ராஜி சித்தி! 5

நான் இப்படிச் சொன்னவுடன் சித்தி "ஏம்ப்பா அப்படிச் சொல்றே? நான் ஏதாவது உன்னைத் தப்பா பேசிட்டேனா?" என்று கேட்டாள். "இல்லே சித்தி. ஏதோ ஆத்திரத்தில் நான் உன்னை போனில் திட்டிட்டேனே தவிர இங்கே வந்த பிறகுதான் நான் அவசரப்பட்டிருக்கக் கூடாதுன்னு உணருகிறேன்" என்றேன். "இன்னிக்கு வேண்டாம் சித்தி. நீ நல்லா சாப்பிட்டு உடம்பைத் தேத்திக்க. என்னிக்கு உனக்கு உன் உடம்பு மேலே நம்பிக்கை வருதோ அன்னிக்கு சொல்லு. நான் வர்றேன். நம்ம ரெண்டு பேரும் சந்தோஷமா இருக்கலாம். எனக்கு ஒண்ணும் அவசரம் இல்லே" என்றேன். "பரவாயில்லேப்பா. நான் தயாராத்தான் இருக்கேன். இதைத் தள்ளிப் போட வேணாம். இன்னிக்கே முடிச்சிடுவோம்" என்றாள்.

"உனக்குப் பரவாயில்லே சித்தி. ஆனா எனக்குதான் என்னவோ போலிருக்கு. உன்னை நான் போனில் திட்டினது எனக்கு உறுத்தலா இருக்கு. எனக்கு மனசு சரியில்லே. அதனாலே இன்னொரு நாள் பாக்கலாமே" என்று சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து வந்துவிட்டேன். சித்தியின் பின்னழகைப் பற்றி "அது பின்னழகல்ல, பின்னுகிற அழகு" என்று எழுதியிருந்தேன் இல்லையா? உண்மையில் அதைச் சரியாகச் சொல்வதானால் பின்னிப் பெடலெடுக்கிற அழகு" என்று சொல்ல வேண்டும். அதற்குப் பிறகு சித்தி வீட்டுக்குப் போகவில்லை. அவளுக்கு போன் செய்து அவளுடன் கோபமாகப் பேசவில்லை. அவளே கூப்பிடட்டும் என்று காத்திருந்தேன். அதற்குள் எனக்குப் பெங்களூரில் வேலை கிடைத்துவிட்டது. பெங்களூருக்குப் போய் வேலையில் சேர்ந்துவிட்டால் மீண்டும் சென்னை வருவதற்கு குறைந்தது ஆறு மாதங்கள் அல்லது ஒரு வருஷம் ஆகலாம் என்பதால் நானும் சித்தியும் பேசி, சித்தப்பா ஊரில் இல்லாத நாளாகப் பார்த்து தேர்ந்தெடுத்தோம். அன்று சித்தி சொன்னாள். மூன்று ஸ்லாட் பற்றி. காலை, மதியம், இரவு. மூன்றில் ஒன்றைத் தேர்ந்தெடுக்கச் சொன்னாள். நாங்கள் செக்ஸ் வைத்துக்கொள்வதற்கு. காலை நேரத்தைத் தேர்ந்தெடுக்காமல் நாந்தான் மடத்தனமாக இரவு நேரத்தைத் தேர்ந்தெடுத்தேன். காலை நேரத்தைத் தேர்ந்தெடுத்திருந்தால் சித்தியைக் காலையிலேயே ஆசைதீர ஓத்திருக்கலாம். புணர்ச்சிப் பரவசம் அடைந்திருக்கலாம். ஆனால் இரவு நேரத்தைத் தேர்ந்தெடுத்ததால், மறு நாள் வருவதாகச் சொல்லியிருந்த சித்தப்பா சாயந்திரமே வந்து எங்கள் திட்டத்தில் மண்ணள்ளிப் போட்டுவிட்டார். இதைத்தான் விதி என்பதா? அப்போதும் சித்தி சொன்னாள் காலை நேரத்தைத் தேர்ந்தெடுக்கச் சொல்லி. காலையில் நான் அவளை ஓத்துமுடித்துவிட்டால் மதியம் நான் அவளை சூத்தடிக்கலாம், ராத்திரி அவள் கூதியை நான் நக்கலாம், என் பூலை அவள் ஊம்பலாம் என்று எடுத்துச் சொன்னாள். நாந்தான் கேட்டுக்கொள்ளவில்லை. ஆனால் நான் இரவு நேரத்தைத் தேர்ந்தெடுத்ததற்கு சில காரணங்கள் இருந்தன.

அந்தக் காரணங்கள்... ஒரு பெண்ணைப் பகலில் ஓப்பதைவிட இரவில் ஓப்பதுதான் சிலாக்கியமானது என்பது என் தாழ்மையான கருத்து. மனித வாழ்க்கையில் அததற்கு ஒரு நேரம் இருக்கிறது. இரவில்தான் தூங்க வேண்டும். பகலில்தான் ஓடியாடித் திரிய வேண்டும். மாலையில்தான் விளையாட வேண்டும். காலையில்தான் அந்த நாளைத் தொடங்க வேண்டும். இரவு நேரம்தான் ஒரு பெண்ணோடு மஜாவாக இருப்பதற்கு உகந்த நேரம். பகலில் நாம் ஒரு பெண்ணோடு சந்தோஷமாக இருக்கும்போது என்ன வேண்டுமானாலும் நடக்கலாம் இல்லையா? வெளியூர் போயிருந்த அவளது கணவன் திடீரென்று திரும்பி வரலாம் என்பது மட்டுமில்லை. போஸ்ட்மேன் வரலாம், விற்பனையாளர்கள் வரலாம், விருந்தினர்கள் வரலாம், அக்கம்பக்கத்திலிருந்து கொஞ்சம் காப்பித் தூள் கேட்டு யாராவது அம்மணிகள் கதவைத் தட்டலாம். இரவில் இதெல்லாம் நடக்காது. அதனால் நிம்மதியாக இருக்கலாம். அதுவும் இரவு ஒன்பது, பத்து மணிக்கு மேல் நம் வீட்டுக் கதவை யாராவது தட்டுவதற்கான சாத்தியக்கூறுகள் குறைவு. அதுவும் அல்லாமல் முதன்முதலாக ஒரு பெண்ணைத் தொடப் போகிறேன். அவளை நான் சகலவிதத்திலும் அனுபவிப்பதற்கு அனுமதி கொடுத்துவிட்டாள். அது இரவில் நிகழ்ந்தால் அதுதான் எனக்கு முதலிரவு. இல்லையா? சித்திக்கு அது முதலிரவு இல்லைதான். அதனால் என்ன? ஆனால் அது அப்படியும் இல்லை. வேறு எப்படி. என்னுடன் அவளுக்கு இதுதானே முதலிரவு!!! அதனால் இருவருக்குமே இது முதலிரவுதான். சித்தியுடன் முதலிரவு. ஆஹா சொல்லிப் பார்ப்பதற்கே சுகமாக இருக்கிறதே. அந்த முதலிரவைச் செய்து பார்த்தால் எவ்வளவு சுகமாக இருக்கும்! சித்தியின் பின்னழகைப் பற்றி ஏற்கனவே கொஞ்சம் சொல்லியிருக்கிறேன் இல்லையா? அதைப் பற்றி மேலும் கொஞ்சம் சொல்ல வேண்டும். எனக்குப் பொதுவாக பெண்களை ஒட்டுமொத்தமாகப் பார்க்கத்தான் பிடிக்கும். எனக்கு ஒரு பெண் ஒட்டுமொத்தமாக அழகாக இருக்க வேண்டும். அவள் தலை முடி முதல் பாதம் வரை அழகாக இருக்க வேண்டும். அவளுக்கு சூத்து சூப்பராக இருக்கிறது, இவளுக்கு காய் அழகாக இருக்கிறது, வேறு எவளுக்கோ கூதி அழகாக இருக்கிறது என்றெல்லாம் மயங்கிவிட மாட்டேன். பெண்களின் உடலில் எந்தப் பாகத்திலும் மச்சம் இருப்பதெல்லாம் பிடிக்காது. அப்புறம் மிக முக்கியமாக அவள் முகம் அழகாக இருக்க வேண்டும். முகம் வசீகரம் இல்லாத பெண்ணாக இருந்தால் அவளை நான் இரண்டாவது முறை பார்த்ததில்லை. முக வசீகரம் இல்லாவிட்டால் உடல் எத்தனைதான் அழகாக இருந்தபோதிலும் அத்தனையும் சுத்த வேஸ்ட் என்பது என் கருத்து. கை கால் ஒல்லியாக இருந்தாலும், முலைகள் மிகவும் சின்னதாக இருந்தாலும் அவர்களது முக அழகால் மட்டுமே மயங்கி எத்தனையோ பெண்கள் பின்னால் சந்தோஷமாக சென்றிருக்கிறேன். முகம். முகம்தான் எத்தனை முக்கியமான பாகம் இந்த மனித உடலில். அகத்தின் அழகு முகத்தில்தானே தெரிகிறது. கழுத்திலோ இல்லாவிட்டால் காயிலோ தெரிவதில்லையே! எனக்கு எப்போதுமே பெண்ணின் முகம்தான் பெரிதாகத் தெரிந்திருக்கிறது. முகம் வசீகரமாக இருக்கும் ஒரு பெண்ணுக்கு கை இல்லாமல் இருக்கலாம், கால் இல்லாமல் இருக்கலாம், ஏன் மார்பகப் புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டு இரண்டு மார்பகங்களையும் இழந்தவளாகக் கூட இருக்கலாம். நான் அவளைத்தான் காதலிப்பேன். நான் அவளுக்காகத்தான் உருகுவேன். இவ்வளவு ஏன் அவளுக்காக உயிரைக் கூட விடுவேன். வேறொரு பெண்ணுக்கு முகத்தைத் தவிர மற்ற எல்லாம், முலைகள், கழுத்து, இடுப்பு, சூத்து, தொடை, கூதி, முழங்கால், பாதங்கள், முதுகு என்று எல்லாமே கச்சிதமாக, சூப்பராக இருக்கலாம். ஆனால் என்னால் அவளைக் காதலிக்க இயலாது. லட்ச ரூபாய் கொடுத்தாலும்கூட அவளைத் தொடக் கூடத் தோன்றாது. ஏன் என்றால் பெண்களின் முகங்கள் அவ்வளவு என்னை வசீகரித்திருக்கின்றன.

பெண்களின் முகங்கள்தான் எத்தனை வசீகரமானவை. சூரியனைவிட, நிலவைவிட அழகானவை. பெண்களின் முக அழகுக்கு இந்த உலகில் எதுவுமே ஈடாகாது. பெண்களின் முகத்தோடு ஒப்பிடும்போது தாஜ்மகால்கூட அழகில்லை. அது வெறும் கட்டிடம். அவ்வளவுதான். பல பெண்களின் முகங்கள் எனக்கு ஆசை முகங்கள். அந்த ஆசை முகங்கள் சில மறந்துபோய் "அடடா இவளின் முகம் நமக்கு மறந்துபோய்விட்டதே, அவளின் முகமும்கூட மறந்துபோய் விட்டதே, அவளை ஓவியமாக வரைந்து வைத்துக்கொள்ள என்னிடம் ஓவியத் திறமை இல்லாமல் போய்விட்டதே" என்று மிகவும் வருந்தியிருக்கிறேன், வேதனைப்பட்டிருக்கிறேன், விசனப்பட்டிருக்கிறேன். என்னை நானே நொந்துகொண்டிருக்கிறேன். முகங்கள் அந்த அளவுக்கு என்னைப் பாடாய்ப் படுத்தியிருக்கின்றன. முகங்களுக்குப் பிறகு பெண்களிடத்தில் எனக்குப் பிடித்தவை எப்போதும் முலைகள். தமிழில் சில வார்த்தைகள் மிகவும் இனிமையானவை. அதில் முலைகளும் ஒன்று. முலைகள் என்று வாய் வார்த்தையாகச் சொல்லும்போதே அல்லது யாராவது சொல்வதைக் கேட்கும்போதே மனசுக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருக்கிறது. அப்படி இருக்க முலைகளை நேரில் பார்க்கும்போது கிடைக்கும் சந்தோஷம் அளவிட முடியாதது. பெண்களுக்கு மிகவும் அழகாக இருப்பது அவர்களது முகங்களுக்கு அடுத்தபடி அவர்களது முலைகள்தான். சில அசடுகள் சொல்வதைக் கேட்க வேடிக்கையாக இருக்கும். முலைகள் படைக்கப்பட்டிருப்பதே, கடவுள் பெண்களுக்கு முலைகளைக் கொடுத்திருப்பதே குழந்தைகளுக்குப் பால் ஊட்டத்தானாம். இந்த அசடுகள் ஒரு விஷயத்தை யோசித்துப் பார்ப்பதில்லை. ஒரு பெண்ணின் முலைகளை முதலில் யார் பார்க்கிறார்கள்? அவள் கணவன் அல்லது காதலனா அல்லது அவளது குழந்தையா? முதலில் அவள் கணவனோ அல்லது காதலனோதானே பார்க்கிறார்கள். முலைகளைப் பார்த்துப் பார்த்துப் பரவசமடைகிறார்கள். பிறகு தொட்டுப் பார்க்கிறார்கள், வருடுகிறார்கள், பிசைகிறார்கள், கசக்குகிறார்கள். பெண் இவற்றை எல்லாம் சந்தோஷத்தோடு அனுமதிக்கிறாள். ஏனென்றால் ஆண்களின் கைகளால் கசக்கப்படுவதற்கென்றே படைக்கப்பட்டவை முலைகள். பெண்ணின் முலைகளை ஆண்கள் கசக்கும்போது சந்தோஷம் அடைவது அந்த ஆண்கள் மட்டுமல்ல, சம்பந்தப்பட்ட பெண்களும்தான். ஆண்கள் பெண்களின் முலைகளை ஆனந்தமாகக் கசக்குகிறார்கள். பெண்களும் தங்கள் முலைகள் கசக்கப்படும்போது ஆனந்திக்கிறார்கள். பெண் சாதாரணமாகவே அழகு என்பது சத்தியமான உண்மைதான். இந்த வாக்கியத்தை நினைத்து எனக்கே வேடிக்கையாக இருக்கிறது. சத்தியம் என்பதும் உண்மை என்பதும் ஒன்றுதானே, வேறு வேறு விஷயங்கள் இல்லையே. ஏதோ ஒரு ப்ளோவில் எழுதிவிட்டேன். மன்னிக்க வேண்டுகிறேன். ஆண்கள் பெண்களின் முலைகளைத் தொடுகிறார்கள், தடவுகிறார்கள், கசக்குகிறார்கள், ஆசைஆசையாக முத்தமிடுகிறார்கள், ஆசைஆசையாகச் சப்புகிறார்கள்.

உலகில் உள்ள எந்த ஒரு உணவையும் விட சுவையானவை பெண்களின் முலைகள். நாம் முலைகளைச் சாப்பிடுவ்தில்லை என்பது என்னவோ உண்மைதான். ஆனால் அவற்றை நக்குகிறோம், சப்புகிறோம், டேஸ்ட் பார்க்கிறோம். எதற்காக இதையெல்லாம் சொல்கிறேன் என்றால் பெண்களின் முகங்களையும் முலைகளையும்தான் எப்போதும் முக்கியமாகக் கவனித்து வந்திருக்கிறேன். பின்னழகை கவனிக்கத் தவறிவிட்டேன் எனது அடல்ட் வாழ்க்கையின் ஆரம்பத்தில். சில பல ஆண்டுகள் கழித்துதான் பின்னழகைக் கவனிக்கத் தொடங்கினேன். பின்னழகைக் கவனிக்க கவனிக்க பரவசத்தில் ஆழ்ந்தேன். முன்னழகு அளவுக்கு பின்னழகும் அழகாகத்தான் இருக்கிறது. பெண்கள் முன்னே பார்த்தாலும் அழகாக இருக்கிறார்கள், பின்னே பார்த்தாலும் அழகாக இருக்கிறார்கள், பக்கவாட்டில் பார்த்தாலும் அழகாக இருக்கிறார்கள், டாப் ஆங்கிளில் இருந்து பார்த்தாலும் அழகாகத்தான் இருக்கிறார்கள். பாட்டம் ஆங்கிளில் இருந்து பார்க்கவும் ஆசைதான். ஆனால் அதற்கான வாய்ப்புதான் யாருக்கும் எப்போதும் கிடைக்காது. முலைகளைப் பற்றிச் சொல்லும்போது ஒரு விஷயம் ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. எனக்கு கவிதைகள் எழுதுவது என்றால் மிகவும் பிடிக்கும். ஆனால் அவற்றை யாரும் புரிந்துகொள்வதில்லை என்பதால் யாரிடமும் காட்டுவதில்லை. முலைகளைப் பற்றி ஒரு சின்ன கவிதை எழுதியிருக்கிறேன். அது இதுதான்: அம்மாவின் முலைகள் அற்புதமானவை சித்தியின் முலைகள் சிறப்பானவை அக்காவின் முலைகள் அருமையானவை அண்ணியின் முலைகள் அட்டகாசமானவை அத்தையின் முலைகள் அழகானவை மனைவியின் முலைகள் மகத்தானவை மாமியாரின் முலைகள் மயங்க வைப்பவை மச்சினியின் முலைகள் மென்மையானவை ஆசிரியையின் முலைகள் ஆனந்தம் தருபவை வேலைக்காரியின் முலைகள் பிரமாதமானவை முதலாளியம்மாவின் முலைகள் முழுமையானவை அடுத்தவன் பொண்டாட்டியின் முலைகள் சூப்பரானவை தேவடியாளின் முலைகளோ திவ்யமானவை! முலைகளைப் பற்றி மட்டும் அல்ல பல்வேறு உறவுப் பெண்களுடன் செக்ஸ் வைத்துக்கொள்வதால் அடையும் ஆனந்தத்தைப் பற்றியும் ஒரு கவிதை எழுதியிருக்கிறேன். அது இதோ: அக்காவை ஓத்தால் ஆனந்தம் அண்ணியை ஓத்தால் அமோகம் சித்தியை ஓத்தால் சிலிர்ப்பு பெரியம்மாவை ஓத்தால் பேரின்பம் அத்தையை ஓத்தால் அட்டகாசம் மாமியை ஓத்தால் மகிழ்ச்சி மனைவியை ஓத்தால் மகத்தான சந்தோஷம் மாமியாரை ஓத்தால் ஆஹா பிரமாதம் மச்சினியை ஓத்தால் பிரகாசம் வேலைக்காரியை ஓத்தால் வியப்பு முதலாளியம்மாவை ஓத்தால் மட்டற்ற ஆனந்தம் அடுத்தவன் பொண்டாட்டியை ஓத்தால் அதுதானய்யா உண்மையான சந்தோஷம் தேவடியாளை ஓத்தால் திகட்டாத சந்தோஷம்! கதையை விட்டுவிட்டு வேறு எங்கேங்கோ போய்விட்டேன். சரி கதைக்கு வருவோம்.

