Tuesday 1 October 2013

நான் அனுபவித்த உண்மையான மென்மையான காம அனுபவங்கள்


நண்பர்களே, எனது பெயர் மதன், வயது 23. வெளி நாட்டில் Master’s டிகிரி முடித்துவிட்டு என்னும் ஒரு மாதத்தில் வேலையில் சேர்ந்து வாழ்க்கையை துவங்க தயார். தற்பொழுது 3 கடுமையான கல்லூரி வாழ்க்கைக்கு பின் விடுமுறையை கழித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். 3வது வருடம் படித்துக்கொண்டிருக்கும் போது நான் அனுபவித்த உண்மையான மென்மையான காம அனுபவங்களை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.
பகுதி-1 பெண்கள் குனியும் போது தெரியும் முலை பிளவை (cleavage) விரும்பாத ஆண்களே இவ்வுலகில் இல்லை எனலாம். நானும் அதற்கு விதி விலக்கல்ல. எனக்கு மிக நெருக்கமான சித்தியின் முலையழகை பார்த்து ரசிப்பது எனக்கு வாடிக்கையான ஒன்று. (எல்லோருக்கும் அப்படிதான் என நினைக்கிறேன்) எனக்கு ஒரு சித்தி, அவளது பெயர் வாணி. அவள் இருப்பதிலேயே மூத்த சித்தி. நான் 3ம் வகுப்பு படிக்கும்போது அவளுக்கு கல்யாணம் ஆனது. அப்போது எனக்கு பெண்களை பற்றி மிக அதிகமாக எதுவும் தெரியாது. எனக்கு தெரிந்த வரை எனது சித்தி நல்ல உயரம், மெலிந்த தேகம், சராசரி நிறம், நல்ல ஒரு இந்திய பெண்ணிற்க்கான அழகு அவ்வளவுதான். விடுமுறையை அவள் வீட்டில் கழிப்பது வழக்கம். திருமணமாகி சில மாதங்களில் அவளுக்கு நன்றாக உடம்பு வைத்த்து. இருந்தாலும், அவள் நல்ல உயரம் என்பதால் அவள் குண்டாக இருப்பது போல தெரியாது. அவளுக்கு என்னை சிறு வயது முதலே தெரியும் என்பதால், என்னிடம் நன்றாக நெருங்கி பழகுவாள். கட்டிப்பிடிப்பது, முத்தம் கொடுப்பது எல்லாம் சகஜம். அவள் பெரும்பாலும் லோ-கட் ஜாக்கெட் அனிவது வழக்கம் என்பதால் என் கண்களுக்கு அவை விருந்தளிக்க ஒரு நாளும் தவறியதில்லை. இரவு தூங்கும்போது ஏதோ எனக்கு குளிருவது போல அவளை நன்றாக கட்டிக்கொள்வேன், சில சமயம் முன் பக்க்கமாக சில சமயம் பின்னால் இருந்து....அவளும் எனது நடிப்பை உன்மை என நம்பி மேலும் நன்றாக என்னை கட்டி அனத்துக் கொள்வாள். அவ்வாறு தூங்கும் போது சில சமயம் அவளது முலைகளை, குண்டிகளை அமுக்குவது, வயிற்றை தடவுவது என அனுபவிப்பேன். ஒரு தடவை உணர்ச்சிவசப்பட்டு எனது ஜிப்பை திறந்து எனது சுன்னியை வெளியே எடுத்து விட்டுக்கொண்டு சிறிது நேரம் தூங்க முயற்சி செய்தேன். இது சில ஓரிரு வருடங்களுக்கு சென்றது. ஆனால், 9ம் வகுப்புக்கு பின் எனக்கு லீவு கிடைப்பது அரிதாகியது. அப்படியே லீவு கிடைத்தாலும் முன்பு போல சித்தியிடம் நெருங்கி பழக முடியாமல் போனது. (நான் வளர்ந்து விட்ட்தால் சிறுவன் போல அவளை கட்டிகொள்வது முடியாமல் போனது. அது மட்டுமல்லாமல், சித்திக்கும் குழந்தைகள் இருந்தனர். 6/7 வருடங்களுக்கு பிறகு உறவினர் ஒருவர் வீட்டில் நாங்கள் எங்களது குடும்பமாக சந்திதுக்கொண்டோம். அவளது முலைகள் வாளிப்பாக தெரிந்தன, குண்டிகளும் நன்றாகவே கொழுத்திருந்தன. அன்று காலை 30 பேர்களாக அங்கு கூடியிருந்தோம். சித்தி என்னிடம் வந்து பேச ஆரம்பித்தாள், “என்னடா ரொம்ப அமைதியாக இருக்கியே...