அவள் இடுப்பில் அரைஞான் கொடியாக மெல்லிய தங்கச்செயினும், கால்களில் தங்க கொலுசும் மின்ன சங்கரின் கண்களுக்கு அவள் முழுவதும் மலர்ந்த செந்தாமரையாகத் தெரிந்தாள். பொதுவாக வேணி என்னும் மலர் இரவில்தான் முழுமையாக மலரும், ஆனால் இன்று அது பகலிலேயே பூத்துக் குலுங்கியது. பூத்து வாசம் வீசிக்கொண்டிருந்த அந்த செந்தாமரையில் வண்டாக நுழைந்து தேன் குடிக்க லுங்கிக்குள் படமெடுத்தது சங்கரின் கருநாகம். "வேணி, உன் கொழுக் மொழுக் உடம்புக்கு முன்னாடி இங்க எவளும் நிக்க முடியாதுடி", உனக்கு பிடிக்கும்னு போண்டா வாங்கிட்டு வந்திருக்கேன்... சூடா இருக்கும் போது டேஸ்ட் பண்ணும்மா" ஒரு விள்ளலை எடுத்து அவள் வாயில் ஆசையோடு ஊட்டினான் சங்கர். "தேங்க்யூ டியர்" சங்கரின் தோளில் வேணி தன் தலையை சாய்த்துக்கொண்டாள். அவன் அவள் தோளில் தன் இடது கையை போட்டு அவளைத் தன்னுடன் இறுக்கிக்கொண்டான். "வேணி, இப்பல்லாம் அடிக்கடி நீ இந்த லெக்கிங்ஸ்ல்லாம் ஏன் போடறதே இல்லே? "இப்ப இந்த கேள்வி எதுக்கு, இன்னைக்குதான் நான் போட்டுக்கிட்டேனே... உங்களுக்கு பிடிச்ச மாதிரி இடுப்புல செயினும், கால்ல கொலுசெல்லாம் போட்டிருக்கேனே" தன் கையிலிருந்த கப்பை கீழே வைத்துவிட்டு சங்கரை இழுத்து தன் மடியில் கிடத்திக் கொண்டு, ஒரு குழந்தையை அணைப்பது போல் அவன் முகத்தை தன் மார்போடு அழுத்தி தன் வலது முலைக்காம்பை அவன் உதடுகளில் தேய்த்தாள். "வேணி...என்ன பண்றடி...மூச்சு விடமுடியலடி" "சங்கு, உனக்கு புரியலையா, எனக்கு என்ன தேவைபடுதுன்னு" "சொன்னத்தானேடி தெரியும், என் குட்டிக்கு என்ன வேணுமுன்னு" கேட்டுக்கொண்டே சங்கர் அவளின் ஏற்கனவே தடித்திருந்த காம்பை தன் உதடுகளால் கவ்வி கடித்தான். "இதெல்லாம் சொல்லித்தான் தெரியணுமா, வெக்கத்தை விட்டு எல்லாத்தையும் அவுத்து போட்டுட்டு கிடக்கிறேன் ஒரு பொம்பளை உனக்காக; நீ கேக்கற எனக்கு என்ன வேணும்னு?" "மெதுவாடா பாவி...இப்படி நீ கடிச்சா வலிக்குதுடா" அவள் உணர்ச்சி மிகுதியில் அவனை ஒருமையில் விளித்து அவன் கன்னத்தை அழுத்தி திருகியது சங்கருக்கு உடல்கிளர்ச்சியை கொடுத்தது. சங்கரின் சூடான இதழ்களின் உறிஞ்சலால் அவளின் அடுத்த முலைக் காம்பும் தினவெடுத்து துடிக்க, வேணி தன் இடது கையால் அவனது லுங்கியை அவிழ்த்து உள்ளே திணறிகொண்டிருந்த அவன் ஆயுதத்தை பிடித்து மேலும் கீழுமாக உருவி "சங்கு, இதையும் கொஞ்சம் சப்புப்பா" அவன் வாயில் வேணி தன் அடுத்த முலையினை வேகமாகத் திணித்தாள். சூடேறிய வேணியின் வெறித்தனமான பேச்சு சங்கரை மேலும் கிளர்ச்சியடைய வைத்த போதிலும், அவன் தன் நிதானத்தை இழக்காமல், நாணத்தை முழுதும் விட்டு கலவிக்கு துடிப்புடன் இருந்த தன் மனைவிக்கு முதலில் உச்சத்தை காட்ட முடிவு செய்தான். வேணி சங்கருடைய பருத்திருந்த ஆண்மையை சீரான கதியில் உருவியது அவனுக்கு சுகமாக இருந்ததால், அவன் வேணியின் மடியில் ஒருக்களித்து வசதியாகப் படுத்து அவளுடைய முலைக்காம்பை சுற்றியிருந்த கருவளையத்தை அவசரமில்லாமல் பொறுமையாக நக்கி, இடை இடையில், கல் போல் கனத்துவிட்ட அவளின் கரு நிற காம்புகளையும் நிதானமாக தன் பற்களால் மெண்மையாக கடித்து அவளை ராஜசுகத்துக்காக ஆயத்தம் செய்துகொண்டிருந்தான். சங்கர், தன் நாக்கையும், உதட்டையும் அவனுக்கே உரிய முறையில் உபயோகித்ததால், வேணியின் முலைகளில் சற்றே தினவடங்கி, அவள் உதடுகளில் இருந்து "ம்ம்ம்" என்ற சத்ததுடன் நீண்டப் பெருமூச்சு ஒன்று வெளிப்பட்டது. அவள் தன் கணவனின் முகத்தை தன் மார்பிலிருந்து விலக்கி அவன் உதடுகளை தன் உதடுகளால் சிறைசெய்து, அவனுடய எச்சிலமுதத்தை பருக ஆரம்பித்த, அவளின் பெண்மை வழக்கத்தைவிட அதிகமாகவே சுரந்து, அவள் அடி வயிறும், புட்டங்களும், தொடையும் சூட்டினால் தகித்தது. வேணி, தன்னை அவளுடைய இரு கரங்களாலும் அணைத்து முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்ததால், சங்கரும் அவளின் எச்சில் உதடுகள் அளித்த இன்பத்தை நுகர்ந்து கொண்டே, அவள் கரத்திலிருந்து விடுபட்ட தனது தடியை, தன் கைகளால் நீவிக்கொள்ள தொடங்கினான். "சங்கு, உன் சுண்ணியை என் கிட்ட விட்டுடு, அதை நான் பாத்துக்கிறேன், நீ என்னை கட்டிபிடிச்சுகடா", வேணி, சங்கரின் வாயிலிருந்து தன் உதடுகளை விலக்கி முனகினாள். சங்கரால் அவன் காதுகளை நம்ப இயலவில்லை. தன் மனைவியா இப்படி எல்லாம் பேசுகிறாள். அவன் தன் வாய் விட்டு சிரித்தான். "இப்ப இதுல சிரிக்கறதுக்கு என்ன இருக்கு?" கேட்ட வேணி அவனை வெறியுடன் இறுக அணைத்து அவன் கன்னத்தை கடித்து முத்தமிட்டவாறே, மீண்டும் தன் இடது கையால் அவனுடைய பருத்திருந்த திண்மையை வேகமாக ஆட்டத் தொடங்கினாள். "வேணி, என்னமோ தெரியல, உங்கிட்ட கொஞ்சம் வித்தியாசம் தெரியுது, நீ இன்னைக்கு துடிப்பா இருக்க, அதுக்காக என் குஞ்சாமணியை இப்படி ரொம்பா ஆட்டாதடி கண்ணு, கஞ்சியை அவன் உன் கையிலேயே கக்கிடப் போறான்...