“என்ன ஆச்சு மேடம்?”– ராகவின் மீது வெச்ச கண் வாங்காமல் பார்த்துகொண்டிருந்த சங்கீதாவை பார்த்து கேட்டன் ராகவ்....
“ஆங்ங் ... ஒன்னும் இல்ல நீங்க பேசுங்க....its interesting.. – என்று புன்னகைத்தாள்....
உங்களுக்கு நான் ஒரு புத்தகம் suggest பண்ணுறேன்....”The Seventh Secret” by Irving wallace... அதை ப் படிச்சி பாருங்க... அதில் ஒரு பெண் கதாபாத்திரம் “எமிலி” hitler ன் மரணத்துக்கு பின்னாடி இருக்குற உண்மைய கண்டுபிடிக்க போராடுவா, அனால் கடைசியில் அவள் உயிரக்குடுத்து கண்டுபிடிச்ச உண்மைய எப்படி இந்த உலகத்துக்கு சொல்ல முடியாம போகும் என்பதை ரொம்ப அழுத்தமா எழுதி இருப்பார் அந்த எழுத்தாளர்....
Raghav பேச பேச அவனின் பேச்சும், சிந்தனையும் அவளை வெகுவாக ஈர்த்தது.... அவன் மீது அவளுக்கு இருக்கும் மரியாதை ஒரு புறம் ஏறுகையில், அவனது வசீகரமான பேச்சு அவளை கவர்ந்தது....
“உங்க கூட பேசிக்குட்டே இருந்தா நிறைய கத்துக்கலாம் னு ஒரு முறை நான் bank ல சொன்னேன்.... அது நிஜம் னு ஒரு ஒரு தடவையும் நாம பேசும்போது நீங்க நிரூபிக்கிறீங்க....”– என்று அவள் சொல்லுகையில் பக்கத்தில் உள்ள ஜன்னலில் இருந்து வரும் இதமான ஜன்னல் காற்றில், eye-tex மை வைத்த அகலமான அந்த வில் போன்ற புருவத்தின் மீது ஒன்றிரண்டு முடிகள் விழ அதை silky maroon colour nail polish வைத்த அவளுடைய அழகிய விரல்களால் தலையின் ஓரம் மெதுவாக இழுத்து விட்டு அதன் நுனியை சுருட்டிக்கொண்டடே சிரித்தவாறே கூறினாள் சங்கீதா.... அந்த சிரிப்பும் முகமும் ராகவை மிகவும் ஈர்த்தது.... அவனுடைய வாழ்வினில் அவன் சக வயது பெண்களுடன் கூட இப்படி தனிமையில் அமர்ந்து freeஆக பேசியதில்லை.
“நான் அவளோ பெரிய ஆளெல்லாம் ஒன்னும் இல்லீங்க உண்மைய சொல்லனும்னா உங்க கூடத்தான் இவளோ casual அ நான் பேசுறேன், அதுவும் நிறைய நாட்களுக்கு பிறகு நண்பர்கள் உடன் வரும் இந்த இடத்துக்கு இப்போ உங்க கூட வந்து இருக்கேன்.... எனக்கே கொஞ்சம் ஆச்சர்யமாதான் இருக்கு....” என்று கூறி மேஜையின் மீது உள்ள பூங்கொத்தைப் பார்த்து பேசினான்..
ராகவ் பேசிய பிறகு coffee வர சங்கீதா ரமேஷின் நியாபகத்தில் ரகாவின் முகத்தையே ஒரு நிமிடம் உற்று பார்க்க, ராகவ் நிமிரும்போது மேஜையின் மீது பார்வையை திருப்பினாள் சங்கீதா... ராகவின் கண்கள் சங்கீதாவின் தைரியமான போக்கை எண்ணிக்கொண்டு தான் கண்ட பெண்களில் அவனின் மனதை சற்று லேசாக கவர்ந்த அவள் முகத்தை ராகவ் கூர்ந்து கவனித்தான், அப்போது சங்கீதா நிமிர்கையில் அவனது கண்களும் அவளைப்போலவே மேஜையின் மீது பாய்ந்தன.... ஒருவருக்கு ஒருவர் மெளனமாக இப்படி ப் பார்த்துக்கொள்கையில், coffee cup முக்கால்வாசி முடிந்து விடும் சமயத்தில் இருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் தங்கள் கண்களால் பார்ப்பதை பார்த்து விட்டனர்... மெலிதான வெட்கத்தில் இருவரும் திசைக்கு ஒரு புறம் திரும்பி லேசாக சிரித்துக்கொண்டே மெதுவாக தலையை சாய்த்துக்கொண்டார்கள்.....
பில் குடுக்க வந்த நபரிடம் “tissue please” என்று சங்கீதா கேட்க்கையில் எதேச்சையாக ராகவும் “tissue please” என்று அதே வார்த்தையை சொல்ல இருவரும் மீண்டும் ஒருவருக்கு ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டனர்.... – இந்த முறை கொஞ்சம் சத்தமாகவே சிரித்தனர் இருவரும்....
cafe coffee day வில் இருந்து கிளம்பிய பிறகு, இருவரும் மீண்டும் நடந்து செல்கையில், சங்கீதா உண்மையில் சற்றுமுன் ராகவிடம் பேசுகையில் அவளது 20 ஆண்டு காலத்தை பின் நோக்கி சில நிமிடங்கள் வாழ்ந்தாள் என்பதுதான் உண்மை.... மற்றபடி நிஜத்தில் தன்னை விட 15 குறைவான ஒரு வாலிபனுடன் பேசுகிறோம் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு அப்போது தோன்றவில்லை.... அந்த விதத்தில் கால வெள்ளம அவளது மனதை அடித்து ச் சென்றது.... ரகாவிடம் மெதுவாக மீண்டும் பேச்சை ஆரம்பித்தாள்....
நீங்க கல்யாணம் செஞ்சிக்கலையா Raghav? i mean, i know you are just 23 but.... என்று சங்கீதா லேசாக இழுக்கையில்....
கண்டிப்பா பண்ணிப்பேன், ஆனா நம்ம சமுதாயம் சொல்லுற கண்டிஷன படி எல்லாம் என்னால் செஞ்சிக்க முடியாது....
என் மனசு உண்மையில் ஒரு பெண்ணுக்கு எங்கணும், அவள் இல்லாமல் வாழ்க்கையே இல்லைன்னு தொணனும் ஒரு ஒரு நிமிஷமும் அவளோடு இனைந்து காதலை அனுபவிச்சி வாழனும், அணு அணுவா அவள் அழகை ரசிக்கணும்.... அப்படி நான் ரசிக்க அதை பார்த்து அவள் வெட்கப்பட அதையும் பார்த்து ரசிக்கணும், அவளை மனைவி ஆக்கின பிறகும் காதல் குறையாமல் அவள் கூடவே இருக்கணும்... இப்படி எல்லாம் செய்யலேன்னா என்ன வாழ்க்கை மேடம்....? என்று அவன் தலையை ஆட்டி ஆட்டி கைகளை pant pocket உள் வைத்து பேசிக்கொண்டே வந்தான்...
“இது ஏதோ டும் டும் டும் படத்துல மாதவன் சொல்லுற வசனம் மாதிரி தெரியுதே....”– என்று சொல்லி சிரித்தாள் சங்கீதா...என்னதான் அவள் கிண்டலாக சொன்னாலும் அவள் மனதில் ரகாவின் எண்ணங்கள் அவளுடைய எண்ணங்களோட ஒட்டி போவதை கவணிக்க தவறவில்லை.... அதே சமயம் மனதளவில் அவனுக்கு வரும் பெண் குடுத்து வைத்தவள் என்று எண்ணி, “that girl would be a lucky being” என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள் சங்கீதா..
ஒரு நிமிடம் நடக்கையில் நல்ல நிழல் தரும் மரத்தினருகே நின்று “மேடம் கல்யாணம் னா என்ன ....ஒரு definition குடுங்க....” என்று அவன் கேட்க்கையில்...
“ஹ்ம்ம்..... முயற்சி பண்ணுறேன், அது ஒரு சடங்கு.... சம்ப்ரதாயம்.... அதுக்கு மேல என்னால விளக்கம் தர தெரியல.... ஆனா ஒன்னு, பெண்ணுக்கு இன்னொரு புது வாழ்கையை பெத்தவங்க இல்லாமல் எவனோ ஒரு புது மனுஷன் தருகிறான் னு சொல்லுறது எல்லாம் என்னால ஒதுக்க முடியல.... குழந்தைய குடுக்க முடியுமே தவிர சந்தோஷத்தையும், நிம்மதியையும் பெண்களான நாங்கதான் தேடிக்கனும்....” என்று புருவத்தை உயர்த்தி தனக்கு தெரிந்த அர்த்தத்தை கூறினாள் சங்கீதா...
