"வலிச்சா வலிக்கட்டும்; எனக்கு உன் மேல ஆசை ஆசையா வருது; நான் அப்படித்தான் கட்டிக்கிட்டுத் தொங்குவேன்" தன் தாயின் கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள் அவள். ம்ம்ம்ம் ... ராஜாத்தியாட்டம் ஒரு பொண்ணு எனக்கு பொறந்திருக்கா? இந்த வயசுல தன்னைப்பத்தி மட்டும் கவலைப்படாம, தன் அம்மாவோட மன உணர்ச்சிகளைப் பத்தியும், அவ உடல் உணர்ச்சிகளையும் பத்தியும் கவலைப்படற பொண்ணு. சுந்தரியின் மனதில் மகிழ்ச்சி பீறிக்கொண்டு வந்தது. மறுபுறம் அவள் மனம் வெதும்பியது; இவளை மாதிரி ஒரு தங்கமான பொண்ணைப் பெத்துட்டு, பக்கத்துல இருந்து புத்திர சுகத்தை அனுபவிக்க குடுப்பனை இல்லாம, அந்த குடிகாரப் பாவி எங்களையும் தவிக்கவிட்டு, அவனும் எங்க கிடந்து தவிக்கிறானோ தெரியலையே? காலையிலேருந்து பாழாப் போற மனசுல அவனைப் பத்திய நெனப்பு ஏன் வந்து வந்து போகுது? "நான் உனக்கு குழந்தையில்லையா?" சுகன்யா சிணுங்கினாள்; ஆசையுடன் கொஞ்சினாள். "நீ என் குழந்தைதான்; யார் இல்லேன்னது; ஆன இப்ப நீ வளர்ந்த குழந்தை ... அதுக்கு ஏத்த மாதிரி நீ பிஹேவ் பண்ணணும் ... பார்க்கறவங்க என்ன நினைப்பாங்க; அவள் பெத்த மனம் அவளைப் பார்க்க பார்க்கப் பூரித்தது. ... சரி சரி ... கொஞ்சினது போதும் என்னை; வந்து சாப்பிடு, அப்புறம் நேரத்துக்கு படுத்து தூங்கு ... திருப்பியும் போனை எடுத்து வெச்சுக்கிட்டு அவன் கிட்ட ராத்திரி பூரா பேச ஆரம்பிச்சிடாதே." சொன்னவள் சிரித்தவாறு சுகன்யாவின் கையை ஆசையாகப் பற்றிக்கொண்டாள். "என்னப் பண்ணேம்மா நாள் பூரா?" நொய் உப்புமா ... சூப்பரா இருக்கு ... தேங்காய் சட்டினியுடன் சேர்த்து உப்புமாவை மென்றுவாறே கேட்டாள் சுகன்யா. "காலையில வீட்டு வேலையெல்லாம் முடிச்சுட்டு வேணி வந்திருந்தா; அவ கூட பேசிகிட்டிருந்தேன்; உன்னைத் தங்கமான பொண்ணுன்னு கொண்டாடினா; பெத்தவளுக்கு வேற என்னடி வேணும்? எனக்கு மனசு நெறைஞ்சு போச்சுடி; செத்த நேரம் தூங்கினேன்; ரொம்ப நாளாச்சு இப்படி மதியானத்துல நிம்மதியா படுத்து; அப்புறம் டிஃபன் பண்ணி வெச்சுட்டு மாணிக்கம் அண்ணாச்சி கூட கோவிலுக்கு போய்ட்டு வந்தேன். "அம்மா, நாளைக்கு நைட் நான் தான் உனக்கு சமையல் பண்ணி போடப்போறேன்." "ஆகட்டும் ... நாளைக்கு அந்த பிள்ளையை பாக்க போவலையா நீ?" "இல்லம்மா ... இப்பதான் உடம்பு அவனுக்கு தேவலயா ஆயிடுச்சே? தினம் தினம் நான் அங்க போய் நின்னாலும் அவன் அம்மா என்னை சீப்பா நினைச்சுக்கப் போறாங்கன்னு இருக்கு." "சரியா சொன்னே; நானே உங்கிட்ட இதுபத்தி பேசணும்ன்னு நினைச்ச்சேன்." "எனக்கு உன் கூட இருக்கணும்ன்னு இருக்குதுமா? உன்னை எங்கயாவது வெளியில கூப்பிட்டுக்கிட்டு போய் உனக்கு பிடிச்சதை வாங்கிக் கொடுக்கணும்ன்னு ஆசையா இருக்கும்மா? நாளைன்னைக்கு எங்களுக்கெல்லாம் ஆபீஸ் லீவு; பக்கத்துலதான் காஞ்சீபுரம் ... மாபலிபுரம்ன்னு ... காஞ்சீபுரத்துல நெறைய கோவில் குளம்முன்னு இருக்கு; நீ போகணும்ன்னு சொல்லிக்கிட்டிருந்தியே? போய் வரலாமா; காலங்காத்தால எழுந்து குளிச்சுட்டு ஏஸி பஸ்ல போனா, ரெண்டு ரெண்டரை மணி நேரம் தான் ட்ராவல் ... வரதராஜர் கோவில், அப்புறம் காமாட்சியம்மன்னை தரிசனம் பண்ணிட்டு, அந்த ஊர்லேயே மதியம் சாப்பிட்டுக்கலாம். சாயந்திரத்துக்குள்ள திரும்பி வந்துடலாம்?" "ம்ம்ம் ... போய் வரலாம்" கையை கழுவிவிட்டு வந்த சுந்தரி தான் ஊரிலிருந்து கொண்டு வந்திருந்த தோல் பையைத் திறந்து, ஒரு புது தங்கச்சங்கிலியை எடுத்தாள், "சுகா ... கண்ணு! இங்கப் பாரு, உனக்காக நான் என்ன வெச்சிருக்கேன்னு; வந்ததுலேருந்து இதை எடுத்து உன் கழுத்துல போட்டு பாக்கணும்ன்னு நினைக்கிறேன்; முடியலை; நீ ஒரே அலைச்சலா ஓடிக்கிட்டு இருக்கே; இன்னைக்கு நாள் நல்லா இருக்கு; இதை கழுத்துல போட்டுக்கடி." "இப்ப எதுக்கும்ம்மா இதை வாங்கினே? ... எனக்கு வேணும்னா நான் கேக்க மாட்டேனா? எத்தனை பவுன்மா ... நல்லா வெயிட்டா இருக்கு; நீ போட்டுக்கம்மா முதல்ல ... எங்கிட்ட இருக்கற செயினையே நான் போட்டுக்கறதுல்ல" சுந்தரியின் கையில் பளபளத்தை தங்கச் செயினை கையில் வாங்கிய சுகன்யாவின் முகம் மகிழ்ச்சியில் மலர்ந்தது. நகையை விரும்பாதவள் ஒரு பெண்ணாகவே இருக்கமுடியாது! "சுகா, நான் உனக்குன்னுத்தான் வாங்கினேன்ம்மா ... உன் கல்யாணத்துக்கு ஒன்னு ரெண்டு உருப்படி தேவைதானே? நாலு பவுனு; இப்ப சின்னதா லட்சுமி டாலர் கோத்திருக்கு இதுல; வேணும்னா டாலரை கழட்டிட்டு, உன் கல்யாணத்துக்கு அப்புறமா நீ தாலியை கூட இதுலயே கோத்துக்கலாம் ... வெளியே போய் வர பொண்ணு நீ; அது பாட்டுக்கு கழுத்துல கிடக்கும். எனக்கு புரமோஷன் கிடைச்சதுக்கப்புறம் இப்பத்தான் அதுக்கான அரியர்ஸ் வந்தது ... அதை ஒரு நகையா மாத்திட்டேண்டி செல்லம்." "அம்மா நீயே போட்டுவிடும்ம்மா" சுகன்யாவின் கழுத்தில் செயினை மாட்டிய சுந்தரி தன் பெண்ணின் அழகை கண்ணும் மனமும் நிரம்ப பார்த்தாள். அந்த குடிகாரனுக்கு கூட இருந்து இதெல்லாம் பாத்து அனுபவிக்க குடுத்து வெக்கலை. சட்டென தன் கணவனின் நினைவு மீண்டும் வர அவள் திடுக்கிட்டாள். எனக்கென்ன ஆச்சு? இத்தனை வருஷமா அவன் நெனப்பு இல்லாம நிம்மதியா வாழ்ந்துட்டேன். நேத்து இவ என் அப்பா எங்கேன்னு கேட்டா, அதுலேருந்து திரும்ப திரும்ப இவன் நெனப்பு