Monday 7 September 2015

மம்மியா? மாமியா? 3

அப்படி இல்லாம, இந்த நிலைமையிலும் என் மகனுக்கு பொண்டாட்டியா வாழனும்னு நீ விருப்பப் பட்டீன்னா, நாங்க கேக்கிறப்ப எல்லாம் பணமும், நகையும் கொண்டாந்து கொடு. அப்பதான் உன்னை இங்க நிம்மதியா வாழ விடுவோம்’ன்னு, அந்த பொட்டைப் பயல், அவன் அப்பன், அம்மா, மூனு பேரும் கூட்டு சேந்துதான் என்னை கொடுமைப் படுத்தறாங்க.”

என் தங்கையின் அருகில் சென்று அவள் தலையை ஆதரவாக தடவிக் கொடுத்த நான், ”சரி அழாதேம்மா.... நான் எப்படியாவது கொஞ்சம் பணத்தை பொரட்டி கொடுக்கிறேன். அதை மாப்பிள்ளையிடம் கொடுத்து சந்தோஷமா இரும்மா.”



“நீ கொடுக்க கொடுக்க, அவங்க வாங்கிட்டேதாண்ணா இருப்பாங்க. உன் கஷ்டத்துலே நீ எவ்வளவுதான் பொரட்டி கொடுப்பே. உன கல்யாணத்துக்கு சேத்து வையிண்ணா”

“இனி எங்கம்மா, நான் கல்யாணம் செஞ்சுக்கிறது?. என் வாழ்க்கை இனி அவ்வளவுதான். உன் வாழ்க்கையாவது நல்லா இருக்கட்டும். நீயாவது, கட்டிக் கொடுத்த இடத்துலே சந்தோஷமா இருந்தா போதும்” என்று சொல்லி 5 பவுன் நகை எடுத்துக் கொடுத்து, பணம் இருபதாயிரம் ரெடி பண்ணி, அமுதாவை அவ புகுந்த வீட்டுக்கு கொண்டு போய் விட்டுட்டு வந்தேன்.

இது இப்படி இருக்க, என் வீட்டு கதைக்கு வருவோம்.

ஒரு நாள் ஆபீஸிலிருந்து வந்த என் பொண்டாட்டிங்கிற அரக்கி, நான் அம்மாவிடம் ஏதோ சொல்லி சிரித்துப் பேசிக்கொண்டிருக்க, ஆத்திரமும், கோபமும் முகத்தில் எள்ளும், கொள்ளுமாய் வெடிக்க, என் அருகே வந்தவள், “என்னடா அடிக்கடி உங்க அம்மா கிட்டே சிரிச்சு சிரிச்சு பேசிக்கிட்டு இருக்கே? நான் ஆபீஸ் போனதுக்கப்புரம் இந்த வீட்டுலே என்ன நடக்குதுன்னே தெரியலே.” என்று ஜாடை மாடையாக கத்தி விட்டு, எங்கள் படுக்கை அறைக்கு சென்றவள், “என்னடா கட்டில்லே பூ சிதறிக் கிடக்கு? நான் ஆபீஸ் போனதுக்கப்புரம் எவளாவது இங்க வந்தாளா?”என்று ஆவேசம் வந்தவள் போல கேட்டாள்.

“ஏன்டி இப்படி நாக்குலே நரம்பில்லாம பேசுறே.? உனக்கும், அம்மாவுக்கும் தெரியாமே இங்க யார் வருவா சொல்லு?”

“வேலிக்கு ஓனான் சாட்சியா? இந்த வயசிலேயும், புருஷன் போனதுக்கப்புறமும் கொஞ்சமாவது வருத்தம் உங்க அம்மா உடம்புலே தெரியுதா பாரு. நான் சம்பாதிச்சு வந்து கொட்டுற காசுலே நல்லா தின்னுபுட்டு,...இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிற அளவுக்கு நல்லாத்தானே இருக்கிறா.” என்று சத்தம் போட்டு பேசியவள்,...”எங்கே எனக்கு சக்களத்தியா வந்துடுவாளோன்னு பயமா இருக்கு” என்று என் காதுக்கு மட்டும் கேட்கும் படியாக முனு முனுக்க,...... எனக்கு அவளை அங்கேயே வெட்டிப் போட வேண்டும் என்று ஆத்திரமாய் வந்தது. அவள் அப்பனின் நல்ல குணத்தை நினைத்து அமைதியாகி விட்டேன்.

இல்லற சுகத்தை அனுபவிக்க இயலாமையின் காரணமாக, இல்லற சுகத்தை அனுபவித்த,....அனுபவித்து வரும், அழகான பெண்களைக் கண்டால் அவளுக்கு பொறாமையும் ஆத்திரமும் வருகிறதென்பதை தெரிந்து கொண்டேன்..

தங்கச்சியையும் போய் பார்க்க கூடாது. அவளும் இங்கே வரக் கூடாதென்று தடுத்தாள். அவள் உபயோகித்து, தூக்கிப் போட்ட பழைய புடவைகளைத்தான் என் அம்மா கட்ட வேண்டும் என்றாள். எப்போது சிடு சிடு என்றே இருப்பாள். மனைவி என்ற பேரில் வந்த ராட்சசியால், என் குடும்பம் நரகமாகிப் போனது.

எனது தாம்பத்திய ஆசைகளும், கனவுகளும் இவளை மனைவியாக அடைந்ததால் மண்ணோடு மண்ணாகிப் போனது. நல்ல குணம் கொண்ட இவளது அப்பனுக்காகவும், நாலு பேர் பார்த்து சிரித்துவிடாதபடி, குடும்பத்தை நல்லபடியாக நடத்த வேண்டும் என்பதற்காகவும், குடும்ப மானம் சந்தி சிரிக்க கூடாதென்பதற்க்காகவும் இவள் ஆடிய ஆட்டங்களையெல்லாம் பல்லைக் கடித்து பொருத்துக்கொண்டேன்.

இப்படி போய்க் கொண்டிருந்த என் நரக வாழ்க்கையில் ஒரு நாள்,....
என் மனைவி, அலுவலக நண்பர்களோடு என்னைக் கேட்க்காமல் சுற்றுலா சென்ற போது, சுற்றுலா சென்ற அந்த பஸ் மலைசரிவில் உருண்டு கவிழ்ந்தது.

அந்த விபத்தில் பல பேர் பலியானார்கள். அவர்களில் என் மனைவியும் ஒருத்தி.

மீண்டும் தங்கை வாழ்க்கையைப் பற்றிச் சொல்கிறேன்.

கொடுக்க, கொடுக்க வாங்கிக் கொண்டிருந்த என் தஙகையின் மாப்பிள்ளை வீட்டார். இன்னும் வேண்டும் வேண்டும் என்று என் தங்கையை மறுபடியும் அடித்து துன்புறுத்த,... மறுபடியும், அழுதுகொண்டு வீட்டுக்கு வருவாள். மறுபடியும் நான் அங்கே இங்கே கடன் வாங்கி கேட்டதை கொடுத்து அனுப்புவேன்.

நாளாக நாளாக, இது தொடர்கதையானது.

அழுதுகொண்டு வந்த என் தங்கையைப் பார்த்த என் அம்மா, “உன் புருஷனுக்கு இதே வேலையாப் போச்சு. காசு இங்கெ என்ன கொட்டியா கிடக்குது.? கொஞ்சம் கூட ஈவு இரக்கமில்லாத பாவிங்க,.....அவங்களை நேர்லே போய் உண்டு இல்லைன்னு கேக்கனும். அது சரிடி. கல்யாணம் ஆகி இத்தனை நாளாச்சு...வயத்துலே ஒரு புழு பூச்சி உண்டாகிலையேடி” என்று சத்தம் போட்டாள்.

இதைக் கேட்ட என் தங்கை கோபமாக,”பொட்டப் பயலோட வாழ்க்கை நடத்துனா, புழு பூச்சி எங்கே வரும். அவனுக்கு எல்லாம் நல்லா இருக்காம். எனக்குதான் நல்லா இல்லையாம்“.

தங்கையிடம் தனியாகப் பேச வேண்டும் என்று நினைத்த என் அம்மா என்னைப் பார்த்து,“நீ கொஞ்சம் வெளியே போடா, இவகிட்டே தனியா பேசனும்.”

நான் வெளியே சென்று, என் காதை மட்டும் உள்ளே அனுப்பினேன்.

“இப்ப சொல்லு. ராத்திரியிலே நீங்க தாம்பத்திய உறவே வச்சுக்கறதில்லையா?”

“எங்க வச்சிக்கிறது?. நாள் சரியில்லை. நட்சத்திரம் சரியில்லைன்னு,... பொட்டப் பயல் ஒதுங்கி ஒதுங்கி போறான். இல்லைன்னா தண்ணி அடிச்சிட்டு வந்து கவுந்து படுத்துட்றான். மீறிக் கேட்டா ....அடிக்கிறான். எனக்கென்னவோ அவன் ஆண்மையே இல்லாத அலியா இருப்பானோன்னு சந்தேகமா இருக்கு. குடும்பமே கூட்டு சேந்து எதையோ மறைக்கிறாங்க. நான் இதைப் பத்தி கேட்டா, ‘உனக்குதான் ஏதோ குறை இருக்கு. அதான் என் மவன் உங்கிட்டே படுக்க வரமாட்டேங்கிறான்’னு சொல்லி என் வாயை அடைச்சிடறாங்க.”

“ சரி...வாங்க டாக்டர்கிட்டே செக் பண்ணலாம்னு அவனையும் கூட்டிகிட்டு போக வேண்டியதுதானே?”- அம்மா.


“உண்மையிலேயே அவன் கிட்டே குறை இல்லைன்னா, எதுக்காகம்மா அவன் என்னை விட்டு ராத்திரியிலே விலகி விலகிப் போகனும்.?’

கல்யாணமாகியும் தாம்பத்திய உறவை அனுபவிக்காத தங்கை, அதை வெளிப்படையாக சொல்ல மறுகினாள்....சொல்ல முடியாமல் கூனிக் குறுகினாள்.

அமுதா போன்ற அழகியை அனுபவிக்கத் தெரியாதவன், நிச்சயம் ஆண்மை அற்றவனாகத்தான் இருக்க வேண்டும். என் அழகுத் தங்கையை அனுபவிக்கத் தெரியாத, ஆண்மையில்லாத அவனுக்கு ஏன் அவளைக் கட்டிக் கொடுத்தோம் என்று எரிச்சலாக வந்தது.

கொஞ்ச நேரம் யோசித்த அம்மாவும் ஆறுதலாக,“சரி.... போய்த் தொலையுது விடுடி. குழந்தைங்க இல்லாமே,.எத்தனையோ குடும்பங்கள் வாழலையா. அப்படி வாழ்ந்துட்டுப் போங்க. இப்படி எல்லாம் இருக்கனும்னு உன் தலை எழுத்து. இதையெல்லாம் பாக்கணும்னு எனக்கு தலை எழுத்து. சரி.... உங்கண்ணனை பணம் தரச் சொல்றேன். இதுதான் கடைசி. இன்னமும் அவங்க கேட்டா மரியாதையா இருக்காது.சொல்லிடு.”

இது எத்தனையாவது தடவை என்பது தெரியவில்லை. பணம் பொரட்டி கையில் கொடுத்து என் தங்கையை அவள் கணவன் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தேன்.

மீண்டும் என் வாழ்க்கைக் கதைக்கு வருவோம்.

நல்ல குணமில்லாதவள்.,...கட்டிய கணவனிடம் ஆசையும் பாசமும், அன்பும் இல்லாதவள்,....கணவனின் குடும்பத்தையே வெறுத்தவள்..... தான் சம்பாதிக்கிறோம் என்ற கர்வம் கொண்டவள்......மாமியாரை மரியாதை குறைவாக நடத்தியவள்.... விபத்தில் இறந்ததும், எனக்கு, அவள் என்னை விட்டு,... எங்களை விட்டுப் போய் விட்டாளே என்ற வருத்தம் இல்லை. அழுகையும் வரவில்லை.

மகள் விபத்தில் இறந்த துக்கம் தாளாமல், என் மாமனாரும் சிறிது காலத்தில் இறந்தார்.

நான் இயல்பு வாழ்க்கைக்கு திரும்ப சில மாதங்கள் பிடித்தது.

ஒரு நாள், எங்கள் வீட்டுக்கு, எங்கள் வாழ்க்கையில் திருப்பம் ஏற்படக் காரணமாக இருந்த அந்தப் பெண் வந்தாள்.

“இங்கே பிலோமினா....ன்னு...?”, அம்மா வயதில் ஒரு அழகுப் பெண் வெளியே கதவருகே நின்று கேட்டாள்.

“எங்க அம்மாதான். நீங்க?!!....”

“நான் புவனா. உங்கம்மாவோட ஃப்ரண்ட். நீங்க யாரு,... அவங்க சன்னா?”

“ஆமாம். வாங்க.” என்று அழைத்து வந்து, சோஃபாவில் அமர வைத்து, வீட்டின் பின் கட்டுக்கு சென்று, துணிகளைத் துவைத்துக் கொண்டிருந்த அம்மாவிடம்,

”அம்மா....உன்னைப் பாக்க.....யாரோ, புவனாவாம்...... வந்திருக்காங்க.”

“ஆமாண்டா, அந்த காலத்து ஃபிரண்ட். எப்படி நம்ம வீட்டை அடையாளம் கண்டு பிடிச்சி வந்தாளோ” என்றபடி, சோப்பு நுரை படிந்திருந்த கைககளை, தன் முந்தானையில் துடைத்துக் கொண்டே ஹாலுக்கு வந்தவள்,.....அந்த ‘புவனா’வைப் பார்த்ததும், ஆச்சரியப் பட்டு,....

”அடடே!!... என்னடி புவனா... ஆளே மாறிட்டே!!. எப்படி இருக்கே? எப்படி என் வீட்டை அடையாளம் கண்டுபிடிச்சு வந்தே?”

“அங்கே, இங்கே, கேட்டு எப்படியோ வந்துட்டேன். நாம சந்திச்சு ரொம்ப நாளாச்சு. இல்ல. அப்பறம்,.... நீ நல்லா இருக்கியா? உன் ஹஸ்பன்ட் நல்லா இருக்காரா?”

