“நீங்க சொல்றது கேக்க நல்லா இருக்கு தம்பி ஆனா, இதெல்லாம் நடமுறைக்கு ஒத்துவருமான்னு தெரியலயே” என்று கணபதி தயங்க,
“ஸார், ஜெயிலுக்குள்ள் போறதுக்கான் ஏற்பாட்ட மட்டும் நீங்க பார்த்துக்கங்க, மத்தது எல்லாம் நான் பார்த்துக்குறாஎன்” என்றதும் அவர் கொஞ்சம் யோசித்துவிட்டு
“அது ஒன்னும் பெரிய விஷ்யம் இல்ல தம்பி, நமக்கு தெஞ்சவங்க தான் ஜெயில் சூப்ரெண்ட், வார்டன் எல்லாரும், அத ஈசியா முடிச்சிடலாம், அப்ப இன்னைக்கே நீங்க கெளம்புறீங்களா” என்று என்னை பார்த்து கேக்க “சரி சார்” என்று நான் கிளம்பினேன்.
வேலூர் சிறைச்சாலை... எத்தனையோ சுதந்திர போராட்ட வீரர்கள் இருந்த இடம், இப்போது எத்தனையோ சமூக விரோதிகளும் கொலை கொள்ளை செய்தவர்கள் இருக்கும் இடமாக உள்ளது. நான் சிறை வாசலுக்கு சென்றதும் என்னை உள்ளே இருந்த ஒரு போலீஸ்காரர் பார்த்து
“ஸார் நீங்க முத்து தான” என்றார்.
எனக்கு வியப்பாக இருநதது
“ஆமா சார், என்ன எப்டி உங்களுக்கு தெரியும்” என்று நான் அவரை கேட்க
“உங்க போடோவ கணபதிராமன் சார் மெயில் அனுப்பி இருந்தாரு, உள்ள வாங்க சார்” என்று சிறை கதவில் ஒரு ஆள் மட்டுமே நுழைவதற்க்காக் இருந்த வழியில் என்னை கூட்டி சென்றார், சில அடி தூரம் சென்றதும் ஒரு அறை முன் என்னை நிறுத்திவிட்டு
“ஒரு நிமிஷம் இங்கயே வெயிட் பண்ணுங்க இப்ப வந்துடுறேன்” என்று கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்றவர் சில் நிமிடங்கள் கழித்து திரும்பி வந்தார். ‘சார் உள்ள வாங்க” என்று என்னை உள்ளே அழைத்து செலல் உள்ளே ஒரு டேபிலுக்கு முன்னால் போலீஸ் யூனிஃபார்மில் ஒருவர் உட்கார்ந்திருந்தார். அனேகமாக அவர் தான் ஜெயில் சூப்ரெண்டாக இருக்கும் என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.
என்னை உள்ளே கூட்டி வந்தவர் வெள்ளை நிற சட்டையும் காக்கி பேண்டும் அனிந்திருந்ததார். அவர் ஜெயில் வார்டனாக இருக்கலாம், என்று எனக்குள் நினைத்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தவர் முன்னால் சென்று நின்றேன். அவர் என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
“வாங்க சார், நீங்கதான் கணபதி சார் அனுப்புனவரா” என்றார்.
“ஆமா சார்” என்று கொஞ்ச்ம பயத்துடனே சொன்னேன். போலீஸ் என்றாளே தப்பு பண்ணாதவனுக்கும் கொஞ்ச்ம பயம் இருக்குமே.என்னை அவர் பார்த்துவிட்டு
“கணபதி சாரோட பத்திரிக்க வேணா யாருக்கும் தெரியாததா இருக்கலாம், ஆனா அவர இந்த ஏரியாவுல் எல்லாருக்கும் தெரியும், அவ்ளோ நல்ல மனுஷன், சரி, என் பேரு வேலப்பன், ஜெயில் சூப்ரெண்ட், உங்கள கூட்டி வந்தவர்தான் ஜெயில் வார்டன் ஜெயராமன், நீங்க அவர் கூட போங்க, அவர் உங்களுக்கு வேண்டியத செஞ்சி கொடுப்பாரு, காலையில ஒன்பது மணிக்கு வந்திடுங்க சாய்ங்காலம் மூனு மணிக்கெல்லாம் கெளம்பிடனும், ஏன்னா அதுக்கப்புறம் பெரிய ஆளுங்கல்லாம் ரவுண்ட்ஸ் வருவாங்க. என்ன் ஓகேவா சார்” எனறு என்னை பார்த்து தன் கம்பீரமான் குரலீல் கேட்டார்.
“ஓகே சார்” என்று நான் பவ்யமாக சொல்ல
“ஜெயா இவர அந்த எட்டாம் நம்பர் செல்லுல கூட்டி போய் விடுங்க, அங்க தான் கொஞ்சம் அடக்கமானவ்னுங்க இருக்கானுங்க”என்று கூற ஜெயராமன் என்னை அழைத்து சென்றார். இருவரும் அங்கு இருந்த நீண்ட வராண்டாவில் நட்ந்து சென்றோம்.
“என்ன் சார் திடீர்னு இப்டி யாருமே யோசிக்காத ஒரு விஷ்யத்த யோசிச்சி இப்டி வந்திருக்கீங்க” என்று ஜெயராமன் என்னை பார்த்து கேட்க
“இனிமே நமக்கு இதுதான் வழின்னு வந்துட்டேன், நாம் இருக்குற எடம் நம்மாள் வளர்ந்தா நமக்கு தான் பெரும” என்று நான் கூற
“சூப்பர் சார், நானும் கணபதி சார் பத்திரிக்க என்னைக்காவது மத்த பத்திரிக்கை மாதிரி ஃபேமஸ் ஆகனும்னு கடவுள வேண்டியிருக்கேன், அந்த வேண்டுதல கேட்டுட்ட்டு தான் கடவுள் உங்கள அனுப்பி இருக்காரு போல” என்று புன்னகை பொங்க என்னை பார்த்து சொன்னார். அப்போதுதான் கணபதிராமன் சாருக்கு அந்த பகுதியில் இருக்கும் மரியாதை எனக்கு புரிந்த்து. இருவரும் கைதிகள் அடைக்கப்ப்ட்டிருக்கும் பகுதிக்கு வந்தோம்.
சிறிய அளவிலான அறைகள் நீண்ட வரிசையில் இருந்தன. அவற்றில் ஒவ்வொன்றிலும் ஒருவர் அல்லது இருவர் இருந்தார்கல். சில அறைகளில் மூன்று நாங்கு பேர் கூட இருந்தார்கள். எல்லா அறையையும் தாண்டி ஒரு வரிசை வந்த்து. அங்கே கொஞ்சம் பெரிய அறைகளாக இருந்த்து.
“ஸர் நீங்க மொதல்ல் பார்த்தீங்களே அதெல்லாம் ஆயுள் தண்டன கைதிங்க, எல்லாரும் கொடூரமா திட்டம் போட்டு கொல பண்ணிட்டு வந்த்வனுங்க, இப்ப் பார்க்க போற ரூம்ல் ஏதோ சமய சந்தர்ப்பத்தால் உண்ர்ச்சிவசப்பட்டு தப்பு பண்ணவ்னுங்க இருக்குற ரூம், உங்க கதைகளுக்கு ஏத்த ரூம்” என்று ஒரு அறைக்கு முன்னால் சென்று நின்றவர் தன் பேண்ட் பாக்கெட்டில் இருந்த சாவிக் கொத்தை எடுத்து ஏதோ ஒரு சாவியை தேடினார்.
