“ஆமாம்டி. கல்யாணம் செய்ய வேண்டிய வயசுல, எங்கெங்கோ பொண்ணு தேடியும் என் பையனுக்கு பொண்ணு கிடைக்கல. ஜாதகம் சரியில்லையோ,.... என்னவோ. பாவம்!. வாலிபப் பையன், ராத்திரி ஆனா, vaalipa வாலிப உடம்பு தினவெடுக்கறப்ப, வயசுப் பையன் அவன் ரூம்ல அவன் உணர்ச்சிகளோட eஎதிர்த்துப் போராடி, அதை ஜெயிக்க முடியாம அவன் பட்ட கஷ்டம் எனக்குதான் தெரியும்.
நாளாக நாளாக, என்னையும் ஓரம் பாரமா, ஒரு ஏக்கமா பாக்க ஆரம்பிச்சான். என் மகனே என் மேலே ஆசைப் படுறான்னு எனக்குத் தெரிஞ்சு போச்சு. ஒரு அம்மாவா அவன் படுற கஷ்டத்தை பாத்துட்டு, சும்மா இருக்க என்னால முடியலை. அவன் ஏக்கத்தை,... ஆசையை நாமலே ஏன் தீத்து வைக்க கூடாதுன்னு எனக்குள்ளே கேட்டு, ஒரு முடிவு பண்ணி, சாமி கிட்டே பூ போட்டு பாத்தேன். சரின்னு சொல்லுச்சு. அவன் ஆசைக்காக அவன்கூட படுத்த நான், இப்ப,.... என் ஆசையை அவன் மூலமா தீத்துக்கறேன். இப்ப ரெண்டு பேருமே சந்தோஷமா இருக்கோம்.”
“இதெல்லாம் தப்பில்லையாடி? உன் பேச்சைக் கேட்டு நான் கார்திக் கிட்டே அப்படி இப்படி நடக்கப் போய், கார்த்திக் என்னை தப்பா நினைச்சிட்டா?”
“ஒன்னும் தப்பில்லை. கார்த்திக் ஒன்னும் தப்பா நினைக்க மாட்டான். அப்படி நினைக்கிற ஆளும் அவனில்லே. அதுவும், இப்பதான் காலேஜ் போற பொண்ணு மாதிரி இருக்கே. உன் அழகுக்கு, நீ பச்சை கொடி காமிச்சா போதும். உங்க ரெண்டு பேருக்கும் பத்திக்கும். அப்புறம் பாறேன். உன்னை ராணி மாதிரி வச்சுக்குவான்.”
“எனகென்னவோ பயமா இருக்குடி.”
“அது கிடக்கட்டும். உனக்கு இப்ப செக்ஸ் ஆசை இருக்கா இல்லையா?”
“இல்லாம என்னடி. அந்த ஆசை வர்றப்ப எல்லாம், விதியேன்னு தலைக்கு தண்ணி ஊத்தி தணிச்சுக்கறேன்.”
“ போடி இவளே. என்ன உனக்கு வயசு எண்பதா ஆய்டுச்சு. அனுபவிக்க வேண்டிய வயசுலே ஏன்டி ஆசையை அடக்கி வைக்கிறே? அப்படி அடக்கி வச்சு, அடக்கி வச்சு, போறப்ப என்னத்த கொண்டு போகப் போறே?”
“அப்படியே நீ சொல்ற மாதிரி நான் நடந்துகிட்டாலும், வெளியே தெரிஞ்சா கேவலம் இல்லையா?”
“ஒன்னும் இல்லை. இப்ப என்னை எடுத்துக்க. வீட்டுக்குள்ள என் பையனுக்கு நல்ல பொண்டாட்டியாதான் நடந்துக்கிறேன்.. வெளியே அம்மா, மகனா நடந்துக்கிறோம். எனக்கும் என் மகனுக்கும் இருக்கிற உறவைப் பத்தி நானோ, என் மகனோ வெளியே சொன்னாதானே தெரியும்?”
“குழந்தை, கிழந்தை உண்டாகிடுச்சுன்னா?
“உண்டாகாமே செய்யிறதுக்கு ஆயிரம் வழி இருக்குடி. நல்லா யோசிச்சுப் பாரு.
உன் ஆசைக்கு உன் பையனையே பயன்படுத்திக்கோ. நீங்க ரெண்டு பேருமே வெளியே போய் இந்த சுகம், எங்கே கிடைக்கும்ன்னு தேடி அலைஞ்சு கஷ்டப் படத் தேவை இல்லை. அவனுக்கும் உன் மூலமா அந்த சுகம் கிடைச்ச மாதிரி இருக்கும். உனக்கு அடங்கி நடக்கிற பையன்கிறதினாலே எந்த பிரச்சினையும் இல்லாம உன்னை அனுசரிச்சு போவான். உனக்கும் எந்த பிரச்சினையும் இல்லாம, ஒரு ஆண் துணை கிடைச்ச மாதிரியும், அந்த சுகத்தை கொடுக்க ஆள் கிடைச்ச மாதிரியும் இருக்கும்”.
ஒரு நிமிஷம் அதிர்ந்த அம்மா, சுதாரித்து, “எனக்கென்னமோ இது தப்பா படுதுடி?
பிரியாணியும் சூடா தயாரா இருக்கு. பிரியாணி வாங்க காசும் இருக்கு. ருசிச்சு சாப்பிட பசியும் இருக்கு, ஆசையும் இருக்கு. சாப்பிட்டா, செரிக்கிற வயசும் இருக்கு. அப்புறம் ஏன்டி வேண்டாம் வேண்டாம்ணு ஒதுங்கிப் போறே? விரதமா?
“...... ....”
“உன் பையனுக்கு இளமை இருக்கு. நீ சொல்றதப் பாத்தா, உன் பையனும், இன்னும் தாம்பத்திய சுகத்தை அனுபவிக்காத, காம சுகத்தை ருசிக்காத கன்னிப் பையனாதான் இருப்பான்னு நினைக்கிறேன். காலா காலத்துலே பொண்ணோ, பையனோ கன்னி கழிஞ்சிடணும்டி. அதை கழிக்க வைக்கிறது பெத்தவங்களோட பொருப்பு. அப்படி அதைச் செய்யாம விட்டா, அது பெரிய பாவம்..”
“வாஸ்தவம்தான். அதுக்கு, நான் என் பையனோட எப்டிடீ? நினைச்சுப் பாக்கவே அருவெறுப்பா இருக்கு. இந்த மாதிரி நீ சொல்வேன்னு நான் நினைச்சுக் கூடப் பாக்கலை.”
“உலகத்த புரிஞ்சுக்காம இருக்கிறே. நான் சொல்றதைக் கேளு. இப்போதைக்கு அவனுக்கு ஒரு பொண்ணைத் தேடி வைக்கவும் முடியாது. உனக்கும் ஆண் துணை இல்லை. நீயும் இன்னும் இளமையாவே இருக்கே. அவனுக்கு உன்னைக் கொடு, அவன் உன்னை எடுத்துக்கட்டும். உன் புருஷனுக்கப்புறம் உனக்காகவும், உன் மகளுக்காகவும் நீங்க நல்லா இருக்கணும்னு உழைச்சு ஓடாத் தேயற உன் மகனுக்கு நீ இதைக் கூட செய்யக் கூடாதா? உன் மகன் மேலே பாசமும், அக்கறையும் இல்லையா? மண்ணு திங்கப் போற உடம்பை ஆசைப் பட்ட உன் மகனுக்குதான் கொடேன். குழந்தையா இருக்கிறப்ப அவன் பசியாற உன் முலைப் பால் கொடுத்தே, இப்போ அவன் உடம்பு பசியாற, உன் கட்டுடல் தந்து காமப் பால் கொடுன்னுதான் சொல்றேன். அப்புறம் உன் விருப்பம்.”
