விஜயசுந்தரி 63

அடுத்த இரண்டு நாட்களும் எங்கள் இருவருக்கும் காகலப்பாக சென்றது. இருவருக் காதலர்கள் போல் பீச்சுக்கும் பார்க்குக்கும் சென்றுவிட்டு அப்படியே கே.எஃப்.சி, பீட்சா கார்னர் என்று எது கண்னில் படுகிறதோ அங்கு சென்று சில நிமிடங்கள் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுவிட்டு வீட்டுக்கு வருவோம். நாட்கள் நன்றாக ஓடின.

ஒரு வாரம் கழித்து ஒரு நாள் நான் ஹாஸ்பிடல் சென்றேன். ராதா தான் வழக்கமாக பார்க்கும் வேலைகளை பார்த்துக் கொண்டிருக்க நான் அவுட் பேஷண்டகள் பகுதிக்கு சென்றேன். சில நோயாளிகள் வர அவர்களை பரிசோதித்து மருந்துகள் கொடுத்து அனுப்பினேன். கடைசியாக் ஒருவர் இருப்பதாக கூற அவரையும் பார்த்துவிடலாம் என்று வர சொன்னேன்.

கதவு திறந்த்து. ஒரு பெண் உள்ளே வந்தாள்.
அவள் பார்க்க மிகவும் அழகாக இருந்தாள். மஞ்சள் நிறத்தில் சிவப்பு நிற பூப்போட்ட டிசைனில் புடவையும் ஜாக்கெட்டும் அணிந்திருந்தாள். வரும்போதே காலை நொண்டிக் கொண்டே வந்தாள். என் எதிர இருந்த சேரில் தடுமாறி உட்கார போனவளை

“நீங்க அங்க போய் படுங்க” என்றதும் .அருகே இருந்த உயரமான ஒரு படுக்கையில் சென்று படுத்தாள். நான் என் தோளில் ஸ்டெதஸ்கோப்பை எடுத்து போட்டுக் கொண்டு அவள் அருகே சென்றேன். அவள் வசதியாக காலை நீட்டி மல்லாந்து படுத்திருந்தாள். நல்ல எடுப்பான உடல் அமைப்பு, எகிப்து பிரமீடுகளை போல் கொஞ்ச்ம கூட சரியாமல் நிலைத்து நிற்கும் இரண்டு காய்களை பார்க்கும்போதே கைகள் பரபரக்கும்.

நான் அவள் அருகே சென்று

“என்ன் ஆச்சு” என்றேன்.

“டாக்டர் கால் பெசகிடுச்சி” என்றாள். நான் அவள் கால் அருகே சென்று

“ஏந்த காலு” என்று கேட்க அவள் தன் வலது காலை கொஞ்சமாக் தூக்கி காட்டினாள். நான் அந்த காலை கொஞ்ச்ம தூக்கி அவள் சொன்ன இட்த்தில் லேசாக் கைவைத்து அழுத்த

“அம்மா வலிக்கிது” என்றாள். நான் என் ஒரு விரலால் தடவி பார்த்தேன். ஏதோ நரம்புதான் முறுக்கி இருப்பது தெரிந்த்து. நான் எனக்கு ஒரு பக்கத்தில் இருந்த ரேக்கிலிருந்து ஒரு ஜெல்லை எடுத்து கையில் ஊற்றி லேசாக் தடவினேன். தடவ தடவ அவள் வலி ஏதும் இன்றி அமைதியாக இருந்தாள். நான் காலை கொஞ்ச்ம அதிகமாக தூக்கியதால் அவள் புடவை பாவாடையுடன் கீழெ நின்றுவிட அவள் கால்கள் தொடை வரை என் கண் முன்னே தெரிந்த்து.

நான் காலை கீழெ வைத்துவிட்டு அவள் அருகே வந்து நின்று இதயத்துடிப்பை பரிசோதித்தேன்.

“ஒரு இன்ஜெக்ஷன் போடுறேன், ஒரு ஜெல் தரேன், அத தடவிக்கிட்டு வாங்க எல்லாம் சரியா போய்டும்” என்று சிரஞ்சில் மருந்தை ஏற்றிக் கொண்டு திரும்ப அவள் தன் புட்வையை இடுப்புக்கு மேலே ஏற்றி தன் அழகான அம்சமான செக்க சிவந்த சூத்தை எனக்கு நன்றாக காட்டியபடி திரும்பி நின்று கொண்டிருந்தாள்.

எனக்கு அதை பார்த்த்துமே சுண்ணி படமெடுத்து ஆட்த் தொடைங்கியது,. இது நாள் வரை நான் இப்படி பார்த்த்தில்லை. ஊசி போட வேண்டும் என்றாலெ எல்லா பெண்களும் கையை தான் காட்டுவார்கள். ஆனால் இவளோ நான் எதுவுமே சொல்லாமல் இப்படி தூக்கி காட்டிக் கொண்டு நிற்கிறாளே என்று நினைத்துக் கொண்டு

“ஹலோ என்ன மேடம் இது, துணிய விடுங்க, இந்த ஊசிய கையிலேயே போடலாம்” என்று சொல்ல

“பரவால்ல டாக்டர் நானே காட்றேண்ல பின்னாலேயே குத்துங்க” என்று அவள் சொல்ல அட்டா இது ஏதோ மேட்டரான மேட்டர் போல தெரியுதே, கரக்ட் பண்ணி போட்டுடலாமா என்று என் மனம் சொல்ல அந்த நேரம் ராதாவின் முகம் என் கண் முன்னே வந்து போக வேண்டாண்டா சாமி இப்ப்தான் ஆத்தா மல எறங்கி வந்திருக்கா, இது தெரிந்தா திருப்மபவும் மலயேறிடுவா. என்று நினைத்துக் கொண்டு

“துணிய விடுங்க மேடம்” என்று அவள் கையை தட்டிவிட அவள் புடவையை கீழ விட்டுவிட்டு

“சரி மேல தான் போடுவீங்களா” என்று கூறி வேகமாக தன் புடவை மாராப்பை எடுத்துவிட்டு ஜாக்கெட் கொக்கிக்ளை அவிழ்க்க போனாள்.

“ஹலோ ஹலோ என்ன் பண்றீங்க” என்று பதற்றத்துடன் நான் கேட்க

கையில் போட்னும்னா தோள் பட்டை சரியா தெரியனும்ல” என்று அவள் கூறா

“அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம்” என்று கூறி அவள் ஜாக்கெட்டின் கை பகுதியை லேசாக மேலே ஏற்றி அங்கு ஊசியை குத்தினேன். அடேங்கப்பா இது குத்து வாங்க ரொம்ப ஆர்வமா இருக்குற பார்ட்டி போல் தெரியுதே என்று நினைத்துக் கொண்டு வந்து உட்கார்ந்தேன். அவளும் முகத்தை சிடுசிடுப்பாக வைத்துக் கொண்டு நொண்டியபடி என் எதிரே வந்து உட்கார்ந்தாள். நான் ஒரு ஜெல்லை எடுத்து கொடுத்து

“இத நல்லா அழுத்தி தடவிக்கிட்டு வாங்க ரெண்டு நாள்ல சரியாகிடும்” என்று கூற

“டாக்டர் இத எப்டி தேய்க்கிறதுனு எனக்கு தெரியாதே” என்றாள்.

‘எப்டின்னா, கையால் எடுத்துதான் தேய்க்கனும்” என்றதும்

“ஸார் யாரையாவது வந்து தேய்ச்சிவிட சொல்லுங்களேன்” என்று ஏகப்பட்ட ஏக்கத்துடன் கேட்டாள். அட்டா விட்டா இவ நம்மளா மாமாவாக்கிடுவா போலிருக்கே என்று நினைத்துக் கொண்டு

“நர்ஸ் யாரும் ஃப்ரீயா இல்லையே” என்று நான் சொல்ல

“என்ன் டாக்டர் உங்க ஆஸ்பிட்டல நம்பி வந்தா அந்த பேஷண்ட அதோட அப்டியே விட்டுடுவீங்களா, உங்கள நம்பி வந்த பேஷண்ட் எப்டி போனாலும் உங்களுக்கு காசு வந்தா போதும்னு மட்டும்தான் பார்ப்பீங்களா” என்றெல்லாம் ஏதேதோ உளறினாள்.

“சரி ஓகே, உங்க வீட்டு அட்ரஸ் கொடுங்க, நான் வந்து மருந்து தடவி விடுறேன்” என்றதும் அவள் மகிழ்ச்சியுடன் தன் ஜாக்கெட்டுக்குள் கைவிட

“எல்லாத்தையுய்ம் அங்கதான் வைக்கனுமா” என்று ,மெல்லிய குரலில் கூற

“அங்கதான் டாக்டர் நல்லா வசதியா இருக்கும்” என்று கூறிவிட்டு உள்ளிருந்து தன் விசிட்டிங்க கார்டை எடுத்து என்னிடம் கொடுத்தாள். நான் அதை வாங்கி கையில் வைத்த்தும் சூடாக இருப்பதை உணர்ந்தேன். ஆளும் ரொம்ப சூடானவ போலதான் இருக்கா என்று நினைத்துக் கொண்டு

“வீட்டுக்கு போய் நல்ல கூலிங்கான தண்னியில குளிங்க:” என்று நான் சொல்ல

“ஏன் டாக்டர் கார்ட் ரொம்ப சூடா இருக்கா” என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து கிளம்பினாள். மதிய உணவு சாப்பிட்டு முடித்து மீண்டும் என் கேபினுக்கு வர என் செல் ஒலித்த்து. எடுத்து

“ஹலோ” என்றதும்

“டாக்டர் வரீங்களா” என்று ஒரு பெண்ணின் குரல் மிகவும் செக்ஸியாக கேட்ட்து.

“ஹலோ யாருங்க, எங்க் இருந்து பேசுறீங்க” என்று நான் கேட்க

“என்ன் டாக்டர் அதுக்குள்ளவா மற்ந்துட்டீங்க, நாந்தான் மஞ்சு பேசு”ேன்" என்றாள். எனக்கு யார் மஞ்சு என்று தெரியாமல் யோசிக்க் அந்த நேரம் தான் என் பாக்கெட்டில் இருந்த் விசிட்டிங் கார்டில் அந்த பேரை பார்த்த நியாபகம் வந்து எடுத்து பார்த்தேன். அவளே தான்

“என்ன் சொல்லுங்க” என்று நான் கேட்க

“டாக்டர் ரொம்ப வலிக்குது, கொஞ்ச்ம வந்து பார்க்க முடியுமா” என்று கேட்டாள். நான் யோசித்தேன்.

“சரி நான் இன்னும் ஒரு மணி நேரத்துல் வரேன்” என்று சொல்லிவிட்டு இணைப்பை துண்டித்தேன். காரில் ஏறி கிளம்பினேன். போரூர் அருகே அவள் கொடுத்த் கார்டில் இருந்த முகவரியை அடைந்தேன். மிகப்பெரிய பங்களாவாக இருந்த்து. உள்ளே சென்றேன். வாசலில் காவலுக்கு கூட ஒரு வாட்ச்மேன் இல்லாமல் இருந்த்து.

உள்ளே சென்று காலிங் பெல்லை அழுத்த சில நொடிகள் கழித்து கதவு திறந்த்து. எதிரே மஞ்சுளா நின்றிருந்தாள். மஞ்சள் நிற நைட்டி, அதுவும் உள்ளே அவள் போட்டிருந்த பிராவும் கீழெ இருந்த பேண்டியும் தெளிவாக தெரியும் அளவுக்கு ட்ரான்ஸ்பரண்டாக ஒரு நைட்டியில் வந்து நின்றவள்.

“வாங்க டாக்டர்” என்றாள். நான் உள்ளே சென்றதும் கத்வை மூடிவிடு நொண்டிக் கொண்டு வந்தவள்.

“டாக்டர் ரொம்ப வலிக்குது டாக்டர்” என்று சோஃபவில் உட்காந்தாள். நான் அவள் அருகே சென்று உட்கார்ந்து

“ரொம்ப் தூரம் நடந்தீங்களா” என்றேன்.

“இல்ல டாக்டர் குளிச்சிட்டு வந்தேன், அப்பதுல இருந்து வலிக்குது” என்றாள். நான் அவள் காலடியில் அதே சோஃபாவில் உட்கார்ந்தேன். கொஞ்ச்ம கஸ்டமாக் இருக்கவே அவள்

“டாக்டர் இங்க வேண்டாம், வசதியா இருக்காது” என்று எழுந்து என்னை ஒரு ரூமுக்குள் கூட்டி சென்றாள். அது அவள் பெட்ரூம், உள்ளே சென்றவள் நேராக சென்று மல்லாந்து படுத்துக் கொண்டாள். நான் அவள் காலடியில் உட்கார்ந்த்தும் அவள் காலை தூக்கி என் மடி மீதி வைத்தாள். நானும் சரியென்று நைட்டியை லேசாக் மேலே ஏற்றிவிட்டு முன்பு ஜெல்லை தடவிய இட்த்தில் மீண்டும் விரலால் லேசாக் அழுத்தி பார்த்தேன்.

அந்த நேரம் அவள் தன் கண்களை மூடிக் கொண்டிருந்தாள். நான் என் பேகிலிருந்து அந்த ஜெல்லை எடுத்து அவள் காலடியில் தடவினேன். பேன் ஓடிக் கொண்டிருந்த்தால் காற்றில் அவள் நைட்டி அடிக்கடி நான் தடவும் இட்த்தில் வந்து விழ அவள் சட்டென தன் நைட்டியை முட்டிவ்ரை ஏற்றிவிட்டுக் கொண்டு படுத்தாள். அவளின் அந்த பளபளப்பான கண்ணாடி போன்ற கால்களை பார்த்த்துமே என் மனதில் லேசான சபலம் எழுந்த்து. ஆனாலும் கட்டுப்பாட்டுடன் ஜெல்லை தடவி மெல்ல் உறுவினேன்.

அவள் தன் கால்கள் இரண்டையும் மேலும் கீழுமாக தேய்த்துக் கொண்ட்தால் அவள் நைட்டி மெல்ல மேலேறிக் கொண்டே போனது. இப்போது அவளின் அழகான் தொடை வரை அந்த நைட்டி ஏறி இருக்க் இன்னும் ,மேலே சென்றாள் உள்ளிருக்கும் பேண்டி தெரிய் ஆரம்பிக்கும் அவ்வள்வு மேலே ஏறி இருக்க எனக்கு கைகள் லேசாக நடுங்க ஆரம்பித்த்து.

அவள் கண்கள் என்னை உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க நைட்டி இன்னும் மேலே ஏறியது, அவள் உள்ளே போட்டிருந்த கறுப்பு நிற பேண்டி என் கண் முன்னே தெரிய நான் காலை கீழெ வைத்துவிட்டு என் முகத்தை திருப்பும் நேரம் அவள் தன் அருகே வைத்திருந்த செல்போன் அலறியது.

கொஞ்ச்ம ஏமாற்றத்துடன் அத எடுத்து பேசினாள். நானும் தப்பிச்சம்டா சாமி என்று நினைத்துக் கொண்டு என் கைகளை துடைத்துக் கொண்டேன். அவள் போன் பேசிவிட்டு மீண்டும் என்னை பார்த்தாள்.

“நான் மருந்து போட்டிருக்கேன், வலி இனிமே கம்மியாகும்” என்று கூறிவிட்டு கிளம்ப முயல்

:டாக்ட்ட் என்ன் டாக்டர் அதுக்குள்ள் கிளம்புறீங்களா” என்று அவள் கொஞ்ச்ம ஏக்கத்துடன் கேட்க நான் திரும்பி அவளை பார்க்க அவள் எழுந்தாள். 


எழுந்து நின்று கொண்டு

“கொஞ்ச்ம் உட்காருங்க டாக்டர் நான் காஃபி கொண்டு வரேன்” என்று கூறிவிட்டு சமயலறைக்குள் சென்றாள். சில் நிமிடங்களில் இரண்டு கப்புகளில் காவி கொண்டு வந்தவள் ஒன்றை என்னிடம் கொடுத்துவிட்டு இன்னொன்றை குடித்தபடி என்னையே உற்றுப் பார்த்தாள். நான் அவள் என்னத்தை திசை திருப்ப பேச்சை ஆரம்பித்தேன்.

“நீங்க மட்டும்தான் இருக்கீங்களா” என்றேன். அவள்

“ஆமா டாக்டர்” என்றாள். நான் ஜெல் தடவும்போது அவள் காலில் கவனித்த் மெட்டி அப்போதுதான் நியாபகம் வர

“உங்க ஹஸ்பெண்ட் என்ன் பண்றாரு” என்று கேட்டேன்.

“அவ்ரு யூ.எஸ்ல இருக்காரு, ரெண்டு மாசத்துக்கு ஒரு தடவ வருவாரு” என்று சலிப்புடன் சொல்ல

“ஏன் வீட்டுக்கு ஒரு செக்யூரிட்டி கூட போட்டுக்காம இருக்கீங்க” என்று கேட்க

“அதெல்லாம் எதுக்குங்க, இங்க கொள்ள அடிக்க என்ன் தவிற ஒன்னுமில்ல, எல்லாம் பேங்க்ல இருக்கு” என்று கூலாக சொன்னாள்.

“ஆனாலும் உங்களுக்கு ரொம்ப தைரியம்தான்” என்று நான் சொல்ல

“டாக்டர் ஒரு நிமிசம் இருங்க நான் ஸ்னேக்ஸ் கொண்டுவரேன்” என்று மீண்டும் சமயலறைக்குள் சென்றாள். நான் காஃபியை குடித்துக் கொண்டிருக்க சமயலறைக்குள்ளிருந்து ஒரு சத்தம்

“அய்யோ அம்மா” என்று கேட்க காஃபியை வைத்துவிட்டு உள்ளே ஓடினேன். உள்ளே ஒரு பிஸ்கட் டின் கீழெ விழுந்து கிடக்க ஒரு ஓரத்தில் மஞ்சுளா விழுந்து கிடந்தாள். அவள் மேல் சில பிஸ்கட்கள் கிடந்தன. அவள் போட்டிருந்த நைட்டி தொடைக்கு மேல ஏறி இருக்க வலியால் துடித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் ஓடி சென்று அவளை கை கொடுத்து தூக்க எழ் முயன்றவள் இடுப்பை பிடித்துக் கொண்டு

“ஆ இடுப்பு வலிக்குது டாக்டர், எழுந்திருக்க முடியல” என்று முனகினாள். நான் மெல்ல அவளை தூக்கிக் கொண்டு ஹாலுக்கு வர

“இங்க வேணாம் டாக்டர் பெட்ரூமுக்கே போங்க” என்றாள். அவளை பெட்டில் படுக்க வைக்க வலியால் துடித்தாள்.

“ஐயோ இடுப்பு பயங்கரமா வலிக்குது சார்” என்று பெட்டில் புரண்டாள். நான் உடனே என்னிட்மிருந்து ஜெல்லை எடுத்து

“இந்தாங்க இத தடவுங்க” என்று நீட்ட்

“என்ன் டாக்டர் நானெ வலியால் துடிக்கிறேன், இப்ப போய் என்னயே தடவ சொல்றீங்க, நீங்களே கொஞ்ச்ம தடவுங்க டாக்டர்” என்று மீண்டும் வலியால் முனகினாள். நானும் அவள் அருகில் உட்கார

“ஏங்க வலிக்குது” என்று கேட்க அவள் தன் நைட்டியை வேகமாக மேலே ஏற்றினாள். ஒருக்களித்து படுத்திருந்த்தால் நல்லவேலையாக் முதுகு பக்கம் தெரிந்த்து. இடுப்புக்கு மேலே நைட்டி ஏறிவிட உள்ளே அவள் போட்டிருந்த கருப்பு ஜட்டியோடு படுத்துக் கிடந்தாள். நானும் ஜெல்லை தடவி நன்றாக நீவி விட்டேன். என் கை பட்ட்துமே அவள் முனகல் கொஞ்ச்ம அடங்கிப் போனது.

மெல்ல் மெல்ல் அமைதியானாள். அதன் பின் அப்படியே புரண்டு மல்லாந்து படுத்தாள். முன்பை விட நைட்டி இப்போது இன்னும் கொஞ்ச்ம மேலே ஏறிக் கொண்ட்து. மேலே கருப்பு பிராவும் கீழெ இருந்த ஜட்டியும் பலிச்சிட்டு தெரிய அவள் நைட்டி மார்புக்கு அருகே கிடக்க “சார் இப்ப கொஞ்ச்ம வலி குறஞ்சிருக்கு சார்” என்றதும் நான்

“சரி நான் வெளியில் இருக்கேன், நீங்க வாங்க” என்று கூறிவிட்டு எழுந்து ஹாலுக்கு வந்தேன். சில் நிமிடங்களில் அவள் வந்தாள். என் எதிரே உட்காந்தாள். நான் அவளை பார்த்து

“உங்களுக்கு கால்ல எப்டி அடி பட்டுதுன்னு சொல்லவே இல்லையே” என்று நான் கிளற

”நீங்க இதுவரைக்கும் கேக்கவே இல்லையே டாக்டர்” என்று அவள் நக்கலடிக்க்

“சரி இப்ப சொல்லுங்க” என்று காஃபியை குடித்தபடி கேட்க அவள் தன் கதையை சொன்னாள். நமக்குதான் கத கேக்குறது பிடிக்குமே அதனால் நாமும் அவ கூட கதைக்குள்ள போய்ட்டு வரலாம்னு போனேன்.

மஞ்சுளா ராணி மேரி கல்லூரியில் படித்துவந்தாள் அவளுக்கு சொந்த ஊர் செங்கல்பட்டு நல்ல வசதியான குடும்பம், சென்னையில் அவளுக்கு நெருக்கமான ஒரு உறவினர் குடும்பம் இருந்த்து, ஆனாலும் இவள் சென்னையில் ஒரு ஹாஸ்டலில் தங்கித்தான் படித்தாள். கல்லூரியில் முதலாம் ஆண்டில் எல்லாரையும் போல் ஒன்றுமே தெரியாதவளாய் இருந்தாள். ஹாஸ்டலில் இவளுடன் இருக்கும் பெண்கள் எல்லாத்தையும் சொல்லி கொடுத்துவிட்டார்கள்.

சில பல புத்தகங்கள் சில பலான சீடிக்கள் என்று அவளுக்கு இரண்டாம் ஆண்டிலேய மன்மத கலையை பற்றிய எல்லாவற்றையும் சொல்லிக் கொடுத்துவிட அவளும் அரிப்பெடுத்து சுண்ணிக்காக அலையத்தொடங்கினாள். ஆனால் அவள் குடும்ப மிக பணக்கார குடும்பம் மட்டுமல்லாது மிகவும் மரியாதை மிக்க குடும்பம் அதனால் எல்லா அரிப்பையும் அடக்கிக் கொண்டு மற்ற பெண்களை போல் கண்னியமானவளாக வெளியில் சீன் போடுவதும், ஹாஸ்டலுக்கு சென்றதும் மொட்டைமாடிக்கு சென்று படிப்பது போல் புத்தகத்தை வைத்துக் கொண்டு கீழெ எம்.ஏ சிதம்பரம் சாலையில் பஸ்சுக்காக செல்லும் ஆண்களையும் அருகே இருக்கும் ஆண்கள் ஹாஸ்டல் பசங்களையும் பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருப்பாள்.

