மாலதி டீச்சர் 5

நான் அந்த ஹாஸ்பிடலில் நுழைந்த போது மணி 8 ஆகியிருந்தது. மாலதி சொன்ன அறைக்கு வெளியே கவுசி அழுது கொண்டு நின்றிருந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும் அருகில் வந்து கையைப் பிடித்துக் கொண்டு அழுதாள். எனக்கும் பதட்டமாயிருந்தது. அவளிடம் விசாரித்தேன். 'என்ன ஆச்சு கவுசி?' 'வண்டில போயி வேன்ல மோதிட்டாங்க.. கால்லதான் பெரிய அடின்னு டாக்டர் சொல்றாங்க அங்கிள். எனக்கு ரொம்ப பயமாயிருக்கு'

'பயப்படாதப்பா ஒன்னும் ஆகாது..' என்றபடி அறைக்குள் நுழைந்தேன். கட்டிலில் மாலதியின் கணவர் மயக்கத்தில் இருந்தார். அவருடைய காலில் பெரிய கட்டு போடப்பட்டிருந்தது. தலையிலும் சிறிய காயம் பட்டிருந்தது. பக்கத்தில் ஆர்த்தி கவலையுடன் உட்கார்ந்திருந்தாள். நான் கவுசியிடம் திரும்பி 'அம்மா எங்கே?' என்றேன். 'டாக்டரைப் பாக்கப் போயிருக்காங்க அங்கிள். நீங்க உக்காருங்க' என்று விட்டு கதவருகே போய் நின்று கொண்டாள். எனக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. அவரைப் பார்த்தபடி அசையாமல் உட்கார்ந்திருந்தேன். சிறிது நேரத்தில் கையில் சில மருந்து பாட்டில்களுடன் மாலதி வந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும் கண்களில் நீர் கொட்டத் தொடங்கியது. மருந்து பாட்டில்களை வைத்துவிட்டு கணவர் இருந்த கட்டிலின் ஓரமாக உட்கார்ந்தாள். அவளுடைய முகத்தைப் பார்த்தேன். அழுது அழுது வீங்கியிருந்தது. மூக்கு சிவந்திருந்தது. நான் கவலை தோய்ந்த குரலில் மெதுவாய் கேட்டேன். 'என்ன ஆச்சு மேடம்?' 'ஆபீஸ்ல இருந்து டூ வீலர்ல வரும் போது வேன்ல மோதிட்டாங்களாம். கால்ல நல்ல அடி. ரோட்லயே விழுந்து கிடந்திருக்காங்க. அங்க இருந்த ஒருத்தர் அவருடைய போன்ல இருந்து அவரு பிரண்டுக்கு போன் பண்ணி சொல்லவும் அவர்தான் உடனே வந்து அவரைத் தூக்கிட்டு இங்க வந்து சேர்த்து எனக்கு சொன்னாங்க' (விசும்பினாள்). 'சரி அழாதிங்க மேடம். டாக்டர் என்ன சொன்னார்?' 'கால்லதான் பெரிய அடி. மத்தபடி பயப்படுற மாதிரி ஒன்னுமில்லனு சொல்றாங்க. ஆனாலும் எனக்குப் பயமா இருக்கு சிவா..' 'ஓகே ஓகே ரிலாக்சா இருங்க. நீங்க தைரியமா இருந்தாத்தான் பிள்ளைங்க பயப்படாம இருப்பாங்க.. நான் ஏதாவது உதவி செய்யனும்னா சொல்லுங்க?' 'இல்ல சிவா.. இவரை இப்படி ஆஸ்பத்திரில சேர்த்ததும் எனக்கு என்ன செய்யன்னே தெரியல. அதான் உனக்கு போன் பண்ணி சொன்னேன். உதவி தேவைப்பட்டா சொல்றேன்.' 'ரிலேசன்ஸ் யாரும் வரலையா?' 'அத்தையும் மாமாவும் வந்துகிட்டு இருக்காங்க. இவரு அண்ணணும் இப்ப வந்துடுவார். இப்படியெல்லாம் நடக்கும்னு நான் நெனக்கவே இல்ல சிவா.. பயமா இருக்கு' 'என்ன மேடம் இது. அதான் டாக்டர் ஒன்னுமில்லனு சொல்லிட்டாங்கள்ல.. பயப்படாதீங்க.. ரிலாக்ஸ் ப்ளீஸ்.. சாப்பிட்டீங்களா?' 'இல்ல..' 'சரி நான் போயி ஏதாவது வாங்கிட்டு வரேன்.' 'இல்ல அதெல்லாம் வேணாம். இப்ப சாப்பிடுற நெலமையிலா நான் இருக்கேன். 'புரியுது மேடம். பிள்ளைங்க பாவம் இல்லையா? உங்க ஹஸ்பன்ட் முழிச்சதும் சாப்பிடலையானுதான் கேப்பார். நான் போயி வாங்கிட்டு வரேன்.' அவளுடைய பதிலை எதிர்பார்க்காமல் வெளியேறினேன். சிறிது நேரத்தில் மூன்று பேருக்கும் சாப்பாடு வாங்கிக்கொண்டு ஹாஸ்பிடலுக்குச் சென்றேன். உள்ளே மாலதியின் மாமனாரும் மாமியாரும் கவலையுடன் உட்கார்ந்திருந்தனர். நான் அவர்களிடம் சிறிது நேரம் பேசிவிட்டுக் கிளம்பினேன். மாலதி தேங்ஸ் என்றாள். நான் சொல்லிவிட்டுக் கிளம்பினேன். மனம் பாரமாயிருந்தது. மாலதியின் கணவரை டிஸ்சார்ஜ் செய்ய ஒரு வாரமானது. அந்த ஒரு வாரகாலத்தில் தினமும் ஒரு முறையாவது சென்று பார்த்தேன். அவர் சகஜமாய் பேசத் தொடங்கிவிட்டார். ஆனால் கால் குணமாக மூன்று மாதமாகும் என்று சொன்னார். அதுவரை சரிவர நடமுடியாது என்று கவலைப்பட்டார். அவ்வப்போது மாலதியிடம் போனில் அவருடைய உடல்நிலை குறித்து விசாரித்துக் கொண்டேன். டிஸ்சார்ஜ் ஆகி வீட்டுக்குச் சென்ற பிறகு இரண்டு மூன்று முறை சென்று பார்த்தேன். மாலதியின் சிரமத்தைக் குறைப்பதற்காக அவளுடைய அத்தையும் நாத்தனாரும் (கணவரின் தங்கை) உடனிருந்தனர். மாலதியின் முகத்தில் சிரிப்பைப் பார்த்தே பத்து நாட்களுக்க மேலாகியிருந்தது. பள்ளிக்கும் அவள் செல்ல வில்லை. இரண்டு வாரங்கள் கழித்து நாத்தனார் அவருடைய வீட்டிற்குச் சென்றார். மாலதி பள்ளிக்குச் செல்லத் தொடங்கியிருந்தாள். மாலதியிடம் தனியாக மனம்விட்டுப் பேசி நிறைய நாள் ஆகியிருந்தது. மாலதியைப் பார்ப்பதற்காக சீக்கிரம் கிளம்பி சிந்துவை பள்ளியில் விட்டுவிட்டுக் காத்திருந்தேன். வந்தாள். இன்னும் அவளுடைய முகத்திலிருந்து மெலிதான கவலை அகலாமலே இருந்தது. என்னைப் பார்த்ததும் மெலிதாய்ப் புன்னகைத்தாள். 