அதே கிராமத்திலிருந்து சமீபத்தில் பெங்களூருக்குக் குடிபெயர்ந்து போன லட்சுமிப் பாட்டிக்கு ஹேமாவை சிறு குழந்தை முதல் நல்ல பழக்கம். லட்சுமிப் பாட்டியின் சிபாரிஸின்பேரில் பெங்களூர்காரர்கள் யாரோ இன்று ஹேமாவைப் பெண் பார்க்கவருகிறார்கள். ஜாதகம் பொருந்தியிருப்பதாக லட்சுமிப் பாட்டிதான் எழுதியிருந்தாள். ஹேமா இங்கே ஒரே பெண் போல, மாப்பிள்ளையும் அங்கே ஒரே பையனாம். அமெரிக்காவில் வேலையாம். ஸாப்ட்வேர் இஞ்சினியராம். பையனின் போட்டோவுடன் தாய் தந்தையர் மட்டும் பெண் பார்க்க வர இருக்கிறார்களாம். பெண்ணைப் பிடித்திருந்தால் பிறகு லீவு கிடைக்கும் போது பையனை வரவழைத்து மேற்கொண்டு ஆக வேண்டியதைப் பார்ப்பார்களாம். எல்லாமே லட்சுமிப் பாட்டி லெட்டர்மூலம் தெரிந்து கொண்ட விஷயங்கள். ஹேமாவின் அப்பாவுக்கும் அம்மாவுக்கும் மிக்க மகிழ்ச்சி. லட்சுமிப்பாட்டியின் லெட்டரைப் பலமுறை படித்து மகிழ்ந்தனர். ஹேமாவின் அப்பா "வரதாச்சாரி" அந்தக் கிராமத்தில் ஒரு "பப்பு வாத்தியார்". பப்பு வாத்தியார் என்றால் திருமணம் போன்ற நிகழ்ச்சிகளுக்குப் போய் மந்திரம் சொல்வது .சொற்ப வருமானம். அக்ரஹாரத்தில் மூதாதையர்கள் விட்டு சென்ற சொந்த வீடு. ஆகவே வாடகை இல்லை. அதே போல் மூதாதையர்கள் விட்டு வைத்த வயலில் இருந்து கொஞ்சம் நெல், காய்கறிகள், குத்தகை என்ற பெயரில் ஒரு சிறிய தொகை வருமானம் வருகிறது. சேமிப்பு எதுவும் கிடையாது. கடன்கள் இருக்கின்றன. இந்த நிலையில் அமெரிக்காவில் வேலைபார்க்கும் மாப்பிள்ளை என்றதும் "வரதாச்சாரி". சற்றே வியப்பும் விசாரமும் அடந்தாலும், ஹேமாவின் அறிவுக்கும், அழகுக்கும், அடக்கத்துக்கும், திறமைகளுக்கும் இது ஒன்றும் அசாத்யமான விஷயமில்லை என எண்ணிக்கொண்டார். ---------------------------------------------------------------------------- வாசலில் புழுதியைக் கிளப்பிய வண்ணம் மிகப் பெரிய கப்பல் போன்ற கார் வந்து நின்றது. "அவாள்ளாம் வந்துட்டாடி" என்று கூறிக்கொண்டே, வீட்டு வாசலுக்கு _ஓடிப்போய் "வரணும்..வரணும்;வாங்கோ..வாங்கோ; பார்த்துக் குனிந்து வாங்கோ" என்று வரவேற்று உள்ளே கூட்டிச் சென்றார் ஹேமாவின் தந்தை. இருவரையும் வரவேற்று நாற்காலியில் அமரச் செய்து, மின் விசிறியைச் சுழலவிட்டு, ஜில்லென்ற பானைத் தண்ணீரை அருந்தக் கொடுத்து, கேசரி பஜ்ஜி சூடாக எடுத்துவர, ஹேமாவின் அம்மா உள்ளே போனாள். பழங்கள் வெற்றிலை பாக்கு, பூச்சரம் முதலியனவற்றை ஒரு பெரிய தட்டில் வைத்துவிட்டு "முதலில் பெண்ணை வரச் சொல்லுங்கோ" என்றாள் பையனின் அம்மா, தன் கம்பீரக் குரலில். பையனின் அப்பா எதைப் பற்றியும் அலட்டிக் கொள்ளாமல், அந்த