கடற்கரையில் சிறிது நேரம் நீச்சல் அடித்து விட்டு, பிறகு அந்த வெண்மணலில் சற்று நேரம் படுத்திருந்து விட்டு ஹாஸ்டலுக்குப் போனால், தூக்கம் கண்களை சுழற்றிக் கொண்டு வரும். கடற்கரையில் பல வெளிநாட்டு ஜோடிகள், சுற்றும் முற்றும் இருந்து கொண்டிருந்த ஆள்நடமாட்டத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல், காதல் விளையாட்டுக்களில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருந்தனர். ஒரு சிலர் மென்மையாக முத்தங்களைப் பாரிமாறிக்கொண்டிருக்க, இன்னும்சிலரோ, அது ஒரு பொது இடம் என்பதை மறந்தபடி தீவிரமான காமக்களியாட்டங்களில் களிப்படைந்து கொண்டிருந்தனர். அவர்களின் லீலைகளை Uரக்கண்களால் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டிருந்த எனக்கு, எனது கால்களுக்கு நடுவே ஒரு மெல்லிய நமைச்சல் ஏற்படத்தொடங்கியிருந்தது. 'மதன், இப்போது நீ இங்கே இல்லாமல் போய் விட்டாயே!' என்றபடி நான் வல்லத்தில் இருந்தஎனது காதலனை எண்ணிப் பெருமூச்சு விட்டேன். ஆச்சரியம், அடுத்த நொடியே எனது செல்போன் சிணுங்கியது. மதன்! "பத்மா டியர்," என்று அவன் குழைந்தான். "இப்ப நான் எங்கிருக்கேன்னு சொல்லு பார்க்கலாம்." "எங்கே?" என்று எனது இதயமும் கண்களும் படபடத்தபடி நான் சுற்றும் முற்றும் பார்வையைஅலைய விட்டேன். 'சொல்லாமல் கொள்ளாமல் ஒரு நாள் நான் கோவளத்தில் வந்து நிற்கப் போகிறேன் பார்!' என்று அவன் தான் அண்மையில் என்னிடம் சொல்லியிருந்தானே! "திருவனந்தபுரம் வந்திட்டேன்," என்று சிரித்தான் மதன். "உன்னைப் பார்க்கிறதுக்காக இப்பநான் கோவளத்துக்கு வந்திட்டிருக்கேன்." "லவ்லீ!" என்று நான் கூத்தாடத் தொடங்கினேன். பேசி முடித்ததும் அவனது வருகைக்காக நான் காத்திருந்தபோது, வெளிநாட்டு சுற்றுலாப்பயணிகள் உள்பட, போவோர் வருவோர் பலரும் என்னைப் பார்த்துக் கொண்டேபோய்க்கொண்டிருப்பதை நான் கவனித்தேன். அவர்களை சொல்லி குற்றமில்லை. என் வயதும் இளமையும் அப்படி.