சித்தியை நான் மிகவும் மிகவும் விரும்பினாலும் சித்தியும் என்னிடம் பிரியமாகப் பழகினாலும் சித்திக்கு என்றைக்காவது எனக்கு அவளை ஓப்பதற்கு வாய்ப்பு தருவாள் என்று நம்பியதேயில்லை. ஏனென்றால் பெண்களுக்கு உடம்பு சுகத்தைவிட உத்தமி, பத்தினி, ஒருத்தனுக்கு மட்டுமே முந்தி விரித்தவள் என்ற புகழ்ச்சிகள்தான் முக்கியமானதாயிருக்கிறது. இந்த புகழ்ச்சிகளைக் கேட்டு அசட்டு சந்தோஷம்பட்டு உண்மையான சந்தோஷத்தைக் கோட்டைவிட்டுவிடுகிறார்கள். திருட்டுத்தனமாகக்கூட ஒருத்தனுடன் பழகுவதை இவர்கள் விரும்புவதில்லை. ஆனால் இவர்களின் புருஷனைப் பார்த்தால் அவன் மச்சினியைக் கணக்கு பண்ணிக்கொண்டிருப்பான், ஆபிசில் கூட வேலை பார்க்கும் பெண்ணைக் கணக்கு பண்ணிக்கொண்டிருப்பான். அல்லது காசு கொடுத்து யாராவது தேவடியாளை ஓத்துவிட்டு வருவான். இந்த அப்பாவிப் பெண்கள் தங்கள் புருஷனுக்கு அநியாயத்துக்கு விசுவாசமாக இருப்பார்கள். சித்தியும் அப்படிப்பட்ட அப்பாவிப் பெண்களில் ஒருத்தி. அவள் என்னைத் தன் மகனாகத்தான் பார்த்தாள். நான் அவளை என்னுடைய தாயாகப் பார்க்கவில்லை. நான் அன்பு செலுத்த விரும்பும் ஒரு பெண்ணாகத்தான் பார்த்தேன். உண்மையில் நான் அவளை சைட் மட்டும்தான் அடித்துக்கொண்டிருந்தேன். அவளை ஆசைதீர ஓக்க மனதிற்குள் விரும்பினாலும் அதனைச் செயல்படுத்தும் முயற்சியில் இறங்கவில்லை. ஏனென்றால் சித்தி என்னிடம் வைத்திருக்கும் அன்பை, பிரியத்தை, பாசத்தைத் துளியும் இழக்க விரும்பவில்லை. எனவே படித்து முடித்து ஒரு வேலைக்குப் போய் நல்ல சம்பளம் கிடைத்து ஒரு கல்யாணம் செய்துகொண்டு செட்டிலாகும்வரை சித்தியை சைட் அடிப்பதுடன் மட்டும் நிறுத்திக்கொள்வோம். ஆசைதீர ஓப்பதற்குத்தான் நான் கல்யாணம் செய்துகொண்டு மனைவியாக்கிக்கொள்ளப் போகும் பெண் இருக்கிறாளே என்று நினைத்தேன். ஆனால் திடீரென்று சித்திக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போய் நான் அவளை பத்துப் பதினைந்து நாட்கள் உடனிருந்து அவளுக்குப் பூரண குணமாகும் வரை கவனித்துக்கொள்ள வேண்டியதாயிற்று. அது மனிதாபிமானத்தால் செய்த உதவி. எந்த உதவியையும் எதிர்பார்த்து செய்தது அல்ல.

என்னுடன் படித்த பெண்ணுக்கு அல்லது வேலை பார்க்கும் பெண்ணுக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போய் அவளோ அல்லது அவளின் குடும்பத்தினரோ என்னிடம் கேட்டுக்கொண்டால் அவர்களுக்கும் இந்த உதவியை செய்திருப்பேன். பெண்களுக்கு என்று இல்லை, ஆண்களுக்கும் உதவியிருப்பேன். ஆனால் நான் செய்த் உதவிக்கு நன்றிக்கடனாக, பிரதியாக சித்தி ஒரு நாள் என்னை சந்தோஷப்படுத்த முன்வருவாள் என்று கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கவில்லை. அப்போதுகூட பரவாயில்லை சித்தி என்றுதான் சொன்னேன். சித்திதான் "அதனாலென்னப்பா நீ என் மனசைத் தொட்டுட்டே. ஒரே ஒரு நாள் உனக்கு சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தால் நான் என்ன குறைந்தா போய்விடப்போகிறேன்?" என்று கேட்டாள். சரி என்று ஒப்புக்கொண்டேன். நானாக முயலவில்லை. தானாக வருகிறாள் எனும்போது ஏன் விட்டுவிட வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.

ராஜி சித்தி! 4

உடனே ஊருக்குப் போவதற்காக ரயிலில் டிக்கெட் புக் செய்தேன். சித்தியிடம் ஊருக்கு வரப்போகிறேன், தயாராக இருந்துகொள் என்று முன்கூட்டியே தகவல் சொல்லவில்லை. காரணம் இருக்கிறது. சஸ்பென்ஸாக அவள் முன்னால் போய் நிற்க வேண்டும் என்று விரும்பினேன். முதல் நாள் பயணக் களைப்பு நீங்க ஓய்வெடுத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்பதால் அவளைச் சந்திக்க வாய்ப்பில்லை. அடுத்த மூன்று நாட்களில் ஏதாவது ஒன்றில்தான் அவளைச் சந்திக்க் வேண்டும். இரவுகளில் சித்தப்பா அவளோடு இருப்பார் என்பதால் பகலில்தான் அவளைச் சந்திக்க வேண்டும்.

காலையில் எட்டு மணிக்கே அவள் வீட்டுக்குப் போய் சந்தோஷமாக் அவளுடன் சிரித்துப் பேசிக்கொண்டிருக்கவேண்டும். மதியம் சாப்பாடு சாப்பிட்ட பிறகு ரெண்டு மணி வாக்கில் அவளுடன் காமலீலைகளை ஆரம்பித்துவிட வேண்டும். ஒரு மணி நேரம் அவளை ஆசையாகக் கொஞ்சிக்கொண்டிருக்க வேண்டும். செக்ஸ் விளையாட்டுகளில் ஈடுபட வேண்டும். பிறகு மூன்றரை மணிக்கு அவளது உடைகளைக் களைந்து அவளை ஓக்க வேண்டும். ஓத்து முடித்த பிறகு கொஞ்சம் நேரம் ஓய்வெடுத்த பிறகு என் பூலை மறுபடி விறைப்படையச் செய்து அவளை சூத்தடிக்க வேண்டும். என் சித்தியின் அழகான சூத்தில் என் பூலால் குத்து குத்து என்று குத்த வேண்டும். பிறகு பதினைந்து நிமிட நேரம் இடைவெளி விட்டு அவளுடன் ஓரல் செக்ஸில் ஈடுபட வேண்டும். "சித்தி என் பூலை ஊம்பு சித்தி" என்று அவள் வாயில் என் பூலைத் திணித்து அவளை ஊம்பச் செய்ய வேண்டும். அவள் என் பூலை ஊம்பி முடித்த பிறகு அவளது கூதியை நான் நக்க வேண்டும். அவள் கூதியில் என் நாக்கால் துழாவ வேண்டும். ஒன்று, இரண்டு, மூன்று என்று ஒவ்வொன்றாக நாட்கள் கழிந்துகொண்டிருந்தன. ஊருக்குச் செல்லும் நாளும் நெருங்கி வந்தது. சித்தியுடன் போனில் பேசும்போது மிகவும் உற்சாகமாக இருந்தது. என் குரலில் சந்தோஷம் தெரிந்ததை சித்தி கண்டுபிடித்துவிட்டாள். "என்னப்பா என்ன ஆச்சு? வழக்கமா சுரத்தே இல்லாம பேசுவியே. இப்போல்லாம் ரொம்ப சந்தோஷமா பேசுறியே. ஊருக்கு வர்றதுக்கு லீவு கிடைச்சிடுச்சா?" என்று கேட்டாள். "இல்லை சித்தி" என்று கூசாமல் பொய் சொன்னேன். "அப்புறம் எப்படிப்பா ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கே? யாரையாச்சும் லவ் பண்றியா?" என்று கேட்டாள். "இல்லை சித்தி" என்று சொன்னேன். "அப்புறம் என்ன காரணம்?" என்று கேட்டாள். "என்னவோ தெரியலை. ஒரே சந்தோஷமா இருக்கு" என்று சொன்னேன். "எப்படியோ நீ சந்தோஷமா இருந்தா சரி" என்று சொல்லி சித்தி போனை வைத்துவிட்டாள். அன்று செவ்வாய்க்கிழமை. அது மறக்கவே முடியாத நாளாக அமையப்போவதை காலையிலேயே ஏனோ உணர முடியவில்லை. ஆனால் மனசெல்லாம் மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. வெதர் ப்ளசென்ட்டாக இருந்தது. பெங்களூர்தான் எவ்வளவு சந்தோஷத்தைத் தரக்கூடிய ஊராக இருக்கிறது. சென்னையில் இவ்வளவு சந்தோஷமாக நான் என்றுமே இருந்தது இல்லை.

அன்று அலுவலகத்தில் சந்தோஷமாக வேலை பார்த்தேன். உடன் வேலை பார்த்த பெண்களிடம் ஜோக்கடித்தேன். கேன்டீனில் டீயை அரை மணி நேரம் நிறுத்தி நிதானமாகக் குடித்தேன். வழக்கமாக ஐந்து நிமிடத்தில் குடித்துவிடுவேன். ஆனால் இவ்வளவு சந்தோஷத்திலும் உள்ளூர ஏதோ ஒரு உதைப்பு இருந்தது. இதெல்லாம் சரியில்லை போல ஒரு நினைப்பு இருந்தது. காலை பதினொன்றரை மணி நேரம் இருக்கும். எனக்கு ஒரு தொலைபேசி அழைப்பு வந்தது. என்னிடம் செல்போன் இருந்தது. உடனே எடுத்துப் பேசினேன். ஊரிலிருந்துதான் வந்திருந்தது. புதிய எண்ணாக இருந்தபடியால் யார் அழைக்கிறார்கள் என்று ஊகிக்க முடியவில்லை. புதிய குரலாக இருந்தது. அந்தப் புதிய குரல் சொன்ன சேதியை கேட்டு எனக்கு தலையில் இடி விழுந்தது போல இருந்தது. அந்தக் கட்டிடமே அதிரும்படி ஓவென்று பெருங்குரலெடுத்து அலறினேன். கதறி அழுதேன். எல்லோரும் திடுக்கிட்டு என்னவோ ஏதோ என்று என்னருகே ஓடிவந்தார்கள். "என்ன ஆச்சு?" என்று கேட்டார்கள். "யாராவது இறந்துவிட்டார்களா?" என்று விசாரித்தார்கள். என்னால் பேச முடியவில்லை. அவர்களது கேள்விகளுக்குப் பதில் சொல்ல முடியவில்லை. மிகவும் துக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்தேன். செல்போனில் வந்த சேதி என்ன? வேறு ஒன்றும் இல்லை. சித்தி எனக்கு டாட்டா காட்டிவிட்டு இந்த உலகத்தை விட்டே போய்விட்டாள் திடீரென்று! நான் ஏன் இப்படிப் பெருங்குரலெடுத்து அழுதேன் என்பது ஒருவருக்கும் விளங்கவில்லை. அப்பாவோ அம்மாவோ இறந்துவிட்டதற்காக அழுகிறேன் என்று நினைத்துவிட்டார்கள் போலும். சித்தி இறந்துவிட்டதற்காக ஏன் இவன் இப்படி கதறிக் கதறி அழ வேண்டும் என்பது அவர்களுக்குப் பெரும் புதிராக இருந்தது. உடனடியாக லீவு கொடுத்து என்னை அனுப்பி வைத்தார்கள். பஸ் ஸ்டாண்டுக்கு என்னோடு அலுவலக சகா ஒருவர் என்னை அனுப்பி வைப்பதற்காக வந்திருந்தார். பஸ்ஸில் ஏறி உட்கார்ந்த பிறகும் அழுகை அடங்கவில்லை. கரகரவென்று அழுதுகொண்டிருந்தேன். பயணம் முழுவதும் அழுதுகொண்டிருந்தேன். இடையில் எங்கோ சாப்பிடுவதற்காக வண்டியை நிறுத்தினார்கள். நான் சாப்பிடப் போகவில்லை. "ஓட்டலுக்குப் போய் ஏதாவது சாப்பிட்டு வாருங்கள்" என்று கண்டக்டர் அறிவுறுத்தினார். நான் போகவில்லை. அவரே ஏதோ வாங்கிக்கொண்டு வந்து கொடுத்தார். அதற்கான பணத்தைக் கூட அவர் வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டார். உடல் மிகவும் சோர்வுற்றிருந்தது. சித்தியின் இறந்த உடலைப் பார்க்கும் வரையாவது உடலில் தெம்பு வேண்டியிருக்கிறதே. எனவே அழுதுகொண்டே கொஞ்சம்கொஞ்சமாகச் சாப்பிட்டேன். ஊர் வந்து சேர்ந்ததும் முதல் வேலையாக சித்தியின் வீட்டுக்குத்தான் ஓடினேன்.

சித்தியைப் பிணமாகக் கிடத்தியிருந்தார்கள். முதலில் அவளது உடலை மட்டுமே பார்த்தேன். முகத்தைப் பார்க்க விரும்பவில்லை. ஏனெனில் அவளது சிரித்த முகம் என் நினைவுகளில் உறைந்திருந்தது. அதைக் கலைக்க விரும்பவில்லை. தக்க வைத்துக்கொள்ளவே விரும்பினேன். சித்தியின் முகத்தில் சாவுக்களை இருந்தால் அதைப் பார்க்க விரும்பவில்லை. இருந்தாலும் ஒரே ஒரு வினாடி பார்த்து வைக்கலாம் என்று பார்த்தேன். இறந்த பிறகும் சித்தியின் முகம் அழகாகத்தான் இருந்தது. ஏதோ உறங்குபவளைப் போல்தான் இருந்தாள். அவள் முகத்தில் ஒரு அசாதாரண அமைதி குடிகொண்டிருந்தது. அவளுக்கு என்னதான் ஆச்சு என்று அங்கிருந்தவர்களை விசாரித்தேன். ஒருவருக்காவது சரியான பதில் தெரியவில்லை. சில நாள் நோயுற்றிருந்தாள் என்றார்கள். ஆனால் ஒருவருக்காவது அது என்ன நோய் என்று தெரிந்திருக்கவில்லை. திடீரென்று மாரடைப்பு வந்து போய்ச்சேர்ந்துவிட்டாள் என்றார்கள். இது ஓரளவு நம்பும்படி இருந்தது. அங்கிருந்தவர்களில் ஒருவருக்காவது சித்தி இறந்தது குறித்து வருத்தம் இருந்ததாகத் தெரியவில்லை. சித்தப்பா வருந்தவில்லை. ஏன் என் அம்மாகூட வருந்தவில்லை. அவளுக்கு விதி முடிந்துவிட்டது. போய்ச்சேர்ந்துவிட்டாள் என்பதுதான் எல்லோரது ஒருமித்த கருத்தாக இருந்தது. நான் ஒருவந்தான் கடும் துயரத்தில் இருந்தேன். சித்தியை புதைப்பதற்கோ எரிப்பதற்கோ ஏற்பாடுகள் நடந்துகொண்டிருந்தன. பிணத்தைத் தூக்கிவந்து அலங்கரித்த வண்டியில் கிடத்தி சவ ஊர்வலம் மெதுவாக மயானத்தை நோக்கி நகரத் தொடங்கியது. நானும் ஊர்வலத்துடன் சென்றுகொண்டிருந்தேன். மயானத்தை வண்டி வந்தடைந்தது. சித்தியை சிதையில் கிடத்தினார்கள். சித்திக்கு வாரிசுகள் இல்லாததால் நாந்தான் கொள்ளி போட வேண்டும் என்றார்கள். சித்தியின் உடலை தீ சுட்டுப் பொசுக்கப் போவதை என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. அதனால் கொள்ளி போட மறுத்துவிட்டேன். ஆனால் பிடிவாதமாக என் கையில் கொள்ளியைத் திணித்து, என்னை இழுத்துச் சென்று கொள்ளி போட வைத்துவிட்டார்கள். சற்றுத் தள்ளி வந்து எரியும் சிதையையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். என்னுடன் வேறு சிலரும் நின்றுகொண்டிருந்தார்கள். மற்றவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் கிளம்பிச் சென்றுவிட்டார்கள். என் மனம் ஆறவேயில்லை. இரண்டு விஷயங்கள் என்னை உறுத்திக்கொண்டேயிருந்தன. சித்தி என்ற இனிய பெண்மணி, என் மனதுக்கு நெருக்கமானவள் என்னை விட்டுச் சென்றுவிட்டதை என் மனதால் தாங்க முடியவில்லை. இரண்டாவதாக, அவளை ஒரு தடவை கூட ஓக்க முடியாமல் போய்விட்டதே, ஓத்து சுகம் காண முடியாமல் போய்விட்டதே என்றும் பெரும் துக்கமாக இருந்தது.

நினைக்க நினைக்க மனம் ஆறவேயில்லை. ச்சீ என்ன வாழ்க்கை இது என்று ஆகிவிட்டது. இனியும் வாழத்தான் வேண்டுமா? யாருக்காக வாழ வேண்டும்? உயிருக்கு உயிராக நேசித்தவள் காற்றோடு காற்றோடு கலந்துவிட்டாள். இதோ அவளைத் தீ தின்றுகொண்டிருக்கிறது. சித்தி நிஜத் தீயில் வெந்துகொண்டிருந்தாள். நானோ காமத் தீயில் வெந்துகொண்டிருந்தேன். இரண்டு தீக்கும் அதிக வித்தியாசம் இல்லை. இரண்டுமே கொடுமையானது. சித்தியுடன் வாழ்வில்தான் ஒன்றுசேர முடியவில்லை. அவளுடன் சாவிலாவது ஒன்றுசேர்ந்தால்தான் என்ன என்று யோசித்தேன். யோசித்ததைச் செயல்படுத்தத் தீர்மானித்து சிதையை நோக்கி ஓடினேன். அந்தத் தீயில் விழுந்து நானும் செத்துப் போக. உடன்கட்டை ஏற. அதற்குள் என் எண்ணத்தைப் புரிந்துகொண்ட மற்றவர்கள் நான் என்ன செய்யப்போகிறேன் என்பதன் விபரீதத்தை உணர்ந்து ஓடோடி வந்து சிதைக்கு அருகில் சென்றவனைப் பிடித்து இழுத்து வந்தார்கள். "என்னப்பா இது, அவளுக்கு விதி. போய்ச் சேர்ந்துட்டா. நீ வாழ வேண்டிய பையன். நீயும் சாகப்போறியே. இது சரியா?" என்று கேட்டார்கள். "சித்தி மேலே ரொம்ப பாசம் வச்சிருந்தான். அதான் சித்தி செத்துப்போனதைத் தாங்க முடியாம அந்தத் தீயிலேயே தானும் விழுந்து சாகத் தீர்மானிச்சுட்டான். நல்ல வேளை, நாம காப்பாத்திட்டோம்" என்றார் ஒருவர். சித்தி மேலே ஆசை வைக்கலாம். ஆனால் அதுக்காக இப்படியா கண்மூடித்தனமாவா அவ மேலே பைத்தியமா இருக்கிறது? அவ செத்துட்டா நீயும் சாகத் துணிஞ்சுடறதா அப்படின்னு நீங்க நினைக்கலாம். என்ன பண்றது? என்னாலே என்னோட உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்த முடியலே. நானும் எவ்வளவோ கண்ட்ரோல் பண்ணிப் பார்க்கிறேன். முடியலே. சித்தியை அந்த அளவுக்கு ஆழமாக் காதலிச்சிருக்கேன். சித்தி செத்துப்போய் அவ உடம்பு சிதையிலே எரிஞ்சு அவளோட அஸ்தியை ஆத்திலேயும் கரைச்சாச்சு. ஆனாலும் இன்னமும் அவ மேலே பைத்தியமாத்தான் இருக்கே. சித்தி சும்மா செத்துப் போகலேயே. அவளோட நினைவுகளை விட்டுட்டுப் போய் இருக்கா இல்லே. இனிமையான் நினைவுகள். அவளோட கழித்த பொழுதுகள். அவளோட பேசிக்கிட்டிருந்தது. அவ எனக்கு சோறு ஊட்டிவிட்டது. என்னைக் கட்டியணைச்சிக்கிட்டது. என் கன்னத்திலேயும் உதட்டிலேயும் முத்தமிட்டது. அதிலேயும் அவ புருஷன் வீட்டில் இருக்கும்போதே தில்லா என்னைக் கட்டியணைச்சி என்னை என் உதட்டில் கிஸ்ஸடிச்சாளே அந்த த்ரில்லான அனுபவம். இப்ப நினைச்சாலும் மூச்சடைக்குது. சித்தியோட துணிச்சலே துணிச்சல்.