இப்படி என் அம்மாவின் தோழி கேட்டதும், என் அம்மாவுக்கு அழுகை பொத்துகொண்டு வர, கண்களில் கண்ணீர் தழும்ப, முந்தானையால் முகத்தை பொத்திக்கொண்டு, பொங்கிய அழுகையை அடக்கியபடியே....அதை ஏன்டி கேக்குறே? TB – லே, கொஞ்ச வருஷமா கஷ்டப்பட்டார். அப்புறம் நாங்க எவ்வளவோ எங்க சக்திக்கு ஏத்த மாதிரி கவனிச்சுப் பாத்தும், காப்பாத்த முடியலை. ரெண்டு வருஷத்துக்கு முன்னாலே இறந்துட்டார்.”



“அடடா...சாரிடி....தெரியாம கேட்டுட்டேன். சரி... இது யாரு உன்னோட பையனா?”

“ஆமாம்டி .என் பையன் தான். எங்களோட வெல்டிங் பட்டறையை அவங்க அப்பாவுக்கப்புறம் இவன்தான் கவனிச்சுக்குறான். அவனாலேதான் இப்ப எங்க குடும்ப வாழ்க்கையே ஓடுது.”

“பரவாயில்லையே. சின்ன வயசுல பாத்தது. இப்ப நல்லா வளந்துட்டானே?

“அது சரி,... உன் பையனுக்கும் என் பையன் வயசுதான் இருக்கும். இப்ப என்ன பண்றான்.”

“மதுரைலே, பி.இ. மெக்கானிக்கல் இஞ்சினியரிங் படிச்சிகிட்டு இருக்கான். உன் பையன் பாக்க ஸ்மார்ட்டா இருக்கான்டி.”

பாராட்டினாளா.... பொறாமைப் பட்டாளா தெரியவில்லை.

திரும்பவும் என்னைப் பற்றிய பேச்சை இழுப்பார்கள் என்று எனக்கு தோன்றியதால்...”சரிம்மா... எனக்கு ஒர்க் ஷாப்புக்கு நேரமாச்சு. நான் கிளம்பறேன்.”

அம்மாவின் தோழியிடம் திரும்பி,”சரி...வர்ரேன் ஆண்டி”

“சரிப்பா.... டிபன் பாக்ஸ்லே சாப்பாடு வச்சிருக்கேன். மறக்காமே எடுத்துப் போ” அம்மா அக்கறையாக ஞாபகப் படுத்தினாள்.

டிபன் பாக்ஸை எடுத்துக்கொண்டு பட்டறைக்கு கிளம்பினேன்.

“உன் மகனுக்கு கல்யாணம் ஆய்டுச்சா?”

“அதை ஏன்டி கேக்குறே... என்று சொல்லிக்கொண்டே என் கல்யாண ஆல்பத்தை எடுத்து வந்தவள், புவனாவிடம் கொடுத்து, அதில் உள்ளவர்களைக் காட்டி அறிமுகப் படுத்தினாள்.

“எதையோ பிடிக்க, எதுவோ ஆன மாதிரி. இவன் சந்தோஷமா இருக்க, துணையா ஒருத்தியைத் தேடி கல்யாணம் பண்ணி வச்சா,... காலா காலத்துக்கும் நாங்க நொந்து நூலாப் போற மாதிரி, கொடுமை செய்யிற அரக்கி மாதிரி அவ வந்து சேந்தா. நாங்க அவகிட்டே பட்ட கஷ்டம், அவமானம் கொஞ்ச நஞ்சமில்லை. நாங்க படற வேதனையை கடவுளே பொறுக்க மாட்டாமே.....தலைக்கு வந்தது தலைப் பாகையோட போச்சுன்னு சந்தோசப் பட்ட கணக்கா, ஒரு வருஷம் எங்களைப் பாடா படுத்துனவ ஒரு ஆக்சிடென்ட்லே போயிட்டா.”

“அடடா,....அப்படியா,...ஆக்ஸிடென்ட் எப்போ நடந்தது?”

“அது நடந்து மூனு மாசத்துக்கு மேலே ஆகுது.

“ரொம்ப சாரிடி. இதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது. உன் நிலைமையை நினைச்சா ரொம்ப வருத்தமா இருக்கு. சரி....உன் பொண்ணு?”

“அவளை குவைத்லே வேலை செய்ற, தூரத்து சொந்தக்காரன் ஒருத்தனுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு கொடுத்திருக்கோம்.”

“குவைத்லேயா இருக்கா?”

“குவைத்லே எங்க இருக்கா? குண்டு சட்டிக்குள்ளே குதிரை ஓட்டுன மாதிரி,... அவ குடும்பத்தோட மதுரைலதான் இருக்கா.”

“குழந்தைங்க எத்தனை?”

“இப்ப எதுவும் இல்லை..”

“போகட்டும். புதுசா கல்யாணம் ஆனவங்க இன்னும் ரெண்டு மூனு வருசம் கழிச்சுதான் பெத்துக்கட்டுமே? இப்பல்லாம் அப்படிதானே பெத்துக்கறாங்க. அவ குடும்பத்துலே வேறே ஒன்னும் பிரச்சினை இல்லாமே, நல்லா இருக்கா இல்லையா?”

“எங்கே நல்லா இருக்கா? பணம் பணம்ன்னு அந்த பாவி மனுஷன்,... அவ புருஷன், அவளை கொடுமையான கொடுமையா படுத்தறான். என் பையன் தான் ஒவ்வொரு தடவையும் அவள் புருஷன் கேக்குற பணத்தையும், பொருளையும் கொடுத்து, அவளை அவன் கூட ஏதோ வாழ வச்சிட்டு இருக்கான். என்னவோ, அவனோட சேர்ந்து வாழ்றதுக்கு வாடகை கொடுக்கிற மாதிரி.” என்றாள் சலிப்பாக.

“ நல்லவனோ கெட்டவனோ ஒருத்தன் கையிலே புடிச்சுக் கொடுத்து, உன் பொண்ணையும் கட்டி கொடுத்தாச்சு. பூலோக வாழ்க்கை இவ்வளவுதான்னு உன் புருஷனும் செத்தாச்சு. மனைவியை இழந்து, உங்களுக்காகவே உழைச்சிகிட்டு இருக்கிற உன் மகனோட நிலைமையை, அவனோட வாழ்க்கையை நெனச்சுப் பாத்தியா. பாதியிலே வாழ்க்கையை தொலைச்சிட்டு நிக்கிற, உன்னோட நிலைமையை நினைச்சுப் பாத்தியா? வாழக் கூடாத இடத்துல வாழ்க்கைப் பட்டு உன் மகள் அனுபவிச்சிட்டு இருக்கிற கொடுமையை நினைச்சுப் பாத்தியா?”

“இதையெல்லாம் நினைச்சுப் பாத்து, நான் அழாத நாளே இல்லைடி. விதிப்படி நடக்குது.. நான் என்னடி பண்ணட்டும்? கார்த்திக்கோட வாழ்க்கை இப்படி ஆயிடுச்சேன்னு நினைக்கிறப்போ மனசுக்கு கஷ்டமாத்தான் இருக்கு. அவனுக்கு இன்னொரு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்க நினைச்சாலும், இப்ப அதுக்கு வசதி பத்தாது. கடனை உடனை வாங்கி, அவனுக்கு கல்யாணம் செய்ய நினைச்சாலும், அவனுக்கு ரெண்டாம்தாரமா பொண்ணு கொடுக்க யார் இருக்கா?”

“வசதியை விடுடி. அவனுக்கு ஏத்த மாதிரி, அவன் ஆசைப் படுற மாதிரி பொண்ணு கிடைக்கணுமே. ஏதோ ஒருத்தியை கல்யாணம் செஞ்சு வச்சு அவனை திரும்பவும் கஷ்டத்துல விடக் கூடாதில்லையா? எனக்கு பொண்ணு இருந்தாலும் கார்த்திக்குக்கு கட்டி வச்சிடுவேன். எனக்கும் ஒன்னும் புரியலை.”

“அதான் ,...அவனுக்கு அந்த கடவுள் பாத்து ஏதோ ஒரு நல்ல வழியை காண்பிப்பார்ன்னு நம்பிக்கையோட இருக்கேன்.”

“கடவுள் என்னைக்கிடி நேர்ல வந்து நல்ல வழி காமிக்கிறது. அது வரைக்கும் வயசு அப்படியேவா இருக்கும். நாமதான் நமக்கேத்த மாதிரி வாழ்க்கையை அமைச்சுக்கணும்.”

“நீ என்ன சொல்ற? எனக்கு ஒன்னும் புரியலையே?”

கொஞ்ச நேரம் தீவிரமாக யோசித்த புவனா,....

“ இதப் பாரு. கடவுள் அனுப்புன ஆளா என்னை நீ நினைச்சிக்கோ,....நீ என்னோட டியரெஸ்ட் ஃப்ரண்ட். நான் சொன்னதைக் கேட்டுட்டு என்னை நீ தப்பா எடுத்துக்க மாட்டேன்ற நம்பிக்கையிலே இதை நான் சொல்றேன். ஆனா நான் சொல்றதை வெளியே யார் கிட்டேயும் நீ சொல்லக் கூடாது. நான் கேக்கிற கேள்விக்கு மனசாட்சியோட பதில் சொல்லணும்.”

“ம்,...”

“உன் புருஷன் செத்ததுக்கப்புறம், உனக்கு செக்ஸ் ஆசையே வர்றதில்லையா?”

“வராமே என்னடி? கல்யாணம் ஆயாச்சு. ரெண்டு குழந்தையும் பெத்து, அவங்களும் பெரியவங்களாயிட்டாங்க. வயசும் 35 ஆகுது. இந்த வயசுக்கு மேலே ‘அது’ என்ன வேண்டிக்கிடக்குன்னு, நானே அப்பப்ப வர்ற என் ஆசையை, விரக தாபத்தை அடக்கி, அமைதிப் படுத்திக்குவேன்.

அதுவும் இல்லாமெ மருமக’ன்னு ஒருத்தி வந்தாளே மகராசி!,... என்னையும், என் மகனையும் சேத்தி வச்சு, அசிங்க அசிங்கமா பேசுவா. அவளுக்கு பயந்துகிட்டே, நானும், என் பையனும் சரியா பேசிக்கிறதுகூட இல்லே.””

“அடுத்தவnங்களுக்காக பயந்துகிட்டு, பெத்த பையன் கூட யாராவது பேசாம இருப்பாங்களா? மடியிலே கனமிருந்தாதானே வழியிலே பயமிருக்கும். உனக்கும் உன் பையனுக்கும் ஒன்னுமே ‘அந்த மாதிரி’ இல்லாதப்ப, நீ ஏன் பயப்படணும்? அதுவுமில்லாம, உனக்கு அப்படி என்ன வயசாய்டிச்சி. வாழ்க்கையே முடிஞ்சு போன மாதிரி வருத்தமா பேசுற? புருஷன் இளவயசுல செத்துப் போய்ட்டா, பொம்பளைங்களோட உணர்வுகளும் செத்துப் போய்டுமா? உன் புருஷனுக்காக இது வரைக்கும் வாழ்ந்தே, இனிமேல் உனக்காக வாழுடி.”

“எங்க ரெண்டு பேருக்கும் எதுவும் இல்லைதான். ஆனா, அவ பேச்சைக் கேக்கிறவங்க, எங்களைப் பத்தி தப்பா நினைச்சிட்டா, மானம் சந்தி சிரிச்சிடாதா? மறைமுகமா வீட்டுக்குள்ள பேசிக்கிட்டு இருக்கிறவ, நாலு பேரு கேக்கிற மாதிரி வெளியே ஆரம்பிச்சா, கேவலம் எங்களுக்குதானே. எனக்குன்னு கட்டி வச்சவரே இல்லாம போய்ட்டார். இனிமேல் அந்த சுகம் எனக்கு எப்படிடீ கிடைக்கும்?”

“மனசிருந்தால் மார்க்கம் உண்டு.” என்று சொல்லி, ஒரு கனம் யோசித்த புவனா, சுற்றும் முற்றும் பார்த்து விட்டு கிசு கிசுப்பாக, “உன் மருமக சொன்ன மாதிரி, உனக்கும் உன் மகனுக்கும் உறவு இருக்கிறதா நெனைச்சுப் பாரு?”

“சீ,... வாயை மூடு. அவதான் நாக்குலே நரம்பில்லாம, அர்த்தமில்லாம அப்படி பேசுனான்னா. நீ வேற,.... இதெல்லாம் கேவலம்டி. என்னதான் ஆணுக்கும் பொண்ணுக்கும் ஆசை இருந்தாலும், உறவு முறை தெரியாம கூடவா நடந்துக்குவாங்க. நீ சொல்றதை நெனைச்சுப் பாக்கவே அறு வெறுப்பா இருக்கு.”



“சரி,...எனக்கும் என் பையனுக்கும் அந்த மாதிரி உறவு இருக்குன்னு நான் சொன்னா நீ நம்புவியா?”

“ நான் நம்பலை!.”

“இல்லை. நீ நம்பித்தான் ஆகணும். ஏன்னா? அதுதான் உண்மை..”

“என்னடி சொல்ற?!!!!” அதிர்ந்தாள் அம்மா.



மம்மியா? மாமியா? 2

நான் என்ன அப்படி தவறாக நடந்து கொண்டேன்? கூடப் பிறந்த தங்கையை தொட்டுப் பேசுவதும், அவளோடு சிரித்து விளையாடுவதும் தவறா? வாடி, போடி என்று கட்டின பொண்டாட்டியைதான் அழைக்கவேண்டுமா? விகல்பமாக விளையாட்டுப் பிள்ளையாக அவளைத் தொட்டு விளையாடியதை நினைத்துப் பார்த்தேன்.

அம்மா இதை அடிக்கடி பெரிது படுத்தி சொன்ன போது, தவறு என்று மனதுக்குப் படாமல், ‘இன்னும் செய்’ என்று என் மனதுக்குள் இருந்த ஏதோ ஒன்று சொன்னது.

என் தங்கையை தனியே அழைத்த அம்மா, “ஏய்...அவன் தான் ஆம்பிளைப் பையன். அப்படி இப்படி நடந்துக்குறான். நீ பொட்டப் புள்ளை. உனக்கு எங்கேடி புத்தி போச்சு. நீ ஒன்னும் சின்னக் குழந்தை இல்லே. வயசுக்கு வந்து பெரியவளாயிட்டே. வீட்டிலே இருக்கிறப்போ ஒழுங்கா ட்ரெஸ் செய்யனும். அப்பப்ப எதாவது விலகி இருக்கான்னு பாத்து, அதை சரி செய்யனும். முந்தானையை எப்போதும் இழுத்து மூடித்தான் வச்சிருக்கணும். அனாவசியமா ஆம்பிளைங்க கிட்டே சிரிச்சு பேசக் கூடாது. ஆம்பிளைங்க கண்ணு பட்டு, அதுங்க மேலே பார்வை விழுந்துடுச்சுன்னா. நமக்குதான் கஷ்டம். புரிஞ்சுதா?”என்று எச்சரித்தாள்.