“அவன் மேலே பாசமும், அக்கறையும் இல்லாமலா, ஒரு பொண்டாட்டி மாதிரி அவன் துணி மணிகளை துவைச்சு, வீட்டை பராமரிச்சு, அவனுக்கு வேணும்கிறதை சமைச்சுப் போட்டுகிட்டு இருக்கேன்?.”
“இப்ப,.... என்ன சொன்னே?”
“அவன் மேலே பாசமும், அக்கறையும் இல்லாமலா, ஒரு பொண்டாட்டி மாதிரி அவன் துணி மணிகளை துவைச்சு, வீட்டை பராமரிச்சு, அவனுக்கு வேணும்கிறதை சமைச்சுப் போட்டுகிட்டு இருக்கேன்?.”
“அதான்டி. ஒரு பொன்டாட்டி மாதிரிதான் இதையெல்லாம் செய்றே. முக்கியமா ஒரு பொண்டாட்டி என்ன செய்யணுமோ அதையும் செஞ்சு, அவனுக்கு சந்தோஷத்தை கொடு. ஒரு புருஷனா அவன் கிட்டே என்ன வேணுமோ தயக்கமில்லாம கேட்டு வாங்கிக்கோன்னுதான் சொல்றேன்.”
“.........?!?!?!????”
“சரி,..... நல்லா யோசிச்சுப் பாரு. எனக்கு இப்ப நேரம் ஆகுது. நான் போய்ட்டு அடுத்த வாரம் வர்றேன்.”
“என்னென்னவோ சொல்லிட்டு இப்படி நடுவிலே விட்டுட்டு போனா எப்படிடீ?”
“எனக்கு தெரிஞ்சதை சொல்லிட்டேன். அப்புறம் உன் விருப்பம். உன்னால முடியலைன்னா சொல்லு. உன் மகன் விரும்பினா, அவனுக்கு அந்த சுகத்தை நான் தர்றேன். என்ன சொல்றே?”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம். என் மகனை கவனிச்சுக்க எனக்குத் தெரியும்.”
“அப்படி வா வழிக்கு” என்று சொல்லிவிட்டு, புன்னகைப் பூ, புவனா ஆன்டி சென்று விட, அம்மா மனதில் ஒரே குழப்பம்.
இது தப்பா சரியா? பையனுக்காக இதுக்கு உடன்பட்டா, கற்புங்கிறது களங்கமாகிடுமோ? உடன் படாம போனா, ரெண்டு பேர் வாழ்க்கையும், எந்த வித சுகத்தையும் அனுபவிக்க முடிஞ்சு போய்டுமோ? வாழ்க்கையை அனுபவிக்கிறது பெரிசா? இல்லை,... கற்பை காப்பாத்தறது பெரிசா? கற்புன்னா என்ன? இன்றைக்கு எத்தனை பேர் கற்புடன் இருக்கிறார்கள்? கற்புடன் இருப்பவளுக்கு இந்த உலகம் என்ன வெகுமதி தருகிறது. பணம் இருந்தால் பரத்தையரும் சமூகத்தால் பாராட்டப் படுகிறார்களே? என்று எனென்னவோ யோசனைகள் அம்மாவின் மனதை அலை கழித்தன.
ஒரு வாரம் சென்றிருக்கும்.
கொஞ்ச நாள் கழித்து, புன்னகைப் பூ, புவனா ஆன்டி ஒரு வாலிபப் பையனோடு வந்தாள்.
அந்த வாலிபப் பையனை எங்கோ பார்த்தது போல ஞாபகம், நானும் அவனும் ஒருவரை ஒருவர் உற்றுப் பார்த்து நின்ற போது,... சுழன்ற நினைவுச் சக்கரத்தில் சரியாகச் சிக்கிவிட்டான்.
“நீ,.... சுரேஷ் தானே!!.”
“அட!,...ஆமாம்!!. நீ கார்த்திதானே!!!....”
உள்ளத்தில் இளமைக் கால நண்பனை, பள்ளித் தோழனை பல ஆண்டுகள் கடந்து பார்த்த சந்தோஷம் இருவர் முகத்திலும் பிரகாசிக்க, இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அன்பு கலந்த நட்புணர்வோடு கட்டி அணைத்துக் கொண்டோம்.
“என்ன தம்பி. இவரை உங்களுக்கு முதல்லியே தெரியுமா?” என்று கேட்டாள் அம்மா.
“ஆமாம்மா.... இவன் என் ஹைஸ்கூல் ஃப்ரண்ட். பேரு சுரேஷ்.”
“அப்படியா,... நல்லதா போச்சு.”
“இவன் தான் உன் ஃப்ரண்டுன்னு எனக்கு நீ சொல்லவே இல்லையேடா”
“மேல் படிப்புக்காக, அங்கே இங்கே போனதுக்கப்புறம், நானே இப்பதானே இவனைப் பார்க்கிறேன். அதுவும் இல்லாம சொல்ல சந்தர்ப்பமும் கிடைக்கலை.”
“சரி,.... பிலோமினா,.... வர்ற மாசம் 15 ஆம் தேதி, என் பையனுக்கும், டில்லியிலே இருக்கிற என் தங்கச்சி பொண்ணுக்கும் கல்யாணம். கன்டிப்பா நீங்க எல்லோரும் வந்திடணும்.” பதட்டமில்லாமல், பாசமாகச் சொன்னாள் புவனா.
புரிந்து அதிர்ச்சியடைந்த அம்மா, “என்னடி சொல்ற, உன் தங்கச்சி பொண்ணா? உன் பையனுக்கு, உன் தங்கச்சி பொண்ணு, தங்கச்சி முறையாச்சேடி?” அதிர்ச்சி கலந்த பதட்டத்துடன் கேட்டாள்.
“ஆமாம்டி,.... தவிர்க்க முடியாத சூழ் நிலை. இது உன் குடும்பத்துக்கும், என் குடும்பத்துக்கும் மட்டுமே தெரிஞ்ச விசயம். மத்தவங்களுக்கு, இவனுக்கு பொண்ணு பாத்திருக்கிறது, இவனோட சித்தி பொண்ணுன்னு தெரியாது. ஏதோ டில்லியிலே தூரத்து சொந்தத்துல ஒரு வரன் பாத்திருக்கிறதாதான் நினைச்சிகிட்டு இருக்காங்க.”
“கொஞ்சம் விளக்காமாதான் சொல்லேன்டி.”
“ என் தங்கச்சியை நீ பாத்திருக்க மாட்டே. என்னை விட 5 வயசு சின்னவ. என்னை விட அழகா இருப்பா. படிக்கிற வயசிலேயே காதலிச்சு கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு டில்லி போய் செட்டில் ஆனவதான். ஊர் பக்கம் வரவே இல்லை. வீட்ல பெத்தவங்க பேச்சை கேக்காமே, ஓடிப் போய் கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டதினாலே அவளை வெறுத்து, கோபப் பட்டு வீட்டை viவிட்டே ஒதுக்கிட்டோம்.