என்னை அலைக்கழிக்குது. அவள் மனம் சலித்துக்கொண்டது. "தேங்க்ஸ்ம்ம்மா" சுகன்யா தன் தாயின் இடுப்பைக் கட்டிக்கொண்டு அவள் கன்னத்தில் ஆசையுடன் முத்தமிட்டாள். "பத்திரமா வெச்சுக்கடி சுகா ... " "சரிம்ம்மா ... நான் என்னா சின்னக்குழந்தையாம்ம்மா ... இதெல்லாம் எனக்கு தெரியாதா? ம்ம்ம்... வேற என்னல்லாம் என் கல்யாணத்துக்குன்னு நீ வாங்கி வெச்சிருக்கே?" "முதல்ல அந்த மல்லிகா "சரி" ன்னு தலையாட்டட்டும்; உன் கல்யாணத்தை நல்ல படியா உன் மனசுக்கு திருப்தியா ஜாம் ஜாம்ன்னு நான் செய்து வெக்கிறேண்டி; எனக்கு உன் மனசு திருப்திதாண்டி முக்கியம். ரெண்டு ஜோடி வளையல் செய்து வெச்சிருக்கேன், ரெண்டு மோதிரம் உனக்குன்னு இருக்கு; ஒரு தாம்பு கயிறு செயின் பண்ணி வெச்சிருக்கேன். என் தம்பியும் கொஞ்சம் காசா உனக்குன்னு வாங்கி வெச்சிருக்கான். உன் மனசுக்கு பிடிச்ச மாதிரி வேற எது வேணுமோ செய்துக்கலாம்.. காதுக்கு உனக்கு புடிச்ச மாடலா நீயா பாத்து எதாவது வாங்கிக்கோ; இதுக்கெல்லாம் நான் பணம் குடுக்கறேன். நான் சொன்ன அயிட்டமெல்லாம் பத்திரமா பேங்க் லாக்கர்ல இருக்கு." "என் அப்பன் ஆத்தா போய் சேர்ந்தப்ப, அவங்க விட்டுட்டு போன வீட்டை ரிப்பேர் பண்ணி வாடகைக்கு விட்டு இருக்கு; உன் மாமன் அதுல வர வாடகையையும் உன் பேர்லதான் பேங்க்ல போட்டுக்கிட்டு இருக்கான். உன் பாட்டியோட பழைய நகையை எனக்கு குடுத்தான். உங்கப்பனை காதலிச்சுக் கட்டிக்கிட்டேன்னு என் மேல அவ்வளவு கோவமா இருந்து செத்தா என் ஆத்தாக்காரி. இப்பவாது வந்து என் கூட இருன்னு எங்கப்பனை கூப்பிட்டேன். அவன் என் பொண்டாட்டி இருந்த வீட்டை விட்டுட்டு வரமாட்டேன்னு புடிவாதன் புடிச்சான். அவன் அவளையே நெனைச்சுக்கிட்டு, அவ துக்கத்துலேயே இருந்து ஆறுமாசத்துல அவனும் போய் சேர்ந்தான். "நான் உன்னை குழந்தையா வெச்சுக்கிட்டு கஷ்டப்பட்டப்ப என்னை ஒரு தரம் வந்து பாத்தாளா அவ? கல்லு மனசு அவளுக்கு. அவளுக்கு இருந்த ரோஷம் எனக்கில்லையா? அவ பெத்த பொண்ணுதானே நான்? அவ நகையை நான் எதுக்கு போட்டுக்கிட்டு மினுக்கணும்?" சுந்தரியின் குரல் கரகரப்பாக வந்தது. "யம்மா ... ஆயாவை ஏம்மா திட்டறே ... அவங்க ரெண்டு பேரும் என் கிட்ட எப்பவும் ஆசையாத்தான் இருந்தாங்க ... வீட்டுக்கு வாம்மான்னு ஆசையா கூப்பிடுவாங்க." "நீ ஸ்கூலுக்கு போவும் போது ஒளிஞ்சுகிட்டு நின்னு உன்னையே பாத்துகிட்டு நின்ன கதையெல்லாம் எனக்குத் தெரியாதுன்னு நினைச்சுக்கிட்டு இருக்கியா? நீயும் அவங்க வாங்கிக் குடுக்கற சாக்லெட்டை மொத்தமா திண்ணுட்டு வீட்டுக்கு வந்து திருட்டுத்தனம் பண்ணதெல்லாம் எனக்கும் தெரியும்." சுந்தரி மூக்கை உறிஞ்சினாள்; தன் கண்ணைத் துடைத்துக்கொண்டாள். "அம்மா அழுவாதேம்ம்மா ... எனக்கும் அவங்களை நினைச்சா அழுகை வருதும்மா" சுகன்யா அவள் தலையைத் தடவினாள். "நான் சம்பாதிக்கிறேன். வேலையை விட்டாலும் எனக்கு பென்ஷன் வரும். அவங்க சொத்தே எனக்கு எதுவும் வேணாம்ன்னு உன் மாமன் கிட்ட தீத்து சொல்லிட்டேன். அந்த வீட்டை என் தம்பி உனக்குதான்னு இப்பவே எழுதி வெச்சிட்டான். நீ எப்ப வேணா பத்து நாள் லீவு எடுத்துக்கிட்டு வா; உன் பேர்ல அந்த வீட்டை மாத்திக்கோ; அவனுக்கும் உன்னை விட்டா வேற யாரு இருக்காங்க? புத்தி கெட்டவன் எனக்காக வாழறானாம்; இப்படி வாழ்க்கையில ஒத்தையாவே இருந்துட்டான்." "இத்தனை நாளா இல்லாம இப்ப எதுக்கு நீ எங்கிட்ட என் குடும்ப கணக்கை கேக்கிற?" "அம்மா ... ஏம்மா நீ என்னை தப்பா நினைக்கிறே? நான் கண்க்கு கேக்கலைம்ம்மா ... மாமா என்னை கேட்டார் ... உனக்கு என்ன மாதிரி நகை வேணும்ன்னு நான் போன தரம் ஊருக்கு வந்தப்ப கேட்டாரு ... நான் உன்னை கேளுன்னு சொல்லிட்டு வந்தேன்? "சரிடி ... உண்மையைச் சொல்லு; அந்த பையன் செல்வா உன்னை எதாவது கேட்டானா? இல்லை அவன் தங்கச்சி மீனா கேட்டாளா? என் புருஷன் என் கூட இல்லேன்னு தெரிஞ்சதும், அந்த மல்லிகா உன்னை ஒண்ணுமில்லாத ஓட்டாண்டின்னு நெனைச்சுக்கிட்டு இருக்கா போல இருக்கு; நீ சொல்ற அந்த சாவித்திரி பேச்சைக் கேட்டுக்கிட்டு குதிக்கிறான்னு நினைக்கிறேன். அந்த மல்லிகா கிட்ட ஜாடை மாடையா சொல்லி வை; நான் ஒண்ணும் பஞ்சையோ பராரியோ இல்லை. எங்க குடும்பமும் மரியாதையுள்ள குடும்பம்தான். என் கிட்டயும் சொத்து சுகம் எல்லாம் இருக்குன்னு தலையை நிமிர்த்தி சொல்லு! நீ யாருக்கும் குறைஞ்சு போயிடலடி இங்க." "சுகா, உன் அப்பன் உன் கூட இல்லாத குறையைத் தவிர வேற எந்த குறையும் உனக்கு இல்லடி ... என் கூட வேலை செய்யற ரெண்டு பேரு எப்ப எப்பன்னு காத்துகிட்டு இருக்காளுங்க; என்னை தினமும் நச்சரிக்கறாளுங்க; உன்னை அவங்க புள்ளைக்கு கட்டிக்கறோம்ன்னு. உன் பொண்ணுகிட்ட பேசிட்டியா; பேசிட்டியான்னு? நீ இவனை ஆசை பட்டுட்டியே ... சரி அவ மனசுக்கு புடிச்சவனையே கட்டிக்கட்டுமேன்னு உன் மாமன் உன் பக்கம் சேந்துகிட்டு குதிக்கறான். அதனால ஆசை பட்டவனையே நீ கட்டிக்கோன்னு நான் சும்மா இருக்கேன். இல்லேன்னா உனக்கு பசங்களை லைன்ல கொண்டாந்து நிறுத்துவேன்." "எம்மா ... எனக்கு இவன் ஒருத்தனே போதும் ... நீ புதுசா எவனையும் கூப்பிட்டுக்கிட்டு வரவேணாம்; மீனா சொல்லிக்கிட்டிருந்தா; செல்வா, குணமாகி வீட்டுக்குப் போனதும் எங்க கல்யாணத்தைப் பத்தி