மறுபடியும் பெங்களூருக்குப் போகலே. வேலையை விட்டு நின்னுட்டேன். கம்பெனிக்காரங்களும் என் உணர்வுகளைப் புரிஞ்சிக்கிட்டாங்க. பெங்களூருக்குப் போகாமலே இருந்திருந்தா சித்தியையும் ஓத்திருக்கலாம். சித்தியும் உயிரோட இருந்திருப்பா அப்படின்னு ஒரு எண்ணம். என்னவோ நான் அவளை விட்டுப் பிரிஞ்சி போனதாலேதான் அவ இறந்துபோயிட்டாளோன்னு தோணும். பெங்களூரை எனக்குப் பிடிக்காம இல்லே. நல்ல ஊர்தான். ஆனா மனசெல்லாம் சென்னையிலேயே இருந்தது. சித்தியோட ஒடம்பு இருக்கே ஒடம்பு, அது ஒரு அற்புதமான விஷயம். அவ மனசு அதை விடவும் அற்புதமான விஷயம். தன்னைவிட வயதில் இளைய ஒருவனிடம், தன் மீது ஆசைப்பட்டுப் பரிதவிக்கும் ஒருவனிடம் அவன் தாபத்தைப் புரிந்துகொண்டு "சரிப்பா... நான் உனக்கு ஒரு நாள் மட்டும் பொண்டாட்டியா இருக்கேன். நீ அன்னிக்கு என்கூட உன் விருப்பப்படி சந்தோஷமா இருக்கலாம்"னு சொல்ல ஒரு பெரிய மனசு வேணும் இல்லியா? எத்தனையோ பெண்களைப் பார்த்திருக்கேன் வாழ்க்கையில். அழகான பெண்கள். ரொம்ப அலட்டுவாங்க. பேசுறதுக்கே காசு எதிர்பார்ப்பாங்க. சித்தி அப்படிப்பட்டவ இல்லே. தான் எவ்வளவோ அழகா இருந்தும் அதுக்காக என்னிக்கும் அவ அலட்டுனது இல்லே. தான் அழகா இருக்கிறது ஒரு இயல்பான விஷயம் அப்படிங்கிற மாதிரிதான் இருந்தா எப்பவும். நான் சித்தி கூட நெருக்கமா இருக்க விரும்பினதுக்கு, நெருக்கமா இருந்ததுக்கு அடிப்படையான ஒரு காரணம் இருக்கு. நான் எங்க அம்மாவோட எப்பவும் நெருக்கமா இருந்தது இல்லே. ஒருவேளை சின்ன வயசுலே நெருக்கமா இருந்திருப்பேனோ என்னவோ. இதுக்கு நான் காரணம் இல்லே. எங்க அம்மாதான் காரணம். அம்மா என் மேலே பெரிசா பாசம் வைச்சதில்லே. என்ன காரணம்னு தெரியலே. இத்தனைக்கும் நான் எங்க அம்மாவுக்கு ஒரே பிள்ளை. நான் வேலைக்காக வெளியூர் போகணும்னு வந்தப்போ எங்கம்மா நினைச்சிருந்தா "வேண்டாம்டா நீ வீட்டுக்கு ஒரே பிள்ளை. எங்க கூடயே இருடா. வெளியூர் போக வேணாம்"னு சொல்லியிருக்கணும். ஆனா சொல்லலே. இன்னும் சொல்லப் போனா "உடனே இந்த வேலையிலே சேரு"ன்னு வற்புறுத்தினாங்க. சித்திக்கு நான் அவ கூட சென்னையிலேயே இருக்கணும்னு ஆசைதான். ஆனா எங்க அப்பா அம்மாவோட விருப்பம் வேறவா இருந்ததாலே அவளாலே ஒண்ணும் சொல்ல முடியலே. என்னைப் பெத்த அம்மா என்கூட நெருக்கமா இல்லததாலே, என்கூட பாசமா இல்லததாலே மனசு இன்னொரு அம்மா தனக்கு வேணும்னு கேட்டுச்சு. இன்னொரு அம்மாவை சீக்கிரமே தேடிக்கணும்னு யோசிச்சேன். அது யாரா இருக்கும்னு யோசிச்சேன். எனக்கும் பிடிச்சிருக்கணும். அந்த பொம்பளைக்கும் பிடிச்சிருக்கணும். சித்தியையோ அத்தையையோ பெரியம்மாவையோ மாமியையோ இன்னொரு அம்மாவா தேர்ந்தெடுத்துக்கலாம்னு முடிவெடுத்தேன். அவகிட்டே பாசமா, பிரியமா இருப்போம்னு நினைச்சேன். சித்தி பாக்கிறதுக்கு அழகா இருந்ததாலே அவளையே என்னோட ரெண்டாவது அம்மாவா தேர்ந்தெடுத்தேன். அவளையே என் அம்மாவா நினைச்சிக்கிட்டேன். அவளை வாய் நிறைய "அம்மா அம்மா"ன்னு ஆசையா கூப்பிடணும்னு ஆசைப்பட்டேன். ஆனா அதைக் கொஞ்ச நாள் கழிச்சி வச்சிக்கலாம்னு நினைச்சேன். அதுவும் சித்தியும் நானும் தனியா இருக்கும்போது மட்டும்தான் நான் அவளை "அம்மா"ன்னு கூப்பிட முடியும். ஏன்னா மத்தவங்க எதிரிலே அப்படிக் கூப்பிட்டா மத்தவங்க முகம் சுளிப்பாங்க. தப்பா நினைப்பாங்க. என்னைப் புரிஞ்சிக்க மாட்டாங்க. சித்தி கிட்டே இந்த விஷயத்தைச் சொல்லலே. அவளும் நானும் ஓத்த பிறகு ஒரு நாள் சாவகாசமா இதைப் பத்திச் சொல்லலாம் அப்படின்னு இருந்தேன். ஆனா அதுக்குள் சித்தி அநியாயமா செத்துப்போயிட்டா. எல்லாம் என்னோட துரதிர்ஷ்டம்.

13, 14 வயசில ஆண் ஆனாலும், பெண் ஆனாலும் செக்ஸ் உணர்ச்சிகள் நமக்குள் நம்மைக் கேட்காமலேயே நமக்குள் தோன்றிவிடுகின்றன. அதற்கு வடிகால்? நமது சமூகத்தில் எதுவும் இல்லை என்பதுதான் நிதர்சனம். தொடாதே, பார்க்காதே, பேசாதே, பழகாதே என்று கடுமையான கட்டுப்பாடுகள். மீறினால் "அலைகிறான் பார்" என்று முத்திரை குத்திவிடுவார்கள். ஒழுக்கசீலன் என்ற புகழுக்காக செக்ஸ் உணர்ச்சிகளைக் கஷ்டப்பட்டுக் கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள வேண்டியதாக இருக்கிறது. திருமணம் ஆகி மனைவி ஒருத்திதான் நமது செக்ஸ் உணர்ச்சிகளுக்கு வடிகாலாக இருக்கிறாள். திருமணம் எப்போது செய்துகொள்ளலாம் என்று பார்த்தால் ஆணுக்கு 21 வயசுக்கு முன் செய்துகொள்ள முடியாது, பெண்ணுக்கு சலுகை, பதினெட்டு வயதிலேயே செய்துகொள்ளலாம். அப்படியும் 21 வயசில் திருமணம் செய்துகொள்ள முடிகிறதா என்று பார்த்தால் அதுவும் இல்லை. படித்து முடித்து, ஒரு வேலையில் செட்டிலாகி ஓரளவுக்கு நல்ல சம்பளம் கிடைத்து திருமணம் செய்துகொள்ள முடிவெடுக்கும்போது குறைந்தது 25 வயதாகிவிடுகிறது. 13, 14 வயசில் பூல் விறைத்துக்கொள்கிறது. குத்துவதற்கு ஏதாவது கூதி கிடைக்குமா என்று பரிதவிக்கிறது. ஆனால் அந்தக் கூதி 25 வயதில்தான் கிடைக்கிறது. 13 வயசிலிருந்து 25 வயது வரையில் மொத்தம் 12 ஆண்டுகள். ஏறக்குறைய 4400 நாட்கள் இரவுகளில் பொம்பளையை நினைத்துக்கொண்டு ஏதோ பாம்பு படமெடுத்தாடுவது போல் விறைத்துக்கொள்ளும் பூலை மிகவும் கஷ்டப்பட்டு அடக்கி வைக்க வேண்டியிருக்கிறது. பூல் என்ன உயர்திணையா? நாம் அறிவுரை சொன்னால் கேட்டுக்கொண்டு அடங்கியிருப்பதற்கு. கூதி என்பது கடையில் கிடைக்கிற சமாச்சாரமாக இருந்தால் பரவாயில்லை. ஒரு பத்துப் பன்னிரண்டு கூதிகளை வாங்கி நம் வீட்டு அலமாரியில் பத்திரமாக வைத்துப் பூட்டி அதை அவ்வப்போது எடுத்து நம் தேவைக்கேற்ப பயன்படுத்திக்கொள்ளலாம். ஆனால் நடைமுறையில் கூதி என்கிற அற்புதமான பொருள் கடையில் கிடைப்பதில்லை. அது ஒரு பெண்ணின் உடலில் இருக்கிறது. அவளை எப்படியாவது தாஜா பண்ணி சம்மதிக்க வைப்பதற்குள் நமக்குப் போதும் போதும் என்று ஆகிவிடுகிறது. அவளை சம்மதிக்க வைக்க என்னவெல்லாம் செய்ய வேண்டியிருக்கிறது. கவிதைகள் எழுதித் தள்ளுகிறோம். காசு சம்பாதிக்கிறோம். கார் வாங்குகிறோம். பங்களா வாங்குகிறோம். சொல்லிக்கொண்டே போகலாம். சரி எவளிடாவது காசு கொடுத்து போய்விட்டு வரலாம் என்று பார்த்தால் அப்படிப்பட்டவள் எவளும் நம்மைக் கண்டுகொள்ள மாட்டேன் என்கிறாள். இதற்கெல்லாம் ஏற்பாடு செய்யும் மாமாப் பயல்களும் நம்மைக் கண்டுகொள்ள மாட்டேன் என்கிறார்கள். காரணம் நம் நெற்றியில் ஒழுக்கசீலன் என்ற லேபிள் ஒட்டியிருக்கிறது. பம்பாயிலும் கல்கத்தாவிலும் விபச்சாரம் நடக்கும் பகுதிகள் இருக்கின்றன. சென்னையில் எங்கே விபச்சாரம் நடக்கிறது என்றே தெரியவில்லை. ஆனாலும் நடந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது. எப்படியோ கண்டுபிடித்து போய்வந்தால் விபச்சாரிகூட பிகு செய்துகொள்கிறாள். நாம் எங்கே போய் முட்டிக்கொள்வது? கஷ்ட காலம். 13 வயதிலிருந்து 25 வயது வரையிலான காலம் கொடுமையான ஆண்டுகள். ஒவ்வொரு நாளும் இரவில் நரக வேதனை. ஒவ்வொரு நாளும் அக்கினிப் பிரவேசம். இரவு பத்து மணியிலிருந்து காலை ஆறு மணி வரை காமத் தீ வாட்டி வதைக்கிறது. ஒவ்வொரு இரவும் விடியாமலேயே போய்விடுமோ என்று கவலையாக இருக்கும். எவளையாவது தொட்டுக் கசக்கலாம் என்று பார்த்தால் இந்தியாவில் அத்தனைப் பேரும் பத்தினித் தெய்வங்கள். குடும்பப் பெண்கள் பலர் சோரம் போய்க்கொண்டுதான் இருக்கின்றனர். ஏன் குடும்பப் பெண்களாக இருந்துகொண்டே வீட்டுக்குத் தெரியாமல், புருஷனுக்குத் தெரியாமல், சமூகத்துக்குத் தெரியாமல் விபச்சாரம் செய்பவர்களும் இருக்கத்தான் இருக்கின்றனர். உயர்ஜாதியினரும் மேல்தட்டு வர்க்கமும் நன்றாக அனுபவிக்கின்றனர். அடித்தட்டு மக்களிலும் பலர் ஒழுக்கம், கற்பு இதையெல்லாம் பெரிதும் பொருட்படுத்துவதில்லை. இந்த மிடில் கிளாஸ் இருக்கிறதே மிடில் கிளாஸ் இது போடும் வேஷம்.... அப்பப்பா. ஏதோ தாங்கள்தான் எல்லாவற்றையும் கட்டிக் காப்பவர்கள் போல. தாங்கள் கட்டிக் காக்காவிட்டால் எல்லாமே குடிமுழுகிப் போய்விடும் போல். வானமே இடிந்துவிடும் போல். கற்பு என்ற கருமாந்திரத்தை எந்தத் தேவடியாமகன் கண்டுபிடித்தானோ தெரியவில்லை. அதைக் கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொண்டு தொங்குகிறார்கள்.

ந்த பூலை வைத்துக்கொண்டு ராத்திரிகளில் நான் பட்ட அவஸ்தை இருக்கிறதே... அப்பப்பா... சொல்லில் வர்ணிக்க முடியாது. அவங்கங்களே அனுபவிச்சிப் பாத்தாத்தான் தெரியும். இதே போலத்தான் பெண்களும் அவஸ்தைப்படுறாங்க. நம்மளை ஓக்கிறதுக்கு ஒருத்தன் கிடைக்க மாட்டேங்க்றானேன்னு. இந்த செக்ஸ் உணர்ச்சி ஒவ்வொரு மாசத்திலேயும் அஞ்சு பத்து நாள் இருந்தா பரவாயில்லை. சமாளிக்கலாம். ஆனால் மாசத்தில் முப்பது நாள்லேயும் இருக்கு. சரி அது போகட்டும். இந்த செக்ஸ் உணர்ச்சி ராத்திரி மட்டும் ஏற்பட்டா பரவாயில்லை. பகல்லேயும் வாட்டி வதைக்குது. அசந்து போய் தூங்கி காலையில் படுக்கையை விட்டு எழுந்திருக்கும்போது பூல் விறைச்சிக்கிட்டு பெரும் அவஸ்தையா இருக்கும் ஒவ்வொரு நாளும். சில சமயம் இந்த நரக வேதனைய தாங்க முடியாம செத்துப் போயிடலாமான்னு இருக்கும். அதுவும் எப்படி? விஷம் குடிச்சி, இல்லேன்னா தூக்க மாத்திரை சாப்பிட்டு செத்துப் போகத் தோணாது. சாகறதும் ரொம்ப வயலண்ட்டா இருக்கணும்னு தோணும் பத்து மாடிக் கட்டிடத்தின் உச்சியிலிருந்து கீழே குதிச்சி செத்துப் போகணும்னு தோணி இருக்கு. ஒரு மாடி, இரண்டு மாடி இல்லே, பத்து மாடி. ஒரு மாடியிலிருந்து கீழே குதிச்சாலே கைகால் உடைஞ்சிரும். பத்தாவது மாடியிலேருந்து குதிச்சா.. மண்டை உடைஞ்சி கடுமையான வேதனை அனுபவிச்சி செத்துப் போக வேண்டியதுதான். அந்த அளவுக்கு வேதனையான விஷயம் ஒரு ஆணுக்கு ஆசைதீர ஓக்கிறதுக்கு ஒரு கூதி கிடைக்காதது. தற்கொலை செய்துகொள்வதைப் பற்றிச் சிந்திக்கத் தூண்டும் அளவுக்கு செக்ஸ் உணர்ச்சிகள் அதிகமாக இருந்தது. வடிகால் இல்லாவிட்டால் வேதனைதானே? ஆனால் தற்கொலை செய்துகொள்வதற்குத் துணிச்சல் வேண்டும். கோழைகள் தற்கொலை செய்துகொள்ள முடியாது. ஏனென்றால் எல்லாத் தற்கொலையிலும் வேதனை இருக்கிறது. வலி இருக்கிறது. சின்ன வலியைக் கூட தாங்கிக்கொள்ள முடியாத கோழைகளால் எப்படி தற்கொலை செய்துகொள்ள முடியும்? 13 வயதிலிருந்து 25 வயது வரைக்கும் செக்ஸ் வறட்சியால் வாடும் ஆண்களுக்கு அம்மாவும், அக்காக்களும், அண்ணிகளும், சித்திகளுமே ஆறுதலாக இருக்க முடியும். அணைத்துக்கொள்ளலாம். கன்னத்தில் முத்தமிடலாம். அருகருகில் உட்கார்ந்துகொண்டு கையோடு கை சேர்த்துக்கொண்டு பேசிக்கொண்டிருக்கலாம். "அக்கா இன்னிக்கு நீ ரொம்ப அழகா இருக்கே", "அண்ணி இந்த சேலை உங்களுக்கு சூப்பரா இருக்கு", "சித்தி உன் சிரிப்பு என் மனசை என்னவோ பண்ணுது" என்று அவர்களிடம் கருத்து தெரிவிக்கலாம். தலையைக் கோதிவிடலாம். தோளில் கை போட்டுக்கொள்ளலாம். அவர்களோடு சேர்ந்து பார்க்குக்கு, பீச்சுக்கு, சினிமாவுக்குப் போய் வரலாம். செக்ஸைத் தவிர மற்றவை எல்லாவற்றையும் அவர்களோடு செய்யலாம். செக்ஸை மட்டும் கல்யாணத்துக்குப் பிறகு மனைவியுடன் வைத்துக்கொள்ளலாம். நாம் அன்பு செலுத்த் அம்மாவோ, அண்ணியோ, அக்காவோ, சித்தியோ இருக்கிறாள் என்னும் போது ராத்திரியில் ஆண்களுக்கு நிம்மதியாக தூக்கம் வரும்.