முன்பு போல சித்தியிடம் பேச மாட்டேங்கியே..” அப்படி இப்படின்னு கொஞ்ச நேரம் போனது. கொஞ்ச நேரத்தில் எனக்கு பழையபடி சகஜமானது. பழைய நினைவுகளும் கூடவே ஞாபகம் வந்தன. “சரிடா மதன், இன்னைக்கு நீ வீட்டுக்கு போக வேணாம்..” “அப்படியா சித்தி” “ஆமாடா..சித்தி கூட இன்னும் 2 நாளைக்கு இங்கேதான் தங்க போறேன்” “ஓ அப்படியா...சரி சித்தி” (எனக்கு ஏதோ ஒரு நல்ல வாய்ப்பு காத்திருக்கிறது போலும்) அன்று எனக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. வந்திருந்த மற்ற அத்தைகளை கவனிக்க மனமே இல்லை. அவர்களில் ஒருவள் அத்தை வீணா. 26 வயது, மெலிந்த, கறுத்த உடம்பு உடையவள். எனக்கு அவளை பிடிக்காது, அதனால் அவளிடம் அதிகம் பேசுவது இல்லை. தள தளக்கும் தக்காளி இருக்கும் போது வற்றிப்போன வற்றலை யாருக்குப்பிடிக்கும் சொல்லுங்கள். மதியம் நன்றாக சாப்பிட்டுவிட்டு சாயங்காலம் வரை சற்றே அசந்து தூங்கிவிட்டேன். 6 மணிக்கு என்னை யாரோ எழுப்பினார்கள். எழுந்து காப்பியை குடித்துக்கொண்டே டி.வி. பார்க்க சோஃபாவில் அமர்ந்தேன். அப்போது அங்கு வந்த வாணி சித்தி எனது கையை அவளுக்கு முன்புறமாக இழுத்து மடியில் வைத்து பிடித்து கொண்டே.. “டேய் மதன் எங்கேயும் நீ ஓட முடியாது...” எனது தோள் அவளது முலை மீது அழுத்துவதை உணர முடிந்த்து. “ஹும்ம்...விடுங்க சித்தி...” நான் கையை உருவுவது போல பாசாங்கு செய்ய அவள் பிடியை மேலும் நெருக்கினாள். கையை பிடித்து வைத்துக்கொண்டே அவள் டி.வி.யை ரசித்துக் கோண்டிருந்தாள், நான் அவள் முலை ஸ்பரிசத்தை ரசித்துக் கோண்டிருந்தேன். நான் சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்த எனது முதுகின் 3 ல் 1 பகுதி அவளது முலைகள் மீது படர விட்டிருந்தேன். இரவு 9.30 க்கு உணவை முடித்து விட்டு, ஒரு பக்கம் டி.வி. ஓடிக்கொண்டிருக்க, இன்னொருபக்கம் தரையில் ஒரு மூலையில் அமர்ந்து நாங்கள் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். நான் அங்கிருந்த சில புத்தங்களில் படங்களை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். சிறிது நேரம் கழித்து வீணா அத்தை அங்கு வந்து எங்களுடன் அமர்ந்து கொண்டாள். கொஞ்ச நேரம் என்னுடன் பேசி விட்டு சில புத்தகங்களை எடுத்து அவளும் பார்க்க ஆரம்பித்தாள். ஒவ்வொறுவராக தூங்க செல்ல ஆரம்பித்தனர். 2 பெட் ரூம்கள் முடிந்தன. வாணி சித்தி இப்போது தூக்கம் வரவே, அனக்கு அருகில் பெட்டை விரித்தாள். வாணி சித்தி: “டேய் மதன்..உனக்கு தூக்கம் வந்தா என் பக்கத்துல படுத்துகோ என்ன?” “ஓ...சரி சித்தி..நீங்க தூங்குங்க” எனது மனதுகுள் லேசான சலனத்தை உனர முடிந்த்து. நான் இன்னும் புத்தங்களில் படங்களை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். திடீரென வீணா அத்தை என் மடி மீது தலை வைத்துக் கொண்டே... “உனக்கு ஒன்னும் கஷ்டமில்லையே மதன்” “ஹ்ம்ம்...இ..இல்லை சித்தி”
