இதுக்குத்தானே ஆசைப்பட்டாய பாலகுமாரா....?

இதுக்குத்தானே ஆசைப்பட்டாய பாலகுமாரா....? ன்ன புதிதாக வந்தத திரைப்பட்டத்தின் பெயரை வைத்துள்ளேன் என நினைக்கிறீர்களா... ஆம் ஏனெனில் என் வாழ்க்கையில் நடந்த சம்பவம் இந்த திரைப்படத்தின் பெயருக்குப் பொருத்தமாக உள்ளது. இனி கதைக்கு வருவோம்.... சுமார் 15 வருடங்களுக்கு முன்...

நான் எனது அப்பம்மா வீட்டுக்கு பாடசாலை விடுமுறை நாட்களில் செல்வது வழக்கம். ஒரு வருடத்தில் இரண்டு தடவையாவது அங்குபோய் கிட்டத்தட்ட இரண்டு கிழமைகள் தங்கிவருவேன். எனக்கு அங்கு செல்வதென்றால் அலாதிப் பிரியம். ஏனெனில் அங்கு எனது உறவினர்களுடைய பிள்ளைகள் எல்லோருக்கும் கிட்டத்தட்ட என்னுடைய வயதும் அதற்குக் கீழேயும்தான். அங்கு சென்றால் நான்தான் லீடர். அங்கு சென்று தங்கியிருக்கும் இரண்டு கிழமையும் ஒரே விளையாட்டுத்தான். அப்பம்மாவின் வீடு ரொம்ப பெரிய வீடுதான். கிட்டத்தட்ட கிச்சன் தவிர ஏழு அறைகள் மற்றும் ஹோல் வசதியுடனானது. அங்கு ஒரு கூட்டுக்குடும்பமாக அப்பாவின் சகோதர சகோதரிகள் (மாமிமார்) வாழ்ந்து வந்தார்கள். அதில் ஒரு மாமி திருமணமாகாமல் ரீச்சராக வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். அப்பம்மாவின் வீட்டில் ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு அறை கொடுத்து மீதமாக இரண்டு அறை இருந்தது. நான் அங்கே போனால் படுத்துக்கொள்வது என்னவோ ஹோல் இல் தான். ஒரு அறையில் பழைய சாமான்கள் (உடைகள், புத்தகங்கள், பேப்பர்கள், மற்றும் தேவையில்லாத பொருட்கள்) போடப்பட்டு இருக்கும். நான் படிக்கும் காலத்தில் ஸ்டாம்ப்ஸ் கலெக்ட் பண்ணுவது ரொம்பப் பிடிக்கும். நான் அங்கு போனால் அந்த றூமில் இருக்கும் பழைய கடிதங்களில் இருக்கும் ஸ்டாம்ஸ் ஐ தேடி எடுப்பது வழக்கம். ஒருமுறை தேடிக்கொண்டிருக்கும்பொழுது, ஒரு ஸ்போர்ட்ஸ்டார் சைஸில் பலானா படங்கள் உள்ள புத்தகம் ஒன்றைக் கண்டேன். புத்தகத்தில் எல்லாம் கார்ட்டூன் போன்று கலர் படங்கள் வரையப்பட்டிருந்தன. முலை, குண்டி பெருத்த ஒரு பெண்ணுக்கு ஓப்பது போன்று படங்கள் இருந்தன. எனக்கு அதைப்பார்த்ததும் ஒரு மாதிரியாக இருந்தது. உடனே அதை மறைத்து வைத்துவிட்டு அடிக்கடி அதைப் போய் பார்த்துவந்தேன். விடுமுறையை முடித்துக்கொண்டு வீட்டுக்கு வந்ததும் எனக்கு அந்தப் புத்தகத்தில் பார்த்த கார்ட்டூன்கள்தான் ஒரே ஞாபகமாய் இருந்தது. அதை