"நான் ஏன் எழுந்துக்கணும் ... நான் உக்காந்து இருக்கறது புடிக்கலைன்னா என்னை கீழே தள்ளிவிட்டுத்தான் பாரேன் நீ?" "இப்ப எதுக்குடி நீ என் மடி மேல உக்கார்ந்துகிட்டு, நான் பாட்டுக்கு புஸ்தம் படிச்சிக்கிட்டு இருக்கறவனை தொந்தரவு பண்றே?" வேணி எப்போது தன்னை நெருங்கி உரசுவாள் என்ற எதிர்ப்பார்ப்புடன், இதுவரை படிப்பது போல் பாசாங்கு செய்து கொண்டிருந்த சங்கர் அவளை பொய்யாக அதட்டினான். "என் புருஷன் மேல நான் உக்காருவேன்; ஏறிப் படுத்துக்குவேன்; அது என் இஷ்டம் ... நீ புஸ்தகம் படிச்ச லட்சணம் எனக்கு தெரியாதாக்கும்" அவள் அவனை வம்புக்கிழுத்தாள். மனம் பொய்யாக ஒதுங்க முயற்சித்த போதிலும், சங்கரின் உடல் ஒத்துழைக்காமல், அவன் கை அவள் இடுப்பில் சென்றமர்ந்தது. சங்கர் போலியாக அவளை கோபிக்க முயன்று அவளிடம் தோற்றுக் கொண்டிருந்தான். "நீ மடியில உக்காந்துகிட்டு இருந்தா நான் எப்படி படிக்கறது; நாளைக்கு நான் அந்த புஸ்தகத்தை திருப்பி குடுக்கணும். உனக்கு என்ன வேணும் இப்ப" அவள் முகத்தை பார்க்காமல் பேசியவன், எப்பவும் இவ தான் எல்லா விஷயத்திலும் என்னை ஜெயிச்சுடறா; அவன் தன் மனதுக்குள் பொருமினான். "அதைப் பத்தி எனக்கு கவலையில்லை; எனக்கு நீதான் வேணும் இப்ப" வேணி வெட்க்கத்துடன் அவன் காதில் முனகினாள். "எனக்கு இப்ப வேணாம்" "எனக்கு இப்பத்தான் வேணும்" அவள் அடம் பிடித்தாள். "அப்ப நேத்து ராத்திரி நான் ஆசையா உன் கிட்ட வந்தா, பாதியிலே நீ ஏண்டி முறைச்சுக்கிட்டு ஓடினே? அவன் கை இப்போது அவள் முதுகை வருடத் தொடங்கியது. வருடும் அவன் விரல்கள் அவன் உள்ளத்திலிருந்த ஆசையை, அவளுக்குத் தந்தியடித்தன. "நீ எங்க அண்ணியை பத்தி அசிங்கமா பேசினே ... அதான் உன்னை விட்டுட்டு ஓடினேன்" "நீ மட்டும் எங்க பரம்பரையைப் பத்தி "அலையறோம்ன்னு" தப்பா பேசலயா?" "தப்பு யாரு பக்கம்ன்னு பேசறதால எதாவது பலன் இப்ப இருக்கா?" சிரித்தவாறு அவன் மடியில் உட்க்கார்ந்திருந்த வேணி அவன் தோள்களை கட்டிக்கொண்டு, மெதுவாக தன் புட்டங்களை அசைத்து ஆடிக்கொண்டு, அவனைக் கொஞ்சிக்கொண்டிருந்ததால், அவள் புட்ட சூட்டைத் தாங்கமுடியாமல், அவன் தண்டு மெதுவாக விரைத்து எழ ஆரம்பித்தது. அவள் தலையில் சூடியிருந்த மல்லிகை சரத்திலிருந்து ஒன்றிரண்டு மொட்டுகள் கீழே விழுந்தன. "நீ சொன்னாத் தப்பு இல்லே? நான் ஏதாவது சொல்லிட்டா அது தப்பா?" சங்கரால் நேற்றிரவு அவர்களுக்குள் நடந்த நிகழ்ச்சியை இன்னும் முழுதுமாக மறக்க முடியாமல் தவித்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் ஒரு கை அவள் இடுப்பில் பதிந்து, அவள் அடிவயிற்றை தடவி, அவன் விரல்கள் அவள் தொப்புளை சுற்றி கோலம் போடத் தொடங்கின. "பொண்டாட்டி பஸ்ல எட்டு மணி நேரம் டிராவல் பண்ணி களைச்சுப் போய் வந்தாளே; உடம்பு வலிக்குதுன்னு சொன்னாளே; அவ கையைக் காலை பிடிச்சுவிடுவோமுன்னு நினைச்சியா நீ; உள்ள நுழைஞ்சவுடனே அப்படியே பாஞ்சு, என் எலும்பு நொறுங்கற மாதிரி கட்டிப்புடிச்சியே; அதை என்னான்னு சொல்றது; ஆசைன்னு சொல்றதா; இல்லை அலைச்சல்ன்னு சொல்றதா?" அவள் அவனுக்கு நேற்றிருந்த தன் உடல் நிலைமை புரியட்டும் என நிதானமாகபேசினாள். தன் முகத்தை அவன் முகத்துடன் உரசினாள். "ம்ம்ம் ..." சங்கர் அர்த்தமில்லாமல் முனகினான். "உன்னைப்பத்தி எனக்குத் தெரியாதா? என் செல்லத்துக்கு எப்பவும் அலைச்சல்தான்; இன்னைக்கு இல்லன்னா என்னா; இவ நம்ம பொண்டாட்டித்தானே; நாளைக்கு அவளை அவுத்து பாத்தா போச்சுன்னு ஒரு நாள் பொறுமையாத்தான் இருக்கறது; ஆம்பிளைங்களுக்கு தங்களுடைய ஆசையை அடக்கிக்கத் தெரிஞ்சா ஊர்ல ஏன் இந்த கற்பழிப்பெல்லாம் நடக்குது? அதனாலத்தான் நேத்து நீ அலையறேன்னு சொன்னேன்." "நீ அலையறதே இல்ல; அதான் இப்ப தொப்புளுக்கு கீழே புடவையை இழுத்து விட்டுக்கிட்டு வந்தியா?" "....." அவள் பதில் சொல்லாமல் களுக்கென சிரித்தாள். வேணி தன் உதடுகளைச் சுழித்து சுழித்து பேசி அவனை கிறங்க அடித்துக்கொண்டிருந்தாள். ஆசையுடன் தன் விரல்களை அவன் தலை முடிக்குள் நுழைத்து விளையாடத் துவங்கியவளின் முந்தானை அவன் மடியில் நெகிழ்ந்து சரிய, ரவிக்கைக்குள்ளிருந்த அவள் மார்புகள் அவன் முகத்தில் பட்டு உரசின. "ஏண்டி நல்லயிருக்குதுடி உன் ஞாயம்? புருஷன் பொண்டாட்டியை ஆசையா கட்டிப்புடிச்சா அதுக்கு பேரு கற்பழிப்பா?" அவன் அலையும் உதடுகள், ரவிக்கையில் சிறைப்பட்டிருந்த முலைகளை அவசர அவசரமாக முத்தமிட்டன. "பொண்டாட்டி மனசையும், உடம்பு நிலைமையையும் புரிஞ்சுக்காம அவளைப் பொண்டாள நினைச்சா, அது கற்பழிப்புத்தான்." "உனக்கு உடம்பு முடியலேன்னா என் கிட்ட சொல்லியிருக்க வேண்டியதுதானேடி கண்ணு? என்னைக்காவது நான் உன்னை வற்புறுத்தியிருக்கேனா? மனம் இலேசாகிய சங்கர் அவளை முழுதுமாக தன் புறம் திருப்பி, இறுகத் தழுவி தன் மார்புடன் அவளைச் சேர்த்துக் கொண்டான். வேணியை அணைத்தவன் அவள் பின்னலை ஒரு கையால் முன் புறம் இழுந்து, பின்னலில் இருந்த மல்லிகையுடன் அவள் முடியை முகர, வேணியின் உடல் சிலிர்க்க ஆரம்பித்து அவன் பிடிக்குள் நெளிய, அவள் அவனிடமிருந்து எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஈர முத்தம், இலேசாக வியர்த்திருந்த அவள் முதுகின் மேற்பகுதியில், பின் கழுத்தில் சூடாக கிடைக்க, அவள் தன் உடல் நடுங்க அவனை மேலும் இறுக்கிக்கொண்டாள். தழுவிய வேணியின் முலைகள் அவன் மார்பை குத்தி கிழித்துக்கொண்டிருந்தன. "நான் வீட்டுல இல்லாதப்ப வேற எவகிட்டயும் போகாம, உனக்கு மட்டும் தாண்டி நான் தாலிகட்டியிருக்கேன்னு ஏக்கத்தோட எனக்காக காத்துக்கிட்டிருந்து, என்னை மட்டும் கட்டிப்பிடிக்கற நல்ல புருஷனா நீ இருக்கவேதான், என் உடம்பு வலியையும் பொறுத்துக்கிட்டு, உன் இஷ்ட்டப்படி என்னை கட்டிக்கடா, தடவிக்கடான்னு நேத்து நின்னேன் ... இப்போதாவது நீ என்னை புரிஞ்சிக்கிட்டா சரி" வேணி தன் மூக்கை அவன் மூக்குடன் உரசிச் சிரித்தாள். அவன் கன்னங்களை வலிக்க வலிக்க கிள்ளினாள். சங்கருக்கிருந்த அளவில்லாத பெண் வேட்க்கையையும், உடல் சுகத்தின் மேலிருந்த பிடிப்பும், அவளை அனுபவிக்கத் துடிக்கும் ஆர்வமும், அவள் கல்யானமாகி அந்த வீட்டுக்குள் நுழைந்த பத்து நாட்களுக்குள்ளேயே அவளுக்கு புரிந்து விட்டது. வேணிக்கும் அவன் அண்மையும், நெருக்கமும் தினமும் வேண்டியிருந்தது. அவன் வேலை நிமித்தமாக வெளியூர் செல்லும் நாட்களில் அவள் தூக்கம் வராமல் படுக்கையில் புரளுவது அவனுக்கும் தெரியும். வேணியின் மாமியார் வசந்தி தன் தாம்பத்திய வாழ்க்கையின் அந்தரங்கங்களை அவர்களிருவரும் தனியாக இருக்கும் போது அவளிடம் மனம் விட்டு பறிமாறிக்கொள்ளுவது வழக்கம். தன் கணவனின் ஆரம்ப கால தாம்பத்ய வாழ்க்கையின் விருப்பு வெறுப்புகளை அவளிடம் வெகுவாக பகிர்ந்து கொண்டிருந்தாள். வேணியும் கெட்டிக்காரத்தனம் நிறைந்தவள். மாமியார் சொன்னதில் இருந்த குறிப்புகளை மனதில் கவனமாக வாங்கிக்கொண்டு தன் கணவனை நிதானமாக கையாள தெரிந்து கொண்டுவிட்டாள். இன்னும் இஞ்சி தின்னக் குரங்கைப் போல் தன் முகத்தை வைத்துக்கொண்டிருந்த சங்கரைப் பார்க்க பார்க்க அவளுக்கு சிரிப்பு பொங்கியது. தன் சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு, அவன் மடியிலிருந்து சரிந்து அவன் பக்கத்தில் உட்க்கார்ந்தவள், தன் கைகளால் அவன் கழுத்தை வளைத்து தன் புறம் இழுத்து தன் முகத்தோடு அவன் முகத்தைச் சேர்த்துக்கொண்டாள். வினாடிக்கு மூன்று முத்தங்களாக அவன் கன்னத்தில் தன் உதடுகளை ஒத்தி எடுத்தாள். தொடர்ந்து அவன் இரு கன்னங்களிலும் வெறியுடன் முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்தவள், தன் கண்ணை சிமிட்டியவாறு, அவன் கீழ் உதட்டை தன் மருதாணி வாயால் கவ்வி, தன் வெண்மையான பற்களால் மென்மையாக கடித்தாள். அவள் கண்களில் தவழ்ந்த குறும்பை