மல்லிகை என்றும் மணக்கும் 18

ரிசப்சன் மேனேஜரை மட்டும் எதிர்பார்த்து அவரிடம் கொஞ்சம் கவர்ச்சி விளையாட்டு விளையாடலாம் என்று ஆசையாக இருந்த எனக்கு எதிர்பாராமல் கூடவே ஒரு பையனும் வந்ததால் என் ஆசையை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு 'நீங்க வர இன்னும் கொஞ்சம் லேட்டாகும் அதுக்குள்ள ட்ரெஸ் மாத்தலாம்னு பாத்தேன்...' என்று அவரைப் பார்த்து சொல்ல, 'சாரி மேடம்... வரும்போது திரும்பவும் உங்களுக்கு போன் பண்ணிட்டு வந்திருக்கனும்... தப்பா நினச்சுக்காதீங்க.... சார்ட்டா ஒன்னும் சொல்லிட வேண்டாம் மேடம் ப்ளீஸ்.... ' 'பரவாயில்லை... நீங்க ஒன்னும் கவலைப் படாதீங்க...' என்று நான் சொல்லியும் பயம் நிறைந்த முகத்துடன் அந்த பையனை கூட்டிக் கொண்டு வெளியே சென்று கதவை மூடினார். அவரை நினைத்து எனக்கே கொஞ்சம் பாவமாகப் போயிற்று. அவருக்கு கொஞ்சம் தரிசனம் காட்டி விளையாடலாம் என்று நினைத்தது இப்படி சப்பென்று போய் விட்டதே .... என்ன செய்ய...?

மனதை தேற்றிக் கொண்டு டீவீ பார்த்துக் கொண்டே டிஃபன் சாப்பிட்டு முடித்தேன். சிவகுமார் வந்து விடுவார் என்று எழுந்து சுடிதார் போட்டு சின்னதாக மேக்கப் முடித்து ரெடியாக இருந்தேன். சொன்னது போல் சரியாக 8:45க்கெல்லாம் இண்டெர்காம் போன் சிணுங்க எடுத்தால் சிவகுமார்தான் பேசினார். 'நான்தான் பேசுறேன்... ரெடியாயிட்டீங்களா...? கிளம்பலாமா...?' 'நான் ரெடிதான்.,...' 'நீங்களே கீழ வந்துருவீங்களா....நீண் வரணுமா...?' இல்லை நானே வந்துடறேன்....' என்று போனை வைத்து விட்டு மீண்டும் கண்ணாடியைப் பார்த்து ஒரு முறை என்னை பார்த்து எனக்குள் திருப்தியடைந்தவளாய் பேக்கை எடுத்துக் கொண்டு கதவை திறக்க, வெளியே ரெடியாக வேறொரு ரூம் பாய் நின்று கொண்டிருந்தான். ரூமை விட்டு நான் வெளியே வந்ததுமே அவன் என்னிடம் இருந்து பேக்கை வாங்கிக் கொண்டு 'வாங்க மேடம்...' என்று சொல்லி எனக்கு முன்னே நடந்து லிப்டை திறந்து என்னை ரிசப்ஷனுக்கு கூட்டிச் சென்றான். அங்கே ரிசப்சன் அருகிலேயே சிவகுமார் நிற்க அவருக்கு அருகில் சற்றே பயந்தே முகத்துடன் அந்த மேனேஜர் நின்று கொண்டிருந்தார். சிவகுமார் இப்போது அன்று பார்த்ததை போல மிகவும் அழகாக ட்ரெஸ் பண்ணியிருந்தார். என்னைக் கூட்டிக்கொண்டு ஆபீசுக்குப் போவதை போலவே இருந்தது அவருடைய தோற்றம். அவருடைய தோற்றம் என்னையும் கொஞ்சம் மயக்கத்தான் செய்தது. அவரை நோக்கி நடந்து கொண்டே அவரை பார்த்து ரசித்தேன், நானும் அவரும் ஒன்றாக நடந்தால் ஒரு நடுத்தர வயது தம்பதிகள் என்றுதான் பார்ப்பவர்கள் நினைப்பார்கள். நான் ரிசப்சன் பக்கத்தில் போனதும் 'என்ன....நல்ல ரெஸ்ட் எடுத்தீங்களா...? கிளம்பலாமா...?' என்று கேட்க... 'ம்ம்....' என்று நான் தலையாட்டி சொன்னவுடன்....ரிசப்சன் மேனேஜரை திரும்பிப் பார்த்து 'ஓகே வாசு... நாங்க கிளம்பறோம்... கணபதி வந்தால் சொல்லிடுங்க...' என்று சொல்லி விட்டு என்னிடம்...'வாங்க...' என்று என் பேக்கை வாங்க கை நீட்டினார்.... நான் மறுத்து நானே பேக்கை கொண்டு வாரேன் என்று சொல்ல, நானும் மேனேஜரிடம் 'வரட்டுமா..?' என்று சொல்லி விடை பெற்று அவர் முன்னே நடக்க நான் அவரை பின் தொடர்ந்தேன். அவர் ரிசப்ஷனை விட்டு இறங்கி நடந்து போய் வேறொரு காரின் அருகே போனார். அந்தக் காரின் அருகில் இவரை ஒத்த வயதுள்ள ஒருவர் காரின் கதவை திறந்து வைத்துக் கொண்டு எங்களை பார்த்தபடியே நின்று கொண்டிருந்தார். ட்ரைவர் போலும்...... ஆனான்ள் என் பார்வைக்கு அவரைப் பார்க்க ட்ரைவர் மாதிரி தெரியவில்லை. இது அன்றும் இன்று காலையும் கொண்டு வந்த காரில்லாமல் வேறொரு காராக இருந்தது. ஏதோ நிஸ்சன் என்று எழுதி இருந்தது. எனக்கு கார் பற்றி எல்லாம் அவ்வளவாகத் தெரியாது. ஆனால் இந்தக் காரும் பார்க்க மிக அழகாக இருந்தது. இவர் எத்தனை கார் வைத்து இருக்கிறார் என்று நினைத்துக் கொண்டே காரின் அருகே போக அந்த ட்ரைவர் என்னிடம் இருந்து பேக்கை வாங்கி டிக்கியை திறந்து உள்ளே வைத்து மீண்டும் டிக்கியை மூடி விட்டு சிவக்குமாரை பார்த்து 'போகலாமா....?' என்று கேட்டார். சிவக்குமாரும் 'போகலாம்' என்று சொல்ல அவர் ட்ரைவர் சீட் பக்கத்து கதவை திறந்து உள்ளே அமர, சிவகுமார் பின் பக்கத்து கதவை திறந்து என்னை உள்ளே ஏறச் சொன்னார். நான் ஏறிக் கொண்டதும் சிவகுமார் மறுபுறம் வந்து கதவை திறந்து உள்ளே ஏறி அமர்ந்தார். அவர் ஏறிக் கொண்டதும் முன்னால் இருந்த ட்ரைவர் காரை ஸ்டார்ட் செய்து லாட்ஜை விட்டு வெளியே வந்து காரை செலுத்தினார். காரின் உள்ளே நல்ல மணம் வீச அது நான் காலையில் உபயோகித்த லோஷன் மணம் வர எனக்கு இப்போதுதான் புரிந்தது. அது அந்த லோஷனின் மணம்தான் என்று. காரினுள்ளே ஏசி ஓடிக் கொண்டிருந்ததால் அதன் மணம் தூக்கலாக