வேண்டாம் டாக்டர், வீட்டிலிருந்தே சிகிச்சை பெறுகிறேன் என்று சொல்லிவிட்டாள் சித்தி. டாக்டரும் சரி என்று சொல்லிவிட்டார். "உங்களைக் கவனித்துக்கொள்வதற்கு யாராவது ஒருத்தர் உங்க கூடவே இருக்கணும்" என்றார் டாக்டர். சித்தி என்னை அறிமுகப்படுத்தினாள். "இது என் அக்கா பையன் டாக்டர். என்னைக் கவனிச்சிக்கிறதுக்காக வந்திருக்கான்" என்றாள். "யாராவது பொம்பளைங்க உங்ககூட இருந்தா நல்லா இருக்கும்" என்றார் டாக்டர். "இல்லை டாக்டர். இவன் பொறுப்பான பையன். இவனே என்னை நல்லா கவனிச்சிக்குவான். பொம்பளைங்க யாரும் தேவையில்லை" என்றாள் சித்தி. டாக்டர் அதற்கு மேல் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. மறுநாள் வந்து பார்ப்பதாகக் கூறி, கிளம்பிச் சென்றுவிட்டார். "சித்தி உன்னை இந்த நிலையில் பார்க்கிறதுக்கு எனக்கு மனசுக்குக் கஷ்டமா இருக்கு" என்றேன். "என்னப்பா பண்றது? வியாதி நம்மைக் கேட்டுக்கிட்டா வருது? நீ ஒண்ணும் கவலைப்படாதேப்பா" என்றாள். அந்தப் பத்துப் பதினைந்து நாளும் சித்தியை நன்றாகக் கவனித்துக்கொண்டேன். வேளாவேளைக்கு அவளுக்கு மருந்து மாத்திரை தருதல், உணவு தருதல், அவள் வாந்தி எடுத்தால் முகம் சுளிக்காமல் சுத்தம் செய்தல், பாத்ரூமுக்கு அவளைக் கைத்தாங்கலாக அழைத்துச் சென்று வருதல் என்று அவளுக்குப் பணிவிடை செய்தேன். நான் அவளைக் கைத்தாங்கலாக அழைத்துச் செல்லும்போது சில சமயங்களில் தள்ளாடுவாள். நோய் அவளை இளைக்கச் செய்திருந்தது. உடல்ரீதியாக அவள் பலவீனமடைந்திருந்தாள். எனவே எல்லா சமயங்களிலும் அவளுக்குத் துணையாக இருந்தேன். சிறுநீர் கழிக்கும்போது, மலம் கழிக்கும்போதுகூட நான் அவளுடன் உடனிருந்தேன். மலம் கழித்தபிறகு அவளுக்கு சூத்து கழுவிவிடுவதற்காக அவள் பக்கத்தில் சென்றேன். நான் எதற்கு அவள் பக்கத்தில் வருகிறேன் என்பதைப் புரிந்துகொண்ட சித்தி "வேண்டாம்பா. உனக்கு எதுக்கு சிரமம்? நான் பார்த்துக்கிறேன்" என்றாள். "பரவாயில்லை. நீ நல்லபடி இருந்தா உனக்கு என் உதவி தேவைப்படப் போறதில்லே. ஆனா இப்ப நீ ரொம்ப பலவீனமா இருக்கே. என்னை நீ ஒரு நர்ஸ் மாதிரி நினைச்சிக்க" என்று சொல்லிவிட்டு மேற்கொண்டு அவளை எதுவும் பேச விடாமல் அவளுக்கு சூத்து கழுவிவிட்டேன். என் இந்த செய்கையினால் சித்தி மிகவும் நெகிழ்ந்துபோய்விட்டாள். "எனக்கு எவ்வளவு உதவியா இருக்கே. இதுக்கெல்லாம் நான் என்னப்பா கைம்மாறு செய்யப்போறேன்?" என்று தழுதழுத்தாள். "சித்தி உடம்பு சரியில்லாதப்போ இப்படி உணர்ச்சி வசப்படக் கூடாது" என்று சொல்லி அவளைக் கூட்டிக்கொண்டுபோய் படுக்கையில் படுக்க வைத்தேன். சித்தி கொஞ்சம்கொஞ்சமாகக் குணமடைந்தாள். சித்தி குணமடைவதற்கு பத்துப் பதினைந்து நாட்கள் பிடித்தன. அந்தப் பத்துப் பதினைந்து நாட்களும் நான் அவளை விட்டு அப்படி இப்படி நகரவில்லை. இணை பிரியாது அவளுடனேயே இருந்தேன். இரவுகளில் சித்தி படுக்கையில் படுத்திருக்க நான் தரையில் பாய் விரித்து படுத்துக்கொண்டேன். சித்தி "ஏம்ப்பா தரையில் படுக்கிறே? ஹாலில் சோபாவில் படுத்துக்கோ. இல்லேன்னா இன்னொரு பெட்ரூம் இருக்கு இல்லே, அதில் பெட்டில் படுத்துக்கோ" என்றாள். "வேண்டாம் சித்தி. நான் இங்கேயே படுத்துக்கிறேன். டாக்டர் என்ன சொல்லியிருக்கார்? உன் கூடவே இருந்து பார்த்துக்கணும்னு சொல்லியிருக்கார். அதனாலே நான் இந்த ரூமிலேயே படுத்துக்கிறேன்" என்றேன். சித்தி அதற்குப் பிறகு ஒன்றும் சொல்லவில்லை. இரவில் மாத்திரை மருந்து சாப்பிட்ட பிறகு சற்று நேரத்திலேயே தூங்கிவிடுவாள். எனக்குத்தான் தூக்கம் வராது.