“ஹாஹ்ஹா....” மெதுவாக சிரித்துக்கொண்டே “நான் சொல்லவா?....” என்றான் ராகவ்....
“ஹ்ம்ம்.... சொல்லுங்க கேட்கலாம்....”–“ஆர்வம் இருப்பினும் அதை முகத்தில் காமிக்காமல் அடக்கமாக கேட்டாள் சங்கீதா”
You marry someone, not just to live with them
its because you cannot live in this world without them..
இதை க் கேட்ட பிறகு, ஒரு நிமிடம் ஒன்றும் பேசாமல் அமைதியாய் நின்றால் சங்கீதா..
woww..... simple but powerful explanation, seriously very impressive Raghav, இது வரைக்கும் வாழ்க்கைல காதல் செய்யதவங்க கூட marriage பத்தி நீங்க சொன்ன explanation கேட்டா காதல் செய்ய ஆரம்பிச்சிடுவாங்க....” என்று அவன் கண்களை கூர்ந்து பார்த்து மென்மையாக சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள் சங்கீதா..
பேசிக்கொண்டே இருவரும் நடக்கையில், “இன்றைக்கு நாம கணக்கு வழக்கெல்லாம் பார்க்க வேண்டாம்.... lets relax for this day, கூடவே உங்க கூட பேசினது எனக்கு ரொம்ப இதமா இருந்துச்சி மேடம்” என்று ராகவ் கூறுகையில்...
“Not just for you, for me too Raghav....” என்று புன்னகைதுக்கொண்டு அவளை வீட்டில் இறக்கி விடும் கார் IOFI வாசலில் நிற்க அதை நோக்கி நடந்தார்கள் இருவரும்....
கார் கிளம்பும் வேலையில், ஜன்னல் கண்ணாடியை இறக்கி, அதன் வழியாக ராகவை பார்த்து வருகிறேன் என்று சொல்லுகையில் “அந்த மரத்துண்டை மறந்துடாதீங்க” என்று சொல்ல “I will start my analysis today Raghav” என்று சொன்னாள்..., அருகில் இரண்டு மூன்று staff களுடன் நின்றுகொண்டிருந்த சஞ்சனா சங்கீதா வை ப் பார்த்து நன்கு சிரித்துக்கொண்டே ஏதோ கூறினாள் .... என்னவென்று சங்கீதாவுக்கு புரியவில்லை, இருப்பினும் வருகிறேன் என்று கை அசைத்து கூற சஞ்சனாவும் பலமாக குதித்து கை அசைத்து “bye madam” என்று உரக்க கத்தி சொன்னாள்....
கார் சங்கீதாவின் வீட்டை வந்தடைய, குழந்தைகளின் school van வருவதற்கு இன்னும் சில நேரம் ஆகும் போல தெரிந்தது... வாசலில் நின்றுகொண்டிருன்தவள், சற்று நேரம் நிர்மலா அக்காவின் வீட்டில் உட்காறலாம் என்று யோசித்து, அங்கே சென்று அவர்களின் வீட்டு calling bell அழுத்தினாள் சங்கீதா..
கதவை த் திறந்த rohit, கையில் ஒரு plastic bat ம் ball ம் வைத்துக்கொண்டிருந்தான், சங்கீதாவை ப் பார்த்தவுடன் உள்ளே ஓட முயற்சி செய்தவனை அலேக்காக தூக்கி இடுப்பில் வைத்துக்கொண்டாள் சங்கீதா....
“ஏய்ய் வாலு தனியா cricket விளையாடுறியா?... நீதான் சச்சின் டெண்டுல்கரா..ஹா சொல்லு நீதான் டெண்டுல்கரா.... ஆண்டி, கேட்க்குறேன் இல்ல சொல்ல மாட்டியா செல்லம்?...” என்று அவன் மூக்கினை தான் மூக்கின் நுனி மீது இரு புறமும் உரசியவாறு கொஞ்சி முத்த மழை பொழிந்து கேட்டாள் சங்கீதா....
சங்கீதா கொஞ்சிக்கொண்டிருக்கும் சத்தம் கேட்டு ரூமிலிருந்து தூக்கம் களைந்து எழுந்து வந்து hall ல் அமர்ந்தாள் நிர்மலா....
“வாமா சங்கீதா.... கொஞ்சம் இரு டீ போடுறேன் உனக்கு” என்று சொல்லி சமையல் அறைக்கு சென்றாள் நிர்மலா, இடுப்பில் இருந்து rohit ஐ இறக்கி விடாமல் அப்படியே வைத்துக்கொண்டு அவளும் நிர்மலாவுக்கு உதவ சங்கீதாவும் சமையல் அறைக்கு சென்றாள்.... ரோஹித்துக்கு சங்கீதாவின் மார்புகள் அவன் மீது அழுந்துவதை தவிர்க்க முடியவில்லை, இருப்பினும் அதை மிகவும் ரசித்தான், அவனுடைய உடல் அவனுக்கே காரணம் புரியாமல் சூடானது..
நிர்மலா டீ போடுகையில், ஒரு நிமிஷம் rohit ஐ தரையில் நிக்க வைத்து விட்டு, “என்னவோ தெரியல அக்கா காலைல இருந்து கீழ் பக்கம் ரொம்ப tight அ இருக்கு....” என்று சொல்லி திரும்பவும் முந்தானைக்குள் கைவிட்டாள் சங்கீதா....
“ஏண்டி? பிரா சைஸ் எல்லாம் கடையில கரெக்டா பார்த்துதானே வாங்குற? அப்புறம் என்ன?” என்று நிர்மலா கரிசனமாக கேட்கயில் சங்கீதாவின் தாலி அவளுடைய ரவிக்கையின் உள் இருப்பதை கவணித்து.... “கொஞ்சம் இரு...எவளோ சொன்னாலும் தாலிய தூக்கி உள்ள சொருகிக்க வேண்டியது கொஞ்சம் ஜாக்கெட் வெளியே தொங்க விடலாம் இல்ல, எவளோ நேரமா உள்ளேயே குத்திக்குட்டு இருக்கும்? இப்போ யாரு பரிச்சிக்குட்டு ஒடப்போறாங்க” என்று சொல்லி சங்கீதாவின் கையில் டீ டம்ளர் குடுத்து, “கொஞ்சம் டீ யை ப் பிடி, நானே சரி பண்ணுறேன் உனக்கு” என்று சொல்லி நிர்மலா சங்கீதாவின் முந்தானையை லேசாக மேலே தூக்கி முலைகளின் இடுக்கில் சொருகி, அவள் ரவிக்கையின் அடிப்புறம் கண்களுக்கு தெரியும் வண்ணம் அட்ஜஸ்ட் செய்து விட்டு, இப்பொழுது சங்கீதாவின் இரு பெரும் முலைகளுக்கு க் கீழ் நடுப்பகுதியில் அடியிலிருந்து நிர்மலா தான் இரு விரல்களை அழுத்தமான ஜாக்கெட் உள் விட்டு அவளது தாலியின் நுனிபகுதியை பிடித்து லேசாக கீழே இறக்குகையில், தாலியின் முத்து ஒன்று அவளின் கொழுத்த முலையின் உட்புற சதையில் உரசி லேசான வலி குடுக்கையில், “ouchhhh...அக்கா...மெதுவா, நீங்க இழுக்கும் போது உள்ள கீருதுக்கா” என்று சொல்ல “ஹ்ம்ம் முடிஞ்சிது இப்போ அவளோ வலிக்காது இனிமேல” என்று சொல்லி அவளின் முந்தானையை மீண்டும் எடுத்து பழையபடி போட்டு விட்டாள் நிர்மலா.... “அக்கா ராத்திரி நேரத்துல கட்டில்ல திரும்பி படுக்கும்போது ரொம்ப அழுந்துது அக்கா, அப்போ வலிக்குது....” அதற்க்கு நிர்மலா சிரித்துக்கொண்டே “இவளோ பெருசா இருந்தா அமுங்கதான் செய்யும் டி, அப்புறம் எப்படி வலிக்காம இருக்கும்? நீட்டு வாக்குல படுத்துக்கோ குப்புற படுக்காதடி....” என்று நிர்மலா அன்புடன் அறிவுரை குடுக்க, இவை அனைத்தையும் கீழே நின்றபடி பார்த்து க் கொண்டிருந்தான் rohit, மனதில் சலனம் அதிகரித்தது அவனுக்கு, மீண்டும் அவனுடைய அறைக்கு சென்று ஒழித்து வைத்த சங்கீதாவின் ஜட்டியை எடுத்து குப்புற படுத்து தான் முகத்தினில் வைத்து தடவிக்கொண்டிருந்தான்.. கீழே இருந்து நிர்மலா, சங்கீதா இருவரும் ஏதோ பேசிக்கொண்டு படி ஏறி அவன் மாடிக்கு மேலே வருவது தெரிந்து உடனே சங்கீதாவின் ஜட்டியை அவனது cupboard டினுள் அவசரமாக விசிறி அடித்து சாத்தினான், பதட்டத்தில் அவனுக்கு முகம் சற்று வியர்த்து இருந்தது.... உள்ளே நுழைந்த நிர்மலாவும் சங்கீதாவும் ரோஹித் அருகே சகஜமாக வீட்டு கதைகளை பேசிக்கொண்டே வந்தார்கள்....”