இருந்தது. பின் சீட்டில் நானும் சிவக்குமாரும் மிகவும் குறைந்த இடைல்வெளியில் உட்கார்ந்திருக்க ட்ரைவர் மிகவும் சீரான வேகத்தில் வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தார். ஏறக்குறைய அரை மணி நேரத்திற்கும் மேலாக கார் ஓடிக் கொண்டிருக்க சிவகுமார் என்னிடம் ஒன்றுமே பேசாமல் காரின் முன்புறத்தில் பார்த்தபடி அமைதியாக இருந்தார். அவர் எதாவது பேசுவார் என்று நான் எதிர்பார்த்தேன். ஆனால் அவன் மௌனமாகவே இருக்க, நான் என் செல்போனை எடுத்து என் கணவருக்கு போன் செய்து நான் நல்லபடியாக வந்து இறங்கி விட்டேன் என்றும் இப்போது சிவகுமார் சாரோடு காரில் போய்க் கொண்டிருக்கிறேன் என்றும் சொல்லி விட்டு பசங்களை பற்றி விசாரித்து விட்டு போனை அனைத்து வைக்க இப்போது கார் நகரத்தை விட்டு வெளியே வந்து விட்டத்தை போல் தெரிந்தது. நல்ல அகலமான சாலையில் கார் ஓட, இப்போதுதான் சிவகுமார் என்னை பார்த்து, 'அப்புறம் ஜாஸ்மின்... சொல்லுங்க.... ரூம் நல்லா இருந்ததா...?' 'அப்பாடா...இப்பவாவது உங்களுக்கு பேச தோணிச்சே...?' அவர் நான் அப்படி சொன்னதும் லேசாக சிரித்து விட்டு, 'சிட்டியை விட்டு வெளியே வரட்டுமே என்றுதான் காத்துகிட்டு இருந்தேன்...' 'ஓகோ...அதுதான் அப்படி ஒண்ணுமே பேசாமல் வந்தீங்களா...?' 'ஆமாம் ஜாஸ்மின்...நான் தந்த லோஷன் எப்படி இருந்திச்சி...?' 'ம்ம்...ரொம்ப நல்ல லோஷன்...இந்த மாதிரி எல்லாம் லோஷன் இருக்குன்னு எனக்கு இதுவரை தெரியாது... பாருங்க...இப்ப கூட அந்த லோஷனோட ஸ்மெல் இருக்கே...' 'அப்படியா...எங்க பாக்கட்டும்...' என்ற வாரு என்னை நோக்கி முகத்தை நெருக்கமாக கொண்டு வர, நான் அவரைப் பார்த்து 'ட்ரைவர்...' என்று மிகவும் தணிந்த குரலில் கை காட்டிச் சொல்ல, அவர் அதற்க்கும் அதே மாதிரி சிரித்து, என்னைப் போலல்லாமல் சத்தமாகவே, 'அதெல்லாம் நம்ம ட்ரைவர்தான்.. உங்களுக்கு எந்த பயமும் தயக்கமும் வேண்டாம்...' என்று சொல்லிக் கொண்டு என்னை நோக்கி நெருங்கி வந்து என் தோளில் முகர்ந்து பார்ப்பதைப் போலச் செய்ய, என் பார்வை ட்ரைவர் மீதே கவலையுடன் பதிந்திருக்க, சிவகுமார் ஒரு கையால் என் முகத்தை பிடித்து தன்னை நோக்கி திருப்பி, 'நான்தான் சொல்றேனே.... நம்ம ட்ரைவர்தான். நாம இப்போ எங்கே எதுக்கு போறோம்னு கூட அவனுக்குத் தெரியும்...' நான் பதிலுக்கு ஒன்றும் சொல்லாது, கேள்விக்குறியுடன் அவரை நோக்க, 'எதுக்கு அப்படி பாக்குறீங்க...? நான் எல்லாம் சொல்லித்தான் கூட்டிகிட்டு வரேன்.. அவனுக்கு எல்லாம் தெரியும்...அதனால நீங்க கவலைப் படாம இருங்க...' 'ஆனாலும்.....' என்று நான் இழுக்க, 'என்ன ஆனாலும்.... இங்க நாம என்ன செஞ்சாலும் ஒன்னும் பிரச்சினை இல்லை... அவன் பார்த்தால் என்ன... வெளிய சொல்ல மாட்டான்...' என்று சொல்லி கொண்டே இப்போது என்னை இழுத்து அவரும் என்னை நோக்கி சற்று நகர்ந்து அணைத்தபடி ட்ரைவர்-இ நோக்கி 'ட்ரைவர்... இங்க என்ன நடந்தாலும் நீ திரும்பி பார்காம வண்டியை ஓட்டு...சரியா...நான் சொன்னது எல்லாம் ஞாபகம் இருக்கில்ல...?' அவர் பாடி சொன்னதை கேட்டு பின்புறம் திரும்பி பார்க்காமலேயே 'ஓகே' என்று ஒற்றை வார்த்தை மட்டும் சொல்லி விட்டு கருமமே கண்ணாக கார் ஓட்டுவதை தொடர, சிவகுமார்...என் கழுத்தைச் சுற்றி கை போட்டு என் ஒரு பக்க முலை தொடுவது போல இருந்து கொண்டு என்னிடம் பேசு கொடுத்தார். எனக்கும் இப்போது கொஞ்சம் கூச்சம் விலகியது போல் இருந்தது. இவர்தான் இந்த அளவுக்கு சொல்கிறாரே.... நாமும்தான் இதற்குத்தானே வந்திருக்கிறோம்... ட்ரைவர் பார்த்தால்தான் என்ன...? என்று மனதுக்குள் தைரியம் பிறந்தது.

நெருங்கி உட்கார்ந்தபடி, ஆனால் மார்பில் போட்ட கையை ஒன்றும் செய்யாமல் அப்படியே வைத்துக் கொண்டு என்னை பற்றியும் என் கணவர் குழந்தைகளைப் பற்றியும் பற்றி விசாரித்து, பின்னர் அவர் மனைவி குழந்தைகளைப் பற்றி என்னிடம் கூறியபடி வர, கார் இப்போது வேகம் குறைந்து ரோட்டோரமாக இருந்த ஒரு சிறிய தோப்பு மாதிறியான ஒன்றிற்குள் நுழைந்து நின்றது. நான் அந்த இடத்தை பார்த்து மீண்டும் கேள்விக் குறியுடன் அவரை ஏறிட்டுப் பார்க்க, 'என்ன ஜாஸ்மின்....அப்படி பாக்குறீங்க... ட்ரெஸ் மாத்துறதுக்குத்தான்... எனக்கு இந்த ட்ரெஸ்சிலேயே வர முடியுமா.... சிட்டிக்குள்ளே யாரும் பாத்துருவாங்களோன்னுதான் இந்த மாதிரி ஆபீசுக்கு போவது மாதிரி வந்தேன்... இனி நாம எப்படி இருந்தாலும் யாரும் தெரிஞ்சவங்க என்னை பார்க்க முடியாது... நீங்கலும் வேற ட்ரெஸ் போட்டுக்கோங்க...