அவங்க அம்மா கிட்ட பேசி முடிவு எடுக்கறேன்னு நடராஜன் சொன்னாராம்." "செல்வா, ஒரு பயந்தாங்கொள்ளி, எங்கம்மா நம்ம மேரேஜ்க்கு சம்மதம் குடுப்பாங்களான்னு எனக்கு சந்தேகமாயிருக்கு; அவங்க மாட்டேன்னுடா என்னப் பண்றதுன்னு என்னை இன்னைக்கு கலக்கமா கேட்டான்; நான் சொன்னேன் உங்கம்மாவை நீ தான் சரிகட்டணும் ... இல்லன்னா நீ என் வீட்டுக்கு வந்திடு, மத்ததை நான் பாத்துக்கறேன்னு ஜம்பமா சொல்லிட்டு வந்துட்டேன். இப்ப பயமா இருக்கும்மா. இப்படியே நாளைத் தள்ளறதுக்கு எனக்கு இஷ்டமில்லேம்மா. நான் அவன் கிட்ட சொன்னதுல ஒண்ணும் தப்பில்லையேம்ம்மா? அவன் நம்ம வீட்டுக்கு வந்துட்டா; மாமவும் நீயும் ஒண்ணும் சொல்ல மாட்டீங்களே? சுகன்யா தயங்கி தயங்கிப் பேசினாள். "அந்த சாவித்திரி இன்னைக்கு செல்வாவை பார்க்க வந்தா; அவ போறப்பா சொல்றா - "செல்வா உன் கிட்ட நான் தனியா பேசணும்ன்னுட்டு" - அவ வேற எதைப் பத்தி பேசுவா? எனக்குத் தெரியாதா? திருப்பி திருப்பி அவ பொண்ணைப் பத்தி அவன் கிட்ட பேசி எங்க நடுவுல குழப்பத்தை உண்டு பண்ணப் பாக்கிறான்னு நினைக்கிறேன்?" "சுகா நீ கொஞ்சம் பொறுமையா இரு; உன் எதிர்லதானே எங்ககிட்ட உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்னு அன்னிக்கு ஆஸ்பத்திரியிலே செல்வா சொன்னான் இல்லியா?" "ஆமாம்" "நடராஜனும், உன் மாமா கிட்ட ரெண்டு வாரம் கழிச்சு பேசறேன்னு சொன்னாரா இல்லையா? தன் பொண்டாட்டிகிட்டவும் பேசறேன்னு இப்ப சொல்றாரா இல்லையா? "ம்ம்ம்ம்" "பின்னே நீ ஏன் இப்ப நடுவுல குழம்பறே ... ? நாங்க சீன்ல வந்தாச்சு இல்லயா? பெரியவங்க நாங்க பேசி ஒரு முடிவுக்கு வர வரைக்கும் சும்மாயில்லாம நீ ஏன் நடுவுல எல்லாத்தையும் தூக்கி உன் தலையில போட்டுக்கிட்டு குதிக்கறே?" "......." "நான் சொல்றதை ஒழுங்கா கேளு ... உன் மாமாகிட்ட சொன்ன மாதிரி பத்து நாள் நீ லீவு போட்டுட்டு என் கூட ஊருக்கு வா ... அங்க வந்து நிம்மதியா இரு; உன் மனசு அலைபாயறதும் குறையும். இப்ப அவனுக்கு சீரியஸா ஒண்ணுமில்லைன்னு டாக்டருங்க சொல்லிட்டாங்க; சும்மா சும்மா தினம் அவனைப் பாக்கறதுக்கு போவாதே. அவன் கிட்ட போன்ல தேவைக்கு மேல தொணதொணன்னு பேசிக்கிட்டு இருக்காதே. பழகப் பழகப் பாலும் புளிக்கும்டி கண்ணு; நான் சொல்றதை புரிஞ்சுக்கோ; அவனை பாத்துக்கறதுக்கு அவனைப் பெத்தவங்க இருக்காங்க."
"ம்ம்ம் ..." "தினம் தினம் நீ அங்க போய் அவன் எதிர்ல எதுக்கு நிக்கணும்? அந்த சாவித்திரி மாதிரி நாலு பேரு அவன் உறவு காரங்க ஆஸ்பத்திரிக்கு அவனைப் பாக்க வருவாங்க; உன் கூட வேலை செய்யறவங்க வரலாம்; உன்னைப் பத்தி நாலு பேர் நாலு விதமா பேசத்தான் செய்வாங்க. நீ இதையெல்லாம் தடுத்து நிறுத்த முடியாது? அப்புறம் உன் மேல, எங்க மேலே அந்த நடராஜனுக்கு இருக்கிற மரியாதைதான் கெட்டுப்போகும். கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி கையளவு தூரத்துல நீ தள்ளி நிக்கணும்." "செல்வா கிட்ட சும்மா மூச்சுக்கு முன்னூறு தரம் பேசி பேசி அவனையும் குழப்பாதே, நீயும் குழம்பாதே; அவன் அவ அம்மாளை விட்டுக்கொடுக்கிறானா? உண்மையிலேயே உனக்கு அவன் மேல ஆசை இருக்கற மாதிரி, அவனுக்கு உன் மேல ஆசை இருந்தா, ஆத்தாளை விட்டுட்டு அவன் உன்னைத் தேடிக்கிட்டு நம்ம ஊருக்கு வரட்டும். அப்ப பாத்துக்கலாம் அந்த கதையை." "உண்மையா என்னை கட்டிக்கணுங்கற ஆசை இருக்கவே தானே உன் அப்பன் என் பின்னால வந்தான். சொல்லுடி ... வந்தானா இல்லையா?" "ம்ம்ம்" "நான் அவனுக்கு எந்த குறையும் வெக்கல. வந்ததுக்கு அப்புறம் அவன் குடிக்க கத்துக்கிட்டு கெட்டு குட்டி சுவரா போனான். அது வேற விஷயம். திருத்தப் பாத்தேன். முடியலை. அடிச்சி வெரட்டினேன். அதுக்கு மேல நான் என்னப் பண்ணமுடியும்? இவன் எங்கப் போயிடப் போறான்? இன்னைக்கு நான் சொல்றேன். இதை நீ எழுதி வெச்சுக்கோ - இவன் உன்னை விட்டுட்டு எங்கேயும் போகமாட்டான்; அவனுக்கு அவன் அப்பா அம்மா இருக்கற மாதிரி, உனக்கு நாங்க இருக்கோம் இல்லையா? எங்கக்கிட்ட நீ சொல்லிட்டேல்ல; இனிமே நாங்க பாத்து எல்லாத்தையும் நல்லபடியா செய்து முடிக்கிறவரைக்கும் பொத்திக்கிட்டு இரு. நீயா உள்ள பூந்து எதாவது குட்டையை குழப்பினே எனக்கு கெட்ட கோவம் வரும் புரியுதா?" குரலில் கோபத்தை காட்டுவது போல பேசினாலும் மனதில் ஒரு தீர்மானத்துடன் பேசினாள். "சரிம்மா ... என்னை எதுக்கு இப்ப கோச்சிக்கறே ... நான் அப்படி என்னா பண்ணிட்டேன்?"அவள் சிணுங்கினாள். அம்மாவை விட்டு தள்ளிப் படுத்துக்கொண்டாள். தன் கையைத் தள்ளிவிட்டு தன்னை விட்டு நகர்ந்து படுத்துக்கொண்ட தன் பெண்ணை நினைத்து மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டாள் சுந்தரி. "உன் மேல எனக்கு என்னடா கோபம் ... நீ நல்லா இருக்கணும்ன்னு தான் சொல்றேண்டா; பேசாம இப்ப தூங்கு" பக்கத்தில் படுத்திருந்த சுகன்யாவின் முதுகை சுந்தரி ஆதரவாக தடவிக் கொடுத்தாள். "மல்லிகா மேடம், சாப்பாடு பிரமாதம். மரியாதை நிமித்தமா நான் சொல்லலை. நிஜமா சொல்றேன், நான் இந்த மாதிரி வாய்க்கு ருசியா நம்ம ஊர் சாப்பாடு சாப்பிட்டு ரொம்ப காலமாச்சு." மிளகு ரசத்தை மீண்டும் ஒரு முறை கப்பில் வாங்கிக் குடித்தவர், "நடராஜன் ரொம்ப ரொம்பத் தேங்க்ஸ்; நான் பொறாமைபடறேன்னு நீங்க