போன மாசம் அம்மா இறந்ததுக்கு வந்துட்டு, ‘உன் பேச்சை கேக்காமே காதலிச்சு கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டு, இப்படி தனியா சொந்த பந்தங்களே இல்லாத மாதிரி டில்லிலே இருக்கேனே’ ன்னு சொல்லி ‘ஓ’ன்னு அழுதா. சரி போனா போகுதுன்னு, மனசு இரக்கப் பட்டு, என்னை விட்டா அவளுக்கு யாரு இருக்கான்னு நினைச்சு, அவ செஞ்சதை மன்னிச்சு, மறந்து, நான் அவளோட சொந்தம் கொண்டாட ஆரமிச்சேன்.
அவளோட ப்ருஷன் நல்லா ஹேன்ட்சம்மா இருப்பார். நார்த் பார்டர்ல பார்டர் செக்யூரிட்டி ஃபோர்ஸ்லே மேஜரா இருக்கார். ஆனா, எப்ப பாத்தாலும் என் தங்கச்சி கூடவே இருக்கணும்னு நெனைப்பார். அந்த அளவுக்கு அவ மேலே ஆசை.
ஆள் ஜென்டில் மேன்தான். ஆனா, பொம்பளை விசயத்துல ரொம்ப வீக் கல்யாணம் ஆன அப்புறமும் கூட லாட்ஜுக்கெல்லாம் போய் பொண்ணுங்களை அனுபவிச்சிருக்கார். இது என் தங்கச்சிக்கு சுத்தமா பிடிக்கலை. என் தங்கச்சி படாத பாடு பட்டு கொஞ்ச நாளுக்கு முன்னாலதான் அவர திருத்தினா. அதுக்கு விலையா பெத்த பொண்ணு கற்பையே அவருக்கு விருந்தாக்க வேண்டி வந்தது.”
“என்னடி சொல்ற?” இரண்டாவது அதிர்ச்சியை தாங்கி, நிலை குலையாமல் கண்கள் விரிய அம்மா கேட்டாள்.
“சொல்றதைக் கேளு. இவ சம்மதத்தோடும், என் தங்கச்சி பொண்ணு சம்மதத்தோடும், என் தங்கச்சி பொண்ணை அவ அப்பாவே ஆசைப் பட்டு ஓத்து உல்லாசமா இருந்ததிலே, அவ கற்பமாயிட்டா. அதை கலைச்சா அவ உயிருக்கு ஆபத்தா முடியும்னு, அவங்களுக்கு தெரிஞ்ச டாக்டர் சொன்னதினாலே, என்ன செய்றதுன்னு குடும்பமே தவிக்க, கடைசியா அவ புருஷன் என் தங்கச்சியை இங்கே துரத்த,.... அவ பொண்ணோட புறப்பட்டு இங்கே வந்து,”இப்படி நடந்து போச்சுக்கா. இவ கற்பத்தை வேற கலைக்க முடியலே. கல்யாணமாகாத கன்னிப் பொண்ணு கற்பமான விஷயம் நாலு பேருக்கு தெரிஞ்சு, நாங்க நாக்க புடிங்கிகிட்டு சாகுற அளவுக்கு அவமானப் படறதுக்கு முன்னாடி., நாசுக்கா ஏதாவது செஞ்சாகணும்னு முடிவு பண்ணி, நீ ஏதாவது நல்ல ஐடியா கொடுப்பேன்னு உன்னைப் பாக்க வந்தோம்க்கா”ன்னு சொல்லி, ஓன்னு கதறி அழுதா. அந்த நிலைமையிலே அவளைப் பாக்க பரிதாபமாவும் இருந்துச்சு.
நான், என் பையன், என் தங்கச்சி, அவளோட மகள் நாலு பேரும் கலந்து பேசி முடிவு பண்ணிதான், என் பையனுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கிறதுன்னு முடிவெடுத்தோம். உன் குடும்பத்தோட கல்யாணத்துக்கு கட்டாயம் வந்துடணும்.”
“நிச்சயம் வர்றேன்டி. அப்பனையே மயக்கின அந்த அழகி யாருன்னு நானும் பார்க்கிறேன்”
“அது சரி.... உன் விஷயத்துல நீ என்ன முடிவு செஞ்சிருக்கே?”
“ நல்லா யோசிச்சுப் பாத்தேன்டி. நீ சொல்ற மாதிரி, இப்ப,... இந்த நிமிஷ வாழ்க்கையை சந்தோசமா வாழ்றதுதான்டி சரி. நாளைய வாழ்க்கை நம்ம கையிலே இல்லை. மத்ததைப் பத்தி எனக்கு கவலை இல்லை. உன் கதையைக் கேட்டதும் என் முடிவும் சரிதான்னு தோணுது. கடவுள் மேலே பாரத்தை போட்டுட்டு, நீ காட்டின வழியிலே பயணத்தை ஆரம்பிக்கலாமுன்னு இருக்கேன். ஆனா, எப்படி ஆரம்பிக்கறதுங்கறதுதான் தெரியலை.. நீயே ஒரு நல்ல வழியைச் சொல்லேன்.”
“உனக்குத் தெரியாதது ஒன்னும் இல்லே. எதுவும் தெரியாத, புதுசா வயசுக்கு வந்த பொண்ணுங்களே, ஆம்பிளைங்கள எப்படி அட்ராக்ட் பண்ணி, அமுக்கலாமுன்னு தெரிஞ்சு வச்சிருக்காளுங்க. குடும்பம் நடத்தி ரெண்டு புள்ளையும் பெத்தவ. நீ. உனக்கு நான் என்ன சொல்றது? கவர்ச்சியா ட்ரெஸ் பண்ணு, அவனுக்கு புடிச்ச மாதிரி நடந்துக்கோ. இதெல்லாம் தப்பில்லைங்கிற மாதிரி எடுத்துச் சொல்லு. ஆசையிலே நெருங்கி வந்தான்னா, கொஞ்சம் பிகு பண்ற மாதிரி நடிச்சிட்டு., அள்ளி அணைச்சுக்கோடி. அடுத்த தடவை வர்றப்ப ரெண்டு பேரும் புருஷன் பொண்டாட்டி மாதிரி இருக்கணும். புரிஞ்சுதா?”
கொஞ்ச நேரம் யோசித்துவிட்டு, “அதான்டி எப்படி ஆரம்பிக்கிறதுன்னு தெரியலை.”
அம்மா காதில், புவனா ஆன்டி ஏதோ சொல்ல,.....
அதற்குப் பிறகு, அம்மாவின் நடவடிக்கையே மாறிப் போனது. அழகாக உடை உடுத்த ஆரம்பித்தாள். அன்பாகப் பேசினாள். ஆளே மாறினாள்.
கொஞ்சம் வசதி வந்ததும், வீட்டில் வறுமை அகன்றது. சந்தோசத்தில் அம்மாவின் உடல் பொலிவானது. எனக்கும் காம ஆசை கண்டபடி வளர்ந்தது. வசதியிலும், சுவையான உணவிலும், கவலை இல்லாத நிலையில் மீண்டும் உடல் தினவெடுக்க, அம்மாவின் மேல் அந்த ஆசை பாய்ந்தது. அருகிலேயே இருந்த அழகி, அம்மாதானே!
அதற்குப் பிறகு, அம்மா என்னை பார்த்த பார்வையே வித்தியாசமாக இருந்தது. அன்பாகப் பார்த்தாள். அவள் பார்த்த பார்வையில் அன்பு தெரிந்தது.
சோகத்திலும், வருத்தத்திலும், சுருங்கி இருந்த முகம், ஒரு விதமான சந்தோஷத்தில் பிரகாசமாகி, ’பளிச்’ என்று அழகாக இருந்தது.