எனக்கு இப்போது வயது 20. ஐந்தடி நான்கு அங்குல உயரம். 32-22-33 என்ற அளவு.நான் இப்போது அணிந்து கொண்டிருந்த மெல்லிய காட்டன் சட்டைக்குக் கீழே, பிரா எதுவும்அணிந்திருக்கவில்லை. அந்த மாலைப்பொழுதின் மயக்கமும், மதனின் நினைப்பும்,கடற்கரைக் காற்றுமாக சேர்ந்து எனது காம்புகளை விடைக்க செய்திருந்தன. எனது காம்புகள்மிகவும் பொரியவை; அதன் கீழிருந்த இரண்டு வளையங்களும் சராசரி இந்தியப்பெண்களுக்கு இருப்பதை விடவும் சற்றே அதிகமானவை.அப்போது மணி மாலை ஏழாகியிருந்ததால், சற்றே இருட்டத் தொடங்கியிருந்தது.கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் கழித்து மீண்டும் செல்போன் அழைத்தது. மதனே தான்! "எங்கேயிருக்கே?" "நேரா பீச்சுக்கு வந்திடு! நடைபாதையிலே அப்படியே வந்திட்டேயிரு. 'வால்ஸ்' ஐஸ்கிரீம்கடையண்ணு வரும். அது பக்கத்திலே நான் உனக்காகக் காத்திட்டிருப்பேன்." சிறிது நேரத்தில் மதனும் வந்தடைந்தான். கிட்டத் தட்ட ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகுஇருவரும் சந்தித்துக் கொள்ளுவதால், இருவருமே சற்று உணர்ச்சிவசப்பட்டபடி கட்டிப்பிடித்து, முத்தமிட்டுக் கொண்டோம். என் காதலன் மதனைப்பற்றி நானே சொல்லக் கூடாது. இருந்தாலும் சொல்கிறேன். அவனதுஉயரம் கிட்டத் தட்ட ஆறடி. நல்ல உடற்பயிற்சி செய்து உருண்டு திரண்டிருந்த வலுவான உடம்பு; விரிந்த மார்புகள்; அகன்ற தோள்கள்: மினுமினுக்கும் கண்கள்; பெண்களைப்போலசற்றே சிவப்பான உதடுகள்; அளவான மீசை. முக்கியமாக அவனது உறுப்பைப் பற்றி நான் சொல்லியே ஆக வேண்டும். அது, அதிகபட்சம்ஆறு அங்குலமே இருந்தது என்பது அவனுக்குப் பொரிய குறையாகவே இருந்தது. 'அதைப் பற்றி எனக்குக் கவலையே கிடையாது," என்று நான் அவனுக்கு அவ்வப்போதுஆறுதல் கூறுவது வழக்கம். "மூர்த்தி சிறுசானாலும் கீர்த்தி பொரிசு! இதை வைச்சிக்கிட்டேஎனக்கு நீ எவ்வளவு சந்தோஷம் கொடுத்திட்டிருக்கே!" எனது ஆறுதலான வார்த்தைகளில் அவன் அகமகிழ்ந்து போயிருந்தான். அதன் பிறகு அவன்ஒவ்வொரு முறை என்னை சுகித்தபோதும், எனக்கு எவ்வளவு சந்தோஷத்தை அவனால் தரமுடியுமோ, அதை விடப் பன்மடங்கு சந்தோஷத்தை அளிக்க மிகவும்மெனக்கிட்டபடியிருந்தான். அனேகமாக, இன்று கூட அவன் என்னை நான்எதிர்பார்த்திருப்பதற்கும் மேலாக சந்தோஷப்படுத்தக் கூடும் என்று எனக்குத் தோன்றியது. "எங்கே போகலாம் பத்மா?" என்று ஆசையுடன் கேட்டபடியே அவன் எனது பிருஷ்டங்களைப்பற்றி அமுக்கினான். அவனது கைகள் என்னை இழுத்து அணைத்தபோது, அவனது உறுப்புஏற்கனவே வீறு கொண்டிருப்பது எனக்குப் புலப்பட்டது. "இங்கேயே..