'நானும் இந்த மாதிரி நினைச்சேன்... உங்களுக்கு இந்த மாதிரி ஆசை வராமல் இருந்தால்தான் ஆச்சரியம்... சும்மாவே வெளியூருக்கு போகும் போது என்னை அசிங்கமா ட்ரெஸ் பண்னசொல்வீங்க... அதிலும் இப்படி ஒரு கள்ள புருசன் மாதிரி ஒருத்தான் கிடச்ச பிறகு விடுவீங்களா என்ன? என்ன எல்லாம் ப்ளான் போட போறீங்களோ? ஆனால் நீங்க ட்ரைவர் மாதிரிதான் வர போறீங்க பாத்துக்கோங்க... என் தங்க புருசா.....' என்று சிரித்தாள். 'அப்போ உனக்கு சம்மதம் தானே" 'நீங்க சொன்னதற்கு நான் எப்போ மறுப்பு சொல்லி இருக்கேன்... எனக்கு தெரியும்...நீங்க எதாவது ப்ளான் செய்தால் அது என்னை சந்தோசப்படுத்ததான் என்று... அதனால எனக்கு நீங்க என்ன செஞ்சாலும் சரிதான் போதுமா?' என்று சொல்லியவாறு என் அருகில் வந்து என்னை கட்டி பிடித்து முத்தம் கொடுத்து கொண்டே என் தடியை பிடித்தாள். நாங்கள் கொஞ்ச நேரம் குலாவி விட்டு வழக்கமான வேலைகளை முடிக்க நேரம் இருட்டி விட்டது. பிள்ளைகளும் வந்து விட்டார்கள்... இரவு சாப்பாடு முடித்து உறங்க போக பத்து மணியாகி விட்டது. பிள்ளைகள் உறங்கிய பின்னர் மீண்டும் எங்கள் சங்கமம் முடிந்து உறங்கி போனோம். அதற்குள் மணியிடம் இருந்து இரண்டு முறை அவளுக்கு போன் வந்தது. அவளும் சளைக்காமல் அவனுடன் கொஞ்சலாக பேசினாள். மறுநாள் திங்கள் கிழமை ஆதலால் பிள்ளைகள் இருவரும் எட்டரை மணிக்கு முன்பாகவே கிளம்பி போய் விட்டார்கள். நான் பத்து மணிக்கு மேல்தான் வழக்கமாக அலுவலகத்திற்கு கிளம்புவேன். ஆகவே நிதானமாக ரெடியாகி கொண்டு இருந்தேன். அவள் எனக்கு சாப்பாடு ரெடியாகி கொண்டு இருக்கும் போது எங்கள் மகன் விசயமாக அவனுடைய ஸ்கூலுக்கு போக வேண்டும் என்பதை நினைவு படுத்தினாள். கடந்த தேர்வில் அவன் மார்க் அவ்வளவாக சரி இல்லை என்பதால் நாங்கள் அவன் க்ளாஸ் டீச்சரையும் பிரின்சிபாலையும் சாதிக்க வேண்டி இருந்தது. பிரின்சிபாலை பற்றி அவள் சொன்ன போது டக்கென்று எனக்கு ஒரு ஐடியா உதித்தது. நான் அவளை பார்த்து 'நாம் என்னைக்கு ஸ்கூலுக்கு போக வேண்டும் மல்லிகா?' என்று கேட்டேன். அவள் அதற்கு 'என்ன மறந்துட்டீங்களா? இன்னைக்குத்தான் போக வேண்டும்' 'எனக்கு இன்னைக்கி மார்னிங் அவற்சில கொஞ்சம் வேலை இருக்கேடி... நீ மட்டும் வேணும்னா போய்ட்டு வாயேன்...' 'அது எப்படீங்க... நீங்க இல்லாமல் நான் மட்டும் போக? க்ளாஸ் டீச்சர் மட்டும்னா பரவாயில்லை. பிரின்சிபாலையும் பாக்கணுமே... அவர் ஏற்கனவே என்னை ஒரு மாதிரி பாத்துதான் பேசுவார். நீங்க இல்லாம நான் தனியா போனா சரியா வராதுங்க....' என்று சிணுங்கினாள். நான் விடாமல் லேசாக சிரித்து.. 'நான் அதுக்குத்தாண்டி சொல்றேன்... அந்த ஆளு உன்னை தனியாக பார்த்தால் வேற எதுவும் கேட்காமல் லேசா ஏதாவது பேசி அனுப்பி விடுவார். இல்லைன்னா இவன் எடுத்து இருக்கிற மார்க்குக்கு நொய் நொய்னு எதாவது பேசுவார். நமக்கும் கஷ்டமா இருக்கும் .. அதாண்டி...' 'இல்லைங்க... அது சரியா வராது... ரெண்டு பேருமே சேர்ந்து போகலாம். உங்களுக்கு மார்னிங் வர முடியலைண்ணா நாம் ஈவ்னிங் போகலாம். சரியா..." நான் சற்று நேரால் யோசித்து விட்டு 'சரி நாம ஈவினிங் போகலாம். ஆனால் நான் சொல்வது போல்தான் நீ வர வேண்டும்...' 