நினைக்கக்கூடாது. இப்படி ஒரு அன்பான மனைவி கையால ருசியா தினம் தினம் அருமையான சாப்பாடு சாப்பிடறதுக்கு நீங்க குடுத்து வெச்சிருக்கனும்." குமாரசுவாமி, மல்லிகா பரிமாறிய இரவு உணவை மிகவும் நிதானமாக ரசித்து, ருசித்து சாப்பிட்டார். சாப்பிட்டவர் முழு மனநிறைவுடன் மீண்டும் மல்லிகாவை பாராட்டினார். "என்ன சார் இப்படி சொல்றீங்க, என் மனைவியை பாராட்டனுங்கறதுக்காக உங்க மனைவியை நீங்க சும்மா குறைச்சு சொல்லக்கூடாது. நீங்க நார்த்ல ரொம்ப நாளா இருந்துட்டு வந்திருக்கீங்க; அது உண்மைதான்; ஆனா உங்க மனைவியும் சவுத் இண்டியன்தானே? அவங்களும் நல்லா சமைக்கறவங்களாத்தானே இருப்பாங்க?" நடராஜன் பதிலுக்கு பேசினார். "சார், இவர் திடீர்ன்னு போன் பண்ணி நீங்க சாப்பிட வர்றதாச் சொன்னார்; நானும் ஏதோ அவசர அவசரமா அரக்க பரக்க பண்ணியிருக்கேன். என் பொண்ணு இன்னைக்கு மனசு வந்து ஏதோ தன் கையை காலை கொஞ்சம் ஆட்டிட்டா; நானும் அவளை கூட வெச்சிக்கிட்டு ஏதோ கொதிக்க வெச்சு இறக்கிட்டேன் ... நீங்க என்னை ரொம்ப புகழறீங்க ... உங்க வீட்டுல உங்க மனைவி இத்தனை காலத்துல நார்த் இண்டியன் டிஷஸஸ் நல்லா பண்ணக் கத்துகிட்டு இருப்பாங்களே? இப்ப நீங்க தனியா இங்க வந்திருக்கறாதா இவர் சொன்னார்; அவங்க ஊர்லேருந்து வந்ததும் அவங்களையும் நீங்க நம்ம வீட்டுக்கு அழைச்சிக்கிட்டு வரணும். இன்னொரு நாள் பகல்ல ரெண்டு பேருமா வந்து ஆற அமர உக்கார்ந்து சாப்பிடணும்." மல்லிகா அவரை உபசாரம் செய்தாள். "மேடம் முதல்ல நீங்க என்னை மன்னிக்கணும். எனக்கு உங்க பிள்ளை அடிபட்டு ஹாஸ்பெட்டல்ல இருக்கறது தெரியாது. நடராஜன் சார் இதை எங்கிட்ட சொல்லவே இல்லை. இங்க வந்ததுக்கு அப்புறம்தான் எனக்கு இந்த விஷயம் தெரியவந்தது. நான் ரொம்ப கில்ட்டியா ஃபீல் பண்ணிக்கிட்டிருக்கேன். எனக்கு இந்த விஷயம் தெரிஞ்சிருந்தா நான் இங்கே வந்தே இருக்க மாட்டேன். உங்களுக்கு நான் ரொம்ப கஷ்டம் கொடுத்துட்டேன்." அவர் கெஞ்சலாக பேசிக்கொண்டு, மீனா எடுத்து கொடுத்த டவலால் தன் வாயையும் கையையும் துடைத்துக்கொண்டார். "சார் நீங்க அப்படியெல்லாம் சொல்லக்கூடாது. இப்ப என் பிள்ளைக்கு உடம்பு பரவாயில்லை. என் பொண்ணும், வைப்ஃபும் இன்னைக்கு முழு நாள் அங்கதான் இருந்தாங்க. அவன் ஜெனரல் வார்டுல தனி ரூமுக்கு ஷிப்ட் ஆயிட்டான். அவன் தனியா இல்லை. இப்ப என் பையனோட க்ளோஸ் ஃப்ரெண்ட் அவன் கூட இருக்கான். ரெண்டு நாளா ராத்திரி நாங்க வீட்டுலத்தான் சாப்பிடறோம். மூன்று பேருக்கு இவங்க எப்படியிருந்தாலும் சமைக்கத்தான் போறாங்க, அதுல உங்களுக்குன்னு ஸ்பெஷலா ஒண்ணும் பண்ணிடலை." என்றார் நடராஜன். "நான் உண்மையாத்தான் சொல்றேன் மேடம் ... இந்த மாதிரி ஒரு ருசியான சாப்பாடு, பாத்து பாத்து கேட்டு கேட்டு எடுத்துப் பரிமாறின உங்க பொண்னோட அன்பான உபசரிப்பு ; இதையெல்லாம் நான் அனுபவிச்சு ரொம்ப நாளாயிடுச்சி; நீங்க சொல்ற மாதிரி என் மனைவியும் மிக மிக அருமையா சமைப்பாங்க; ஆனா அன்பார்ச்சுனேட்லி, அவங்களும் நானும் நீண்ட காலம் ஒண்ணா சேர்ந்து வாழல; அவங்களும் நானும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் விட்டு பிரிஞ்சு ரொம்ப நாளாயிடுச்சு." அவர் சில வினாடிகள் வேகமாக ஓடிக்கொண்டிருந்த சீலிங் பேனை அமைதியாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். பழைய நினைவுகளில் அவர் மனது ஆழ்ந்திருக்கவேண்டாம். எப்போதும் புன்னகையுடன் இருக்கும் அவர் முகத்தில் விரக்தியோடியிருந்தது. திடிரென அங்கு அவர்களுக்கிடையில் ஒரு இறுக்கமான மவுனம் நிலவியது. "ஐயாம் சாரி சார்" ... உங்க மனசை நான் புண்படுத்திட்டேனா எதையாவது சொல்லி ... அயாம் வெரி வெரி சாரி, மல்லிகா பதறியவாறு அவரிடம் மன்னிப்பு கோரும் தொனியில் பேசியவள் தன் கைகளை பிசைந்து கொண்டாள். "நோ ... நோ ... மிஸஸ் நடராஜன் ... இது ரொம்ப நாளுக்கு முன்னாடி என் வாழ்க்கையில நடந்து முடிஞ்ச விஷயம் ... இதுக்காக நீங்க வருத்தப்படவேண்டிய அவசியமேயில்லை." அவர் தன் தோள்களை குலுக்கிக்கொண்டார். "அச்சா, மிஸ்டர் நடராஜன், நாளைக்கு மாலையும் நீங்க உங்க நேரத்தை எனக்காக கொஞ்சம் ஒதுக்கணும்; நான் உங்க பையனை பாக்க விரும்பறேன். உங்களுக்குத் தேவைன்னா நீங்க தாராளாம இந்த வாரம் லீவ் எடுத்துக்கலாம். நீங்க எல்லோரும் உங்க மாலை நேரத்தை எனக்காக ஒதுக்கினதுக்காக ரொம்ப நன்றி ... நடராஜன் நான் கிளம்பறேன். ப்ராஞ்ச்லேருந்து கிளம்பறதுக்கு முன்னாடி நாளை நான் உங்களுக்கு போன் பண்றேன்; சென்னை எனக்கு புதிது அல்ல. நம்ம கெஸ்ட் ஹவுஸுக்கு நான் தனியா போயிடுவேன் - நீங்க என்னை டிராப் பண்ண இப்ப என் கூட வரணும்ன்னு அவசியமில்லே; நீங்க ரெஸ்ட் எடுங்க." "மிஸ் மீனா, ரொம்ப தேங்க்ஸ்ம்மா ... இட் இஸ் இண்டீட் எ வெரி வெரி நைஸ் ஈவீனிங்க்; மீனா மாட்டேன்னு சொல்லாமா நான் கொடுக்கறதை நீ வாங்கிக்கணும் ... டீக் ஹை பேட்டா?" தன் கைப்பையிலிருந்து விலையுயர்ந்த ஒரு பார்க்கர் பென் செட்டை எடுத்து அவளிடம் பாசத்துடன் கொடுத்தார். அவள் முதுகில் தட்டிக்கொடுத்தார். மல்லிகாவையும், நடராஜனையும் நோக்கித் தன் கையை மரியாதையுடன் கூப்பினார் குமாரசுவாமி. பின் விறு விறுவென்று வாயிலை நோக்கி நடந்தார். ஆகாயத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தார் குமாரசுவாமி. வானம் மூடிக்கொண்டு