இப்பவே!" என்று புன்னகைத்தபடியே கூறினேன் நான். "எந்தத் தொந்தரவுமே இருக்காதே?" என்று அவன் சந்தேகத்துடன் கேட்டான். "இப்ப நான் உள்ளூர்க்காரியாக்கும்," என்று நான் சிரித்தேன். "கோவளத்திலே இதெல்லாம்ரொம்ப ரொம்ப சகஜம். போலீஸ் கூட கண்டுக்க மாட்டாங்க." "அப்படீன்னா, நம்மளோட நீண்ட நாள் ஆசையைக் கூட இன்னிக்கு நிறைவேத்திக்கலாமா?" என்று எனது காதுகளில் கிசுகிசுத்தான்.மதனுக்கு ஒரு வினோதமான ஆசை நீண்ட நாட்களாகவே இருந்தது. அது, நாங்கள் இருவரும்எங்களுடன் இன்னொருவரை சேர்த்துக் கொண்டு கூட்டாக உடலுறவு அனுபவிக்க
வேண்டுமென்பதே அது! ஆனால்..அதற்கு மூன்றாவது ஆளை எங்கே போய் தேடுவது...? "அதுக்கு இன்னொரு ஆளுக்கு எங்கே போக? நீ ஊ¡ரிலிருந்து கூட எந்தப் பொண்ணையாவதுகூட்டிட்டு வந்திருக்கியா?" என்று நான் கிண்டலாகக் கேட்டேன். "ஆமாம்; கூட்டிட்டு வந்திருக்கேன்," என்று சொல்லிக் கண் சிமிட்டினான் மதன். "ஆனா, நான் கூட்டிட்டு வந்திருக்கிறது பொண்ணு இல்லை; ஒரு பையன்." "பையனா?" என்று ஒரு வினாடி நான் ஆச்சாரியப்பட்டேன். ஆனால், நிச்சயமாக எனக்கு அதுஎந்த அதிர்ச்சியையும் தரவில்லை. இத்தனை நாட்களாக மதன் என்னோடு இன்னொரு பெண்ணையும் சேர்த்து அனுபவிக்கவேண்டுமென்று தான் எண்ணியிருப்பான் என்று தவறாக நினைத்திருந்தேன். ஆனால்,எனக்கும் அவனைப்போலவே ஒரு ஆசையிருந்தது; ஒரே நேரத்தில் என்னை இரண்டுஆண்கள் அனுபவிக்க வேண்டும் என்பதே அது! "என்ன யோசிக்கறே?" என்று கேட்டான் மதன். "ஒண்ணுமில்லை," என்றபடி மீண்டும் புன்னகைத்த நான்,"யார் அந்தப் பையன்?" என்றுகேட்டேன். "ஒரே நிமிஷம்," என்றபடி மதன் செல்போனை எடுத்து யாருடனோ பேசினான். "இப்ப நீ வந்துஜாயின் பண்ணிக்கலாம்," என்று சுருக்கமாகக் கூறி விட்டு, போனைத் துண்டித்தான்.யார் வரப்போகிறார்கள் என்று வழி மேல் விழி வைத்தபடி நான் காத்திருக்க, முகத்தில் குறும்புப்புன்னகை தவழ, மதன் என்னையே உற்று உற்று நோக்கிக் கொண்டிருந்தான் ஒரு பத்து நிமிடங்கள் கழித்து, மதன் யாரையோ நோக்கிக் கைகளை அசைத்தபோது, யார் அதுஎன்று ஆர்வத்தோடு நான் பார்க்கவும், எனது கண்கள் மலர்ந்து வி¡ரிந்தன. எங்களை நோக்கிசிரித்த முகத்துடன் வந்து கொண்டிருந்த அந்த இளைஞனைப் பார்த்த அடுத்த நொடியேஎனது தொடைகளுக்கு நடுவே, மீண்டும் ஒரு அற்புதமான நமைச்சல் ஏற்பட்டது. கடவுளே! உலகில் இவ்வளவு அழகான ஒரு ஆணும் இருக்க முடியுமா? சத்தியமாக, நான் மதனை உளமாரக் காதலித்துக் கொண்டிருந்தேன் என்பதென்னமோஉண்மை