Tuesday 27 October 2015

சங்கீதா மேடம் - இடை அழகி 8

“என்ன ஆச்சு மேடம்?”– ராகவின் மீது வெச்ச கண் வாங்காமல் பார்த்துகொண்டிருந்த சங்கீதாவை பார்த்து கேட்டன் ராகவ்....

“ஆங்ங் ... ஒன்னும் இல்ல நீங்க பேசுங்க....its interesting.. – என்று புன்னகைத்தாள்....

உங்களுக்கு நான் ஒரு புத்தகம் suggest பண்ணுறேன்....”The Seventh Secret” by Irving wallace... அதை ப் படிச்சி பாருங்க... அதில் ஒரு பெண் கதாபாத்திரம் “எமிலி” hitler ன் மரணத்துக்கு பின்னாடி இருக்குற உண்மைய கண்டுபிடிக்க போராடுவா, அனால் கடைசியில் அவள் உயிரக்குடுத்து கண்டுபிடிச்ச உண்மைய எப்படி இந்த உலகத்துக்கு சொல்ல முடியாம போகும் என்பதை ரொம்ப அழுத்தமா எழுதி இருப்பார் அந்த எழுத்தாளர்....



Raghav பேச பேச அவனின் பேச்சும், சிந்தனையும் அவளை வெகுவாக ஈர்த்தது.... அவன் மீது அவளுக்கு இருக்கும் மரியாதை ஒரு புறம் ஏறுகையில், அவனது வசீகரமான பேச்சு அவளை கவர்ந்தது....

“உங்க கூட பேசிக்குட்டே இருந்தா நிறைய கத்துக்கலாம் னு ஒரு முறை நான் bank ல சொன்னேன்.... அது நிஜம் னு ஒரு ஒரு தடவையும் நாம பேசும்போது நீங்க நிரூபிக்கிறீங்க....”– என்று அவள் சொல்லுகையில் பக்கத்தில் உள்ள ஜன்னலில் இருந்து வரும் இதமான ஜன்னல் காற்றில், eye-tex மை வைத்த அகலமான அந்த வில் போன்ற புருவத்தின் மீது ஒன்றிரண்டு முடிகள் விழ அதை silky maroon colour nail polish வைத்த அவளுடைய அழகிய விரல்களால் தலையின் ஓரம் மெதுவாக இழுத்து விட்டு அதன் நுனியை சுருட்டிக்கொண்டடே சிரித்தவாறே கூறினாள் சங்கீதா.... அந்த சிரிப்பும் முகமும் ராகவை மிகவும் ஈர்த்தது.... அவனுடைய வாழ்வினில் அவன் சக வயது பெண்களுடன் கூட இப்படி தனிமையில் அமர்ந்து freeஆக பேசியதில்லை.

“நான் அவளோ பெரிய ஆளெல்லாம் ஒன்னும் இல்லீங்க உண்மைய சொல்லனும்னா உங்க கூடத்தான் இவளோ casual அ நான் பேசுறேன், அதுவும் நிறைய நாட்களுக்கு பிறகு நண்பர்கள் உடன் வரும் இந்த இடத்துக்கு இப்போ உங்க கூட வந்து இருக்கேன்.... எனக்கே கொஞ்சம் ஆச்சர்யமாதான் இருக்கு....” என்று கூறி மேஜையின் மீது உள்ள பூங்கொத்தைப் பார்த்து பேசினான்..

ராகவ் பேசிய பிறகு coffee வர சங்கீதா ரமேஷின் நியாபகத்தில் ரகாவின் முகத்தையே ஒரு நிமிடம் உற்று பார்க்க, ராகவ் நிமிரும்போது மேஜையின் மீது பார்வையை திருப்பினாள் சங்கீதா... ராகவின் கண்கள் சங்கீதாவின் தைரியமான போக்கை எண்ணிக்கொண்டு தான் கண்ட பெண்களில் அவனின் மனதை சற்று லேசாக கவர்ந்த அவள் முகத்தை ராகவ் கூர்ந்து கவனித்தான், அப்போது சங்கீதா நிமிர்கையில் அவனது கண்களும் அவளைப்போலவே மேஜையின் மீது பாய்ந்தன.... ஒருவருக்கு ஒருவர் மெளனமாக இப்படி ப் பார்த்துக்கொள்கையில், coffee cup முக்கால்வாசி முடிந்து விடும் சமயத்தில் இருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் தங்கள் கண்களால் பார்ப்பதை பார்த்து விட்டனர்... மெலிதான வெட்கத்தில் இருவரும் திசைக்கு ஒரு புறம் திரும்பி லேசாக சிரித்துக்கொண்டே மெதுவாக தலையை சாய்த்துக்கொண்டார்கள்.....

பில் குடுக்க வந்த நபரிடம் “tissue please” என்று சங்கீதா கேட்க்கையில் எதேச்சையாக ராகவும் “tissue please” என்று அதே வார்த்தையை சொல்ல இருவரும் மீண்டும் ஒருவருக்கு ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டனர்.... – இந்த முறை கொஞ்சம் சத்தமாகவே சிரித்தனர் இருவரும்....

cafe coffee day வில் இருந்து கிளம்பிய பிறகு, இருவரும் மீண்டும் நடந்து செல்கையில், சங்கீதா உண்மையில் சற்றுமுன் ராகவிடம் பேசுகையில் அவளது 20 ஆண்டு காலத்தை பின் நோக்கி சில நிமிடங்கள் வாழ்ந்தாள் என்பதுதான் உண்மை.... மற்றபடி நிஜத்தில் தன்னை விட 15 குறைவான ஒரு வாலிபனுடன் பேசுகிறோம் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு அப்போது தோன்றவில்லை.... அந்த விதத்தில் கால வெள்ளம அவளது மனதை அடித்து ச் சென்றது.... ரகாவிடம் மெதுவாக மீண்டும் பேச்சை ஆரம்பித்தாள்....

நீங்க கல்யாணம் செஞ்சிக்கலையா Raghav? i mean, i know you are just 23 but.... என்று சங்கீதா லேசாக இழுக்கையில்....

கண்டிப்பா பண்ணிப்பேன், ஆனா நம்ம சமுதாயம் சொல்லுற கண்டிஷன படி எல்லாம் என்னால் செஞ்சிக்க முடியாது....
என் மனசு உண்மையில் ஒரு பெண்ணுக்கு எங்கணும், அவள் இல்லாமல் வாழ்க்கையே இல்லைன்னு தொணனும் ஒரு ஒரு நிமிஷமும் அவளோடு இனைந்து காதலை அனுபவிச்சி வாழனும், அணு அணுவா அவள் அழகை ரசிக்கணும்.... அப்படி நான் ரசிக்க அதை பார்த்து அவள் வெட்கப்பட அதையும் பார்த்து ரசிக்கணும், அவளை மனைவி ஆக்கின பிறகும் காதல் குறையாமல் அவள் கூடவே இருக்கணும்... இப்படி எல்லாம் செய்யலேன்னா என்ன வாழ்க்கை மேடம்....? என்று அவன் தலையை ஆட்டி ஆட்டி கைகளை pant pocket உள் வைத்து பேசிக்கொண்டே வந்தான்...


“இது ஏதோ டும் டும் டும் படத்துல மாதவன் சொல்லுற வசனம் மாதிரி தெரியுதே....”– என்று சொல்லி சிரித்தாள் சங்கீதா...என்னதான் அவள் கிண்டலாக சொன்னாலும் அவள் மனதில் ரகாவின் எண்ணங்கள் அவளுடைய எண்ணங்களோட ஒட்டி போவதை கவணிக்க தவறவில்லை.... அதே சமயம் மனதளவில் அவனுக்கு வரும் பெண் குடுத்து வைத்தவள் என்று எண்ணி, “that girl would be a lucky being” என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள் சங்கீதா..

ஒரு நிமிடம் நடக்கையில் நல்ல நிழல் தரும் மரத்தினருகே நின்று “மேடம் கல்யாணம் னா என்ன ....ஒரு definition குடுங்க....” என்று அவன் கேட்க்கையில்...

“ஹ்ம்ம்..... முயற்சி பண்ணுறேன், அது ஒரு சடங்கு.... சம்ப்ரதாயம்.... அதுக்கு மேல என்னால விளக்கம் தர தெரியல.... ஆனா ஒன்னு, பெண்ணுக்கு இன்னொரு புது வாழ்கையை பெத்தவங்க இல்லாமல் எவனோ ஒரு புது மனுஷன் தருகிறான் னு சொல்லுறது எல்லாம் என்னால ஒதுக்க முடியல.... குழந்தைய குடுக்க முடியுமே தவிர சந்தோஷத்தையும், நிம்மதியையும் பெண்களான நாங்கதான் தேடிக்கனும்....” என்று புருவத்தை உயர்த்தி தனக்கு தெரிந்த அர்த்தத்தை கூறினாள் சங்கீதா...

“ஹாஹ்ஹா....” மெதுவாக சிரித்துக்கொண்டே “நான் சொல்லவா?....” என்றான் ராகவ்....

“ஹ்ம்ம்.... சொல்லுங்க கேட்கலாம்....”–“ஆர்வம் இருப்பினும் அதை முகத்தில் காமிக்காமல் அடக்கமாக கேட்டாள் சங்கீதா”

You marry someone, not just to live with them
its because you cannot live in this world without them..

இதை க் கேட்ட பிறகு, ஒரு நிமிடம் ஒன்றும் பேசாமல் அமைதியாய் நின்றால் சங்கீதா..

woww..... simple but powerful explanation, seriously very impressive Raghav, இது வரைக்கும் வாழ்க்கைல காதல் செய்யதவங்க கூட marriage பத்தி நீங்க சொன்ன explanation கேட்டா காதல் செய்ய ஆரம்பிச்சிடுவாங்க....” என்று அவன் கண்களை கூர்ந்து பார்த்து மென்மையாக சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள் சங்கீதா..