அதன் பின் ஒரு சாவியை எடுத்து அந்த அறையில் இருந்த பூட்டில் போட்டு திறந்து கதவை திறந்தார். என்னை பார்த்து கண் ஜாடை செய்ய் நான் உள்ளே சென்றேன்.
“சார் ஏதாவதுன்னா ஒரு கொரல் கொடுங்க, நான் பக்கத்துல தான் இருப்பேன்” என்று கூறிவிட்டு மீண்டும் கதவை சாத்தி பூட்டிவிட்டு கிளம்பினார். அதுவரை அந்த அறையில் ஆங்காங்கு படுத்திருந்த கைதிகள் எல்லோரும் எழுந்து என்னை பார்த்தார்கள் எப்படியும் பத்து பேருக்கு மேல் இருப்பார்கள். எல்லோரும் என்னை பார்த்தார்கள்.
என்னை பார்த்தா கைதி போல் இல்லை, கையில் ஒரு ஃபைலும் ஒரு ஹேண்ட் பேகுமாக் இருக்கவே நான் கைதி இல்லை என்று எல்லோரும் உறுதியாக தெரிந்து கொண்டிருப்பார்கள். நான் அந்த அறையின் நடுவே போய் நிற்க எல்லோரும் என்னை சுற்றி நின்றார்கள் என்னையே உற்றுப்பார்த்துக் கொண்டிருக்க ஒருவன் மட்டும்
“யாரு சார் நீ” என்றான். அவனை பார்க்கும்போது பிதாமகன் பட்த்தில் சூர்யாவுக்கு சிறையில் இருப்பவர்க்ளை அறிமுகம் செய்து வைப்பார் ஒருவர் அவனை போலவே இருந்த்து. அவன் மீண்டும் என்னை பார்த்து
“ஸார், உன்ன் பார்த்தா அக்யூஸ்ட் மாதிரியும் இல்ல, போலீஸ் மாதிரியும் இல்ல, யாருசார் நீ” என்றான். எனக்கு உள்ளுக்குள் பயமாக் இருந்தாலும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல்
“என் பேரு முத்து மனிதம் பத்திரிக்கையில் இருந்து வரேன்” என்றதும் முன்பு என்னிடம் பேசியவன்
“ஓ, அந்த கணப்திராமன் நட்த்துறாரே அந்த பத்திரிக்கையா” என்றான்.
“ஆமா” என்று நான் கூற
“உங்களுக்கு இங்க என்ன வேல சார்” என்று மீண்டும் அவனே கேட்டான். ம்ற்றவ்ர்கள் என்னை உற்றுப்பார்த்துக் கொண்டும் அவன் என்னிடம் கேட்பதை கவ்னித்துக் கொண்டும் இருந்தார்களே தவிர எதுவும் பேசவில்லை. நான் அவர்கள் மேல் கவனத்தில் இருக்க அவன் மீண்டும்
“சார், இங்க எதுக்கு வ்ந்தீங்கன்னு கேட்டேன்” என்றான்.
“அதாவது, ஜெயில்ல் இருக்குற ஒவ்வொருத்தரும், ஏதாவது செஞ்சிட்டு தான் உள்ள் வந்திருப்பீங்க, நீங்க பண்ண தப்பு அத எந்த சூழ்னிலையில் பண்ணீங்கன்றத கேட்டு அத கதையா எழுதி வெளியிடலாம்னு தான் இங்க வந்திருக்கேன்” என்றதும் அவன்
“அட என்ன சார், இத்தன நாளா டீவியில தான் குற்றம் நடந்த்து என்ன, நிஜம், க்ரைம் டைரி அப்டி இப்டின்னுலாம் எங்க கதைங்கள போட்டு கிழி கிழின்னி கிழிச்சாங்க, இப்ப் நீங்களும் வந்துட்டீங்களா” என்றான். மற்றவர்கள் நான் சொன்னதை கேட்ட்துமே சென்று ஆளுக்கொரு இட்த்தில் உட்கார்ந்து கொண்டார்வள். அவன் மட்டும் என் அருகிலேயே இருந்து கொண்டு கேள்வி கேட்டான்.
“இதுவரைக்கும் எல்லாரும் உங்கள ஒரு கேஸா நெனச்சித்தான், அந்த நிகழ்ச்சியெல்லாம் ப்ண்னியிருப்பாங்க, ஆனா நான் உங்க கேஸ்க்கு பின்னால் இருக்கிற நிகழ்வுகள, முழுசா, தெளிவா, ஒரு கதையா எழுத தான் வந்துருக்கேன்” என்றதும் என் முன்னால் இருந்து கொண்டு இவ்ளோ நேரம் கேள்வி கேட்டவன்
“அட என்னவோ போ சார், நானும் அந்த பத்திரிக்கைய படிச்சிருக்கேன், நல்ல கருத்துக்கள் இருந்தாலும் ஏன்னு தெரிய்ல மத்த பத்திரிக்க மாதிரி ஃப்ரியா எதுவும் கொடுக்காத்தாலயா என்ன்னு தெரியல் அந்த பத்திரிக்க சேல்ஸ் ஆகவே மாட்டேன்னுது, எங்க கதைய போட்டாவது அந்த புக்கோட சேல்ஸ் அதிகமாகுதான்னு வந்திருக்கீங்க” என்று கூறிக் கொண்டே அவன் ஒரு இட்த்தில் உட்கார்ந்தான்.
என்னை அதுவரை போட்டு குடைந்து கொண்டிருந்தவ்னை நான் பார்த்து
“மொதல்ல உங்கள பத்தியே சொல்லுங்களேன்” என்றதும்
“என்ன் பத்தி சொல்ல ஒன்னும் பெருசா இல்ல சார், என் பேரு குமாரு, எல்லாரும் மொக்க குமாருன்னு சொல்வாங்க, எனக்கு கல்யாணம் ஆகி ரெண்டு வருஷம் ஆச்சு, என் பொண்டாட்டி அப்பப்ப இத வாங்கி கொடுங்க அத வாங்கி கொடுங்கனு நச்சரிச்சா, நானும் ஒரு லெவலுக்கு மேல் பொறுக்க முடியாம் ஒரு நாள் போட்டு வெலாசிட்டேன், அவ்ளோதான் அடுத்த நாளே போலீஸ்ல போய் என் புருஷன் வரதட்சண கேட்டு என்ன அடிக்கிறான்னு கம்ப்ளயிண்ட் கொடுத்துட்டா, என்ன் தூக்கிட்டு வந்து இங்க வெச்சி, மிதி மிதின்னு மிதிச்சி பிதுக்கி எடுத்து உள்ள தள்ளிட்டாங்க” என்று கூறி தன் தலை மேல் கைவைத்துக் கொண்டு உட்கார்ந்தான்.
நான் அவனுக்கு பக்கத்தில் இருந்த் ஒருவனை கவனித்து பார்த்தேன்,
“இவரு என்ன் தப்பு பண்ணிட்டு உள்ள வந்தாரு” என்றதும் குமாரே பேசினான்.