கிராமத்து வீட்டையே நோட்டமிட்ட வண்ணம், கேசரி, பஜ்ஜியை ஆறவிடாமல் ருசிக்கரம்பித்தார். தன் அம்மாவின் பட்டுப்புடவையில் ஒன்றை உடுத்திய வண்ணம் அழகாக நடந்து வந்த ஹேமா, வந்திருந்த பெரியவர்களின் காலில் விழுந்து நமஸ்கரித்து, தரையில் விரித்திருந்த பாயில் அமர்ந்தாள் ஹேமா. "எங்காத்துப் பெண் நன்னா பாட்டுப் பாடுவா, அழகாக் கோலம் போடுவா, ஜோரா வாய்க்கு ருசியா சமையல் பண்ணுவா, ஆத்துக் கார்யமெல்லாம் பொறுப்பா செய்யுவா" என்று எடுத்துச் சொன்ன ஹேமாவின் அம்மா "ஒரு பாட்டுப் பாடிக் காமி ஹேமா" என்றாள். "அதெல்லாம் அவசியமில்லை. நாங்க என்ன இவளைக் கச்சேரிக்கா கூட்டிட்டுப் போக வந்திருக்கோம்?" என்று சொன்ன அந்த அம்மா ஹேமாவிடம் சில கேள்விகள் கேட்க ஆரம்பித்தாள். "வெளி நாட்டுக்குப் புறப்பட்டுப் போக பாஸ்போர்ட் வாங்கி வெச்சிருக்கிறாயா?" "இல்லை மாமி! ஒரே மாதத்தில் அவசியம் ஏற்பட்டால் மனுச்செய்து அப்பா வாங்கித் தந்துடுவார்". "உனக்கு செல்போனில் பேசிப் பழக்கம் உண்டா? செல்போனை ஆபரேட் செய்யத் தெரியுமா? செல்போனையாவது கண்ணால பார்த்திருக்கிறாயா?" என்றாள். "பார்த்திருக்கிறேன். இதுவரை உபயோகிக்கவோ, பேசவோ சந்தர்ப்பம் வாய்க்கவில்லை. சொல்லிக் கொடுத்தால் உடனே புரிந்துகொள்வேன்" என்றாள் பெளவ்யமாக. "கார் ஓட்டத் தெரியுமா? லைஸன்ஸ் இருக்கா? அல்லது ஸ்கூட்டராவது ஓட்டத் தெரியுமா? என்றாள். "சைக்கிள் தான் ஓட்டக் கற்று வருகிறேன். ஸ்கூட்டர், கார் எல்லாம் ஓட்ட இது வரை பழக்கமோ வாய்ப்போ ஏற்படவில்லை" என்றாள். "கம்ப்யூட்டர் ஆபரேட் செய்யத் தெரியுமா? ஈ மெயில்அனுப்பத் தெரியுமா? கம்ப்யூட்டரில் சாட் பண்ணத் தெரியுமா?" என்ற தன் அடுத்த கேள்வியை எழுப்பினாள். "இது வரை வாய்ப்பு ஏற்படவில்லை. எதுவுமே சொல்லிக் கொடுத்தால் சீக்கரமாகக் கற்றுக்கொண்டு விடுவேன்" என்றாள் ஹேமா சற்றுப்பரிதாபமாக "தலைமுடியைப் பாப் கட்டிங் செய்து கொண்டு ஜீன்ஸ் பேண்ட், டீஷர்ட்டுடன் வந்து, என் பிள்ளையாண்டானுடன் தங்கி, கார் டிரைவிங், கம்ப்யூட்டர், செல்போன் எல்லாம் ஆறு மாதத்தில் கற்றுக் கொள்ளவாவது உன்னால் முடியுமா?" என்று ஒரு கடைசியாக கேட்டாள் அங்கு வந்த மகராசி அம்மாள். "நீங்கள் விரும்பிய படி என்னால் என்னை மாற்றிக் கொள்ள முடியும்" என்றாள் ஹேமா. ஆனால் அவளுக்கு மனதுக்குள் ஒரு மாதிரி இருந்தது. இதயம் படபடவென அடித்துக் கொண்டது. ஏற்கனவே அமெரிக்காவை பற்றியும் அங்கேயுள்ள கட்டுப்பாடற்ற காலச்சாரம் பற்றியும் பத்திரிக்கைகளில் படித்திருக்கிறாள். அப்போது அவள் நம்பவில்லை. ஆனால் இப்போது அது உண்மை போல் தோன்றியது. அப்படியானால் இவளுக்கும் அங்கே