அப்புறம் உள்ளதுக்கே மோசமுன்னு ஆயிடப்போவுது", சங்கர் கேலியாகச் சிரித்தான். "அதல்லாம் நான் பாத்துக்கிறேன்...சங்கு...நீ என்னோட பருப்பை கொஞ்சம் தடவிக்கொடேன், பிளீஸ்டா, என் ராஜால்ல" அவள் கொஞ்சிக்கொண்டே, அவன் ஆண்மை மொட்டை கசக்கினாள். "எம்மா...ஆஆ...என கூவிய சங்கர், ஏண்டி ராட்சசி, உனக்கு என்னடி ஆச்சு இன்னைக்கு? இப்படி வெறி வந்தவ மாதிரி ஆடறே?" தன் மனைவியின் வாயிலிருந்து வந்த புது விதமான வார்த்தை பிரயோகங்களை கேட்டதும், சங்கரின் ஆண்மை வேணியின் கையில் வழக்கத்தை விட கிளர்ந்து எழுந்தது. அவனுக்கே சந்தேகம் வந்துவிட்டது, தான் இன்னும் எவ்வளவு நேரம் தாக்குப்பிடிக்க முடியுமென்று?" "தீயா இருக்கடி நீ இன்னைக்கு" வேணியின் மடியிலிருந்து எழுந்த சங்கர், அவளை கட்டிலில் கிடத்தி, அவள் இரு கால்களையும் உயர்த்தி, முழங்காலும் தொடையும் சேரும் இடத்தில்அழுத்தி முத்தமிட்டான். வேணியின் உடலில் காம உணர்வு மிகுந்த இடங்களில் அதுவும் ஒன்று.... "சங்கு என்னைக் கொல்லாதடா' என வேணி கதறி துடித்து, தன் முதலுச்சத்தை அடைந்தாள். தன் கால்களை சங்கரின் கழுத்தில் மாலையாக்கி தன் பெண்மையை அவன் முகத்தில் உரசினாள். சங்கரின் முகத்தில் வந்துரசிய வேணியின் பெண்மை அன்று தன் இயல்பைவிட அதிகமாக நீர்த்திருந்தது. நீர்த்து புணர்வுக்கு ஏற்ற நிலையிலிருந்த பெண்மையில் தன் முகத்தை அழுத்தி அவன் முத்தமிட்டான். முத்தமிட்ட அவன் உதடுகள், அவள் மதன நீரால் முழுவதுமாக நனைந்தது. உச்சமடைந்து, விகசித்திருந்த அந்த பெண்மை பிளவிலிருந்து வந்த வேணியின் பிரத்யேக வாசத்தை ஒரு முறை ஆழ்ந்து நுகர்ந்த சங்கர், அவள் தொடைகளைத் விரித்து, அவளுடைய பெண்மையின் மேலுதட்டை பிரித்து, அங்கு சிறிய முத்தைப் போல் முளைவிட்டிருந்த உணர்ச்சிகளின் பீடத்தை, அழுத்தமாக முத்தமிட்டு, தன் நாக்கால் வருடினான். கணவனின் ஈர நாக்கு தன் பெண்மை காம்பில் பட்டவுடன், வேணியின் முழுவுடலும் சிலிர்த்து, துடித்து, சிவந்து, சங்கரின் முகத்தை தன் தொடைகளால் இறுக்கி நசுக்கியது. வேணி மீண்டும் ஒரு முறை ராஜசுகமடைந்தாள். சுகத்தை பெற்று, தான் பெற்ற சுகத்தை தன் அன்பனுக்கு கொடுக்க விரும்பிய வேணி சங்கரின் காதில் சொன்னாள், "சங்கு உன் சுண்ணியை உள்ள விட்டு என் கூதியை கிழிடா" படுத்தபடியே, வேணி தன் தொடையிடையில் கிடந்த சங்கரை இழுத்து தன் மீது படரவிட்டு, தன் மதன நீரால் ஈரமாகியிருந்த அவன் உதடுகளில் முத்தமிட்டாள். முத்தமிட்ட அவளே அவனுடைய ஆண்மையை பற்றி தன் பெண்மையின் நுழை வாயிலில் சொருகிக்கொண்டாள். "சங்கு உன் சுண்ணியை உள்ள விட்டு என் கூதியை கிழிடா" இதை கேட்டவுடன் சங்கரின், உடல் மற்றும் மன உணர்ச்சிகள் ஒரு சேர தூண்டப்பட்டு, அதற்கு மேல் தன்னைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல், வேணியின் புழைவாயிலில் சரியாக பொருத்தப்பட்டிருந்த தன் ஆண்மையை, முழு உடலாற்றலையும் தன் இடுப்பில் குவித்து, அவள் பெண்மையில் நுழைத்தான். 'எம்ம்மாடா" என்றுக் கூவிய வேணி தன்னுள் நுழைந்த சங்கரின் இடுப்பை தன் இரு தொடைகளாலும் வளைத்து இறுக்கி தன் இடுப்பை மேல் நோக்கி தூக்கி, அவன் இயங்குவதற்கு எளிதாக்கினாள். இதுவரை நிதானத்துடன் இருந்த சங்கர், தன் இரும்பாகியிருந்த தன் தம்பியால் அவள் பெண்மையை வேகவேகமாக இடித்தான். சங்கரும், வேணியும், சீராக ஒரே தாள கதியில் தங்களை தங்களுக்குள் புதைத்துக்கொண்டு, புணர்ச்சியின் பரவச நிலையை நோக்கி ஓடிக்கொண்டிருந்தனர். இந்த பரவச நிலையை அவர்கள் பேரின்பமாக கருதினார்கள். இந்த ஒரு வருடத்தில், ஒவ்வொரு முறையும் இது போல், ஓடிக் களைத்து, களைத்தப்பின், ஒருவர் மார்பில் ஒருவர் சாய்ந்து, தாங்கள் காமத்தை வெற்றிக் கொண்டுவிட்டதாகவும், பேரின்பத்தை அடைந்து விட்டதாகவும் நினைத்தார்கள். ஆனால் துரதிருஷ்டவசமாக மிஞ்சியது என்னவோ சோகம்தான். அதை அவர்களும் உணர்ந்து தான் இருந்தார்கள். பேரின்பத்தை ஒரு முறை அடைந்தவர்கள், மீண்டும் அதை