சித்தியுடன் ஒரே அறையில் பத்துப் பதினைந்து நாட்கள் தூங்க வேண்டும் என்று விதி என் தலையில் எழுதியிருப்பதை எண்ணி சிரித்துக்கொள்வேன். பதினைந்தாம் நாள் வந்து பார்த்த டாக்டர் சித்தியிடம் "உங்களுக்குப் பூரண குணமாயிடுச்சி. இனிமேல் நீங்க எழுந்து நார்மலா நடமாடலாம். உங்க வேலைகளைப் பார்க்கலாம். ஆனா அப்பப்ப ஓய்வெடுத்துக்கங்க" என்றார். அதைக் கேட்டு சித்தி சந்தோஷமடைந்தாள். அன்று மதியம் நானும் சித்தியும் சோபாவில் உட்கார்ந்து ரிலாக்ஸ்டாகப் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். "சித்தி உனக்குத்தான் குணமாயிடுச்சே. நான் வீட்டுக்குக் கிளம்பிப் போகவா?" என்று கேட்டேன். "ஏம்ப்பா என்ன அவசரம்? இன்னும் ரெண்டு நாள் தங்கிட்டுப் போகலாம்" என்றாள். "அம்மா தேடுவாங்க சித்தி" என்றேன். "உங்க அம்மாகிட்டே நான் சொல்லிக்கிறேன். ரெண்டு நாள் கழிச்சிப் போகலாம் என்ன?" என்றாள். "சரி சித்தி" என்று ஒப்புக்கொண்டேன். எனக்கு என்ன? வாழ்நாள் முழுக்க சித்தியுடன் தங்கியிருக்க வேண்டுமானாலும் நான் தயார். அன்று இரவு கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு தூங்குவதற்காக பெட்ரூமுக்குச் சென்றோம். வழக்கம் போல தரையில் படுக்கப் போனவனை சித்தி தடுத்தாள். "எனக்குதான் உடம்பு சரியாயிடுச்சேப்பா. நீயும் என்கூடவே கட்டிலில் படுத்துக்கோப்பா" என்றாள். அவள் சொன்னதைக் கேட்டு நான் ஒரு கணம் திகைத்துவிட்டேன். சித்தியுடன் ஒரே சோபாவில் அருகருகே அமர்ந்து பேசியிருக்கிறேன். ஆனால் ஒரே கட்டிலில் அவளுடன் ஒன்றாகப் படுத்துக்கொள்வதா? சித்திக்கு என்ன ஆகிவிட்டது? நோய்வாய்ப்பட்ட பிறகு அவள் மனம் மாறிவிட்டாளா? அவளுக்கு என் மேல் காதல் வந்துவிட்டதா? என் குழப்பத்தைப் போக்கும் வகையில் அவளே பேசினாள். "இந்தப் பத்துப் பதினைந்து நாட்களும் நீ எனக்குப் பணிவிடை செய்து என்னை நல்லா கவனிச்சிக்கிட்டேப்பா. நீ இல்லாட்டி நான் உயிர் பிழைச்சிருக்க முடியாது. அதுக்காக நான் உனக்கு நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கேன்பா" என்றாள். "என்ன சித்தி? பெரிய பெரிய வார்த்தையெல்லாம் பேசறே? உனக்குச் செய்ய வேண்டியது எனக்குக் கடமை இல்லியா? நீ யாரு? எனக்கு அம்மா போலதானே? என் அம்மாவுக்கு ஒண்ணுன்னா நான் செஞ்சிருக்க மாட்டேனா?" என்றேன். "நீ சொல்றது சரிதாம்பா. ஆனா இந்தக் காலத்திலே பெத்த பிள்ளைகளே உதவ மாட்டேங்கறாங்க. நீ எந்த பிரதிபலனும் எதிர்பார்க்காம எனக்கு உதவியிருக்கியே. உனக்கு ஏதாவது செய்யணும்னு நினைக்கிறேன்" என்றாள். "அய்யோ சித்தி, நான் உன்கிட்டே இருந்து எதுவும் எதிர்பார்க்கலே. உன்னோட அன்பு போதும்" என்றேன். "இல்லேப்பா. நான் ஏதாவது செஞ்சே ஆகணும். வேண்டாம்னு சொல்லாதே. நீ என் மேலே ஆசைப்படுறேன்னு எனக்குத் தெரியும். ஒரு நாள் உன்கூட சந்தோஷமா இருக்கிறதுன்னு முடிவு பண்ணியிருக்கேன்" என்றாள். சித்தி சொன்னதை ஏற்றுக்கொள்வதா, மறுப்பதா என்று ஒரு கணம் எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. என் ஆசைக்கு ஒரே ஒரு நாள் இணங்குவதாகத் தெரிவித்தவுட்ன் நான் அதைப் பற்றிக் கொஞ்சம் யோசித்தேன்.