நான் உங்களுக்கும் ட்ரெஸ் வாங்கிட்டு வந்திருக்கேன்...' என்று என்னையும் இரங்கச் சொன்னார்... எனக்கு இப்போது ட்ரைவர் மேல் இருந்த கூச்சம் இல்லாதிருந்தது. நமது கொண்டாட்டம் இங்கிருந்து தொடங்கி விட்டது என்பதும் எனக்கு புரிய, நான் எவ்வித மறுப்பும் சொல்லாமல் கீழே இறங்கினேன். பின்னால் டிக்கியை திறந்து ஒரு பெரிய கவரை எடுத்து பிரிக்க அதனுளிலிருந்து நிறைய புதிய உடைகள் எடுத்து என்னிடம் காட்டினார்... அவர் அதிலிருந்து ஒரு ஷார்ட்ஸ் மற்றும் ட்-ஷர்ட்டை எடுத்துக் கொண்டு வேறொரு ட்ரெஸ்ஸி என்னிடம் எடுத்து தந்து போட்டுக் கொள்ளச் சொன்னார். அதை பிரித்துப் பார்க்க பெண்கள் அணியும் காட்டன் ஷார்ட்ஸ் மற்றும் கை இல்லாத பனியன் தெரிந்தது. நான் அவரிடம் 'இதையா போடா சொல்றீங்க.... இதை போட்டுக்கிட்டு இன்னும் எவ்வளவு தூரம் போகனும்...? 'எவ்வளவு தூரம் போனால் என்ன...இனிமேல் நாம் ரெண்டு பெரும் காதல் பறவைகள்... யாரும் பார்த்தால்தான் என்ன...?' அவர் சொல்வதும் சரிதான்... யார் பார்த்தால்தான் என்ன.... என்னை யாருக்கு தெரியப் போகிறது...? 'சரி.. இதை எங்க வச்சு போட்டுகிறது...?' என்று சுற்று முற்றும் பார்க்க, இவரும் ட்ரைவரும் நல்ல இடமாகத்தான் பார்த்து வண்டியை நிறுத்தி இருக்கிறார்கள் என்பது புரிந்தது. ட்ரெஸ் மாத்த மட்டும் இல்லை ... ட்ரெஸ் இல்லாம நின்னா கூட யாரும் சுலபத்தில் பார்க்க முடியாது. அந்த அளவுக்கு பெரிய பெரிய மரங்கள் வளர்ந்து அது ஒரு நல்ல மறைவிடமாக அமைந்திருந்தது. என் கேள்விக்கு பதிலாக அவர் எதையோ சொல்ல வாயெடுக்க நான் அவரைப் பார்த்து, 'ஒன்னும் சொல்ல வேண்டாம்... இங்கேயே வச்சு மாத்திக்கலாம்... சரிதானே...' என்று இப்போது நான் அவரைப் பார்த்து சிரித்தபடி சொல்ல, அவர் என் பதிலில் திருப்தி அடைந்தவராய், பதிலுக்கு சிரித்தபடி, 'தட்ஸ் குட்...' என்று சொல்லிக் தான் போட்டிருந்த பேன்ட் சர்ட் ஷூ இத்யாதிகளை கலைந்து வேறு ஜட்டியோடு நின்று அந்த ஷார்ட்ஸை எடுத்து போடக் போக, நான் நன்றாகத் தெளிந்து காமக் கூத்துக்கு மனசுக்குள்ளே ரெடியாகி இருந்ததால், 'அது மட்டும் எதுக்கு... அதையும் அவுத்துப் போட்டுற வேண்டியதுதானே....' என்று சொல்லி சிரிக்க, 'உஙக்ளுக்கே வேண்டாம்னா எனக்கும் வேண்டாம்....ஆனா இந்த மாதிரி நீங்களும் உள்ளே பிரா பேண்டீஸ் போடாமதான் அதை போட்டுக்கணும்... சரியா...' நான் 'டன்' என்று சொல்லி கை பெரு விரலை காட்ட அவருக்கு குஷியாகி விட்டது. என் முன்னாலேயே அவர் பனியனையும் ஜட்டியையும் கழற்றி விட்டு என்னையும் கழற்றச் சொல்ல நானும் அப்படியே என் ட்ரெஸ் முழுவதையும் கழற்றிப் விட்டு இருவரும் அம்மணமாக நிற்க அந்த கார் நல்ல உயரமாக இருந்ததாலும் நாங்கள் காருக்கு மறைவில் நின்றதாலும் சாலையில் செல்லும் எவருக்கும் எங்களை சட்டென்று பார்க்க முடியாது. இருவரும்எதிர்எதிரேநிர்வானமாகநின்றுகொண்டுஒருவரைஒருவர்மேலிருந்துகீழேவரைஎன்னவோமுதன்முதலாகப்பார்ப்பதைப்போலபார்த்துக்கொண்டு நின்றோம். 'என்னஅப்படிபாக்குறீங்க...? இதுக்குமுன்னாலபாக்காதமாதிரி....?' 'அப்படிஇல்லைஜாஸ்மின்... அன்னைக்குஎன்னதான்உங்களைமுழுசாபாத்திருந்தாலும்இப்போபாக்கும்போதும்நீங்கஎனக்குபுதுசாத்தான்தெரியறீங்க...' 'அப்படிஎன்னபுதுசாதெரியுது....?' 'அதுஎப்படி,..ஜாஸ்மின்... ரெண்டுகுழந்தைங்கபெத்தபிறகும்உங்கஉடம்புஇந்தமாதிரிகட்டுக்குலையாமஇருக்கு,,?' 'ம்ம்... எனக்குஎப்படிதெரியும்...?' 'அதுவும்சரிதான்... கடவுள்கொடுத்தவாரம்... அதுஉங்களுக்குஎப்படிதெரியும்...? உங்களைஇப்படிபாக்கும்போதுஎனக்குஎன்னன்னவோதோணுது....?' 'என்னதோணுது...?' 'உங்களைகூடவேவச்சுக்கணும்போலதோணுது...' 'அதான்இப்பஉங்ககூடத்தானேஇருக்கேன்...' 'இப்போமட்டும்இல்லை...எப்பவுமே...' 'ம்ம்...சரிதான்... கொஞ்சம்விட்டால்என்னைதிரும்பஅனுப்பமாட்டீங்கபோலஇருக்கே...?' 'நீங்கசரின்னா... அதுக்கும்நான்ரெடிதான்... உங்களைஎன்கூடவேவச்சுஅணுஅணுவாரசிச்சுஅனுபவிக்கணும்போலஇருக்கு...' '........................' 'என்னஒன்னும்சொல்லமாட்டேன்றீங்க...?' 'என்னபதில்சொல்லன்னுதெரியாமத்தான்......அதுசரி.. இதுபிரின்சிபாலுக்குதெரியுமா..?' நான்திடீரென்றுபேச்சைமாற்றிபிரின்சிபாலைப்பற்றிகேட்டதும்.... 'இல்லை...அவனுக்குதெரியாது... நீங்களும்சொல்லவேண்டாம்..' நான்சரிஎன்றுதலையாட்டிஅவருடையதுப்பாக்கியைப்பார்க்க, 'என்னஜாஸ்மின்...இதுவேனுமா....?' என்றுகேட்டுக்கொண்டேஅதைபிடித்துமேலும்கீழும்ஆட்டினார். நானும்குஷியானமனநிலையில்இருந்ததால், 'பிறகுவேண்டாமா...அதுக்குத்தானே 400 கிலோமீட்டர்கடந்துவந்திருக்கேன்...' நான்அப்படிசொன்னதுகண்டிப்பாகஅவருக்குஉள்ளுக்குள்ளேஉசுப்பேற்றிஇருக்கவேண்டும்... என்னைநெருங்கிவந்துநின்றுஎன்கையைபிடித்துஅவர்சுன்னியைபிடிக்கச்செய்து 'உங்களுக்குஇதுஉண்மையிலேயேபிடிச்சுருக்கா...' 