"ப்ளீஸ்... சொன்னா கேளுங்க,... இதையெல்லாம் படிக்காதீங்க". 21

“மல் ரோட்டுக்கு போய்ட்டு திரும்ப இங்க வந்தா ரொம்ப லேட் ஆய்டும் அர்ச்சனா. அதனாலே இங்கேயே கிடைக்கிறதை சாப்டுட்டு, டிபன் டாப் பாத்துட்டு, கடைசியா நைனா சிகரத்த பாத்துட்டு ரூமுக்கு போய்டலாம்.”

“சரிங்க.”

இராணிகெட்டில் கிடைத்த உணவை, மூனு பேருக்கும் பார்சல் செஞ்சு வாங்கிகிட்டு டிபன் டாப் பாக்க போனீங்க.

இந்த இடம் 2290 மீட்டர் உயரத்துல இருக்கு.. இதுக்கு டோரத்தி ஸீட்ன்னும் பேர்.

“ரெண்டும் காரணப் பெயரா?”

“ஆமாம். டிபன் டாப்புன்னா,...சுற்றுலாவுக்கு வர்றவங்க, பார்சல் செஞ்ச சாப்பாட்ட எடுத்துகிட்டு, இங்க வந்து ஹாயா உக்காந்து இயற்கைய ரசிச்சுகிட்டே சாப்பிடறதுக்கு ஏத்த இடம்கிறதாலே, இதுக்கு டிபன் டாப்புன்னு பேர் வந்துருச்சு.

கெல்லட் டோரத்தி என்கிற ஆங்கிலப் பெண்மணி விமான விபத்துல இறந்துட்டதாலே, அவங்களோட நினைவா, அவர் கணவரால எழுப்பப்பட்ட இடம்கிறதாலே இதுக்கு டோரத்தி ஸீட்ன்னு பேர் வந்திருக்கு.

டோரத்தி ஸீட்ல இருந்து இயற்கை அழகை கொஞ்ச நேரம் மெய் மறந்து ரசிச்ச நீங்க, நைனா சிகரம் பாக்க கிளம்புனீங்க

இரு புறமும் பசுமைத் தாவரங்கள், ஆடி அசைந்து வழியனுப்ப, கழுவி விட்டதைப் போல ஈரம் படர்ந்த தார் சாலையில் கார் நைனா சிகரத்தை நோக்கி பயணித்து, நைனா சிகரத்துக்கு பக்கத்தில் வந்தடைந்தது.

நைனா சிகரத்துக்கு பக்கத்தில் வந்ததும், காரை அதற்குரிய இடத்தில் பார்கிங் செய்துவிட்டு, அதிலிருந்து இறங்கிய நீங்க மூனு பேரும், நைனா சிகரத்தைப் பாக்க, மலைச் சரிவுப் பாதையில் மேல் நோக்கி நடந்து போனீங்க.

“ஏங்க, நடந்துதான் போணுமா?”

“ போனி குதிரையும் இருக்கு அர்ச்சனா, ஆனா, அதுல ஏறினா மெதுவா, இடுப்பு வலியோடத்தான் போய் சேர்வோம். போனி குதிரையை வச்சுகிட்டு நாம ஃப்ரீயா இருக்க முடியாது. அதுவுமில்லாம, நடந்தா உடம்புக்கு நல்லதுதானே. இயற்கை அழகை ரசிச்சுகிட்டே நடக்கலாமே.” என்றவர் உங்களைப் பார்த்து, “என்ன சொல்றீங்க சரவணன்.?” என்று கேட்க, அவர் எது சொன்னாலும் ‘ஆமாம்’ போடுகிற நிலையில் இருந்த நீங்க,...

“ நீங்க சொல்றது சரிதான் ரமேஷ்.”ன்னு சொல்லி நடக்க ஆரம்பிச்சீங்க.

ஒரு மூனு கிலோ மீட்டர் நடந்ததும், மூனு பேருக்கும் ‘தஸ்’, ‘புஸ்’ன்னு மூச்சு வாங்க,... மலை உச்சிக்கு வந்து, ....அங்கே இருந்து தெரிந்த இயற்கை அழகை பாத்து ஆச்சரியப்பட்டு நிக்க,... ரமேஷ் அந்த இடத்தைப் பத்தி சொன்னார்.