அவளே வருகிறேன் என்கிறாள். நாம் ஏன் பிகு பண்ணிக்கொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்து அவளைத் தொடப் போனேன். சித்தி மென்மையாக என்னைத் தடுத்தாள். "ஒரு நாள்னுதானே சொன்னேன். இன்னிக்கேன்னு சொல்லலியே" என்று குறும்பாகச் சிரித்தாள். "என்ன சித்தி, இப்படிச் சொல்லுறே? நீ ரொம்ப மோசம்! இதுக்கு கூட நாள் நச்சத்திரம் பாக்கப் போறியா?" என்று கேட்டேன். "நாள் நச்சத்திரம் இல்லேப்பா. ஆனா என் உடம்போட கண்டிஷனைப் பாக்க வேணாமா?" என்று கேட்டாள். "அதான் நீ பூரண குணமாயிட்டேன்னு டாக்டரே சொல்லிட்டாரே?" என்று கேட்டேன். "பூரண குணமாயிட்டேங்கிறது சரிதான். ஆனா என் பாடி கண்டிஷன் இம்ப்ரூவ் ஆக வேண்டியிருக்கு. கொஞ்சம் என்னைப் பாரு" என்றாள். உடனே அவளைத் தலை முதல் கால் வரை முழுவதுமாகப் பார்த்தேன். ஏதோ ஒன்று குறைந்தது. என்னவென்றுதான் தெரியவில்லை. "கொஞ்சம் இளைச்சிருக்கேன்னு உன் கண்ணுக்குத் தெரியலியா? கண்ணாடியிலே என் உருவத்தைப் பார்க்க எனக்கே சகிக்கல" என்றாள் சித்தி. அட ஆமாம், இது நமக்கேன் தெரியவில்லை என்று என்னை நானே நொந்துகொண்டேன். "சாரி சித்தி. நான் அவசரப்பட்டிருக்கக் கூடாது" என்றேன். "பரவாயில்லேப்பா. அவசரப்படறது மனித இயல்புதானே. அதுவும் இந்த மாதிரி விஷயத்தில். கொஞ்சம் நாள் எனக்கு டைம் கொடுப்பா. என் உடம்பைப் பழைய நிலைக்கு தேத்திக்கிறேன். பழையபடி நான் தளதளன்னு ஆயிடுறேன். அப்புறம் நீ ஒரு நாள் என்னோடு உன் விருப்பப்படியெல்லாம் சந்தோஷமா இருக்கலாம்" என்றாள். "என்ன சித்தி இது? ஒரு நாள் முதல்வர் மாதிரி நீ எனக்கு ஒரு நாள் பொண்டாட்டியா இருக்கப் போறியா?" என்று ஜோக்கடித்தேன். "அப்படித்தான் வச்சிக்கயேன்" என்றாள். ஜோக்கடித்தேனே தவிர மனசுக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. வானத்தில் பறப்பது போல இருந்தது. ஒரு நாள் சித்தி எனக்கே எனக்காகப் போகிறாள். சித்திக்குத்தான் எவ்வளவு பெருந்தன்மையான மனது. தன் உடம்பை ஒருவன் அனுபவிக்க ஒருத்தி அனுமதிப்பதற்கும் ஒரு பெருந்தன்மை வேண்டும். "சரி சித்தி. எவ்வளவு நாள் ஆகும் சித்தி உன் உடம்பு தேற? ஒரு வாரம்?" என்று கேட்டேன். "தெரியலியேப்பா. பத்து நாளும் ஆகலாம். ஒரு மாசமும் ஆகலாம்" என்றாள். சரிதான். சித்தியை மாதிரி ஒரு சூப்பர் பிகரை ஓப்பதற்கு ஒரு மாசம் என்ன, ஒரு வருஷம்கூட காத்திருக்கலாம் என்று மனதை சமாதானப்படுத்திக்கொண்டேன். "சரி சித்தி. நான் வழக்கம்போல நான் தரையில் படுத்துக்கறேன்" என்றேன். "வேண்டாம்பா. என் கூட கட்டில்லேயே படுத்துக்கோ. இது மூணு பேர் தாராளமா படுக்கக்கூடிய கட்டில். நீயும் நானும் கொஞ்சம் இடைவெளி விட்டு படுத்துக்கலாம்" என்றாள். "வேண்டாம் சித்தி. ஆசையைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் நான் உன்னை ஏதாவது செய்துவிட்டால்..?" என்று இழுத்தேன். "அதெல்லாம் நீ அப்படியெல்லாம் செய்யக்கூடிய ஆளு இல்லே. உனக்கு உன் மேலே நம்பிக்கை இருக்கோ இல்லியோ எனக்கு உன் மேலே நிறைய நம்பிக்கை இருக்கு" என்றாள். "அதெப்படி சொல்றே சித்தி?" என்று கேட்டேன். "ஏம்பா உன்னிடம் கட்டுப்பாடு இல்லேன்னா என்கிட்டே நீ தவறா நடந்துக்க முயற்சி பண்ணியிருப்பியே. ஏன் என்னை நீ கற்பழிக்கக்கூட கற்பழிச்சிருப்பே! ஆனா அப்படி எதுவும் இதுவரை நடந்துடலியே" என்றாள். அவளது லாஜிக்கை நான் ஏற்றுக்கொண்டேன். சித்தி முதலில் கட்டிலில் ஏறிப் படுத்துக்கொண்டாள். "வாப்பா" என்று என்னை அழைத்தாள். "லைட்டை அணைச்சிடவா சித்தி?" என்று கேட்டேன். "வேண்டாம்பா. கொஞ்ச நேரம் ஏதாவது பேசிக்கிட்டிருப்போம். பிறகு தூங்குவோம்" என்றாள்.
நான் கொஞ்சம் தயக்கத்துடன் சித்தி பக்கத்தில் கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டேன். எனக்கு மிகவும் படபடப்பாக இருந்தது. முதன் முதலாக ஒரு பெண்ணுடன், அதுவும் அடுத்தவன் பெண்டாட்டியுடன் பக்கத்தில் படுத்துக்கொள்ளப் போகிறேன் இல்லையா! அதுதான் படபடப்புக்குக் காரணம். சித்தியின் பக்கத்தில் படுத்துக்கொண்டிருப்பது படு சுகமாக இருந்தது எனக்கு. ஏதோ நான் அவளுக்குப் புருஷ்னாகிவிட்டது போல இருந்தது. கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். திடீரென்று சித்தி "ஒண்ணு சொல்ல மறந்திட்டேன்" என்றாள். "என்ன சித்தி?" என்று கேட்டேன். "ஒண்ணும் இல்லே. மெயின் ஐட்டம்தான் இன்னிக்கு வேண்டாம்னு சொன்னேன். எனக்கு உடம்பு தேறினதும் பாத்துக்கலாம்னு சொன்னேன். மத்தபடி சைட் ஐட்டம்லாம் எனக்கு ஓ.