'இதுஎன்னகேள்வி... பிடிக்காமலாநீங்ககூப்பிட்டஉடனேபுருஷனையும்பிள்ளைங்களையும்விட்டுட்டுஓடிவந்திருக்கேன்...' என்றுசொல்லிக்கொண்டேஅவருடையசுன்னியைபிடித்துஇழுத்துஆட்டினேன். நான்அதைஆடிவிட்டவுடன்என்மூளையைஒருகையால்பிடித்துகிள்ளிவிட்டு 'சிகரட்பிடிக்கலாமாஜாஸ்மின்...?' நான்எல்லாவற்றுக்கும்தயாராகவேஇருந்ததால் 'ம்ம்... சரி...' என்றுசொல்லஅவர்ட்ரைவர்என்றுகூப்பிடவாயெடுத்தார். நான்டக்கென்றுஅவர்வாயைகையால்போத்திக்கொண்டு, 'என்னநீங்க... ’நாம்இந்தகோலத்துலஇருக்கும்போதுஅவரைகூப்பிடுறீங்க...?' நான்அப்படிசொன்னதும்என்கையைஅவர்வாயிலிருந்துஎடுத்துவிட்டுஎன்னைப்பார்த்துஒருகள்ளச்சிரிப்புசிரித்தார். அவர்சிரிப்புஎனக்குஎதையோஉணர்த்த, அவர்முகத்தைஉற்றுப்பார்த்து 'எதுக்குசிரிக்கிறீங்க.... நீங்கசிரிக்கிறதைப்பார்த்தால்எனக்குஎன்னவோபயமாஇருக்கு..' என்றுநான்கொஞ்சம்முகத்தைசீரியசாகிகொண்டுசொன்னேன். அவர்என்முகத்தைபிடித்துகன்னத்தில்தடவிவிட்டு, 'ஜாஸ்மின்... என்மீதுஉங்களுக்குமுழுநம்பிக்கைஇருக்கா .. இல்லையா..?' 'ம்ம். உங்கமீதுநம்பிக்கைஇருக்கு...' ‘'நான்என்னசெஞ்சாலும்எங்கஇருந்தாலும்உங்களைகஷ்டப்படவிடமாட்டேன்என்றுநம்புறீங்களா...? 'ம்ம்... நம்புறேன்...' 'அப்பசரி... நான்இப்போகேட்கிறதுக்குநீங்கஇப்போபத்திசொல்லுங்க...' 'என்னகேட்கபோறீங்க...?' இப்படிபேசிக்கொண்டிருக்கும்போதேஅவர்கைகள்என்னைஅவருடன்இருக்கிஅனைத்துஎன்பின்புறத்தில்விரல்களால்வருடிக்கொண்டிருததார். அவருடையவருடல்எனக்கும்ஆதரவாகஇருந்ததால்நான்சற்றுகிறக்கத்துதான்அவரிடம்இணைந்துநின்றேன். -------------------- 'நான்என்னசெஞ்சாலும்நீங்கஎன்னைநம்பிசம்மதிச்சுஒன்னும்சொல்லாமஇருப்பீங்களா..?' நான்உடனேபதில்சொல்லாமல்அவருடையஅணைப்பில்அப்படியேகண்னாயர்ந்துகொஞ்சநேரம்நின்றுபிறகுஅவரைப்பார்த்துச்சொன்னேன். 'நீங்கஇப்படிஎல்லாம்பெருசாபீடிகைபோடும்போதேஎன்னவோசெய்யாப்போறீங்கன்னுபுரியுது... ஆனால்என்னன்னுதெரியலை.... சரி... நான்உங்களைநம்பிவந்திருக்கேன்... என்னைநீங்கஅந்தமாதிரிஏதும்கஷ்டப்படுத்தமாட்டீங்கன்னுநம்புறேன்... என்மேல்நீங்கள்எத்தனைஆசைவச்சிருக்கீங்களோஅந்தமாதிரிநானும்உங்கமீதுஅவ்வளவுஆசைவச்சிருக்கேன்... அவ்வளவுதான்சொல்வேன்... அப்புறம்உங்கஇஷ்டம்...' என்றுநீளமாகசொல்லிமுடிக்க.... 'இதுபோதும்ஜாஸ்மின்.. நாம்ரெண்டுபெரும்இப்போஇங்கேஅவர்முன்னாடிநின்னுதான்சிகரட்குடிக்கப்போறோம்சரியா....?' நான்பதிலுக்குஒன்றுமேசொல்லாமல்அவர்முகத்தைபார்த்தவாறு, அவர்என்முகத்தைநிமிர்த்திஉதட்டில்முத்தமிட்டுபிறகுதிரும்பி 'மோகன்... இங்கவா.... சிகரட்எடுத்துட்டுவா....' என்றுட்ரைவரைஅழைக்கஎனக்குமனசுக்குள்ளேசற்றுபடபடப்பாகஇருந்தாலும்இத்தனைநேரம்அவர்சொன்னவார்த்தைகளின்தைரியத்தில்அவருடையஅணைப்பில்ட்ரைவரின்வரவைஎதிர்பார்த்துநின்றேன்.. சிகரட்லைட்டருடன்அந்தட்ரைவர்காரைசுற்றிக்கொண்டுஎங்கள்முன்னால்வர, நான்அவரைபார்க்கதைரியமின்றிசிவகுமார்மார்பில்முகத்தைபுதைத்துக்கொண்டுநிற்க, 'மோகன்... உன்முன்னாடிஇப்படிநின்னுசிகரட்பிடிக்கவெட்கப்படுறாங்க...' என்றுசொல்ல, அவரும்என்னைப்உற்றுப்பார்ப்பதைஎன்னால்உணரமுடிந்தது. சிவகுமார்என்னைஅவரிடம்இருந்துவிடுவித்துமோகனைப்பார்த்துதிருப்பிநிறுத்தவேறுவழியில்லாமல்மிகுந்தகூச்சத்துடன்அவரைபார்க்க, அவரும்என்னைஇப்போதுதான்முதன்முதலாகஇந்தகோலத்தில்பார்ப்பதால்கண்கள்விரியஎன்னைமேலிருந்துகீழாகஆராய்ச்சிசெய்வதுபோல்பார்க்க... அவர்அணிந்திருந்தபேண்டின்ஸிப்பகுதியில்புடைப்புஏற்பட்டதைநான்கவனிக்கத்தவறவில்லை.... 'என்னமோகன்.. எப்படிஇருக்காங்க... என்கம்பனிஆடிட்டர்.....?' என்றுசிவகுமார்அவரிப்பார்த்துகேஷுவலாகக்கேட்க, நான்இருவரையும்மாறிமாறிபார்த்தேன். என்பார்வையைபுரிந்துகொண்டு, சிவகுமார்என்னைப்பார்த்து, 'ஜாஸ்மின்... மோகன்ட்ரைவர்கிடையாது... என்னுடையப்ரெண்டுதான். சொந்தமாஆஃப்செட்பிரிண்டிங்ப்ரெஸ்வச்சிருக்கான்.. இந்தகாரும்இவணோடதுதான்... நம்மகூடத்தான்வரப்போறான்...' என்றுசொல்ல, நான்அவரைப்பார்த்துசெல்லமாகமுறைத்து, 'நான்கார்லஎறும்போதேநினைச்சேன்.. இவரைப்பார்த்தாட்ரைவர்மாதிரிதெரியலையேன்னு...அப்போநான்நினச்சசதுசரிதான்.... ப்ளான்பண்ணித்தான்எல்லாம்நடத்துறீங்களா...?' 'ஆமாஜாஸ்மின்... ஒன்னும்பயப்படவேண்டாம்... தைரியமாஇருங்க... நான்பாத்துக்கிறேன்...' 'அதுதான்பாத்துகிட்டுஇருக்கீங்களே....?' 'என்னமோகன்.. நீஒன்னும்சொல்லாமல்இருக்கே...?' 'இல்லைசிவா.... நீஅன்னைக்குஇவங்களைப்பத்திசொல்லும்போதுஅப்படிஎன்னபெரியரதியைப்பாத்துட்டான்... இந்தஅளவுக்குகிறங்கிபோய்ட்டான்னுஉன்னைபத்திநினச்சேன்....ஆனாஇப்பத்தான்தெரியுது... நீ சொன்னதெல்லாம்எந்தளவுக்குஉண்மைன்னு... இன்னும்சொல்லப்போன நீசொன்னதுகம்மிதான்சிவா....நான்அங்கேலாட்ஜுலவச்சுபாக்கும்போதேஅசந்துபோய்ட்டேன்.. ஆனாவெளியேகாட்டிக்கலை... எங்கேஇருந்துப்பாஇந்தரதியைதேடிப்பிடிச்சே....?' என்னைபற்றிஎன்முன்னாலேயேஇரண்டுஆண்கள்இந்தஅளவுக்குபுகழ்ந்துபேசியதுஎனக்குபோதைஉண்டாக்கியது. 