சித்தி போய்விட்டாலும்தான் என்ன? அவளது நினைவுகள் இருக்கின்றன. இனிய நினைவுகள். சுகமான நினைவுகள். என்னை இன்னமும் வாழ வைத்துக்கொண்டிருக்கும் நினைவுகள். இந்த நினைவுகள் மட்டும் இல்லாவிட்டால் நான் நடைப்பிணமாகத்தான் வாழ்ந்துகொண்டிருப்பேன். யாருக்கும் உபயோகம் இல்லாமல்... ஏன் எனக்கே உபயோகம் இல்லாமல்... அப்படி வாழ்வதை விடவும் இறந்துபோகலாம் இல்லையா? இறப்பது அப்படி ஒன்றும் எளிதான விஷயமாக இல்லை. அப்படி இருந்திருந்தால் எத்தனையோ பேர் இறந்துபோயிருப்பார்கள். கொடிய நரக வேதனையை விட்டு தப்பித்து அப்பாடா என்று ரிலீப் அடைந்திருப்பார்கள். என் பருவ வயதில் சித்தியை சுத்தமாக சைட் அடித்துக்கொண்டிருந்த நாட்களில், அதாவது பார்வையாலேயே அவளைக் கற்பழித்துக்கொண்டிருந்த நாட்களில் நான் அவளை அப்படி உத்து உத்துப் பார்ப்பது அவளுக்கு சங்கடமாக இருந்திருக்கிறது. நானும் அவளும் இருக்கும்போது மட்டும் நான் அவளை சைட் அடித்தால் பரவாயில்லை. ஆனால் மற்றவர்கள் யாராவது இருக்கும்போது அப்படி நான் சைட் அடித்தால் எல்லோரும் என்னைக் குற்றம் சாட்டுவதைவிட சித்தியைத்தான் அதிகம் குற்றம் சாட்டுவார்கள். இவள் ஏன் காட்டுகிறாள், இவள் ஏன் இடம் கொடுக்கிறாள், இவள் இடம் கொடுப்பதால்தான் அவன் அப்படிப் பார்க்கிறான் என்று சித்தியைத்தான் குறை கூறுவார்கள். அதைத் தவிர்ப்பதற்காகத்தான் சித்தி என்னிடம் "அப்படிப் பாக்காதேப்பா. ஏன் எனக்கா ஏங்கறே? உனக்குன்னு ஒருத்தி நிச்சயம் வருவா" என்று ஆறுதல் கூறினாள் எனக்கு. ஆமாம். அவள் சொல்வது சத்தியமான வார்த்தை. ஏன் அவளுக்காக நான் ஏங்க வேண்டும்? எனக்கு வேறு பிழைப்பு இல்லையா என்ன? இப்படியெல்லாம் யோசித்து அவள் வீட்டுக்குப் போகாமல்தான் இருந்தேன். பிடிவாதமாக, வைராக்கியமாக, கண்டிப்பாக. என் அப்பாவைப் போலவே நானும் வைராக்கியக்காரன். வைராக்கியம் எப்போதுமே எனக்குப் பிடித்திருக்கிறது. வைராக்கியத்தால் நான் நிறையவே இருந்திருக்கிறேன் என்பது உண்மைதான். ஆனால் வைராக்கியமாக இருப்பது ஒரு சுகம். ஒரு நிறைவைத் தருகிறது. நாம் மற்றவர்களை விட மேம்பட்டவர்கள் என்ற நினைப்பைத் தருகிறது. ஆனால் மரம் சும்மா இருந்தாலும் காற்று சும்மா விடுமா? நான் பாட்டுக்கு சிவனே என்று இருந்தவனை சித்திதான் மறுபடி கூப்பிட்டாள். "ஏம்ப்பா இந்தப் பக்கமே வர மாட்டேங்குறே? என் மேலே ஏதாவது கோபமா?" என்று போனில் பேசினாள். "அப்படி எல்லாம் இல்லே சித்தி. உன் மேலே கோபம் எதுவும் இல்லே" என்றேன். "வழக்கம் போல வந்துட்டுப் போப்பா. நீ என்னைப் பாக்க வரலேன்னா எனக்கு என்னவோ போல இருக்கு. மனசிலே எதுவும் வச்சுக்காதே என்ன?" என்றாள். "சரி சித்தி" என்றேன். "அப்போ வீட்டுக்கு வரியா?" என்று கேட்டாள். "வரேன் சித்தி. நிச்சயம் வரேன்" என்றேன். "எப்போ வரே?" என்று கேட்டாள். "ஒரு வாரம் கழிச்சு" என்றேன். "எதுக்குப்பா அவ்வளவு நாள்? இன்னிக்கே வாயேன். எனக்கு உன்னைப் பாக்கணும் போல இருக்கு" என்றாள். "நீ கடைசியா இங்கே எப்போ வந்தேன்னு ஞாபகம் இருக்கா" என்று கேட்டாள். "தெரியலையே சித்தி. ஞாபகம் வச்சுக்கலே. என்ன ஒரு வாரம் இருக்குமா?" என்று கேட்டேன். "பதினைஞ்சு நாள்" என்றாள். பாருங்கள், சித்தி எவ்வளவு துல்லியமாக கணக்கு வைத்திருக்கிறாள் என்று. அப்படியென்றால் என்ன அர்த்தம்? அவளுக்கும் என் மேல் காதல் என்றுதானே அர்த்தம். "இன்னிக்கு சாயந்தரம் வந்து பாக்கிறேன் சித்தி. எனக்கும் உன்னைப் பாக்கணும்போலத்தான் இருக்கு" என்றேன். மாலை மணி நான்கு ஆனவுடன் சைக்கிளை எடுத்துக்கொண்டு அவளைப் பார்க்கப் போனேன். வேகவேகமாக மிதித்தேன். அவள் வீட்டை அடைந்து, காலிங் பெல்லை அடித்து, கொஞ்ச நேரம் கழித்து அவள் கதவைத் திறந்தாள். என் எதிரே நின்றவளை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்தேன். "என்னப்பா அப்படிப் பாக்கிறே?" என்று கேட்டாள். "உன்னைப் பாத்து பதினஞ்சு நாள் ஆயிடுச்சி இல்லையா? அதான் பாக்கிறேன். ஏதோ ஒரு மாசம் ஆகிட்டாப்பலே ஒரு பீலிங்" என்றேன். "சரி. உள்ளே வா" என்று உள்ளே போனாள். அவள் பின்னழகை ரசித்துக்கொண்டு அவள் பின்னாடியே போனேன். பின்னழகா அது, பின்னுகிற அழகு!

பின்னழகை ரசித்துக்கொண்டு பின்னாலேயே போனேன் இல்லையா? புத்தி சும்மா இருக்குமா? அது சுறுசுறுப்பாக வேலை செய்தது. அவளை அப்படியே பின்னால் இருந்து கட்டித் தழுவிக்கொண்டு அவள் முகத்தைக் கொஞ்சமாக என் பக்கமாக திருப்பி அவளது பட்டுக் கன்னத்தில், செல்லமாக முத்தமிட வேண்டும் போலிருந்தது. "ச்சீ என்னப்பா இது" என்று அவள் கொஞ்சலாகச் சிணுங்கினால் "என் செல்லச் சித்திக்கு இந்த அன்பு மகன் ஒரு முத்தம் கூட கொடுக்கக் கூடாதா?" என்று கேட்க வேண்டும் போலிருந்தது. அவளைத் தழுவிக்கொண்டிருந்த என் கைகளை அப்படியே கொஞ்சம் இறக்கி அவள் பாவாடையைத் தூக்கி, என் பேண்ட்டின் ஜிப்பை இறக்கி, பூலை வெளியே எடுத்து அவள் சூத்தில் முதலில் மெதுவாகக் குத்தி, கொஞ்சம்கொஞ்சமாக வேகத்தை அதிகரித்து ஆவேசமாக அவளைச் சூத்தடிக்க வேண்டும் போலிருந்தது. அவளது பின்னழகு இப்படியெல்லாம் என்னை யோசிக்க வைத்தது. உத்துப் பாக்காதே என்கிறவள், பாக்கவே பாக்காதே என்பவள் ஓக்க மட்டும் அனுமதிப்பாளா? ஓக்கவே அனுமதிக்காதவள் சூத்தடிக்க மட்டும் விட்டுவிடுவாளா? சித்திக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போயிருந்தபோது பத்துப் பதினைந்து நாட்கள் கூடவே இருந்து கவனித்துக்கொண்டேன் இல்லையா? என் பணிவிடைகளால் கவரப்பட்டு மனம் மாறி எனக்கு ஒரே ஒரு நாள் பொண்டாட்டியாக இருக்க ஒத்துக்கொண்டாள் இல்லையா? அன்றைக்கே நான் அவளை ஓத்திருக்க வேண்டும். சித்தி என்னைத் தடுத்துவிட்டாள். "வேண்டாம்ப்பா. இன்னிக்கு வேண்டாம்" என்றாள். "ஏன் சித்தி, அதான் உன் உடம்பு தேறிடுச்சே" என்றேன். "தேறிடுச்சுதான். ஆனால் இளைச்சுப் போயிருக்கேன் இல்லியா? கொஞ்சம் உடம்பு தேறட்டும். பழையபடி தளதளன்னு ஆகட்டும். அதுக்கப்புறம் நீ என்னை அனுபவிக்கலாம்?" என்றாள். "பரவாயில்லை சித்தி. நான் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கிறேன்" என்றேன். "இல்லேப்பா. நீ இப்ப என்னை ஓத்தேன்னு வச்சிக்க, அது ஏதோ எலும்புக்கூட்டை ஓக்கிற மாதிரி இருக்கும். யாராவது எலும்புக்கூட்டை ஓப்பாங்களா? நீயே கொஞ்சம் கற்பனை பண்ணிப் பாரு. அப்படியும் பரவாயில்லைன்னு நீ என்னை ஓத்தேன்னு வச்சிக்க. அது முழுமையான சுகமா இருக்காது. ச்சீ போயும் போயும் இதுக்கா ஆசைப்பட்டோம்னு உனக்கு வாழ்க்கையே வெறுத்துடும். செக்ஸ் மேலேயே ஆசை குறைஞ்சிடும். அதான் இன்னிக்கி வேண்டாம்ங்கிறேன்" என்றாள். அவளது லாஜிக் அப்போதுதான் தெளிவாகப் புரிந்தது. சரி, அன்றைக்குத்தான் விட்டுவிட்டேன். அதற்குப் பிறகு வேறொரு நாள்... என்ன இந்த சித்தி "இன்னும் உடம்பு சரியாகவில்லை, சரியாகவில்லை" என்று இழுத்தடிக்கிறாளே, நம்மை ஏமாற்றுகிறாளோ என்று சந்தேகப்பட்டு உடனே அவளுக்கு போன் செய்து அவளிடம் "என்ன நீ என்னை ஏமாற்றுகிறாயா? என்னை நீ என்ன இளிச்சவாயன் என்று நினைத்துவிட்டாயா? ச்சீ நீ எல்லாம் ஒரு பெரிய மனுஷியா? ஒரு சின்னப் பையனை ஆசை காட்டி மோசம் பண்ணுகிறாயே. உனக்கெல்லாம் மனசாட்சியே இல்லையா?" என்று சத்தம் போட்டேன் இல்லியா? சித்தி "ஏண்டா செல்லம் அம்மா மேலே கோபப்படறே? நீ என்ன பண்றே? உடனே எல்லா வேலையையும் அப்படி அப்படியே போட்டுட்டு உடனே கிளம்பி வா" என்றாள். "எதுக்கு? நீ மறுபடியும் ஏதாவது லாஜிக் சொல்லி என்னை ஏமாத்தவா?" என்றேன் கோபமாக. "ச்சீ ச்சீ இன்னிக்கு ஏமாத்த மாட்டேன். நீ உடனே கிளம்பி வாயேன்" என்றாள். "சரி, வரேன்" என்று கிளம்பிப் போனேன். காலிங் பெல்லை அழுத்தியவுடன் வந்து வீட்டுக் கதவைத் திறந்தவள் "வாப்பா" என்று பெட்ரூமுக்குள் சென்றாள். நானும் அவள் பின்னாடியே பெட்ரூமுக்குச் சென்றேன். கட்டிலில் உட்கார்ந்துகொண்டாள். நானும் அவள் பக்கத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டேன். கொஞ்சம் தள்ளிதான். அவளைப் பார்த்தேன். பளிச்சென்று இருந்தாள். முகம் கழுவி, பவுடர் போட்டு, பொட்டு இட்டிருந்தாள். "சரிப்பா. ஆரம்பிக்கலாமா?" என்று கேட்பாள் அல்லது "சரி, ஆரம்பிப்பா" என்று சொல்வாள் என்று நினைத்தேன். இரண்டையும் செய்யவில்லை. அவள் செய்ததே வேறு. அவள் செய்தது என்ன? கொஞ்ச நேரம் சும்மா உட்கார்ந்திருந்தோம். எதுவும் பேசாமல். ஐந்து பத்து நிமிடங்கள் கழிந்திருக்கும். ஒருவேளை நான் தொடங்கி வைப்பேன் என்று எதிர்பார்த்தாளோ என்னவோ? நான் அவள் தொடங்கி வைப்பாள் என்று காத்திருந்தேன். "என்னப்பா எதுவுமே பேசாம உட்கார்ந்திருக்கே? உன் சித்தி மேலே உனக்கு இன்னும் கோபம் போகலையா?" என்று சொல்லி என் தோளைத் தொடுவாள் என்று எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தேன். ஆனால் அப்படிச் செய்யவில்லை. நான் அவள் பக்கமாக முகத்தைத் திருப்பி அவளைப் பார்த்தபோது சட்டென்று தன் மார்ச் சேலையை விலக்கி "வாப்பா" என்றாள். சித்தி இப்படிச் செய்தது எனக்கு என்னவோ போலிருந்தது. என் காதலியோ மனைவியோ இப்படிச் செய்திருந்தால் அது எனக்கு மிகவும் பிடித்திருக்கும். ஆனால் சித்தி இப்படிச் செய்தது எனக்கு சுத்தமாகப் பிடிக்கவில்லை. அது எனக்குள் குற்ற உணர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. வேறு எப்படிச் செய்திருக்க வேண்டும் என்று கேட்கிறீர்களா? சொல்கிறேன். ஒரு பத்துப் பதினைந்து நிமிஷம் எதையாவது பேசிக்கொண்டிருந்து, அப்புறம் கையோடு கை கோத்து, இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் மென்மையாக அணைத்துக்கொண்டு, கையில், கன்னத்தில், காதுமடலில் முத்தமிட்டு... இப்படியெல்லாம் ஆரம்பித்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும்.

சித்தியின் செய்கை ஒரு விபச்சாரியின் செய்கையை ஒத்திருந்தது. அவர்கள்தான் இப்படிச் செய்வார்களாம். கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். அறைக்குள் கஸ்டமர் நுழைந்தவுடன் தங்கள் ஆடைகள் அனைத்தையும் முழுவதுமாகக் களைந்துவிட்டு கட்டிலில் படுத்துக்கொள்வார்களாம். மேற்கொண்டு தொடர வேண்டியது கஸ்டமரின் வேலை. ஏன் இப்படி நேரடியாக விஷயத்திற்கு வந்துவிடுகிறார்கள் என்றால் காரணம் இருக்கிறது. நேரத்தைச் சேமிக்கலாம். கஸ்டமரை சீக்கிரம் திருப்பி அனுப்பிவிடலாம். பத்துப் பதினைந்து நிமிடத்தில் எல்லாம் முடிந்துவிடும். அவனை அனுப்பிவிட்டு இவர்கள் பாட்டுக்கு ஓய்வெடுத்துக்கொள்வார்கள். என் சித்தி விபச்சாரி அல்ல. நான் அவளது கஸ்டமரும் அல்ல. சித்திக்கு பத்துப் பதினைந்து நாட்கள் பணிவிடை செய்தது எதையும் எதிர்பார்த்து அல்ல. அது என் கடமை. ஆனால் சித்திதான் என் பணிவிடைக்குப் பிரதியாக தன் உடலைத் தர முன்வந்தாள். அன்று சித்தி தன் மார்ச் சேலையை விலக்கி "வாப்பா" என்று அழைத்தது எனக்கு என்னவோ போலிருந்ததால் "பரவாயில்லை சித்தி. நான் உன் மீதான என் ஆசையை விட்டுவிடுகிறேன். நாம் அம்மா பிள்ளையாகவே இருப்போம். எனக்கென்று ஒருத்தி வருவாள் இல்லையா? நான் அவளுடன் சேர்ந்து என் உடல் அரிப்பைத் தீர்த்துக்கொள்கிறேன்" என்றேன்.

ராஜி சித்தி! 3

"ஏம்ப்பா மார்னிங் ஸ்லாட். மதிய ஸ்லாட்டையெல்லாம் வேண்டாம்ங்கறே? காலையில் பத்து மணிக்குத் தொடங்கி மெயின் ஐட்டத்தை முடிச்சிட்டா, மதியம் ரெண்டு மணிக்கு பட்டக்ஸ் வச்சிக்கலாம். ராத்திரி ஒன்பது மணிக்கு ஐஸ்க்ரீம் வச்சிக்கலாமே?" என்று கேட்டாள். அதாவது காலையில் செக்ஸ் அனுபவித்துவிட்டு, மதியம் சூத்தடிக்கலாம், ராத்திரி நான் உன் பூம்பலை ஊம்ப, நீ என் கூதியை நக்கி ஓரல் செக்ஸை அனுபவிக்கலாமே என்கிறாள். அவள் சொல்வது சரிதான். ஆனால் என் வாழ்க்கையில் முதன்முதலாக ஒரு பெண்ணுடன் செக்ஸை அனுபவிக்கப் போகிறேன். அது இரவில் நிகழ வேண்டும். அதாவது அது முதலிரவாக இருக்க வேண்டும் என்பது என் விறுப்பம். இதைச் சித்தியிடம் சொன்னேன். சித்தி புரிந்துகொண்டாள். "ஆனா ஒரு விஷயம்ப்பா. காலை பத்து மணியிலிருந்து ராத்திரி ஒன்பது மணி வரைக்கும் நாம என்ன பண்றதாம்?" என்று கேட்டாள். "பேசிக்கிட்டிருப்போம் சித்தி" என்றேன்.

"சரிப்பா. நான் மதியத்திற்கான சமையலை முடிச்சிட்டு வந்துடுறேன்" என்று கிச்சனுக்குச் சென்றாள். நான் ஹாலில் உட்கார்ந்துகொண்டு டி.வி. பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். ஒரு மணி நேரத்தில் சமையலை முடித்துவிட்டாள். சோபாவில் என் பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்துகொண்டாள். "இதோ பாருப்பா. ஒரு விஷயத்தை முன்கூட்டியே சொல்லிடுறேன். ராத்திரி என்கிட்டே எந்தவிதக் கூச்சமும் வேண்டாம். உன் விருப்பப்படி நீ எப்படி வேணும்னாலும் உன் ஆசை தீர என்னை அனுபவிக்கலாம். அதுக்கு எந்தத் தடையும் இல்லை. எல்லாம் முடிஞ்சு நாம தூங்கப் போகும்போது உன் மனசுலே எந்தக் குறையும் இருக்கக் கூடாது. அடடா அதைப் பண்ணாம போயிட்டோமே, இதைப் பண்ணாம போயிட்டோமே அப்படின்னு நீ ஃபீல் பண்ணக் கூடாது. என்ன? அதே போல நான் உனக்கு என்ன பண்ணனும்கிறதையும் தெளிவா சொல்லிடு" என்றாள். "சரி சித்தி" என்றேன். "மதியம் ஏதாவது படத்திற்குப் போகலாமாப்பா?" என்று கேட்டாள். "வேண்டாம் சித்தி. படம் பாக்குற மூடில் இல்லை நான்" என்றேன். இப்படியே கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். அதற்குள் ஒரு மணி ஆகியிருந்தோம். லஞ்ச் சாப்பிட்டோம். அதிகம் பேசாமல் மௌனமாகச் சாப்பிட்டோம். சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு சோபாவில் உட்கார்ந்து கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கிட்டிருந்தோம். ரெண்டு மணி ஆனதும் சித்தி "வாப்பா. கொஞ்ச நேரம் பெட்டில் படுத்திருக்கலாம்" என்று கூப்பிட்டாள். "எனக்குத் தூக்கம் வரலை சித்தி" என்றேன். "சும்மா கண்ணை மூடிக்கிட்டு படுத்திரேன். ராத்திரி ரொம்ப நேரம் கண் விழிச்சிருக்கப் போறோம் இல்லியா. அதுக்கு இப்ப கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்தாதானே நல்லது" என்றாள். "சரி சித்தி" என்று அவளுடன் பெட்டில் படுத்துக்கொண்டேன். சித்தி உடனே தூங்கிவிட்டாள். எனக்கு தூக்கம் வரவில்லை. அவளது உடம்பையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். இன்று ராத்திரி இந்த உடம்பு எனக்கு சொந்தம் என்று நினைக்கும்போதே சிலிர்த்தது. அரை மணி நேரம் கழித்து சித்தி கண்ணை விழித்தாள். படுக்கையில் எழுந்து உட்கார்ந்துகொண்டு சோம்பல் முறித்தாள். போய் முகம், கைகால் கழுவிக்கொண்டு மறுபடியும் பெட்ரூமுக்குள் வந்தாள். "நீயும் போய் முகம் கழுவிக்கிட்டு வாப்பா" என்றாள். அப்படியே செய்தேன். "ராத்திரி நான் எந்தப் புடவையைக் கட்டிக்கிறதுன்னு நீ செலெக்ட் பண்ணுப்பா" என்று தன் புடவைகளை எனக்குக் காட்டினாள். எல்லாமே அவளது உடம்புக்குப் பொருத்தமாகத்தான் இருந்தன. "சீ த்ரூ சேலை இருக்கா சித்தி உங்கிட்டே?" என்று கேட்டேன். "இருக்குப்பா" என்றாள். "அப்பன்னா அதையே நீ கட்டிக்க. ராத்திரி நீ ரொம்ப செக்ஸியா காட்சியளிக்கணும்னு நான் ஆசைப்படறேன்" என்றேன். "சரிப்பா" என்றவள் அடுத்ததாக தான் அணிந்துகொள்ளவிருக்கும் நகைகளை எனக்குக் காட்டினாள். "வைர மூக்குத்தியும் வெள்ளிக் கொலுசும் என்னோட சாய்ஸ்" என்றேன். "சரிப்பா" என்றாள். அடுத்து சிகையலன்காரம் பற்றிக் கேட்டாள். "கொண்டை போட்டுக்கட்டுமா, இல்லேன்னா பின்னலே இருக்கட்டுமா, இல்லேன்னா தலைமுடியை சும்மா லூசா விடட்டுமா?" என்று கேட்டாள். "பின்னலே இருக்கட்டும் சித்தி" என்றேன்.