சில படங்களில் பார்த்த்தால் அவளும் புண்டை அரிப்பை சரி செய்ய ஒரு வழி வைத்திருந்தாள் அது சாதாரணமாக் அதிகமான பெண்கள் பயன்படுத்தும் மெழுகு வர்த்தி முறைதான். இவள் கொஞ்ச்ம பெரிய சைஸ் மெழுகு வர்த்தியை வாங்கி அதன் திரியை வெட்டிவிட்டு முனையை நன்றாக தேய்த்து மென்மையாக்கிக் கொண்டு மூடு வரும்போதெல்லாம் பாத்ரூமுக்குள் சென்று தன் புண்டைக்குள் விட்டு ஆட்டிக் கொண்டிருப்பாள்.

படித்து முடித்த்தும் அவளுக்கு கல்யாண ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன. அவளும் தனக்கு வரப்போகின்றவன் கழுதை பூலனாக இருக்க வேண்டும் தினமும் 4 அல்லது 5 முறை ஓத்து கஞ்சியை ஊற்றி தன்னை புரட்டி எடுக்க வேணும் என்றேல்லாம் கனவோடு இருந்தாள். ஒருத்தனை பார்த்து கட்டி வைத்தார்கள். அவனும் முதல் ஒரு வாரம் இவளை சலிக்க் சலிக்க் ஓத்தான், முதலிரவன்றே 5 முறை விடிய விடிய இவளை தூங்க விடாமல் ஓத்து தள்ளினான்.

பல் வருட புண்டை வருமையை அவன் தீர்த்து வைக்க இவளுக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக வாழ்க்கை சென்று கொண்டிருந்த்து, ஒரு நாள் மஞ்சுளாவின் கணவன் செய்து வந்த தொழில ந்ஷ்ட்த்தில் போக அவன் போண்டியானான். இவளும் தன்னிடமிருநத நகை நட்டு போலடு என்று எல்லாத்தையும் அவுத்து கொடுத்தாள். கடைசியில் தான் தெரிந்த்து. அவன் சரியான ரேஸ் பைத்தியம் என்று எல்லாத்தையும் ரேஸ்ல் குதிரையின் சூத்தில் கட்டி நாசமாக்கியது.

கடைசியில் மஞ்சுளாவின் குடும்ப சொத்துக்களை வித்து கடனை அடைத்து புது தொழில் தொடங்கினான். அப்போதும் இவளின் புண்டை ஆட்டம் அடங்காமல் நன்றாகத்தான் போய்க் கொண்டிருந்த்து. சில நாட்களில் இவன் செய்த புதிய தொழிலும் மயிறாய் போய்விட மஞ்சுளாவின் அப்பா சொத்தெல்லாம் புடுங்கிக்கிட்டு போய்டுச்சேன்னு நெனச்சி மண்டைய போட அவ அம்மாவும் கூடவே போய் சேர்ந்துட்டாங்க,

இவ புருசன் இனிமே நான் நல்லவனா இருப்பேன்னு சொல்லிட்டு இருந்த கொஞ்ச நஞ்சம் காசையும் எடுத்துக் கிட்டு சிங்கப்பூருக்கு போய் ட்ரைவரா வேலைக்கு சேர்ந்தான். அங்கிருந்து கொஞ்ச்ம கொஞ்ச்மா எப்டி சம்பாதிச்சானு தெரியல ஆனா நெறைய காசு அனுப்புனான். மூனு மாசத்துக்கு ஒரு தடவ வருவான். வந்து ரெண்டு நாள் இருப்பான்.

ரெண்டு நாளும் இவ புண்ட ரொம்புற அளவுக்கு ஓத்து கஞ்சிய ஊத்துவான். அடக்கி வெச்ச அரிப்ப எல்லாம் இவளும் தீர்த்துக்குவா. கொஞ்ச நாளாச்சு, இவளுக்கும் அதிகமா புண்ட அரிக்க ஆரம்பிச்சிடுச்சு, வெரல் வேல கேரட் மெழுகுவர்த்தினு எல்லாம் இருந்தாலும் ஆம்பள மேல படுத்து ஓக்குற சுகம் வருமா, அதுக்கு ஏங்குனா, எவனாவது தன் புண்டைக்குள்ள் பூல விட்டு இடிக்க மாட்டானானு ஏகினா.

ஆனா புருஷனுக்கு துரோகம் பண்ண மனசு வரல. ஒன்னுத்துக்கும் ஓதவாத பூலாட்டியா இருந்தாலும் பரவால்ல தன் புண்டைய நல்லாவே ஓட்றவனா இருக்கும்போது அவனுக்கு எப்பிடி துரோகம் பண்றது. அதே நேரம் அவன் மூனு மாசம் கழிச்சி வர வரைக்கும் புண்டைய காய விட மனசில்ல, என்ன பண்லாம்னு யோசிச்சா, யாரையாவது எப்டியவது வளச்சி போட்டு அப்ப்ப்ப ஓத்துக்கலாம்னு ஒரு வழியா முடிவு பண்ணா. ஆனா அதுக்கும் பயம், இத்தன் நாள் தன் புருஷன் ஓத்தும் வயித்துல ஒன்னும் தங்கல அதுல இவளுக்கும் சந்தோஷம்தான்.

ஆனா வேற எவனாவது ஓத்து அதுல வயித்துல ஏதாவது வந்துட்டா என்னா பண்றதுனும் பயன். ஓலுக்கும் ஆச வயித்தையும் பார்த்துக்கனும், அதான் சரியான் நேரம் பார்த்து காத்திருந்தா, எவனையாவது எப்டியாவது ஓத்திடனும்னு முடிவோட இருந்தா. அந்த இனிய நாளும் வந்துச்சி.


அவ வீடு தனியா இருக்கும், அங்க இவள தவுற வேற யாரும் இல்ல, இவ வீட்டுக்கு ஒரே ஒரு வயசான் பாட்டி வருவாங்க, காலையில் எல்லா வேலையும் செஞ்சிட்டு இவளுக்கு சாப்பாடு செஞ்சி வச்சிட்டு அவங்க கெளம்பிடுவாங்க, அதே மாதிரி சாயங்காலமும் வந்து எல்லா வீட்டு வேலைங்களையும் செஞ்சிட்டு சாப்பாடு செஞ்சி இவ கூட சாப்டுட்டு நைட்டுக்கு இங்கயே படுத்துக்குவாங்க,

இவ காலியில் 10 இல்ல 11 மணிக்கெல்லாம் குளிச்சி ரெடியாகி லேடீஸ் கிளப்பு அங்க இங்கன்னு சுத்துவா, சாயந்திரம் 5 மணிக்குதான் வீட்டுக்கு வருவா. வீட்ல எதுவும் சொல்லிக்கிறா மாத்ரி ஐட்டங்க (பொருட்கள்) இவள தவிர இல்லாத்தால் வீட்டுக்கு வாட்ச்மேக் கூட கெடையாது.

என்னைக்கும் போல் அன்னைக்கும் இவ லேடீஸ் கிளப் கிளம்ப தயாரா இருந்தா. நல்லா செக்ஸியா ஒரு பொடவ கட்டி அதுல லோ ஹிப் வெச்ச ஜாக்கெட்டு போட்டிருந்தா, அந்த ஜாக்கெட்டுல முன்னால் காயோட முக்காவாசி தெரியுறா அளவுக்கும், பின்னால் பாதி முதுகு தெரியுற மாத்ரி ஒரு ஜாக்கெட்,

கீழெ தொப்புளுக்கு சில அங்குலம் கீழ் வரைக்கும் தெரியுற மாதிரியும், பின்னால இருந்து பார்த்தா ஜாக்கெட்டுக்குள்ள் இவ போட்டிருக்குற பிராவோட கல்ரு டிசைனுன்னு எல்லாமே தெரியுற மாத்ரி பயங்கர ட்ரான்ஸ்பரண்ட், ஜாக்கெட்டுதான் இப்டினா பொடவையும் அத விட மெல்லீசு, உள்ள கட்டி இருக்குற பாவாடையும் அதுக்குள்ள் இவ போட்டிருக்குற ஜட்டிகூட தெரியுற மாதிரி ஒரு ட்ரெஸ்ல ரெடியா இருந்தா அப்போ.........

மஞ்சுளா ரொம்ப செக்ஸியா ட்ரெஸ் பண்ணி லேடீஸ் கிளப்புக்கு கிளம்ப ரெடியா இருந்தப்ப அவ செல் போன் கத்துச்சி, எடுத்து காதுல வெச்சி ஹலோன்னா, எதிர் லைனல ஒரு ஆளோட கொரல்

“மேடம் நாங்க ஹெச்.டி.எஃப்.சி பேங்க்ல இருந்து பேசுறோம், உங்களுக்கு எங்க பேங்க்ல அக்கவுண்ட் இருக்குல்ல மேடம்” என்றான்.

“ஆமா இருக்கு அதுக்கென்ன” என்றாள். மஞ்சுளா.

“அந்த அக்கவுண்ட ட்ரான்ஸாக்ஷனஸ வெச்சி உங்களுக்கு ஒரு க்ரெடிட் கார்டு அப்ரூவ் பண்ணி இருக்கோம் மேடம்”என்றான் அவன்.

“என்ன் கேக்காம எப்டி அப்ரூவ் பண்னீங்க” என்று இவள் நக்கலடிக்க அவன் கொஞ்ச்ம பயந்த குரலில்

“அப்ரூவ்ன் நீங்க வாங்கனும்னு கட்டாயல் இல்ல மேடம் அப்ரூவ் ஆகியிருக்கு உங்களுக்கு வேணும்னா வாங்கிக்கலாம், இதுக்கு எந்த சார்ஜ்ஜிம் இல்ல” என்றான்.

“அப்டினா எனக்கு வேண்டாம், வெச்சிடுங்க” என்று தன் செல் இணைப்பை துண்டித்து கிளம்ப முய்ன்றாள். மீண்டும் செல் ஒலிக்க் எடுத்து காதில் வைக்க அவனே தான் பேசினான்.

“மேடம் இந்த கார்ட நீங்க யூஸ் பண்ணா மட்டும்தான் சார்ஜ் வரும் இல்லனா உங்களுக்கு எந்த சார்ஜசும் இல்ல மேடம், லைஃப் டைம் ஃப்ரீ கார்ட் மேடம்” என்றான்.

“ஸார் எனக்கு க்ரெடிட் கார்டெல்லாம் எதுவும் தேவ இல்ல சார்” என்று கொஞ்ச்ம எரிச்சலுடன் மஞ்சு கூற அவன் விடவில்லை

“மேடம் ப்ளீஸ் மேடம் இந்த ஆஃபர் கொஞ்ச நாளைக்குதான் மேடம் இருக்கும் அப்புறம் க்ளோஸ் ஆகிடும்” என்று சொல்ல

“பரவால்ல, க்ளோஸ் ஆனா அகட்டும் எனக்கு வேண்டாம்” என்று ஒரே அடியாக இவள் சொல்ல

“மேடம் ப்ளீஸ் மேடம் இந்த மாசத்தொட டார்கெட் முடிக்க் இன்னும் ஒரே ஒரு அப்ளிகேஷன் தான் மேடம் பெண்டிங்க் இருக்கு, நீங்க மட்டும் அப்ளை பண்ணலைனா என் டீம் லீடர் என்ன அசிங்கமா திட்டுவாரு மேடம் ப்ளீஸ் மேடம்”என்று கெஞ்ச தொடங்கினான். மஞ்சுளாவும் யோசித்தாள். ஒரு வேல இவனையே கூட மடக்கி போடலாமா என்று யோசித்துவிட்டு

“சரி நான் இப்ப வெளியில் கெளம்புறேன், நீங்க எப்ப வருவீங்க” என்று கேட்க அவன் ஆர்வமாக்

“நீங்க எப்ப சொன்னாலும் வரேன் மேடம், இப்ப் கூட ஓகென்னா ஒரு மணி நேரத்துல வந்திடுவேன் மேடம்” என்றான். இவளும்

“சரி கரக்டா ஒன் ஹவர்ல வரனும், இல்லனா நான் கெளம்பிடுவேன்” என்று கூற

“இதோ கெளம்பிட்டேன் மேடம் உங்க அட்ரஸ் எங்க சிஸ்ட்த்துல இருக்கு அது கரக்டான்னு மட்டும் செக்பண்ணிக்கங்க மேடம்” என்று அவள் முகவரியை சொல்ல அவளும் அதை சரி பார்த்துக் கொண்டாள்.

“இதோ கெளம்பிட்டேன் மேடம்” என்று போனை வைத்தான். மஞ்சுளா தன் செல்லை வைத்துவிட்டு வ்ரப்போகிறவன் எப்படி இருந்தாலும் அவனை தன் வலையில் விழ வைத்து அவனிடம் ஓல் வாங்கிவிட வேண்டும் என்று முடிவு செய்தாள். தான் இப்போது கட்டியிருக்கும் இந்த புடவையைவிட சிறந்த்து எதுவும் இல்லை, இதிலேயே எப்படி பட்ட ஆண்களையும் மயக்கிவிடலாம். என்று அந்த புடவையிலேயே காத்திருந்தாள்.

போனை வைத்த 40வது நிமிட்த்தில் வீட்டு காலிங் பெல் அடிக்க மஞ்சுளா எழுந்து சென்று கதவை திறந்தாள். போனில் பேசியவந்தான் வந்திருப்பான் என்று தெரிந்திருந்தும் எதிரில் இருந்தவனை பார்த்து

“யார் வேணும்” என்றாள்.

“மேடம் க்ரெடிக் கார்டுக்காக கால் பண்ணி இருந்தேனே, நீங்க தான் மேடம் மிசர்ஸ் மஞ்சுளா” என்றான்.

“ஓ நீங்களா வாங்க” என்று உள்ளே அழைத்து கதவை சாத்தினாள். அவனை சோஃபாவில் உட்கார சொல்லிவிட்டு இவளும் அவனுக்கு எதிரே உட்கார்ந்தாள். உட்கார்ந்த்தும் தன் காலை தூக்கி கால் மேல் போட்டுக் கொண்டு அவனை பார்த்தாள்.

அவனுக்கு எப்படியும் 28 வயது இருக்கும், நல்ல கலையான் முகம் கலராக இருந்தான். கொஞ்ச்ம பயந்த சுபாவமாக தெரிந்தான். வேகமாக வந்த்தால் சட்டையில் ஆங்காங்கே வியர்வை தெரிந்த்து. ஃபேன் ஓடிக் கொண்டிருந்தாலும் அவனுக்கு வியர்த்த்து. அடிக்கடி மஞ்சுளாவையும் அவள் அணிந்திருந்த புடவை வழியாக தெரியும் அவள் அழகையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

வேகமாக தன் பேகிலிருந்து சில விண்ணப்பங்களை எடுப்பதிலேயே குறியாக இருந்தான். இவளும் அவனை கடித்து தின்றுவிடுவது போல் பார்த்தாள். அவன் விண்ணப்பத்தை எடுத்து முன்னால் இருந்த ஒரு டீப்பாயின் மேல் வைத்துவிட்டு

“மேடம் உங்க அக்கவுண்ட்டுக்கு மேட்சாகிற மாதிரி மூனு டைப் கார்ட் நாங்க ஆஃபர் பண்றோம்” என்று விண்ணப்பத்தை காட்ட மஞ்சுளாவும் குனிந்து அவன் காட்டிய இடத்தை பார்த்தாள். அவள் கொஞ்ச்மாக குனிந்து பார்க்கும்போதே புடவைக்குள் அவள் ஜாக்கெட்டில் பிதுங்கி நிற்கும் காய்கள் லேசாக தெரிய வந்தவனுக்கு இன்னும் அதிகமாக வியர்க்க ஆரம்பித்தது.

அவன் பார்க்கிறான் என்பதை தெரிந்து கொண்ட மஞ்சுவும் தன் செயினை எடுத்து அதை தன் வாயில் வைத்து கடிக்க அவள் மாராப்பு இப்போது கொஞ்ச்ம நகர்ந்தது. ஜாக்கெட்டின் கழுத்து பகுதி லேசாக வெளியே தெரிய இவனும் ஒரு கண்ணால் விண்ணப்பத்தையும் ஒரு கண்ணால் இவள் ஜாக்கெட்டையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவள் இவன் சொல்வதை ஆர்வமாக கேட்பது போல் இவன் பேண்டை பார்த்தாள்.

உள்ளே சிறை பட்டிருந்த இவன் சுண்ணி எழுந்து நின்று அவன் பேண்டுக்க்குள் கூடாரம் அடித்திருந்தது தெரிய அவ்னை இன்னும் சூடேற்றிட இவள்

“சரி நீங்களா பார்த்து எது பெஸ்ட்டுன்னு சொல்லுங்க” என்று கூறியபடி தன் இரண்டு கைகளையும் மேலே தூக்கி சோம்பல் முறிப்பது போல் செய்ய இவள் மாராப்பு நன்றாக விலகி இரண்டு காய்களுக்கும் நடுவே ஜாக்கெட்டுக்கு மேல் வந்து நின்றது. மஞ்சுளாவின் பெருத்த் காய்கள் இரண்டும் ஜாக்கெட்டுக்குள் பிதுங்கி நிற்க அந்த ஜாக்கெட்டுக்கு நடுவே புடவை இருந்தது. இவனுக்கு கைகள் உதற வாய் குளற தொடங்கிவிட்டது.

“மேடம் உங்களுக்கு இது பெஸ்ட்டா இருக்கும்” என்று அவன் காட்ட

“எது” என்று மஞ்சு நன்றாக குனிய ஒட்டி இருந்த கொஞ்ச மாராப்பும் சரிந்துவிழ வெறும் ஜாக்கெட்டோடு அவன் காட்டிய விண்ணப்ப பக்கத்தை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ஜாக்கெட்டின் கழுத்து பகுதி வழியே அவள் மார்பின் பாதி அளவு இவனுக்கு தரிசனம் தர, இவனுக்கு தலையே சுற்றுவது போல் இருந்தது. அவள் அலட்டிக் கொள்ளாமல் தன் மாராப்பை எடுத்து போட்டுக் கொண்டு

“வேற என்ன வேணும்” என்றாள்.

“உங்க அட்ரஸ் ப்ரூஃப், ஐடி ப்ரூஃப் மட்டும் போதும் மேடம்” என்றான். இவளும்

“சரி நான் கொண்டு வரேன்” என்று கூறி ஒரு அறைக்குள் சென்றாள். வெளியில் இருந்தவன் தான் பார்த்தது கனவா இல்லை நன்வா என்று தன்னையே கிள்ளிக் கொண்டான். மஞ்சுளா உள்ளே சென்றவள் இவன எப்டியாவ்து வளச்சிடனும் என்று நினைத்துக் கொண்டு தன் புடவையை தூக்கி உள்ளே இருந்த பாவாடையை கழட்டி போட்டுவிட்டு வெறும் ஜட்டிக்கு மேலாக புடவையை கட்டிக் கொண்டு வந்தாள்.

இப்போது இன்னும் நன்றாக அவள் ட்ரான்ஸ்பரண்ட் புடவையில் அவள் தொடையும் காலும் தெரியும். வந்தவள் கையில் ஆன் கேட்டவற்றை கொண்டு வந்தாள். அவன் முன் உட்கார்ந்து

‘இது போதுமா” என்று கொடுத்துவிட்டு தன் காலை தூக்கி அவனுக்கு தெரியும்படியாக இன்னொரு கால் மேல் போட்டாள். அவனும் அவள் கொடுத்த் ப்ரூஃப்களை வாங்கி பார்த்தபடி மெல்ல் இவளை கவனிக்க் அப்பொதுதான் மஞ்சுளாவின் தொடை பளபளவென்று தெரிவதை பார்த்தான். மீண்டும் இவனுக்கு கைகள் உதற ஆரம்பித்துவிட்டன. மஞ்சு மெல்ல

“உங்களுக்கு மேரஜ் ஆகிடுச்சா” என்றாள். அவ்னும் முகத்தை துடைத்தபடி

“இன்னும் இல்ல் மேடம்” என்றான். இவள் தன் காலை எடுத்து கீழெ போட்டுவிட்டு நன்றாக விரித்து வைத்தாள். அவன் உற்றுபபார்த்தான். இவள் உள்ளே போட்டிருந்த பிங்க் நிற ஜட்டி தெரிய கண்களை அகல விரித்து அதையே பார்த்தான். மஞ்சு இதை கவனித்துவிட்டு

“என்ன் பார்க்குறீங்க, எங்க போடனும் சொல்லுங்க” என்றாள். இவன் விக்கித்துப் போய்

“என்ன் மேடம்” என்றான்.

“அப்ளிகேஷன்ல எங்க சைன் போடனும்” என்றாள். அவன் மீண்டும் கைகள் உதற பேனாவை எடுத்து கோடிட்டு காட்டிவிட்டு அவளிடம் கொடுத்தான். இவளும் இவன எப்டி கவுக்குறதுன்னு தெரியாம யோசித்துக் கொண்டே கையெழுத்து போட்டாள். அப்போது ஒரு யோசனை தோன்ற கையெழுத்து போட்ட விண்ணப்பத்தை இவனிடம் கொடுத்துவிட்டு

“காஃபி குடிக்கிறீங்களா” என்றாள்.

“இல்ல் மேடம் வேண்டாம்” என்றான்.

“பரவால்ல” என்று கூறிவிட்டு உள்ளே சென்றாள்.
இவன் முகத்தை துடைத்துக் கொண்டு கனவு கண்டது போல் வெறித்து உட்கார்ந்திருந்தான். சமயலறைக்குள் சென்றவள் ஒரு பெரிய பாத்திரத்தை எடுத்து கீழெ போட்டாள். உடனே அம்மாமா........” என்று கத்தினாள்.

அப்படியே கீழெ படுத்துக் கொண்டாள். வந்தவன் உள்ளே ஓடி வந்து

“என்ன் மேடம் என்ன ஆச்சு” என்று பதற்றத்துடன் கேட்க

“மேல இருந்து இந்த பாத்திரம் என் மேல விழுந்துடுச்சு” என்று கூறியபடி தலையை பிடித்துக் கொண்டு

“ஐயய்யோ எனக்கு மயக்கம் வ்ருதே” என்று கத்த தொடங்கினாள். இவனும் அவள் கையை பிடித்து தூக்க் முயல

“என்னால் எழுந்திருக்க முடியலையே ம்யக்கமா வ்ருதே” என்று கூற அவன் இன்னும் பதற்றத்துடம் இவளை அலேக்காக தூக்கிக் கொண்டு பெட்ரூமுக்கு ஓடினான். இவன் செல்வதற்க்குள் மஞ்சு மயக்கமானது போல் கண்களை மூடிக் கொண்டாள்.

இவனும் அவளை பெட்டில் படுக்க வைத்துவிட்டு இவள் அருகே உட்கார்ந்து

“மேடம் மேடம் எழுந்திருந்த மேடம்” என்று எழுப்ப அவள் கண்ணை திறக்கவே இல்லை உடனே மீண்டும் சமயலறைக்கு ஓடி தண்ணீர் கொண்டு வந்து மஞ்சுவின் முகத்தில் தெளித்தான். அவளும் லேசாக கண்ளை திறந்து

“என்னால் கண்ன தொறக்க முடியல மயக்கமா வருதே” என்று கூறி மீண்டும் கண்களை மூடி தலையை சாய்த்துக் கொண்டாள். இவன் மஞ்சுவின் கன்னத்தில் யோசித்துவிட்டு அதன் பின் தட்டி எழுப்ப முயல் இவளோ ந்ன்றாக நடித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அவன் முதலில் மிகவும் பயத்துடன் பதற்றமானான். என்ன் செய்வது என்று தெரியாமல் மஞ்சுவை பார்க்க அவள் படுத்திருந்த கோலத்தை கண்டான். 