அடைய முயற்சிப்பதில்லையே? அப்படி முயற்சித்தால் அது பேரின்பம் இல்லையே! மீண்டும் மீண்டும், இன்று, நாளை, நாளை மறு நாள், என்று எண்ணற்ற ஜோடிகள், ஒருவர் அடுத்தவர் துணையோடு, அந்த சோகமில்லா பரவசநிலையை கைகொள்ள ஓடிக் கொண்டுதானிருக்கிறார்கள். ஜெயித்துவிட்டதாக அவர்கள் நினைக்கும் காமம் கானல் நீராகவே இருக்கிறது. "செல்வா, நிஜமாவே நீங்க ஒரு திறமையான ட்ரைவர்", I mean, ரொம்ப நல்லா வண்டி ஓட்டறீங்க" கோவிலுக்கு அருகில் பைக்கை பார்க் செய்து கொண்டிருந்த செல்வாவிடம் சுகன்யா தன் கண்களால் சிரித்தவாறே கூறினாள். "தேங்யூ சுகன்யா", சுற்றுமுற்றும் பார்த்தவளிடம், செருப்பை அங்க விடலாம் வாங்க அந்த கடைப்பையன் எனக்கு தெரிஞ்சவன் என்று சொன்ன செல்வா, இவள் என்ன, என்னை நிஜமாகத்தான் பாராட்டுகிறாளா இல்லை கிண்டலடிக்கிறளா என்று ஒரு வினாடி அவன் முகம் லேசாக சிணுங்கியது. கோவிலுக்குள் நுழைந்துக்கொண்டிருந்த செல்வாவிற்கு, அவன் கையும் காலும் காரணம் இல்லாமல் பரபரத்துக்கொண்டிருந்தது. உடல் மட்டுமல்லாமல் அவன் மனமும், ஒரு நிலையில் அவன் வசம் இல்லாமல் அலை பாய்ந்து கொண்டிருந்தது. செல்வா, எதிரில் வரும், அவர்களின் வயதொத்த திருமணமான, ஆகாத ஜோடிகளையும், தன்னையும் தன்னருகில் நடந்து கொண்டிருந்த சுகன்யாவையும், ஓரகண்ணால் பார்த்து ஒப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான். செல்வா, சுகன்யாவின் மேல் படாமல், ஆனால் அதே நேரத்தில் சற்று நெருக்கமாகவே, பார்ப்பவர்கள் மனதில் இவர்கள் ஒன்றாக வந்தவர்கள் என்ற எண்ணம் தோன்றும் வண்ணம் அவளுடன் நடந்து கொண்டிருந்தான். தன்னையும், அவளையும் மற்றவர்கள் ஒரு அழகான ஜோடியாக அடையாளம் கண்டு கொண்டு, இவர்கள் ஒருபொருத்தமான ஜோடி என்றும் அவர்கள் ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும், என்று அவன் மனம் விரும்பியது. தங்களிருவரையும் அவ்வாறு பார்ப்பவர்களை அவன் கண்கள் இங்கும் அங்கும் தேடிக்கொண்டிருந்தது. சுகன்யாவுடன் சேர்ந்து நடந்து கொண்டிருந்த அவன் எதிரில் தனியாக வந்த இளைஞர்களை, இவள் என்னுடையவள், இவள் எனக்கே சொந்தமானவள்; நீங்கள் உங்கள் நேரத்தை இவளுக்காக வீணடிப்பதில் எந்த பலனுமில்லை, உங்களிடம் இல்லாத ஏதோ ஒன்று, என்னிடம் உள்ளது, அதனால்தான் அவள் என்னை தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறாள் என்ற ஒரு பெருமிதத்துடன் அவன் அவர்களைப் பார்த்தான். செல்வாவின் இயல்பான நடையே அன்று மாறியிருந்தது. செல்வாவை, சுகன்யாவுக்கு கடந்த ஆறுமாதமாகத் தெரியும். அவன் தனியாக இருக்கும் போதும், கூட்டத்திலும், அவனுடய நடவடிக்கைள் எப்படி இருக்கும் என்று அவள் போதுமான அளவுக்கு அறிந்திருந்தாள். இன்று செல்வாவின் நடையையும், பாவனையும், அவன் தோரணையையும், அவன் மனதில் ஓடும் எண்ணங்களையும், சுகன்யா ஓரளவிற்கு புரிந்து கொண்டவளாக, தன் இதழ் ஓரத்தில் மெல்லிய புன்னகை தவழ அவனுடன் நடந்து கொண்டிருந்தாள். ஓரு விதத்தில் அவள் அவனின் சின்னப்பிள்ளைத் தனமான விளையாட்டை ரசிக்கவும் செய்தாள். சுகன்யா கோவிலினுள் பேசவில்லை. அவள் முகத்தில் சாந்தமும், அமைதியும் தவழ்ந்து கொண்டிருந்தது. நிதானமாக ஒவ்வொரு சன்னதியாக தரிசனம் செய்து கொண்டு வந்தவள் தாயாரின் சன்னதியில் வந்த போது, மனதைத் தளர்த்தி, கவனத்தை தன் புருவ மத்தியில் கொண்டு வந்து மூன்று நிமிடம் மாறா நிலையில் நிறுத்தினாள். செய்வதும், என்னை செய்ய வைப்பதும் நீயே. நான் உன் கையில் ஒரு கருவி. என் மனதில் கபடம் எதுவும் இல்லை. என் மனம் இவனை நாடுகிறது. உண்மையிலேயே நான் இவனால் வசீகரிக்கப்படுகிறேன். அம்மா, நான் செய்வது, சரியா, தவறா என்னால் ஒரு முடிவுக்கு வரமுடியவில்லை. மனமார தாயாரை வணங்கி வேண்டினாள், தாயே நீ தான் எனக்கு வழி காட்டவேண்டும். "செல்வா, போகலாமா" பக்கத்தில் நின்றவனை அன்போடு பார்த்தாள். "சுகன்யா, நீங்க அம்பாளிடம் என்ன கேட்டீங்க...கண்ணை மூடிக்கிட்டு அப்படியே மெய் மறந்து நின்னீங்க" செல்வா அவளை வியப்புடன் பார்த்தான். "சொல்றேன் வாங்க...நீங்க கொஞ்சம் பரபரப்பா இருந்த மாதிரி இருந்தது. உங்களுக்கு வேற வேலை ஏதும் இருக்கா...அப்படி ஒன்னும் இல்லையே? நீங்க என்ன வேண்டிக்கீட்டீங்க?" சுகன்யாவின் முகத்தில் கேள்வி தொக்கியிருந்தது. "எனக்கு ஒன்னும் வேலை இல்லை சுகன்யா, இன்னைக்கு அடியேன் உங்களுடைய சேவையில்தான்...உங்க அளவுக்கு என் மனம் கோவில்ல ஒட்டல...