“இவனுக்கும் ஒன்னும் பெரிய ஸ்வாரஸ்யமான கதையெல்லாம் இல்ல, சின்ன் வயசுல இருந்து தருதலையா சுத்திக்கிட்டு கெடந்தவன், அப்பப்ப வழிப்பறி கொல்லன்னு பண்ணிக்கிட்டு இருந்தவன், இவன போலீஸ் ரொம்ப் நாளா தேடுச்சி, ஆனா அண்ணன் அவ்ளோ சீக்கிரம் மாட்டல், கடைசியில ஒரு நாளு மஃப்டியில் போன பொம்பள போலீஸ்கிட்டயே செயின் அருக்க போனாரு, அந்த பொம்பளா புடிச்சி, நல்லா ஏத்து ஏத்துன்னு ஏத்தி இவனுக்கு குடும்ப கட்டுபாடே பண்ணி இங்க தூக்கின்னு வந்து போட்டுடுச்சி” என்று கூறி அவனை பார்த்து சிரித்தான்.
அப்போதுதான் அந்த அறைக்குள் இருந்த பலரின் முகத்தில் சிரிப்பை பார்க்க முடிந்தது. குமார் மீண்டும் என்னை பார்த்தான்
“ஏன் சார், நீங்க இதுக்கு முன்னால் என்ன் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தீங்க” என்று கேட்டான். நான் அவனை பார்த்து
“ஒரு பெரிய ஹாஸ்பிடலுக்கே ஓனரா இருந்தேன்” என்றதும் எல்லோரும் என்னை வியப்புடன் பார்த்தார்கள்.
“ஏன்ன் சார் சொல்ற, அவ்ளோ பெரிய ஆளா இருந்துட்டு ஏன் இப்டி ஆயிட்ட” என்றான்.
“எல்லாம் விதி தான் காரணம்” என்று கூறிவிட்டு அந்த சிறையின் ஓரத்தில் இருந்த் ஒருவனை பார்த்தேன். நான் பார்த்ததும் அவ்னே என்னை நெருங்கி வந்து
“என்னோட் கத உங்களுக்கு ரொம்ப ஸ்வாரஸ்யமா இருக்கும், எழுதிக்கேங்க” என்றான், நானும் கதையை பதிவு செய்ய தயாரானேன். எல்லாவற்றையும் தயார் படுத்திக் கொண்டு அவனை பார்த்தேன்.
“என் பேரு பூபதி, நான் ரொம்ப நல்லவ்னா இருந்தேன்”
பூபதிக்கு சொந்த ஊர் வேலூர் அருகே இருக்கும் ஒரு கிராமம். அவன் தினமும் வேலூரில் இருக்கும் ஒரு தனியார் கல்லூரிக்கு சென்று தான் படித்து வருவான். அவன் மனதுக்குள் பெண்கள் மீது ஈர்ப்பு இருந்தாலும், அதை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல் நல்ல பிள்ளையாகவே வேஷம் போட்டு வந்தான்.
அதற்க்கான சந்தர்ப்பமும் அவனுக்கு கிடைக்கவில்லை. அவன் படித்ததும் ஆண்கள் பள்ளி, ஆண்கள் கல்லூரி அதனால் பெண்களுடன் பேசுவதற்க்கே அவனுக்கு வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை. அதனல் ஏதாவது ஒரு பெண்ணிடம் பேச வேண்டும் என்று அவ்னுக்கு கல்லூரி முதலாம் ஆண்டில் ஆசை வந்தது. ஆனால் சேர்க்கை சரியில்லாததால் ஏதாவது ஒரு பெண்ணை காதலிக்க வேண்டும் என்ற ஆசை இரண்டாம் ஆண்டில் வந்தது.
அதே ஆசை மூன்றாம் ஆண்டில் எவளையாவது புடிச்சி ஆச தீர ஓக்க வேண்டும் என்று மாறிப்போனது. அதற்க்கான் வாய்ப்பு கிடைக்காம்ல் இருந்தான். தினமும் கல்லூரிக்கு பைக்கில் சென்று வருவான். செல்லும்போது ஏதாவ்து பெண் தன்னிடம் லிஃப்ட் கேட்க மாட்டாளா, அவளை ஏற்றிக் கொண்டு வேகமாக் சென்றூ பிரேக் போடும்போது அவ காய்கள் முதுகில் குத்தாதா, என்றெல்லாம் நினைத்துக் கொண்டே வண்டி ஓட்டுவான்.
அவன் வீட்டுக்கு எதிரே ஒரு குட்டிச்சுவர் இருக்கும் அதில் மூன்று பையங்கள் எப்போதும் உட்கார்ந்து கொண்டு சாலையில் செல்லும் பெண்களை சைட் அடித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். இவனுக்கும் அப்ப்டி இருக்க ஆசை ஆனால் வீட்டிலும் வெளியிலும் நல்ல் பிள்ளை என்று பேர் வாங்கி இருந்ததால் அந்த ஆசையை மூடி வைத்துக் கொண்டான்.
ஒரு நாள் வழக்கம் போல் கல்லூரிக்கு கிளம்ப தயாராகிக் கொண்டிருக்க்ம்போது வீட்டு லேண்ட் லைன் போன் ஒலிக்க அவன் அம்மா அதை எடுத்து பேசினார். அதன் பின்
“டேய் பூபதி உங்க பெரியப்பா பொண்னு, அதான் பானு சென்னையில் இருந்து வரரலாம், உன்ன வேலூர் பஸ் ஸ்டாண்டல் பிக்கப் பண்னிக்க் சொன்னாடா” என்று கூறிவிட்டு சென்றுவிட்டார். பூபதிக்கு பழைய நியாபங்கள். பானு இவனுக்கு அக்கா முறைதான். ஆனால் சின்ன வயசிலிருந்தே இருவரும் நண்பர்கள் போல் பழகி வந்தார்கள். ஒன்றாகவே ஊர் சுற்றுவது. ஒன்றாக படுத்து தூங்குவது. அவள் வயதுக்கு வரும் வரை இருவ்ரும் ஒன்றாகவே குளித்தும் இருக்கிறார்கள்.
ஆனால் பானு வயதுக்கு வந்த பின் இவனுடன் இருந்த நெருக்கும் குறைந்து போனது,. இவனுடன் எப்போதாவது வெளியே செல்வதோட சரி, ஒன்றாக உறங்குவது எல்லாம் நின்றுவிட்டது. கடைசியாக பானுவுக்கு சென்னையில் திருமணம் என்று சொல்லி என்னை கூட்டி சென்றார்கள், அப்போதுதான் அவளை நீண்ட நாட்களுக்கு பின் பார்த்தான். நல்ல அழகாக இருந்தாள். சூப்ப்ர் ஃபிகர் என்று சொல்லும்படியாக இருந்தாள்.