'போதும்... போதும்... எனக்குஜலதோஷம்தான்பிடிக்கப்போகுது....' என்றுநான்மோகனைப்பார்த்துசொல்ல... 'இல்லைங்க...நான்சொல்றதுஒன்னும்பொய்யில்லை...' 'சரி... மோகன்...அதைகுடு...' என்றுசிகரட்பாக்கட்டைவாங்கிஆளுக்கொன்றாய்பற்றவைத்துபுகைக்க, மோகனின்பார்வைஎன்னைவிட்டுஅகலாமல்இருந்தது. சிவகுமார்அதைகவனித்துவிட்டு 'என்னமோகன்... இப்பவேஎதாவதுசெய்யனும்போலஇருக்கா?' 'பிறகு....? இவங்கஇப்படிநிற்கும்போதுஎன்னாலஎப்படிசும்மாஇருக்கமுடியும்...?' 'என்ன ஜாஸ்மின்... நீங்கஎன்னசொல்றீங்க...?' நான்அவர்களைப்பார்த்து, 'இப்போவேண்டாமே...வேறஎங்கியாவதுவச்சுபாததுக்கலாமே...?' கொஞ்சம்யோசித்துசிவகுமார் 'அதுவும்சரிதான்... அங்கபோய்வச்சுக்கலாம்...சரியாமோகன்,...?' அதற்குமோகனும்கொஞ்சம்தயங்கி 'சரி... அப்படியேஆகட்டும்...' என்றுஎன்னைகண்களால்புணர்ந்தார். சிகரட்டைபுகைத்துமுடித்துவிட்டுநானும்சிவக்குமாரும்அந்தஷார்ட்ஸ்இத்யாதிகளைஅணிந்துகாரில்ஏறிபயணத்தைதொடர்ந்தோம். போகும்போதேசிவகுமார்கார்க்குள்விளையாட்டைஆரம்பித்துவிட்டார். நான்உள்ளேஒன்றும்போடாமல்அந்தகைஇல்லாதட்-ஷர்ட்டைஅணிந்திருந்ததால்உள்ளேகைவிட்டுமுலைகளைப்பிடித்துகசக்கியும்அமுக்கியும் உதட்டைகடித்தும்விளையாடநானும்மறுப்புச்சொல்லாமல்அவருக்குஈடுகொடுக்கும்விதமாகஅவருடையசுன்னியைஉள்ளேகைவிட்டுபிடித்துஆட்டிஉருட்டிவிளையாடினேன். அந்தலோஷனின்சுகந்தமனம்இப்போதும்என்னிடமிருந்துவீசிக்கொண்டிருந்தது என்னாலேயேஉணரமுடிந்தது.

இப்போதுசிவகுமார்என்னைஅவர்மடியில்சாய்த்துக்கொள்ள,அவர்எதற்குஅந்தமாதிரிசெய்தார்என்றுஎனக்குப்புரிந்துமடியில்சாய்ந்தநிலையில்அவர்சுன்னியைஎன்வாயால்கவ்விப்பிடித்தேன். அதை வாயால் கவ்வி பிடித்து மெதுவாக ஊம்பி விட ஆரம்பித்ததும், இப்போது மோகன் அதை உணர்ந்து 'என்ன ஷிவா... ஆரம்பிச்சாச்சா...? இந்த மாதிரி எல்லாம் பன்ணினா எனக்கு எப்படிப்பா கார் ஓட்டத் தோணும்....?' 'நீ பேசாம கொஞ்ச நேரம் காரை ஓட்டு. அப்புறமா பாத்துக்கலாம்... நீ இப்போ ஒழுங்க உன்னோட ட்ரைவர் வேலையை பாரு..' 'ஓஹோ... கதை அப்படிப் போகுதா....சரி நடத்துங்க...' என்று சொல்லி விட்டு அவர் காரை சற்று வேகம் கூட்டி ஓட்டினார். நான் சிவா மடியில் வசதியாக தலை வைத்துக் கொண்டு ஊம்பி கொண்டிருக்க சிவா என் ட்-ஷர்ட்டை முதுகுக்கு மேல் இழுத்து காலத்த முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தார். அவருடைய சுன்னி நல்ல நீளமாக இருந்ததால் கிட்டத்தட்ட 80 டிகிரி கோணத்தில் நின்று கொண்டு என்னை பயப்படுத்தியது. ஏற்கனவே பார்த்து விளையாடிய சுன்ணிதான் என்றாலும் அதன் நீளமும் தடிமனும் இப்போது பார்த்தாலும் கொஞ்சம் பயமாகத்தான் இருந்தது. அவர் என் ட்-ஷர்ட்டை கழட்டியே தீருவது என்ற முடிவில் இருப்பது மாதிரி எனக்குப் பட, நான் அதிலிருந்து வாயை எடுத்து சற்று நிமிர்ந்து கழட்டுவதற்கு வாகாக கொடுக்க அவர் ட்-ஷர்ட்டை கழட்டி என்னை அரை நிர்வாணமாக்கினார். என்னை அப்படியே பக்கவாட்டில் திருப்பி மல்லாக்கப் படுக்க வைத்து என் தலையை அவர் மடியில் வைத்துக் கொள்ள எனக்கு காலை நீட்ட முடியாமல் மேல் நோக்கி மடக்கி என் பக்கத்து கதவை அழுத்தியவாறு அவர் முகத்தை ஏறிட்டுப் பார்த்தேன்... அந்த நிலையில் அவருடைய சுன்னி எனது இடது புரத்து கன்னத்தை ஒட்டி மேல் நோக்கி நின்றது. என்னவோ என்னை அவர் மடியில் இருந்து கீழே விழாமல் இருப்பதற்காக பொருத்தி இருக்கும் கம்பி மாதிரி அது நின்று கொண்டிருந்தது. அவர் இப்போது அவரது வலது கையை என் அடி வயிற்றின் மேல் வைத்து அங்கே இருந்த பூனை முடியை வருட நான் இப்போது என் இரு கைகளையும் அவர் தோளை சுற்றி பற்றினேன். மோகன் காரின் வேகத்தை சற்று குறைத்து பின்னால் திரும்பி பார்த்தார். அவர் திரும்பி பார்ப்பதை உணர்ந்த நானும் அவரைத் திரும்பி பார்க்க இருவருக்கும் ஒன்றும் பேசத் தோன்றாமல் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டோம். நாங்கள் சிரித்துக் கொண்டதை சிவக்குமாரும் பார்த்தார். 'திரும்பி பார்காம வண்டியை ஓட்டுங்க ட்ரைவர்..' என்று நான் சிரித்து கொண்டே சொல்ல, அதைக் கேட்டு அவர்கள் இருவரும் சிரிக்க நானும் சேர்ந்து சிரிக்க வண்டி இப்போது கேரளா பார்டருக்குள் நுழைந்து கொண்டிருந்தது. சரி மேடம்.... நீங்க சொன்னா சரிதான்....' என்று என்னை பார்த்து செயற்கை பணிவுடன் சொல்லி விட்டு வண்டியை ஓட்டினார். 'மோகன்... செக் போஸ்டுல யாரும் நிறுத்தலயா..?' 'நாம் வட்டியை நிறுத்த மாட்டாங்க சிவா... ஓன் யூஸ் வண்டியை கண்டுக்க மாட்டாங்க...' 'நல்ல வேளை... நிறுத்தியிருந்தா நம்ம நிலைமை கொஞ்சம் மோசமா போயிருக்கும்...' 'என்ன மோசமா போயிருக்கும்..? நிறுத்தி பார்த்தா ஜாஸ்மினை இங்கேயே விட்டுட்டு போக வேண்டிதுதான்...' நான் இப்போது இடைமறித்து கேட்டேன்... 'எதுக்கு அப்படி சொல்றீங்க...?' 