத்திக்கொண்டிருந்தாள். தலை அண்ணாந்து கண் மூடி ஒருவிதக் கிறக்கத்தில் இருந்தாள்.கால்கள் விலகியிருந்தன. அய்யுய்யோ.. என்னடி இது.. என்ன பண்றே? கீதா வெறுமையாய்ச் சிரித்தாள். 'தலையெழுத்துடி' என்னவோ அசிங்கம் பண்ணின்டிருக்க. கேட்டா தலையெழுத்துன்ற. ப்ளீஸ்.. சொல்லுடி.. ஏண்டி இப்படி மாறிப்போனே? என் கீதா மாதிரியே நீ இல்லேடி. ஏதும் சாத்தான் உனக்குள் புகுந்துடிச்சா? ஏண்டி இப்படியெல்லாம் பண்ணிக்கறே? எனக்கு பயமா இருக்குடி. அதை எடுத்துடு. ஹெர்ட் பண்ணிடப்போகுது. கீதா கருமமே கண்ணாக இருந்தாள். முக்கால்வாசி அந்தப் பொருளை உள்ளே வைத்துக்கொண்டு, அதனுடன் வயர் தொடர்பில் இருந்த ரிமோட்டை இயக்கி மெய்மறந்தாள்.கண்களில் நீர் மறைக்க என் தோழியை நான் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.

இளம்பெண் சித்திரவதை. 2


பரிசல் எதிர்கரை நோக்கி மெல்ல மெல்ல சென்றது. ஒரு அழகுக் குவியலை அழைத்து... இல்லை தூக்கி வந்து போட்டிருக்கிறார்களே என்ற உணர்வு சிறிதுமின்றி பரிசல்காரன் இயந்திரம்போல பரிசலை செலுத்திக்கொண்டிருந்தான். துப்பாக்கி, பரிசலின் விளிம்பில் தொத்தி அமர்ந்தபடி கட்டுண்டு கிடக்கும் என் பின்னழகில் தன் கால்விரல்களால் சில்மிஷம் செய்ய, நான் கூச்சத்தில் மேலும் உடலை ஒடுக்கிக்கொள்வதை மற்றவர்கள் என் ரசித்தார்கள்.நான் ஒரு நப்பாசையில், தப்பித்து ஓடிய குதிரைக்காரன் போய் தகவல் சொல்லி, யாராவது வந்து என்னைக் காப்பாற்ற மாட்டார்களா என்று சிந்தித்தேன். "ஈஸ்வரா.. இது என்ன சோதனை..? இவர்கள் ரொம்ப என்னை அவமானப்படுத்துவார்கள் போலிருக்கிறதே. இதுவரை என் வாழ்வில் அனுபவித்திராத அசிங்கங்களை எல்லாம் நான் எதிர்கொள்ளவேண்டும் போலிருக்கிறதே.. இன்னும் ஒரே ஒரு நாள் நல்லபடியாகப் போயிருந்தால், எல்லாம் சுபமாக... சுகமாக முடிந்திருக்குமே.. ஈஸ்வரா.. என்னைக் காப்பாற்று..!" பரிசல் எதிர்கரை அடைந்தது. துப்பாக்கி என் அக்குள்களில் கைகொடுத்து தூக்கினான்.. "ம்.. நட..!" ஆடும் பரிசலைக் கடந்து கரையில் இறங்க மற்றொருவன் உதவினான். கரைமேல் ஏறியதும் அங்குள்ள பகுதி நன்றாக கண்ணுக்கு புலப்பட்டது. உயரமான மரங்களின் மீது சிறு பரண் போல கட்டி சிலர் காவல் இருந்தனர். அவர்கள் கண்காணிப்பை தாண்டி யாரும் உள்ளே வரமுடியாது. கரை ஓரமாக ஒரு குடில். அதில் சிலர் தங்கியிருந்தனர். இன்னும் சிறிதும் பெரிதுமாக நான்கைந்து குடிசைகள். காட்டில் கிடைக்கும் பொருட்களைக் கொண்டே உருவாக்கியிருந்தார்கள். இந்தப் பகுதி மட்டும் கொஞ்சம் சமதளமாக இருந்தது. அந்தக் குடியிருப்புக்கு அப்பால் ஆழ்ந்த பள்ளத்தாக்கு. அபாய காலங்களில் ஓடித் தப்பிக்க மிகச் சரியான இடம். எனக்கேற்பட்டிருக்கும் நிலைமை மறந்து என் மூளை அந்த குடியிருப்பின் அமைவை திறனாய்வு செய்வதை தவிர்க்க முடியவில்லை..! அங்கிருந்த குடியிருப்பிலேயே சற்று ஆடம்பரமாகத் தெரிந்த ஒரு குடிலுக்கு அருகே என்னை நிறுத்தினார்கள். வாசலில் நாகா இனப்பெண் ஒருத்தி நின்றிருந்தாள். உருவத்துக்கு சற்றும் பொருந்தாத பச்சைநிறச் சீருடை அணிந்திருந்தாள். இடுப்பில் முரட்டு பெல்ட். துப்பாக்கி, அவளிடம் சற்றே அதிகார தொனியில் சொன்னான். "காம்ரேட் அவர்களைச் சந்திக்கவேண்டும்.. போய்ச் சொல்..!" ஆனால் அவள் கொஞ்சம் கூட துப்பாக்கியை மதிக்கவேயில்லை. என்னை மேலும் கீழும் பார்த்தாள். பார்வையில் பரிவும், அனுதாபமும் கலந்திருப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது. திரைப்படங்களில், வில்லனின் கையில் சிக்கித் தவிக்கும் கதாநாயகி, வில்லனின் பணிப்பெண் மூலம் தப்பிப்பது போன்ற கதை இங்கும் நடக்குமா என்று என் மனம் பேராசைப் பட்டது. மூளை, "முட்டாள்.. முட்டாள்..!" என்று முட்டுக்கட்டை போட்டது. பின்ன்ர் அந்தப்பெண், குடிலின் உள்ளே சென்று வந்தாள்.

"காம்ரேட் இவளை மட்டும் அழைத்துவரச் சொன்னார்.. நீ ஓய்விடத்துக்கு போகலாம்.தலைவர் மாலை உன்னைச் சந்திப்பார்.. ம்ம்ம் இன்னொரு விஷயம். நீ எடுத்துச் சென்ற துப்பாக்கியை பொறுப்பாளரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு ஓய்வு எடுத்துக்கொள்..!" என்னைப் பார்த்து.. "ம்ம் உள்ளே வா.. ! என்றாள். இருவரும் குடிலின் உள்ளே சென்றோம். "தலைவரிடம் மரியாதையாக நடந்துகொள்..!" என்று அறிவுரை சொன்னபடி என்னை நடத்திச் சென்றாள். குடிலுக்கு உள்ளே நுழைந்ததும் இரு அறைகள். எந்த அறைக்கு செல்வது என்ற திகைப்பில் நான் தேங்கி நிற்க.. பின்னாலேயே என்னை ஒட்டி நடந்துவந்த அவளின் மார்பு, என் பின்னழகில் இடித்தது. அவள் அவ்வளவு குள்ளமா அல்லது என் கால்கள் அவ்வளவு நீளமா என்பதை உங்கள் கற்பனைக்கே விட்டுவிடுகிறேன். "வலது பக்க அறைக்குள் போ.. ! உள்ளே அடியெடுத்து வைத்தேன். அறை வெகு நேர்த்தியாக அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. தரையில் மூங்கிலால் ஆன தளம் அமைக்கப்பட்டு, ஆட்கள் காலடி பட்டு வழவழப்பாக இருந்தது. ஒருபக்க சுவர் ஓரமாக முரட்டுக் கம்பளி விரிக்கப்பட்டு, அதன்மேல் சுவற்றில் சாய்ந்தபடி "தலைவர்" அமர்ந்திருந்தார். தலைவர் என்று அவர்கள் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, சினிமாவில் வரும் பாஸ் போல, முரட்டு மீசை, மொட்டைத் தலை, எருமை உடம்பு என்று என் மனதில் இருந்த இமேஜ், தலைவனைப் பார்த்ததும் தகர்ந்தது. கல்லூரி மாணவன் போன்ற தோற்றம், மெல்லிய பிரேம் கண்ணாடி, இடுப்பில் அதி நவீன சுழல் துப்பாக்கி, அதே பச்சை சீருடை.. ஆனால் கனக்கச்சிதமாக தைக்கப்பட்டிருந்தது. அவனுக்கு பின்னால் உள்ள அலமாரியில் நிறைய ஆங்கில நூல்கள் அணிவகுத்து நின்றன. அவற்றில் ஒன்று.. மனிதர்களை வசியம் செய்வது எப்படி ? என்ற தலைப்பிலிருந்ததை என்னால் காண முடிந்தது. "உமாஜி.. வாருங்கள்.. உங்களுக்கு வரவு மட்டுமே என்னால் தற்போது