"ப்ளீஸ்... சொன்னா கேளுங்க,... இதையெல்லாம் படிக்காதீங்க". 24

அர்ச்சனாவை மேலேற்றி, உங்கள் வியர்வை வழிந்த வெற்றுடம்பின் மேல் படுக்க வைத்துக் கொள்ள, உடல் சோர்ந்து, கண் மயங்கி உங்கள் மார்பில் மயக்கத்துடன் தலை சாய்த்தாள்.

உங்கள் இருவரையும் கட்டி அணைத்து ரமேஷும் கண்ணயர்ந்தார்.

மலை முகட்டில் பட்டு எதிரொலித்த அர்ச்சனாவின் நீண்ட அலறலுக்கு, காட்டு உயிரினங்கள் கூட பயந்து, கப் சிப் என்றிருக்க,...அந்த சிகர வனமே உங்கள் மூவரைப் போல அழகான அமைதியில் உறைந்திருந்தது.

இன்ப மயக்கத்திலிருந்து மீண்ட ரமேஷ், நேரமாகி விட்டதை உணர்ந்து உங்களைத் தட்டி எழுப்ப, உங்கள் மேலே படுத்திருந்த அர்ச்சனாvinவின் கன்னத்தில் படிந்திருந்த கலைந்த கேசத்தை ஒதுக்கிவிட்டு, கனிவாக ஒரு முத்தம் கொடுக்க, கண் திறந்து,” என்னண்ணா’ என்பது போல பார்த்தாள்.

“அர்ச்சனா நேரமாகுது. இன்னும் இங்கே இருந்தா இருட்டிடும். எழுந்து ட்ரெஸ் பண்ணு.”



மெதுவாக களைப்புடன் எழுந்தவளை கை தூக்கி விட்ட நீங்க,”ஏன் அர்ச்சனா ரொம்ப முரட்டுத் தனமா செஞ்சிட்டனோ?”

“செய்யிறப்ப தெரியலையா? சும்மா, ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி கேட்டுகிட்டு. செய்யிறப்ப மாங்கு மாங்குன்னு செய்யிறது, செஞ்சதுக்கப்புறம் தாங்கு தாங்குன்னு தாங்கறது. இந்த ஆம்பளைங்களே இப்படித்தான். அதிலும், நீங்க சுத்த மோசம். மீனா எப்படிதான் உங்களை சமாளிக்கிறாளோ?!!”


“நான் என்ன பண்றது அர்ச்சனா?. ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து என்னை உசுப்பேத்தி விட்டுட்டீங்க. சாதரணமாவே உன்னை அம்மனமா பாத்தா, நாளெல்லாம் நச் நச்சுன்னு ஓத்துகிட்டு இருக்கத் தோணும். அப்படி உன்மேலே அடங்காத ஆசை வச்சிருக்கிற எங்கிட்டே சவால் விட்டா சும்மா இருப்பேனா?”
“என் இடுப்பு பூரா விண் விண்னுன்னு வலிக்குது. என்னாலே நடந்தெல்லாம் வர முடியாதுண்ணா.”

“ நீ நடக்க வேண்டாம்டி செல்லம். ட்ரெஸ் மட்டும் பண்ணு. நான் உன்னை தோளில் தூக்கிகிட்டு நடக்கிறேன். போதுமா?”

“ம்,.. என்னை ஈவு இரக்கமில்லாம ஓத்ததுக்கு உங்களுக்கு இதுதான் தண்டனை.” என்று சிரித்தபடியே சொல்லி, மரக் கிளையில் போட்டிருந்த உடைகளை மூவரும் எடுத்து அணிந்து கொள்ள, ரமேஷ் முன்னால் நடக்க, நீங்க அர்ச்சனாவை தோளில் சுமந்தபடி அந்த ஒற்றை அடிப் பாதையில் நடந்தீங்க.

“என்னங்க, இன்னொருத்தர்கிட்டே, நான் கதற கதற ஓழ் வாங்குறதைப் பாத்து ரசிக்கணும்கிற உங்க ஆசை தீந்துச்சா?”