அவர் வர லேட் ஆகும் அக்கா....அப்படியே வந்தாலும் ஒன்னும் பேசிக்க மாட்டோம், எனக்கும் ஒன்னும் பேச இஷ்டம் இல்லை, அப்படியே குழந்தைங்க விளையாட, அதுன்களோட சேர்ந்து TV பார்த்துட்டு, அப்படியே முடிஞ்சா கொஞ்சம் books ஏதாவது படிச்சிட்டு படுக்க போய்டுவேன்....” என்று பேசிக்கொண்டே அவனை நெருங்க “ஏய்ய் செல்லகுட்டி ஏன்டா இங்கே வந்துட்ட, கீழே உன் கூட ஆண்டி விளையாட தேடிட்டு இருந்தேன் தெரியுமா.... சரி வா நாம நம்ம வீட்டுக்கு போகலாம், அங்கே ரஞ்சித் ஸ்நேஹா கூட விளையாடலாம்” என்று சொல்லி “பசங்க van வந்துடுச்சி அக்கா நான் rohit கூட்டிட்டு கிளம்புறேன், அப்புறம் ராத்திரி சாப்பிட வெச்சிட்டு அனுப்பி வெக்குறேன்,” என்று அவள் சொல்ல “ஏன்மா இப்படி ஒரு ஒரு நாளும் சிரமம் எடுத்துக்குற” என்று நிர்மலா சொல்ல “ஏன் அக்கா எப்போவும் இப்படியே பேசுறீங்க, இவன் எனக்கும் குழந்தைதான்....இல்லடா கண்ணா....” என்று சொல்லி அவனது மூக்கினால் லேசாக சங்கீதா கிள்ள, ரோஹித் தனது பிஞ்சு முகத்தை அவளின் தோள்களில் சாய்த்துக்கொண்டான், “இங்கே வந்தா மட்டும் ஓடி ஓடி ஒளிஞ்சிக்குறான், ஆனா அதுவே அங்கே இருந்தாள், சங்கீதா ஆண்டி, சங்கீதா ஆண்டி னு சுத்தி சுத்தி வந்து ஒட்டிகுவான் செல்லம்....” என்று கொஞ்சியபடியே “வரேன்கா” என்று நிர்மலாவிடம் சொல்லிவிட்டு அவள் வீட்டுக்கு சென்றாள் சங்கீதா இடுப்பில் ரோஹித்தை வைத்துக்கொண்டு....
அம்மா...என்று அவள் கண்மணிகள் ஓடி வந்து முத்தம் குடுக்க, இவளும் அதுங்களுக்கு மாறி மாறி முத்த மழை குடுக்க.... இரு குழந்தைகளும் ரோஹித் கையை பிடித்து ரூமுக்கு சென்று அங்குள்ள சொப்பு சாமான்களை எடுத்து வந்து hall ல் வைத்து விளையாட, சமையல் ரூமில் பம்பரமாக வேலை செய்ய ஆரம்பித்தாள் சங்கீதா....
சமையலறையில் ventilation fan செரியாக ஓடாததால் காற்று சரிவர பத்தவில்லை, சமைத்து முடித்த பிறகு முழுவதும் வியர்த்து இருந்தது சங்கீதாவுக்கு, பெட்ரூமுக்கு சென்று புடவையை அவிழ்த்து, இறுக்கமான பாவாடை நாடாவை லேசாக தளர்த்தி வீட்டில்தானே இருக்கிறோம் என்று சொல்லி கொஞ்சம் தொப்புளுக்கு கீழ் இறக்கி விட்டுக்கொண்டாள்....”செப்பாடா”என்று பெருமூச்சு விட்டபடி அவளது டர்கி டவலை நெஞ்சின் மீது போர்த்திக்கொண்டு hall ல் வந்து fan காற்றின் கீழ் ஆயாசமாக அமர்ந்தாள்.... முட்டியில் லேசாக நமுச்சல் எடுக்க பாவாடையை அமர்ந்த படியே முட்டி வரை லேசாக தூக்கி சொறிந்து கொண்டிருக்கும்போது ரோஹித் அவளது வாழைத்தண்டு போன்ற முழங்காலை தரையிலிருந்து பார்த்தான், கூடவே இடுப்பின் அருகே அவளுடைய தொப்புள் அவன் கண்களுக்கு விருந்தானது....
“என்னடா கண்ணா... வா ஆண்டி கிட்ட” என்று அவள் ரோஹித்தை தான் மடியில் படுக்க வைத்துக்கொண்டாள், TV serial பார்க்க ஆரம்பிக்கையில், அவளுக்கு அந்த மரத்துண்டு நியாபகம் வந்தது....ரோஹித்தை துக்கிக்கொண்டு sofa அருகே சென்று landline phone எடுத்து மடியில் வைத்தாள்.... அப்போது ரோஹித்தின் முகம் சங்கீதாவின் இடுப்பருகே தொப்புளின் முன் இருந்தது. அவள் மூச்சு விட்டுக்கொண்டிருக்கையில் ரோஹித்தின் மூக்கின் நுனியை அவளது தொப்புள் முன்னுக்கு வந்து தொட்டுவிட்டு பின்பு மீண்டும் பின்னுக்கு சென்றது.... அவள் ஒரு புறம் மூச்சு விட, இது மறுபுறம் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டிருந்தது..... அமைதியாக சத்தமின்றி ஒரு சிறிய கள்வன் அவளது மடியிலேயே படுத்து அவள் தொப்புளை ரசித்துகொண்டிருந்தான்....
ஹேய் ரம்யா...நான்தான் சங்கீதா பேசுறேன்....
ஹாய் மேடம் நாளைக்கு bank வந்துடுவீங்க இல்ல, இல்லை இன்னும் IOFI லதான் duty யா? நீங்க இல்லாம போர் அடிக்குது மேடம்... manager இல்லைன்னு சிலருக்கு கொஞ்சம் துளிர் விட்டுடுச்சி”– ரொம்ப கரிசனமாகவும், கூடவே excite ஆகியும் கேட்டாள் ரம்யா..
ஆமம்டி நாளைக்கு ஆபீஸ் வந்துடுவேன்.... நாளைக்கு வந்து எல்லோருடைய bend ஐயும் நிமித்துறேன்.... சரி இப்போ ஒரு முக்கியமான விஷயமா பேசணும் டி...” என்றாள் சங்கீதா....
என்ன விஷயம் சொல்லுங்க? – லேசான படபடப்புடன் கேட்டாள் ரம்யா..
“இல்லடி உன் கணவர் ஷங்கர் கிட்ட பேசணும், laboratory சம்மந்தமானது....”
“ஒஹ், அவரா ...ஹாஹ்ஹா....”– வெட்கத்தில் லேசாக சிரித்தாள் ரம்யா..
“என்னடி சிரிக்கிற, கூப்பிடு நான் பேசணும்...”– தாமதிக்க முடியாமல் கேட்டாள் சங்கீதா....
“இல்ல மேடம்.... (சிறிது மௌனத்துக்கு பிறகு தொடர்ந்தாள் ரம்யா..) உங்க கிட்ட சொல்லுறதுல ஒன்னும் குத்தம் இல்ல, last ஒரு வாரமா பட்டினி போட்டுட்டேன், அதனால அவர் இப்பதான் என் கூட கட்டில்ல செமையா பூந்து விளையாடிட்டு கலைச்சி போய் தூங்குறார்...அதான்.. – என்று லேசாக ரம்யா வெட்கத்துடன் வழிய...
“ஹ்ம்ம்....”– என்று ஒரு நிமிடம் என்ன சொல்வதென்றே தெரியாமல் லேசாக முழுங்கிய குரலில் பேசினாள் சங்கீதா...ஒரு நிமிடம் அவளுக்கு ஏன் கூப்பிட்டோம் என்று embarassed ஆக இருந்தது....