நினைக்கும் போது என் தம்பியில் நோவு தெரிந்தது. கொஞ்ச நாட்கள் போக போக எனக்கு இதை நினைக்கும் போது தம்பி விரைப்பதைக் கண்டுகொண்டேன். தம்பி விரைக்கும்போதெல்லாம் எனக்கு ஒரு விதமான உணர்ச்சி நிரம்பியிருந்தது. பின்னர் காலம் செல்லச் செல்ல தம்பிக்கு வேலையைக் கொடுக்க ஆரம்பித்தேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தம்பியை மேலும் கீழும் மேலும் கீழுமாக ஆட்டிப்பார்த்தேன். ஆ.... என்ன ஒரு இன்பம். பின்னர் அது அப்படியே பழக்கமாகிவிட்டது. வீட்டில் பாடசாலையால் வந்தவுடன் எப்படியாவது தம்பியை ஒருமுறை ஆட்டாமல் விடுவதில்லை. இதற்காக பலமுறை றிஸ்க் எடுத்து செய்யவேண்டியதாய் போய்விட்டது. அடுத்த விடுமுறையும் வந்தது. அப்பம்மா வீட்டுக்குப் போய் முதல் வேலையாக புத்தகத்தை ஒருமுறை திருட்டுத்தனமாக பார்த்துவிட்டு வந்தேன். அங்கு பாத்ரூம் வசதியில்லை. கிணற்றடியில் (வெளியில்) தான் குளிக்கவேண்டும். தம்பிக்கு வேலை கொடுக்க இடம் தேடுவது கஸ்டமாயிருந்தது.

இந்தத் தடவை ஒருபடி முன்னேறி ரீச்சர் மாமி குளிப்பதையெல்லாம் ஒருமாதிரி திருட்டுத்தனமாகப் பார்க்கத்தொடங்கினேன். ரீச்சர் மாமிக்கும் நான் புத்தகத்தில் பார்த்த அந்த கார்ட்டூனுக்கு சிறிய வித்தியாசம் தான் இருந்தது. ரீச்சர் மாமிக்கு அவ்வளவு பெரிதாக முலை இருக்கவில்லை. ஆனால் அவரின் குண்டியோ சூப்பர் குண்டி. (இந்தக் கதையை எழுதும்போதே நான் செய்த வேலைகளை நினைத்து இப்பவும் தம்பி விரைத்து எழும்புகிறார்) ப்பா.... என்ன சைசுடா அது. அவருடைய உள்ளாடகள் (பிறா, ஜட்டி) வெயிலில் காயப்போட்டிருக்கும்போது எல்லாம் அதையம் வெறித்தனமாக ஒரு ஏக்கத்துடன் பார்த்தேன். ஒருமுறை எனக்கு ஒரு ஐடியா வரவே, ரீச்சர் மாமியின் பிறாவையும் ஜட்டியையும் ஒருவருக்கும் தெரியாமல் எடுத்துக்கொண்டு போய் பழைய சாமான்கள் வைத்திருக்கும் அறையினுள் போய் போட்டுப்பார்த்தேன். ரீச்சர் மாமியின் கறுப்புக்கலர் பிறா ஸ்பொஞ் இல்லாமல் வெறும் துணியால் மட்டுமே தைக்கப்பட்டிருந்தது. அதைத் தொட்டுப்பார்த்தபோது தம்பி விர்ரென்னு... எழும்பிவிட்டான். அப்படியிருந்தும் மேலும் உணர்ச்சிகள் அதிகரிக்கவே அந்த கறுப்புக்கலர் பிறாவை நானும் அணிந்து பார்த்தேன். எல்லாமே பெரிசா இருந்தது. பின்னர் ரீச்சர் மாமியின் ரோஸ் கலர் பூ படம் போட்ட ஜட்டியை எடுத்துப் பார்த்தேன். அ.. என்ன சைஸ். உடனே நான் போட்டிருந்த