மல்லிகா, கிச்சனை சுத்தம் செய்துவிட்டு, முகத்தையும், பின் கழுத்தையும், நன்றாக சோப்பு போட்டுக் கழுவிக்கொண்டவள், தன் சேலை முந்தானையால் முகத்தைத் துடைத்தவாறே, மறு கையில் பால் சொம்புடன் படுக்கையறைக்குள் நுழைந்தாள். முகத்தை நன்றாக குளிர்ந்த நீரில் கழுவியதும் தன் மனம் சிறிதே இலேசானது போல் உணர்ந்தாள். நடராஜன், இரவு சாப்பாட்டுக்குப் பின், கட்டிலில் படுத்தவாறு, தன்னுடைய வழக்கப்படி ஒரு புத்தகத்தை ஆழ்ந்து படித்துக்கொண்டிருந்தார்.
தன் கணவன் கையில் ஒரு புத்தகத்துடன் நிம்மதியாக அனந்த சயனத்தில் இருப்பதைக் கண்டதும் அவளுக்கு குபீர் என மனதில் மீண்டும் எரிச்சல் எழுந்தது. இந்த மனுஷனுக்கு எதைப்பத்தியாவது கவலை இருக்கா? கையில புஸ்தகத்தை எடுத்துட்டா, இந்த வீடே பத்தி எரிஞ்சாலும், கவலை கிடையாது. அறைக்கதவை படிய மூடியவள், அறையில் எரிந்துக்கொண்டிருந்த குழல் விளக்கை படக்கென அணைத்தாள். விடிவிளக்கைப் போட்டுக்கொண்டு தான் கட்டியிருந்த புடவையை அவிழ்க்க ஆரம்பித்தாள்.
"படிச்சுக்கிட்டு இருக்கறேன் ... லைட்டை ஏண்டி அவிச்சிட்டே?" அவள் அறையினுள் நுழைந்ததை அவர் கவனிக்கவேயில்லை. விளக்கணைந்ததும்தான், மல்லிகா அறைக்குள் நிற்பதையே உணர்ந்தார்.
"நான் இந்த ரூமுக்குள்ள எப்ப வந்தேன்னு உங்களுக்குத் தெரியுமா?" இந்த கேள்விக்கு என்னப் பதில் சொல்லுவது என்று நடராஜனுக்குப் புரியவில்லை. அவர் எந்தப் பதிலைச் சொன்னாலும், மல்லிகா தன்னை விடப்போவது இல்லை என்று மட்டும் அவருக்கு தெரிந்தது.
"இப்பதானே வந்தே நீ ... லைட்டைப் போடும்மா ... இன்னும் ஒரு நாலுப்பக்கம் படிச்சிடறேனே ... அதுக்கப்பறம் லைட்டை நானே எழுந்து நிறுத்திடறேன். வா ... வா ... நீ இந்தப்பக்கம் சுவரோரமா படுத்துக்கயேன் ..." அவர் மையமாக ஒரு பதிலைச் சொன்னார்.
"நீங்க படிச்சு கிழிச்சது போதும் ... இதுக்கு மேல நீங்க என்ன ஐ.ஏ.ஏஸ். ஆஃபீசராவா ஆவப் போறீங்க? இல்ல இந்த ஸ்டேட்டுக்கு சீப் மினிஸ்டரா ஆவப் போறீங்களா? ரெண்டும் இல்லே. நான் கொஞ்சநேரம் நிம்மதியா தூங்கணும்."
"நீ தூங்கேம்மா ... யார் வேணாம்ன்னது?"
"நான் எங்கேருந்து தூங்கறது? வெளிச்சம் இருந்தா என்னால தூங்கமுடியலை. ராத்திரிப் பூரா லைட்டை போட்டுக்கிட்டு அப்படி என்னத்தை படிக்கிறீங்களோ? தினம் உங்கக்கூட இது ஒரு உபத்திரவமா போச்சு." அவள் நொடித்தாள்.
கட்டிலில் படுத்திருந்த நடராஜன், விடிவிளக்கில் உடை மாற்றிக்கொண்டிருந்த தன் மனைவியின், பாவாடை இறுக்கத்தில் பாவாடைக்குள் பிதுங்கிக்கொண்டிருக்கும், மல்லிகாவின் பின் இடுப்பைப் பார்த்தவரின் சித்தம் இலேசாக கலங்க ஆரம்பித்தது. காலையிலேருந்து வீட்டுல ஓய்வா இருந்ததுலே என் உடம்பும், மனசும் சுறுசுறுப்பா இருக்கு. உடம்பு களைச்சாத்தான் தூக்கம் சட்டுன்னு வரும். என் மல்லிகையை வாசனைப் புடிச்சு முழுசா ஒரு வாரம் ஆச்சே? இன்னைக்கு மோந்துப் பாக்கலாமா? ஆனா மல்லிகை மென்மையா வாசனை அடிக்கலையே; மல்லிகையிலேருந்து கொஞ்சம் தீயற வாசனையில்லே வருது? கிட்டப் போனா என் மல்லிச்சரம் சுடுமா? நடராஜன் கவிதை நடையில் யோசிக்க ஆரம்பித்தார்.
"உங்க தலைக்கு கீழ இருக்கற என் நைட்டியை எடுங்க. சுத்தமா தொவைச்சு மடிச்சு வெச்சிருக்கேன். அது மேலேயே உங்க தலையை வெச்சு படுத்து பெரள்றீங்க"
காலையில் மீனா, பின்னர் செல்வா என மாறி மாறி, அவள் விருப்பத்துக்கு மாறாக பேசியதை எல்லாம் பொறுமையுடன் கேட்டுக்கொண்டிருந்ததால், மல்லிகாவின் மனதில் கூடிக்கொண்டிருந்த எரிச்சல் இப்போது சீற்றமாக மாறியதால், தன் உள்ளத்தில் பொங்கும் குமுறலை அவள் தன் கணவன் தலையில் கொட்ட ஆரம்பித்தாள். அடுத்த கணம், அவள் மனது அவள் மீதே குற்றம் சாட்டியது. சே... சே... என் புள்ளைங்க மேல இருக்கற எரிச்சலை நான் ஏன் சாதுவான என் புருஷன் மேல காட்டறேன்?
