'சுதாகர் பக்கத்துல இருக்காரா....?' 'இல்லை....சிகரட் பிடிக்க பால்கனிக்கு போயிருக்கார்.....' 'ஓகே... சொல்லுங்க ஜாஸ்மின்....அன்னிக்கு நான் பண்ணினது எல்லாம் உங்களுக்கு பிடிச்சிருந்துதா...?' நான் அவளிடம் நல்லா ப்ரீயா பேசுமாறு சைகை செய்து காட்ட, அவள் அவரிடம் பேசினாள். 'ம்ம்... ரொம்ப பிடிச்சிருந்தது..' 'என்னோடது எப்படி இருந்திச்சு....?' 'ம்ம்....நல்லாதான் வளத்து வச்சிருக்கீங்க....' 'பிடிச்சிருக்கா....இல்லையா....?' 'ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு.....' 'எது பிடிச்சிருக்குன்னு விளக்கமா சொல்லுங்களேன்...' 'ம்ம்....உங்க சுன்னி எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு....போதுமா....' 'ஐயோ...இது போதும் ஜாஸ்மின்....' 'எனக்கு உங்க கிட்ட எது பிடிச்சிருக்கு தெரியுமா....?' 'எது....?' 'உங்க புண்டையை விட உங்க குண்டிதான் எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு....' 'அதுதான் எனக்கு நல்லா தெரியுமே....?' 'அது எப்படி தெரியும் ஜாஸ்மின்....?' 'ம்ம்....அதுதான் அன்னைக்கு அங்க வச்சு கொஞ்சாமாவா குத்துனீங்க...? இன்னும் வலிக்குது...' என்று சொல்லிக் கொண்டு என்னை பார்த்து கண்ணாடித்தாள். அப்படியே பேசுமாறு அவளை உற்சாகப் படுத்தினேன். 'உண்மைக்குமா ஜாஸ்மின்... இன்னும் வலிக்குதா....?' 'பிறகு வலிக்காதா.....அந்த சைசுக்கு வச்சுகிட்டு அது உள்ள விட்டு அந்த குத்து குத்துனீங்கன்னா வலிக்காம என்ன செய்யும்... நல்ல வேளை.... அங்கே ஒன்னும் கிழியாம இருந்தது....' அவள் அப்படி சொன்னதும் மறு முனையில் அவள் சப்தமாக சிரிப்பது கேட்டது. 'நல்ல சிரிங்க.... வலி எனக்குத்தானே....' 'ஐயோ ரொம்ப சாரிங்க... எனக்கு உங்களை அதுவும் உங்க குண்டியை பார்த்தவுடன் என் வெறியை கட்டுப்படுத்த முடியலை.. ' 'அப்படின்னா... இப்போ கூப்புடுறீங்களே.....அதே மாதிரி வச்சு குத்ததானா...?' 'எதுக்கு உங்க கிட்ட போய் சொல்லணும்....அதுக்குத்தான் ஜாஸ்மின்....' 'ஐயோ....அப்போ நான் உங்களை பாத்துட்டு வந்தவுடனே எதாவது பஞ்சர் கடைக்குத்தான் போகனும்...' இதற்கும் அவர் சிரிக்கும் சப்தம் கேட்டது... 'எல்லாம் சரி ஜாஸ்மின்....உங்க இடுப்பு சைஸ் என்ன....?' 'எதுக்கு கேக்குறீங்க....?' 'சும்மா சொல்லுங்க....' 'நீங்க முதல்ல எதுக்குன்னு சொல்லுங்க....?' நீங்க முதல்ல உங்க சைஸ் என்னன்னு சொல்லுங்க ப்லீஸ்....' 'நீங்க எதுக்குன்னு சொல்லுங்க... அப்பாருண் நான் என்ன ஸைஸ்ன்னு சொல்றேன்...' 'நான் எதுக்குன்னு சொன்னா நீங்க சம்மதிக்க மாட்டீங்க...' 'அப்படி என்ன செய்யப் போறீங்க...?' 'அதெல்லாம் அப்புறமா சொன்றேன்....நீங்க உங்க இடுப்பு ஸைஸ் என்னன்னு சொல்லுங்க....' ஒரு வழியாக மல்லிகா அவள் இடுப்பு அளவை சொன்னவுடன்தான் அவர் சமாதானமானார். 'நான் தான் நீங்க கேட்டதை சொல்லிட்டேனே .. இப்போ நீங்க சொல்லுங்க எதுக்குன்னு...?' 