கூறமுடியும்.. அதை நல்வரவாக்கிக் கொள்வது, உங்கள் அழகான தலையில் இடம்பெற்றிருக்கும் மூளையை நீங்கள் உபயோகிப்பதைப் பொறுத்தே அமையும்..!" நேர்த்தியான ஆங்கிலத்தில், கவித்துவமாகப் பேசினான். "ஓ.. சாரி.. என் பெயர் சுங்..!.. நீங்கள் அமரலாமே..!" என் பின்னால் நின்றவளைப் பார்த்து, " காம்ரேட்.. உமாஜியின் கைகளை அவிழ்த்துவிட்டுவிட்டு, எங்களுக்கு சூடாக தேனீர் கொண்டுவா,,!" கைகள் விடுதலை அடைந்ததும் என் சுடிதாரை நன்றாக மேலே இழுத்து, என் மார்பை மறைத்தேன். " ஓ.. சாரி.. உமாஜி..! என் பசங்க உங்களிடம் சற்று முரட்டுத்தனமாக நடந்துகொண்டார்கள் போலிருக்கிறது. வருந்துகிறேன் உமாஜி..!" முரட்டுத்தனமாக மட்டுமல்ல.. அயோக்கியத்தனமாகவும் ஒரு பன்றி நடந்தது.. சொல்லவில்லை.. நினைத்துக்கொண்டேன். அமருங்கள் உமாஜி..! கால்களை ஒருபக்கமாக மடக்கி மண்டியிட்டு அமர்ந்தேன். "நான் இங்கு கொண்டுவரப்பட்டிருக்கும் காரணத்தை அறியும் வாய்ப்பை எனக்கு தருவாயா..?" நானும் ஆங்கிலத்தில் வினவினேன். "நிச்சயமாக..! முதலில் சூடான தேநீர் அருந்திக் களைப்பைப் போக்கிக் கொள்ளுங்கள்..! பின்னர் விரிவாக இதுகுறித்து உரையாடலாம்.!" காவல்காரி, ஆவி பறக்கும் தேநீரைக் கொணர, ஒரு கோப்பையை எடுத்து என்னிடம் நீட்டினான்.. நான் தயக்கத்துடன் கை நீட்ட, அதற்குள் தலைவன் சுங், டீ தந்த பெண்ணைப் பார்த்து, "நீ போகலாம் காம்ரேட்.. விழிப்பாக இரு.!" என்று சொல்லி அனுப்பினான். அவள் போனதும், சுங் எழுந்து நின்றான். "விருந்தினர்க்கு மரியாதை தரவேண்டும் அன்றோ..! இந்தாருங்கள் உமாஜி..!" நின்ற நிலையில் அவன் டீயைத் தர, நான் அமர்ந்தவாறே கரம் உயர்த்திப் பெற்றுக்கொண்டேன்..! மீண்டும் அவனிடத்துக்கு திரும்பிய அவனின் விருந்தோம்பல் குறித்து நான், மனதுக்குள் பாராட்டிய வேளையில்,, ஒரு மடக்கு டீயைக் குடித்த அவன் வாயிலிருந்து வெளிப்பட்டன அந்த சொற்கள்... " உங்கள் அக்குள் மிக அழகாக இருக்கிறது உமாஜி..! இன்று காலையில்தான் வாக்ஸிங் செய்தீர்களா..? அடப்பாவி.. இதற்குத்தானா எழுந்து நின்று டீ கொடுத்தாய்.. அடியே உமா.. சரியில்லாத இடத்தில் சிக்கிக்கொண்டு வெட்கம் கெட்டதனமாய் டீ குடிக்கிறாயே.. மனம் என் மேல் காறி உமிழ, டீ கோப்பையை விருட்டென்று கீழே வைத்தேன். " ஆஹா.. உங்கள் முகபாவம் அற்புதம்.. நீங்கள் நிரம்ப சென்சிட்டிவ் போலிருக்கிறதே.. உங்கள் உடலமைப்பை நான் பாராட்டிய தருணத்தில் நீங்கள் அவமானத்தில் துடிதுடித்ததை உங்கள் முகம் கண்ணாடிபோல் காட்டிவிட்டது. தென்னிந்தியப் பெண்கள், பரதநாட்டியத்தில் விற்பன்னர்களாக ஏன் இருக்கிறார்கள் என்று இப்போது புரிகிறது..!" ஏதோ உலக மகா ஜோக் அடித்ததுபோல சிரித்தான் கயவன். "போதும் சுங்.. என்னை எதற்கு கடத்தி வந்திருக்கிறாய்..? நான் ஐ.நா. அமைப்பின் ஊழியர். நீ சிக்கலில் மாட்டிக்கொண்டிருக்கிறாய். மரியாதையாக என்னை திருப்பி அனுப்பு..!" நான் வெடித்தேன். மெல்ல புருவங்களை உயர்த்திய சுங் சொன்னான்.. " ஏனென்று தெரியவேண்டுமோ..? கொள்கைக்காகவும், பணத்துக்காகவும் ஆட்களைத் தூக்கி எனக்கு அலுத்துவிட்டது.. உன்னை கொண்டுவந்தது, என் நீண்டநாள் இலட்சியத்துக்காக..!" "அப்படி என்ன லட்சியம்.. பாழாய்ப்போன லட்சியம்..?" " ம்ம்ம் .. அப்படிக்கேள்.. இங்கு சுமார் 10 பெண்கள் உள்ளனர். எல்லோரையும் அனுபவித்துவிட்டேன்.. இருப்பவர்களிலேயே அழகி என்று பார்த்தால் உன்னை அழைத்துவந்தாளே.. அவள்தான்.. புரிந்துகொள்.. என் வாய்ப்புகள் இந்த அளவில்தான் உள்ளன.. உன்னைப்போன்று ஒரு அழகான, உயரமான, உயிர்ப்பு நிறைந்த நிறமும், ரோம வளர்ச்சியற்ற தேகமும் கொண்ட தென்னிந்திய மங்கை ஒருத்தியை ஆசைதீர அனுபவிக்கவேண்டும் என்பதே என் நெடுநாள் ஆசை..! இங்குள்ளவர்களுக்கு உடலமைப்பே விசித்திரமானது.. டோர்சோ எனப்படும் தலை முதல் இடுப்பு வரை உள்ள பகுதி பெரும் அளவிலும், கால்கள் குட்டையாகவும் இருக்கும். இடுங்கிய கண்கள், சோகை வெளுப்பு நிறம், எவ்வித உணர்ச்சியும் காட்டாத மங்கோலிய முகம்.. அம் ஃபெட் அப் உமாஜி..! ஆமாம்.. நீங்கள் எல்லாம் அந்தநேரத்தில் எப்படி..? கணவனுடன் சேரும்போது, இன்ப வேதனையில் முனகித் துடிப்பீர்களாமே..? அதைப் பார்க்கும் கணவன் இன்னும் வேகமாக இயங்கி உங்களைப் படாதபாடு படுத்துவானாமே.. என் நண்பனொருவன் சொன்னான்.. உண்மையா..?" என் காதுகளில் அமிலம் பாய, வந்தது வரட்டும் என்று வெகுண்ட நான், அவனிடம் இரைந்தேன்.. "சீ வெட்கம் கெட்டவனே.. இப்படிப்பட்ட கேவலமான கேள்விகளுக்கு தென்னிந்தியப்பெண் பதிலளிக்க மாட்டாள் என்று உன் நண்பனான அந்த அற்பன் சொல்லவில்லையா..? "ஹா... ஹா.. ! கோபத்தில் கூட அழகாக இருக்கிறாய் தேவதையே.. சரி.. எனக்கு வார்த்தையால் பதில் சொல்ல வேண்டாம்.. செய்முறை விளக்கம் செய்து காட்டு..!" "ஈஸ்வரா.. என்னை இப்படிச் சிக்க வைத்துவிட்டாயே.. எப்படி சேதாரமின்றி தப்பிக்கப் போகிறேன்..?" நான் ஆயாசத்துடன் சுவற்றில் சாய்ந்து மேலே நோக்க, கண்ணீர் திரையிட்ட கண்களில் பட்டது அந்த ஓவியம்.. அதில்.. அழகான இளம்பெண் ஒருத்தி நிர்வாணமாக சிலுவையில் அறையப்பட்டு உயிருக்குப் போராடிக்கொண்டிருந்தாள்..! "தயவு செய்து என்னை விட்டுவிடு.. இன்னும் ஒரு வாரத்தில் என் கணவர் ஒன்றரை ஆண்டுகளுக்குப்பின் யு.எஸ்.ஸிலிருந்து திரும்புகிறார். நானும் சென்னைக்கு மாற்றல் ஆகிவிட்டேன். நாங்கள் ஒரு புதிய வாழ்க்கை ஆரம்பிக்க இருக்கிறோம். அதை அழித்துவிடாதே.. ப்ளீஸ்.. உன்னைக் கெஞ்சிக் கேட்கிறேன்.. என்னைப் போகவிடு.. என்னால் உனக்கு எவ்வித ஆபத்தும் வராது." கண்ணீர் மல்க நான் சுங்கிடம் உருக்கமாக வேண்டுகோள் விடுத்தேன். அவன் உதடுகளில் குரூரப் புன்னகை நிரந்தரமாக உறைந்திருக்க, என் தவிப்பை ரசித்தான் பதிலேதும் சொல்லாமல்.. என் மனம் அரற்றியது.. "ஈஸ்வரா.. ஈஸ்வரா.."