அவனால் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாமல், சங்கர் அவள் வாயிலிருந்து தன் இதழ்களை பிடுங்க முயற்சித்தான். அவள் உதடுகளின் அழுத்தம் தந்த சுகத்தை விட்டு விடவும் மனமில்லாமல் தன் நாக்கை அவள் வாய்க்குள் திணிக்க முயன்றான். அவளை ஆசையுடன் முத்தமிடத் தொடங்கியவன், அவள் முந்தானையை ஒதுக்கி, தன் உள்ளங்கையை விரித்து அவள் இடது மார்பை ரவிக்கையுடன் சேர்த்து அழுத்தி பொத்தினான். பாதி மார்பு அவன் கையில் மறைய - என் கை பட்டு பட்டு உன் முலை பெரிசாயி .... சொல்ல வந்ததை சொல்லாமல் பாதியில் நிறுத்தினான். "சங்கு ... ஏண்டா நிறுத்திட்டே?..." "சொல்றதுக்கு பயமாயிருக்குடி ... நாயே" அவள் மேலிருந்த கோபம் இப்போது முற்றிலும் விலகியவனாக, அவளை இழுத்து தன் மார்பின் மேல் போட்டுக்கொண்டு அவள் ரவிக்கையை சற்று விலக்கி தோளைக்கடித்தான். தோளைக் கடித்தவனின் கைகள் அவள் ஜாக்கெட்டில் பிதுங்கிக் கிடந்த வெல்லக்கட்டிகளை மென்மையாக பிசைந்தன. "ஏண்டா கடிக்கறது நீ ... என்னை நாய்ங்கறீயே; பாவி ... உனக்கு இது அடுக்குமாடா?" வேணி தன்இடது கையை அவன் லுங்கிக்குள் நுழைத்துக்கொண்டே கேட்டாள். "என் கிட்ட சொல்றதுக்கு என்னடா பயம் உனக்கு", அவள் கை அவன் தண்டை அவன் லுங்கிக்குள் தேடிப் பிடித்தது. "நேத்து பெருசா இருக்குன்னு சொல்லிட்டு நான் பட்ட பாடு எனக்குத்தானே தெரியும்" அவள் தோள்பட்டையை கடித்தவன் முனகினான் ... அவன் கோலாயுதம் அவள் கையில் புடைத்துக்கொண்டு கோலாட்டம் போட தயாராக நின்றிருந்தது. "போடா புண்ணாக்கு ... உன் பொண்டாட்டிக்கிட்ட உனக்கு எல்லா உரிமையும் இருக்கு; என்னைப் பத்தி ... நீ என்ன வேணா பேசலாம் ... அவள் தன் கையில் பருத்து எழுந்து கொண்டிருந்த அவன் வேலாயுதத்தை மெதுவாக குலுக்க ஆரம்பித்தாள். "மெதுவாடி ... நேத்துலேருந்து அவனைப் படாதபாடு பட்டு அடக்கி வெச்சிருக்கேன்; ரொம்ப ஆட்டினே உன் கையை நனைச்சுடுவான்" அவன் அவள் காதில் கிசுகிசுத்தான். அவள் தலையில் சூட்டியிருந்த மல்லிகையின் வாசம் அவன் மூக்கிலேறி அவனை பித்தனாக்கிக்கொண்டிருந்தது. சங்கர் அவள் கன்னங்களை தொட்டு வருடினான். அவள் நெற்றியில் மென்மையாக தன் உதடுகளைப் பதித்து முத்தமிட்டான். அவன் விரல்களும், அவன் இதழ்களும் தந்த மென்மையான ஸ்பரிசத்தால் வேணியின் உடல் உணர்ச்சிகள் கிளறப்பட, அவள் அவனை வைத்த கண் வாங்காமல் தன் பார்வையால் அவனை விழுங்கிக்கொண்டிருந்தாள். "சங்கு ஏண்டா இப்படி ஒரு ஹிம்சை பண்றே நீ ?’ "நான் என்னடி பண்ணேன் உன்னை?" அவன் அவள் ரவிக்கை ஹூக்குகளை ஒவ்வொன்றாக கழற்றிக்கொண்டிருந்தான். "ஆமாம் நீ ஒண்ணுமே பண்ணலை ... நீ ஒண்ணும் பண்ணாமத்தான் எனக்கு ... " வார்த்தையை முடிக்காமல் வெட்கத்துடன் சிரித்தவள், அவன் ஆண்மை மொட்டை வருடத் தொடங்கினாள். "சொல்லுடித் தங்கம்" சங்கரின் கை அவள் பிராவிலிருந்து அவளுடைய வலது மார்பை வெளியில் இழுத்து கசக்கிக் கொண்டிருந்தது. "ஒண்ணுமில்லைன்னு சொல்றேன்ல்லா" அவன் மொட்டை வேணி தன் விரல்களால் இதமாக அழுத்த அழுத்த அவன் மொட்டின் நுனியில் ஒரு சொட்டு நிறமற்ற பனித்துளி தோன்றியது. "உண்மையை சொல்லுடி" வேணி அணிந்திருந்த பிரா இறுக்கமாக இருந்ததால் அவன் விரல்கள் அவள் காம்பை தடவமுடியாமல் தவித்தன. "என்னத்தை சொல்ல நான் ... சும்மா தொணக்கற .... ஒரு செகண்ட் இரு ... பிரா ஹூக்கை அவுத்துடறேன் ... தடவறதுக்கு சவுகரியமா இருக்கும்" அவள் அவன் காதில் கிசுகிசுத்தாள். "கீழே ஈரமாயிடுச்சா உனக்கு?" "சனியன் புடிச்சவனே இதெல்லாம் ஒரு கேள்வியாடா உனக்கு" "சொல்லுடி ... வேணி ... உன் வாயால கேக்க ஆசையாயிருக்குடி" "நான் சொல்ல மாட்டேன் ... எனக்கு வெக்கமாயிருக்க்கு" "வேணி ... சொல்லுடி ... பீளீஸ்" "அது ஈரமாகி ரொம்ப நேரமாச்சு" "அதான் எப்பன்னு கேக்கிறேன்" ஒரு நிமிஷம் உன் கையை எடுடி ... மெதுவா அமுக்குன்னுத்தானே சொல்றேன்; எனக்கு வந்துடும் போல இருக்குடி" அவள் தன் கையை அவன் மொட்டிலிருந்து சட்டென விலக்கிக்கொண்டாள். அவன் மூச்சு வேகமாக வந்து கொண்டிருந்தது. "வெக்கம் கெட்ட நாயே ... நீ முதல்லே என் மாரைப் புடிச்சி அமுக்கினியே அப்பவே நான் நனைஞ்சு போயிட்டேண்டா!." "ம்ம்ம் ... ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் .... வேணி, என்னால முடியலடி, வந்துடும் போல இருக்குடி; அப்படியே என்னை சும்மா கட்டிப்புடிச்சுக்கிட்டு கொஞ்ச நேரம் உக்கார்ந்து இருடி; என் மடியில வந்து உக்காந்துக்கடி; வேற எதுவும் பண்ணாதே; அவள் தலையைக் கோதியபடி, அவள் நெற்றியில் மீண்டும் மென்மையாக முத்தமிட்டு மெல்ல அவள் காதில் முணுமுணுத்தான். வேணியின் உடம்பு அவன் பேச்சாலும், அவன் தடவலாலும், அவள் உடல் அனலாக கொதித்துக் கொண்டிருந்தது. வேணி சோஃபாவில் உட்க்கார முடியாமல், தன் கால்களில் வலுவின்றி அவன் மேல் முழுதுமாக சரிந்தாள். சரிந்தவள் தன் இரு கைகளையும் விரித்து மனதார தன் கணவனை தழுவினாள். அவன் காது மடலைக் கடித்தாள். அவன் இதழ்களை கவ்வி ஆவேசத்துடன் உறிஞ்சினாள். அவன் கைகள் அவள் இடுப்பிலிருந்து மெதுவாக கீழிறங்கி அவள் பிருஷ்டங்களை அமுக்கத்தொடங்கியதும், அவள் தொடை நடுவில் ஈரமாயிருந்தவள் இப்போது வெள்ளமானாள். வேணி தன் நிலையிழந்து, மனதுக்குள் உண்டான ஆசை வெறியினால், அவனை அப்போதே மொத்தமாக மகிழ்விக்கத் தயாரானாள். "சங்கு ... இங்க வேண்டாம்; உள்ளே போயிடலாண்டா ... " அவன் காதுகளில் அவள் முணுமுணுத்தாள். "நிஜமாவாடி சொல்றே" சங்கர் தன் குரலில் காமம் ததும்ப கேட்டான். அவன் கைகள் வெறியுடன் அவள் புட்டத்தை பிசைந்துக்கொண்டிருந்தன. "என் உடம்பு பத்திக்கிச்சிடா பாவி ... இனிமே என்னாலேயும் பொறுக்க முடியாது" அவள் குரலில் விரகம் வழிந்தோடியது. "கோவிலுக்கு போனவங்க வர நேரமாயிடுச்சே? சங்கர் அவள் மனம் புரியாமல் அர்த்தமில்லாமல் ஒரு கேள்வியெழுப்பினான். "வந்தா வரட்டும் ... இப்ப எனக்கு நீ வேணும் .... அவ்வளவுதான் ... நீ என்னை அலேக்கா தூக்கி எத்தனை நாளாச்சு; இப்ப என்னை நம்ம ரூமுக்கு தூக்கிட்டு போறியாடா செல்லம்" அவள் குரலில் இப்போது அவளுக்கே உரித்தான வெட்கமில்லை; ஆண்மையை அனுபவிக்கும் ஆசை மட்டுமே இருந்தது நேரத்தைப் பற்றிய அச்சமில்லை; உடல் சுகத்தை அனுபவிக்கத் துடிக்கும் ஆர்வமும், தாபமும் மட்டுமே மிஞ்சி இருந்தன. வேணி வாய்விட்டுத் தன் ஆசையை சொன்னதும், அதை கேட்ட சங்கரின் சுண்ணி மேலும் பருத்து ஆட, தன் மனம் பூரிக்க, அவளைத் தன் இரண்டு கைகளாலும் வாரித் தூக்கி, அவள் இதழ்களை கவ்விக்கொண்டு தன் அறையை நோக்கி நடந்தான். வேணியை தன் கைகளிலிருந்து கட்டிலில் உருட்டி, அவள் பக்கத்தில் படுத்தவன், அவளுடைய ரவிக்கையையும், பிராவையும் விறு விறுவென உறுவினான். "ரொம்ப அவசரம் ... என் ராஜாவுக்கு" அவள் தன் கண்களைச் சிமிட்டினாள். "நேத்துலேருந்து நான் படற பாடு உனக்கு புரியலயாடிச் செல்லம் ..." "சாரிடா ... நேத்து எனக்கு உண்மையிலேயே உடம்பு முடியலைத் தெரியுமா ... " அவள் கண்களில் இருந்த கெஞ்சலும், குரலில் வெளிப்பட்ட கொஞ்சலும் அவன் இதயத்தை தொட்டது. "பீளீஸ் ... வேணி ... ரொம்ப ஃபீல் பண்ணாதடி ... நேத்து ... நான் தான் உன்னை மூடு அவுட் ஆக்கிட்டேன் ... நான் தான் உங்கிட்ட சாரி கேக்கணும் ... "சாரி" செல்லம் ..." வேணியை இழுத்து அணைத்து அவள் முகமெங்கும் முத்தமிட்டான். ஆசையுடன் அவள் இரு மார்புகளையும் தடவி, இதமாக கசக்கினான். "என்னடி இது! உன் குட்டிங்க ரெண்டும் கொஞ்சம் பெரிசான மாதிரி இருக்குது?" தன் இரு கைகளாலும் ஆசையுடன் அவள் மார்பெங்கும் தடவிக்கொடுத்தான். வேணியின் உதடுகள் அவன் கைகளின் தடவல் அளித்த இன்ப சுகத்தை சுவைத்தபடி முனகின. "சே ... பத்து நாள்ல பெரிசாயிடுச்சா ... சும்மா கதை வுடாதீங்க" அவன் தடவலில் தன் உடல் சிலிர்க்க வேணி அவனைத் தன் மார்பின் மேல் அவனை வேகமாக