அடியே மல்லிகா, இவன் உன் புருஷன்; நீ காரணமேயில்லாம கோச்சிக்கிட்டாலும் பொறுத்துக்கிட்டு போற நல்ல மனசு இவனுக்கு இருக்கு. நீ பேச ஆரம்பிச்சா, அவன் பொறுமையா கேக்கறவன்; உன் மனசுல இருக்கறதை நீ மட்டும் யாரு கிட்ட கொட்டப் போறே? மனசுல எந்த கோபத்தையும் வெச்சுக்கிட்டு படுக்கைக்கு போகக்கூடாதுன்னு உன் மாமியார் எத்தனை தரம் சொல்லியிருப்பா உங்கிட்ட? சனியன் புடிச்ச கோபத்தையும், எரிச்சலையும் மனசை விட்டு சுத்தமா வழிச்சுப் போட்டுட்டு நிம்மதியா படுத்து தூங்குடி.
"மல்லி ... ஏண்டி இப்ப என் கிட்ட கோபப்படறே? எங்கேந்து சந்தன வாசனை ஜோரா வருதேன்னு யோசனைப் பண்ணிக்கிட்டே இருந்தேன். அது உன் நைட்டியிலேருந்துதான் வருதா? நான் படுக்கற தலயணைக்கு மேல உன் நைட்டியை நீ வெச்சிருக்கே; நான் கவனிக்காம அது மேல என் தலையைத்தானே வெச்சு படுத்துக்கிட்டு இருந்தேன்? நான் வேற எதையும் வெச்சிடலியே? இப்பெல்லாம் நீ என்ன செண்ட் கிண்ட் அடிச்சிக்கிறியா?"
நடராஜன் ஒன்றும் தெரியாதவர் போல் மனைவியிடம் குழைய ஆரம்பித்தார். பிள்ளைகள் மீது காட்டமுடியாத கோபத்தை தன் மனவி தன் மீது திருப்புகிறாளென்று அவருக்குப் புரிந்தது. கடல் கொதித்து சீற ஆரம்பித்தால் அது கரையைத்தானே சுடும். இப்ப அவ கடலா இருக்கும் போது நான் கரையா மாறித்தான் ஆகணும்.
"தலை முடி கொட்டி வழுக்கை பளபளக்குது ... மண்டையில இருக்கறது இன்னும் நாலு மசுரு; இப்ப அந்த நைட்டியை எடுத்து உதறிப் பாருங்க ... எவ்வள முடி அதுல ஒட்டிக்கிடக்குதுன்னு தெரியும் உங்களுக்கு?"
நடராஜன், தலையணை மேல், தன் தலைக்கு கீழிருந்த மல்லிகாவின் நைட்டியை எடுத்து உதறியவாறு, ஒரு கையில் நைட்டியுடன் விருட்டென எழுந்து, பாவாடை, ஜாக்கெட்டுடன் நின்று கொண்டு, புடவையை மடித்துக் கொண்டிருந்தவளை, தன் புறம் இழுத்து தன் பக்கத்தில் கட்டிலில் உட்கார வைத்துக்கொண்டார். தன் வலது கையை அவள் தோளில் போட்டுக்கொண்டவரின் இடது கரம் அவள் இடுப்பில் தவழ்ந்தது.
"உங்களுக்கு எந்தக் கவலையும் கிடையாது. சாப்பிட வேண்டியது, புஸ்தகத்தை கையில எடுத்துக்கவேண்டியது, அப்படியே கொறட்டை விட்டுக்கிட்டு தூங்கவேண்டியது. கட்டின பொண்டாட்டி மனசுல என்ன இருக்கு ஏது இருக்கு? தாலி கட்டின புருஷனுக்கு ஒரு அக்கறை கிடையாது." மல்லிகா பேச ஆரம்பித்தாள்.
"ம்ம்ம்"
"என்னா ஊம்ம்ம்ம்? இப்படி ஒரு புருஷன் எனக்கு வந்து வாய்ச்சிருக்கீங்க? ஊர்ல இல்லாத ஒருத்தி ஆப்டுட்டா; அவளைத் தலை மேல தூக்கி வெச்சிக்கிட்டு, அவ பின்னாலயே அலையற புள்ளையை பெத்து வெச்சிருக்கேன். ஒழுவற இடத்துல இன்னும் சரியா பட்டையை வெச்சுக்க தெரியாத பொண்ணு; மாசத்துல நாலு நாள் காலேஜ்க்கு போட்டுக்கிட்டு போற சுடிதாரை நனைச்சுக்கிட்டு வந்து நிக்குது. அது கெட்ட கேட்டுக்கு பெத்தவளுக்கு நீட்டா லெக்சர் குடுக்குது. என்னான்னு ஒரு வார்த்தை அந்த மீனாவை கேக்கறீங்களா?"
நடராஜன், வாயைத் திறக்கலாமா இல்லை அவள் பேசி முடிக்கும் வரை காத்திருக்கலாமா என மனதுக்குள் பூவாத் தலையா போட்டுக்கொண்டிருந்தார். அவருடைய விரல்கள் மட்டும் மல்லிகாவின் மென்மையான இடுப்புச் சதையில் தாளம் போட்டுக்கொண்டிருந்தது.
"என்ன சத்தத்தையே கானோம்? காலையில நீங்க அவ பேசறதை கேட்டுக்கிட்டு உச்சி குளுந்து போய் "ஆ" ன்னு வாயில "ஈ" போறது தெரியாம உக்காந்துகிட்டு இருந்தீங்க. என்ன குடும்பமோ இது? எனக்கு வெறுத்து போச்சு." மல்லிகா புலம்பினாள். தன் இடுப்பில் கிடந்த கணவன் கையை எடுத்து வீசினாள்.
"மல்லி ... உன் புள்ளைங்க மேல இருக்கற கோவத்தை என் மேல ஏண்டி காட்டறே?" அவர் தன் கையை மீண்டும் அவள் இடுப்பில் செலுத்தி அவள் தொப்புளை சுற்றி தன் விரல்களால் வட்டம் வரைய ஆரம்பித்தார். வட்டம் போட்ட விரல்களில் ஒன்று அவள் பாவாடைக்கும், வயிற்று சதைக்கும் நடுவில் நகர்ந்து, அவள் அடிவயிற்றுக்குள் நுழைய முயன்றது. மல்லிகாவின் உடலில் ஜிலீரென்று சிலிர்ப்பு ஏறியது.