அது என்னமோ உண்மைதான்." சுகன்யாவின் முந்தானை காற்றில் பறந்து ஒரு வினாடி அவளின் ஒரு பக்க முன்னழகை கோடிட்டுக்காட்டியது. அந்த வனப்பை அவனால் அவ்வளவு நெருக்கத்தில் எதிர்கொள்ள முடியவில்லை. குப்பென்று ரத்தம் அவன் தலைக்கேறி முகம் சிவந்தது. செல்வா சட்டென்று தன் முகத்தை திருப்பிக்கொண்டான். சூரியன் அஸ்தமித்த நேரம். வேலி இல்லாத காற்றில் வந்த லேசான குளிர்ச்சி, மனதுக்கும் உடலுக்கும் இதமாக இருந்தது. கன்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை தண்ணீர், தண்ணீர், எண்ணில் அடங்காத, பிறந்து, உயரத்தில் வளர்ந்து, கரையை நோக்கி சீற்றத்துடன் வெகு வேகமாக வந்து, பின் அளவில் சிறுத்து, நிற்பவர்களின் கால்களில் தவழ்ந்து, திரும்பிய அந்த அலைகள் எழுப்பிய ஓசையை காது கொடுத்து வாங்கிக் கொண்ட அவள், பிரமிப்புடன் ஒரு குழந்தையை போல், வைத்த கண் வாங்காமல் கடலைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். கடற்கரை காற்றில் அவள் கூந்தலின் சுருள் சுருளான முடிக்கற்றைகள் நெற்றியில் விழுந்து, பறந்து அலைப்பாய்ந்து கொண்டிருந்தது. செல்வா, சுகன்யாவின் முகத்தை பிரமிப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். "செல்வா...வறீங்களா, தண்ணில கொஞ்ச நேரம் நிக்கலாம்?" அவன் பதிலுக்கு காத்திராமல், சுகன்யா தான் நின்றிருந்த இடத்தில் செருப்பை உதறிவிட்டு, தன் புடவையை கணுக்காலுக்கு மேல் உயர்த்திக் கொண்டு தண்ணீரை நோக்கி ஓடினாள். வெயில் படாத சுகன்யாவின் காலின் வெளுப்பும், அவளின் கெண்டைகால் சதைகளின் திரட்சியையும், தண்ணீரை நோக்கி கடல் மணலில் ஓடியதில், அவள் பிருஷ்டங்கள் ஏற்படுத்திய லயமான அசைவுகளும், செல்வாவின் உடலில் சூட்டைக் கிளப்பியது. ஒரு நிமிடம் அவன் தயங்கி நின்றான், அவனுடைய தொடை நடுவில் லேசாக வீங்க தொடங்கிய அவன் தண்டை அவள் பார்த்துவிட்டால்....தன் சட்டையை பேண்டின் உள் இருந்து வெளியே எடுத்துவிட்டுக்கொண்டு அவளருகில் சென்று நின்றான். புடவை நனைவதை தவிர்க்க அவள் தன் புடவையை முழங்கால் வரை தூக்கிக் கொள்ள, அலைகள் நனைத்த சிவந்த கால்களில் தெரிந்த, மெல்லிய பூனை முடி வரிசை அவனை பைத்தியம் பிடிக்கவைத்தது. இன்னைக்குத் தூக்கம் அரோகரா தான் என்று நினைத்துக் கொண்டான். "செல்வா, ரொம்ப தேங்க்ஸ்பா, நான் இன்னைக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன். நீங்க எனக்காக உங்க டயத்தை செலவு பண்ணியிருக்கீங்க...எங்கயாவது பக்கதுல ஒரு நல்ல ஹோட்டலுக்கு கூட்டிட்டு போங்களேன், எனக்கு பசிக்குது...இப்பவே சொல்லிட்டேன் பில் நான் தான் குடுப்பேன்" அவள் கலகலவென சிரித்தாள். சுகன்யா, வீட்டுக்குள் நுழைந்தபோது மணி எட்டரையைத் தாண்டியிருந்தது. வரந்தாவில் வேணியும், சங்கரும் உட்க்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். வேணிக்கு தன் தோழியின் முகத்தில் ஒரு இனம் தெரியாத மகிழ்ச்சி நிலவுவதை நொடியில் புரிந்து கொண்டு விட்டாள். "சாப்ட்டாச்சா வேணி", ஒரு ப்ரெண்ட் கூட கோயிலுக்குப் போயிருந்தேன்...சுகன்யா தன் ஹேண்ட் பேக்கில் இருந்து, தேங்காய் பிரசாதத்தை எடுத்து அவளிடம் கொடுத்தாள். "எந்த கோவிலுக்கு போனேடி...கூப்பிட்டிருந்தா நானும் வந்திருப்பேன் இல்ல?" வேணி அவள் முகத்தை கூர்மையாகப் பார்த்தாள். "குட்நைட் சுகன்யா", நான் உள்ளேப்போறேன்...நீங்க ஏதோ பேசறீங்க...அப்புறமா கதவை சரியா தாள் போட்டுட்டு வாங்க" சங்கர், வீட்டுக்குள் நுழைந்தான். "நீ தான் இன்னைக்கு மாடிக்கு வரவேயில்லையே, நான் கிளம்பினப்ப நீ தூங்கி எழுந்து உங்காளுக்காகத் தயாராகிட்டு இருந்தேன்னு நினைக்கிறேன்" சுகன்யா விஷமத்துடன் சிரித்தாள். "என்னடி கிண்டலா, எப்படி இருக்குது உடம்பு" , வேணி தன் நெற்றியில் வந்து விழுந்த முடியை ஒதுக்கிக்கொண்டாள். "இன்னைக்கு வீக் எண்ட், சங்கர் நான் கிளம்பற நேரத்துக்குத்தான் வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சாரா, சிவ பூஜைல நான் எதுக்கு கரடி மாதிரின்னு, உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்ணாம, உங்கிட்ட சொல்லாம கொள்ளாம ஓடிட்டேன்" சுகன்யா உரக்க சிரித்து அவளைப் பார்த்து கண்ணடித்தாள். “என்னடி இப்பல்லாம் உனக்கு திமிரு ரொம்ப அதிகமாத்தான் இருக்கு, எங்க சங்கதியை விடு, உன் விஷயம் என்ன?” வேணி அவள் இடுப்பில் கிள்ளினாள். “ஒண்ணும் இல்லைடி” “இல்லை..இல்லை...