“வீட்டிலே கூட நான் ஃப்ரியா இருக்கக் கூடாதா?” புரியாமல் கேட்டால் அமுதா.

“உங்கண்ணனும் ஒரு வயசுக்கு வந்த வாலிபப் பையன்கிறதை மறந்திடாதேடி. வயசுக் கோளாருலே எதாவது ஏடாகூடமா, நடக்கக் கூடாது நடந்துடுச்சுன்னா....அப்புறம் குடும்ப மானம் மரியாதையெல்லாம் போய்டும். வெளியே தலை காட்ட முடியாது. அப்புறம் நாமெல்லாம் தூக்கிலே தொங்க வேண்டியதுதான்.”

அம்மாவின் இந்த அறிவுரையை, அமுதா எப்படி எடுத்துக்கொண்டாளோ?.அதுக்கு அப்புறம் என்னிடம் சரியாக பேசுவது கூட இல்லை.

அன்றிலிருந்து என் தங்கையிடம் நான் கண்ணியமாக நடந்துகொண்டேன்

இப்படி வீட்டில் சொல்லிச் சொல்லியே, கள்ளம் கபடில்லாமல் பழகிக் கொண்டிருந்த என்னையும், என் தங்கையையும் சின்ன வயதிலேயே எதிர் எதிர்த் துருவங்களாய்ப் பிரித்து வைக்க,..... எனக்கு என் தங்கையின் மேலும், எச்சரிக்கை செய்து கொண்டிருந்த அம்மா மேலும் ஒரு வித ஈர்ப்பு ஏற்பட்டது.

இன்செஸ்ட் என்று சொல்லப் படும் தகாத உறவுக் கதைகளைப் படிப்பதில் ஒரு ஆசையும், ஈடுபாடும் ஏற்பட்டது. அதைத் தொடர்ந்து இன்செஸ்ட் கதைகளை விரும்பிப் படிக்க ஆரம்பித்தேன். அதிலும், அம்மா, மகன்,... அண்ணன் தங்கை கதைகளைப் படிக்கும் போது இனம் புரியாத இன்பம் ஏற்பபடும். கதைகளில் வரும் அம்மா, தங்கை கதாபாத்திரங்களில் என் அம்மாவையும், என் தங்கையையும் நினைத்துக் கொண்டு கை அடிக்கும் போது எனக்கு சொர்க்கத்தில் மிதப்பது போல இருந்தது.

ரெண்டும் கெட்டான் வயதில், எனக்கு என் தங்கை மேல் இருந்த பாசம், ஆசையாக மாறியது. அவளைக் காம கண்ணோடு, காதலாகப் பார்க்க ஆரம்பித்தேன். அவள் நடை, உடையை, அவளது அங்கங்களை திருட்டுத் தனமாக பார்த்து ரசிக்க ஆரம்பித்தேன். அப்போது அவளுக்கு சாத்துக்குடி சைஸில்தான் முலைகள் இருந்தன.

என்னை ஒரு காமுகனைப் போல நினைக்கும் அம்மாவை, வாலிப வயது வந்ததும், கதற கதற ஓத்து கற்பழிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்தேன்.

என் தங்கை 1990-ல் தனது 12 ஆவது வயதில் வயதுக்கு வந்தாள்.
சின்ன வயதில் சுமாராக இருந்தவள், வயசுக்கு வந்ததுக்கப்புறம் ரொம்ப அழகா ஆயிட்டா. அம்மா மாதிரி நல்ல சிவந்த நிறம். நிலா போன்ற வட்ட முகம். விளம்பரப் படங்களில் வருவது போல கரு கருவென, அடர்த்தியான கூந்தல். அதன் நீளம் அவள் புட்டத்தை உரசிக்கொண்டிருக்கும். சிலர் கலராக இருந்தால், லட்சணமாக இருக்க மாட்டார்கள். லட்சணமாக இருப்பவர்களுக்கு நிறம் சரியாக அமையாது. இவை ரெண்டும் இருந்தும் கூட, சிலர் ஒல்லிப் பிச்சானாகவோ, குண்டு பூசனிகாயாகவோ இருப்பார்கள். குரலைக் கேட்டால் ஆம்பிளை பேசுவது போல இருக்கும். ஆனால், என் தங்கை அமுதாவுக்கு எல்லா அம்சங்களும் பரிபூரணமாக இருந்தது.


தலைக்கு நேர் வகிடு எடுக்காமல், கொஞ்சம் தள்ளி, வகிடெடுத்துதான் தலை வாறுவாள். அவள் ஹேர் ஸ்டைலே பாக்க அழகா இருக்கும். பாலில் பன்னீர் திராட்சையை ஊற வைத்த மாதிரி, அகலமான கண்கள். இயற்கையாகவே வில் போல வளைந்த புருவம். எடுப்பான மூக்கு. எப்போதுமே ஈரப் பசையுடன் இருக்கும் சிவந்த உதடுகள்.அவள் கீழுதடு பலாச் சுளை போல கொஞ்சம் பெரிதாக இருக்கும் அவள் கீழுதட்டை பார்த்தாலே கவ்வி சுவைக்க ஆசை வரும். கன்னங்கள் கொஞ்சம் சதை போட்டு மாசு மருவில்லாமல் பள பளவென இருக்கும். காதுகளுக்கு முன்னால் உள்ள முடிக்கற்றை சுருண்டு நீளமாக தொங்கி காற்றில் அலைந்து ஊசலாடுவது பாக்க அழகா இருக்கும்.

பாவாடை தாவணி, சுடி, மிடி,... இப்படி எந்த ட்ரெஸ் போட்டாலும்,.... உருண்டு திரண்ட மார்புகளுக்கும், குறுகிய இடைக்கும், அளவாக பெருத்த புட்டங்களுக்கும் ஏத்த மாதிரி, அவளுக்கு பொருத்தமா அழகாக இருக்கும்.

அவள் வயதை ஓத்த மற்ற பெண்களை விட என் தங்கைக்கு மார்புகள் கொஞ்சம் பெரியதுதான். உருண்டு திரண்டு அழகா, உள்ளாடைகளுக்குள் முட்டிக் கொண்டு நிற்கும்.

அசப்பில்,’அசத்தப் போவது யாரு? நிகழ்ச்சி’ தொகுப்பாளினி போல இருப்பாள்.

ஆர்வம் காரணமாக, அவள் ப்ரா சைஸ் 34 DD இன்ச் என்பதை, ஒரு சமயம் துவைப்பதற்காக போட்டிருந்த அவள் பிராவை, திருட்டுத் தனமாக eduththupeஎடுத்துப் பார்த்து தெரிந்துகொண்டேன்.

நான் 8 ஆம் வகுப்பு படிக்கும் போதிருந்தே, என் தந்தைக்கு உடல் நிலை சரியில்லாமல் போக, இப்போது நோய் முற்றி, அவரால் பட்டறையில் முன்னைப் போல வேலை செய்ய முடியவில்லை. வருமானமும் குறைந்தது.

திடீரென்று ஒரு நாள், உடம்புக்கு முடியாமல் படுக்கையில் படுத்து விட்டார்.

வீட்டு செலவை சரிகட்டவும், எங்கள் இருவருக்கும் பள்ளிக் கட்டணம் செலுத்தவும் செலவு செய்ததில் இருக்கும் சேமிப்பு பணம் கரைய,...மிகுந்த வறுமைக்கு நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டோம்.

குடும்ப கஷ்டத்தை உணர்ந்து, அமுதா படிப்பை பாதியிலேயே நிறுத்துவதாக சொன்னாள். அம்மா பக்கத்து வீடுகளில் வீட்டு வேலை செய்து எங்களை படிக்க வைப்பதாக கூறினாள். இந்த நிலைமையை கண்ட அப்பா, மிகுந்த வருத்தப்பட்டு கண்ணீர் சிந்தி, என்னை தன் அருகில் அழைத்து,...


”உங்களை கண் கலங்காமல் நன்றாகப் படிக்க வைத்து சந்தோசமாக வைத்திருக்க ஆசைப் பட்டேன். ஆனால் எனக்கு வந்த TB என்னை படுக்கையில் சாய்த்துவிட்டது. எனக்கு தெரிந்த ஒரே வேலை வெல்டிங், டிங்கரிங் தான். அந்த தொழிலை செஞ்சு சம்பாதிச்சுதான் இந்த குடும்பத்தை இன்னைக்கு வரைக்கும் நல்ல படியா காப்பாத்த முடிஞ்சது. நீதான் இந்த வீட்டுக்கு மூத்த பிள்ளை. எனக்குப் பிறகு, என் பொருப்பு எல்லாத்தையும் நீதான் எடுத்துக்கணும்.

உன்னை மேற்கொண்டு படிக்க வைக்கவும், அதுக்காக செலவு செய்யவும் நம்ம கிட்டே சேமிப்போ, வருமானமோ இல்லை. அதனாலே நான் கத்துகிட்ட தொழிலை உனக்கு கத்து தர்றேன். அதை திறமையா நல்லபடியா செஞ்சா, நல்ல வருமானம் வரும். அந்த வேலையை செஞ்சு நம்ம குடும்பத்தை காப்பாத்து. அம்மாவை கண் கலங்காமே பாத்துக்கோ. தங்கச்சியை நல்ல படியா படிக்க வை. நான் இருக்கும் போதே என்னால ஆன கடமையை செய்ய முயற்சிக்கிறேன். உன்னை மேற்கொண்டு படிக்க வைக்க முடியலையேன்னு எனக்கு வருத்தம் தான். என்னாலே இதுக்கு மேலே உனக்கு நல்லது செய்ய முடியலை. ஆனா, உனக்கு ஏற்பட்ட இந்த நஷ்டம், என்னைகாவது ஒரு நாள் லாபமா மாறும்” என்று அழுதுகொண்டே சொல்ல, அவர் ஆசைப் படியே நடந்து கொள்வேன் என்று அவர் கை பிடித்து அவருக்கு உறுதி அளித்தேன்.

மருந்து மாத்திரைகளால் கொஞ்சம் தேறி, எழுந்து நடக்க ஆரம்பித்தார். ஆனால், நோய் முற்றிலும் குணமாகவில்லை.

சந்தர்ப்ப சூழ் நிலை சரியாக அமையாததாலும், நண்பர்கள் வட்டம் இல்லாமல் போனதாலும், அடுத்த வேளை சோற்றுக்கு வழி தேடும் எண்ணமும், குடும்பத்தை காப்பாற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணமும், அப்பா ஆசைப் படி நடந்து கொள்வேன் என்று அவருக்கு சத்தியம் செய்த நினைப்பும் மனசுக்குள் பாரமாய் அமர்ந்து கொள்ள,... செக்ஸ் புத்தகங்களை படிக்கும் எண்ணம் வரவில்லை,.... ஒரு கட்டத்தில், அந்த வழக்கம் மறந்தே போனது. அம்மா, தங்கை மேல் இருந்த காம கண்ணோட்டமும் மறைந்து போனது.

உழைக்க வேண்டும், உழைத்து, பொருள் சேர்த்து குடும்பத்தை நன்றாக வைத்திருக்க வேண்டும். தங்கையை நன்றாகப் படிக்க வைத்து ஒரு நல்ல இடத்தில் கட்டிக் கொடுக்க வேன்டும், அம்மாவை நல்லபடியாக வைத்திருக்க வேண்டும் என்ற வெறி மட்டுமே எனக்குள் இருந்தது.

அப்பாவுக்கு நான் செஞ்சு கொடுத்த உறுதிப்படி எனது 16 ஆவது வயதிலேயே குடும்பத்தைக் காப்பாற்ற, பள்ளிப் படிப்பை பாதியில் நிறுத்தி விட்டு, அப்பா உடல் நிலை சரியில்லாத நிலையிலும் உடனிருக்க, மற்ற தொழிலாளிகளோடு சேர்ந்து, அப்பா பார்த்த வேலையை நான் பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.

வெல்டிங் மற்றும் டிங்கரிங் வேலையை திறம்பட கற்றுக் கொண்ட நான், எனது திறமையால் பல ஆர்டர்களைப் பெற்றேன். கணிசமாக பணம் சம்பாதிக்க ஆரம்பித்தேன். வறுமையின் கோரப் பிடியிலிருந்து கொஞ்சம் மீண்டு, தங்கையின் படிப்பு செலவுக்கும் திருமண செலவுக்கும் பணம் சேர்த்து அப்பாவிடம் கொடுத்தேன்..

ஒரு நாள் தனியாக இருந்த அப்பாவிடம்,, “என்னங்க...கண்ணு படறாப்பல பொண்ணு நல்லா வளந்துட்டா. அவளுக்கு உடனே கல்யாணம் செஞ்சு வச்சிடனுங்க. வயசுக்கு வந்த பிள்ளையை ரொம்ப நாள் வீட்டிலே வச்சிருக்கிறது, வயித்திலே நெருப்பை கட்டிகிட்ட மாதிரி இருக்குங்க.” என்றாள் அம்மா பொருப்புடன்.

“நானும் அப்படிதான் நினைக்கிறேன். இதோ, இப்பதான் உன் பையன் வேலை செஞ்சு கொஞ்சம் சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சிருக்கான். கடனை எல்லாம் அடைச்சிட்டு கொஞ்சம் காசு சேரட்டும். ஒரு நல்ல வரன் வந்தா முடிச்சிடலாம்.”

அப்பா உயிருடன் இருக்கும் போதே, துபாயில் வேலை செய்த அவரின் தூரத்து உறவுக்கார பையன் ஒருத்தருக்கு என் தங்கையை 1994-ல் மணமுடித்து வைத்தோம்.

என் தங்கைக்கு பார்த்த மாப்பிள்ளை கொஞ்சம் சுமாராகத்தான் இருந்தார். என் தங்கை அழகுக்கு கொஞ்சம் கூட பொருத்தமில்லை. கடமைக்காக செய்யப்பட்ட கல்யாணம்.