'வா சிவாõ' 'ம்ம்' 'எப்படி இருக்கீங்க?' 'இருக்கேன்.' 'அவரு எப்படி இருக்காரு?' 'ம்ம்ம். இப்போ பரவால்ல. ஆனா இன்னும் ரெண்டு மாசத்துக்கு சரியா நடக்க முடியாதுனு நெனக்கிறேன். (அழத் தொடங்கினாள்) 'மாலதி ப்ளீஸ் கன்ட்ரோல் யுவர் செல்ப்' 'ம்ம்ம்..' (விசும்பலை மறைத்துக் கொண்டு நிமிர்ந்தாள்) 'ரிலாக்சா இருங்க மாலதி' 'ம்ம்ம்.. நீ எப்படி இருக்க?' 'ம்ம் ஐ யம் ஓகே. மனசுக்கு ரொம்ப கஷ்டமாயிருந்துச்சு. அதான் உங்களைப் பாக்கலாம்னு வந்தேன். 'ம்ம்ம்' 'அவருக்கு இப்படி ஆகும்னு நான் நெனக்கவே இல்ல. ஐ யம் சாரி.' (பெருமூச்சுடன்) 'ம்ம்ம்.. எல்லாம் நான் செஞ்ச பாவம்தான் அவர் தலைல விழுந்துருக்கு..' 'நோ மாலதி.. நீங்க என்ன செஞ்சீங்க.. அப்படியெல்லாம் ஒன்னுமில்ல.' 'இல்ல சிவா. இதுக்கெல்லாம் காரணம் நான்தான். நான் பண்ணின பாவத்துக்கு கிடைச்ச தண்டனைதான் இது. ஆனா பாவம் அவர் கஷ்டப்படுறார்.' 'வாட்? நீங்க என்ன பாவம் பண்ணீங்க? சும்மா இருங்க' (கலங்கிய கண்களுடன் என்னைப் பார்த்தாள்) 'ஏன் சிவா? உனக்கு தெரியாதா? நான் பண்ணின பாவம் எல்லாம்.' 'நோ. அதுக்கும் இதுக்கும் என்ன சம்பந்தம்? எதையாவது மனசுல போட்டு குழப்பிக்காத.' 'ம்ம்ம்.' சிறிது நேரம் இருவரும் ஒன்றும் பேசவில்லை. அவள் குனிந்தபடி கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டாள். 'சரி சிவா. நேரமாச்சு. நான் உள்ள போறேன்.' 'ம்ம்ம். டேக் கேர்.' 'ம்ம் பை.' நான் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்தேன். கேட்டைத் தாண்டி நடந்து சென்று கொண்டிருந்த மாலதியைப் பார்த்தேன். அவள் திரும்பவே இல்லை. என் பார்வை தவிர்க்க முடியாமல் மாலதியின் பின்புற அசைவுகளில் கிறங்கியது. நேரமாகி விட்டிருந்ததால் வேகமாக ஆபீசுக்குச் சென்றேன். அன்று முழுவதும் இனம் புரியாத பாரம் மனத்தை அழுத்தியது. வீட்டுக்கு வந்து அவள் நினைவாகவே இருந்தது. சரியாக சாப்பிடக் கூட முடியவில்லை. இரவு தூக்கமே வரவில்லை. நீண்ட நாளுக்குப் பிறகு நள்ளிரவில் அவளுக்கு மெசேஜ் அனுப்பினேன். 'வாட் ஆர் யூ டூயிங் மாலதி?' அரைமணி நேரம் காத்திருந்தேன். பதில் இல்லை. போனை வைத்துவிட்டு குப்புறப் படுத்துக் கொண்டேன். சிறிது நேரத்தில் அவளிடமிருந்து மெசேஜ் வந்தது. 'டோன்ட் மிஸ்டேக் மி சிவா. ஹியர் ஆப்டர் டோன்ட் மெசேஜ் மி இன் நைட். குட் நைட்.' எனக்கு வெறுப்பாயிருந்தது. சே என்னை தப்பாக எண்ணியிருப்பாளோ என்று. அதன் பிறகு இரண்டு நாட்கள் அவளிடம் பேசவில்லை. அவளும் கால் பண்ணவில்லை. அன்று மாலதியின் பள்ளி ஆண்டு விழா. ஆபீசில் பெர்மிசன் போட்டு சிந்துவுடன் பள்ளிக்குச் சென்றேன். பள்ளியே கலர்புல்லாக இருந்தது. விதவிதமான ஆடைகளில் மாணவர்களும் மாணவிகளும் பெற்றோர்களுடன் குதூகலமாகத் திரிந்தனர். இளம் பெண்களும் நடுத்தர வயதுடைய பெண்களும் அழகழகாய் வண்ண வண்ண உடைகளில் நடமாடிக் கொண்டிருந்தனர். அங்கு வந்திருந்த சில அப்பாமார்கள் மனைவிக்குத் தெரியாமல் மற்ற மாணவர்களின் அம்மாக்களை பார்வையால் மேய்ந்து கொண்டிருந்தனர். என் கண்கள் மட்டும் மாலதியைத் தேடிக் கொண்டிருந்தன. அவளை எங்கும் காணவில்லை. அவளுக்கு மெசேஜ் அனுப்பினேன். 'வேர் ஆர் யூ? ஐ யம் இன் யுவர் ஸ்கூல்.' அவளிடமிருந்து உடனே பதில் வந்தது. 'இஸ் இட்? ஐ யம் இன் லேடீஸ் ஹாஸ்டல். ஐ வில் கம் இன் டென் மினிட்ஸ்.' நான் காத்திருந்தேன். சிறிது நேரத்தில் அவள் யாருடனோ போனில் பேசியபடி வந்தாள். மஞ்சள் நிற சேலையும் கருப்பு பிளவுசும் அணிந்து வசீகரமாயிருந்தாள். கூந்தலை லூஸ் ஹேர் விட்டு ஒரு ரோஜாப் பூ மட்டும் வைத்திருந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும் புன்னகைத்து விட்டு போனை கட் பண்ணிவிட்டு அருகில் வந்தாள். 'எப்போ வந்த?' 'நான் வந்து ஒரு மணி நேரமாச்சு?' 'வருவேன்னு என்கிட்ட சொல்லவே இல்ல..'