உடைகளை முன்பிருந்ததை விட அழகாகவும், செக்ஸியாகவும் உடுத்த ஆரம்பித்தாள். புடவையை தொப்புளுக்கு கீழே ஒரு ஜான் விட்டு கட்டினாள். பழைய அந்த காலத்து ஜாக்கெட், ப்ராக்களைத் தூக்கி எறிந்து விட்டு, மாடர்னாக ப்ரா அணிந்தாள். ஜாக்கெட்டின் கழுத்து முன் பக்கம் நன்றாக இறங்கி இருக்குமாறு தைத்துப் போட்டுக் கொண்டாள்.
முந்தானை நழுவினால்,... முக்கால் வாசி முலைகள் பார்ப்பவர் கண்களுக்கு விருந்தாகும். ஆனால், வெளியில் நழுவவிட்டதில்லை.. வீட்டில் பல முறை நழுவ விட்டிருக்கிறாள். நைட்டியை அணிந்தால், சில சமயம் நைட்டியின் பின் பக்கம் அவள் புட்டப் பிளவுக்குள் சில சமயம் சொருகி புதைந்து இருக்கும். சில சமயம் முன் பக்கமும் சொருகிக் கொள்ளும், அப்படி சொருகிக் கொண்டதை நாசுக்காக விலக்கி விடுவதைப் பார்க்கும் போது என் சுன்னி எழுந்துகொள்ளும்.
ஒரு நாள். ஞாயிற்றுக் கிழமை. பட்டறைக்கு விடுமுறை என்பதால் வீட்டில் இருந்தேன். அமுதா கல்லூரிக்கு ஸ்பெஷல் கிளாசுக்கு சென்றிருந்தாள். அவள் வர எப்படியும் பகல் 1 மணி ஆகி விடும்.
காலை 10 மணி இருக்கும்.
அம்மா பாத் ரூமில் குளித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
ஒரு பெரிய ஆர்டர் பிடிப்பதற்கு வெளியே போவதற்காக டீ சர்ட், , பேன்ட் அணிந்து, .....குளிக்கப் போயிருக்கும் அம்மா, குளித்துவிட்டு வரும் வரை காத்திருந்து சொல்லிவிட்டு போகலாம் என்று, டிவியில் ஏதோ ஒரு சேனலில், ஏதோ ஒரு நிகழ்ச்சியை இலக்கின்றி பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
“KAARTHTHIகார்த்தி,... கார்த்தி” பாத் ரூமிலிருந்து அம்மா அழைக்கும் சத்தம்.
“என்னம்மா?” பாத் ரூம் கதவருகே நின்று கேட்டான்.
“வெளிக் கதவை தாள் போட்டுட்டு, இங்க கொஞ்சம் வாயேன்.”
சொன்னதைச் செய்து, மீண்டும் பாத் ரூம் கதவருகே வந்து நின்று,”என்னம்மா?”
“கொஞ்சம் முதுகு தேய்ச்சு விடறியா?”
“நானா?”
ஏன்டா,... அம்மா முதுகு தேய்க்க உனக்கு வெக்கமா இருக்கா?”
“இல்லே... நான் எப்படி?... அமுதா வந்தா தேய்ச்சு விடச் சொல்ல வேண்டியதுதானே?’”
“அவ எப்ப வர்றது. நான் எப்ப குளிச்சு முடிக்கிறது. உன் மனசுலே எதுவும் தப்பான எண்ணம் இல்லைன்னா வந்து தேய்ச்சு விடு.”
ஆசை ஒரு பக்கம். அதிர்ச்சி ஒரு பக்கம்.
பாத் ரூம் கதவை தள்ளினேன். தாளிடப்படாமல் இருந்த கதவு மெல்லத் திறந்தது.
மெதுவாகத் உள்ளே நுழைந்தேன்.
பாத் ரூமெங்கும் அம்மாவின் பெண்மை வாசனையோடு சோப் வாசனையும் சேர்ந்து நிறைந்திருந்தது. அவிழ்த்துவிட்ட கூந்தல் அலையலையாக வெற்று முதுகில் படர்ந்து கிடக்க, பாவாடையை நெஞ்சில் முலைகளுக்கு மேலே ஏற்றிக் கட்டி, பள பளவென்று மஞ்சள் நிறத்தில் ஈர மினு மினுப்போடு பரந்த பளிங்கு முதுகைக் காட்டி நின்றிருந்தாள்.
இடுப்பு வளைவுகள் தெளிவாகத் தெரிய, மஞ்சள் நிறப் பாவாடை ஈரத்தோடு உடம்போடு ஓட்டி, அம்மாவின் பூசனிக்காய் புட்டங்களின் மேடு பள்ளங்களை தெளிவாகக் காட்டியது.
சிவந்து திரண்ட கணுக்காலில் கொலுசு அணிந்திருக்க, பாவாடையை ஏற்றிக் கட்டி இருந்ததில், முட்டி வரை திரண்டு உருண்ட கால்கள் கவர்ச்சியாக தெரிய, அரை குறையாகத் தெரிந்த என் அம்மாவின் அழகை அள்ளிப் பருகியபடி மெய் மறந்து நின்றிருந்தேன்.
“என்னடா பாத்துகிட்டு நிக்கிறே. இந்தா சோப். முதுகுக்கு போட்டுவிடு.” நீட்டிய என் கையில் திரும்பாமலே சோப்பை கொடுத்தாள்.
கைகள் நடுங்க அம்மாவின் வெற்று முதுகை ரசித்தபடியே கையில் சோப்பை வாங்கி, மெதுவாக பட்டும் படாமலும் பளிங்கு முதுகுக்கு சோப்பு போட்டேன்.
“கார்த்தி...”
“என்னம்மா?”
“புவனா ஆன்டி சொல்ற மாதிரி, நம்ம ரெண்டு பேருக்கு நடுவிலேயும் எந்த விதமான தப்பான எண்ணமோ, ஆசையோ இல்லையே?”
“அப்படி எதுவும் இல்லையேம்மா. ஏன் கேக்கிறே?”
“இல்லைடா,... நீ பொய் சொல்ற. புவனா சொன்னதுதான் உண்மையா இருக்கும்போல இருக்கு.”
“எதை வச்சு நான் பொய் சொல்றேன்னு சொல்றீங்க?”
“ நான் அப்படி இப்படி இருக்கிறப்போ, நீ என்னை காமக் கண்ணோட்டத்தோட பாத்து ரசிக்கிறதா புவனா சொல்றா.”
அவங்க என்னமோ உளர்றாங்க. அதைக் கேட்டு நீங்களும்,....”
“அப்ப உனக்கு என் மேலே எந்த தப்பான எண்ணமும் இல்ல,... அப்படிதானே.”
“ஆமாம். நிச்சயம் இல்ல.”
“சரி,...அப்ப உனக்கு ஒரு டெஸ்ட்.”
“என்னம்மா?”
இப்ப உன்னை நான் என் குழந்தையா நினைச்சு ட்ரெஸ் இல்லாம குளிப்பாட்டப் போறேன். நீ சொல்றது உண்மையா இருந்தா, உனக்கு எந்த உணர்ச்சியும் ஏற்படாது. அப்படி, உன் உடம்பிலே மாற்றம் வந்தா, நீ என்னை தப்பான கண்ணோட்டத்தோடதான் பாக்கிறேன்னு உறுதியாயிடும். என்ன சொல்ற?”
“வேண்டாம்மா, இது விஷப் பரிட்சை.”
“ஏன் உனக்கு உன் மேலே நம்பிக்கை இல்லையா? அம்மா மேலே அப்போ தப்பான எண்ணம் வச்சிருக்கே. அப்படிதானே?”