பேசிக்கொண்டே இருவரும் நடக்கையில், “இன்றைக்கு நாம கணக்கு வழக்கெல்லாம் பார்க்க வேண்டாம்.... lets relax for this day, கூடவே உங்க கூட பேசினது எனக்கு ரொம்ப இதமா இருந்துச்சி மேடம்” என்று ராகவ் கூறுகையில்...

“Not just for you, for me too Raghav....” என்று புன்னகைதுக்கொண்டு அவளை வீட்டில் இறக்கி விடும் கார் IOFI வாசலில் நிற்க அதை நோக்கி நடந்தார்கள் இருவரும்....

கார் கிளம்பும் வேலையில், ஜன்னல் கண்ணாடியை இறக்கி, அதன் வழியாக ராகவை பார்த்து வருகிறேன் என்று சொல்லுகையில் “அந்த மரத்துண்டை மறந்துடாதீங்க” என்று சொல்ல “I will start my analysis today Raghav” என்று சொன்னாள்..., அருகில் இரண்டு மூன்று staff களுடன் நின்றுகொண்டிருந்த சஞ்சனா சங்கீதா வை ப் பார்த்து நன்கு சிரித்துக்கொண்டே ஏதோ கூறினாள் .... என்னவென்று சங்கீதாவுக்கு புரியவில்லை, இருப்பினும் வருகிறேன் என்று கை அசைத்து கூற சஞ்சனாவும் பலமாக குதித்து கை அசைத்து “bye madam” என்று உரக்க கத்தி சொன்னாள்....

கார் சங்கீதாவின் வீட்டை வந்தடைய, குழந்தைகளின் school van வருவதற்கு இன்னும் சில நேரம் ஆகும் போல தெரிந்தது... வாசலில் நின்றுகொண்டிருன்தவள், சற்று நேரம் நிர்மலா அக்காவின் வீட்டில் உட்காறலாம் என்று யோசித்து, அங்கே சென்று அவர்களின் வீட்டு calling bell அழுத்தினாள் சங்கீதா..

கதவை த் திறந்த rohit, கையில் ஒரு plastic bat ம் ball ம் வைத்துக்கொண்டிருந்தான், சங்கீதாவை ப் பார்த்தவுடன் உள்ளே ஓட முயற்சி செய்தவனை அலேக்காக தூக்கி இடுப்பில் வைத்துக்கொண்டாள் சங்கீதா....

“ஏய்ய் வாலு தனியா cricket விளையாடுறியா?... நீதான் சச்சின் டெண்டுல்கரா..ஹா சொல்லு நீதான் டெண்டுல்கரா.... ஆண்டி, கேட்க்குறேன் இல்ல சொல்ல மாட்டியா செல்லம்?...” என்று அவன் மூக்கினை தான் மூக்கின் நுனி மீது இரு புறமும் உரசியவாறு கொஞ்சி முத்த மழை பொழிந்து கேட்டாள் சங்கீதா....


சங்கீதா கொஞ்சிக்கொண்டிருக்கும் சத்தம் கேட்டு ரூமிலிருந்து தூக்கம் களைந்து எழுந்து வந்து hall ல் அமர்ந்தாள் நிர்மலா....

“வாமா சங்கீதா.... கொஞ்சம் இரு டீ போடுறேன் உனக்கு” என்று சொல்லி சமையல் அறைக்கு சென்றாள் நிர்மலா, இடுப்பில் இருந்து rohit ஐ இறக்கி விடாமல் அப்படியே வைத்துக்கொண்டு அவளும் நிர்மலாவுக்கு உதவ சங்கீதாவும் சமையல் அறைக்கு சென்றாள்.... ரோஹித்துக்கு சங்கீதாவின் மார்புகள் அவன் மீது அழுந்துவதை தவிர்க்க முடியவில்லை, இருப்பினும் அதை மிகவும் ரசித்தான், அவனுடைய உடல் அவனுக்கே காரணம் புரியாமல் சூடானது..

நிர்மலா டீ போடுகையில், ஒரு நிமிஷம் rohit ஐ தரையில் நிக்க வைத்து விட்டு, “என்னவோ தெரியல அக்கா காலைல இருந்து கீழ் பக்கம் ரொம்ப tight அ இருக்கு....” என்று சொல்லி திரும்பவும் முந்தானைக்குள் கைவிட்டாள் சங்கீதா....

“ஏண்டி? பிரா சைஸ் எல்லாம் கடையில கரெக்டா பார்த்துதானே வாங்குற? அப்புறம் என்ன?” என்று நிர்மலா கரிசனமாக கேட்கயில் சங்கீதாவின் தாலி அவளுடைய ரவிக்கையின் உள் இருப்பதை கவணித்து.... “கொஞ்சம் இரு...எவளோ சொன்னாலும் தாலிய தூக்கி உள்ள சொருகிக்க வேண்டியது கொஞ்சம் ஜாக்கெட் வெளியே தொங்க விடலாம் இல்ல, எவளோ நேரமா உள்ளேயே குத்திக்குட்டு இருக்கும்? இப்போ யாரு பரிச்சிக்குட்டு ஒடப்போறாங்க” என்று சொல்லி சங்கீதாவின் கையில் டீ டம்ளர் குடுத்து, “கொஞ்சம் டீ யை ப் பிடி, நானே சரி பண்ணுறேன் உனக்கு” என்று சொல்லி நிர்மலா சங்கீதாவின் முந்தானையை லேசாக மேலே தூக்கி முலைகளின் இடுக்கில் சொருகி, அவள் ரவிக்கையின் அடிப்புறம் கண்களுக்கு தெரியும் வண்ணம் அட்ஜஸ்ட் செய்து விட்டு, இப்பொழுது சங்கீதாவின் இரு பெரும் முலைகளுக்கு க் கீழ் நடுப்பகுதியில் அடியிலிருந்து நிர்மலா தான் இரு விரல்களை அழுத்தமான ஜாக்கெட் உள் விட்டு அவளது தாலியின் நுனிபகுதியை பிடித்து லேசாக கீழே இறக்குகையில், தாலியின் முத்து ஒன்று அவளின் கொழுத்த முலையின் உட்புற சதையில் உரசி லேசான வலி குடுக்கையில், “ouchhhh...அக்கா...மெதுவா, நீங்க இழுக்கும் போது உள்ள கீருதுக்கா” என்று சொல்ல “ஹ்ம்ம் முடிஞ்சிது இப்போ அவளோ வலிக்காது இனிமேல” என்று சொல்லி அவளின் முந்தானையை மீண்டும் எடுத்து பழையபடி போட்டு விட்டாள் நிர்மலா.... “அக்கா ராத்திரி நேரத்துல கட்டில்ல திரும்பி படுக்கும்போது ரொம்ப அழுந்துது அக்கா, அப்போ வலிக்குது....” அதற்க்கு நிர்மலா சிரித்துக்கொண்டே “இவளோ பெருசா இருந்தா அமுங்கதான் செய்யும் டி, அப்புறம் எப்படி வலிக்காம இருக்கும்? நீட்டு வாக்குல படுத்துக்கோ குப்புற படுக்காதடி....” என்று நிர்மலா அன்புடன் அறிவுரை குடுக்க, இவை அனைத்தையும் கீழே நின்றபடி பார்த்து க் கொண்டிருந்தான் rohit, மனதில் சலனம் அதிகரித்தது அவனுக்கு, மீண்டும் அவனுடைய அறைக்கு சென்று ஒழித்து வைத்த சங்கீதாவின் ஜட்டியை எடுத்து குப்புற படுத்து தான் முகத்தினில் வைத்து தடவிக்கொண்டிருந்தான்.. கீழே இருந்து நிர்மலா, சங்கீதா இருவரும் ஏதோ பேசிக்கொண்டு படி ஏறி அவன் மாடிக்கு மேலே வருவது தெரிந்து உடனே சங்கீதாவின் ஜட்டியை அவனது cupboard டினுள் அவசரமாக விசிறி அடித்து சாத்தினான், பதட்டத்தில் அவனுக்கு முகம் சற்று வியர்த்து இருந்தது.... உள்ளே நுழைந்த நிர்மலாவும் சங்கீதாவும் ரோஹித் அருகே சகஜமாக வீட்டு கதைகளை பேசிக்கொண்டே வந்தார்கள்....”அவர் வர லேட் ஆகும் அக்கா....அப்படியே வந்தாலும் ஒன்னும் பேசிக்க மாட்டோம், எனக்கும் ஒன்னும் பேச இஷ்டம் இல்லை, அப்படியே குழந்தைங்க விளையாட, அதுன்களோட சேர்ந்து TV பார்த்துட்டு, அப்படியே முடிஞ்சா கொஞ்சம் books ஏதாவது படிச்சிட்டு படுக்க போய்டுவேன்....” என்று பேசிக்கொண்டே அவனை நெருங்க “ஏய்ய் செல்லகுட்டி ஏன்டா இங்கே வந்துட்ட, கீழே உன் கூட ஆண்டி விளையாட தேடிட்டு இருந்தேன் தெரியுமா.... சரி வா நாம நம்ம வீட்டுக்கு போகலாம், அங்கே ரஞ்சித் ஸ்நேஹா கூட விளையாடலாம்” என்று சொல்லி “பசங்க van வந்துடுச்சி அக்கா நான் rohit கூட்டிட்டு கிளம்புறேன், அப்புறம் ராத்திரி சாப்பிட வெச்சிட்டு அனுப்பி வெக்குறேன்,” என்று அவள் சொல்ல “ஏன்மா இப்படி ஒரு ஒரு நாளும் சிரமம் எடுத்துக்குற” என்று நிர்மலா சொல்ல “ஏன் அக்கா எப்போவும் இப்படியே பேசுறீங்க, இவன் எனக்கும் குழந்தைதான்....இல்லடா கண்ணா....” என்று சொல்லி அவனது மூக்கினால் லேசாக சங்கீதா கிள்ள, ரோஹித் தனது பிஞ்சு முகத்தை அவளின் தோள்களில் சாய்த்துக்கொண்டான், “இங்கே வந்தா மட்டும் ஓடி ஓடி ஒளிஞ்சிக்குறான், ஆனா அதுவே அங்கே இருந்தாள், சங்கீதா ஆண்டி, சங்கீதா ஆண்டி னு சுத்தி சுத்தி வந்து ஒட்டிகுவான் செல்லம்....” என்று கொஞ்சியபடியே “வரேன்கா” என்று நிர்மலாவிடம் சொல்லிவிட்டு அவள் வீட்டுக்கு சென்றாள் சங்கீதா இடுப்பில் ரோஹித்தை வைத்துக்கொண்டு....

