ஆங்கிலத்தில் பொறிந்து தள்ளி விட்டார் அந்த பெண் டாக்டர்...... உங்களுக்கு உங்கள் மனைவி உயிருடன் வேனும்னு நீங்க நினைச்சா தயவு செய்து இனி அவளிடம் உடல் உறவு வச்சிக்காதீங்க, அப்புறம் உங்கள் இஸ்டம்.. உங்க மனைவிக்கு நான் பொறுப்பல்ல. ஒரு குற்றவாளி போல் தலை குனிந்து டாக்டர் சொல்லுவதை அனைத்தையும் மெளனமாக வாங்கிக்கொண்டான் குமார், வேறு வழி... அவ்வளவு திட்டையும் வாங்கிக் கொண்டான் ஒரு பெண் டாக்டர் இத்தனை பச்சையாக் இப்போது தான் முதல் முறையாக் கேட்டான் சரி இனி கொஞ்ச நாள் புவனாவை வைத்து சமாளித்துக் கொள்ளலாம் என எண்ணியிருந்தான்.... அன்று சாயுங்காலமே அருண் புவனா சகிதம் வந்து புவனாவை திருமணம் செய்து கொள்ள ஆசைப்படுகிறேன் என்றதும் அப்படியே குலைந்து போனான். மனதை தேற்றிக் கொண்டான் இன்னும் ஒரு 4 மாசம் இல்லை 6 மாசம்.. அப்புறம் காயத்ரி குழந்தை பெற்று வந்த பிறகு வைத்துக் கொள்ளலாம் என . ம்ம்ம் எல்லோருக்கும் நல்ல வாழ்கை அமைத்துக் கொடுத்தோம் ஆனால் தன் வாழ்க்கை இப்படி ஒரு சூனியமாக போனது அவனுக்கு சிறிது வருத்தமாய் இருந்தது...தன் மனச சாலுவிடம் செலுத்தி ஆறுதல் படுத்திக் கொண்டான். ............. இவன் இப்படி இங்க மருகி நிற்க அங்கே.. முதல் இரவு அறையில் குமார் நினத்தது போல் எதுவும் நடக்க வில்லை. அருண் தன் மடி மீது தலை வைத்து படுத்திருந்த புவனாவை தலைய தடவி விட்டு அவள் கூந்தலை வருட.. அவள் அதில் மெய் மறந்து அவன் மடியில் தன்னை மறந்து தூங்கினாள். அவள் தூங்கி விட்ட்தை அறிந்தவன் மெல்ல ஒரு தலையனையை அவள் தலையில் வைத்தவன்..கட்டிலில் அவளை வசதியாக தூங்க வைத்து அவள் அருகில் படுத்துக் கொண்டான். இதற்காகவா திருமணம் செய்து கொண்டோம். ம்ம்ம் பாவம் Iவள் இப்போது தான் கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருக்கிறாள் போல... இது வரை இருந்த மன இருக்கம் குறைந்து போய் அதில் அப்படியே அசந்து விட்டாள்.. எங்கே போய் விடப் போகிறாள் என் மனைவி. இங்கு தான் என் அருகில் தான் இருக்கிறாள், என்று இருந்தாலும் அவள் என் மனைவி தான் இந்த ஒரு இரவு மட்டுமா இருக்கிறது.. இன்னும் எத்தனையோ இரவுகள் இருக்கின்றன. தற்போது அவள் மன அமைதி முக்கியம், புவனா..அமைதிப் படு உன் மனம் சாந்தமாகட்டும் உனக்கு எப்போது என்னைத் தேடுகிறதோ இல்லை எப்போது என்னை உன் கணவன் என்று நினத்து உன்னை என்னிடம் மனமுன்வந்து கொடுக்கிறாயோ அன்று நான் உன்னைத் தொடுகிறேன் புவனா. அது வரை இந்த அருண் உனக்காக காத்திருப்பான் புவனா... என் மனைவியே.. என் சகியே...என் அன்பே....உதடுகள் முணுமுணுத்தன..... நாட்கள் ஓடின ம்ம்ம் அருண், புவனா, சாலு குமார் ஆஸ்பத்திரி ஹாலில்... காயுவுக்க பிரசவ வலி வந்து விட்டது.. டாக்டர் நர்ஸ் பறந்து பறந்து ஓடி வேலை ... செய்கின்றனர்.. திருவிழாவில் தொலைந்து போன குழந்த மாதிரி குமார் ஒரு ஓரமாய் எல்லவற்றையும் பார்த்துக் கொண்டு....