“சாரிடி, அர்ச்சனா. ஆனா,... சரவணன் இந்த மாதிரி, உன்னை துவள துவள ஓப்பாருன்னு நான் நினைச்சுக்கூடப் பாக்கலை. நான் இருக்கிறேன்னு பயப்படாம, உன்னை அவர் நல்லா ஓத்தாதான் உனக்கு பூரண சுகம் கிடைக்கும்கிறதுக்காக, சரவணனை உசுப்பேத்தத்தான் அப்படி சொன்னேன். ஆனா, அதை உண்மைன்னு நம்பி, உன்னை ரொம்ப கஷ்டப் படுதிட்டார். சரவணன் கிட்டே நீ ஏன் மயங்கிக் கிடக்கிறேன்னு இப்பதான் எனக்கு புரியுது.”

ஒரு மணி நேர நடைப் பயணத்துக்குப் பிறகு, கார் நிறுத்தியிருந்த இடத்துக்கு வந்த போது இரவு மணி 7.
தூக்கத்தில், இப்படி ஒரு பகல் கனவை கண்ட நான், திடுக்கிட்டு கண் விழித்து, “ச்சே... நேரம் போனது கூட தெரியாமல் இப்படி தூங்கி விட்டோமே என்று எனக்கு நானே வருத்தப்பட்டு, கடிகாரத்தைப் பார்த்த போது, இரவு மணி 7.

‘எங்கே போனவங்களைக் காணோமே, ரொம்ப தூரத்துக்கு போய்ட்டாங்களோ’ என்று யோசித்துக் கொண்டே, பாத் ரூம் சென்று முகம் கை கால் கழுவி, ஒரு சுடிதாரை எடுத்துப் போட்டுக் கொண்டு, மிதமான மேக்கப் செய்து, அறைக் கதவை சாத்தி விட்டு, ரிசெப்சன் லான்ச்சுக்கு வந்தேன்.

ரிசெப்சன் லான்ச்சிலிருந்த சோஃபாவில் உட்கார்ந்து, அங்கே கிடந்த ஒரு தினசரி செய்தித் தாளை படித்துக் கொண்டிருக்க,... ஹோட்டல் கார் பார்க்கிங்கில் உங்க கார் வந்து நின்றது.

நீங்க மூனு பேரும் காரிலிருந்து இறங்கி வர, அர்ச்சனா, முகத்தில் சந்தோஷத்தோடு நடந்து வந்து, ”என்னடி மீனா. ரொம்ப போரடிச்சிடுச்சா? இங்கே வந்து உக்காந்துட்ட? அதுக்குதான் உன்னை தனியா இருக்க வேண்டாம். எங்க கூட வான்னு சொன்னோம். சரி, வாடி ரூமுக்கு போகலாம்” என்று சொல்லி என் கை பிடித்து இழுத்தவளைத் தடுத்து, கொஞ்ச நேரம் இங்கே உக்காருடி. உங்கிட்டே தனியா பேசணும். அவங்க ரூமுக்கு போகட்டும்” என்று சொல்லி, அவள் கை பிடித்து இழுத்து என் பக்கத்தில் உட்கார வைத்தேன்.

அர்ச்சனா என் அருகில் சோஃபாவில் உட்கார, அதை புரிஞ்சுகிட்டு,”சரி, அர்ச்சனா, நீ மீனா கூட பேசிக்கிட்டு இரு. நாங்க ரூமுக்கு போய் ரெஃப்ரெஷ் செஞ்சிட்டு வந்திடுறோம்” என்று சொல்லியபடி, நீங்களும் ரமேஷும் ரூமுக்கு போனீங்க.

“ஆமாம்டி,...தனியா எவ்வளவு நேரம்தான் தூங்கிறது. தனியா இருக்கிறது சுத்த போர். பேசாம, கஷ்டத்தை சமாளிச்சிகிட்டு உங்க கூட வந்திருக்கலாம். இவ்வளவு நேரம். நீங்க எல்லோரும் வந்துடுவீங்க வந்துடுவீங்கன்னு பாத்து பாத்து காத்துக் கிடந்து, கண்ணெல்லாம் பூத்துப் போச்சு. ஆமாம், ஏன் இவ்வளவு லேட் அர்ச்சனா?”