பொய் சொல்லாதடி, சொல்லுடி என்னன்னு, உன் மூஞ்சே சொல்லுது, ஏதோ விஷயம் இருக்குன்னு, உன் ட்ரெஸ்ல்லாம் பாத்தாலே தெரியுது, ஸ்பெஃஷலா இருக்கு...என் கண்ணே பட்டிடும் போல இருக்கு, என்னை நீ ஏமாத்த முடியாது". “ஒண்ணும் இல்லைன்னு சொல்றேன்ல, உனக்கு படுக்கறதுக்கு டயம் ஒன்னும் ஆயிடலியே, சங்கர் உனக்காக காத்துகிட்டு இருக்கப் போறார்" அவள் மீண்டும் கண்ணடித்து சிரித்து சுகன்யா, வேணியின் புட்டத்தில் கிள்ளினாள். "நீ வேற ஒருத்திடி...வீடே காலியா கிடக்கு, இவ்வள நேரம் எங்காளுக்கு தாக்கு பிடிக்க முடியுமா, அதெல்லாம் ஒரு ஆட்டம் போட்டு முடிச்சாச்சு" "அப்ப மேல வர்ரியா கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருக்கலாம்", சுகன்யா அவள் கையைப் பிடித்துக்கொண்டாள், தன் மகிழ்ச்சியை யாரிடமாவது பகிர்ந்துக்கொள்ள அவள் மனம் துடித்தது. "சரி சரி நீ மேல போ...நான் சங்கர் கிட்ட சொல்லிட்டு வரேன்" "சங்கு, நான் மேல சுகன்யா கூட கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு வரட்டுமா...மணி எட்டரைதான் ஆகுது" அவன் லேப்டாப்பில் ஏதோ ஆங்கிலப் படம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். "ம்ம்ம்...சீக்கிரமா வந்து சேரு... வெராண்டா க்ரில் கதவை தாள் போட்டியா, நம்ம கட்ட கதவை நல்லா இழுத்துகிட்டு போ" அவன் படத்தில் முழுகி இருந்தான். "தேங்க்யூ...அவள் அவன் கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டு, கன்னத்தில் இச் என்று சத்தமாக முத்தமொன்றை கொடுத்துவிட்டு திரும்பி நடந்தாள். "உள்ளே வரட்டுமாடி" குரல் கொடுத்துக்கொண்டே வேணி, சுகன்யாவின் ரூமில் நுழைந்த போது, அவள் பாவாடையும், கொக்கிகள் பாதி கழற்றப்பட்ட ரவிக்கையுடன் நின்று கொண்டு, அவிழ்த்த புடவையை மடித்துக்கொண்டிருந்தாள். சங்கர் சாயந்திரம் சொன்னது சரிதான்; உண்மையிலேயே சுகன்யாவின் சொப்பு போன்ற உதடுகளும், விம்மிக் கொண்டிருக்கும் மார்புகளும், இறுக்கமான சிறிய இடுப்பும், குழிவான தொப்புளும், அகன்ற வாளிப்பான கொழுத்திருந்த ப்ருஷ்டங்களும், பாக்கறவங்களை பைத்தியமாத்தான் அடிச்சுடும் என்று நினைத்துகொண்டாள். அவளால் மனதில் நினைத்ததை சொல்லாமலும் இருக்க முடியவில்லை. "அடியே சுகு, உள்ளபடியே, நீ அழகா இருக்கடி, இந்த ராத்திரி நேரத்துல எனக்கே உன்னைப் பாக்கும் போது அப்படியே கடிச்சுத் தின்னலாம் போல இருக்குன்னா, இந்த பசங்களை பத்தி என்ன சொல்லறது, அவனுங்க நிஜமாவே பாவம் தாண்டி" வேணி கட்டிலில் உட்க்கார்ந்து கொண்டாள். வேணி, பாதி அவிழ்ந்த உடைகளில் சுகன்யாவை பார்ப்பது இதுவே முதல் தடவை. "போடி சும்மா சொல்லாதடி...கண்ணாடில உன்னை பாருடி...சங்கர் உன் பின்னால பைத்தியமா அலயறார்...நீ என்னமோ என்னை அழகுன்னு சொல்லறே" அவளுக்கு தன் முதுகை காட்டியவாறே ரவிக்கையை அவிழ்த்தவள், சட்டென்று அவள் புறம் திரும்பி, வேணி அந்த நைட்டியை எடுத்துக்குடேன்...தன் கையை கட்டிலை நோக்கிக் காட்டினாள். சுகன்யாவின் ப்ராவில் சிறைப்பட்டிருந்த பாதி முலைகளையும், பிதுங்கி வெளிவரத் துடித்துக் கொண்டிருந்த மீதி மார்பையும் பார்த்த வேணிக்கு, தன் கல்லூரியின் ஹாஸ்டல் நாட்கள் நினைவுக்கு வந்தன. அவள் ரூம் மேட் சுதாவும் இதே போல்தான் அறையில் இருப்பவர்களை பற்றி கவலைப்படாமல் தன் உடையை மாற்றி அதிர்ச்சி வைத்தியம் கொடுப்பாள். வேணிக்கு அவள் ஒரு வருடம் சீனியர். முதல் தடைவை வேணி சற்று அதிர்ந்துதான் போனாள். பின்னர் அவர்களுக்குள் இதெல்லாம் போகப் போக பழகிவிட்டது. "சுகு அவுத்து போடுடி அந்த ப்ராவையும் , இந்த வெக்கைல ஏன் இவ்வள இறுக்கமா போட்டுகிட்டு" அவள் நைட்டியை தூக்கி அவள் பக்கமாக எறிந்தாள், வேணி அவளின் திறந்த மார்பை பார்க்க ஆர்வமானாள். "சே...சே...நான் ராத்ரியில உள்ள எதுவும் போட்டுக்காமத்தான் தூங்குவேன்" சுகன்யா தன் ப்ராவை அவிழ்த்து மூலையில் எறிந்துவிட்டு, நைட்டியை தலை வழியாக உடலில் இழுத்துக்கொண்டாள். பின் தன் பாவைடையையும், பாண்ட்டியையும் உருவி அழுக்கு கூடையில் போட்டுவிட்டு கட்டிலில் வேணியின் பக்கத்தில் உட்க்கார்ந்துக்கொண்டாள். வினாடி நேரம், சுகன்யாவின் இறுக்கமான ப்ராவிலிருந்து விடுதலைப் பெற்று துள்ளிக் குதித்த வெண்மை நிற சதைப்பந்துகளையும், அவைகளின் மேலிருந்த சிவந்த, ப்ராவின் பட்டைகள் கிழித்திருந்த சிவப்பு கோடுகளையும் பார்த்த வேணி, தன் மூச்சை நீளமாக இழுத்து நிதானமாக வெளியிட்ட அவளின் உடலில் மெல்லிய கிளுகிளுப்பு பரவியது மட்டுமல்லாமல், அவள் தன் பெண்மையில் லேசாக பிசுபிசுப்பையும் உணர்ந்தாள். "சை...