விஜயசுந்தரி 62

சென்னை விமான நிலையம் லுஃப்தான்சா விமானம் தரையிறங்கியது. விமான நிலையத்தில் எல்லா சம்பிரதாயங்களும் முடிந்து. விமான நிலையத்தில் வெளிப்புறத்தை நோக்கி நானும் அனிதாவும் செல்கிறோம். அங்கு ராதாவும் என் மாமனார் ராமநாதனும் காத்திருக்கிறார்கள்.

எங்களை பார்த்த இருவரும் எங்களிடம் வர ராதா உணர்ச்சிவசப்பட்டு என்னை நோக்கி ஓடி வருகிறாள். கண்களில் கண்ணீர் பொங்க ஓடி வந்தவள் “என்ன்ங்கக........” என்று ஸ்லோமோஷனில் ஓடி வந்து என்னை கட்டிக் கொண்டு ஏர்போர்ட் என்று கூட பாராமல் என் கன்னம் உதடு நெற்றி என்று எல்லா இடங்களிலும் பசக்கு பசக்கு என்ற சத்த்த்துடன் முத்தம் கொடுக்கிறாள்.

அந்த நேரம் என் தோளில் யாரொ வேகமாக் இடிக்கிறார்கள்.
கண்களை திறந்து பார்க்கிறேன். எதிரே அனிதா நின்று கொண்டு

“என்ண்டா ஃப்ளைட்டு நின்னு ரொம்ப நேரம் ஆகுது எழுந்திரு, கனவா” என்கிறாள். நான் திருதிருவென்று விழித்துக் கொண்டே அவள் பின்னால் நடந்து செல்கிறேன். ச்சே இவ்ளோ நேரம் கண்ட்து கனவா என்று என்னை நானே நொந்து கொண்டு விமானத்திலிருந்து இறங்கி ஏர்போர்ட்டிலிருந்து வெளியே வந்து அங்கு காத்திருந்த எங்கள் காரில் ஏறி வீட்டிற்கு செல்கிறோம்.

“ச்சே ஃப்போன்ல அப்டியெல்லாம் பேசினா ஆனா ஏர்போர்ட்டுக்கு கூட வரலையே” என்று ராதாவிடம் கூற அவள் பரிதாபமாக என் முகத்தை பார்த்தாள்.

“முத்து உண்மையிலேயே அவ அந்த நேரத்துல் உன் மேல பாசமா பேசலடா, பக்கத்துல அப்பா இருந்த்தால் ஒரு ஃபார்மாலிட்டிக்காகவும், உங்கள பத்தின உண்ம அவருக்கு தெரிய கூடாதுன்னும்தான் அவ அப்டி பேசியிருக்கா, மத்தபடி நமக்கு ஒன்னும் ஆகாது எப்டியும் வந்திடுவோம்னு தான் அவ இருந்திருக்கா” என்று சொல்ல எனக்கு இதயம் லேசாக வலித்த்து. இருவரும் வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்தோம்

மாலை 6 மணிக்கு ராதா வந்து சேர்ந்தாள். பெட்ரூமில் நான் மட்டும் உட்கார்ந்து டி.வி பார்த்துக் கொண்டிருக்க வந்தவள்

“என்ன்ங்க எப்ப வந்தீங்க” என்றாள்.

“மதியானம் வந்தேன்” என்றதும்.

“ஹாஸ்பிடல் வந்திருக்கலாமே ஏன் வீட்லயே இருந்திட்டீங்க” என்று தன் உடைகளை மாற்றிக் கொண்டே கேட்டாள்.

“உடம்பு ரொம்ப டயர்டா இருந்துச்சு அதான்” என்று நான் சொல்ல

“ஓ ரொம்ப வேலையோ” என்று கேட்டாள்.

“ஆமா” என்று நான் சொல்லிவிட்டு படுத்துக் கொண்டேன். அடுத்த நாள் நானும் ராதாவும் ஹாஸ்பிடல சென்றோம். அங்கு எங்களுக்கு முன்னால் எங்கள் ரூமில் குமரன் உட்கார்ந்திருந்தான்.

“என்ன் ம்ச்சி, எப்ப் வந்த” என்று நான் கேட்க

“இப்பதாண்டா” என்று கூற ராதாவை பார்க்க அவள் அவனை பார்த்து லேசாக சிரித்துவிட்டு ஸ்டெதஸ்கோப்பை எடுத்து கழுத்தில் மாட்டிக் கொண்டு கிளம்பி விட்டாள்.

“என்ன் மச்சான், என்னையும் ராதாவுக்கு நல்லா தெரியும் ஆனா ஏதோ ஒரு ஃபார்மாலிட்டிகாக சிரிச்சிட்டு போறாங்க”என்று வியப்புடன் சொல்ல

“விடுடா எனக்கு அவளுக்கும் நடுவுல இருக்குறது தான் உனக்கு தெரியுமே, சரி என்ன மேட்டர், இவ்ளோ சீக்கிரம் வந்திருக்க, ஹாஸ்பிடல்லாம் எப்டி போகுது, சங்கீதா எப்டி இருக்கா” என்று கேட்க

“எல்லாம் நல்லா போகுதுடா, உன் கிட்ட ஒன்னு பேசனும், அதோட ஒரு ஹெல்ப்பும் கேட்கனும்னுதான் வந்தேன்”என்றான்.

“என்ண்டா என்ன் சொல்லு” என்றதும்

“இல்ல மச்சி, சங்கீதாவ பத்தி உனக்கு தெரியும்” என்றான்.

“என்ன விட உனக்குதானடா அவளா பத்தி நல்லா தெரிஞ்சிருக்கு” என்று நான் சிரித்துக் கொண்டு சொல்லவும்“அதுக்கும் ஒரு காரணம் இருக்கு டா” என்றான்.

“ஆமா அன்னைக்கே நான் கேட்டேன், நாம் எல்லாரும் ஒன்னாதான் படிச்சோம், ஆனா எனக்கு சங்கீய பத்தி எதுவுமே தெரியாது. ஆனா நீ அவள பத்தி எல்லாம் தெரிஞ்சி வெச்சிருக்கே” என்று அவனை பார்க்க அவள் மனதுக்குள் ஏகப்பட்ட மகிழ்ச்சியை அடக்கிக் கொண்டு அதை வெளிக்காட்டமல் முகத்தை வைத்திருப்பது தெரிந்த்து.

“முத்து, நான்.......சங்கீதாவ........” என்று இழுத்தான்.

“என்ண்டா, சொல்லு”

“நான் சங்கீதாவ லவ் பண்றேண்டா” என்றான். எனக்கு வியப்பாக இருக்க

“எப்பத்துல இருந்து மச்சி, இது அவளுக்கு தெரியுமா, சொல்லிட்டியா” என்று நான் கேட்க

“இல்ல மச்சி, அது வந்து, நான் காலேஜ் படிக்கும்போதே ஒரு தடவ இத அவ கிட்ட சொல்ல ட்ரை பண்ணேன், ஆனா எனக்கு அவ கிட்ட பேசவே ரொம்ப பயமா இருந்துச்சி, அவ ஸ்டேடஸ் வேற நானெல்லாம் அவ முன்னாடி ஒன்னுமே இல்ல” என்று தலை குனிந்து சொல்ல

“டேய் எனக்கு தெரிஞ்சவரைக்கும் அவ அப்டி இல்லடா” என்றதும்.

“தெரியும் மச்சி, ஆனா நான் அவள் லவ் பண்ண விஷயம் லதாவுக்கு மட்டும் தெரியும், அவ தான் என்னோட லவ்வ அவ கிட்ட சொல்றதா சொன்னா, ஆனா அதுக்குள்ள என்னென்னவோ ஆகிடுச்சு” என்றாள். எனக்கு இதை கேட்க கேட்க அதிர்ச்சியாக் இருக்க

“டேய் காலெஜ் படிக்கும்போதே சங்கீதாவ லவ் பண்றாதா சொல்ற, அப்புறம் எப்டிடா அவ என்ன லவ் பண்றான்ற விஷயத்த என் கிட்டயே சொல்லி அன்னைக்கு ரெஸ்டாரண்ட் அனுப்பி வெச்ச” என்றதும் கும்ரன் கண்கலங்கினான். அந்த நேரம் கதவின் பின்னால் யாரோ நின்று கொண்டு நாங்கள் பேசுவதை கேட்டுக் கொண்டிருக்க நான் அதை அப்போது கவனிக்கவில்லை.

“ஆமா மச்சி, அவ உன்ன லவ் பண்றேன்னு மொதல்ல எங்கிட்ட்தான் சொன்னா, ஆனா நான் அவளுக்கு எந்த வித்த்துலையும் தகுதியானவன் இல்லனு எனக்கு தெரியும், அதனால் தான் என்னோட லவ்வ எனக்குள்ளய மூடி வெச்சிட்டேன். ஆனா அவளோட லவ்வுக்கு நீ எல்லா வித்த்துலையும் தகுதியானவன், அதொட இல்லாம் நீ எனக்காக எவ்ளவோ செஞ்சிருக்க, நான் உனக்காக இத செஞ்சமாதிரி இருக்கட்டுமேன்னுதான் என்னோட லவ்வ அவ கிட்ட சொல்லாம அவளோட லவ்வ உங்கிட்ட் வந்து சொன்னேன்” என்றான். என் கண்கள் கலங்கி கண்ணும் இதயமும் அழுத்து.

அவன் சொல்வது போல் அவனுக்காக் நான் எதுவும் பெரிதாக செய்துவிடவில்லை, அவன் நண்பனானதை தவிர. ஆனால் அவன் தன் காதலையே எனக்காக் விட்டு கொடுக்க துணிந்திருக்கிறானே, அவனுக்காக் கண்டிப்பாக நான் ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று முடிவெடுத்தேன்.

“மச்சி, நீயும் சங்கீதாவும் ஒன்னா சேர்ந்திருந்தா அத பார்த்து மொதல்ல சந்தோஷப்ட்டவன் நானாத்தான் இருந்திருப்பேன், ஆனா நீதான் ராதாவ லவ் பண்றதா சொல்லிட்டே” என்றான்.

“சரி மச்சி நீ இப்ப கெளம்பு இந்த விஷயத்த நான் பார்த்துகுறேன்” என்று கூறி அவனை அனுப்பி வைக்க கேபினின் வெளியே வர அந்த நேரம் ஒரு ஆம்புல்ன்ஸில் இருந்து ஸ்ட்ரெக்சரில் இறக்கப்பட்ட ஒருவருடன் ஒரு பெண் ரிஷப்சனுக்கு அருகே நின்று அழுது கொண்டிருந்தாள்.

ஒரு டாக்டருடன் ஏதோ அழுது கண்ணீர் சிந்தியபடி அவள் இருந்தாள். அந்த டாக்டரும் இவளுடன் ஏதோ வாக்குவாதன் செய்து கொண்டிருப்பது தெரிந்த்து. எனக்கு அந்த பெண்ணின் முகம் எங்கயோ பார்த்த்து போல் இருக்க கும்ரனுடன் நெருங்கி சென்றேன். கும்ரன அவளை பார்த்துவிட்டு

“டேய் பத்மாடா” என்றான். எனக்கும் அப்போதுதான் நியாப்கம் வந்தது. நானும் குமரனும் அவன் சொந்த ஊருக்கு திருவிழாவுக்கு சென்றிருந்த போது இவளை வளைத்து போட்டு ஓத்திருக்கிறோமே, என்று இருவரும் அவள் இருந்த இடம் நோக்கி செல்ல, அவளுடன் வாக்குவாத்த்தில் இருந்த டாக்டர் என்னை பார்த்த்தும் பவ்யமாக எனக்கு குட்மார்னிங்க் சொல்லி நகர பத்மினி என்னை பார்த்த்தும்

“முத்து, இங்க பாருப்பா” என்று ஸ்ட்ரக்சரில் இருந்த அவள் கணவனை காட்ட அவன் ஏதோ விபத்தில் பயங்கரமாக காயம் பட்டிருந்தான், உயிர் ஊசலாடிக் கொண்டிருந்த்து. உடனே நான் பத்மினியை பார்த்து

“என்னாச்சுக்கா” என்றேன்.

“காஞ்சிபுரத்துல இருக்குற சரோஜா வீட்டுக்கு வரப்போ கார் ஆக்சிடெண்ட் ஆகிடுச்சி, எந்த ஆஸ்பிடல் போனாலும் காப்பாத்த முடியாதுன்னு சொல்லிட்டாங்க, இங்க வந்தா இவரு நெறைய செல்வாகும்னு சொல்லி ஜீ.எச்சுக்கு போக சொல்றாங்க, அங்க போற வரைக்கும் தாங்காதுப்பா” என்று கதறி அழுதாள். உடனே நான் டாக்டரை பார்த்து

“சார் இம்மிடியட்டா ட்ரீட்மெண்டுக்கு ஏற்பாடு பண்ணுங்க” என்றதும் அவர் தயங்கிக் கொண்டே

“சார், வெரி சீரியஸ் கண்டிஷன்ல வ்ந்திருக்காங்க” என்றார்.

“ஏன் காப்பாத்த முடியாதா” என்று நான் கேட்க

“காப்பத்திடலாம், ஆனா அதுக்கான செலவ இவங்க.....” என்று இழுக்க

“யோவ் உயி போய்க்கிட்டு இருக்குற நேரத்துல் எத பத்தி பேசுற, உடனே ட்ரீட்மெண்ட கவனிங்க, ஆகுற பில்ல என் அக்கவுண்ட்ல இருந்து டெபிட் ப்ண்ணுங்க” என்றதும் பத்மினியின் கணவனை தூக்கி சென்றார்கள். பத்மினி என்னை வியப்புடன் பார்த்தாள்.

“முத்து என்ண்டா நீ சொன்னதும் அந்த டாக்டர் அவ்ளோ பயத்தோட போறாரு, நீ யாரு, இங்க வேல செய்றியா”என்றாள். நானும் குமரனும் அவளை என் கேபினுக்கு கூட்டி சென்று குடிக்க தண்ணீர் கொடுத்தோம். அதை குடித்தவள் மீண்டும் என்னை பார்த்து

“டே முத்து நீங்க ரெண்டு பேரும் இங்கதான் வேல பார்க்குறீங்களா” என்றாள். குமரன் சிரித்துக் கொண்டே

“அக்கா, முத்துதான் இந்த ஹாஸ்பிடலோட எம்.டி” என்றதும் பத்மினி வாயை அகலமாக் விரித்துக் கொண்டே

“என்னது எம்.டியா” என்றாள்.

“ஆமா, அந்த டாக்டர்கிட்ட் இவன் சம்பளம் வாங்கல, இவந்தான் அந்த டாக்டருக்கெல்லாம் சம்பளம் கொடுக்கிறான்”என்றதும் பத்மினி இன்னும் வியப்பு அடங்காமல்

“நெஜமாவாடா” என்றாள்.

“ஆமாக்கா” என்று நான் சொல்ல

“எப்டிடா இதெல்லாம் என்னால நம்பவே முடியல” என்றாள்.

“எல்லாம் அப்டித்தாங்கா” என்று நான் சொல்ல

“எப்டியோடா, எல்லாரும் நல்லா இருந்தா சரிதான்” என்று கூறிவிட்டு உட்கார்ந்தாள். ஊர் கதைகளை எல்லாம் பேசியவள் அடிக்கடி தன் கணவன் நியாபகம் வந்து அழத்தொடங்கினாள். மூன்று மணி நேரம் கழித்து சீஃப் டாக்டர் வந்தார்.

“ஸார் நீங்க சொன்ன அந்த பேஷன்ட் இப்ப கண் விழிச்சிட்டாரு, ஹீ ஹிஸ் அவுட் ஆஃப் டேஞ்சர்” என்று கூறிவிட்டு சென்றுவிட

“அக்கா இனிமே உங்க வீட்டுக்கார்ருக்கு ஒன்னுமில்ல” என்றதும் அவள் என்னை பார்த்து கையெடுத்து கும்பிட்டு

“முத்து நீ செஞ்ச உதவிக்கு நான் என்னடா செய்ய போறேன்” என்று கூறியவள் சட்டென தன் புடவை மாராப்பை எடுத்து போட அவள் புடவை சரிந்த்து. 
நான் அவளுக்கு செய்த இந்த உதவிக்காக அவள் தன்னையே எனக்கு தர தயாரானாள். நான் மெல்ல குனிந்து அவள் மாராப்பை எடுத்து என் கையில் வைத்துக் கொண்டு ஒரு நொடி அவளை பார்த்தேன். அதன் பின் அந்த மாராப்பை அவள் தோளில் போட்டுவிட்டு,

“போங்கக்கா, போய் உங்க வீட்டுக்காரர பாருங்க” என்று சொல்ல அவள் என்னை வியப்புடன் பார்த்தாள்.

“என்ன் முத்து” என்று என் அருகில் வந்து என் கன்னத்தை மென்மையாக வருடி கேட்க

“ஒன்னுமில்லகா, முன்னெல்லாம் நான் சும்மா வாய் வார்த்தையா உங்கள அக்கானு கூப்டேன், ஆனா இனிமே அந்த உறவுக்கான மரியாதையோட தான் இருக்கனும்னு நெனைக்கிறேன்” என்றதும் சில அடிகள் பின்னோக்கி சென்றவள். என்னை பெருமிதத்தோடு பார்த்தாள்.

அதன் பின் அந்த கேபினிலிருந்து வெளியேறி சென்றாள். குமரன் என்னை உற்றுப் பார்த்தான்.

“இந்த அளவுக்கு நீ மாறி இருக்கும்போது கண்டிப்பா ராதாவும் உன்ன புரிஞ்சிப்பாடா, நீயே மாறிட்டேன்னும்போது நானும் மாறிடப்போறேண்டா” என்றான் கும்ரன நான் அவன் அருகே சென்று

"இல்ல மச்சி, வேண்டாம்" என்றேன்

"ஏண்டா" என்ற் வியப்புடன் கேட்டவனிடம்

"இல்ல மச்சி, நாம ரெண்டு பேருமா திருந்திட்டா உலகமே தாங்காதுடா" என்று அடக்கி வைத்த் சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் சொல்ல

"போடா, ஏண்டா நல்லவனையும் கெடுக்குறீங்க" என்று சிரித்தபடி கூறிவிட்டு அவனும் கிளம்பினான்.

மாலை 5 மணிக்கு நானும் சங்கீதாவும் ஒரு ஃபைஸ்டார் ஹோட்டலில் எதிரெதிர் டேபிலில் உட்கார்ந்திருக்க, வெய்ட்டர் கொண்டு வந்த காஃபியயை இருவரும் எடுத்து குடிக்க தொடங்கினோம்.

“என்ன் முத்து ஏதோ முக்கியமான விஷயம்னு வர சொன்ன” என்றாள் சங்கீதா. நான் காஃபி கப்பை கீழெ வைத்துவிட்டு அவளை பார்த்து

“சொல்றேன் சங்கீதா, அதுக்கு முன்னால உன்னோட கல்யாணத்த பத்தி என்ன ப்ளான் பண்னியிருக்க” என்று நான் கேட்க அவள் எத்வும் யோசிக்காமல்

“இதுவரைக்கும் எதுவுமே யோசிக்கல, பண்னிக்கிற ஐடியாவும் வரல” என்று கூறிவிட்டு காஃபியை எடுத்து ஒரு சிப் குடித்துவிட்டு என்னை பார்த்தாள்.

“ஏன் முத்து திடீர்னு இத பத்தி கேக்குற, இத கேக்கத்தான் வர சொன்னியா” என்றாள். அந்த நேரம் குமரன் வந்துகொண்டிருந்தான். என் அருகே அவன் வந்து உட்கார சங்கீதா அவனை பார்த்து

“என்ன் குமார் உன்னையும் முத்து தான் வர சொன்னானா” என்றாள். அவன் சிரித்துக் கொண்டே தலையை மட்டும் ஆட்டிவிட்டு என்னை பார்க்க நான் சங்கீதாவை பார்த்து

“சங்கீதா, நீ குமார பத்தி என்ன நெனைக்கிற” என்றதும் அவள் காஃபி கப்பை கீழெ வைத்துவிட்டு

“குமார், எனக்கு காலேஜ்ல இருந்து தெரியும், உன்ன எந்த அளவுக்கு தெரியுமோ அந்தளவுக்கு அவனையும் தெரியும், இன்னும் சொல்ல போனா, உன்னவிட அவன எனக்கு நல்லா தெரியும்” என்று கூறிவிட்டு லேசாக சிரித்துவிட்டு காஃஃபியை குடித்தாள். நான் மீண்டும் அவளை பார்த்து

“சங்கீ, குமார் உன்ன லவ் பண்றான், அத பத்தி நீ என்ன நெனைக்கிற” என்றதும், சங்கீதா முகத்தில் எந்த மாறுதலும் இல்லாமல் காஃபி கப்பை கீழெ வைத்துவிட்டு என் முகத்தையும் குமரன் முகத்தையும் மாறி மாறி பார்த்தாள். மௌனமாக இருந்தவளை நான்

“என்ன சங்கீ எதுவுமே சொல்ல மாட்ற” என்றதும்.

“இது எனக்கு ஏற்கனவே தெரியும் முத்து” என்றாள். எனக்கும் குமரனுக்கும் இது அதிர்ச்சியாக இருக்க

“என்ன் சங்கீதா சொல்ற, ஏற்கனவே தெரியுமா, எப்ப தெரியும் எப்டி தெரியும்” என்று நான் கேட்க

“ஊட்டியில அந்த ஆக்ஸிடெண்ட் நடக்குறதுக்கு முந்தின நாள் லதா எங்கிட்ட இத ஃபோன் பண்ணி சொன்னா. இத பத்தி என்ன உன்னோட் முடிவு என்னனு கேட்டா, நான் லதா உன்ன லவ் பண்ற விஷயம் தெரியாம, நான் உன்னதான் லவ் பண்றதாவும், கும்னை என் ஃப்ரெண்டா நெனைகிறதாவும் சொன்னேன், ஆனா அவ அப்ப கூட அவ உன்ன லவ் பண்ற மேட்டர எங்கிட்ட சொல்லல், உங்க காதல் சீக்கிரம் கைகூடும்னு சொல்லி வெச்சிட்டா, அதுக்கேத்த் மாதிரிதான் அந்த ஆக்ஸிடெண்ட் ஆக்சு, தான் சாகப் போற விஷயம் அவளுக்கு முன்னாலேயே தெரிஜிதான் அவ அப்டி சொன்னாளானு எனக்கு தெரியல” என்று கூறி தன்னையும் மீறி கண்களில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டாள். எனக்கும் கூட அப்படித்தான்.

“சரி சங்கீ, குமார் உன் மேல வெச்சிருக்குற காதலுக்கு நீ என்ன பதில் சொல்ல போற” என்று நான் கேட்க

“அதான் நான் முன்னாலேயே சொன்னேன முத்து, நான் கல்யாணத்த பத்தி இதுவரைக்கும் எத்வும் யோசிக்கல, அந்த ஐடியாவும் எனக்கு இல்ல” என்று கூறி எழ் முயன்றால்.