என் மாமா அதான் அவள் கணவ்ன் மிகவும் கொடுத்து வைத்தவன், என்று இவன் மனம் பொறாமைப்பட்டது. நீண்ட நாட்களுக்குப் பின் பார்த்ததாள் பானுவும் இவனுடன் நன்றாக பேசினாள். அடிக்கடி இவனை அருகே அழைத்து உட்கார வைத்துக் கொள்வாள். திருமணம் முடிந்து இன்றோடு ஒரு வருடம் கடந்து விட்டது, இப்போதுதான் மீண்டும் பானுவை பார்க்க போகிறான். முன்பைவிட இப்போது ஒரு சுற்று பெருத்து இருப்பாள். என்று நினைத்துக் கொண்டு வேலூர் பஸ் ஸ்டாண்ட் கிளம்பினான்.
பத்து நிமிடம் காத்திருந்த பின் இவன் செல் போன் அடிக்க எடுத்தான். “ஹலோ பூபதி எங்கடா இருக்க” என்று கேட்ட குரல் பானுவின் குரல் தான் என்று தெரிந்து கொண்டான்.
“அக்கா, நீ வந்துட்டியா” என்றான்.
“நான் சென்னை பஸ்லாம் நிக்குற எட்த்துல் தான் இருக்கேன்” என்றதும்
“இதோ நான் பக்கத்துல தான் கா இருக்கேன்” என்று கூறீ பஸ் நிற்கும் இடம் நோக்கி நடந்தான். போனை காதில் வைத்துக் கொண்டே
“இதோ வந்துட்டேங்கா” என்று கூறிக் கொண்டு சென்றான். அங்கே பானு நிற்பதை பார்த்தான். அந்த நேரம் ஒரு பஸ்சுக்குள் இருந்து ஒரு பாடம்
“அட்டா ஒரு தேவதை தேவதை” எனறு பாட அதே நேரம் இவன் கண்னில் பானு தேவதையாக தெரிந்தாள். சட்டென
“ச்சே, இவ நமக்கு அக்காடா” என்று சொல்லி தட்டிக் கொண்டு அவளை நோக்கி நட்ந்தான். தோளில் ஒரு போதீஸ் பையும் கையில் ஒரு சரவணா ஸ்டோர்ஸ் பையுமாக சென்னையிலிருந்து வருபவள் என்ற அடையாளங்களோடு பானு நின்றிருந்தாள்.
”வாகா, எங்க மாமா வரல” என்று பூபதி கேட்க அவள் முகத்தில் எந்த உணர்வும் இல்லாமல்
“அவர் வரல” என்று மட்டும் சொல்லிவிட்டு கையிலிருந்த பேகை பூபதியிடன் கொடுத்துவிட்டு அவ்ன் பின்னால் நடந்தாள். பூபது தன் பைக்கின் முன்புறம் பேகை வைத்து பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்ய பானு இவன் தோளில் ஒரு கையை வைத்து சீட்டில் ஏறி உட்காந்தாள். அவள் கை இவன் தோளில் பட்ட்துமே கோடை வெய்யிலிலும் ஊட்டி குளிர் தெரிந்த்து. பைக் கிளம்பியது.
பானு பூபதியை கொஞ்ச்ம நெருங்கி உட்கார்ந்திருந்தாலும் அவள் கை இவன் தோளிலேயே இருந்த்து. தன் இடுப்பை வளைத்து கையை பிடித்தாள் நன்றாக இருக்கும் என்று பூபதிக்கு தோன்றியது. ஆனாலும் இன்றைக்கு இது போதும், இப்ப் தான் வந்திருக்கிறாள். எங்கு போய்விட போகிறாள். தன் எல்லா ஆசைகளையும் கொஞ்ச்ம கொஞ்ச்மாக பானு மூலமாக் கொஞ்சமாவது தீர்த்துக் கொள்ள நினைத்தான்.
வீடு வந்த்து. பானு பைக்கிலிருந்து இறங்கினாள். வழக்கம் போல அந்த குட்டி சுவற்றில் இருந்த் மூன்று பேர் பானுவை வாயிலும் பூலிலும் வடிய பார்த்தார்கள். அவள் அழகு அவர்களை உடனே கையடிக்க தூண்டியது. இந்த மூன்று பேரை பற்றி தனியாக ஒரு கதையில் பார்க்கலாம். பானுவை அவரகள் இப்படி சைட் அடிப்பது பூபதிக்கு பிடிக்கவில்லை. ஆனாலும் அவர்கள் இவனுக்கு சீனிய்ர்கள் என்பதால் அமைதியாக் இருந்தான்.
பூபதி பானுவின் பேகை தூக்கிக் கொண்டு அவள் பின்னால் உள்ளே நடந்தான். உள்ளே சென்றதும் பூபதியின் அம்மாவை பார்த்து
“சித்தி எப்டி சித்தி இருக்க” என்றாள். அவள் குரலில் ஏதோ த்விப்பும் வருத்தமும் தெரிந்த்து.
“நல்லா இருக்கேன் பானு, என்ன் திடீர்னு, இங்க” என்று அவர் கேட்க
“ஒன்னுமில்ல் சித்தி எனக்கு வேலூர்ல இருக்குற ஸ்கூலுக்கு ட்ரான்ஸ்ஃபர் கெடச்கிருக்கு, அதான் இங்க தங்கி வேலைய பார்க்கலாம்னு வந்தேன்” என்றாள். பானு சென்னையில் ஸ்கூல் டீச்சராக பணியாற்றி வந்தாள். ஆனால் அது ஒரு தனியார் பள்ளி தான் அதில் எப்படி இந்த ஊருக்கு ட்ராண்ஸ்ஃபர் என்று பூபதி யோசித்தான். இதன் பிண்ணனியில் ஏதோ ஒளிந்திருப்பது புரிந்த்து.
“சரி பானு நீ இவன் ரூம்லயே தங்கிக்க” என்று பூபதியை காட்ட அவனுக்கு இன்னும் சந்தோஷமாக இருந்த்து. “டேய் அக்காவ உன் ரூமுக்கு கூட்டி போடா” என்றதும் பூபதி அவள் பையை தூக்கிக் கொண்டு
“வாக்கா” என்று அழைத்து சென்றான். இருவரும் அந்த ரூமுக்குள் சென்றதும் பானு பெட்டில் படுத்தாள்.
“பூபது எனக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரே டயர்டா இருக்குடா, நான் கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துக்குறேன்” என்று கூற
“சரிக்கா நான் காலெஜ் போய்ட்டு வந்து அப்புறம் பார்க்குறேன்” என்று கூறிவிட்டு பூபதி கல்லூரிக்கு கிளம்பினான். அவனுக்கு மனமெல்லாம் பானுவிடமே இருந்த்து. அவளை எப்படி எல்லாம் க்விழ்ப்பது. எப்படி கரக்ட் பண்ணுவது என்றே அவன் மனம் யோசித்த்து. அக்கா இனிமே இங்க தான் இருக்க் போறா, இனிமே அவள் பொறுமையா பார்த்துக்கலாம், என்று தன் மனதுக்கு சமாதானம் சொன்னான்.
பானுவின் நினைவிலேயே இருந்த்தால் வகுப்பில் கவனம் செல்லவில்லை. அதனால் பாதியிலேயே கட்ட்டித்துவிட்டு வீட்டுக்கு கிளம்பினான். எப்போதும் காலேஜ் கட் செய்தால் உடனே சினிமாவுக்கு செல்வது தான் வ்ழக்கம் ஆனால் இன்று பானுவை பார்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் முதல் முறையாக் நேராக வீட்டுக்கு சென்றான். வீட்டுக்கு கொஞ்ச்ம முன்பே வண்டியை ஆஃப் செய்துவிட்டு காலாயேயே தள்ளிக் கொண்டு வருவது அவன் வழக்கம் அது போலவே இன்றும் வந்தான்.