இது என்ன என் புத்தி திடிரென இப்படி போகுது, இந்த பித்து பிடிச்ச புத்தி ஏன் என் உடம்பை பிடிச்சு ஆட்டுது, சாயந்திரம் போட்ட ஆட்டம் அதுக்கு போதலையா" என்று தன் மனதினுள் திகைக்கவும் செய்தாள். "நீயும் ஃப்ரீயாத்தானே தூங்குவே? "பின்ன என்ன, உனக்கும் கல்யாணம் ஆன தன்னால தெரியும், அவுக்கறதுக்குன்னே அலையறதுதான் ஆம்பளைங்க வழக்கம்...நம்ம பாட்டை என்னத்த சொல்லறது" சொல்லிக்கொண்டே அவள் இடது கையை எடுத்து, சுகன்யாவின் உள்ளங்கையை பார்த்தாள். "என்ன கைரேகை பாக்கிறியா, இதுல எல்லாம் எனக்கு நம்பிக்கை இல்லப்பா, ஆளை விடு" சொல்லிக்கொண்டே, தான் கொண்டுவந்த பையில் இருந்து இலையில் சுற்றப்பட்டிருந்த மல்லிகைப் பூவை எடுத்து வேணியிடம் கொடுத்தாள். "எங்கடி வாங்கினே, "அப்பவே கேக்கனும்ன்னு நினைச்சேன், உன் தலையில பாத்துட்டு, நல்ல வாசனைடி" வேணி தன் தலையில் சூடிக்கொண்டே கேட்டாள்.
"நான் வாங்கலடி...செல்வா வாங்கிக் குடுத்தார்" அவள் முகம் குங்குமமாக சிவந்தது. முகத்தில் சொல்லமுடியாத அளவிற்கு சந்தோஷம் கூத்தாடியது. "ம்ம்ம்...இப்ப புரியுதுடி...திருட்டுக்கழுதை...யாரு உன் கூட வேலை செய்யறான்னு ஒரு தரம் சொன்னியே அவனா...எவ்வள நாளா நடக்குதுடி இந்த நாடகம்" வேணி அவள் தோளில் தன் கையை போட்டுக்கொண்டாள். "சே...உன் கிட்ட சொல்லாமலா, இன்னிக்குத்தான் முதல் முதலா ஆபீசுக்கு வெளிய சந்திச்சுகிட்டோம்...முதல்ல அஷ்டலட்சுமி கோவிலுக்கு போனோம்...கொஞ்ச நேரம் பீச்சுல தண்ணில நின்னேன்...ஹோட்டலுக்கு போய் டிஃபன் சாப்பிட்டோம்...திரும்பி வரும் போது, நாலு முழம் பூவை கையில வெச்சுக்கிட்டு, "தப்பா நினைக்க கூடாது, தலையில வெச்சுக்கங்கன்னு" ஏக்கத்தோட என் மூஞ்சை பாத்துகிட்டு நின்னுது, எனக்கு ஒன்னும் புரியல, பூவை வேணாம்ன்னு சொல்ல மனசு வரல்லடி, வாங்கிக்கிட்டேன், உணர்சிகளின் வேகத்தில் சுகன்யாவின் கண்கள் லேசாக கலங்கியது" தன் முகத்தை தாழ்த்திக்கொண்டாள். "என்னடி இது அசடு மாதிரி...கண் கலங்கறே...உனக்கு அவனை பிடிச்சு இருக்குல்ல" "ம்ம்ம்" "சொல்லிட்டியா அவன் கிட்ட" வேணி அவள் முகத்தை நிமிர்த்தினாள். "இன்னும் இல்ல...அதுவும் என் கிட்ட அதும் மனசுல இருக்கறத இன்னும் சொல்லலை... மனசுக்குள்ளவே வெச்சுக்கிட்டு இருக்கு, பாத்து பாத்து ஏங்கிப்போகுதுடி...அவன் கை நழுவிட்டா என்ன பண்றதுன்னு மனசுக்குள்ள ஒரு பயமும் வந்துது...எத்தனை நாளக்கு என்னையே பாத்துகிட்டு இருப்பான்....அவன் வெகுளிடி...எவளாவது துணிஞ்ச கட்டை அவன் மேல உரசிட்டா, அதனால நானேதான் இன்னைக்கு வெக்கத்தை விட்டு போன் பண்ணி கூப்பிட்டு, எனக்கு வழி தெரியாது, கோவிலுக்கு கூட்டிட்டு போயேன்னு சொன்னேன்". "அரை மணி நேரம் காக்க வெச்சிட்டு போனேன்...தேமேன்னு நின்னுகிட்டு இருந்துது, மனசு பத்திக்கிச்சிடி, பீச்சுக்கு இழுத்துக்கிட்டு போனேன்... என் மாரையும், இடுப்பையும் திருட்டுத்தனமா திகைச்சு திகைச்சு பாத்துகிட்டு இருந்துதே தவிர...கடைசி வரைக்கும் அதுக்கு மனசை தொறக்கற தைரியம் வரல்ல...என்ன பண்றதுன்னு தெரியலடி... ஆம்பிளை அவன் முதல்ல சொல்லட்டுமேன்னு நான் பாக்கறேன்"... "வேணி, நான் தப்பு ஒண்ணும் பண்ணலயேடி?" "சீக்கிரமா சொல்லிடுடி, நாளை ஓட்டாதடி, ஈகோ கூடாதுடி காதல்ல, நேத்து வந்தவன் அடிச்சுட்டு போயிட்டான்னு ஆயிடக்கூடாதுடி...உன்னை போய் எவண்டி வேணாம்ன்னு சொல்லுவான்". "வேணி, வேணி, கீழிருந்து சங்கரின் குரல் கேட்டது" "நிம்மதியா தூங்குடி...எல்லாம் நல்லபடியா நடக்கும் உன் நல்ல மனசுக்கு...நான் வரேன்...சங்கர் இதுக்கு மேல தாக்கு பிடிக்காது... நீ வேற மல்லிப்பூவை என் தலையில வெச்சுட்ட...இன்னைக்கு நான் தூங்கின மாதிரிதான்", வேணி அவள் நெற்றியில் மெண்மையாக முத்தமிட்டாள், இதோ வந்துட்டேன் என்று துள்ளிக் குதித்து கீழிறங்கி ஓடினாள். செல்வா வீட்டுக்கு திரும்பிய போது, அவன் அப்பா நடராஜன் வாக்கிங் போயிருந்தார். அம்மா மல்லிகா சமயலறையில் எதையோ தாளித்துக்கொண்டிருக்க, வறுபட்ட வெங்காய தக்காளி வாசம் மூக்கைத் துளைத்தது. கூடத்தில் பார்ப்பவர்கள் யாருமின்றி "பூக்கள் பூக்கும் தருணத்தை யாராவது பார்த்தார்களா " என டீவி கேட்டுக்கொண்டிருக்க, தங்கை மீனா சோபாவில் கவிழ்ந்து படுத்தவாறே அவன் செல்லை நோண்டிக் கொண்டிருந்தாள். "நீ என்னடி பண்ணறே என் மொபைல்ல, உனக்கு எத்தனை தடவை சொல்லிட்டேன், இதை தொடாதேன்னு" அறிவு இருக்காடி உனக்கு, நூறு தரம் சொல்லியாச்சு, ஏண்டி புரியல உனக்கு, பாதி இடுப்பு தெரியற மாதிரி, இந்த ஜீன்ஸை போட்டுக்கிட்டு சோபாவுல கவுந்து படுக்கறே, மீனாவிடமிருந்து தன் செல்லைப் பிடுங்கியவன் அவள் முதுகில் ஓங்கித் தட்டினான். "டேய், என் ட்ரஸ் பத்தி பேச வேண்டிய அவசியம் உனக்கு இல்லை, நல்லதுக்கு காலம் கிடையாதே, செல்லை சார்ஜ்ல்ல போட்டுட்டு ஊர் சுத்த போயிட்டே, பேட்டரி கெட்டுப் போயிடப் போகுதுன்னு பாத்தேன்...