இப்ப நாம நின்னுகிட்டு இருக்கிற இடம்தான் சைனா சிகரம். இத நைனா சிகரம்னும் சொல்வாங்க, இது கடல் மட்டத்திலேர்ந்து. 2611 மீட்டர் உயரத்துலே இருக்கு. இந்த சிகரம் நைனிடால் நகரத்தோட மல்லிடல் முனையிலிருந்து வடக்கே 6 கிமீ தூரத்துல இருக்கு. இந்த . நைனிடால சுத்தி இருக்கிற மலைச் சிகரங்கள்லே நைனா சிகரம்தான் ஹையஸ்ட். பந்தர் பன்ஸ்லிருந்து கிழக்கே நேபாளம் வரை உயர்ந்த சிகரம்.

நாம வந்த மாதிரி, இந்த இடத்துக்கு வர்றதுக்கு ஒரு மூனு கிலோமீட்டர் நடந்தோ, இல்லைன்னா போனி குதிரையிலதான் வரணும்.

“என்னங்க இங்க கூட்டம் அவ்வளவா இல்ல. நாம மட்டும்தான் இருக்கிற மாதிரி தெரியுது.” அர்ச்சனா அவளுக்கு வந்த சந்தேகத்தை கேட்க,...

“ஆமாம். இங்க அவ்வளவா கூட்டம் வர்றதில்லை. இன்னைக்கு கூட பத்தோ, பதினைஞ்சு பேரோதான் இருக்கோம்.” என்றார் ரமேஷ்.

இன்னொரு பக்கம் பாத்த அர்ச்சனா, சின்ன குழந்தை போல குதூகளித்து, அனுபவித்த ஆச்சரியம் கலந்த சந்தோஷம் கண்களில் தெரிய, “ஏங்க இங்க பாருங்களேன்!!!, இமயமலைத் தொடரின் உச்சிப் பகுதி,.... அப்படியே பனி படர்ந்து பளிங்கு மாதிரி மின்னுறதை!!..... பாக்கிறப்போ எவ்ளோ அழகா, அற்புதமா இருக்கு!!.”

இதைவிட அழகா எந்தப் பகுதியாவது இருக்குமா, என்று சுற்றும் முற்றும் பார்த்தவள், ஒரு இடத்தைப் பார்த்து, அதன் அழகில் கவர்ந்து... ஆச்சரியக் குரலில்,...

“அப்புறம் இந்தப் பக்கம் கீழே பாருங்களேன்!!, நைனிடாலின் நகரத்தோட முழு அழகும் அற்புதமா தெரியுதுங்க. நைனிடால் ஏரி கூட பச்சைப் பசேல்னு மரகதப் பச்சை நிறத்துலே,...அவ்வளவு அழகா இருக்குங்க .இத பாக்க பாக்க பாத்துகிட்டே இருக்கத் தோனுதுங்க.”

“ஆமாம் அர்ச்சனா, இங்கே நின்னுகிட்டு, இயற்கையோட அழகை பாத்து ரசிச்சா, திரும்பிப் போக மனசே வராது”.

ஒரு மணி நேரம் அங்கிருந்து இயற்கை அழகை ரசித்தவர்கள், கொஞ்சம் இறங்கி, சிகரத்தின் வலது புறத்தில் ஓடிய, ஒற்றை அடி பாதையில் நடந்து அடர்ந்த காட்டுக்குள்ள போனீங்க.

அமைதியாக ஆள் அரவமே இல்லாத காட்டில் உங்களோடு, உங்களை அணைச்சிகிட்டு நின்ற அர்ச்சனா, கொஞ்சம் பயந்து, அவள் கனவரை நோக்கி, “என்னங்க இது,... யாரையுமே காணோம். இந்த நேரத்துல எதுக்கு இங்க கூட்டிட்டு வந்தீங்க?. பயமா இருக்குங்க. பூச்சிகள், பறவைகள் கத்துற சத்தத்தை விட, அமைதியா ஆள் அரவமே இல்லாம இருக்கே.?”