இதற்குள் சாயந்திரம் ஐந்து மணி ஆகியிருந்தது. சித்தி சூடாக காப்பி போட்டுக்கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். "நான் சாயந்திரம் ஆறு மணிக்கு மறுபடியும் ஒரு தடவை குளிச்சிடுவேன். ராத்திரி ஏழரை மணிக்கு டின்னர் சாப்பிடலாம். அதுக்கப்புறம் எட்டு மணிக்கு நான் தயாராகத் தொடங்குவேன். மேக்கப், அலங்காரம், டிரெஸ் பண்ணிக்கிறதுன்னு எனக்கு ஒரு மணி நேரம் பிடிக்கும். ஒன்பது மணிக்கு பெட்ரூமுக்கு வந்துடுவேன்" என்றாள். "என்ன சித்தி நீ பாட்டுக்கு நீ எப்படி ரெடியாகப் போறேங்கிறதைப் பத்தி சொல்லிக்கிட்டே போறியே. நான் எப்படி தயாராகணும்னு சொல்லவே இல்லியே" என்று கேட்டேன். "ஆம்பளைக்கு என்னப்பா? வேட்டி சட்டையோட வந்தா போதும். நீயும் ஆறு மணிக்குக் குளிச்சிடு. குறிப்பா..." என்று தயங்கினாள். "என்ன சித்தி தயங்கறே? எதுவா இருந்தாலும் சொல்லு" என்றேன். "ஒண்ணும் இல்லே... முக்கியமாக உன் குஞ்சுக்கு நாலைந்து தடவை சோப்பு போட்டுக் குளிப்பாட்டு. சரியா குளிக்காமே வந்தேன்னு வச்சிக்க. நீ என்னைத் தொடவே விட மாட்டேன். அது மட்டும் இல்லே... உன் குஞ்சை நான் கடிச்சு சாப்பிட்டுடுவேன். என்ன?" என்றாள். "சரி சித்தி" என்றேன். "ராத்திரி பெட்ரூமுக்கு பால், பழம், ஸ்வீட் கொண்டுவருவேன். வேறு என்ன வேணும்?" என்று கேட்டாள். "இதுவே போதும் சித்தி" என்றேன். "சரி. இரு. வர்றேன்" என்று சித்தி எதற்கோ உள்ளே போனாள். நான் கடிகாரத்தில் மணி பார்த்தேன். ஐந்தரை மணி ஆகியிருந்தது. ஒன்பது மணி ஆவதற்கு இன்னும் மூன்றரை மணி நேரம் இருந்தது. மூன்றரை மணி நேரம் கழித்து இந்த உலகத்திலேயே எனக்கு மிகவும் பிடித்த பெண்ணான, நான் மிகவும் நேசிக்கும் பெண்ணான என் அழகுச் சித்தியுடன் உடல்கலந்துவிடுவேன். என் ஜென்மம் சாபல்யம் அடைந்துவிடும். அதற்குப் பிறகு எனக்கு வேறொரு பெண் தேவைப்பட மாட்டாள். நான் திருமணம்கூட செய்துகொள்ள வேண்டியதில்லை. அப்படியே வாழ்னாளைக் கழித்துவிடலாம். மூன்றே மூன்றரை மணி நேரம். இப்படி யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன். வெளியில் ஏதோ சத்தம் கேட்டது. ஏதோ வண்டிச் சத்தம் போலிருக்கிறதே... யாராக இருக்கும்? அதற்குள் சித்தி பதறியடித்துக்கொண்டு உள்ளேயிருந்து வெளியே வந்தாள். மிகவும் பதற்றமாக இருந்தாள். "ஏன் சித்தி பதறுறே? என்ன ஆயிடுச்சி இப்ப?" என்று கேட்டேன். "வெளிய வண்டிச்சத்தம் கேட்டுச்சு இல்லே. அது அவர் வண்டிச் சத்தம்டா. ஊரிலேயிருந்து வந்துட்டார் போலிருக்கு. நாளைக்குதான் வருவேன்னு சொல்லியிருந்தார். என்னவோ தெரியவில்லை. இன்னிக்கே வந்துட்டார்" என்றாள். அவள் சொன்னதைக் கேட்டு எனக்கு மயக்கமே வந்துவிட்டது. நாங்கள் போட்டு வைத்திருந்த திட்டங்களில் சித்தப்பா ஒரு லாரி மண்ணை அள்ளிக் கொட்டிவிட்டார். எனக்கு சித்தி மேல் கோபம்கோபமாக வந்தது. நான் காச்மூச் என்று கத்துவதற்குள் சித்தி போய் வாசல் கதவைத் திறந்தாள். வெளியே இருந்து சித்தப்பாவின் குரல் கேட்டது. "என்னடி என்ன பண்ணிக்கிட்டிருக்கே?" என்று கேட்டார். "என்னங்க இது, நாளைக்குதான் வருவேன்னு சொல்லிட்டுப் போனீங்க. இன்னிக்கே வந்துட்டீங்க?" என்று சித்தி கேட்டாள். "அது ஒண்ணும் இல்லேடி. போன காரியம் முடிஞ்சிடுச்சி. அதான் திரும்பிட்டேன். அதுக்கு மேலே நமக்கு அங்கே வேறு என்ன வேலை?" என்று கேட்டார். "நீங்க வரப் போறதைப் பத்தி எனக்கு ஒரு போன்கூட பண்ணலியே?" என்று கேட்டாள். "போன் பண்ணனும்தான் நினைச்சேன். எழவு மறந்துட்டேன்" என்றார். "சரி உள்ளே வாங்க" என்றாள். வீட்டினுள் வந்த சித்தப்பா சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்த என்னைக் கவனித்தார். "நீ எப்போடா வந்தே" என்று கேட்டார். "இன்னிக்குக் காலையிலேதான் வந்தான். பெங்களூர்லே வேலையில் சேரப்போறான் இல்லியா? அதான் என்னைப் பார்த்துப் பேசிட்டுப் போகலாம்னு வந்தான்" என்றாள் சித்தி. அடுத்ததாக சித்தப்பா இன்னொரு குண்டைத் தூக்கிப்போட்டார். "அப்புறம் இவளே. வேறொரு விஷயத்தைச் சொல்ல மறந்துட்டேனே. மதுரையில் எங்க சித்தப்பா ஒருத்தர் இறந்துட்டார். ஒண்ணுவிட்ட சித்தப்பா. உடனே கிளம்பிப் போக வேண்டியிருக்கு. சீக்கிரமா கிளம்பு. நம்ம ரெண்டு பேரும் போய்ட்டு வந்துடலாம்" என்றார்.

"ஏங்க... செத்தது உங்க சித்தப்பா. நீங்க மட்டும் போய் வாங்களேன். என்னையும் ஏன் கூப்பிடுறீங்க. அதுவும் இல்லாமே மதுரை என்ன பக்கத்துலேயா இருக்கு?" என்று கேட்டாள் சித்தி. "ஏண்டி இப்படிப் பேசறே? என் சொந்தம், உன் சொந்தம்னு பிரிச்சிப் பேசறே. நான் மட்டும் தனியா போனா நல்லா இருக்காது. 'உன் பொண்டாட்டிய கூட்டிக்கிட்டு வரலியா?'ன்னு கேப்பாங்க. ஆமா நீ இங்க இருந்து என்ன பண்ணப் போறே?" என்று சித்தப்பா கேட்டார். "நான் வேற பிளான் வச்சிருக்கேன்" என்று சித்தி சொன்னாள். "அப்படி என்ன உன் பிளான்?" என்று கேட்டார். "இவன் பெங்களூர் போறான் இல்லியா? மறுபடி நம்மைப் பாக்க எப்ப வருவானோ? ஆறு மாசம், ஒரு வருஷம்கூட ஆகலாம். லீவு கிடைக்கணும் இல்லியா? அதான் அவன்கூட சாயந்திரம் ஏதாவது படம் பாத்துட்டு, ராத்திரி ஓட்டலில் சாப்பிடலாம்னு பிளான். நீங்க வேற ஊர்லே இல்லியா? ராத்திரி இங்கேயே தங்கிட்டு காலையிலே வீட்டுக்குப் போப்பான்னு அவன்கிட்டே சொல்லியிருந்தேன்" என்றாள். "படம்தானேடி? அதை இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம். நம்ம மதுரையிலிருந்து ரெண்டொரு நாள்லே திரும்பிடலாம். அப்புறம் ஒரு படம் என்ன, ரெண்டு மூணு படம் கூட பாருங்களேன் சித்தியும் மகனுமா. நான் என்ன வேண்டாம்னா சொல்லப்போறேன்" என்றார் சித்தப்பா. சித்தப்பா இப்படிப் பேசிய பிறகு சித்திக்கு என்ன பேசுவது என்று தெரியவில்லை. மௌனமாக இருந்தாள். "சரி சரி, சீக்கிரம் கிளம்பு. போற வழியிலே இவனை நாம அவன் வீட்டிலே டிராப் பண்ணிடலாம்" என்று சொல்லிவிட்டு முகம், கைகால் கழுவ பாத்ரூமுக்குப் போய்விட்டார். நான் சித்தி மேல் கடும் கோபத்தில் இருந்தேன். சித்தப்பா வீட்டில் இருக்க மாட்டார் என்று அவள் உறுதியாகச் சொன்னதால்தான் நான் இங்கே வந்தேன். இப்போது இப்படியாகிவிட்டதே. சித்தியிடம் கோபமாகப் பேசினேன். சித்தி என்னைச் சமாதானப்படுத்தினாள். "நீ வேலையிலே போய்ச் சேருப்பா. லீவு எடுத்துக்கிட்டு ஊருக்கு வருவே இல்லே. அப்போது பாத்துக்கலாம். அதுவரை கொஞ்சம் நீ எனக்காகப் பொறுத்துக்கணும்" என்றாள். சித்தியின் மேல் எனக்கு கோபம் இருந்தாலும், சித்திதான் என்ன செய்வாள் பாவம்? சந்தர்ப்ப சூழ்னிலை அப்படி அமைந்துவிட்டது. சித்தப்பாவும் சித்தியும் ஊருக்குக் கிளம்புவதற்குத் தயாரானார்கள். நான் எப்போதடா வீட்டுக்குப் போய்ச் சேருவோம் என்று அவர்களுக்காகக் காத்திருந்தேன். சித்தப்பா ஏதோ வேலையாக வீட்டின் பின்புறம் சென்றார். ஹாலில் சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்த என் பக்கத்தில் சித்தி வந்தாள். என்னை சோபாவிலிருந்து எழுப்பி, சட்டென்று என்னைக் கட்டித்தழுவி என் கன்னத்திலும், உதட்டிலுமாக முத்தமழை பொழிந்தாள். எனக்குப் பதற்றமாக இருந்தது. திடீரென்று சித்தப்பா அங்கே வந்துவிட்டால்? "வேண்டாம் சித்தி" என்று பதறினேன். "பயப்படாதேப்பா" என்றாள் சித்தி. பிறகு சித்தப்பா காரில் என்னை ஏற்றிக்கொண்டு என் வீட்டில் கொண்டுபோய் இறக்கிவிட்டார். கார் கிளம்புவதற்கு முன் சித்தியின் பார்வையும் என் பார்வையும் சந்தித்தன. சித்தி கண்களாலேயே மன்னிப்பு கேட்டாள். நாலைந்து நாள் கழித்து நான் பெங்களூர் போய்ச் சேர்ந்தேன். அலுவலகத்தில் சூழ்னிலை பழக ஒரு வாரம் பிடித்தது. வேலை அவ்வளவு ஒன்றும் கடுமையாக இல்லை. எங்கோ தொலைவில் பெங்களூரில் இருந்தாலும் மனம் முழுவதும் சென்னையில் இருக்கும் சித்தியையே சுற்றிச்சுற்றி வந்தது. மறுபடியும் சித்தியை என்று நேரில் பார்ப்பேனோ என்று ஏங்கினேன். சித்தியிடமிருந்து அவள் புகைப்படம் ஒன்று வாங்கி வந்திருந்தேன். அவள் நினைப்பு ஏற்படும்போதெல்லாம் அதை எடுத்துப் பார்த்துக்கொள்வேன்.

பெங்களூர் வந்து ஒரு பத்துப் பதினைந்து நாள் கழித்துதான் சித்திக்கு போன் பண்ணினேன். சித்தி எடுக்கவில்லை. சித்தப்பாதான் எடுத்தார். எனக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது. சித்தப்பாவிடம் கொஞ்ச நேரம் பேசிவிட்டு சித்தியிடம் போனை கொடுக்கச் சொன்னேன். "அவ தூங்கறாளேப்பா" என்றார். எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. சித்தி வழக்கமாக பதினொரு மணிக்குத்தான் தூங்குவாள். இன்னிக்கு என்ன, ஒன்பதரைக்கெல்லாம் தூங்கிவிட்டாளே. உடம்பு கிடம்பு சரியில்லையா? "சரி சித்தப்பா, நாளைக்கு போன் பண்றேன்" என்று சொல்லி போனை வைத்துவிட்டேன். சித்தியை ஓக்கத்தான் வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை என்று பார்த்தால், அவளுடன் போனில் பேசுவதற்குக் கூட வாய்ப்பு கிடைக்காமல் போகிறதே என்று என்னை நானே நொந்துகொண்டேன். மறுனாள் இரவு ஒன்பதரை மணிக்கு சித்திக்கு போன் செய்தேன். சித்திதான் எடுத்தாள். "சொல்லுடா. சித்திதான் பேசறேன். எப்படிடா இருக்கே?" என்று கேட்டாள். "நல்லா இருக்கேன் சித்தி. நீ எப்படி இருக்கே?" என்றேன். "நல்லா இருக்கேம்பா. வேலை, ஆபீஸ்லாம் எப்படி இருக்கு? ஆட்களைப் பிடிச்சிருக்கா?" என்று கேட்டாள். "பரவாயில்லை சித்தி. வேலை ஒன்னும் அவ்வளவு கடுமையா இல்லே. ஆட்களும் நல்லாப் பழகறாங்க" என்றேன். "கூட பொண்ணுங்க வேலை பாக்குறாங்களா?" என்று கேட்டாள். "ஆமாம் சித்தி. நிறைய பொண்ணுங்க என் கூட வேலை பாக்குறாங்க" என்றேன். "பாக்கிறதுக்கு எப்படி இருப்பாங்க? அழகா இருப்பாங்களா?" என்று கேட்டாள். "ஆமாம் சித்தி. பல பேர் ரொம்ப அழகானவங்க" என்றேன். "அப்புறம் என்னப்பா, உனக்குப் பிடிச்ச மாதிரி ஒருத்தியைக் காதலிச்சி கல்யாணம் பண்ணிக்க" என்றாள். "போ சித்தி. நீதான் என் மனசிலே இருக்கே" என்றேன். "ஏம்பா ஏதோ இங்கே இருந்தவரைக்கும்தான் என் முந்தானையைப் பிடிச்சிக்கிட்டு என் பின்னாலேயே திரிஞ்சிக்கிட்டு என்னை டாவடிச்சிக்கிட்டு இருந்தே. வெளியூர் போன பிறகாவது என்னை நீ மறக்கக் கூடாதா?" என்று கேட்டாள். "சாகிற வரைக்கும் என்னாலே உன்னை மறக்க முடியாது சித்தி" என்றேன். "சரிப்பா. கூடிய சீக்கிரமே லீவு எடுத்துக்கிட்டு ஊருக்கு வா. நம்ம வேலையை முடிச்சிடலாம்" என்றாள். "அதுக்காகத்தான் நானும் காத்திட்டிருக்கேன்" என்றேன். "சரிப்பா. மறுபடியும் நாளைக்குப் பேசலாம். குட் நைட்" என்று போனை வைத்துவிட்டாள். அன்று இரவு நிம்மதியாக உறங்கினேன். தினம் தினம் சித்தியுடன் போனில் பேசினாலும் ஏதோ ஒன்று குறைவது போலத் தோன்றியது. என்னை உற்சாகமாக, சந்தோஷமாக வைத்துக்கொள்ள ஏதாவது செய்ய வேண்டும் போலிருந்தது. என்ன செய்யலாம் என்று யோசித்தேன். ஒரு யோசனை தோன்றியது. சித்தியுடன் போனில் செக்ஸியாக, வல்கராக பேசினால் என்ன? கிளுகிளுப்பாக இருக்குமே. என் இந்த யோசனையை சித்தியிடம் சொன்னேன். சித்தியும் ஏற்றுக்கொண்டாள்.

"சித்தி உன் மடியில் தலைசாய்ச்சிக்கணும் போல இருக்கு" என்றேன். "வாப்பா. உனக்காகத்தான் என் மடி காத்துக்கிட்டிருக்கு" என்றாள். "சித்தி நீ குளிக்கும்போது என்ன சோப்பு போட்டுக்கிறே?" என்று கேட்டேன். ஏதோ ஒரு பிரான்டின் பெயரைச் சொன்னாள். "மார்க்கெட்டில் புதுசா ஒரு சோப்பு வந்திருக்கு சித்தி. நல்ல வாசனையா இருக்காம். அதை வாங்கி யூஸ் பண்ணு" என்றேன். "சரிப்பா" என்றாள். "சேலை கட்டி இருக்கியா, இல்லேன்னா நைட்டியிலே இருக்கியா?" என்று கேட்டேன். 'இப்பதாம்பா சேலையை அவுத்துட்டு நைட்டி போட்டுக்கிட்டேன்" என்றாள். "சரி சித்தி. எனக்கு தூக்கம் வருது. நாம நாளைக்குப் பேசலாம். குட் நைட்" என்றேன். சித்தி போனிலேயே எனக்கு முத்தம் கொடுத்தவள் பிறகு போனை வைத்துவிட்டாள். இதற்குள் ஒரு மாதம் ஆகியிருந்தது. லீவு எடுக்கலாம் என்று தோன்றியது. சகாக்கல் சிலரிடம் விசாரித்தேன். நீங்க் இங்கே சேந்து எவ்வளவு நாளாச்சி என்று கேட்டாங்க. ஒரு மாசம் இருக்கும்னு பதில் சொன்னேன். ஒரு மாசம்தானே ஆச்சு, இன்னும் ரெண்டு மூணு மாசம் கழிச்சி லீவுக்கு அப்ளை பண்ணுங்கனு ஆலோசனை சொன்னாங்க. இன்னும் ரெண்டு மூணு மாசமா அப்படின்னு எனக்கு ஆயாசமா இருந்திச்சி. வாரத்துலே ஞாயித்திக்கிழமை ஒரு நாள்தான் லீவு. அந்த ஒரு நாள்லே சென்னைக்கு வந்திட்டு திரும்ப முடியாது. சித்திகூட சந்தோஷமாவும் இருக்க முடியாது. டிராவல் பண்ணினதாலே களைச்சிப் போயிருப்பேன். ஓய்வெடுக்கத்தான் சரியா இருக்கும். சரி, பல்லைக் கடிச்சிக்கிட்டு இந்த ரெண்டு மூணு மாசத்தை ஓட்ட வேண்டியதுதான்னு முடிவெடுத்தேன். சித்திக்கு போன் பண்ணினேன். "சொல்லுடா செல்லம். என்ன சாப்பிட்டே?" என்று விசாரித்தாள். "பரோட்டா சித்தி" என்றேன். "எத்தனை சாப்பிட்டே?" என்று கேட்டாள். "நாலு சித்தி" என்று பதில் சொன்னேன். "என்னப்பா நாலு போதுமா? இன்னும் நாலு சாப்பிட்டிருக்கலாமே"ன்னு சொன்னா. "அய்யோ சித்தி, இந்த நாலு பரோட்டாவைச் சாப்பிட்டவே என்னாலே முடியலை" என்றேன். "நிறைய சாப்பிடுப்பா. கல்லையும் தின்னு செரிக்கிற வயசுப்பா இது" என்றாள். "சரி சித்தி" என்றேன். "சித்திக்கு முத்தா கொடுப்பா" என்றாள். "எங்கே சித்தி கொடுக்கிறது? உன் இடுப்பிலே கிஸ் பண்ணட்டுமா?" என்று கேட்டேன். "நீ எங்கே வேணும்னாலும் என் உடம்பிலே கிஸ் பண்ணலாம்பா" என்றாள். "சித்தி ராத்திரியிலே உன்னை நினைச்சிக்கிட்டு என் பூலை உருவி உருவி விடறது படு சுகமா இருக்கு" என்றேன். "தினமும் குளிக்கும்போது உன் சாமானை நாலைந்து தடவை சோப்பு போட்டுக் குளிப்பாட்டி சுத்தமா வச்சிக்கப்பா" என்றாள். "கோன் ஐஸ் வாங்கி அதை உன் முலைகளில் கொட்டி, உன் முலைகளை நக்கணும் போலிருக்கு சித்தி" என்றேன். "தாராளமா. நாம நேரில் சந்திக்கும்போது இதைச் செஞ்சி பாக்கலாம்" என்றாள். சித்தியுடன் இப்படி போன் செக்ஸ் வைத்துக்கொள்வதும் படு சுகமாகத்தான் இருந்தது.