'இல்ல.. திடீர்னுதான் சிந்து கூப்பிட்டதால வந்தேன்.' (பொய் சொன்னேன்) 'ம்ம்ம். அவ எங்கே?' 'பிரன்ட் கூட விளையாடிட்டிருந்தா. எங்க போனான்னு தெரியல.' (என்னைக் கூர்ந்து பார்த்தாள்) 'என்ன சிவா கோபமா?' 'நோ நோ.. அப்படி எல்லாம் இல்ல.' 'ம்ம். என்கிட்ட இப்ப போன்ல கூட நீ பேசுரது இல்ல.' 'ம்ம்ம். அவரு எப்படி இருக்காரு.' 'ம்ம்ம் பரவாயில்ல. கால்ல வலி கொறஞ்சிருக்கு. ஆனா இன்னும் கால ஊன முடியல.' 'ம்ம்ம்.. பிள்ளைங்க வரலையா?' 'இல்ல வரல. நானே வரவேண்டாம்னுதான் நெனச்சேன். ஆனா காம்பியர் பண்ற ஸ்டூடன்ட்சுக்கு டிரெயினிங் குடுக்க வேண்டியிருந்தது. அதான் வந்தேன்.' 'ம்ம்ம்.' 'சிவா' 'என்ன?' 'ஏன் டல்லா இருக்க?' 'ஒன்னுமில்ல. நான் நல்லாதான் இருக்கேன்.' 'இல்ல உனக்கு என் மேல கோபம்.' 'நெசமா இல்ல மாலதி.' 'ம்ம்ம்.. என்னைப் புரிஞ்சுக்கோ சிவா.' 'யெஸ். ஐ அன்டர்ஸ்டேன்ட் யூ மாலதி' 'ம்ம். தேங்ஸ்.,' சிறிது நேரம் ஏதேதோ பேசிக் கொண்டிருந்தாள். என் பார்வை அவளுடைய அழகை மேய்ந்து கொண்டிருந்தது. அவளும் அதைக் கவனிக்காமலில்லை. லேசாகத் தெரிந்த கவர்ச்சியான இடுப்பை ஏக்கத்துடன் பார்த்தேன். அவள் சேலையை இழுத்து மறைத்தாள். அவளுடைய உதடுகளை ஆசையுடன் பார்த்தேன். ரோஸ் நிறத்தில் ஈரமாயிருந்த திரட்சியான கீழ் உதட்டைக் கடிக்க வேண்டும் போலிருந்தது. பேசும் போது இரண்டு உதடுகளின் நடுவே தெரிந்த நேர்த்தியான வரிசையான பற்களின் நடுவே அவ்வப்போது தெரிந்த நாக்கை என் வாயினால் கவ்வி இழுத்து அதன் ஈரத்தை உறிஞ்சி சுவைக்க வேண்டும் போலிருந்தது. அவள் என் பார்வையைத் தவிர்க்க முடியாமல் தடுமாறினாள். யாரே வந்து அவளை அழைத்தார்கள். 'இரு சிவா நான் இதோ வந்துடுறேன்' என்று எழுந்தாள். எழும் போது சேலையின் பக்க வாட்டில் இறுக்கமான பிளவுசில் சிக்கியிருந்த அவளின் ஒருபக்க செழிப்பைக் கண்டு என் மனம் கிறங்கியது. அவளிடம் தயங்கியபடி சொன்னேன். 'யூ ஆர் வெரி பியூட்டிபுல் இன் திஸ் சாரீ.' அவள் லேசாக நெளிந்தபடி 'தேங்ஸ் சிவா' என்று விட்டு எழுந்து நடந்தாள். வழக்கம் போல் என் கண்கள் அவளின் செழித்த பின்புறங்களை மேய்ந்தது. அவள் சட்டென்று திரும்பி என்னைப் பார்த்தாள். நான் பார்ப்பதைப் பார்த்ததும் மீண்டும் திரும்பிக் கொண்டு சேலைத் தலைப்பை தன்னுடைய பின்புறங்களைச் சுற்றி இழுத்துக் கொண்டு நடந்தாள். எனக்குள் லேசாக விறைத்தது. சற்று பரபரப்பாக திரிந்து கொண்டிருந்த மாலதியையே ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். அவளுடைய பார்வையும் அடிக்கடி என் மீது படர்ந்து கொண்டிருந்தது. சிறிது நேரத்தில் அவள் கிளம்பினாள். 'நான் வேணா வீட்டுல டிராப் பண்ணவா மாலதி?' 'இல்ல சிவா.. நான் ஆட்டோலதான் வந்தேன். ஆட்டோ வெயிட்டிங்லதான் இருக்கு. நான் போயிடுறேன்.' 'ம்ம்ம்' 'பை சிவா.. போன் பண்ணு.' 'ம்ம்ம்' அவள் நடந்தாள். நான் அவளையே பார்த்தபடி மெசேஜ் அனுப்பினேன். 'ஐ மிஸ் யூ மாலதி' அவள் போனை எடுத்துப் பார்த்துவிட்டு திரும்பி என்னைப் பார்த்தாள். பின்னர் திரும்பி நடந்தபடி பதில் அனுப்பினாள். 'போடா' இரண்டு நாட்கள் மாலதியுடன் சரியாகப் பேசமுடியவில்லை. இரவிலும் மெசேஜ் அனுப்புவதில்லை. அவளை நினைத்து ஏங்கினேன். ஆனால் அவளிடம் முன்பு போல் பேச தயக்கமாயிருந்தது. கணவருக்கு ஆக்சிடென்ட் ஆகி நடக்க முடியாமல் வீட்டில் இருக்கும் போது நான் ஏதாவது பேசி தப்பாக நினைத்து விடுவாளோ என்று பயமாயிருந்தது. அவ்வப்போது போனில் மிகுந்த கவனத்துடன்தான் பேசினேன். அவளைப் பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது. கணவரைப் பார்க்கச் செல்வது போல் ஒரு நாள் வீட்டிற்குச் சென்றேன். வெள்ளை நிறப் பூ போட்ட சேலை அணிந்திருந்தாள். பள்ளியில் இருந்து அப்போதுதான் வந்திருப்பாள் போலிருந்தது. என்னைப் பார்த்ததும் புன்னகைத்தாள். 'வா சிவா' 'ம்ம்ம்.. அவரு எப்படி இருக்கார்?' 'ம்ம் இருக்காரு.. பெட்ரூம்ல போய் பாரு.' 'ம்ம். பிள்ளைங்க எங்க காணோம்?' 