தான். ஆனால், வந்து கொண்டிருந்த அந்த வாலிபனோ, ஹிந்தி நடிகர் ஜான்ஆபிரஹாம் போல இருந்தான். "வா குரு!" என்று மதன் அவனைக் கைகுலுக்கியபடி வரவேற்றான். "இது தான் என் காதலிபத்மா. பத்மா! இது தான் என்னோட க்ளோஸ் ·ப்ரெண்ட் குரு!" என்னையும் அறியாமல் எனது கை குருவை நோக்கி நீண்டது. அவன் எனது கையைநாசூக்காகப் பற்றிக் குலுக்கியபோது அவனது உள்ளங்கை பாறையைப் போலிருந்தது. எனதுஉடல் ஒரு கணம் சிலிர்த்தது. உண்மையிலேயே அவன் மிக மிக வலிமை மிக்க ஒருஆண்மகனாகத் தானிருக்க வேண்டுமென்று நான் அனுமானித்துக் கொண்டேன். நாங்கள் மூவரும், கடலில் குளிப்பதற்கோ, அல்லது கோவளத்தின் அழகை ரசிப்பதற்கோஅங்கே ஒன்று சேர்ந்திருக்கவில்லை. இன்னும் சற்று நேரத்தில் நாங்கள் மூவரும் என்னசெய்யப்போகிறோம் என்பதை எண்ணியதும் எனக்கு என்னையும் அறியாமல் சற்று நாணம்வந்தது. அதை இன்னும் அதிகாரிப்பது போல, குருவின் கண்கள் எனது சட்டையைக் கூர்ந்தபடி எனது முலைகளையும், காம்புகளையும் உற்று உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தன. "ஹாய் பத்மா!" என்று புன்னகையோடு குரு பேசினான். "உன்னைப் பத்தி மதன் நிறையவேசொல்லியிருக்கான். அவன் சொன்னது நூற்றுக்கு நூறு உண்மைங்கிறதை உன்னைப் பார்த்தஅடுத்த செகண்டே நான் புரிஞ்சிக்கிட்டேன். உண்மையிலேயே மதன் ரொம்பக் கொடுத்துவைச்சவன் தான். என்னோட அதிர்ஷ்டம், இன்னிக்கு ஒரு நாள் நானும் ஒரு கொடுத்து வைச்சவனா இருக்கப் போறேன்."
"தேங்க்ஸ் குரு!" என்று நான் கூச்சத்துடன் நன்றி தொரிவித்தேன். அவனது கண்களை நேருக்கு நேர் பார்த்து என்னால் பேச முடியவில்லை. அந்த அளவுக்குஅவனது முகத்தில், அல்லது அவனது கண்களில், அல்லது அவனது பேசும் தொனியில்எங்கேயோ ஏதோ ஒரு அதிசயிக்கத் தக்க ஈர்ப்பு இருந்தது. கீழே கிடக்கும் குண்டூசிகளைக்குப்பையாக அள்ளிக்கொள்ளும் காந்தம் போல அவன் போகிற வழியெல்லாம் பெண்களை அள்ளிக்கொண்டே போவான் போலத் தொரிந்தது. எனது கண்கள் எதேச்சையாக மதனை நோக்கியபோது, நானும் குருவும் ஒருவரையருவர்கண்களால் விழுங்கிக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டு அவன் பெருமிதத்துடன் புன்னகைத்துக்கொண்டிருப்பதைக் கண்டேன். "குரு! பத்மா எவ்வளவு ·ப்ரீயா இருக்கா பார்த்தியா?," என்று கிண்டலாக சொன்னமதன்,"எதுக்கு நாம ரெண்டு பேர் மட்டும், ஏதோ இன்·போசிஸிலே இன்டர்வியூவுக்குவந்தவங்க மாதிரி இவ்வளவு ·பார்மலா டிரஸ் போட்டிட்டிருக்கோம்?" மதன் சொல்லி முடித்தது தான் தாமதம். சரசரவென்று அவர்கள் இருவரும் தாங்கள் அணிந்துகொண்டிருந்த