கே.தான்" என்றாள். சித்தி சொன்னது எனக்கு சுத்தமாகப் புரியவில்லை. அது என்ன மெயின் ஐட்டம், சைட் ஐட்டம்? அவளையே கேட்டேன். அவள் விளக்கினாள். "நீ என்னைத் தொடலாம், கட்டி அணைச்சுக்கலாம், முத்தமிடலாம். இந்த மாதிரி விஷயங்களை எல்லாம் செய்யலாம்" என்றாள். எனக்குப் புரிந்துவிட்டது. அதாவது ஓப்பதைத் தவிர மற்ற எல்லாத்தையும் செய்யலாம். ஓப்பதற்கு அவளது உடல் தேறி, பழைய நிலைக்குத் திரும்பும்வரை காத்திருக்க வேண்டும். உடனே நான் அவளது தோளைத் தொட்டேன். அவளது கன்னத்தை வருடினேன். என் உதடுகளால் அவளது நெற்றியில் மென்மையாக முத்தமிட்டேன். பிறகு அவளது மார்பகங்களைப் பார்த்தேன். அவற்றைத் தொட வேண்டும் போலிருந்தது. இருந்தாலும் தயக்கமாக இருந்தது. நான் அவளது மார்பகங்களையே ஆசையுடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்ததைக் கவனித்தவள் "ஏன் தயங்குறே? சும்மா தொட்டுப் பாரு" என்றாள். அதற்காகத்தானே காத்திருந்தேன். என் கைகளை அவளது மார்பகங்களின் அருகே கொண்டு சென்றேன். என் விரல்கள் நடுங்கின. நடுங்கும் விரல்களால் சித்தியின் மார்பகங்களை மென்மையாகத் தொட்டேன். மார்பகங்கள் பஞ்சு போல மென்மையாக இருந்தன. என் பூல் விறைத்துக்கொண்டது. அதை எடுத்து சித்தியின் வாய்க்குள் திணித்து "ஊம்புடி" என்று சொல்ல வேண்டும் போலிருந்தது. ஆனால் அப்படிச் செய்யவில்லை. அதை இன்னொரு நாள் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று விட்டுவிட்டேன். ஒரே நாளிலேயே எல்லாத்தையும் செய்ய வேண்டும் என்பதில்லையே. பிறகு சித்தியின் மேல் கை போட்டு அவளை என்னோடு அணைத்துக்கொண்டேன். ஆனந்தத்தில் எனக்கு அழுகையே வரும் போலிருந்தது. பிறகு வேறு எதையும் செய்யவில்லை. சித்தி சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் உறங்கிவிட்டாள். எனக்குத்தான் உறக்கமே வரவில்லை. உறங்கிக்கொண்டிருந்த சித்தியையே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். இவளை அடைவதற்கு நான் என்ன தவம் செய்தேனோ! மறுநாள் பொழுது விடிந்ததும் படுக்கையில் கையால் துழாவினேன் சித்தியை அணைத்துக்கொள்வதற்காக. ஆனால் அவள் பக்கத்தில் இல்லை. எனக்கு சற்று ஏமாற்றமாக இருந்தது. சித்தியைத் தேடிக்கொண்டு சென்றேன். சமையலறையில் இருந்தாள். "குட்மார்னிங் சித்தி" என்றேன். "ராத்திரி நல்லா தூங்கினியாடா?" என்று விசாரித்தாள்.
பிறகு குளித்து முடித்து அவள் தயாரித்திருந்த டிபனைச் சாப்பிட்டுவிட்டு அவளிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு என் வீட்டுக்குப் புறப்பட்டுச் சென்றேன். அன்றிலிருந்து அவளுக்குத் தினமும் போன் செய்து "என்ன சித்தி இப்ப எப்படி இருக்கு உன் உடம்பு? பழையபடி ஆகிட்டியா?" என்று விசாரித்துக்கொண்டிருந்தேன். "கொஞ்சம் இம்ப்ரூவ் ஆகியிருக்கு" என்பாள். இன்னும் எத்தனை நாள் காத்திருக்க வேண்டுமோ தெரியவில்லையே என்று எனக்கு விசனமாக இருந்தது. திடீரென்று ஒரு நாள் எனக்கு சந்தேகம் வந்தது. "உடம்பு சரியாகவில்லை" என்று சொல்லி சித்தி என்னை ஏமாற்றுகிறாளோ என்பதுதான் அந்த சந்தேகம். உடனே அவளுக்கு போன் செய்து கோபமாகப் பேசினேன். "சித்தி எனக்கு என்னவோ சந்தேகமா இருக்கு. நீ என்னை ஏமாத்தப் பாக்குறியோன்னு" என்று சொன்னேன். "ச்சீச்சீ. நான் ஏண்டா உன்னை ஏமாத்தப் போறேன்?" என்று கேட்டாள். எனக்கு மனம் சமாதானம் ஆகவில்லை. "சரி ஒண்ணு பண்ணு. நீ உடனே கிளம்பி வா" என்றாள். "எதுக்கு சித்தி?" என்று கேட்டேன். "நீ கிளம்பி வாயேன். சொல்றேன்" என்று கூறி போனை வைத்துவிட்டாள். ஏன் உடனே கிளம்பி வரச் சொல்கிறாள் என்ற யோசனையுடனே அவள் வீட்டுக்குப் போனேன். அப்போது காலை பத்து மணி இருக்கும். சித்தி சோபாவில் உட்கார்ந்து பத்திரிகை படித்துக்கொண்டிருந்தாள். உள்ளே நுழைந்த என்னைப் பார்த்தவள் "வாடா செல்லம்" என்றாள். அவள் பக்கத்தில் சோபாவில் உட்கார்ந்துகொண்டு "சொல்லு சித்தி. என்ன விஷயம்? எதுக்கு வரச் சொன்னே?" என்று கேட்டேன். "நீ போய் பெட்ரூமில் இருப்பா. அஞ்சு நிமிஷத்தில் நான் அங்கே வரேன்" என்றாள். "எதுக்கு சித்தி?" என்று கேட்டேன். "சொல்றதைச் செய்யேன்" என்றாள். சரி என்று பெட்ரூமுக்குப் போனேன். படுக்கையில் உட்கார்ந்துகொண்டு சித்தி வருவதற்காகக் காத்திருக்க ஆரம்பித்தேன். சித்தி பெட்ரூமுக்கு வருவதற்கு பத்துப் பதினைந்து நிமிஷத்திற்கு மேலாகிவிட்டது. அதற்குள் நான் பொறுமையை இழந்திருந்தேன். ஒரு வழியாக வந்து