அப்போது, சுங்கின் செயற்கைக்கோள் தொலைபேசி ஒலிக்க, அதை காதோடு பொருத்தி ஏதோ கிசுகிசுத்தான். அவன் முகம் சற்று கடுமையாக மாறியது. உடனடியாக எங்கோ கிளம்ப ஆயத்தமானான். காவல்காரியை அழைத்து ஏதேதோ உத்தரவுகளைப் பிறப்பித்தான். சற்று நேரத்தில் அந்தக் குடியிருப்பு பரபரப்பை பூசிக்கொண்டது. தன் துப்பாக்கியை ஒருமுறை சோதித்து திருப்தியுடன் தலையசைத்த சுங், காவல்காரியை தணிவான குரலில் எச்சரித்துவிட்டு வெளியேறினான். சற்றுநேரத்தில் ஒரு வாகனம் புறப்பட்டுச் செல்லும் ஓசை கேட்டது. "இந்த முகாமில் வாகனங்கள் இருக்கின்றனவா..? வாகனத் தடம் எதுவும் என் கண்களுக்கு தட்டுப்படவில்லையே.. இன்னும் என்னென்ன அதிசயங்களும், ரகசியங்களும் இங்கு புதைந்து கிடக்கின்றனவோ..?" என் நிலைமையை மறந்து நான் இவ்வாறு யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் வேளையில், காவல்காரியின் குரல் என்னை உசுப்பியது. "உமாஜி.. எழுந்திருங்கள்.. எதிர் அறையில் கழிவறை இருக்கிறது. உங்களுக்கு அவசியப்பட்டால் சென்று வாருங்கள். நான் உங்களை கயிற்றால் இறுகப் பிணைக்க வேண்டியிருக்கிறது. பின்னர் உங்களால் கழிவறை செல்ல இயலாது. ம்ம்.. சீக்கிரம்.." காவல்காரி பரபரத்தாள்.. " என்னைக் கட்டிப்போடப் போகிறாயா..? ஏன்..?" "கேள்வி கேட்கும் உரிமை உங்களுக்கும், பதில் சொல்லும் உரிமை எனக்கும் இல்லை உமாஜி.. தலைவரின் கட்டளைக்கு எப்போதும் கீழ்படிய வேண்டியவள் நான்.. தற்போது நீங்களும்தான்.." நான் எழுந்து எதிர் அறைக்குள் சென்றேன். அவளும் பின் தொடர்ந்தாள்.. அது ஒரு படுக்கை அறை. ஆடம்பரமான கட்டில் ஒன்று அந்த அறையை அடைத்துக்கொண்டிருந்தது. அதைப் பார்த்ததும் என் மனம் துணுக்குற்றது. இருப்பினும் வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல், கழிவறைக்குள் நுழைந்தேன். காவல்காரியும் உள்ளே வர, எனக்கு ஆச்சரியம் கலந்த கோபம் உருவெடுத்தது. " இங்கும் நீ வந்தால் நான் எப்படி...?" கேள்வியை முடிக்க இயலாமல் இழுத்தேன்.. "வேறு வழியில்லை உமாஜி. நீங்கள் இதற்கெல்லாம் இனி பழகிக்கொள்ள வேண்டும். எங்களோடு நீங்கள் இருக்கும்வரை உங்களுக்கென்று தனிமையோ, அந்தரங்க விஷயங்கள் என்று எதுவுமோ இருக்காது.." வேறு வழியின்றி நான் எனது டைட்ஸ் பேண்டை உரித்தெடுத்தேன். காவல்காரி இயந்திரத்தனமாக அதை கைநீட்டி பெற்றுக்கொண்டாள்.அடுத்து எனக்கு தயக்கம்.. என் உள்ளாடையை இவள் எதிரில் எப்படி கழற்றுவது..? சற்று நேரம் யோசிக்க, அவளோ வைத்த கண் வாங்காமல் என்னையே பார்த்தாள். நான் எப்படியும் என் கால்களை ஒவ்வொன்றாக உயர்த்திதான் பேண்டிஸைக் கழற்ற வேண்டும், இவளோ குள்ளம். என் நெடிய கால்களை உயர்த்தும்போது இவள் 'அதை' பார்த்துவிடுவாளே.. என்ன செய்வது..? தவித்தேன். "உமாஜி.. சீக்கிரம்.. தலைவர் வேறு சில வேலைகளும் எனக்கு தந்திருக்கிறார். உங்களை கட்டி வைத்துவிட்டு அடுத்து அவற்றை கவனிக்க வேண்டும்." உதடுகளை கடித்து, கண்களை பூட்டி என் அவமானத்தை விழுங்கியவாறே உள்ளாடையை அகற்றலானேன். கண்கள் மூடியிருந்ததாலோ, அல்லது என் பதற்றத்தின் விளைவினாலோ.. உள்ளாடை என் வலது காலின் கொலுசில் சிக்கி பழிவாங்கியது. ஒரு காலில் பேலன்ஸ் செய்தவாறு நான் உள்ளாடையை கொலுசின் கொக்கியிலிருந்து விடுவிக்கப் போராடினேன். என் கவனம் முழுதும் கொலுசின் பேரிலேயே இருந்ததால், என் முழங்கால் என் மார்பில் இடிக்கும் அளவுக்கு வலது காலை தன்னிச்சையாக தூக்கியிருப்பதை அப்போது நான் உணரவில்லை. ஒருவாறு கொலுசின் பிடியிலிருந்து உள்ளாடையை விடுவித்தபின்னரே கவனித்தேன். நன்கு உயர்த்தப்பட்ட என் முழு தொடைப்பகுதியும் சுடிதாரின் பக்கவாட்டு திறப்பினூடே காவல்காரியின் கண்களுக்கு புலப்பட்டிருப்பதையும், தரையில் பதிந்திருக்கும் இடது காலின் மேலே உள் தொடை வரையும் அவள் பார்த்திருக்கக் கூடுமென்பதையும் அறிந்து வெட்கித் துடித்தேன். அப்படியானால்... என் அந்தரங்கத்தையும் பார்த்திருப்பாளோ.. சே .. என்ன பிறவி நான்..? அவமானம் என்னைக் கொத்தித் தின்றது. அவள் முகத்தை பார்க்க திராணியற்று நின்றிருந்த என்னை காவல்காரியின் குரல் அசைத்தது.. "உமாஜி.. உங்கள் உடலமைப்பு மிக அழகாக இருக்கிறது. உங்களின் உடலில் பெரும்பகுதி, கால்களாகவே இருக்கின்றன. அதுவும் குச்சிக் கால்கள் கிடையாது. நன்கு திரட்சியான, வளைவுகளும், வனப்பும் கொண்ட கால்கள். நான் என்ன முயன்றும் உங்கள் பெண்மைச் சின்னத்தைப் பார்க்கவே முடியவில்லை. உங்கள் கால்களின் பாதுகாப்பில் அது மறைந்திருக்கிறது போலும்.. உங்கள் மேல் பெண்ணான எனக்கே ஆசை பிறக்கிறது. எங்கள் தலைவர் உங்களின் படத்தை செய்தித்தாளில் பார்த்து மயங்கியதில் வியப்பே இல்லை." "என்ன.. ஏற்கனவே என்னைப் பார்த்துவிட்டானா.. அப்படியானால், இது தற்செயலான கடத்தல் இல்லையா.. நீண்டநாள் திட்டமா.. பாவிகளே.. " நான் கையாலாகாத கோபத்தில் இரைந்தேன். கண்களில் திரண்ட நீரைக் கட்டுப்படுத்த முயன்றேன்.. அதையெல்லாம் பிறகு பேசிக் கொள்வோம் உமாஜி.. முதலில் கழிவறையைப் பயன்படுத்திவிட்டு வாருங்கள். நான் இதற்குமேலும் இங்கிருந்து உங்களை தர்மசங்கடத்தில் ஆழ்த்த விரும்பவில்லை.. என் கையிலிருந்த உள்ளாடையை வெடுக்கென்று பிடுங்கிக்கொண்டு வெளியேறி கதவை வெளிப்புறத்தில் தாழிட்டாள். சற்று நேரத்துக்கு பிரமை பிடித்தவள் போல நின்றேன். காலையிலிருந்து நடந்த சம்பவங்கள் ஒவ்வொன்றாக மனக்கண்ணில் வந்து போயின. எவ்வளவு உற்சாகத்துடனும், மகிழ்ச்சியுடனும் ஒரு புதிய நாளைத் துவக்கிய நான், பின்னர் கற்பனைக்குக் கூட எட்டாத சம்பவங்களில் சிக்கி, துவண்டுபோய் இப்போது முன்பின் தெரியாத ஒரு குடிசையின் கழிவறையில் அரை நிர்வாணக் கைதியாக நிற்கிறேன். அடக் கடவுளே.. எதுவும் தப்ப வழியிருக்கிறதா என்று முட்டாள்தனமாக யோசித்தேன்.. கழிவறையின் பாதுகாப்பை நோட்டமிட்டேன். நிதர்சனம் என் மண்டையில் ஓங்கி அடித்தது. உன்னால் கழிவறையிலிருந்து தப்ப முடிந்தால்கூட, இந்த முகாமை விட்டு வெளியேற முடியுமா..? அதுவும் உள்ளாடை எதுவுமின்றி எப்படி வெளியே உன்னால் நடமாட