'ரொம்ப சாரிங்க ஜாஸ்மின்... நான் கண்டிப்பா இப்போ சொல்ல மாட்டேன்.. உங்களை நேரில் பார்க்கும் போதுதான் எல்லாம்... அப்போது உங்களுக்கே அது தெரியும்... இப்போ தயவு செய்து கேக்காதீங்க...' அவள் போனில் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே நான் அவள் பக்கத்தில் படுத்தவாறு அவள் முலையில் கை வைத்து வருடிக் கொண்டிருந்தேன்... அவளும் மறு கைக்கு போனை மாற்றி வைத்து ஒரு கையால் என் சுன்னியைப் பிடித்து உருவிக் கொண்டே அவரிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தாள். 'சரி.. கேக்கலை...இப்போ எங்கே இருந்து பேசுறீங்க...?' 'எதுக்கு கேக்குறீங்க ஜாஸ்மின்... நான் என் வீட்டில் இருந்துதான் பேசுறேன்...' 'வீட்டிலிருந்து பேசினா உங்க வைஃப் ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாங்களா..?' 'நான் இப்போ இங்கே தனியாத்தான் இருக்கேன்... என் ரூமூக்கு யாரும் வர மாட்டாங்க...எங்களுக்குன்னு தனி ரூம் வேற இருக்கு....அவங்க அங்கேதான் படுத்து இருக்காங்க...' 'அப்ப சரி... ' 'என்ன ஜாஸ்மின்... உங்க கூட ஒடம்புல ஒரு துணி இல்லாம அந்த ரோட்டுல நடந்தது எனக்கு இப்ப நினச்சாலும் எவ்வள்வு கிக்கா இருக்கு தெரியுமா...?' 'எனக்கும்தான் ஸார்.....எப்படி அந்த மாதிரி உங்க கூட கொஞ்சம் கூட கூச்சமே இல்லாம நடந்தேன்னு நினச்சா ஆச்சரியமா இருக்கு...' 'நீங்க அந்த மாதிரி என்னோடு ப்ரீயா இருந்ததால்தான் எனக்கு உங்களை இன்னும் மறக்க முடியலை...' 'அப்படின்னா...உங்க கூட இன்னமும் அந்த மாதிரி அம்மணமா ரோட்டுல நடக்கனுமா...?' இப்போது என் கைகள் அவள் பெண்ணுருப்புக்கு இறங்கி அங்கிருந்த முடிகளில் கோதி விளையாட அவள் பேச்சை தொடர்ந்து கொண்டிருந்தாள். 'அப்படி நடந்தால் நல்லாதான் இருக்கும்.... ஏன்.. இனிமே அப்படி என் கூட அம்மணமா வேற யாருக்கும் தெரியாத இடத்தில் வர மாட்டீங்களா..?' 'யாருக்கும் தெரியாத இடம்னா...?' 'ஒரு உதாரணத்துக்கு சொல்றேன்... கேரளாவுல உள்ள போட் ஹௌஸுக்கு போனால் அந்த மாதிரி நாம் ரெண்டுபேரும் அம்மணமா சுத்தலாம்... அங்கே யாருக்கும் நம்மை தெரியாது... இல்லை... கோவாவுக்கு போகலாம்... ஆனால் உங்களை சுதாகர் என்கூட அப்படி தனியா அனுப்புவாரா....?' 'அது எப்படி அனுப்புவார்...?' 'இல்லை என்ன செல்வானாலும் பறவாஇல்லை ஜாஸ்மின்....என் கூட தனியா ஒரு ரெண்டு நாள் அப்படி அனுப்பச் சொல்லி நீங்களே கேளுங்களேன்..' . 'இல்லை ஸார்....நான் எப்படி அவர்கிட்ட கேட்கிறது...? வேணும்னா போனை அவர்கிட்ட குடுக்கிறேன்... நீங்களே கேட்டுக்கோங்க...' 'சரி...குடுங்க...நானே கேட்டுக்கிறேன்....' அவள் என்னை அழைத்து போனை என்னிடம் தருவது போல் தர நான் ஒரு நிமிடம் தாமதித்து போனை காதில் வைத்து அவரிடம் பேசினேன். 'சொல்லுங்க ஸார்....' சுதாகர்....நான் ஜாஸ்மின்கிட்ட ஒரு விசயம் சொன்னேன்....ஆனா அவங்க உங்ககிட்ட அதை பேசுங்கன்னு சொல்லிட்டாங்க...' 'சொல்லுங்க ஸார்...என்ன விசயம்....?' 'நான் சுத்தி வளைக்காம நேரா விசயத்துக்கு வாரேன்... நான் உங்க மனைவியோடு தனியா இருக்கணும்னு ஆசைப்படுறேன்... அன்னைக்கு அவங்க கூட இருந்தததிலிருந்து என்னால் ஒரு வேலையும் சரியா பாக்க முடியலை.... இன்னும் ஒரே ஒரு தடவை அவங்களை பாத்து பேசினாப் போதும்.... தயவு செய்து என்னோட நிலமையை கொஞ்சம் நினச்சுப் பாருங்க...