அம்மா...என்று அவள் கண்மணிகள் ஓடி வந்து முத்தம் குடுக்க, இவளும் அதுங்களுக்கு மாறி மாறி முத்த மழை குடுக்க.... இரு குழந்தைகளும் ரோஹித் கையை பிடித்து ரூமுக்கு சென்று அங்குள்ள சொப்பு சாமான்களை எடுத்து வந்து hall ல் வைத்து விளையாட, சமையல் ரூமில் பம்பரமாக வேலை செய்ய ஆரம்பித்தாள் சங்கீதா....




சமையலறையில் ventilation fan செரியாக ஓடாததால் காற்று சரிவர பத்தவில்லை, சமைத்து முடித்த பிறகு முழுவதும் வியர்த்து இருந்தது சங்கீதாவுக்கு, பெட்ரூமுக்கு சென்று புடவையை அவிழ்த்து, இறுக்கமான பாவாடை நாடாவை லேசாக தளர்த்தி வீட்டில்தானே இருக்கிறோம் என்று சொல்லி கொஞ்சம் தொப்புளுக்கு கீழ் இறக்கி விட்டுக்கொண்டாள்....”செப்பாடா”என்று பெருமூச்சு விட்டபடி அவளது டர்கி டவலை நெஞ்சின் மீது போர்த்திக்கொண்டு hall ல் வந்து fan காற்றின் கீழ் ஆயாசமாக அமர்ந்தாள்.... முட்டியில் லேசாக நமுச்சல் எடுக்க பாவாடையை அமர்ந்த படியே முட்டி வரை லேசாக தூக்கி சொறிந்து கொண்டிருக்கும்போது ரோஹித் அவளது வாழைத்தண்டு போன்ற முழங்காலை தரையிலிருந்து பார்த்தான், கூடவே இடுப்பின் அருகே அவளுடைய தொப்புள் அவன் கண்களுக்கு விருந்தானது....

“என்னடா கண்ணா... வா ஆண்டி கிட்ட” என்று அவள் ரோஹித்தை தான் மடியில் படுக்க வைத்துக்கொண்டாள், TV serial பார்க்க ஆரம்பிக்கையில், அவளுக்கு அந்த மரத்துண்டு நியாபகம் வந்தது....ரோஹித்தை துக்கிக்கொண்டு sofa அருகே சென்று landline phone எடுத்து மடியில் வைத்தாள்.... அப்போது ரோஹித்தின் முகம் சங்கீதாவின் இடுப்பருகே தொப்புளின் முன் இருந்தது. அவள் மூச்சு விட்டுக்கொண்டிருக்கையில் ரோஹித்தின் மூக்கின் நுனியை அவளது தொப்புள் முன்னுக்கு வந்து தொட்டுவிட்டு பின்பு மீண்டும் பின்னுக்கு சென்றது.... அவள் ஒரு புறம் மூச்சு விட, இது மறுபுறம் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டிருந்தது..... அமைதியாக சத்தமின்றி ஒரு சிறிய கள்வன் அவளது மடியிலேயே படுத்து அவள் தொப்புளை ரசித்துகொண்டிருந்தான்....

ஹேய் ரம்யா...நான்தான் சங்கீதா பேசுறேன்....

ஹாய் மேடம் நாளைக்கு bank வந்துடுவீங்க இல்ல, இல்லை இன்னும் IOFI லதான் duty யா? நீங்க இல்லாம போர் அடிக்குது மேடம்... manager இல்லைன்னு சிலருக்கு கொஞ்சம் துளிர் விட்டுடுச்சி”– ரொம்ப கரிசனமாகவும், கூடவே excite ஆகியும் கேட்டாள் ரம்யா..

ஆமம்டி நாளைக்கு ஆபீஸ் வந்துடுவேன்.... நாளைக்கு வந்து எல்லோருடைய bend ஐயும் நிமித்துறேன்.... சரி இப்போ ஒரு முக்கியமான விஷயமா பேசணும் டி...” என்றாள் சங்கீதா....

என்ன விஷயம் சொல்லுங்க? – லேசான படபடப்புடன் கேட்டாள் ரம்யா..

“இல்லடி உன் கணவர் ஷங்கர் கிட்ட பேசணும், laboratory சம்மந்தமானது....”

“ஒஹ், அவரா ...ஹாஹ்ஹா....”– வெட்கத்தில் லேசாக சிரித்தாள் ரம்யா..

“என்னடி சிரிக்கிற, கூப்பிடு நான் பேசணும்...”– தாமதிக்க முடியாமல் கேட்டாள் சங்கீதா....

“இல்ல மேடம்.... (சிறிது மௌனத்துக்கு பிறகு தொடர்ந்தாள் ரம்யா..) உங்க கிட்ட சொல்லுறதுல ஒன்னும் குத்தம் இல்ல, last ஒரு வாரமா பட்டினி போட்டுட்டேன், அதனால அவர் இப்பதான் என் கூட கட்டில்ல செமையா பூந்து விளையாடிட்டு கலைச்சி போய் தூங்குறார்...அதான்.. – என்று லேசாக ரம்யா வெட்கத்துடன் வழிய...

“ஹ்ம்ம்....”– என்று ஒரு நிமிடம் என்ன சொல்வதென்றே தெரியாமல் லேசாக முழுங்கிய குரலில் பேசினாள் சங்கீதா...ஒரு நிமிடம் அவளுக்கு ஏன் கூப்பிட்டோம் என்று embarassed ஆக இருந்தது....

சிறிது நேரம் இருபுறமும் மௌனம் காத்தபின் ரம்யா தொடர்ந்தாள்..”but இருங்க மேடம், முக்கியம் னா எழுப்புறேன்....”என்று சொல்லி அவளது கணவனை எழுப்பி phone குடுத்தாள் ரம்யா....

“சொல்லுங்க சங்கீதா மேடம்”– என்றான் ஷங்கர்..

“sorry to disturb you”– என்றாள் சங்கீதா தயக்கத்துடன்.

“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை மேடம், சொல்லுங்க....”– என்றான் ஷங்கர்..

“ என் கிட்ட ஒரு சிறிய மரத்துண்டு இருக்கு, அதுல இருக்குற chemical composition என்னனு எனக்கு தெரியலை, நீங்க கொஞ்சம் ஹெல்ப் பண்ணனும்...- என்று requesting tone ல் கேட்டாள் சங்கீதா..

“sure கண்டிப்பா மேடம்...நாளைக்கு ரம்யா கிட்ட அந்த piece குடுத்து அனுப்புங்க, அதுக்கு அடுத்த நாளே சொல்லிடுறேன்....”என்றான் மிகுந்த மரியாதையுடன்....

“சரிங்க thanks, really sorry உங்க தூக்கத்தை கெடுத்துட்டேன்”– என்று சங்கீதா மரியாதை நிமித்தமாக மீண்டும் சொல்ல

“இல்ல இல்ல பரவாயில்லை, இன்னிக்கி நிறைய வேலை இருந்துச்சி office ல அதான் வீட்டுக்கு வந்த உடனேயே நேரா படுக்க போயிட்டேன்....” என்று ஷங்கர் கூற, உண்மை என்னவென்று சங்கீதாவுக்கு தெரிந்ததால் ஒரு நிமிஷம் அடக்க முடியாத சிரிப்பை வாயை ப்பொத்திகொண்டு சிரிக்காமல்....” ரம்யாவிடம் phone குடுங்க, ரொம்ப thanks” என்று சொல்லி ரம்யாவிடம் பேச ஆரம்பித்தாள் சங்கீதா....


“ஏய்ய் உன் புருஷன் நல்லாவே சமாளிச்சாருடி”– என்று சிரித்தாள்...

“நானும் கேட்டேன்.... சொதப்பிடாரே மனுஷன்... ச்சிசி.... போங்க மேடம்.... எனக்கு வெட்கம் வெட்கமா வருது....”–குழந்தையாக சிணுங்கினாள் ரம்யா

“ஹேய் its okay dear”– என்றாள் சங்கீதா அன்புடன்..