சிறிது நேரம் இருபுறமும் மௌனம் காத்தபின் ரம்யா தொடர்ந்தாள்..”but இருங்க மேடம், முக்கியம் னா எழுப்புறேன்....”என்று சொல்லி அவளது கணவனை எழுப்பி phone குடுத்தாள் ரம்யா....
“சொல்லுங்க சங்கீதா மேடம்”– என்றான் ஷங்கர்..
“sorry to disturb you”– என்றாள் சங்கீதா தயக்கத்துடன்.
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை மேடம், சொல்லுங்க....”– என்றான் ஷங்கர்..
“ என் கிட்ட ஒரு சிறிய மரத்துண்டு இருக்கு, அதுல இருக்குற chemical composition என்னனு எனக்கு தெரியலை, நீங்க கொஞ்சம் ஹெல்ப் பண்ணனும்...- என்று requesting tone ல் கேட்டாள் சங்கீதா..
“sure கண்டிப்பா மேடம்...நாளைக்கு ரம்யா கிட்ட அந்த piece குடுத்து அனுப்புங்க, அதுக்கு அடுத்த நாளே சொல்லிடுறேன்....”என்றான் மிகுந்த மரியாதையுடன்....
“சரிங்க thanks, really sorry உங்க தூக்கத்தை கெடுத்துட்டேன்”– என்று சங்கீதா மரியாதை நிமித்தமாக மீண்டும் சொல்ல
“இல்ல இல்ல பரவாயில்லை, இன்னிக்கி நிறைய வேலை இருந்துச்சி office ல அதான் வீட்டுக்கு வந்த உடனேயே நேரா படுக்க போயிட்டேன்....” என்று ஷங்கர் கூற, உண்மை என்னவென்று சங்கீதாவுக்கு தெரிந்ததால் ஒரு நிமிஷம் அடக்க முடியாத சிரிப்பை வாயை ப்பொத்திகொண்டு சிரிக்காமல்....” ரம்யாவிடம் phone குடுங்க, ரொம்ப thanks” என்று சொல்லி ரம்யாவிடம் பேச ஆரம்பித்தாள் சங்கீதா....
“ஏய்ய் உன் புருஷன் நல்லாவே சமாளிச்சாருடி”– என்று சிரித்தாள்...
“நானும் கேட்டேன்.... சொதப்பிடாரே மனுஷன்... ச்சிசி.... போங்க மேடம்.... எனக்கு வெட்கம் வெட்கமா வருது....”–குழந்தையாக சிணுங்கினாள் ரம்யா
“ஹேய் its okay dear”– என்றாள் சங்கீதா அன்புடன்..
“செப்பா... என்னதான் பண்ணாலும் இந்த ஜாக்கெட் ரொம்ப tight டி..- சொல்லிக்கொண்டே டவலுக்குள் கை வைத்து ரவிக்கையின் அடிப்பகுதியின் கொக்கியை அவிழ்த்தாள் சங்கீதா....மடியில் படுத்து இருக்கும் rohit அதை கீழிருந்து மேல்பக்கமாக பார்த்தான், டவலுக்குள் இருக்கும் மிதமான வெளிச்சத்தில், அவளுடைய முலைகளின் கீழ் பகுதியை ப் பார்த்தான்... “ஒரு நிமிஷம் இருடி வந்துடுறேன்” என்று சொல்லி தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் (தூங்குவது போல்) இருக்கும் ரோஹித்தின் தலையை தூக்கி பக்கத்தில் வைத்துவிட்டு பெட்ரூமுக்கு சென்று லேசாக கதவை பாதியாக சாத்தினாள், ரோஹித் மெதுவாக கதவின் பின்புறம் நின்று அவள் என்ன செய்கிறாள் என்று மிகுந்த எதிர்பார்ப்புடன் படபடக்கும் நெஞ்சுடன் பெட்ரூம் உள்ளே இருக்கும் கண்ணாடியில் அவளது பின்பத்தை ப் பார்த்தான்.... அப்போது “சங்கீதா தன் டவலை நெஞ்சின் மீதிருந்து எடுத்து விட்டு, மொத்தமாக எல்லா hook ம் ரவிக்கையில் இருந்து அகற்றி விட்டு இரு கைகளாலும் ரவிக்கையை மொத்தமாக கீழிருந்து மேலே தூக்கி கழட்டி தரையின் ஓரத்தில் துவைக்கும் துணிகளுடன் சேர்த்து போட்டு விட்டு, கண்ணாடியில் ரவிக்கையின் அழுத்தத்தால் அவளது மார்புக்கு க் கீழ் சற்று நமுச்சல் எடுத்தது, அதற்க்கு லேசாக பிராவை தூக்கி இரு முலைகளுக்கும் கீழ் தனது விரல்களால் சொறிந்து பிராவை மீண்டும் சரியாக போட்டுக்கொண்டு அந்த டவலை பிரா மீது போர்த்திக்கொண்டு hall க்கு வருவதற்கு திரும்புகையில் ரோஹித் அழகாக சிறிய பூனைக்குட்டி போல ஓடிப்போய் மீண்டும் sofa மீது படுத்துக்கொண்டான்....
sofa மீது அவனது தலையை மீண்டும் எடுத்து தன் மடியினில் பழைய positionல் வைத்துக்கொண்டு மீண்டும் phoneல் wait பண்ணும் ரம்யாவிடம் பேசத்தொடங்கினாள்....
“என்னமோ தெரியலடி ரொம்ப tight அ இருக்கவே ஜாக்கெட் அவுத்துட்டு வந்து உட்கார்ந்துட்டேன்....sorry to hold you in line, நீ வேற tired ஆக இருப்பே..”– என்று பெருமூச்சு விட்டு கிண்டலாக கூறினாள் சங்கீதா....
“போதும் போதும்.... ரொம்ப ஒட்டாதீங்க.... இதுக்குத்தான் எப்போவும் வசதியா டீ.நகர் போயி taylor கிட்ட சரியான அளவுக்கு தைக்க குடுத்து ஜாக்கெட் போடுங்க னு சொல்லுறேன், ஆனா நீங்கதான் என் பேச்சை கேட்கவே மாட்டேன்கிறீங்க.... நீங்க பாட்டுக்கு போயி readymade துணிகளை naihaa ல வாங்கினா இப்படிதான் இருக்கும்.... அடுத்த தடவ நான் சொல்லுற taylor கிட்ட வாங்க, சரியா?....”– உரிமையான அன்புடன் கூறினாள் ரம்யா.. அதற்க்கு “கண்டிப்பா ரம்யா மேடம்..”என்று சிரித்துக்கொண்டே கூறினாள் சங்கீதா.....
பிறகு phone cut செய்துவிட்டு ரோஹித்தின் தலையை அன்புடன் மெதுவாக கோதிவிட்டு அவன் தோளைத் தட்டிக்கொண்டிருந்தாள் சங்கீதா....அப்போது வீட்டினுள் நுழைந்த கணவன் “சாப்பிட எதாவது இருக்கா? இல்லை வெளியே போகனுமா நான்?” என்று நாம்தான் எல்லாம் என்ற அகந்தை கலந்த அதட்டலுடன் கேட்க, “உள்ள போயி பாருங்க, இருந்தாள் சாப்பிடுங்க, இல்லேன்னா வெளிய போயி சாப்பிட்டு வாங்க....” என்று அவள் கூலாக பதில் சொல்ல அப்போது எதேச்சையாக TVயில் கார்ட்டூன் சேனலில் ஒரு mickey mouse “ஹாஹ் ஹாஹ் ஹாஹ்....” என்று சிரித்து கை தட்டியது....
அது அவனுக்கு எரிச்சலை ஏற்படுத்தியது, “திமிருபுடிச்ச கழுதை என்று அவன் கூற அதற்க்கு சற்றும் reaction காமிக்காமல் கழுதையின் புருஷன் என்னவா இருப்பான்?” என்று கூற அக்கா ஸ்நேஹா விடம் களங்கம் இல்லாமல் விளையாடும் ரஞ்சித் ஏதோ காரணத்துக்கு “ஹிஹி” என்று ஜொள்ளு விழ சிரித்தான்....
இதைப்பார்த்து “ச்சே....” என்று கூறியவாறு கையில் இருக்கும் பையை ஹாலில் ஒரு மூலையில் விசிறி அடித்து விட்டு, செய்து வைத்த சாப்பாட்டை சொரணைக் குறைவுடன் சாப்பிட்டு விட்டு போயி படுக்கையில் படுத்தான் குமார்....
“ஆண்டி, இது என்னது?” என்று சங்கீதாவின் தொப்புளின் உள் பாவாடையின் நூல்கள் தூசியுடன் கலந்து சிறிய உருண்டையாக இருக்க.... அதை தனது சுண்டு விரலால் தொட்டவாறு கேட்டான் ரோஹித்..