அமைதியாக் இருந்த வீட்டுக்குள்ளிருந்து அவன் அம்மாவும் பானுவும் பேசும் குரல் மட்டும் கேட்க மெல்ல் வெளியே இருந்த திண்ணையில் உட்கார்ந்தான்.
“என்ண்டி பானு இப்டி திடீர்னு ட்ரான்ஸ்பர்ன்னு சொல்லி வந்து நிக்கிற, உங்க வீட்டுக்கார்ரு அங்க தனியா என்ண்டீ பண்ணுவாரு”என்று அவன் அம்மா கேட்க
“சித்தி எனக்கு ட்ரான்ஸ்ஃபர்லாம் ஒன்னும் இல்ல, நான் தான் எங்க ஸ்கூல்ல கேட்டு இங்க இருக்குற எங்க ஸ்கூலோட இன்னொரு ஸ்கூலுக்கு மாற்றிக்கிட்டு வந்துட்டேன்” என்றாள்.
“என்ண்டீ சொல்ற, ஏன் அப்படி பண்ண” என்று இவன் அம்மா கேட்க
“அந்தாளு கூட என்னால வாழ் முடியல சித்தி” என்றாள். வெளியிலிருந்த் பூபதிக்கும் உள்ளே இருந்த அவன் அம்மாவுக்கும் இது அதிர்ச்சியாக இருந்த்து. தன் காதை கூர்மையாக்கிக் கொண்டு பூபதி கேட்டான்.
“என்ண்டீ சொல்ற, ஏன் என்னாக்சு” என்று இவன் அம்மா கேட்ட்தும் அவள் அழுது கொண்டே
“அந்தாளு சரியான் குடிகாரன் சித்தி, தெனமும் குடிச்சிட்டு வந்து அந்த ஏரியாவுல் எல்லாரு முன்னாலயும் என்ன அசிங்க படுத்துறான் சித்தி, தெனமும் எனக்கு அடி உதை தான்” என்று விம்மி அழுதாள்.
“என்ண்டீ சொல்ற, அவன் ரொம்ப நல்லவன்னு சொல்லி தான் அவங்க வீட்ல கட்டி வெச்சாங்க, இது உங்க வீட்டுக்கு தெரியுமா”என்று கேட்க
“இல்ல் சித்தி தெரியாது, தெரிந்தா ஏதாவது பெரிய பிரச்சினை ஆகிடும்னுதான் நான் சொல்லாம் கொல்லாம் இங்க வந்திட்டேன்”என்றாள் பானு.
“தெரியாம் இருந்த எப்டி, சொல்லி எல்லாரும் நாலு வார்த்த கேட்ட்தானடீ அவன் திருந்துவான், நீ பாட்டுக்கு கெளம்பி வந்திட்டினா அவனுக்கு இன்னும் வசதியா போய்டும்டீ” என்று இவன் அம்மா சொன்னாள்.
“இல்ல் சித்தி கொஞ்ச் நாளைக்கு நான் இல்லாம் இருந்தாதான் என் அரும் அந்த மனுஷனுக்கு புரிய்ம், அதான் இங்க வந்தேன், உனக்கு வேனா நான் இங்க இருக்க்றதுல கஸ்டம்னா சொல்லு, நான் எங்கயாவது தனி வீடு பார்த்துக்குறேன்” ஏன்று பானு சொன்னதும்
“போடி இவளே, நீ என் பொண்ணுடீ, நீ இங்க இருக்குறதுல எனக்கு என்ன கஸ்டம்” என்று அவ்ள் கன்னத்தில் லேசாக் இடித்துவிட்டு எழுந்து சென்றாள். பூபதி எல்லவற்றையும் கேட்டுவிட்டு ஒன்றும் தெரியாதவன் போல் உள்ளே வந்தான். பானு அவனை பார்த்த்தும்
“என்ண்டா இவ்ளோ சீக்கிரம் வந்துட்ட, க்ளாச கட்ட்டிச்சிட்டுயா” என்று கேட்க
“அய்யோ அக்கா அப்டியெல்லாம் ஒன்னுமில்ல, க்ளாஸ் முடிஞ்சி போச்சு” என்று கூறிவிட்டு ரூமுக்குள் சென்றான். தன் பேண்ட் சட்டையை கழட்டிவிட்டு லுங்கியை தேடிக் கொண்டிருந்தான். வழக்கமாக அவன் த்ன் லுங்கியை வைக்கும் இட்த்தில் இப்போது பானுவின் உடைகள் இருந்த்து.
தன் லுங்கியை அவன் ஜட்டியுடன் தேடிக் கொண்டிருந்த நேரம் பானு எதேச்கையாக அந்த ரூமுக்குள் கதவை திறந்துகொண்டு உள்ளே வந்தவள் பூபதியை ஜட்டியுடன் பார்த்தாள்.
பூபதி அந்த பீரோவை திறந்து உள்ளே பார்த்த்தும் அதில் பானுவின் பிராவும் பேண்டீசும் இருந்த்து. எல்லாமே நாயுடு ஹாலில் எடுக்கப்பட்டவை அப்பட்டமாக் ட்ரான்ஸ்பரண்டான உள்ளாடைகள். அவற்றை பார்த்த்துமே இவன் தண்டு ஜட்டிக்குள் விறைத்துக் கொண்ட்து.
அவற்றை வைத்துவிட்டு தன் லுங்கியை தேட அந்த நேரம் பானு அந்த அறைக்குள் நுழைந்தாள். கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்ட பூபதி திரும்ப பானு எதிரே நின்றிருந்தாள். இவன் ஜட்டிக்குள் கூடாரமிட்டு நின்றிருந்த இவன் தண்டை ஒரு நொடி பார்த்தவள் தன் நிலையை உண்ர்ந்து
“டேய் கதவ தாழ் போட மாட்டியாடா” என்று கூறிவிட்டு மீண்டும் வெளியே சென்றுவிட்டாள். இவன் ஒரு வழியாக தன் உடைகளை தேடி எடுத்து போட்டுக் கொண்டு வெளியே வந்தான். வெளியே பானு திண்னையில் உட்கார்ந்து அன்றைய பேப்பரை படித்துக் கொண்டிருக்க பூபது அவளுக்கு எதிரே இருந்த மற்றொரு திண்னையில் உட்கார்ந்தான்.
அவள் தீவிரமாக பேப்பரில் மூழ்கிக் கிடக்க இவனுக்கோ தன்னை பானு அந்த கோலத்தில் பார்த்ததால் ஏதாவது மாற்றம் தெரிகிறதா என்று தெரிந்து கொள்ள் விரும்பினான். ஆனால் அவளோ எதுவுமே நடக்காதது போல் பேப்பரை படித்துக் கொண்டிருக்க பூபதியின் அம்மா கையில் கூடையுடன் வெளியே வந்தாள்.