'என்ன சொல்றீங்க?... நான் எப்படி வர வேண்டும்? தனியா எல்லாம் வர முடியாது. உங்க கூடத்தான் வருவேன்... நீங்க வந்து என்னை கூட்டிட்டு போங்க...' 'அது இல்லைடி... நான் தான் உன்னை கூட்டிகிட்டு போவேன்.. ஆனால் நீ இன்னைக்கு அந்த ப்ளூ கலர் சாரியும் அதுக்கு மேட்ச்சா தச்சு வச்சு இருக்கிற ப்ளவுசையும் போட்டுதான் வருனும். அதுவும் லோ-ஹிப் தான் கட்டனும் சரியா....?' 'நீங்களும் உங்க ப்ளானும்... 'என்று என்னை பார்த்து நமுட்டு சிரிப்புடன் சொல்லி விட்டு...'சரி சரி அப்படியே போட்டுக்கிட்டு வாரேன்... ஆனால் எல்லாரும் பாப்பாங்களே... ' என்று இழுக்க 'அதை எல்லாம் நான் பாத்துக்கிறேண்டி... அந்த பிரின்சிபாலை நாம இன்னக்கு ஒரு வழி பண்ணனும்டி...சரியா?' என்று சொல்ல பதிலுக்கு அவள் என்னை பார்த்து சிறித்தாலே தவிர ஒன்றும் சொல்லாமல் சமையல் வேலையை தொடர்ந்தாள். நான் சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு ஆபீசுக்கு கிளம்பினேன். வாரத்தின் முதல் நாள் என்பதால் கொஞ்சம் வேலை இருந்தது. வேறு எதை பற்றியும் நினைக்க நேரம் இல்லாமல் கழிந்தது. லன்சுக்கு எப்போதுமே வீட்டுக்கு போவதில்லை என்பதால் மெஸ் சாப்பாடு சாப்பிட்டு விட்டு ஒரு ஸ்டேட்மெண்ட் ரெடி செய்து கொண்டு இருந்த போது போன் வந்தது. மல்லிக்காத்தான் பேசினால். ஸ்கூலுக்கு போவது பற்றி நினைவு படுத்தினாள். மணியை பார்த்தேன். மணி மூன்று. சரி கிளம்பலாம் என்று சிஸ்டத்தை மூடி என் பேக்கை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பினேன். எனக்கு வேலை நேரம் என்று ஏதும் லிமிட் கிடையாது என்பதால் பிரச்சினை எதுவும் இல்லை. கீழ் ப்ளோருக்கு வந்து என் காரை ஸ்டார்ட் செய்து கிளம்பினேன். மீண்டும் மல்லிகாவுக்கு போன் செய்து ரெடியாக இருக்கும் படி அதுவும் அந்த ப்ளூ கலர் சாரி பற்றி சொன்னேன். அவள் சரி என்று சொல்லி போனை கட் செய்தாள். மல்லிகாவுக்கும் இது பிடிக்கும் என்பது எனக்கு தெரியும். என்னதான் நான் சொல்லி அவள் செய்தாலும் அவளுக்கும் இந்த மாதிரி ட்ரெஸ் செய்வது ரொம்பவே பிடிக்கும் என்று தெரியும். நான் வேறு அவளிடம் வெளிப்படியாகவே சொல்லி இருக்கிறேன். இந்த மாதிரி ட்ரெஸ் போட்டு வெளியே போகும் போது யாராவ்து உற்று பார்த்தால் கண்டு கொள்ள வேண்டாம் என்றும் ஒரு வேலை பக்கத்தில் வந்து ரகசியமாக கை வைத்து உறசினாலும் கண்டு கொள்ள வேண்டாம் என்று சொல்லி இருக்கிறேன். அதனால் அவளும் என்னுடன் வரும் போது யாராவது அந்த மாதிரி செய்தால் என்னிடம் ரகசியமாக சொல்லி சிரிப்பாள்.
நான் வீட்டை அடைந்து மாடிப்படி ஏறி உள்ளே சென்று அவளை கூப்பிட அவள் உள்ரூமிலிருந்து வெளியே வந்தாள். நான் அவளை பார்க்க அவள்...'என்ன நல்லா இருக்கா?' ஏன்றாள். 'ம்ம்.. இது போதும் ...வா போகலாம்....' என்று பேக்கை வைத்து விட்டு திரும்பி வாசலை நோக்கி நடந்தேன். அவளும் என் பின்னே வந்தாள். கதவை லாக் செய்து விட்டு கீழே ஹவுஸ் ஓனரிடம் சொல்லி விட்டு கிளம்பினோம். ஹவுஸ் ஓனர் என்னையும் அவளையும் உற்று பார்த்தது தெரிந்தது. அதுவும் அவளை இன்னும் சற்று அதிகமாகவே பார்த்தார். ஆனாலும் நாங்கள் இப்படி அடிக்கடி வெளியே போவதும் அவள் கொஞ்சம் செக்ஸியாக ட்ரெஸ் செய்வதும் அவருக்கு தெரியும் என்பதால் ஒன்றும் கேட்க வில்லை. மல்லிகா ஸ்லீவ்லெஸ் ப்ளவுஸ் அடிக்கடி போடுவாள் என்பதால் ரொம்ப