“ஒரு நிமிசம் சங்கீதா” என்று கும்ரன் குரல் அவளை தடுத்து நிறுத்த திரும்பி பார்த்தாள்.

“என்னோட லவ் உனக்கு தெரிஞ்சிருக்கு அதுவே எனக்கு போதும், ஒரு நாள் என்னோட லவ உனக்கு புரியவும் செய்யும், அப்ப நீ எங்கிட்ட வந்து சொல்ற வரைக்கும் நான் காத்திருக்கேன்” என்றான். சங்கீ எந்த சலனமும் இன்றி அவனை பார்த்து லேசாக ஒரு சிரிப்பு சிரித்துவிட்டு என்னை பார்த்து

“முத்து நான் கெளம்புறேன், குமார் பாய்” என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து சென்றாள்.

“மச்சி, ஒன்னுமில்லடா, கண்டிப்பா அவ உன்ன ஏத்துப்பாடா” என்று நான் அவன் தோளில் தட்டி ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு இருவரும் அங்கிருந்து கிளம்பி சென்றோம்.

இரவு 9 மணிக்கு சாப்பிடுவதற்காக டைனிக் டேபிலில் நான் ராதா அனிதா மூவர் மட்டும் உட்கார்ந்திருக்க சாப்பிட்டு கொண்டிருநத நேரம் ராதா என்னை பார்த்து

“இன்னைக்கு யாரொ ஒரு பேஷன்ட்டுக்கு நீங்களே பில் பே பண்ணீங்களாமே” என்றாள். அடப்பாவிங்களா போட்டு கொடுத்துட்டீங்களாடா. என்று நினைத்துக் கொண்டு

“ஆமா ராதா எனக்கு தெரிஞ்சவங்க” என்றதும்

“தெரிஞ்சவங்கனா, எப்டி 1.5 லட்சம் பில்ல பே பண்ற அளவுக்கு தெரிஞசவங்களா” என்றாள். எனக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் விழித்தபடி


“ஏன் ராதா எனக்கு அந்த ஹாஸ்பிட்டல்ல அந்த அளவுக்கு உரிமையில்லையா” என்று கேட்க

“என்னங்க,.........நான் அந்த அர்த்தத்துல கேட்கல, அந்த ஹாஸ்பிட்ல் உங்களோடது, நீங்க என்ன வேணா பண்ணிக்கலாம், அத நான் மட்டுமில்ல அக்காவோ அப்பாவோ கூட கேட்க மாட்டோம், ஆனா அவ்ளோ காசு கொடுக்குற அளவுக்கு அவங்க முக்கியமானவங்களான்னுதான் கேட்டேன்” என்றாள். அனிதாவின் முகத்தில் கோவம் தெரிய என்னை பார்த்தாள்.

“ராதா அவங்க குமரனோட தூரத்து சொந்தம், குமார் கூட அவங்க ஊர் திருவிழாவுக்கு போய் இருக்கும்போது, எனக்கு அவங்க பழக்கம், அந்த பழக்கத்தாலதான் நான் அவங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணேன்,” என்றதும் ராதா என்னை உற்றுப்பார்த்தாள்.

என் வார்த்தையில் எந்த அளவுக்கு உண்மை இருக்கிறது என்பதை என் கண்கள் மூலமாக் ஸ்கேன் செய்பவள் போல் அவள் பார்வை இருந்த்து.

“சரி நீங்க சொல்றத நான் நம்புறேன், ஆனா எப்பவாச்சும் என்கிட்ட நீங்க சொன்னது பொய்னு தெரிஞ்சா அப்புறம்.......”என்று நிறுத்திக் கொள்ள

“ராதா ஏன் இப்டி டென்ஷன் ஆகுற, அவருக்கு தெரிஞ்சவங்கன்றதால் ட்ரீட்மெண்ட் கொடுத்தாரு, அதுல என்ன் இருக்கு, எனக்கு தெரிஞ்சவங்க வந்தா நான் கூட்த்தான் ஃப்ரீயா ட்ரீட்மெண்ட் கொடுப்பேன், இதுக்கு போய் ஏன் இப்டி” என்று சாப்பிட ராதா கொஞ்ச்ம குளிர்ந்தாள். அவளும் உட்கார்ந்து சாப்ப்ட்டாள். அனிதா சாப்பிட்டு முடித்து கிளம்ப தயாரானாள்.

“முத்து என்ன் கொஞ்ச்ம வீட்ல ட்ராப் பண்றீங்களா, கார் சர்வீஸ்க்கு விட்ருக்கேன், வரும்போதெ ராதா கூட்த்தான் வந்தேன்” என்றாள்.

“சரி வாங்க போகலாம்” என்று அவள் பின்னால் செல்ல சட்டென எனக்கு ஏதோ தோன்றிட திரும்பி பார்த்தேன், அங்கு ராதா என்னை பார்த்தபடி நின்று கொண்டிருந்தாள். நான் அவளை பார்த்து

“அக்காவ ட்ராப் பண்ணிட்டு வந்திடுறேன் ராதா” என்றதும். அவள் முகத்தில் லேசான மலர்ச்சியுடன்

“சரி” என்று கூறிவிட்டு சாப்பிட்ட பொருட்களை எடுத்து வைக்க தொடங்கினாள். நானும் அனிதாவும் காரில் இரவு நேரம் சாலையில் ஜன்நடமாட்டம், வாகன போக்குவரத்து எதுவும் இல்லாமல் அமைதியாக இருந்த்து.

“முத்து ஏண்டா இப்டி இருக்க” என்று ஆரம்பித்தாள் அனிதா.

“என்ன அனி” என்று நான் ஒன்றும் தெரியாதவன் போல் கேட்க

“ஏண்டா ஏதோ தெரிஞ்சவங்க ட்ரீட்மெண்ட் கொடுக்கனும்னு நெனச்சே சரி, அத நம்ம ஹாஸ்பிடல்லையேவா கொடுக்கனும்” என்றாள்.

“வேற என்ன அனி பண்றது, ஏதோ பாவம்னு செஞ்சேன்” என்றதும்

“அட்ட்டா, எனக்கு தெரியாதா உன் மனசும், உன் பாவமும், அப்டியே பண்ணனும்னாலும் சங்கீதாவோட ஹாஸ்பிடலுக்கு அனுப்பி அவளுக்கு சொல்லி இருந்தா எந்த பிரச்சனையும் இல்லாம போய் இருக்கும், ட்ரீட்மெண்ட் முடிஞ்ச அடுத்த் நிமிஷமே இப்டி நடந்துச்சின்னு ஹாஸ்பிடல்ல இருந்து ராதாவுக்கு போன் வந்துடுச்சு” என்றாள் அனிதா. அட கருங்காலி பய டாக்டரு, போட்டு கொடுத்துட்டானே. என்று நினைத்துக் கொண்டு

“சரி அனிதா நான் வர்றதுக்கு முன்னால ராதா இத பத்தி உன் கிட்ட ஏதாவது பேசுனாளா” என்றேன் நான்.

“போடா, உன்ன பத்தி ரொம்ப பெருமையா பேசுனாடா, அடுத்த் செகண்டே இந்த போன் வந்து தொலைச்சுடுச்சி, அப்செட் ஆகிட்டா” என்றாள்.

“என்ன் பத்தி பெருமையாவா, என்ன அனிதா” எனறு ஆர்வமுடன் நான் கேட்க

“ஹாஸ்பிடலுக்கு குமார் வந்திருந்தானா” என்றாள்.

“ஆமா”

“ஆவனும் நீயும் பேசுறத ராதா கேட்டிருக்கா, அவ மேல உனக்கு எவ்ளோ லவ் இருந்திருந்தா சங்கீதா உன்ன லவ் பண்ணத கூட ஏத்துக்காம நீ அவாய்ட் பண்ணியிருப்பன்னு உன்ன் பத்தி பெருமையா பேசுனா” என்றதும். எனக்கு கொஞ்ச்ம மகிழ்ச்சியாகவும் கொஞ்ச்ம ஏமாற்றமாகவும் இருநத்து.

“ஸரி இந்த இன்சிடெண்டால அவ மனசுல என்ன பத்தி மரியாத ஏறி இருக்குமா, இல்ல நாறீ இருக்குமா” என்றதும் என் தலையில் லேசாக கொட்டி

“கண்டிப்பா நாறித்தான் இருக்கும்” என்றாள்.

‘கவலப்படாத நாறிப் போனத ஏறிப் போக வைக்குறேன்” என்று காரை ஓரமாக நிறுத்தினேன். அனிதா கீழெ இறங்க நானும் இறங்கினேன். அனிதா காரின் அருகிலேயே நிற்க நான் கொஞ்ச தூரம் நடந்து சென்று என் செல்லில் இருந்து ஒரு நம்பரை டயல் செய்து போனில் பேசிக் கொண்டிருக்க அனிதா காரின் அருகிலிருந்து என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருநதாள்.

நான் பேசி முடித்துவிட்டு மீண்டும் காருக்கு அருகே வர

“என்ண்டா, பண்ணப் போற, யாருக்கு போன் பண்ண” என்று ஆர்வமாக கேட்டாள்.

“வா வீட்டுக்கு போறதுக்குள்ள நாறினது எப்படி மணக்க போகுதுன்னு பாரு” என்று காரில் ஏறி காரை ஸ்டார்ட் செய்தேன். கார் என் மாமனார் வீடு நோக்கி சென்று கொண்டிருநது. 15 நிமிடமானது. அனிதா செல் அலறியது.
அனிதா செல்லை எடுத்து பார்த்தாள்.

“ராதாடா” என்று என்னை பார்க்க

“பேசு” என்று நான் ஜாடை செய்ய பச்சை பட்டனை ஸ்லைடில் தள்ளிவிட்டு காதில் வைத்தாள்.

“ஹலோ ராதா, என்னபா” என்றாள். எதிர் முனையில் ராதா பேசினாள்.

“அப்ப்டியா, ரொம்ப சந்தோஷம், நீ தான் அத பெருசா எடுத்துக் கிட்ட” என்றாள். மீண்டும் எதிர் முனையில் ராதா பேசினாள்.

“சரி ராதா, நான் வீட்டுக்கு வந்துட்டேன், முத்து இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல வந்திடுவாரு” என்று போனில் சிவப்பு பட்டனை அழுத்திவிட்டு என்னை பார்த்து கண்கள் அகல விரிய

“டேய் என்ண்டா பண்ண, உன்ன ஆஹா ஓஹோன்னு புகழுறாலே” என்று அனிதா வியப்புடன் கேட்க நான் அவளிடம் நடந்தவற்றை சொன்னேன். போனை எடுத்தவன் பத்மினிக்கு போன் செய்தேன்.

“ஹலோ பத்மிக்கா, இப்ப் உங்க வீட்டுக்கார்ரு எப்டிக்கா இருக்காரு” என்று கேட்க

“முத்து உன் புண்ணியத்துலதான் டா என் தாலி தப்புச்சு, டாக்டரு ஒரு வாரத்துல டிஸ்சார்ஜ் ஆகிடலாம்னு சொன்னாரு, எங்க வீட்டுக்காரு உன்ன நேர்ல பார்த்து நன்றி சொல்லனும்னு சொல்றாரு” என்றாள்.

“என்னக்கா இதுக்கு போய் நன்றியெல்லாம், ஏதோ என் கிட்ட ஹாஸ்பிட்டல் இருந்த்தாலதான் இந்த ஹெல்ப்ப பண்ண முடிஞ்சிது அதே நான் சாதாரணமா இருந்திருந்தா இது கூட முடிஞ்சிருக்காது, எங்கிட்ட இருக்கிறத கேட்டீங்க, நான் செஞ்சேன் அவ்ளோதான், ஆனா இந்த உதவியால் எனக்கு தான் கொஞ்ச்ம பிரச்சினையா போச்சுக்கா” என்றதும் அவள் பதறிக் கொண்டு

என்ண்டா உனக்கு என்ன பிரச்சின” என்றாள்.

“அது ஒன்னுமில்லக்கா, நான் முன்ன மாதிரியே இருக்கிறதா என் பொண்டாட்டி இன்ன்ம் நம்பிக்கிட்டு என்ன் நம்பாம என் மேல சந்தேகப்படுறா” என்றதும்.

“அட்டா, எனக்கு உதவி பண்ணப்போய் உன் மேல உன் பொண்டாட்டி சந்தேகப்படுறாளா, சரி முத்து இப்ப நான் உனக்கு ஏதாவது பண்ணனும், ஆனா என்ன பணன முடியும்னு நீயே சொல்லு” என்றாள்.

“நீங்க என் வீட்டுக்கு போன் பண்ணி, என் பொண்டாட்டி என்ன நம்புற மாதிரி இனிமே என் மேல சந்தேகமே வராத மாதிரி நாலு வார்த்த என்ன் பத்தி சொன்னீங்கன்னா போதும்” என்றதும்.

“இவ்ளோதான, நீ எனக்காக செஞ்ச உதவிக்க்க நான் இத கூட செய்லைனா எப்டி, நீ உன் வீட்டு நம்பர் சொல்லு”என்றாள். நான் வீட்டி லேண்ட் லைன் நம்பர் கொடுக்க அதை குறித்துக் கொண்டவள்.

“நீ கவலப்படாத, நான் உடனே போன் பண்ணி உன் பொண்டாட்டி கிட்ட பேசுறேன்” என்று இணைப்பை துண்டித்தாள். என் வீட்டில் ராதா சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு ஹாலில் இருந்த சோஃபாவில் படுத்து டிவியை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். லேண்ட் லைன் போன் ஒலிக்கிறது.டிவியை அணைத்துவிட்டு எழுந்து சென்று ரிசீவரை எடுத்து காதில் வைக்கிறாள்.

“ஹலோ யார் பேசுறது” என்றாள் ராதா

“நான் பத்மினி பேசுறேன், முத்துவோட வீடுதான இது” பத்மினி கேட்க

“ஆமா என்ன் விஷயம், நீங்க யாரு” என்றாள். ராதா.

“நான் குமாரோட தூரத்து சொந்தம், என் ஹஸ்பண்ட்டுக்கு ஆக்ஸிடெண்ட் ஆகிடுச்சின்னு இன்னைக்கு முத்துவோட் ஹாஸ்பிடல் போய் இருந்தேன். இப்ப என் வீட்டுக்கார்ருக்கு உடம்பு பரவால்ல, அத சொல்லனும், முத்து இருக்காரா”என்று பத்மா கேட்க

“அவரு வெளியில் போய் இருக்காரு வர கொஞ்ச்ம லேட் ஆகும்” இது ராதா.

“சரி நீங்க யாருன்னு தெர்ஞ்சிக்கலாமா” இது பத்மா.

“நான் அவ்ரோட மிஸ்ஸ்ர்ஸ் பேசுறேன்” என்றதும்

“அட முத்துவோட் சம்சாரமாம்மா” என்று வியப்புடன் கேட்க ராதா சிரித்துக் கொண்டே

“ஆமா” என்றாள்.

“அம்மாடி நீ ரொம்ப கொடுத்து வெச்சவம்மா, முத்து மாதிரி ஒரு புள்ளைய எங்கயுமே பார்க்க முடியாதும்மா, நான் அவனுக்கு எந்த சொந்தமும் இல்ல பந்தமும் இல்ல ஆனா என் கஸ்ட்த்த பார்த்துட்டு அந்த தம்பி எப்பிடி பதறிப்போச்சு தெரியுமா, அக்கா உங்க வீட்டுக்காருக்கு ஒன்னும் ஆகாதுக்கா, அவரு பொழச்சிக்குவாருக்கான்னு, எனக்கு எவ்ளோ ஆறுதல் சொல்லுச்சி தெரியுமா, சொந்த அக்கா தங்க்ச்சிங்களுக்கு ஏதாவ்து ஒன்னுன்னாலே கண்டுக்காம் போற இந்த ஒலகத்துல என் மேல இவ்ளோ மரியாதையோட பாசத்தொட அந்த தம்பி கவனிச்சிக்கிச்சு தெரியுமா, சரியா பழக்கமில்லாதவங்களைய இந்த அளவுக்கு பார்த்துக்குற அந்த புள்ள கட்டிக்கிட்ட உன்ன கண்ணுல வெச்சில்ல பார்த்துக்கும், உண்மையிலேயே நீ கொடுத்து வெச்சவம்மா, நீங்க ரொம்ப நாளைக்கு நல்லா இருக்கனும்” என்றதும் ராதா மௌனமாக சிரித்தாள்.

தன்னை நினைத்து அவளுக்கே ஒரு நொடி பொறாமையாக இருந்தது. தன் கழுத்தில் கிடந்த செயினை எடுத்து வாயில் கடித்தபடி போனில் பத்மா பேசியதை கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

“ஏம்மா, தம்பி உன்ன லவ் பண்ணி கல்யாணம் பண்ணிக்கிச்சாம்மா” என்றாள் பத்மா, ராதா சட்டென

“ஏன்” என்றதும்

“இல்லம்மா, நான் ஹாஸ்பிடல் போய் இருக்கும்ப்போது நிமிஷத்துக்கு ஒரு தடவ உன்ன் பத்தி ஏதாவது பேசிக்கிட்டேதான் இருந்தான், அதான் கேட்டேன்” என்றதும் ராதாவுக்கு உடம்பெல்லாம் சிலிர்த்தது.

“சரிம்மா, தம்பி வந்தா நான் போன் பண்ணேன்னு மட்டும் சொல்லு, நான் வெச்சிடுறேன்” என்று இணைப்பை துண்டித்தாள். பத்மினி சொன்ன ஒவ்வொரு வார்த்தையும் ராதாவின் காதில் மீண்டும் ஒரு முறை கேட்டது. மகிழ்வுடன் தன் அக்காவுக்கு போன் செய்தாள்.

“இதான் அனி, நடந்திருக்கு” என்று நான் சொல்ல

”டேய் ஆனாலும் நீ சரியான் கிரிமினல்டா” என்று என் தோளில் செல்லமாக் தட்டியவள். மெல்ல என் அருகே நெருங்கி வந்தாள். அவல் மார்புக் காம்புகள் இரண்டும் என் மார்பில் குத்தும் அளவுக்கு நெருக்கமாக் நின்றாள். இரவு நேரம் என்பதால் சாலையில் யாரும் இல்லாமல் வெறிச்சோடி கிடந்த்து. இன்னும் சில அடி தூரத்தில் அவள் வீடும் இருக்க இங்கு அவள் என்னை இவ்வ்ளவு நெருக்கமாக் நின்று கொண்டு

“உண்மையிலேயே நீ திருந்திட்டியாடா” என்றாள். நான் அவள் தோள்கள் இரண்டையும் பிடித்து அவளை என்னிடமிருந்து சில அடி தூரங்கள் தள்ளி நிறுத்தி

“போடீ, போங்கடீ, எவனாவது திருந்தனும்னு நெனச்சா அவன திருந்த விடுங்கடீ, இப்டி உசுப்பேத்தி ஏண்டீ எல்லாரையும் கெடுக்குறீங்க” என்று ச்சிகுமார் ரேஞ்சுக்கு பேச அவள் சிரித்துவிட்டு

“டேய் உன்னல்லாம் நம்பவே முடியாதுடா” என்று என பேண்டில் கைவைத்து உள்ளே இருந்த என் சுண்ணியை அழுத்தி பிடித்து லேசாக் இழுத்து ஒரு முத்தம் கொடுத்துவிட்டு

“என்னைக்கு இருந்தாலும் இந்த புண்டைக்கு இந்த சுண்ணிதாண்டா கரக்டா இருக்கும்” என்று என் கன்னத்தில் ஒரு இடி இடித்துவிட்டு அங்கிருந்து வீட்டை நோக்கி நடந்தாள். நான் மீண்டும் காரில் வீடு திரும்பினேன்.

வீட்டில் ராதா ஹாலில் இருந்த சோஃபாவிலேயே படுத்து உறங்கி இருந்தாள். அதனால் நான் காலிங்க் பெல் அழுத்தாமல் என்னிடமிருந்த சாவியால் கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்தேன். நான் நினைத்த்து போலவே ராதா சொஃபாவிலேயே தூங்கி இருந்தாள். அவள் தூங்குவதை பார்த்த்தும் எனக்கு ஒரு ஐடியா தோன்ற, அவள் தூக்கத்தை கலைக்காமல் அவளை பெட்ரூமுக்கு அலேக்காக தூக்கி செல்லலாம். என்று முடிவெடுத்தேன்.

ஒரு வேலை இதனால் அவளுக்கு என் மேல் நெருக்கம் அதிகமாகலாம் என்ற சின்ன ஆசையுடன், நான் மெல்ல அவள் காலுக்கு அருகேயும் தோளுக்கு பின்னாலும் கைகளை நுழைத்து அவளை அலுங்காமல் மெல்ல் தூக்கினேன். மனதில் காதல் இருந்தால் காதலி சுமையாக் தெரியமாட்டாள் என்று ஏதோ கவிஞன் சொன்னது எனக்கு அப்போது நியாபகம் வர எந்த எண்ணத்துலயா சொன்ன, கனமாத்தான்யா இருப்பாளுங்க, தூக்கி பாரு தெரியும் என்று அந்த கவிஞருக்கு மனதால் பதில் சொல்லிவிட்டு ராதாவை தூக்கிக் கொண்டு எங்கள் அறைக்கு சென்றேன்.

அவள் கண்விழிக்காமல் மெல்ல ந்டந்து அறைக்குள் சென்று அவளை படுக்க வைத்துவிட்டு நானும் படுத்துக் கொண்டேன். தூங்குமபோது வழக்கம்போல் அவள் அழகை ரசித்த்விட்டு நானும் தூங்கினேன். காலையில் என் தோளில் யாரோ உசுப்ப கண் விழித்தேன். எதிரே சிரித்த் முகத்துடன் தலை குளித்து அந்த ஈரம் இன்னும் காயாமல் பின்னலை சுற்றி அதை ஒரு டவலால் மூடி அழகாக ஒரு புடவையுடன் என் எதிரே ராதா நின்றிருந்தாள். அவளை இந்த நிலையில் பார்த்த்தும் என்னாலெயே என் கண்களை நம்ப முடியவில்லை.

மெல்ல் எழுந்து உட்கார்ந்து காஃபியை வாங்கி குடித்தேன். எப்போதும் காஃபியை கொடுத்துவிட்டு சென்றுவிடுபவள் இன்று நான் குடித்து முடிக்கும்வரை என் பக்கத்திலேயே நின்று காஃபி கப்பை வாங்கிக் கொண்டு சென்றாள். பாத்ரூம் சென்று பார்க்க எனக்காக ப்ரஷ்ஷில் பேஸ்ட்டும் வென்னீரும் போடப்பட்டிருந்த்து. டவலும் தயாராக எடுத்து வைக்கப்பட்டிருந்த்து,


எனக்கு நடப்பவற்றை நம்பவே முடியவில்லை. குளித்து முடித்து சாப்பிட உட்கார்ந்தேன். எனக்கு சாப்பாடு எடுத்து வைத்துவிட்டு அவளும் சாப்பிட்டாள். இருவரும் காரில் ஹாஸ்பிடல் கிளம்பினோம். இன்று அவள் என்னுடன் காரில் முன்னால் உட்கார்ந்த்து மட்டுமில்லாமல் மிகவும் சிரித்த் முகத்துடன் இருந்தாள் இருவரும் ஹாஸ்பிடல் சென்றதும். பத்மாவின் கணவன் சேர்க்கப்பட்டிருந்த வார்டிற்க்கு என்னுடன் வந்தவள் பத்மாவை நன்றாக விசாரித்தாள். அவள் கணவனுகு தேவையான எல்லா உதவிகளையும் செய்வதாக சொல்லிவிட்டு வந்தாள். பதமா என்னை பார்த்து

“என்ண்டா தம்பி எல்லாம் ஓகேவா” என்றாள்.