இயலும்..? வேறு வாய்ப்பு வரும்வரை காத்திரு..! எனக்கு கழிவறையை உபயோகிக்கும் அளவுக்கு மூட் இல்லை. யூரினும் வர மறுத்தது. பேருக்கு வேலையை முடித்துவிட்டு அங்கிருந்த வாளி நீரை எடுத்து கழுவிக்கொண்டேன். இயல்பாகவே சிறியதாக இருக்கும் என் அந்தரங்கம், தற்போதைய பயங்கர சூழ்நிலை த்ந்த அதிர்ச்சியில் இன்னும் சிறுத்து உடலோடு ஒட்டிக் கிடந்தது. கழிவறையிலிருந்து வெளியேறுவதற்காக கதவைத் தட்டினேன். "உமாஜி.. என்னைத் தாக்க முயற்சி செய்யாதீர்கள்.. கதவை இலேசாகத் திறக்கிறேன். கீழே குனிந்து உங்கள் வலது கணுக்காலை இடது கையாலும், அதேபோல இடது கணுக்காலை வலது கையாலும் பிடித்த நிலையில் தலையை நிமிர்ந்து கூட பார்க்காமல் வெளியில் வாருங்கள். நீங்கள் எதுவும் சாகசம் செய்ய முயன்றால் விளைவு கடுமையாக இருக்கும். பூப்போன்ற உங்களை நான் கசக்கித் துவைக்கும் நிலையை ஏற்படுத்திக் கொள்ளாதீர்கள்.." காவல்காரியின் எச்சரிக்கை எனக்கு சீற்றத்தையும் சினத்தையும் உண்டாக்கியது.. என் இடுப்பளவு உயரமுள்ளவள் என்னை மிரட்டுகிறாள். ம்ம் .. இருக்கட்டும்.. இப்போது நீ பரமசிவன் கழுத்துப் பாம்பு. என்னால் ஒன்றும் செய்ய இயலாது. இந்த ஐந்தே முக்கால் அடி உயர வீராங்கனை ஒரு நாலடி உயரக் குள்ளியின் அடிமை.. விதியின் விளையாட்டு.. என்ன செய்வது..? அவள் கூறியவாறே சிரமப்பட்டு வெளியேறினேன். "மன்னியுங்கள் உமாஜி.. உங்களைத் துன்புறுத்தும் நோக்கம் எனக்கு கிடையாது. ஆனால் எங்கள் பாதுகாப்பையும் நாங்கள் கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும் அல்லவா..? இனி நீங்கள் நிமிர்ந்து இயல்பாக இருக்கலாம்." அவளின் பெருந்தன்மையால் என் அவஸ்தை குறைந்தது. "என் உடைகளைக் கொடு..!" "இல்லை உமாஜி.. அவற்றை திருப்பித் தர இயலாது.. இனி நீங்கள் இந்த அரைகுறை துணியோடுதான் இருந்தாக வேண்டும்.. வேறு வழியில்லை. நல்லவேளை .. சுடிதார் அணிந்து வந்தீர்கள்.. ஒருவேளை, ஜீன்ஸும், டாப்ஸும் அணிந்து வந்திருந்தால் உங்கள் நிலை இன்னும் மோசமாக இருந்திருக்கும்.. இருப்பதைக் கொண்டு திருப்தி அடையுங்கள்." "இந்த அறிவுரையெல்லாம் கேட்க வேண்டிய நிலை எனக்கு.." மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டேன். " சரி உமாஜி.. இந்தக் கட்டிலில் ஏறி படுத்துக் கொள்ளுங்கள்" "எதற்கு..?" "அடடா.. கேள்வியெல்லாம் கேட்காதீர்கள்.. நான் சொல்வதற்கு நீங்கள் கீழ்ப்படிந்தால் உங்களுக்கு எவ்வித இன்னலும் நேராது. உங்கள் அழகு மேனியும் புண்ணாகாது..சொல்வதைச் செய்யுங்கள்.." குரலில் கடுமை இருந்தது. நான் கட்டிலில் ஏறி மல்லாந்து படுத்து, சுடிதாரை நன்கு இழுத்து என் கால்களின் பக்கவாட்டுப் பகுதிகளை மறைத்துக் கொண்டேன். அப்படியும் பாழாய்ப்போன சுடிதார் முழங்காலுக்கு மேலேயே நின்றுகொள்ள, என் முக்கால்வாசிக் கால்கள் திறந்து கிடந்தன. அவள் புன்னகை பொதிந்த முகத்துடன், என் கரங்களை கட்டிலின் மேல்புறத்தில் பக்கத்துக்கொன்றாக இழுத்துக் கட்டினாள். கால்களையும் அதேபோன்று கட்டிலின் காலமாட்டில் பக்கத்துக்கு ஒன்றாக நன்கு இழுத்து கட்டினாள். என் உடல் நான்கு புறமும் விசையுடன் இழுக்கப்பட்டு துடித்தது. கைகளும், கால்களும் "எக்ஸ்" போல விரிந்து கிடந்தன. சுடிதார் விலகி என் இரு தொடைகளும் நன்கு காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருந்தன. இவ்வளவு நாள் என் உடலுடன் ஒட்டியிருந்த நன்றி மறவாத என் பிங்க் நிற சுடிதார், இரு தொடைகளுக்கும் நடுவே விழுந்து அந்தரங்கத்தை மறைத்திருந்தது மட்டுமே ஒரே ஆறுதல். "தயவு செய்து என் உடலை மறைத்துக்கொள்ள ஒரு போர்வை தாயேன்.." நான் கெஞ்சினேன். "என்னது.. போர்வையா..? அதெல்லாம் தர முடியாது.. தலைவர் வரும்வரை எனக்கு பொழுது போக வேண்டாமா..? உன் அழகான உடலின் வளங்களையும், வனப்புகளையும் நான் அகழ்வாராய்ச்சி செய்யப் போகிறேன்..!" "சீ.. நீயும் ஒரு பெண்தானே..? இப்படி பேச உனக்கு வெட்கமாக இல்லையா..?" "வெட்கம்தானே..? ஒரு காலத்தில் இருந்தது.. இந்த போராளிக் குழுவில் சேரும்போது இருந்தது. மேல்சாதியினர் அடக்குமுறை தாளாமல், நான் இந்தக் குழுவில் இணைந்து கடும் பயிற்சி மேற்கொண்டபோதும் வெட்கம் இருந்தது. முதன் முதலில் இந்தச் சீருடை அணிந்தபோது கூட கொஞ்சம் வெட்கமும் தயக்கமும் இருந்தது. ஆனால் அதைவிட, எங்களை இழிநிலைக்குத் தள்ளிய பண்ணையாளர்களையும், நிலப்பிரபுக்களையும் பழிவாங்கவேண்டும் என்ற வஞ்ச நெருப்பு அதிகமாக இருந்தது. போராட்ட*க்களங்களில் அவர்களையெல்லாம் சுட்டுத் தள்ளவேண்டும், அல்லது வீர மரணம் அடைய வேண்டும் என்ற ஆவேசம் இருந்தது. ஆனால் நாங்கள் சந்தித்தவை, களங்களை அல்ல.. கட்டில்களைத்தான் இங்கு சந்தித்தோம். எங்கள் நம்பிக்கையோடு வெட்கமும் எங்களைவிட்டு போயே போய்விட்டது. இப்போது, வயிறு நிறைய உணவு கிடைக்கிறது. தேவைப்படும் நேரங்களில் நாங்களே விருந்தாகிப் போகிறோம். கடத்தப்பட்டவர்களை விடுவிக்க, அரசோ மற்றவர்களோ தரும் பிணைத்தொகையில் கொஞ்சம் எங்கள் வீட்டுக்கும் அனுப்பப்படுகிறது. இந்த அளவில்தான் இருக்கிறது எங்கள் புரட்சி..!" நீண்ட உரை நிகழ்த்தி பெருமூச்செறிந்தாள். எனக்கு அவள்மீது கொஞ்சம் பரிதாபம் பிறந்தது. அதைவிட அவள் பிணைத்தொகை குறித்து சொன்னது ஒரு நம்பிக்கையைத் தோற்றுவித்தது. " என் சார்பில் யாராவது பிணைத்தொகை தந்தால் என்னை விடுவித்து விடுவீர்களா..? சிறு குழந்தை பொம்மைக்கடையில் ஆசையாக "இந்த பொம்மையை வாங்கித்தருகிறீர்களா டாடி..?" என்று கேட்பதுபோல ஒரு ஆர்வத்துடனும் எதிர்பார்ப்புடனும் கேட்டேன். அவள் எங்கோ வெறித்தவளாய், என் சுடிதாரின் கீழ்ப்பகுதி முனையை தன் கைவிரலில் சுற்றி சுற்றி விளையாடிக்கொண்டிருக்க, சுடிதார் துணி தன் கடமை மறந்து அபாயகரமான உயரத்தை எட்டிக்கொண்டிருந்தது. வெட்ட வெளிச்சமாகப்போகும் என் பெண்மைச்சின்னத்தை நான் மறைத்துக்கொள்ள வகையில்லாமல் கட்டுண்ட நிலையில், அது குறித்து ஏதும் சுட்டிக்காட்டினால், அவள் மூட் அவுட்டாகி, பிணைத்தொகை வாங்கி விடுவிப்பது குறித்து, சாதகமில்லாத பதிலைச் சொல்லிவிடுவாளோ என்று ஏங்கி செய்வதறியாது துடித்தேன். நான் அவளது பதிலுக்காகக் காத்துக்கொண்டிருந்தேன். காவல்காரி என் கேள்வியைக் காதில் வாங்கியது போலவே தெரியவில்லை.