கொண்டு கொள்ள வில்லை. காரில் போகும் போது 'நாம் இப்படி போவது நம்ம மகனுக்காக போவது மாறி இல்லை... என்னவோ எனக்கு மாப்பிளை பார்க்க போவது மாறி இருக்கு.....' ஏன்றாள். நான் சிரித்து கொண்டே 'சரி இன்னொரு மாப்பிள்ளை பார்த்தால் போச்சு... ' என்க 'பாப்பீங்க.. பாப்பீங்க...' என்று சிரித்து கொண்டே என் தோளின் மீது சாய்ந்து கொண்டாள். என் மனசு முழுவதும் பிரின்சிப்பாலிடம் எப்படி எல்லாம் படம் காட்டலாம் என்ற சிந்தனை ஓடி கொண்டு இருந்தது. அவள் என் மன ஓட்டத்தை புரிந்தவளாய் 'என்ன யோசிக்கிறீங்க? யார்ட்ட என்னை கொத்து விடலாம்னு யோசிக்கீங்களா?' 'ம்ம்ம்... அந்த பிரின்சிபாலை பத்திதான் ......' 'அதானே பார்த்தேன்... உங்களுக்கு வேற எப்படி சிந்தனை வரும்?' என்று சிரித்தாள். காரை ரோட்டின் ஓரமாக நிழல் பார்த்து நிறுத்தினேன். அவள் என்ன என்பது மாதிரி என்னை ஏறெடுத்து பார்த்தாள். கொஞ்சம் இரு என்று அவளை பார்த்து கை சைகை செய்து விட்டு போனை எடுத்து பிரின்சிபால் நம்பருக்கு கால் பண்ணினேன். அவரிடம் இருந்து ஹலோ என்ற குரல் வந்ததும் 'குட் ஈவ்னிங் ஸார்... நான் முகுந்தனோட பாதர் பேசறேன்... நானும் என் வைஃய்பும் உங்களை பார்க்க ஸ்கூலுக்கு வந்து கொண்டு இருக்கிறோம். உங்க அப்பைய்ண்ட்மெண்டுக்குதான் போன் பண்ணேன் ஸார்' என்று சொல்ல....அவர் 'குட் ஈவ்னிங்... நீங்க போன் பண்ணினது ரொம்ப நல்லதா போய்ட்டு... நான் ஒரு மீடிங்க் விசயமா கிளம்பிக்கிட்டு இருக்கேன். நீங்க வேணும்னா அவன் க்ளாஸ் டீச்சரை பாத்துட்டு போங்க... நான் போய்ட்டு வந்ததுக்கு அப்புறம் வேணும்னா பாக்கலாம். ஸ்கூல் ஹவர்ஸ் முடிஞ்சாலும் பரவாயில்லை. என் குவார்ட்டர் ஸ்கூல் காம்பவுண்டுக்குள்தான் இருக்கு.. அங்க வச்சு பாத்துக்கலாம். சரியா?' 'ரொம்ப தாங்க்ஸ் ஸார். அப்போ நாங்க க்ளாஸ் டீச்சரை போய் பாக்கிறோம்...'. 'ஓக்கே... உங்க வைஃப் நல்ல இருக்காங்களா?' என்று மறக்காமல் அவளை பற்றியும் விசாரித்து விட்டு போனை கட் செய்தார். மல்லிகா என்ன என்பது போல என்னை பார்க்க... 'பிரின்சிபால் இப்ப இருக்க மாட்டாராம். நம்மை க்ளாஸ் டீச்சரை போய் பார்க்க சொல்றார். அவர் வர கொஞ்சம் லேட் ஆகுமாம். அவர் வந்த பிறகு நேரம் இருந்தால் பக்கத்தில் உள்ள அவர் குவார்டர்ஸில் வைத்து அவரை பார்க்கலாமாம். உன்னை பற்றி விசாரித்தார்டி... ' 'ம்ம். சரி.. நாம் இப்போ ஸ்கூலுக்கு போவோம்' என்று திரும்பவும் என் மீது சாய்ந்து கொண்டாள். பத்து நிமிடத்தில் ஸ்கூல் வந்து விட்டது. காரை பார்க் செய்து விட்டு டீச்ர்ஸ் செம்பரை நோக்கி நடந்தோம். நடக்கும் போதே நான் மல்லிகாவை கவனித்தேன். சும்மா சொல்ல கூடாது... என் மனைவி செம அழகுதான். அவள் நிறமும் உடல் அமைப்பும் அவள் ட்ரெஸ் செய்யும் விதமும் அவளுக்கு 37 வயசுன்னு எவருமே சொல்ல மாட்டார்கள். நம்ப மாட்டார்கள். அவள் போட்டு இருந்த ஸ்லீவ்லெஸ் ப்ளவுஸ், அந்த ப்ளவுசிங் பின் பக்கத்தில் இருந்த லோ-கட், அவள் நடக்கும் போது லேசாக தெரிந்த தொப்புள்... அப்பப்பா... என் மனைவி உன்மையிலேயே அப்சரஸ்தான். டீச்ர்ஸ் செம்பருக்கு வந்ததும் முகுந்தனுடைய க்ளாஸ் டீச்சர் எங்களை பார்த்து எழுந்து வந்து எங்களுக்கு வணக்கம் சொல்லி பக்கத்தில் இருந்த விசிட்டர் ரூமுக்கு அழைத்து போனார்கள். அந்த