“செப்பா... என்னதான் பண்ணாலும் இந்த ஜாக்கெட் ரொம்ப tight டி..- சொல்லிக்கொண்டே டவலுக்குள் கை வைத்து ரவிக்கையின் அடிப்பகுதியின் கொக்கியை அவிழ்த்தாள் சங்கீதா....மடியில் படுத்து இருக்கும் rohit அதை கீழிருந்து மேல்பக்கமாக பார்த்தான், டவலுக்குள் இருக்கும் மிதமான வெளிச்சத்தில், அவளுடைய முலைகளின் கீழ் பகுதியை ப் பார்த்தான்... “ஒரு நிமிஷம் இருடி வந்துடுறேன்” என்று சொல்லி தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் (தூங்குவது போல்) இருக்கும் ரோஹித்தின் தலையை தூக்கி பக்கத்தில் வைத்துவிட்டு பெட்ரூமுக்கு சென்று லேசாக கதவை பாதியாக சாத்தினாள், ரோஹித் மெதுவாக கதவின் பின்புறம் நின்று அவள் என்ன செய்கிறாள் என்று மிகுந்த எதிர்பார்ப்புடன் படபடக்கும் நெஞ்சுடன் பெட்ரூம் உள்ளே இருக்கும் கண்ணாடியில் அவளது பின்பத்தை ப் பார்த்தான்.... அப்போது “சங்கீதா தன் டவலை நெஞ்சின் மீதிருந்து எடுத்து விட்டு, மொத்தமாக எல்லா hook ம் ரவிக்கையில் இருந்து அகற்றி விட்டு இரு கைகளாலும் ரவிக்கையை மொத்தமாக கீழிருந்து மேலே தூக்கி கழட்டி தரையின் ஓரத்தில் துவைக்கும் துணிகளுடன் சேர்த்து போட்டு விட்டு, கண்ணாடியில் ரவிக்கையின் அழுத்தத்தால் அவளது மார்புக்கு க் கீழ் சற்று நமுச்சல் எடுத்தது, அதற்க்கு லேசாக பிராவை தூக்கி இரு முலைகளுக்கும் கீழ் தனது விரல்களால் சொறிந்து பிராவை மீண்டும் சரியாக போட்டுக்கொண்டு அந்த டவலை பிரா மீது போர்த்திக்கொண்டு hall க்கு வருவதற்கு திரும்புகையில் ரோஹித் அழகாக சிறிய பூனைக்குட்டி போல ஓடிப்போய் மீண்டும் sofa மீது படுத்துக்கொண்டான்....

sofa மீது அவனது தலையை மீண்டும் எடுத்து தன் மடியினில் பழைய positionல் வைத்துக்கொண்டு மீண்டும் phoneல் wait பண்ணும் ரம்யாவிடம் பேசத்தொடங்கினாள்....

“என்னமோ தெரியலடி ரொம்ப tight அ இருக்கவே ஜாக்கெட் அவுத்துட்டு வந்து உட்கார்ந்துட்டேன்....sorry to hold you in line, நீ வேற tired ஆக இருப்பே..”– என்று பெருமூச்சு விட்டு கிண்டலாக கூறினாள் சங்கீதா....

“போதும் போதும்.... ரொம்ப ஒட்டாதீங்க.... இதுக்குத்தான் எப்போவும் வசதியா டீ.நகர் போயி taylor கிட்ட சரியான அளவுக்கு தைக்க குடுத்து ஜாக்கெட் போடுங்க னு சொல்லுறேன், ஆனா நீங்கதான் என் பேச்சை கேட்கவே மாட்டேன்கிறீங்க.... நீங்க பாட்டுக்கு போயி readymade துணிகளை naihaa ல வாங்கினா இப்படிதான் இருக்கும்.... அடுத்த தடவ நான் சொல்லுற taylor கிட்ட வாங்க, சரியா?....”– உரிமையான அன்புடன் கூறினாள் ரம்யா.. அதற்க்கு “கண்டிப்பா ரம்யா மேடம்..”என்று சிரித்துக்கொண்டே கூறினாள் சங்கீதா.....

பிறகு phone cut செய்துவிட்டு ரோஹித்தின் தலையை அன்புடன் மெதுவாக கோதிவிட்டு அவன் தோளைத் தட்டிக்கொண்டிருந்தாள் சங்கீதா....அப்போது வீட்டினுள் நுழைந்த கணவன் “சாப்பிட எதாவது இருக்கா? இல்லை வெளியே போகனுமா நான்?” என்று நாம்தான் எல்லாம் என்ற அகந்தை கலந்த அதட்டலுடன் கேட்க, “உள்ள போயி பாருங்க, இருந்தாள் சாப்பிடுங்க, இல்லேன்னா வெளிய போயி சாப்பிட்டு வாங்க....” என்று அவள் கூலாக பதில் சொல்ல அப்போது எதேச்சையாக TVயில் கார்ட்டூன் சேனலில் ஒரு mickey mouse “ஹாஹ் ஹாஹ் ஹாஹ்....” என்று சிரித்து கை தட்டியது....

அது அவனுக்கு எரிச்சலை ஏற்படுத்தியது, “திமிருபுடிச்ச கழுதை என்று அவன் கூற அதற்க்கு சற்றும் reaction காமிக்காமல் கழுதையின் புருஷன் என்னவா இருப்பான்?” என்று கூற அக்கா ஸ்நேஹா விடம் களங்கம் இல்லாமல் விளையாடும் ரஞ்சித் ஏதோ காரணத்துக்கு “ஹிஹி” என்று ஜொள்ளு விழ சிரித்தான்....

இதைப்பார்த்து “ச்சே....” என்று கூறியவாறு கையில் இருக்கும் பையை ஹாலில் ஒரு மூலையில் விசிறி அடித்து விட்டு, செய்து வைத்த சாப்பாட்டை சொரணைக் குறைவுடன் சாப்பிட்டு விட்டு போயி படுக்கையில் படுத்தான் குமார்....

“ஆண்டி, இது என்னது?” என்று சங்கீதாவின் தொப்புளின் உள் பாவாடையின் நூல்கள் தூசியுடன் கலந்து சிறிய உருண்டையாக இருக்க.... அதை தனது சுண்டு விரலால் தொட்டவாறு கேட்டான் ரோஹித்..



சங்கீதா மேடம் - இடை அழகி 7

அதிகாலை 5:30 மணியளவில் படுக்கையில் இருந்து எழுந்து அமர்ந்தாள் சங்கீதா, ரஞ்சித் தன் ஒரு விரலால் அவன் வாயினில் சப்பிக்கொண்டு தூங்குவதை பார்த்து லேசாக சிரித்து “என் செல்ல naughty கண்ணா....” என்று சொல்லிவிட்டு, பக்கத்தினில் இருக்கும் ரப்பர் nipple எடுத்து ஜொள்ளு விழும் அந்த பிஞ்சு உதடுகளின் நடுவில் திணித்துவிட்டு hall ல் வந்து அமர்ந்தாள்.... இருள் சூழ்ந்து நிசப்தமாக இருந்த hall ல் வந்து அமர்ந்தாள்...., மேஜையின் மீது இருந்த IOFI prospectus அவள் கண்ணில் பட சில நிமிஷங்கள் Raghav ன் பேச்சும், அவனது முகமும் அவள் மனதில் சில நொடிகள் ஓடின, prospectus பார்த்துக்கொண்டே பக்கத்தில் இருக்கும் ரேடியோவை on செய்தாள்.... tune செய்கையில் ஏதோ ஒரு அலைவரிசையில்,“சங்கத்தில் பாடாத கவிதை அங்கத்தில் யார் தந்தது....” என்கிற இளையராஜாவின் கவிதை நயமான காதல் மெலடி அவள் காதில் ரீங்காரமாக ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது .... அவளுக்கு அந்த பாடல் மிகவும் பிடித்த பாடல்.... கண் மூடி அந்த இசையில் அவள் மூழ்கினாள்.... அப்போது அவள் மனது சற்று 20 வருடங்களை கடந்து பின் நோக்கி ஓடியது....