“அக்கா சூப்ப்ரா ஒரு பஞ்ச் போட்டீங்க” ஏன்று நான் சொல்லிவிட்டு ராதாவின் பின்னாலேயே ஓடி கேபினுக்கு வந்து சேர்ந்தேன். எனக்கு அன்றைய நாள் முழுவதும் ஏதோ கனவு போல் இருந்த்து. எப்போதும் ஹாஸ்பிடலில் மௌனமாகவே இருக்கும் ராதா இன்று எல்லா டாக்டர்களிடமும் கலகலப்பாக பேசி நட்பாக பழகியதை அவர்களால் கூட நம்ப முடியவில்லை.

எனக்கும் ராதா சீக்கிரம் என்னை புரிந்து கொண்டு என்னை மனதளவில் ஏற்றுக் கொள்வாள் என்ற நம்பிக்கை எழுந்த்து. நானும் அன்று முழுவதும் அவ்ளை போலவே மகிழ்ச்சியுடன் வேலைகளை கவனித்தேன். இருவரும் நேராக ஒரு ரெஸ்டாரண்ட் சென்று சாப்பிட்டு முடித்து வீடு வந்து சேர்ந்தோம். அடுத்த் நாள் கலை விடிந்த்து. 

விஜயசுந்தரி 61

உள்ளே இருவரும் கைகள் கட்டப்பட்ட நிலையில் சென்றோம். வெளியே அந்த ஊரே பாழ்டைந்த நிலையில் இருந்தாலும் நாங்கள் இருந்த அந்த இடம் ஒரு ஃபை ஸ்டார் ஹோட்டலுக்கு நிகராக நல்ல சுத்தமாக இருந்தது. எங்களுக்கு முன்னால் காரில் வந்த அந்த ஜோடி எங்களை உள்ளே இழுத்து சென்றாகள். இருவரையும் ஒரு அறைக்குள் தள்ளி கதவை மூடிவிட்டார்கள்.

அந்த அறை முழுவதும் கண்ணாடிகள் இருந்தன, எல்லாம் கருப்பு நிறக்கண்ணாடிகள். எங்களை யார் பார்த்தாலும் அவர்களை நாங்கள் பார்க்க முடியாது. எங்கள் உருவமே எங்களுக்கு தெரிந்த்து. எல்லா பக்கமும் ஒரே மாதிரியாக இருந்த்து. கதவும் எந்த பக்கம் இருந்த்து என்று தெரியாத அளவுக்கு அமைக்கப்பட்டிருந்த்து. இருவரும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக் கொண்டோம்.


பின்னால் கைகள் கட்டப்பட்ட நிலையில் இருவரும் அந்த அறைக்குள் நிற்க அனிதா என்னை பார்த்து


“முத்து இவனுங்க நம்மள வெச்சி ஏதோ ட்ராமா பண்ண பார்க்குறாங்க, இவனுங்க கண்டிப்ப்பா ரஷ்யா காரனுங்களும் இல்ல செசன்யாகாரனுங்களும் இல்ல, அமெரிக்கன்ஸ்தான்” என்றாள்.

“என்ன் அனிதா அமெரிக்கால் இருக்கவனுங்க யாரு நம்மள கட்த்த போறாங்க” என்று நான் கேட்க

“ஆதான் எனக்கும் தெரியல” என்றாள். அனிதா “அப்டியே அமெரிக்கன்ஸ் நம்மள கட்த்தி இருந்தாலும் ஏன் ரஷ்யாவுக்குள்ளயே சுத்தனுன், நாம் இப்ப எப்டியும் மாஸ்கோவுக்கு பக்கத்துல தான இருக்கோம்” என்று நான் உளற

“டேய் இப்ப் இருக்குற இட்த்துல இருந்து மாஸ்கோவுக்கு போக 10 மணி நேரம் ஆகும்டா” என்றாள்

.”அய்ய்ய்யோ, அவ்ளோ தூரமா, சரி ஆனா இங்க ஏன் நம்மள வெச்சிருக்கனும்” என்று நான் கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் நேரம் ஒரு இட்த்திலிருந்த கதவு திறந்த்து. நான் அந்த திசையை பார்த்துக் கொண்டேன். எங்களை கட்த்திய அந்த ஜோடியும் அவர்களுடன் இன்னும் இரண்டு துப்பாக்கி தூக்கிய ஆட்களும் உள்ளே வந்தார்கள்.

அந்த தடியன் எங்களை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே தன்னுடன் வந்தவனை பார்த்து ஏதோ ஜாடை செய்ய அவன் எனக்கும் அனிதாவுக்கும் பின்னால் வந்து நின்று எங்கள் கால் முட்டிக்கு பின்னால் துப்பாக்கியால் அடித்து எங்கள் தோளில் அழுத்த நாங்கள் முட்டி போட்டு நின்றோம். கைகள் பின்னால் கட்டப்பட்ட நினல்யில் நானும் அனிதாவும் மண்டியிட்டு உட்காந்திருக்க அந்தஜோடி எங்கள் முன்னால் வந்து நின்றனர்.

அவன் ஏதோ ரஷ்யனில் உளற அனிதா அவனிடம் சத்தமாக் பேசினாள். சில நிமிடங்கள் புரியாத பாஷையில் பேசியபின் அந்த தடியன் அனிதாவை பார்த்து சிரித்துக் கொண்ட

“யூ ஆர் வெரி ஸ்மார்ட்” என்று ஆங்கிலத்தில் சொன்னான். எனக்கு ஆங்கிலம் கேட்ட்துமே இன்ப தேன் வந்து காதில் பாய்ந்த்து போல் இருந்த்து. அனிதா என்னை பார்த்து

“முத்து நான் சொல்ல்ல, இவனுங்க அமெர்க்காவோட சீ. ஐ. ஏவுல இருக்கவனுங்க” என்றாள்.

“அட்டா அந்தளவுக்கு நம்ம கிட்ட என்ன் எதிர்பார்த்து தூக்கிட்டு வ்ந்திருக்கானுங்க” என்று நான் கேட்க், அனிதா அந்த தடியனை பாத்து

“எங்க்ள எதுக்காக தூக்கிட்டு வந்த என்ன் வேணும் உனக்கு” என்ற் இங்க்லீஷ்ல கேட்க அவன் மிக நீண்ட விளக்கம் தந்தான்.

அதாவது. இந்தியாவும் ரஷ்யாவும் பல துறைகளில் ஒன்றாக சேர்ந்து ஈடுபடுவது என்ற முடிவை எடுத்த காலத்திலேயே அனிதாவின் தாத்தா ரஷ்ய கம்பனிக்ளின் உதவியோடு சில கெமிக்கல் கம்பனிகளை ஆரம்பித்தார். அதுவும் பல லட்சம் முதலீட்டில் அன்றைய இந்திய பிரதமரின் தலைமையில் துவங்கப்ப்ட்ட நிறுவனம். அந்த நிறுவனத்துக்கு மெட்டீரிய்ல சப்ளை செய்ய பல நாட்டு நிறுவன்ங்கள் வரிசை கட்டி நின்ற நேரத்தில் அனிதாவின் தாத்தா ரஷ்யாவுடன் கை கோர்த்தார்.

ஒரு சில அமெரிக்க நிறுவன்ங்கள் அனிதாவின் தாத்தாவை மிரட்டிப் பார்த்தார்கள். ஆனால் அவர் மசியவில்லை. அதனால் ஒரு முறை அவர் ரஷ்யா வந்திருக்கும் போது அவருக்கு தெரியாமல் ஒருவனை ஏற்பாடு செய்து ஹோட்டலில் வைத்து முகத்தில் தலையணை அமுக்கி கொன்றுவிட்டு ஹார்ட் அட்டாக் என்று நம்ம வைத்தார்கள். ராமநாதனும் பல முறை ரஷ்யா வரும்போதும் அவரை கொல்ல முயனறிருக்கிறார்கள் .

ஆனால் அப்போதெல்லாம் அவர் அலெக்ஸை அவர் கூடவே வைத்திருந்த்தால் இவர்களால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. ஆனால் இந்த முறை நாங்கள் கூத்தடிக்க அலெக்சை துரத்திவிட்டொம, அத்னால் மாட்டிக் கொண்டோம். என்று அவன் கூறிவிட்டு நாங்க உங்கள கொல்ல மாட்டோம், என்றான்.

“அப்படினா என்ன பண்ணப்போறீங்க” என்று அனிதா கேட்க

“உங்க கம்பனிங்க எல்லாத்தையும் அவருக்கு தெரிஞ்ச ஒரு அமெரிக்கன் பேருக்கு மாத்தி தர சொல்லி இருக்கோம், அது முடிஞ்சதும் நாங்க உங்கள விட்டுடுவிவோம்” என்றான்.

“எங்க அப்பாவுக்கு தெரிஞ்ச அமெரிக்கனா, அது யாரு” என்று அனிதா கேட்க

“அது பின்னால் தெரியும்” என்று கூறிவிட்டு அருகில் இருந்த ஒருவனை காட்டி ஏதோ சொல்ல அவன் எங்கள் அருகே வந்து என் சட்டைப்பாக்கெட்டை தடவி என் செல்போனை எடுத்தான். அதே போல் அனிதாவின் செல்லை எடுக்க அவளிடம் செல்லும்போது அவ்னே தன் உடன் வந்திருந்த பெண்ணை எடுக்க சொல்ல அவள் அனிதாவின் அருகே சென்று அவள் ஸ்கர்ட்டில் இருந்த போனை எடுக்க குனிய அவள் குட்டை ஸ்கர்ட்டின் பின்புறம் வழியாக அவள் சூத்துக்கு நடுவே புதைந்திருந்த அவள் பேண்டீ அழகாக தெரிந்த்து.

ச்சே இந்த ரணகலத்துலயும் உனக்கு கிளுகிளுப்பு தேவையா என்று என்னை நானே நொந்துகொள்ள அவள் அனிதாவின் செல்லை எடுத்துக் கொண்டு போனாள். எல்லோரும் அங்கிருந்து கிளம்பினார்கள். சில மணி நேரங்கள் ஆனது. எனக்கு கைகள் வலித்த்து. மெல்ல் இருவரும் அப்படியே கீழெ சாய்ந்து படுத்துக் கொண்டோம்.

எத்தனை மணி நேரம் போனது என்று தெரியவில்லை, மீண்டும் கதவு திறந்தது. அதே ஜோடியும் அவர்களுடன் இரண்டு பேரும் வந்தார்கள். அந்த பெண் இப்போது வேறு உடையில் இருந்தாள். எங்கள் இருவரின் கண்களையும் கட்டினார்கள், அந்த தடியன் அனிதாவின் அருகே வந்து,

“இப்ப் நாம நியூயார்க் போக போறோம்” என்று கூறிவிட்டு எங்கள் இருவரையும் இழுத்துக் கொண்டு சென்றார்கள். கண்கள் ஒன்றுமே தெரியவில்லை. துணி கட்டப்பட்டிருந்த்தால் எதுவும் தெரியாமல் நடக்க ஒரு காருக்குள் எங்களை ஏற்றுவது தெரிந்த்து. அந்த கார் மிகவும் மோசமான சாலையில் செல்வதும் புரிந்த்து.

சில மணி நேர பயணத்துக்கு பின் கார் நின்று கதவு திறக்கப்பட நாங்கள் இருவரும் வெளியே இழுக்கப்பட்டு ஒரு இட்த்துக்குள் கூட்டி செல்லப்பட்டோம். அது நல்ல சிமெண்ட் தரையாக இருந்த்து. ஏதோ சில படிகளில் ஏற்றப்பட்டொம, அது விமானத்தின் படிக்கட்டு போலத்தான் இருந்த்து. அதன் பின் இருவரும் அருகருகே உட்கார வைக்கப்பட்டு சீட்பெல்ட் போடப்பட நான்

“அனிதா, இங்க தான இருக்க” என்று மெல்லிய குரலில் கேட்க அவளும்

“ஆமா முத்து பக்கத்துல தான் இருக்கேன்” என்றாள்.

“உனக்கு ஏதாவது தெரியுதா“ என்று நான் கேட்க்

“என் கண்ணையும் உன் எதிர்லதான கட்டினாங்க, அப்புறம் எனக்கு மட்டும் என்ன் தெரியும், எல்லாம் ஒரே இருட்டாத்தான் இருக்கு” என்றாள்.

“நம்மளா இப்டியே எப்டி ஃப்ளைட்ல கூட்டி போக முடியும் ஏர்போர்ட்ல யாருமே பார்க்க மாட்டாங்களா” என்று நான் கேட்க

“டே லூசு மொதல்ல பார்த்தோமே அந்த ஏர்ப்போர்டல் இருந்து ப்ரைவேட் ஃப்ளைட்ல கூட்டி போறாங்கடா” என்று எரிச்ச்லுடன் சொல்ல விமானம் கிளம்பியது. ஓடுபாதையில் வேகமாக ஓடுவது தெரிந்தது.எங்களுக்கு எதிரே அந்த ரஷ்ய ஜோடி உட்கார்ந்திருக்கிறார்கள் என்பதை அவர்களின் குரலை வைட்து புரிந்து கொண்டேன், உட்கார்ந்த மூதேவிகள் சும்மா இல்லாமல் ஏதோ கசமுசா செய்து அந்த சவுண்ட் எஃபக்டில் என் தண்டு வேறு எழுந்து கொண்ட்து.

அதை அமுக்கி மறைக்க் முடியாமல் என் கைகள் வேறு கட்டப்பட்டு இருந்த்தால் என்னால் உட்கார முடியவில்லை. சட்டென யாரோ பேண்டுக்குள் சிக்கி தவித்த் என் தண்டை அமுக்கி பிடிப்பது தெரிந்த்து. அந்த குட்டை ஸ்கேட் போட்ட பெண்தான். அவள் குரல் எனக்கு கேட்ட்து.

“ரொம்ப பெரிய பூலா இருக்கும் போலிருக்கே” என்று அவள் ஆங்கிலத்தில் சொல்லிவிட்டு பேண்ட் ஜிப்பை இறக்கினாள். உள்ளே கையைவிட்டு வெளியே இழுத்தவள் அதை வியப்பாக தன் காதலனிடம் சொல்லினாள். ஏனென்றால் நான் எட்டி உதைத்த்தும் அவள் ஸ்ப்ரே அடிக்கும்போது அவனோட் சுண்ணி சின்னதா சுறுங்கி கெடந்த்து. அதனால் அவளுக்கு இது ஆச்ச்ரியமாக இருப்பது பெரிய விஷயமில்லை.

அவள் என் பூலை பிடித்து உறுவிக் கொண்டு இருந்தாள். எனக்கு இப்போ இருக்குற மூடுல அவள குனிய வெச்சி குத்தனும் போல் இருந்த்து. ஆனால் எதுவும் முடியாதபடி கண்னும் கையும் கட்டப்பட்டு இருந்த்து. சில் மணி நேர பயணத்துக்கு பிறகு விமானம் மீண்டும் ரன்வேயில் இறங்குவது புரிந்த்து. நாம அமெரிக்காவுக்கு வந்துட்டோம், என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

விமானம் நின்றதும் என்னையும் அனிதாவையும் எழுப்பி இழுத்துக் கொண்டு சென்றார்கள். மீண்டும் ஏதோ ஒரு காரில் ஏற்றிக் கொள்ள காரும் கிளம்பியது, சில நிமிட பயணத்துக்கு பின் ஒரு இட்த்தில் எங்களை இறக்கினர்கள். அங்கிருந்து நடக்க வைத்து இழுத்து சென்று ஒரு அறைக்குள் தள்ளினார்கள்.

அதன் பின் எங்கள் கண்ணில் கட்டப்பட்டிருந்த துணிகள் அவிழ்க்கப்பட நாங்கள் மீண்டும் ஏதோ ஒரு அறைக்குள் இருந்தோம். அது நல்ல வெளிச்சமான வெள்ளை நிற பெயிண்ட் அடிக்கப்பட்ட அறை, எங்களை கைகள் கட்டப்பட்ட நிலையில் விட்டுவிட்டு எல்லோருக் சென்றுவிட்டார்கள்.

“என்ன் அனிதா இப்டி மாத்தி மாத்தி ரூமுக்குள்ளயே வெச்சிருக்கானுங்க” என்று நான் கேட்க

“பின்ன் ஊர சுத்தி காட்ட சொல்றியா” என்று எரிச்சலுடன் அனிதா கேட்க நான் அமைதியானேன். கைகள் கட்டப்பட்ட் நிலையிலேயே இருவரும் இருக்க சில நிமிடங்களில் ரஷ்ய தடியனும் அந்த பெண்ணும் வந்தார்கள். வேகமாக வந்தவர்கள் என் உடைகளை அந்த தடியனும் அனிதாவின் உடைகளை அந்த பெண்னும் அவசர அவசரமாக அவிழ்த்து எங்களை நிர்வாணமாக்கினார்கள். எங்கள் காலில் எட்டி உதைத்து எங்களை முட்டி போட வைத்தனர். 
உடலில் ஒட்டு துணி இல்லாமல் நானும் அனிதாவும் அங்கு கைகள் பின்னால் கட்டப்பட்ட் நிலையில் மண்டியிட்டு கிடக்க, சில நிமிடங்கள் ஆனது. அனிதா அழுது கொண்டிருநதாள். நான் எனக்காக பயப்படவில்லை, அனிதாவை அவர்கள் ஏதாவது செய்துவிடுவார்களோ என்று பயந்து கொண்டிருந்தேன். அறை மணி நேரம் ஆனதும். அந்த தடியன் வந்தான். வந்தவன் கையில் ஒரு கத்தியுடன் இருந்தான். அனிதாவின் அருகே சென்று அவள் முலைக்ளின் மேல் கத்தியை வைத்தான். நான்

“டேய் வேண்டாண்டா, அவள எதுவும் பண்ணாதடா” என்று கத்த அவனுக்கு எதுவும் புரியாமல் கத்தியை அவள் மார்பின் மேல் வைத்து மெல்ல் தேய்த்தான். ஆனால் வெட்டு படாமல் தேய்த்தான். மெல்ல் அந்த கத்தியை அவள் மார்பிலிருந்து இறக்கி இடுப்பிலும் பின் முதுகிலும் தேய்த்துவிட்டு அவள் பின் பக்க புட்ட்த்தில் கத்தியை தடவினான். என்ன செய்வானோ என்று நானும் அவளும் பயந்து கொண்டு இருந்த நேரம் அவன் அனிதாவின் கையில் கட்டப்பட்டிருந்த கயிற்றை கத்தியால் அறுத்து எடுத்தான்.

அதன் பின் என் கை கட்டையும் அவிழ்த்துவிட்டு மீண்டும் அந்த அறையை வெளிப்பக்கமாக மூடிவிட்டு சென்றுவிட்டான். இருவரும் இப்போது கொஞ்சம் ஆறுதலாக் உட்கார்ந்திருந்தோம். அனிதாவும் நானும் இப்போது அந்த அறையில் அருகருகே நிர்வாணமாய் இருக்க என் தண்டு என்னை அறியாமல் அவள் அரவணைப்பில் விறைக்க தொடங்கியது. அவளுக்கும் உடல் சூடானது. மெல்ல என் அருகே நெருங்கி வந்தாள். அப்போதுதான் அந்த இடத்தில் ஒன்றை கவனித்தேன். அனிதா என்னை மிகவும் நெருங்கி வந்திருந்தாள்.

நான் சட்டென்று அவளை பிடித்து தள்ளினேன். அவள் சில அடி தூரம் தள்ளி சென்றுவிழுந்தாள். என்னை எரிச்சலுடன் பார்த்தவள் கோபத்துடன்

“ஏண்டா இப்டி தள்ள்விட்ட” என்றாள். நான் முகத்தை கீழெ குனிந்தபடி

“அனிதா டக்குன்னு பார்க்காத மெதுவா நமக்கு எதிரே இருக்குற சுவத்த பாரு” என்று காட்ட அவளும் எதேச்சையாக பார்ப்பது போல் சுவற்றை பார்த்தாள்.
எங்களுக்கு எதிரே ஒரு மோனலிசா ஓவியமும் அதன் அருகே ஒரு பெண்ணுன் ஆணும் நிர்வாணமாக கட்டிப்பிடித்து கொண்டு இருப்பது போன்ற ஓவியம் இருக்க அனிதா அதை பார்த்துவிட்டு

“என்ண்டா, ரெண்டு பெயிண்டிங்க் இருக்கு அதுக்கு என்ன” என்று என்னை போல தலையை குனிந்து கொண்டு கேட்டாள்.

“அனிதா நல்லா உத்து பாரு அந்த மோனலிசாவோட கண்ண கவனி” என்று நான் சொன்னதும் மீண்டும் எங்கெங்கோ பார்த்தவள் அந்த ஓவியத்தை பார்த்தாள். அவளும் அப்போதுதான் கவனித்தாள். மோன்லிசா ஓவியத்தின் கண்ணில் ஒரு கேமிராவின் லென்ஸ் இருந்த்து. அதை பார்த்த்தும் என்னிடம் இருந்து சில அடி தூரம் நகர்ந்து சென்றவள்

“என்ண்டா என்ன பண்ணப்போறானுங்க” என்றாள்.

“அனிதா இவனுங்க நம்மள இந்த நெலமையில வெச்சி அத வீடியோவா எடுக்க ட்ரை பண்றாட்னுங்க” என்றதும்.

“எடுத்து என்ன பண்ண முடியும்” என்றாள் அவள்.

“என்ன் அனிதா லூசு மாதிரி பேசுற, நாம என்ன சாதாரண ஆளுங்களா, ந்ம்மளோட் பிட்டு படம் வெளியில் வந்தா என்ன ஆகும்” என்று நான் சொன்னதும் அவள் கொஞ்ச்ம யோசித்தாள். முகத்தில் பயங்கர பீதி தெரிய தன் உடலை கைக்யால் மறைத்துக் கொண்டாள்.

“இவனுங்க நம்மள இப்டிவிட்டு நாம செக்ஸ் பண்ணும்போது அத வீடியோ எடுத்து அத வெச்சு நம்ம கம்பனி பேரையும் நம்ம பேரையும் கெடுக்க பார்க்குறானுங்க, அப்டி இந்த வீடியோ நம்ம் ரஷ்யன் க்ளையன்ட்ஸ்க்கு போனா நம்ம கூட போட்ட எல்லா காண்ற்றக்டையும் கேன்சல் பண்ணிடுவாங்க, ஷேர் மார்க்கெட்ல நம்ம கம்பனி ஷேர் ஒன்னுமே இல்லாம் போய்டும, நம்ம கம்பனி திவாலாகிடும்” என்றதும் அனிதா அழ் தொடங்கினாள்.

“அழாத அனிதா நமக்குள்ள் ஏதாவது நடக்கனும்னு தான் அவனுங்க இப்டி நம்மள வெச்சிருக்கானுங்க” என்றதும்.

“முத்து இவனுங்க கிட்ட இருந்து எப்டிடா தப்பிக்கிறது” என்று கண்கள் கலங்க கேட்டாள்.