“சும்மா, ஃப்ரீயா பேசிக்கிட்டு இருக்கலாமுன்னுதான்.”

“பொய் சொல்றீங்க? வேற எதையோ நினைச்சு வந்திருக்கீங்க.” எங்கிட்டே சொல்லுங்களேன்.

“உங்கிட்டே சொல்றதுக்கென்ன? அன்னைக்கு ப்ளூ ஃபில்ம்லே பாத்த மாதிரி, அடர்த்தியான செடி கொடிகள் நிறைஞ்ச அடர்ந்த காட்டுக்குள்ளே, காமத்தை அனுபவிக்கணும்னு ஆசை அர்ச்சனா. மீனா இருந்தா கூட தொந்திரவுதான். இப்படி எல்லாம் வெளியே செக்ஸ் அனுபவிக்க விடவே மாட்டா.”

“அதானே பாத்தேன். அர்த்தம் இல்லாம ஐயர் ஆத்தோட போகமாட்டாரே!! வெட்ட வெளியில செக்ஸ் வச்சிக்கிறதா....!! என்னால முடியாதுப்பா. எனக்கு பயமாவும் வெக்கமாவும் இருக்கு. யாராவது வந்து பாத்தா என்னாகிறது?”

“ஆமாம் அர்ச்சனா. எல்லாம் ஒரு விஷயத்துக்காகத்தான் இந்த இடத்துக்கு நாம வந்திருக்கோம். நாங்க ஆம்பிளைங்க ரெண்டு பேர் இருக்கிறப்போ உனக்கென்ன பயம்? அடர்ந்த காட்டுக்குள்ள ஒரு கிலோ மீட்டர் தூரத்துக்கும் மேலா வந்துட்டோம்” என்று சொல்லிக் கொண்டே, ஓரிடத்தில் கை விரல் நீட்டி காட்டியவர், “. அங்கங்கே பாறைகள் சுவர் மாதிரி முளைச்சு இருக்கிறதைப் பாறேன். மண்ணே கண்ணுக்கு தெரியாத மாதிரி, பச்சைப் பசேல்ன்னு புல் வெளி. இந்த இடமே அழகா, ரசனையா இருக்கிறப்போ, அழகான ஒருத்தியை அம்மனமாக்கி இங்க செக்ஸ் செஞ்சா, இன்னும் எவ்வளவு அழகா சந்தோஷமா இருக்கும்.”

“ம்...ரொம்பத்தான் ஆசை உங்களுக்கு. இங்க யாரும் வர மாட்டாங்களா?”

“நிறைய சுற்றுலா இடங்கள்ல,... மறைவா இருக்கிற பகுதியில, இயற்கை அழகோட தன் காதலியின் அழகையும் சேர்த்து அனுபவிக்கிறவங்க நிறைய பேர் இருக்காங்க. அதனாலே நம்மள அப்படி பாக்க நேர்ந்தாலும், கலவி நேரத்துல தொந்திரவு செய்யக் கூடாதுன்னு அமைதியா வேற இடத்துக்குப் போய்டுவாங்க.”



“நிறைய சுற்றுலா இடங்கள்ல,... மறைவா இருக்கிற பகுதியில, இயற்கை அழகோட தன் காதலியின் அழகையும் சேர்த்து அனுபவிக்கிறவங்க நிறைய பேர் இருக்காங்க. அதனாலே நம்மள அப்படி பாக்க நேர்ந்தாலும், கலவி நேரத்துல தொந்திரவு செய்யக் கூடாதுன்னு அமைதியா வேற இடத்துக்குப் போய்டுவாங்க.”

“இங்க, காட்டு மிருகங்கள் எதுவுமே வராதா?”

“வராது, உன் அழகைப் பாத்து, அதை அள்ளிப் பருகி அனுபவிக்க, நாnkaங்க மிருகமானாத்தான் உண்டு. அப்புறம்,...இங்க பக்கத்துல இருக்கிற பெரும்பாலான செடிகள், உடம்பிலே பட்டா, தாங்க முடியாத அரிப்பெடுக்கும். அதுக்கு பயந்து வன விலங்குகள் இந்தப் பக்கம் வர்றதில்லை.”