“பூபதி நான் கடைக்கு போய்ட்டு வந்துட்றேண்டா” என்று கூறிவிட்டு கிளம்பினாள். அவள் சென்ற சில் நிமிடங்கள் க்ழித்து பானு பேப்பரை எடுத்து வைத்துவிட்டு உள்ளே சென்றாள். பூபதிக்கு வெளியே உட்கார முடியாமல் அவள் சென்ற சில் வினாடிகளிலேயே இவனும் உள்ளே சென்றான்., செல்லும் முன் கதவை லேசாக மூடிவிட்டு சென்றான். உள்ளே சென்று பார்க்க பானுவை ஹாலில் எங்கும் காணவில்லை.
தன்னுடைய அறையின் கதவு லேசாக சாத்தி இருப்பதை பார்த்தான். அனேகமாக பானு உள்ளே தான் இருக்க வேண்டும் என்று முடிவெடுத்து மெல்ல் கதவின் அருகே சென்றான். கதவு சரியாக மூடாமல் இருந்ததால் கதவு இடுக்கு வழியே உள்ளே பார்ததான். உள்ளே பானு தன் பெட்டிக்குள் இருந்து ஏதோ ஒரு புத்தகத்தை எடுத்து வைத்து படித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
அதுவும் பெட்டியை மூடாமல் கூட படித்துக் கொண்டிருக்க இவனுக்கு லேசாக் சந்தேகம் வந்தது. பானு சில் பக்கங்கள் படித்துவிட்டு பெட்டியை திறந்து உள்ளே வைக்க பூபதி மீண்டும் மெல்ல் வந்து திண்ணையில் உட்கார்ந்தான். உள்ளிருந்து பானு வந்து
“பூபதி நான் குளிச்சிட்டு வந்துடுறேண்டா” என்று கூற
“சரிக்கா என்று இவன் பதில் சொன்னான். அக்கா குளிக்கும் அழகை பார்க்க வேண்டும் என்று இவன் மனம் சொன்னாலும் அதற்கு முன் அவள் மறைத்துவைத்து படித்த அந்த புத்தகத்தில் இருக்கும் ரகசியத்தை தெரிந்து கொள்ள ஆவலானான். மெல்ல் உள்ளே சென்றான்.,
பாத்ரூம் கதவு மூடி இருந்த்து. உள்ளிருந்து பானு ஏதோ ஒரு சினிமா பாடலை முனகிக் கொண்டிருக்கும் சத்தம் கேட்ட்து. முதலில் அவள் புடவை வந்து கதவின் மேல் விழுந்த்து. பூபதி இதை பார்த்த்தும் அட்டா இப்போ அக்கா பாவாடை ஜாக்கெட்டோடு இருப்பாள் என்று கற்பனை செய்து கொண்டான். அடுத்து பானுவின் ஜாக்கெட் கதவின் மேல் வந்து விழ இப்போது பூபது அக்கா இப்போ பிராவோடயும் பாவாடையோடவும் இருப்பா, என்று நினைத்துக் கொண்டான்.,
அந்த நினைப்பே அவன் சுண்ணியை லேசாக எழுப்பியது. அடுத்து பானுவின் ப்ரா கதவின் மேல் வந்து விழ் அக்கா இப்போ பாவாடையோட காய காட்டிக்கிட்டு இருப்பாளே என்று எண்ணும்போதே அவன் சுண்ணு நன்றாக விறைத்து எழ் ஆரம்பித்த்து. அடுத்து அவள் பாவாடையும் வந்து கதவின் மேல் விழ் இப்போது அவனுக்கு அக்கா ஜட்டியோட இருப்பாளா இல்ல எல்லாம் அவுத்துட்டு அம்மணமா இருப்பாளா என்ற் சந்தேகம் வர சற்று நேரத்தில் பானுவும் பேண்டிசும் கதவின் மேல் விழ அட்டா அக்கா இப்ப தான் பிறந்த மேன்னியுடன் திறந்து கிடப்பாள் என்று நினைத்துக் கொண்டான்.
அவன் சுண்ணி முழு விறைப்பையும் அடைந்திருந்த்து. அவனுக்கு ஒரு வினோத எண்ணம் வந்த்து. மெல்ல பாத்ரூம் அருகே சென்றான் முன் கதவு மூடி இருந்த்தால் யாராவது திறந்தால் லேசான சத்தம் அதனால் பயமில்லை. மெல்ல் பாத்ரூம் கதவை நோக்கி சென்றான். அக்கா பாடிய பாட்ல் நன்றாக் கேட்ட்து.
கட்டிப்ப்டி கட்டிப்புடிடா கண்ணாலா கண்டபடி கட்டிப்புடிடா. என்று அவள் பாடியது பூபதியை இன்னும் கிளறிவிட்ட்து. கதவின் அருகே சென்றான். அப்போதுதான் அவனுக்கு ஒரு சந்தேகம், அவள் ஜட்டி கடைசியாக வந்து விழுந்து நீண்ட நேரம் ஆனது, ஆனால் இன்னும் அவள் குளிக்கும் சத்தம் அதாவது தண்ணீர் ஊற்றும் சத்தமெ வரவில்லையே, என்ற சந்தேகம் வந்த்து. கதவில் எந்த வழியும் இல்லாத்தால் உள்ளே இருப்பவளை பார்க்க முடியாது.
ஆனால் சத்தம் மட்டும் நன்றாக கேட்கும். பானுவின் பாடல் இப்போது நின்றுபோனது. அதற்கு பதில் அவள் கையிலிருந்த வளையலின் சத்தம் கேட்ட்து. அவள் தண்ணீரையும் ஊற்றவில்லை ஆனால் அதே நேரம் கை வளையல் குலுங்கிடும் சத்தம் மட்டும் கேட்கிறதே.. ஒருவேளை அக்கா தன் புண்டைக்குள் விரல் விட்டு நோண்டிக் கொண்டிருக்கிறாளே என்ற சந்தேகம் வந்த்து அதற்கேற்றார் போல் சளக் சளக் என்ற சத்தமும் மூச்சு வாங்கும் சத்தமும் வளையல் சத்தம் அதிகமாக்வும் கேட்ட்து.
பூபதிக்கு அக்கா கையடிப்பது உறுதியானது. மேலே நிமிர்ந்து பார்த்தான் அவள் அவிழ்த்து போட்ட பிராவும் பேண்டியும் கிடக்க மெல்ல எழுது அவள் பிராவை மோர்ந்து பார்த்தான் லேசான வியர்வை வாடையும் அவள் போட்டிருந்த் பர்ஃப்யூம் வாசமும் வந்த்து. பிராவின் கப் பகுதியில் தன் நாக்கை வைத்து லேசாக் எச்சில் செய்தான் ஆனால் அதை அங்கிருந்து எடுக்கவில்லை. அடுத்து அவள் போட்டு வைத்திருந்த கருப்பு நிற பேண்டியை பார்த்தன்.
மெல்ல் அதன் மேல் மூக்கை வைத்தான். மூத்திர வாடையுடன் வேறு ஏதோ ஒன்று கலந்த வாசம் வீசியது. அனெகமாக் அது அவள் புண்டை க்சிந்த தண்ணீராக இருக்கும் என்று நினைத்துக் கொண்டான். உள்ளே அக்காவின் வளையல் சத்தம் அடங்கி இப்போது த்ண்ணீர் எடுத்து ஊற்றும் சத்தம் கேட்ட்து. அக்கா இப்போதுதான் குளிக்கிறாள் என்று உறுதிப் படுத்திக் கொண்டு தன் அறைக்கு ஓடினான். அக்காவின் பெட்டியை திறந்து உள்ளே தேடினான்.