“அதை ஏன் கேக்கிறே மீனா? அங்கேயும், இங்கேயும் ஆர்வமா சுத்தி பாத்துலே நேரம் போனதே தெரியலே. ட்ராபிக் ஜாம் வேற. அதான் லேட்.”

அது சரி,...இன்னைக்கு எந்த எந்த இடத்த சுத்திப் பாத்தீங்க?”

“ முதல்ல பாத்த இடம் பங்கோட். இங்க கொஞ்ச நேரம் இருந்தா போதும், இங்க இருக்கிற அமைதியான சூழ்நிலைலே மயங்கி, இப்ப இருக்கிற பரபரப்பான வாழ்க்கையையே நாம மறந்துடுவோம்..”

அந்தக் காலத்துல நடக்கிற மாதிரி வர்ற கதைகள்ல வர்ற கிராமம் மாதிரி, ஒரு லைட் ஷேடோல வரைஞ்ச ஓவியம் மாதிரி இந்த கிராமமும், இதைச் சுத்தி இருக்கிற அடர்ந்த மலை வனமும், வனம் நிறைய,..... இங்கேயும், அங்கேயும் பறந்துகிட்டு இருக்கிற பல வண்ணப் பறவைகளும்...பாக்க பாக்க அழகா இருந்துச்சு.

இங்கே இருக்கிற பறவைகள் சில நேரம் ஒன்னா சேந்து இடைவிடாம மாத்தி மாத்தி எழுப்புற ஓசை,....சிம்பொனி’ன்னு சொல்வாங்களே,...அந்த மாதிரி இனிமையான இசைக் கலவையை கேட்டது மாதிரி, அவ்வளவு அழகா இருந்துச்சு.

இந்த இடத்தை பாத்துகிட்டு இருந்தப்ப, இந்த இடத்த பாத்த நீ ரொம்ப சந்தோஷப்படுவேன்னு உன்னைத்தான் நினைச்சுகிட்டேன்,”

“என்னோட நெனப்பு கூட இருந்துச்சா உனக்க்கு. பரவாயில்ல,....அவ்ளோ அழகாவா அந்த இடம் இருந்துச்சு?!!”

“ஆமாம், அப்புறம் அதை பாத்துட்டு, நகுச்சியா தால் போனோம். நைனிடால் நகரின் மையப் பகுதியிலிருந்து 24 கிமீ தொலைவுக்கு இது இருக்கு. இந்த ஆழமான ஏரில ஒன்பது கார்னர்ஸ் இருக்கு,”

“ரொம்ப ஆழமா இருக்குமா?”

“ஆமாம். ஏரியோட மையப் பகுதி 132 அடி ஆழமானது. நீள அகலம் பாத்தோம்னா, ஒரு கிமீ நீளம் அரை கிமீ அகல பரப்பளவுல இந்த ஏரி இருக்கு.”

“ம்...!”

“ஏரியைச் சுத்தி அமைஞ்சிருக்கிற இந்த பகுதி அடர்த்தியான வனம் நிறைந்த மலைகளால் சூழப்பட்டு பாக்கிறப்போ ரொம்ப சூப்பரா இருந்துச்சு. ப்ராணீகத்தின் படி ஒரே நேரத்துல ஏரியோட ஒன்பது கோனங்களையும் யாரால பாக்க முடியுதோ, அவர் மேக மண்டலத்தில் கரைஞ்சு. புண்ணையத்தை அடைஞ்சிடுவாங்கன்னு சொல்றாங்க.

அப்புறம் ட்ரெக்கிங்கும், பாரா கிளைடிங்க் செய்யலாமுன்னு சொன்னாங்க. உன்னை தனியா விட்டுட்டு வந்ததினாலே, அதை எல்லாம் என்ஜாய் செய்யாம, அடுத்த இடத்துக்கு போனோம்.”