"இப்ப எதுக்கு உங்க கையை அங்க விடறீங்க" இப்போது மல்லிகாவின் குரலிலிருந்த காட்டம் சற்றேத் தணிந்திருந்தது. பரவாயில்லே; புயல் வேகம் தணியுது; மகராணியை வழிக்கு கொண்டாந்துடலாம்; நடராஜன் மனதில் தெம்பு கூடியது. அவர் கைக்கும் தைரியம் வர ஆரம்பித்தது. அவர் தன் அடிவயிற்றிலிருந்த கையை சட்டென வேகமாக பக்கவாட்டில் சரித்து, மனைவியின் வலது தொடையை வருடினார்.
"கல்யாணம் ஆயி இத்தனை வருஷம் கழிச்சி நீ இந்த கேள்வியை கேக்கறியே? இது கொஞ்சம் ஒவரா தெரியலை உனக்கு.?" மல்லிகாவின் முகத்துடன் தன் முகத்தை உரசினார்.
"முள்ளு முள்ளா குத்துது ... நவுந்து உக்காருங்க" மல்லிகா அவரை வாயால் அதட்டினாளேத் தவிர தன் முகத்தை அவர் முகத்தில் அழுத்தி உரசினாள்.
நடராஜன் தன் விரல்களை தொடையிலிருந்து எடுத்து மீண்டும் ஒரு முறை அவள் தொப்புளை இதமா வருடி, பின் தன் உள்ளங்கையை மேல் நோக்கி அனுப்பி, ரவிக்கைக்குள் கிடக்கும் அவள் மார்பகங்களை தடவிக்கொண்டே, தன் முகத்தைத் திருப்பி அவள் கன்னத்தில் தன் உதடுகளைப் பதித்து உரசினார். உதடுகளால் அவள் கன்னத்தை உரசியவர் மெதுவாக அவள் காதில் முனகினார், "என் பட்டு செல்லம்டீ நீ."
"போதும் கொஞ்சினது .." சிணுங்கிய மல்லிகாவின் தலை தன் கணவனின் தோளில் சரிந்தது.
"சரிடி ... நான் உன்னை கொஞ்சலை.. வேற என்னடா செய்ய?"
"நீங்க ஒண்ணும் பண்ண வேணாம் ... என்னை தூங்கவிடுங்க செத்த நேரம் .."
மல்லிகா கணவனின் காதில் கிசுகிசுத்தவள், அவர் இடது கையை தன் வலது கையால் பற்றி தன் இடது மார்பில் வைத்து அழுத்தி, நடராஜனின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள். தன்னை முத்தமிட்டவளை, மெல்ல கட்டிலில் சாய்த்தவர், அவள் அருகில் தானும் படுத்து அவள் இதழ்களில் மென்மையாக முத்தமிட்டார். முத்தமிட்டுக்கொண்டே, அவள் ரவிக்கையை அவிழ்க்க முயன்றார்.
"போதுங்க...டயர்டா இருக்கு.."
"ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் ... கட்டிக்கடி என்னை; அப்புறம் தூங்கவேண்டியதுதான் ... செல்வா பிரச்சனையில நாம ஒரு முடிவுக்கு வந்ததும் இன்னைக்கு எனக்கு மனசு கொஞ்சம் நிம்மதியா இருக்கும்மா." சொல்லிக்கொண்டே மல்லிகாவின் ரவிக்கை ஹூக்குகளை வேகமாக அவிழ்த்தார்.
"ஆமாம் ... நீங்க எல்லோரும் சந்தோஷமா இருங்க; என்னைப் பத்தி உங்களுக்கு என்ன கவலை?" மல்லிகா எழுந்து ரவிக்கையைத் தன் உடலிலிருந்து கழற்றிவிட்டு அவர் மார்பில் சரிந்து படுத்துக்கொண்டள்.
"மல்லி இப்படி பேசாதேம்மா ... எனக்கு கஷ்டமா இருக்கு; இதுவரைக்கும் நாங்க யாராவது உன் மனசு நோகறமாதிரி இந்த வீட்டுல நடந்து இருக்கோமா?" மெல்ல அவர் கை அவள் வெற்று மார்புகளை வருடிக்கொண்டிருந்தது.
"இந்த விஷயத்துல மட்டும் ஏன் என் மனசு அலை பாயுதுன்னு எனக்கும் புரியலைங்க." மல்லிகாவின் குரல் கம்மியது. அவள் சரிந்து தன் கணவன் புறம் திரும்பி அவரைத் தன் மார்புடன் இறுக்கிக்கொண்டு அவர் இடது கையை தன் இடுப்பில் போட்டுக்கொண்டவள் முகம் அவர் மார்பில் பதிந்து கிடந்தது.
மல்லிகா, நான் சொல்றதை இப்ப கொஞ்சம் பொறுமையா கேளு. தனியா உக்காந்து நிதானமா யோசனை பண்ணிப் பார்த்தீன்னா, நான் சொல்றதுல இருக்கற அர்த்தம் உனக்கு புரியும்." நடராஜன் தன் மனைவியின் பாவாடை நாடாவை தளர்த்தி அவிழ்த்தார். தளர்ந்த பாவாடைக்குள் தன் கையை நுழைத்து அவள் பின் மேடுகளை அழுத்திப்பிடித்தார்.
"ம்ம்ம் ... சொல்லுங்க.." மல்லிகாவின் கை நடராஜனின் முதுகை மென்மையாக தடவிக்கொண்டிருந்தது.
"பர்த்ருஹரி ... பர்த்ருஹரின்னு ஒரு மகாகவி இருந்தான்."
"ம்ம்ம்ம் .."மல்லிகாவின் மனசிலிருந்த சீற்றம் குறைந்து தன் கணவனின் விரல்கள் தன் உடலில் அனுப்பும் சிலிர்ப்பை அது அனுபவிக்கத் தொடங்கியிருந்தது.
"மதம் புடிச்ச யானையை கூரா இருக்கற அங்குசத்தால அடக்கிடலாங்கறான் அவன்."