“கவலப்படாத எப்டியாவது நம்மள காப்பாத்த யாராவது வருவாங்க” என்றேன் நான்.

“எப்டி வருவாங்க, நம்மள கட்த்துனது மாஸ்கோல, வெச்சிருந்த்து செர்னோவில்ல, இப்ப இருக்குறது நியூயார்க்குல, நம்மள யாரும் கண்டுபிடிக்க கூடாதுன்னுதான் இப்டி எட்த்த மாத்திக்கிட்டே இருக்கானுங்க” என்றாள். அனிதா

“மாத்தலாம் ஆனா இப்ப் நாம இருக்குற இந்த இட்த்த கண்டிப்பா யாராவ்து ட்ரேஸ் பண்னி வருவாங்க” என்றேன் நான்.

“அதெப்படி அவ்ளோ உறுதியா சொல்ற” என்றாள்.

“அது அப்டித்தான், நம்ம மொபைல் போன ட்ரேஸ் பண்ணா வரலாம்” என்று நான் சொல்ல

“நம்ம மொபைல் போனெல்லாம் தான் செர்னோவில்லயே புடிங்கிட்டாங்களே, அத ட்ரேஸ் பண்ணா உக்ரைனுக்கு தான் போக முடியும், நியூயார்கல் நாம் இருக்குறத எப்டி கண்டுபிடிக்க முடியும்” என்றாள்.

“அனிதா அதுக்குதான் உன்ன் மாதிரி பிஸ்னஸ் மைன்ட் மட்டும் இருந்தா போதாது, என்ன மாதிரி கிரிமினல் மைண்ட்டும் இருக்கனும்” என்று நான் சொல்ல

“ஆமா அந்த மைண்ட வெச்சி என்ன் பண்ண” என்று அனிதா கேட்க

“அதுதான் சஸ்பென்ஸ், சீக்கிரம் தெரியும் அப்ப் தெரிஞ்சிக்கோ” என்று நான் சொல்லி முடிக்க அந்த நேரன் எங்களுக்கு பின்னால் இருந்த ஒரு சுவற்றில் இருந்த பெரிய ஸ்க்ரீன் திறந்த்து. அதன் பின்னால் ஒரு பெரிய எல்.சி.டி டி.வி இருந்த்து. அந்த அறையின் அகலத்துக்கு அவ்ளோ பெரிய டி.வியை நான் பார்த்த்து இல்லை. அந்த இட்த்தில் ஒரு டி.வி இருப்பதே இப்போதுதான் தெரிந்த்து.

அந்த டிவி ஆன் ஆனது. அதில் ஏதோ ஒரு படம் ஓட தொடங்கியது. முதலில் சாதாரண ஹாலிவுட் படம் போல் ஆரம்பிக்க அதன் பின் கதை மாறியது. ஒரு அறையில் ஒரு ஆணும் பெண்ணும் தனியாக நுழைய அந்த பெண்ணை அவன் சட்டென அணைத்து அவள் உதட்டில் கன்னத்தில் மார்பில் என்று முத்தம் கொடுக்கிறான்.

அந்த பெண்ணும் முனகியபடி அவன் செய்கையை ரசிக்கிறாள். அவன் அந்த பெண்ணின் காய்களை கைகளால் கசக்கியபடி அவள் உதட்டை சப்பி எடுக்கிறான், அடுத்த் காட்சியில் இருவரும் உடைகள் எதுவும் இல்லாமல் அம்மணமாக அவள் புண்டையில் இவன் வாய் வைத்து பயங்கரமாக உறிஞ்சி சப்புகிறான். அவள் கதறி துடிக்க அவள் புண்டையிலிருந்து குழாயில் தண்ணீர் பீச்சி அடிப்பது போல் மதன நீர் வெளியேற அதன் பின் அவள் இவனை படுக்க வைத்து இவன் பூலை வெறியுடன் ஊம்புகிறாள்.

இவள் ஊம்பியதில் அவன் சுண்ணி இவள் வாயிலேய கக்கிவிட அவள் அதை ருசித்து குடிக்கிறாள். அதன் பின் அவளை இவன் படுக்க வைத்து அவள் புண்டைக்குள் இவன் சுண்ணியை விட்டு அடித்து கிழிக்கிறான். இவன் ஓத்ததில் முன் போலவே இவள் புண்டை கசிந்து ஊற்றுகிறது. இந்த காட்சியை பார்த்ததும் என் தண்டு பயங்கரமாக விறைத்துக் கொள்ளா அனிதாவின் புண்டை கிட்டதட்ட் கசிந்திருந்தது. இருவரும் மெல்ல ஒருவரை ஒருவர் நெருங்கி வந்தோம்.

அதற்கு மேல் அடக்க முடியாது என்ற நிலை வர அனிதா என்னை நெருங்கிவந்தாள். அப்போதுதான் எனக்கு கேமிரா நியாபகம் வர மீண்டும் ஒரு முறை அனிதாவை பிடித்து தள்ளிவிட்டேன். அவள் எழுந்து

“ஸாரி முத்து கேமிராவ நானும் மறந்துட்டேன்” என்றாள்.

“அனிதா இதெல்லாம் நம்மள சூடேட்தி நாம் ஏதாவது பண்ணுவொமனு எதிர் பார்த்துதான் பண்றானுங்க” என்றதும்

“புரிஞ்சிக்கிட்டேன் முத்து இனிமே உண்ர்ச்சிவசப்பட மாட்டேன்” என்று தலையை குனிந்து கொண்டு உட்கார்ந்தாள். சில மணி நேரம் ஓடியது. சாப்பிட்டு முழுசாக ஒரு நாள் ஆகிவிட்டதால் வயிறு பயங்கரமாக வலித்தது. கண்கள் இருட்டிக் கொண்டு வேறு வந்தது. எதிரில் உட்கார்ந்திருந்த அனிதாவின் நிலையும் அதே தான் என்னை பார்த்து

“முத்து பயங்கரமா பசிக்குதுடா” என்றாள்.

“அனிதா எனக்கும் தான், சீக்கிரமே நாம் இங்க இருந்து போய்டலாம்” என்று நான் கூற

“அட போடா நீ வேற, இவ்ளோ தூரம் யாரு நம்மள தேடி வந்து காப்பாத்த போறாங்க” என்று கூறிவிட்டு தலையை தொங்கப்போட்டுக் கொண்டாள். நானும் கீழெ படுத்துக் கொண்டேன். அப்போது அந்த ரஷ்யாகாரி கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்தாள். கையில் ஒரு தட்டு இருந்தது. அதை எங்களை நோக்கி வீசிவிட்டு கதவை மூடிக் கொண்டு சென்றுவிட்டாள்.

அனிதா எழ கூட தெம்பு இல்லாமல் கிடக்க நான் அந்த தட்டை எடுத்து பார்க்க அதில் ஒரு பீட்சா கிடந்தது. அதுவும் இரண்டு மூன்று நாட்கள் ஆனது. காய்ந்து போய் கிடக்க அதை பிய்த்து எடுக்க கூட உடலில் தெம்பு இல்லாமல் கீழெ போட்டுவிட்டு படுத்துக் கொண்டேன். அனிதா மெல்ல அந்த பீட்சாவை நோக்கி நகர்ந்து வந்தாள். அவளால் எழவும் முடியவில்லை

சாப்பிடாமலும் இருக்க முடியவில்லை. அதனால் ப்டுத்தபடியே நகர்ந்து வந்தவள் அந்த பீட்சாவை அப்படியயெ வாயில் வைத்து கடித்தாள். ஆனால் அவளால் அதை சாப்பிட முடியாமல் அழுதாள். நான் அவள் தலையை மெல்ல கோதிவிட்டேன்.

இதற்குள் சென்னை முழுவதும் நாங்கள் கடத்தப்பட்ட செய்தி பரவி விட்டிருந்தது. எல்லா டி.வி சேனல்களிலும் எங்களை பற்றிய செய்திதான் மணிக்கொரு தடவை காட்டப்பட்டது. ராதாவும் அவள் அப்பா ராமநாதனும் இந்திய தூதரகத்தை தொடர்பு கொண்டு எங்களை மீட்க நடவடிக்கை எடுக்கும்படி கேட்டனர். ஆனால் அவர்களோ எங்களை எங்கு வைத்திருக்கிறார்கள் என்றேன் தெரியவில்லை என்று கூற ராதா மிகவும் மனம் உடைந்து போனாள்.

ரஷ்ய ராணுவமும் ரஷ்ய போலீசும் வேறு வேறு இடங்களில் எங்களை தேடிக் கொண்டிருந்தார்கள். ரஷ்ய நாட்டு அதிரடிப்படையினர் அலெக்சுடன் தேடிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஆனால் எங்களை பற்றி எந்த தகவலும் 10 நாட்கள் ஆகியும் அவர்களுக்கு கிடைக்கவில்லை.

தனி அறையில் நானும் அனிதாவும் பசி மயக்கத்தில் விழுந்து கிடந்தோம். நான் தரையில் காதை வைத்தபடி மயங்கி கிடக்க தரையில் ஏதோ ஒரு அதிவு தெரிந்தது. திடுக்கிட்டு எழுந்தேன்.

மீண்டும் தரையில் நன்றாக காதை வைத்து கேட்டேன். அது ஏதோ ஒரு கனமான வாகனம் வரும் சத்தம். அடுதத நொடியே சற்று தூரத்தில் ஏதோ ஒரு பயங்கர வெடிச்சத்தம் கேட்டது. அந்த கட்டிடமே குலுங்கிப்போனது. 

கட்டிடத்தின் குலுக்கலில் மயங்கி கிடந்த அனிதா விழித்து எழ என்ன நடக்கிறது என்று தெரியாமல் இருவரும் சுவற்றின் ஒரு ஓரத்தில் சென்று நின்று கொண்டோம். அப்போது நாங்கள் இருந்த இடத்துக்கு எதிரே இருந்த சுவரில் பயங்கர சத்தத்துடன் ஏதோ ஒன்று மோத அந்த சுவர் அப்படியே இடிந்து விழுந்தது.

நானும் அனிதாவும் பதறிப்போய் நின்றோம். அனிதாவை எனக்கு பின்னால் நிறக வைத்து நான் அவளை மறைத்துக் கொண்டேன். சுவற்றை உடைத்துக் கொண்டு ரஷ்ய நாட்டு தயாரிப்பான T-35 டேங்க் ஒன்று முன்னால் ஆர்மை நீட்டிக் கொண்டு அந்த சுவற்றை இன்னும் நன்றாக உடைத்துக் கொண்டு உள்ளே வந்து நின்றது.

நானும் அனிதாவும் பயம் கலந்த முகத்துடன் அந்த டேங்கையே பார்த்துக் கொண்டிருகக அதே நேரம் ராணுவத்தில் பயன்படுத்தப்படும் கவச வாகனம் ஒன்று பீரங்கி உடைத்து விட்ட வழியாக உள்ளே வந்து நின்றது. இரண்டுமே ரஷ்யன் ஆர்மிக்கு சொந்தமான வாகனங்கள தான். இரண்டாவதாக வந்த கவச வாகனத்தின் மேல் கதவு திறக்கப்பட உள்ளிருந்து அலெக்ஸ் இறங்கி வந்தான்.

நாங்கள் இருவரும் அம்மணமாக் இருந்ததால் நான் என் கைகளை வைத்து என் தண்டை மறைத்துக் கொள்ள அனிதா எனக்கு பின்னால் பதுங்கி கொண்டாள். அலெக்ஸ் உடனே இடிந்து கிடந்த மற்றொரு அறைக்கு ஓடி அங்கிருந்த எங்கள் உடைகளை எடுத்து வீச நானும் அனிதாவும் அதை மாட்டிக் கொண்டிருக்கும் நேரம் ரஷ்ய தடியனும் அவன் ஆட்களும் துப்பாக்கிகளுடன் அங்கு ஓடி வர அலெக்சுடன் வந்த ராணுவ வீர்ர்களுக்கும் இந்த அமெரிக்க கைக்கூலியான செசன்ய கூட்ட்த்துக்கும் நடுவே கடுமையான் துப்பாக்கி சண்டை நடநத்து.

நான் ஓடி சென்று அலெக்ஸிடமிருந்த துப்பாக்கியை பிடுங்கி எங்களை படம் பிடித்த கேமிராவை நோக்கி சுட அது தீப்பிடித்து எரிந்து சாம்பலானது. அலெக்ஸ் என்னையும் அனிதாவையும் கவச வாகனத்துக்குள் பாதுகாப்பாக அனுப்பிவிட்டு அவன் ஒரு துப்பாக்கியுடன் கிளம்பினான். நானும் அனிதாவும் அந்த வண்டிக்குள் இருக்க வெளியே என்ன நடக்கிறது என்று தெரியாமல் கிட்ட்தட்ட 15 நிமிடம் இருந்தோம்.

அதன் பின் கதவு திறக்கப்பட்ட்து. நானும் அனிதாவும் வெளியே எட்டி பார்க்க அங்கு செசென்ய கூட்ட்த்தில் இருந்த அந்த தடியனும் அவன் காதலியும் இறந்து கிடந்தனர். அவனுடன் இருந்த 5 பேரும் இறந்து கிடக்க உயிருடன் இருவர் பிடிக்கப்பட்டிருந்தார்கள். அந்த இட்த்தை விட்டு வெளியே வந்து பார்த்தோம்,

நானும் அனிதாவும் அதிர்ச்சியடைந்தோம், நாங்கள் இருந்த்து அதே செர்னோவில்தான், அமெரிக்காவுக்கெல்லாம் போகவே இல்லை. எப்ப்டி இங்கே வந்தோம் என்று ஒன்றும் புரியாமல் விழித்தோம். நாங்கள் எல்லோரும் மீண்டும் மாஸ்கோ வந்து சேர்ந்தோம். விசாரணை நடந்த்து.

அதில் உண்மையில் எங்களை கட்த்தியவர்கள் செசன்யாவை சேர்ந்த சிலர் தான் என்றும் ஆனால் அவர்கள் அமெரிக்காவை சேர்ந்த சில தொழிலதிபர்களிடம் பணம் வாங்கிக் கொண்டு எங்களை கட்த்தி எங்களை தப்பான கோணத்தில் வீடியோ எடுத்து அதை ரஷ்யா மற்றும் இந்தியாவில் எங்களை நம்பி முதலீடு செய்தவர்களிடம் போட்டு காட்டி எங்கள் கம்பனி மற்றும் எங்களின் பெயரை கெடுக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் தான் இதை செய்திருக்கிறார்கள். ரஷ்ய போலீஸ் நியூயார்க் சென்று FBI துணையுடன் அந்த தொழிலதிபர்களை கைது செய்தார்கள்.

ஆனால் எனக்கும் அனிதாவுக்கும் இன்னொரு உண்மை புரியவில்லை. அவர்கள் எங்களை செர்னோவில்லிலிருந்து நியூயார்க் கூட்டி சென்றார்கள். ஆனால் நாங்கள் வெளியே வந்து பார்க்கும்போது அதே செர்னோவில்லில் தான் இருந்தோம். அது எப்படி என்று அலெக்ஸிடம் கேட்க அலெக்ஸ் தன்னுடைய டேபை எடுத்து அதில் ஏதோ ஒரு வீடியோவை ப்ளே செய்து எங்களிடம் காட்டினான். அந்த வீடியோவில் வந்த காட்சிக்கு அவன் ரஷ்ய மொழியில் விளக்கம் சொல்ல அனிதா அதை எனக்கு சொன்னாள்.

நானும் அனிதாவும் முதலில் செர்னோவில் கூட்டி செல்லப்பட்டு அங்கிருந்து கண்கள் கட்டப்பட்ட நிலையில் நியூயார்க் செல்வதாக சொன்னார்கள். ஆனால் எங்கள் கண்களை கட்டி எங்களை ஒரு காரில் முதலில் ஏற்றினார்கள். அந்த கார் அந்த பகுதிக்குள்ளேயே சில் நிமிடங்கள் சுற்றிவிட்டு எங்களை முதலில் அடைத்து வைத்திருந்த விமான நிறுத்துமிட்த்தில் ஒரு அறைக்குள் கூட்டி செல்கிறார்கள். அங்கு விமானம் ஓட்ட கற்றுக் கொள்ளும் ஒரு விமான ஸ்டிமுலேட்டர் இருக்கிறது.

கிட்ட்தட்ட விமானத்தில் இருக்கும் அத்தனை அசைவுகளும் அந்த ஸ்டிமுலேட்டரில் இருக்கும் எங்களை அதில் உட்கார வைத்துவிட்டு அதை இயக்குகிறார்கள். நாங்களும் விமானத்தில் பயணிப்பதாகவே உணருகிறோம். சில மணி நேரங்களுக்கு பின் எங்களை மீண்டும் அதே போல் ஒரு காரில் ஏற்றி அதே இட்த்தில் இருந்த வேறு ஒரு அறையில் அடைத்து விடுகிறார்கள். எங்களை யாரும் தேடி வரக்கூடாது என்பதற்க்காகவும் நாங்கள் தப்பித்து சென்றாலும் எங்கு இருக்கிறோம் என்றே தெரியாமல் போகவும் தான் இந்த ஏற்பாடு,

இந்த நிகழ்வுகளை எல்லாம் அவர்களில் ஒருவன் வீடியோவில் பதிந்து வைத்திருக்கிறான். அவர்கலின் கம்ப்யூட்டரிலிருந்த இந்த வீடியோவை அலெக்ஸ் எடுத்து எங்களுக்கு போட்டு காட்டிக் கொண்டிருக்கிறான். அனிதா இதை பார்த்து வாய் பிளந்து போனாள். சட்டென ஏதோ நியாப்கம் வந்தவளாய்

“அது சரி அலெக்ஸ் எங்களுக்கே நாங்க அமெரிக்காவுல இருக்கோமா, ரஷ்யாவுல இருக்கோமா, உக்ரைனல இருக்க்போமானு தெரியல இதுல நீ எப்டி எங்கள கண்டுபுடிச்சி வந்தே” என்று அலெக்ஸை கேட்க அவன் என்னை பார்த்தான். இருவரும் மாறி மாறி சிரித்துக் கொள்ள அனிதா என்னை பார்த்து

“டேய் என்னடா, என்ன பண்ண, நீ நடுவுல ஏதோ பண்ணியிருக்க், அந்த தைரியத்துல தான் நம்மள கப்பாத்துவாங்கனு சொல்லியிருக்க், இப்ப சொல்லு என்ன் பண்ண” என்றாள். நானும் அனிதாவை பார்த்து சிரித்துவிட்டு நடந்த்தை சொனேன்.

அன்று கிளப்பில் நான் அலெக்ஸின் தங்கையை போட்டு ஓக்குமபோது அவள் இடுப்பிலிருந்த பாக்கெட்டில் அவள் செல்போன் இருந்த்து. அதை அவளுக்கே தெரியாமல் சுட்டுவிட, அந்த நேரத்தில் அதை சைல்ண்டில் போட்டு என் பேண்டின் பின் பாக்கெட்டில் போட்டுக் கொண்டேன். இவர்கள் என்னை கட்த்தியதில் எனக்கு அந்த செல்லை பற்றிய நியாபகமே இல்லை, அமெரிக்காவுக்கு கூட்டி செல்கிறேன் என்று எங்க்ள கைகளை கட்டி விமானத்தில் ஏற்றினார்கள்

அதற்கு முன்னே என் செல்லையும் அனிதாவின் செல்லையும் எடுத்துக் கொள்ள என் பின் பாக்கெட்டில் இருந்த செல்லை அவர்கள் கவனிக்கவில்லை. .அந்த நேரத்தில் என் கைகள் பின்னால் இருந்த்தால், எனக்கு செல்போன் கையில் தட்டுப்பட நான் அதை எடுத்து சைலண்ட் மோடிலேயே வைத்து அலெக்ஸின் நம்பருக்கு குத்துமதிப்பாக ஏதேதோ டைப் செய்து மெசேஜ் அனுப்பினேன். அதுவும் தொடர்சியாக 50 மெசேஜுகளை நிமிட்த்துக்கு ஒன்றாக அனுப்பிக் கொண்டே இருந்தேன்.

விமானத்திலிருந்து இறக்கி எங்களை காரில் ஏற்றும்போதும், மீண்டும் எங்களை அறைக்குள் தள்ளும்போதும் அந்த மேசேஜ்கள் சென்று கொண்டே இருந்தன. கடைசியில் அவர்கள் எங்கள் உடைகளை அவிழ்த்தபின் தான் அது நின்றது. மெசேஜை வைத்து அலெக்ஸ் நாங்கள் இருக்கும் இட்த்தை செயற்கைகோளின் உதவியோடு தேடிக் கொண்டு ராணுவத்தோடு வ்ந்து எங்களை காப்பாற்றினான். அனிதா இதை கேட்டு மிரண்டு போனாள்.

“டேய் நீ சொல்லும் போது கூட நம்பள, ஆனா உனக்கு உண்மையிலேயே கிரிமினல் ப்ரைன் தாண்டா, நீ மட்டும் அப்டி பண்லனா ,கண்டிப்பா நாம் இன்னும் அங்கேயே தான் இருந்திருக்கனும்” என்று அவள் கூறிக் கொண்டிருக்கும் நேரன் அலெக்ஸ் அந்த தீவிரவாதி கூட்ட்திலிருந்து மீட்ட எங்கள் செல்போனிலிருந்து முதல் கால் வந்த்து. அது இந்தியாவிலிருந்து ராதா தான், நான் காலை அட்டன்ட் செய்து பேசினேன்.

“ஹலோ ராதா” என்றதும் எதிர் முனையில் கதறி அழும் சத்தம் கேட்ட்து.

“ராதா ஏன் அழற” என்று நான் பதற்றத்துடன் கேட்க அனிதாவும் பதற்றமானாள்.

“என்ன்ங்க உங்களுக்கு ஒன்னுமில்லையே” என்று அவள் அக்கறையுடன் கேட்ட்து பதற்றத்துடன் இருந்த என் முகத்த சாந்தமாக் மாற்ற அனிதாவும் புரிந்து கொண்டு மெல்லிதாக சிரித்தாள்.

“எனக்கு ஒன்னுமில்ல ராதா, நாங்க இப்ப மாஸ்கோலதான் இருக்கோம்” என்றதும்.

“உங்கள கிட்னாப் பண்னிட்டாங்கனு தெரிஞ்சதுல இருந்து என்னால் இங்க இருக்கவே முடியல அப்பா கிட்ட சொல்லி அங்க வரேன்னு சொன்னேன். ஆனா அவரு தான் வேண்டான்னு சொல்லிட்டாரு” என்றாள்.

“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல ராதா நானும் அண்னியும் இப்ப சேஃபா இருக்கோம், இந்தா அண்ணிகிட்ட பேசு” என்று போனை அனிதாவிடம் கொடுத்தேன். அனிதாவும் ராதாவும் பேசினார்கள். பேசி முடித்த்தும்


“முத்து நாம உடனே சென்னைக்கு கிளம்பனும், ராதா ரொம்ப பயந்து போய் இருக்கா” என்றாள். எனக்கு ராதாவை நினைக்குமபோது மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்த்து.

“முத்து எனக்கு இன்னொரு சந்தேகம்” என்றாள் அனிதா

“என்ன”


“அந்த தடியன் நம்ம சொத்தையெல்லாம் இந்தியாவுல் இருக்கிற ஒரு அமெரிக்கனுக்கு எழுதி தர சொல்றதா சொன்னானே, அது யாரு” என்றாள். எனக்கும் தெரியாத்தால் அலெக்ஸிடம் கேட்டாள்.