“ஆங்ங் ... ஒன்னும் இல்ல நீங்க பேசுங்க....its interesting.. – என்று புன்னகைத்தாள்....
உங்களுக்கு நான் ஒரு புத்தகம் suggest பண்ணுறேன்....”The Seventh Secret” by Irving wallace... அதை ப் படிச்சி பாருங்க... அதில் ஒரு பெண் கதாபாத்திரம் “எமிலி” hitler ன் மரணத்துக்கு பின்னாடி இருக்குற உண்மைய கண்டுபிடிக்க போராடுவா, அனால் கடைசியில் அவள் உயிரக்குடுத்து கண்டுபிடிச்ச உண்மைய எப்படி இந்த உலகத்துக்கு சொல்ல முடியாம போகும் என்பதை ரொம்ப அழுத்தமா எழுதி இருப்பார் அந்த எழுத்தாளர்....
Raghav பேச பேச அவனின் பேச்சும், சிந்தனையும் அவளை வெகுவாக ஈர்த்தது.... அவன் மீது அவளுக்கு இருக்கும் மரியாதை ஒரு புறம் ஏறுகையில், அவனது வசீகரமான பேச்சு அவளை கவர்ந்தது....
“உங்க கூட பேசிக்குட்டே இருந்தா நிறைய கத்துக்கலாம் னு ஒரு முறை நான் bank ல சொன்னேன்.... அது நிஜம் னு ஒரு ஒரு தடவையும் நாம பேசும்போது நீங்க நிரூபிக்கிறீங்க....”– என்று அவள் சொல்லுகையில் பக்கத்தில் உள்ள ஜன்னலில் இருந்து வரும் இதமான ஜன்னல் காற்றில், eye-tex மை வைத்த அகலமான அந்த வில் போன்ற புருவத்தின் மீது ஒன்றிரண்டு முடிகள் விழ அதை silky maroon colour nail polish வைத்த அவளுடைய அழகிய விரல்களால் தலையின் ஓரம் மெதுவாக இழுத்து விட்டு அதன் நுனியை சுருட்டிக்கொண்டடே சிரித்தவாறே கூறினாள் சங்கீதா.... அந்த சிரிப்பும் முகமும் ராகவை மிகவும் ஈர்த்தது.... அவனுடைய வாழ்வினில் அவன் சக வயது பெண்களுடன் கூட இப்படி தனிமையில் அமர்ந்து freeஆக பேசியதில்லை.
“நான் அவளோ பெரிய ஆளெல்லாம் ஒன்னும் இல்லீங்க உண்மைய சொல்லனும்னா உங்க கூடத்தான் இவளோ casual அ நான் பேசுறேன், அதுவும் நிறைய நாட்களுக்கு பிறகு நண்பர்கள் உடன் வரும் இந்த இடத்துக்கு இப்போ உங்க கூட வந்து இருக்கேன்.... எனக்கே கொஞ்சம் ஆச்சர்யமாதான் இருக்கு....” என்று கூறி மேஜையின் மீது உள்ள பூங்கொத்தைப் பார்த்து பேசினான்..
ராகவ் பேசிய பிறகு coffee வர சங்கீதா ரமேஷின் நியாபகத்தில் ரகாவின் முகத்தையே ஒரு நிமிடம் உற்று பார்க்க, ராகவ் நிமிரும்போது மேஜையின் மீது பார்வையை திருப்பினாள் சங்கீதா... ராகவின் கண்கள் சங்கீதாவின் தைரியமான போக்கை எண்ணிக்கொண்டு தான் கண்ட பெண்களில் அவனின் மனதை சற்று லேசாக கவர்ந்த அவள் முகத்தை ராகவ் கூர்ந்து கவனித்தான், அப்போது சங்கீதா நிமிர்கையில் அவனது கண்களும் அவளைப்போலவே மேஜையின் மீது பாய்ந்தன.... ஒருவருக்கு ஒருவர் மெளனமாக இப்படி ப் பார்த்துக்கொள்கையில், coffee cup முக்கால்வாசி முடிந்து விடும் சமயத்தில் இருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் தங்கள் கண்களால் பார்ப்பதை பார்த்து விட்டனர்... மெலிதான வெட்கத்தில் இருவரும் திசைக்கு ஒரு புறம் திரும்பி லேசாக சிரித்துக்கொண்டே மெதுவாக தலையை சாய்த்துக்கொண்டார்கள்.....
பில் குடுக்க வந்த நபரிடம் “tissue please” என்று சங்கீதா கேட்க்கையில் எதேச்சையாக ராகவும் “tissue please” என்று அதே வார்த்தையை சொல்ல இருவரும் மீண்டும் ஒருவருக்கு ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டனர்.... – இந்த முறை கொஞ்சம் சத்தமாகவே சிரித்தனர் இருவரும்....
cafe coffee day வில் இருந்து கிளம்பிய பிறகு, இருவரும் மீண்டும் நடந்து செல்கையில், சங்கீதா உண்மையில் சற்றுமுன் ராகவிடம் பேசுகையில் அவளது 20 ஆண்டு காலத்தை பின் நோக்கி சில நிமிடங்கள் வாழ்ந்தாள் என்பதுதான் உண்மை.... மற்றபடி நிஜத்தில் தன்னை விட 15 குறைவான ஒரு வாலிபனுடன் பேசுகிறோம் என்ற எண்ணம் அவளுக்கு அப்போது தோன்றவில்லை.... அந்த விதத்தில் கால வெள்ளம அவளது மனதை அடித்து ச் சென்றது.... ரகாவிடம் மெதுவாக மீண்டும் பேச்சை ஆரம்பித்தாள்....
நீங்க கல்யாணம் செஞ்சிக்கலையா Raghav? i mean, i know you are just 23 but.... என்று சங்கீதா லேசாக இழுக்கையில்....
கண்டிப்பா பண்ணிப்பேன், ஆனா நம்ம சமுதாயம் சொல்லுற கண்டிஷன படி எல்லாம் என்னால் செஞ்சிக்க முடியாது....
என் மனசு உண்மையில் ஒரு பெண்ணுக்கு எங்கணும், அவள் இல்லாமல் வாழ்க்கையே இல்லைன்னு தொணனும் ஒரு ஒரு நிமிஷமும் அவளோடு இனைந்து காதலை அனுபவிச்சி வாழனும், அணு அணுவா அவள் அழகை ரசிக்கணும்.... அப்படி நான் ரசிக்க அதை பார்த்து அவள் வெட்கப்பட அதையும் பார்த்து ரசிக்கணும், அவளை மனைவி ஆக்கின பிறகும் காதல் குறையாமல் அவள் கூடவே இருக்கணும்... இப்படி எல்லாம் செய்யலேன்னா என்ன வாழ்க்கை மேடம்....? என்று அவன் தலையை ஆட்டி ஆட்டி கைகளை pant pocket உள் வைத்து பேசிக்கொண்டே வந்தான்...
“இது ஏதோ டும் டும் டும் படத்துல மாதவன் சொல்லுற வசனம் மாதிரி தெரியுதே....”– என்று சொல்லி சிரித்தாள் சங்கீதா...என்னதான் அவள் கிண்டலாக சொன்னாலும் அவள் மனதில் ரகாவின் எண்ணங்கள் அவளுடைய எண்ணங்களோட ஒட்டி போவதை கவணிக்க தவறவில்லை.... அதே சமயம் மனதளவில் அவனுக்கு வரும் பெண் குடுத்து வைத்தவள் என்று எண்ணி, “that girl would be a lucky being” என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள் சங்கீதா..
ஒரு நிமிடம் நடக்கையில் நல்ல நிழல் தரும் மரத்தினருகே நின்று “மேடம் கல்யாணம் னா என்ன ....ஒரு definition குடுங்க....” என்று அவன் கேட்க்கையில்...
“ஹ்ம்ம்..... முயற்சி பண்ணுறேன், அது ஒரு சடங்கு.... சம்ப்ரதாயம்.... அதுக்கு மேல என்னால விளக்கம் தர தெரியல.... ஆனா ஒன்னு, பெண்ணுக்கு இன்னொரு புது வாழ்கையை பெத்தவங்க இல்லாமல் எவனோ ஒரு புது மனுஷன் தருகிறான் னு சொல்லுறது எல்லாம் என்னால ஒதுக்க முடியல.... குழந்தைய குடுக்க முடியுமே தவிர சந்தோஷத்தையும், நிம்மதியையும் பெண்களான நாங்கதான் தேடிக்கனும்....” என்று புருவத்தை உயர்த்தி தனக்கு தெரிந்த அர்த்தத்தை கூறினாள் சங்கீதா...