தன் அவல வாழ்க்கையைப் பின்னோக்கி ஓடவிட்டு அசைபோட்டிருப்பாளோ என்னவோ.. நான் மெதுவாக," ப்ளீஸ்.. எனக்கு என்னவோ போல இருக்கு. சுடியை விட்டுடேன்." என்றேன். அப்போதுதான் அவள் என் சுடிதாரை அளவுக்கு மேல் உயர்த்தியிருப்பதையே உணர்ந்தாள். என் கால்களை ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு, சுடியை அவள் கைகளில் இருந்து விடுவித்தாள். எனக்கு நிம்மதி ஆயிற்று. "நன்றி..!" என்றேன். அவளோ,"எதற்கு..?" என்றாள். எனக்கு ஒன்றும் சொல்லத் தெரியவில்லை. சற்று நேரம் அமைதியாகக் கழிந்தது. நான் சற்றும் எதிர்பார்க்காத விநாடியில், காவல்காரி மிக இயல்பாக, ஏதோ புத்தகத்தின் அடுத்த பக்கத்தைப் புரட்டுவதுபோல, என் கீழ் முன்னழகை மறைத்திருந்த, சுடிதார் துணியை நீக்கினாள். என் முகத்தில் யாரோ காறி உமிழ்ந்தது போல உணர்ந்தேன். சட்டென்று மூடி மறைத்துக்கொள்ளும் உந்துதலில், கையை அசைக்க முயன்று முடியாமல் துவண்டேன். உடலை அசைத்து துணியை பழையநிலைக்கு கொண்டுவர முயன்றேன். பலனில்லை. என் உடல் கூனிக் குறுகியது. நான் கண்களாலேயே அவளைக் கெஞ்சினேன். "உமாஜி.. அற்புதமான உடலமைப்பு உங்களுக்கு.. எவ்வளவு கச்சிதமாக,ரவிவர்மா ஓவியம் போல இருக்கிறீர்கள்..? உங்கள் நிர்வாணம் எனக்கு அறுவெறுப்பைத் தரவில்லை.. ஒரு வளர்ந்த குழந்தைபோல தோற்றமளிக்கிறீர்கள். சந்தேகமில்லை.. நீங்கள் ஒரு தேவதை..!" "பாராட்டுக்கு நன்றி.. என்னை அவமானத்தில் துடிதுடிக்க வைக்காதே.. தயவுசெய்து என் மானத்தைக் காப்பாற்று..!" கிட்டத்தட்ட அழுதுவிட்டேன். "இருங்கள் உமாஜி.. இதுபோன்ற பேரழகு எல்லோருக்கும் வாய்க்காது.. இதில் நீங்கள் அவமானப்பட ஏதுமில்லை. நான் பொறாமைப்படதான் நிறைய இருக்கிறது..!" "அய்யோ.. என்னை என்ன சித்ரவதை வேண்டுமானாலும் செய்து கொள்..தயவு செய்து என் அங்கத்தை மூடு.. ப்ளீஸ்..!" அவள் எழுந்து என் கால் பக்கமாக போனாள்.. நான் சிரமப்பட்டு, தலையை உயர்த்திப் பார்க்க, அவளோ என் கால் இடுக்கில் பார்வையைச் செலுத்தி ஆராய்ந்துகொண்டிருந்தாள். நான் கட்டுகளை விடுவிக்க போராடியதில், என் மேல் தோல் வழன்று போனதுதான் மிச்சம். இந்தக் கோணத்தில் கூட நீங்கள் மிக அழகு உமாஜி. எவ்வளவு அழகியாக இருந்தாலும், கால்களுக்கு கீழிருந்து நோக்கும்போது, அவள் கொஞ்சம் அசிங்கமாகத்தான் தெரிவாள். ஒன்று பின்புறம் தொங்கிப் போயிருக்கும், அல்லது, தொடைகள் ஒழுங்கான வடிவத்தில் இராது.. சிலருக்கு "அந்த" இடம் கருப்பாக இருக்கும். சிலருக்கு கால்கள் தொள..தொளவென்று இருக்கும், வேறு சிலருக்கு, கால்கள் கவட்டை போலவும், சிலருக்கு வெளிப்பக்கம் வளைந்து, ஆர்ச் போலவும் இருக்கும். உங்களுக்கோ, முழங்கால் வரை தொடைகள் இணையாகவும், அதற்குக் கீழே கால்கள் இலேசாக வெளிப்புறம் வளைந்தும் இருக்கிறது. தொடைகள் திரட்சியாக இருக்கின்றன. கால்களில் ரோம வளர்ச்சி மிக மிகக் குறைவாக இருக்கிறது. நீங்கள் பெண்ணினத்தின் அற்புதம். உங்கள் வம்சாவழி இந்தப் பேரழகை உங்களுக்குத் தந்திருக்க வேண்டும். தென்னிந்தியப் பெண்கள் உண்மையிலேயே அழகிகள்தான்..!

"இந்தப் பழங்குடியினப் பெண்ணுக்கு இவ்வளவு விஷயம் தெரிந்திருக்கிறதே.. யாரையும் ஆளைப் பார்த்து எடை போட முடியாது போலும்" இவ்வாறு சிந்தித்தாலும், ஒரு பெண் என் உடலமைப்பை வியந்து பாராட்டும்போது, எனக்கு கொஞ்சம் பெருமையாகவும் இருந்தது. நான் ஓரளவு அழகாக இருப்பதில் என் அம்மாவின் பங்கு மகத்தானது. ஒரு கைதேர்ந்த சிற்பியைப் போல என்னை அம்மா உருவாக்கியிருந்தாள். அம்மா... என் தாய் மட்டுமல்ல.. என் அந்தரங்க சினேகிதி, என் ஆசான், என் பயிற்சியாளர், என் அழகுக்கலை நிபுணர். பல நேரங்களில் சவுக்கெடுத்துச் சுழற்றும் சர்வாதிகாரியும்கூட.. அம்மாவின் கதையும் பரிதாபத்துக்குரியதுதான்.. தன் 16*ம் வயதில், தூரத்து அத்தை பையனையே திருமணம் செய்துகொண்டவள் அம்மா. அத்தை ஒரு முசுடு.. அப்பாவோ தன் அம்மாவின் சொல் மீறாத பிள்ளை. தன் அம்மா சொன்னால்தான் மனைவியையே ஏறெடுத்துப் பார்ப்பாராம்.. இளம்பெண்ணாக இருந்த அம்மா, நாள் முழுதும் சமையல் உள்ளில் அவியவேண்டும், இரவு 11 மணி வரை இடுப்பொடிய, வீட்டுவேலை. மறுநாள் 4 மணிக்கு எழுந்து மாட்டுச்சாணம் அள்ளத் தொடங்கினால், பின் இரவு 11 மணி வரை நெட்டி வாங்கும். இரவு நேரத்தில்கூட அம்மாவுக்கும், அப்பாவுக்கும் தனிமை கிடையாது. தன் அன்னை மடியிலேயே கூடத்தில் படுத்து தூங்கிவிடுவாராம் அப்பா. கணவனுக்காக காத்திருக்கும், இளம் மருமகளின் தவிப்பை குரூரமாக இரசிப்பாளாம் அத்தை..! அப்படி இருந்தும், ஒருநாள் அத்தைப்பாட்டி ராம கதை கேட்க கோவிலுக்கு சென்ற நேரத்தில், அம்மாவின் இளமை அப்பாவை ஈர்க்க, அந்த ஒரே உறவில் ஜனித்தவளாம் நான்..! பின்னர், அத்தை வந்து குய்யோ முறையோ என்று கத்தி, அப்பாவும் அம்மாவும் சேரவிடாமல் பண்ணிவிட்டாள். ஒருநாள் அமாவாசை விரதம். கொல்லைக்கு வாழை இலை நறுக்கப்போன அப்பா கிணற்றடியில் வழுக்கி விழுந்து, கபால மோட்சம். இரண்டே மாத இல்லறம். ஒரே முறை சம்போகம். அம்மா விதவையானாள். கணவரின் உடல்மீது விழுந்து அழப்போன அம்மா முடியைப்பிடித்து, தரதரவென ஸ்டோர் ரூமுக்கு இழுத்துச் சென்றாள் அத்தைப்பாட்டி. கன்னத்தில் மாறி மாறி அறைந்து, அம்மாவின் அழகு முகத்தை, மடேர் மடேர் என்று கல் சுவற்றில் இடித்ததில் புருவம் திறந்துகொள்ள, அதீத ரத்த சேதாரத்தில் மயங்கிவிட்டாள் அம்மா. குற்றுயிராகக் கிடக்கும் மருமகளை உள்ளேயே போட்டு பூட்டிவிட்டு மகனின் இறுதிக் காரியங்களை நடத்தினாள் அந்தப் பழிகாரி. கணவனைப் பறிகொடுத்ததும் இல்லாமல், துக்கிரி என்ற பட்டப்பெயரையும் சுமந்து வெம்பிய அம்மாவின் தலையை, மொட்டை அடித்து, முரட்டு காடாத்துணியால் ஆன வெள்ளைப்புடவையை கொடுத்து சமையல் உள்ளில் சிறை வைத்தாள் அத்தைப்பாட்டி. ரவிக்கை கிடையாது. புடவையால் தலை முதல் பாதம் வரை மூடிக்கொள்ள வேண்டும். நாள் முழுதும் அடிமை போல உழைத்துவிட்டு, ஜன்னல் இல்லாத உக்கிராண அறையில், உடலும் மனமும் புழுங்கித் துடித்த அம்மாவை தூரத்து சித்தப்பா சிறைமீட்டார். தனி வீடு எடுத்துக்கொடுத்து, பஞ்சாயத்து வைத்து அத்தைப்பாட்டியிடம் கொஞ்சம் பணம் வாங்கி அம்மாவின் ஜீவியத்துக்கு வழி செய்தவர் அம்மாவின் சித்தப்பாதான். அம்மா தையல் வேலை தெரிந்தவள்.