Friday 25 January 2013

பக்கத்து வீட்டு சுவாதி

நான் சுனில் குமார். ஹோசூரில் டி வி எஸ் கம்பெனியில் இஞ்சினியராக வேலை பார்கிறேன். எனக்கு வயது இருபத்தி ஏழு. இன்னும் கல்யாணம் ஆகா வில்லை. எங்க அம்மா மட்டும் சென்னை அடையாரில் எங்கள் சொந்த வீட்டில் இருக்கிறாள். நான் மாதம் ஒரு முறை வந்து அம்மாவை பார்த்து விட்டு போவேன். அம்மா கல்யாணம் பண்ணிகொன்னு சொல்லி ரொம்பவே கட்டாய படுத்தற. நான் தான் தள்ளி போட்டுகொண்டு இருக்கிறேன்.

எங்க வீட்டுக்கு பக்கத்தில் வீட்டில் இருக்கும் சுவாதிக்கு போன வருடம் தான் கல்யாணம் ஆனது. அவள் கணவனுடன் ஆழ்வார்பேட்டையில் இருக்கிறாள். நான் இந்த முறை வந்த போச்சு அம்மா சொன்னால்; நம்ம பக்கத்து வீட்டு சுவாதி இங்கே வந்து இருக்கிறாள். அவள் பிரக்னன்டாக இருக்கிறாள். நீள் அவள் போய் ஸ்வீட் வாங்கி கொண்டு போய் பார்த்து விட்டு வா. ஒரு நாள் மாலை எங்க அம்மா கொஞ்சம் வெளியே போன. நானும் அப்போ கிராண்ட் ஸ்வீட்டில் கொஞ்சம் ஸ்வீட் வாங்கிகொண்டு அவளை பாக்க போனேன். காலிங் பெல்லை அமுக்கி கொஞ்ச நேரம் பின் அவள் வந்து கதவை திறந்தாள். மெல்லிசான ஒரு நைட்டி போட்டு கொண்டு இருந்தா. முகம் கொஞ்சம் வெளுத்து இருந்தது. வயறு கொஞ்சம் ஒப்பித்தான் இருந்தது. உள்ளே வர சொன்னா. நானும் அவளும் பள்ளிகூடத்தில் ஒன்றாக படித்து இருக்கிறோம். நான் ஸ்வீட்டை கொடுத்துவிட்டு அவள் பிரக்னன்டாக இருபதற்கு வாழ்த்துக்கள் சொன்னேன். சிரித்தால். கொஞ்சம் வெக்கம் வந்தது. அவள் அப்பா அம்மா எங்கே என்று கேட்டேன். அவர்கள் சுவாதியின் மாமா வீட்டுக்கு போய் இருக்கிறார்கள். அவள் மாமா அயானவரத்தில் இருக்கிறார். அவர்கள் இரவு சாப்படை முடித்துக்கொண்டு தான் வருவார்கள். எனக்கு கொஞ்சம் போர் அடிக்கிறது. கொஞ்சம் நேரம் இரு பேசிக்கொண்டு இருக்கலாம்ன்னு சொல்லி விட்டு உள்ளே போய் காபி போட்டு கொண்டு வந்தா. நான் வாங்கிக்கொண்டு வந்த ச்வீடையையும் கொடுத்தா. நாங்கள் ரெண்டு பெரும் பேசிக்கொண்டே சாப்பிட்டோம். என் வேலை பற்றி கேட்டால். எப்போ கல்யாணம் பண்ணிகபோறேன்னு கேட்டா. இன்னும் ஒரு வருஷம் போகட்டும்ன்னு சொன்னேன். உன் லைப் எப்படி இருக்கிறதுன்னு கேட்டேன். கொஞ்சம் சிறிதா. கொஞ்சம் சோகம் இருக்குன்னு சொன்னா. எனக்கு கொஞ்சம் அதிர்ச்சி. என்ன சுவாதி சோகம்ன்னு சொல்றே. உனக்கு உங்க வீடில் எதாவது பிரச்சனையான்னு கேட்ட்டேன். அது மாதிரி ஒன்னும் இல்லை. இது வேறே மாதிரி. நான் சொன்னேன். கொஞ்சம் புரியும்படிதான் சொலேன். அவள் சொன்னாள். எங்களுக்கு போன அக்டோபரில் கல்யாணம். இப்போ கிட்டத்தட்ட ஒரு வருஷம் ஆச்சு. நான் ஆறு மாதம் கர்ப்பம். என் கணவர் நாற்பது நாள் வேலையாக துபாய் போனார், எனக்கு மூணு மாதம் இருக்கும்போது போனார். இன்னும் வரவில்லை. இன்னும் வருவதற்கான நேரமும் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. போன இடத்தில டிலே ஆகிறது. இங்கே நான் தனியாக செத்து கொண்டு இருக்கிறேன். மாமியார் வீட்டில் போர் அட்கிகர்துன்னு எங்க வீட்டுக்கு வந்தேன்.