போன பிறகு ஒரு கலாச்சார அதிர்ச்சி நிகழுமா? இதை நினைத்த போதே தொடைகளுக்கு நடுவே பிசு பிசு வென்று ஆகி விட்டது. "எங்களுக்கு ஹேமாவை ரொம்ப பிடிச்சுருக்கு! அவள் அமெரிக்கா போய் அங்கே வீடு எடுத்து குடித்தனம் செய்ய செலவுக்கு ரூபாய் ரெண்டு லட்சமும் ஒரு பத்து பவுன் நகையும் ரெடி பண்ணுங்கோ! நமது வழக்கப்படி கல்யாணச் செலவு உங்களுடையது. நல்ல நாள் பார்த்து நிச்சயதார்த்தம் வைத்துக் கொள்வோம்" என்றாள் பையனின் அம்மா. வரதாச்சாரிக்கு யாரோ தலையில் சம்மட்டியால் அடித்தது போல் இருந்தது. தூக்கி வாரிப் போட்டது. இதயம் படபடவென்று அடித்துக் கொண்டது. தலையை பிடித்துக் கொண்டு அப்படியே உட்கார்ந்து விட்டார். அவர்கள் ஹேமாவிடமும், அம்மாவிடமும் சொல்லி விட்டு விடை பெற்றனர். ஹேமாவின் அம்மா: ஏன்னா! இப்படி உட்கார்ந்துட்டேள்! என்னாச்சு! உங்களுக்கு அவாளை பிடிக்கலையா? ஹேமாவின் அப்பா: அவாளுக்கு என்ன குறைச்சல்! குறை நம் மீது தான்! நமக்கு பண வசதி இல்லையே! இவ்வளவு பெரிய தொகை எங்கே இருந்து வரும்? யார் நமக்கு உதவி செய்வா? அப்படியே உதவி செய்தாலும் எப்படி அதை திரும்பக் கொடுப்பது? ஹேமாவின் அம்மா: இது எல்லோருக்கும் தெரிந்த விஷயம்! அவாளுக்கும் தெரியும்! இன்று சாயந்திரம் அம்பாள் கோவிலுக்கு போறேன்! அம்பாள் எனக்கு வழி காட்டுவாள்! ஹேமாவின் அப்பா: உன்னோட நம்பிக்கையை நல்லாத்தான் இருக்கு! ஆனா அம்பாள் என்ன உதவி செய்ய முடியும்? ஹேமாவின் அம்மா: இந்த சமாச்சாரத்தை என்னிடம் விட்டுறுங்க! நீங்க மனசிலேயே வச்சு குழப்பிக்கிடாதீங்க! ------------------------------------------------------------------------------ மாலை ஹேமாவுடன் அலமேலு கோவிலுக்கு போனாள். அங்கே கார்த்திகை கொண்டாட்டம் விமர்சையாக நடந்து கொண்டிருந்தது. நல்ல கூட்டம். பாட்டுக் கச்சேரி, அன்ன தானம் என்று தடபுடலாக நிகழ்ச்சிகள் இருந்தன. எல்லா செலவுகளும் (ரூ 5 லட்சம் இருக்கலாம்) ஒரு பெரிய தொழிலதிபர் உபயம் என்று அறிவிப்பு இருந்தது. அவர் பாட்டுக் கச்சேரி ஆரம்பத்தில் மேடையில் அமர்ந்திருந்தார். அவரை கோவில் தர்ம கர்த்தா மற்றும் பிரபல பிரமுகர்கள் பொன்னாடை போர்த்தி பாராட்டினார்கள். அவருடன் துறுதுறுவென்று இன்னொரு இளம்பெண்ணும் வந்தாள். அவர் பார்வையாளர் பகுதியில் முன் வரிசையில் அமர்ந்தாள். பார்வையாளர்கள் பகுதியில் பெண்கள் நிறைய இருந்தனர். அவர்களின் சுவாரஸ்யமான அரட்டை கீழே உள்ளது ------------------------------------------------------------------------------ மாமி 1: இது யாருடீ! அவரோட பொண்டாட்டியா? கொஞ்ச வயசா தெரியுதே! ஒரு வேளை பொண்ணா இருக்குமோ? மாமி 2: பொண்ணும் இல்லை, பொண்டாட்டியும் இல்லை, அதெல்லாம் அவருடைய பர்சனல் மேட்டர். பெரிய இடத்து சமாச்சாரம். இங்கே பேசப்படாது.