நானும் பிறந்துவிட, என்னை ஆளாக்குவதே லட்சியமாகக்கொண்டு, அப்பழுக்கற்ற வாழ்க்கை நடத்தினாள் அம்மா.பின்னர் அத்தைப்பாட்டி சாகும்தருவாயில் மனம் திருந்தி, திரண்ட சொத்தை என்பேரில் எழுதிவைத்துவிட்டு மண்டையைப் போட்டாள். என்னை யாரும் குறை சொல்லாத வகையில் அம்மா வளர்த்தாள்.அதிர்ந்து சிரிக்கக்கூடாது. அனாவசிய பேச்சு கூடாது. ரேடியோ கேட்கக் கூடாது, ஆன்மீகப் பத்திரிகை தவிர வேறு எதுவும் வாசிக்கக் கூடாது என்று ஏகப்பட்ட கூடாதுகள்..! கால்களை விரித்து சப்பணம் போட்டு அமர்ந்தால் சுள்ளென்று தொடையில் கிள்ளுவாள் அம்மா. இரண்டு கால்களையும் இணைத்து, தொடை நெருக்கி, முழங்கால்கள் மார்பை அழுத்த, கால்களை கட்டிக்கொண்டுதான் அமரவேண்டும் என்று 10 வயதில் இருந்தே பழக்கினாள். பின்னர்தான் விவரம் தெரிந்தது. கால்களை விரித்து வைத்தால் பெண்ணுறுப்பு காற்று புகுந்து பெருத்துவிடுமாம்.. முழங்கால்களால் மார்பை அழுத்தி வைக்காமல் இருந்தால், மார்பகம் பெருத்துவிடுமாம்.. அவள் என்னைச் செய்த சித்ரவதை அவை மட்டுமா..? 10 வயதில் இருந்தே என்னைக் குளிப்பாட்டி விடும்போது, குப்பைமேனி இலை, மஞ்சள், வேம்பு, எலுமிச்சை நான்கையும் அரைத்து, என் அக்குள்களிலும், தொடை இடுக்கிலும் கரகரவென்று தேய்த்துவிடுவாள். நெருப்பை பூசிக்கொண்டதுபோல திகுதிகுவென காந்தும். மஞ்சளையும், இன்னும் சில பொருட்களையும் அரைத்து என் உடல்முழுதும் அப்பிவிடுவாள்.. என் வயதுப் பெண்கள் குளிக்கப் போனோம், சோப்புப் போட்டோம், முழுக்குப் போட்டோம்.. வந்தோம் என்று இருந்தபோது, எனக்கு மட்டும் ஏன் இந்தக் கொடூரச் சித்ரவதை என்று அப்போது விளங்கவில்லை. பின்னர் கல்லூரி விடுதியறையில், தோழிகளுக்கிடையே ஒளிவு, மறைவு என்று எதுவுமில்லாதபோது, அவர்களின் ஆச்சரியம் கலந்த பாராட்டுகளைக் கேட்கும்போது அம்மாவின் நோக்கமும் உழைப்பும் விளங்கியது. என் தோழிகள், அக்குள் ரோமம் நீக்க அரும்பாடு பட்டு, ஒரே மாதத்துக்குள் மீண்டும் கசகசவென மண்டும் போது, நான் மட்டும் அன்றலர்ந்த மலர்போல, பேபி சாஃப்ட் அக்குள்களுடன் கவலையற்று இருப்பேன். "எப்படிப்பா.. உனக்கு ப்யூபிக் ஹேர் இல்லாம இருக்கு..? எனக்கு பொறாமையா இருக்குப்பா..!" என்பாள் ரேசரும் கையுமாக ஒருத்தி. இன்னொருத்தி, ஆன் ஃப்ரெஞ்ச் க்ரீமை தன் கால்களில் தடவிக்கொண்டே, என் நைட்டியை உயர்த்திப்பார்த்து, "நீ கொடுத்து வச்சவடி உமா..!" என்று பெருமூச்செறிவாள். மற்றொரு வெட்கம் கெட்டவளோ, " இவள் தோலில் மட்டும் பேபி இல்லேடி.. அதுவும் பேபி போலத்தான்.." என்று மானத்தை வாங்குவாள். "எங்கே.. காட்டுடி.. " என்று எல்லா ராட்சசிகளும் என்னை கட்டிலில் தூக்கிப்போட்டு துகில் உரிவார்கள்.. அவ்ர்களுக்கு ஈடு கொடுக்கமுடியாமல், செய்வதை செய்துகொள்ளுங்கள் என்ற ரீதியில் முகத்தை மூடிக்கொண்டு உடலை பந்தாகச் சுருட்டிக் கொள்வேன். மனதுக்குள் அம்மாவை வாழ்த்துவேன். அப்படிப்பட்ட அம்மா, என் கணவர் வாட்ஸ் ஊருக்குப் போய் 2 மாதம் கழித்து,கேட்டாள்.. "இந்த மாசம் குளிச்சிட்டே போலருக்கே..!" இன்னும் 2 வருஷம் குளிச்சுட்டே இருப்பேம்மா.. எங்களுக்குள் அது இன்னும் நடக்கல..!" என்று எல்லா விபரத்தையும் சொன்னேன். "உன் தலையெழுத்துமா இப்படி இருக்கணும்.. எனக்குதான் கட்டில் சுகமே கிட்டாமப் போயிடுத்து.. உன் நிலையும் அதுதானா..? என்று விசனப்பட்டவள், அடுத்தநாள் என்னை அனாதையாக்கிவிட்டு படுக்கையில் பூப்போல இறந்துகிடந்தாள்.. டாக்டர் சொன்னார்.. "சைலண்ட் அட்டாக்.. தூக்கத்திலேயே போயிடுத்து.. மகராசி..!" அம்மா போய்ச் சேர்ந்துவிட்டாள். ஆனால் அவள் சொல்லிக்கொடுத்த பண்பாடுகளும், பழக்க வழக்கங்களும் அழியாத கல்வெட்டுகளாய் என் மனதில் ஆழப்பதிந்திருந்தன. கல்லூரியில் படிக்கும்போது, மிஸ்.சென்னை போட்டியில் கலந்துகொள்ள பெயர் கொடுத்துவிட்டு வந்து, அம்மாவின் கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டு விவரம் சொன்னேன். அம்மா பேசவே இல்லை. அவளுக்கு அது பிடிக்கவில்லை என்று புரிந்தது.கண்ணில் நீர் துளிர்க்க, "சரிம்மா.. உனக்கு பிடிக்கலேன்னா வேண்டாம்" என்று நான் விம்மியபோது அரைமனதாய் சம்மதித்தாள். போட்டியின் ஒவ்வொரு கட்டத்தையும் நல்ல மார்க் லீடிங்கில் கடந்தேன். என்னுடன் போட்டியிட்டவர்களே சொன்னார்கள்.." உமா.. உனக்குதாண்டி க்ரௌன்..! சந்தேகமேயில்லை.. யு ஹாவ் அவுட்ப்ளேய்ட் அஸ்..!" அடுத்தது பிகினி சுற்று. அம்மா நிர்தாட்சண்யமாக மறுத்துவிட்டாள். " அப்படி உடம்பைக் காட்டிதான் உனக்கு பட்டம் கிடைக்கும்ன்னா, அந்த அழகிப்பட்டம் தேவையே இல்லே.. நமக்கு தெரிஞ்சு போச்சு .. மத்தவங்களைவிட, நாம்தான் பெஸ்ட்ன்னு.. அது போதும் உமி.. ப்ளீஸ்.. புரிஞ்சுக்கோ.. !" எனக்கும் அதுவே சரியென்று பட்டது. போட்டி குழுவினரிடம், வேறு ஏதோ காரணம் சொல்லி, "மேற்கொண்டு பங்குகொள்ள இயலாது.. மன்னித்துவிடுங்கள்" என்றபோது, அனைவரும் மாய்ந்து போனார்கள். "என்ன உமா..? உனக்கு பைத்தியமா..? உன் சான்ஸ் ரொம்ப ப்ரைட்டா இருக்கு..நீதான் வின்னரா வருவே.. அப்படியே ஒரு தாவு தாவினால், அடுத்து மிஸ். இந்தியா. ஒருவேளை, அங்கே அடிக்க முடியலேன்னாக்கூட, சினி இன்டஸ்ட்ரீ, மாடலிங்ன்னு நல்ல ஃப்யூச்சர் இருக்கு.. உன் கரீயர் நல்லா இருக்கும்.. சின்னக் குழந்தை போல முடிவெடுக்காதே.. பி மெச்சுர்ட்.. நான் வேணா அம்மாட்ட பேசவா..?" என் ட்ரெயினர் உருகினார். ஒரேயடியாக மறுத்துவிட்டேன். என்றாலும்கூட, என் மார்க்குகளை உத்தேசித்து, மிஸ். ஃபேர் ஸ்கின் பட்டம் கொடுத்து கவுரவித்தார்கள். அப்படி என் அன்னையால் பொத்திப் பொத்தி பாதுகாக்கப்பட்ட என் உடல் இப்போது திறந்துகிடக்கிறது. "அம்மா...! நீ இதை அறிந்தால் எப்படித் துடிப்பாயோ..!" ஒரே நாளில் நான் ஆதரவற்றவளாகப் போனது போன்று ஒரு கழிவிரக்கம் என் உள்ளத்தைச் சூழ்ந்தது. "என்னைக் காப்பாற்ற யாரும் இல்லையே.. ஈஸ்வரா..!" என் உள்ளம் அரற்றியது. அம்மாவின் மறைவுக்குப் பிறகு, பித்து பிடித்தது போல நடைப்பிணமாகத் திரிந்தேன். என் நிலையை, என் புக்ககத்து மனிதர்கள் மூலம் அமெரிக்காவில் இருந்த வாட்ஸ் அறிந்து , தன் நண்பர்கள் வட்டம் மூலம் இந்த ஐ.