இழுத்து படர விட்டுக் கொண்டாள். தன் இருகைகளாலும் அவன் முதுகை மென்மையாக தடவிக்கொடுத்தாள். சங்கர் அவள் கழுத்து வளைவில் தன் முகம் புதைத்து, ம்ம்ம்ம்மா ... நீண்ட பெருமூச்சு விட அது வெப்பமாக அவள் கழுந்தில் தகித்தது. "நிஜமாத்தாண்டி சொல்றேன்" சங்கரின் கரங்கள் வேணியின் வனப்பான முலைகளை அழுத்தமாக வருட , அவள் மன உணர்வுகள் அவள் கட்டுக்குள் அடங்காமல் பெருகி, அவள் உடல் இன்ப வேதனையில் நடுங்கி, சிறு அலைகளாக அவள் உடல் துடிப்பை நரம்புகள் அவள் அந்தரங்கத்துக்கு எடுத்துச் செல்ல, வேணி தன் அந்தரங்கத்தில், வெள்ளமாக நீர் பெருக்கினாள். "இருக்கும்; எங்க வீட்டுல சாப்பிட்டு சாப்பிட்டு படுத்துக்கிட்டுத்தானே இருந்தேன் ... நானும் இப்ப பின்னாடி, இடுப்புக்கு கீழ பெருத்துக்கிட்டுத்தான் போறேன் ... என் பாண்டீஸ்ல்லாம் இறுக்கமாயிட்ட மாதிரி ஃபீல் பண்றேன் ... வெயிட்டைக் கொறைக்கணும். " அவள் முகத்தில் வெட்கம் அலை அலையாக புரண்டது. "இலவம் பஞ்சு மெத்தை மேல படுத்துக்கிட்டு இருக்கற மாதிரி இருக்குடி ... ஆனா இதுக்கு மேல பெருத்துடாதேடி ... இப்பவே உன்னை கஷ்டப்பட்டுத்தான் தூக்கிக்கிட்டு வந்தேன்" அவன் கிண்டலுடன் சிரித்தான். "சுகன்யா கூட ரெகுலரா வாக்கிங் போய்கிட்டு இருந்தியே இப்ப ஏன் நிறுத்திட்டேம்மா?" அவன் அவள் கனத்து விம்மி விம்மி தணிந்து கொண்டிருந்த மார்புச் சதையை வெறியுடன் கடித்தான். " மெதுவாடா பாவி ... வாய் மேலயே போடுவேன் .... நாயே ... வெறி நாயே ... திருப்பி கடிச்சேன் தாங்க மாட்டே சொல்லிட்டேன்." "அதையும் தான் நான் பாக்கிறேன் ... என்னை எங்க கடிப்பே ... நாயே ... என் குண்டு நாயே?" அவன் சொல்லி முடிக்கும் முன் வேணி அவன் தோளை வெடுக்கென கடித்துச் சிரித்தாள். "நிஜமாவே கடிக்கிறீயேடி நாயே? அவன் அவள் உதடுகளை பற்றி திருகினான். "ஹூக்கும் ... சுகன்யாதான் அவளுக்குன்னு ஒருத்தனை புடிச்சுக்கிட்டு, சனி, ஞாயிறுல அவன் பின்னால் சுத்திக்கிட்டு இருக்கா ... பாவம் அவன் பின்னால சுத்தவே அவளுக்கு நேரம் பத்தலை" முணுமுணுத்துக் கொண்டே படுத்தவாறே தன் மார்பை தூக்கி அவன் வாய்க்குள் அழுத்தமாகத் திணித்தாள் வேணி. "குட்டிங்களுக்கு ஒரே நமைச்சல்; கொஞ்ச நேரம் நல்லா சப்ப்ப்ப்பி விடுடா சங்கு ..." அவன் கையை எடுத்து அடுத்த முலையில் வைத்து அழுத்தியவள், இதையும் கொஞ்சம் கவனிம்மா" முனகல் அவள் வாயிலிருந்து வந்தது. பத்து நாள் பிரிவை தாங்க முடியாமல் அவர்களிருவரும் ஒருவரை ஒருவர் வெறியோடு தழுவிக்கொண்டார்கள். வேணியும், தன் கணவனுடன் கூடி அவனை மகிழ்விக்க, முழு மனதுடன் தன்னை மெல்ல மெல்ல ஆயத்தமாக்கிக்கொண்டிருந்தாள். வேணியின் உடலும் மனமும் அவனுடன் ஒன்றாக கலக்க துடித்துக்கொண்டிருந்தன. சங்கரின் வலுவான சுண்ணி தன்னுள் நுழையும் தருணத்துக்காக ஆவலுடன் படுக்கையில் உருண்டாள். அவனை புரட்டி அவன் மார்பில் தன் மார்புகள் அழுந்த படுத்து அவன் இதழ்களை கவ்வி முத்தமிட்டாள். சங்கரின் கைகள் அவள் சூத்துச் சதைகளை இறுகப் பற்றி பிசைய அவள் உதடுகளின் அழுத்தம் அதிகமாக, அவன் தன் நிலை குலைந்து, வேகமாக அவளை புரட்டி அவள் மேலேறி படுத்து மெல்ல வேணியின் கழுத்தைக் கடித்தான்; அவளை அங்கு கடித்தால் அவள் துள்ளியணைப்பாள் என அவனுக்குத் தெரியும். காதுகளை தன் உதடுகளால் மெல்ல கவ்வினான். அவள் அவன் பிடியில் கூச்சத்தால் திமிறினாள். அவள் திமிற திமிற, அவன் உடம்பில் மேலும் வெறியேறி, அவள் திமிற முடியாதபடி இறுக்கி அவள் பின் கழுத்து வளைவில் முத்தமிட்டான். அவள் இடுப்பில், அவர்களின் புரளலால் நெகிழ்ந்திருந்த புடவையை அவிழ்த்து ஒதுக்கினான். வேணி தன் இரு தொடைகளையும் விரித்து, அவன் உடலை தன் தொடைகளுக்கு நடுவில் இழுத்தாள். அவள் பாவடை அவள் இடுப்பில் நழுவி விழுந்தது. சங்கரின் தண்டு வேணியின் தொடைகளில் உரசி, அவள் ஈரக் கிணற்றைத் தேடியது. "செல்லம் ... ஒரு கையால என் பூளைக் கொஞ்சம் புடிச்சி ஆட்டுடி" சங்கர் அவள் காதில் முனகினான். "சங்ங்கு ... நீ என்னா இவ்வளவு பச்சையா பேச ஆரம்பிச்சிட்டே ... வெக்கமே இல்லயாடா உனக்கு?" வேணி ஒரு கணம் திடுக்கிட்டாள். "நீ தானே சொன்னே ... உங்கிட்டா நான் என்ன வேணா பேசலாம்ன்னு ... அப்புறம் நான் எதுக்கு உங்கிட்ட வெக்கப்படணும்?" சொல்லியவன் தன் லுங்கியை காலால் உதறி அவள் கையில் தன் வீங்கிக்கிடக்கும் சுண்ணி மொட்டை அழுத்த, வேணி தன் உள்ளங்கையை குவித்து அவனை வருட ஆரம்பித்தாள். "நீ இந்த கண்ட புஸ்தகதையெல்லாம் படிச்சு உண்மையிலேயே வெறி புடிச்சு போயிருக்கேடா ... " அவள் அவன் மார்பை கடித்தாள். சங்கர், வேணியின் முகத்தை நிமிர்த்தி அவள் முகத்தில் முத்தமிட்டுக்கொண்டே, தன் வலக்காலால் அவளின் இரு கால்களையும் வருடினான். தன் பெரு விரலால் அவள் கால்களின் கெண்டை சதையை அழுத்தி தடவ, வேணியின் கைகள் அவன் இடுப்பை வளைத்து தன் இடுப்புடன் சேர்த்து தேய்த்தது. தன் இடுப்பை அவன் விடுவிக்க முயல்கையில், அவள் மேலும் தன் கால்களால் இடுப்பை இறுக்கி, அவன் இடுப்பில் தன் உடல் வலுவைக் குவித்தாள். "டேய் முடிஞ்சா உன்னை நீ என் பிடியிலேருந்து விலக்கிக் காட்டேன்?" என்கிற சவால் அவள் உதடுகளில் விஷம புன்னகையாக மலர்ந்திருந்தது. சங்கர் அவள் முகத்திலும் உதட்டிலும் தெரிந்த குறும்பையும், முக மலர்ச்சியையும் கண்டவன், ஒரு வினாடி யோசித்தான் - தன் உடல் வலுவை அவளுக்கு காட்டலாமா? அவன் மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டே யோசித்தான். கொஞ்சம் முரட்டுத்தனம் காட்டினா நான் அவளை ஜெயிச்சிடலாம். ஆனா அதனால எனக்கு என்ன கிடைக்கப் போகுது? முடியாத மாதிரி நடிக்கிறேனே? அவ தான் ஜெயிச்சதா இருக்கட்டுமே? அவ ஜெயிச்சா, நான் கேக்கறதும் எனக்கு இப்ப கிடைக்கும்; நான் கேக்காததையும் அவ மனசாற அள்ளி அள்ளி குடுப்பா. "ஏண்டி வேணி, உன் கையில இவ்வளவு வலுவா? ம்ம்ம் ... இப்படி இறுக்கிப்புடிக்கிறீயேடி ... என்னால என் இடுப்பை அசைக்க முடியலடிச் செல்லம் ... ஒரு குழந்தையை போல பேசினான். பேசியபடியே அவன் அவள் இதழ்களில் சூடான தன் முகத்தை உரசி முத்தமிட்டான். அவளுக்கும் தெரிந்தது. என்னால இதுக்கு மேல இவனை இறுக்கமுடியாது. எங்கிட்ட இவன் தோத்துட்ட மாதிரி நடிக்கிறான். மனதுக்குள் சிரித்தாள். அவர்கள் இருவருமே, ஒருவர் மற்றவரிடம் கண்ணா மூச்சி ஆட்டம் ஆடிக் கொண்டிருந்தார்கள்; பிறந்த மேனியில் சிறு குழந்தைகளைப் போல் எந்த கவலையும் இல்லாமல் கட்டிலில் உருண்டு புரண்டு விளையாடிக்கொண்டிருந்தார்கள்; ஒருவரிடம் ஒருவர் நடித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அடுத்த நொடி இருவருமே மனம் விட்டு சிரித்தார்கள். ஒரு நடிகனை ஒரு நடிகையால்தானே சரியாக இனம் கண்டு கொள்ளமுடியும்! "வேணி ... உனக்கு வேணுமாடிச் செல்லம் ... உன் தேன் அதிரசத்துக்கு முத்தம் குடுக்கட்டுமா?" மாமியார் கொடுத்தனுப்பிய அதிரசம் தின்ற நினைவில் உளறி கொட்டினான் அவன். "என்ன என்ன பேரு வெப்படா அதுக்கு" கூச்சத்துடன் சிரித்தாள் அவள் "சொல்ல்லுடி ... வெக்கப்படாம சொல்லுடி ... ராஜாத்தி ... உன் புண்டையை நான் நக்கிவிடவா ... " அவன் அவள் முகவாவையை நக்கிக்கொண்டிருந்தான். "நான் ரெடியா இருக்கேன்பா ... இன்னைக்கு வேணாம் எனக்கு; உனக்கு வேணும்ன்னா சொல்லு ... நான் உன் பூளைச் சப்பி விடறேன்" அவள் அவன் காதில் கிசுகிசுத்தாள். கிசுகிசுத்தவள் முகம் சிவக்க சிரித்தாள் ... உன் கூட சேர்ந்து நானும் கெட்டு குட்டிச்சுவரா போறேன்..." "ம்ம்ம்ம் .... ரெண்டு நிமிஷம் அவனை சப்பி ஈரமாக்கிட்டினா ... உன் புண்டையில அவன் ஈஸியா ட்ராவல் பண்ணுவான்... ரெண்டு பேருக்குமே மஜாவா இருக்கும் ... " சங்கர் அவள் மேலிருந்து சரிந்து அவள் பக்கத்தில் படுத்தவன், மெல்ல பின்னுக்கு நகர்ந்து சுவரில் சாய்ந்து உட்க்கார்ந்து அவள் முகத்தை தன் புறம் திருப்பி, அவள் உதடுகளில் தன் தண்டையெடுத்து அழுத்தி உரசினான். வேணி தன் உதடுகளை குவித்து அவன் உறுப்பினை 'ப்ச்ச்ச்' என அழுத்தமாக முத்தமிட்டாள். அவள் உதடுகள் அவன் சூடான தடியில் பட்டதும், மின்சாரம் பாய்ந்தது போலாகி, சங்கர் தன் இடுப்பை அசைக்க, வேணி அதே நேரத்தில் தன் வாயைத்திறக்க அவன் தண்டு, அவள் வாய்க்குள் மிக வேகமாக நுழைந்து, தொண்டைக்குழி வரை பாய்ந்து, அவள் வாய்க்குள் தறி கெட்டு துள்ளி குதித்து தன்னை முழுவதுமாக எச்சிலாக்கிகொண்டது. வேணி தன் வாயை இறுக மூடி தன் நாக்கை சுழற்றி சுழற்றி அவன் தண்டின் மேல் அடிக்க, சங்கர் தன் நிலைகுலைந்து, தான் அவள் வாயிலேயே வெடித்து சிதறி விடுவோமென பயந்து அவள் தலையை பின்னுக்குத் தள்ளி தன் தன்னுறுப்பை வேகமாக வெளியில் இழுத்தான். அவன் உடல் துடிக்க ஆரம்பித்தது. "ஏன் எடுத்துட்டீங்க ... "