“அடுத்தது எங்கே போனீங்க?”

“இரானிகெட். அல்மோரா மாவட்டத்தின் மலைப் பிரதேசம். இராணுவப் பாசறை நகரம். இமயமலைத் தொடரின் அழகை நமது கண்களுக்கு விருந்தளிக்கும் இடம். அடர்த்தியான ஓங்கி உயர்ந்து வளர்ந்த பைன் மரங்களால சூழப் பட்டிருக்கிற இந்த மலை வாசஸ்தலம், நைனிடால்ல இருந்து 63 கிமீ தூரத்துல இருக்கு. இராஜா சுதர்தேவ், அரசி இராணி பத்மினி மேல தீவிரமா காதல் கொண்ட இந்த இடத்த அரசியின் இருப்பிடமாகவே மாத்த முடிவு செஞ்சு உருவாக்கிய இடமாம் இது.”

“ ம்...”

“இராணியின் இடம் என்ற பொருள் படும் வகையில் இதற்கு பின்னாளில் இராணிகெட் என்ற பெயர் வந்துள்ளதா புராணக் கதைகள் இருக்காம். இங்கே மிகப் பெரிய போலோ மைதானம் இருக்கு. ஜூலா தேவி மந்திர் மற்றும் காளி தேவிகா மந்திர் என்ற ரெண்டு கோயிலும் இருக்கு.”

“ம்,...”

அடுத்ததா நாங்க பாத்த இடம், டிபன் டாப்.

இந்த இடம் 2290 மீட்டர் உயரத்துல இருக்கு.. இதுக்கு டோரத்தி ஸீட்ட்ன்னும் பேர்.

“ரெண்டும்m காரணப் பெயரா?”

“ஆமாம். டிபன் டாப்புன்னா,...சுற்றுலாவுக்கு வர்றவங்க, பார்சல் செஞ்ச சாப்பாட்ட எடுத்துகிட்டு, இங்க வந்து ஹாயா உக்காந்து இயற்கைய ரசிச்சுகிட்டே சாப்பிடறதுக்கு ஏத்த இடம்கிறதாலே, இதுக்கு டிபன் டாப்புன்னு பேர் வந்துருச்சாம்.

கெல்லட் டோரத்தி என்கிற ஆங்கிலப் பெண்மணி விமான விபத்துல இறந்துட்டதாலே, அவங்களோட நினைவா, அவர் கணவரால எழுப்பப்பட்ட இடம்கிறதாலே இதுக்கு டோரத்தி ஸீட்ன்னு பேர் வந்திருக்கு.

டோரத்தி ஸீட்ல இருந்து இயற்கை அழகை கொஞ்ச நேரம் மெய் மறந்து ரசிச்ச நாங்க, நைனா சிகரம் பாக்க கிளம்பினோம். இத, சைனா சிகரம்னும் சொல்வாங்க, இது கடல் மட்டத்திலேர்ந்து. 2611 மீட்டர் உயரத்துலே இருக்கு. இந்த சிகரம் நைனிடால் நகரத்தோட மல்லிடல் முனையிலிருந்து வடக்கே 6 கிமீ தூரத்துல இருக்கு. இந்த . நைனிடால சுத்தி இருக்கிற மலைச் சிகரங்கள்லே நைனா சிகரம்தான் ஹையஸ்ட். பந்தர் பன்ஸ்லிருந்து கிழக்கே நேபாளம் வரை உயர்ந்த சிகரம்.

ஒரு பக்கம் பாத்தா, இமயமலைத் தொடரின் உச்சிப் பகுதி,.... அப்படியே பனி படர்ந்து பளிங்கு மாதிரி மின்னுது!!..... பாக்கிறப்போ எவ்ளோ அழகா, அற்புதமா இருந்துச்சு தெரியுமா?!!.”

“அவ்ளோ அழகா இருந்துச்சாடி!!. நானும் கூட வராம போய்ட்டேனே!!”