“ஹாஹ்ஹா....” மெதுவாக சிரித்துக்கொண்டே “நான் சொல்லவா?....” என்றான் ராகவ்....
“ஹ்ம்ம்.... சொல்லுங்க கேட்கலாம்....”–“ஆர்வம் இருப்பினும் அதை முகத்தில் காமிக்காமல் அடக்கமாக கேட்டாள் சங்கீதா”
You marry someone, not just to live with them
its because you cannot live in this world without them..
இதை க் கேட்ட பிறகு, ஒரு நிமிடம் ஒன்றும் பேசாமல் அமைதியாய் நின்றால் சங்கீதா..
woww..... simple but powerful explanation, seriously very impressive Raghav, இது வரைக்கும் வாழ்க்கைல காதல் செய்யதவங்க கூட marriage பத்தி நீங்க சொன்ன explanation கேட்டா காதல் செய்ய ஆரம்பிச்சிடுவாங்க....” என்று அவன் கண்களை கூர்ந்து பார்த்து மென்மையாக சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள் சங்கீதா..
பேசிக்கொண்டே இருவரும் நடக்கையில், “இன்றைக்கு நாம கணக்கு வழக்கெல்லாம் பார்க்க வேண்டாம்.... lets relax for this day, கூடவே உங்க கூட பேசினது எனக்கு ரொம்ப இதமா இருந்துச்சி மேடம்” என்று ராகவ் கூறுகையில்...
“Not just for you, for me too Raghav....” என்று புன்னகைதுக்கொண்டு அவளை வீட்டில் இறக்கி விடும் கார் IOFI வாசலில் நிற்க அதை நோக்கி நடந்தார்கள் இருவரும்....
கார் கிளம்பும் வேலையில், ஜன்னல் கண்ணாடியை இறக்கி, அதன் வழியாக ராகவை பார்த்து வருகிறேன் என்று சொல்லுகையில் “அந்த மரத்துண்டை மறந்துடாதீங்க” என்று சொல்ல “I will start my analysis today Raghav” என்று சொன்னாள்..., அருகில் இரண்டு மூன்று staff களுடன் நின்றுகொண்டிருந்த சஞ்சனா சங்கீதா வை ப் பார்த்து நன்கு சிரித்துக்கொண்டே ஏதோ கூறினாள் .... என்னவென்று சங்கீதாவுக்கு புரியவில்லை, இருப்பினும் வருகிறேன் என்று கை அசைத்து கூற சஞ்சனாவும் பலமாக குதித்து கை அசைத்து “bye madam” என்று உரக்க கத்தி சொன்னாள்....
கார் சங்கீதாவின் வீட்டை வந்தடைய, குழந்தைகளின் school van வருவதற்கு இன்னும் சில நேரம் ஆகும் போல தெரிந்தது... வாசலில் நின்றுகொண்டிருன்தவள், சற்று நேரம் நிர்மலா அக்காவின் வீட்டில் உட்காறலாம் என்று யோசித்து, அங்கே சென்று அவர்களின் வீட்டு calling bell அழுத்தினாள் சங்கீதா..
கதவை த் திறந்த rohit, கையில் ஒரு plastic bat ம் ball ம் வைத்துக்கொண்டிருந்தான், சங்கீதாவை ப் பார்த்தவுடன் உள்ளே ஓட முயற்சி செய்தவனை அலேக்காக தூக்கி இடுப்பில் வைத்துக்கொண்டாள் சங்கீதா....
“ஏய்ய் வாலு தனியா cricket விளையாடுறியா?... நீதான் சச்சின் டெண்டுல்கரா..ஹா சொல்லு நீதான் டெண்டுல்கரா.... ஆண்டி, கேட்க்குறேன் இல்ல சொல்ல மாட்டியா செல்லம்?...” என்று அவன் மூக்கினை தான் மூக்கின் நுனி மீது இரு புறமும் உரசியவாறு கொஞ்சி முத்த மழை பொழிந்து கேட்டாள் சங்கீதா....
சங்கீதா கொஞ்சிக்கொண்டிருக்கும் சத்தம் கேட்டு ரூமிலிருந்து தூக்கம் களைந்து எழுந்து வந்து hall ல் அமர்ந்தாள் நிர்மலா....
“வாமா சங்கீதா.... கொஞ்சம் இரு டீ போடுறேன் உனக்கு” என்று சொல்லி சமையல் அறைக்கு சென்றாள் நிர்மலா, இடுப்பில் இருந்து rohit ஐ இறக்கி விடாமல் அப்படியே வைத்துக்கொண்டு அவளும் நிர்மலாவுக்கு உதவ சங்கீதாவும் சமையல் அறைக்கு சென்றாள்.... ரோஹித்துக்கு சங்கீதாவின் மார்புகள் அவன் மீது அழுந்துவதை தவிர்க்க முடியவில்லை, இருப்பினும் அதை மிகவும் ரசித்தான், அவனுடைய உடல் அவனுக்கே காரணம் புரியாமல் சூடானது..
நிர்மலா டீ போடுகையில், ஒரு நிமிஷம் rohit ஐ தரையில் நிக்க வைத்து விட்டு, “என்னவோ தெரியல அக்கா காலைல இருந்து கீழ் பக்கம் ரொம்ப tight அ இருக்கு....” என்று சொல்லி திரும்பவும் முந்தானைக்குள் கைவிட்டாள் சங்கீதா....
“ஏண்டி? பிரா சைஸ் எல்லாம் கடையில கரெக்டா பார்த்துதானே வாங்குற? அப்புறம் என்ன?” என்று நிர்மலா கரிசனமாக கேட்கயில் சங்கீதாவின் தாலி அவளுடைய ரவிக்கையின் உள் இருப்பதை கவணித்து.... “கொஞ்சம் இரு...எவளோ சொன்னாலும் தாலிய தூக்கி உள்ள சொருகிக்க வேண்டியது கொஞ்சம் ஜாக்கெட் வெளியே தொங்க விடலாம் இல்ல, எவளோ நேரமா உள்ளேயே குத்திக்குட்டு இருக்கும்? இப்போ யாரு பரிச்சிக்குட்டு ஒடப்போறாங்க” என்று சொல்லி சங்கீதாவின் கையில் டீ டம்ளர் குடுத்து, “கொஞ்சம் டீ யை ப் பிடி, நானே சரி பண்ணுறேன் உனக்கு” என்று சொல்லி நிர்மலா சங்கீதாவின் முந்தானையை லேசாக மேலே தூக்கி முலைகளின் இடுக்கில் சொருகி, அவள் ரவிக்கையின் அடிப்புறம் கண்களுக்கு தெரியும் வண்ணம் அட்ஜஸ்ட் செய்து விட்டு, இப்பொழுது சங்கீதாவின் இரு பெரும் முலைகளுக்கு க் கீழ் நடுப்பகுதியில் அடியிலிருந்து நிர்மலா தான் இரு விரல்களை அழுத்தமான ஜாக்கெட் உள் விட்டு அவளது தாலியின் நுனிபகுதியை பிடித்து லேசாக கீழே இறக்குகையில், தாலியின் முத்து ஒன்று அவளின் கொழுத்த முலையின் உட்புற சதையில் உரசி லேசான வலி குடுக்கையில், “ouchhhh...அக்கா...மெதுவா, நீங்க இழுக்கும் போது உள்ள கீருதுக்கா” என்று சொல்ல “ஹ்ம்ம் முடிஞ்சிது இப்போ அவளோ வலிக்காது இனிமேல” என்று சொல்லி அவளின் முந்தானையை மீண்டும் எடுத்து பழையபடி போட்டு விட்டாள் நிர்மலா.... “அக்கா ராத்திரி நேரத்துல கட்டில்ல திரும்பி படுக்கும்போது ரொம்ப அழுந்துது அக்கா, அப்போ வலிக்குது....” அதற்க்கு நிர்மலா சிரித்துக்கொண்டே “இவளோ பெருசா இருந்தா அமுங்கதான் செய்யும் டி, அப்புறம் எப்படி வலிக்காம இருக்கும்? நீட்டு வாக்குல படுத்துக்கோ குப்புற படுக்காதடி....” என்று நிர்மலா அன்புடன் அறிவுரை குடுக்க, இவை அனைத்தையும் கீழே நின்றபடி பார்த்து க் கொண்டிருந்தான் rohit, மனதில் சலனம் அதிகரித்தது அவனுக்கு, மீண்டும் அவனுடைய அறைக்கு சென்று ஒழித்து வைத்த சங்கீதாவின் ஜட்டியை எடுத்து குப்புற படுத்து தான் முகத்தினில் வைத்து தடவிக்கொண்டிருந்தான்.. கீழே இருந்து நிர்மலா, சங்கீதா இருவரும் ஏதோ பேசிக்கொண்டு படி ஏறி அவன் மாடிக்கு மேலே வருவது தெரிந்து உடனே சங்கீதாவின் ஜட்டியை அவனது cupboard டினுள் அவசரமாக விசிறி அடித்து சாத்தினான், பதட்டத்தில் அவனுக்கு முகம் சற்று வியர்த்து இருந்தது.... உள்ளே நுழைந்த நிர்மலாவும் சங்கீதாவும் ரோஹித் அருகே சகஜமாக வீட்டு கதைகளை பேசிக்கொண்டே வந்தார்கள்....”