"நீ நாக்கால வேகமா அழுத்துனதும் எனக்கு வந்துடும் போல ஆயிடுச்சிடி" "அப்போ உள்ள வுடறீங்களா ... அவள் முகத்தில் அவசரம் தெரிந்தது" "ம்ம்ம் ... நீ படுத்துக்க ..." அவள் தோளை பிடித்து மெதுவாக அவளைப் படுக்கையில் சாய்த்தான். "அப்ப்ப மெள்ள வுடுங்க அவனை ... வந்துடப் போறான் ... எனக்கு அவனை உள்ள விட்டுக்கணும் இன்னைக்கு ..." "சரிடித் தங்கம் ... அதெல்லாம் நான் பாத்துக்கிறேன்." சங்கர் தன் தண்டின் அடிப்புறத்தை இரு விரல்களால் பிடித்து ஆடாமல் அழுத்திக் கொண்டிருந்தான். அவன் உடல் துடிப்பு மெதுவாக குறைந்தது. அவன் உறுப்பு இலேசாக விரைப்பை இழக்க, சங்கர் தன் ஆண்மை மொட்டை வேணியின் காம வாசலில் வைத்து மெதுவாக மேலும் கீழுமாக நான்கு ஐந்து முறை உரசினான். "போதும் ... விடுங்க்கன்னா" அவள் பொறுமையிழந்து தன் தொடையை விரித்தவள், அவன் உறுப்பை தன் கையால் பிடித்து, தன் பெண்மையின் வாயிலில் பொருத்தி மெல்ல தன் இடுப்பை உயர்த்தினாள். சங்கர் தன் இடுப்பை மெதுவாக அசைத்தவுடன், "ம்ம்ம்.. தள்ளுங்க்க அவனை" களிப்புடன் கூவினாள் வேணி. சங்கர் தனது இடுப்பை வேகமாக ஆட்ட அவன் தடி அவளது அந்தரங்கத்தில் ஓசையின்றி புதைந்தது. வேணியின் வாயிலிருந்து ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் என்ற நீண்ட சத்தம் பெருமூச்சுடன் வந்தது. "எம்ம்மா ... வெளிய இழுத்துடாதீங்க ... சும்ம்மா எதமா இருக்குங்க்க கொஞ்ச நேரம் அப்படியே உள்ளவே இருக்கட்டும் அவன் .... என் மேல படுத்து, ஒரு முத்தா குடுங்க" வேணி கதறினாள். சங்கர் அவள் வாயைக் கவ்வி தன் உதட்டை அவள் உதட்டுடன் உறவாடவிட்டான். "ம்ம்ம் ... ம்ம்ம்ம்... வேணி முனகிக்கொண்டிருந்தாள். "ம்ம்ம் ... இப்ப ஆட்டுங்க உங்க இடுப்பை ... மெதுவா ... மெதுவா ஆட்டுங்க ... நிதானமா" வேணீயின் முகம் தாமரையாக சிவந்திருந்தது. "சரிடிக்கண்ணு" சங்கர் தனது தண்டை இதமாக, பதமாக அவள் முகபாவத்துக்கேற்ப, நிதானமாக இயக்க ஆரம்பித்தான். ஈரம் சுரந்து கதகதப்பாகயிருந்த அவள் யோனியின் சுவர்கள் அவன் அசைவிற்கேற்ப விரிந்து சுருங்க, சங்கர் தன் மனைவியை இடிக்கும்வேகத்தை மெதுவாக அதிகரிக்கத் தொடங்கினான். வேணி தன் இமைகளை மூடி, அவனளித்த ராஜ சுகத்தை மெய் மறந்து சுவைத்துக் கொண்டிருந்தாள். தன் கணவணின் முதுகை தன் கைகளால் இறுக்கி தழுவி ஹாங்.. ஹாங் .. ஹாங்.. என்று சங்கரின் ஒவ்வொரு குத்துக்கும், அந்த குத்துகள் அவள் உடலில் உண்டாக்கிய இன்ப வேதனையில் முனகினாள். தன் பெண்மையை இதமாக சுருக்கியும் விரித்தும், அவன் ஆண்மையை கவ்வினாள். சங்கர் வேணியின் புண்டையை தன் ஆயுதத்தால் இடிக்கும் வேகத்தை மெதுவாக கூட்டத்தொடங்கியதும், வேணி தன் உதடுகளை கடித்தவாறு தன் உணர்ச்சிகளை தன் கட்டுக்குள் வைக்க முயன்று தோற்றவளாய், ம்ம்ம்ம் ... ஆஆஆ ... வேகமா குத்துப்பா ... ச்ச்ஸ்ஸ்ஸ்ங்கர் ... அப்படித்தான் ... நல்லாருக்குடா ... மஜாவா இருக்க்குடா .... இன்னும் கொஞ்சம் வேகமா குத்த்தேன்ம்ம்பா .... தன் அடிக்குரலில் முனகினாள். தன் வெக்கத்தை விட்டு முனகிக் கொண்டிருந்த வேணி தன் தொடைகளை அகலமாக விரித்தது மட்டுமல்லாமல், அவன் குத்துவதற்கு தோதாக, அவன் குத்தும் வேகத்திற்கேற்றவாறு தன் இடுப்பை வேக வேகமாக உயர்த்தி தன் பெண்மையை அவனுக்கு பரிசளித்துக்கொண்டிருந்தாள். சங்கரின் உடலில் பத்து நாட்களாக தேங்கியிருந்த அவன் அதீத சக்தி, வாய் வழியே முனகலாக மாறியது; மூக்கின் வழியே வெப்பமாக மாறி வேணியின் உடலை சுட்டது; வாயில் எச்சிலாக மாறி அவள் உதடுகளை நனைத்தது; முத்து முத்தாக வியர்வை பூக்களாக மலர்ந்து அவள் உடலை நனைத்தது. அவன் தடியின் வழியே மின்சாரமாக அவள் யோனிச்சுவர்களில் பாய்ந்தது. அவன் விரைப் பைகளில் சேர்ந்திருந்த விந்து, வெள்ளமாகப் பெருகி வெண் முத்துகளாக வேணியின் அந்தரங்கத்தில் சிதறி அவளுக்கு உச்சத்தை வாரி வழங்கியது. தன் ஆசை மனைவிக்கு உச்சத்தை தந்து, தானும் உச்சத்தையடைந்த, சங்கரின் முறுக்கேறிய நரம்புகள் மெதுவாக தளரத்தொடங்க, அவன் நெற்றியிலும், முதுகிலும் வியர்வை முத்து முத்தாய் அரும்பத் தொடங்கியதை தன் ஓரவிழியால் தன் கணவன் திருப்தியுடன் இருப்பதைப் பார்த்த வேணி தன் புடவையை எடுத்து மெதுவாக அவனை துடைத்தாள். கவிழ்ந்து கிடந்த அவன் முதுகின் மேல் தன் மார்பழுந்த படர்ந்தாள். "தேங்க்ஸ் டா செல்ல்லம்" மெதுவாக அவன் காதில் முனகினாள். செல்வாவை பார்ப்பதற்காக அலுவலகத்திலிருந்து நேராக மருத்துவமனைக்கு சுகன்யா கிளம்பிக் கொண்டிருந்தாள். "மீனா, நான் சுகன்யா பேசறேன், ஆஸ்பத்திரிக்கு வந்துகிட்டிருக்கேன். வழியில ஏதாவது வாங்கிட்டு வரணும்ன்னா சொல்லு." "எல்லாம் இருக்கு; ஓண்ணும் வேண்டாம்; நீங்க வந்தா போதும்; உங்காள் உங்களைப் பாக்கறதுக்குன்னு தவியா தவிச்சுக்கிட்டு இருக்கார்; நீங்க வந்தாத்தான் காஃபியே குடிப்பேன்னு அடம் பிடிச்சுக்கிட்டிருக்கார்." அவள் கிண்டலாகச் சிரித்தாள். "மீனா நீ ரொம்பத்தான் சீன் காட்டாதே; வந்து பேசிக்கிறேன் உன்னை; அம்மா இல்லையா பக்கத்துல?" "மத்தியானம் செல்வாவை நார்மல் வார்டுக்கு மாத்திட்டாங்க, அவனுக்கு பயப்படறதுக்கு ஒண்ணுமில்லேன்னு சொல்லிட்டாங்க; அதனால அம்மா வீட்டுக்கு போயாச்சு; ஃபர்ஸ்ட் ஃப்ளோர் ரூம் நம்பர் பதினாலுக்கு வந்துடுங்க; கட்டுக்காவல் எல்லாம் ஒண்ணுமில்லே இங்கே; அடுத்த ரெண்டு மணி நேரத்துக்கு செல்வாவுக்கு நீங்கதான் ஃபுல் இன்சார்ஜ். சீக்கிரமா வந்துடுங்க, வீட்டுக்கு நான் கிளம்பணும்" மீனா சிரித்தவாறு செல்வாவை நோக்கி தன் கண்ணை சிமிட்டினாள். செல்வாவின் முகம் சுகன்யாவை கண்டதும் சூரியனை கண்ட தாமரையாக மலர்ந்தது. "எப்படி இருக்கே செல்வா? இன்னும் நீ காஃபி குடிக்கலையா? எனக்காகவா வெய்ட் பண்றே? நீ பாட்டுல குடிக்க வேண்டியதுதானேப்பா? ரொம்ப தேங்க்ஸ். நீ எனக்காக வெய்ட் பண்றேன்னு கேக்கும் போது எனக்கு சந்தோஷமா இருக்கு; ப்ளாஸ்கில் இருந்த சூடான காபியை கப்பில் ஊற்றி அவனிடம் நீட்டினாள். "இங்க வந்து ஏசியில படுத்துக்கிட்டு, அண்ணி கையால காபி குடிக்கத்தான், வீட்டுல நான் குடுத்த காஃபியை குடிக்காம நேத்து காலையில வேக வேகமா வந்தியா?" மீனா சிரித்தவாறு செல்வாவை பார்த்து கண்ணடித்தாள். "இல்லடி மீனா, கொஞ்ச நாளா ஞாயித்துக்கிழமைன்னா, மாப்பிள்ளை, நம்ம பேட்டை கையேந்தி பவனுக்கு வர்றதில்லே; அம்மன் தரிசனத்துக்காக காலங்காத்தால சைதாப்பேட்டை பக்கம் போயிடறாரு. நேத்தைக்கு கிளம்பற நேரத்துக்கு பூனை எதாவது குறுக்க வந்திருக்கும்; நேரா இங்க வந்து படுத்துட்டார். சரியான நேரத்துல அம்மன் ஆஸ்பத்திரிக்கு வந்து இவரை காப்பாத்திடிச்சி..." சீனு கிண்டலடித்தான். "மாப்ளே ... நீ உன் ஆளை எனக்கு ஆஸ்பத்திரியிலத்தான் காட்டணுமா? நல்ல எடம் செலக்ட் பண்ணியிருக்கேடா நீ. ஆனா நீ புடிச்சாலும் புடிச்சே, நல்ல பசையுள்ள ஆளாத்தான் பாத்து புடிச்சிருக்கே ... எனக்கு யாரும் இந்த மாதிரி சிக்க