மாமி 3: ஓ! சின்ன வீடா? .. த்! .. தூ! அசிங்கம்! இந்த வப்பாட்டி, கீப்பு, சின்ன வீடு, செட் அப்பு எல்லாம் ரகசியமா ஊருக்கு வெளியே இருக்கவேண்டிய சமாச்சாரங்கள். இப்படி ஊருக்குள்ளே கூட்டியாந்து, எல்லோர் முன்னிலையும் "ஷோ" காட்டலாமா? அதுவும் குடும்பத்து பெண்கள் இருக்கும் கோவில் விழாவிலே ..! இது நன்னா இல்லே! யாராவது அவர்கிட்டே போய் சொல்லுங்கோ! இந்த லட்சணத்திலே அவருக்கு பொன்னாடை பாராட்டு என்ன வேண்டிக் கிடக்கு? காலம் கெட்டுப் போச்சு! மாமி 4: அவர்தான் இந்த விழா செலவுக்கு பூரா பணமும் ரூபாய் 5 லட்சம் நன்கொடை கொடுத்திருக்கிறார். அவர்கிட்டே போய் யார் இதை சொல்றது? பூனைக்கு மணி கட்டுவது போல் கதை! மாமி 1: இங்கே இருக்கிற ஆம்பிளேக எல்லாம் அவர் முன்னலே பல்லை இளிச்சுண்டு போட்டி போட்டு கூழை கும்பிடு போட்டு "வாங்கோ வாங்கோ" வரவேற்கிறார்கள். மாமி 2: நம்ம கலாச்சாரம், பாரம்பரியம், கட்டுப் பாடு எல்லாத்தையும் பணம் சாப்பிட்டு விட்டது! கலிகாலம்! மாமி 3: உங்களுக்கு இது அசிங்கமா தோணுது! ஆனா அவருக்கு அது மதிப்பு! அவர் லெவல்லே உள்ள பெரிய ஆளுங்க இதை பெருமையா நினைக்கிறாங்க! மாமி 4: இருக்கட்டும்! அது அவா அவா பர்சனல் மேட்டர்! இது கோவிலுக்கு வரக் கூடாது! கோவில் குடும்பத்து பொம்மனாட்டிங்க மட்டுமே வரும் இடம். மாமி 1: அப்போ அவ ஒருத்தி தவிர இங்கே இருக்கிற மத்த எல்லா பொம்மனாட்டிங்களும் பத்தினிகளா? எனக்கே தெரியும் எவ எவ யார் யார் கூட எங்கெங்கே எப்போது ....! எல்லாம் தெரியும்! எனக்கு தெரியாதது எத்தனையோ! அதெல்லாம் இங்கே சொல்ல ஆரம்பித்தால் இன்னும் அசிங்கமா போயிரும்! மாமி 2: உம் .. வீடு தோறும் வாசல்படி! இந்த கட்டுப்பாடு, கலாச்சாரம், கற்பு, பத்தினி, பதிவிரதை, எல்லாம் ஓரளவுக்குத்தான் இருக்க முடியும். அதுக்கு மேலே எப்போதாவது சிலசமயம் கொஞ்சம் முன்னே பின்னே நடக்கிறதை நாம் கண்டு கொள்ளக் கூடாது. வாழ்க்கை எப்போதும் ஒரே மாதிரி இருப்பதில்லை. சில சமயம் நிர்ப்பந்தம் வருகிறது. அப்போது மனசாட்சி படி நடக்க இயலாது. மாமி 3: அந்த தொழிலதிபர் குடும்பத்து பெண்களையும் (அதாவது இன்னொருத்தன் பொண்டாட்டியை) அப்பப்போ வாய்ப்பு கிடைக்கும் போது "ருசி" பார்ப்பாராம். இங்கே இருக்கிற பொம்பளேக யாராவது மூக்கும் முழியுமா அவர் கண்ணிலே பட்டால், அந்த வாரமே அவரோட ஆட்கள் வந்து அந்த பொம்பளையை கூட்டிட்டு போய் பங்களாவிலே அவரோட ஒரு மணி நேரம் தங்க வச்சு ....! அப்புறமா அவ கையிலே ஒரு கணிசமான தொகையை கொடுத்து திரும்ப கொண்டு வந்து விட்றுவாங்களாம்! அந்த பொம்பளேக வெளியே சொன்னா மானக்கேடு ன்னு நினைச்சு அமைதியா விட்றுவாங்களாம்! மாமி 3: உவ்வே! ..