மெலிதாக குளிர்ச்சியான காற்று வீசிக்கொண்டிருந்தது. மழை வருமா? கொஞ்ச நேரம் நடந்தால் என்ன? ஒரு முறை திரும்பி நடராஜன் வீட்டின் பக்கமாகப் பார்த்தார். நடராஜன் தன் வீட்டு காம்பவுண்ட் கதவை மூடிக்கொண்டிருந்தார். தன் தலையை தடவிக்கொண்டே நிதானமாக நடக்க ஆரம்பித்தார். நல்ல மனைவி; நல்ல பிள்ளை; நல்ல குடும்பம்; தெய்வீகம்; தெய்வீகம் அது தெய்வீகம்; அவர் மனது வேதனையுடன் முனகியது. "தேங்க்ஸ்டி மல்லிகா" நடராஜன் தன் பக்கத்தில் கவிழ்ந்து படுத்திருந்தவளை நெருங்கிப்படுத்து அவள் முதுகில் தன் கையைப்போட்டு அணைத்து அவளை தன் புறம் இழுத்தார். "எதுக்கு இப்ப தேங்க்ஸ்ல்லாம்" முணுமுணுப்பாக வந்த அவள் குரல் தலையணையில் அழுந்தி சிதறியது. "காலையிலேருந்து செல்வாவோட ஆஸ்பத்திரியில நின்னுகிட்டு இருந்தே; ஈவினிங் இங்க வீட்டுக்கு வந்து, அவியல், பொரியல், மிளகுரசம், மெது பக்கோடா, பாயசம்ன்னு பறந்து பறந்து அசத்திட்டே; மிளகு ரசமும், அவியலும் "கிளாஸா" இருந்ததும்மா! நான் ஒரு வெட்டு வெட்டிட்டேன் இன்னைக்கு; என் மேனேஜர், நாக்கை சப்புக்கொட்டிகிட்டு திருப்தியா வாங்கி வாங்கி சாப்பிட்டாரே?" அவன் கைகள் நைட்டியில் அடைபட்டுக்கிடந்த அவள் முதுகை தடவிவிட்டது. "ம்ம்ம்ம் ..." "என்னடா கண்ணு" "கால் வலிக்குதுங்க ... ரெண்டு நாளா நின்னு நின்னு அசந்து போவுது." நடராஜன் விருட்டென எழுந்து, மல்லிகாவை மல்லாக்காக புரட்டி அவள் கால்களை எடுத்து தன் மடியில் போட்டுக்கொண்டு, அவள் அணிந்திருந்த நைட்டியை முட்டி வரை நகர்த்தி, வெண்ணையாக வழவழவென்றிருந்த வெளுப்பான அவள் பாதத்திலிருந்து முழங்கால் வரை இலேசாக பிடித்துவிட்டார். அவள் தன் கண்களை மூடிக்கொண்டு அவர் கைகளின் அழுத்தத்தையும், அந்த அழுத்தம் தந்த சுகத்தையும் அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தாள். "ம்ம்ம் ... போதுங்க..."அவள் கிசுகிசுப்பாக பேசினாள். அந்தக் குரலின் கிசுகிசுப்பே போதுமானதாயிருந்தது நடராஜனின் மனதில் ஆசைத் தீயை பத்த வைப்பதற்கு; பட்டென அவரின் உடல் விழித்துக்கொண்டது. இப்ப இவ உடல் வலியில முணுமுணுக்கிறாளா? இல்லே ஆசையில முனகறாளா? அவர் மனம் இதற்கான விடை தேடுவதில் முனைந்தது. நடராஜன் கைகள் அவள் நைட்டியில் நுழைந்து அவள் தொடைகளையும் இதமாக பிடித்துவிடத் தொடங்கியது. அவள் தொடைகளை பிடித்துவிட்டுக் கொண்டிருந்தவர், தன் கையால் எதேச்சையாக தொடுவது போல், அவளின் உள் தொடையை அழுத்திப்பிடித்தபோது, அவர் கை அவள் அந்தரங்கத்தில் பட்டும் படாமல் உரச ... விரல்களில் அவள் உள்தொடைகளின் கதகதப்பு ஏற, நடராஜன் அடிவயிற்றில் பட்டாம் பூச்சியொன்று சிறகடித்தது. "ச்சும்ம்மா இருக்க மாட்டீங்களே?" மெதுவாக அவள் அந்தரங்கத்தை நோக்கி ஊர்ந்த அவர் கையை சட்டென மல்லிகா தன் கையால் அழுத்தமாக மேலே நகரவிடாமல் பிடித்துக்கொண்டாள். மல்லிகாவின் உள் தொடைகளில் ஓடிக்கொண்டிருந்த அவள் நரம்புகள் மெல்ல சிலிர்த்து முறுக்கேறி ஆசை என்னும் மணியை தொடர்ந்து அடிக்க, மணியோசையின் அதிர்வுகள் அவள் அந்தரங்கத்தில் சென்று முடிந்து சுகம் சுகம் என எதிரொலிக்கத் தொடங்கியது. அவள் உதடுகளிலிருந்து "க்ஹூம்ம்ம்" என முனகல் அவசரமாக கிளம்பியது. நடராஜன் தன் மறுகையால் அவள் நைட்டியை மேலும் உயர்த்த முனைய, மல்லிகா களுக்கென சிரித்தாள். "மல்லி ... ஏன் சிரிக்கறே?" நடராஜன் குரல் இப்போது கிசுகிசுப்பாக வந்தது. "சிரிக்காம என்ன பண்ண?" சாப்பிட்டுப் போன குமாரசுவாமியின் மனமார்ந்த பாராட்டாலும், தன் கணவனின் ஆமோதிப்பாலும் அவள் மனம் மகிழ்ச்சியுற்றிருந்தது. அந்த மகிழ்ச்சி அவள் குரலில் வழிந்தோடியது. ஆனால் அதே சமயம் முகம் தெரியாத ஒரு மனிதனின் வெளிப்படையான பாராட்டால் தன் மனம் இந்த அளவுக்கு துள்ளுவதும், அதன் விளைவாக, கணவனின் தொடல் உடலுக்கு மிகுந்த இதத்தை கொடுப்பதையும் உணர்ந்த மல்லிகா, சே ... என் புள்ளை அங்க ஆஸ்பத்திரியில படுத்துக்கிடக்கறான், என் மனசு தவிக்குது; என் புருஷனோட தொடலை சரின்னு சொல்லுது; அவன் நெருக்கத்தை உடம்பு தேடுது ... ம்ம்ம்ம் என்ன ஆச்சு எனக்கு? தன் தவிக்கும் உடலுக்கு முன்னால், தன் மனதைக் கட்டுபடுத்திக் கொள்ளமுடியாமல், "சிரிக்காம என்ன பண்ண" என முணுமுணுத்துக்கொண்டே, மல்லிகா தன் இடுப்பை இலேசாக உயர்த்த, நடராஜனின் கை அவள் நைட்டியை சுலபமாக அவள் இடுப்புக்கு மேல் உயர்த்தியது. "சொல்லேன் ஏன் சிரிக்கிறே?" ஒருக்களித்து படுத்திருந்த நடராஜன் தன் உடலை அவள் உடலுடன் நெருக்கி அழுத்தினார். நெருங்கியவரின் கைவிரல்கள் அவள் அடிவயிற்றில் ஊர்ந்து அவள் அந்தரங்க மேட்டில் முளைத்திருந்த முடிக்கற்றைகளின் உள் புகுந்து விளையாடின. அவர் தன் குறுகுறுக்கும் பார்வையால் அவள் தொடையிடுக்கை நோட்டமிட்டுக்கொண்டு, இவ தாமரையில இன்னைக்கு ஈரத்தை சுத்தமா கானோம் ... இன்னைக்கு என் காட்டில போற மேகம் கொஞ்சம் பேஞ்சுட்டு போவுமா? இல்லை சும்மா வேடிக்கை காட்டிட்டு கலைஞ்சு போயிடுமா? குமாரசுவாமி நீ வாழ்க என அவர் மனம் பரபரக்க, அவர் தன் தொடை நடுவில் சூடு ஏறுவதை உணர்ந்தார். தன் கணவன் தொடைகளில் ஏறிய சூட்டைத் தன் உடலில் இலேசாக உணர ஆரம்பித்த மல்லிகாவின் உடல் நாடிகளும், நரம்புகளும் மெல்ல மெல்ல