கோயம்பத்தூரில் கல்லூரியில் படிக்கையில், அங்கே சங்கீதாவுக்கும் ரமேஷ் என்கிற அவளுடைய சக வயதை சேர்ந்த மற்றொரு இலைஞனுக்கும் அழகிய காதல் பூத்தது.... அவளுடைய படிப்புக்கு அவன் உதவுவதும், அவனுடைய மதிய உணவுக்கு இவள் இவளுடைய உணவை பகிர்ந்து உதவுவதும், பலவகையான விஷயங்களை இருவரும் பகிர்ந்துகொள்வதும், மாலை நேரங்களில் வீட்டிற்கு செல்லுகையில் இவர்கள் இருவரும் குறைந்தது ஒரு மணி நேரம் கல்லூரி வளாகத்தில் அமர்ந்து மணம் விட்டு தங்களது வீட்டில் உள்ள பிரச்சினைகளை பற்றி பேசி மனதுக்கு ஆறுதல் கூருவதும், தங்களுக்கு பிடித்த பாடல்களை பற்றி பேசுவதும், சமீபமாக திரைக்கு வந்த ரஜினி, கமல், படங்களை பற்றி பேசுவதும், அவள் ரஜினியை பற்றி அதிகம் கூறுவதும், அதற்க்கு பதிலாக அவன் கமலை பற்றி இன்னும் அதிகம் கூறுவதும், ஆசிரியர்கள் நடத்திய பாடங்கள், அன்றைய தினத்தில் அவர்களுடைய நண்பர்கள் உடன் ஏற்பட்ட சம்பவங்கள், என அவர்கள் சிலாகித்து கொண்டிருக்கையில் அந்த ஒரு மணி நேரம் கிட்டத்தட்ட ஒரு நிமிடம் போல ஓடிவிடும்....இப்படியே சில மாதங்கள் ஓடியது.... ஒரு நாள் கலூரிக்கு 3 நாட்கள் தொடர்ந்து விடுமுறை விடப்பட்டு இருந்தது.... உண்மையில் இவர்கள் இருவருக்கும் தினமும் அந்த மாலை நேரம் எப்போது வரும் என்று ஏங்கி தவிக்க செய்தார்கள். நான்காவது நாள் ரமேஷ் அவளிடம் பேசுகையில் முகத்தில் ஒரு விதமான இறுக்கத்தில் பேசினான்....என்ன என்று அவள் கேட்க சிறிதும் தயங்காமல் அவளிடம் தனது காதலை கண்ணியமாக ஒரு கடிதத்தில் எழுதி அதை படிக்குமாறு அவளிடம் நீட்டினான்.. அதில் அவன் சங்கீதா இல்லாமல் வாழ முடியாது என்றும், அவன் வாழ்கையில் அந்த ஒரு மாலை நேரம் கிடைக்கும் சந்தோஷம் வாழ்க்கை முழுவதும் கிடைத்தால் மிகவும் சந்தோஷமாக இருக்கும் என்றும் எழுதி இருந்தான்.... இதை படித்த உடனே சங்கீதாவின் மனதில் அப்படி ஒரு பூரிப்பு, அவளுடைய வாழ்வினில் முதல் காதல்.... அதிலும் அவள் மனமும் விரும்புக்கூடிய ஆண் குடுக்கையில் சந்தோஷத்தின் உச்சத்தில் இருந்தாள் சங்கீதா.... கல்லூரி முடித்த கையோடு ரமேஷ் தனது வீட்டில் தன் தந்தை விருப்பத்தை நிறைவேற்ற அயல் நாட்டுக்கு மேற்படிப்பு படிக்க சென்றான்.... அப்போது கடைசியாக விடை பெரும் முன் ஒரு பூங்காவில் தனியாக அமர்ந்து இருக்கையில் சங்கீதாவின் தலையில் அவனே மல்லிகை பூ வைத்து, இன்னும் 2 ஆண்டுகளில் வந்து விடுவேன் என்றும், வந்த உடனே கல்யாணம் செய்துகொள்ளலாம் என்று கூறி பிரியாவிடை பெற்றான் ரமேஷ்.... பதிலுக்கு அவள் ஒரு watch ஐ பரிசாக குடுத்து watch box மீது “sara” என்று எழுதி இருந்தாள் , sara வா என்ன அது? என்று ரமேஷ் கேட்க, “sangeetha+Ramesh என்பதை சுருக்கி sara னு எழுதி இருக்கேன் மண்டு” என்று லேசாக அன்புடன் அவன் தலையில் குட்டி சொன்னாள்.... அன்றிலிருந்து 2 ஆண்டுகளுக்கு அவளது வாழ்கையில் அவள் மணம் முழுதும் ரமேஷை ஏங்கி தவித்தது..
ஒரு நாள் ரமேஷின் தந்தை தன் மகன் அதிக வசதி இல்லாத பெண்ணை காதலிக்கிறான் என்று தெரிய வர அதை தவிர்க்கும் விதமாக ரமேஷ் மேற்படிப்பு படிக்க சென்ற இடத்தில் வேறொரு பெண்ணை விரும்புவதாகவும், அங்கே அவளை மணம் முடிப்பதாகவும் சொல்லி இருக்கிறான் என்று சங்கீதாவிடம் கூற அதை கேட்டு சுக்குநூறாக மணம் ஒடிந்து போனவளாய் இருந்தாள் சங்கீதா... பிறகு ஒரு நாள் ரமேஷிடம் இருந்து ஒரு கடிதாசி வந்தது அவளுக்கு.... சங்கீதா...., எனது வாழ்கை நிலையை எப்படி கூறுவது என்று தெரியவில்லை.... ஒரு புறம் என் வீட்டில் பெண் பார்க்கிறார்கள், மற்றொரு புறம் எனக்கும் இன்னொரு பெண்ணுக்கும் தொடர்பு இருப்பதாக உன்னிடம் சொல்லி இருப்பதாகவும் என்னிடம் கூறினார்கள். என் தலை எழுத்து, என் தங்கை ஒருவனை காதலிக்கிறாள், அவனை இவளுக்கு கல்யாணம் செய்ய வேண்டுமானால், நான் அவர்கள் வீட்டு பெண்ணை மணம் முடிக்க வேண்டும் என்பது அவர்களுடைய கட்டாயம். தங்கை வாழ்வுக்காக நான் அந்த கல்யாணத்தை செய்ய வேண்டும். இதற்க்கு மேல பேசவோ, எழுதவோ என்னிடம் வார்த்தைகள் இல்லை, உன் மனதில் எனக்கு மன்னிப்பும் இருக்காது என்பது எனக்கு தெரியும்.. இருப்பினும் மிகுந்த வலியுடன் கேட்க்கிறேன்... “என்னை மன்னித்துவிடு” என்று அவன் அந்த கடிதத்தில் எழுதி இருந்தான்.... இதைப் படித்த சங்கீதா வெறும் ஜடமாக இருந்தாலே தவிர உயிருள்ளவளாக சில மாதங்கள் இல்லை....சில நாட்களுக்குப் பிறகு தன்னை சுதாரித்துக்கொண்டு தன் மணம் விரும்பிய காரியங்களில் இறங்கினாள், பிடித்த வேலையை தேர்ந்தெடுத்தாள், அதில் சந்தோஷம் கண்டாள், பிறகு பணி புரியும் இடத்திலும் இருவர் அவளிடம் தங்களது காதலை சொல்ல, அதை அவளுடைய மனதுக்கு ஏற்க இடம் இல்லாமல் தவிர்த்தல்... பிறகு வாழ்கையின் விதி அவளை குமாருடன் கிட்டத்தட்ட 31 வது வயதில் சேர்த்து வைத்தது சென்னை வந்தடைந்தாள்....

இவைகள் அனைத்தையும் அவள் மனது அதிகாலையில் நினைப்பதற்கு காரணம், Raghav முகம், பேச்சு செய்கை அனைத்தையும் பார்க்கையில் அவளுடைய மனது ஒரு நிமிடம் ரமேஷை நினைவுகூற செய்தது.... என்னதான் அவள் மனது ரமேஷை அடையவில்லை என்றாலும் அவன் மீது இருந்த காதல், அவ்வபோழுது Raghav முகம் காண்கையில் சங்கீதாவுக்கு அதிகம் நியாபகம் வருவதை அவளாள் தவிர்க்க இயலவில்லை..., அவள் கேட்டுக்கொண்டிருந்த இளையராஜா பாடல் இப்போது ரேடியோவில் முடிய, திரும்பவும் tune செய்தாள், சுப்ரபாதம் ஆரம்பமானது.... சுப்ரபாதம் தொடங்க, வெளியில் இருக்கும் காக்கை குயில் சத்தங்கள் மெதுவாக கேட்க ஆரம்பித்தன.... அவளின் மனதில் தோன்றிய பலவிதமான பழைய எண்ணங்கள் சத்தமின்றி அமுங்க தொடங்கின.... முகத்தை கழுவி கூந்தலை சரி செய்து கொண்டு கோல மாவை எடுத்துக்கொண்டு வாசலுக்கு சென்று கோலம் போட ஆரம்பித்தாள் சங்கீதா....

வழக்கம் போல கோலம் போட்ட பிறகு குழந்தைகளுக்கும் கணவனுக்கும் சமைக்க சென்றாள்.... இன்றைக்கும் IOFI வண்டி விரைவாக வந்துவிடும் என்பதால் சமைத்து விட்ட பிறகு குளிக்கலாம் என்று முடிவு செய்து சமையலை சீக்கிரமே முடித்தாலள். பிறகு அவளது அறைக்கு சென்று “நேற்று light color சேலைதானே கட்டினோம், ஒரு மாறுதலுக்கு dark colour போடலாம்” என்று யோசித்து, ஒரு dark நிற maroon புடவையை எடுத்துக்கொண்டாள்.... குளித்து முடித்த பிறகு பேட்ரூமின் கண்ணாடியின் முன் ரவிக்கையை அணிந்த பிறகு, பாவாடை, blouse மட்டும் அணிந்திருந்த அவளது உடலை ஒரு நிமிடம் அவளே கண்ணாடியில் பார்த்தாள்.... என்ன குறைஞ்சிடுச்சி நம்ம கிட்ட னு அந்த வாயாடி சஞ்சனா நேத்து பெருக்க வந்த கிழவி கிட்ட கிண்டல் செய்யுறா?....” என்று நினைத்துக்கொண்டு சேலையை கட்டிகொண்டிருக்கையில் முந்தானையை மேலே போட்ட பிறகு, “ ஏன் இன்றைக்கு ஒரு நாள் நானும் அவளை போல தொப்புள் தெரிய சேலையை கட்டக்கூடாது?”என்று யோசித்து, மீண்டும் பாவாடை நாடாவை லேசாக தளர்த்தி கீழிறக்கி கட்டிய பின்பு புடவை கொசுரை தொப்புளுக்கு கீழ் கொஞ்சம் இறக்கி சொருகினாள், பிறகு முந்தானையை மேலே போட்டு விட்டு இரு புறமும் திரும்பி கண்ணாடியில் அவளை பார்க்கையில் இடுப்பின் வளைவு மிகவும் அப்பட்டமாக தெரிய ஒரு நிமிடம் அந்த அறையின் மஞ்சள் நிற வெளிச்சத்தில் அவளுடைய தங்க நிற மேனியின் அழகை மிக ரகசியமாக யாருக்கும் தெரியாமல் தனக்கு தானே மீண்டும் மீண்டும் இரு புறமும் கண்ணாடியில் திரும்பி பார்த்து எவளோ பெரிய bend, ஹ்ம்ம்.... வெச்சிக்குட்டு மட்டும் என்ன செய்ய.....என்று சொல்லி பூ, பொட்டு வைத்து கிளம்பி hall க்கு வருகையில் “தொப்புளுக்கு கீழ் கட்டிதான் ஆக வேண்டுமா...அல்லது வேண்டாமா?....”