'அவளுக ஸ்கூல்ல பிக்னிக் போயிருக்காளுக.. வர லேட்டாகும்' என்று கூறிவிட்டு கிச்சனுக்குச் சென்றாள். நான் பெட்ரூமுக்குச் சென்றேன். அங்கே மாலதியின் கணவர் படுத்தபடி ஏதோ புத்தகம் படித்துக் கொண்டிருந்தார். என்னைப் பார்த்ததும் புன்னகைத்தார். 'எப்படி இருக்கீங்க சார்?' 'நல்லா இருக்கேன் சிவா' 'பார்த்து ரொம்ப நாளாச்சு. அதான் எப்படி இருக்கீங்கனு பார்த்துட்டு போலாம்னு வந்தேன்.' 'எதுக்கு சிவா பார்மாலிட்டி.. ஐ யம் ஓகே.' 'வலி இன்னும் இருக்கா?' 'ஆமா.. கால ஊன முடியல. இன்னும் ரெண்டு வாரம் படுத்துதான் இருக்கனும்னு டாக்டர் சொல்லிருக்கார். ஆனா படுத்தே இருக்க ரொம்ப எரிச்சலா இருக்கு. இவளும் பாவம் ரொம்ப கஷ்டப்படுறா' என்று சொல்லும் போது மாலதி காபியுடன் உள்ளே வந்தாள். கட்டில் அருகே உட்கார்ந்து கொண்டு என்னிடம் காபியைக் கொடுத்தாள். இடது பக்க முந்தானை லேசாக விலகியிருந்தது. அவள் கவனிக்கவில்லை. நான் அதையேதான் கவனித்தேன். சிறிது நேரத்தில் அதைக் கண்டு கொண்டவள் வேகமாக சேலையை சரி செய்து முறைத்தாள். நான் குனிந்து கொண்டேன்.மாலதி அறையை விட்டு வெளியே சென்றாள். நான் வாங்கி வந்த பழங்களை டேபிளில் வைத்துவிட்டு சிறிது நேரம் அவருடன் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். பின்னர் அவரிடம் சிறிது நேரம் ஓய்வெடுங்கள் என்று சொல்லிவிட்டு வெளியே வந்தேன். மாலதியை ஹாலில் காணவில்லை. டைனிங் ஹாலில் வெங்காயம் நறுக்கிக் கொண்டிருந்தாள். நான் அருகில் சென்று அமர்ந்தேன். 'என்ன சிவா? எப்படி இருக்கார் பார்த்தியா?' 'ம்ம் பாக்கவே கஷ்டமா இருக்கு. ரொம்ப மெலிஞ்சு போயிட்டார். நடக்க முடியாம வீட்லயே இருக்குறது எவ்வளவு பெரிய கஷ்டம், பாவம்.' 'ம்ம்ம்' (அவள் முகம் வாடியது.) 'ரிலாக்ஸ் மாலதி. எல்லாம் சரியாயிடும்.' 'ம்ம்..' (அழுதாள்) 'ப்ளீஸ் மாலதி அழாதீங்க.. ஹி வில் பீ ஆல்ரைட்' 'ம்ம்' (கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டாள்) 'சரி. சிவா.. இரு சாப்பிட்டு போலாம்.' 'இல்ல மாலதி பரவால்ல. உ<ன்னைப் பார்த்தாலும் பாவமா இருக்கு.' 'ம்ம்ம்' (மீண்டும் கண்கலங்கியது) 'போன வாரம் அத்தையும் போயிட்டாங்க. இவரையும் பாத்துகிட்டு, ஸ்கூல் வேலையும் பாத்து, பிள்ளைகளை பாத்துகிட்டு சமையல் எல்லாம்.. அப்பாõ எவ்வளவு கஷ்டம் தெரியுமா?' 'ம்ம்ம் புரியுது.' 'இவருக்கு என் கஷ்டம் புரியவே மாட்டேங்குது. சும்மாவே படுத்திருக்கிறதால எப்ப பார்த்தாலும் என்மேல கோபப்படுறார். கத்துறார். இவருக்காகத்தானே நான் இவ்வளவு பாடும் பாக்குறேன்.' (உடைந்து போய் அழுதாள்) 'ம்ம்ம்.. பிள்ளைங்களாவது என்னைப் புரிஞ்சுக்கிறாளுகளானா அதுவும் இல்ல. காபி குடிச்ச டம்ளர கூட கழுவி வெக்க மாட்றாளுக..' 'ஓகே ஓகே கூல் மாலதி.. என்ன செய்ய? கஷ்டப்பட்டுத்தான ஆக வேண்டியிருக்கு..' (கண்களைத் துடைத்தபடி) 'ம்ம்ம்.. எல்லாம் என் விதி. பட்டுத்தானே ஆகனும்?' 'மெதுவா மாலதி. அவரு காதுல பட்டா சங்கடப்படப் போறாரு.' 'ம்ம் .. இங்கருந்து அங்க கேக்காது..' எனக்கு அவளைப் பார்க்கவே பரிதாபமாயிருந்தது. அழுதழுது மூக்கு சிவந்திருந்தது. ஆறுதலாக அவளுடைய கையைப் பிடித்துக் கொண்டேன். 'எல்லாம் சரியாயிடும் மாலதி. பொறுமையா இரு..' 'ம்ம்ம்.. பொறுமையாத்தான் இருக்கேன் சிவா. ஆனா எனக்கு இதெல்லாம் வேணும் சிவா.. நான் செஞ்ச பாவத்துக்கு இந்த கஷ்டம் தேவைதான்.' நான் ஒன்றும் பேசவில்லை. அமைதியாக இருந்தேன். மீண்டும் விசும்பியபடி தொடர்ந்து பேசினாள். 'ஒனக்குத்தான் எல்லாம் தெரியுமே சிவா.. நான் அவருக்கு உண்மையா இல்ல. அதான் கடவுள் இப்படி என்னைத் தண்டிக்கிறார்.' 'ஏய்.. அப்படி எல்லாம் ஒன்னுமில்ல. எதையாவது போட்டு குழப்பிக்காத..' 