“அப்படி எதுவும் இல்லேம்மா.”
“அப்போ எதுக்கு பயப்படுறே.” என்று சொல்லி ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்துக் கொண்டே குளித்து முடித்தாள்.
அம்மா பார்வையில் இருந்தது, பாசமா, காமமா தெரியவில்லை.
நாளாக நாளாக, என்னையும் ஓரம் பாரமா, ஒரு ஏக்கமா பாக்க ஆரம்பிச்சான். என் மகனே என் மேலே ஆசைப் படுறான்னு எனக்குத் தெரிஞ்சு போச்சு. ஒரு அம்மாவா அவன் படுற கஷ்டத்தை பாத்துட்டு, சும்மா இருக்க என்னால முடியலை. அவன் ஏக்கத்தை,... ஆசையை நாமலே ஏன் தீத்து வைக்க கூடாதுன்னு எனக்குள்ளே கேட்டு, ஒரு முடிவு பண்ணி, சாமி கிட்டே பூ போட்டு பாத்தேன். சரின்னு சொல்லுச்சு. அவன் ஆசைக்காக அவன்கூட படுத்த நான், இப்ப,.... என் ஆசையை அவன் மூலமா தீத்துக்கறேன். இப்ப ரெண்டு பேருமே சந்தோஷமா இருக்கோம்.”
“இதெல்லாம் தப்பில்லையாடி? உன் பேச்சைக் கேட்டு நான் கார்திக் கிட்டே அப்படி இப்படி நடக்கப் போய், கார்த்திக் என்னை தப்பா நினைச்சிட்டா?”
“ஒன்னும் தப்பில்லை. கார்த்திக் ஒன்னும் தப்பா நினைக்க மாட்டான். அப்படி நினைக்கிற ஆளும் அவனில்லே. அதுவும், இப்பதான் காலேஜ் போற பொண்ணு மாதிரி இருக்கே. உன் அழகுக்கு, நீ பச்சை கொடி காமிச்சா போதும். உங்க ரெண்டு பேருக்கும் பத்திக்கும். அப்புறம் பாறேன். உன்னை ராணி மாதிரி வச்சுக்குவான்.”
“எனகென்னவோ பயமா இருக்குடி.”
“அது கிடக்கட்டும். உனக்கு இப்ப செக்ஸ் ஆசை இருக்கா இல்லையா?”
“இல்லாம என்னடி. அந்த ஆசை வர்றப்ப எல்லாம், விதியேன்னு தலைக்கு தண்ணி ஊத்தி தணிச்சுக்கறேன்.”
“ போடி இவளே. என்ன உனக்கு வயசு எண்பதா ஆய்டுச்சு. அனுபவிக்க வேண்டிய வயசுலே ஏன்டி ஆசையை அடக்கி வைக்கிறே? அப்படி அடக்கி வச்சு, அடக்கி வச்சு, போறப்ப என்னத்த கொண்டு போகப் போறே?”
“அப்படியே நீ சொல்ற மாதிரி நான் நடந்துகிட்டாலும், வெளியே தெரிஞ்சா கேவலம் இல்லையா?”
“ஒன்னும் இல்லை. இப்ப என்னை எடுத்துக்க. வீட்டுக்குள்ள என் பையனுக்கு நல்ல பொண்டாட்டியாதான் நடந்துக்கிறேன்.. வெளியே அம்மா, மகனா நடந்துக்கிறோம். எனக்கும் என் மகனுக்கும் இருக்கிற உறவைப் பத்தி நானோ, என் மகனோ வெளியே சொன்னாதானே தெரியும்?”
“குழந்தை, கிழந்தை உண்டாகிடுச்சுன்னா?
“உண்டாகாமே செய்யிறதுக்கு ஆயிரம் வழி இருக்குடி. நல்லா யோசிச்சுப் பாரு.
உன் ஆசைக்கு உன் பையனையே பயன்படுத்திக்கோ. நீங்க ரெண்டு பேருமே வெளியே போய் இந்த சுகம், எங்கே கிடைக்கும்ன்னு தேடி அலைஞ்சு கஷ்டப் படத் தேவை இல்லை. அவனுக்கும் உன் மூலமா அந்த சுகம் கிடைச்ச மாதிரி இருக்கும். உனக்கு அடங்கி நடக்கிற பையன்கிறதினாலே எந்த பிரச்சினையும் இல்லாம உன்னை அனுசரிச்சு போவான். உனக்கும் எந்த பிரச்சினையும் இல்லாம, ஒரு ஆண் துணை கிடைச்ச மாதிரியும், அந்த சுகத்தை கொடுக்க ஆள் கிடைச்ச மாதிரியும் இருக்கும்”.
ஒரு நிமிஷம் அதிர்ந்த அம்மா, சுதாரித்து, “எனக்கென்னமோ இது தப்பா படுதுடி?
பிரியாணியும் சூடா தயாரா இருக்கு. பிரியாணி வாங்க காசும் இருக்கு. ருசிச்சு சாப்பிட பசியும் இருக்கு, ஆசையும் இருக்கு. சாப்பிட்டா, செரிக்கிற வயசும் இருக்கு. அப்புறம் ஏன்டி வேண்டாம் வேண்டாம்ணு ஒதுங்கிப் போறே? விரதமா?
“...... ....”
“உன் பையனுக்கு இளமை இருக்கு. நீ சொல்றதப் பாத்தா, உன் பையனும், இன்னும் தாம்பத்திய சுகத்தை அனுபவிக்காத, காம சுகத்தை ருசிக்காத கன்னிப் பையனாதான் இருப்பான்னு நினைக்கிறேன். காலா காலத்துலே பொண்ணோ, பையனோ கன்னி கழிஞ்சிடணும்டி. அதை கழிக்க வைக்கிறது பெத்தவங்களோட பொருப்பு. அப்படி அதைச் செய்யாம விட்டா, அது பெரிய பாவம்..”
“வாஸ்தவம்தான். அதுக்கு, நான் என் பையனோட எப்டிடீ? நினைச்சுப் பாக்கவே அருவெறுப்பா இருக்கு. இந்த மாதிரி நீ சொல்வேன்னு நான் நினைச்சுக் கூடப் பாக்கலை.”
“உலகத்த புரிஞ்சுக்காம இருக்கிறே. நான் சொல்றதைக் கேளு. இப்போதைக்கு அவனுக்கு ஒரு பொண்ணைத் தேடி வைக்கவும் முடியாது. உனக்கும் ஆண் துணை இல்லை. நீயும் இன்னும் இளமையாவே இருக்கே. அவனுக்கு உன்னைக் கொடு, அவன் உன்னை எடுத்துக்கட்டும். உன் புருஷனுக்கப்புறம் உனக்காகவும், உன் மகளுக்காகவும் நீங்க நல்லா இருக்கணும்னு உழைச்சு ஓடாத் தேயற உன் மகனுக்கு நீ இதைக் கூட செய்யக் கூடாதா? உன் மகன் மேலே பாசமும், அக்கறையும் இல்லையா? மண்ணு திங்கப் போற உடம்பை ஆசைப் பட்ட உன் மகனுக்குதான் கொடேன். குழந்தையா இருக்கிறப்ப அவன் பசியாற உன் முலைப் பால் கொடுத்தே, இப்போ அவன் உடம்பு பசியாற, உன் கட்டுடல் தந்து காமப் பால் கொடுன்னுதான் சொல்றேன். அப்புறம் உன் விருப்பம்.”