சித்தியை நினைத்து சுய இன்பம் அனுபவித்தாலும் அதை ஒரு லிமிட்டுக்குள் இருக்கும்படி பார்த்துக்கொண்டேன். எப்போதும் விந்தை வெளியேற்றியதேயில்லை. ஆனால் இரவு உறங்கும்போது சித்தியைக் கட்டித்தழுவுவது போலவும், அவளை முத்தமிடுவது போலவும் கனவுகள் வந்து விந்து வெளியேறிவிடும். அப்போது விழித்துக்கொள்வேன். பாத்ரூமுக்குப் போய் சுத்தம் செய்துகொண்டு வந்து படுக்கையில் படுத்துக்கொள்வேன். கொஞ்ச நேரத்தில் தூங்கிவிடுவேன். இப்படியே நாட்கள் கழிந்தன. சித்தி எனக்குள் இனிமையான உணர்வுகளை, காதல் உணர்வுகளை எழுப்பி என்னை சந்தோஷப்படுத்தினாலும் எத்தனையோ இரவுகள் அவளது அழகும், வனப்பான உடலும் எனக்குள் மிகவும் கடுமையான், மிகவும் தீவிரமான, மிகவும் கொடுமையான காம உணர்வுகளை எழுப்பியிருக்கின்றன. காம உணர்வுகளுக்கு வடிகால் இல்லாமல் பெரும் அவஸ்தைப்பட்டிருக்கிறேன். கரகரவென்று அழுதிருக்கிறேன். சித்தியின் மீது ஆசைப்பட்டிருக்கக் கூடாது, அவளை அடிக்கடி போய்ப் பார்த்திருக்கக் கூடாது என்று நினைத்திருக்கிறேன். சரி, யாரையாவது காதலிக்கலாம் என்று பார்த்தால் அதுவும் முடியவில்லை. எத்தனையோ இளம்பெண்கள் என் வாழ்வில் வந்து போயிருக்கிறார்கள். அவர்களுடன் நான் அதிகபட்சமாக ஒன்றிரண்டு வார்த்தைதான் பேசியிருக்கிறேன். "என் சித்தியை விடவும் நீ ஒன்றும் அழகில்லை" என்று என் மனதிற்குள் அவர்களைப் பார்த்துச் சொல்லியிருக்கிறேன். அவளுடன் சேர்ந்தால்தான் என் மனம் அமைதியுறும் என்று தவித்திருக்கிறேன். ராத்திரி ஒன்பதரை மணி ஆகியிருந்தது. சித்திக்கு போன் செய்தேன். "என்ன சித்தி சாப்பிட்டியா?" என்று கேட்டேன். "சாப்பிட்டேம்பா" என்றாள். "சாப்பாடா சித்தி?" என்றேன். "இல்லேப்பா. தோசை. இப்பதான் கொஞ்சம் முன்னால சாப்பிட்டேன்" என்றாள். "இப்ப என்ன பண்ணிக்கிட்டிருந்தே சித்தி" என்று கேட்டேன். "சேலை மாற்றிக் கட்டிக்கிட்டிருந்தேன். உன் போன் வந்துச்சு" என்றாள். "என்ன கலர் சேலை சித்தி?" என்று கேட்டேன். "ப்ளூ. ஆனா இன்னும் கட்டலேப்பா. கட்டியிருந்த சேலையை அவிழ்த்துட்டு இந்த சேலையைக் கட்டறதுக்குள்ளே உன் போன் வந்துச்சு. அதனாலே ஜாக்கெட், பாவாடையோடதான் உன்கூட போனில் பேசிக்கிட்டிருக்கேன்" என்றாள். சித்தியை ஜாக்கெட், பாவாடையில் கற்பனை செய்துபார்த்தபோது சந்தோஷமாக இருந்தது. குப்பென்று காம உணர்வுகள் எழுந்தன. ஏதாவது வல்கராகப் பேசவேண்டுமே என்று தீவிரமாக யோசித்தேன். "சித்தி, எனக்கு இப்பவே உன்னை ஓக்கணும் போலிருக்கு" என்றேன். எதிர்முனையில் சித்தி எதுவும் பேசவில்லை. "உன் மேலே படுத்து உன் தொடைகளை அகல விரிச்சி உன் கூதியில் என் பூலை விட்டு ஆட்டு ஆட்டுன்னு ஆட்டணும் போலிருக்கு" என்றேன். இதற்கும் சித்தி எதுவும் பதில் பேசவில்லை. "என்ன சித்தி, லைன்லேதானே இருக்கே?" என்று கேட்டேன். "ஆமாண்டா என் அன்புக் காதலா" என்றாள். "சித்தி எனக்கு ஒரு ஆசை சித்தி" என்றேன். "என்ன ஆசை?" என்று கேட்டாள். "நான் சொல்லப் போறதைக் கேட்டு நீ கோச்சிக்கக் கூடாது" என்றேன். "கோச்சிக்க மாட்டேன். எதுவா இருந்தாலும் சொல்லுப்பா" என்றாள். "ஒண்ணும் இல்லே சித்தி. எனக்கு ஒரு ஆசை. சொன்னா நீ கோச்சிக்குவே" என்றேன். "பரவாயில்லை. எதுவா இருந்தாலும் சொல்லு. கோச்சிக்க மாட்டேன்" என்றாள். "நம்ம ரெண்டு பேரும் சேருற அன்னிக்கு உன் உதட்டிலே முத்தத்திற்கு மேலே முத்தம் கொடுத்துக்கிட்டே இருக்கணும். அதே சமயம் என் பூலாலே உன் கூதி மேலே குத்து குத்துன்னு குத்தி ஓத்துக்கிட்டு இருக்கணும். இப்படி செக்ஸ் சுகம் அனுபவிச்சிக்கிட்டு இருக்கிறபோது உச்சக்கட்டத்தை நான் எட்டுவேன். இல்லியா? என் குஞ்சிலிருந்து சூடா கஞ்சி வெளியே வரும்போது எனக்கு சூப்பர் சுகமா இருக்கும். இல்லியா? அந்த நேரத்திலே எனக்கு மாரடைப்பு வந்து நான் செத்துப் போயிடனும்" என்றேன். "என்னப்பா இப்படிப்பட்ட ஆசையெல்லாம் நீ வச்சிக்கிட்டு இருக்கே? நீ இன்னும் வாழ வேண்டிய காலம் எவ்வளவோ இருக்கு. அனுபவிக்க வேண்டிய சுகம் எவ்வளவோ இருக்கு. நீ என்னடான்னா இப்படிப் பேசறே. என்னைச் சேர முடியாம இருக்கிற துக்கத்தாலே நீ இந்த மாதிரியெல்லாம் பேசறேன்னு நினைக்கிறேன்" என்றாள். "இல்லே சித்தி. எனக்கு உன்கூட இருக்கப் போகிற அந்த கொஞ்ச நேர சந்தோஷம் போதும். அதுக்கப்புறம் நான் வாழ விரும்பலை" என்றேன். "சரிப்பா. நாம நாளைக்குப் பேசுவோம்" என்று சித்தி போனை வைத்துவிட்டாள்.

அலுவலகத்தில் ஒரு விஷயம் நடந்தது. மானேஜருக்கு ஒரு காரியம் ஆக வேண்டியிருந்தது. மற்றவர்களால் அதைச் சரியாக செய்ய முடியவில்லை. மானேஜருக்கு ஒரே சந்தோஷம். சீனியர்கள் தடுமாறியபோது ஒரு ட்ரைனீ சர்வசாதாரணமாகச் செய்துமுடித்து விட்டானே என்று. "உங்களுக்கு நான் ஏதாவது செய்தாகணுமே" என்றார். "எந்தப் பிரதிபலனும் எதிர்பார்த்து இதை நான் செய்யவில்லை" என்றேன். "இன்றைக்கு என்னுடன் நீங்கள் மதியம் உணவருந்துகிறீர்கள்" என்றார். சரி என்று ஒப்புக்கொண்டேன். அன்று மதியம் என்னைத் தன்னுடன் காரில் கூட்டிச் சென்றார். ஒரு பெரிய ஓட்டலின் முன்னால் காரை நிறுத்தினார். "அசைவமா, சைவமா?" என்று கேட்டார். "சைவமே போதும்" என்றேன். ஆனால் அந்த சைவ உணவே மிகவும் ரிச்சாக இருந்தது. முழுவதுமாக மிச்சம் வைக்காமல் சாப்பிட நான் தடுமாறினேன். "பொறுமையாகச் சாப்பிடுங்கள். என்ன அவசரம்?" என்றார். பொதுவான விஷயங்கள், தனிப்பட்ட விஷயங்கள் என்று பேசிக்கொண்டே சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தோம். எனக்கு அப்போது ஒரு விஷயம் தோன்றியது. சந்தடி சாக்கில் நைசாக லீவு பற்றி விசாரித்துப் பார்க்கலாமே என்று. "உங்களிடம் ஒரு விஷயம் கேட்க ஆசைப்படுகிறேன்" என்றேன். "என்ன விஷயம்? எதுவானாலும் கேளுங்கள். என்னால் முடிந்தால் செய்கிறேன்" என்றார். "எனக்கு லீவு வேண்டும்" என்று கேட்டேன். "எதற்கு?" என்று கேட்டார். "ஊருக்குப் போய் அப்பா அம்மாவைப் பார்த்துவிட்டு வருவதற்கு" என்றேன். "நீங்கள் எப்போது வேலையில் சேர்ந்தீர்கள்?" என்று கேட்டார். சொன்னேன். "எத்தனை நாள் தேவை?" என்று கேட்டார். "ஒரு வாரம்" என்று சொன்னேன். "ஒரு வாரம் எதற்கு? அப்பா அம்மாவைப் பார்த்துவிட்டு வருவதற்கு ஒரே ஒரு நாள் போதாதா?" என்று கேட்டார். "போதாது. பிரயாணக் களைப்பைப் போக்கிக்கொள்வதற்கு எனக்குக் கொஞ்சம் ஓய்வு தேவைப்படுமல்லவா?" என்றேன். "உங்களுக்குத் இன்னும் திருமணம் ஆகவில்லை இல்லையா?" என்றார். "ஆமாம்" என்றார். "காதலி?" என்று கேட்டார். "இல்லை" என்று சொன்னேன்.

"காதலியோ மனைவியோ இருந்தால் அவளோடு இருப்பதற்கு உங்களுக்கு ஒரு வாரம் தேவைப்படலாம். அப்படி இல்லாதபோது எதற்கு ஒரு வாரம்? மூன்று நாள் லீவு தருகிறேன். ஞாயிறோடு சேர்ந்து நான்கு நாட்களாக எடுத்துக்கொள்ளுங்கள். நல்லபடி திரும்பி வாருங்கள். பதினைந்து நாட்கள் கழித்து நீங்கள் இந்த விடுப்பை எடுத்துக்கொள்ளலாம்" என்றார். "நன்றி" என்றேன். "உங்களைப் பார்த்தால் நீங்கள் சந்தோஷமாக இருக்கவில்லை என்று தெரிகிறது. ஏன் பெங்களூர் உங்களுக்குப் பிடிக்கவில்லையா?" என்று கேட்டார். "அப்படியில்லை. நான் சந்தோஷமாகத்தான் இருக்கிறது. பெங்களூரையும் எனக்குப் பிடித்திருக்கிறது" என்றேன். "இதோ பாருங்கள். உங்கள் சென்னையை விட பெங்களூர் சூப்பர் ஊர். இங்கே சந்தோஷமாக இல்லாதவர்களைப் பார்த்து நான் பரிதாபம்தான்படுவேன்" என்றார்.

ராஜி சித்தி! 2

நோயின் கடுமையால் துவண்டுபோயிருந்தாள் சித்தி. காய்ச்சலாம். அதுவும் சாதாரணக் காய்ச்சல் இல்லையாம். விஷக் காய்ச்சலாம். குணமாவதற்குப் பத்துப் பதினைந்து நாளாகுமாம். மாத்திரை மருந்தெல்லாம் ஒழுங்காகச் சாப்பிட வேண்டுமாம். ஒரு டாக்டர் தினமும் சித்தி வீட்டுக்கு வந்திருந்து சிகிச்சை அளித்தார். மருத்துவமனையில் அட்மிட் ஆகி சிகிச்சை பெறும்படி வற்புறுத்தினார் டாக்டர்.

வேண்டாம் டாக்டர், வீட்டிலிருந்தே சிகிச்சை பெறுகிறேன் என்று சொல்லிவிட்டாள் சித்தி. டாக்டரும் சரி என்று சொல்லிவிட்டார். "உங்களைக் கவனித்துக்கொள்வதற்கு யாராவது ஒருத்தர் உங்க கூடவே இருக்கணும்" என்றார் டாக்டர். சித்தி என்னை அறிமுகப்படுத்தினாள். "இது என் அக்கா பையன் டாக்டர். என்னைக் கவனிச்சிக்கிறதுக்காக வந்திருக்கான்" என்றாள். "யாராவது பொம்பளைங்க உங்ககூட இருந்தா நல்லா இருக்கும்" என்றார் டாக்டர். "இல்லை டாக்டர். இவன் பொறுப்பான பையன். இவனே என்னை நல்லா கவனிச்சிக்குவான். பொம்பளைங்க யாரும் தேவையில்லை" என்றாள் சித்தி. டாக்டர் அதற்கு மேல் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. மறுநாள் வந்து பார்ப்பதாகக் கூறி, கிளம்பிச் சென்றுவிட்டார். "சித்தி உன்னை இந்த நிலையில் பார்க்கிறதுக்கு எனக்கு மனசுக்குக் கஷ்டமா இருக்கு" என்றேன். "என்னப்பா பண்றது? வியாதி நம்மைக் கேட்டுக்கிட்டா வருது? நீ ஒண்ணும் கவலைப்படாதேப்பா" என்றாள். அந்தப் பத்துப் பதினைந்து நாளும் சித்தியை நன்றாகக் கவனித்துக்கொண்டேன். வேளாவேளைக்கு அவளுக்கு மருந்து மாத்திரை தருதல், உணவு தருதல், அவள் வாந்தி எடுத்தால் முகம் சுளிக்காமல் சுத்தம் செய்தல், பாத்ரூமுக்கு அவளைக் கைத்தாங்கலாக அழைத்துச் சென்று வருதல் என்று அவளுக்குப் பணிவிடை செய்தேன். நான் அவளைக் கைத்தாங்கலாக அழைத்துச் செல்லும்போது சில சமயங்களில் தள்ளாடுவாள். நோய் அவளை இளைக்கச் செய்திருந்தது. உடல்ரீதியாக அவள் பலவீனமடைந்திருந்தாள். எனவே எல்லா சமயங்களிலும் அவளுக்குத் துணையாக இருந்தேன். சிறுநீர் கழிக்கும்போது, மலம் கழிக்கும்போதுகூட நான் அவளுடன் உடனிருந்தேன். மலம் கழித்தபிறகு அவளுக்கு சூத்து கழுவிவிடுவதற்காக அவள் பக்கத்தில் சென்றேன். நான் எதற்கு அவள் பக்கத்தில் வருகிறேன் என்பதைப் புரிந்துகொண்ட சித்தி "வேண்டாம்பா. உனக்கு எதுக்கு சிரமம்? நான் பார்த்துக்கிறேன்" என்றாள். "பரவாயில்லை. நீ நல்லபடி இருந்தா உனக்கு என் உதவி தேவைப்படப் போறதில்லே. ஆனா இப்ப நீ ரொம்ப பலவீனமா இருக்கே. என்னை நீ ஒரு நர்ஸ் மாதிரி நினைச்சிக்க" என்று சொல்லிவிட்டு மேற்கொண்டு அவளை எதுவும் பேச விடாமல் அவளுக்கு சூத்து கழுவிவிட்டேன். என் இந்த செய்கையினால் சித்தி மிகவும் நெகிழ்ந்துபோய்விட்டாள். "எனக்கு எவ்வளவு உதவியா இருக்கே. இதுக்கெல்லாம் நான் என்னப்பா கைம்மாறு செய்யப்போறேன்?" என்று தழுதழுத்தாள். "சித்தி உடம்பு சரியில்லாதப்போ இப்படி உணர்ச்சி வசப்படக் கூடாது" என்று சொல்லி அவளைக் கூட்டிக்கொண்டுபோய் படுக்கையில் படுக்க வைத்தேன். சித்தி கொஞ்சம்கொஞ்சமாகக் குணமடைந்தாள். சித்தி குணமடைவதற்கு பத்துப் பதினைந்து நாட்கள் பிடித்தன. அந்தப் பத்துப் பதினைந்து நாட்களும் நான் அவளை விட்டு அப்படி இப்படி நகரவில்லை. இணை பிரியாது அவளுடனேயே இருந்தேன். இரவுகளில் சித்தி படுக்கையில் படுத்திருக்க நான் தரையில் பாய் விரித்து படுத்துக்கொண்டேன். சித்தி "ஏம்ப்பா தரையில் படுக்கிறே? ஹாலில் சோபாவில் படுத்துக்கோ. இல்லேன்னா இன்னொரு பெட்ரூம் இருக்கு இல்லே, அதில் பெட்டில் படுத்துக்கோ" என்றாள். "வேண்டாம் சித்தி. நான் இங்கேயே படுத்துக்கிறேன். டாக்டர் என்ன சொல்லியிருக்கார்? உன் கூடவே இருந்து பார்த்துக்கணும்னு சொல்லியிருக்கார். அதனாலே நான் இந்த ரூமிலேயே படுத்துக்கிறேன்" என்றேன். சித்தி அதற்குப் பிறகு ஒன்றும் சொல்லவில்லை. இரவில் மாத்திரை மருந்து சாப்பிட்ட பிறகு சற்று நேரத்திலேயே தூங்கிவிடுவாள். எனக்குத்தான் தூக்கம் வராது.