என் பெற்றோரின் வார்த்தையை மீறக் கூடாதென்பதற்க்காக, அவர்கள் விருப்பப் படி நடந்து கொள்ள வேன்டும் என்பதற்க்காக மாப்பிள்ளை யார்? அவர் எப்படி இருப்பார்? என்றெல்லாம் பார்க்காமல், யோசிக்காமல் அமுதா திருமணத்திற்கு ஒத்துக்கொண்டாள்.. அப்போது அவளுக்கு 16 வயது.. மாப்பிள்ளைக்கு 30 வயது.

புகுந்த வீட்டுலே அமுதா கஷ்டப் படக் கூடாதுங்கிறதுக்காக, எங்களால் முடியாத நிலையிலும் கஷ்டப்பட்டு, 25 பவுன் நகை போட்டு, மாப்பிள்ளைக்கு வண்டி வாங்கிக் கொடுத்து, வேணும்கிற பொருளையெல்லாம் எங்க சக்திக்கு ஏத்தபடி வரதட்சிணையா கொடுத்தோம்.

நான் சேமித்து வைத்திருந்த பணமெல்லாம் தங்கையின் திருமண செலவுக்கும், சீர் வரிசைக்கும், மத்த செலவுக்கும் சரியாகப் போக, அன்றாட குடும்ப செலவுக்கு சற்று சிரமப் படவேண்டிதான் இருந்தது. எப்படியோ உருட்டி பொரட்டி காலத்தை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தோம்.

இப்படி ஆறு மாதம் சென்றது.

அப்பா, மீண்டும் உடம்புக்கு ரொம்ப முடியாமல், படுத்துவிட, அவரிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது, பேச்சு வாக்கில், “ஏங்க பையனுக்கும் காலா காலத்துலே ஒரு நல்ல பொண்ணா பாத்து கல்யாணம் செஞ்சு வச்சுட்டா, நம்ம கடமை முடிஞ்சுடும். அவனும் அவன் வாழ்க்கையை பாத்துப்பான். உங்களாலும் முன்னே மாதிரி ஓடி ஆட முடியலை.” என்றாள் அம்மா

“நானும் அப்படிதான் நினைக்கிறேன். இப்பதான் இருந்த பணத்தையெல்லாம் எடுத்து அமுதாவுக்கு கல்யாணத்தை முடிச்சோம். அதுக்குள்ள பையனுக்கு கல்யாணம் செய்யணும்னா முடியுமா? கல்யாண செலவு. மத்த சீர் வரிசை செலவு., அது,...இதுன்னு...... இதுக்கெல்லாம் செலவு செய்ய, இப்போ நம்மகிட்டே பணம் இல்லையேடி. சும்மா கல்யாணம் செஞ்சு வைக்க ஆசைப் பட்டா போதுமா? காசு பணம் வேண்டாம்?”

“பையன் கல்யாணத்துக்கு, சீர் வரிசை செலவு பெரிசா ஒன்னும் இல்லே. கல்யாண செலவு மட்டும்தான். எப்படியாவது முடிச்சிடலாம்.. நீங்க நல்லா இருக்கிறப்பவே ரெண்டு பேர் கல்யாணத்தையும் முடிச்சிடணும்கிறது என்னோட ஆசை. நீங்க சரின்னா போதும். மத்த்தை நான் பாத்துக்கிறேன்”

“சரி.... கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு வாழப் போறது அவன். என்னால முடியாதுன்னு அவனுக்கும் தெரியும். அவந்தான் குடும்பத்துக்கு மூத்த பையன்.எனக்கப்புறம் அவந்தான் நம்ம குடும்பத்தை பாத்துக்கணும். இதுக்கப்புறம் ஆகிற செலவையும் அவன்தான் பாத்துக்கனும். அவன் கிட்டே நீயே இது பத்தி பேசிடு. நல்லது நடந்தா சரி”




ஒரு நாள் தனியாக இருந்த என்னிடம் வந்த அம்மா,” அப்பா கிட்டே பேசினேன். உனக்கும் வயசாகிட்டே போகுது. காலா காலத்துல உனக்கும் கல்யாணம் செஞ்சு வச்சிடலாமுன்னு முடிவுசெஞ்சிருக்கோம். நீ என்னப்பா சொல்றே?”

“நான் என்னம்மா சொல்றது. பெத்தவங்க, நீங்க பாத்து நடத்தி வச்சா சரிதான்.. அமுதா மாதிரி, அடக்க ஒடுக்கமா, லட்சனமா இருந்தா போதும். வர தட்சினை எல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம். செலவு அதிகம் பண்ணாம கல்யாணத்தை சிம்பிளா, கோயில்ல முடிச்சுக்கலாம்”.

வீட்டிலே அப்பா படுத்த படுக்கையாகி விட, அப்பாவுக்கு வேண்டியதை அம்மாதான் உடனிருந்து, ஒரு செவிலி போல அனைத்தையும் கவனித்துக் கொண்டாள்.

ஒரு நாள் படுக்கையில் படுத்திருந்த அப்பாவின் உடம்பை, அம்மா வென்னீரில் நனைத்த துண்டால் துடைத்துக் கொண்டிருந்த போது,” கல்யாண விசயமா பையன் கிட்டே பேசிட்டியா? என்ன சொல்றான்.?”

”அவனும் கல்யாணத்துக்கு சரின்னு சொல்லிட்டாங்க. கொஞ்சம் கடன, உடன வாங்கியாவது சட்டு புட்டுன்னு கல்யாணத்தை முடிச்சிடலாம்.”

“இப்போ நானும் உடம்புக்கு முடியாமே படுத்திருக்கேன். என்னை நம்பி இப்போ யார் கடன் தருவாங்க? பையன் சம்பாத்தியத்துலேதான் நம்ம குடும்ப செலவை செஞ்சுகிட்டு.... இழுத்துக்கோ, புடிச்சுக்கோன்னு வாழ்ந்துட்டிருக்கோம். இதுலே கடனை வாங்கி, அவன் தலையிலே இன்னும் பாரத்தை சுமத்தணுமா?”

“எனக்கும் இதிலே இஷ்டமில்லைதான். ஆனா நமக்குன்னு ஒரு கடமை இருக்கே. அவனுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்காமே, அம்போன்னா விட்டுடச் சொல்றீங்களா?”

“நான் அப்படி சொல்லலை. உங்களால சமாளிக்க முடியும்னா. அவன் கல்யாணம் செஞ்சுக்கிறதுல எனக்கு ஒன்னும் இல்லே.”

“சரி....அவனுக்கு எப்போ கல்யாணம் நடக்கனும்னு விதி இருக்கோ. அப்ப நடக்கட்டும்ங்க.”

அடுத்த ஆறு மாதத்தில் அப்பா உடல் நிலை இன்னும் மோசமாகி முடியாமல் போக, தனியார் மருத்துவ மனையில் சேர்த்தோம்.

அங்கே இங்கே பணத்தைப் புரட்டி முடிந்தவரை செலவு செய்தும், அவரை காப்பாற்ற முடியவில்லை.

எங்களை விட்டுப் பிரிந்தார். அப்பா எங்களை விட்டுப் பிரிந்த போது, அம்மாவுக்கு வயது 35. எனக்கு 21 வயது. தங்கைக்கு 17 வயது.

அப்பா இறந்த துக்கம், எங்கள் மூவரையும் வாட்டியது.

அப்பா இறந்து ஒரு வருடம் கழித்து 1996-ல், அம்மாவின் தூரத்து சொந்தத்தில் ஒரு பெண் இருப்பதாகவும், கல்யாண செலவை அவர்களே ஏற்றுக் கொள்வதாகவும் தரகர் மூலமாக தகவல் கிடைத்தது.

ஜாதகப் பொருத்தம் முன் பின் இருந்தது. போட்டோவில் பெண் சுமாராகத்தான் தெரிந்தாள். அவளுக்கு, அப்பா மட்டுமே. கூடப் பிறந்தவர்கள் யாரும் இல்லை.

தரகர் கொடுத்த போட்டோவைப் பார்த்ததும் அமுதாவைப் போல ஒரு பெண்ணை திருமணம் செய்ய வேண்டும் என்று இருந்த என் நினைப்பில், ஆசையில், கனவில் பெரிய இடி விழுந்தது.

இருந்தாலும் திருமணச் செலவுக்கு வழி தெரியாமல் தவித்த எங்களுக்கு, இது ஆண்டவன் காட்டிய வழியாக எங்களுக்குப் பட, பெற்றோர்களின் ஆசையை நிறைவேற்ற என் ஆசைகளை தியாகம் செய்து, இது தான் எனக்கு விதிக்கப் பட்டிருக்கு என்று என்னை நானே தேற்றிக் கொண்டு, திருமணத்திற்கு வேண்டா வெறுப்பாக ஒத்துக்கொண்டேன்.

1997-ல் எனக்கு திருமணமானது.

எனக்கு மனைவியாக வந்தவள் பெயர் சுந்தரி. பெயருக்கும் அவள் உடம்புக்கும் கொஞ்சம் கூட பொருத்தமில்லை. நிறம் கருப்பு, முன் பல் லேசாக துருத்திக்கொண்டிருக்கும், பார்க்க சுமாராகத்தான் இருந்தாள். மன்டோதரி என்று பெயர் வைத்திருக்கலாம்.

பஞ்சாயத்து யூனியனில் கிளர்க்காக வேலை பார்த்தாள். அம்மாவுக்காகவும், தங்கையின் வாழ்க்கைக்காகவும் என் கற்பனை ஆசைகளை களைத்து, குழி தோண்டி புதைத்து,... ஒரு ஜடமாக, இவளோடு குடும்பம் நடத்த ஆரம்பித்தேன்.

கல்யானம் ஆன புதுசில்லையா? முதல் ஆறு மாதங்கள் எங்களது வாழ்க்கை சுமாராகத்தான் போய்க் கொண்டிருந்தது. போகப் போகத்தான் சுந்தரியின் சுய ரூபம் தெரிய ஆரம்பித்தது.

காலையில் எழுந்து எல்லா வேலைகளையும் செய்து, வீட்டைப் பெருக்கி டிபன் ரெடி பண்ணி, அவளுக்கும் எனக்கும் மதியச் சாப்பாட்டை டிபன் பாக்ஸ்ஸில் எடுத்து வைத்து, எங்களுக்கு கொடுத்து, நாங்கள் போனதும் பாத்திர பண்டங்களை துலக்கி, துணிகளை துவைத்து....இப்படி வீட்டு வேலைகள் எல்லாத்தையும் ஒரு வேலைக்காரி போல, அம்மா வேலைகளைச் செய்து வீட்டை கவனித்துக்கொள்ள,... நாங்கள் இருவரும் வேலைக்கு சென்று கொண்டிருந்தோம்.

எப்போதாவது, இளமையின் காம வெறியை வெல்ல முடியாமல், கட்டிய மனைவி என்ற உரிமையில், அவளையும் ஒரு பெண்ணாக நினைத்து, இரவில் உறவுக்கு நான் ஆசை ஆசையாய் அவளை அழைத்தால், எதாவது காரணம் சொல்லி என் ஆசைக்கு இணங்காமல், மறுப்பு சொல்லி விடுவாள்.

இல்லையென்றால், ‘அப்படி அடக்க முடியாத ஆசை இருந்ததுன்னா உங்க அம்மாகிட்டே போய் படு ‘என்று வெக்கமில்லாமல், என்ன சொல்கிறோம் என்று தெரியாமல், நா கூசாமல் வார்த்தைகளால் என்னை, ...என் ஆசையை கேவலப்படுத்தி, என்னை வீட்டுக்கு வெளியே தள்ளி வெறாந்தாவில் படுக்க வைப்பாள். அவள் வாயிலிருந்து வரும் கேவலமான வார்த்தைகளைக் கேட்டு அப்படியே கூனிக் குறுகி நொந்து போய்க் கிடப்பேன்.

கொஞ்ச நாளுக்கப்புறம்தான், அவள் வயசுக்கு வராத பெண் என்றும், அவளுக்கு பெண்ணுக்கான உணர்ச்சிகளே இல்லை என்றும் தெரிந்துகொண்டேன்.

ஒரு நாள் அம்மா செய்த சாப்பாட்டை நான் ருசித்து சாப்பிட்டுகொண்டே” அம்மா சமையல்னா அவ்வளவு டேஸ்ட்” .என்று என் மனைவியாக வந்தவளிடம் சொல்லிவிட்டேன்.

அவ்வளவுதான்,....கோபத்தில் பாதி சாப்பாட்டிலேயே எழுந்தவள், “என்னத்த சமையல் செய்றா ஒங்கொம்மா. வாயிலேயே வைக்க முடியலை. இத்தனை வருஷம் எப்படிதான் சாப்பிட்டிங்களோ?”என்று சொல்லிக்கொண்டே, எங்கள் மூஞ்சியில் விட்டெறிய முடியாமல், சாப்பாட்டுத் தட்டை எடுத்துப் போய் குப்பையில் கொட்டினாள்.


“ஏன்...எங்கம்மா சமையல் பிடிக்கலைன்னா. நீதான் சமையேன்”.

“ நான் வேலைக்கு போய், வெட்டியா இருக்கிற உங்க குடும்பத்துக்கு சம்பாதிச்சும் போட்டுகிட்டு, உங்களுக்கு சமைச்சும் போடனுமா? நான் என்ன உங்க அடிமையா? இதுக்குதான் உனக்கு என்னை கட்டிக் கொடுத்தாங்களா?” என்று நா கூசாமல் கேட்டாள்.

“ஏன்டி,... நானும்தானே வேலைக்கு போறேன். கஷ்டப்பட்டு வேலை செஞ்சு குடும்பத்துக்காக நான் கொடுக்கலையா?”

“நீ செஞ்சிகிட்டு இருக்கிறதெல்லாம் ஒரு வேலையா? அப்படியே நீ வேலை செய்யிறதா சொன்னாலும், வேலை செஞ்சு கொண்டு வர்ற காசை உன் அம்மாவுக்கும், தங்கச்சிக்குதானே,... சின்ன வீட்டுக்கு செலவு செய்யிற மாதிரி செலவு செய்யிற?”

“இப்படி எல்லாம் அசிங்கமா பேச உனக்கு வெக்கமா இல்லையா? அவங்க என் அம்மா, அவ என் கூடப் பொறந்த தங்கச்சி. வீட்டுக்கு மூத்த பையன்கிறதினாலே நான் தானே கவனிக்கணும்? அவங்களுக்கு செய்யிறதை சின்ன வீட்டுக்க்கு செலவு செய்யிற மாதிரி இருக்குன்னு சொல்றியே? உனக்கு வெக்கமாயில்லை. என்ன பேசுறோம்கிறது தெரிஞ்சுதான் பேசுறியா? எனக்கு வர்ற ஆத்திரத்துக்கு உன்னை வெட்டிப் போட்டுடலாமுன்னு இருக்கு.”