 என்கிற எண்ணம் ஒரு விதமான உறுத்தலை அவளுக்குள் குடுத்தது, “ஏதோ அந்த சஞ்சனா சொன்னதுக்கும், அவள் டிரஸ் பண்ணுற விதத்துக்கும், நம்ம மனசு ஏன் இப்படி சஞ்சலப்படுது?,...” என்று எண்ணினாள்

மனதினில் அவளுடைய குடும்ப சுமைகளால் தனது விருப்பு வெறுப்புகள் அனைத்தையும் அடக்கி வைத்து வாழ்கிறாள் சங்கீதா, ஆனாலும் அவ்வப்பொழுது IOFI போன்ற இடங்களில் நவ நாகரீகமான பெண்களை பார்க்கையில் அவளுடைய மனதிலும் அவர்களை போல உடை அணிய வேண்டும் என்கிற ஆசையும் அவள் மனதில் உண்டு.... இத்தனைக்கும் பலரை விட சங்கீதாவின் உடல் எடுப்பு யாருக்கும் சுலபமாக கிட்டாது, பல விஷயங்களில் குடும்பத்திற்காக மனதை அடக்கி வாழும் பெண்களுக்கு எற்படக்கூடியவைதன், அதில் சங்கீதா விதிவிலக்கா என்ன? .... என்னதான் வேளையிலும் மற்றவர்களிடம் பழகுவதிலும் கண்டிப்பான குணம் இருந்தாலும், கடைசியில் அவளும் பெண்தானே..... அதுவும் கடவுளின் படைப்பில் அசாத்திய வளைவுகளை கொண்ட அழகிய பெண்ணும் கூட....

ரஞ்சித், ஸ்நேஹா இருவருடைய school van வர அவர்களை ஏற்றி அனுப்பிவிட hall ல் இருந்து சற்று வாசலுக்கு வெளியே வந்தாள், பல நாட்களாக தொப்புளுக்கு மேல் சேலையை தூக்கி கட்டி இடுப்பின் கீழ் பகுதியை மூடியவாறு வெளியே சென்றவளுக்கு, திடீரென வெளிக்காற்று அவளுடைய இடுப்பின் கீழ் பகுதியில் பட, ஜில்லென்று இருந்தது அவளுடைய இடுப்பு பகுதி, கூடவே அந்த கற்று லேசாக கூசவும் செய்தது அவளுக்கு, எப்பொழுதும் மூடியே வைத்திருக்கும் தொப்புளின் மீது இன்று காற்று பட்டு கூசியதில் ஏதோ யாரும் கானக்கூடாததைக்கண்டு விடுவார்களோ என்கிற ஒரு விதமான வெட்கம் அவளை ஆட்கொண்டது..... உடனே உள்ளே சென்று “சாமி வம்பே வேண்டாம்” என்று மனதில் நினைத்து மீண்டும் பாவடையை மேலே தூக்கி தொப்புளை மறைத்த வன்னம் இறுக்கி புடவை கொசுரையும் சரி செய்துகொண்டாள்.... அனால் இதை செய்த போது அவளுடைய உள் மனது “உனக்குத்தான் தைரியம் இல்லையே அப்புறம் ஏன் இதுக்கெல்லாம் முயற்சி செய்யுற?” னு நக்கலாக கேட்பது போல் இருந்தது, அவளுக்கே லேசாக அவள் மீது வெறுப்பும் கோவமும் எட்டிப் பார்ப்பது கண்ணாடியில் உள்ள சங்கீதாவின் முகத்தில் தெரிந்தது சங்கீதாவுக்கு....


இயந்திரமாக கிளம்பியவண்ணம் கட்டிய சாப்பாட்டை எடுத்துக்கொண்டு தன் மனைவியின் முகம் கூட பார்க்க விருப்பம் இல்லாமல் வெட்டி கவுரவத்தை காண்பித்து கிளம்பினான் அவளது கணவன்....

ட்ரிங்ங்ங்ங்..... என்று calling bell சத்தம் கேட்டு யாரென்று பார்க்க சென்றாள் சங்கீதா.... நெற்றியில் சுருக்கம் தெரிய புருவம் உயர்த்தி சிரித்துக்கொண்டே “நான்தான் மேடம்” என்றான் ஓட்டுனர்..

“ஒஹ் ஒரு நிமிஷம் இருங்க....” என்று கூறிவிட்டு பக்கத்தில் நிர்மலா அக்காவின் கதவை தட்டினாள்....

“சொல்லுமா..... ஒஹ் இன்னிக்கும் வண்டி வந்துடுச்சா...சரி நான் பார்த்துக்குறேன் உன் Honda Activa வ என்று சொல்லி அவளது வண்டி சாவியை வாங்கிகொண்டாள் நிர்மலா.....”

“அக்கா ஒரு பொட்டு வேனும், எதுவும் செரியா ஓட்ட மாட்டேங்குது.... கொஞ்சம் உள்ள போயி எடுத்துக்கவா?” என்று கேட்க்க, “இதெல்லாம் நீ கேட்கனுமா என் கிட்ட, இதுவும் உன் வீடு...போமா...பொய் எடுத்துக்க... உள்ள சாந்து, ஸ்டிக்கர் ரெண்டும் இருக்கு எது வேணுமோ எடுத்துக்க....” என்று நிர்மலா சொல்லுகையில், “Thanks அக்கா....” என்று சொல்லிவிட்டு ஓட்டுனரிடம் “ஒரு நிமிஷம் இருங்க ப்ளீஸ் வந்துடுறேன்” என்று கூறியவாறு சங்கீதா விறு விறுயென உள்ளே ஓடுகையில், ஓட்டுனருக்கு அன்று பகல் சங்கீதாவின் குலுங்கும் பின்னழகை பார்க்கும் தரிசனம் கிடைத்தது....

நிர்மலாவின் அறையில் சங்கீதா நுழைந்தாள், dressing table அருகே உள்ள Shingar வகை shining sticker பொட்டுகளில் ஒன்றை தன் maroon நிற புடவைக்கு matching ஆக வைத்துகொண்டாள்.... நிர்மலாவின் அறையில் முகம் பார்க்கும் கண்ணாடியின் பக்கத்தில் சூரிய வெளிச்சம் பளீரென அடித்தது, செயற்கை வெளிச்சத்தை விட அந்த இயற்கை வெளிச்சத்தில் அவள் கண்களுக்கு அவளே இன்னும் மிக அழகாக தெரிந்தால்.... “அக்கா ok வா?” என்று கேட்க “லட்சணமா இருக்கே டி....” என்று நிர்மலா certificate குடுத்து சங்கீதாவின் கன்னத்தில் லேசாக கிள்ளிவிட்டாள்.

சங்கீதா அறையை விட்டு வெளியே கிளம்புகையில், அருகில் உள்ள கட்டிலின் மீது bedsheet உள்ளே சின்ன புழு தூங்குவது போல rohit தூங்குவதை கவனித்தாள்.. ஆசையாக உடனே சென்று அவன் கண்ணத்தில் முத்தம் குடுத்து “செல்ல குட்டி இன்னும் எழுந்திரிக்கலையா?” என்று நிர்மலாவிடம் கேட்டாள்... “நேத்து ராத்திரி ஐயா அவரோட மேல் ரூம்லதான் படுதுக்குட்டு இருந்தாரு.... வரவே இல்ல... Tom & Jerry cartoon சத்தம் கேட்டுகுட்டு இருந்துச்சி கிழே வரைக்கும்....என்னதான் பன்னுதுங்களோ இந்த காலத்து பசங்க” என்று சொல்லி சங்கீதாவிடம் சிரித்தாள் நிர்மலா.... சங்கீதா உரிமையாக “இன்னிக்கி ராத்திரி நான் என் செல்லத்துக்கு ருசியா சப்பாத்தி குருமா குடுத்து சாப்பிட வெச்சி அனுப்புறேன்.... பாவம் ரஞ்சித், ஸ்நேஹா ரெண்டு பெரும் rohit கூட ஆசையா விளையாடுவாங்க. சரி அக்கா நான் கிளம்புறேன்... நேரம் ஆச்சு....” என்று சொல்லிக்கொண்டே சாரா சரவென நடந்து வீட்டின் வெளியில் வந்தாள் சங்கீதா.

ஓட்டுனர் சங்கீதாவை பார்த்துக்கொண்டே கதவை திறக்க, உள்ளே அமர்ந்து, ஜன்னல் கண்ணாடியை இறக்கி நிர்மலாவுக்கு வருகிறேன் என்று சொல்லி கிளம்பினாள்.

அன்று போட்டிருந்த blouse அவளுக்கு வழக்கத்துக்கு மாறாக கொஞ்சம் அழுத்தமாகவே இருந்தது.... லேசாக காரின் உள்ளே ஓட்டுனருக்கு தெரியாத வன்னம் குனிந்தவாறு கொஞ்சம் முந்தானைக்குள் கை விட்டு மார்புக்கு அடிப் பக்கத்தில adjust செய்து கொண்டாள்....