நடராஜன் தன் அருகில் படுத்திருந்தவளின் பாவாடையை தன் காலால் நகர்த்தி கால்களுக்கு கீழே உதறியவர், மல்லிகாவின் பின்னெழில்களிலிலிருந்து தன் கையை விலக்கி, முன்புறம் கொண்டுவந்து, மெல்ல அவள் வயிற்றை வருட ஆரம்பித்தார்.
"ம்ம்ம் ..." இப்ப உங்க கையை சும்மா வெச்சுக்கிட்டு கதை சொல்லப் போறீங்களா? இல்லை நான் எழுந்து போகட்டுமா? போலியாக மல்லிகா தன் கணவனை சினந்தவள், தன் வலது காலை அவர் இடுப்பில் போட்டு அவரை தன் புறம் இழுத்தாள்.
நடராஜனின் மனம் குதுகலித்தது. கடல் காத்து தணுப்பா வீச ஆரம்பிச்சுடுத்து. காத்துல வர்ற மல்லிகை மணம் இப்ப நாசிக்கு இதமா இருக்கு. "பர்த்ருஹரி ... நீ திரிகால ஞானிடா ... நீ என்னைக்கோ எழுதி வெச்சிட்டு போயிருக்கறது எல்லாம் சத்தியமான உண்மைடா; நீ நல்லாயிருக்கணும்டா" நடராஜனின் மனம் ஆனந்த கூச்சலிட்டது.
"அப்புறம் என்னங்க ... சொல்லுங்கன்னா" மல்லிகாவுக்கு இது மாதிரி தன் கணவன் படுக்கையறையில் தனிமையில் சொல்லும் கதைகள் அவளுக்கு மிகவும் பிடிக்கும்.
"இன்னொரு கவி சொல்றான், காமத்துல பித்துப் புடிச்சிருக்கற ஆண் யானையோட இச்சை உடனடியா பூர்த்தி ஆகணும்; அந்த ஆசை வேகத்துல அது தனக்கு சரியான ஒரு இணையைத் தேடி காட்டுல, மலையில, பள்ளத்தாக்குல, சோலையிலன்னு அலையும்; மதிமயங்கி எதிர்ல தன் பாதையில இருக்கிற வயல்கள், வாழைத் தோப்புன்னு எல்லாத்தையும் சூறையாடும்; அப்படிப்பட்ட அந்த ஆண் யானையோட ஆசையை, மூர்க்கத்தை, கொழுத்த ஒரு பெண் யானையாலத்தான் போக்கமுடியுமுன்னு சொல்றான்.
"நம்ம புள்ளையை மூர்க்கன்னு சொல்றீங்களா?"
"எனக்கே உன் மேல பிடிச்ச மதம் இன்னும் தீரலடி! நானே இந்த விஷயத்துல இன்னும் ஒரு மூர்க்கனாத்தான் இருக்கேன். அப்புறம் ஒண்ணும் அறியாத என் புள்ளை செல்வாவை நீ குறை சொல்றதுல என்னடி நியாயம்?" நடராஜனின் கை தன் மனைவியின் அடிவயிற்றில் ஊர்ந்து மெதுவாக அவள் பெண்மையை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருந்தது.
"உங்களுக்கு வெக்கமா இல்லே இதை சொல்றதுக்கு? நீங்க கேக்கறப்பல்லாம், போட்டுக்கிட்டு இருக்கற டிரெஸ்ஸை மொத்தாமா அவுத்துப் போட்டுட்டு உங்களை கட்டிக்கிட்டு குலாவறேனே? என்னைக்காவது உங்களுக்கு கொறை வெச்சிருக்கேனா? மல்லிகா தன் உடல் சிலிர்த்தாள்.
"சரிடிச் செல்லம் ... நீ கொறையே வெச்சதில்லம்மா."
"ம்ம்ம் ... போங்க... எனக்கு வெக்கமாயிருக்கு"
"எனக்கு இப்ப வேணும் ... நீ வெக்கப்பட்டா அது வேலைக்கு ஆவாது." நடராஜனின் கை மீண்டும் அவள் அடிவயிற்றில் தவழ்ந்து அவள் தொப்புள் மடிப்பில் சென்று நின்றது.
"சரி ... எடுத்துக்குங்க .."
"நீங்க எப்பவும் என் அடிவயித்தை தடவறதையே ஒரு வேலையா வெச்சிருக்கீங்க ..." மல்லிகா தன் உடல் கூச தன் கணவனின் கையை இறுக்கமாக பிடித்துக்கொண்டாள்.
"உன் அடிவயித்துல இருக்கற இந்த மூணு மடிப்பு இருக்கே; அதுங்களை எத்தனைத் தரம் பாத்தும், எத்தனைத் தரம் தொட்டு தடவியும், இதுங்க மேல எனக்கு இருக்கற பித்து, இத்தனை வருஷம் கழிச்சும், போகலடி." விருட்டென எழுந்தவர், திரும்பி தன் மனைவியின் வயிற்றில் வெறியுடன் முத்தமிட்டார்.
"ம்ம்ம் ... அப்புறம்" மல்லிகா தன் அடித்தொண்டையில் முனகினாள்.
நடராஜன், தன் மனைவியின் நாபிக்கமலத்தை, வண்டாக மாறித் தன் நாக்கு நுனியால் வருடி, தேனெடுக்க முயற்சித்துக்கொண்டிருக்க, மல்லிகா அவன் தலை முடிக்குள் தன் விரல்களை நுழைத்து விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள். நடராஜன் அவள் நாபிக்குழியை மென்மையாக நாக்காலும், தன் முகத்தாலும் வருடிக்கொண்டிருக்க அவள் அந்தரங்கம் மெல்ல மெல்ல இளகி, நெகிழ்ந்து ஈரத்தை கசியத் தொடங்கியது.
"உன் புள்ளை, அந்த அறியாத பொண்ணை, அரைகுறையா கொஞ்ச நேரம் பாத்துட்டான்; அதனால அவன் தலையில ஏறியிருக்க பித்தம், அவங்க ரெண்டு பேரும் நம்பளை மாதிரி புருஷன் பொண்டாட்டியா, பதட்டமில்லாமா, ஒண்ணா தூங்காத வரைக்கும் எப்படிடீ எறங்கும்?"