“அப்டி யாருமே இல்ல, உங்கள தெர்ச திருப்பத்தான் அப்டி ஒரு கத விட்டிருக்கனுங்க” என்றான் அலெக்ஸ்.


“சரி அலெக்ஸ் நீயும் திடீர்னு கன்ன தூக்கி சுட ஆரம்பிச்சிட்டியே, உனக்கு சுட தெரியுமா” என்று நான் கேட்க

“சுட தெரியுமாவா, நான் இதுக்கு முன்னால் ரஷ்யன் ஆர்மில இருந்தேன். அங்க ஒரு விபத்துல என் கால்ல அடி பட்ட்தால ரிடயர் ஆகிட்டேன், அதுக்கப்புறம்தான் அனிதாவொட அப்பாகிட்ட ஜாயின் பண்னேன். சார் எப்ப இங்க வந்தாலும் எங்கூட தான் இருப்பாரு, அத்னால் தான் அந்த தீவிரவாதிங்களால சார நெருங்க கூட முடியல” என்று சொன்னதும்தான் நானும் அனிதாவும் அவன் துணை இல்லாமல் சுற்றியதால்தான் இவ்வளவு பிரச்சினையும் என்று புரிந்து கொண்டோம். இருவரும் சென்னைக்கு கிளம்ப தயாரானோம். 

விஜயசுந்தரி 60

நான் ஒரு முறை அந்த அரங்கத்தை சுற்றி பார்க்க முழுவதுமாக எப்படியும் 150 பெண்களுக்கு மேல் இருப்பார்கள் என்று தோன்றியது.

“என்ன் முத்து இவங்கள்ல நீ யார வேணாலும் ஓக்கலாம், எவ்ளோ நேரம் வேணாலும் அவங்க வாயில் கொடுக்கலாம், உன்ன யாருமே கேக்க மாட்டாங்க, விடியிற வரைக்கும் உனக்கு தாக்கு பிடிக்கிற வரைக்கும் எஞ்சாய் பண்னு, இனி இந்த மாதிரி ஒரு சான்ஸ் எப்பவுமே கெடைக்காது” என்றாள்.

எனக்கும் சரி என்று தோன்ற என் கணகள் முதலில் பார்த்த்து அலெக்ஸின் தங்கையை தான், அவளும் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க நான் அவள் அருகே சென்று நிற்க நான் சொல்லாமலேயே அவள் என் பூலை பிடித்து நன்றாக உறுவி தன் வாய்க்குள் விட்டு ஊம்பத்தொடங்கிவிட்டாள்.


எனக்கு வானத்தில் பறப்பது போல் இருக்க நான் கையை கீழெ கொண்டு சென்று அவள் டீசர்ட்டுக்குள் நுழைத்து முன் தினம் யாரையுமே தொடவிடாத அவள் காயை பிடித்து அழுத்த் தொடங்கினேன். ஊம்பிக் கொண்டிருந்தவள் ஆவலில் தன் டீசர்ட்டை கழட்டி போட்டாள்.

அந்த அழகான மொசக்குட்டிகள் இப்போது எனக்கே எனக்காக வெளியே துள்ளி குதித்து வர நான் அவளை எழுப்பி அனிதா உட்கார்ந்திருந்த சோஃபாவில் அவளை குனிய வைத்து அவளுக்கு பின்னால் இருந்து அவள் ஸ்கர்ட்டை தூக்கிவிட்டு என் பூலை அவள் புண்டைக்குள் விட்டு வேகமாக் வெறியுடன் அழுத்த அது அவள் கன்னித்திரையை கிழித்துக் கொண்டு உள்ளே செல்ல செல்லமாக அவள் கத்தினாள்.

நான் அவள் இடுப்பை நன்றாக் இறுக்கி பிடித்து கொண்டு என் பூலை அவள் புண்டைக்குள் விட்டு அடிக்க் தொடங்கினேன். அனிதா அருகே உட்கார்ந்து இதை பார்த்து லேசாக சிரித்துக் கொண்டிருக்க நான் கையால் ஜாடை செய்ய அவள் எழ்ந்து வந்து என் உதட்டை சுவைக்க் தொடங்கினாள். கீழெ அவளை ஓத்துக் கொண்டு மேல அனிதாவின் உதட்டை என் உதட்டால் சுவைத்துக் கொண்டிருக்கும் நேரம் இன்னொரு பெண் எழுந்து வந்து தன் டீ சர்ட்டை தூக்கி அவள் காய்களை கசக்கும்படி சொல்ல நானும் அவளை காயடித்துக் கொண்டே அனிதாவின் உதட்டை சுவைத்தேன்.,

முன்னால் குனிந்திருந்தவள் புண்டை கசிந்து தண்ணீர் ஊற்ற என் புண்டை அவள் கூதிக்குள் வழுக்கிக் கொண்டு வேகமாக் சென்று வந்து கொண்டிருக்க அவள் காம்ம் தலைக்கேறி “ஃபக் மீ ஃபக் மீ” என்று ஆங்கிலத்திலும் ரஷ்யனிலுமாக பிதற்றிக் கொண்டிருக்க நான் என் வேகத்த இன்னும் அதிகமாக்கி அவளை ஓத்துக் கொண்டிருக்க, நான்காவதாக ஒருத்தி ஆர்வத்துடன் எழுந்து வந்தாள்.

இவளை என்ன செய்வது என்று நான் யோசித்துக் கொண்டிருக்க அவளே எனக்கு பின்னால் மண்டியிட்டு உட்கார்ந்து கீழெ ஆடிக் கொண்டிருந்த என் கொட்டைகள் இரண்டையும் வாயில் வைத்து சப்பத்தொடங்கினாள். அட்டா, என்னா ஒரு சுகம்டா, ஒரே நேரத்துல இத்தன பொண்ணுங்க்ளா, முடியலயே என்று நினைத்துக் கொண்டு முன்னால் இருப்பவளை ஓக்க பின்னால் ஒருத்தி நக்க மேலே ஒருத்தி முத்தமிட இன்னொருத்தி காயை காட்டி நிற்க என்று ஓரே நேரத்தில் நாங்கு போருடன் ஜல்சா செய்து கொண்டிருந்தேன்.,

என் வாழ்நாளில் ஓரே நேரத்தில் இத்தனை பெண்களுடன் நான் இருந்த்து கூட இல்லை. என்று நினைத்துக் கொண்டு முன்னால் இருந்தவள் புண்டையை கிழித்துக் கொண்டிருக்க அவள் பலமுறை உச்சம் அடைந்தும் எனக்கு இன்னும் தண்ணி வரவில்லை. அவள் தாங்க முடியாமல் என்னை நகர சொல்லிவிட்டு எழுந்து கொண்டாள். எழுந்தவள் ரொம்பவும் களைப்புடன் என முன்னே உட்கார்ந்து அவள் புண்டையை கடைந்தெடுத்த என் தண்டை பிடித்து உறுவினாள்.

நன்றாக துடைத்துவிட என் கொட்டையை சப்பிக் கொண்டு இருந்த ஒன்னொருத்தி வேகமாக என் முன்னே வந்து குனிந்தாள். அவளே என் தண்டை பிடித்து அவள் கூதிக்குள் சொறுகிக் கொள்ள நானும் அவள் இடுப்பை பிடித்துக் கொண்டு இடிக்க ஆரம்பித்தேன்.

இவள் மிகவும் காய்ந்தவள் போல் சத்தமாக கத்தி அனுபவித்தாள். அவள் கூதி மிகவும் கொழகொழப்புடன் இருக்கவே என் தண்டு வேகமாக உள்ளே சென்று வந்தது. அனிதா இன்னும் என் உதட்டையே சப்பிக் கொண்டிருக்க எனக்கு காயடிக்க காட்டியவள் உட்கார்ந்து நான் ஓத்துக் கொண்டிருந்தவளின் உதட்டை கவ்வி சப்பிக் கொண்டிருநதாள்.

நான் இப்போது ஒருத்தியை ஓத்துக் கொண்டு அனிதாவின் உதட்டை என் உதடுகளாலும், அவள் காய்களை என் கைகளாலுமாக சுவைத்துக் கொண்டிருநதேன். இப்படியே நாங்கு பெண்களை போட்டு ஓத்தும் எனக்கு கஞ்சியும் வரவில்லை குஞ்சியும் சுறுங்கவில்லை. கிட்டதட்ட மூன்று மணி நேரம் என் சுண்னி முழு விறைப்பிலேயே இருந்தது. ஆனால் கொஞ்ச்ம வலிக்க ஆரம்பித்தது,

இரவு 11 மணி இருக்கும் அனிதா என்னை பார்த்து

“ஏன்ன் முத்து திருப்தியா” என்றாள்.

“நான் களைப்புடன் சொஃபாவில் உட்கார

“பரம திருப்தி” என்று சொல்லும் நேரம் இன்னொருத்தி வந்து என் பூலை பிடித்து சப்ப ஆரம்பித்தாள்.

“முத்து நாளைக்கு காலையில சென்னைக்கு கிளம்பனும், வா போகலாம்” என்றாள். நான் ஊம்பியவள் முடித்ததும், இருவரும் அங்கிருந்து கிளம்பின்போம். ரூமுக்கு சென்று களைப்புடன் படுக்கும் நேரம் அனிதா தன் உடைகள எல்லாவற்றையும் களைந்துவிட்டு என் அருகே வந்து அம்மணமாக் படுத்தாள்.

“ஏன் அனி என்ன ஆச்சு” என்று நான் கேட்க அவள் கண்கள் கலகின

“இல்ல முத்து நாம தனியா வந்ததாலதான் இவ்ளோ ஃப்ரீயா எஞ்சாய் பண்ண முடிஞ்சிது, இனிமே நாம இப்டி ஒன்னா இருக்க முடியுமா” என்று கண்கள் கலங்க என்னை கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டாள்.

நானும அவளை இறுக அணைத்து அவளை என் மேல் இழுத்து படுக்க வைத்துக் கொண்டேன். காலை 7 மணிக்கு குளித்து சாப்பிட்டு முடித்து இருவரும் ஏர்போர்ட்டுக்கு கிள்மப தயாராகிக் கொண்டிருக்க அனிதாவின் செல் ஒலித்தது.

“ஹலோ யெஸ் அலக்ஸ், ஏர்போர்ட் தான் வரோம், இன்னும் கொஞ்ச் நேரத்துல வந்திடுவோம்” என்று ஆங்கிலத்தில் சொல்லிவிட்டு லைனை துண்டித்தாள்.

“முத்து 10 மணிக்கு ஃப்ளைட், இப்ப கெளம்புனாதான் கரக்ட்டா இருக்கும், அலெக்ஸ் ஏர்போர்ட் வந்துட்டான், நீ ரெடியா”என்றாள்.

“நான் ரெடி அனிதா, வா போகலாம்” என்று இருவரும் வெளியே வந்து ஒரு டாக்சியை பிடித்தோம். ஏர்போர்ட் நோக்கி கார் சென்று கொண்டிருந்தது.

“முத்து நாம சென்னைக்கு போனதும் நீ என்ன கண்டுக்கவே மாட்டல்ல” என்று அனிதா புலம்ப ஆரம்பித்தாள்.

“ஏன் அனி இப்டில்லாம் பேசுற, உனக்காக நான் எப்பவும் ரெடியா இருப்பேன்” என்றதும். என் மார்பில் செல்லமாக குத்திவிட்டு சாய்ந்து கொண்டாள். கார் இன்னும் அறை மணி நேரத்தில் ஏர்போர்ட் சென்றுவிடும், அதன் பின் சென்னைக்கு சென்றதும், ராதாவை எப்படியாவது சமாதானம் செய்துவிட வேண்டும், என்று மனதுக்குள் நினைத்தபடி காரின் ஜன்னல் வழியே ரஷ்ய நாட்டு அழகையும் பெண்களையும் ரசித்துக் கொண்டே வந்தேன்.

மிக அகலமான சாலைகள், சுத்தமாக்வும் ஒரு மேடு பள்ளங்க்ள் கூட இல்லாமல் இருந்தது. இந்த மாதிரி ரோடெல்லாம் நம்ம் ஊர்ல என்னைக்குதான் வருமோ. என்று நினைத்துக் கொண்டே வேகமாக செல்லும் வாகனங்களை பார்த்துக் கொண்டே வந்தேன்.

அப்போது திடீரென்று பின்னால் இருந்து ஒரு துப்பாக்கு குண்டு. காரின் பக்கவாட்டில் இருந்த ரியர்வியூ கண்ணாடியில் பட அது தூள்தூளானது. கார் ட்ரைவர் காரை நிறுத்துவிட்டு பின்னால் பார்க்க அவர் நெற்றிக்கு சில அங்குல இடைவெளியில் இன்னொரு துப்பாக்கி குண்டு சீறிக் கொண்டு சென்றதும், தன்னை யாரோ கொல்ல பார்க்கிறார்கள் என்று பயந்தவன் காரை வேகமாக் ஒட்டினான்.

“அனிதா யாரு அவனுங்க” என்று நான் பத்ற்றமாக கேட்க

“ட்ரைவரதான் கொல்ல வரானுங்க போல்” என்று அவள் அலறியபடி சொல்ல கார் வேகமெடுத்தது. பின்னால் வந்தவர்கள் சுட்டுக் கொண்டே வர காரின் பின்பக்க கண்ணாடி உடைந்து எனக்கும் அனிதாவுக்கும் இடையே சென்றது,. இருவரும் பதறி அடித்துக் கொண்டு கீழெ குனிந்து கொல்ல அனிதா தன் செல்லை எடுத்து போலீசுக்கு போன் செய்தாள்.

பின்னால் வந்தவர்கள் கார் இன்னும் வேகமாக துரத்த எங்கள் காரும் இன்னும் வேகமாக் செல்ல துடங்கியது. அனிதா நாங்கள் இருக்கும் இடத்தை சொல்லிவிட்டு போனை துண்டிக்க், கார் கண்ணாடிகள் அணைத்தும் உடைந்து தூள்தூளாக கிடந்தது. காரும் தாறு மாறாக ஒடிக் கொண்டிருக்க அந்த நேரம் போலீஸ் காரின் சைரன் சத்தம் கேட்டது. மெல்ல எழுந்து பார்த்தேன். எங்கள் காரை துரத்தி வந்த காரை பின் தொடர்ந்து இரண்டு போலீஸ் கார்கள் வேகமாக வந்தன. காரில் வந்த போலீஸ்காரர்கள் எங்களை துரத்தியவர்களை நோக்கி சுட ஆரம்பித்தனர்.

எங்களை துரத்திய ஜீப்காரனும் பதிலுக்கு போலீசை சுட ஆரம்பித்தார்கள். இதனால் நாங்கள் கொஞ்ச்ம தைரியமாக எழுந்து உட்கார்ந்தோம். ஜீப்பில் எங்களை துரத்தியவர்களில் இப்போது இரண்டு பேர் ஜன்னல் வழியாக பின்னால் வந்து கொண்டிருநத போலீஸை சுட்டுக் கொண்டிருக்க எங்களை துரத்தும்வேகம் அதிகமாகிக் கொண்டே போனது.

இந்த ட்ரைவரால நம்மளையும் போட்டுதள்ளிடுவானுக போலிருக்கே என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டிருக்க, அதே நேரம் காருக்கு மேலே ஒரு ஹெலிகாப்டர் வரும் சத்தம் கேட்டது. அது போலீஸ் ஹெலிகாப்டர் என்று தெரிந்தது. பிரச்சனை பெரிய அளவில் போய்க் கொண்டிருப்பது புரிந்தது.

ஜீப்பில் வந்தவர்களை இப்போது பின்னால் வந்த போலீஸ் காரிலிருந்தும் மேலே ஹெலிகாப்டரிலிருந்தும் சுட ஆரம்பித்தார்கள். ஜீப்பிலிருந்து சுட்டவர்கள் ஏகே 47 போன்ற நவீன இய்ந்திர துப்பாக்கிகளை எடுத்து சுட ஆரம்பித்தார்கள். பின்னால் வந்த ஒரு போலீஸ் கார் குண்டு பட்டு டயர் வெடித்து சாலையிலிருந்து விலகி எதிரே வந்த சரக்கு லரி மீது மோதி வெடித்து சிதறியது.

அதே நேரம் நாங்கள் சென்ற சாலை இப்போது ஏர்போர்டை கடந்தும் நிறுத்தமுடியாமல் சென்று கொண்டிருந்தது.


காரை நிறுத்தினால் பின்னால் வருபவர்களால் சுட படுவோம், என்று காரை வேகமாகவே ட்ரைவர் ஓட்டி செல்ல பின்னால் வந்தவர்கள் மீண்டும் எங்களை நோக்கி சுட ஆரம்பித்தார்கள் அவர்கள் சுட்ட குண்டுகள் எங்கள் காரையும் எங்களையும் மிக அருகில் உரசி சென்றது. அதே நேரம் போலீஸ் கார்கள் இன்னும் அதிகமாக வந்து கொண்டிருப்பதும் தெரிந்தது.

இப்போது அந்த ஜீப்பபை 4 போலீஸ் வாகனங்கள் துரத்தின, நாங்கு காரில் வந்தவர்களும் ஜீப்பை நோக்கி சுட்டுக் கொண்டிருக்க், ஜீப்பிலிருந்து இன்னொருவன் கையை மட்டும் நீட்டி போலீசை நோக்கி சுட்டுக் கொண்டு வந்தான்.

அப்போது மேலே ஒரு ஹெலிகாப்டரும வந்து கொண்டிருக்க இத்தனை பேரையும் ஜீப்பில் இருந்தவர்கள் சமாளித்துக் கொண்டிருக்க வானத்திலிருந்து போலீஸ்கார்ர்கள் ஜீப்பை சுட ஆரம்பித்தார்கள். ஒரு போலீஸ்காரன் சுட்டதில் ஜீப்பில் வந்தவன் ஒருவன் இறந்துவிட மற்றவன் மிகவும் வெறியுடன் கத்துவது தெரிந்தது, அவன் அதிரடியாக் காரிலிருந்து எதையோ எடுத்தான்.

அது மீகவும் நீளமாக ஒரு பைப் போல இருந்த்து. நான் ஏற்கனவே இதை சில ஆங்கில பட்த்தில் பார்த்திருக்கிறேன். நீங்களும் அதை விண்டீசல் படங்களில் பார்த்திருக்கலாம், அதை பசூக்கா என்று சொல்வார்கள். அதை வெறியுடன் தூக்கியவன் ஹெலிகாப்டரை நோக்கி குறிவைக்க மேலே இருந்தவர்கள் அதை பார்த்த்தும் பதறி அடித்த்க் கொண்டு ஹெலிகாப்டரை வேகமாக நகர்த்த அதற்குள் அவன் சுட்டான்.

அதிலிருந்து வெறும் புகை போல் வர அந்த புகை ஹெலிகாப்டரை தாக்கியதும் வானத்திலேயே வெடித்து சிதறி சரியாக எங்கள் காருக்கும் முன்னால் சுக்குனூறாக உடைந்து விழுந்த்து. ட்ரைவர் சாமர்த்தியமாக காரை வளைத்து திருப்பி அதிலிருநது நகர்ந்து சென்றுவிட்டார்.

எனக்கும் அனிதாவுக்கும் தலையே சுற்றியது. என்ன நடக்கிறது. ஒரு சாதாரண கார் ட்ரைவரை இப்படி பட்ட ஒரு கும்பல் துரத்துகிறதா, என்று வியப்பும் அவர்கள் சண்டையில் நம்மை என்ன செய்வார்களோ என்ற பயமும் எழுந்த்து. அதே நேரம் ஜீப்பில் இருந்தவன் உடனடியாக பின்னால் வந்த போலீஸ் கார்களை நோக்கியும் பசூக்காவால் சுட ஆரம்பித்தான்.

இரண்டு கார்கள் வெடித்து சிதறியதும் மற்றவர்கள் பயந்து ஒரமாக் நின்றுவிட இப்போது அந்த ஹம்மர் ஜீப் எங்களை மீண்டும் துரத்திக் கொண்டு வந்த்து. அனிதா எதையோ யோசித்தவள் போல் பின்னால் திரும்பி பார்த்தாள்.

“அனிதா என்ன இது நாம வேணா கார்ல இருந்து குதிச்சிடலாமா” என்று நான் பதற்றத்துடன் அவளை கேடக் அனிதாவின் முகத்தில் மரணபயம் தெரிந்த்து. எதுவும் பேசாமல் இருந்தவள், பின்னால் துரத்திய ஜீப்பையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அவர்கள் மீண்டும் எங்கள் காரை நோக்கி சுட்த்தொடங்கினார்கள். ட்ரைவர் காரை வளைத்து நெளித்து ஓட்டியும் அவ்ர்கள் விடுவதாக இல்லை எங்கள் காரை மிகவும் நெருங்கி வ்னதுவிட கடைசியில் பின்னாலிருந்து வந்த ஒரு குண்டு எனக்கும் அனிதாவுக்கும் இடையே புகுந்து கார் ட்ரைவரின் தலையில் பாய்ந்து முன்புறகண்ணாடியில் பட்டது,

ட்ரைவர் ஸ்டீரியங்க் மேல் தலையை சாய்ந்து உயிர்விட கார் நிலை தடுமாறி சாலையில் ஆடியது நான் முன்புறம் கைன் நீட்டி ஸ்டீரிங்கை அட்ஜஸ் செய்ய் பார்த்தும் ட்ரைவர் அதன் மேல் சாய்ந்திருந்த்தால் என்னாய் காரை கட்டுப்படுத்த் முடியவில்லை, கார் வேகமாக சென்று ஒரு மேட்டில் ஏறி மறுபக்கம் இறங்கி அப்ப்டியே சாய்ந்தப்டி நின்றது.

என் மேல் அனிதாவும் நான் கீழெயுமாக நசுங்கி கிடந்தோம். அனிதா மெல்ல எழுந்து கதவு வழியாக வெளியே வந்து எனக்கும் கை கொடுத்தாள். இருவரும் கதவும் வழியாக இறங்கி வர அந்த ஜீப் அந்த இட்த்தில் வந்து நின்றது. அவர்கள் ஜீப்பிலிருந்து இறங்கி எங்களை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தார்கள். அனிதா இதை பார்த்த்தும் என் கையை பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு எதிர் திசையில் ஓட ஆரம்பித்தாள்.

எனக்கு ஒன்றும் புரியாமல் அவ்ளுடன் ஓடினேன். பின்னால் அந்த ஜீப்பில் வந்த 3 பேரும் எங்களை துரத்திக் கொண்டு வந்தார்க.ள்.

“அனிதா நாம எதுக்கு ஓடுறோம், அவங்க குறி அந்த ட்ரைவர்தான” என்று நான் கத்த அவள் என்னை பார்த்தாள்.

“இல்ல் முத்து அவங்க குறி நாமதான்” என்றதும் எனக்கு அடிவயிறு கலங்கிட திரும்பி பார்த்தேன். அவர்கள் அதே வெறியுடன் எங்களை துரத்திக் கொண்டு வந்தார்கள். பின்னால் வந்தவர்கள் எங்களை விட வேகமாக் ஓடி வர நானும் அனிதாவும் ஓட முடியாமல் நின்றோம்.