அவர் வர லேட் ஆகும் அக்கா....அப்படியே வந்தாலும் ஒன்னும் பேசிக்க மாட்டோம், எனக்கும் ஒன்னும் பேச இஷ்டம் இல்லை, அப்படியே குழந்தைங்க விளையாட, அதுன்களோட சேர்ந்து TV பார்த்துட்டு, அப்படியே முடிஞ்சா கொஞ்சம் books ஏதாவது படிச்சிட்டு படுக்க போய்டுவேன்....” என்று பேசிக்கொண்டே அவனை நெருங்க “ஏய்ய் செல்லகுட்டி ஏன்டா இங்கே வந்துட்ட, கீழே உன் கூட ஆண்டி விளையாட தேடிட்டு இருந்தேன் தெரியுமா.... சரி வா நாம நம்ம வீட்டுக்கு போகலாம், அங்கே ரஞ்சித் ஸ்நேஹா கூட விளையாடலாம்” என்று சொல்லி “பசங்க van வந்துடுச்சி அக்கா நான் rohit கூட்டிட்டு கிளம்புறேன், அப்புறம் ராத்திரி சாப்பிட வெச்சிட்டு அனுப்பி வெக்குறேன்,” என்று அவள் சொல்ல “ஏன்மா இப்படி ஒரு ஒரு நாளும் சிரமம் எடுத்துக்குற” என்று நிர்மலா சொல்ல “ஏன் அக்கா எப்போவும் இப்படியே பேசுறீங்க, இவன் எனக்கும் குழந்தைதான்....இல்லடா கண்ணா....” என்று சொல்லி அவனது மூக்கினால் லேசாக சங்கீதா கிள்ள, ரோஹித் தனது பிஞ்சு முகத்தை அவளின் தோள்களில் சாய்த்துக்கொண்டான், “இங்கே வந்தா மட்டும் ஓடி ஓடி ஒளிஞ்சிக்குறான், ஆனா அதுவே அங்கே இருந்தாள், சங்கீதா ஆண்டி, சங்கீதா ஆண்டி னு சுத்தி சுத்தி வந்து ஒட்டிகுவான் செல்லம்....” என்று கொஞ்சியபடியே “வரேன்கா” என்று நிர்மலாவிடம் சொல்லிவிட்டு அவள் வீட்டுக்கு சென்றாள் சங்கீதா இடுப்பில் ரோஹித்தை வைத்துக்கொண்டு....
அம்மா...என்று அவள் கண்மணிகள் ஓடி வந்து முத்தம் குடுக்க, இவளும் அதுங்களுக்கு மாறி மாறி முத்த மழை குடுக்க.... இரு குழந்தைகளும் ரோஹித் கையை பிடித்து ரூமுக்கு சென்று அங்குள்ள சொப்பு சாமான்களை எடுத்து வந்து hall ல் வைத்து விளையாட, சமையல் ரூமில் பம்பரமாக வேலை செய்ய ஆரம்பித்தாள் சங்கீதா....
சமையலறையில் ventilation fan செரியாக ஓடாததால் காற்று சரிவர பத்தவில்லை, சமைத்து முடித்த பிறகு முழுவதும் வியர்த்து இருந்தது சங்கீதாவுக்கு, பெட்ரூமுக்கு சென்று புடவையை அவிழ்த்து, இறுக்கமான பாவாடை நாடாவை லேசாக தளர்த்தி வீட்டில்தானே இருக்கிறோம் என்று சொல்லி கொஞ்சம் தொப்புளுக்கு கீழ் இறக்கி விட்டுக்கொண்டாள்....”செப்பாடா”என்று பெருமூச்சு விட்டபடி அவளது டர்கி டவலை நெஞ்சின் மீது போர்த்திக்கொண்டு hall ல் வந்து fan காற்றின் கீழ் ஆயாசமாக அமர்ந்தாள்.... முட்டியில் லேசாக நமுச்சல் எடுக்க பாவாடையை அமர்ந்த படியே முட்டி வரை லேசாக தூக்கி சொறிந்து கொண்டிருக்கும்போது ரோஹித் அவளது வாழைத்தண்டு போன்ற முழங்காலை தரையிலிருந்து பார்த்தான், கூடவே இடுப்பின் அருகே அவளுடைய தொப்புள் அவன் கண்களுக்கு விருந்தானது....
“என்னடா கண்ணா... வா ஆண்டி கிட்ட” என்று அவள் ரோஹித்தை தான் மடியில் படுக்க வைத்துக்கொண்டாள், TV serial பார்க்க ஆரம்பிக்கையில், அவளுக்கு அந்த மரத்துண்டு நியாபகம் வந்தது....ரோஹித்தை துக்கிக்கொண்டு sofa அருகே சென்று landline phone எடுத்து மடியில் வைத்தாள்.... அப்போது ரோஹித்தின் முகம் சங்கீதாவின் இடுப்பருகே தொப்புளின் முன் இருந்தது. அவள் மூச்சு விட்டுக்கொண்டிருக்கையில் ரோஹித்தின் மூக்கின் நுனியை அவளது தொப்புள் முன்னுக்கு வந்து தொட்டுவிட்டு பின்பு மீண்டும் பின்னுக்கு சென்றது.... அவள் ஒரு புறம் மூச்சு விட, இது மறுபுறம் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டிருந்தது..... அமைதியாக சத்தமின்றி ஒரு சிறிய கள்வன் அவளது மடியிலேயே படுத்து அவள் தொப்புளை ரசித்துகொண்டிருந்தான்....
ஹேய் ரம்யா...நான்தான் சங்கீதா பேசுறேன்....
ஹாய் மேடம் நாளைக்கு bank வந்துடுவீங்க இல்ல, இல்லை இன்னும் IOFI லதான் duty யா? நீங்க இல்லாம போர் அடிக்குது மேடம்... manager இல்லைன்னு சிலருக்கு கொஞ்சம் துளிர் விட்டுடுச்சி”– ரொம்ப கரிசனமாகவும், கூடவே excite ஆகியும் கேட்டாள் ரம்யா..
ஆமம்டி நாளைக்கு ஆபீஸ் வந்துடுவேன்.... நாளைக்கு வந்து எல்லோருடைய bend ஐயும் நிமித்துறேன்.... சரி இப்போ ஒரு முக்கியமான விஷயமா பேசணும் டி...” என்றாள் சங்கீதா....
என்ன விஷயம் சொல்லுங்க? – லேசான படபடப்புடன் கேட்டாள் ரம்யா..
“இல்லடி உன் கணவர் ஷங்கர் கிட்ட பேசணும், laboratory சம்மந்தமானது....”
“ஒஹ், அவரா ...ஹாஹ்ஹா....”– வெட்கத்தில் லேசாக சிரித்தாள் ரம்யா..
“என்னடி சிரிக்கிற, கூப்பிடு நான் பேசணும்...”– தாமதிக்க முடியாமல் கேட்டாள் சங்கீதா....
“இல்ல மேடம்.... (சிறிது மௌனத்துக்கு பிறகு தொடர்ந்தாள் ரம்யா..) உங்க கிட்ட சொல்லுறதுல ஒன்னும் குத்தம் இல்ல, last ஒரு வாரமா பட்டினி போட்டுட்டேன், அதனால அவர் இப்பதான் என் கூட கட்டில்ல செமையா பூந்து விளையாடிட்டு கலைச்சி போய் தூங்குறார்...அதான்.. – என்று லேசாக ரம்யா வெட்கத்துடன் வழிய...
“ஹ்ம்ம்....”– என்று ஒரு நிமிடம் என்ன சொல்வதென்றே தெரியாமல் லேசாக முழுங்கிய குரலில் பேசினாள் சங்கீதா...ஒரு நிமிடம் அவளுக்கு ஏன் கூப்பிட்டோம் என்று embarassed ஆக இருந்தது....
சிறிது நேரம் இருபுறமும் மௌனம் காத்தபின் ரம்யா தொடர்ந்தாள்..”but இருங்க மேடம், முக்கியம் னா எழுப்புறேன்....”என்று சொல்லி அவளது கணவனை எழுப்பி phone குடுத்தாள் ரம்யா....