கார் IOFI வளாகத்தில் நுழைய, பச்சை பசேலென்று இருக்கும் அந்த இடத்தில் இருந்து சில்லென்று அவளுக்கு காற்று வீசியது ஜன்னல் ஓரமாய்... வழக்கம் போல Red carpet உள்ள main entrance முன் வண்டி நின்றது.... அப்போது பக்கத்தில் Maruthi Alto வில் சஞ்சனா நுழைவதை கவனித்தாள் சங்கீதா.... “ஹாய்” என்று கைகளை உயர்த்தி இருவரும் செய்கையால் காண்பித்து கொண்டனர். சஞ்சனா அவளது வண்டியை நிறுத்திவிட்டு சங்கீதாவை Receive செய்து கொண்டு Raghav அறைக்கு சென்றாள்.... Raghav அப்போது தான் தனது BMW காரை நிறுத்தி விட்டு அவன் cabin க்கு வருகிறான்.... கருப்பு நிற pant மற்றும், வெள்ளை, கருப்பு கோடுகள் போட்ட Louie Phillippe cotton shirt அணிந்து கைகள் இரு புறமும் மடித்து விட்டுக்கொண்டு அவனுடைய பெரும் தோள்களுக்கும், புஜங்களுக்கும் அந்த shirt ல் போதிய இடம் பத்தாமல் இறுக்கமாக தெரிய மின்னல் வேகத்தில் நடந்து வந்தான், அலுவலகத்தில் சஞ்சனா மட்டும் அல்ல, அனைத்து பெண்களுக்கும் Raghav ஒரு ரகசிய romeo தான்.. 


Raghav, அவனது அறையை நோக்கி வர....அவன் அப்போது சஞ்சனா, சங்கீதா இருவரையும் பார்த்து “ஹாய் லேடீஸ்” என்று சொல்லிக்கொண்டே சங்கீதாவை பகல் வெளிச்சத்தில் அவள் கட்டிக்கொண்டு வந்த maroon புடவையில், அவளது சிகப்பான தோற்றம், வசீகரிக்கும் மென்மையான சிரிப்பு, உடல் மொழி அனைத்தும் ஒரு நிமிடம் அவனை மிகவும் கவர்ந்தது.... அவளை பார்த்துக்கொண்டே கதவை திறந்து அறைக்கு உள்ளே சென்றான். அவன் உள்ளே நுழைந்த பின் இருவரும் அவனை பின் தொடர்ந்தார்கள்....

Raghav, சஞ்சனா, சங்கீதா, மூவரும் அறையில் அமர்ந்து இருக்கையில், Raghav சஞ்சனவிடம் “நீங்க இப்போதிக்கு இங்கே இருக்க வேண்டாம், நம்முடைய Garments க்கு போக வேண்டிய டெலிவரி details எல்லாம் கொஞ்சம் செக் பண்ணுங்க, இப்போ இங்கே நானும் சங்கீதா மேடம் மும் பேசப்போவது யாருக்கும் தெரியக்கூடாது, அதனால கொஞ்சம் கதவை மூடிவிட்டு போங்க” என்பது போல் வாயால் சொல்லாமல் ஜாடை காமிக்க, சரி என்பது போல தலை மட்டும் அசைத்து விட்டு “c u later sangeetha madam” என்று புன்னகைத்து கதவை சாத்தி விட்டு சென்றாள் சஞ்சனா....

சஞ்சனா கதவை சாத்துகையில். Raghav சங்கீதாவை ப் பார்த்து “Hope you dont mind...this is confidential and secret, thats why I asked her to close the door...” என்று தாழ்மையுடன் கேட்க...”I have no issues Raghav” என்று மென்மையாக புன்னகைத்தாள் சங்கீதா ....

“ஏதோ problamatic puzzle னு நேத்து ராத்திரி sms அனுப்பி இருந்தீங்களே, என்னது அது?”– என்று கேட்டாள் சங்கீதா....

எங்க கம்பெனி ல ஒரு விசித்திரமான காரியம் நடக்குது மேடம், அதுக்கு பின்னாடி என்ன விஷயம் இருக்கு, என்ன சதி நடக்குது, எதனால? என்னனு நானும் கண்டுபிடிக்க கொஞ்சம் நிறையவே முயற்சி செஞ்சி பார்த்தேன், ஆனா ஒரு clue கூட கிடைக்கல....”– என்று சற்று விரக்தியாகவே சொல்ல....

“For every issue there will be a solution”– என்று தன் hand bag ஐ மேஜையின் மீது வைத்து chair ஐ இழுத்துக்கொண்டு ஆர்வமாக சற்று அருகில் வந்து கைகளை மேஜையின் மீது ஊனி கன்னத்தில் கை வைத்தவாறு raghav வின் கண்களை பார்த்து சொன்னாள் சங்கீதா....

சங்கீதாவின் ஆர்வம் Raghav மனதில் ஒரு நம்பிக்கையும் தைரியத்தையும் குடுத்தது....

“See this....”– என்று Raghav ஒரு சின்ன மரத்துண்டை சங்கீதாவிடம் காண்பித்தான். ஆச்சர்யமாக பார்த்தாள் சங்கீதா....

“என்னது இது?”– ஒன்றும் புரியதவாறு கேட்டாள் சங்கீதா..

“அதுதான் எனக்கும் தெரியல... அனால் இந்த பொருளுக்கு நிறைய மதிப்பு இருக்கு, இதை வெச்சி இங்க இருக்குற workers என்னமோ பண்றாங்க, என் கிட்ட கூட சொல்லாம ஏதோ தில்லுமுல்லு நடக்குது, ஆனா என்னன்னுதான் தெரியல....

சங்கீதா சற்று ஆர்வமாக திரும்பி அந்த மரத்துண்டை ப் பார்த்தாள்.... –“மரத்துண்டு தான் ஆனாலும், ரொம்ப hard ஆக இருக்கு” என்று முணுமுணுத்துக்கொண்டே பார்த்தாள்..

உங்களுக்கு இது எப்படி கிடைச்சிது? – என்றாள் சங்கீதா..

அது ஒரு பெரிய கதை, எங்க IOFI வளாகத்துள இருக்குற பேப்பர் manufacturing ஏரியா வில் நாடு இரவு யாரும் இல்லாத போது தனியாக போயி எடுத்துகுட்டு வந்தேன்...

இது ஒரு முக்கியமான பொருள் னு எப்படி சொல்லுறீங்க? – என்று சங்கீதா கேட்டாள்..

தினமும் இதுபோல raw materials import பண்ணுற லாரி வரும்போது கொஞ்சம் கொஞ்சம் இந்த பொருளும் சேர்ந்து வருது.... யாரு அனுப்புறாங்கனு தெரியாது.. ஆனா ரகசியமா நடக்குற ஒரு காரியத்துக்கு இந்த பொருள் தான் மூலதனம்.. அது மட்டும் தெளிவா தெரியுது.... – என்று ராகவ் சொல்ல, அந்த பொருளை மீண்டும் நன்றாக உற்று பார்த்து “interesting....” endru manadhil நினைத்துக்கொண்டாள்....

சரி இந்த விஷயத்துக்கும் எனக்கும் என்ன சம்மந்தம் இருக்கு? என் கிட்ட என் இதை சொல்லுறீங்க? என்று புரியாமல் அவள் கேட்க்க

உங்களோட Analytical + Logical thinking எனக்கு மிகவும் பிடிச்சி இருந்துச்சி, அதுல உங்க கிட்ட நிறைய stuff இருக்குன்னு நேத்து என்னோட profitability increment presentation காமிச்சப்போவே நான் புரிஞ்சிகுட்டேன். அதான் இதை உங்க கிட்ட இன்னிக்கி டிஸ்கஸ் பண்ணுறேன். அதை நீங்க யாருக்கும் காமிக்காம உங்க hand bag ல வெச்சிக்கொங்க, யார் கண்ணுலயும் பட வேண்டாம்.... என்று Raghav கேட்டுக்கொள்ள அவன் சொன்னபடியே செய்தாள் சங்கீதா....


“சரி இந்த விஷயத்தை இப்போதிக்கு விடுவோம், அப்படியே மெதுவா வாங்க, இன்னும் சில இடங்கள் நேத்து சஞ்சனா உங்களுக்கு காமிச்சி இருக்க மாட்டாள், ஒரு சின்ன walk போகலாம், நம்ம factory உள்ள....” என்று Raghav சங்கீதாவை அழைக்க உற்சாகமாக சென்றாள் அவனுடன்....

சற்று தூரம் நடந்து செல்கையில் Raghav வின் நடை உடை பாவனை எல்லாம் கிட்டத்தட்ட சங்கீதாவுக்கு அவளுடைய பழைய காதலனை நியாபகப்படுதியது....

“how is life going madam” என்று அவன் கேட்க..
“கடவுள் புண்ணியத்தில் ஏதோ போகுது....உங்களுக்கு எப்படி போகுது ராகவ்” என்று அவளும் பதில் அளித்தாள்....

“ஹ்ம்ம் போகுது....”– தோள்களை உலுக்கிகொண்டே சிரித்துக்கொண்டு சொன்னான்...

சற்று தூரம் நகர்கையில், இடது புறத்தில் “Natural Light spot” என்று ஒரு போர்டு இருந்தது... அங்கே camera, lights, settings, மற்றும் பல வயதுக்கு வந்த பெண்கள் சிறிதாக tent கட்டி அதில் make-up போட்டுக்கொண்டு modelling session கு தயார் ஆனார்கள், அனைத்தையும் கவனித்தாள் சங்கீதா....

Raghav அருகில் சஞ்சனா ஏதோ இரண்டு files கொண்டு வந்து குடுக்கையில், அருகில் உள்ள staff ரூமுக்குள் சென்று அதில் sign போடுவதற்கு முன் ஒரு முறை படித்துக்கொண்டிருந்தான்...