த் ..தூ இன்னொருத்தன் பொண்டாட்டிய ருசி பார்க்கவா? அவளுக பாவடையை தூக்கினாலே நாத்தமா இருக்கும். காலை விரிச்சா உள்ளே "கொள கொள" ன்னு வடிஞ்சுகிட்டு இருக்கும். வீட்டுக்காரன் இறக்கின தண்ணி "வழுவழு" ன்னு "பிசிபிசு" ன்னு "சொத சொத" ன்னு ஈரமா இருக்கும். மூத்திர வாசனை தனி! இது எச்சில் இலையை நக்குற மாதிரி! இல்லை அதை விட மோசம்! இவ்வளவு பெரிய மனிதருக்கு இப்படி ஒரு அற்ப ஆசையா? ச்.. சீ .. த் . தூ எனக்கு கேட்கவே குமட்டிண்டு வருது! மாமி 2: அதிலேயும் அவருக்கு ரொம்ப பிடிச்சது கன்னி பொண்ணுகளுக்கு சீல் ஓப்பன் பண்றது தானாம்! கல்யாணத்துக்கு பணம் தேவைப்படும் போது சில வீடுகளிலே இது மாதிரி கன்னிப் பொண்ணுங்களை ரகசியமா ஒரு வாரத்துக்கு அவரோட அனுப்பி வச்சுடுறா! அவர் கொடுக்கும் பணத்திலே கல்யாணத்தையே முடிச்சுடுறா! அந்த மாதிரி பணம் கிடைக்கலேன்னா அந்த பொண்ணுகளுக்கு கல்யாணமே பண்ண முடியாது. கன்னி கழிஞ்ச பொண்ணுகள மேடையிலே உட்கார வச்சு மந்திரம் சொல்லி கன்னிகாதானம் பண்றா! இதுக்கு அக்னி வேற சாட்சி! மாமி 3: உம் .. (பெருமூச்சுடன்) என்னென்னமெல்லாமோ நடக்குது! எல்லாம் அம்பாள் கைங்கரியம்! நமக்கு தெரிஞ்சது அவ்வளவுதான்! இதிலே எது சரி? எது தப்பு? நம்மால் சொல்ல முடியாது! எதோ அந்த சின்னப் பொண்ணுகளுக்கு கல்யாணம் ஆகி ஒரு வாழ்க்கை கிடைக்குது! இல்லைன்னா அவங்க கதி? அதோ கதிதான்! அதுனால இதை ஒரு தப்பு என்று நான் சொல்ல மாட்டேன். வெளியே தெரியாத வரைக்கும் சரிதான்! நடக்கட்டும். மாமி 4: ஆனாலும் இந்த பொம்பள, இந்த சின்ன வீட்டுக்கு, என்ன திமிர்! என்ன முறுக்கு! அவ அலங்காரமும், பூவும் பொட்டும், தளுக்கும் மினுக்கும், ச்சே! எனக்கு கொஞ்சம் கூட பிடிக்கல்லே! இந்த கழுதைக்கு பட்டுப் புடவை! உடம்பு பூரா ஒரு இடம் பாக்கி இல்லாமல் தங்க நகை! கார்! பங்களா! வீட்டிலே வேலை செய்ய ஒரு 10 பேர்! அவளை "பளார் பளார்" ன்னு நாலு அறை வைக்கணும் போல் இருக்குது! மேற்கண்ட அரட்டை அனைத்தும் அங்கே இருந்த ஹேமா அவளோட அம்மா அலமேலு மற்றும் பாட்டி லட்சுமி காதில் விழுந்தது. ஒருவரை ஒருவர் பல அர்த்தங்களுடன் அமைதியாக பார்த்துக் கொண்டார்கள். அவர்கள் முகத்தில் ஒரு முடிவுக்கு வந்தது போல் இருந்தது. ஆனால் எப்படி வெளிப்படையாக சொல்வது என்று தயங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஹேமா: பாட்டீ! அந்த பொம்பளேக என்ன