அருண் தான் அனைத்தையும் கவனித்துக் கொண்டான்..... காயு உள்ளே லேபர் வார்டில்.... வலி.. வலி ..வலி.. வலி... அடி வ்யிற்றில்.. சுரீரென்று....மொத்த உடம்பையும் சுண்டி இழுத்தது...பல்லைக் கடித்துக் கொண்டாள்.. இது வரை குமார் மட்டும் பார்த்திருந்த அவள் அடிவயிறு இப்ப எல்லாரும் சுத்தி நின்னு கிட்டு.... முதலில் முடி சேவ் பன்ன ஒருத்தி அப்ப வலியில் ஒன்னும் தெரியலை.. இப்ப இரண்டு காலையும் இருபக்கம் ஒரு ஹாங்கர் போல இருக்கும் ஒரு கம்பியில் தூக்கி வைத்து அவள் தொடை பிளந்து... ம்ம்ம் ஒரு ஜீவன் வர இவ்வளவு மரண வலியா... அம்மாஆஆஆஆ அலறினாள் காயு.. அந்த நேரம் கதவு திறந்து நர்ஸ் வெளியே போக அந்த சத்தம் வெளியே நின்றிருந்த குமாரின் காதில் விழுந்து அவன் அடி வயிற்றை கலக்கியது.. ஒரு மணி நேரம் இன்பம் இப்போது அவள் மனைவி இந்த வலியில் துடிக்கிறாள்.. உடம்பு பதறியது குமாருக்கு.....தான் சென்ற வழி தான் தன் குழந்த வருமா? .. எப்படி தாங்குவாள் அவள்... ஆண்டவனே.. இது என்ன.. இப்படித்தான் எல்லாம் நடக்குமா.. இவ்வளவு வேதனையா ஒரு பெண்ணுக்கு... வலிக்காமல் பிள்ளை பெற முடியாதா... டாக்டரிடம் சென்றான் மேடம் அவ கத்துறது எனக்கு தாங்கலை மேடம் ஏதாவது பண்ணுங்க.. சொன்னவனை பார்த்த டாக்டர்... பிளீஸ் கொஞ்சம் அமைதியா இருங்க இதெல்லாம் சகஜம் எங்களுக்கு....நர்ஸ் சார கொஞ்சம் வெளிய இருக்க வை.... ஏதாவது பன்ணுங்க டாக்டர் பிளீஸ்... உள்ளே காயுக்கு.. இடுப்பில் ஒரு ஊசி போட... அலறினாள் மீண்டும் அம்ம்மாஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆ...... மீண்டும் வலி இப்ப கலையில் இருந்து இறங்கி அடி வயிற்றில்.. சுரீர்ரென்று... 1000 வாட்ஸ் மின்சாரம் தாக்கியது போல...காயுக்கு வலி வலி வலி.... கொஞ்ச நேரம் கழித்து டாக்டர் வந்தார்... சார் பனிகுடம் உடைஞ்சுடுச்சு.. குழந்தை பொசிசன் மாறி இருக்கு.. இப்ப சிஸேரியன் தான் பன்னனும்.. வேற வழி இல்லை... பண்ணுங்க மேடம் எங்ககயெழுத்து போடனும் சொல்லுங்க.. நர்ஸை பின் தொடர்ந்தான்.. குமார்.... 3 மணி நேரம்... அவஸ்தையாக கழிந்தது... நர்ஸ் வெளியே வந்து..... பெண் குழந்தை... சார் சொல்ல குமாருக்கு மகிழ்ச்சி ... கண்களில் கண்ணீர்... என் தேவதை எனக்கு மகளாக.. இப்ப பார்க்கலாமா... கொஞ்ச நேரம் பொறுங்க குழ்ந்தைய சுத்தம் பண்ணி உங்க கிட்ட காட்டுவாங்க தொடாமல் பாருங்க இல்லை இன்ஃபெக்சன் ஆயிடும் கொஞ்ச நேரம் கழித்து அந்த ரோஜாப் பூப்போல இருந்தவளை மெல்ல அந்த நர்ஸ் கொண்டு வந்து அவன் கைகளில் கொடுக்க..பர்ஸில் இருந்து நோட்டை பார்க்காமல் அவளிடம் கொடுத்தவன்..... தன் வாரிசை வாங்கி வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்தான்... சிக்க சிவேலன ரோஜா பூப் போல.. பட்டுக் கைகள் மடங்கி இருக்க...