அந்த சமயம், சராசரி உயரம், மிருதுவான கருப்பு நிறம் கொண்டு லேசான மீசை வைத்து, safari டிரஸ் அணிந்துகொண்டு லேசான தொந்தி தெரிய, வேலை செய்பவர்கள், மற்றும் auditon க்கு வந்திருக்கும் பெண்கள் அனைவரையும் வார்த்தையால் வருத்துக்கொண்டிருந்தான் அங்குள்ள சீனியர் supervisor சம்பத்.. அப்போது Raghav staff ரூமுக்குள் இருப்பதை அவன் கவனிக்கவில்லை, சங்கீதா அவளது கழுத்தினில் Visitor tag போடவில்லை, அவள் அருகே வந்து பின்னாடி தொடக்கூடாத இடத்தில் தட்டி “போ..போ.... தனியா வெத்திலை பாக்கு வெச்சி சொல்லனுமா, வந்த வேலைய கவனிக்காம என்ன பராக்கு பார்க்குற?.... audition அங்கே நடக்குது இங்கே இல்ல....” என்று கோவமும் எரிச்சலும் கலந்து கொஞ்சம் கூட மதிப்பு குடுக்காமல் பேசினது சங்கீதாவின் முகத்தை சிவக்க செய்தது... லேசாக முறைத்தாள்..

“அய்ய...என்ன லுக் இது... என் கிட்ட இதெல்லாம் வேண்டாம்... போ...”

சங்கீதா அவனை மீண்டும் கூர்ந்து பார்த்தாள்...

“என்ன, திரும்பி திரும்பி பார்க்குற...சொன்னது காதுல விழல?....போ”– விரலை சொடக்கு போட்டு பேசினான்...

மீண்டும் சுட்டெரிக்கும் பார்வையில் சங்கீதா அவனை கூர்ந்து பார்த்தாள்....

“திரும்பி திரும்பி சொல்றேன், என்ன நினைச்.....” பேசி முடிப்பதற்குள் பளார் என்று ஒரு சத்தம் பலமாக கேட்டு அனைவரும் சில வினாடிகள் அப்படியே உறைந்து நின்றார்கள்.... அனைத்து மூளை முடுக்கிலும் ஒரு நொடி நிசப்தம்.....Raghav staff ரூமை விட்டு வெளியே வருகையில் அந்த காட்சியை பார்த்தான்.... அறை வாங்கிய கண்ணத்தை கையால் மூடியபடி supervisor சங்கீதாவை முறைத்துக்கொண்டிருந்தான்.... சிலர் முகத்தில் சந்தோஷமும் குதூகலமும் இருந்தது.... பலர் லேசான குரலில் “வாங்குனாண்டா தடியன், நாக்கை புடிங்கிக்கலாம் இதுக்கு” கூறி சிரிப்பதும் அந்த நிசப்தத்தில் சிலரது காதுகளுக்கு எட்டியது.... supervisor க்கும் அது கேட்டது. இன்னும் சிலர் அந்த காட்சியை cell phoneல் போட்டோ எடுத்து வைத்துக்கொண்டார்கள்.

Raghav உடனடியாக அங்கே விரைந்து, “Hey bloody fool, avanga நம்ம கம்பெனிக்கு visitor டா மடையா.... She is a manager in citibank” என்று கூறி “Extremely sorry sangeetha madam, அவன் சார்புல நான் மன்னிப்பு கேட்டுக்குறேன்” என்று கூற.. “சாரி மேடம், நீங்க யாருன்னு தெரியாம பேசிட்டேன்....” என்று சம்பத் ம் சொல்ல “பரவாயில்லை, ஆனா பொம்பளைங்களை கேவலமா நினைக்காதீங்க, வார்தைகள பார்த்து பேசுங்க....” என்று சங்கீதா கூற அங்குள்ள பெண்கள் அனைவரும் கை தட்டினார்கள் எங்கிருந்தோ ஒரு விசில் சதமும் கூட கேட்டது.... அங்கிருந்து Raghav, சங்கீதா இருவரும் மெல்ல நகர்ந்தார்கள்....


“மேடம்.... ஒரு நிமிஷம் நான் அப்படியே ஆடிப்போய்டேன், உங்களுக்கு இவளோ கோவம் வருமா னு”

“ஏன் Raghav, என்ன சொன்னாலும் சும்மா கேட்டுகுட்டு நிக்க சொல்லுறீங்களா?”

இல்லை இல்லை... actually I am impressed by your action, public place ல் பொம்பளைங்க இப்படிப்பட்ட ஆம்பளைங்க கிட்ட அப்படித்தான் இருக்கணும், உண்மையில் சொல்லனும்னா எனக்கே அந்த ஆளை பிடிக்காது, என் மாமா recommendation ல இங்கே வேலைக்கு சேர்ந்தான். ஏற்கனவே நிறைய complaints இருக்கு அவன் மேல, action எடுக்க ஒரு நிமிஷம் கூட ஆகாது, ஆனால் அப்பாவுக்கும் மாமாவுக்கும் problem வரக்கூடாது னு டெய்லி பொருத்துக்குட்டு போறேன் நான் staff ரூம்ல இருக்கேன்னு தெரிஞ்சி இருந்தா பூனை மாதிரி அடங்கி இருந்திருப்பான்...ஆனா நல்லதா போச்சு இல்லேன்னா உங்க கிட்ட அறை வாங்குற பாக்கியம் கிடைச்சி இருக்குமா அவனுக்கு?..– வெறும் வார்த்தையாக சொல்லாமல் உண்மையாக மனதார சந்தோஷப்பட்டு சொன்னான் ராகவ்.... இந்த சம்பவம் சங்கீதாவை நிஜத்தில் அவன் மனதில் ஒரு சிறந்த இடத்தில் வைக்க தோணியது அவனுக்கு....

Raghav வின் பாராட்டு அவள் மனதில் ஒரு தனி சந்தோஷத்தை கொடுத்ததை அவளே இல்லை என்று நினைத்தாலும் மறுக்க முடியாத உண்மை அது..

“கொஞ்ச நேரம் இங்கே வேண்டாம்... வாங்க நாம பக்கத்துல இருக்குற cafe coffee bar க்கு போகலாம் என்று சொல்ல....”இப்போ எதுக்கு cafe coffee bar ராகவ், இங்கேயே பேசலாமே....” என்று புன்னகைத்தாள் சங்கீதா..

“உங்க கூட கொஞ்சம் unofficially பேச நினைச்சேன் அதான்...” கையில் உள்ள Seiko thick steel வாட்ச் குலுங்க அதில் நேரம் பார்த்து விட்டு சங்கீதாவின் கண்களை கூர்ந்து பார்த்து கூறினான். கத்தி துழாவுவது போல் இருந்தது Raghav வின் பார்வை சங்கீதாவுக்கு..

“ஒஹ் then fine போகலாம்”– ஏதோ அவனது பார்வையில் hypnotise ஆனது போல் புன்னகைத்தாள் சங்கீதா....

waiter இருவருக்கும் தண்ணீர் கொண்டு வந்து வைத்தான்....சூரிய வெளிச்சத்தில் sleeveless அணிந்து கொண்டிருக்கும் சங்கீதாவின் வழு வழுப்பான கைகளை ஒரு முறை பார்த்தான், அவளுடைய வசீகரமான முகத்தையும் ஒரு முறை பார்த்தான்.... அவள் இவனை ப் பார்க்கையில் மேஜையின் மீது பார்வையை மாற்றிக்கொண்டான்....

“நீங்க என்ன மாதிரி books படிப்பீங்க மேடம்...”– இரு கைகளையும் இணைத்து தாடையின் கீழ் வைத்து அவளை கூர்ந்து பார்த்து கேட்டான் ராகவ்....



“எதுக்கு திடீர்னு books பத்தி?”– தலையை சாய்த்து மெதுவாக சிரித்து கேட்டாள் சங்கீதா..

“சொல்லுறேன் நீங்க சொல்லுங்க....”– கதவருகே வந்த காற்று ரகாவின் தலை முடியை கடல் அலை போல அலையை வைத்தது, இருப்பினும் அனைத்தும் மீண்டும் ஒரு ஒரு கோதலில் சரியாக அமர்ந்தது.... அதை லேசாகக் கண்டு ரசித்தவாறு பேசத்தொடங்கினாள் சங்கீதா....

சிறுகதைகள் நிறைய படிப்பேன், சுஜாதா நாவல்கள் மிகவும் பிடிக்கும், jeffrey archer crime stories ரொம்ப பிடிக்கும், கூடவே carl marx புத்தகத்தையும், சேகுவேரா புத்தகமும் கூட நிறைய பிடிக்கும்...ஹ்ம்ம் அப்புறம் agatha christie புத்தகங்கள் கூட பிடிக்கும்....நிறைய படிச்சி இருக்கேன்...

வாவ்.. I am not surprised.... – என்று ஆச்சர்யமாக அவளை பார்த்து பேசினான். பேசும்பொழுது ஒரு ஒரு முறையும் அவனது பார்வை அவளை க் கொன்றது...

“What you are not surprised Raghav?” என்று அவள் கேட்க....

“நான் ஏன் உங்களுக்கு புடிச்ச புக்ஸ் பத்தி கேட்டேன் தெரியுமா? ...அதுல இருந்து உங்க characters define பண்ண முடியும்.... அந்த விதத்துல நீங்க சொல்லுறது எல்லாம் வெச்சி பார்க்கும்போது நிஜமாவே self-esteem (சுய கௌரவம்) அதிகம் இருக்குற பெண் நீங்க.... ஆனா அதே சமயம் மனசுல இருக்குற பல ஆசைகளை அடக்கி, பல விஷயங்களை மத்தவங்களுக்காக விட்டுகுடுத்து வாழவும் செய்யுற குணம் உங்களுடையது.... அப்படி வாழுற வாழ்க்கைல உங்களுக்கு அப்பாப்போ regrets இருக்கும், அனால் வேறு எதாவது விஷயத்துல திசை மாற்றி உங்களை நீங்களே சமாதானம் செஞ்சிக்குவீங்க....

ஒரு நிமிடம் ஆச்சர்ய ப் பட்டாள் சங்கீதா.... இவளோ தூரம் அலசி பார்க்கும் பார்வையா? – என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டு....