சித்தியுடன் ஒரே அறையில் பத்துப் பதினைந்து நாட்கள் தூங்க வேண்டும் என்று விதி என் தலையில் எழுதியிருப்பதை எண்ணி சிரித்துக்கொள்வேன். பதினைந்தாம் நாள் வந்து பார்த்த டாக்டர் சித்தியிடம் "உங்களுக்குப் பூரண குணமாயிடுச்சி. இனிமேல் நீங்க எழுந்து நார்மலா நடமாடலாம். உங்க வேலைகளைப் பார்க்கலாம். ஆனா அப்பப்ப ஓய்வெடுத்துக்கங்க" என்றார். அதைக் கேட்டு சித்தி சந்தோஷமடைந்தாள். அன்று மதியம் நானும் சித்தியும் சோபாவில் உட்கார்ந்து ரிலாக்ஸ்டாகப் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். "சித்தி உனக்குத்தான் குணமாயிடுச்சே. நான் வீட்டுக்குக் கிளம்பிப் போகவா?" என்று கேட்டேன். "ஏம்ப்பா என்ன அவசரம்? இன்னும் ரெண்டு நாள் தங்கிட்டுப் போகலாம்" என்றாள். "அம்மா தேடுவாங்க சித்தி" என்றேன். "உங்க அம்மாகிட்டே நான் சொல்லிக்கிறேன். ரெண்டு நாள் கழிச்சிப் போகலாம் என்ன?" என்றாள். "சரி சித்தி" என்று ஒப்புக்கொண்டேன். எனக்கு என்ன? வாழ்நாள் முழுக்க சித்தியுடன் தங்கியிருக்க வேண்டுமானாலும் நான் தயார். அன்று இரவு கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு தூங்குவதற்காக பெட்ரூமுக்குச் சென்றோம். வழக்கம் போல தரையில் படுக்கப் போனவனை சித்தி தடுத்தாள். "எனக்குதான் உடம்பு சரியாயிடுச்சேப்பா. நீயும் என்கூடவே கட்டிலில் படுத்துக்கோப்பா" என்றாள். அவள் சொன்னதைக் கேட்டு நான் ஒரு கணம் திகைத்துவிட்டேன். சித்தியுடன் ஒரே சோபாவில் அருகருகே அமர்ந்து பேசியிருக்கிறேன். ஆனால் ஒரே கட்டிலில் அவளுடன் ஒன்றாகப் படுத்துக்கொள்வதா? சித்திக்கு என்ன ஆகிவிட்டது? நோய்வாய்ப்பட்ட பிறகு அவள் மனம் மாறிவிட்டாளா? அவளுக்கு என் மேல் காதல் வந்துவிட்டதா? என் குழப்பத்தைப் போக்கும் வகையில் அவளே பேசினாள். "இந்தப் பத்துப் பதினைந்து நாட்களும் நீ எனக்குப் பணிவிடை செய்து என்னை நல்லா கவனிச்சிக்கிட்டேப்பா. நீ இல்லாட்டி நான் உயிர் பிழைச்சிருக்க முடியாது. அதுக்காக நான் உனக்கு நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கேன்பா" என்றாள். "என்ன சித்தி? பெரிய பெரிய வார்த்தையெல்லாம் பேசறே? உனக்குச் செய்ய வேண்டியது எனக்குக் கடமை இல்லியா? நீ யாரு? எனக்கு அம்மா போலதானே? என் அம்மாவுக்கு ஒண்ணுன்னா நான் செஞ்சிருக்க மாட்டேனா?" என்றேன். "நீ சொல்றது சரிதாம்பா. ஆனா இந்தக் காலத்திலே பெத்த பிள்ளைகளே உதவ மாட்டேங்கறாங்க. நீ எந்த பிரதிபலனும் எதிர்பார்க்காம எனக்கு உதவியிருக்கியே. உனக்கு ஏதாவது செய்யணும்னு நினைக்கிறேன்" என்றாள். "அய்யோ சித்தி, நான் உன்கிட்டே இருந்து எதுவும் எதிர்பார்க்கலே. உன்னோட அன்பு போதும்" என்றேன். "இல்லேப்பா. நான் ஏதாவது செஞ்சே ஆகணும். வேண்டாம்னு சொல்லாதே. நீ என் மேலே ஆசைப்படுறேன்னு எனக்குத் தெரியும். ஒரு நாள் உன்கூட சந்தோஷமா இருக்கிறதுன்னு முடிவு பண்ணியிருக்கேன்" என்றாள். சித்தி சொன்னதை ஏற்றுக்கொள்வதா, மறுப்பதா என்று ஒரு கணம் எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. என் ஆசைக்கு ஒரே ஒரு நாள் இணங்குவதாகத் தெரிவித்தவுட்ன் நான் அதைப் பற்றிக் கொஞ்சம் யோசித்தேன்.

அவளே வருகிறேன் என்கிறாள். நாம் ஏன் பிகு பண்ணிக்கொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்து அவளைத் தொடப் போனேன். சித்தி மென்மையாக என்னைத் தடுத்தாள். "ஒரு நாள்னுதானே சொன்னேன். இன்னிக்கேன்னு சொல்லலியே" என்று குறும்பாகச் சிரித்தாள். "என்ன சித்தி, இப்படிச் சொல்லுறே? நீ ரொம்ப மோசம்! இதுக்கு கூட நாள் நச்சத்திரம் பாக்கப் போறியா?" என்று கேட்டேன். "நாள் நச்சத்திரம் இல்லேப்பா. ஆனா என் உடம்போட கண்டிஷனைப் பாக்க வேணாமா?" என்று கேட்டாள். "அதான் நீ பூரண குணமாயிட்டேன்னு டாக்டரே சொல்லிட்டாரே?" என்று கேட்டேன். "பூரண குணமாயிட்டேங்கிறது சரிதான். ஆனா என் பாடி கண்டிஷன் இம்ப்ரூவ் ஆக வேண்டியிருக்கு. கொஞ்சம் என்னைப் பாரு" என்றாள். உடனே அவளைத் தலை முதல் கால் வரை முழுவதுமாகப் பார்த்தேன். ஏதோ ஒன்று குறைந்தது. என்னவென்றுதான் தெரியவில்லை. "கொஞ்சம் இளைச்சிருக்கேன்னு உன் கண்ணுக்குத் தெரியலியா? கண்ணாடியிலே என் உருவத்தைப் பார்க்க எனக்கே சகிக்கல" என்றாள் சித்தி. அட ஆமாம், இது நமக்கேன் தெரியவில்லை என்று என்னை நானே நொந்துகொண்டேன். "சாரி சித்தி. நான் அவசரப்பட்டிருக்கக் கூடாது" என்றேன். "பரவாயில்லேப்பா. அவசரப்படறது மனித இயல்புதானே. அதுவும் இந்த மாதிரி விஷயத்தில். கொஞ்சம் நாள் எனக்கு டைம் கொடுப்பா. என் உடம்பைப் பழைய நிலைக்கு தேத்திக்கிறேன். பழையபடி நான் தளதளன்னு ஆயிடுறேன். அப்புறம் நீ ஒரு நாள் என்னோடு உன் விருப்பப்படியெல்லாம் சந்தோஷமா இருக்கலாம்" என்றாள். "என்ன சித்தி இது? ஒரு நாள் முதல்வர் மாதிரி நீ எனக்கு ஒரு நாள் பொண்டாட்டியா இருக்கப் போறியா?" என்று ஜோக்கடித்தேன். "அப்படித்தான் வச்சிக்கயேன்" என்றாள். ஜோக்கடித்தேனே தவிர மனசுக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. வானத்தில் பறப்பது போல இருந்தது. ஒரு நாள் சித்தி எனக்கே எனக்காகப் போகிறாள். சித்திக்குத்தான் எவ்வளவு பெருந்தன்மையான மனது. தன் உடம்பை ஒருவன் அனுபவிக்க ஒருத்தி அனுமதிப்பதற்கும் ஒரு பெருந்தன்மை வேண்டும். "சரி சித்தி. எவ்வளவு நாள் ஆகும் சித்தி உன் உடம்பு தேற? ஒரு வாரம்?" என்று கேட்டேன். "தெரியலியேப்பா. பத்து நாளும் ஆகலாம். ஒரு மாசமும் ஆகலாம்" என்றாள். சரிதான். சித்தியை மாதிரி ஒரு சூப்பர் பிகரை ஓப்பதற்கு ஒரு மாசம் என்ன, ஒரு வருஷம்கூட காத்திருக்கலாம் என்று மனதை சமாதானப்படுத்திக்கொண்டேன். "சரி சித்தி. நான் வழக்கம்போல நான் தரையில் படுத்துக்கறேன்" என்றேன். "வேண்டாம்பா. என் கூட கட்டில்லேயே படுத்துக்கோ. இது மூணு பேர் தாராளமா படுக்கக்கூடிய கட்டில். நீயும் நானும் கொஞ்சம் இடைவெளி விட்டு படுத்துக்கலாம்" என்றாள். "வேண்டாம் சித்தி. ஆசையைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் நான் உன்னை ஏதாவது செய்துவிட்டால்..?" என்று இழுத்தேன். "அதெல்லாம் நீ அப்படியெல்லாம் செய்யக்கூடிய ஆளு இல்லே. உனக்கு உன் மேலே நம்பிக்கை இருக்கோ இல்லியோ எனக்கு உன் மேலே நிறைய நம்பிக்கை இருக்கு" என்றாள். "அதெப்படி சொல்றே சித்தி?" என்று கேட்டேன். "ஏம்பா உன்னிடம் கட்டுப்பாடு இல்லேன்னா என்கிட்டே நீ தவறா நடந்துக்க முயற்சி பண்ணியிருப்பியே. ஏன் என்னை நீ கற்பழிக்கக்கூட கற்பழிச்சிருப்பே! ஆனா அப்படி எதுவும் இதுவரை நடந்துடலியே" என்றாள். அவளது லாஜிக்கை நான் ஏற்றுக்கொண்டேன். சித்தி முதலில் கட்டிலில் ஏறிப் படுத்துக்கொண்டாள். "வாப்பா" என்று என்னை அழைத்தாள். "லைட்டை அணைச்சிடவா சித்தி?" என்று கேட்டேன். "வேண்டாம்பா. கொஞ்ச நேரம் ஏதாவது பேசிக்கிட்டிருப்போம். பிறகு தூங்குவோம்" என்றாள்.

நான் கொஞ்சம் தயக்கத்துடன் சித்தி பக்கத்தில் கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டேன். எனக்கு மிகவும் படபடப்பாக இருந்தது. முதன் முதலாக ஒரு பெண்ணுடன், அதுவும் அடுத்தவன் பெண்டாட்டியுடன் பக்கத்தில் படுத்துக்கொள்ளப் போகிறேன் இல்லையா! அதுதான் படபடப்புக்குக் காரணம். சித்தியின் பக்கத்தில் படுத்துக்கொண்டிருப்பது படு சுகமாக இருந்தது எனக்கு. ஏதோ நான் அவளுக்குப் புருஷ்னாகிவிட்டது போல இருந்தது. கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். திடீரென்று சித்தி "ஒண்ணு சொல்ல மறந்திட்டேன்" என்றாள். "என்ன சித்தி?" என்று கேட்டேன். "ஒண்ணும் இல்லே. மெயின் ஐட்டம்தான் இன்னிக்கு வேண்டாம்னு சொன்னேன். எனக்கு உடம்பு தேறினதும் பாத்துக்கலாம்னு சொன்னேன். மத்தபடி சைட் ஐட்டம்லாம் எனக்கு ஓ.கே.தான்" என்றாள். சித்தி சொன்னது எனக்கு சுத்தமாகப் புரியவில்லை. அது என்ன மெயின் ஐட்டம், சைட் ஐட்டம்? அவளையே கேட்டேன். அவள் விளக்கினாள். "நீ என்னைத் தொடலாம், கட்டி அணைச்சுக்கலாம், முத்தமிடலாம். இந்த மாதிரி விஷயங்களை எல்லாம் செய்யலாம்" என்றாள். எனக்குப் புரிந்துவிட்டது. அதாவது ஓப்பதைத் தவிர மற்ற எல்லாத்தையும் செய்யலாம். ஓப்பதற்கு அவளது உடல் தேறி, பழைய நிலைக்குத் திரும்பும்வரை காத்திருக்க வேண்டும். உடனே நான் அவளது தோளைத் தொட்டேன். அவளது கன்னத்தை வருடினேன். என் உதடுகளால் அவளது நெற்றியில் மென்மையாக முத்தமிட்டேன். பிறகு அவளது மார்பகங்களைப் பார்த்தேன். அவற்றைத் தொட வேண்டும் போலிருந்தது. இருந்தாலும் தயக்கமாக இருந்தது. நான் அவளது மார்பகங்களையே ஆசையுடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்ததைக் கவனித்தவள் "ஏன் தயங்குறே? சும்மா தொட்டுப் பாரு" என்றாள். அதற்காகத்தானே காத்திருந்தேன். என் கைகளை அவளது மார்பகங்களின் அருகே கொண்டு சென்றேன். என் விரல்கள் நடுங்கின. நடுங்கும் விரல்களால் சித்தியின் மார்பகங்களை மென்மையாகத் தொட்டேன். மார்பகங்கள் பஞ்சு போல மென்மையாக இருந்தன. என் பூல் விறைத்துக்கொண்டது. அதை எடுத்து சித்தியின் வாய்க்குள் திணித்து "ஊம்புடி" என்று சொல்ல வேண்டும் போலிருந்தது. ஆனால் அப்படிச் செய்யவில்லை. அதை இன்னொரு நாள் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று விட்டுவிட்டேன். ஒரே நாளிலேயே எல்லாத்தையும் செய்ய வேண்டும் என்பதில்லையே. பிறகு சித்தியின் மேல் கை போட்டு அவளை என்னோடு அணைத்துக்கொண்டேன். ஆனந்தத்தில் எனக்கு அழுகையே வரும் போலிருந்தது. பிறகு வேறு எதையும் செய்யவில்லை. சித்தி சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் உறங்கிவிட்டாள். எனக்குத்தான் உறக்கமே வரவில்லை. உறங்கிக்கொண்டிருந்த சித்தியையே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். இவளை அடைவதற்கு நான் என்ன தவம் செய்தேனோ! மறுநாள் பொழுது விடிந்ததும் படுக்கையில் கையால் துழாவினேன் சித்தியை அணைத்துக்கொள்வதற்காக. ஆனால் அவள் பக்கத்தில் இல்லை. எனக்கு சற்று ஏமாற்றமாக இருந்தது. சித்தியைத் தேடிக்கொண்டு சென்றேன். சமையலறையில் இருந்தாள். "குட்மார்னிங் சித்தி" என்றேன். "ராத்திரி நல்லா தூங்கினியாடா?" என்று விசாரித்தாள்.

பிறகு குளித்து முடித்து அவள் தயாரித்திருந்த டிபனைச் சாப்பிட்டுவிட்டு அவளிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு என் வீட்டுக்குப் புறப்பட்டுச் சென்றேன். அன்றிலிருந்து அவளுக்குத் தினமும் போன் செய்து "என்ன சித்தி இப்ப எப்படி இருக்கு உன் உடம்பு? பழையபடி ஆகிட்டியா?" என்று விசாரித்துக்கொண்டிருந்தேன். "கொஞ்சம் இம்ப்ரூவ் ஆகியிருக்கு" என்பாள். இன்னும் எத்தனை நாள் காத்திருக்க வேண்டுமோ தெரியவில்லையே என்று எனக்கு விசனமாக இருந்தது. திடீரென்று ஒரு நாள் எனக்கு சந்தேகம் வந்தது. "உடம்பு சரியாகவில்லை" என்று சொல்லி சித்தி என்னை ஏமாற்றுகிறாளோ என்பதுதான் அந்த சந்தேகம். உடனே அவளுக்கு போன் செய்து கோபமாகப் பேசினேன். "சித்தி எனக்கு என்னவோ சந்தேகமா இருக்கு. நீ என்னை ஏமாத்தப் பாக்குறியோன்னு" என்று சொன்னேன். "ச்சீச்சீ. நான் ஏண்டா உன்னை ஏமாத்தப் போறேன்?" என்று கேட்டாள். எனக்கு மனம் சமாதானம் ஆகவில்லை. "சரி ஒண்ணு பண்ணு. நீ உடனே கிளம்பி வா" என்றாள். "எதுக்கு சித்தி?" என்று கேட்டேன். "நீ கிளம்பி வாயேன். சொல்றேன்" என்று கூறி போனை வைத்துவிட்டாள். ஏன் உடனே கிளம்பி வரச் சொல்கிறாள் என்ற யோசனையுடனே அவள் வீட்டுக்குப் போனேன். அப்போது காலை பத்து மணி இருக்கும். சித்தி சோபாவில் உட்கார்ந்து பத்திரிகை படித்துக்கொண்டிருந்தாள். உள்ளே நுழைந்த என்னைப் பார்த்தவள் "வாடா செல்லம்" என்றாள். அவள் பக்கத்தில் சோபாவில் உட்கார்ந்துகொண்டு "சொல்லு சித்தி. என்ன விஷயம்? எதுக்கு வரச் சொன்னே?" என்று கேட்டேன். "நீ போய் பெட்ரூமில் இருப்பா. அஞ்சு நிமிஷத்தில் நான் அங்கே வரேன்" என்றாள். "எதுக்கு சித்தி?" என்று கேட்டேன். "சொல்றதைச் செய்யேன்" என்றாள். சரி என்று பெட்ரூமுக்குப் போனேன். படுக்கையில் உட்கார்ந்துகொண்டு சித்தி வருவதற்காகக் காத்திருக்க ஆரம்பித்தேன். சித்தி பெட்ரூமுக்கு வருவதற்கு பத்துப் பதினைந்து நிமிஷத்திற்கு மேலாகிவிட்டது. அதற்குள் நான் பொறுமையை இழந்திருந்தேன். ஒரு வழியாக வந்து சேர்ந்தாள். முகம் கழுவி நெற்றியில் பொட்டு இட்டிட்டிருந்தாள். சேலை மாற்றியிருந்தாள். "சாரிப்பா. ரொம்ப லேட்டாயிடுச்சா?" என்று கேட்டாள். "அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லே சித்தி. நாம என்ன ரயிலைப் பிடிக்கவா போறோம் லேட்டாகறதுக்கு?" என்றேன். பெட்ரூம் கதவை அடைத்துத் தாழ்ப்பாள் போட்டாள். சித்தியின் செய்கை எனக்குப் புதிராக இருந்தது. என்ன செய்யப் போகிறாள்? கட்டிலில் என் பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தவள் "இதைத் தள்ளித் தள்ளிப் போட்டுக்கிட்டே இருக்கிறது சரியில்லே. என்னிக்காவது ஒரு நாள் நாம சேரப்போறோம். அது இன்னிக்காவே இருக்கட்டுமே" என்றவள் சட்டென்று தன் மார்பிலிருந்து சேலையை விலக்கி "வாப்பா" என்று என்னைக் கூப்பிட்டாள். அவளது செய்கையைப் பார்த்து எனக்கு ஒருமாதிரி ஆகிவிட்டது. என்னைச் சமாதானப்படுத்துவதற்காக சித்தி இப்படி செய்கிறாள் என்று புரிந்துவிட்டது எனக்கு. நான் போனில் சித்தியிடம் அப்படி கடுமையாகப் பேசியிருக்கக் கூடாது. அவளை சந்தேகப்பட்டிருக்கக் கூடாது. நான் மனம் நெகிழ்ந்துவிட்டேன். கண்கள் கலங்கிவிட்டன. ஒருமாதிரி அழும் நிலைக்குப் போய்விட்டேன். சித்தி நான் கண் கலங்குவதைப் பார்த்தவள் "என்ன ராசா? ஏன் கண் கலங்குறே? நான் உன்னைத் தப்பா நெனச்சிட்டேன்னு நெனச்சிக்கிட்டியா? அப்படியெல்லாம் இல்லேப்பா" என்று என்னை அணைத்துக்கொண்டாள். சித்தியின் அணைப்பு மிகவும் சுகமாக இருந்தது. அவளது மார்பகங்கள் என் மார்பின் மீது உரசின.