"ம்ம்ம்... இந்த வக்கணையான பேச்சுக்கு ஒண்ணும் குறைச்சல் இல்லே. இப்பிடி பேசி பேசியே நீங்க உங்க காரியத்தை முடிச்சுக்குங்க; இதுக்கு சப்போர்ட்டா உங்களுக்குன்னு எவனாவது வேலையத்த மஹா கவி கிடைச்சுடுவான்!" மல்லிகா அவர் லுங்கியை வேகமாக அவிழ்த்து கட்டிலின் மறுபுறம் வீசினாள்.
"செல்லம் ... நான் மட்டும் உனக்கு என்ன கொறைடி வெச்சிருக்கேன்?"
"இல்லீங்க ... சத்தியமா எந்தக் கொறையும் நீங்க வெக்கலீங்க. உங்களை நான் தப்பா சொன்னா என் நாக்கு அழுகிப் போயிடுங்க." மல்லிகா நடராஜனைத் தன் மார்பின் மீது புரட்டிப் போட்டுக்கொண்டு தன் தொடைகளை நன்றாக விரித்துக்கொண்டாள்.
"எப்ப்பா..." நடராஜன் முனகிக்கொண்டே தன் ஆயுதத்தை அவள் பெண்மையின் மீது மெதுவாக உரசினார்.
"ஒரு நிமிஷம் இருங்க ...அந்த தலையனையை எடுத்து என் இடுப்புக்கு கீழ மடிச்சு வெய்யுங்க." மல்லிகா தன் கணவனின் எழுந்து கொண்டிருந்த அவர் ஆண்மையை தன் கையால் பிடித்து லேசாக குலுக்கி தன் அந்தரங்கத்தின் வாயிலில் பொருத்தியவள், தன் இடுப்பை மேல் நோக்கி தூக்கியவாறு ... "ம்ம்ம் ... அழுத்துங்க" என முனகினாள்.
"எம்ம்ம்ம்மா,"
நடராஜன் மெல்ல தன் வாயால் ஓசையெழுப்பியபடி தன் இடுப்பை வேகமாக உந்தித் தள்ள, அவருடைய ஆயுதம் மல்லிகாவினுள் நுழைந்து, அவள் அடி ஆழத்தில் சென்று புதைந்து நின்றது. நடராஜன் தன் மனைவியின் மேல் பரந்து படிந்தவர், அவள் இதழ்களில் முத்தமிட்டவாறு, தன் இரு கைகளையும் அவள் புட்டத்தின் கீழ் கொடுத்து, அவள் இடுப்பை மேல் நோக்கி தூக்கிக்கொண்டு, தன் இடுப்பை மெல்ல அசைக்க, அவர் ஆண்மை மெல்ல மெல்ல, மல்லிகாவின் புழைக்குள் நீளமாகியது ... மேலும் பருத்தது ... மேலும் மேலும் திண்மையடைந்தது.
"ஹாங் ...ம்மா...ஹாங்" மெல்லிய முனகல் மல்லிகாவின் உதடுகளிலிருந்து வெளிவர, நடராஜனின் வேகம் கூடியது. சிறிதே குறைந்தது. மீண்டும் மெல்ல கூடியது ... மூச்சிறைக்க அவர் தன் வேகத்தை மேலும் மேலும் அதிகரித்தார். இதற்கு மேல் தன் கணவனால் தன்னுள் தாக்குப்பிடிக்க முடியாதென்று மல்லிகா புரிந்து கொண்டாள்.
"என்னங்க ...வெளியில வந்துடுங்க இன்னைக்கு ... உள்ளே விட்டுராதீங்க..."
"ஏம்ம்மா?"
"இப்பல்லாம் எனக்கு "நாள்" சரியா ஒரு ரிதமா வரல்லேங்க ... நான் இன்னைக்கு சேஃபான்னு எனக்கேத் தெரியல.."
"ம்ம்ம்ம் ... '' நடராஜான் வேகமாக மூச்சிறைக்க தன் இடுப்பை அசைத்துக்கொண்டிருந்தார்.
"ச்ச்ச்சொன்னா கேளுங்க ... இந்த வயசுல ஏதாவது ஏடாகூடமா .... ம்ம்ம். ஹா ஹா ... நின்னுடப் போகுதுப்ப்பா ... ம்ம்ம் .. அப்புறம் அந்த பொண்ணு சுகன்யா என்னைக் கேப்பா ... எனக்கு இன்னும் அரிப்பு அடங்கலையான்னு?" மல்லிகா வேகமாக நடராஜனை தன் மேலிருந்து புரட்டித் தள்ளினாள்.
"சும்ம்மா நீ ஏண்டி சுகன்யாவையே நெனைச்சுக்கிட்டு இருக்கே?"
"என் தலையெழுத்து அவ என் மனசுல உக்காந்துக்கிட்டு ஆட்டம் போடறா."
நடராஜன் மூச்சிரைக்கத் தன் மனைவியின் பெண்மையிலிருந்து தன் ஆயுதத்தை வேகமாக வெளியில் உருவிக்கொண்டு, கட்டிலில் மல்லாக்காக விழுந்தார். விழுந்தவரின் ஆயுதம் நிமிர்ந்து நின்று காற்றில் மெதுவாக ஆடிக்கொண்டிருந்தது.
"கிட்ட வாடி க்க்கண்ணு" மேலும் கீழுமாக மார்பு ஏறி இறங்க, வேகமான சுவாசத்தினால், மூச்சிறைத்துக் கொண்டிருந்த நடராஜன், தன் அருகில் கிடந்த மல்லிகாவை இழுத்து தன் மார்புடன் இறுகத் தழுவிகொண்டார். தன் கணவனின் இறுக்கமான தழுவலில் கிடந்த மல்லிகா, அவருடைய இதழ்களை தன் மெல்லிய ஈர உதடுகளால் கவ்வி முத்தமிட்டுக்கொண்டே, அவர் தண்டை தன் வலது கையால் இறுகப் பற்றி மெதுவாக, இதமாக குலுக்கத்தொடங்கினாள்.