சும்மா அதுல, கால் மேல கால் வேற வந்துகிட்டே இருக்கு, யாராவது முக்கியமானவங்க பண்றாங்களோன்னு எடுத்தேண்டா, பாத்தா அந்த சீனு தடியன் தான், நூறு தரம் பண்ணிட்டான்" அப்புறம் சுகன்யான்னு ஒரு எண்டிரி இருக்கே யாருடா அது, உனக்கு கூட கேர்ல் பிரெண்ட் இருக்காளா என்ன? "சரி சரி...அடங்குடி தாயே, விட்டா பேசிக்கிட்டே போவே, என் ஃப்ரண்டை தடியன் கிடியன்னு திட்டற வேலை எல்லாம் இங்க வெச்சுக்காதே....அடி பிண்ணிடுவேன்" சொல்லிக்கொண்டே தன் அறையில் நுழைந்தவன், விசிலடித்துக்கொண்டே சீனுவின் நம்பரை டயல் செய்தான். "சொல்லு தலை" செல்வாவின் குரலில் உற்சாகம் கொப்பளித்தது. "என்ன மாப்ளே, சாயந்திரம் பிக்சர் போலாம்னே, அஞ்சு மணிலேருந்து தேடறேன், மீனா சொன்னா, நீ எங்கயோ டிப் டாப்பா ட்ரெஸ் பண்ணிக்கிட்டு போனேன்னு" "இல்ல மச்சான், திடீர்ன்னு ஒரு க்ளோஸ் ஃப்ரெண்டைப் பாக்க வேண்டியதாப் போச்சு, உன் கிட்ட சொல்ல முடியல, சாரிடா" "என்னாது...எனக்குத் தெரியாம அது யாருடா இந்த ஊருல உனக்கு ரொம்ப வேண்டப்பட்டவன்" "வேண்டப்பட்டவன் இல்ல மச்சி, வேண்டப்பட்டவ ஒருத்தங்க கொஞ்சம் ஃபீரியா இருந்தா வரமுடியுமா!, பெசண்ட் நகர்ல்ல அம்மன் கோவிலுக்கு போகனும்னு சொல்லவே கொஞ்சம் பிசியாயிட்டேன்". "எனக்கு காது குத்தி ரொம்ப நாளாச்சு மச்சான்...சும்மா ரீல் வுடாதிடி மாமன் கிட்ட," "இல்ல மச்சான், உண்மையாத்தான் சொல்லறேன், காலையில பேசிகிட்டு இருந்தோம்ல்ல, நீ சொன்ன மாதிரி சீக்கிரமே ஜாக்பாட் வொர்க் அவுட் ஆயிடும் போல இருக்குடா, என்னோட சுகன்யா கால் பண்ணி வேலை ஒன்னும் இல்லையேன்னா, சாயந்திரம் அவ கூட கோவிலுக்கு போய்ட்டு, பீச்சுல கொஞ்ச நேரம் சுத்திட்டு, அப்படியே ரெண்டு பேரும் முறுகலா ரவா தோசை சாப்ட்டோம், அப்புறம் அவளை கிண்டி ஸ்டேஷன் பக்கத்துல இப்பத்தான் ட்ராப் பண்ணிட்டு வர்றேன், அவளை பாக்க போற டென்ஷன்ல மொபைலை வீட்டுலேயே விட்டுட்டு போய்ட்டேன்ம்மா" "டேய் ரொம்ப வெறுப்பேத்தாதே, இன்னும் அவ உன் கிட்ட யெஸ்ன்னு சொல்லல...நீ சரியான மொக்கை பார்ட்டிடா, சொல்லறது எல்லாம் சரி, என் மச்சானுக்கு ஒரு நல்ல பிகர் செட் ஆவுது, கேக்கறதுக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு, ஆனா யாராவது, முதல் முதலா கூட வந்தவளை, பாதியில, நடுவழியில வுட்டுட்டு வந்து கதை சொல்லுவானா, உன் ஆளு தனியா இந்த ஊருல இருக்கறவ, அவ வீட்டுக்கு போனாளா இல்லயா, கால் பண்ணி கேட்டியாடா, அவளை எப்படிடா நீ கரெக்ட் பண்ணுவே, டேய் நான் உன் உண்மையான நண்பண்டா, என் கிட்ட முதல்லயே இந்த மேட்டரை சொல்லியிருந்தா, இதெல்லாம் எப்படி டீல் பண்றதுன்னு நான் சொல்லிக் கொடுத்திருப்பேன்" "மச்சி, நான் பண்ணது தப்புதாண்டா, கூட போய் அவளை அவ வீட்டுக்கிட்ட ட்ராப் பண்ணியிருக்கணும், நீ சொல்றது சரி மச்சான், ஆனது ஆகிப்போச்சு, இப்ப என்னை ரொம்ப ஃபீல் பண்ண வெக்கதடா, நான் அவ கிட்ட பேசிட்டு உன்னை கூப்பிடறேண்டா" அவன் பதிலுக்கு காத்திராமல் லைனை கட் பண்ணி, சுகன்யாவின் நம்பரை தேடினான். நான்கைந்து முறை அவளை கூப்பிட்ட போதும் சுகன்யாவிடமிருந்து பதிலில்லாததால் அவனை கவலை தொற்றிக்கொண்டது. இந்த பொண்ணுங்களே இப்படித்தான், அடுத்தவன் ஃபீலீங்ஸ் புரியுதா, என்ன செய்யறா, ஒரு மனுசன் இத்தனை வாட்டி ரிங் பண்றான்? "டேய் சாப்பிட வாடா, மணி பத்தாகப் போகுது, எனக்கு தூக்கம் கண்ணை சுத்துது...காலைல இருந்து சித்த நேரம் உக்கார முடியல, ஆசைப்பட்டு கட்டிக்கிட்ட மனுஷன் கிட்ட படற பாடு பத்தலன்னா, பொறந்ததுங்களும் அதுக்கு மேல இருக்குதுங்க" மகனை மல்லிகா கூடத்திலிருந்தே கத்தினாள். "அம்மா, கொஞ்ச நேரம் உன் புலம்பலை நிறுத்தறியா, என் மூடை கெடுக்காதம்மா, எனக்கு இப்ப பசியில்ல, நான் ஹோட்டல்ல டிபன் சாப்ட்டுடேம்மா, நீ போய் உன் வேலையை முடிச்சுட்டு படுமா... ஒரு முக்கியமான ஃப்ரெண்டுக்கு கால் பண்ணப் போறேன்மா...