'இல்ல சிவா.. இது எல்லாத்துக்கும் நான்தான் காரணம். நான் பண்ணின துரோகம்தான் காரணம். அன்னைக்கு அவருக்கு ஆக்சிடன்ட்னு போன் வந்ததுமே நான் பண்ணின பாவம் எல்லாம் நினைவுக்கு வந்து செத்துடலாம் போல இருந்துச்சு. தெரியுமா?' (உடைந்து போய் அழுதாள்) எனக்கும் கண்கலங்கியது. அவளுடைய இடது தோளில் கையைப் போட்டு ஆறுதலாகப் பிடித்தேன். அவளும் என் தோளில் சாய்ந்தாள். அவளுடைய கண்ணீர்த் துளிகள் என் சட்டையில் விழுந்தன. நான் தோளை அழுத்திப் பிடித்தேன். 'மாலதி என்ன இது? சின்னப்பிள்ள மாதிரி? ரிலாக்சா இரு.' 'ம்ம்ம்' அவளுடைய தலைமுடி என் கழுத்தில் உரசியது. நான் குனிந்து அவளைப் பார்த்தேன். அவள் நிமிர வில்லை. மீண்டும் முந்தானை லேசாக விலகியிருந்தது. இளம் மஞ்சள் நிற பிளவுசினுள் தாலி சென்று மறைந்தது. மேலிருந்து பார்க்க அவளின் பிளவுசுக்குள்ளிருந்து முலைப் பிளவுகளின் தரிசனம் கொஞ்சம் கிட்டியது. எனக்கு லேசாக சூடேறியது. இடது தோளைப் பற்றியிருந்த என் கைகள் மேலும் அழுத்தம் கொடுத்தன. அவள் இன்னும் விசும்பியபடி இருந்தாள். என் தோளில் சாய்ந்து அழுது கொண்டிருந் மாலதியை இழுத்து அணைக்க வேண்டும் போலிருந்தது. கட்டுப்படுத்திக் கொண்டேன். என் அருகில் இருந்த அவளின் நெற்றியைப் பார்த்தேன். கூந்தல் வகிடு தொடங்கும் இடத்தில் குங்குமம் வைத்திருந்தாள். லேசாகக் குனிந்து அதில் முத்தமிட்டேன். அவள் பார்வையை நிமிர்த்தி என்னைப் பார்த்தாள். இன்னும் கண்கள் ஈரமாகவே இருந்தன. நான் நெற்றியில் முத்தமிட்டேன். அவள் பதறினாள். 'என்ன சிவா?' 'இல்ல.. ஒன்னுமில்ல..' (தயங்கினேன்) (என் கையை தோளிலிருந்து விலக்க முயன்றபடி) 'சரி சிவா.. எனக்கு கிச்சன்ல வேலை கெடக்கு..' நான் நன்கு இறுக்கிப் பிடித்திருந்தேன். அவள் திமிறியபடி முறைத்தாள். மெதுவான கண்டிப்பான குரலில் சொன்னாள். 'சிவா விடு.. சொன்னா கேளு' 'மாலதி ப்ளீஸ் ஐ மிஸ்டு யூ பேட்லி'

'சோ வாட்? முதல்ல கைய எடு.. நான் போகனும்' நான் அவளின் தோளை இறுக்கிப் பிடித்து மெதுவாகப் பிசைந்தேன். இன்னொரு கையால் அவளின் கையைப் பிடித்து விரல்களைக் கோர்த்தேன். அவள் விடுவிக்க முயன்று தோற்றாள். நான் கையை எடுத்து முத்தமிட்டேன். அவள் நடுங்கினாள். 'ஐயோ விடு சிவாõ ப்ளீஸ்.. நான் போறேன்.' 'ப்ளீஸ் மாலு.. ஐ லவ் யூ டி' 'சொன்னா கேளு.. நான் கத்திருவேன் விடு..' முழுபலத்துடன் திமிறிக் கொண்டு என்னை விட்டு விலகி எழுந்தாள். அவளுடைய திமிறலில் லேசாக விலகியிருந்த முந்தானை முழுதாக விலகி ஒரு பக்க வனப்பைக் காட்டியது. பிளவுசுக்குள் இருந்து கருப்பு நிற பிராவிட் பட்டை வெளியே தெரிந்தது. நான் அவளின் செழிப்பை விழுங்குவது போல் பார்த்தேன். அவள் வேகமாக சேலையை இழுத்து மூடிவிட்டு கண்களை துடைத்துக் கொண்டே கிச்சனுக்குள் சென்றாள். நான் சிறிது நேரம் அப்படியே உட்கார்ந்திருந்தேன். 'சே.. ரொம்ப சீப்பாக நடந்து கொண்டோமோ' என்று வெறுப்பாயிருந்தது. அவளிடம் சொல்லிவிட்டு கிளம்பலாம் என்று தோன்றியது. எழுந்து கிச்சனுக்குச் சென்றேன். அவள் எனக்கு முதுகு காட்டியபடி நின்றிருந்தாள். நான் பின்னால் நின்றபடி, 'சாரி மாலதி.. நான் இப்படியெல்லாம் நடந்திருக்கக் கூடாது' என்றேன். அவள் பதில் சொல்லவில்லை. திரும்பவும் இல்லை. 'உங்க கஷ்டத்த புரிஞ்சுக்காம நடந்துகிட்டேன். வெரி சாரி..' அவள் உடைந்து போய் அழத் தொடங்கினாள். கைகளால் முகத்தை மூடிக் கொண்டு குலுங்கி அழுதாள். இதை நான் எதிர்பார்க்கவில்லை. என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. பக்கத்தில் சென்று 'அழாத மாலதி.. சாரி' என்றேன். அப்போதும் அவள் திரும்பாமல் மேலும் அழுதாள். நான் பின்னாலிருந்து அவளின் இரு தோள்களையும் பற்றினேன். என் கைகள் நடுங்கின. இறுகப் பற்றினேன். அவள் திரும்பவில்லை. நான் என் பக்கம் திருப்ப முயற்சித்தேன். அவள் திரும்பாமல் கைகளை இறுக்கி முகத்தை மூடிக் கொண்டு அழுதபடி இருந்தாள். நான் அவள் காதருகே மெதுவாக, 'ப்ளீஸ் மாலதி. என்னை மன்னிக்க மாட்டியா? நான் செஞ்சது தப்புதான். சாரி..' என்றேன். அவளின் டியோடரன்ட் கலந்த வியர்வை வாசம் என்னை என்னவோ செய்தது. மெதுவாக என் பக்கம் திரும்பியவள் என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். கண்களில் கண்ணீர் வழிந்து