“சொல்லுங்க சங்கீதா மேடம்”– என்றான் ஷங்கர்..
“sorry to disturb you”– என்றாள் சங்கீதா தயக்கத்துடன்.
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை மேடம், சொல்லுங்க....”– என்றான் ஷங்கர்..
“ என் கிட்ட ஒரு சிறிய மரத்துண்டு இருக்கு, அதுல இருக்குற chemical composition என்னனு எனக்கு தெரியலை, நீங்க கொஞ்சம் ஹெல்ப் பண்ணனும்...- என்று requesting tone ல் கேட்டாள் சங்கீதா..
“sure கண்டிப்பா மேடம்...நாளைக்கு ரம்யா கிட்ட அந்த piece குடுத்து அனுப்புங்க, அதுக்கு அடுத்த நாளே சொல்லிடுறேன்....”என்றான் மிகுந்த மரியாதையுடன்....
“சரிங்க thanks, really sorry உங்க தூக்கத்தை கெடுத்துட்டேன்”– என்று சங்கீதா மரியாதை நிமித்தமாக மீண்டும் சொல்ல
“இல்ல இல்ல பரவாயில்லை, இன்னிக்கி நிறைய வேலை இருந்துச்சி office ல அதான் வீட்டுக்கு வந்த உடனேயே நேரா படுக்க போயிட்டேன்....” என்று ஷங்கர் கூற, உண்மை என்னவென்று சங்கீதாவுக்கு தெரிந்ததால் ஒரு நிமிஷம் அடக்க முடியாத சிரிப்பை வாயை ப்பொத்திகொண்டு சிரிக்காமல்....” ரம்யாவிடம் phone குடுங்க, ரொம்ப thanks” என்று சொல்லி ரம்யாவிடம் பேச ஆரம்பித்தாள் சங்கீதா....
“ஏய்ய் உன் புருஷன் நல்லாவே சமாளிச்சாருடி”– என்று சிரித்தாள்...
“நானும் கேட்டேன்.... சொதப்பிடாரே மனுஷன்... ச்சிசி.... போங்க மேடம்.... எனக்கு வெட்கம் வெட்கமா வருது....”–குழந்தையாக சிணுங்கினாள் ரம்யா
“ஹேய் its okay dear”– என்றாள் சங்கீதா அன்புடன்..
“செப்பா... என்னதான் பண்ணாலும் இந்த ஜாக்கெட் ரொம்ப tight டி..- சொல்லிக்கொண்டே டவலுக்குள் கை வைத்து ரவிக்கையின் அடிப்பகுதியின் கொக்கியை அவிழ்த்தாள் சங்கீதா....மடியில் படுத்து இருக்கும் rohit அதை கீழிருந்து மேல்பக்கமாக பார்த்தான், டவலுக்குள் இருக்கும் மிதமான வெளிச்சத்தில், அவளுடைய முலைகளின் கீழ் பகுதியை ப் பார்த்தான்... “ஒரு நிமிஷம் இருடி வந்துடுறேன்” என்று சொல்லி தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் (தூங்குவது போல்) இருக்கும் ரோஹித்தின் தலையை தூக்கி பக்கத்தில் வைத்துவிட்டு பெட்ரூமுக்கு சென்று லேசாக கதவை பாதியாக சாத்தினாள், ரோஹித் மெதுவாக கதவின் பின்புறம் நின்று அவள் என்ன செய்கிறாள் என்று மிகுந்த எதிர்பார்ப்புடன் படபடக்கும் நெஞ்சுடன் பெட்ரூம் உள்ளே இருக்கும் கண்ணாடியில் அவளது பின்பத்தை ப் பார்த்தான்.... அப்போது “சங்கீதா தன் டவலை நெஞ்சின் மீதிருந்து எடுத்து விட்டு, மொத்தமாக எல்லா hook ம் ரவிக்கையில் இருந்து அகற்றி விட்டு இரு கைகளாலும் ரவிக்கையை மொத்தமாக கீழிருந்து மேலே தூக்கி கழட்டி தரையின் ஓரத்தில் துவைக்கும் துணிகளுடன் சேர்த்து போட்டு விட்டு, கண்ணாடியில் ரவிக்கையின் அழுத்தத்தால் அவளது மார்புக்கு க் கீழ் சற்று நமுச்சல் எடுத்தது, அதற்க்கு லேசாக பிராவை தூக்கி இரு முலைகளுக்கும் கீழ் தனது விரல்களால் சொறிந்து பிராவை மீண்டும் சரியாக போட்டுக்கொண்டு அந்த டவலை பிரா மீது போர்த்திக்கொண்டு hall க்கு வருவதற்கு திரும்புகையில் ரோஹித் அழகாக சிறிய பூனைக்குட்டி போல ஓடிப்போய் மீண்டும் sofa மீது படுத்துக்கொண்டான்....
sofa மீது அவனது தலையை மீண்டும் எடுத்து தன் மடியினில் பழைய positionல் வைத்துக்கொண்டு மீண்டும் phoneல் wait பண்ணும் ரம்யாவிடம் பேசத்தொடங்கினாள்....
“என்னமோ தெரியலடி ரொம்ப tight அ இருக்கவே ஜாக்கெட் அவுத்துட்டு வந்து உட்கார்ந்துட்டேன்....sorry to hold you in line, நீ வேற tired ஆக இருப்பே..”– என்று பெருமூச்சு விட்டு கிண்டலாக கூறினாள் சங்கீதா....
“போதும் போதும்.... ரொம்ப ஒட்டாதீங்க.... இதுக்குத்தான் எப்போவும் வசதியா டீ.நகர் போயி taylor கிட்ட சரியான அளவுக்கு தைக்க குடுத்து ஜாக்கெட் போடுங்க னு சொல்லுறேன், ஆனா நீங்கதான் என் பேச்சை கேட்கவே மாட்டேன்கிறீங்க.... நீங்க பாட்டுக்கு போயி readymade துணிகளை naihaa ல வாங்கினா இப்படிதான் இருக்கும்.... அடுத்த தடவ நான் சொல்லுற taylor கிட்ட வாங்க, சரியா?....”– உரிமையான அன்புடன் கூறினாள் ரம்யா.. அதற்க்கு “கண்டிப்பா ரம்யா மேடம்..”என்று சிரித்துக்கொண்டே கூறினாள் சங்கீதா.....
பிறகு phone cut செய்துவிட்டு ரோஹித்தின் தலையை அன்புடன் மெதுவாக கோதிவிட்டு அவன் தோளைத் தட்டிக்கொண்டிருந்தாள் சங்கீதா....அப்போது வீட்டினுள் நுழைந்த கணவன் “சாப்பிட எதாவது இருக்கா? இல்லை வெளியே போகனுமா நான்?” என்று நாம்தான் எல்லாம் என்ற அகந்தை கலந்த அதட்டலுடன் கேட்க, “உள்ள போயி பாருங்க, இருந்தாள் சாப்பிடுங்க, இல்லேன்னா வெளிய போயி சாப்பிட்டு வாங்க....” என்று அவள் கூலாக பதில் சொல்ல அப்போது எதேச்சையாக TVயில் கார்ட்டூன் சேனலில் ஒரு mickey mouse “ஹாஹ் ஹாஹ் ஹாஹ்....” என்று சிரித்து கை தட்டியது....
அது அவனுக்கு எரிச்சலை ஏற்படுத்தியது, “திமிருபுடிச்ச கழுதை என்று அவன் கூற அதற்க்கு சற்றும் reaction காமிக்காமல் கழுதையின் புருஷன் என்னவா இருப்பான்?” என்று கூற அக்கா ஸ்நேஹா விடம் களங்கம் இல்லாமல் விளையாடும் ரஞ்சித் ஏதோ காரணத்துக்கு “ஹிஹி” என்று ஜொள்ளு விழ சிரித்தான்....
இதைப்பார்த்து “ச்சே....” என்று கூறியவாறு கையில் இருக்கும் பையை ஹாலில் ஒரு மூலையில் விசிறி அடித்து விட்டு, செய்து வைத்த சாப்பாட்டை சொரணைக் குறைவுடன் சாப்பிட்டு விட்டு போயி படுக்கையில் படுத்தான் குமார்....
“ஆண்டி, இது என்னது?” என்று சங்கீதாவின் தொப்புளின் உள் பாவாடையின் நூல்கள் தூசியுடன் கலந்து சிறிய உருண்டையாக இருக்க.... அதை தனது சுண்டு விரலால் தொட்டவாறு கேட்டான் ரோஹித்..
No comments:
Post a Comment