நான் உங்ககிட்ட ஓப்பனா சொல்லிட்டேன்... அன்னைக்கு மாதிரி இல்லாம நான் மட்டும் அவங்க கூட தனியா இருக்கணும்.... எவ்வளவு செலவானாலும் பரவாயில்லை... நீங்க அவங்களை என் கூட தனியா இருக்க சம்மதிக்கணும்...' 'தனியான்னா.. எப்படி ஸார்... புரியலையே...' 'நான் அவங்களை கேரளாவுல ஒரு இடத்துக்குக் கூட்டிட்டு போய்ட்டு கொண்டு வந்து விட்டுடுறேன்...' 'ஐயோ அது எப்படி ஸார்.... எங்களுக்கு இங்க குழந்தைங்க எல்லாம் இருக்கு ஸார்.....மேலும் நாங்க இந்த மாதிரி எல்லாம் போய் பழக்கமும் இல்லை.... நாங்க அந்த மாதிரி ஆட்களும் இல்லை ஸார்....' 'கரக்ட்.... அதனால்தான் நான் ஜாஸ்மினை விரும்பறேன் சுதாகர்... அந்த மாதிரி காசுக்காக வரதா இருந்தால் நான் இப்படி கேட்கவே மாட்டேன்....' 'எனக்கு கொஞ்சம் யோசிக்க டைம் வேணும் ஸார்... எப்போ கூட்டிய்ட்டு போய் எப்போ கொண்டு விடுவீங்க...?' 'நீங்க அவங்களை ட்ரைன்ல ஏற்றி விட்டாப் போதும் ... இரண்டாவது நாள் காலைல திரும்பி வந்திருவாங்க... ட்ரைன் டிக்கட் எல்லாம் நான் ரெடி பண்ணிக்கிறேன்... திரானில கூட அவங்க கஷ்டப்பட்ட வேண்டாம்... ஏசி பர்ஸ்ட் க்ளாஸ்தான் டிக்கட் எடுக்கப் போறேன்... ' 'எல்லாம் சரி ஸார்... ஓப்பனா உங்ககிட்ட சொல்றேன்... இதுல enakku உடன்பாடு இல்லை ஸார்... பயமா இருக்கு... ' 'நீங்க பயப்படவே வேண்டாம் சுதாகர்... என்னை நம்புங்க... நான் பாத்துக்கிறேன்... ஜாஸ்மின் உங்க மனைவிதான்... ஆனாலும் நான் அவங்க மேல நிறைய கவனமா இருந்து பாத்துக்கிறேன்... ' 'சரி ஸார்.... நான் யோசிச்சு நாளைக்கு மார்னிங்க் உங்களை கூப்பிடுகிறேன்...' நான் அவரிடம் பேசிக் கொண்டு இருக்கும் போதே மல்லிகா என்னை பார்த்து அவள் இடுப்பை காட்டி 'எதுக்கு அளவு கேட்டார்னு கேளுங்க...' என்று சைகை காட்டினாள். 'அப்புறம் சார்... நீங்க இடுப்பு அளவு கேட்டீங்களாம்... எதுக்கு சார்...?' 'ஓ அதுவா...அதுக்குள்ள உங்க கிட்ட சொல்லிட்டாங்களா..? வேற ஒண்ணுமில்லை சுதாகர்... என்னை அவங்க சந்திக்க வரும் போது அவங்களுக்கு ஒரு கிஃப்ட் கொடுக்கலாம்னு இருக்கேன்.... அதாவது தங்கத்துல ஒரு அரைஞான் கொடி...' 'ஐயோ... அது ரொம்ப செலவாகுமே....?' 'அதை பத்தி நீங்க எதுக்கு கவலைப் படுறீங்க...? நான் ஜாஸ்மினுக்காக என்ன வேணும்னாலும் செய்வேன்... இதெல்லாம் ஜாஸ்மின் அழகுக்கு முன்னால ஒண்ணுமே இல்லை....' 'இல்லை ஸார்...அரைஞான் கொடின்னா... எப்படி.....?' 'அதுவா....? அவங்க இடுப்புல நல்ல தடிமனா ஒரு 25 பவுணூல கொடி போட்டு விடப் போறேன்...' '25 பவுனா....?' 'ஆமா சுதாகர்... நீங்க அதை பத்தி ஒன்னும் கவலை பட வேண்டாம்... நான் கேட்டதுக்கு மட்டும் நீங்க நல்லபடியா யோசிச்சு சரின்னு சொல்லுங்க போதும்....நான் போனை வச்சுடறேன்...' என்று அவர் போனை கட் செய்ததும் நான் யோசனையுடன் மல்லிகாவை பார்க்க அவளும் என்னை உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். மெதுவாக அவள் வயிற்றில் கை வைத்து தொப்புளில் விரலால் கோலம் போட்டுக் கொண்டே அவளிடம் கேட்டேன்... 'நீ என்ன சொல்றே...இது சரி வருமா.... உன்னால் இதுக்கு ஒத்துழைக்க முடியுமா... முதல்ல இது நமக்கு தேவையா...?' 'எனக்கும் இது சரி வரும்னு தோணலை... ஆனா மனுசன் விடுறா மாதிரி தெரியலையே... இந்த அளவுக்கு ஆசையா இருக்காரே.... எனக்கு என்ன சொல்லன்னு தெரியலை....' 