இருந்தாலும் எனக்கு என்னவோ போலிருந்தது. இன்னிக்கு வேண்டாம். இன்னொரு நாள் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்தேன். சித்தி என்னை அணைத்துக்கொண்டபோது அவள் முகத்தை க்ளோசப்பில் பார்த்துவிட்டு, அதுவும் அவளது உதடுகளை நெருக்கத்தில் பார்த்தபோது எனக்கு ஒரு விஷயம் நினைவுக்கு வந்தது. இதுவரை சித்தியின் கையிலும் கன்னத்திலும்தான் முத்தமிட்டிருக்கிறேன். உதட்டில் முத்தமிட்டதேயில்லை. ஒரு பெண்ணின் உதட்டில் முத்தமிடுவது உன்னதமான விஷயம் இல்லையா? இன்றைக்கு இப்போது சித்தியின் உதட்டில் முத்தமிட்டால் என்ன என்று ஒரு சிந்தனை மனதில் ஓடியது. நான் எதுவும் சொல்லாமல் அவள் முகத்தையே பார்த்துக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்த சித்தி "என்னப்பா?" என்று கேட்டாள். "ஒண்ணும் இல்லே சித்தி" என்று சொல்லிவிட்டு அவளது உதட்டில் மென்மையாக முத்தமிட்டேன். பிறகு அழுத்தமாக முத்தமிட்டேன். சித்தியை முத்தமிட முத்தமிட மிகவும் பரவசமாக இருந்தது. என் பூல் அதிகபட்சமாக விறைத்துக்கொண்டு அதிலிருந்து விந்து சூடாக வெளிவந்து ஜட்டி ஈரமாகிவிட்டது. சித்தியின் அணைப்பிலிருந்து விலகினேன். நான் உச்சக்கட்டத்தை அடைந்துவிட்டேன் என்று சித்தி புரிந்துகொண்டாள். "சித்தி பாத்ரூம் போயிட்டு வரேன்" என்று சொல்லிவிட்டு பாத்ரூமுக்குப் போய் சுத்தம் செய்துகொண்டு திரும்பி வந்தேன். பெட்ரூமிலேயே இருந்தால் செக்ஸை அனுபவிக்க வேண்டும் என்றுதான் மனம் துடிக்கும் என்பதால் சித்தியைக் கூட்டிக்கொண்டு ஹாலுக்கு வந்தேன். சோபாவில் உட்கார்ந்துகொண்டோம். கொஞ்ச நேரம் மௌனமாக இருந்தோம். பிறகு பேசிக்கொண்டிருந்தோம். சித்தியைக் கட்டித்தழுவிவிட்டேன். அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டுவிட்டேன். அவள் மார்பகத்தைத் தொட்டுப்பார்த்துவிட்டேன். இதோ இன்று சித்தியை லிப் டு லிப் கிஸ் கூட அடித்துவிட்டேன். இன்னும் என்ன பாக்கி இருக்கிறது? இதுவே போதும் என்று கூட மனதில் தோன்றிவிட்டது. அவளை ஓக்காமல் போனால் கூட பரவாயில்லை என்று நினைத்தேன். "சித்தி உனக்கு என்னைப் பிடிக்குமா?" என்று கேட்டேன். "இது என்னப்பா கேள்வி? ரொம்ப பிடிக்கும்பா" என்றாள். "சித்தி உன் மனசில் எனக்கு இடம் இருக்கா?" என்று கேட்டேன். சித்தி புன்னகைத்தாள். "இருக்குப்பா. அதுவும் சாதாரண இடம் இல்லே. ஸ்பெஷல் இடம்" என்றாள். அவளது இந்தப் பதிலைக் கேட்டதும் என் மனம் நிறைவடைந்துவிட்டது. "சரி சித்தி. நான் கிளம்பறேன். இன்னொரு நாள் வரேன்" என்று கூறி அங்கிருந்து கிளம்பினேன். என்னைக் கட்டியணைத்து என் இரண்டு கன்னத்திலும் முத்தமிட்டு என்னை வழியனுப்பி வைத்தாள் சித்தி. இன்னிக்கு வேண்டாம் சித்தி, இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம் என்று சித்தியிடம் பெருந்தன்மையாகச் சொல்லிவிட்டு வீட்டுக்குக் கிளம்பி வந்துட்டேனே தவிர ஏன் அப்படிச் சொன்னோம், பேசாமல் இன்னிக்கே ஜோலியை முடிச்சிருக்கலாமே, தள்ளிப்போட்டிருக்க வேண்டாமே என்று வீட்டுக்கு வந்தபின் தோன்றியது. அன்று இரவு தூங்க முடியவில்லை. அன்று இரவு மட்டுமல்ல அதற்குப் பிறகு வந்த பல இரவுகளிலும்கூட தூங்க முடியவில்லை. சித்தியின் அழகும், அவளது சூப்பர் உடம்பும் என் மனக்கண்ணில் நிழலாடி என்னைத் தூங்க விடாமல் இம்சித்தன. பூல் ஏதோ குண்டாந்தடி போல விறைத்துக்கொண்டு பெரும் அவஸ்தையாக இருந்தது. கையடித்து விந்தை குஞ்சிலிருந்து வெளியேற்றவும் எனக்கு விருப்பமில்லை. பாத்ரூமுக்குப் போய் என் விறைத்த பூலின் மேல் பக்கெட் பக்கெட்டாகத் தண்ணீரைக் கொட்டி என் காம உணர்வுகளுக்கு அணை போட முயன்றேன். ம்ஹூம்... பூல் கொஞ்சம்கூட அசைந்து கொடுக்கவில்லை. விறைப்பு அப்படியே இருந்தது. ரூமுக்குத் திரும்பி படுக்கையில் படுத்துக்கொண்டேன். ஏந்தான் சித்தியின் மேல் ஆசைப்பட்டுத் தொலைத்தேனோ என்று என்னை நானே நொந்துகொண்டேன்.

சித்தியும் நானும் ஒன்றுசேரும் நாள் வரை காத்திருந்திருக்கலாம். சித்தி 'தொட்டுப் பார், முத்தம் கொடு' என்று சொன்னாளே என்று தெரியாத்தனமாக அவளைத் தொட்டுவிட்டேன், முத்தமிட்டுவிட்டேன். அதிலும் கன்னத்தில் முத்தமிட்டதுடன் நிறுத்திக்கொண்டிருக்கலாம். உதட்டில் வேறு முத்தமிட்டுவிட்டேன். அவள் இன்று என்னைக் கட்டித்தழுவியபோது அவளது முலைகள் என் மேல் உரசிய சுகம் வேறு சேர்ந்துகொண்டுவிட்டது. எரிகிற தீயில் எண்ணெய்யை வார்த்தது போலாகிவிட்டது என் கதை. காமத் தீ என்னைக் கொஞ்சம்கொஞ்சமாக எரித்துக்கொண்டிருந்தது. அறை முழுதும் அனல் காற்று சுழன்றடித்தது. ஒவ்வொரு நாள் இரவும் 'மறுநாள் காலை விடிந்ததும் வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு போய் சித்தியை ஓத்துவிட்டுத்தான் மறு வேலை" என்று தீர்மானித்துக்கொள்வேன். ஆனால் செயல்படுத்த மாட்டேன். அது மட்டுமல்ல, சித்தியுடன் போனில் பேசுவதையும் அவள் உடல்னலத்தைப் பற்றி விசாரிப்பதையும் நிறுத்திவிட்டேன். சித்தியாக என்றைக்கு என்னைக் கூப்பிடுகிறாளோ அன்றைக்கு அவளைச் சந்திப்போம், அவளுடன் செக்ஸ் அனுபவிப்போம். அதுவரை காத்திருப்போம் என்று முடிவெடுத்துவிட்டேன். இதற்கு இடையில் விதி வேறொரு ரூபத்தில் என் வாழ்க்கையில் விளையாடியது. வேறு ஒன்றுமில்லை. எனக்கு வேலை கிடைத்துவிட்டது. ஆனால் அதை நினைத்து என்னால் சந்தோஷப்பட முடியவில்லை. காரணம் வேலை இங்கல்ல, வெளியூரில். பெங்களூரில். சித்தியைப் பிரிந்து எப்படி தனியாக இருப்பது? சித்தியைப் பார்க்காமல், அவளுடன் பேசாமல், அவளுடன் பழகாமல்... கடவுளே, சத்தியமாக என்னால் முடியாது. ஆனால் எங்கள் வீட்டில் கண்டிப்பாகச் சொல்லிவிட்டனர் 'நீ இந்த வேலையில் சேர்ந்தே ஆகவேண்டும்' என்று. சித்தியும் "வேலையில் சேர்ந்துடுப்பா. நான் எங்கே போயிடப் போறேன். நீ லீவில் வீட்டுக்கு வரும்போது எங்க வீட்டிலும் சில நாட்கள் தங்கி உன் ஏக்கத்தைத் தீர்த்துக்கொள்ளலாம்" என்று சொல்லிவிட்டாள். சித்தியின் பேச்சை என்னால் தட்ட முடியவில்லை. வேலையில் சென்று சேர்வதற்கு பத்துப் பன்னிரண்டு நாட்கள் இருந்தன. அதற்குள் சித்தியை ஓத்துவிட வேண்டும் என்று துடித்தேன். ஏன் என்றால் வேலையில் சேர்ந்தபிறகு எப்போது எனக்கு லீவு கிடைக்குமோ? சித்திக்கு ஒரு நாள் போன் செய்தேன். "சித்தி வேலையில் சேர்வதற்காக வெளியூர் செல்வதற்கு முன் நம்ம விஷயத்தை முடித்துவிடலாமே" என்றேன். "அதுக்கென்னப்பா. செஞ்சிடலாம். நாளைக்கு நீ வீட்டுக்கு வா. நம்ம ரெண்டு பேரும் உக்காந்து பேசி டேட் பிக்ஸ் பண்ணிக்கலாம்" என்றாள். "உனக்கு இப்ப உடம்புக்கு எப்படி இருக்கு சித்தி?" என்று கேட்டேன். "தேறிட்டேம்பா. பழைய நிலைமைக்கு வந்துட்டேன்" என்றாள். மறுனாள் குளித்து முடித்து டிபன் சாப்பிட்ட பிறகு முதல் வேலையாக சித்தி வீட்டுக்குக் கிளம்பிச் சென்றேன். சித்தி டிபன் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தாள். இட்லியும் சட்னியும். சோபாவில் அவள் பக்கத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டேன். "சாப்பிடேன்பா" என்றாள். "இல்லை சித்தி. சாப்பிட்டுட்டுதான் வரேன்" என்றேன். இருந்தாலும் தான் சாப்பிடும்போது நான்கு துண்டுகள் அவள் சாப்பிட்டால் எனக்கு ஒரு துண்டு என்ற விகிதத்தில் எனக்கு இட்லியை ஊட்டிவிட்டாள். இட்லி மிகவும் சுவையாக இருந்தது. பிறகு காப்பி போட்டுக்கொண்டு வந்து கொடுத்தாள்.

"என்னப்பா ஊருக்குப் போறதுக்கு திங்க்ஸ்லாம் பேக் பண்ணிட்டியா?" என்று கேட்டாள். "கொஞ்சம்கொஞ்சமா ரெடி பண்ணிக்கிட்டிருக்கேன் சித்தி" என்றேன். "நம்ம விஷயத்துக்கு வருவோம். வர்ற புதன்கிழமை நான் ப்ரீதான்பா. அன்னிக்கு வச்சுக்கலாம். என் புருஷன் ஊரில் இருக்க மாட்டார். மறுனாள்தான் ஊரிலிருந்து திரும்புவார். நீ காலையிலேயே வந்துடு. ராத்திரி இங்கேயே தங்கிக்கலாம். மறுநாள் காலையில் நீ வீடு திரும்பிடலாம். என்ன உனக்கு சரிதானே இந்த டேட்?" என்று கேட்டாள். "டபிள் ஓ.கே. சித்தி" என்றேன். அவளைப் பார்த்தால் குளித்த மாதிரி தெரியவில்லை. "என்ன சித்தி, இன்னிக்கு நீ இன்னும் குளிக்கலை போலிருக்கே?" என்று கேட்டேன். "ஆமாம்பா. சமையல் முடிச்ச பிறகு குளிச்சிக்கலாம்னு இருந்திட்டேன். அதற்குள் பசி எடுத்ததால் சாப்பிட உக்காந்துட்டேன். இனிமேதான் குளிக்கணும்" என்றாள். நான் ஒன்றும் சொல்லாமல் மௌனமாக இருந்தேன். "வெயிட் பண்ணுறியாப்பா? பத்து நிமிஷத்தில் குளிச்சிட்டு வந்துடுறேன். நான் குளிச்சிட்டு வந்த பிறகு நீ வீட்டுக்குக் கிளம்பலாம்" என்றாள். "சரி சித்தி" என்றேன். சோபாவிலிருந்து எழுந்து பெட்ரூமுக்குப் போனவள் குளித்து முடித்தவுடன் உடுத்திக்கொள்வதற்கான மாற்றுத் துணிகளை எடுத்துக்கொண்டு பாத்ரூம் பக்கமாகப் போனாள். ஆனால் ஏனோ தெரியவில்லை. பாத்ரூமுக்குள் நுழையவில்லை. கிணற்றடிக்குப் போனாள். ஓ! கிணற்றடியில் திறந்த வெளியில் குளிக்கப் போகிறாள் போலிருக்கிறது என்று நினைத்துக்கொண்டேன். கொஞ்ச நேரம் கழித்து அவள் குளிக்கும் சத்தம் கேட்டது. எனக்கு அவள் குளிப்பதைப் பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது. பாவாடை கட்டிக்கொண்டு குளிப்பாளா இல்லை எல்லாத் துணியையும் அவிழ்த்துப் போட்டுவிட்டு அம்மணமாகக் குளிப்பாளா? சித்தியின் நிர்வாண உடலைப் பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது. வரும் புதன்கிழமை அவளுடன் செக்ஸ் அனுபவிக்கும்போது அவளது நிர்வாண உடலை நிச்சயம் பார்க்கத்தான் போகிறேன். ஆனால் அதற்கு முன்னாடியே ஒரு முன்னோட்டமாக அவளது நிர்வாண உடலை இன்றைக்கே பார்க்க வேண்டும் போலிருந்தது. ஒருவேளை என் இந்த ஆசையை சித்தியிடம் முன்கூட்டியே தெரிவித்திருந்தால் சித்தி இணங்கியிருந்தாலும் இருப்பாள் அல்லது "அதுதான் புதன்கிழமை பாக்கப்போறியே. அதுக்குள்ள என்னடா அவசரம்?" என்று மறுப்பு தெரிவித்தாலும் தெரிவித்திருப்பாள். அவள் அனுமதியுடன் பார்ப்பதைவிட அவளுக்கே தெரியாமல் அவளது அம்மணத்தைப் பார்ப்பதில் ஒரு த்ரில் இருக்கிறதல்லவா? அந்த த்ரில்லை இப்போது அனுபவிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்துகொண்டேன். உடனே கிணற்றடி பக்கமாகப் போனேன். அங்கே நான் கண்ட காட்சியை என் வாழ்நாளில் மறக்க முடியாது. சித்தி பாவாடை கட்டிக் குளிக்கவில்லை. உடம்பில் ஒட்டுத் துணி இல்லாமல் முழுவதும் அம்மணமாகக் குளித்துக்கொண்டிருந்தாள். ஒரு சின்ன ஸ்டூலில் உட்கார்ந்துகொண்டு தன்னைச் சுற்றிலும் இருந்த மூன்று பெரிய பக்கெட்களிலிருந்து தண்ணீரை மொண்டு தன் தலையில் ஊற்றிக்கொண்டு குளித்துக்கொண்டிருந்தாள். அவசரமே இல்லாமல் நிதானமாகக் குளித்துக்கொண்டிருந்தாள். ஒரு ஐந்து நிமிஷம் அவள் குளிப்பதை வேடிக்கை பார்த்திருப்பேன். பிறகு அங்கிருந்து ஹாலுக்கு வந்து சோபாவில் உட்கார்ந்துகொண்டு சித்தி குளித்துமுடித்து வருவதற்காகக் காத்திருந்தேன். அவள் குளிப்பதை நான் வேடிக்கை பார்த்ததை சித்தி கவனிக்கவில்லை. பத்து நிமிஷத்தில் குளித்துவிட்டு வருகிறேன் என்றவள் இருபது இருபத்தைந்து நிமிஷங்கள் கழித்துதான் வந்தாள். அவள் உடலில் துணி சுற்றி இருந்தது. நேரே பெட்ரூமுக்குப் போனவள் சேலை உடுத்திக்கொண்டுதான் வெளியே வந்தாள். ஃப்ரெஷ்ஷாக இருந்தாள். அப்படியே அவளைத் தூக்கி மடியில் வைத்துக் கொஞ்ச வேண்டும் போலிருந்தது. அந்த அளவுக்கு மிகவும் அழகாக இருந்தாள். "வாப்பா" என்று என் கையைப் பிடித்து பெட்ரூமுக்கு அழைத்துச் சென்றாள். பெட்ரூமில் கண்ணாடியும் மேக்கப் சாதனங்களும் இருந்தன. மிகவும் எளிமையாக மேக்கப் போட்டுக்கொண்டாள். கொஞ்சம் பவுடரை எடுத்து முகத்தில் பூசிக்கொண்டாள். நெற்றியில் பொட்டு இட்டுக்கொண்டாள். அவ்வளவுதான் அவளது மேக்கப். பிறகு ஹாலுக்குப் போய் சோபாவில் உட்கார்ந்துகொண்டு பேசிக்கொண்டிருந்தோம். பத்து நிமிஷம் கழித்து "சரி சித்தி கிளம்புறேன்" என்று சொன்னேன். சித்தி என்னைக் கட்டித்தழுவி இரண்டு கன்னங்களிலும் முத்தமிட்டவள் உதட்டிலும் அழுத்தமாக முத்தமிட்டாள். எனக்கு குஞ்சி விறைத்துக்கொண்டு குஞ்சிலிருந்து கஞ்சி சூடாக வெளியேறி ஜட்டியையும் பேண்ட்டையும் ஈரமாக்கியது. பாத்ரூமுக்குப் போய் சுத்தம் செய்துகொள்ள வேண்டும் என்றுகூட தோன்றவில்லை. சீக்கிரம் அங்கிருந்து கிளம்பினால் போதும் என்று இருந்தது. புதன்கிழமைதான் மறுபடி வரப்போகிறோமே, அன்று பார்த்துக்கொள்ளலாம் எல்லா விஷயங்களையும் என்று நினைத்துக்கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பி வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தேன். புதன்கிழமை வரை மனதை அலைபாய விடாமல் பார்த்துக்கொண்டேன். இரவில் நன்றாக உறங்கினேன்.

புதன்கிழமையும் வந்தது. அலாரம் வைத்து ஐந்து மணிக்கே எழுந்துகொண்டேன். இருபது இருபத்தைந்து நிமிஷங்கள் குளித்தேன். பிறகு புதுச் சட்டை, பேண்ட் போட்டுக்கொண்டு வீட்டில் லைட்டாக டிபன் சாப்பிட்டுவிட்டு "நான் இன்னிக்கு சித்தி வீட்டிலேயே தங்கிடுவேம்மா. நாளை காலையில்தான் வீட்டுக்கு வருவேன்" என்று அம்மாவிடம் சொல்லிக்கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பி சித்தி வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தேன். காலிங் பெல்லை அழுத்தினேன். சித்தி வந்து கதவைத் திறந்தாள். என்னைப் போலவே அவளும் அதிகாலையிலேயே குளித்திருப்பாள் போலிருக்கிறது. புத்தம்புதிதாக இருந்தாள். என்னை முழுவதுமாகப் பார்த்தவள் "புது மாப்பிள்ளை மாதிரி ஜம்மென்று இருக்கியே. குட்" என்று என்னைப் பாராட்டினாள். "நான் இன்னிக்கு உனக்கு மாப்பிள்ளைதானே சித்தி" என்று அவளைக் கலாய்த்தேன். "டேய்" என்று பொய்க் கோபம் கொண்டு சித்தி என்னை அதட்டினாள். "ஹாலில் இருப்பா. டிபன் ரெடி பண்ணிக் கொண்டு வரேன்" என்றாள். பத்து நிமிஷம் கழித்து தோசையும் மிளகாய்ப் பொடியும் கொண்டு வந்தாள். "நான் வீட்டிலேயே சாப்பிட்டு வந்துட்டேன் சித்தி" என்றேன். "பரவாயில்லேப்பா. என்கூட நீயும் சாப்பிடு" என்றவள் அவள் சாப்பிடும்போது எனக்கும் தோசை ஊட்டிவிட்டாள். இந்த சித்திதான் எத்தனை அன்பானவள் என்று மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டேன். பிறகு காப்பி போட்டுக்கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். அன்றைய எங்கள் திட்டங்களைப் பற்றிப் பேச ஆரம்பித்தோம். "இதோ பாருப்பா. மூணு ஸ்லாட் இருக்கு. காலையில் பத்து மணியிலிருந்து மதியம் ஒரு மணி வரை. மத்தியானம் இரண்டு மணியிலிருந்து சாயந்திரம் ஐந்து மணி வரை. அப்புறம் ராத்திரி ஒன்பது மணியிலிருந்து பன்னெண்டு மணி வரை. மூணில் ஒண்ணை நீ செலெக்ட் பண்ணிக்க" என்றாள். "காலை ஸ்லாட்டும் மதிய ஸ்லாட்டும் வேணாம் சித்தி. ராத்திரி ஸ்லாட்டே வச்சிக்கலாம்" என்றேன்.