"ம்ம் ஹூம்ம் ம்ம் ஹூஹூம்" நடராஜன் முனகிக்கொண்டிருந்தார்.
"ஃப்ஃப்ஃப்ஃப்" நடராஜனின் சுவாசம் நீளமாகி, அணல் மூச்சு அவர் நாசியிலிருந்து புறப்பட்டு வெளிவர, தன் இருகால்களாலும், தன் ஆசை மனைவியை இறுக்கிக்கொண்டு, தன் அடிவயிறு மேலும் கீழுமேற, மல்லிகாவின் விரல்களின் இறுக்கத்தை, தன் தண்டின் மொட்டில், இமை மூடி அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தார்.
"செல்ல்ல்ல்லம் ... ப்ளீஸ்ஸ்... கொஞ்சம் வேகம்ம்மா ஆட்டுடி ... முனக ஆரம்பித்தவர், வினாடிகளில் தன் மனைவியின் இறுகிய விரல்களுக்குள் தளர்ந்து, ஒழுக ஆரம்பித்தார்.
"ம்ம்ம்ம்ம்...ஹூகூக்கூம் ..." என பெருமூச்செறிந்த தன் கணவனின் உதடுகளை மல்லிகா மீண்டும் தன் வாய்க்குள் சிறைப்படுத்திக்கொண்டாள்.
"ச்சை... என் கையெல்லாம் ஈரமாக்கிட்டீங்க ... எடுங்க அந்த லுங்கியை ..." மல்லிகா முனகினாள். நடராஜன் தன் மனைவியின் கை கொழகொழப்பைத் தன் லுங்கியால் துடைத்தவர், தன்னையும் அதிலேயே துடைத்துக்கொண்டு, லுங்கியை கீழே எறிந்தார். நடராஜனின் முகத்தில் பரவசம் நிலவிக்கொண்டிருந்தது. மல்லிகா அமைதியாக அவரருகில் கண்மூடிப் படுத்திருந்தாள். அவள் அமைதியாக இருக்க முயற்சித்தப் போதிலும் சுகன்யா அவள் மனதில் நின்றுகொண்டு சிரித்தாள்.
"மல்லி..."
"...."
"மல்ல்லீ"
"சொல்லுங்க" மல்லிகாவின் முகம் அவர் மார்பில் புதைந்திருந்தது. அவள் வலது கால் தன் கணவனின் அடிவயிற்றின் மீது கிடந்தது.
"உனக்கு வேண்டாமா?"
"ப்ச்ச் .. வேண்டாம் ..."
"ஏண்டி சித்த நேரம் உன் மொட்டைத் தடவி குடுக்கறேனே?" அவர் கை விரல்கள் அவள் புட்டத்தை தடவிக்கொண்டே, புட்டப் பிளவுகளின் வழியாக அவள் அந்தரங்க மேட்டினை அடைந்தது.
"வேண்டாம்ன்னு சொல்றேன்ல்ல்லா"
"எனக்கு கில்ட்டியா இருக்கு"
"ஏன் ..."
"என்னை நீ திருப்தி படுத்திட்டே"
"ச்சீ ச்சீ... அப்படியெல்லாம் ஏன் பேசறீங்க ... எனக்குக் கிடைச்சிடுத்து ..."
"நிஜ்ஜம்மா"
"நிஜமா"
"எப்ப டீ ... இன்னைக்கு என்னால ஃபீல் பண்ணவே முடியலை?"
"மூர்க்கத்துல இருந்தா பொண்டாட்டி எப்ப சுகமா இருந்தான்னு எப்படி புரியும்?"
"என்னாடி என் பிட்டை நீ என் கிட்டவே போடறீயே?"
"இல்லீங்க ... நான் உங்களை மாதிரி நிறைய படிச்சிருக்கேனா என்ன?"
"எப்பக் கிடைச்சுது?" நடராஜன் எப்போதும் தன் மனைவியின் மகிழ்ச்சிக்கு முக்கியத்துவம் அளிப்பவர்.
"கடைசியா நீங்க மூர்க்கனாட்டாம் என்னைக் குத்து குத்துன்னு குத்தினீங்களே அப்பத்தான் ..."
"இப்பத்தான் என் மனசுக்கு நிம்மதியாச்சு." நடராஜன் பெருமூச்செறிந்தார்.
"நிஜம்மாவே, இன்னும் உங்களுக்கு மூர்க்கத்தனம் கொறையலீங்க; என் இடுப்பு வலிக்குது; அதான் தலைகாணி வெச்சிக்கிறேன்; வயசாவுது உங்களுக்கு ... கொஞ்சம் பக்குவமா இருந்துக்குங்க ... அவ்வளத்தான் சொல்லுவேன்; எவ்வளவு நேரமாச்சு நீங்க ஒழுவி, இன்னும்கூட மூச்சு இறைக்குது பாருங்க உங்களுக்கு."
"செல்ல்லம், நான் ஒண்ணு கேட்டா கோச்சிக்க மாட்டியே?"
"சே.. சே... நீங்கல்லாம் என்னை ஏன் கோபக்காரியாவே பாக்கறீங்க?"
"உன் மனசு தங்கம்டீ; அது எனக்குத் தெரியும்; மத்தவங்களும் அதைக் கொஞ்சம் புரிஞ்சிக்கற மாதிரி நீ நடக்கணும்டி;" அவர் தன் மனைவின் முதுகை ஆசையுடன் தடவிக்கொடுத்தார்.
"ம்ம்ம் .." மல்லிகா தன் கணவனின் மார்புடன் தன்னை அழுத்தமாக ஒட்டிக்கொண்டாள்.
"அந்த பொண்ணு சுகன்யா மேல அப்படி என்ன மனத்தாங்கல் உனக்கு? நல்ல படிச்சிருக்கா; பொறுமையா பேசறா; நீயே ஒரு நாள் ஆஸ்பத்திரியில, நம்ம பையன் பக்கத்துல அவ நிக்கறதை பாத்துக்கிட்டே இருக்கலாம், ஆனா என் கண்ணே பட்டுடும் போல இருக்கு; நம்ம பயலுக்கு ரொம்ப பொருத்தமா, அழகா இருக்காண்ணு சொன்னே; இதுக்கு மேல வேறென்னடி வேணும் நமக்கு?"