சேர்ந்தாள். முகம் கழுவி நெற்றியில் பொட்டு இட்டிட்டிருந்தாள். சேலை மாற்றியிருந்தாள். "சாரிப்பா. ரொம்ப லேட்டாயிடுச்சா?" என்று கேட்டாள். "அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லே சித்தி. நாம என்ன ரயிலைப் பிடிக்கவா போறோம் லேட்டாகறதுக்கு?" என்றேன். பெட்ரூம் கதவை அடைத்துத் தாழ்ப்பாள் போட்டாள். சித்தியின் செய்கை எனக்குப் புதிராக இருந்தது. என்ன செய்யப் போகிறாள்? கட்டிலில் என் பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தவள் "இதைத் தள்ளித் தள்ளிப் போட்டுக்கிட்டே இருக்கிறது சரியில்லே. என்னிக்காவது ஒரு நாள் நாம சேரப்போறோம். அது இன்னிக்காவே இருக்கட்டுமே" என்றவள் சட்டென்று தன் மார்பிலிருந்து சேலையை விலக்கி "வாப்பா" என்று என்னைக் கூப்பிட்டாள். அவளது செய்கையைப் பார்த்து எனக்கு ஒருமாதிரி ஆகிவிட்டது. என்னைச் சமாதானப்படுத்துவதற்காக சித்தி இப்படி செய்கிறாள் என்று புரிந்துவிட்டது எனக்கு. நான் போனில் சித்தியிடம் அப்படி கடுமையாகப் பேசியிருக்கக் கூடாது. அவளை சந்தேகப்பட்டிருக்கக் கூடாது. நான் மனம் நெகிழ்ந்துவிட்டேன். கண்கள் கலங்கிவிட்டன. ஒருமாதிரி அழும் நிலைக்குப் போய்விட்டேன். சித்தி நான் கண் கலங்குவதைப் பார்த்தவள் "என்ன ராசா? ஏன் கண் கலங்குறே? நான் உன்னைத் தப்பா நெனச்சிட்டேன்னு நெனச்சிக்கிட்டியா? அப்படியெல்லாம் இல்லேப்பா" என்று என்னை அணைத்துக்கொண்டாள். சித்தியின் அணைப்பு மிகவும் சுகமாக இருந்தது. அவளது மார்பகங்கள் என் மார்பின் மீது உரசின.
இருந்தாலும் எனக்கு என்னவோ போலிருந்தது. இன்னிக்கு வேண்டாம். இன்னொரு நாள் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்தேன். சித்தி என்னை அணைத்துக்கொண்டபோது அவள் முகத்தை க்ளோசப்பில் பார்த்துவிட்டு, அதுவும் அவளது உதடுகளை நெருக்கத்தில் பார்த்தபோது எனக்கு ஒரு விஷயம் நினைவுக்கு வந்தது. இதுவரை சித்தியின் கையிலும் கன்னத்திலும்தான் முத்தமிட்டிருக்கிறேன். உதட்டில் முத்தமிட்டதேயில்லை. ஒரு பெண்ணின் உதட்டில் முத்தமிடுவது உன்னதமான விஷயம் இல்லையா? இன்றைக்கு இப்போது சித்தியின் உதட்டில் முத்தமிட்டால் என்ன என்று ஒரு சிந்தனை மனதில் ஓடியது. நான் எதுவும் சொல்லாமல் அவள் முகத்தையே பார்த்துக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்த சித்தி "என்னப்பா?" என்று கேட்டாள். "ஒண்ணும் இல்லே சித்தி" என்று சொல்லிவிட்டு அவளது உதட்டில் மென்மையாக முத்தமிட்டேன். பிறகு அழுத்தமாக முத்தமிட்டேன். சித்தியை முத்தமிட முத்தமிட மிகவும் பரவசமாக இருந்தது. என் பூல் அதிகபட்சமாக விறைத்துக்கொண்டு அதிலிருந்து விந்து சூடாக வெளிவந்து ஜட்டி ஈரமாகிவிட்டது. சித்தியின் அணைப்பிலிருந்து விலகினேன். நான் உச்சக்கட்டத்தை அடைந்துவிட்டேன் என்று சித்தி புரிந்துகொண்டாள். "சித்தி பாத்ரூம் போயிட்டு வரேன்" என்று சொல்லிவிட்டு பாத்ரூமுக்குப் போய் சுத்தம் செய்துகொண்டு திரும்பி வந்தேன். பெட்ரூமிலேயே இருந்தால் செக்ஸை அனுபவிக்க வேண்டும் என்றுதான் மனம் துடிக்கும் என்பதால் சித்தியைக் கூட்டிக்கொண்டு ஹாலுக்கு வந்தேன். சோபாவில் உட்கார்ந்துகொண்டோம். கொஞ்ச நேரம் மௌனமாக இருந்தோம். பிறகு பேசிக்கொண்டிருந்தோம். சித்தியைக் கட்டித்தழுவிவிட்டேன். அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டுவிட்டேன். அவள் மார்பகத்தைத் தொட்டுப்பார்த்துவிட்டேன். இதோ இன்று சித்தியை லிப் டு லிப் கிஸ் கூட அடித்துவிட்டேன். இன்னும் என்ன பாக்கி இருக்கிறது? இதுவே போதும் என்று கூட மனதில் தோன்றிவிட்டது. அவளை ஓக்காமல் போனால் கூட பரவாயில்லை என்று நினைத்தேன். "சித்தி உனக்கு என்னைப் பிடிக்குமா?" என்று கேட்டேன். "இது என்னப்பா கேள்வி? ரொம்ப பிடிக்கும்பா" என்றாள். "சித்தி உன் மனசில் எனக்கு இடம் இருக்கா?" என்று கேட்டேன். சித்தி புன்னகைத்தாள். "இருக்குப்பா. அதுவும் சாதாரண இடம் இல்லே. ஸ்பெஷல் இடம்" என்றாள். அவளது இந்தப் பதிலைக் கேட்டதும் என் மனம் நிறைவடைந்துவிட்டது. "சரி சித்தி. நான் கிளம்பறேன். இன்னொரு நாள் வரேன்" என்று கூறி அங்கிருந்து கிளம்பினேன். என்னைக் கட்டியணைத்து என் இரண்டு கன்னத்திலும் முத்தமிட்டு என்னை வழியனுப்பி வைத்தாள் சித்தி. இன்னிக்கு வேண்டாம் சித்தி, இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம் என்று சித்தியிடம் பெருந்தன்மையாகச் சொல்லிவிட்டு வீட்டுக்குக் கிளம்பி வந்துட்டேனே தவிர