மாட்டேங்கிறாளுங்க." சீனு தன் பங்குக்கு செல்வாவை கலாய்த்துக்கொண்டே சுகன்யாவை பார்த்து சிரித்தான். "சும்மா இருடா, நேரம் காலம் தெரியாம வெறுப்பேத்தற ... என்னா பசையுள்ள இடம் ... யார் பணத்துக்கும் அலையறவன் நான் இல்ல; கொஞ்சம் புரியற மாதிரி சொல்லுடா?" படுத்திருந்த செல்வா மெதுவாக எழுந்து கட்டிலில் உட்க்கார்ந்து காஃபியை தன் கையில் வாங்கிக்கொண்டான். "இந்த காலத்துல நான் பாத்த வரைக்கும் பொண்ணுங்க, தன் கூட சுத்தற பசங்க பாக்கெட்டைத்தான் காலி பண்றாளுங்க; அவங்க ஹேண்ட் பாக்கை தொறக்க மாட்டாளுங்க; இங்க என்னடான்னா, உன் ஆளு நேத்து பட்டுன்னு உனக்காக 50, 000 ரூபாயை எடுத்து அட்வான்ஸா கவுண்டர்ல கட்டினா; பையில இருந்தா மட்டும் போதுமா; அதை எடுத்து குடுக்கற மனசு வேணுண்டா; அது மட்டுமா ... நாங்க இங்க வரதுக்குள்ள ஒரு தயக்கமும் இல்லாமல், சுகன்யா உனக்காக ரத்தம் குடுத்தாடா; சுகன்யாவை பத்தி நினைச்சா எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா, பெருமையா இருக்கு; இந்த மாதிரி ஒரு நல்ல பொண்ணு உனக்கு கிடைக்க நீ நிஜமாவே குடுத்து வெச்சிருக்கணும் மச்சான்." "சீனு ... போதும் நிறுத்துங்க ... இப்ப எதுக்கு இதையெல்லாம் நீங்க இவருகிட்ட சொல்லிக்கிட்டிருக்கீங்க ... என் மனசுல அந்த நேரத்துக்கு இவருக்கு எது முக்கியம்ன்னு பட்டதோ அதை நான் செய்தேன் ... யாருக்காக நான் பண்ணேன்? நான் யாரை நேசிக்கிறேனோ அவருக்காத்தானே பண்ணேன் .... இதுல முழுசா என் சுய நலமிருக்கு சீனு; அவரு நல்ல படியா எழுந்து வரணும்ன்னு நினைச்சேன்; பிளீஸ் சீனு ... இதை நீங்க பெரிசு பண்ண வேண்டாம். இதுக்கு மேல நேத்து இங்கு நடந்ததையெல்லாம் நீங்க எதுவும் இன்னொரு தரம் பேசவும் வேண்டாம்" சுகன்யா அவனை மேலே பேசவிடாமல் தடுத்தாள். "மச்சான்", ... கேட்டுக்கிட்டியா; சிரிடா; எப்பவும் மூஞ்சை ஏண்டா உம்முன்னு வெச்சிக்கிட்டு இருக்கே; எப்படிப்பட்ட பொண்ணு இவ; எதுக்கும் கவலைப் படாதேடா; உங்க கல்யாணத்தை நான் நடத்தி வெக்கிறேண்டா; இப்ப நானும் மீனாவும் கிளம்பறோம். நாங்க எதுக்கு பூஜை வேளையில கரடி மாதிரி உங்க ரெண்டு பேருக்கு நடுவுல? டேய் செல்வா, நான் ராத்திரி எட்டு மணிக்கு உனக்கு டிஃபன் எடுத்துகிட்டு வருவேன். அது வரைக்கும் உன் ஆள் கூட நீ ஜாலியா இருக்கலாம். நான் வந்ததும் சுகன்யா வீட்டுக்கு போகட்டும்; நான் வேணா உங்களை உங்க வீட்டுல ட்ராப் பண்ணிடறேன்?" சீனு சுகன்யாவிடம் உண்மையான அக்கறையுடன் பேசினான். "தேங்க்ஸ் ... சீனு ... நான் ஒரு ஆட்டோ வெச்சுக்கிட்டு போயிடுவேன்; இருபது நிமிஷத்துல போயிடற தூரம் தானே? நீங்க வந்து இவரைப் பாத்துக்கோங்க; அது போதும்." சுகன்யா அவனை நோக்கி இனிமையாக முறுவலித்தாள். மீனாவின் தோளில் தன் கையை போட்டுக்கொண்டு அவர்களுடன் வெளியில் வந்தவள், மெல்லிய குரலில், "மீனா அம்மா ஏன் வீட்டுக்குப் போயிட்டாங்க? நான் இங்க வர்றது அவங்களுக்குப் பிடிக்கலையா?" "காலையிலேருந்து இங்கேதான் இருந்தாங்க; செல்வாவை ஜெனரல் ரூமுக்கு அனுப்பிச்சதும், நான் அண்ணனை பாத்துக்கிறேன், நீ வீட்டுக்கு போம்மான்னு நான் தான் நாலு மணிக்கு அவங்களை வீட்டுக்கு அனுப்பி வெச்சேன்; ராத்திரிக்கு வீட்டுல எல்லோருக்கும் சமையல் பண்ணனும் இல்லையா?" அப்பா ஆஃபீசுல, குமாரசுவாமின்னு, புதுசா ப்ராஞ்ச் மேனேஜர் ஜாயின் பண்ணியிருக்காராம். அப்பா அவரை இன்னைக்கு நம்ம வீட்டுக்கு டின்னருக்கு கூப்பிட்டு இருக்காராம். அம்மாவுக்கு என்னால முடிஞ்ச ஹெல்ப் பண்ணலாம்ன்னு நானும் கிளம்பறேன். "சுகன்யா, நீங்க அம்மாவைப் பத்தி கவலைப்படாம இருங்க; அவங்க உங்களை வெறுக்கலை; இது நிச்சயமா எனக்குத் தெரியும். உங்க மேலே ஏதோ இனம் புரியாத கோபம்; அது என்னன்னு தெளிவா சொல்ல மாட்டேங்கிறாங்க; செல்வா அவங்களுக்கு ரொம்ப ரொம்ப செல்லப்பிள்ளை; சின்னச் சின்ன விஷயங்களைக் கூட எங்கம்மாவை கேட்டு கேட்டு பண்ற என் அண்ணன், தன் கல்யாண விஷயத்தில, அவங்களை கேக்காம, அவனே தன் இஷ்டப்படி ஒரு பொண்ணைத் தேர்ந்தெடுத்து, இவளைத்தான் நான் கல்யாணம் பண்ணிப்பேன்னு தீர்மானமா சொல்றதை, அவங்க கனவுலேயும் நினைச்சு பாத்து இருக்க மாட்டாங்க; அண்ணனோட இந்த முடிவு அவங்களுக்கு ஒரு பெரிய அதிர்ச்சிதான். இந்த பிரச்சனையைத்தான் இப்ப நாங்க எங்க வீட்டுல ஃபேஸ் பண்றோம்." "நீங்க செல்வாவை எங்க அம்மா கிட்டேயிருந்து மொத்தமா பிடுங்கிகிட்டு போயிடுவீங்கன்னு பயப்படறாங்க; இது என்னோட அனுமானம்; அவங்க கொஞ்சம் ஆர்த்தோடக்ஸ் டைப்; அவங்களோடது ஸ்லைட்லி ட்ரெடிஷனல் அவுட்லுக்; கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி ஃப்ரீயா ஆணும் பெண்ணும் பழகறது; ஓண்ணா சுத்தறது, டேட்டிங் இதெல்லாம் அவங்களால ஒத்துக்க முடியாத விஷயங்களா இருக்கு. இன்னைக்கு சாதாரணமாக சொசைட்டியில நடக்கற இந்த விஷயங்களை எடுத்து சொன்னாலும் புரிஞ்சுக்க மாட்டேங்கிறாங்க. மேரேஜ்க்கு முன்னாடி நீங்க ரெண்டு பேரும் கொஞ்சம் நெருக்கமா இருந்தீங்கன்னு செல்வா சொன்னதை எங்கம்மாவால ஜீரணிக்க முடியலை; அவங்க கோபத்துக்கு இது ஒரு காரணமா இருக்கலாம். இதுவும் என் அனுமானம்தான்." "ஆனா ஒண்ணு சொல்றேன் சுகன்யா; எங்கம்மா நல்லவங்க; உங்க கிட்ட பழகிட்டா உங்களுக்காக உயிரையே குடுப்பாங்க; அப்பப்ப கொஞ்சம் யோசிக்காம வெடுக்குன்னு பேசிடுவாங்க; நேத்துத்தான் நீங்களே பாத்தீங்களே; அப்புறம் அதை நினைச்சு நினைச்சு மனசுக்குள்ளேயே வருத்தப்படுவாங்க; தன்னையே திட்டிக்குவாங்க; என்னமோ ஒரு தயக்கம் உங்க கிட்ட; அது என்னன்னு புரியலை." "அப்பாவுக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிச்சிப் போச்சு ... அண்ணன் வீட்டுக்கு வந்ததும் நிதானமா, அம்மா கிட்ட உங்க கல்யாணத்தைப் பத்தி பேசனும்ன்னு காலையில எங்கிட்ட அப்பா சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாரு. செல்வாதான் கொஞ்சம் டல்லா இருக்கான். அது இங்க நோயாளிகள் நடுவுல படுத்துக்கிட்டே இருக்கறதால இருக்கலாம். நீங்க அவன் கூட கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கிட்டு இருந்தீங்கன்னா அவன் நார்மல் மூடுக்கு வந்துடுவான்னு நெனைக்கிறேன். " தன் குரலைத் தாழ்த்திக் கொண்டு பேசிய மீனா, சுகன்யாவின் கையை மென்மையாக அழுத்தி புன்னகைத்தாள். "தேங்க்ஸ் மீனா! உங்கிட்ட பேசினதுல என் மனசுல இருந்து ஒரு பெரிய பாரம் இறங்கின மாதிரி இருக்கு. உன்னை என்னோட ஒரு நல்ல சினேகிதியா, என் மனசுல இருக்கற பிரச்சனைகளை உங்கிட்ட சொல்லாம்ன்னு நினைக்கறேன். " சுகன்யாவின் குரலிலும், மனதிலும் ஒரு நிம்மதி வெளிப்படையாகத் தெரிந்தது. இவ என்னை விட மூணு நாலு வருஷம் வயசுல சின்னவளா இருப்பாளா? செல்வாவுக்கு நேர் மாறா இப்போதைய எங்கப் பிராப்ளத்தை என்னமா ஆராய்ஞ்சு தெளிவா பேசறா? அவள் தன் மனதுக்குள் வியந்தாள்." "செல்வா ... சீனு சொல்ற மாதிரி நீ ஏன் உம்முன்னு இருக்கே?" செல்வா படுத்துக் கொண்டிருக்க அவனருகில் ஒரு ஸ்டூலில் சுகன்யா அமர்ந்து அவன் வலது கையை தன் கையால் வருடிக் கொண்டிருந்தாள். அறைக்கதவு தாளிடப்படாமல் அழுத்தமாக மூடி வைக்கப்பட்டிருந்தது. "தெரியலைடி" "உனக்குத்தான் சீரியஸா ஒண்ணுமில்லேன்னு சொல்லிட்டாங்களே; அப்புறம் நீ எதை நினைச்சு பயப்படறே?" அவன் கையை எடுத்து தன் கன்னத்தில் வைத்துக்கொண்டாள். "ரொம்ப தேங்ஸ்டி செல்லம்." அவன் குரல் தழுதழுப்பாக வந்தது. "எதுக்கு நீ இப்ப எமோஷனல் ஆவறே?" "சீனு சொன்னதை கேட்டதும் என் மனசு நெறைஞ்சுப் போச்சு. நான் உனக்கு ரொம்ப கடன் பட்டிருக்கேன்டி செல்லம்; அவ்வளவு பணம் நீ கையில வெச்சிக்கிட்டிருந்தியா?" அவன் அவள் கன்னத்தை வருடிக்கொண்டிருந்தான். "ஆஃப்டர் ஆல் இந்த பணம் ஒரு பெரிய விஷயமே இல்லை?" யாருக்குத் தெரியும், நான் எப்பவோ உனக்கு பட்ட கடனை இப்ப திருப்பி குடுக்கறேனோ என்னவோ? உங்கம்மா