கொண்டிருந்தது. முகம் சிவந்திருந்தது. உடல் வியர்த்திருந்தது. என்னைப் பார்த்த அவளுடைய கண்களைக் கூர்ந்து பார்த்தபடி 'சாரிடி' என்றேன். என் பார்வையை அவளால் சந்திக்க முடியவில்லை. சட்டென்று குனிந்து என் நெஞ்சில் தலையை வைத்து அழுதாள். எனக்கு என்ன செய்வதென்று புரியவில்லை. தோள்களில் இருந்த என் கைகளை இறக்கி அவளின் அவளின் கைகளைப் பற்றினேன். இறுக்கமான பிளவுஸ் அணிந்த கைகளைப் பற்றியதும் என் கட்டை விரல்களில் அவளுடைய மார்பின் திரட்சியான சதைப் பகுதிகள் பட்டன. கட்டை விரல்கள் தாமாகவே நீண்டு முலைகளை உரசின. அவள் இன்னும் அழுது கொண்டிருந்தாள். என்னால் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. அவளை என் பக்கமாக மேலும் நெருக்கினேன். அவள் ஆறுதலாக என்னை நெருங்கினாள். என் மூச்சுக்காற்று அவள் தலையில் பட்டது. நான் மேலும் அவளை நெருங்கினேன். அவள் லேசாக பின்னால் நகரந்தவள் கிச்சன் மேடை தடுத்து நின்றாள். நான் அவளுடன் நெருக்கமாக உரசியபடி நின்றேன். எங்களுக்கிடையில் இடைவெளியே இல்லை. எனக்கு பேண்டுக்குள் விறைக்கத் தொடங்கியிருந்தது. ஆனால் அவளோ என்னிடம் ஆறுதலுக்காக சாய்ந்து அழுது கொண்டிருந்தாள். அவளின் கைகளைப் பற்றியிருந்த என் கைகள் பின்னால் சென்று முதுகை வளைத்தன. அவளை அணைத்தேன். மாலதியின் முதுகைத் தடவி அவளின் கூந்தலை வருடினேன். அவளுக்கு அது மிகப்பெரிய ஆறுதலைத் தந்திருக்க வேண்டும். ஒன்றும் பேசாமல் குனிந்தபடி இருந்தாள். என்னுடைய காமத்தை என்னால் வெல்ல முடியவில்லை. கைகளை கீழே இறக்கி அவளின் இடுப்பைத் தொட்டேன். மாலதி நிமிர்ந்து பார்த்தாள். என் சூடான மூச்சுக்காற்று அவளின் முகத்தில் பட்டது. அவள் பயந்து போய் என்னை விலக்கப் பார்த்தாள். முடியவில்லை. இடுப்போடு சேர்த்து அவளை இறுக்கி அணைத்திருந்தேன். அவளின் முகம் நன்கு வியர்த்திருந்தது. 'ஏய் சிவா என்னடா இது? விடு என்னை' 'ம்ம்மாலு.. ம்ம்ம்ம்' (பெருமூச்சு விட்டு முனகினேன்) 'சிவா ப்ளீஸ்ஸ்.. போதும் விடு..' 'கொஞ்ச நேரம்டி ப்ளீஸ்ஸ்..' (இடுப்பை பிசைந்து கொண்டே குனிந்து கழுத்தில் என் உதட்டை வைத்தேன்.) 'ஐயோ சிவா வேணாம்ப்பா இதெல்லாம்.. விடு' (அவள் நெளிந்தாள். உடல் லேசாக சூடேறியிருந்தது.) 'ம்ம்ம்ம்ம்..' (என் கை இடுப்பிலிருந்து கீழிறங்கி கொழுத்த பின்புறங்களில் ஊர்ந்தது) 'ஏய்ய்ய்.. என்ன்ன்ன்னடாõ இது போதும்ம்' (கண்களை இறுக்கி மூடிக்கொண்டாள்) 'ம்ம்மால்ல்லு.. மை டார்லிங்ங்..' (அவளின் செழிப்பான பின்புறங்களை என் இரண்டு கைகளும் ஆளுக்கொன்றாகப் பற்றின. இறுக்கிப் பிடித்துப் பிசைந்தன.) 'சிவ்வ்வ்வாõõõõõ... ம்ம்ம்ம்ம்' (என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். கண்களில் தெரிந்த வெட்கத்தை மறைக்க முடியாமல் தடுமாறினாள்) நான் ஒன்றும் பேசவில்லை. என் கைகளில் வெறியேறியிருந்தது. அவளின் குண்டியைப் பிடித்து என் உடலோடு இறுக்கி அணைத்தேன். இருவரின் ஆடைகளைத் தாண்டி என் விறைப்பு அவளின் உடலில் அழுந்தியது. அவள் மிரட்சியுடன் என்னை இறுக்கினாள். உதடுகம் இன்னும் சிணுங்கியபடி இருந்தன. 'வேணாம் சிவாõõ இது.. ரொம்ம்ப தப்பு.. விடு என்னை ம்ம்ம்வ்வ்வ்வ்வ்வ்வ்... அவ்வ்ம்ம்ம்...' என் உதடுகம் அவளின் உதடுகளைக் கவ்வியிருந்தன. அவள் என் தோள்களை இறுக்கிப் பிடித்துக் கொண்டாள். தன் உதடுகளை இறுக்கமாக வைத்துக் கொள்ளப் பார்த்தாள். ஆனால் சில நொடிகளிலேயே என் நாக்கு அவளை வென்று அவளின் சிவந்த உதடுகளைப் பிரித்தது. நாக்கை நீட்டி அவளுடைய நாக்கை தடவி உதடுகளைக் கடித்து சுவைக்கத் தொடங்கினேன். அவளிடமிருந்து லேசான முனங்கல் மட்டுமே வெளிப்பட்டது. கண்களை இறுக்கி மூடியிருந்தாள். நான் என் நாக்கை உள்ளே இழுத்துக் கொண்டேன். அவள் தன் நாக்கை நீட்டி என் இதழ்களைப் பிரித்தாள். அதை உள்ளே நுழைத்து என் எச்சிலைச் சுவைத்தாள். நானும் அவளின் வாயை உறிஞ்சிக் குடித்தேன். என் கைகளை