'சரி.. மல்லி... நான் இதுல ஒன்னும் சொல்றதுக்கில்லை... நீ யோசி... நாளைக்கு காலைல சொல்லு... நீ வேண்டாம்னு சொன்னா ரொம்ப சந்தோசப்படுவேன்.. வேணும்னாலும் ஒன்னும் இல்லை...' 'ம்ம்... நான் கொஞ்சம் யோசிச்சு சொல்றேன்... ' 'சரி... ரொம்ப நேரமாயிட்டே...உறங்கலாமா...?' இருவரும் அப்படியே கட்டிப் பிடித்து ஒன்றும் விளையாடாமல் உறங்கி போனோம். மறுநாள் காலை எழுந்து குளித்து பசங்க ஸ்கூலுக்கு போனதும் நானும் சாப்பிட்டு விட்டு ஆபீசுக்கு கிளம்பினேன். நான் அவளிடம் சிவகுமார் பற்றி ஒன்றுமே கேட்க வில்லை.. அவளாக பேசட்டும் என்று நான் மௌனம் காத்தேன்... நான் கார் சாவியை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பும் போது மல்லிகா வாசலுக்கு அருகில் வந்து என்னை பிடித்து இழுத்து லேசாக அனைத்துக் கொண்டு நின்று 'என்னங்க... நான் ரெடி... நீங்க அவர்ட்ட சொல்லி விவரமா கேட்டுக்கோங்க...' நான் கொஞ்சம் ஆச்சரியதுதான் அவளைப் பார்த்துக் கேட்டேன்... 'உனக்கு ஒன்னும் பயமில்லையா...? போய்ட்டு வந்துருவியா....?' 'இதுல என்னங்க இருக்கு... அதையும்தான் பாத்துருவோமே...அப்படி என்னதான் நடந்துற போகுது?' 'நான் ஒண்னு கேட்டா தப்ப நினைக்க மாட்டியே....?' 'என்ன...?' 'அவர் நிறைய செலவு பண்றதை பாத்து உனக்கு எதுவும் ஆசை வந்துட்டா..?' 'என்னங்க இப்படி கேட்கிறீங்க...?' அவள் குரல் கம்மி கண்களில் நீர் கோர்த்து விட்டது. நான் அவளை ஆதரவாக அனைத்து 'பாத்தியா....நான் நமக்குள்ள எந்த ஒளிவு மறைவும் இருக்கக் கூடாதுன்னுதான் அப்படிக் கேட்டேன்... நாம் ரெண்டுபேருமே வித்தியாசமா செக்ஸ் அனுபவிக்கனும்னு ஆசை உள்ளவங்கதான்... உனக்கு இப்படி அவர் கூட போய் வரதுல இஸ்டம்னா நான் ஒண்ணுமே சொல்லலை...' '........................................' மல்லிகா ஒன்றுமே சொல்லாமல் என் முகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டு நிற்க, 'நான் ஆபீசுக்கு போனதும் சிவகுமாரை கூப்பிட்டு பேசிட்டு உன்கிட்ட சொல்றேன்....' என்று சொல்லி விட்டு கிளம்பினேன்.. காரை செலுத்தும் போது மல்லிகாவின் மனசை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. வித்தியாசமான சூழ்நிலைகளில் செக்ஸை அனுபவிப்பதில் அவளுக்கு நிறைய ஆசை உண்டு, இதற்கு அவளை மாடும் குற்றம் சொல்ல முடியாது... நான்தான் அவளை இதற்கு பழக்கியது... நானே பாழாக்கி விட்டு இப்போது அவள் ஆசை படும் போது நான் யோசித்தால் எப்படி....? நான் ஆபீசுக்கு போய் சேர்ந்ததும் சின்ன சின்ன வேலைகளை முடித்து விட்டு என்னுடைய கேபின் அத்தனை வசதியில்லாததால் எழுந்து வெளியே வந்து யாரும் இல்லாத தனியான இடத்துக்கு வந்து சிவக்குமாருக்கு போன் பண்ணினேன். ரெண்டு ரிங்க் போனதுமே அவர் 'ஹலோ...' என்று பேச ஆரம்பித்தார். 'சுதாகர்... குட் மார்னிங்... உங்க போனுக்காகத்தான் காத்துகிட்டு இருந்தேன்.. ஏற்கனவே உங்க கிட்ட சொல்லியிருந்தேனே.. எந்த வேலையிலும் கவனம் செலுத்த முடியல.... ஜாஸ்மினைப் பாத்தாதான் என் மனம் ஒரு நிலைக்கு வரும்... ம்ம். சொல்லுங்க... சம்மதம்தானே....?' என்று அவர் விடாமல் பேசியதில் இருந்து அவர் எவ்வளவு ஆவலாக இருக்கிறார் என்பது புரிந்தது. நான் பதிலுக்கு, 'ஓகே ஸார்... ஆனால் எங்க வச்சு எப்படின்னு எனக்கு ஒன்னும் புரியலையே...?' 'நான் விவரமா சொல்றேன்...' என்று என்னிடமும் எங்களுக்கு எப்போது வசதிப்படும் என்று கேட்டு அதற்கு ஏற்றாற்போல் அவர் என்னிடம் விவரித்தார்.