“அவன் மேலே பாசமும், அக்கறையும் இல்லாமலா, ஒரு பொண்டாட்டி மாதிரி அவன் துணி மணிகளை துவைச்சு, வீட்டை பராமரிச்சு, அவனுக்கு வேணும்கிறதை சமைச்சுப் போட்டுகிட்டு இருக்கேன்?.”
“இப்ப,.... என்ன சொன்னே?”
“அவன் மேலே பாசமும், அக்கறையும் இல்லாமலா, ஒரு பொண்டாட்டி மாதிரி அவன் துணி மணிகளை துவைச்சு, வீட்டை பராமரிச்சு, அவனுக்கு வேணும்கிறதை சமைச்சுப் போட்டுகிட்டு இருக்கேன்?.”
“அதான்டி. ஒரு பொன்டாட்டி மாதிரிதான் இதையெல்லாம் செய்றே. முக்கியமா ஒரு பொண்டாட்டி என்ன செய்யணுமோ அதையும் செஞ்சு, அவனுக்கு சந்தோஷத்தை கொடு. ஒரு புருஷனா அவன் கிட்டே என்ன வேணுமோ தயக்கமில்லாம கேட்டு வாங்கிக்கோன்னுதான் சொல்றேன்.”
“.........?!?!?!????”
“சரி,..... நல்லா யோசிச்சுப் பாரு. எனக்கு இப்ப நேரம் ஆகுது. நான் போய்ட்டு அடுத்த வாரம் வர்றேன்.”
“என்னென்னவோ சொல்லிட்டு இப்படி நடுவிலே விட்டுட்டு போனா எப்படிடீ?”
“எனக்கு தெரிஞ்சதை சொல்லிட்டேன். அப்புறம் உன் விருப்பம். உன்னால முடியலைன்னா சொல்லு. உன் மகன் விரும்பினா, அவனுக்கு அந்த சுகத்தை நான் தர்றேன். என்ன சொல்றே?”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம். என் மகனை கவனிச்சுக்க எனக்குத் தெரியும்.”
“அப்படி வா வழிக்கு” என்று சொல்லிவிட்டு, புன்னகைப் பூ, புவனா ஆன்டி சென்று விட, அம்மா மனதில் ஒரே குழப்பம்.
இது தப்பா சரியா? பையனுக்காக இதுக்கு உடன்பட்டா, கற்புங்கிறது களங்கமாகிடுமோ? உடன் படாம போனா, ரெண்டு பேர் வாழ்க்கையும், எந்த வித சுகத்தையும் அனுபவிக்க முடிஞ்சு போய்டுமோ? வாழ்க்கையை அனுபவிக்கிறது பெரிசா? இல்லை,... கற்பை காப்பாத்தறது பெரிசா? கற்புன்னா என்ன? இன்றைக்கு எத்தனை பேர் கற்புடன் இருக்கிறார்கள்? கற்புடன் இருப்பவளுக்கு இந்த உலகம் என்ன வெகுமதி தருகிறது. பணம் இருந்தால் பரத்தையரும் சமூகத்தால் பாராட்டப் படுகிறார்களே? என்று எனென்னவோ யோசனைகள் அம்மாவின் மனதை அலை கழித்தன.
ஒரு வாரம் சென்றிருக்கும்.
கொஞ்ச நாள் கழித்து, புன்னகைப் பூ, புவனா ஆன்டி ஒரு வாலிபப் பையனோடு வந்தாள்.
அந்த வாலிபப் பையனை எங்கோ பார்த்தது போல ஞாபகம், நானும் அவனும் ஒருவரை ஒருவர் உற்றுப் பார்த்து நின்ற போது,... சுழன்ற நினைவுச் சக்கரத்தில் சரியாகச் சிக்கிவிட்டான்.
“நீ,.... சுரேஷ் தானே!!.”
“அட!,...ஆமாம்!!. நீ கார்த்திதானே!!!....”
உள்ளத்தில் இளமைக் கால நண்பனை, பள்ளித் தோழனை பல ஆண்டுகள் கடந்து பார்த்த சந்தோஷம் இருவர் முகத்திலும் பிரகாசிக்க, இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அன்பு கலந்த நட்புணர்வோடு கட்டி அணைத்துக் கொண்டோம்.
“என்ன தம்பி. இவரை உங்களுக்கு முதல்லியே தெரியுமா?” என்று கேட்டாள் அம்மா.
“ஆமாம்மா.... இவன் என் ஹைஸ்கூல் ஃப்ரண்ட். பேரு சுரேஷ்.”
“அப்படியா,... நல்லதா போச்சு.”
“இவன் தான் உன் ஃப்ரண்டுன்னு எனக்கு நீ சொல்லவே இல்லையேடா”
“மேல் படிப்புக்காக, அங்கே இங்கே போனதுக்கப்புறம், நானே இப்பதானே இவனைப் பார்க்கிறேன். அதுவும் இல்லாம சொல்ல சந்தர்ப்பமும் கிடைக்கலை.”
“சரி,.... பிலோமினா,.... வர்ற மாசம் 15 ஆம் தேதி, என் பையனுக்கும், டில்லியிலே இருக்கிற என் தங்கச்சி பொண்ணுக்கும் கல்யாணம். கன்டிப்பா நீங்க எல்லோரும் வந்திடணும்.” பதட்டமில்லாமல், பாசமாகச் சொன்னாள் புவனா.
புரிந்து அதிர்ச்சியடைந்த அம்மா, “என்னடி சொல்ற, உன் தங்கச்சி பொண்ணா? உன் பையனுக்கு, உன் தங்கச்சி பொண்ணு, தங்கச்சி முறையாச்சேடி?” அதிர்ச்சி கலந்த பதட்டத்துடன் கேட்டாள்.
“ஆமாம்டி,.... தவிர்க்க முடியாத சூழ் நிலை. இது உன் குடும்பத்துக்கும், என் குடும்பத்துக்கும் மட்டுமே தெரிஞ்ச விசயம். மத்தவங்களுக்கு, இவனுக்கு பொண்ணு பாத்திருக்கிறது, இவனோட சித்தி பொண்ணுன்னு தெரியாது. ஏதோ டில்லியிலே தூரத்து சொந்தத்துல ஒரு வரன் பாத்திருக்கிறதாதான் நினைச்சிகிட்டு இருக்காங்க.”
“கொஞ்சம் விளக்காமாதான் சொல்லேன்டி.”
“ என் தங்கச்சியை நீ பாத்திருக்க மாட்டே. என்னை விட 5 வயசு சின்னவ. என்னை விட அழகா இருப்பா. படிக்கிற வயசிலேயே காதலிச்சு கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு டில்லி போய் செட்டில் ஆனவதான். ஊர் பக்கம் வரவே இல்லை. வீட்ல பெத்தவங்க பேச்சை கேக்காமே, ஓடிப் போய் கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டதினாலே அவளை வெறுத்து, கோபப் பட்டு வீட்டை viவிட்டே ஒதுக்கிட்டோம்.
போன மாசம் அம்மா இறந்ததுக்கு வந்துட்டு, ‘உன் பேச்சை கேக்காமே காதலிச்சு கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டு, இப்படி தனியா சொந்த பந்தங்களே இல்லாத மாதிரி டில்லிலே இருக்கேனே’ ன்னு சொல்லி ‘ஓ’ன்னு அழுதா. சரி போனா போகுதுன்னு, மனசு இரக்கப் பட்டு, என்னை விட்டா அவளுக்கு யாரு இருக்கான்னு நினைச்சு, அவ செஞ்சதை மன்னிச்சு, மறந்து, நான் அவளோட சொந்தம் கொண்டாட ஆரமிச்சேன்.