எடுத்து என் தோள்களைப் பற்றியிருந்த அவளின் கைகளை விலக்கினேன். சட்டென்று கைகளை என் பின்னால் கொண்டு சென்று இறுக்கி அணைத்தாள். நான் மீண்டும் அவளின் பின்புறங்களைப் பிடித்துப் பிசைந்தேன். இருவரின் வாயும் பிரிய மனமின்றி ஒன்றையொன்று கவ்விப் பிடித்து சுவைத்தன. நான் அவளின் கீழுதட்டைக் கவ்வி அதன் ஈரத்தை உறிஞ்சி கடித்தேன். வழக்கத்தை விட சற்று அதிகமாகவே கடித்துவிட்டேன். அவள் 'ஆவ்வ்' என்று அலறி பின் சட்டென வாயைப் பொத்திக் கொண்டு என்னை முறைத்தாள். அவள் கத்தியதில் நானும் பயந்து போய் அவளிடமிருந்து விலகி நின்றேன். அவள் எனக்க முதுகு காட்டி திரும்பி நின்று கொண்டாள். நான் மாலதியின் கணவர் இருந்த அறையில் இருந்து ஏதாவது சத்தம் வருகிறதா என்று கவனித்தேன். எந்தச் சலனமும் இல்லை.மீண்டும் மாலதியின் அருகில் சென்று பின்னாலிருந்து அவளின் தோள்களைப் பற்றி 'சாரி மாலதி' என்றேன். அவள் திரும்பாமல், 'போடா பொறுக்கி.. வலிக்குது' என்று சிணுங்கி உதட்டைத் தடவிக் கொண்டிருந்தாள். நான் இடுப்பைப் பிடித்து என்னோடு அணைத்தேன். அவள் லேசாகத் திமிறினாள். 'போதும்ம் சிவாõ.. போகலாம்.. விடு.' என் கைகள் இடுப்பிலிருந்து மேலேறி பிளவுசுக்குள் செழித்துக் கிடந்த முலைகளைப் பற்றின. சேலையை விலக்கி இரண்டு கனிகளையும் இரு கைகளால் பற்றிப் பிசைந்தேன். அவள் என் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு தடுக்க முயன்று முடியாமல் தவித்தாள். நான் அவளின் காது மடல்களைக் கடித்து நாக்கால் வருடினேன். அவள் கூசினாள். தலையைச் சிலுப்பிக் கொண்டு சிலிர்த்தாள். என் விறைப்பு அவளின் புட்டங்களில் பட்டு அழுந்தியது. நான் மேலும் அழுத்தினேன். இறுக்கமான சேலையில் பருத்த புட்டங்களின் நடுவே இருந்த பள்ளத்தில் அழுந்தியது. என் கைகளைத் தடுக்க முயன்று கொண்டிருந்த மாலதியின் கைகள் மேலே உயர்ந்து பின்னால் என் கழுத்தை வளைத்தன. உடல் நெளிந்தது. முனகினாள். 'சிவ்வ்வாõ என்னடா பண்ற?' 'ஒன்னும் இல்லடி.. சும்மா இரு' (நான் இரு முலைகளையும் பிளவுசோடு சேர்த்துப் பிடித்து பிசைந்து கொண்டிருந்தேன்) 'எதுக்குடா இப்படியெல்லாம் பண்ற? விட மாட்டியா?' 'மாட்ட்டேன்ன்டி' (என் வலது கையை கீழிறக்கி இடுப்பைத் தடவினேன்) 'ஏண்டாõ?' (என் கை அவளின் சேலை மடிப்பைத் தொட்டு வயிற்றினுள் செல்ல அனுமதி கேட்டு முட்டியது. அவள் தன்னையறியாமலே வயிற்றை உள்ளிழுத்தாள். கிடைத்த சிறிய இடைவெளியில் என் கை உள்ளே நுழைந்து தொப்புளை அடைந்தது.) 'உன்மேல அவ்வளவு லவ்வுடி..' 'ம்ம்ம்... இதப் பாத்தா லவ்வு மாதிரி தெரியலையே சிவா..' (சேலை மடிப்பினுள் என் கை சென்ற அதிர்ச்சியில் லேசாக முன்புறம் சாய்ந்தாள். அப்படிச் சாய்ந்ததால் அவளின் குண்டி பின்புறம் என்னோடு மேலும் அழுந்தியது. எனக்கு சுகமாக இருந்தது.) 'அப்புறம் எப்படிடி தெரியுது?' 'வேற ஏதோ மாதிரி இருக்கு' 'வேறன்னா எதுடி?' (என் நான்கு விரல்ளும் ஒவ்வொன்றாக அவளின் ஆழமான தொப்புளைப் பதம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தன.) 'ச்சீ போடா.. அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது.' 'ம்ம்ம்.. உன் மேல எனக்கு எல்லாமே இருக்குடி..' என் கை தொப்புளைத் தாண்டி மேலும் கிழே செல்ல முயன்றது. அவள் வயிற்றை மேலும் உள்ளிழுத்தாள். என் மணிக்கட்டு வரை உள்ளே சென்றது. அவளின் பேண்டியைத் தொட்டது.) 'எல்லாம்னா?' 'எல்லாம்னா எல்லாம்தான்டி.. அன்பு, காதல், ஆசை, பாசம், காமம்.. எல்லாம்.' 'பொறுக்கி.. கடைசியா சொன்னதுதான் நெறய இருக்கு.' 'ம்ம்ம்.. காமம் மட்டுமில்லடி' (என் கை அவளின் அடி வயிற்றைத் தாண்டி ஊர்ந்தது. பேண்டியின் மேல்புறமாக தடவியபடி அவளின் உறுப்பைத் தொட்டது. பேண்டி நன்றாக நனைந்திருந்தது. முடிகளின் சொரசொரப்பினை பேண்டிக்கு மேலாக <உணர முடிந்தது.) 'அப்ப்ப்ப்புறம்ம் என்ன?' (அவள் என் கைகளைத் தடுக்க மனமின்றி கிறங்கிப் போய் என் மேல் சாய்ந்திருந்தாள்.)