நான் ஒரு வாரம் கழித்து பார்க்கலாமே என்று சொன்னதற்கு முடியவே முடியாது மல்லிகாவை எவ்வளவு சீக்கிரம் முடியுமோ அவ்வளவு சீக்கிரம் பார்த்தால்தான் தனக்கு நிம்மதியாக இருக்கும் என்று கெஞ்ச ஆரம்பித்து விட்டதால் நாளை இரவு மல்லிகா கிளம்ப ஏற்பாடு செய்வதாக பேசி முடிவெடுத்தோம். அதாவது நான் இங்கிருந்து மல்லிகாவை நாளை (செவ்வாய்க்கிழமை) இரவு வண்டி ஏற்றி விட வேண்டும் என்றும் அவள் கோவை வரை போனவுடன் அவர் அவளை அவரது காரில் பிக்கப் செய்து கொண்டு ஆலப்புழை சென்று விட்டு வெள்ளிக்கிழமை காலையில் மல்லிகா அதே மாதிரி திரும்ப வந்து விடுவாள் என்றும் அதற்கு ஏற்றாற்போல டிக்கட் ரிசர்வ் செய்யப் போவதாகவும் சொன்னார். கடைசியாக நான் அவரிடம் 'சார்... எல்லாம் சரி.. இனிமேல் இது மாதிரி எதுவும் வேண்டாம்... இதுவே கடைசியாக இருக்கட்டும்..' என்று கூற பதிலுக்கு என்னிடம் சத்தியம் செய்யாத குறையாக உறுதியளித்தார். 'கண்டிப்பாக வேண்டாம் சுதாகர்... இந்த ஒரு முறை மட்டும் போதும்... அதுவும் என்னோடு தனியா இரண்டு நாள் இருக்கப் போறாங்களே... அதுவே எனக்கு போதும் சுதாகர்... ' மல்லிகாவிடம் தனியாக ஒரு செல்போன் கொடுத்துவிட வேண்டும் என்று என்னிடம் மறக்காமல் சொன்னார்... அவளுடைய செல்போன் நம்பர் இதுவரை அவருக்கு தெரியாது அல்லவா..? என்னிடம் மீண்டும் மீண்டும் தைரியம் சொன்னார்... அவர் பேசி முடித்தவுடன் நான் மல்லிகாவை கூப்பிட்டு விவரமாக சொல்ல, அவள் அனைத்தையும் கவனமாகக் கேட்டு விட்டு, 'அப்படின்னா... நீங்களும் பசங்களும் நான் இல்லாம தனியா ரெண்டு நாள் என்ன பண்ணுவீங்க...? சாப்பாட்டுக்கு என்ன செய்வீங்க...?' என்று கவலையுடன் கேட்க, 'என்ன மல்லி... என்ன புதுசா இப்படி நாங்க தனியா இருப்பது மாதிரி கேட்கிறே..? எத்தனை தடவை நீ உங்க அம்மா வீட்டுக்கு தனியா போய்ட்டு வந்திருக்கே...அதுவும் ஒரு வாரம். அந்த சமயத்துல நாங்க தனியா இருந்து அட்ஜஸ்ட் பண்ணலியா..? அதை நான் பாத்துக்கிறேன்... நீ அதை பத்தி கவலை படாம போய்ட்டு வா.. ஆனா என்னை மறந்துடாதேப்பா...' என்று சிரித்து விட்டு போனை கட் செய்தேன். அப்படியே ஒரு சிகரட் பற்ற வைத்துக் கொண்டு சிவகுமாரின் ப்ளானைப் பற்றி சிந்தித்துக் கொண்டே புகைப்பிடித்து விட்டு என் காபினுக்கு வந்தேன். ஒரு மணி நேரத்துக்குள் சிவக்குமாரிடம் இருந்து போன் வந்தது. என்னுடைய பர்சனல் ஈமெயில் அட்ரசை வாங்கி அதில் மல்லிகாவுக்கான ட்ரைன் டிக்கட்டை (போவதற்கும் வருவதற்குமான) அனுப்பி இருந்தார். அவர் சொன்ன மாதிரியே ஏசி முதல் வகுப்பில்தான் டிக்கட் எடுத்திருந்தார். கோவையில் ஒரு நெருங்கிய சொந்தக்காரங்க வீட்டு கல்யாணத்துக்கு அம்மா போக வேண்டியிருக்கிறது என்றும் அதனால் புதன் கிழமையும் வியாழக் கிழமையும் அம்மா