'அப்புறம் நீங்க இந்த கோலத்துல இருந்தால் சும்மாவா விடுவாங்க... நாங்களே வச்சுக்கிறோம்னு சொல்லி உங்களை தள்ளிகிட்டு போயிருவாங்க...?' இப்போது சிவகுமார் மோகனைப் பார்த்து கேட்டார்... 'வின்டோ க்ளாஸ்ல சன் பிலிம் இருந்ததால யாரும் பாக்க முடியாது.... என்ன மோகன்..?' 'ஆமா.... இல்லைன்னா இன்னைக்கு ஜாஸ்மினுக்கு விடிய விடிய கச்சேரிதான்....' 'என்ன சொல்றீங்க...?' 'பிறகு... எப்படியும் அந்த செக் போஸ்டுல ஏழெட்டு பேர் டூட்டில இருப்பாங்க... உங்க பாடு கஷ்டமாப் போயிருக்கும்....' என்று சொல்லி சத்தமாக சிரித்தார். 'மோகன்... ஜாஸ்மினை பயமுறுத்தாதே....' 'நான் பயம்லாம் காட்டலைப்பா... உண்மையைத்தான் சொன்னேன்....' 'சரி... அந்த பேச்சை விடு... அதுதான் செக் போஸ்டை கடந்து வந்துட்டோமே....' என்று மோகனை அடக்கி விட்டு என்னை பார்த்து குனிந்து முகத்தில் குறும்பு கொப்பளிக்க கேட்டார்.... 'ஏன்.. ஜாஸ்மீன்.... ஒரு வேளை அந்த மாதிரி நடந்து ஏழெட்டு பேர் உங்களை அந்த மாதிரி நடத்துனா தாங்க முடியுமா....?' 'என்ன கேக்குறீங்க...? ஏழெட்டு பேரா... ஐயோ....?' 'சும்மா பேச்சுக்குத்தான் கேக்குறேன்... அந்த மாதிரி ஏழெட்டு பேர் வரிசையா உங்களை செஞ்சா தாங்க முடியுமா....?' 'ஏன்.. தாங்க முடியாது... அதெல்லாம் முடியும்...' 'சூப்பர்... இதுதான் என் ஜாஸ்மின்....எதுக்கும் தயங்காம ஒப்பேனா பேசுற இந்த ஆட்டிட்யூட்தான் உங்ககிட்ட எனக்கு ரொம்ப பிடிக்குது....' 'பிறகென்ன... நீங்க ஜாலிக்காக கேட்டேங்க... நானும் ஜாலிக்காக சொன்னேன்...' மூவரும் அந்த மாதிரியே பேசிக் கொண்டு பயணிக்க சிவகுமார் எனது இரண்டு மூளைகளையும் அமுக்கியும் கசக்கியும் ஒரு வழி பண்ணி விட்டார். கார் திடீரென்று வேகம் குறைவதை உணர்ந்து நான் அவர் மடியில் இருந்து எழுந்து பார்த்தேன். ஆளரவர்மற்ற ஒரு இறக்கமான இடத்தில் காரன் நிறுத்தி விட்டு, மோகன் எங்களை திரும்பி பார்த்து சொன்னார். 'சிவா... இங்க கொஞ்சம் லோன்லியா இருக்கும். கொஞ்ச தூரம் நடந்தா ஒரு சின்ன ஆறு ஓடும்.. கொஞ்ச நேரம் இங்க நின்னு ரேழாக்ஸ் பண்ணிட்டு போலாமே...எனக்கும் இதுக்கு மேல தாக்குப் பிடிக்க முடியாதுப்பா...' கடைசி வார்த்தைகளை சொல்லும் போது என்னையே விழுங்குவது போல பார்த்துக் கொண்டு சொல்ல, அவர் சொன்னாதான் அர்த்தம் புரிந்து நான் ஒன்றும் சொல்லாமல் அவரைப் பார்த்து சிரித்தேன். மற்றொரு ஆணின் உறவுக்கு என் மனசுக்குள் என்னை தயார்படுத்திக் கொண்டேன். மூவரும் கீழே இறங்கியாதும் மோகன் ஒரு சின்ன பேக்கை எடுத்துக் கொண்டு கார் கதவை லாக் செய்து விட்டு, 'வாங்க போகலாம்...' என்று அழைத்து அவர் முன்னே நடக்க நானும் சிவக்குமாரும் பின்னே கைகோர்த்துக் கொண்டு நடந்தோம். எனக்கு என் குடும்பத்தை பற்றிய நினைவு திடீரென்று எழுந்தது. ஆனாலும் அதை வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் சிவகுமாருடன் நடந்தேன். நானும் அவரும் அணிந்திருந்த அளவில் குறைவான ட்ரெஸ் நாங்கள் எதற்காக போகிறோம் என்பதை எங்களைப் பார்க்கும் எவரும் சுலபமாகச் சொல்லிவிடுவார்கள். அந்த அளவுக்கு சிறியதாக இருந்தது. அதிலும் நான் போட்டிருந்த டி-ஷர்ட் 'அதை போட்டிருப்பதை விட போடாமல் இருப்பதே மேல்' என்ற அளவுக்குத்தான் இருந்தது. காரணம் எனக்கு ஏற்கனவே கொஞ்சம் பெரிய சைஸ் மார்புகள். அது இந்த இறுக்கமான அளவு குறைந்த டி-ஷர்ட்டில் திமுறுவதைப் போல மிகவும் முட்டிக் கொண்டு இருந்தது எனக்கே தெளிவாகத் தெரிந்தது. அப்படி என்றால் அதை பார்க்கும் ஆண்களுக்கு எப்படி இருக்கும்....? மோகன் சொன்னதைப் போல அவர் இந்த அளவுக்கு இவ்வளவு நேரம் தாக்குப்பிடியதே பெரிய விஷயம். என்னைத் தொட எந்த வித தடையும் இல்லை என்று தெரிந்த பின்னும் வேறு வழியில்லாமல் தான் காரை ஓட்டிக் வேண்டுமே என்று இவ்வளவு தூரம் வந்திருக்கிறார். இப்படி எல்லாம் நான் அவரைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டே நடக்க தண்ணீர் ஓடும் சத்தம் நன்றாகக் கேட்டது. மோகன் சற்று நின்று எங்களுடன் சேர்ந்து நடக்க ஆரம்பித்தார். 'என்ன சிவா.....நடக்கும் போது அவங்களை விட மாட்டியா...?' 