எதுவும் இல்லை, துணிகளுக்கு அடியில் பார்க்க ஒரு புத்தகம் இருந்த்து. அதை கையில் எடுத்த்தும் அதிர்ந்து போனான். புத்தகத்தின் அட்டையில் ஒரு பெண் தன் காய்களை காட்டியபடி நிற்கும் படமும் அதற்கு மேல் சரோஜா தேவி கதைகள் என்ற பெயரும் இருந்த்து. திறந்து உள்ளே பார்த்தான். முழுவதும் கதைகளும் ஆங்காங்கே சில செக்ஸ் படங்களும் இருந்த்து. அதை படிக்கும் ஆவல் இருந்தாலும் அக்கா வந்துவிடுவாளே என்ற பயமும் இருந்த்து.
அதை எடுத்த் இட்த்திலேயே வைத்துவிட்டு வெளியே வந்தான். ஹாலில் இருந்த டி.வியை போட்டான். ஒரு ப்ழைய எம்ஜியார் படம் ஓடிக் கொண்டிருந்த்து. அதே நேரம் அவன் அம்மாவும் வந்து சேர பானுவும் குளித்து முடித்து வந்தாள. நேராக ரூமுக்குள் சென்று ஒரு நைட்டியை எடுத்து போட்டுக் கொண்டு வந்தாள். டிவியில் ஓடும் பட்த்தை எல்லோரும் உட்காந்து பார்த்தார்கள். அதில் எம்ஜியாருக்கு ஜோடியாக சரோஜா தேவி நடித்திருந்தாள்.
பானு அந்த பட்த்தை ஆவலுடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்க பூபதி அவளை பார்த்து
“என்னக்கா இது பழைய படம் இத போய் இப்படி பார்க்குற” ஏன்று கிண்டல் செய்தான்.
“பழைய படமா இருந்தாலும் எனக்கு ரொம்ப புடிக்கும்டா” என்றாள் பானு உடனே இவன்
“படம் புடிக்குமா இல்ல சரோஜா தேவிய புடிக்குமா” என்றதும் அவள் இவனை கொஞ்ச்மவினோதமாகவும் சந்தேகமாகவும் பார்த்தாள். உடனே பூபதி பட்த்தை கவ்னித்துவிட்டு
“சரோஜா தேவி இந்த பட்த்துல நல்லா காமடி பண்னியிருப்பாங்களே அத சொன்னேங்கா” என்றான். பானுவும் சமாளித்துக் கொண்டு படத்தை பார்த்தாள் அவள் மனதுக்குள் இவன் நாம் படிக்கும் புத்தகத்தை பார்த்திருப்பானோ, என்று ஒரு சந்தேகம் எழுநத்து. இருந்தாலும் இப்போதைக்கு எதுவும் கேட்க வேண்டாம் என்று நினைத்துக் கொண்டு தன் வேலையை தொடர்ந்தாள்.
ஆனாலும் பூபதிக்கு தன் மேல் ஏதாவது ஐடியா இருக்கிறதா என்று தெரிந்து கொள்ள நினைத்தாள். பூபதி பட்த்தை ஆர்வமாக பார்ப்பது போல் சீன் போட்டுக் கொண்டு இருந்தாலும் ஓரக்கண்ணால் பானுவின் நைட்டிக்கு மேல் ஏதாவது தெரிகிறதா என்று அவ்வப்போது பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான். பானுவும் மெல்ல் தன் நைட்டியின் மேல் பக்க ஜிப்பை கொஞ்ச்மாக் இறக்கிவிட்டாள். ஆனாலும் எதுவும் தெரியவில்லை. பூபதியின் அம்மா கொண்டு வந்து கொடுத்த காய்கறிகளை வெட்டிக் கொண்டே தன் காலை மடக்கி உட்கார்ந்தாள்.
அவ்ளின் வாழை தண்டு கால்கள் முட்டி வரை நன்றாக பளபளப்பாக தெரிய, பூபதிக்கு அதை பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை. மெல்ல் அவள் பக்கம் திரும்பி அவளை பார்த்தான். பானு முருங்கைக்காயை வெட்டிக் கொண்டிருந்தாள். அடுத்து அவள் அருகே வெண்டைக்காய் இருந்த்து.
“அக்கா நான் ஏதாவது ஹெல்ப் ப்ண்ணவாக்கா” என்று அவள் அருகே சென்று உட்கார்ந்தான்.
“நீ போய் படம் பாருடா, நான் பார்த்துக்கிறேன்” என்று பானு சொன்னாள். ஆனால் பூபதியோ அவள் எதிரே உட்கார்ந்து வெண்டைக்கைகளை துடைத்துக் கொண்டே அவள் கால்கள அழ்கை பார்த்தான். அவன் கண்கள் மெல்ல் அவள் கால் முட்டிக்கு மேலே ஏறியது. முட்டிக்கு மேல் நைட்டி மறைத்து இருந்ததால் இருட்டாகஇருந்த்து. அக்காவின் தொடையையும் புண்டையையும் பார்க்க முடியாத ஏக்கத்தில் பூபதி இருக்க, அவன் தன்னை ரசிக்கிறான் என்பதை பானு உறுதிப் படுத்திக் கொண்டாள்.
இவனை ஈசியாக வளைத்துப் போட்டு தன் கூதி வெறியை தீர்த்துக் கொள்ளலாம் என்று தன் மனதுக்குள் கனக்கு போட்டாள். ஆனால் உடனே காரியத்தில் இறங்கினாள். தன் பேர் கெட்டு விடும் என்பதால் பொறுமையாக காய் நகர்த்த முடிவெடுத்தாள்.
பூபதியும் பானுவை எப்படியாவது வளைத்து போட்டு தன் ஆசை தீர ஓக்க வேண்டும் என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டான்,.இதுவரை எந்த புண்டையையும் பார்க்காத தன் சுண்ணி முதல் முறையாக நுழையும் புண்டை தன் அக்காவொட்தாக இருந்தால் அதில் தனக்கு மிக்க மகிழ்ச்சி என்று நினைத்துக் கொண்டான். இரவு வந்த்து. எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்து தூங்க சென்றார்கள்
பூபதி ஒரு பாயும் தலையணையும் எடுத்துக் கொண்டு அறையிலிருந்து வெளியே வர
“ஏண்டா பூபதி, இங்க படுக்க மாட்டியா” என்று பானு அவனை சீண்ட
“இல்லகா நீ உள்ள படுத்துக்க, நான் திண்னையில் படுத்துக்குறேன்” என்று பூபது கூற
“தனியா அங்க ஏன் படுக்க போற, நீயும் இங்கயே படுடா, எனக்கு தனியா ப்டுத்தா பயமா இருக்கும்டா” என்று பானு சினுங்கலாய் கூற பூபதிக்கு மணடையில் பல்ப் எரிய் தொடங்கியது.