டீச்சரும் ஓரளவு அழகாகத்தான் இருந்தார்கள். அவர்கள் கட்டி இருந்த ஸாரீ அவர்களுக்கு கூடுதல் அழகை கொடுத்தது. எங்களை இருக்க சொல்லி எங்களுக்கு எதிரில் அவர்கள் அமர்ந்து முகுந்தனை பற்றி சற்று கவலையுடன் பேசி அவன் மார்க் விவரங்களை எல்லாம் எங்களிடம் காண்பித்து 'நடந்தது போகட்டும்... இனி அவனை நல்ல முறையில் கவனிக்க வேண்டும்' என்று ஹோம் வொர்க் பற்றி எங்களுக்கு சில டிப்ஸ் கொடுத்து விட்டு அடுத்த க்லாஸுக்கு நேரமாகி விட்டதால் எழுந்தார்கள். எங்களுக்கு மீண்டும் ஒரு முறை வணக்கம் சொல்லி அனுப்பும் போது 'மேடம்... உங்கள் ட்ரெஸ் ரொம்ப நல்லா இருக்கு... அதிலும் உங்க ட்ரெஸிங்க் சென்ஸ் ரொம்ப நல்லா இருக்கு...' என்று சொல்ல மல்ளிகாவும் பதிலுக்கு 'உங்க சாரியும் ரொம்ப நல்லா இருக்கு மேடம்...' என்று ஒருவரை ஒருவர் பாராட்டி கொண்டார்கள். பெண்களுக்கு இதை விட வேறு என்ன வேண்டும்? இரண்டு பேருமே நல்ல ப்ரெண்ட்ஸ் ஆகி விட்டது போல உணர்ந்தார்கள். நாங்கள் ரூமை விட்டு வெளியே வரவும் அடுத்த க்லாஸுக்கு பெல் அடிக்கவும் சரியாக இருந்தது. முகுந்தனையும் மிதுனாவையும் க்ளாஸ் டைமில் தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம் என்று நினைத்து வெளியே வந்தோம். ஸ்கூலுக்கு வெளியே இருந்த கூல் ட்ரிங்க்ஸ் கடையில் ஜூஸ் குடித்து விட்டு காருக்கு வந்தோம். 'என்னடி... பிரின்சிபாலுக்கு போன் பண்ணி கேக்கட்டுமா...?' 'அம்மாம்...கேளுங்க... அவரையும் பாத்துட்டு போய்ட்டால் நல்லது. இல்லைன்னா திரும்ப நாளைக்கி வரணும்...' நான் போன் செய்தேன். ரிங் ponathe தவிர அவர் போனை எடுக்க வில்லை. 'போன் ரிங் போய்கிட்டே இருக்குடி...' 'சரி... என்ன செய்ய? அப்ப நாம் போலாமா?' அவள் சொல்லி முடிக்கும் போதே போன் ரிங்க் அடித்தது. அவர்தான். 'மிஸ்டர். சுதாகர்... வெரீ வெரீ சாரி... நான் கார் ட்ரைவ் செய்து கொண்டு இருந்ததால் போனை எடுக்க முடிய வில்லை. இப்ப காரை நிப்பாட்டிட்டுதான் பேசுறேன். சொல்லுங்க...க்ளாஸ் டீச்சரை பாத்துடீங்களா?' 'எஸ் ஸார்... அவங்களை பாத்தாச்சு... உங்களையும் பாத்துட்டு போய்டலாம்னுதான் வெயிட் பண்றோம். வர நேரமாகுமா ஸார்...? 'இல்லை இல்லை... நான் வந்த விசயம் நினச்சத்தை விட சீக்கிரம் முடிஞ்சிட்டு. நான் இப்போ திரும்பிக்கிட்டு இருக்கேன்' 'ஓக்கே ஸார்... நாங்க வெயிட் பண்றோம். வாங்க...' மிஸ்டர். சுதாகர்... நீங்க எதுல வந்து இருக்கீங்க?' 'கார்லதான் ஸார்...' 'அப்போ வேணும்னா ஒன்னு செய்யுங்களேன்... நான் டவுனுக்குள்ள போய்ட்டுதான் திரும்பி வந்துகிட்டு இருக்கேன். .நீங்களும் அங்கே ஒரு இருந்து கிளம்புங்க... பாதி வழியில் ரயில்வே கேட் பக்கம் ஒரு சின்ன பார்க் இருக்கு... ஒரு சேஞ்சுக்கு அங்கே மீட் பண்ணலாமே... என்ன சொல்றீங்க?..' 'வெரி குட் ஐடியா ஸார்... அங்கியே மீட் பண்ணலாம்... நாங்க கிளம்புறோம்...' என்று சொல்லி விட்டு காரை ஸ்டார்ட் செய்தேன். மல்லிகா என்ன என்று கேட்க... நான் அவள் கன்னத்தை லேசாக கிள்ளிய படி 'எல்லாம் நல்லதுக்குததாண்டி...' என்று போனில் பேசியதை அவளிடம் சொன்னேன். நான் சொல்ல சொல்ல அவளும் பரவசமாகி, 'அவரு ஏதோ ப்ளான் செய்யிர மாதிரி இருக்குங்க...' 'என்ன ப்ளான் வேணும்னாலும் செய்யட்டுமே...அதனால் என்னடி...' 