'அப்படி எல்லாம் இல்லைப்பா... இந்தா நீ வேணும்னா பிடிச்சுக்கோ...' என்று என்னை மோகன் பக்கமாக தள்ள, நான் இப்போது பக்கத்தில் நடந்த மோகன் மீது மோதுவ்து மேல் சாய, மோகன் என்னை டக்கென்று பிடிக்க நான் அவரது அணைப்பில் இருப்பதைப் போலவே உணர்ந்தேன். முதல் முறையாக மோகனின் ஸ்பரிசம் எனக்கு கிளிக்கிளுப்பை தந்தது. அவருக்கும் என்னை முதல் முதலாக தொட்டதால் மிகுந்த கிளர்ச்சியை உண்டாகி இருக்க வேண்டும். என்னை அனைத்தபடியே நின்று விட்டார். தற்செயலாக என்னை அணைக்க நேர்ந்தாலும் அந்த வாய்ப்பை விடாமல் என்னை மேலும் தன்னை நோக்கி இறுக்கி அணைக்க என் முலைகள் அவர் மார்பில் பட்டு அமுங்கியது. அப்படியே இறுக்கி அணைத்தபடி என் முகத்தை நிமிர்த்தி நெற்றி கன்னங்களில் முத்தமிட்டு கடைசியாக என் உதட்டை கவ்விப் பிடித்தார். இரண்டு புறங்களிலும் மரங்களும் செடிகளும் வளர்ந்து நிற்க அது ஒரு குறுகிய பாதையாக இருந்ததால் நிறைய தனிமையான இடம் போலவே இருக்க நாங்கள் கட்டி அனைத்து முத்தமிட்டு கொண்டு சல்லாபிக்க ஏற்ற இடமாக இருந்தது. எங்களை அப்படியே விட்டு விட்டு சிவகுமார் கொஞ்சம் முன்னால் போய் நின்றார். மோகன் என்னை கட்டிபி பிடித்து முத்தமிட்டுக் கொண்டிருக்க இடுப்புக்குக் கீழே என்னுடைய பெண்ணுறுப்பை அவரது தடி முட்டிக் கொண்டிருந்தது. அவரும் பேன்ட் போடாமல் ட்ராக் ஸூட் அணிந்திருந்ததால் அந்த இடியை என்னால் தெளிவாக உணர முடிந்தது. எனக்குமே அவரது அணைப்பு கிளர்ச்சியை உண்டாக்கியதால் நானும் அவரை இறுக்கி அனைத்து அவரது உதடுகளை பதிலுக்கு கவ்வி சுவைத்தேன். என்னுடைய ஒத்துழைப்பை கண்டு அவரும் சற்று முரட்டுத் தனமாக என் வாய்க்குள் நாக்கை விட்டு துழாவ அப்படியே கொஞ்ச நேரம் வாயோடு வாய் வைத்து உறிஞ்சி விளையாடிக் கொண்டு நின்றோம். சிவகுமார் எங்களைப் பார்த்து 'வாங்க...அங்க போய் வச்சுக்கலாமே...' என்று சத்தம் கொடுக்க நாங்கள் இருவரும் விலகி வாயை துடைத்த்க் கொண்டு அவரைப் பார்த்து நடக்க, 'என்ன மோகன்... என் ஏஞ்சல் அப்படி... உனக்கு பிடிச்சுருக்கா..?' 'என்ன அப்படி கேட்டுட்டா... ஏஞ்சல்னா ஏஞ்ஜல்தான்.....' 'அப்புறம் நீ என்னவோ சொன்னியே... அப்படி என்ன உலகத்துல இல்லாத பிகரை பாத்திருக்கானான்னு.....' 'சொன்னேன்தான்.... ஆனா இந்த மாதிரி இருப்பாங்கன்னு நான் எதிர் பார்க்கலையே...' 'இப்பவாவது ஒத்துகிட்டயே...' 'நானாவது ஒத்துக்கிட்டேன்... நீ தான் ஓத்துக்கிட்டயே...?' என்று மொக்கையாக ஜோக்கடிக்க, ஆனாலும் அது நாங்கள் இருந்த சூழ்நிலைக்கு ஏற்றவாறு இருக்க, அவர்கள் இருவரும் சத்தமாக சிரிக்க நான் குனிந்து கொண்டே சிரித்தேன். சிரித்து தூரம் நடந்ததும் ஆறு போலவும் இல்லாமல் ஓடை போலவும் இல்லாமல் ஒரு நீரோடை கண்ணில் பட்டது. இன்னும் கொஞ்சம் அருகில் போக நல்ல தெளிந்த அவ்வளவாக ஆழமில்லாத ஒரு நீரோடை அடர்ந்த மரங்களுக்கு நடுவே ஓடிக் கொண்டிருந்தது. அந்த நீரோடைக்கு இறங்கும் பாதையில் ஒரு மோட்டார் சைக்கிள் நிற்க அங்கே ஆட்கள் இருப்பார்கள் என்று எதிர்பார்த்து சுற்று முற்றும் பார்த்துக் கொண்டே இறங்க முற்பட்டோம். ஏறக்குறைய பத்தடிக்கு மேல் செங்குத்தாக இறங்குவது போல இருந்த பாதை சற்று கரடு முரடாக இருந்ததால் ஒருவர் கையை ஒருவர் பிடித்தபடி மெதுவாக இறங்கினோம். கீழே போனவுடன்தான் தெரிந்தது... அங்கே வலதுபுறமாக இருந்த பெரிய பாறைக்கருகில் ஒரு இளம் ஜோடி இடுப்பளவு தண்ணீரில் குளித்துக் கொண்டிருப்பது. மேலிருந்து பார்க்கும் போது அவர்கள் எங்கள் பார்வைக்கு தெரிய வில்லை... இப்போது அவர்களும் எங்களைப் பார்த்து கொஞ்சம் பதற்றத்துடன் விலகி நின்றார்கள். அந்த ஆண் ஒரு ஜட்டி மட்டும் போட்டிருக்க அந்த பெண் வெள்ளை நிறத்தில் பெட்டிக்கோட் அணிந்திருந்தாள். நன்றாக நனைந்திருந்ததால் அவளுடைய அங்க வளைவுகள் நன்றாகவே தெரிந்தது. அவர்களைப் பார்த்தால் கணவன் மனைவி போல் தெரிந்தது. எங்களைப் பார்த்தவுடன் சற்று பதட்டமாகி நின்றவர்கள் என்னையும் சிவகுமாரையும் மோகனையும் மாறி மாறி பார்த்தார்கள். இங்கே யாரும் அவ்வளவாக வர மாட்டார்கள் போலும். அந்த இளம் ஜோடியைத் தவிர வேறு யாருமில்லை... இந்த இடத்திற்கு இவர்கள் எப்படி பயமில்லாமல் தனியாக வந்து குளித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று எனக்கு மனதுக்குள்ளே ஆச்சரியமாக இருந்தது. எங்களை கொஞ்ச நேரம் அந்த மாதிரி பார்த்தவர்கள் இப்போது கொஞ்சம் நேரம் நார்மலாகி விட்டதைப் போல தெரிந்தது. ஒருவேளை நான் அணிந்திருந்த அளவு குறைச்சலான உடை நாங்கள் எதற்காக வந்திருக்கிறோம் என்று அவர்களுக்கு புரிந்திருக்கும் போலும். மோகன்தான் அந்த ஆணிடம் பேச்சு கொடுத்தார். அவர்கள் இருவரும் அங்கே பக்கத்து கிராமத்தில் இருந்து வந்திருப்பதாகவும் இங்கே எப்போதும் ஆள் அரவம் இருக்காது என்பதால் ப்ரீயாக குளிக்கலாம் என்பதால் இங்கு வந்ததாகவும் சொன்னார். அவர்கள் மலையாளிகள் என்றறிந்து மோகன் அவர்களிடம் மலையாளத்திலேயே பேசினார். கொஞ்ச நேரம் பேச்சு கொடுத்தது அவர்களும் நாங்களும் ஸ்நேகமாக புன்னகைத்துக் கொண்டு தண்ணீரில் இறங்கினோம். அந்த ஆண் நல்ல கலராக இருக்க அந்த பெண் சற்று மாநிறமாக இருந்தாலும் நல்ல முகவெட்டுடன் பார்ப்பதற்கு களையாக இருந்தாள். அவள் போட்டிருந்த அந்த பெட்டி கோட் தண்ணீரில் நனைந்து நான் அனைந்திருந்த ட்-ஷர்ட்டை விட கவர்ச்சியாக தெரிந்தது. இப்போது அவர்கள் மீண்டும் தண்ணீரில் மூழ்கி குளிக்கத் தொடங்கியதும் மோகன் என்னைப் பார்த்து கேட்டார்... 