ஏன் அப்படிச் சொன்னோம், பேசாமல் இன்னிக்கே ஜோலியை முடிச்சிருக்கலாமே, தள்ளிப்போட்டிருக்க வேண்டாமே என்று வீட்டுக்கு வந்தபின் தோன்றியது. அன்று இரவு தூங்க முடியவில்லை. அன்று இரவு மட்டுமல்ல அதற்குப் பிறகு வந்த பல இரவுகளிலும்கூட தூங்க முடியவில்லை. சித்தியின் அழகும், அவளது சூப்பர் உடம்பும் என் மனக்கண்ணில் நிழலாடி என்னைத் தூங்க விடாமல் இம்சித்தன. பூல் ஏதோ குண்டாந்தடி போல விறைத்துக்கொண்டு பெரும் அவஸ்தையாக இருந்தது. கையடித்து விந்தை குஞ்சிலிருந்து வெளியேற்றவும் எனக்கு விருப்பமில்லை. பாத்ரூமுக்குப் போய் என் விறைத்த பூலின் மேல் பக்கெட் பக்கெட்டாகத் தண்ணீரைக் கொட்டி என் காம உணர்வுகளுக்கு அணை போட முயன்றேன். ம்ஹூம்... பூல் கொஞ்சம்கூட அசைந்து கொடுக்கவில்லை. விறைப்பு அப்படியே இருந்தது. ரூமுக்குத் திரும்பி படுக்கையில் படுத்துக்கொண்டேன். ஏந்தான் சித்தியின் மேல் ஆசைப்பட்டுத் தொலைத்தேனோ என்று என்னை நானே நொந்துகொண்டேன்.
சித்தியும் நானும் ஒன்றுசேரும் நாள் வரை காத்திருந்திருக்கலாம். சித்தி 'தொட்டுப் பார், முத்தம் கொடு' என்று சொன்னாளே என்று தெரியாத்தனமாக அவளைத் தொட்டுவிட்டேன், முத்தமிட்டுவிட்டேன். அதிலும் கன்னத்தில் முத்தமிட்டதுடன் நிறுத்திக்கொண்டிருக்கலாம். உதட்டில் வேறு முத்தமிட்டுவிட்டேன். அவள் இன்று என்னைக் கட்டித்தழுவியபோது அவளது முலைகள் என் மேல் உரசிய சுகம் வேறு சேர்ந்துகொண்டுவிட்டது. எரிகிற தீயில் எண்ணெய்யை வார்த்தது போலாகிவிட்டது என் கதை. காமத் தீ என்னைக் கொஞ்சம்கொஞ்சமாக எரித்துக்கொண்டிருந்தது. அறை முழுதும் அனல் காற்று சுழன்றடித்தது. ஒவ்வொரு நாள் இரவும் 'மறுநாள் காலை விடிந்ததும் வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு போய் சித்தியை ஓத்துவிட்டுத்தான் மறு வேலை" என்று தீர்மானித்துக்கொள்வேன். ஆனால் செயல்படுத்த மாட்டேன். அது மட்டுமல்ல, சித்தியுடன் போனில் பேசுவதையும் அவள் உடல்னலத்தைப் பற்றி விசாரிப்பதையும் நிறுத்திவிட்டேன். சித்தியாக என்றைக்கு என்னைக் கூப்பிடுகிறாளோ அன்றைக்கு அவளைச் சந்திப்போம், அவளுடன் செக்ஸ் அனுபவிப்போம். அதுவரை காத்திருப்போம் என்று முடிவெடுத்துவிட்டேன். இதற்கு இடையில் விதி வேறொரு ரூபத்தில் என் வாழ்க்கையில் விளையாடியது. வேறு ஒன்றுமில்லை. எனக்கு வேலை கிடைத்துவிட்டது. ஆனால் அதை நினைத்து என்னால் சந்தோஷப்பட முடியவில்லை. காரணம் வேலை இங்கல்ல, வெளியூரில். பெங்களூரில். சித்தியைப் பிரிந்து எப்படி தனியாக இருப்பது? சித்தியைப் பார்க்காமல், அவளுடன் பேசாமல், அவளுடன் பழகாமல்... கடவுளே, சத்தியமாக என்னால் முடியாது. ஆனால் எங்கள் வீட்டில் கண்டிப்பாகச் சொல்லிவிட்டனர் 'நீ இந்த வேலையில் சேர்ந்தே ஆகவேண்டும்' என்று. சித்தியும் "வேலையில் சேர்ந்துடுப்பா. நான் எங்கே போயிடப் போறேன். நீ லீவில் வீட்டுக்கு வரும்போது எங்க வீட்டிலும் சில நாட்கள் தங்கி உன் ஏக்கத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளலாம்" என்று சொல்லிவிட்டாள். சித்தியின் பேச்சை என்னால் தட்ட முடியவில்லை. வேலையில் சென்று சேர்வதற்கு பத்துப் பன்னிரண்டு நாட்கள் இருந்தன. அதற்குள் சித்தியை ஓத்துவிட வேண்டும் என்று துடித்தேன். ஏன் என்றால் வேலையில் சேர்ந்தபிறகு எப்போது எனக்கு லீவு கிடைக்குமோ? சித்திக்கு ஒரு நாள் போன் செய்தேன். "சித்தி வேலையில் சேர்வதற்காக வெளியூர் செல்வதற்கு முன் நம்ம விஷயத்தை முடித்துவிடலாமே" என்றேன். "அதுக்கென்னப்பா. செஞ்சிடலாம். நாளைக்கு நீ வீட்டுக்கு வா. நம்ம ரெண்டு பேரும் உக்காந்து பேசி டேட் பிக்ஸ் பண்ணிக்கலாம்" என்றாள். "உனக்கு இப்ப உடம்புக்கு எப்படி இருக்கு சித்தி?" என்று கேட்டேன். "தேறிட்டேம்பா. பழைய நிலைமைக்கு வந்துட்டேன்" என்றாள். மறுனாள் குளித்து முடித்து டிபன் சாப்பிட்ட பிறகு முதல் வேலையாக சித்தி வீட்டுக்குக் கிளம்பிச் சென்றேன். சித்தி டிபன் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தாள். இட்லியும் சட்னியும். சோபாவில் அவள் பக்கத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டேன். "சாப்பிடேன்பா" என்றாள். "இல்லை சித்தி. சாப்பிட்டுட்டுதான் வரேன்" என்றேன். இருந்தாலும் தான் சாப்பிடும்போது நான்கு துண்டுகள் அவள் சாப்பிட்டால் எனக்கு ஒரு துண்டு என்ற விகிதத்தில் எனக்கு இட்லியை ஊட்டிவிட்டாள். இட்லி மிகவும் சுவையாக இருந்தது. பிறகு காப்பி போட்டுக்கொண்டு வந்து கொடுத்தாள்.