இல்லாமல் நாம் அட்ஜஸ்ட் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்று பசங்களிடம் சொல்லி மல்லிகாவின் பயணத்திற்கு தயார் செய்து கொண்டோம். இடையில் மணியிடமிருந்து போன் வர அவனிடம் இதைப் பற்றி ஒன்றும் சொல்ல வில்லை... செவ்வாய்கிழமை இரவு ஒன்பது மணிக்கு ட்ரைன். நான் பசங்களிடம் வீட்டில் இருக்கும் படி சொல்லிவிட்டு மல்லிகாவும் நானும் காரில் ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்குப் போனோம். வீட்டிலிருந்து கிளம்பும் போது சுடிதார் அணிந்து கொண்டாள். பாதி தூரம் போகும் போது துப்பட்டாவை எடுத்து பேக்கினுள் வைத்துக் கொண்டால். நான் அவளை திரும்பி பார்க்க, அவள் போட்டிருந்த சுடிதார் நல்ல டைட்டாக இருந்ததால் அவளுடைய மார்புகளை எடுப்பாக காட்டியும் ஸ்லீவ்லெஸ் கையும் அவளை மிகவும் கவர்ச்சியாக காட்டியது. நான் அவளைப் பார்ப்பதை கவனித்து அவள் என்னிடம், 'என்ன அப்படி பாக்குறீங்க...?' என்றாள். 'இல்லை... நீ இந்த மாதிரி சுடிதார் போட்டு இருக்கியே....அதான் பார்த்தேன்...?' 'ஏன்.. நல்லா இல்லையா...?' 'இல்லை...நீ இந்த மாதிரி போய் இறங்கினால் சிவகுமார் எப்படி உன்னை பார்த்து ஜொள் விடுவார் என்று நினைத்தேன்...' 'அப்படியா இருக்கு....?' 'ம்ம்... நல்ல செக்ஸியா இருக்கு...' ஸ்டேஷன் போய் அவளுக்கு இரவு சாப்பாட்டுக்கு பார்சல் மற்றும் வாட்டர் பாட்டில் வாங்கிக் கொடுத்து வண்டியில் ஏற்றி விட்டேன்... நல்ல வேளையாக இரண்டு சீட் உள்ள கூப்பே கேபினில்தான் அவளுடைய சீட் இருந்தது. அவளைத் தவிர வேறு யாரும் வர வில்லை.. வெளியே சார்ட்டில் பார்த்த போது அடுத்த ஸ்டேஷனில் ஒரு பெண் வருவார் என்று தெரிந்தது. ட்ரைன் கிளம்ப நேரமானதால் நான் அவளிடம் பத்திரமாக போய் வரும்படி கூறி கீழே இறங்கினேன். ட்ரைன் கிளம்பி போனதும் நான் வெளியே வந்து சிவக்குமாருக்கு போன் செய்து அவளுடைய செல்போன் நம்பரை அவரிடம் சொல்லி, மீண்டும் அவரிடம் மல்ளிகாவிடம் பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்ளும்படி சொல்ல, அவர் என்னை சமாதானப்படுத்தும் விதமாக பேசி போனை கட் செய்தார். ----------------------------------------------- வருகிற இரண்டு நாளும் மல்லிகா நான் இல்லாமல் முதன் முறையாக வேறு ஒருவருடன் தனியாக இருக்கப் போகிறாள் என்று நினைத்ததும் நிஜமாக எனக்கு மனசுக்குள் கொஞ்சம் இனம்புரியாத வருத்தம் வந்தது., நானும் மல்லிகாவும் செக்ஸை எந்த ரீதியில் எல்லாம் அனுபவிக்க முடியுமோ அந்த ரீதியில் எல்லாம் அனுபவிக்க ரெடியாகி இருந்தோம். இந்த வயதில் அனுபவிக்காமல் வேறு எந்த வயதில் அனுபவிக்க முடியும்... இன்னும் கொஞ்சம் வருஷமாகி விட்டால் வயதாகி விடும்... அப்போது இந்த மாதிரி ஆசைப்பட்டாலும் முடியுமா என்ன....? ஒரு மணி நேரம் கழித்து மல்லிகாவிடம் இருந்து போன் வந்தது. ட்ரைன் கிளம்பி கொஞ்ச நேரத்திலேயே சாப்பிட்டு விட்டதாகவும் அடுத்த ஸ்டேஷனில் ஏறுவதாக இருந்த பெண் வரவே இல்லை....