சட்டை, பேண்ட்டைக் கழற்றி விட்டு நின்றனர். மதனின் உடல் எனக்கு மிகவும்அத்துப்படியான ஒன்று தான் என்பதால், எனது கண்கள் மிகுந்த ஆர்வத்துடன் குருவைப்பார்த்தன. எனக்கு மூச்சே நின்று விடும் போலிருந்தது. அவனது மார்பில் புசுபுசுவென்று மயிர் அடர்ந்திருந்தது. அவனது உடல் எனக்கு எப்போதோ படித்த ‘ஹெர்குலீசை’ நினைவூட்டியது. அவன் அணிந்திருந்த ஜட்டி மிக மிக அதிகமாக வீங்கியிருந்தது. நிச்சயமாக அவனது உறுப்பு மதனைப் போல ஆறே அங்குலங்களாக இருக்க வாய்ப்பில்லை. ஒரு பாம்பு சுருண்டு படுத்திருப்பதைப் போன்று காணப்பட்ட அவனது ஜட்டியினுள்ளேஒன்பது அங்குலமாவது கண்டிப்பாக உசுப்பேறிக் கொண்டிருக்கும் என்று நான் ஊகித்துக்கொண்டேன். "இப்படியே நடந்து கொஞ்சம் தள்ளிப் போகலாமா?" என்றபடி நான் முன்னே நடக்கஆரம்பித்தேன். இருவரும் எனக்குப் பின்னாலேயே தொடர்ந்து வந்து கொண்டிருந்தனர்.Uரளவு ஆள் நடமாட்டம் குறைவாகவும், வெளிச்சம் அதை விடவும் குறைவாகவும் இருந்தபகுதிக்கு நாங்கள் வந்தடைந்தபோது, பின்பக்கத்திலிருந்து எனது இரண்டு தொடைகளுக்கும்நடுவே ஒரு கை புகுந்து, முன்பக்கத்துக்கு வந்து என் கூதியை தடவியது. திடுக்குற்று நான் திரும்பியபோது, அந்தக் கைக்கு சொந்தக்காரன் குரு என்பதை அறிந்தேன் "உன்னோட ஆசையைப் பத்தி மதன் சொன்னான்; ஆனா, இப்ப என்னோட ஆசைன்னுதோணுது," என்றான் குரு. அந்த இருட்டில் மதனின் முகத்தில் என்ன மாறுதல்ஏற்பட்டிருக்கும் என்று என்னால் கண்டு கொள்ள முடியவில்லை என்றபோதும், அவன்மௌனமாக இருந்தது எனக்கு சற்றே குழப்பமாக இருந்தது. "இன்னும் கொஞ்ச தூரம் போயிடலாமே," என்றபடி நான் எனது உணர்ச்சிப் பீறிடல்களைமறைத்துக் கொண்டு, நடக்கத் தொடங்கினேன். முடிவில், மருந்துக்குக் கூட ஆள் நடமாட்டமே இல்லாத அந்த இடத்தில் நான் மணல் பரப்பில்அமர்ந்து கொண்டேன். மதனும் குருவும் எனக்கு மிக மிக நெருக்கமாக ஆளுக்கொரு பக்கமாகஅமர்ந்து கொண்டனர்.
முதலில், மதன் தான் விளையாட்டைத் தொடங்குபவன் போல எனது முதுகை வருடி விடஆரம்பித்தான். குரு புன்னகைத்தபடியே என்னையே வெறித்துக் கொண்டிருந்தான். மதனின்விரல்கள் எனது சருமத்தின் மீது விளையாடிக்கொண்டிருக்க, நான் குருவையே பார்த்தபடிஅமர்ந்திருந்தேன். சிறிது நேரம் கழித்து, மதனின் கைகள் நான் அணிந்து கொண்டிருந்த சட்டையின் பொத்தானைக் கழற்றத் தொடங்கின. சில்லென்ற கடல் காற்று, சட்டைஅவிழ்ந்ததும் எனது முலைகளின் மீது படவும், எனது காம்புகள் 'விசுக்'கென்று விடைத்துக்கொண்டன.
No comments:
Post a Comment