"என்னப்பா ஊருக்குப் போறதுக்கு திங்க்ஸ்லாம் பேக் பண்ணிட்டியா?" என்று கேட்டாள். "கொஞ்சம்கொஞ்சமா ரெடி பண்ணிக்கிட்டிருக்கேன் சித்தி" என்றேன். "நம்ம விஷயத்துக்கு வருவோம். வர்ற புதன்கிழமை நான் ப்ரீதான்பா. அன்னிக்கு வச்சுக்கலாம். என் புருஷன் ஊரில் இருக்க மாட்டார். மறுனாள்தான் ஊரிலிருந்து திரும்புவார். நீ காலையிலேயே வந்துடு. ராத்திரி இங்கேயே தங்கிக்கலாம். மறுநாள் காலையில் நீ வீடு திரும்பிடலாம். என்ன உனக்கு சரிதானே இந்த டேட்?" என்று கேட்டாள். "டபிள் ஓ.கே. சித்தி" என்றேன். அவளைப் பார்த்தால் குளித்த மாதிரி தெரியவில்லை. "என்ன சித்தி, இன்னிக்கு நீ இன்னும் குளிக்கலை போலிருக்கே?" என்று கேட்டேன். "ஆமாம்பா. சமையல் முடிச்ச பிறகு குளிச்சிக்கலாம்னு இருந்திட்டேன். அதற்குள் பசி எடுத்ததால் சாப்பிட உக்காந்துட்டேன். இனிமேதான் குளிக்கணும்" என்றாள். நான் ஒன்றும் சொல்லாமல் மௌனமாக இருந்தேன். "வெயிட் பண்ணுறியாப்பா? பத்து நிமிஷத்தில் குளிச்சிட்டு வந்துடுறேன். நான் குளிச்சிட்டு வந்த பிறகு நீ வீட்டுக்குக் கிளம்பலாம்" என்றாள். "சரி சித்தி" என்றேன். சோபாவிலிருந்து எழுந்து பெட்ரூமுக்குப் போனவள் குளித்து முடித்தவுடன் உடுத்திக்கொள்வதற்கான மாற்றுத் துணிகளை எடுத்துக்கொண்டு பாத்ரூம் பக்கமாகப் போனாள். ஆனால் ஏனோ தெரியவில்லை. பாத்ரூமுக்குள் நுழையவில்லை. கிணற்றடிக்குப் போனாள். ஓ! கிணற்றடியில் திறந்த வெளியில் குளிக்கப் போகிறாள் போலிருக்கிறது என்று நினைத்துக்கொண்டேன். கொஞ்ச நேரம் கழித்து அவள் குளிக்கும் சத்தம் கேட்டது. எனக்கு அவள் குளிப்பதைப் பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது. பாவாடை கட்டிக்கொண்டு குளிப்பாளா இல்லை எல்லாத் துணியையும் அவிழ்த்துப் போட்டுவிட்டு அம்மணமாகக் குளிப்பாளா? சித்தியின் நிர்வாண உடலைப் பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது. வரும் புதன்கிழமை அவளுடன் செக்ஸ் அனுபவிக்கும்போது அவளது நிர்வாண உடலை நிச்சயம் பார்க்கத்தான் போகிறேன். ஆனால் அதற்கு முன்னாடியே ஒரு முன்னோட்டமாக அவளது நிர்வாண உடலை இன்றைக்கே பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது. ஒருவேளை என் இந்த ஆசையை சித்தியிடம் முன்கூட்டியே தெரிவித்திருந்தால் சித்தி இணங்கியிருந்தாலும் இருப்பாள் அல்லது "அதுதான் புதன்கிழமை பாக்கப்போறியே. அதுக்குள்ள என்னடா அவசரம்?" என்று மறுப்பு தெரிவித்தாலும் தெரிவித்திருப்பாள். அவள் அனுமதியுடன் பார்ப்பதைவிட அவளுக்கே தெரியாமல் அவளது அம்மணத்தைப் பார்ப்பதில் ஒரு த்ரில் இருக்கிறதல்லவா? அந்த த்ரில்லை இப்போது அனுபவிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்துகொண்டேன். உடனே கிணற்றடி பக்கமாகப் போனேன். அங்கே நான் கண்ட காட்சியை என் வாழ்நாளில் மறக்க முடியாது. சித்தி பாவாடை கட்டிக் குளிக்கவில்லை. உடம்பில் ஒட்டுத் துணி இல்லாமல் முழுவதும் அம்மணமாகக் குளித்துக்கொண்டிருந்தாள். ஒரு சின்ன ஸ்டூலில் உட்கார்ந்துகொண்டு தன்னைச் சுற்றிலும் இருந்த மூன்று பெரிய பக்கெட்களிலிருந்து தண்ணீரை மொண்டு தன் தலையில் ஊற்றிக்கொண்டு குளித்துக்கொண்டிருந்தாள். அவசரமே இல்லாமல் நிதானமாகக் குளித்துக்கொண்டிருந்தாள். ஒரு ஐந்து நிமிஷம் அவள் குளிப்பதை வேடிக்கை பார்த்திருப்பேன். பிறகு அங்கிருந்து ஹாலுக்கு வந்து சோபாவில் உட்கார்ந்துகொண்டு சித்தி குளித்துமுடித்து வருவதற்காகக் காத்திருந்தேன். அவள் குளிப்பதை நான் வேடிக்கை பார்த்ததை சித்தி கவனிக்கவில்லை. பத்து நிமிஷத்தில் குளித்துவிட்டு வருகிறேன் என்றவள் இருபது இருபத்தைந்து நிமிஷங்கள் கழித்துதான் வந்தாள். அவள் உடலில் துணி