தான் மட்டும் தனியாகத்தான் இருப்பதாகவும் சொன்னாள். கேபின் கதவை மூடிக் கொண்டு படுத்து உறங்கும் படி சொல்லி விட்டு நானும் பசங்களும் அவள் சமைத்து வைத்திருந்த இரவு சாப்பாட்டை சாப்பிட்டு உறங்கிப் போனோம். அதிகாலையில் மல்லிகாவிடம் இருந்து போன் வந்தது. கோவை வந்து இறங்கி விட்டதாகவும் சிவகுமார் வெளியே காத்திருப்பதாகவும் சொல்ல, நான் இந்த மாதிரி அடிக்கடி போன் செய்து அப்பப்போ எங்கே இருக்கேன்னு சொல்லிக்கோ....அப்போதான் எனக்கு நிம்மதியாக இருக்கும் என்று கூறி போனை வைத்தேன். நான் சொன்ன மாதிரியே அவள் அடிக்கடி போன் செய்து என்னிடம் பேசத் தவற வில்லை... ஆனால் நானோ அவளோ சிவகுமாரின் நடவடிக்கை பற்றி ஒன்றும் பேசிக் கொள்ளவில்லை... எனக்கு தெரியும்.. அவள் நேரில் வந்து என்னிடம் விவரமாக ஒன்று விடாமல் சொல்வாள் என்று. -------------------- வருகிற இரண்டு நாளும் மல்லிகா நான் இல்லாமல் முதன் முறையாக வேறு ஒருவருடன் தனியாக இருக்கப் போகிறாள் என்று நினைத்ததும் நிஜமாக எனக்கு மனசுக்குள் கொஞ்சம் இனம்புரியாத வருத்தம் வந்தது., நானும் மல்லிகாவும் செக்ஸை எந்த ரீதியில் எல்லாம் அனுபவிக்க முடியுமோ அந்த ரீதியில் எல்லாம் அனுபவிக்க ரெடியாகி இருந்தோம். இந்த வயதில் அனுபவிக்காமல் வேறு எந்த வயதில் அனுபவிக்க முடியும்... இன்னும் கொஞ்சம் வருஷமாகி விட்டால் வயதாகி விடும்... அப்போது இந்த மாதிரி ஆசைப்பட்டாலும் முடியுமா என்ன....? ஒரு மணி நேரம் கழித்து மல்லிகாவிடம் இருந்து போன் வந்தது. ட்ரைன் கிளம்பி கொஞ்ச நேரத்திலேயே சாப்பிட்டு விட்டதாகவும் அடுத்த ஸ்டேஷனில் ஏறுவதாக இருந்த பெண் வரவே இல்லை....தான் மட்டும் தனியாகத்தான் இருப்பதாகவும் சொன்னாள். கேபின் கதவை மூடிக் கொண்டு படுத்து உறங்கும் படி சொல்லி விட்டு நானும் பசங்களும் அவள் சமைத்து வைத்திருந்த இரவு சாப்பாட்டை சாப்பிட்டு உறங்கிப் போனோம். அதிகாலையில் மல்லிகாவிடம் இருந்து போன் வந்தது. கோவை வந்து இறங்கி விட்டதாகவும் சிவகுமார் வெளியே காத்திருப்பதாகவும் சொல்ல, நான் இந்த மாதிரி அடிக்கடி போன் செய்து அப்பப்போ எங்கே இருக்கேன்னு சொல்லிக்கோ....அப்போதான் எனக்கு நிம்மதியாக இருக்கும் என்று கூறி போனை வைத்தேன். நான் சொன்ன மாதிரியே அவள் அடிக்கடி போன் செய்து என்னிடம் பேசத் தவற வில்லை... ஆனால் நானோ அவளோ சிவகுமாரின் நடவடிக்கை பற்றி ஒன்றும் பேசிக் கொள்ளவில்லை... எனக்கு தெரியும்.. அவள் நேரில் வந்து என்னிடம் விவரமாக ஒன்று விடாமல் சொல்வாள் என்று. புதன் கிழமை சாயங்காலம் போன் செய்து தான் கோவைக்கு சிவகுமாருடன் காரில் வந்து கொண்டிருப்பதாகவும் மறுநாள் காலை வந்து விடுவதாகவும் சொல்லி விட்டு போனை வைக்க, அவள் குரலில் மிகுந்த உற்சாகம் இருப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது. எப்படியோ அவள் சந்தோசமா இருந்தால் அதில் எனக்கும் சந்தோஷம்தான். இரவு நான் உறங்கப் போகும் போது மீண்டும் அவளிடம் இருந்து போன் வந்தது. ட்ரைன் கிளம்பி விட்டதென்றும் தான் இப்போதும் கூப்பே பெட்டியில்தான் இருப்பதாகவும் சொன்னாள். ஆனால் இந்த முறை தன்னுடன் ஒரு வயதான பெண்மணி வருவதாகவும் சொன்னாள். கடைசியாக மிகவும் சன்னமான குரலில் 'நேரில் வந்து சொல்வதற்கு நிறைய விசயம் இருக்கிறது என்றும் அது மட்டும் இல்லாமல் நாளை காலை தன்னை பார்க்கும் போது நான் இன்ப அதிர்ச்சி