'பப்ளிக்கா வச்சு எதும் கை வைப்பாரோ...?' 'பயப்படாதே மல்லிகா... அந்த பார்க் எனக்கும் தெரியும்... நல்ல அமைதியா லோன்லியாத்தான் இருக்கும். அவர் உன்னை ஸைட் அடிக்க ரொம்ப வசதியா இருக்கும்டி...' 'பார்க்ல வச்சு என்ன பேச போறாராம்...?' 'உன்னை பார்த்தால் யாருக்குத்தான் இந்த மாதிரி எல்லாம் ஆசை வராது? பார்க்ல மட்டுமா ப்யாயாத் ரூமில் வச்சு கூட பேச வருவாங்க.....' அவள் அதை ரசித்த படி 'அப்படியா... சங்கதி... பாக்கலாம்....' 'யேய்... இந்த சாரியை இன்னும் கொஞ்சம் தொப்புளுக்கு கீழே இழுத்து வீட்டுக்கோ... பாத்தவுடன் க்ளியரா தெரியனும்...சரியா?' 'ம்ம்ம்ம்... அப்புறம்... ?' 'அப்புறம் என்ன... முடிஞ்சால் ப்ளவுசை இன்னும் கொஞ்சம் தளர்த்தி விட்டுக்கோ...' 'சரி...டைரக்டரே...அப்படியே செய்யிரேன்...' நான் திடீரென்று 'ஸ்கூல் விட்டு பசங்க பஸ்ஸில் வந்திருவாங்களே... ஒன்னும் பிரச்சினை இல்லையா?; 'அது ஒன்னும் பிரச்சினை இல்லை... வழக்கம் போல ஹவுஸ் ஓனர்ட்ட வீட்டு சாவியை வாங்கிக்குவாங்க...; 'அப்ப சரி... ' சற்று நேரத்தில் அந்த ரயில்வே கேட் தெரிந்தது. பக்கத்தில் போனதும் இடது புறம் அந்த பார்க் இருந்தது. நான் பார்க்குக்கு வெளியே காரை நிறுத்தி இறங்கினேன். மல்லிகா காரிலேயே இருக்க நான் சுற்று முற்றும் பார்த்தேன். ஆட்கள் யாரும் இல்லாமல் அமைதியாக இருந்தது. இனிமேல்தான் ஆட்கள் வருவார்கள் போல.. மணி பார்த்தேன்... நான்கு இருபது ஆகி இருந்தது. ஒரு ஆல்டோ கார் எங்களை பார்த்து வந்தது. வேகம் குறைந்து எங்கள் பக்கத்தில் வந்து நிற்க, அதில் இருந்து பிரின்சிபால் இறங்கினார்.
அவருக்கு ஒரு 45 வயது இருக்கல்லாம். நல்ல டீக்காக ட்ரெஸ் பண்ணி இருந்தார். ஷர்ட் இன் பண்ணி ஷூ போட்டு நீட்டாக ஷேவ் செய்து பார்க்க ஹேண்ட்சமாகவே இருந்தார். ஏற்கனவே நாங்கள் பார்த்து இருந்ததால் 'ஹலோ...ஹவ் ஆர் யூ?' என்று என்னிடம் கை குலுக்கி கொண்டு இருக்கும் போதே என் மனைவி காரில் இருந்து இறங்கினாள். இறங்கியவுடன் எங்களை நோக்கி வர காற்றும் நன்றாக வீச அவள் புடவை நன்றாக ஒதுங்கி அவள் தொப்புளும் ஒரு பக்க கனியும் நன்றாக கண்களுக்கு தெரிந்தது. அவள் அப்படி நடந்து வருவதை கண் கொட்டாமல் பார்த்த பிரின்சிபால் அவள் பக்கத்தில் வந்தவுடன் அவளை பார்த்து....'ஹலோ மேடம்... ஹவ் ஆர் யூ....?' என்று கையை நீட்டினார். நான் இதை எதிர் பார்க்க வில்லை... ஆனாலும் இதுவும் நல்லதுக்குத்தான் என்று நினைத்து கொண்டேன். மல்லிகாவும் இதை எதிர் பார்க்கவில்லை என்பதால் ஒரு கணம் தடுமாறினால். ஆனாலும் சுதாரித்து கொண்டு அவளும் கையை கொடுத்தாள். அவர் அவள் கையை பிடித்து குலுக்கிய வாறு அவளை மேலிருந்து கீழாக பார்த்துக்கொண்டே கையை அவ்வளவு எளிதாக விடுவதாக இல்லை. என்னுடைய மன ஓட்டம் அவளுக்கு புரியும் என்பதால் அவளும் அவருக்கு தோதாக கையை விளக்காமல் கொதித்து கொண்டு இருந்தாள். ஏதோ மறந்தவர் போல அவள் கையை விடாமலேயே என்னிடம், 'அப்புறம்... சொல்லுங்க... க்ளாஸ் டீச்சர் என்ன சொன்னாங்க?' 