என்னை ஒதுக்கப் பார்த்தாலும் உன்னை விடாம உன் பின்னாடி சுத்தி சுத்தி வரேன். . நான் பணம் கட்டணும் சொன்னதும், என் மாமாதான் அவரோட டெபிட் கார்டு மூலமா உடனடியா பணம் கட்டினார். " "எனக்கு உன் ரத்தத்தை குடுத்தியாமேடி? நான் வீட்டுக்கு போன உடனே அந்தப் பணத்தை உங்க மாமாவுக்கு திருப்பி குடுத்துடறேன்." "சொன்னா கேளு செல்வா. சும்மா பொலம்பாதே. நான் என் உயிரையே உனக்கு குடுக்கத் தயாரா இருக்கேண்டா. இந்த மாதிரி எனக்கு ஆயிருந்தா, நீ இதெல்லாம் எனக்கு பண்ணியிருக்க மாட்டியா? என்னை எதுக்கு நீ பிரிச்சுப் பார்க்கிறே?" "பண்ணியிருப்பேன் சுகன்யா. ஆனா, நீ சொன்ன மாதிரி நான் வழ வழா கொழ கொழான்னு கொஞ்ச நேரம் திகைச்சு நின்னுட்டு, அப்புறமா பண்ணியிருப்பேன்; உன்னை மாதிரி டக்குன்னு ஒரு முடிவுக்கு வந்து இருக்கமாட்டேன்." சுகன்யாவின் கன்னத்தில் படிந்திருந்த தன் கை விரலால் அவள் உதட்டை வருடத் தொடங்கினான் அவன். "சாரிடா செல்வா; அன்றைக்கு உன்ன நான் இந்த மாதிரி அவசரப்பட்டு பேசியிருக்கக்கூடாது; நான் பேசினதையெல்லாம் உன் மனசுல வெச்சுக்காதப்பா. அவள் தன் கண்களில் கெஞ்சலுடன் பேசியவள் அவன் ஆள் காட்டி விரலை மென்மையாக கடித்தாள். "நீ அப்படி பேசினதுக்கு இப்ப பெனல்டி குடுத்துத்தான் ஆகணும்" அவன் புன்னகையுடன் பேசினான். "அப்ப்ப்பாடா ... கடைசியா சிரிச்சிட்டியா?" இப்படி நீ சிரிச்சுக்கிட்டே இருந்தா, நீ கேக்கற பெனல்டியை நான் குடுக்கத் தயார்" அவள் தன் கண்ணை சிமிட்டினாள். "அப்ப சீக்கிரமா குடு." அவன் கண்களில் விஷமம் தவழ்ந்தது. "எனக்கென்னத் தெரியும் ... பெனல்டி என்னான்னு?" "நான் என்ன கேப்பேன்னு நிஜம்மா உனக்குத் தெரியாதா?" அவன் கண்கள் அவள் மார்பின் மேல் நிதானமாக சென்று படிந்தது. "செல்வா, நீ இப்ப எங்கிட்ட ஒதை வாங்கப்போறே? கண்ட எடத்துல, கண்ணா பின்னான்னு உன் கண்ணு மேயுது," அவள் தன் துப்பட்டாவை சரி செய்து கொண்டாள். "சுகு" பெக்கர்ஸ் ஆர் நாட் சூசர்ஸ்" நீ கேள்வி பட்டதில்லையா?" "ஏய் ... என்னப் பேசறப்பா நீ" அவள் தான் உட்க்கார்ந்திருந்த ஸ்டூலை கட்டிலின் புறம் நகர்த்திக்கொண்டாள். "அன்னைக்கு கூட உன் ரூமுல நீயாதான் என்னைக் கூப்பிட்டு குடுத்தே. அது மாதிரி இப்ப என்னக் குடுக்கணும்ன்னு தோணுதோ அதை குடு. நான் சந்தோஷமா வாங்கிக்கிறேன்." செல்வா அவளை ஆசையுடன் தன் கண்களால் விழுங்கிவிடுவது போலப் பார்த்தான். "கொஞ்சம் கிட்ட வாயேன்" தன் இடது கையால் அவன் முகத்தை தன் புறம் திருப்பிய சுகன்யா, ரெண்டு நாள் தாடியுடன் இருந்த அவன் கன்னத்தில், தன் கன்னத்தைத் தேய்த்தாள். அவன் இரு கன்னங்களிலும் தன் உதடுகளை அவசர அவசரமாக ஒற்றியெடுத்தாள். அவள் உடலின் பிரத்யேக வாசம் அவன் உணர்வுகளை சுண்டி எழுப்ப, செல்வா தன் உடல் சிலிர்க்க, அவனுடைய வலது கையை அவள் இடுப்பில் செலுத்தி அவளை தன்புறம் இழுத்து அவள் இதழ்களை, முரட்டுத்தனமாக கவ்வி உறிஞ்சினான். அவள் இடுப்பிலிருந்த அவன் கை சட்டென கீழிறங்கி அவள் பின்னெழில்களில் படர்ந்து நின்றது. அவன் கை அவளை ஆசையுடன் தொட்டதும் சுகன்யாவின் புட்ட சதைகள் சட்டென இறுகியதை செல்வாவின் கை உணர்ந்தது. நிமிடத்திற்குப் பின் சுகன்யா, தன் மூச்சிறைக்க, அவனை விலக்கினாள். அவள் அழகிய வடிவான மார்புகள் மேலும் கீழுமாக விம்மித் தனிந்தன. சுகன்யா தன் துப்பட்டாவை சரி செய்தது கொண்டாள். தன் உதடுகளைத் தன் புறங்க்கையால் துடைத்துக்கொண்டாள். அவள் முகம் சிவந்திருந்தது. அவனை விழுங்கிவிடுவது போல பார்த்தாள். விருட்டென எழுந்து அறைக் கதவை திறந்து, உள்ளிருந்தபடியே தன் தலையை வெளியில் நீட்டி வலதும் இடமுமாகப் பார்த்தாள். கதவை மூடிக்கொண்டு, தன் உதடுகளை, தன் நாவால் தடவிக்கொண்டாள். கதவருகிலேயே நின்று கொண்டிருந்தாள். "பொறுக்கி ... ராஸ்கல், உடம்பு வலிக்குதுன்னு பொய் சொல்றே? உடம்பு வலிக்கறவன் என்னை இப்படி வலுவா கட்டிப்புடிச்சு வெறியா முத்தம் குடுக்கிறே? எனக்கு மூச்சுத் திணறிப்போச்சு; இப்ப திருப்தி தானே உனக்கு?" "சுகு, இன்னும் ஒரே ஒரு முத்தா குடுடி; இந்த முத்தம் நான் தானே குடுத்தேன் உனக்கு. பெனல்டி நீதானே குடுக்கறதா பேச்சு?" "அதெல்லாம் கிடையாது ... நீ தப்பாட்டாம் ஆடறே ... முத்தம் முத்தம் தான். நீ குடுத்தா என்ன? நான் குடுத்தா என்ன? நான் இதுக்கு ஒத்துக்க மாட்டேன்" "பீளீஸ் டீ சுகு." "வேண்டாம்டா செல்வா ... சொன்னா கேளுப்பா ... யாராவது வந்துடப் போறாங்க ... சீனு வர நேரமாச்சு; எனக்கு பயமா இருக்குப்பா" மனது அவனை மீண்டும் மீண்டும் முத்தமிட துடித்தப் போதிலும், சுகன்யா தன் தலையை வேகமாக ஆட்டி மறுத்தாள். "இப்ப நீ வந்து குடுக்கிறியா? இல்ல நான் கட்டிலை விட்டு இறங்கி வரவா? அவன் எழுவது போல் பாசாங்கு செய்தான். "ப்ளீஸ் வேணாம்பா ... உன் கால் வீக்கமா இருக்கு ... வேண்டாம் நீ இறங்காதே?" அவள் அவன் கட்டிலை நோக்கி வேகமாக நடந்தாள். "என் மேல உனக்கு இவ்வளவு அக்கறைன்னா ... நீயே ஒண்ணு குடுத்துடு" "ஒண்ணு தான் குடுப்பேன். திருப்பி திருப்பி நீ கேக்கக் கூடாது. பிராமிஸ்? "ஓ.கே. ஓ.கே இந்த டீலிங் எனக்கு ஓ.கே" அவன் தன் உதடுகளை எச்சில் படுத்திக்கொண்டான். சுகன்யா அவனை மெதுவாக நெருங்கினாள். நின்றவாறே, அவன் முகத்தை தன் இரு கைகளாலும் பிடித்து தன் மார்பில் அழுத்திக்கொண்டாள். அவன் முடியை கோதினாள். "ஐ ல்வ் யூ செல்வா" அவள் கிசுகிசுக்க, செல்வாவின் கை அவள் இடுப்பில் படர்ந்தது. தன் உதடுகளால் அவள் குர்த்தாவில் அடைபட்டிருந்த செழிப்பான இரு முலைகளிலும் மாறி மாறி மென்மையாக முத்தமிட்ட செல்வா, தன் முகத்தை அவள் மார்பில் சாய்த்துக்கொண்டான். நீண்ட பெரு மூச்சுவிட்டான். "தேங்க்ஸ்டி செல்லம், ஐ ல்வ் யூ சுகன்யா" அவள் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தவாறு முணுமுணுத்தான். "செல்வா ... உன் தலை வலி இப்ப எப்படிடா இருக்கு" "நேத்தைக்கு இப்ப குறைஞ்சிருக்கு சுகு ..." சுகன்யா, தன் உள்ளத்தில் பொங்கும் பாசத்துடன் அவன் முகத்தை நிமிர்த்தினாள்; அவன் தலையை வருடினாள். தன் தலையைத் தாழ்த்தி, அவன் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள். அவன் விழிகள் மூடிக்கொள்ள, அவன் கண்களில் முத்தமிட்டாள். அவன் துடிக்கும் உதடுகளில் தன் ஈர உதடுகளைப் பொருத்தி அழுத்தமாக ஓசையில்லாமல் முத்தமிட்டாள். இருவரும் தங்கள் உதடுகளை சற்று நேரம் அசைக்காமல், பரஸ்பரம் உதடுகள் தரும் சூட்டை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்க, சுகன்யா முதலில் தன் உணர்வுக்கு திரும்பியவள், விருட்டென அவனிடமிருந்து நகர்ந்து தன் உடையை சரி செய்து கொண்டு ஸ்டுலை கட்டிலை விட்டு நகர்த்தி போட்டு அமர்ந்து கொண்டாள். "போதுமா .." "நீ இந்த கேள்வியை கேக்காம இருந்தா நல்லாயிருக்கும் ... நீ இப்படி கேட்டு கேட்டு என்னை ஏன் உசுப்பேத்தற" அவன் முகம் மலர்ந்து சிரித்தான். "சரி ... சரி ... ரொம்ப வழியாதே; உன் உடம்புக்கு டென்ஷன் குடுக்காதே; என் கிட்ட இருக்கறதெல்லாம் உனக்குத்தான். உன் உடம்பு தேறட்டும். அப்புறம் உன் ஆசைத் தீர எடுத்துக்கோ; இப்ப கொஞ்சம் பொறுமையா இரேன். ஏன் இப்படி ஆலாப் பறக்கறே?" "மனசுல என்னமோ கலக்கமா இருக்குடி. எங்கம்மாவை நினைச்சா எனக்கு இன்னும் கூட பயமா இருக்கு. நேத்து கூட உன்னை அவங்க இங்கேயிருந்து போயிடுன்னு சொன்னாங்களாமே. நீ ஒண்ணும் சொல்லாம விருட்டுன்னு கிளம்பி போயிட்டியாம்; அதுக்கு அப்புறமும் உங்க மாமாவும், அம்மாவும் ரொம்ப டீசண்டா எங்கம்மா கிட்ட பேசினாங்களாம். என் அப்பா அவங்க ரெண்டு பேரையும் சமாதானம் பண்ணாராம். இதையெல்லாம் நினைச்சுத்தான் நான் மனசுக்குள்ள குழம்பிக்கிட்டு இருக்கேன்" அவன் குரல் மெலிதாக வந்தது. "சுகு, நீ ரோஷக்காரின்னு எனக்குத் தெரியும்; எங்கம்மா இப்படி உன் கிட்ட தப்பா நடந்துகிட்டதனால, உங்கம்மா