நா. வேலையை வாங்கித்தரவே, நானும் பணியில் ஆழ்ந்து அம்மா கவலையை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மறந்தேன். இன்னும் ஓரிரு நாட்களில் எல்லாம் நல்லபடியாக நிறைவேற இருந்த வேளையில் இப்படி ஒரு பெரும்சிக்கலில் சிக்கித் தவிக்கிறேன். மெல்ல காவல்காரி, என்னை நினைவுகளின் பிடியிலிருந்து உசுப்பினாள். கட்டிலில் கட்டுண்டு கிடக்கும் நான், என்ன என்பதுபோல அவள் முகத்தைப் பார்க்க, அவள் கையில் ஒரு செய்தித்தாள். " உமாஜி.. உங்கள் தலையெழுத்தை மாற்றிப்போட்ட படம் இதில் வந்திருக்கிறது பாருங்கள்.. !" என் முகத்துக்கு எதிரே நீட்டினாள். அதில் நான் கலந்துகொண்ட, ஒரு விழாவின் செய்தியும் படமும் இடம்பெற்றிருந்தன. அது ஒரு மக்களவை உறுப்பினர் பங்குகொண்ட விழா. பழங்குடியினருக்கு நலத்திட்டங்களும், உதவிகளும் வழங்கும் விழாவில் என்னையும் ஒரு விருந்தினராக அழைத்து, மேடையில் அமர்த்தியிருந்தார்கள். நான் எனது டைட் ஃபிட்டிங் சுடிதாரில் கால்மேல் கால்போட்டு முதல் வரிசையில் அமர்ந்திருக்க, புகைப்படக்காரர் மேடைக்கு கீழிருந்து லோ ஆங்கிளில் என் கால்கள் முழுவதையும் பதிவு செய்திருந்தார். வாளிப்பான என் வலது தொடையை பசை போட்டு ஒட்டியது போல கவ்வியிருந்தது அந்த வெளிர் நீலச் சூடிதார் பேண்ட். கால் மேல் கால் இட்டு இருந்ததால் இன்னும் இறுகி, என் உள் தொடையின் வடிவத்தை அப்பட்டமாக காட்டியது. பெண்கள்... அதிலும் அழகான உடலமைப்பு உள்ள பெண்கள், பொது இடத்தில் இருக்கும்போது, மிகுந்த எச்சரிக்கையுடன் தங்களை மீடியாவுக்கு ப்ரெசெண்ட் செய்யவேண்டும் என்பதை காலம் கடந்து எனக்கு உணர்த்திக்கொண்டிருந்தது அந்தப்படம். "காம்ரேடின் கண்களில் இந்தப்படம் சிக்காமல் இருந்திருந்தால், நீங்கள் இங்கே இப்படி கை, கால் பரப்பிக்கொண்டு அரைகுறையாகக் கிடக்கவேண்டிய அவசியம் இருந்திருக்காது உமாஜி..!" எனக்கு இப்போது ஓரளவு எல்லாம் தெளிவாயிற்று. இவர்களின் தலைவன் சுங்கின் நண்பன் தென்னிந்தியப் பெண்களைப்பற்றி ஏதேதோ சொல்லியிருக்கிறான். அதைக் கேட்டதிலிருந்து, ஸ்த்ரீலோலனான சுங், ஒரு அழகான தென்னிந்திய மங்கையை ஆசைதீர அனுபவிக்கவேண்டும் என்ற லட்சியம் கொண்டு அலைந்திருக்கிறான்.அவன் விரும்பியபடி, நல்ல உயரமும், உடற்கட்டும், முகமும், நிறமும் கொண்ட நான் அல்வாத்துண்டு போல அவன் கண்ணி(யி}ல் சிக்கியிருக்கிறேன். எளிதாக தூக்கிவரச் செய்துவிட்டான். இனி அவனது அடுத்த நடவடிக்கை என்னைக் கசக்கிப் பிழிந்து சுவைப்பதாகத்தான் இருக்கப்போகிறது. "ஐயோ.. இந்த அசிங்கத்திலிருந்து நான் எப்படி தப்பிக்கப்போகிறேன். அவனுக்கு வசதியாக உள்ளாடை கூட இல்லாமல், என்னைப்பார்.. என் அழகைப்பார் என்று மல்லாந்து கிடக்கிறேனே.. என் கை, கால்கள் கயிற்றால் இறுகப் பிணைக்கப்பட்டிருக்கின்றனவே.. என்னால் போராடி உயிர் இழக்கக் கூட இயலாதே.. அவனுக்கு என் கன்னித்தன்மை தீனியாவதை தடுக்க இயலாமல் சீரழியப்போகிறேனே.. ஈஸ்வரா.. என்னை நீதான் காப்பாற்ற வேண்டும்.. காப்பாற்றக்கூட வேண்டாம்.. இந்த க்ஷணமே என் உயிர் என்னைவிட்டுப் பிரியவேண்டும்.. என் கன்னித்தன்மை பறிபோவதைவிட அது மேல்.. ஆண்டவா.. இந்த நியாயமான கோரிக்கையையாவது நிறைவேற்று.. " மனம் கிடந்து அடித்துக்கொண்டது.. என் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் கரகரவென்று வழிந்தது. காவல்காரி என் தவிப்புகளை மவுனமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். வெளியில் வாகனம் வந்து நிற்கும் ஓசை கேட்க, காவல்காரி, என் உடையை சரிப்படுத்தினாள். நான் கண்ணீரின் ஊடே அவளுக்கு கண்களால் நன்றி தெரிவித்தேன். வெளியில் சுங் யாரையோ இரைவது கேட்டது. அவன் குரல் நான் இருக்கும் அறையை அண்மிக்க, என் இதயத் துடிப்பு எகிறியது. என் உடையை ஒருமுறை சரிபார்த்தேன். இனம்புரியாத திகில் என்னுள் பரவியது. உள்ளே வந்த சுங்.. "அடடே.. என்ன காம்ரேட்.. உமாஜியின் மலர் மேனியை இவ்வளவு கடுமையாக பிணைத்திருக்கிறீர்கள்.. பாவம்.. தாங்கமாட்டார்கள்.. ஓ.. உள்ளாடைகள் அகற்றப்பட்டுவிட்டனவா.. நல்ல காரியம் காம்ரேட்.. கொஞ்சம் தேனீர் வேண்டுமே..!" காவல்காரி வெளியே செல்ல, நான் கண்களால் அவளைக் கெஞ்சினேன்.. ப்ளீஸ்.. போகாதே..! தலைவனின் கட்டளையை நிறைவேற்ற அவள் சென்றுவிட்டாள். என் சுடிதாரின் கிழிந்து போன தோள்பட்டையருகே அவன் கை வந்தது. கடவுளே.. என்ன செய்யப்போகிறான்..? சுடிதாரின் வலது தோள்பகுதியை மெல்ல விலக்கினான். நான் உள்ளே அணிந்திருந்தது, ஸ்ட்ராப்லெஸ் ப்ரா. {தோள் புறங்களுக்கு நாடா போன்ற* அமைப்பு வராமல் வெறும் கச்சை போல மார்பை சுற்றி இருக்கும். மார்பகங்கள் தொய்வடையாத உடலமைப்பு கொண்டவர்கள் அதை அணிந்தால் மிக அழகாக இருக்கும்.)அந்த ப்ராவுக்குள் விரல்களைச் செலுத்தி ஒற்றை மார்பகத்தை வெளியில் எடுத்து பிசைந்தான்.. "ப்ளீஸ் சுங்.. நான் மணமானவள். என் உடல் இன்னொருவருக்குச் சொந்தமானது. நீ இவ்வாறு செய்வது தவறு.. என்னை விட்டுவிடு.. அல்லது கொன்றுவிடு.. இப்படி என்னை அவமானப்படுத்தாதே.. இது பெரும் பாவம்." " பாவமா..? எண்ணெய் கொப்பரையில் போட்டுவிடுவார்களா..? உன்னை அனுபவிப்பதால் எண்ணெய் கொப்பரை என்றாலும் ஏற்கத் தயார்.. ஹெவன்லி பாடி என்று ஆங்கிலத்தில் குறிப்பிடுவார்கள். அப்படிப்பட்ட உடம்புக்கு சொந்தக்காரி நீ. எவ்வித ஒப்பனையும் தேவைப்படாத உடம்பு. க்ளாசிக்கல் பியூட்டி என்று உன்னைச் சொல்லலாம்". என் மார்பகம் அவன் கையில் விளையாட்டுப் பொருளாகிவிட்டிருந்தது. நான் அவனிடமிருந்து விடுபடப் போராடினேன். என் துடிப்பை அவன் இரசித்தான்.