அவள் தொடையில் ஆரம்பித்த சிலிர்ப்பை முழு உடம்புக்குள்ளும் எடுத்து செல்லத் தொடங்கின. அவள் உடல் களைத்திருந்தது. மார்க் காம்புகளைச் சுற்றி இலேசாக வலியிருந்தது. ஆனால் அவள் மனம் "எனக்கு வேணும்" " எனக்கு வேணும்" கட்டிக்கடி உன் புருஷனை; அவன் ஆசை உனக்குப் புரியலையா; கட்டிப்புடிச்சி அவனை சந்தோஷப்படுத்துடி; நீயும் கொஞ்ச நேரம் சந்தோஷமா இருடி; நேரத்தை வீணாக்காதே என கூச்சலிட்டது. அவள் சொப்பு போன்ற வாயிதழ்கள் புன்னகையில் விரிந்தன. "உங்க பிள்ளை அங்க ஆஸ்பத்திரி கட்டில்ல உடம்பு வலியோட படுத்துக்கிட்டிருக்கான் ... நீங்க என்னடான்னா புள்ளைக்கு பொண்ணை நிச்சயம் பண்ணணும்ன்னு சொல்லிட்டு, இங்க கட்டில்ல உங்க பொண்டாட்டி தொடையை தடவிக்கிட்டிருக்கீங்க ... உங்களுக்கு வெக்கமா இல்லை?" அவள் புன்னகையுடன் பேசினாள். "ம்ம்ம் ... இல்லடி ... உன்னை தடவறதுக்கு நான் எதுக்கு வெக்கப்படணும்?" "நிஜம்ம்மாவா சொல்றீங்க ... கொஞ்சம் கூட வெக்கமாயில்லே?" அவள் குரலில் வியப்பிருந்தது. மல்லிகாவின் இமைகள் மூடிக்கிடந்தன. "செல்வாவுக்கு மயக்கம் தெளிஞ்ச அடுத்த நிமிஷம், அவ்வளவு உடம்பு வலியில கிடந்தானே; அப்ப நம்ம புள்ளை மனசுல என்னத் தோணுச்சுன்னு நேத்து நீ பாக்கலயா?" அவர் வலது கை அவள் கழுத்துக்கு கீழ் நுழைந்தது. அவள் முகத்துடன் தன் முகத்தை சேர்த்துக்கொண்டவர், தன் உடலைத் திருப்பி, அடுத்த கையை அவள் நைட்டிக்குள் செலுத்தி அவளுடைய வலது முலையை கொத்தாக பற்றி தன் உள்ளங்கையால் இதமாக அமுக்கினார். "வேண்டாங்க மாரைச்சுத்தி வலிக்குதுங்க ... நாள் வரும்ன்னு நினைக்கிறேன் ... அதான் காலும் விட்டு விட்டு வலிக்குது ... வேணும்ன்னா சும்மா கட்டிப்புடிச்சிக்கோங்க ... " "சாரிடா ... நான் அழுத்தமாட்டேன். அவர் சட்டெனத் தன் கையை பின்னுக்கு எடுத்தார்." இன்னைக்கு சத்தியமா மழை பேயாது ... காத்துல மேகம் கலைஞ்சுடும் ... நடராஜன் மனம் கணக்குப் போட்டது. சாப்பிட்டு முடித்தப்பின் அவள், வெற்றிலை போட்டுக்கொண்டிருக்க, அவள் பேசியபோது அவள் சிவந்த உதடுகள் நடராஜனின் கன்னங்களில் உரசி, அவர் உடல் சூட்டை மேலும் அதிகமாக்கியது. மல்லிகா வலது காலை அவர் இடுப்பில் போட்டு அவரைத் தன் புறம் இழுக்க, பரஸ்பரம் ஒருக்களித்து படுத்திருந்த நிலையில் ஒருவர் விழிகள் அடுத்தவர் விழிகளில் நிலைத்திருக்க, அவள் வாய் அவர் மூக்கின் அருகில் உரசிக்கொண்டிருக்க, அவள் வாயிலிருந்து வெற்றிலையின் வாசமும், ஏலக்காய் வாசனையும் சேர்ந்து அவர் முகத்தில் அடிக்க, நடராஜனின் தம்பி கிடு கிடுவென விரைக்கத் தொடங்கினான். ஏண்டா கிடந்து துடிக்கிறே? இன்னைக்கு நீ பட்டினியாத்தான் படுக்கணும். நடராஜன் அவனை தன் லுங்கியுடன் சேர்த்து ஒரு முறைத் தன் கையால் அழுத்தி உறுவினார். "நம்மப் பையன் சுகன்யாவை நேசிக்க ஆரம்பிச்சு ஆறு மாசம் ஆகலேன்னு சொன்னான். அவன் பொய் சொல்லலைடி; அந்த பொண்ணு அழகாயிருக்கா; நான் இல்லேன்னு சொல்லலை; நம்ம பையனுக்கு மட்டும் என்ன கொறைச்சல்; அவனும் ஸ்மார்ட்டாத்தான் இருக்கான்; ஆனா இதுக்கு மேலே அவங்க ரெண்டு பேரும் உண்மையா ஒருத்தரை ஒருத்தர் நேசிக்கிறாங்க; அதை அவங்க மூஞ்சி சொல்லுதுடி; செல்வா மனசு பூரா அந்த பொண்ணு இருக்கவேதான், கண்ணு முழிச்சவுடனே, வெக்கப்படாமா அவ பேரை சொல்லி முனகினான்." "ம்ம்ம் ... " மல்லிகா அவர் முகத்தை உற்றுப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். இவர் என்ன சொல்ல வரார் எனக்குப் புரியலையே? "நீங்க என்ன சொல்றீங்க இப்ப? நீங்க வெக்கப்படறதுக்கும் அவங்க காதலிக்கறதுக்கும் என்ன சம்பந்தம்?" அவள் அவன் கன்னத்தில் தன் உதடுகளை தீற்றினாள். "கேளுடி நான் சொல்றதை" அவர் கை அவள் அடிவயிற்றை வருடிக்கொண்டிருந்தது. அந்த பொண்ணு முகத்தைப் பாத்தியா? என்ன வேதனையோட அவனை நெனைச்சு உட்க்காந்துகிட்டு இருந்தா? செல்வா அவ பேரை சொல்லி கூப்பிட்டான்னு தெரிஞ்சு அவனைப் பாக்கறதுக்கு உள்ளே ஓட்டமா ஓடினாளே, அப்பவும் அவ முகத்தை நான் பாத்தேன்; என் ஆள் பொழைச்சுட்டான்ங்கற நிம்மதி அவ முகத்துல இருந்தது; நாம உள்ளப் போனப்ப யாரைப் பத்தியும் கவலைப் படாம அவன் உதட்டுல முத்தம் குடுத்துக்கிட்டு நின்னாளே ... அப்பவும் அவ மூஞ்சை நான் பாத்தேண்டி; அவ முகத்துல என்னை இவன் அடையாளம் தெரிஞ்சுக்கிட்டான்ற மகிழ்ச்சி; அந்த திருப்தியில, சந்தோஷத்துல அப்ப அவ முகத்துல இருந்த சின்ன வெக்கத்தையும், ஆசையும், தவிப்பையும் நான் பாத்தேன். இவ செல்வாவை உண்மையா காதலிக்கிறா; என் புள்ளையை இவ கடைசி வரைக்கும் நல்லபடியா பாத்துக்குவான்னு அப்பவே தோணிடிச்சி." "ம்ம்ம் ... என் மனசை எப்படியாவது மாத்தி சுகன்யாவை என் புள்ளைக்கு கட்டி வெக்கணும்ன்னு நீங்க தீர்மானிச்சிட்டீங்க ... அது எனக்கு நல்லாவே புரிஞ்சு போச்சு ... சும்மா எங்கிட்ட நீளமா கதை சொல்லாதீங்க ... நீங்க வேலையை விட்டுட்டு ... மெகா சீரியலுக்கு கதை எழுதப்போகலாம்." அவள் உதட்டில் கேலிப்புன்னகை மின்னியது. "மல்லி ... பீ சிரியஸ் ... நான் இப்ப மனசு விட்டுப் பேசறேன் ... நீ என்னை அப்புறமா கிண்டல் பண்ணலாம்" "ம்ம்ம்ம் ... சொல்லுங்க ... நானும் சீரியஸாத்தான் பேசறேன்" "யாருக்காகடி அந்த அளவுக்கு தவிப்பும் வேதனையும் அந்த பொண்ணுக்கு? அதெல்லாம் நம்ம