“ஆமாம். என்னை வெட்டிப் போட்டுட்டா, உன்னை கேள்வி கேக்க ஆளில்லை பாரு. நான் போய்ட்டா உன் இஷ்டம் போல உங்கம்மாவுக்கும், தங்கச்சிக்கும் செலவு செய்யிலாமுன்னு நினைக்கிறே? ... அதுதான் நடக்காது..”

நான் அம்மாவுக்கு சப்போர்ட்டாக பேசினாலோ, அவங்களுக்கு ஏதாவது வாங்கிக் கொடுத்தாலோ...கொஞ்சமும் கூச்சம் இல்லாமல் எனக்கு மட்டும் கேட்கும் படியாக கேவலமாக அம்மாவையும், என்னையும் இணைத்து கெட்ட வார்த்தை பேசுவாள்.

ஒரு நாள் அம்மாவுக்கு பிடித்த ஒரு புடவை வாங்கி வந்தேன். “இது எனக்கா?” என்று கேட்டாள்.

நான் வாங்கி வந்தாலும் அவளுக்குப் பிடிக்காது. எவ்வளவு நல்லதா வாங்கி வந்தாலும், இதெல்லாம் ஒரு புடவையா”ன்னு கேவலமா சொல்லி வாங்கி தெருவிலே வீசுவாள்.

“உனக்குதான் நிறைய புடவை இருக்கே. அதில்லாமெ,.... ஆபீஸ்லேயே மாச மாசம் பணம் கட்டற மாதிரி, மாசத்துக்கு ஒரு தடவை நல்ல நல்ல புடவை வாங்கிட்டு வந்திட்றியே. அம்மாவுக்குதான். கட்டிக்க நல்ல புடவை இல்லை. அதான் குறைஞ்ச விலையிலே, வாங்கிட்டு வந்தேன்.”

“கட்டின பொண்டாட்டிக்கு புடவை வாங்கித் தந்து அழகு பார்க்கும் ஆம்பிளையை நான் பாத்திருக்கேன். நீ என்னடான்னா உங்கம்மாவுக்கு வாங்கிக் கொடுத்து அழகு பாக்கிறே. அதான், அவளுக்கு உன் பொண்டாட்டி மாதிரி புடவை வாங்கிக் கொடுக்கிறே?” என்று கேட்க, ஆத்திரத்தில் ஓங்கி அறைந்துவிட்டேன்.

நான் அறைந்த அறைக்கு சுருண்டு விழுந்தவள் மயக்கமாகிப் போக, என்னவோ ஏதோவென்று பதறி, அவளை ஆஸ்பத்திரிக்கு தூக்கிக்கொண்டு போனோம்.

ஆஸ்பத்திரியில் அவளைப் பாக்க வந்த அவளது அப்பாவிடம், அவள் நடந்துகொள்ளும் விதத்தை சொல்லி வருந்த, அவரும்” தாயில்லாத புள்ளை மாப்பிள்ளே. கொஞ்சம் ஏதோ கிறுக்குத் தனமா பேசுவா... கொஞ்சம் அனுசரிச்சு போங்க மாப்பிள்ளே.” என்று என் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு, கண்ணீர் விட்டு கெஞ்ச, என் நிலையை நினைத்து நானே வருந்தினேன்.

என் வாழ்க்கை இப்படி என்றால், என் தங்கையின் வாழ்க்கை.?

ஒரு ஆறு மாதம் நன்றாக போய்க் கொண்டிருந்த என் தங்கையின் வாழ்க்கையில் பிரச்சினை ஆரம்பமானது.

என் தங்கையை, ‘இன்னும் நகை போட்டுட்டு வா. அதைக் கொண்டு வா. இதைக் கொண்டு வா’ என்று அவள் புருஷன் அடித்து துன்புறுத்தி கொடுமைப் படுத்த, அதைத் தாங்க முடியாத என் தங்கை ஒரு நாள், எங்கள் வீட்டுக்கு வந்து, சீரழிந்த அவள் வாழ்க்கையை சொல்லி அழுதாள்.

சந்தோஷம், முகத்திலும் உடம்பிலும் தெரிய, கவலை என்பதே என்ன என்று தெரியாமல் வளர்ந்த என் தங்கை, இப்போது அவள் முகத்தில் சோகம் எப்போதும் நிரந்தரமாய் குடி இருந்தது. உடல் பொலிவு குன்றி, உடல் மெலிந்து, ஏனோ தானோ என்று இருந்தாள்.

என் தங்கை சொன்ன கொடுமைக் கதை கேட்டு, நானும் என் அம்மாவும் அதிர்ந்து போனோம்.

மௌனமாக அழுதுகொண்டிருந்த தங்கையிடம்,“என்னம்மா...ஏன் அழறே?” அம்மா ஆதரவாக கேட்டாள்.

“நான் என்னத்தை சொல்றதும்மா? தினமும், உங்க வீட்டுலேருந்து இன்னும் நகை வாங்கிட்டு வா. பணம் வாங்கிட்டு வான்னு, அடிச்சு அந்தப் பொட்டைப் பயல் என்னை கொடுமைப் படுத்தறாம்மா.”

“என்ன அவனுக்கு கேடு. அதான் துபாய் போய் சம்பாதிக்கிறானாமே. அது பத்தலையா?”

“அவன் எந்த துபாய் போனான்? தூத்துக்குடி கூட போய் இருக்க மாட்டான், அந்தப் பொறம் போக்கு. பொய் சொல்லி கல்யாணம் செஞ்சிருக்காங்கம்மா”.

இதைக் கேட்டு நானும், அம்மாவும் விக்கித்துப் போனோம்.

“என்னது,....துபாய் போகலையா? அப்ப,... சும்மா வீட்டுலே உக்காந்துகிட்டு நாம அனுப்புற பணத்துலே ஜம்பமா சுத்தறானா? ஏன்,.... இதெல்லாம் அவங்க அப்பா, அம்மாவுக்கு தெரியாதா?. உன்னை அவன் அடிச்சு உதைக்கிறதைப் பத்தி அவன் அப்பா, அம்மாகிட்டே சொல்ல வேண்டியதுதானே?



“என்னத்த...சொல்றது. ‘அப்பன் இல்லாத வீட்டுலேர்ந்து, வந்து அதட்டி கேக்குறதுக்கு யார் இருக்கா? உன் அண்ணனுக்கு, அவனுக்கு வாக்கப்பட்டவளை வச்சு சரியா வாழத் தெரியலை. நீ மட்டும் இங்க எப்படி நல்லா குடும்பம் நடத்துவே?...

உங்க குடும்பத்துக்கு பிடிச்ச சனி. மொதல்லே உங்க அப்பனை கொண்டு போச்சு. இப்ப உங்க அண்ணன் பொண்டாட்டியையும் கொண்டு போச்சு. உன் மூலமா அந்த சனி எங்க மகனையும் வந்து பிடிக்கிறதுக்குள்ளே, நாங்க கட்டுன தாலியை கழட்டி வீசிட்டு உங்க வீட்டுக்கு ஓடிடு. 



மம்மியா? மாமியா? 1

என் பெயர் கார்த்திக்.

எங்கள் குடும்பம் ஒரு அழகான குடும்பம்.

எங்களோட வாழ்க்கையின் முதல் பகுதி ரொம்ப கஷ்டமாவும், சோகம் நிறைஞ்சதாவும் இருந்துச்சுன்னு சொன்னா,.... நடுப் பகுதி நாங்kaaக எதிர் பாக்காத அளவுக்கு, யாருக்கும் அமையாத மாதிரி சந்தோஷமா சுகமாவும் அமைஞ்சிடுச்சுன்னுதான் சொல்லணும். iஆனா, இறுதிப் பகுதி எப்படி இருந்தாலும் எங்களுக்கு கவலை இல்லை.

எங்க சோக வாழ்க்கை எப்படி சுக வாழ்க்கையா மாறிச்சுங்கிற akகதையை உங்களுக்கும் சொல்லணும்னு நான் பிரியப்படுறேன்.

சொல்லவா?

பெரும் பகுதியை நான் சொன்னாலும், சில பகுதிகளை கதையில் சம்பந்தப்பட்டவர்களே உங்களுக்கு சொல்ல வேண்டும் என்று அடம் பிடிப்பதால், அவர்களையும் ஆங்காங்கே சொல்லவிட்டிருக்கிறேன்.

முதலில் நானே (கார்த்திக்) ஆரம்பிக்கிறேன்.

என் அப்பா பெயர் சிவராமன். அம்மா பெயர் பிலோமினா.

என்னடா,... அப்பா பெயரும், அம்மா பெயரும் பொருத்தமில்லாம இருக்கேன்னு பாக்கறீங்களா?

சொல்றேன்.

அதிகமா பெத்துட்டு பின்னாலே கஷ்டப்படக் கூடாதுன்னு எங்கள பெத்தவங்க நினைssssssச்சாங்களோ என்னவோ,... எங்க ரெண்டு பேரை மட்டும் பெத்துகிட்டு, அதோட அவசரப் பட்டு நிறுத்திட்டாங்க.



அதுல முதலாவதா, அப்பா, அம்மாவுக்கு கல்யாணம் ஆன அடுத்த வருஷமே 1974 –ல் பிறந்தவன்தான் நான். கார்த்திக்.

குடும்பத்துல கொஞ்சம் வசதி வந்ததுக்கப்புறம், அடுத்ததா எனக்குப் பின்னாலே, நாலு வருஷம் கழிச்சு பிறந்தவதான் என் தங்கை. அமுதா. 1978-ல் பிறந்தாள்.
Kaeth
கேரள மாநிலம் திருவனந்தபுரம் மாவட்டத்தில், தமிழ் நாட்டு எல்லைக்கு அருகில் பச்சை பசேலென மலை சூழ்ந்த கிராமம் அன்னப்பரா. இதுதான் என் அம்மா பிறந்த ஊர்.

அப்பாவின் சொந்த ஊர் தென் காசிக்கு அருகில் உள்ள ஆலங்குளம். அப்பாவின் சின்ன வயதிலேயே அவரது தந்தையும், தாயும் இறந்துவிட, ...ஐந்தாவது வரை படித்த அப்பா, ஆதரிப்பார் இல்லாமல் சிறு வயதிலேயே வெல்டிங் பட்டறையில் வேலைக்கு சேர்ந்துவிட்டார்.

அப்பா வேலை செய்து வந்த பட்டறையின் முதலாளிக்கு, அன்னப் பராவில் ஒரு பட்டறை இருந்தது. அதை திறமையாக நிர்வகிக்க யாரும் கிடைக்காததால், என் அப்பாவை அங்கே வேலை செய்ய அனுப்பினார்கள். அப்பா அங்கே திறமையாக வேலை செய்து, சில பணியாளர்களைச் சேர்த்துக் கொண்டு, தானே சிறப்பாக நிர்வகித்து, முதலாளிக்கு நல்ல லாபம் சம்பாதித்துக் கொடுத்தார்.

அப்படி வேலை செய்துகொண்டிருந்த போது, பட்டறைக்கு அருகில் வசித்து வந்த ஏழை கிறிஸ்துவக் குடும்பத்தில் பிறந்த என் அம்மாவின் மேல் காதல் கொண்டு, அவர்கள் பெற்றோரிடம் பேசி, சில எதிர்ப்புகளைச் சமாளித்து, கிறிஸ்துவ முறைப்படி மோதிரம் மாற்றி, இரு மனமும் ஒன்றாக, தேவாலயத்தில் thithதிருமணமும் செய்து கொண்டார்.

அம்மாவை கல்யாணம் செய்த போது அம்மாவுக்கு வயது 17. பத்தாவது பாஸாகி இருந்த அம்மா, மேற்கொண்டு படிக்க முடியாமல் அப்பாவுக்கு 1973-ல் வாழ்க்கைப்பட்டாள். அம்மாவின் தாய் மொழி மலையாளம். அப்பாவின் தாய் மொழி தமிழ். தாயும், தந்தையும் ஜாதி, மத, மொழி வேறுபாடு இல்லாமல் இணைந்த பிறகு, மொழிகளும் இணைந்தன. எங்கள் வீட்டில் நாங்கள் இரண்டு மொழிகளிலும் பேசிக்கொள்வோம்.

அப்பாவுக்கு எங்கள் மேல் பாசம் அதிகம். அதிலும் நாங்கள் நால்வரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் பாசமாக இருந்தோம். இரண்டு பிள்ளைகளோடு நிறுத்திக் கொண்ட எங்கள் பெற்றோர், கிடைத்த கொஞ்ச வருமானத்திலும் என்னையும் என் தங்கையையும் நன்றாக படிக்க வைத்து பெரிய ஆளாக்க வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தனர்.

அம்மாவைப் பற்றி சொல்லனும்னா,..,...எங்கள் எல்லோர் மீதும் ரொம்ப பாசமாக இருப்பாங்க. புடவையிலும் சரி. நைட்டியிலும் சரி. அழகா, அம்சமா இருப்பாங்க.ரோட்டிலே நடந்து போனா, வயசுக்கு வந்தபெரும்பாலான ஆம்பிளைங்க கண்ணு இவங்க மேலதான் இருக்கும்.

வீட்டில் பெரும்பாலும் நைட்டிதான். வெளியில் போனா மட்டும் சேலை. அதுவும் காட்டன் சேலையில், இன்னும் அழகா இருப்பாங்க. நல்ல கலர்! சின்னதா இடுப்பு! பெருசு பெருசா குண்டிகள்! மார்பழகைப் பற்றி சொல்லவே வேண்டாம். அழகா உருண்டு திரண்டு அம்சமா இருக்கும். ஆள் பாக்க கவர்ச்சியா, கும்முன்னு இருப்பாங்க. முகம் ரொம்ப லட்சணமா,aaaa அழகா இருக்கும்.

என்னடா? பெத்த அம்மாவைப் பத்தியே இப்படி வெக்கமில்லாம வர்ணிக்கிறேன்னு நினைக்காதீங்க. அந்த அளவுக்கு அம்மா அழகு.

அப்பாவை கல்யாணம் செய்யிறதுக்கு முன்னாலே முழு கிறிஸ்டியனா இருந்தவங்க,... கல்யாணத்துக்கப்புறம் அப்பாவுக்காக இந்து மத சடங்கு சம்பிரதாயங்களையும் ஏத்துகிட்டு, ஒரு இந்துப் பெண்ணாகவே வாழ்ந்தாங்க. சன்டே ஆனா, சர்ச்சுக்கும் போய் வருவாங்க.