"சே...சே... எனக்கு என்ன மனத்தாங்கல் அவகிட்டே?"
"உண்மையைச் சொல்லு; அவ உன்னை விட அழகாயிருக்கா, அப்படீன்னு தோணுதா?" அவர் இழுத்தார்.
"ச்சீ.. ச்சீ... என்னங்க? என்னை நல்லாப் புரிஞ்சிக்கிட்டிருக்கற நீங்களே இப்படி பேசறீங்க? எனக்கு என்ன பொறாமைங்க அவ மேல, என் பொண்ணு வயசுங்க அவளுக்கு?" அவள் குரலில் சிறிது பதட்டமிருந்தது.
"அப்படீன்னா என் கிட்ட மனசை விட்டு சொல்லு ... என்ன குறை அவளுக்கு..?
"சுகன்யா, தன் அழகை காட்டி நம்ம பையனை மடக்கிட்டாளோன்னு ஒரு ஆதங்கம். அவ இளமையால, வாளிப்பான உடம்பால, என் பையனை என் கிட்டேருந்து நிரந்தரமா பிரிச்சிடுவாளோன்னு ஒரு சின்ன மனக்கிலேசம். என் புள்ளை என்னோட எந்த பேச்சுக்கும் மதிப்பு குடுக்காம அவ பின்னாடி போயிடுவானோன்னு ஒரு கலக்கம்; அவ்வளவுதான்."
"நான் பருவமடைஞ்சதுலேருந்தே, படிக்கற காலத்துலேருந்தே, ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையில கல்யாணத்துக்கு அப்புறம்தான் உடல் உறவு இருக்கணும்ன்னு ... கேட்டு கேட்டு, கதைகள்ள படிச்சு படிச்சு, சினிமாவுல பாத்து பாத்து நான் வளர்ந்தவங்க. அதனால அவ பாதி உடம்புல துணியில்லாம நம்ம பையன் கூட இருந்தாங்கறதை மட்டும் என்னால சட்டுன்னு ஜீரணிக்கமுடியலீங்க.."
"சரி ... நான் ஒத்துக்கறேன் ... உன் மனசை நான் புரிஞ்சுக்கறேன்... ஆனா இதுக்காக, அவங்க ரெண்டு பேரையும் கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் தனிக்குடித்தனம் வெக்கணுமா? இதுதான் அவங்க தனியா இருந்ததுக்கான தண்டனையா?" அவர் தன் மல்லிகாவை இறுக்கி ஆதுரத்துடன் அவள் முகத்தில் "இச்" "இச்" என ஓசையெழுப்பி முத்தமிட்டார்.
"ம்ம்ம்ம் ..."
"நீ உன் பாசங்கற கூரான அங்குசத்தால உன் புள்ளையை அடக்கப் பாக்கறே; அவன் மதம் புடிச்ச யானையா இப்ப இருக்கான்;"
"ம்ம்ம்"
"இப்ப அவன் பித்தத்தை தெளிய வெக்கறதுக்கு சுகன்யாங்கற பெண் யானைதான் சரியாயிருக்கும்ன்னு நான் சொல்றேன்...சந்தோஷமா இதை ஒத்துக்கம்மா ..."
"சரிங்க ... நான்தான் சுகன்யாவை பண்ணிக்கடான்னு சொல்லிட்டேனே?"
"அப்புறம் எதுக்கு கடைசியா அவனைத் தனியா போடான்னு காட்டுக்கு அனுப்பறே? வேணம்மா இது ... நாமும் தவிச்சுப் போவோம் ... அவனும் தவிச்சிப்போவான். கடைசியில அந்தப் பொண்ணுக்குத்தானே கெட்டப்பேரு; தாலிக்கட்டிக்கிட்டு வந்தவ நம்ம குடும்பத்தை பிரிச்சிட்டான்னு சொல்லுவாங்க. இதுக்கு கண்டிப்பா அந்த பொண்ணு வீட்டுலேயும் ஒத்துக்க மாட்டாங்க. அவங்க பேச்சுலேயே தெரியுது. அவங்க நல்ல குணம் உள்ளவங்கன்னு?" நடராஜன் இரும்பை மெதுவாக பழுக்க வைத்து தேர்ந்த நுணுக்கத்துடன் அடித்தார்.
"ம்ம்ம் ..."
"மல்லி ... உனக்கு ஞாபகம் இருக்கா..."
"என்னது?"
"நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் நிச்சயதார்த்தம் முடிஞ்சதுக்கு அப்புறம், உங்க மாமா பையன் நாணுவுக்கு கல்யாணம் ஆச்சு ..."
"ம்ம்ம்..."
"அந்த கல்யாணத்துக்கு வீட்டுக்கு வரப்போற மாப்பிள்ளைன்னு, என்னையும், எங்க குடும்பத்தையும், மத்த உறவினர்களையும் நீங்க அழைச்சு இருந்தீங்க.."
'ம்ம்ம் .."
"ஜானவாசத்தன்னைக்கு மத்தியானமே உன்னைத் தனியா ஒரு தரம் பார்க்கணும்ன்னு, நான் கல்யாண சத்திரத்துக்கு வந்துட்டேன். நீயும் சத்திரத்துல உன் உறவு பொண்ணுங்களோட அங்கே காலையிலேருந்தே லூட்டி அடிச்சுக்கிட்டு இருந்தே; எல்லாரும் உன்னை தலை மேல தூக்கி வெச்சிக்கிட்டு, அடுத்த ரெண்டு வாரத்துல நீ கல்யாணப் பொண்ணா மனையில உக்கார போறேன்னு உன்னை சுத்தி சுத்தி வந்து கிண்டலடிச்சுக்கிட்டு இருந்தாங்க."
"புரிஞ்சு போச்சு ... புரிஞ்சு போச்சு எனக்கு; இப்ப நீங்க என்னச் சொல்ல வர்றீங்கன்னு.." பழைய நினைவில் மல்லிகா தன் உடல் சிலிர்க்கத் தன் கணவனை இறுக்கி அவர் உதடுகளை கடித்தாள். கடித்தவள் வெறியுடன் அவரைத் தழுவிக்கொண்டாள். பின் ஆசையுடன் தன் முகம் சிவக்க, அவர் முதுகில் தன் கைகளால் குத்தினாள்.