அவளோட ப்ருஷன் நல்லா ஹேன்ட்சம்மா இருப்பார். நார்த் பார்டர்ல பார்டர் செக்யூரிட்டி ஃபோர்ஸ்லே மேஜரா இருக்கார். ஆனா, எப்ப பாத்தாலும் என் தங்கச்சி கூடவே இருக்கணும்னு நெனைப்பார். அந்த அளவுக்கு அவ மேலே ஆசை.
ஆள் ஜென்டில் மேன்தான். ஆனா, பொம்பளை விசயத்துல ரொம்ப வீக் கல்யாணம் ஆன அப்புறமும் கூட லாட்ஜுக்கெல்லாம் போய் பொண்ணுங்களை அனுபவிச்சிருக்கார். இது என் தங்கச்சிக்கு சுத்தமா பிடிக்கலை. என் தங்கச்சி படாத பாடு பட்டு கொஞ்ச நாளுக்கு முன்னாலதான் அவர திருத்தினா. அதுக்கு விலையா பெத்த பொண்ணு கற்பையே அவருக்கு விருந்தாக்க வேண்டி வந்தது.”
“என்னடி சொல்ற?” இரண்டாவது அதிர்ச்சியை தாங்கி, நிலை குலையாமல் கண்கள் விரிய அம்மா கேட்டாள்.
“சொல்றதைக் கேளு. இவ சம்மதத்தோடும், என் தங்கச்சி பொண்ணு சம்மதத்தோடும், என் தங்கச்சி பொண்ணை அவ அப்பாவே ஆசைப் பட்டு ஓத்து உல்லாசமா இருந்ததிலே, அவ கற்பமாயிட்டா. அதை கலைச்சா அவ உயிருக்கு ஆபத்தா முடியும்னு, அவங்களுக்கு தெரிஞ்ச டாக்டர் சொன்னதினாலே, என்ன செய்றதுன்னு குடும்பமே தவிக்க, கடைசியா அவ புருஷன் என் தங்கச்சியை இங்கே துரத்த,.... அவ பொண்ணோட புறப்பட்டு இங்கே வந்து,”இப்படி நடந்து போச்சுக்கா. இவ கற்பத்தை வேற கலைக்க முடியலே. கல்யாணமாகாத கன்னிப் பொண்ணு கற்பமான விஷயம் நாலு பேருக்கு தெரிஞ்சு, நாங்க நாக்க புடிங்கிகிட்டு சாகுற அளவுக்கு அவமானப் படறதுக்கு முன்னாடி., நாசுக்கா ஏதாவது செஞ்சாகணும்னு முடிவு பண்ணி, நீ ஏதாவது நல்ல ஐடியா கொடுப்பேன்னு உன்னைப் பாக்க வந்தோம்க்கா”ன்னு சொல்லி, ஓன்னு கதறி அழுதா. அந்த நிலைமையிலே அவளைப் பாக்க பரிதாபமாவும் இருந்துச்சு.
நான், என் பையன், என் தங்கச்சி, அவளோட மகள் நாலு பேரும் கலந்து பேசி முடிவு பண்ணிதான், என் பையனுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கிறதுன்னு முடிவெடுத்தோம். உன் குடும்பத்தோட கல்யாணத்துக்கு கட்டாயம் வந்துடணும்.”
“நிச்சயம் வர்றேன்டி. அப்பனையே மயக்கின அந்த அழகி யாருன்னு நானும் பார்க்கிறேன்”
“அது சரி.... உன் விஷயத்துல நீ என்ன முடிவு செஞ்சிருக்கே?”
“ நல்லா யோசிச்சுப் பாத்தேன்டி. நீ சொல்ற மாதிரி, இப்ப,... இந்த நிமிஷ வாழ்க்கையை சந்தோசமா வாழ்றதுதான்டி சரி. நாளைய வாழ்க்கை நம்ம கையிலே இல்லை. மத்ததைப் பத்தி எனக்கு கவலை இல்லை. உன் கதையைக் கேட்டதும் என் முடிவும் சரிதான்னு தோணுது. கடவுள் மேலே பாரத்தை போட்டுட்டு, நீ காட்டின வழியிலே பயணத்தை ஆரம்பிக்கலாமுன்னு இருக்கேன். ஆனா, எப்படி ஆரம்பிக்கறதுங்கறதுதான் தெரியலை.. நீயே ஒரு நல்ல வழியைச் சொல்லேன்.”
“உனக்குத் தெரியாதது ஒன்னும் இல்லே. எதுவும் தெரியாத, புதுசா வயசுக்கு வந்த பொண்ணுங்களே, ஆம்பிளைங்கள எப்படி அட்ராக்ட் பண்ணி, அமுக்கலாமுன்னு தெரிஞ்சு வச்சிருக்காளுங்க. குடும்பம் நடத்தி ரெண்டு புள்ளையும் பெத்தவ. நீ. உனக்கு நான் என்ன சொல்றது? கவர்ச்சியா ட்ரெஸ் பண்ணு, அவனுக்கு புடிச்ச மாதிரி நடந்துக்கோ. இதெல்லாம் தப்பில்லைங்கிற மாதிரி எடுத்துச் சொல்லு. ஆசையிலே நெருங்கி வந்தான்னா, கொஞ்சம் பிகு பண்ற மாதிரி நடிச்சிட்டு., அள்ளி அணைச்சுக்கோடி. அடுத்த தடவை வர்றப்ப ரெண்டு பேரும் புருஷன் பொண்டாட்டி மாதிரி இருக்கணும். புரிஞ்சுதா?”
கொஞ்ச நேரம் யோசித்துவிட்டு, “அதான்டி எப்படி ஆரம்பிக்கிறதுன்னு தெரியலை.”
அம்மா காதில், புவனா ஆன்டி ஏதோ சொல்ல,.....
அதற்குப் பிறகு, அம்மாவின் நடவடிக்கையே மாறிப் போனது. அழகாக உடை உடுத்த ஆரம்பித்தாள். அன்பாகப் பேசினாள். ஆளே மாறினாள்.
கொஞ்சம் வசதி வந்ததும், வீட்டில் வறுமை அகன்றது. சந்தோசத்தில் அம்மாவின் உடல் பொலிவானது. எனக்கும் காம ஆசை கண்டபடி வளர்ந்தது. வசதியிலும், சுவையான உணவிலும், கவலை இல்லாத நிலையில் மீண்டும் உடல் தினவெடுக்க, அம்மாவின் மேல் அந்த ஆசை பாய்ந்தது. அருகிலேயே இருந்த அழகி, அம்மாதானே!
அதற்குப் பிறகு, அம்மா என்னை பார்த்த பார்வையே வித்தியாசமாக இருந்தது. அன்பாகப் பார்த்தாள். அவள் பார்த்த பார்வையில் அன்பு தெரிந்தது.
சோகத்திலும், வருத்தத்திலும், சுருங்கி இருந்த முகம், ஒரு விதமான சந்தோஷத்தில் பிரகாசமாகி, ’பளிச்’ என்று அழகாக இருந்தது.
உடைகளை முன்பிருந்ததை விட அழகாகவும், செக்ஸியாகவும் உடுத்த ஆரம்பித்தாள். புடவையை தொப்புளுக்கு கீழே ஒரு ஜான் விட்டு கட்டினாள். பழைய அந்த காலத்து ஜாக்கெட், ப்ராக்களைத் தூக்கி எறிந்து விட்டு, மாடர்னாக ப்ரா அணிந்தாள். ஜாக்கெட்டின் கழுத்து முன் பக்கம் நன்றாக இறங்கி இருக்குமாறு தைத்துப் போட்டுக் கொண்டாள்.