டி.வி. ஓடிக்கொண்டிருந்த்து, ஒரு லைட் மட்டும் எரிந்து கொண்டிருந்தது. எனக்கு தூக்கம் வருவது போல இருந்தால், படுக்க நினைத்தேன். வாணி சித்தி அவளது பிரியமான ஸ்டைலில் தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள் (தலைகுப்புற). வீணா அத்தைஇன்னும் மடியில்தான் படுத்திருந்தாள். அதனால் இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பொறுத்திருக்க முடிவு செய்தேன். எனது கெட்ட நேரமோ என்னவோ பெட் ரூமிலிருந்து வந்த இன்னொரு சித்தி..”ஏன் இன்னும் தூங்காம இருக்கப்பா...போ..உள்ளே போய் வேனும்னா தூங்கு” என்றாள். சரியென்று டி.வி., லைட்டை ஆஃப் பன்னி விட்டு, வாணி சித்தி அருகில் படுக்க முடிவு செய்தேன். வீணா அத்தை “சரி மதன்..நீ உள்ளே போய் படுத்துக்கோ” என்றாள். ஒரு நல்ல வாய்ப்பு கை நழுவி போனதே என மிகவும் கஷ்டமாக இருந்த்து. வீணா சித்தி மீது கோபமாக வந்த்த்து. உள்ளே போய் பார்த்தால் பெட் ஃபுல்லாக இருந்தது. நான் மீண்டும் திரும்பி வருவதற்குள் சித்தியருகில் வீணா அத்தை படுத்து இருந்தாள், வீணா அத்தை “என்னப்பா திரும்பி வந்துட்டே” “அத்தை, பெட் ரூம் ஃபுல்லா இருக்கு” “சரி..அப்போ எங்கிட்டே படுத்துக்கோ” வேறு வழியில்லாமல் அவளருகில் படுத்துக்கொண்டேன். வெறும் தரையில் படுப்பது எனக்கு கஷ்டமாக இருந்த்தது. சித்தி தலையனையை கொடுத்தாள். நான் வேண்டாமென சொல்லிவிட்டேன். “தலையனையை இல்லாமல் துங்க கஷ்டமா இருக்கும்பா” என்றாள். எனக்கு மூட் அவுட் என்பதால் அவள் சொல்லியதை காதில் போட்டுக்கொள்ளவில்லை. சிறிது நேரத்தில் அவளும் தூங்க ஆரம்பித்தாள். எனக்கு தூக்கமே வரவில்லை. அவ்வப்போது மணியில் நேரத்தை பார்த்துக்கொண்டேன். மணி 11.30 ஆகியிருக்கும். உருண்டு புரண்டு வீணஅத்தையின் கை மீது படுத்திருந்தேன் (அவளது முகத்தை பார்க்க). அவ்வப்போது அவள் குறட்டை வேறு என்னை கடுப்பேத்தியது. எனக்கு புரிந்து கொண்ட்து, காலையிலிருந்து வேலை பார்த்த அலுப்பு அதனால், அசந்து தூங்குகிறாள்.
அப்போதுதான் நான் கவனித்தேன். ஒவ்வொரு 10-15 நிமிட்த்திற்கும் அவள் தனது முந்தானையை ஒரு கையால் சரி செய்து கொண்டாள். ஆனால் வாணி சித்தி அப்படி கிடையாது. அத்தைஒரு சாதாரண சேலையை கட்டியிருந்தாள். முலைப்பகுதியில் சற்று எழும்பி கூர்மையாக இருப்பதை கவனித்தேன். கொஞ்ச நேரம் கழித்து முந்தானையை சரி செய்வதை விட்டு விட்டாள். ஆழ்ந்த தூக்கமாக இருக்க வேண்டும். அவள் சுவருக்கும் எனக்கும் இடையில் படுத்திருந்தாள். ஒரு நைட் லேம்ப் மட்டும் எரிந்து கொண்டிருந்தது. அவளது மார்பு பகுதி ஏறி இறங்குவது நன்றாக தெரிந்தது. இப்போது என் நன்பன் ஒருவன் சொன்னது ஞாபகம் வன்த்த்து, உண்மையில் முலைகள் பெரிதாக இருந்தாலும் சேலையால் மூடியபின் முன்னாலிருந்து பார்த்தால், சிறியது போல தான் தெரியுமாம்...” ஹ்ம்ம்ம் அது உண்மைதானா?. எனது அமைதியற்ற மூளை செயலில் இறங்க முடிவு செய்த்து....

No comments:

Post a Comment