இப்படி கன்னா பின்னா ன்னு பேசுறாங்க! நாக்கிலே நரம்பே இல்லாத மாதிரி பேசுறாங்க! பொய் சொல்றதுக்கு அளவே இல்லையா? பாட்டி: அவா பேசுறதலேயும் உண்மை இருக்கு! நீ சின்னப் பொண்ணு! உனக்கு தெரியது! அந்தக் காலத்திலேயே இந்த வழக்கம் உண்டு! இப்போ வெளியே பேசுறா! அந்தக் காலத்திலே பேச மாட்டா! அம்மா: ஆமாண்டி ஹேமா! இப்போ உனக்கு அந்த ரகசியத்தை சொல்ல வேண்டிய நேரம் வந்துருச்சு! என்னோட கல்யாண ரகசியத்தை பாட்டியே சொல்லுவா! ஹேமா: ஐயையோ! என்னம்மா இப்படி ஒரு குண்டை தூக்கி போடுற மாதிரி "டமார்" ன்னு சொல்றே! பாட்டி: ஆமாண்டி ஹேமா! அலமேலு சொல்றது உண்மைதான்! அவ கல்யாணத்துக்கும் அப்போது எங்க வீட்டிலே பண வசதி இல்லை! அதுனால அவளை பக்கத்து ஊரிலே இருந்த பண்ணயார் கூட ஒரு மாதம் ரகசியமா தங்க விட்டு, அவர் கொடுத்த பணத்தை வச்சுத்தான் அவ கல்யாணத்தையும் முடிச்சோம். அம்மா: பாட்டியோட ரகசியத்தையும் கேளு! பாட்டி: ஆமா எனக்கும் இதே மாதிரியேதான்! எங்க ஊர் ஜமீன்தார் அந்த காலத்திலே பெரிய செல்வந்தர்! அப்போ நான் சின்னப் பொண்ணு! எனக்கு ஒண்ணுமே தெரியாது. அவர்தான் என்னைய பாவடையை தூக்கி காலை விரிச்சு கன்னி கழிச்சார்! ஒரு மாசம் அவர் கூட தங்கினப்போ, திடீர் ன்னு ஒரு நாள் எனக்கு வாந்தி வாந்தியா வந்தது. என்னோட அம்மா: "லட்சுமிக்கு அடி வயித்துலே இறங்கின தண்ணி தங்கிப் போச்சு". அப்போ என்னோட பாட்டி: "ஆமாண்டீ! நான் இது எதிர்பார்த்ததுதான்! ஒண்ணு ரெண்டு தடவை தண்ணி இறங்கினா ஒண்ணும் ஆகாது. வெளியே வடிஞ்சுடும். ஆனா தினசரி தொடர்ச்சியா ஒரு மாதம் பருவப் பொண்ணுக்கு அடி வயித்திலே ஆம்பிளேக தண்ணிய இறக்கினா தங்கிப் போகும். கர்ப்பமாகும். லட்சுமி இப்போ கர்ப்பமாயிட்டா! இருந்தாலும் பயப்பட ஒண்ணும் இல்லை! நல்ல மருந்து இருக்கு. அப்புறமா அந்த கர்ப்பத்தை கலைச்சுட்டு எனக்கு கல்யாணம் பண்ணினா! ------------------------------------------------------------------------------- ஒரு புரோக்கர் பெண்மணி மூலம் அடுத்த வாரத்திலேயே அந்த தொழிலதிபரின் அறிமுகம் கிடைத்தது. அவர் வியாபார விஷயமாக அடுத்த ஒரு மாதம் துபாய் செல்ல திட்டமிட்டுள்ளதாகவும் விரும்பினால் ஹேமாவும் அலமேலுவும் கூட வரலாம் என்றும் தகவல் வந்தது. மற்றவர்களுக்கு இதை எப்படி சொல்வது? அலமேலு கூட படித்த ஒரு பெண்ணுடன் துபாய்க்கு, ஒரு கம்பெனிக்கு கணக்கு வழக்குகளை தணிக்கை செய்ய போகும் குழுவில் உதவியாளராக செல்வதாக அப்பாவிடம் கூறி விட்டு அம்மாவும் பொண்ணும் துபாய் சென்றனர். அங்கே சகல வசதிகளும் கொண்ட ஒரு ஆடம்பர சர்வீஸ்டு அப்பார்ட்மெண்ட்டில் தங்கினார்கள். இரவு மூன்று