டவுசரையும் ஜட்டியையும் கழற்றிவிட்டு ரீச்சர் மாமியின் ரோஸ் கலர் ஜட்டியை போட்டுப் பார்க்கத் தொடங்கினேன். என்னைப்போல் இரண்டுபேர் அதை ஒரே நேரத்தில் அணியக்கூடிய சைஸில் இருந்தது. இருந்தும் என் முயற்சியில் நான் சிறிதும் தயங்காமல் பெரிய ஜட்டியை அணிந்துகொண்டு பெரிதாக இருக்கும் ஜட்டியை இரண்டு சைட்டிலும் பிடித்து ஒரு சுருட்டுச் சுருட்டி என்னுடைய இடுப்பு சைசுக்கு வரவைத்தேன். இடுப்பு என்னமோ டைட்டாத்தான் இருந்தது. ஆனால் மற்றயது எல்லாம் பெரிதாக இருந்ததால் என் தம்பி விரைத்தபோது தடையேதுமில்லாமல் சும்மா நட்டுக்கிட்டு நிப்பதற்கு தடங்கலாக இருக்கவில்லை. இருந்தபோதும் அது எனக்கு ஒரு புதுவித அனுபவமாகவே இருந்தது. அப்படியே சிறிது நேரம் பெரிய கருப்புக்கலர் பிறாவுடனும் பெரிய ரோஸ்கலர் ஜட்டியுடனும் அந்த றூமில் நடந்து திரிந்தேன். பின்னர் மட்டுப்பட்டுவிடுவமோ என்ற அச்சத்தில் உடனே எல்லாவற்றையம் கழற்றிவிட்டு டவுசரைப் போட்டுக்கொண்டு எடுத்த இடத்தில் யாருக்கும் தெரியாமல் பிராவையும் ஜட்டியையும் கொண்டுபோய் வைத்துவிட்டேன்.

கிடைக்கடாதா என்ற ஏக்கமும் நாளுக்கு நாள் அதிகரித்த வண்ணமாகNவு இருந்தது. எங்கேயாளது ஒரு சான்ஸ் கிடைத்தால் தம்பிக்கு ஆட்டல்களை தவறாது செய்து வந்தேன். லீவு முடிந்து வீடு வந்ததும், அதே நினைப்பாகவே இருந்தது. ஸ்கூலுக்குச் செல்லும் போதெல்லாம் மியூசிக் ரீச்சர், தமிழ் ரீச்சர், ஹிஸ்ரி ரீச்சர், இப்படி எல்லோருடைய பருத்த குண்டிகளையும், முலைகளையும் பார்த்து எப்படியெல்லாம் விளையாடலாம் என்ற கற்பனையிலேயே இருந்தேன். அதிலேயும் மியூசிக் ரீச்சரின் குண்டி.... அப்பப்பா என்ன சைசுடா அது... குடுத்துவைச்சவன் அவட புருசன். எப்படியெல்லாம் விளையாடுவானோ என்று பொறாமை வேறு... எங்கள் வீட்டுக்கு அருகில் மெயின் றோட். வீட்டுக்கு ஒப்பசிற்றாக றமணி அக்காவின் வீடு. எனக்கு நினைவு தெரிந்த நாளிலிருந்தே றமணி அக்காவின் வீட்டுக்காரர், அப்பா, அம்மா, சகோதரர்கள் எல்லோருமே நல்ல பழக்கம். ஏதேனும் விசேட தினம் என்றால் உணவு பரிமாறிக்கொள்வார்கள். நாங்களும் அப்படியே செய்வோம். றமணி அக்காவுக்கு ஒரு அக்காவும் ஒரு தம்பியும். தம்பி கவர்மென்ட் உத்தியோகம். அக்கா கலியாணம் முடிச்சி மாப்பிள வீட்டுக்கு போயிற்றா. றமணி அக்காவின் புருஷன் எலக்ட்ரி சிற்றி போர்ட்டில் வேலை. றமணி அக்காவுக்கு 1 வயதில் ஒரு பையன்.