அவர் இல்லாமல் என்னால் இருக்க முடியவில்லை. நீ என் பிரென்ட். உன்னிடம் சொல்ல எனக்கு வெக்கம் இல்லை. அவர் இல்லாமல் இந்த மாதிரி கற்ப காலத்தில் தனியாக இருக்க முடியவில்லை. அவர் பிரிவு என்னை வாடுகிறது. டாக்டர் சொன்னார். கர்ப்பம் தரிதா மூணு மாதம் முதல் ஒன்பது மாதம் வரை நீங்கள் தினமும் உடல் உறவு கொண்டால், குழந்தை பிறக்க எந்த கஷ்டமும் இருக்காது. மேலும் இந்த கற்ப காலத்தில் தான் நீகள் வாழ்கையை நன்கு என்ஜாய் பண்ண முடியும்ன்னு. ஆனால் நடப்பது ஏன்னா. இப்பவே எனக்கு ஆறு மாதம். அவர் வர இன்னும் குறைந்தது மூணு மாதம் ஆகும். அதுக்குள் எனக்கு குழந்தை பிறந்தாலும் ஆச்சர்யம் இல இல்லை. கர்பமாக இருக்கும் பெண்களுக்கு மன குறை ஒன்று இருக்க கூடாதுன்னு எங்க அம்மா, உங்க அம்மா சொல்றாங்க. என் குறையை நான் யார் கிட்டே போய் சொல்லுவேன் சுனில். உன்னிடம் தான் நான் மனம் விட்டு பேச முடியும். நல்ல வேலை இன்னிக்கி யாரும் வீட்டில் லில்லை. அவர்கள் இருந்தால், நான் இப்படி உன்னிடம் பேச முடியாதுன்னு சொல்லி, கொஞ்சம் அழுதாள். நான் அவள் அருகில் போய் அவள் கன்னத்தை தடவி, அவள் கண்ணீரை துடைத்து விட்டேன். அவள் சொன்னா. உன்னால் கண்ணீரை மட்டுமே துடைத்து விட முடியும். என் ஏக்கத்தை உன்னால் போக்க முடியாது. நான் சொன்னேன்: சுவாதி அப்படி சொல்லாதே. நான் உனக்கு எந்த உதவி வேண்டுமானாலும் பண்ணுகிறேன். அவர் கார்பர்டே ஆபிசில் என் பிரென்ட் ஒருவன் இருக்கிறான். அவனிடம் சொல்லி உன் கணவரை சீக்கிரம் திரும்பி வர ஏற்பாடு பண்ணுகிறேன். சுவாதி சொன்னா: அதுக்கெல்லாம் நேரம் ஆகும். நிச்சயம் நடக்கும்ன்னு சொல்ல முடியாது. என் தலை எழுது படிதான் நடக்கும்ன்னு சொல்லி இன்னும் கொஞ்சம் பலமாக அழுதாள். நான் சொன்னேன்: சுவாதி அழாதே. என்னை உன் அண்ணனா நினச்சுக்கோ. நான் உன் கழ்டம் போக்க என்ன பண்ண வேண்டும்ன்னு சொல்லு. உடனே பண்ணுகிறேன். அவள் சொன்னா: நான் சொன்ன நீ தப்ப எடுத்துக்க மாட்டியே. நான் சொன்னேன்: சுவாதி நீ என்னை பற்றி புரிந்து கொண்டது அவ்வளவுதான். உன்னை எனக்கு சின்ன வயது முதல தெரியும். பின் என் மீது உனக்கு என்ன கோவம். பீடிகை போட்டு பேசறே. அவ சொன்னா: சுனி எனக்கு எப்படி சொல்வது என்று புரிய வில்லைடா. ஆனால் சொல்லாமலும் இருக்க முடியவில்லைடா. நான் சொன்நீன்: நீ என்ன சொன்னாலும் நான் கேக்கறேன். சுவாதி நீ சொல்லு. அவள் தலையை கீழே சாசுகொண்டு சொன்னா: சுனில் என்னை தப்ப நினைக்காதே. என்னை மாதிரி ப்றேஞான்டா இருக்கும் பெண்களுக்கு புருஷ சுகம் தினமும் வேணும். அதுவும் ஐந்து மாதம் முதல் அது இல்லாமல் இருக்கவே முடியாது. நான் தினமும் அது இல்லாமல் செத்து செத்து பிழைக்கிறேன். ஒவ்வரு இரவும் ஒரு யுகமா போகிறது. இதை போய் எப்படி என்கே அம்மாகிட்டே சொல்வேன். அதனால், நீ இப்போ எனக்கு அந்து சுகத்தை தா. நான் இப்படி கேக்கறேன்னு நீ என்னை தப்பாகவும் மட்டமாகவும் எடை போடாதே. நீங சூழ்நிலை அப்படி. இப்படி சொல்லிவிட்டு, என் அருகி வந்து என் சுன்னியை லுங்கியோடு சேர்த்து பிடித்து ஒரு அமுக்கு அமுக்கினால். என்னால் தாங்க முடியவில்லை. நான் இப்போது அவள் முலைகளை அவள் நைத்யோடு சேர்த்து அமுக்கினேன். அவன் கொஞ்சம் முனகினாள். ஆனால் உடனே எழுந்து கொண்டு தன நைடியை கயட்டி தூக்கி போட்டு விட்டு என் பகைத்து வெட்டு சுவாதி என் முன்னால் பிரா ஜட்டியுடன் நின்று கொண்டு இருந்தால். ஆறு மாதம் கர்பமாக இருப்பதால் அவள் வயறு பெருத்து இருந்தது. நான் அவளின் பிரவின் பின் பக்க கொக்கிகளை கயட்டி பிறவி தூக்கி பொட்டின். அவன் ஆப்பிள் போன்ற முலைகள் நேராக நின்றன. காம்புகள் துருத்தி கொண்டு இருந்தன. நான் அவள் முலைகளை நன்கு கசக்கி ஒன்று மாற்றி ஒன்றை வாயில் வைத்து சப்பிநீன். அவள் சுனில் சுனில் என்று கத்திகொண்டே என் முதுகை சேர்த்து அமுக்கினாள். கற்பதின் காரணமாக அவள் முலைகள் சற்று பெருத்து இருந்தன. ஒரு முளை என் வாய்க்குள் முழுவதுமாக போக வில்லை. சுமார் ஆறு நிமிஷம் அவள் முலிகை சப்பிவிட்டு கீழே இறங்கி வந்து அவள் வெளிர் நீல கலர் ஜட்டியை கீழே இறகினேன். அவள் புண்டை தரிசனம் கிடைத்தது. நான்கு மயிர் அடர்ந்து இருந்தது. பூரி போல ஒப்பி இருந்தது. நீர் திவிலைகள் தெரிந்தன. நான் அவள் ஜட்டியை பூர்வம் கலடினவுடன், அவள் என் ஜட்டியை கயட்டி என் பூளை கையில் பிடித்து, சுனில் உனக்கு சாமான் ரொம்ப பெரிசா இருக்கு. என் ஹஸ்பண்டை விட உன் சுன்னி பெரிசு. நான் காய்ந்து போய் இருக்கேன். முதலில் இந்த ராடை என் புண்டைக்குள் விட்டு குதி என் புண்டை சூட்டை தனின்னு ரொம்ப காமத்துடன் சொன்னா. நான் அவளை பெடில் படுக்க வச்சு அவள் கால்களை நான்கு விரித்தேன். பொதுவாக சொல்லுவார்கள்.