புள்ளைக்காகத்தானே? உண்மையான ஆறு மாச காதல் அவங்க நடுவுல இருக்க வேண்டிய வெட்க்கத்தையும், தயக்கத்தையும், பெத்தவங்கன்னு நம்ம கிட்ட இருக்க வேண்டிய மரியாதையையும் தூக்கி எறிஞ்சிட்டப்ப, உன்னை நான் இருபத்தஞ்சு வருஷமா, என் மனசுக்குள்ள வெச்சி உண்மையா; உனக்காக மட்டும்; உன்ன நான் நேசிச்சுக்கிட்டு இருக்கேனே; நான் எதுக்குடி வெக்கப்படணும் உன்னைத் தொடறதுக்கு, தடவறதுக்கு; அதுவும் நம்ம பெட் ரூம்ல? யாருக்காக வெக்கப்படணும்?" நடராஜன் பேசிவிட்டு அவள் முகத்தை ஆசையுடன் பார்க்க, மல்லிகா ஒரு வினாடி எதுவும் பேசாமல் அவன் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். அவள் உடல் புல்லரித்தது. என் மேல இவனுக்கு இவ்வளவு ஆசையா? நான் சரியான மக்கு மாதிரி அவனை கிண்டல் பண்ணிட்டேனே? எழுந்து உட்க்கார்ந்தவள், தன் உடலில் இருந்த நைட்டியை உறுவி கட்டிலின் அடுத்த முனையில் வீசினாள். அடுத்த நொடி தன் கணவனின் முகத்தை இழுந்து வெறியுடன் தன் மார்பில் புதைத்துக்கொண்டாள். அவர் உதடுகள் தன் மார்பில் உரசியதால் உண்டான இன்ப வேதனையுடன், அவர் முகத்தை நிமிர்த்தினாள். அவர் முகத்தில் ஆவேசமாக முத்தமிட்டவள், அவர் உதடுகளை மிருதுவாக கடித்தாள். அவன் மார்பையும் முதுகையும் தடவி விட்டாள். சட்டென அவரின் நெகிழ்ந்திருந்த இடுப்பு துணிக்குள் தன் கையை செலுத்தி அவருடைய தடித்திருந்த தண்டைப் பற்றி அழுத்தி வருடினாள். "ஐ லவ் யூ ... நானும் உங்களை என் மனசுக்குள்ளத்தான் பொத்தி பொத்தி வெச்சிக்கிட்டிருக்கேன். உங்களை மாதிரி எனக்கு பேசத் தெரியாதுங்க; என் மனசுல இருக்கறதை சொல்லத் தெரியாதுங்க; என்னங்க ... நீங்க என்னை அப்படியே கட்டிப்புடிச்சுகிட்டு இருங்க; உங்களுக்கு முத்தம் குடுத்துக்கிட்டே, என் மூத்தப் பையனை நான் ஆட்டிவிட்டுடறேன் ... உங்க சந்தோசம்தான் எனக்கு முக்கியம்" அவள் அவர் இதழ்களை வெறியுடன் கவ்விக்கொண்டாள். "ஏம்மா உனக்கு உள்ள விட்டுக்க வேணாமா?" நடராஜனின் கைகள் அவள் அந்தரங்க மொட்டை தடவத்தொடங்கியது. "ம்ம்ம்ஹூம் ... என் மனசு நெறைஞ்சு போச்சுங்க; உடம்பும் டயர்டா இருக்கு; கால் வலிக்குதுன்னு சொன்னேன்லா; நாளைக்குள்ள எனக்கு பீரியட்ஸ் வந்துடும்ன்னு தோணுது; மார்லாம் வலிக்குது; உங்களுக்கு வேணும்ன்னா சொல்லுங்க, முயற்சி பண்றேன்; நான் தயாராக இன்னைக்கு கொஞ்ச நேரம் ஆகலாம். என்னமோ தெரியலை ... ஈரத்தையே காணோம் அங்க ...." அவள் அவருடைய முகத்தில் முத்தமிட்டாள். "வேண்டாம் எனக்கும் வேணாம்; உனக்கு முடியலைன்னா எனக்கு வேண்டாம்; நீ அவனை உருவிவிட்டலே போதும்; உன் கை குடுக்கற சுகம் இருக்கே அதுவே இன்னைக்கு எனக்கு போதும்; நானும் டயர்டாத்தான் இருக்கேன்; உடம்பு முடியலைன்னாலும் வேணும் வேணும்ன்னு, இந்த மனசு கிடந்து தவிக்குது; அவர் விரல் அவளுடைய அந்தரங்கத்தில் ஒரு முறை நுழைந்து, வெளிவந்தது. அவள் அந்தரங்கம் வானம் பார்த்த பூமியாக இருந்தது. அவர் ஒற்றை விரல் அவள் பெண்மை மொட்டை வருடிக்கொண்டிருக்க, அவள் அவருடைய தண்டை நிதானமாக, கீழிருந்து மேலும், மேலிருந்து கீழுமாக ஒரே சீராக உருவிகொண்டிருந்தாள். மல்லிகாவின் கையும், அவர் விரலும், இருவரின் உதடுகளும், இப்போது தாங்கள் இயங்கும் வேகத்தை கூட்டிக் கொண்டேப் போக, மல்லிகா அவர் தண்டிலிருந்து தன் கையை எடுத்துவிட்டு அவரை இறுக்கியணைத்து ஹ்ஹீய்ம்ம் ... ஹீங்க்ம்ம் ஹீவ்வ்ம் என நீளமாக மூச்சிறைக்க அவர் உதடுகளை ஆவேசமாக உறிஞ்சியவாறே தன் உச்சத்தையடைந்தாள். அவன் மார்பில் துவண்டு சரிந்தாள். நடராஜன் தன் மார்பில் கிடந்தவளை, கட்டிலில் சரியவிட்டார். அவள் பக்கத்தில் படுத்து அவள் மார்பை நிதானமாக தன் நாக்கால் நக்கத் தொடங்கினார்.
"போதுங்க ... எனக்கு கிடைச்சிடுச்சி ... நீங்க சவுகரியமா படுத்துக்கோங்க ... உங்களை நான் ஆட்டிவிட்டுடறேன். " மல்லாந்து கிடந்தவர் மேல் மல்லிகா சரிந்து படுத்து அவன் உதடுகளை தன் வாயால் கவ்வி முத்தமிட்டவாறு, அவர் சுண்ணி மொட்டைத் தன் இருவிரல்கலால் பற்றி அழுத்தினாள். தன் கையை விரித்து அவன் நீளத்தையும், பருமனையையும் வருடினாள். பதட்டமில்லாமல் அவரை குலுக்க ஆரம்பித்தாள். குலுக்கும் வேகத்தையும், கை அழுத்தத்தையும் சீராக அதிகமாக்க நடராஜனின் முழு உடலும் இறுகி, அவளை இறுக்கி அணைத்து அவள் உதடுகளை உறிஞ்சும் அழுத்தத்தை அதிகரித்த போது, மல்லிகா தாம்பூலம் தரித்ததால் சிவந்திருந்த தன் நாக்கை அவன் வாய்க்குள் நுழைத்து அவர் நாவைத் தீண்டியதும், நடராஜன் அவர் மார்புகள் ஆட நடுங்கி தன் உடல் சிலிர்க்கத் தெறித்தார். பத்து வினாடிகள் வரை தன் விந்தை சொட்டு சொட்டாக அவள் கையிலேயே சிந்தி சிதறினார். தன் ஆசை மனைவியை தழுவியவாறு கட்டிலில் மூச்சிறைத்துக் கொண்டிருந்தார். மெல்ல நகர்ந்து அவள் மடியில் படுத்துக்கொண்டார். வேர்த்திருந்த அவள் அடிவயிற்றை ஆசையுடன் முத்தமிட்டார். அவர் முகம் பொலிவுடன் மலர்ந்திருந்தது. "ஐ லவ் யூடா செல்லம், நான் இன்னைக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கிறேங்க; என் மேல நீங்க வெச்சிருக்கற ஆசை குறைஞ்சு போச்சோன்னு நான் அப்பப்ப நினைச்சுப்பேன். நான் ஒரு மண்டூகம்; உங்களைப் போய் சந்தேகபடறேனே? அப்பப்ப புத்தியில்லாம உங்களை நான் கத்திடறேன்; நீங்க