அடுத்ததா என் உடன் பிறந்த தங்கை அமுதாவைப் பத்தி சொல்லணும். ரொம்ப அழகானவ. அம்மாவை விட நல்ல சிவந்த நிறம். நல்லா புஷ்டியா இருப்பா. அடர்த்தியான நீளமான கரு கருன்னு கூந்தல் அவளுக்கு. azaaaa aஅழகான குரல். பேசப் பேச கேட்டுகிட்டே இருக்கலாம் போல இருக்கும். மிச்சத்தை சமயம் வர்றப்போ சொல்றேன்.

எனக்கு என் தங்கை மேல் சிறு வயது முதலே மிகுந்த பாசமுண்டு. அவளுக்கும் என் மேல் பாசம் அதிகம். இருவரும் ஒன்றாகவே விளையாடுவோம். படிப்போம்.

நாங்கள் வளர வளர, படிப்பில் கவனம் செலுத்த,... நாங்கள் ஒன்றாக இருப்பது குறைந்து போனது. வயது ஆக ஆக எங்கள் இருவருக்கிடையே பிரிவு அதிகமானாலும், என் மேல் அவளுக்கும், அவள் மேல் எனக்கும் இருந்த பாசம் குறையவில்லை

எனக்கு மீசை அரும்பத் தொடங்கிய போது, எனக்கு வாய்த்த நண்பர்கள், செக்ஸ் புத்தகம் படிப்பதும், பீடி சிகரெட் பிடிப்பதும், பொண்ணுகளை சைட் அடிப்பதுமான பழக்கத்தில் இருந்தனர். ஆனால், ithellஇதெல்லாம் தவறு என்று எனக்கு சிறு வயதிலேயே போதிக்கப்பட்டிருந்ததால் அவர்களிடமிருந்து விலகியே இருந்தேன்.

ஆனால், என் மேல் அக்கறை கொண்ட எனது நண்பன் சுரேஷை மட்டும் நான் விலக்க முடியவில்லை. நான் விலகி விலகிப் போனாலும், மோசமாகத் திட்டி கோபமாகப் பேசினாலும், என்னையே சுற்றி வருவான். அவனுக்கு பீடி, சிகரெட், தண்ணி பழக்கம் இல்லை. நல்ல குணமானவன்தான். ஆனால், செக்ஸ் புத்தகம் மட்டும் எங்கிருந்தோ வாங்கி வந்து திருட்டுத் தனமாகப் படிப்பான்.

ரொம்ப நாளைக்குப் பிறகு, அவன் அப்படி விரும்பிப் படிக்கும் அளவுக்கு என்னதான் இருக்கிறதென்று நானும் தெரிந்து கொள்ள, ரொம்ப யோசனைக்குப் பிறகு, தயங்கி தயங்கி அவனிடம் செக்ஸ் புத்தகம் ஒன்று படிக்க கேட்டேன்.

“உனகெல்லாம் வேண்டாம்டா. எனக்குதான் இந்தப் பழக்கம் எப்படியோ தொத்திகிச்சு. விட முடியலை. நீயும் இந்த மாதிரி புத்தகங்களைப் படிச்சு கெட்டுப் போக வேண்டாம். இந்த பழக்கம் என்னோடவே போகட்டும். நான் தரமாட்டேன்” என்று கண்டிப்புடன் சொன்னான்.

அவன் வேண்டாம் வேண்டாம் என்று சொல்ல சொல்ல, என் மனசு வேணும் வேணும்னு சொன்னது.

அவன் சொன்னதையும் கேட்காமல், விடாப்பிடியாக கேட்டு வாங்கி, திருட்டுத் தனமாக முதன் முதலாக ஸ்கூல் பாத் ரூமில் வைத்து படித்தேன்.

எல்லாமே புதுசாக இருந்தது. உடம்புக்குள் எனென்னவோ மாற்றம் வந்தது. காய்ச்சல் வருவது போல இருந்தது. இதயம் பட படவென அடித்துக் கொண்டது. தொண்டை வறண்டது. சுன்னி நிமிர்ந்தது. அதைக் கொஞ்சம் உறுவி விட்டால் பரவாயில்லை போல தோன்றியது.

ஏதோ தவறு செய்கிறோம் என்று தோன்றியது. கடவுள்களிடம் மன்னிப்பு கேட்டேன். எனக்கு நேர்ந்ததை என் நண்பன் சுரேஷிடம் சொன்னேன்.

“முதன் முதலா அனுபவிக்கிறப்ப அப்படிதான்டா இருக்கும். எனக்கு அந்த முதல் அனுபவம் எப்படி நடந்ததுன்னு சொல்றேன் கேள்.

எட்டாவது படிச்சிகிட்டு இருந்தப்ப, ஒரு நாள் ஸ்கூல் ஹாஃப் இயர்லி எக்ஸாம் முடிச்சிட்டு மதியம் வீட்டுக்கு வந்தேன். அப்பா வேலை விசயமா அதுக்கு முந்தின நாள் நைட் 8 மணிக்கே கிளம்பிட்டாரு. வர 1 மாசம் ஆகும்னு சொல்லிட்டு போய்ட்டாரு.

லீவுல எங்கேயும் கூட்டிட்டு போகலைங்கிற கோவத்துல நான் இருந்தேன். எக்ஸாம் முடிச்சிட்டு வந்த அன்னைக்கு, அம்மா சாப்பிடக் கூப்பிட்டாங்க. பாக்க நடிகை சரண்யா மாதிரி இருப்பாங்க. கோவத்துல எனக்கொன்னும் வேணாமுன்னு சொல்லிட்டு, போய் ரூம்லே படுத்திட்டேன்.

அவங்க திரும்ப திரும்ப வந்து என்னை சாப்பிட கூப்பிட்டு இருந்தாங்க. “ எனக்கு ஒன்னும் வேண்டாம் போ!”ன்னு நானும் கோவத்துல கத்திட்டேன். அவங்களும் போய்ட்டாங்க. நான் அப்படியே படுத்து தூங்கிட்டேன்.

சாயங்காலமா எழுந்து பாத்தேன். அம்மா ஹால்ல உக்காந்து பூ கட்டிகிட்டு இருந்தாங்க. வீடு ஃபுல்லா நல்லா மல்லிகைப்பூ வாசனை. இப்பதான் குளிச்சிட்டு வந்த மாதிரி தலைல ஒரு துண்டை கட்டிட்டு இருந்தாங்க. ஒரு லைட் ப்ளூ கலர் சாரி. அதே கலர்ல மேச்சிங்கா ப்ளவுஸ் போட்டிருந்தாங்க. அது ரொம்ப ரொம்ப லேசான மெட்டீரியலா இருந்துச்சு. வீட்டுல இருக்கிறப்ப, அவங்க எப்பவுமே ப்ரா போடறதில்லை.

அந்த லேசான மெட்டீரியல் போட்டுட்டு ஈரத்தோட பூ கட்டிட்டு இருந்தாங்க. அவங்களோட இடது பக்க முலைக் காம்பு, அப்புறம்,… அதை சுத்தி இருக்கிற கரு வட்ட வளையம் எல்லாமே அந்த ப்ளவுஸ்ல அப்படியே கண்ணாடிக்குள்ள இருந்து பாக்கிற மாதிரி லேசா தெரிஞ்சது.

என்னாலே நம்பவே முடியலே அப்போதான் அம்மாவை முதல் முறையா அப்படி பார்க்கிறேன். என்னை பாத்ததும்,”எழுந்துட்டியா. தம்பி காஃபி சாப்டுறியா?”ன்னு கேட்க, நானும் ‘சரி’ன்னு தலையாட்டினேன்.

அப்ப, அவங்க கீழே கையை ஊனி எழுந்திருக்கிறப்ப, அவங்க முந்தானை முழுசா கீழே விழுந்துடுச்சு, அப்போ அவங்களொட ரெண்டு தர்பூசனி பழமும், அப்புறம் அதுங்களுக்கு நடுவிலே நீளமா கோடு மாதிரி இருக்கிற கிளிவேஜும் நல்லா தெரிஞ்சுது. அவங்க கழுத்துல தாலியோடு சேத்து ரெண்டு மூனு தங்க செயினும் போட்டிருந்தாங்க. அவுங்க எழுந்திருக்கிறப்ப அவங்க முலையோடு சேர்த்து அதுங்களும் சேர்ந்து தொங்கி இங்கும் அங்கும் ஆடிச்சி.

நான் அவங்க முன்னாடியே நிக்கிறேன். ஆனா அவங்க கீழே விழுந்த மாறாப்பைப் பத்தி கொஞ்சம் கூட கவலைப்படாமே,”இருடா, அஞ்சி நிமிஷத்துல காஃபி போட்டு எடுத்துட்டு வர்றேன்.”ன்னு சொல்லிகிட்டே திரும்பவும் குனிஞ்சாங்க.

இப்படி, மீண்டும் அந்த தொங்கும் முலைகளின் தரிசனம் எனக்கு திவ்யமா கிடைச்சது. அவங்க கீழே கிடந்த பூவையெல்லாம் குனிஞ்சு பொருக்கிட்டு இருந்தாங்க. நான் அவங்களோட குலுங்குற முலைகளையே பாத்துகிட்டு இருந்தேன். ஒரு வழியா எல்லாத்தையும் எடுத்துகிட்டு மேலே நிமிர்ந்து, “சை,... இது வேற,… நிக்க மாட்டேங்குது” ன்னு சலிச்சிகிட்டே சொல்லிட்டு, ஏனோதானோன்னு, கீழே விழுந்து கிடந்த முந்தானையை எடுத்து தோள் மேலே போட்டுகிட்டாங்க.

அந்த முந்தானையும், அந்த பெருத்த முலைகளை பாதிதான் மூடி இருந்துச்சு. ரெண்டு சைடும் சும்மா கும்முன்னு முலைங்க குத்திகிட்டு நின்னுச்சு. அம்மாவோட சூப்பர் நிப்பிள்ஸ், அப்புறம் அதை சுத்தி ரெண்டு ரூபா காயின் அளவுக்கு இருந்த கருவட்டம் எல்லாம் அப்படியே பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அந்த மாதிரியான ப்ளவுஸை எதுக்குப் போட்டுகிட்டு இருக்காங்கன்னு எனக்கு ஒன்னும் புரியலை. அவ்வளோ சீத்ரூ மெட்டீரியல் அது.

அவங்க நடந்து போகும் போது அந்த பெரிய குண்டிகள் ரெண்டும் குலுங்குற அழகை பாத்துகிட்டே, நான் அப்படியே ஹால்ல உக்காந்தேன்.

அப்போதான் கவனிச்சேன். என்னோட சுன்னி நல்லா எந்திரிச்சு நிக்குதுன்றதை.

சொந்த அம்மாவ பாத்தாகூட மூடு வருமான்னு யோசிச்சேன்.உடனே என் தம்பி சுருங்கிட்டான். அது மட்டுமில்லாம அம்மாவையே இப்படி பாத்துட்டோமேன்னு குற்ற உணர்வா இருந்துச்சு. ஒரு மாதிரியா ஃபீல் பண்ணினேன்.. அப்படியே உக்காந்து காஃபிக்கு வெயிட் பண்ணினேன்.

கிட்ச்சன்ல இருந்து அம்மா வந்தாங்க.என் கண்கள் என்னை அறியாமலே சேலை விலகி வெளியே தெரியிற அம்மாவோட முலையழகை பாத்து ரசிச்சது. என்னாலே அப்படி பார்க்கிற அந்த ஆர்வத்த அடக்க முடியல.

திரும்பவும் அப்படியே எனக்கு முன்னாலே தரையில குனிஞ்சு உக்காந்து, திரும்ப பூ கட்ட தொடங்குனாங்க. நான் அவங்களோட ஆழமான முலைப் பிளவை மேலிருந்து பாத்துகிட்டே காஃபி குடிச்சிகிட்டு இருந்தேன். அவங்க முலை ஒவ்வொன்னும் நிச்சயம் 2 கிலோ இருக்கணும், அவ்வளவு பெருசா திமு திமுன்னு புஷ்டியா வளந்து இருந்துச்சு. 


பாக்க பாக்க எனக்குள் உண்டான உணர்ச்சியை என்னால கட்டுப் படுத்த முடியல. அப்படியே அரை மணி நேரம் அங்கேயே உக்காந்து அம்மாவோட முலை அழகை இன்ச் இன்சா ரசிச்சு பாத்துகிட்டு இருந்தேன். அவங்க மூச்சு விடறதுக்கு ஏத்த மாதிரி எப்படி அந்த முலைங்க ரெண்டும் மேலும், கீழும் இறங்குதுன்னு பாத்துகிட்டு இருந்தேன்.

அவங்க கிட்டே இருந்து விலகிக் கிடந்த ஒரு பூவை எட்டி எடுத்தாங்க. அப்ப அவங்க தாலி செயின் தொங்கி ஆடி, குத்திகிட்டு இருக்கிற இடது புற காம்புல மாட்டிகிச்சு. அந்த பெருத்த முலையிலே செயின் மாட்டி மேலே வர பாதி முலைக்கு மேலே அந்த ப்ளவுசுக்குல்ள இடம் இல்லாதனாலே பிதுங்கி வழிஞ்சிட்டு இருந்துச்சு.

மணி 6 ஆச்சு.

இதுக்கு மேலே என்னை என்னாலேயே கட்டுப் படுத்த முடியாதுன்னு பாத் ரூம் போய், ரசிச்சு பாத்ததை நினைச்சே கை அடிச்சேன். 5 நிமிஷத்திலேயே சீத்து பூத்துன்னு கஞ்சி வந்துடுச்சு. அவ்வளவு விந்து வந்து நான் பாத்ததே இல்ல.

கஞ்சி வடிஞ்சதுமே எனக்குள்ள இருந்த குற்ற உணர்வு தலை தூக்குச்சு. மனசாட்சி உறுத்துச்சு. சே,... இப்படி அம்மாவைப் போய் அசிங்கமா கற்பனை பண்ணிட்டோமே. அவங்க எவ்வளோ எதார்த்தமா, பாசமா நம்பள பாத்துக்கிறாங்க. இனிமேல் இந்த மாதிரி யோசிக்கவே கூடாதுன்னு முடிவு பண்ணினேன். அப்படியே நல்லா தலைக்கு குளிச்சிட்டு வந்தேன்.