பின்னர் கட்டிலில் ஏறி என்னருகில் சயனித்தான். அவன் முகம் எனது வலது அக்குளில் குடியேறியது. சுங்கின் இடது கை என் கழுத்துக்கு கீழாக வந்து, என் இடது அக்குளை வருடியது. வலது கை என் இரு மார்பகங்களையும் மாறி மாறிப் பிசைந்தது. அவனது வலதுகால், என் இடது கணுக்காலில் இருந்து தொடையின் உள்பக்கமாக ஒரு கற்பனைக் கோடு போட்டவாறு மெதுவாக.. ஆனால் உறுதியாக, என் அந்தரங்கத்தை நோக்கி ஊர்ந்தது. என்னால் எதையும் பொறுத்துகொள்ள இயலவில்லை. கடும் கோபம் கொண்டவளாக, "நீ வேசி மகன்.. !" என்று இரைந்தேன். சற்று நிதானித்த சுங், என்னை நோக்கி விஷமப்பார்வை பார்த்தவாறே, "இந்த வேசி மகனின் முத்தத்தை ஏற்றுகொள்..!" என்று என் உதட்டை கவ்வினான்.அவன் நாக்கு என் வாய்க்குள் புக முயன்றது. நான் முகத்தை வேறுபக்கம் திருப்ப, என் இடது அக்குளைப் பதம் பார்த்துக்கொண்டிருந்த அவன் இடதுகை, சற்றே மேலே எழுந்து என் கூந்தலை வலித்து இழுத்து என் முகத்தை அவன் பக்கம் திருப்பியது.அவன் பற்கள் என் இதழ்களைக் கவ்விச் சுவைத்தன. இப்போதே இந்த பூமி பிளந்து நான் உள்ளே போய்விடக்கூடாதா என்று நினைத்தேன். நான் என்ன பாவம் செய்தேன் என்று எனக்கு இந்தத் தண்டனை..? 29 வயதுவரை பட்டாம்பூச்சியாக இன்பவானில் சிறகடித்துப் பறந்த என் சீர்மையை இந்தக் க*யவனின் கையில் கொடுத்து வேடிக்கை பார்க்கும் கடவுளின் செயலை என்னவென்று சொல்ல..? அறைக்கு வெளியிலிருந்து, "காம்ரேட்.." என்று காவல்காரி குரல் கொடுக்க, சுங் என்னை விட்டு விலகி கீழே இறங்கி ஆசனத்தில் அமர்ந்தான். "உள்ளே வா..!" உள்ளே வந்த காவல்காரி என்னை பரிவுடனும், குற்ற உணர்வுடனும் நோக்கினாள். நான் அவளைப் பார்த்து வெடித்து அழுதேன். என் மார்பகங்கள் அழுகையினூடே விம்மிப் புடைப்பதையும், என் உடல் நடுங்குவதையும் சுங் இரசித்தான். தேனீர் கோப்பையை வாங்கியவன், "காம்ரேட்.. இவளை நான் படுக்கையில் சந்திக்க வேண்டும்.. அதற்கேற்றவாறு இவள் உடலையும், மனதையும் தயார் படுத்து..!" என்றவாறே வெளியேறினான். " என் நிலையைப் பார்த்தாயா..? என்னை ஏன் இப்படி இம்சிக்கிறீர்கள்..? திருமணமான ஒரு பெண்ணின் உடலை இன்னொருவன் தீண்டுவது, மிகப்பெரிய இழிவு.இதற்குப் பரிகாரமாக என் உடலை நான் பொசுக்கிக் கொள்ள வேண்டும். வேறு வழியே இல்லை. என் மீது கொஞ்சம் பெட்ரோலை ஊற்றி எரித்துவிடு. சந்தோஷமாக நான் சாவேன். ப்ளீஸ்.. உனக்கு புண்ணியமாகப் போகட்டும்..! என்னை இந்தச் சீரழிவிலிருந்து விடுவி..! காவல்காரியிடம் கதறினேன்.. "உமாஜி.. நீங்கள் நினைப்பதுபோல அது அவ்வளவு சுலபமல்ல.. சுங் ஒரு சாடிஸ்ட். கொடூர உள்ளம் கொண்டவன். ஒருமுறை ஒரு போலீஸ் அதிகாரியை கடத்திவந்து, அவரது ஆணுறுப்பை அறுத்து கோழிக்குஞ்சாய் துடிக்கவைத்து இரசித்தவன். தன் எண்ணம் ஈடேற எவ்வளவு தூரமும் போவான்.. அறிவுடன் இப்பிரச்னையை அணுகுங்கள்.. அவனுக்கு உங்கள் அழகைச் சமர்ப்பித்துவிடுங்கள்... இப்போதைக்கு வேறு வழியே இல்லை..! ஒருக்காலும் முடியாது.. உன்னை என் சகோதரியாக எண்ணி ஒரு உண்மையைச் சொல்லுகிறேன்.. நான் இன்னும் கன்னி கழியாதவள்.. என் கணவர் என்னும் தெய்வம் குடியேறுவதற்காக காத்திருக்கும் கோயில் எனது உடல்.. அதில் ஒரு பன்றி நுழைய அனுமதிக்க மாட்டேன். என் பெண்மையை அரசாளும் தகுதி என் கணவருக்கு மட்டுமே உண்டு. அதற்கு வாய்ப்பில்லை என்றால் நான் சாகத் தயார். அடடா.. என்ன உமாஜி.. இப்படிச் சொல்கிறீர்கள்..? உண்மைதானா..? நீங்கள் இன்னும் கன்னிதான் என்று தெரிந்தால் சுங் இன்னும் வெறியாட்டம் போடுவான். நீங்கள் இன்னொருவரின் மனைவி என்ற வகையில் அவன் நினைத்துக் கொண்டிருப்பதுதான் உங்களுக்கு பாதுகாப்பு. எங்கள் இன வழக்கப்படி, ஒருவரின் மனைவி, இன்னொருவரிடம் தன் பெண்மையை அர்ப்பணிக்க வாய்மூலம் சம்மதம் தரவேண்டும். அப்படி சம்மதம் தெரிவிப்பவளைதான் எங்கள் இன ஆண் தொடுவான். அப்படி இல்லையெனில், எங்கள் வன தேவதை, அவன் வம்சத்தையே பூண்டோடு நாசம் செய்துவிடும் என்பது எங்கள் நம்பிக்கை.அப்படிப்பட்ட சம்மதம் ஒன்றை உங்களிடமிருந்து வாங்கச் சொல்லிவிட்டுதான் சுங் போயிருக்கிறான். நீங்கள் கன்னித்தன்மை இழக்காதவர் என்று தெரிந்தால், உடனேயே உங்கள் மீது பாய்ந்து சீரழித்துவிடுவான். கன்னியரை கற்பழிக்க அவளது சம்மதம் தேவையில்லை. உறவு கொண்டவுடன் அவனது மனைவியாகிவிடுவாள். எங்களைப்போல..! எனக்கு இனம் புரியாத ஒரு நிம்மதி பிறந்தது. மனம் இலேசானது போன்ற உணர்வு.. மிக்க நன்றி காம்ரேட்..! என் பெண்மை தப்பித்தது.. நல்ல செய்தியை சொல்லியிருக்கிறாய்..! நன்றி..!

அவசரப்படாதீர்கள் உமாஜி..! அவன் உங்கள் வாயிலிருந்து சம்மதத்தை வரவழைக்க எதுவும் செய்வான். உங்களை அணு அணுவாகச் சித்ரவதை செய்து துடிக்க வைப்பான். தான் கற்ற பாடங்கள் மூலம் உங்கள் உள்ள உறுதியைக் குலைப்பான். உங்களை அரைப் பைத்தியமாக்கியாவது சம்மதத்தைப் பெறுவான்..! "இல்லை.. அது என்னிடம் நடக்காது.. நான் உளவியலை ஒரு பிரிவாகப் பயின்றவள்.. என் உறுதியைக் குலைக்க அவனால் ஆகாது. நான் துடிக்க துடிக்க, என் தோலை அவன் உரித்தாலும் சரி.. என்னை கண்டதுண்டமாக வெட்டினாலும் சரி.. என் சம்மதம் அவனுக்கு கிடைக்காது. இந்த உமா தன் கன்னித்தன்மையை இழக்காமலே வாழ்க்கையை முடித்துக் கொள்வாள்.. இது உறுதி..!" 'அவ்வளவு இலேசில் உங்களை அந்தக் கொடூரன் சாக விடமாட்டான்.." என்று சொன்ன காவல்காரியின் முகத்தில் கவலை மேகங்கள் சூழ்ந்திருந்தன.