'கொஞ்சம் கவனமாக பாத்துக்க சொன்னாங்க ... வீட்டில் ஹோம் வொர்க் சரியாக செய்ய சொன்னாங்க...' இப்போது மல்லிகாவின் புடவை முழுவதும் அவள் கட்டுப்பாட்டில் இல்லாமல் அவர் கண்களுக்கு விருந்து அளித்து கொண்டு இருந்தது. அங்கே பக்கத்தில் எங்களை கவனிக்க யாரும் இல்லை என்பதாலும் நாங்கள் பார்க் சுவரை ஒட்டி மரத்தின் அடியில் நின்றதாலும் அவர் இன்னும் கையை விடவே இல்லை. நாங்களும் அதை ஒரு பொருட்டாக கருதாத மாதிரி இருந்ததால் அவருக்கும் அது வசதியாக போய் விட்டது. 'குட்...டீச்சர் சொன்ன மாதிரி நல்லா கேர் எடுத்து பாத்துக்கோங்க...' என்று சொல்லி விட்டு பேச்சை திருப்பினார். என்னை பார்த்து ஆனால் என் மனைவியின் கையை விடாமல்... 'உங்க வைஃப் ரொம்ப அழகாக இருக்காங்க.. என்ன வயசு இருக்கும்?' என்று திடீர் என்று கேட்க... நாங்களும் அதற்கு ஈடு கொடுப்பது போல் இருக்க எண்ணினோம். 'நீங்களே சொல்லுங்க... என்ன வயசு இருக்கும்....?' 'ஒரு 30 வயசு இருக்குமா?' 'இல்லை ஸார்... 37 வயசு ஆகுது ஸார்...' 'ஓ மை காட்.... நம்பவே முடியலை.... ' நானும் அந்த ரூட்டிலேயே பேச்சை தொடர்ந்தேன். 'எப்படி ஸார் சொல்றீங்க.....?' அவர் சற்று நிதனிக்க.... தயங்குகிறார் என்று புரிந்தது. நானும் விடாமல் 'எப்படி சாரி சொல்றீங்க....?' 'இல்லை... பாத்தால் அப்படி தெரியலை....' நான் அடுத்த தாக்குதலை கொடுத்தேன்.... 'எதை பாத்தால் ஸார்? அவர் ஒரு அசடு சிரிப்பு சிரித்து 'இல்லை...இவங்க ட்ரெஸ் இவங்க தோற்றம் அப்படி தெரியவில்லை....' நான் பதிலுக்கு சிரித்துக்கொண்டே 'நீங்க சொல்றது கரக்ட்தான் ஸார்...' 'என் வைஃப் எப்போதுமே இந்த மாதிரி நல்லா ட்ரெஸ் பண்ணுவாங்க...' எங்களை இந்த பார்க்கில் வைத்து பண்ண மீட் வர சொன்னதே மல்லிகாவிடம் வழியத்தான் என்பது எங்களுக்கு புரியாமல் இல்லை. நானும் விடுவதாக இல்லை. 'இவங்களை பார்க்கும் எல்லோரும் இப்படிதான் சொல்வாங்க...' அவர் மேலும் தொடர்ந்தார். இன்னும் கையை விட வில்லை. 'ட்ரெஸ் அழகா இருக்கிறது மட்டும் இல்லை... ரொம்ப செக்ஸியாகவும் இருக்கு ....' என்று சொல்லிக்கொண்டு இப்போது இன்னும் தைரியமாக அவளை ஜொள் விட்டு பார்த்தார். மல்லிகாவும் இப்போது எதற்கும் ரெடியாக இருப்பது எனக்கு புரிந்தது. நான் மீண்டும் ஒரு முறை சுற்று முற்றும் பார்த்தேன். கண்ணுக்கு எட்டும் தூரம் வரை யாருமே இல்லை. ரயில்வே கேட்டில் கீபபறை தவிர யாருமே கண்ணில் படவில்லை. நான் அவருக்கு எடுத்து கொடுப்பது போல, 'என்ன...இங்கே ஒரு ஆளையும் காணோமே...இப்படிதான் இருக்குமா ஸார்...?' 'எஸ்... இனிமேல்தான் ஆள்கள் வருவாங்க....' இப்போது மல்லிகா அவருக்கு கொஞ்சம் நெருங்கியே நின்றாள். கையை விட்டால்தானே விலகி நிற்க? காற்றும் சற்று வேகமாக தொடர்ந்து வீசியதால் அவள் புடவை இன்னும் நல்லாகவே விலகி அவருக்கே விருந்தளித்து கொண்டிருந்தது. ஏறக்குறைய ரெண்டு கனிகளுக்கும் இடையில்தான் அவள் புடவை முந்தானை கிடந்தது. இப்போது அவர் அவளை பார்த்து 'நீங்க என்ன படிச்சு இருக்கீங்க?' 'நான் BSC-மாக்ஸ் முடிச்சிருக்கேன்...' 'மேல படிக்கலையா?' 'இல்லை... அதுக்குள்ள கல்யாணம் பண்ணி வச்சுட்டாங்க....?' 'ஓ அப்படியா....நீங்க வேலைக்கு ஒன்னும் ட்ரை பண்ணலியா?' அவர்களை கொஞ்சம் தனியாக விட வேண்டும் என்று நினைத்து 'நீங்க பேசிகிட்டு இருங்க...