வந்தவர்கள் எங்களை சூழந்து கொள்ள நாங்கள் முகத்திலும் மனதிலும் மரண பீதியுடன் நின்றோம். சுற்றிலும் பல கிலோ மீட்ட்ர் தூரத்திற்கு பொட்டலாக கிடந்த்து. யாரும் உதவிக்கு கூட வர முடியாத இடமாக இருந்த்து. எங்களை சூழ்ந்திருந்தவர்கள் ரஷ்ய மொழியில் ஏதோ சொல்ல அனிதா என்னை பார்த்து

“அவனுங்க நம்மள முட்டி போட்டு உட்கார சொல்றானுங்க” என்றாள். இருவரும் மண்டியிட்டு உட்கார அவர்கள் எங்களை வெறியுடன் பார்த்து சிரித்துவிட்டு இரண்டு பேர் தங்கள் கையில் இருந்த துப்பாக்கியை திருப்பி பிடித்துக் கொண்டார்கள். இருவரும் எங்கள் முகத்தை நோக்கி ஓங்கினார்கள்.

கண்களை மெல்ல் திறந்தேன். எங்கும் இருள், ஒரே இருட்டு கொஞ்சமும் வெளிச்சமில்லை,

எனக்கு சந்தேகம், ஒரு வேலை அவர்கள் அடித்த்தில் நாம் இறந்துவிட்டோமோ என்று.,

மீண்டும் கண்களை மூடி ஒரு முறை இமைகளை கசக்க்விட்டு மீண்டும் திறந்தேன்.
இப்போதும் அதே இருட்டு, ஊசி அளவிற்கு கூட வெளிச்சமில்லை. ஆம் நான் இறந்து நரகத்துக்கு வந்துவிட்டேன். என்று என் மூளை சொன்னது.
இது நரகம் என்று எப்ப்டி தெரியும், முன்னபின்ன செத்திருந்தாதான தெரியும், சொர்க்கமா இருந்தா எங்க பார்த்தாலும் 100 வாட்ஸ் பல்ப் எரியும், எல்லாரும் சந்தோஷமா இருப்பாங்க, ரம்பா மேனகா ஊர்வசினு எல்லாரும் அவுத்து போட்டு ஆடுவாங்கனு சொல்லுவாங்க, ஆனா இது இருட்டா இருக்கறதால இது நரகம்தான்,
நான் எத்தன பொண்ணுங்கள ஓத்திருப்பேன், அதனால் நான் கண்டிப்பா நரகத்துக்குதான் போவேன், என்றது என் மூளை ஆனால் என் இதயம் இல்ல நான் எத்தன பொண்ணுங்கள ஓத்திருந்தாலும், அவங்க சம்மத்த்தோட்தான ஓத்திருக்கேன், யாரையும் நான் ரேப் பண்ல், யாரையும் அவங்க சம்மதம் இல்லாம இதுவரைக்கும் தொட்ட்தில்லையே, அப்புறம் எப்படி நான் நரகத்துக்கு வருவேன்,
இது நரகமும் இல்ல நாம் சாகவும் இல்ல என்று என் இதயம் கூறிட, அப்படினா ஒரு வேல அவனுங்க அடிச்சதுல கண்ணு தெரியாம போய்ருக்குமோ என்று என் மூளை மீண்டும் கேட்க அப்டித்தான் இருக்கனும்,
சரி பக்கத்துல யாராவது இருக்காங்கலானு பார்க்கலாம் என்று யோசிக்கும்ப்போதுதான் அய்யோ அனிதா என்ன ஆனாளோ, அவள இவனுங்க என்ன பண்ணானுங்களோ தெரியலையே, என்று என் மனம் பதறிக் கொண்டு

“அனிதா” என்று என் வாய் உச்சரிக்க் நினைத்த்து ஆனால் வாயிலிருந்து வார்த்தை வரவில்லை, பதிலாக தலையிலிருந்து பயங்கரமாக வலி எடுத்தது. இப்போதுதான் அவர்கள் அடித்த அடியின் முழு வலியும் தெரிந்த்து.

இரண்டு ரஷ்யா காரனுங்களும் கையில் இருந்த துப்பாக்கிய திருப்பி வெச்சி எங்க மூஞ்சியில் ஓங்கி ஒரு குத்துவிட்டான். அவ்ளோதான் அதுக்கப்பறம் இப்பதான் எழுந்தேன். அது சரி என் வாய்சுக்கு என்ன ஆச்சு, ஒரு வேல கண்ணு வாய் ரெண்டும் போய்டுச்சா, என்று நினைத்துக் கொண்டு மீண்டும் நன்றாக எச்சில் விழுங்கி அனிதா என்று கூப்பிட
“அ.....” என்று சொல்லும்போதே
“முத்து” என்று குரல் வர அது அனிதாவின் குரல் என்பதை புரிந்து கொண்டேன். ஆனால் எந்த திசையில் இருந்து வருகிறது என்று தெரியாமல் நான்
“அனிதா, அனிதா” என்று அழைக்க அப்பாடா நல்ல வேல நம்ம கொரலுக்கு ஒன்னும் ஆகல ஆனா அனிதா எங்க இருக்கானு தெரியலையே என்று கைகளை தரையில் வைத்து தேய்த்தபடி முன்னால் நகர்ந்து செல்ல அவளும் பதிலுக்கு என் பெயரை சொல்லிக்கொண்டே வர நான் சத்தம் வந்த திசையை நோக்கி நகர்ந்து செல்ல அவள் கை தட்டுப்ப்ட்ட்து.

“அனிதா உனக்கு ஒன்னுமில்லியே” என்றதும்

“ஒன்னுமில்ல முத்து ஆனா கண்ணு தெரியல முத்து” என்றாள். எனக்கு தூக்கிவாரி போட்ட்து.

“அயோ அனிதா உனக்கும் கண்ணு தெரியலையா” என்று நான் கேட்க

“ஆமா முத்து, உனக்குமா” என்று அவளும் அதிர்ச்சியுடன் கேட்டாள்.

“சரி அனிதா மெதுவா என் கைய புடிச்சிக்கிட்டே முன்னால நகர்ந்து போகலாம், எதாவது கையில் தட்டுபடுதானு பார்க்கலாம்” என்று கூறி அவள் கையை பிடித்தபடியே தவிழ்ந்து இருவரும் நகர்ந்தோம். நீண்ட நேரம் எதுவுமே எங்கள் முன்னால் தட்டுப்படவில்லை. கால் முட்டிகள் வலி எடுக்க

“முத்து நாம எங்க இருக்கோம், ஒரு வேல நம்மள புடிச்சாங்களே அதே பொட்டல் காட்ல இருக்கோமா” என்றாள்.

“அப்டி இருந்தாலும் நம்ம மேல வெயில் படுமே” என்று நான் கூற

“ஒரு வேல இது ராத்திரியா இருந்தா” என்றாள் அவள்

“ராத்திரியா இருந்தாலும் குளிர் தெரியனுமே, ஒரு வேல அதே எட்த்துல நாம இருந்தாலும் இது கீழ் தர சிமெண்ட் தரையா இருக்கே” என்றதும்

“முத்து நம்மள என்ன பண்ணபோறானுங்க இவனுங்க யாரு எதுக்கு நம்மளா தூக்கிட்டு வந்திருக்கானுக, நாம் ஏங்க இருக்கோம் ஒன்னுமே தெரியலையே” என்று அழுகையுடன் கூறினாள்.

“அனிதா அழாத வா மெல்ல எழுந்து நடக்கலாம்” என்று இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பிடித்துக் கொண்டு எழுந்து நடக்க முயல் என் தலையில் க்டுமையான வலி எடுத்த்து. இருந்தாலும் அதை பொறுத்துக் கொண்டு மெல்ல் ஒவ்வொரு அடியாக எடுத்து வைத்தோம்.

இப்டி நம்மள கண் தெரியாதவனா ஆக்கிட்டானுங்களே என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டே அனிதாவின் கைகளை பிடித்துக் கொண்டே நடந்தேன். அனிதா என்னை நெருங்கி வந்து பற்றிக் கொண்டு நடக்க

“முத்து நாம் ரெண்டு பேரும் இங்கயே செத்திடுவோமா” என்றாள்.

“எனக்கும் எதுவுமே தெரியல அனிதா” என்று கூற அந்த நேரம் எங்களை சுற்றிலும் ஏகப்பட்ட எல் ஈ. டி விளக்குகள் ஒரே நேரத்தில் எரியத்துவங்கின. 

நாங்கள் இருவரும் சுற்றி சுற்றி பார்க்க அது ஒரு பெரிய ஹால் போல் இருந்த்து. அந்த இட்த்தில் 20க்கும் மேற்பட்ட லைட்டுகள் எரிய நல்ல வேல நம்ம் கண்ணுக்கு ஒன்னும் ஆகல என்று மனம் சொல்ல, எங்களை சுற்றி ஆட்கள் யாருமே இல்லையே,

இது என்ன இடமாக இருக்கும் என்று யோசிக்க

“முத்து இது ஃப்ளைட்ட நிறுத்துற இடம்” என்று அனிதா சொன்னதும் நான் சுற்றிலும் பார்த்தேன். ஆம் அது தனியார் விமானகளை நிறுத்தி சர்வீஸ் செய்யும் இடம்,

மிக உயரத்தில் ஒடுகள் போடப்பட்டு மிக விசாலமாக இருந்த்து. சில நிமிடங்கள் இருவரும் சுற்றி சுற்றி பார்த்துக் கொண்டிருந்தோம், எங்களை தவிற வேறு யாரும் இருப்பதாக தெரியவில்லை. இந்த லைட்டுகளை யாரோ போட்டிருக்கிறார்கள் எனறால் எங்களை யாரோ எங்கயோ இருந்து கண்கானிக்கிறார்கள் என்று மட்டும் தெரிந்த்து. அந்த பெரிய இட்த்தில் ஒரு சிறிய கதவு ஒரு ஓரத்தில் தெரிந்த்து.

அது லேசாக திறந்திருப்பதும் தெரிந்த்து. நான் அனிதாவை காட்டி

“அனிதா அந்த கதவு தெறந்திருக்கு பாரு”என்றதும் அவள் என்னை பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு அந்த கதவுக்கு அருகே ஓடினாள். ஆனால் வெளியே இருந்த ஒருவன் நாங்கள் கதவின் அருகே சென்றதும் கதவை திறந்து கொண்டு நீளமாக இரு துப்பாக்கியை நீட்டியபடி வந்தான். எங்களை பார்த்து ஏதோ சொல்ல அனிதா இரண்டு கைகளையும் மேலே தூக்க நானும் கைகளை தூக்கியபடி பின்னால் நகர்ந்து வந்தோம்.

அந்த நேரம் அந்த இட்த்தில் இருந்த முக்கிய கதவு, பெரிய சைஸ் கதவு மெல்ல் திறக்கப்பட்ட்து. ஒரு விமானமே உள்ளே வரும் அளவுக்கு பெரிதாக இருந்த அந்த கதவின் வழியே ஒரு கார் வந்த்து. அதை தொடர்ந்து இரண்டு மூன்று லாரிகள் வந்தன. ஒவ்வொரு லாரியிலும் 20 பேர் வரை இருந்தார்கள். எல்லோர் கையிலும் பெரிய துப்பாக்கிகள். இவர்கள் எல்லாம் ரஷ்ய ராணுவத்தை சார்ந்தவர்களாக இருக்குமோ என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

எங்களை நோக்கி வேகமாக வந்த கார் எங்களுக்கு அருகே வந்து நின்றதும், கார் கதவு திறக்க உள்ளே இருந்து ஒருவன் இறங்கினான். அவனுடன் ஒரு பெண்ணும் இறங்கினாள். பார்க்க நல்ல அழகுடன் தொடைக்கு மேலே ஒரு குட்டையான் ஸ்கர்ட்டை போட்டிருக்க மேலே நம்ம ஊர் ஜாக்கெட்டைவிட கொஞ்ச்ம பெரிய சைஸ் பனியன் போல் அணிந்திருந்தாள்.

காரிலிருந்தவன் இறங்கியதும். அவனுடன் லாரியில் வந்தவர்களும் இறங்கினார்கள். காரில் வந்தவன் அந்த பெண்ணின் இடுப்பில் கையை போட்டு வளைத்துக் கொண்டு இழுத்தபடி எங்கள் அருகே வந்து நின்றான். என்னையும் அனிதாவையும் ஏற இறங்க பார்த்தவன். ரஷ்ய மொழியில் ஏதோ பேசினான். அனிதாவும் கொஞ்ச்ம கோவமாக பேச கடைசியில் அவன்

“இந்தியன் XXXXXXX” என்று திட்ட எனக்கு கோவம் வந்து விட நான் என் கையை கீழெ போட்டுவிட்டு அவனை நோக்கி வேகமாக் ஓடி என் வலது காலை மடக்கு முட்டியால் ஓங்கி அவன் இரண்டு கால்களுக்கும் நடுவே ஒரு இடி இடிக்க அவன் மணி அடித்து கையை வைத்து பிடித்துக் கொண்டு வலியுடன் அப்ப்டியே சாய்ந்தான்.

“ஒம்மாள யார பார்த்து இந்தியன் XXXXனு சொல்ற, ஒத்தா இனிமே இந்த தெவிடியா புண்டையில் இல்ல வேற எவ புண்டையிலயும் உன்னால் ஓக்க முடியாது” என்று நான் சத்தமாக கத்த உடனே அவன் ஆட்கள் தங்கள் துப்பாக்கியை தூக்கிக் கொண்டு என்னை அடிக்க வந்தார்கள். உடனே கீழெ சாய்ந்தவன் அவர்களை நோக்கி வேண்டாம் என்பது போல் கையசைக்க அவர்கள் பின்னோக்கி சென்றுவிட்டார்கள்.

சுண்ணியை பிடித்துக் கொண்டு உட்கார்ந்தவன் அருகில் இருந்தவள் தன் ஹேண்ட் பேகிலிருந்து ஒரு ஸ்ப்ரேயை எடுத்து, அவன் பேண்டை அவிழ்த்து ஜட்டியை இறக்கினாள். அவன் சுண்ணி நன்றாக சிவந்து போய் கிடக்க அதில் இவள் ஸ்ப்ரேயை அடித்தாள். சில நொடிகளில் அவன் வலி குறைந்திட, பேண்டை போட்டுக் கொண்டு கொஞ்ச்ம நொண்டியபடி என் அருகில் வந்தவன் .என்னை பிடித்திருந்தவர்களை விடும்படி சொல்லிவிட்டு என் தோளில் தட்டிக் கொடுத்து என்னை பார்த்து ரஷ்யனில் ஏதோ சொல்ல நான் அனிதாவை பார்த்தேன். அனிதா

“முத்து நீ ரொம்ப ஸ்ட்ராங்கான ஆளாம், உன்ன மாத்ரி ஆளுங்க தான் அவங்க இயக்கத்துக்கு தேவையாம், நீ அவங்க கூட போனா, உன்ன கைய்ல ராணுவத்துல கொடுக்குற அளவுக்கு ட்ரைனிங்க கொடுத்து உன்ன நல்லா பார்த்துக்குவாங்களாம், வேணும்னா உன் கீப்பையும் கூடவே வெச்சிக்கலாம்னு என்ன பார்த்து சொல்றாண்டா”என்றாள்.

“இயக்கமா என்ன் இயக்கம்” என்று நான் அனிதாவிடம் கேட்க அவள் ரஷ்ய மொழியில் அவனிடம் கேட்டாள். அவன் ஏதோ ஒன்று சொன்னான். அந்த வார்த்தையை அடிக்கடி கேட்ட்து போல் இருக்க அனிதா கொஞ்ச்ம பயத்துடன் என்னை பார்த்து

“முத்து அவனுங்க செசன்ய தீவிரவாத இயக்கமாம், ரஷ்ய அரசாங்கத்தையே எதிர்த்து போராடிக்கிட்டு இருக்கானுங்க, அதுல உன்ன சேர சொல்றானுங்க, போறீயா” என்று கொஞ்சம் நக்கலாக கேட்க

“அடிப்பாவி என்ன் தீவிரவாதியாக்க உனக்கு அவ்ளோ சந்தோஷமா, அதெல்லாம் முடியாதுனு சொல்லிட்டு இப்ப நம்மள எதுக்கு தூக்குனானு கேளு” என்று நான் சொல்ல அனிதா அப்போதுதான் விழித்தவள் போல் அவனிடம் கேட்டாள். அவனும் ஏதோ சொல்ல இவள் என்னிடம்

“முத்து இவனுங்க அரசாங்கத்துக்கு எதிரா போராடுறதால நெறைய பணம் தேவப்படும்ல அதனால் வெளிநாட்ல இருந்து வரவங்கள கட்த்தி நம்ம நாட்ல இருந்து கொஞ்ச்மும் ரஷ்யாவுல இருந்து கொஞ்சமும் பணம் வாங்கிட்டு நம்மள் விட்ருவாங்களாம்,” என்றாள்.

“அடப்பாவிங்களா ஏற்கனவே என் மேல் ஏகப்பட்ட பேரு காண்டுல இருக்கான், இதுல என்ன கட்த்தி காசு கேட்டா கவர்மெண்ட் கொடுக்கலாம்னு நெனச்சாலும் அவனுங்க வேண்டானு தடுத்துடுவானுங்களே” என்று சொல்ல அனிதா எதையோ யோசிக்க

“என்ன் அனிதா நான் இங்க புலம்பிக்கிட்டு இருக்கேன் நீ என்ன யோசிக்கிற” என்றதும்.

“இல்ல் முத்து எனக்கென்னவோ இவன் பொய் சொல்றான்னு தோனுது” என்றாள்.

“எதுக்கு பொய் சொல்ல்னும், அப்டினா இவன் யாரு” என்றேன் நான்

.”உண்மையிலேயே இவனுங்க ரஷ்யாகாரனுங்களும் இல்ல செசென்யன்சுன் இல்லனு தோணுது” என்றாள்.

“ஏன் எத வெச்சி அப்டி சொலற” என்றதும் “நம்மள் தொரத்திக்கிட்டு வந்த அந்த ஜீப் ஹம்மர் அமெரிக்கன் மாடல், ஆனா இவனுங்க செசன்யன்ஸ்னு சொல்றானுங்க, என்னவோ தப்பா இருக்கும்னு தோனுது” என்றாள்.

“என்ன் அனி, ஏன் நம்ம ஊர்ல ஃபாரீன் வண்டிங்க கெடைக்கறதில்ல, எத்தனியோ பேர் இம்போர்ட்ட் ப்ராண்ட் கார் வெச்சிருக்காங்கள்ள அந்த மாத்ரியா இருக்கும்” என்று நான் சொல்ல, அவ்ள் அப்போதும் எதையோ யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள். காரில் வந்த ஜோடி எங்களை நெருங்கி வந்து

“உங்கள நாங்க செசன்யாவுக்கு கூட்டி போகப்போறோம்” என்றான். (ரஷ்ய மொழியில் சொன்னதன் மொழிபெயர்ப்பு) உடனே அவன் ஆட்கள் சிலர் எங்கள கைகளை பின்னால் கட்டிவிட்டு எங்களை அவர்கள் வந்த லாரியிலேயே ஏற்றினார்கள். லாரி கிளம்பியது.

அந்த இட்த்தில் ஆள் நடமாட்டமே இல்லை, எங்கு பார்த்தாலும் ஏதோ தீவிபத்தில் எரிந்து நாசமானதற்க்கான அடையாளம் தெரிந்த்து. எங்குமே ஆட்கள் இல்லை, அங்கொன்று இங்கொன்றுமாக இருந்த வீடுகளும் ஆட்கள் இல்லாமல் காலியாக கிடந்த்து, முதலில் அவர்கள் வந்த காரும் அதை தொடர்ந்தும் இரண்டு லாரிகளும் மட்டுமே சாலையில் சென்று கொண்டிருந்த்து.

ஒரு இட்த்தில் சோதனை சாவடி போன்ற ஒரு பகுதி வந்த்தும் என்னையும் அனிதாவையும் கீழெ படுக்க வைத்துவிட்டு லாரியில் இருந்தவர்கள் எங்களை மறைத்துக் கொண்டு நின்றார்கள். நான் லாரிக்கு பக்கவாட்டில் இருந்த சிறு துவாரம் வழியாக் நடப்பதை பார்த்தேன். முன்னால் சென்ற காரை நிறுத்தி விசாரிக்க் என்னிடம் அடி வாங்கியவன் ஏதோ ஒரு அடையாள அட்டையை காட்ட அவனுக்கு சோதனை சாவடியில் இருந்தவர்கள் சல்யூட் அடிக்க அதன் பின் இருவர் நாங்கள் இருந்த லாரியை நெறுங்கி வர லரியில் இருந்த எல்லோரும் தங்கள் அடையாள அட்டையை எடுத்து காட்டினார்கள்.

கீழெ இருந்தவர்கள் அவற்றை பார்த்துவிட்டு சென்றுவிட ஒருவனின் அடையாளா அட்டை எனக்கு அருகே விழுந்த்து, நான் அதை எடுத்து அனிதாவிடம் காட்ட அவள் அதை படித்தாள். அதற்குள் அந்த அட்டைக்கு உரியவன் குனிந்து எடுத்துக் கொண்டு என்னை முறைக்க் அனிதா என்னை பார்த்து


“ரஷ்யன் ஆர்மீன்னு போட்டிருக்கு” என்றாள். எல்லாம் முடிந்து காரும் லாரிகளும் கிளம்பின, எங்களை முன் போலவே எழுப்பி நிற்க வைத்தனர். லாரி இப்போது ஏதோ ஒரு பகுதியின் எல்லைக்குள் செல்வது புரிந்தது, எலும்புக் கூடு படம் போட்டு ஒரு பலகை துருப்பிடித்து கிடந்த்து. அனிதா அதை பார்த்துவிட்டு

“முத்து இது எந்த ஏரியானு தெரியுமா” என்றாள்.

“என்ண்டீ நீ எனக்கு ரஷ்யாவே புதுசு, இதுல எங்க போறானுங்கனே தெரியாத ஒரு எட்த்த காட்டி எந்த எடம்னு என்ன கேக்குற” என்று நான் சொல்ல

“முத்து இது செர்னோபில்டா” என்றாள். எனக்கு இந்த பெயரை எங்கயோ கேட்ட நியாபகம்.

“என்ன அனி, இந்த பேர நான் எங்கயோ கேட்டிருக்கேனே” என்று அவளிடம் சொல்ல

“1986ல் இங்க இருந்த அடாமிக் பவர் ப்ளாண்ட் வெடிச்சி, அதுல 30 பேர் செத்தாங்க, ஆனா அதுக்கப்புறம் இதுல் இருந்து வந்த ரேடியேஷனால் பல ஆயிரம் பேர் செத்தாங்க, அதுக்கப்புறம் இந்த ஊர் தடை செய்யப்பட்ட பகுதியா இருக்கு, நம்மள இங்க ஏன் கூட்டி வராங்கனு தெரியலையே” என்றதும் எனக்கு மிகவும் பயமாக இருந்த்து.

அந்த ஊருக்குள் நுழைந்த்துமே என் உடம்பெல்லாம் ஏதோ செய்ய தொடங்கியது.முன்னால் சென்ற கார் ஒரு பழைய கொடவுன் முன்னால் நிற்க அவர்கள் எங்கள் இருவரையும் அதனுள் தள்ளி கதவை சாத்தினார்கள்.