'என்ன ஜாஸ்மின்... நாமும் ஒரு குளியல் போட்டுட்டுப் போலாமா...?' 'குளிக்கவா... வேற டவல் எதுவும் கொண்டு வரலையே...?' 'நான் கொண்டு வந்திருக்கேன்...இந்தாங்க...ரெண்டு டவல் இருக்கு...' என்று அவர் எடுத்து வந்த பேக்கை காட்ட, சிவக்குமாரும் குளிக்கலாம் என்று சொல்ல, மோகன் என்னிடம் ஒரு டவலை எடுத்து தந்தார். இரண்டு ஆண்களுடன் நான் மிகவும் நெருக்கமாக நின்று பேசுவதை குளித்தபடியே அவர்கள் பார்த்துக் கொண்டிருக்க, மோகன் அந்த ஆணிடம் நாங்களும் அங்கே வந்து குளிக்கலாமா என்று கேட்டார். இங்கே நிறைய இடம் இருக்கு தாராளமாக வாங்க என்று அவர் சொல்ல சிவகுமாரும் மோகனும் உடைகளை அவிழ்த்து ஜட்டியோடு நிற்க நான் மார்புக்கு மேலே டவலைக் கட்டிக் கொண்டு ஷார்ட்சையும் -ட்-ஷர்ட்டையும் அவிழ்த்து விட்டு தண்ணீரில் இறங்க, மோகனும் சிவக்குமாரும் என்னை இரு புறத்திலும் இருந்து தொலைப் பிடித்தபடி அவர்கள் குளித்துக் கொண்டிருந்த இடம் நோக்கி சென்றோம். நான் கட்டியிருந்த அந்த காட்டன் டவல் லாட்ஜில் இருந்த டர்க்கி டவல் போல் இல்லாமல் பிரவுன் நிறத்தில் மெல்லிசாக இருந்தது. சிவக்குமாரும் மோகனும் அணிந்திருந்த ஜட்டியை அவர்கள் தடி முட்டிக் கொண்டு நின்றது. அதை அவர்களும் கவனிக்காமலில்லை. அவர்கள் எதற்காக வந்திருக்கிறார்கள் என்பது எங்களுக்கும் நாங்கள் எதற்காக வந்திருக்கிறோம் என்பது அவர்களுக்கும் புரிந்து விட்ட படியால் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து தயங்குவதில் அர்த்தமில்லை என்றுணர்ந்து அங்கு ஒரு கும்மாளத்திற்கு தயாரானோம். நாங்கள் மூன்றுபேரும் அவர்கள் அருகில் போனதும் சிவகுமார் என்னை பிடித்து தண்ணீரில் தள்ளினார். அவர் என்னை தள்ளியதும் நான் தண்ணீரில் மூழ்கி எழுந்தேன். அப்படி மூழ்கி எழுந்த வேகத்தில் நான் கட்டியிருந்த டவல் ஆவிழ்ந்து விழ நான் அதை பிடிக்க இரு கைகளையும் உயர்த்த அந்த டவல் முழுவதுமாக முன்புறத்தில் இருந்து விலகி என் இரு கைகளிலும் தொங்கிக் கொண்டிருந்தது.

அந்த இளம் ஜோடியை பார்த்தபடி நான் நின்றதால் என் முன்னழகை அவர்கள் இருவரும் நன்றாக பார்க்க முடிந்தது. எனக்கு பெண்ணுக்கே உரிய நாணம் உள்ளுக்குள் எழ, இரு கைகளையும் மார்பின் குறுக்காக வைத்து மறைக்க எத்தனிக்க, கீழே எவ்வித மறைப்பும் இல்லாதிருப்பதை உணர்ந்து தலைக்கு மேல் வெள்ளம் போயாச்சு என்ற நிலையில் நான் மார்புகளின் குறுக்கே வைத்திருந்த கைகளை எடுத்து கைகளில் கிடந்த நனைந்து போன அந்த டவலை நானே எடுத்து சிவகுமார் மேல் வீசினேன். இப்போது நான் முழு நிர்வாணமாக நான்கு பேருக்குமிடையே நிற்க சிவக்குமாரும் மோகனும் 'ஹோ...'வென்று சந்தோஷக் கூச்சலிட, அந்த ஆணும் பெண்ணும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டார்கள். இப்போது அவர்களுக்கும் முற்றிலுமாக தயக்கம் மறைய அந்த பெண்ணின் பெட்டிக் கோட்டை தலை வழியாக அந்த ஆண் உருவி எடுத்தான். இப்போது அந்தப் பெண்ணும் என்னை போலவே நிர்வாணமாக, இதற்காகவே காத்திருந்ததைப் போல அந்த ஆணும் தனது ஜட்டியை கழட்டிப் போட்டு நிர்வாணமானான். இடுப்பு வரைதான் ஆழம் இருந்ததால் அவனுடைய சுன்னி தண்ணீரின் மேற்பரப்பில் பாடும் படாமலும் தெரிந்தது. சும்மா சொல்லக் கூடாது..... அவனுடையதும் நல்ல பருமனாகவும் நீளமாகவும் இருந்தது. எங்கள் ஐந்து பேருக்கும் இடையில் இப்போது எவ்வித கூச்சமோ வெட்கமோ இல்லாதிருந்தது. அவன் அந்த பெண்ணை எங்கள் முன்பே கட்டி அனைத்து அவளுடைய பின்புறத்தை கிள்ளி தடவி கொடுக்க, இங்கே சிவக்குமாரும் மோகனும் தங்களது ஜட்டியை அவிழ்த்து போட, எனக்கு எப்போதோ பார்த்த ஒரு ஆங்கிலப் சினிமாவின் காட்சி நினைவுக்கு வந்தது. அந்தப் படத்தில் ஒரு அடர்ந்த காட்டில் இந்த மாதிரிதான் எவ்வித உடையுமின்றி கூட்டமாக மலைவாசிகள் நின்று கொண்டிருப்பார்கள். மோகனுடைய சுன்னியைப் பார்த்ததும் எனக்கு என்னை அறியாமலேயே போதை ஊற்றெடுத்து. காரணம் அவருடைய சுன்னி சிவகுமாருடையத்தை விடவும் அந்த ஆணை விடவும் மிகவும் தடிமனாகவும் நீளமாகவும் இருந்தது. அது மட்டுமல்லாமல் அவருடைய தேகக்கட்டு பார்க்கவே மிகவும் கம்பீரமாக இருந்தது. தொடர்ந்து உடற்பயிற்சி செய்யும் ஆண் அழகனைப் போலிருந்தார். அதை நினைத்து நான் மனததுக்குள்ளே சிரித்துக் கொண்டிருக்க, சிவகுமாரும் மோகனும் எண்ணிரு புறங்களிலும் நின்றபடி என் முலைகளை ஆளுக்கொன்றாய் பிடித்து கசக்கி கொண்டும் மற்றொரு கையால் ஒருவர் என் பெண்ணுறுப்பில் நோண்ட, மற்றொருவர் என் புட்டங்களை தடவினார். அந்த ஜோடியும் இப்போது எங்களைப்போலவே சல்லாபத்தில் திளைக்கத் தொடங்கினார்கள். எனக்கும் இரண்டு பேருடைய கை வேலையால் உணர்ச்சியேற என் இரு கைகளாலும் இரண்டு பேருடைய சுன்னியை பிடித்தேன்.