நான் அந்த பைப்பில் கொஞ்சம் பேஸ் வாஷ் பண்ணிட்டு வந்திடுறேன்...' அவரும் உடனே 'ஓக்கே... ஓக்கே ... போய்ட்டு வாங்க... ' என்று முக மலர்ச்சியுடன் சொல்ல.... நான் மல்லிக்கா ஒரு சங்கேதமான சைகை காட்டி விட்டு உள்ளே இருந்த பைப்பை நோக்கி போனேன். நான் போய் முகம் கழுவி விட்டு வர ஒரு ஆறேழு நிமிஷம் ஆனது. நான் காருக்கு பக்கம் வந்து அவர்கள் சைடுக்கு வர... மல்லிகா.. புடவையை தொப்புளுக்கு பக்கத்தில் சரி செய்து கொண்டு இருந்ததாள். என்னை பார்த்து ஒரு அசடு சிரிப்புடன்.... 'உங்க வைஃப் ரொம்ப ஸ்வீட்... நல்ல பேசுறாங்க... யூ ஆர் சோ லக்கி...' 'தாங்க்ஸ் ஸார்...' எனக்கு கேட்டும் கேட்காத மாதிரியும் அவள் அவரை பார்த்து 'யூ ஆர் சோ நாட்டி' என்று சொல்லி நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்தாள். அவர் எனக்கு தெரியாது என்று நினைத்து அவளை பார்த்து ஜொள்ளுடன் கூடிய சிரிப்பு சிரித்தார். அவர் பாண்டின் முகப்பு இப்போது வீங்கி இருந்தது. நான் இன்னும் நேரம். இருக்கிறது என்பதால் பேச்சை இன்னும் விடாமல்... 'எப்படி ஸ்வீட்டுன்னு சொல்றீங்க...கடிச்சு பாத்தீங்களா...ஸார்" சிரித்து கொண்டே கேட்டேன்... அவர் என்னிடம் இருந்து இந்த மாதிரி ஒரு கேள்வியை எதிர்பார்க்க வில்லை என்பது அவன் என்னை பார்த்த பார்வையில் இருந்து தெரிந்தது. நான் மீண்டும், நான் முகம் கழுவிட்டு வரதுக்குள்ள கடிச்சு பாத்தீட்டீங்களா?' 'ஐயோ அப்படி எல்லாம் இல்லைங்க....' 'சும்மா கேட்டேன் சார்... தப்ப நினச்சுக்காதீங்க... ' 'நோ பிராபிளம்..' என்று சொல்லி விட்டு என் பேச்சில் கொஞ்சம் தைரியம் வந்தவராக... 'நீங்க ஒன்னும் சொல்லலென்னா... நான் கடிச்சு பாத்து சொல்றேன்...' என்று அவளையே வெறித்து பார்த்தார். கொஞ்சம் விட்டால் இங்கேயே வைத்து எல்லாவற்றையும் முடித்து விடுவார் போல... 'ஓ.. தாராளமா.. எங்க கடிச்சு பாக்க போறீங்க...?' என்று நான் கேட்டு முடிப்பதற்குள்... 'இங்கேதான்...'என்று அவள் கனிகளின் மேல் இரண்டு கையையும் வைத்தார். மல்லிகா சற்று வெட்கப்படுவது மாதிரி கையை குறுக்காக வைத்து கொண்டு கார் கதவை திறந்து உள்ளே போனாள். அவர் என்னை கேள்வி குறியுடன் பார்க்க...நான் தோளை குலுக்கி கொண்டே 'வேணும்னா...உள்ளே போய் கடிச்சு பாருங்க.. சார். ....' என்று சொல்ல அவர் மிகுந்த கிளர்ச்சியுடன் கார் கதவை திறந்து அவள் அருகே போய் உட்கார்ந்தார். நான் அவளை பார்த்து ஒரு சம்மத சைகை செய்து விட்டு கொஞ்சம் விலகி காருக்கு பின்னால் நின்று என் ஸ்மார்ட் போனை எடுத்து ஆன் செய்தேன். ஒரு 5 நிமிடம் கழித்து கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்க அவர் இளித்தவாறு கீழே இறங்கி வந்தார். நான் காருக்கு அருகில் போய் உள்ளே பார்க்க... அவள் அவிழ்ந்த ப்ளவுசை மாட்டிகொண்டிருந்தாள். 'நீங்க ஒரு நாள் என் வீட்டுக்கு வாங்களேன்... ப்ரீயா பேசிகிட்டு இருக்கலாம்..'
நான் பதிலுக்கு... 'வீட்டுக்கெல்லாம் எதுக்கு ஸார்... இங்கேதான் யாருமே இல்லையே... ஆண்களை விட உங்களுக்கு இந்த ஏரியாவை பத்தி நல்ல தெரியுமே... இங்கே இன்னும் ஆள்நடமாட்டம் தொடங்க இன்னும் நேரமாகும் போல தெரியுதே?' என்று சொல்ல, 'அப்படியா சொல்றீங்க....அதுவும் சரிதான்....'என்று பரவசத்தோடு சொல்ல... நான் மேலும்...'நான் என்ன சாரி பேச... அவங்களுதான் பிள்ளைங்களை பத்தி நல்ல தெரியும்... அவங்ககிட்டயே பேசிகிட்டு இருங்க... எனக்கு ஒரு முக்கியமான போன் பண்ண வேண்டி இருக்கு....