நேரா என் ரூமுக்கு போய் கதவை சாத்தி தாழ்ப்பாள் போட்டேன். துண்டை அவுத்து கட்டில் மேலே போட்டுட்டு, அப்படியே பீரோ கிட்டே போனேன்.

திடீர்ன்னு ரூமுக்குள்ள ஏதோ சத்தம் கேக்கிற மாதிரி இருந்துச்சு. அது மட்டுமில்லாம ரூம் முழுக்க நல்லா மல்லிகைப் பூ வாசம். கும்முன்னு தூக்குச்சு. பாத்தா,...

எங்கம்மா ரூமோட ஒரு பக்க மூலையை கூட்டிகிட்டு இருந்தாங்க. நான் உடம்புல ஒரு ஒட்டுத் துணி கூட இல்லாம இருக்கேன். நல்ல வேளை அவங்க எனக்கு முதுகு காட்டி கூட்டிகிட்டு இருந்தாங்க. இன்னும் என்னை பாக்கலை.

நான் அடிச்சுப் புடிச்சு, பெட்ல இருந்த என் துண்டை தேடினேன். ஆனா, அதை எங்கே தூக்கிப் போட்டேன்னு தெரியலை. பெட்ல ஒரு சின்ன ட்ராயர்தான் கிடந்துச்சு. கையில கிடைச்சதை எடுக்க, அம்மா டக்குன்னு திரும்பிப் பாத்தாங்க.

நான் கையிலே இருக்கிற அந்த சின்ன துணியால என் சுன்னியை மறைச்சேன். அப்படியே கூச்சத்துல குறுகி நின்னேன். ஆனா, அவங்க என்னைப் பாத்து ஒன்னுமே நடக்காத மாதிரி சிரிச்சிட்டு,” நல்லா தேய்ச்சு குளிச்சியா கண்ணு”ன்னு கேட்டாங்க. நானும் தலை ஆட்டினேன். “சரி தலையை நல்லா துவட்டிட்டு ட்ரெஸ் மாத்து அப்படின்னு சொல்லிட்டு, திரும்ப வீடு கூட்ட ஆரம்பிச்சாங்க. கூட்டிகிட்டே என்னை நோக்கி வர வர, எனக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியலே. துண்ட வேற காணோம் .என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம நான் அப்படியே நின்னேன். இன்னும் என்னை சின்னப் பையனாவே நினைச்சுகிட்டு இருக்கிற அம்மாவை நினைச்சு சிரிப்புதான் வந்தது.

கூட்டும் போது அவங்க இடது கையால சேல மாராப்ப எடுத்து நல்லா ஒதுக்கி விட்டு, கீழே குனிஞ்சு கூட்டினாங்க. வழக்கம் போல அந்த பெருத்த pappappapaaa பப்ளிமாஸ் முலைகள் ஜாக்கெடுக்குள்ள இருக்க முடியாம, குலுங்கிப் பிதுங்கி வந்து வெளியே குதிக்கிற மாதிரி லேசா தொங்கிகிட்டு இருந்துச்சு.

ஒரு சினிமா பாட்ட பாடிகிட்டே எதார்த்தமா கூட்டிகிட்டு இருந்தாங்க. இதைப் பாத்ததும் என்னையும் அறியாம என் தம்பி எழுந்துட்டான். இப்ப நிலைமை ரொம்ப மோசமாய்டுச்சு இதுக்கு மேலே அடக்க முடியாதுன்னு நினைச்சுகிட்டு, நான் அப்படியே நடந்து, அவளைக் கடந்து, அவ பின் பக்கம் போய்டலாமுன்னு போனேன்.

அப்போ அம்மா லேசா நகர்ந்தாங்க, நானும் அவங்களைத் தாண்டிப் போனேன். பின்னாடி ஒட்டுத் துணி கூட இல்லாம தெரியிற என் குண்டிய நிச்சயம் அம்மா பாத்திருப்பா. ஆனா, ஒன்னும் சொல்லல.

நான் வேக வேகமா, கையிலே இருந்த அந்த ட்ராயர போட முயற்சித்தேன். அது நான் ஆறாவது, ஏழாவது படிக்கிறப்போ ஸ்கூலுக்கு போட்டுப் போன சாட்ஸ். ரொம்ப சின்னதா இருந்துச்சு. ஆனா, அம்மா திரும்பறதுக்குள்ள போட்டுடணும்னு கஷ்டப்பட்டு அந்த சாட்ஸ்ச போட்டு, மேலே இழுத்து விட்டு ஒரு வழியா கொக்கியையும் போட்டுட்டேன். அதே வேகத்துல ஜிப்பையும் சர்ர்ன்னு மேலே இழுத்தேன்.

அவ்வளவுதான்! தூக்கிகிட்டு இருந்த என் சுன்னியோட தோல் ஜிப்ல மாட்டிகிடுச்சு.

ஓ....மை காட். அந்த வலியை மறக்கவே முடியாது. நான் வலி தாங்க முடியாம, ” அம்மாஆஆஆஆ” ன்னு கத்திட்டேன்.

கூட்டிகிட்டு இருந்த அம்மா என் அலறலைக் கேட்டதும், பதறிப் போய் ‘என்ன ஆச்சு’ன்னு கேட்டுகிட்டே என் கிட்டே ஓடி வந்தாங்க. நான் அப்படியே என் குஞ்சை புடிச்சிகிட்டு கீழே உக்காந்து கத்த ஆரம்பிச்சேன். நிஜமாவே வலி அதிகமா இருந்துச்சு.

அம்மா என் கிட்டே வந்து,”என்ன கண்ணா ஆச்சு? ஏன் கத்துறே?ன்னு பயத்தோட கேட்டுகிட்டே, என் தோள் மேலே கையைப் போட்டு, என்னை கட்டிப் பிடிச்சிகிட்டே கேட்டாங்க. நான் ஒன்னும் பேசாமே வலிக்குது வலிக்குதுன்னு மட்டும் சொல்லிகிட்டு இருந்தேன்.



”என்ன வலிக்குது? என்ன பண்ணினே? என்ன ஆச்சுன்னு சொல்லு கண்ணு” ன்னு ரொம்ப பதட்டமா கேட்டாங்க.

நான் அவங்க முகத்த பாத்து மெதுவான குரலில்,”ஜிப்பு மாட்டிகிச்சும்மா”ன்னு சொன்னேன். அவங்க பயம் கொஞ்சம் குறைஞ்சது. ஆனா இன்னும் பதட்டத்தோட, “ஜிப்பா,...ஐயையோ,..எங்கே,... கையை எடு பாக்கலாம்” அப்படின்னு குஞ்சை மூடி இருந்த என் கையை விலக்க முயற்சி பண்ணினாங்க. ஆனா நான் கையை எடுக்கல. “வேணாம் நான் எடுத்துக்கறேன்”னு சொன்னேன். அதுக்கு அவங்க டேய் இது உயிர் நாடி. விளையாடாதே. கையை எடு. எண்ணை போட்டு மெதுவா எடுக்கலாம்’ன்னு சொன்னாங்க. எனக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியலே.

அப்படியே மெதுவா என்னை பெட்ல உக்காரவச்சு, எண்ணை பாட்டில எடுத்து வந்து எனக்கு வலது பக்கம் உக்காந்தாங்க. இப்ப அவங்க இடது கையை என் தோள் மேலே போட்டு என் தலையை அப்படியே அவங்க மேலே சாய்ச்சிக்க சொன்னாங்க. நானும் வலி அதிகமா இருந்ததினாலே ரெண்டு கையாலயும் ‘அந்த’ இடத்த மூடிகிட்டு, அம்மா சொன்னமாதிரி என் தலையை மட்டும் அவங்க தோள்ல சாய்ச்சுகிட்டேன்.

இப்போ அவங்க ஜாக்கெட்டுக்குள்ள இருக்கிற இடது முலை, என் முகத்துல இலவம் பஞ்சு மாதிரி உரசிகிட்டு இருந்துச்சு, ஆனா, வலியில நான் அதை பெருசா எடுத்துக்கலை. அவங்க “மெதுவா கையை எடு கன்ணு. எண்ணை போட்டுதான் எடுக்கணும். இல்லைன்னா ரொம்ப வலிக்கும்”னு சொன்னாங்க 


நானும் மெதுவா என் கையை விலக்கினேன். அப்போ அவங்க குனிஞ்சு நல்லா பாத்தாங்க. பாத்துட்டு,”முன்தோல் லேசா ஜிப்புல சிக்கி இருக்குது. நல்ல வேலை கொஞ்சம்தான் சிக்கி இருக்கு உடனே எடுதுடலாம்”ன்னு சொல்லிகிட்டே,....ஒரு ஸ்பூன் நிறைய எண்ணையை எடுத்து வந்து, அப்படியே அந்த ஜிப் மேலே ஊத்தினாங்க. நல்லா ஜிப் ஃபுல்லா சொத சொதப்பா ஆகிற மாதிரி நிறைய என்னை ஊத்தி தடவுனாங்க.

ஒரு விரலால ஜிப் மேலே இருந்து கீழே வரைக்கும் தேய்ச்சுப் பாத்தாங்க. கரெக்டா நடுவுல கொஞ்சமா என் சுன்னியோட தோல் அவங்க விரல்ல தட்டுப் பட்டுச்சு. இப்போ அப்படியே என் தலையை அவங்க இடது கையால வளைச்சுப் பிடிச்சுகிட்டு,” பயப்படாதே கண்ணு. இப்போ சரி ஆய்டும் நீ நல்லா கண்ணை மூடிக்கோ”ன்னு சொல்லிகிட்டே, என் முகத்தை அவங்க இடது பக்க முலை மேலே வச்சு நல்லா அமுக்கிக் கொள்ள, என்னாலே மூச்சு கூட விட முடியலே.

அப்படியே அவங்க முலை மேலே முகம் பதிச்சு, நான் அவங்களை இறுக்கமா கட்டிப் பிடிச்சிகிட்டேன். அப்போ என்னோட வலது கை அவங்க முதுகுலேயும் இடது கை இடுப்பையும் நல்லா இருக்கமா பிடிச்சு இருந்துச்சு. ஆனா எனக்கோ வலி. அதனால கண்ண மூடிகிட்டு அம்மா சொல்றதை கேட்டேன்.

அப்படியே மெதுவா அவங்க ஜிப்பை கழட்டுனாங்க. சொன்ன மாதிரியே லேசா தோல் மட்டும் மாட்டி இருந்துச்சு. நிறைய என்னை ஊத்துனாங்க. ஜிப்பை ‘சல்’லுன்னு ஃபுல்லா இறக்கிட்டாங்க. நான் இன்னும் அம்மாவை இருக்கமா கட்டிப் பிடிச்சுகிட்டு இருந்தேன். அவங்க அப்படியே என் பக்கம் திரும்பினாங்க. அப்படி திரும்பினதுல அவங்க மாராப்பு வலது பக்கம் முழுசும் விலகிட, இன்னும் நல்லா என் முகத்தை எடுத்து, அவங்க மார்புல வச்சு, அழுத்திக்க, “அவ்ளோதன் முடிஞ்சுது”ன்னு சொல்லிட்டே என்னைக் கட்டிப் பிடிச்சு முதுகை தட்டி கொடுத்தாங்க.

இப்ப என் முகம் அவங்களோட முலைப் பிளவில் இருக்க, வெது வெதுப்பான அந்த முலைங்க இலவம் பஞ்சு பஞ்சு மாதிரி இதமா இருந்துச்சு. நான் அவங்க இடுப்பை நல்லா கட்டிப் பிடிச்சிட்டே வலியிலே முனகுற மாதிரி, அவங்க முலை மேலே அப்படியும், இப்படியும் திருப்பி தேய்ச்சுகிட்டு இருந்தேன். முலைப் பள்ளத்தாக்குக்கு நிறைய முத்தமும் கொடுத்தேன். அம்மா எதுவும் சொல்லாம என்னை நல்லா இருக்கி அணைச்சிகிட்டாங்க.

உண்மையிலேயே அம்மாவுக்கு என் மேலே ரொம்ப பாசம். நான் அப்படியே அவங்க முலை மேலே முகத்தை புதைச்சு படுத்திருந்தப்போ, அம்மா ஜிப்புகிட்டே கையை கொண்டு போனாங்க. என்னை மெதுவா எழுந்திருக்கச் சொன்னாங்க.

நானும் முலையிலிருந்த என் முகத்தை எடுத்து, அவங்க முந்தானையாலேயே என் முகத்தை துடைச்சிகிட்டு அவங்களைப் பாத்தேன். முந்தானை நல்லா விலகி பருத்த முலைகள் ரெண்டும் பிதுங்கித் தெரிய இடுப்பு மடிப்பு பள பளக்க, தொப்புள் தெரிய புடவையை ஒதுக்கி விட்டாங்க.

தொங்கthத் தொங்க தாலி, அப்புறம் செயின் எல்லாம் முலைகளுக்கு முன்னால் அதே நிரத்தில் ஊஞ்சலாட, ஒரு கையை என் ஜிப்புல வச்சாங்க

என் முகத்தை வச்சு என் அம்மா முலை மேலே ஜாக்கெட்டோட தேய்ச்ச தேய்ப்புக்கு, கசக்கின கசக்கலுக்கு, ஜாக்கெட்டோட முதல் கொக்கி கழண்டு ரொம்ப செக்ஸியா இருந்தாங்க. அப்படியே அந்த ப்ளவுஸ் வழியா பிதுங்கிற முலை மேலே என்னோட முகத்தை வச்சு தேய்க்கணும்னு ஆசையா இருந்துச்சு

என்னை கொஞ்சம் எந்திரிக்க சொல்லி, என்னை கேக்காமலே என்னோட ஸார்ட்ஸ கீழே இறக்கினாங்க. நான் எதுவும் பேசலே.. லேசா முடி முளைச்ச, பாதி விரைச்ச என் சுன்னி, அப்புறம் நல்ல பெருசா தொங்கிற என் கொட்டைகளை காட்டிகிட்டு அம்மா முன்னாடி கூச்சப்பட்டுகிட்டு நின்னேன்.

அம்மாவோட இடது கையால என் ஒரு பக்க குண்டியை அழுந்தப் பிடிச்சுகிட்டு, வலது கையால கீழே தொங்கிக்கிட்டு இருந்த என் கொட்டைகளை கொத்தா பிடிச்சு, லேசா பிசைஞ்சு விட்டுகிட்டே, என்னைப் பாத்து “வலிக்குதா கண்ணு”ன்னு கேட்டாங்க.