சுற்றி இருந்தது. நேரே பெட்ரூமுக்குப் போனவள் சேலை உடுத்திக்கொண்டுதான் வெளியே வந்தாள். ஃப்ரெஷ்ஷாக இருந்தாள். அப்படியே அவளைத் தூக்கி மடியில் வைத்துக் கொஞ்ச வேண்டும் போலிருந்தது. அந்த அளவுக்கு மிகவும் அழகாக இருந்தாள். "வாப்பா" என்று என் கையைப் பிடித்து பெட்ரூமுக்கு அழைத்துச் சென்றாள். பெட்ரூமில் கண்ணாடியும் மேக்கப் சாதனங்களும் இருந்தன. மிகவும் எளிமையாக மேக்கப் போட்டுக்கொண்டாள். கொஞ்சம் பவுடரை எடுத்து முகத்தில் பூசிக்கொண்டாள். நெற்றியில் பொட்டு இட்டுக்கொண்டாள். அவ்வளவுதான் அவளது மேக்கப். பிறகு ஹாலுக்குப் போய் சோபாவில் உட்கார்ந்துகொண்டு பேசிக்கொண்டிருந்தோம். பத்து நிமிஷம் கழித்து "சரி சித்தி கிளம்புறேன்" என்று சொன்னேன். சித்தி என்னைக் கட்டித்தழுவி இரண்டு கன்னங்களிலும் முத்தமிட்டவள் உதட்டிலும் அழுத்தமாக முத்தமிட்டாள். எனக்கு குஞ்சி விறைத்துக்கொண்டு குஞ்சிலிருந்து கஞ்சி சூடாக வெளியேறி ஜட்டியையும் பேண்ட்டையும் ஈரமாக்கியது. பாத்ரூமுக்குப் போய் சுத்தம் செய்துகொள்ள வேண்டும் என்றுகூட தோன்றவில்லை. சீக்கிரம் அங்கிருந்து கிளம்பினால் போதும் என்று இருந்தது. புதன்கிழமைதான் மறுபடி வரப்போகிறோமே, அன்று பார்த்துக்கொள்ளலாம் எல்லா விஷயங்களையும் என்று நினைத்துக்கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பி வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தேன். புதன்கிழமை வரை மனதை அலைபாய விடாமல் பார்த்துக்கொண்டேன். இரவில் நன்றாக உறங்கினேன்.
புதன்கிழமையும் வந்தது. அலாரம் வைத்து ஐந்து மணிக்கே எழுந்துகொண்டேன். இருபது இருபத்தைந்து நிமிஷங்கள் குளித்தேன். பிறகு புதுச் சட்டை, பேண்ட் போட்டுக்கொண்டு வீட்டில் லைட்டாக டிபன் சாப்பிட்டுவிட்டு "நான் இன்னிக்கு சித்தி வீட்டிலேயே தங்கிடுவேம்மா. நாளை காலையில்தான் வீட்டுக்கு வருவேன்" என்று அம்மாவிடம் சொல்லிக்கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பி சித்தி வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தேன். காலிங் பெல்லை அழுத்தினேன். சித்தி வந்து கதவைத் திறந்தாள். என்னைப் போலவே அவளும் அதிகாலையிலேயே குளித்திருப்பாள் போலிருக்கிறது. புத்தம்புதிதாக இருந்தாள். என்னை முழுவதுமாகப் பார்த்தவள் "புது மாப்பிள்ளை மாதிரி ஜம்மென்று இருக்கியே. குட்" என்று என்னைப் பாராட்டினாள். "நான் இன்னிக்கு உனக்கு மாப்பிள்ளைதானே சித்தி" என்று அவளைக் கலாய்த்தேன். "டேய்" என்று பொய்க் கோபம் கொண்டு சித்தி என்னை அதட்டினாள். "ஹாலில் இருப்பா. டிபன் ரெடி பண்ணிக் கொண்டு வரேன்" என்றாள். பத்து நிமிஷம் கழித்து தோசையும் மிளகாய்ப் பொடியும் கொண்டு வந்தாள். "நான் வீட்டிலேயே சாப்பிட்டு வந்துட்டேன் சித்தி" என்றேன். "பரவாயில்லேப்பா. என்கூட நீயும் சாப்பிடு" என்றவள் அவள் சாப்பிடும்போது எனக்கும் தோசை ஊட்டிவிட்டாள். இந்த சித்திதான் எத்தனை அன்பானவள் என்று மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டேன். பிறகு காப்பி போட்டுக்கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். அன்றைய எங்கள் திட்டங்களைப் பற்றிப் பேச ஆரம்பித்தோம். "இதோ பாருப்பா. மூணு ஸ்லாட் இருக்கு. காலையில் பத்து மணியிலிருந்து மதியம் ஒரு மணி வரை. மத்தியானம் இரண்டு மணியிலிருந்து சாயந்திரம் ஐந்து மணி வரை. அப்புறம் ராத்திரி ஒன்பது மணியிலிருந்து பன்னெண்டு மணி வரை. மூணில் ஒண்ணை நீ செலெக்ட் பண்ணிக்க" என்றாள். "காலை ஸ்லாட்டும் மதிய ஸ்லாட்டும் வேணாம் சித்தி. ராத்திரி ஸ்லாட்டே வச்சிக்கலாம்" என்றேன்.
No comments:
Post a Comment