அடைவேன் என்றும் சொல்லி போனை வைத்தாள். அது என்ன இன்ப அதிர்ச்சி....? சரி.. இன்னும் ஒரு ஏழு மணி நேரம்தானே இருக்கிறது... காலையில் தெரியப் போகிறது என்று மனத்தில் நினைத்துக் கொண்டு அலாரம் வைத்து உறங்கி போனேன். காலையில் அலாரம் ஒலிக்க, எழுந்து ரெடியாகி பசஙகளிடம் ஒரு மணி நேரத்தில் அம்மாவை அழைத்து வந்து விடுவேன் என்று சொல்லிவிட்டு காரை ஸ்டேஷனை நோக்கி செலுத்தினேன். நான் ஸ்டேஷனை அடைந்து கொஞ்ச நேரத்திலேயே ட்ரைன் வந்து விட்டது. வாசல் அருகில் நான் நிற்க மல்லிகா ஒரு கையில் அவள் போகும்போது கொண்டு சென்ற பேக்கும் மறுகையில் வேறு ஒரு பெரிய பேக்குமாக என்னை நோக்கி மெதுவாக நடந்து வந்து கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. இன்னொரு பேக் எப்படி....? என்று யோசிக்கும் போதே அவள் நடையில் அதனை வேகம் இல்லாததைதும் என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. நேற்று இரவு வரை போனில் பேசும் போது அவள் குரலில் இருந்த உற்சாகம் அவள் நடையில் இல்லை.... வாசல் அருகில் வந்து முகத்தில் மிகுந்த ஆயாசத்துடன் என்னிடம் ஒரு பேக்கை கொடுக்க நானும் ஒன்றும் பேசாது அதை வாங்கி கொண்டு அவள் பின்னால் வர நான் காரை நோக்கி நடந்தேன்... கொஞ்ச தூரம் நடந்ததும் அங்கிருந்த சுமாரான ஒரு காஃபி ஷாப்பில் அவளை நிறுத்தி காஃபி வாங்கி குடித்து விட்டு காருக்கு வந்தோம்.. பின் கதவைத் திறந்து இரண்டு பேக்குகளையும் வைத்து விட்டு நான் முன்னே வந்து ஏறி ஸ்டார்ட் செய்தேன். இடது புறமாக அவள் ஏறிக் கொள்ள நான் வீட்டை நோக்கி காரை செய்தினேன். அவள் ஒன்றுமே பேசாமல் கண்ணை மூடிக் கொண்டு சீட்டில் சாய்ந்து அமர்ந்து இருக்க நானும் அவளை தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம் என்று அப்படியே விட்டு விட்டேன்.. வீட்டுக்கு வந்து சற்று நேரத்திலேயே தன்னை தயார் படுத்திக் கொண்டு வழக்கமான வேலைகளை செய்து பசங்களை ரெடியாகி ஸ்கூலுக்கு அனுப்பி விட்டு நான் குளிக்கப் போகும் முன்பே அவள் ப்யாயாத் ரூமுக்குள் போய் அரை மணி நேரத்துக்கும் மேலாக நேரமெடுத்து குளித்து வெளியே வந்தாள்.
இப்போது அவள் முகத்தில் அவளுடைய வழக்கமான குதூகலமும் புத்துணர்ச்சியும் தெரிந்தது. நான் போய் குளித்து விட்டு வருவதாகச் சொல்லி விட்டு நான் பாத் ரூமுக்கு போய் குளித்து விட்டு வர அவள் எனக்கும் சாப்பாடு ரெடியாகி வைத்திருந்ததாள். நான் தலை துவட்டி ரெடியாகி சாப்பிட உட்கார்ந்ததும் எனக்கு பரிமாறிக் கொண்டே, 'என்ன .. இரண்டு நாளும் நான் இல்லாம எப்படி இருந்தீங்க...?' 'நீ இல்லாம எப்படி சந்தோசமா இருக்கும் மல்லி.... ஏதோ ரெண்டு நாளை ஓட்டிட்டோம்...அது சரி...நீ எப்படி....?' என்று நான் கேட்க ஆரம்பிக்கும் முன்பே அவள் என்னை இடைமறித்து, 'முதல்ல சாப்பிடுங்க... அப்புறம் இன்னைக்கு ஒரு அரை நாள் லீவோ பெர்மிசனோ போடுங்க...' 'எதுக்கு மல்லி... லீவு....?' 'ம்ம்.....அதான் நேத்து போன்ல சொன்னேனே....சொல்றதுக்கு அவ்வளுவு விசயம் இருக்கு...அதான்...' 'பரவாயில்லை... ஒரு மணி நேரமோ ரெண்டு மணி நேரமோ லேட்டாப் போனா ஒன்னும் இல்லை....சொல்லு...'
No comments:
Post a Comment