அப்போ அவங்க முந்தானை முழுசா விலகி, வெறும் ஜாக்கெட், பாவாடையோட நிக்கிற மாதிரி இருந்துச்சு. அதைப் பாத்ததும் என் சுன்னி இன்னும் கொஞ்சம் பெருசாகி, விரைச்சது. பயத்துல டக்குன்னு, திரும்பவும் அம்மாவோட முலைங்களுக்கு நடுவுல என் முகத்தை புதைச்சுகிட்டேன்.

முகத்தை அப்படியும் இப்படியும் தேய்ச்சப்போ அவங்க ஜாக்கெட் கிட்டத் தட்ட முலைக் காம்புகள் வெளியே தெரியிற அளவுக்கு இறங்கிருச்சு. நான் அம்மாவை இருக்கமா பிடிச்சுகிட்டேன். அம்மா என்னோட கொட்டைகளை லேசா அமுக்கி மசாஜ் பண்ற மாதிரி செஞ்சாங்க. என் சுன்னி நல்லா விரைக்க ஆரம்பிச்சுது. அம்மா அமைதியா இருந்தாங்க. அம்மா தப்பா நினைச்சிருவாங்களோங்கிற பயத்துல லேசா வலிக்குதுன்னு சொன்னேன்.

“நுனியிலே வலிக்குதாடா செல்லம்”ன்னு கேட்டு, அதோட முனையை லேசா அவங்க கையால தடவி விட, என் சுன்னி இன்னும் மரக் கட்டையாட்டம் விரைச்சு துடிச்சுகிட்டு இருந்துச்சு. அவங்க தப்பா நினைக்கலைன்னு தெரிஞ்சிகிட்டு, அவங்க முலை மேலே இருந்து முகத்தை எடுக்காமே, அம்மா அங்கதான் வலிக்குதுன்னு அவங்க முலைப் பிளவை நக்கிகிட்டே சொன்னேன்.. உடனே அவங்க கையிலே கொஞ்சம் என்னை ஊத்தி அப்படியே மெதுவா ரெண்டு விரலாலே என் குஞ்சு நுனியில இருக்கிற தோலை மெதுவா தேய்ச்சு விட்டாங்க எனக்கு நல்லா சுகமா இருந்துச்சு. அப்படியே ஒரு ஸ்பூன் எண்ணை எடுத்து என் சுன்னியை தூக்கிப் பிடிச்சு அதன் முனையிலே ஊத்துனாங்க. அது ஜில்லுன்னு இருந்துச்சு.

அப்படியே அவங்க வலது கையால நல்லா விரைச்சு நின்ன என் சுன்னியைப் பிடிச்சப்போ, எனக்கு கரண்ட் ஷாக் அடிச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அந்த சுகத்துல நான் முலைப் பிளவை லேசா கடிச்சு, இன்னொரு கொக்கியையும் கழட்டி விட்டுட்டேன். அப்போ அவங்க ஜாக்கெட்டுக்குள்ள இருந்த பெருத்த முலைகள் கீழே தாங்கிப் பிடிக்க ஏதும் இல்லாததினாலே, அழகா தொங்கி ஆடுச்சு.

நான் லேசா முகத்தை நகர்த்திப் பாத்தேன். அம்மாவோட ரெண்டு முலையும் நடுவிலே தொங்கின தாலிச் செயினும் என் கைக்கு பக்கமா இருந்துச்சு.

அம்மா கையோ என் சுன்னியை எண்ணை போட்டு நீவி விட்டுகிட்டு இருந்துச்சு. நான் அம்மாவ பாத்து, “ஸாரிம்மா, வலியிலே கொக்கியை தெரியாம கடிச்சி கழட்டிட்டேன் போல இருக்கு”ன்னு பயத்தோட சொன்னேன்.

அம்மா சிரிச்சுகிட்டே, “அதனால என்ன பரவாயில்லைடா. இது பழைய ஜாக்கெட் அதான் கொக்கி சரி இல்லே. உனக்கு இப்போ வலி பரவாயில்லையா?”ன்னு கேட்டாங்க


அம்மாவோட ரெண்டு முலையும், ஜாக்கெட் முழுசும் விடுபட்ட நிலையிலே பெருத்து பள் பளன்னு பழுத்த ருமானி மாம்பழம் போல தொங்கி ஆடிகிட்டு இருக்க, கொஞ்சம் கூட கூச்சமே இல்லாம என் கிட்டே பேசிகிட்டு இருந்தாங்க.

நான் “இன்னும் வலிக்குதும்மா” ன்னு சொல்லிட்டு, திரும்பவும் முலை நடுவுலே முகத்தை புதைக்கப் போனேன்.. இப்போ மறைப்பே இல்லாத அம்மாவின் அழகு முலைகள், பச்சை நரம்புகள் ஓட, சிவந்த நிறத்தில் மெத்து மெத்துன்னு இருந்துச்சு. அப்படியே என் முகத்த அவங்க முலை மேலே உரசு உரசுன்னு உரசி, அம்மாவோட இடுப்பை கட்டிப் பிடிச்சுகிட்டு, அவங்க இடது பக்க முலைக் காம்புல என்னோட உதடு பட்டுகிட்டு இருக்கிற மாதிரி வச்சிருந்தேன்.

இப்போ அம்மா இன்னும் கொஞ்சம் எண்ணைய என் சுன்னிக்கு ஊத்தி, மெதுவா அமுக்கி உறுவி விட்டு, அப்பப்ப அழுத்தி விட்டாங்க. என் சுன்னி முனைத் தோலை லேசா உரிச்சு, கீழே இறக்கப் பாத்தாங்க.எனக்கு லேசா வலிச்சுது. நான் “ஆ” ன்னு மெதுவா கத்தினேன்.. அப்ப அம்மாவோட ஒரு முலைக் காம்பு என்னோட வாய்க்குள்ளே முழுசும் போய்டுச்சு.

நான் வலியிலே கத்தினதினாலே அம்மா இன்னும் என்ன நல்லா இருக்கி கட்டிப் பிடிச்சுகிட்டாங்க. அப்போ இன்னும் நல்லா அவங்க ஒரு பக்க முலை என் வாய்க்குள்ளே நுழைஞ்சிடுச்சு. இதுதான் சாக்குன்னு நானும் அதை ஒரு சப்பு சப்பினேன். அம்மாவோட முலைக் காம்பு கொஞ்சம் விரைக்கிற மாதிரி எனக்கு தெரிஞ்சது.

இன்னும் கொஞ்சம் சுன்னித் தோலை உரிக்க, என் சுன்னியின் ரோஸ் கலர் மொட்டு வெளியே தெரிய ஆரம்பிச்சது. நான் ஒரு பக்க முலையை சப்பிகிட்டே “வலிக்குதும்மா”ன்னு முனகினேன். “இந்த தோலை இன்னும் கொஞ்சம் நல்லா கிழே இறக்கி விடணும் கண்ணா இல்லைன்னா பின்னாலே கஷ்டம். குளிக்கும் போது இதை நல்லா கிழே உரிச்சு விட்டு குளிக்கமாட்டியா?”ன்னு கேட்டாங்க.

“நான் அதை கிழே உரிச்சா வலிக்குதும்மா”ன்னு சொன்னேன். “வலிக்காதுடா செல்லம். நான் என்னை போட்டு நல்லா உரிச்சு விடறேன்”ன்னு சொல்லிட்டு, நல்லா அவங்க முலையை என் வாயிலே சப்ப கொடுத்துட்டு, இன்னும் கொஞ்சம் என்னை போட்டு, என் சுன்னியை நல்லா நீவி நீவி,.... ஹைய்யோ,.... ஃபுல்லா தோலை கீழே உரிச்சு விட்டுட்டாங்க.

என் சுன்னி முனையின் ரோஸ் கலர் மொட்டு, பெரிய சிவந்த மொழு மொழுன்னு இருக்கிற கல்லு மாதிரி வெளியே வந்ததைப் பாத்து எனக்கு ஆச்சரியம். அப்படியே நிறைய எண்ணையை சுன்னி மொட்டு மேலே ஊத்தி, சுன்னி முனை மொட்டை கையாலே உருட்டுனாங்க.

இது வரைக்கும் காத்து கூட படாத அந்த இடத்துல, அம்மா அவங்க பூ மாதிரி கையிலே இப்படி பண்றது எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருந்துச்சு. லேசா வலி வேற “வேண்டாம்மா, வலிக்குது”ன்னு சொல்லி, அவங்க கையை தட்டி விட்டுட்டு சிணுங்கினேன்.

“சரி சரி,...மெதுவா செஞ்சு விடறேன்”னு சொல்லிட்டு, திரும்ப அவங்க முலைங்க மேலே என் முகத்தை அழுத்தினாங்க. நான் இந்தத் தடவை கொழுக் மொழுக்குன்னு தளும்பற அம்மாவோட கைக்கடங்காத வலது முலையை என் இடது கையாலே அள்ளிப் பிடிச்சுகிட்டு, இடது பக்க முலையை தைரியமா கவ்வி சப்பினேன்.

அம்மா ஒன்னும் பேசாமே, என் விரைச்ச சுன்னி மேலே எண்ணை போட்டு மேலே கீழே உறுவி நீவி விட ஆரம்பிச்சாங்க. நானும் இடது பக்க முலையை நல்லா கவ்வி பால் குடிக்கிற மாதிரி சப்ப ஆரம்பிச்சேன்.

அம்மா சிரிச்சுகிட்டே, “இப்போ அம்மாவுக்கு பால் எல்லாம் வராதுடா செல்லம்”ன்னு சொல்ல எனக்கு குழப்பமா ஆய்டுச்சு. அம்மா இதையெல்லாம் தெரிஞ்சு செய்யறாங்களா? இல்லே தெரியாம செய்யிறாங்களான்னே புரியலே.

எது எப்படியோ? அவங்க முலைல பால் வராம இருக்கலாம். ஆனா, அம்மா என் சுன்னிய போட்டு உறுவுன உறுவுல என் சுன்னிலே இருந்து சுன்னிப் பால் பீச்சு பீச்சுன்னு பீச்சி, அவங்க கை உடம்பு எல்லா இடத்திலேயும் தெரிச்சு நனைச்சிருச்சு.

அம்மா மன்சுல என்ன இருக்குதுன்னு தெரியாததினாலே, எதுவும் தப்பாய்டக் கூடாதுன்னு நினைச்சு, பயத்துல மயங்கி விழற மாதிரி அம்மா மேலே மயங்கி சாய்ஞ்சுட்டேன். அப்போதைக்கு அது பரம சுகமா இருந்துச்சு.

ஆனா இப்ப,.....பொம்பிளைய ஓக்கணும்னு மனசு கேக்குது. பொம்பிளையை நம்ம விரைச்ச சுன்னியால ஓத்தா, இதை விட நூறு மடங்கு இன்பம் கிடைக்கும்டா, நம்மளோட ஆசைக்கு ஏத்த மாதிரி பொம்பளை கிடைக்கிற வரைக்கும், ஆசைப் பட்டவளை கனவுல நினைச்சு, கை அடிச்சு ஆசையை தீத்துக்கிறதுதான்டா நமக்கு இருக்கிற ஒரே வழி.’ என்று சொல்லி கை அடிக்கவும் கற்றுக் கொடுத்தான்.

முதன் முதலில் கை அடித்த போது, பயமும், படபடப்பும் ஏதோ ஒரு விதமான இன்பமும் கிடைக்க, உறுவி உறுவி, வேக வேகமாக கை அடிக்க மனசு சொன்னது.. கை அடித்த அந்த இறுதிக் கட்டத்தில், என் சுன்னி முனையிலிருந்து கஞ்சி போல ஏதோ ஒன்று புளிச் புளிச் என்று பீச்சி அடிக்க, என் உடல் துள்ளித் துடித்தது.....கண்டேன் பேரின்பம். கொள்ளை இன்பம்.

அது போன்ற ஒரு இன்பத்தை இதற்கு முன்னால் நான் அனுபவித்ததில்லை..

பிறகு அது பழகிப் போய், கிடைக்கும் சுகமான இன்பத்துக்காக வாரத்திற்கு ஒரு முறை, யாருக்கும் தெரியாமல் செக்ஸ் புத்தகம் படித்து, மனதுக்கு பிடித்த பொம்பளைங்களை நினைச்சுகிட்டு கை அடிச்சு சுகம் காண்பது வழக்கமானது.


இப்படிப் போய்க் கொண்டிருந்த போது,....

ஒரு நாள்,... என்னோட பேனாவை என் தங்கச்சி அமுதா எடுத்து வச்சுகிட்டா. “என் பேனாவை கொடுடீ”ன்னு அவகிட்டே சன்டை போட்டு, அவகிட்டே இருந்த பேனாவை பிடுங்க முயற்சித்ததில், என் கை தெரியாமல், அவள் உடம்பில் எதார்த்தமாக அங்கே இங்கே பட்டுவிட,....அதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த அம்மா, என்னிடம் வந்து,...

“டேய், வயசுக்கு வந்த பொட்ட புள்ளை கிட்டே என்ன அங்கே இங்கே தொட்டுகிட்டு விளையாட்டு? அவளை தொட்டுப் பேசக் கூடாது. எதுன்னாலும் எங்கிட்டே சொல்லு. அடிச்சிக்கிறதும், புடிச்சிக்கிறதும் நல்லா இல்ல....அவகிட்டே உனக்கு அப்படி என்ன விளையாட்டு?



“எனக்கு இருக்கிறது ஓரே ஒரு தங்கச்சி. அவகிட்டே விளையாடாமே யார்கிட்டேம்மா போய் விlAIளையாடுவேன்.”

விளையாடு. வேண்டாம்னு சொல்லலை. ஆனா அவளை தொட்டு தொட்டு பேசறதும், கட்டிப் பிடிக்கிறதும், பின்பக்கத்துலே கிள்ளி வைக்கிறதும், நேருக்கு நேரா இடிச்சிக்கிறதும், அவ தாவணியை இழுத்துப் பிடிச்சு விளையாடறதும். பொண்டாட்டியை கூப்பிடற மாதிரி வாடி,.. போடின்னு சொல்றதும்.
இதெல்லாம் நல்லா இல்லை. இந்த மாதிரி விளையாடறதை இன்னையோட நிறுத்திக்க. உங்க அப்பாவுக்கு நீ இப்படி எல்லாம் அவகிட்டே விளையாடறது தெரிஞ்சா...அடிச்சு தோலை உரிச்சுப் புடுவார்.

அம்மாவின் இந்த அறிவுரையை அடிக்கடி கேட்க நேர்ந்தது.