“அந்த அரிப்பை உண்டாக்கிற செடி எதுன்னு உங்களுக்குத் தெரியுமா?”

“அந்த செடி எது எதுன்னு எனக்குத் தெரியும். நாம அது பக்கம் போக மாட்டோம். அதனாலே, நீ அதைப் பத்தி கவலைப்பட வேண்டாம். நீ கொஞ்சம் கம்பெனி கொடுத்தா போதும். உனக்கு வெக்கமா இருதுச்சுன்னா, ஹாட் ட்ரிங்க்ஸ் கொண்டு வந்திருக்கேன். கொஞ்சம் போட்டுக்க. பயமும் இருக்காது. வெக்கமும் இருக்காது. என்ன சொல்றே?’ என்று ரமேஷ் ஆர்வமாக சொல்வதைக் கேட்ட அர்ச்சனா, உங்க பக்கம் திரும்பி,” என்னண்ணா,... உங்களுக்கு சரின்னா, எனக்கும் சரிதான்.”

அடர்ந்த வனப் பகுதியில் அழகி அர்ச்சனாவை, அம்மனமாக்கி ஓத்து அனுபவிக்க ஆசைப் பட்ட நீங்களும், “ஆசைப் பட்டு கேக்கிறார். சரின்னு,.... சொல்லிடு அர்ச்சனா.” என்று சொல்ல,...

அங்கே இருந்த ஒரு பாறையை கை காட்டிய ரமேஷ், “சரி,...அங்க செவ்வக வடிவுல, படுக்கை மாதிரி ஒரு பாறை இருக்கு தெரியுதா?. நைனா சிகரத்துக்கு அதுதான் லேன்ட்ஸ் என்ட். அதைத் தான்டி ஒரு அடி எடுத்து வச்சாலும். அவ்வளவுதான். கீழே போற நாம, பத்து நிஷம் கழிச்சுதான் தரையைத் தொடுவோம். அவ்வளவு செங்குத்தான பள்ளம்.”

“அவ்வளவு பள்ளமா?”

“ஆமாம், அதனால, ....அதைத் தான்டி போகாதீங்க. பாறையிலே இயற்கை அழகை ரசிக்கிறேன்னு பாறை மேலே ஏறி, அதல பாதாளப் பள்ளத்தை எதார்த்தமா கீழே பாத்து, மயக்கமாகி விழுந்து செத்தவங்க நிறையப் பேர். அந்த பயத்தினாலயும் இந்த இட்த்துக்கு யாரும் வர்ரதில்லை. உங்களுக்கு பயமில்லைன்னா அங்கே போகலாம்.”

“சும்மா பயமுறுத்தாதீங்க. உங்களுக்கு பயம்தானே?” என்று கேட்ட அர்ச்சனாவுக்கு,...

“ எனக்கு பயம்தான். உங்களுக்கு பயமில்லைன்னா போய்ப் பாருங்க. நான் இங்க அக்கம்பக்கத்துல பூத்திருக்கிற பூக்களைப் பறிச்சுகிட்டு வர்றேன்.” என்று சொல்லி கிளம்பினார் ரமேஷ்.

“பூவெல்லாம் எதுக்குங்க?”

“எல்லாம் அப்புறமா சொல்றேன்.” என்று சொல்லிச் சென்றார்.

அர்ச்சனா பக்கத்தில் இருந்த நீங்க, “என்ன அர்ச்சனா, அந்த பள்ளத்தோட ஆழம் எவ்வளவு இருக்குதுன்னு போய் பாக்கலாமா?”

“நீங்க பக்கத்திலே இருக்கிறப்ப எனக்கு எந்த பயமும் இல்லண்ணா” என்று ஏதோ தைரியத்தோடு சொன்ன அர்ச்சனா, உங்க கையை பிடிச்சுகிட்டு, படுக்கை பாறைப் பக்கம் நடந்தாள்.