பீளீஸ்" "இடுப்பொடிய இங்க உனக்காக சோத்தையும், கொழம்பையும் ஆக்கி வெச்சிருக்கேன்... துரை... வெளியில முழுங்கிட்டு வந்துட்டாரு" மல்லிகா கோபத்துடன் பொரிந்தாள். மல்லிகா, அப்பளத்தை பிளாஸ்டிக் டப்பாவில் போட்டு மூடி, பண்ணிய வத்தல் குழம்பை எடுத்து ரெபிரிஜிரேட்டரில் வைத்தாள். காஸை துடைத்து, சமயலறையை மூடி விளக்கையணைத்தாள். "மல்லிகா, நீ வந்து படுடி...காலையில வெச்சுக்கறேன் அவனை" கேட்டுக் கொண்டிருந்த நடராஜன் தன் படுக்கையறையிலிருந்து குரல் கொடுத்தார்." "ஆமாம், இவரு வெச்சுப்பாரு காலையில, நான் என்ன பொம்பளையா என்ன வெச்சுக்கறதுக்கு, அவன் அவன் படற வேதனை அவனுக்குத்தான் தெரியும்" தனக்குள்ளேயே முனகியவன், பாத்ரூமுக்குள் நுழைய, அவன் மொபைல் சிணுங்க அவன் ஓடி வந்து எடுப்பதற்குள் மௌனமாகிய செல் மீண்டும் ஒலிக்க அது சுகன்யாதான்!. "சொல்லுங்க செல்வா, நாலஞ்சு தடவை கால் பண்ணிட்டீங்க, என்ன விஷயம், நான் வாஷ்ரூமில இருந்தேன்..." "ஒன்னுமில்லே, மனசே சரியில்லை சுகன்யா" "என்னாச்சு சித்த நேரம் முன்ன என்னை ஸ்டேஷன்ல்ல விட்டப்ப கூட நல்லாத்தானே இருந்தீங்க" அவள் மனம் குதுகலித்தது, பையன் நம்ம லைன்ல வந்துட்டான். "இல்ல சுகன்யா; சாரி சுகன்யா, தப்பு செஞ்சுட்டேன், உங்களை நான் ஸ்டேஷன்ல விட்டிருக்ககூடாது, நீங்க வீட்டுக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லாம போனீங்களான்னு தெரிஞ்சுக்கத்தான், வீட்டுகிட்ட உங்களை ட்ராப் பண்ணியிருக்கணும், " "இது அப்பவே உங்களுக்கு தோன்றியிருக்கணும், இப்ப கூட இது உங்களுக்கே மனசுல பட்டுதா...இல்ல", சுகன்யாவுக்கு அவனை சீண்ட வேண்டும் போல இருந்தது, அவள் இழுத்தாள். "என் ஃப்ரெண்ட் சீனுதான் சொன்னான்",சொன்னபின் தன் நாக்கை கடித்துக்கொண்டான், நான் என்ன உளற ஆரம்பிச்சுட்டேன், என்னை லூஸுன்னு நினைச்சுக்குவாளா?" "போச்சு, இந்த அரை மணி நேரத்துக்குள்ள, ஊரு பூரா போஸ்டர் அடிச்சு ஒட்டியாச்சா, நான் உங்ககூட வந்தேன்னு, ஆமாம், அது யாரு உங்களுக்கு மேனர்ஸ் பத்தியெல்லாம் கிளாஸ் எடுக்கற வாத்தியார்?" "என் க்ளோஸ் ஃப்ரெண்ட்ப்பா, ரொம்ப நல்லவன், சின்ன வயசுலருந்தே தோஸ்த்", "யாரு சினிமால வர சந்தானம் மாதிரியா... இல்ல...", அவள் சிரித்தாள் அவளால் ரொம்ப நேரம் சீரியஸாக தன்னை காட்டிக்கொள்ள முடியவில்லை. "ரொம்ப தேங்ஸ், சுகன்யா, நீங்க கோபமா இருப்பீங்கன்னு நினைச்சேன், நல்ல வேளை அப்படில்லாம் ஒன்னுமில்லை", அவனும் சிரித்தான். "அப்புறம்" "சுகன்யா உங்க கிட்ட ஒரு விஷயம் சொல்லனும்பா" "என்னது சொல்லுங்க..." "அதை நேரா உங்கக்கிட்ட சொல்ல நினைக்கிறேன், போன்ல வேண்டாமே, நாளைக்கு ஞாயித்துக் கிழமை தானே, உங்களை நான் மீட் பண்ணலாமா" அவன் குரலில் ஒரு கெஞ்சல் இருந்தது. "ஸாரி செல்வா, நாளைக்கு எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு, துணியெல்லாம் துவைக்கணும், அப்புறம் ஒரு ஃப்ரெண்டைப் பாக்கறேன்னு சொல்லியிருக்கேன், அடுத்த வாரம் மீட் பண்ணலாம் சரியா?, செல்வாவுக்கு அவள் குரல் தீர்மானமாக ஒலித்தது போல் இருந்தது. "O.K. சுகன்யா, goodnight" "Thank you selva, goodnight", அவள் சிரித்தவாறே சொன்னாள். "என்ன கோபம் வந்திடுச்சா அவனுக்கு?, டக்குன்னு காலை கட் பண்ணிட்டானே, கொஞ்சம் மெண்மையா சொல்லியிருந்திருக்கலாமோ? ரொம்பத்தான் டென்ஷன் குடுத்துட்டனா என்ன? நாளைக்கு அவன் சொன்ன மாதிரி லீவு தானே, ஜாலியா அவன் கூட வெளியில போனா என்ன? மனதில் ஆசை துளிர் விட்டது. என் மேல காதலும், அக்கறையும் இருக்கவே தானே, வெக்கம் கூட பாக்காமே வெகுளி மாதிரி, சீனு சொன்னான், நான் கூப்பிட்டேன்னு உண்மையை சொன்னானே? சரி நாளைக்கு காலையில கால் பண்ணி பேசிக்கிடலாம் என்று நினைத்தாள் சுகன்யா.
"எல்லா பொண்ணுங்களும் இப்படித்தான் இருக்காளுங்க, நான் எதுக்கு ஒரு லெவலுக்கு மேல அவளை கெஞ்சறது...அவளுங்க கூப்பிட்டா நாம உடனே யெஸ்ன்னு சொல்லனும், அவளா சொன்னா யெஸ்ஸுன்னு சொல்ல சொல்லி, நான் ஒடினேன்... நாம கூப்பிட்டா ரொம்பத்தான் பிகு பண்றாளுங்க... நான் எதுக்கு என் சுயமரியாதையை விட்டுக்கொடுக்கனும்?" ஃப்ரெண்டைப் பாக்கறேன்னு சொல்லிட்டாளாம்...பாய் ப்ரெண்டா, இல்ல கேர்ள் ஃப்ரெண்டா, யாராயிருந்தா எனக்கென்னா, அப்ப நான் அவளுக்கு என்ன? செல்வா தனக்குள் லேசாக பொருமிக்கொண்டான், மனதுக்குள் லேசாக கோபம் முளையிட்டது.
No comments:
Post a Comment