கிட்ட சரியா முகம் கொடுத்து பேசாததனால, என் உடம்பு சரியான உடனே, திரும்பவும் நீ என்னை விட்டுட்டு போயிட மாட்டியே? நீ இல்லாம என்னால இருக்க முடியாதுடி." அவன் குரல் தழுதழுப்பாக வந்தது. "செல்வா சீரியஸா நான் கேக்கிறேன். நீ ஏண்டா அப்பப்ப இப்படி ஒரு மொக்கை மாதிரி பேசறே? என்னை நீ இன்னும் புரிஞ்சுக்கலயா? என் மனசு உனக்கு புரியலையா? என் மேல உனக்கு நம்பிக்கை இல்லையா? உன்னை விட்டுட்டு நான் மட்டும் எப்படிடா வேற ஒருத்தன் பின்னாடி போவ முடியும்? "சுகன்யா, கோச்சிக்காதேடி; நான் ஏன் இப்படி ஒரு மொக்கையா இருக்கேன்னு எனக்கேப் புரியலை? கண்ணெதிரில நடக்கறது எல்லாம் புரிஞ்சும் இப்படி ஒரு கேள்வி கேக்கிறேன்?" அவன் தன் முகம் பார்ப்பதற்கு பரிதாபமாக இருந்தது. "நீ இப்படி ஒரு "ஐயோ பாவம் கேரக்டரா" இருக்கறதாலத்தான் எனக்கு உன்னை ரொம்ப புடிக்குது" அவள் கை அவன் தலையை வருடிக்கொண்டிருந்தது. விருட்டென எழுந்தவள், அவன் தலையை தன் மார்புடன் சேர்த்துக்கொண்டாள். மீண்டும் ஒரு முறை அவன் கன்னத்தில் ஆசையுடன் முத்தமிட்டாள். அது போவட்டும், இந்த கதையெல்லாம் உனக்கு யார் சொன்னது?" "யாரோ சொன்னாங்க" "சீனு சொன்னாரா? எனக்கு தெரிஞ்சாகணும் இப்ப. செல்வா இனிமே நீ எங்கிட்ட தயவு செய்து எதையும் மறைக்கற வேலை வெச்சுக்காதே." அவள் தன் குரலை உயர்த்தினாள். "அவன் சொல்லலை; மீனா சொன்னா." "என் ரூம்ல நாம நெருக்கமா இருந்ததை உங்கம்மாகிட்ட நீ ஏன் சொன்னே? உனக்கு கொஞ்சம் கூட சுயபுத்தியே இல்லையா? உங்கம்மாகிட்ட எதை பேசறது; எதை சொல்லக்கூடாதுன்னு உனக்குத் தெரியாதா? நீ ஆம்பிளை, எங்கூட சேர்ந்து அடிச்ச கூத்தெல்லாம் உங்கம்மாவுக்கு புரியலை; நான் பொம்பளை, அதனால என்னை அவங்க கொழுத்துப் போனவ, உடம்பு அரிப்பெடுத்தவன்னு நெனைக்கிறாங்க? நான் அப்படிப்பட்டவ இல்லைன்னு உங்கம்மாவுக்கு எப்படி புரிய வெப்பேன்? "இந்த மேட்டர் உனக்கெப்படித் தெரியும்" "ம்ம்ம் ... மீனாதான் சொன்னா" சுகன்யா தொடர்ந்து பேசினாள். நேத்து அப்படி மயக்கமா கிடந்தே. அரை மயக்கத்துல கிடந்தாலும் உதட்டை குவிச்சு காமிச்சு முத்தம் கேக்கற ... நானும் எதையும் அந்த நேரத்துல யோசனை பண்ணாம உனக்கு முத்தம் குடுத்து தொலைச்சேன். நம்ம கெட்ட நேரம், அதை உங்கம்மா பாத்து தொலைச்சுட்டாங்க. அவங்களுக்கு நம்ம இரண்டு பேருக்கு நடுவுல இருக்கற உண்மையான காதலை, ஆசையை, பாசத்தைப் புரிய வெக்கிறதுன்னு எனக்குப் தெரியலை. "சாரிம்ம்மா; நான் அந்த மேட்டரை சொல்லியிருக்க கூடாதுதான். உன்னை வேணாம்ன்னு சொல்லிட்டு, ஜானகியை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாதுங்கறதுக்கு அதை ஒரு முக்கியமான காரணமா என் அம்மாகிட்ட சொன்னேன். ஆனா அது இப்படி ஏடாகூடத்துல போய் முடியும்ன்னு நான் அப்ப எதிர்பார்க்கலை." "உங்கம்மாவும், அப்பாவும், நாம முத்தம் குடுத்துக்கிட்டதைப் பாத்துட்டதும், நேத்து ஆகறது ஆவுதுன்னு, உங்கப்பாவை நான் மாமான்னு கூப்பிட்டு ஒரு செண்டிமெண்ட் பிட்டைப் போட்டேன்; அது ஃப்ர்ஸ்ட் கிளாஸா வொர்க் அவுட் ஆயிடுச்சு; அப்புறமா உங்கம்மாவை, உன் எதிர்லேயே அத்தேன்னு கூப்பிட்டு அதே பிட்டைப் போட்டுப் பாத்தேன்; அவங்க ஓண்ணும் மசியற மாதிரி தெரியலை; உங்கப்பாவையும், மீனாவையும் நான் நம்ப வழிக்கு கொண்டாந்துட்டேன்; உங்கம்மாவை சமாளிக்க வேண்டியது உன் பொறுப்பு; சொல்லிவிட்டு சுகன்யா தமாஷாக சிரித்தாள். செல்வாவும் மனம் இலேசாகி வாய் விட்டு சிரித்தான். "சுகன்யா, நான் ஒண்ணு கேட்டா கோவிச்சுக்க மாட்டியே?"
"திருப்பியும் முதல்லேருந்தா; எம்ம்மா ... என்னால இப்ப முத்தமெல்லாம் உனக்கு குடுக்க முடியாது." "பாத்தியா நீ தான் என்னை விட அதிகமா பறக்கிறே? "சரி சொல்லு ... என்ன சொல்லப் போறே?" அவள் வெட்கத்துடன் முகம் சிவந்து அவனைப் பார்த்தாள். "எங்கம்மா, உன்னைப் பாத்துட்டாங்க; எனக்காக நீ ஓடி ஓடி செய்றதெல்லாம் நேரா பாக்கறாங்க, இதுக்கப்புறமும், நம்ம கல்யாணத்துக்கு அவங்க ஒத்து வரேல்லேன்னா, நாம என்னடி செய்யறது?" "சுகன்யா அவனை ஒரு நிமிடம் கூர்ந்து நோக்கினாள். நாமன்னு என்னை ஏன் உன் கூட சேத்துக்கறே? நம்ம கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி நீ தான் உங்கம்மாவை சமாளிக்கணும். அப்புறம் அவங்களை நான் கவனிச்சிக்கிறேன். இப்ப இதுக்கு நீ என்னப் பண்ணப் போறேன்னு யோசி" அவள் அவனை வேண்டுமென்றே சீண்டினாள். "இப்பத்தானே என்னை நீ கேட்டே? என்னை ஏன் பிரிச்சுப் பேசறேன்னு? இப்ப நீ மட்டும் என்னைப் உங்கிட்டேயிருந்து பிரிச்சுப் பேசறீயே? அவன் சிணுங்கினான். "ம்ம்ம்ம் ... நீ ஓரே ஒரு காரியம் மட்டும் பண்ணு; மீதியை நான் பாத்துக்கறேன்." சுகன்யா தன் கண்ணை சிமிட்டி அவனை காதலுடன் பார்த்தாள். "நான் என்ன பண்ணணும்." அவன் ஆவலுடன் கேட்டான். "கட்டின லுங்கியும், போட்ட சட்டையுமா நீ என் வீட்டுக்கு வந்துடு. கடைசி வரைக்கும் நான் உன்னை ராஜாவாட்டம் வெச்சுக்கிறேன். வந்துட்டு எங்கம்மா எங்கம்மான்னு பொலம்பினயோ, மவனே, அன்னைக்கே உன்னை உன் வீட்டுக்கு திரும்பி போடான்னு தொரத்திடுவேன்." சுகன்யா தன் சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். செல்வா தலைக்குனிந்து மவுனமாக இருந்தான். "என்னை என் வீட்டை விட்டு ஓடி வந்து உங்க "வீட்டு மாப்பிள்ளையா" இருக்கச் சொல்றியா?" "ஆண்டவா!, உன் கால் இருக்கிற நிலமைக்கு நீ ஓண்ணும் ஓடி வரவேண்டாம்; ஒரு ஆட்டோ பிடிச்சு மெதுவா வந்து சேரு" அவள் கல கலவென சிரித்தாள். அவன் வெகுளித்தனத்தை பார்த்தவளுக்கு அவனை மீண்டும் ஒரு முறை இறுக்கிக் கட்டிக்கொண்டு அவன் முகமெங்கும் முத்தமிட வேண்டுமென அவள் மனதில் சட்டென ஒரு வெறி கிளம்பியது. அறைக் கதவு "டொக் ... டொக் எனத் தட்டப்பட்டது ... சுகன்யா எழுவதற்கு முன், கதவைத் திறந்து கொண்டு, சாவித்திரி உள்ளே நுழைந்தாள். "வாங்க மேடம்" சுகன்யா தன்னைச் சுதாரித்துக்கொண்டு விருட்டென எழுந்தாள். இந்த நேரத்துலதானா இவ வரணும்? இவ இப்பவே போய் ஊருக்கெல்லாம் தண்டோரா போடுவாளே, நான் செல்வா கூட தனியா ராத்திரி நேரத்துல, ஆஸ்பத்திரியில அடிபட்டு இருக்கறவன் கூட ஜல்சா பண்ணிகிட்டு இருக்கேறன்னு? இவ என் காலை சுத்திக்கிட்டு இருக்கற பாம்பு; என்னை இவ கொத்தாம விடமாட்டா போல இருக்கே? சுகன்யாவின் மனதில் எரிச்சல் எழுந்தது. "என்ன செல்வா, எப்படி ஃபீல் பண்றே? உடம்பு வலியெல்லாம் கொஞ்சமாவது குறைஞ்சுதா? நீ எழுந்துக்க வேண்டாம். நீ அப்படியே படுத்துக்கிட்டு இரு." இரவு எட்டு மணிக்கு, செல்வாவின் அருகில் சுகன்யா தனியாக இருப்பாள் என்பதை சாவித்திரி எதிர்பார்க்கவில்லை. இது அவள் முகத்தில் தெளிவாக தெரிந்தது. "இன்னைக்கு பரவாயில்லே மேடம்; இடுப்புல உள் காயம் பட்டதனாலே வலியிருக்கு; இடது கால் வீக்கம் சுத்தமா குறையல; அதனால எழுந்து நடக்க முடியலை; காதுக்குப் பின்னாடி ஸ்டிச்சஸ் போட்டு இருக்காங்க; தையல் போட்ட இடத்துல விட்டு விட்டு வலிச்சுக்கிட்டு இருக்கு; இடது கையில பிளாஸ்டர் இருக்கறது அசௌகரியமா இருக்கு; இன்னும் நாலஞ்சு நாள் இங்க இருக்கணும் போல இருக்கு; வீட்டுக்கு போனதக்கு அப்புறமும் குறைஞ்சது ரெண்டு வாரம் ரெஸ்ட் எடுக்கணும்ன்னு டாக்டர் சொல்றார்." "அவா டாக்டர்ஸ் சொல்றதை மட்டும் நீ கேளு; அவசரப்பட்டு பாண்டிச்சேரிக்கு நீ ஓட வேண்டாம். புதுசா நேத்து அந்த ஆஃபிசுல உன் கிரேட்ல ரெண்டு பேரு டில்லியிலேருந்து வந்து ஜாய்ன் பண்ணியிருக்காங்க; அதனால உன்னை திரும்பவும் சென்னையிலேயே போஸ்ட் பண்றதுக்கு கோபாலன், சீஃபுக்கு ஃபைல்ல எழுதி அனுப்பியிருக்கார். ஒரு வாரத்துலே உனக்கு திருப்பியும் சென்னையிலேயே போஸ்டிங் வரலாம். நான் இருக்கும் போது நீ லீவைப் பத்தியெல்லாம் கவலைப்படாதே. அந்த விஷயத்தை நான் பாத்துக்கறேன். நீ பொறுமையா ஜாயின் பண்ணிக்கலாம்." அவள் மூச்சு