நடந்தவள் நின்று, உங்கள் கையைப் பிடித்துக் கொண்டே, பாறை பக்கம் போய் மெதுவாக எட்டிப் பார்த்தாள்.

சிலு சிலுவென ஜில்லென்ற காற்று வீச, அவிழ்த்து விட்ட கூந்தல் அலை அலையாக பின் பக்கம் பறக்க,... பார்த்தவள் பயத்தை முகத்தில் காட்டி, “அம்மாடி,!! ....தரை எங்கே இருக்குன்னு கூட தெரியாத அளவுக்கு கரு கருன்னு இருட்டா இருக்கிற அதால பள்ளம். கொஞ்சம் நேரம் குனிஞ்சு பாத்தாவே கிறு கிறுன்னு தலை சுத்தும்.”

“உனக்கு பயமாத்தானே இருக்கு?”

“ஐயே!... எனக்கா?... பயமா?...ம்..ஹூம்.”

“சரி வா, அங்கே போய் கொஞ்ச நேரம் உட்காருவோம்....” என்று பேசிக் கொண்டே நடந்த உங்களுக்கு , ரமேஷ் பற்றி ஞாபகம் வர, “போனவரை எங்கே காணலையே?” என்று கவலைப் பட்டு, அந்த பாறையை விட்டு நகர்ந்து வந்து, புல் தரையில் உட்கார்ந்து, அக்கம் பக்கம் பார்த்து தேடிக் கொண்டிருந்த போது,.... ஒரு புதர் மறைவிலிருந்து, ஒரு பெரிய இலையில் சிறிதும் பெரிதுமான பல வண்ன வாசனை மலர் குவியலை ஒரு கையில் ஏந்திக் கொண்டு, இன்னொரு கையில், நீண்ட மலர்க் கொடியையும், கூம்பாக்கிய இலையில் தேன் நிறைந்த தேன் அடை ஒன்றையும் கொண்டு வந்தார்.

ரமேஷையும், அவர் கொண்டு வந்ததையும் அதிசயமாகப் பார்த்த அர்ச்சனா, “என்னங்க,... எனென்னவோ கொண்டு வந்திருக்கீங்க?!! “ என்று கேட்டு, பரந்த இலை மேலிருந்த பல வண்ண மலர்களைப் பார்த்தவள்,” இதெல்லாம் என்ன பூ? நான் இதுக்கு முன்னே பாத்த்து கிடையாதே? என்று கேட்டு, கையிலிருந்த தேன் அடையைப் பார்த்தவள், ”இதென்னங்க தேன் கூட்டையே பிச்செடுத்துகிட்டு வந்துட்டீங்களா? தேனீ உங்களை கடிக்கலை?!!” என்று ஆச்சரியமாகக் கேட்டு,...

“நீங்க கிட்டே வர வர புது விதமான சுகந்த வாசனை ஆளைத் தூக்குதுங்க.”என்று சொல்லி நறுமணத்தை ரசித்தாள்.



கொண்டு வந்ததை ஓரிடத்தில் வைத்து, அர்ச்சனா நடுவில் இருக்க, மூன்று பேரும் அருகருகே உட்கார்நத கொஞ்ச நேரத்தில், அர்ச்சனா அவள் கணவரிடம் பேச்சை ஆரபித்தாள்.

“ஏங்க,... நேத்து நைட்டு மீனாவை ரொம்ப படுத்தீட்டிங்க போல இருக்கு. எழுந்து நடக்கவே ரொம்ப சிரமப் படறா?”

“நானும் அவளுக்கு கஷ்டத்த கொடுக்காம, செய்யலாமுன்னுதான் இருந்தேன். ட்ரிங்க்ஸ் சாப்பிட்ட போதையும், மீனாவோட உடல் அழகு தந்த போதையும் சேந்து, என்னை காட்டுத் தனமா செய்ய வச்சிடுச்சு.”

“கொஞ்சம் பொருமையா செஞ்சிருக்கக் கூடாதா, கிணத்து தண்ணிய, ஆத்து வெள்ளமா கொண்டு போய்டப் போகுது?