எதையும் மனசுல வெச்சுக்காதீங்க ப்ளீஸ் ... உங்க மேல நான் உயிரையே வெச்சிருக்கேங்க" ... அவள் குரல் தழுதழுக்க, நடராஜன் தன் ஆசை மனைவியை தன் மார்புடன் அணைத்துக்கொண்டு அவள் முதுகை வருடத் தொடங்கினார். மணி இரவு பதினொன்றை தாண்டியிருந்தது. சுகன்யா, தன் உதடுகளிரண்டும் இலேசாக பிரிந்திருக்க, அசந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள். அவளருகில் கட்டிலில் படுத்திருந்த சுந்தரிக்கு உறக்கம் வரவில்லை. மதிய நேரத்தில் தூங்கும் வழக்கம் அவளுக்கு எப்போதுமிருந்ததில்லை. இன்று சிறிது நேரம் சாப்பிட்டவுடன் கண்ணயர்ந்து விட்டிருந்தாள். அதன் பலன் இப்போது தூக்கம் வராமல் புரண்டு புரண்டு படுக்க வேண்டியதாயிருந்தது. படுத்தபடியே கண்ணை மூடித் தன் அலையும் மனதை புருவ மத்தியில் நிற்க வைக்க முயன்றாள். எவ்வளவு முயன்றும் அவள் மனம், தாயின் இடுப்பில் கையையும் காலையையும் உதைத்துக்கொண்டு துள்ளும் குழந்தையைப் போல், இங்குமங்கும் நழுவி நழுவி அலை பாய்ந்தது. புரண்டு புரண்டு படுத்த போதிலும் உடல் களைத்து தூக்கம் வந்தபாடில்லை. சுகன்யா விழித்துக்கொள்ளப்போகிறாளே என்று ஒசையெழுப்பாமல் கட்டிலைவிட்டு இறங்கி, பிரிஜ்ஜிலிருந்து ஒரு தம்ளர் குளிர்ந்த நீரை எடுத்து பருகினாள். அறைக்கதவைத் திறந்து கொண்டு பால்கனியில் வந்து நின்று தெருவைப் பார்த்தாள். எதிரிலிருந்து சிறிய பார்க்கின் இரும்பு கதவில் சாய்ந்தவாறு ஒரு கையில் மூங்கில் கழியும் மறு கையில் புகையும் சிகரெட்டுமாக கூர்க்கா வானத்தை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். தெரு நாயொன்று தன் வாலை ஆட்டியவாறு அவன் காலருகில் நின்று கொண்டிருந்தது. ஒன்றிரண்டு வீடுகளிலிருந்து வரும் மெல்லிய வெளிச்சத்தைத் தவிர தெருவே உறக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்தது. குளிர்ந்த காற்று வீசிக்கொண்டிருந்தது. நீல வானம் கருத்து தன் நிறமிழந்திருந்தது. தூரத்தில் மின்னல் வெட்டி வெட்டி மின்னிக்கொண்டிருக்க, நல்ல மழை வருவதற்கான அறிகுறிகள் தெரிந்தன. இருளில் நின்றுகொண்டிருந்த சுந்தரி, நிதானமாக குளிர்ந்த காற்றை நெஞ்சு நிறையும் வரை உள்ளிழுத்து, இழுத்தக் காற்றினை மார்பிலேயே சிறிது நேரம் நிறுத்தி, பதட்டமில்லாமல் மெல்ல மெல்ல மூச்சை வெளியேற்ற உடலும் மனசும் சிறிது தளர்ந்தது. சுந்தரி, தீடிரென வலுவான இருகரங்கள், யாரோ அவள் முதுகின் பின் நின்று, அவளை இறுக்கியணைத்து, அவள் மார்புகளை அழுத்தமாக வருடி, அவள் புறங்கழுத்தில் முத்தமிட்டது போல் உணர்ந்தாள். ஒரு நொடியில் ஓர் ஆணின் தொடலை, ஆண் கரங்களின் வலுவை, ஆண் தேகத்துக்கே உரிய பிரத்யேக வாசத்தை, மூர்க்கமான நெடியை, தன் உடல் புல்லரிக்கச் சுகித்தாள். . தலைமுடி முதல், கால் நகம் வரை அவள் மேனி மெல்ல நடுங்கியது. நடுங்கிய ஒரு கையை மறு கையால் அழுத்தமாக பற்றிக்கொண்டாள். ஒரு காலை இன்னொரு காலால் மிதித்தாள். அந்த முடியடர்ந்த கைகளின் தொடல், அந்தக் கைகளின் மெல்லிய உறுதியான விரல்கள் மார்பில் தந்த அழுத்தம், பலம் பொருந்திய அந்த கைகள் தன்னை தழுவிய வேகம், திடமான மேனியின் வேட்கையான உரசல், உரம் வாய்ந்த தேகத்தின் வாசனை, அந்த ஆண்மையின் மிடுக்கு, அவளுக்கு பரிச்சயமான ஒரு ஆண் மகனுடையதாக இருந்ததை அவள் மனம் உணர, அவள் பதறிப்போனாள். "யார் என்னை தழுவியது? இந்த உடல் வாசனை எனக்கு புதிதல்லவே? இந்த வாசனை என் புருஷனுக்கு சொந்தமாச்சே? குமாரா அது .... "குமரு" நான் ஆசையா நேசிச்ச குமரு ... ஓ மை காட் ... அடப் பாவி நீ தானா அது? நீ தான் இப்ப வந்து என்னை அணைச்சியா? ஏண்டா என்னை ரெண்டு நாளா இப்படி ஹிம்சை பண்றே? கொல்லாம கொல்றியேடா பாவி? உன்னை நான் மறந்து எத்தனையோ வருஷமாச்சேடா? நீ எனக்கு பண்ணதெல்லாம் போதாதா? நீ வேண்டாம்ன்னுதானே உன்னை உதறிட்டு நிம்மதியா இருந்தேன்? இப்ப ஏண்டா என் எண்ணங்கள்ல்ல; மனசுல நினைவுகளாக என்னை ஆக்கிரமிச்சி, இரக்கமில்லாம கொல்றே? இப்ப நீ எங்கடா இருக்கே? உன் பொண்ணுக்கு உன்னைப் பாக்கணுமாண்டா? ஒரு தரம் வந்துட்டு போடா... " "என்னை விட்டுப் போன என் கணவன் குமார் இப்போது இங்கு எங்கு வந்தான்? ஒரு வினாடி அவன் என் பின்னால் நின்று என்னை கட்டிபுடிச்ச மாதிரி இருந்துதே? அது உண்மையில்லையா? என் மார்புகள்ல்ல அவன் விரல்கள் கொடுத்த அழுத்தம் இன்னும் பாக்கியிருக்குதே? என் கழுத்துல அவன் கொடுத்த முத்தம் இன்னும் என்னை சிலுக்க வெக்குதே? என் நினைவுகள்ல்ல, என் எண்ணங்கள்ல்ல வந்து அவன் என்னை இறுக்கி அணைச்சது, நிஜமாவே இப்ப நனவுல நடந்ததைப் போல இருக்குதே?" சுந்தரி தன் உள்ளம் திடுக்கிட, அவள் உடல் தள்ளாட, அவள் வாயிலிருந்து ஓசையுடன், நீண்டப் பெருமூச்சு ஒன்று வெளி வர, கழிவிரக்கத்துடன் தன் இயலாமையை நினைத்து, கண்கள் கலங்க, நிற்பதற்கு கால்களில் வலுவின்றி, முழுங்காலுக்கு கீழ் துணியாக உடல் தொய்ந்து போக, அப்படியே சுவரில் சாய்ந்து, இரு கால்களையும் தரையில் நீட்டி உட்க்கார்ந்து கொண்டாள். அவள் உடல் இன்னும் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது. மனசு காட்டிய ஒரு நொடி வேடிக்கையிலிருந்து அவளால் அவ்வளவு சுலபமாக விடுபடமுடியவில்லை. அவள் மனம் பின்னோக்கிப் பறந்தது.
No comments:
Post a Comment