தலை முழுவதும் முடி... காயு மாதிரி.. கால்க்ள் இலவம் பஞ்சாய்... இருக்க... அந்த பூவை முத்தமிட போனவனை தடுத்தாள் நர்ஸ்... சார் பிளீஸ் ... அப்படி செய்யக்கூடாது... முத்தம் அம்மா மட்டும் தான் கொடுக்கனும்.. அப்பத்தான் அவனுக்கு காயு நினவு வந்தது.. நர்ஸ் காயு எப்படி இருக்கா.. மயக்கத்தில் இருக்காங்க... இன்னும் ஒரு 4 மனி நேரம் ஆகும்.. குழந்தைய கொடுங்க... இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தில அவங்களை ரூமுக்கு கொண்டு வந்திடுவாங்க.. அப்ப ஒவொருத்தரா பாத்திட்டு வாங்க... ம்ம்ம்ம் குழந்தையவாங்கிச் சென்றாள் நர்ஸ்...... கிழிந்த நாராய் கிடந்தாள் காயு... குமாருக்கு கண்களில் கண்ணீர் முட்டியது... இது எனக்காக .. என் வாரிசுக்காக.. இவ்வளவு வலி ஒரு பெண்ணின் மறு பிறப்பு.. ஒரு பிரசவம்..அவன் காதில் காயு அலறிய அலறல் இன்னும் ரிங்காரம் இட்டுக் கொன்டே இருந்தது. மெல்ல கண் திறந்தாள் காயு.. அவள் கண்கள் தேடியது ம்ம் குமாரைத் தான்.. தலை மாட்டில் தன் தலைய கோதியபடி.. இருந்த குமாரைப் பார்த்து மெல்ல புன்னகைத்தாள்.. உங்கள் வாரிசு உங்களிடம் கொடுத்து விட்டேன் அத்தான்.. என்பது போல்.. அவள் கண்கள்.. அந்த ரோஜாக் குவியலை காட்ட.. ஆமோதித்தான்.. குமார்.. வார்த்தைகள் இல்லை அங்கே வெறும் மவுன மொழி தான் அவைகள் பேசின ஆயிரம்...மெல்ல அவள் கையை பிடித்து நெஞ்சில் வைத்து மெல்ல முத்தமிட்டான்...அந்த ஒரு முத்தம் அவள் கையில் பதித்த அந்த முத்தம் அவள் இது வரை பட்ட வேதனைகள் எல்லாம் கரைந்து உருகி ஒடின.. மெல்ல குழந்தைய எடுத்து அவள் அருகில் வைக்க .. அவள் மெல்ல குழந்தையின் பட்டுக் கைகள் தொட்டுப் பார்த்து. .. அவனை பார்த்து அருகில் கொடுக்குமாறு சைகை செய்ய.. ரோஜாக் குவியலை அவள் முகத்தின் முன் நீட்ட.. அவள் முகம் அடைந்த பரவசம்... இந்த பட்டுக் குட்டி எனக்கு எனக்கே எனக்கு... சந்தோசத்தில் கண்ணீர் முட்டியது..... ஒரு வாரம் கழிந்தது குழ்ந்தை பெயர் வைப்பு முடிந்தது..... பிரிய தர்சினி.... ம்ம்ம் நல்லா இருக்குல்ல காயு... ம்ம் நல்லா இருக்குங்க ஏதாவது விசேசமா இந்த பெயரில்...ம்ம்ம்ம்
ம்ம் இருக்கு ரெம்ப, பிரிய தர்சினி... beautiful, love, beloved...இதுக்கும் மேல எனக்கு பிடிச்ச பெயர் இது.. காயு... காயு அவனை மவுனமாக பார்த்தாள்....... காயு மருபடியும் ஹாஸ்பிடல் அடி வயிற்றில் மீண்டும் வலி, சோதனை.. மீண்டும் ஒரு ஆபரேசன்... அதே இடத்தில் கொஞ்சம் கீழே....கிழிந்த நாராய் மீண்டும்... குழந்தை புவனா வந்து இருந்து பார்த்துக் கொண்டாள்... குமார் காயுவை கவனித்துக் கொண்டான்..... ........ இரண்டு மாதங்கள் பறந்தன...... இப்போது காயு... நல்ல குணமாகி இருக்க... அன்று இரவு.. அவர்கள் நெடு நாளைய ஆசையை தீர்க்க... கட்டி அணைத்து.. எல்லாம் நல்ல படியாகத்தான் ஆரம்பித்தது.. ஆனால்... அவன் காயுவை ஓக்கும் போது... தான் அந்த பிரச்சனை வெடித்தது... ம்ம்ம்ம் அவனது சுண்ணி அவள் புண்டைக்குள் ஒரு இன்ஞ்சுக்கு மேல் நுழையவில்லை... ஏதோ ரெம்ப நாள் ஆனதால் இது சகஜம் என நினைத்து அவன் ஆவேசமாக வெறியுடன் அவள் புண்டைக்குள் நுழைக்க... அது புது புண்டைக்குள் நுழவது போல்.. அடைத்துக் கொண்டு வழி விட மறுத்தது.. குமார் கண்களில் இருந்த காமத்தில்... காயு மறுப்பு ஏதும் சொல்லாமல் இருக்க... தன் வேகத்தை காட்டி அடித்தான்... அவ்வளவு தான்... அலறி விட்டாள் காயு. கண்களில் கண்ணீர்.. திரள.. அவனை பிடித்து தள்ளி விட்டாள்... மல்லாந்து விழுந்த குமார் மீண்டும் அவளை நெருங்க.. அனை கையெடுத்து கும்பிட்டாள் காயு....அத்தான் வலிக்குது அத்தான்.. முடியலை என்னால.. பிரசவ வலி மாதிரி வலிக்கி அத்தான்... பிளீஸ்.. வேனாம்... ஆனால் காமம் கண்ண மறைக்க அவள் அலற அலற.. நடந்தது ஒரு கற்பழிப்பு ... எல்லாம் முடிந்த பின்னர் தான் குமாருக்கு சுய நினவு வந்தது.. காயுவைப் பார்த்தான் அப்படியே சுருண்டு மயங்கி கிடந்தாள்..பதறிய அவன் காயு காயு.. அவள் கன்னத்தை தட்டி எழுப்பினான்.. மெல்லிய முனகல் மட்டும் பதிலாக வர..போர்வையை போர்த்தி விட்டு.. டாக்டருக்கு போன் பன்னினான் குமார்..... ............. டாக்டர் செக் பண்ணி விட்டு.. குமார தனியாக அழைத்து.. பேசினார்... ஆபரெசன்ல ஏதோ நடந்திருக்கு... அவள் பாதை அடை பட்டிருக்கு.. எப்படி தெரியலை... நீங்க ..எப்படி ... இல்லை டாக்டர் ஒரு 1 1/2 இன்ஞ் கூட போகலை டாக்டை அதுக்குள்ள.. மொட்டு தான் போயிருக்கும் அதுக்கு மேல போகலை..ஆனா கத்திட்ட...நான் கவனிக்காமல் வெறில மேலும் அழுத்தி அழுத்தி... சாரி டாக்டர்.. அடக்க முடியாமல்.... அவன் குரல் உடைந்தது... அவனை பரிதாபமாக பார்த்தார் டாக்டர்... "இல்லை சார்.. அவங்களால உங்களை இனி திருப்தி படுத்த முடியாது....இதற்கு காலம் தான் பதில் சொல்லனும் . வேனும்னா கொஞ்சம் டெஸ்ட் எடுத்து பார்த்து சரி பன்ன பார்கலாம்... ஆனால் இது மாதிரி... லட்சத்துல ஓன்னு கோடில ஒன்னு தான் வரும்.. இது நிச்சயமா தப்பு தான் ஆன ஒரு உயிர காப்பத்திரதுல நடக்கிற தவறு..எங்களுக்கு உயிர் தான் முக்கியம் .. மருந்து தரேன்.. கவன்மா பாத்துக்கங்க.. இந்த வலியில் இருந்து மீள அவங்களுக்கு ஒரு வார காலம் பிடிக்கும்... இது எப்படீன்னா... ஒரு சின்ன உதாரண்ம் தாரென்... அவங்க யோனி.. இப்ப ஒரு 5 வயசு குழந்தயின் யோனி மாதிரி தான்... அதில் .... நான் சொல்லுறது உங்களுக்கு புரியும் என் நினைக்கிறேன்.. கவனமா இருந்துக்கங்க.... எனக்கே உங்களை நினைச்சா கொஞ்சம் கஷ்டமாத்தான் இருக்கு....." "ஆனா நீங்க புணர நினக்கும் ஒவ்வொருமுறையும் அவங்களுக்கு இந்த வலி நிச்சயம் இருக்கும்.. அப்புறம் மெடிசன்.. ரெஸ்ட்.. ஒருவாரம்... அவஸ்தை அவங்களுக்கு... LITTERLY I AM SORRY FOR YOU MR. KUMAR.. " அதிர்ந்து போனான் குமார்... கடவுளே நான் யாருக்கும் எந்த துரோகமும் பண்ணலை என்ன ஏன் இப்படி... நானா யார் கிட்டயும் போகலை.. யார் குடியையும் கெடுக்கலை.. எல்லோருக்கும் நல்லது தான செஞ்சேன்... எனக்கு ஏன் இந்த சோதனை......