பேரும் ஒரே கட்டிலில் படுத்தார்கள். ஹேமாவுக்கு ஒரே நடுக்கமாக, படபடப்பாக இருந்தது. அவர் கை பட்டும் படாமலும் ஹேமாவை மிருவதாக தொட்டார். மொத்தமாக அவளது ஆடைகளை களையாமல், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலக்கி தனது கையை உள்ளே நுழைத்து அந்தரங்க உறுப்புகளை மெதுவாக தடவி, அவளுக்கு வெட்கத்தை போக்கினார். பிறகு சற்று இறுக பிடித்து கசக்கினார். கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்தார். பிளவுஸ், பிராவின் கொக்கிகளை மட்டும் நீக்கி விட்டு, உள்ளே இருக்கும் பொக்கிஷங்கள் மீதும் முத்தம் கொடுத்தார். பாவடையை தூக்கி விட்டு கால்களை விரித்து உள்ளேயும் முத்தம் கொடுத்தார். கூச்சத்தில் ஹேமா நெளித்தாள். அவளை அப்படியே தூங்க விட்டார். ஆனால் தூக்கம் வரவில்லை. அவளது அம்மாவுடன் உறவு கொண்டார். அவளுக்கும் ஆடைகளை அவிழ்க்காமல், பிராவின் கொக்கிகளை மட்டும் விடுவித்து கசக்கி உணர்ச்சிகளை தூண்டினார். மல்லாக்க படுக்க வைத்து பாவடையை தூக்கி, கால்களை விரித்து உறவு கொண்டார். வெதுவெதுப்பான தண்ணி இறங்கும் போது நெளித்து நெளித்து தண்ணியை வாங்கும் அம்மாவை ஹேமா ஓரக் கண்ணால் பார்த்தாள். அவளுக்கும் ஆசை வந்து விட்டது.
ஆரம்பத்தில் ஹேமாவுக்கு ஒரு மாதிரி வெட்கமாக தயக்கமாக இருந்தாலும், ஓரிரு நாட்களில் நன்கு அகலமாக காலை விரிக்க பழகி விட்டாள். அம்மாவும் பொண்ணும் அக்கா தங்கச்சி போல் மாறி மாறி தொழிலதிபருடன் உறவு கொண்டார்கள். தினசரி வெள்ளையான வெது வெதுப்பான வெந்நித் தண்ணி இருவருக்கும் அடி வயிற்றில் இறங்கியதால் அவர்களுக்கு உடம்பு மெருகேறியது. அழகும் அதிகரித்தது. "கல்யாணக் களை" வந்து விட்டது என்று அக்கம் பக்கத்தில் கூறினார்கள். துபாயில் நல்ல தங்க நகைகள் கிடைப்பதால் தொழிலதிபர் நிறைய செலவு செய்து தங்க நகைகள் வாங்கிக் கொடுத்தார். ஒரு மாதம் முடிந்து திரும்ப வந்த போது அவர்கள் கையில் கணிசமான தொகை வந்தது. அதை வைத்து ஹேமா, அப்பா, அம்மா, பாட்டி விரும்பிய படி ஹேமாவுக்கும் அதே அமெரிக்க மாப்பிள்ளைக்கும் கல்யாணம் நடந்தது. முதலிரவு முடிந்து, தேன் நிலவு முடிந்து அமெரிக்கா புறப்படு விட்டாள். அம்மாவுக்கும் அப்பாவுக்கும் மாதம் ஒரு கணிசமான தொகை அமெரிக்காவிலிருந்து வருகிறது.ஹேமாவுக்கும் அவள் பெற்றோருக்கும் இன்றைய நவ நாகரீகக் கல்யாணச் சந்தையைப் பற்றி நன்கு புரிந்தது. வாசகர்களுக்கும் நன்கு புரிந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். இந்த கதையை படித்து விட்டு தங்களது கருத்துக்களை பின்னூட்டம் மூலம் தெரிவிக்கவும்.
No comments:
Post a Comment