'காம வெறி..' (நனைந்த பேண்டியுடன் சேர்த்து அவளுடைய உறுப்பின் சதைப் பிடிப்பைத் தேய்த்தேன்.) 'ஏய்ய். ச்ச்சீ.. போடா.. என்னை விடு பொறுக்கி..' (என் நடுவிரல் அவளின் அந்தரங்கப் பிளவைத் தேய்த்துத் தடவத் தொடங்கியது.) மாலதியின் நனைந்த உறுப்பின் பிளவை பேண்டிக்கு மேலாகத் தேய்க்க தேய்க்க என் உறுப்பின் சீற்றம் அதிகரித்தது. அவள் முழுதாய்க் கிறங்கிப் போயிருந்தாள். நான் அவளின் சேலையை மார்பிலிருந்து கீழே சரித்திருந்தேன். ஒரு கையால் இரண்டு முலைகளையும் மாறி மாறிக் கசக்கினேன். 'ஏய் மாலுகுட்டி..' 'என்ன்ன்னடாõ செல்லம்?' 'உனக்கு என் மேல இதெல்லாம் இல்லயா?' (அவளின் கழுத்தில் நாக்கால் வருடினேன்.) 'சிவா இப்படி எல்லாம் கேட்டா என்னால பதில் சொல்ல முடியாது.' 'சொல்லுடி..' 'போடாõ இதெல்லாம் சொல்லுவாங்களாக்கும்?' 'சொல்லுடி ப்ளீஸ்.' 'எனக்கும் எல்லாம் இருக்கு. போதுமா?' 'எல்லாம்னா என்னென்னனு சொல்லுடி' 'நீ சொன்ன எல்லாம்தான்.' 'சொல்லுடி நாயே..' (லேசான கோபத்துடன் கழுத்தில் கடித்தேன்.) 'ஆங்ங்.. நீதான்டா நாயி.. இப்படி கடிக்கிற..' 'ஆமான்டி.. நீ பொட்ட நாயி.. நான் ஆண் நாயி.. அதனாலதான் உன் 'பின்னால' இருந்து இப்படி கடிச்சிகிட்டு இருக்கேன்..' 'ஐயோõ.. ச்சீ.. போ பொறுக்கி..' (ஒரு கையால் தலையில் அடித்துக் கொண்டாள்.) 'ஹாஹாஹா.. சொல்லுடி..' 'போ போ சொல்ல முடியாது.' 'சொல்லுடி. இல்லேனா..' (மறுபடியும் கழுத்தை பற்களில் கவ்வி எச்சரிப்பது போல் சொன்னேன்.) 'ஏய்ய்.. வேணாம்.. கத்திடுவேன்.' 'அப்படினா சொல்லு.' 'ம்ம்ம். எனக்கும் உன் மேல அன்பு, பாசம், அக்கறை, காதல் எல்லாம் இருக்கு. போதுமா?' 'அப்புறம்?' 'அப்புறம் அதுவும்தான் இருக்கு' 'எது?' 'காமம்' (மெதுவான குரலில் வெட்கத்துடன் சொன்னாள்.) 'ம்ம்ம்.. நெசமாவா?' 'ஆமா.. பொறுக்கி.. இதெல்லாம் இல்லாமத்தான் இப்படி புருசன் இருக்கும் போதே உன் கூட அடுப்படில நின்னுட்டு இருக்காங்களாக்கும். உனக்கு எல்லாம் சொன்னாத்தான் புரியும்.. சரியான மரமண்டை.' (சிரித்தாள்.) 'ஹஹ்ஹா.. மால்லு....' 'என்ன்ன்னடாõ..' 'வேணும்டி..' 'என்ன வேணும் என் செல்லத்துக்கு?' 'நீதான்டி வேணும்.. முழுசா.' 'சீ.. எதுக்காம்?' 'எதுக்குனு தெரியாதா?' 'தெரியாது குட்டி.' 'ம்ம்ம்... இதுக்குத்தான்டி..' (சேலைக்கு மேலாக அவளின் பருத்த குண்டிகளின் இடையில் அழுத்திக் கொண்டிருந்த என் விறைப்பை இழுத்துக் கொண்டு என் இடுப்பை பின்னால் அசைத்து பின்னர் மீண்டும் இடுப்பை முன்னால் கொண்டு போய் விறைப்பை அவளின் குண்டிகளின் நடுவே வைத்தேன். மீண்டும் நான்கைந்து முறை அவ்வாறு இடுப்பை அசைத்து அசைத்து அவளின் குண்டியில் இடித்தேன்.) 'ஐய்யோ கடவுளே.. ச்ச்சீய்ய்.. போ..' (அவளுக்கு வெட்கம் பிடுங்கித் தின்றது. இரண்டு கைகளாலும் முகத்தை மூடிக் கொண்டாள்.) 'ஏய் மாலு..' அவள் இன்னும் வெட்கத்தில் சிவந்து போயிருந்தாள். என் பக்கம் திரும்பவே இல்லை. குனிந்தபடி இருந்தாள். 'போ.. நீ ஒன்னும் சொல்ல வேணாம்.. பொறுக்கி.. பச்சப் பொறுக்கி..'