விடாமல் பேசினாள். "ரொம்ப தேங்க்ஸ் ... மேடம்" "ஏன்டியம்மா சுகன்யா, இவன் அடிபட்டு ஆஸ்பத்திரிக்கு வந்து ரெண்டு நாளாச்சு; ம்ம்ம் ... நீ ரெண்டு நாளா இங்கேதான் இருக்கறேன்னு மல்லிகா சொல்லிண்டு இருந்தா; நீயாவது எனக்கு ஒரு போன் பண்ணி சொல்லக்கூடாதோ? உன்னை என் பொண்ணு மாதிரி நினைச்சிண்டிருக்கேன் நான். நோக்கு என் மேல அப்படியென்னடியம்மா கோபம்? சேதியை கேட்டதும் என் மனசு பதை பதைச்சு போயி இவனை பாக்கணுமின்னு ஒரே ஓட்டமா ஓடி வந்துட்டேன்." சாவித்திரி வழக்கம் போல் நீட்டி முழக்கினாள். "உங்க மேல எனக்கு ஒரு கோபமுமில்லே. நீங்க உக்காருங்க முதல்ல. உங்களைப் பத்தி எனக்கு தெரியாதா? ஒரு வாய் தண்ணியை குடிங்க; உங்களுக்கு மூச்சு வாங்குது பாருங்க." வாட்டர் பாட்டிலை எடுத்து அவளிடம் மரியாதை நிமித்தம் நீட்டினாள். "தலைக்கு வந்த அம்பு தள்ளிப் போய் விழுந்ததுன்னு நினைச்சுக்கோடாப்பா; உங்கம்மா கிட்ட சாயங்காலம் ஒரு நிமிடம் பேசினேன். அப்பத்தான் எனக்கு நீ ஆஸ்பத்திரியில இருக்கற விஷயம் தெரிய வந்தது. அந்த பொம்மனாட்டி தவிச்சிப் போயிருக்கா. இருக்காதா பின்னே; பெத்து வளத்தவளாச்சே? கருவேப்பிலை கொத்தாட்டாம ஒரு பிள்ளையை பெத்து வெச்சிருக்கா. கெட்ட நேரம் சொல்லிட்டா வருது? நீ என்னடியம்மா ஆபிசுக்கு லீவு போட்டிருக்கியா? நீ டில்லிக்கு போறதா கேள்விப்பட்டேனே? டிக்கெட்டெல்லாம் புக் பண்ணிட்டியா? "இல்லை மேடம்; இவர் பக்கதுல நான் இருக்கறதுதான் இப்போதைக்கு முக்கியம்ன்னு என் மனசுல பட்டுது; புக் பண்ண டிக்கட்டை கேன்சல் பண்ணிட்டேன்; கோபாலன் சார் கிட்ட அடுத்த பேட்ச்ல டில்லி போறேன்னு ரெக்வெஸ்ட் எழுதி கொடுத்து இருக்கேன். அவரும் சரின்னு சொல்லிட்டார்" இதைப் பத்தி இப்ப இவ பேசலேன்னு யார் அழுதாங்க? அவள் வேண்டா வெறுப்பாக புன்னகைத்தாள். "நான் சொல்றேன்னு தப்பா நினைக்காதே; இவாத்துல இவனுக்கு நாலு மனுஷா இருக்கா; அவா இவனை கண்ணுல வெச்சு பாத்துக்க மாட்டாளோ? நீ ஏன் இப்படி தனியா கஷ்டப்பட்டுண்டிருக்காய்; இந்த மாதிரி ஆபீஸ்ல நல்ல வாய்ப்பு உனக்கு அடிக்கடி வராது; வந்த சந்தர்ப்பத்தை விட்டுட்டு பின்னாடி வருத்தப் படக்கூடாது. என் மனசுல பட்டதை, அதுவும் உன் நல்லதுக்குத்தான் இதை நான் சொல்றேன். " அவர்கள் எதை பற்றி பேசுகிறார்கள் என்பது செல்வாவுக்கு புரியாததால் தன் கண்களில் கேள்வி குறியுடன் சுகன்யாவை பார்த்தான். சுகன்யா அவன் பார்வையைத் அந்த நேரத்தில் தவிர்த்தாள். "சாயந்திரம் கோவிலுக்குப் போயிருந்தேன். நேரா அங்கேருந்துதான் வர்றேன். உனக்காக விபூதி பிரசாதம் கொண்டு வந்திருக்கேன். மேல இருக்கறவனை நெனைச்சு நெத்தியில இட்டுக்கோடாப்பா. எல்லாம் சரியாயிடும். நல்லபடியா இருப்பே நீ." சாவித்திரி எழுந்து அவனருகில் செல்ல முயற்சித்தாள். "எங்கிட்டே கொடுங்க மேடம்; அவருக்கு நான் வெச்சு விடறேன்." சாவித்திரி தன் பர்ஸிலிருந்து எடுத்த பிரசாத பொட்டலத்தை அவள் கையிலிருந்து பிடுங்காத குறையாக வாங்கிய சுகன்யா, அவள் பார்த்துக்கொண்டிருக்க, தன் கையால் உரிமையுடன் செல்வாவின் நெற்றியில் புருவங்களுக்கிடையில் தீட்டினாள். இவ கண்ணுதான் இங்க வந்து படுத்துக்கிட்டான்; இன்னும் இவ அவனை தொட்டு விபூதி குங்குமம் வேற வெக்கணுமா? சாவித்திரி அவனை தொடுவதை அவள் மனம் விரும்பவில்லை. செல்வாவுக்கு நெற்றியில் விபூதியை இடும் போது, அவன் தலையைத் ஆடியதால் அவன் கண்ணில் சிதறி விழுந்த துகள்களை, வேண்டுமென்றே தன் மார்பை அவன் முகத்தில் உரசியவாறு, அவன் மேல் குனிந்து தன் வாய் எச்சில் அவன் முகத்தில் தெறிக்க சுகன்யா அவன் கண்ணை ஊதினாள். தன் துப்பட்டாவால் அவன் முகத்தை துடைத்து விட்டாள். அவனை விட்டு விலகாமல் அவன் பக்கத்தில் நின்று அவன் தலையையும் நெற்றியையும் வருடிக்கொண்டிருந்தாள். இந்த கல்லு மனசுகாரிக்கு இப்போதாவது புரியட்டும், எங்களுக்கு நடுவுல இருக்கற உறவு என்னான்னு? என் அப்பனை பத்தி சொல்லி இவன் அம்மா மனசை குழப்பி வெச்சிருக்காளே? நேரா போய் இவன் ஆத்தா மல்லிகா கிட்ட இங்க நடக்கறதை சொல்லி பொலம்பி சாவட்டும். என்னை ஒதுக்கணும்ன்னு நினைக்கறவங்களுக்கு, நான் எப்படி அவங்க புள்ளையை என் மனசுக்குள்ள வெச்சிருக்கேன்னு? அப்பத்தான் என் அருமை அவங்களுக்குப் புரியும். ஆண்டவா, இங்க நடக்கறதை பாத்ததுக்கு அப்புறமாவது இந்த சாவித்திரி இனிமேல் எங்க ஆசைக்கு குறுக்க வந்து எந்த சதியும் பண்ணாம இருந்தா சரி? சுகன்யா தன் மனதுக்குள் ஆத்திரத்துடன் பொருமிக்கொண்டாள். சாவித்திரியும் அவள் செய்வதையெல்லாம் பிரமிப்புடன் வைத்த கண் வாங்கமால் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். என்னா இந்த பொண்ணு செல்வாவை கட்டின புருஷன் மாதிரி "இவருங்கறா; அவருங்கறா?" ரெண்டு பேரும் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் நல்ல ஃப்ரெண்ட்ஸாத்தான் இன்னும் இருக்கறாங்கன்னு நான் நினைச்சுக்கிட்டு இருக்கேன்; இவ என்னடான்னா இங்கேயே இவன் கூட குடும்பம் நடத்திக்கிட்டு இருக்காளே? இவன் கையால தாலி கட்டிக்கிட்ட மாதிரியில்ல நடந்துக்கறா; பிரசாதத்தை எங்கிட்டேருந்து வெடுக்குன்னு புடுங்கி அவன் நெத்தியில வெக்கறா; என் புள்ளை மாதிரி இவன்; இவனை நான் தொடக்கூடாதா? மார்த் துணி விலகறது கூட தெரியாம அவனைத் தொட்டுத் தூக்கறா; அவனை உரசி உரசிகிட்டு எல்லாத்தையும் செய்யறா? இவன் ஜாதி என்னா? இவ ஜாதி என்னா? இவளுக்கு அம்மா ஒரு ஜாதி; அப்பன் ஒரு ஜாதி; அப்பனும் இவங்களை விட்டுட்டு ஓடிட்டான். இப்ப எங்க இருக்கான்னு தெரியாது. விவரம் பத்தாத இந்த மல்லிகாவும் எதுக்காக ஒரு கன்னிப் பொண்ணை ராத்திரி நேரத்துல தன் புள்ளை கூட தனியா விட்டு வெச்சிருக்கா? நடராஜன் இவளை இவனுக்கே கட்டி வெச்சிடாலாம்ன்னு முடிவு பண்ணிட்டாரா? ஒண்ணும் புரியலேயே? நான் என்னடான்னா இவன் கிட்ட நேரடியா கடைசியா ஒரு தரம் என் பொண்ணைப் பத்தி பேசலாம்ன்னு நெனைச்சிக்கிட்டு இருக்கேன். அன்னைக்கு ஜானகி இவன் கிட்ட துப்பு கெட்டத்தனமா நடந்துகிட்டதுக்கு இவன் கிட்ட நான் மன்னிப்பு கேக்கலாம்ன்னு யோசனைப் பண்ணிகிட்டு இருக்கேன். சுகன்யா டெல்லியில இருக்கற நேரத்துல இவனை என் பக்கம் திருப்பணும்ன்னு காத்துக்கிட்டிருக்கேன். சுகன்யா என்னடான்னா டில்லிக்கு போகலேங்கறா? இப்ப என்ன பண்றது? நேரா மல்லிகாகிட்டத்தான் போகணும். சாயந்தரம் எங்கிட்ட மல்லிகா பேசினப்பவும் என்னமோ கடனேன்னு பேசறது போலத்தான் பேசினா? செல்வாவையும், சுகன்யாவையும் அவ்வளவு நெருக்கமாக, அன்னியோன்யமாக பார்த்த சாவித்திரியின் மனதில், சட்டென பொறாமைத் தீ எழுந்தது. தன் பொண்ணுக்கு இந்த குடுப்பனை இல்லேயே? அவள் மனதில் வெவ்வேறு விதமான எண்ணங்கள் எழுந்து அவளை அலைக்கழித்துக் கொண்டிருந்தன. "ரொம்ப தேங்க்ஸ் மேடம்." "எதுக்குடியம்மா?"
"இவருக்காக அக்கறையா விபூதி பிரசாதம் கொண்டு வந்தீங்களே, அதுக்குத்தான் மேடம்; இந்த காலத்துலே உங்களுக்கு இருக்கற மாதிரி நல்ல மனசு எத்தனைப் பேருக்கு இருக்கு? என்னையும் உங்க பொண்ணு மாதிரின்னு வாய்க்கு வாய் சொல்றீங்க; இப்ப உங்க வாயால என்னையும் நல்லா இருன்னு சொன்னீங்கன்னா எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கும் மேடம்?" சுகன்யா போலியாக சிரித்தாள். "என்னை நீ சரியா புரிஞ்சிக்கிட்டிருக்கேடியம்மா. உனக்கென்னடி குறைச்சல்? கோவில் செலை மாதிரி இருக்கே; கை நெறய சம்பாதிக்கறே; நீயும் நல்லபடியா இருப்பேம்மா; உன் மனம் போல உனக்கு சீக்கிரமே மாங்கல்யம் அமையட்டும்." "செல்வா, நான் கிளம்பறேன் இப்ப; உன் கிட்ட கொஞ்சம் தனியா மனம் விட்டு பேசணும்ன்னு நெனைச்சிக்கிட்டிருக்கேன். நீ சீக்கிரமா குணமாகி வீட்டுக்கு வா. அப்புறம் பேசிக்கலாம்." தன் பையை எடுத்துக்கொண்டவள், அவர்களை திரும்பி பார்க்காமல் விடு விடு வென்று கதவை திறந்து கொண்டு வெளியேறினாள்.