முந்தானை நழுவினால்,... முக்கால் வாசி முலைகள் பார்ப்பவர் கண்களுக்கு விருந்தாகும். ஆனால், வெளியில் நழுவவிட்டதில்லை.. வீட்டில் பல முறை நழுவ விட்டிருக்கிறாள். நைட்டியை அணிந்தால், சில சமயம் நைட்டியின் பின் பக்கம் அவள் புட்டப் பிளவுக்குள் சில சமயம் சொருகி புதைந்து இருக்கும். சில சமயம் முன் பக்கமும் சொருகிக் கொள்ளும், அப்படி சொருகிக் கொண்டதை நாசுக்காக விலக்கி விடுவதைப் பார்க்கும் போது என் சுன்னி எழுந்துகொள்ளும்.
ஒரு நாள். ஞாயிற்றுக் கிழமை. பட்டறைக்கு விடுமுறை என்பதால் வீட்டில் இருந்தேன். அமுதா கல்லூரிக்கு ஸ்பெஷல் கிளாசுக்கு சென்றிருந்தாள். அவள் வர எப்படியும் பகல் 1 மணி ஆகி விடும்.
காலை 10 மணி இருக்கும்.
அம்மா பாத் ரூமில் குளித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
ஒரு பெரிய ஆர்டர் பிடிப்பதற்கு வெளியே போவதற்காக டீ சர்ட், , பேன்ட் அணிந்து, .....குளிக்கப் போயிருக்கும் அம்மா, குளித்துவிட்டு வரும் வரை காத்திருந்து சொல்லிவிட்டு போகலாம் என்று, டிவியில் ஏதோ ஒரு சேனலில், ஏதோ ஒரு நிகழ்ச்சியை இலக்கின்றி பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
“KAARTHTHIகார்த்தி,... கார்த்தி” பாத் ரூமிலிருந்து அம்மா அழைக்கும் சத்தம்.
“என்னம்மா?” பாத் ரூம் கதவருகே நின்று கேட்டான்.
“வெளிக் கதவை தாள் போட்டுட்டு, இங்க கொஞ்சம் வாயேன்.”
சொன்னதைச் செய்து, மீண்டும் பாத் ரூம் கதவருகே வந்து நின்று,”என்னம்மா?”
“கொஞ்சம் முதுகு தேய்ச்சு விடறியா?”
“நானா?”
ஏன்டா,... அம்மா முதுகு தேய்க்க உனக்கு வெக்கமா இருக்கா?”
“இல்லே... நான் எப்படி?... அமுதா வந்தா தேய்ச்சு விடச் சொல்ல வேண்டியதுதானே?’”
“அவ எப்ப வர்றது. நான் எப்ப குளிச்சு முடிக்கிறது. உன் மனசுலே எதுவும் தப்பான எண்ணம் இல்லைன்னா வந்து தேய்ச்சு விடு.”
ஆசை ஒரு பக்கம். அதிர்ச்சி ஒரு பக்கம்.
பாத் ரூம் கதவை தள்ளினேன். தாளிடப்படாமல் இருந்த கதவு மெல்லத் திறந்தது.
மெதுவாகத் உள்ளே நுழைந்தேன்.
பாத் ரூமெங்கும் அம்மாவின் பெண்மை வாசனையோடு சோப் வாசனையும் சேர்ந்து நிறைந்திருந்தது. அவிழ்த்துவிட்ட கூந்தல் அலையலையாக வெற்று முதுகில் படர்ந்து கிடக்க, பாவாடையை நெஞ்சில் முலைகளுக்கு மேலே ஏற்றிக் கட்டி, பள பளவென்று மஞ்சள் நிறத்தில் ஈர மினு மினுப்போடு பரந்த பளிங்கு முதுகைக் காட்டி நின்றிருந்தாள்.
இடுப்பு வளைவுகள் தெளிவாகத் தெரிய, மஞ்சள் நிறப் பாவாடை ஈரத்தோடு உடம்போடு ஓட்டி, அம்மாவின் பூசனிக்காய் புட்டங்களின் மேடு பள்ளங்களை தெளிவாகக் காட்டியது.
சிவந்து திரண்ட கணுக்காலில் கொலுசு அணிந்திருக்க, பாவாடையை ஏற்றிக் கட்டி இருந்ததில், முட்டி வரை திரண்டு உருண்ட கால்கள் கவர்ச்சியாக தெரிய, அரை குறையாகத் தெரிந்த என் அம்மாவின் அழகை அள்ளிப் பருகியபடி மெய் மறந்து நின்றிருந்தேன்.
“என்னடா பாத்துகிட்டு நிக்கிறே. இந்தா சோப். முதுகுக்கு போட்டுவிடு.” நீட்டிய என் கையில் திரும்பாமலே சோப்பை கொடுத்தாள்.
கைகள் நடுங்க அம்மாவின் வெற்று முதுகை ரசித்தபடியே கையில் சோப்பை வாங்கி, மெதுவாக பட்டும் படாமலும் பளிங்கு முதுகுக்கு சோப்பு போட்டேன்.
“கார்த்தி...”
“என்னம்மா?”
“புவனா ஆன்டி சொல்ற மாதிரி, நம்ம ரெண்டு பேருக்கு நடுவிலேயும் எந்த விதமான தப்பான எண்ணமோ, ஆசையோ இல்லையே?”
“அப்படி எதுவும் இல்லையேம்மா. ஏன் கேக்கிறே?”
“இல்லைடா,... நீ பொய் சொல்ற. புவனா சொன்னதுதான் உண்மையா இருக்கும்போல இருக்கு.”
“எதை வச்சு நான் பொய் சொல்றேன்னு சொல்றீங்க?”
“ நான் அப்படி இப்படி இருக்கிறப்போ, நீ என்னை காமக் கண்ணோட்டத்தோட பாத்து ரசிக்கிறதா புவனா சொல்றா.”
அவங்க என்னமோ உளர்றாங்க. அதைக் கேட்டு நீங்களும்,....”
“அப்ப உனக்கு என் மேலே எந்த தப்பான எண்ணமும் இல்ல,... அப்படிதானே.”
“ஆமாம். நிச்சயம் இல்ல.”
“சரி,...அப்ப உனக்கு ஒரு டெஸ்ட்.”
“என்னம்மா?”
இப்ப உன்னை நான் என் குழந்தையா நினைச்சு ட்ரெஸ் இல்லாம குளிப்பாட்டப் போறேன். நீ சொல்றது உண்மையா இருந்தா, உனக்கு எந்த உணர்ச்சியும் ஏற்படாது. அப்படி, உன் உடம்பிலே மாற்றம் வந்தா, நீ என்னை தப்பான கண்ணோட்டத்தோடதான் பாக்கிறேன்னு உறுதியாயிடும். என்ன சொல்ற?”
“வேண்டாம்மா, இது விஷப் பரிட்சை.”
“ஏன் உனக்கு உன் மேலே நம்பிக்கை இல்லையா? அம்மா மேலே அப்போ தப்பான எண்ணம் வச்சிருக்கே. அப்படிதானே?”
“அப்படி எதுவும் இல்லேம்மா.”
“அப்போ எதுக்கு பயப்படுறே.” என்று சொல்லி ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்துக் கொண்டே குளித்து முடித்தாள்.
அம்மா பார்வையில் இருந்தது, பாசமா, காமமா தெரியவில்லை.
No comments:
Post a Comment