மாய்ந்து மாய்ந்து..கடவுளிடம் உருகினான்.... ஓரிரு முறை முயர்ச்சி பண்ணி.. அதுவும் வலியில் முடிய.. மறுபடியும் டாக்டர் அவரின் அட்வைஸ்... அப்புறம் கோபமாக..அவரிடம் ஒரு குற்றவாளி போல் கை கட்டி நின்று அந்த வேதனை.. எல்லாம் சுழட்டி அடித்தது குமாரை.... அதன் பிறகு அவன் காயுவை புணரவில்லை... இது வரை... கிட்டத்தட்ட ஆறு ஆண்டுகள்.....அவளை பூப்போல..வைத்திருந்தான்... காமம் சில சமயம் அவனை கொல்லும்... அப்போது அவனின் செல்ல சின்ன தேவதை பிரிய தர்சினி.. தான் அவன் உலகம்.. அது போதும்... அவள் அவன் அருகில் இருக்கும் வரை... அந்த பிஞ்சு முகம்.. சுந்தரமுகம்.. அவளப் பார்க்கும் போது எல்லாம்...மனம் நிறைந்து.. அவளை நினைகும் போதெல்லாம்.. மனம் லேசாகி....லேசாகி... லேசாகி.... அவளை நினத்து தன் காமம்.. தன் உணர்வுகள்...அனைத்தையும் அடக்கி.....அதை அத்தனையும் அடக்க வந்த மருந்தாய்.. அவனின் சின்ன தேவதை ப்ரிய தர்சினி...............அவள் அவனை பெயர் சொல்லி ( அப்படித்தான் சொல்லி வைத்திருக்கிறான்) கூப்பிடும் ஒவ்வோரு முறையும் புதிதாய் பிறந்த மாதிரி.. அவன் உணர்வுகள் அடங்கி.. காமம் அடங்கி... ஒரு தவம் போல் தன் வாழ்க்கையை அனுபவிக்கிறான்.... காயு.. அவள் மனம் செத்து..போய் அவனிடம் "என்னை டைவர்ஸ் பண்ணிடுங்க அத்தான்... பிளீஸ்.. நீங்க படுற பாடு எனக்கு தாங்கலை அத்தான்.. நீங்க வேற கல்யாணம் பண்ணிக்கங்க.. என்னால உங்க அவஸ்தைய தாங்க முடியலை ஒரு மனைவியா எதையும் கொடுக்க முடியலை அத்தான்......." அவன் மடியில்விழுந்து அழ... ...
"இல்லை காயு நீ என்னை நம்பி வந்தவள்... ம்ம்ம் இதே மாதிரி எனக்கு வந்திருந்தால் உன்னை திருப்தி படுத்த முடியாத நிலையில் நான் இருந்தால், நீ என்னை டைவர்ஸ் பன்னிட்டு வேறு கல்யானம் பண்ணுவாயா... இப்பத்தான் நான் உன்னை இன்னும் அதிகமாக காதலிக்கிறேன்.. என்ன, அது மட்டும் தான் வாழ்க்கையா.. இருக்கிறாய் நீ..எனக்கு நான் உனக்கு.. இருப்போம் காத்திருப்போம்.. ஒரு நல்ல நாளுக்காக.... நானும் நீயும் இனையும் காலம் வரும் அந்த நல்ல நாளுக்காக நான் எத்தனை நாள் வேண்டுமானாலும் காத்திருப்பேன் காத்திருப்பேன்........அவளை இறுக அனைத்து அவள் நெற்றியில் அவள் குங்குமம் கலையாமல் மெள்ள முத்தமிட்டான் குமார்... காலம் தான் அவனுக்கு ஒரு வழி காட்ட வேண்டும் .. காட்டுமா...?
முதல் பாகம் முற்றும்....... இனி வேறொரு வடிவில் குமாரின் வாழ்க்கை பயணம் தொடரும் .... பொறுத்திருங்கள்....
No comments:
Post a Comment