நீங்க உள்ள பேசிகிட்டு இருங்க ஸார்....' என்றேன். அவர் என்னை ஒரு அர்த்தமான பார்வை பார்த்து 'ஓக்கே....'என்றவாறு மீண்டும் காரை நோக்கி திரும்பி விண்டோ அருகில் குனிந்து 'என்ன மேடம்... உள்ளே வரலாமா.." என்று ஏக்கத்துடன் கேட்க அவளும் ஒரு மோகன புன்னகையோடு 'ம்ம்ம்ம்... வாங்க...' என்று அழைத்தாள். அவர் உள்ளே போவதற்கு முன் இன் பண்ணியிருந்த சட்டையை வெளியே ஊருவி எடுத்து பேண்டை சற்று ப்ரீயாகி கொண்டார். அவர் உள்ளே போனவுடன்... நான் ஒரு நாலடி தூரம் நகர்ந்து போனை எடுத்து ஒரு கஸ்டமருக்கு டயல் செய்ய தொடங்கினேன். அந்த பிற்பகல் நேரத்தில் ஆள் அரவம் இல்லாமல் ரொம்ப நிசப்தமான சூழலில் நான் அங்கே நாலடி தூரத்தில் நின்றாலும் அவர்கள் பேசுவது எனக்கு தெளிவாக கேட்டது. நாங்கள் காரை நிறுத்தி இருந்த இடம் வேறு ரொம்ப வசதியாக இருந்தது. பக்கத்தில் இருந்த மரம் ரொம்ப தனிவாக இருந்ததால் ரொம்ப பிரைவசியாகவும் இருந்தது. அவர்கள் பேசுவதை கொஞ்சம் ஊற்று கேட்டேன்... 'உங்களுக்கு உண்மையிலேயே நீங்க ரொம்ப அழகாக இருக்கீங்க மேடம்... ' 'ம்ம்.. நீங்களும்தான் ஸ்மார்ட்டா இருக்கீங்க...' 'அப்படியா... நீங்க போன தடவை என்னை பார்க்க வந்த போதே உங்களை கவனித்தேன்... யூ ஆர் ஸோ பியூட்டிஃபுல்... இனிமேல் ஸ்கூலுக்கு வரணும்னா நீங்க மட்டும் வந்தாலே போதும் .... நேரா என்னை வந்து பாருங்க... என்ன பிரச்சினைனாலும் நான் பாத்துக்கிறேன்...' 'ரொம்ப தாங்க்ஸ் ஸார்....' 'பார்மாலிட்டி எல்லாம் வேண்டாம் மேடம்......ஐயாம் ஆல்வேய்ஸ் ஹியர் டு ஹெல்ப் யு...' 'ஓகே ஸார்... நீங்களும் என்னை மேடம்னு கூப்பிட்ட வேண்டாமே... பேர் சொல்லியே கூப்பிடுங்க...' 'ஓ...வெரி நைஸ்.....அப்படியே கூப்பிடறேன் மல்லிகா...' 'சரி ஸார்....நீங்க அவசரமா போகணுமா?' 'அதெல்லாம் இல்லை மல்லிகா... ஒரு அரை மணி நேரம் கழிச்சு போனால் போதும்...எதுக்கு கேக்குறீங்க?' 'இல்லை சும்மாதான் கேட்டேன்....' 'ஓகே... இந்த புடவை உங்களுக்கு ரொம்ப நல்ல இருக்கு... நான் பிடிச்சு பாக்கலாமா?' 'இந்தாங்க...பிடிச்சு பாருங்க... அதுதான் கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாலேயே இழுத்து பாத்தீங்களே?' 'ம்ம்.. அது அவசர அவசரமா பாத்தது... இப்போ கொஞ்சம் நிதானமா பார்க்கலாமே...?' 'ம்ம்...இந்தாங்க.. பாத்துக்கோங்க...' 'வாவ்.. பெண்டாஸ்டிக்... உங்களுக்கு இந்த வயசிலும் செஸ்ட் இப்படி கம்பீரமா இருக்கே...அதையும் கழட்டிருங்களேன்...' 'ம்ம்...நீங்களே கழட்டிக்கோங்க... இந்தாங்க...' அவள் வசதியாக நிமிர்த்தி கொடுப்பது புரிந்தது. ஒரு நிமிடம் கழித்து அவள் குரல் கேட்டது. 'மெதுவா... மெதுவா... வலிக்குது....' 'சரி...சரி... இது பரவாயில்லையா?'
'ம்ம்...நல்ல இருக்கு....' 'பால் குடிக்கலாமா?' 'குடுச்சுக்கோங்க... அதுதான் இப்படி முழுசா காமிச்சிகிட்டு இருக்கேனே...தனியா வேற கேக்கணுமா?' கொஞ்ச நேரம் நிசப்தமாக இருந்தது. அவர் பால் குடிக்கிறார் போல. 'ம்ம்...காட்டிக்காதீங்க... ' தொடர்ந்து அவள் முனகுவதும் அவர் சப்பும் சத்தமும் கேட்டது. 'இதையும் அவுத்துருங்களேன்...' அவள் பிராவையும் அவிழ்த்து விட்டாள் என்று நினைக்கிறேன்... 'ம்ம்.. எப்படி கின்ணுன்னு இருக்கு... கடிச்சு திங்கலாம் போல இருக்கு'
No comments:
Post a Comment