கர்பமாக இருக்கும் பெண்களில் புண்டை பெரிதாக விரிந்து இருக்கும்ன்னு. அது போலவே அவள் புண்டையும் வாய் திறந்து இருந்தது. நான் கேட்டின். சுவாதி நான் எல்லோரும் பண்ணுவது போல உன்னை புட்க்க வச்சு உன் மீது படுத்து கொண்டு நான் ஒத்தால், உன் வயறு வலிக்கும். அதனால் நான் என்ன பண்ணதும், அவள் சொன்னா அதை பத்தி எனக்கு கவலை இல்லை. நீ நேரத்தை வீணடிக்காமல் என் மீது ஏறி குத்து. அவளின் காம வெறி எனக்கு தெரிந்தது. இருந்தாலும் அவளை ஏமாற்ற கூடத்ன்னு என்று யோசித்து விட்டு அவள் மீது படுத்துகொண்டேன். ஆனால் என் கைகளை நன்கு ஊன்றி கொண்டு என் உடல் வெயிட் அவள் மீது விழாமல் என் பூளை அவள் புண்டையில் வாய் அருகில் கொண்டு வந்தேன். நான் கைகளை ஊன்றி கொண்டு இருப்பதால், அவள் புண்டையை நன்கு பார்க்க முடியவில்லை. என் பூல் தடு மாறி அவள் புண்டைக்கு பக்கத்தில் இடித்தது. அவள் அதை நன்கு புரிந்துகொண்டு தன கையாலேயே என் சுன்னியை பிடித்து அவளின் சொர்க்க வாசில் வச்சால். அவள் சொன்னாள்: சுனி என் புண்டை வாசலில் உன் சுன்னியை வைத்து இருக்கிறேன். நீ அப்படியே உள்ளே விடுன்னு."

No comments:

Post a Comment