“அடிப் போடி, இன்னொரு பக்கம் பாத்தா,....நைனிடாலின் நகரத்தோட முழு அழகும் அற்புதமா தெரிஞ்சுது. நைனிடால் ஏரி கூட பச்சைப் பசேல்னு மரகதப் பச்சை நிறத்துலே,...அவ்வளவு அழகா இருந்துச்சு.

“அப்புறம்...”



“ ஏரியல் ரோப் வே. இது நைனிடாலின் மல்லி தால் முனையில ஆரம்பிச்சு மேலே போய், மிக உயரத்தில் (2275 மீட்டர்) அமைந்துள்ள பனிப் படிவு பார்வை முனைக்கு போகுது.

“கொஞ்சம் இருடி. நைனிடால் சிகரத்துல பாத்தது அவ்வளவுதானா?”

“அவ்வளவுதான்.....ஏன் கேக்கிறே?!!”

“ஒன்னும் இல்லை. மேலே சொல்லு.”

"அடுத்ததா பாத்தது ராஜ் பவன்.1899 இல் கட்டப்பட்ட இந்த கட்டிடம் வடமேற்கு பகுதியின் ஆங்கிலேய ஆளுனர்கள் கோடை காலங்களில் வந்து தங்குவதற்க்காக கட்டப்பட்டதாம். இப்ப உத்த்ராகன்ட் மாநில ஆளுனரின் அரசாங்க விருந்தினர் மாளிகையாக இருக்கு. இரண்டு தரைத் தளம் கொண்ட இந்த கட்டிடம் 113 அறைகளைக் கொண்டது. மிகப் பெரிய பூந்தோட்டம், நீச்சல் குளம், கோல்ப் மைதானம் ஆகியவை இங்கே இருக்கு.

அதைப் பாத்துட்டு, SNOW VIEW POINT- போனோம். இதை தமிழ்ல பனிப் படிவு பார்வை முனைன்னும் சொலறாங்க. பனி படர்ந்த இமயமலைச் சாரலின் அழகை, நந்த தேவி போன்ற மலைத் தொடர்களின் வனப்பை இங்கிருந்து கண்டு ரசிச்சோம். இங்கே வர ரோப் கார், ஏரியல் ரோப் வே, கேபிள் கார் போன்ற வசதிகள் உண்டு.தே நீர் கடைகள், தங்குமிடங்கள் இங்கே உண்டு. பனிப் படிவுக் காட்சி முனைங்கிறது, நைனிடாலிலிருந்து 2.5கிமீ.2270 அடி உயரத்தில் இருக்கு.


கடைசியா பாத்தது அஸ்ட் ரானொமிகல் அப்சர்வேட்டர்:- மனோரா மலை உச்சியில் அமைந்துள்ள இந்த இடம். இங்கே இருந்து வானத்து நட்சத்திரங்களை பாக்கலாமாம். நானும் பாத்தேன். இருட்டிடுச்சா, ஒன்னும் தெரியலை. அதை பாத்துட்டு நேரா மல் ரோடு வந்து, ஹோட்டலுக்குதான் வர்றோம்.”

“ஏய்,... நான் ஒன்னு சொல்லட்டா?"

“சொல்லுடி.”

“சொன்னா, தப்பா எடுத்துக்கக் கூடாது.”

“சும்மா, பீடிகை போடாம சொல்லுடி.செய்யிறதெல்லாம் தப்புதான். இதுல, தப்பா எடுத்துக்க என்ன இருக்கு?”

“நீங்க பாத்த இடங்கள்ல நைனா சிகரம் வரை, நானும் கனவுல பாத்தேன்டி.”

“என்னடி சொல்ற, பகல் கனவா?”

“ஆமாம்டி. நைனா சிகரத்துல நீங்க தங்கலையா?”