"இருடி ... இருடி ... உனக்கு ஒரு ஞாயம் ... உன் வரப்போற மருமவளுக்கு ஒரு ஞாயமா?" நடராஜன் மல்லிகாவை தன் மார்பில் ஏற்றிக்கொண்டார். அவள் முதுகையும், இடுப்பையும், பின் மேடுகளையும் நிதானமாக ஆனால் அழுத்தமாக தடவிக் கொடுத்தார்.
"இத பாருங்க; நல்லா ஞாபகப்படுத்தி பாருங்க; நான் உங்களை, என்னைக் கல்யாண சத்திரத்துல வந்து பாருங்கன்னு கூப்பிடலை. அன்னைக்கும் நான் ஒண்ணும் முதல்ல உங்களைத் தொடலை. நீங்கதான் என் பின்னாலேயே சுத்தி சுத்தி வந்தீங்க. எல்லாரும் நம்பளையே பாக்கறாங்கன்னு சொன்னனா இல்லையா? வெக்கமில்லாம கூத்தடிச்சதெல்லாம் நீங்கதான்."
"ஒரு வாண்டுகிட்ட என் பெயரை போடாம, சினிமா ஹீரோ மாதிரி, என் அன்பே ஆருயிரேன்னு ஆரம்பிச்சு, தனியா என்னை கல்யாணச் சத்திரத்து மாடிக்கு வந்து பார்க்கவும் ... உடன் யாரையும் அழைத்து வராதேன்னு அசடு மாதிரி லெட்டர் எழுதி, அந்த லெட்டர்ல உங்க பேரை மட்டும் பெருசா கொட்டை கொட்டையா எழுதி, அதுல போதா குறைக்கு கையெழுத்தோட தேதி, வெக்கக்கேடு, அந்த குட்டி அதை என் அத்தை பொண்ணுக்கிட்ட கொண்டு போய் கொடுத்துட்டுது."
"என் அத்தைப் பொண்ணு, மகா திமிர் புடிச்சவ; உன் ஆளு என்னைத் தனியா மாடிக்கு கூப்பிடறாண்டின்னு என்னை மிரட்டி, அழவெச்சு, நான் அழுததுக்கு அப்புறமா, உனக்குத்தாண்டி அவன் எழுதினான், தப்பா எங்கிட்ட வந்துடுத்துன்னு சொல்லி, அவர் ஆசைபடறார் இல்லையா, என்னான்னு கேட்டுட்டு வாடீன்னு எனக்கு தைரியம் சொல்லி என்னை அனுப்பி வெச்சா; கூடவே வந்து மாடிக்கதவுக்கு பக்கதுல நின்னுகிட்டு காவல் காத்தா. அந்த கடுதாசியை அவகிட்ட இருந்து வாங்கறதுக்குள்ள நான் பட்டபாடு எனக்குத்தானே தெரியும்?"
"அடிச்சக்கை ... நீலா அவ்வள தூரம் அன்னைக்கு உன்னை ஆட்டிவெச்சாளா?"
"எல்லாம் உங்க அலைச்சலால அன்னைக்கு என் மானம் போச்சு. இப்பவும் என் அத்தைப் பொண்ணு நீலா என்னைப் பாக்கும் போதெல்லாம், திருட்டுத்தனமா வரப்போற புருஷனை, தண்ணித் தொட்டிக்கு பின்னாடி, தனியா பாக்கப் போனீயேடீன்னு நமட்டுத்தனமா விஷமச் சிரிப்பு சிரிக்கறா. இவ்வளவுக்கும் காரணம் நீங்கதானே? உங்க ரத்தம் தானே உங்க புள்ளை உடம்புல ஓடும்?"
"நான் தான், மாடிக்கு வாடீன்னு உன்னைக் கூப்பிட்டு, தண்ணி தொட்டிக்குப் பின்னாடி, உன்னைக் கட்டிப்புடிச்சு, முதல் முதலா உனக்கு முத்தம் குடுத்தேன். ஒத்துக்கறேன். நான் வெக்கம் கெட்டவன். அலையறவன். அதுக்கு அப்புறம் நீ என்னப் பண்ணே? அதைச் சொல்லுடி?" நடராஜன் அவள் புட்டங்களில் ஓங்கி அடித்தார்.
"நீங்கதான் பதிலுக்கு முத்தம் குடு குடுன்னு என் கையை பிடிச்சிட்டு கெஞ்சினீங்க. உங்க மூஞ்சைப் பாத்தா அய்யோ பாவமாயிருந்தது. யாராவது வந்து தொலைச்சுடப் போறாங்கன்னு பயம் வேற எனக்கு. போனாப் போவுது ... இவ்வள தூரம் ஏங்கினீங்களேன்னு ஒண்ணே ஒண்ணு உங்க கன்னத்துல குடுத்துட்டு ஓடியே போயிட்டேன். நான் பண்ணதும், சுகன்யா பண்ணதும் ஓண்ணாயிடுமா?"
"அடியே நீ முத்தமா குடுத்தே; என் கன்னத்தை நக்கிட்டு போனேடி.. அதைப் போய் முத்தம்ன்னு சொல்றே?" அவர் சிரித்தார்.
"போங்க ... நான் எவ்வளவு பயந்துகிட்டு இருந்தேன் தெரியுமா அன்னைக்கு" மல்லிகா முனகிக்கொண்டே தன் கணவனின் கழுத்து வளைவில் முத்தமிட்டாள்.
"தாய் நீ எட்டடி பாய்ஞ்சே அன்னைக்கு; குட்டி பதினாறு அடி பாயுது இன்னைக்கு ... வித்தியாசம் அவ்வளவுதான் ."
நடராஜன் தன் மார்பில் கிடந்தவளின் முகத்தை நிமிர்த்தி அவள் உதடுகளை கவ்விக்கொண்டார். மல்லிகா தன் மனதுக்குள் பரவசத்துடன், உடல் தளர்ந்து, அவர் உதட்டின் அழுத்தத்தை, அந்த ஈர உதடுகள், அவள் உடலில் உண்டாக்கிய சுகத்தில், தன் கண் மூடிக்கிடந்தாள்.