“ஒரு நிமிஷம் கூட நிக்கலை. பாக்க நிறைய இடம் இருக்குன்னு, அவசர அவசரமா பாத்துட்டு வந்துட்டோம்.” என்று சொல்லி, ஒரு நிமிஷம் நிறுத்தியவள், என்னை ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்து, ”ஏன்,... நாங்க அங்கே தங்கி, ஏதாவது அஜால், குஜால் செஞ்சமாதிரி கனவு கண்டாயா?”

“ஆமாம்டி.!!” அதுவும் டபுள்ஸ்!!!” என்று சொல்லி வெக்கத்தில் தலை குனிந்தேன்.

“என்ன டபுள்ஸா?!! யார் யார் ,எங்கே சொருகினாங்க?”

“என் புருஷன் உன் கீழ் வாயிலே,....அப்புறம்...”

"அப்புறம்,...."

“உன் புருஷன் உன் மேல் வாயிலே!!,....."

"ஏன்டி, உனக்கு இந்த கொல வெறி? உனக்கு நான் என்ன பாவம் செஞ்சேன். சரி,... போகுது விடு. இங்கே, ராத்திரி வந்தா, நாம நாலு பேரும் அதையே செஞ்சுகிட்டு இருக்கிறதினாலே உனக்கு அந்த மாதிரி கனவு வந்திருக்கு."

"ம்,..."

"அப்புறம், என்னை உன் புருஷன் நல்லா கதற கதற ஓக்கறமாதிரியும், நான் கத்தி கூப்பாடு போடறது மாதிரியும் கனவு கண்டிருப்பியே?!!”

“ஆமாம்டி,...எப்படிடீ சரியா சொல்றே?” என்று சிரிக்க,...

“அப்படியே புடிச்சு கடிச்சு வச்சேன்னா, உன் கன்னம் ரெண்டும் புண்ணாகிடும். என்னை கஷ்டப் படுத்தி பாக்கிற நீயெல்லாம் ஒரு ஃப்ரெண்ட்டாடி. எப்படி உனக்கு கனவு வந்திருக்கும்னு எனக்குத் தெரியாதா? நேத்து என் புருஷன் உன்னை சக்கையா புழிஞ்சதினாலே. என்னையும் உன் புருஷன் அப்படி ரெண்டு மடங்கா செஞ்சு பழி வாங்கணும்னு, உனக்கு ஆத்திரம் வந்திருக்கும். அதை நிறைவேத்துன மாதிரி இப்ப உனக்கு கனவு வந்திருக்கு. இப்ப, உனக்கு சந்தோஷம்தானே?”



“ச்சீய் போடி. நான் அப்படி எல்லாம் நினைக்கலை. நாம எல்லோரும் சந்தோஷமா இருக்கணும்னுதான் நான் எப்பவும் நினைப்பேன். சரி எழுந்து வாடி. ரூமுக்கு காஃபி வந்திருக்கும். காஃபி குடிச்சிட்டு கொஞ்ச நேரம் டிவி பாத்துகிட்டு இருந்தோம்னா, டின்னர் வந்துடும். சாப்டுட்டு தூங்கலாம்.”

“தூங்கப் போறவ மூஞ்சியா இது?,... எங்களை அனுப்பிட்டு பகல் பூரா தனியா அடிச்சு போட்டாப்பல தூங்கி இருக்கே? நைட் உனக்கு தூக்கம் வருமா? கசா முசான்னு கனவு கண்டதினாலே, உனக்கு ஏக்கம் வந்திருச்சுன்னு சொல்லு. அவரும், வெளியே போன இடத்துல செக்ஸியான பொண்ணுங்களை ஓரம் பாரமா பாத்து, சைட் அடிச்சி காஞ்சிதான் கிடக்கிறார். இன்னைக்கு நைட் நீ அவருக்கு கஞ்சி ஊத்துனாதான் அவருக்கே தூக்கம் வரும். உனக்கும் ஏக்கம் தீரும்.” என்று கிண்டலாய் சொல்லி, என் இடுப்பில் கிள்ள,...

“ச்சீய்....போடி.” என்று வெக்கத்தில் முகத்தை மூடிக் கொண்டேன்.