“ஸார், ஜெயிலுக்குள்ள் போறதுக்கான் ஏற்பாட்ட மட்டும் நீங்க பார்த்துக்கங்க, மத்தது எல்லாம் நான் பார்த்துக்குறாஎன்” என்றதும் அவர் கொஞ்சம் யோசித்துவிட்டு
“அது ஒன்னும் பெரிய விஷ்யம் இல்ல தம்பி, நமக்கு தெஞ்சவங்க தான் ஜெயில் சூப்ரெண்ட், வார்டன் எல்லாரும், அத ஈசியா முடிச்சிடலாம், அப்ப இன்னைக்கே நீங்க கெளம்புறீங்களா” என்று என்னை பார்த்து கேக்க “சரி சார்” என்று நான் கிளம்பினேன்.
வேலூர் சிறைச்சாலை... எத்தனையோ சுதந்திர போராட்ட வீரர்கள் இருந்த இடம், இப்போது எத்தனையோ சமூக விரோதிகளும் கொலை கொள்ளை செய்தவர்கள் இருக்கும் இடமாக உள்ளது. நான் சிறை வாசலுக்கு சென்றதும் என்னை உள்ளே இருந்த ஒரு போலீஸ்காரர் பார்த்து
“ஸார் நீங்க முத்து தான” என்றார்.
எனக்கு வியப்பாக இருநதது
“ஆமா சார், என்ன எப்டி உங்களுக்கு தெரியும்” என்று நான் அவரை கேட்க
“உங்க போடோவ கணபதிராமன் சார் மெயில் அனுப்பி இருந்தாரு, உள்ள வாங்க சார்” என்று சிறை கதவில் ஒரு ஆள் மட்டுமே நுழைவதற்க்காக் இருந்த வழியில் என்னை கூட்டி சென்றார், சில அடி தூரம் சென்றதும் ஒரு அறை முன் என்னை நிறுத்திவிட்டு
“ஒரு நிமிஷம் இங்கயே வெயிட் பண்ணுங்க இப்ப வந்துடுறேன்” என்று கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்றவர் சில் நிமிடங்கள் கழித்து திரும்பி வந்தார். ‘சார் உள்ள வாங்க” என்று என்னை உள்ளே அழைத்து செலல் உள்ளே ஒரு டேபிலுக்கு முன்னால் போலீஸ் யூனிஃபார்மில் ஒருவர் உட்கார்ந்திருந்தார். அனேகமாக அவர் தான் ஜெயில் சூப்ரெண்டாக இருக்கும் என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.
என்னை உள்ளே கூட்டி வந்தவர் வெள்ளை நிற சட்டையும் காக்கி பேண்டும் அனிந்திருந்ததார். அவர் ஜெயில் வார்டனாக இருக்கலாம், என்று எனக்குள் நினைத்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தவர் முன்னால் சென்று நின்றேன். அவர் என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
“வாங்க சார், நீங்கதான் கணபதி சார் அனுப்புனவரா” என்றார்.
“ஆமா சார்” என்று கொஞ்ச்ம பயத்துடனே சொன்னேன். போலீஸ் என்றாளே தப்பு பண்ணாதவனுக்கும் கொஞ்ச்ம பயம் இருக்குமே.என்னை அவர் பார்த்துவிட்டு
“கணபதி சாரோட பத்திரிக்க வேணா யாருக்கும் தெரியாததா இருக்கலாம், ஆனா அவர இந்த ஏரியாவுல் எல்லாருக்கும் தெரியும், அவ்ளோ நல்ல மனுஷன், சரி, என் பேரு வேலப்பன், ஜெயில் சூப்ரெண்ட், உங்கள கூட்டி வந்தவர்தான் ஜெயில் வார்டன் ஜெயராமன், நீங்க அவர் கூட போங்க, அவர் உங்களுக்கு வேண்டியத செஞ்சி கொடுப்பாரு, காலையில ஒன்பது மணிக்கு வந்திடுங்க சாய்ங்காலம் மூனு மணிக்கெல்லாம் கெளம்பிடனும், ஏன்னா அதுக்கப்புறம் பெரிய ஆளுங்கல்லாம் ரவுண்ட்ஸ் வருவாங்க. என்ன் ஓகேவா சார்” எனறு என்னை பார்த்து தன் கம்பீரமான் குரலீல் கேட்டார்.
“ஓகே சார்” என்று நான் பவ்யமாக சொல்ல
“ஜெயா இவர அந்த எட்டாம் நம்பர் செல்லுல கூட்டி போய் விடுங்க, அங்க தான் கொஞ்சம் அடக்கமானவ்னுங்க இருக்கானுங்க”என்று கூற ஜெயராமன் என்னை அழைத்து சென்றார். இருவரும் அங்கு இருந்த நீண்ட வராண்டாவில் நட்ந்து சென்றோம்.
“என்ன் சார் திடீர்னு இப்டி யாருமே யோசிக்காத ஒரு விஷ்யத்த யோசிச்சி இப்டி வந்திருக்கீங்க” என்று ஜெயராமன் என்னை பார்த்து கேட்க
“இனிமே நமக்கு இதுதான் வழின்னு வந்துட்டேன், நாம் இருக்குற எடம் நம்மாள் வளர்ந்தா நமக்கு தான் பெரும” என்று நான் கூற
“சூப்பர் சார், நானும் கணபதி சார் பத்திரிக்க என்னைக்காவது மத்த பத்திரிக்கை மாதிரி ஃபேமஸ் ஆகனும்னு கடவுள வேண்டியிருக்கேன், அந்த வேண்டுதல கேட்டுட்ட்டு தான் கடவுள் உங்கள அனுப்பி இருக்காரு போல” என்று புன்னகை பொங்க என்னை பார்த்து சொன்னார். அப்போதுதான் கணபதிராமன் சாருக்கு அந்த பகுதியில் இருக்கும் மரியாதை எனக்கு புரிந்த்து. இருவரும் கைதிகள் அடைக்கப்ப்ட்டிருக்கும் பகுதிக்கு வந்தோம்.
சிறிய அளவிலான அறைகள் நீண்ட வரிசையில் இருந்தன. அவற்றில் ஒவ்வொன்றிலும் ஒருவர் அல்லது இருவர் இருந்தார்கல். சில அறைகளில் மூன்று நாங்கு பேர் கூட இருந்தார்கள். எல்லா அறையையும் தாண்டி ஒரு வரிசை வந்த்து. அங்கே கொஞ்சம் பெரிய அறைகளாக இருந்த்து.
“ஸர் நீங்க மொதல்ல் பார்த்தீங்களே அதெல்லாம் ஆயுள் தண்டன கைதிங்க, எல்லாரும் கொடூரமா திட்டம் போட்டு கொல பண்ணிட்டு வந்த்வனுங்க, இப்ப் பார்க்க போற ரூம்ல் ஏதோ சமய சந்தர்ப்பத்தால் உண்ர்ச்சிவசப்பட்டு தப்பு பண்ணவ்னுங்க இருக்குற ரூம், உங்க கதைகளுக்கு ஏத்த ரூம்” என்று ஒரு அறைக்கு முன்னால் சென்று நின்றவர் தன் பேண்ட் பாக்கெட்டில் இருந்த சாவிக் கொத்தை எடுத்து ஏதோ ஒரு சாவியை தேடினார்.
அதன் பின் ஒரு சாவியை எடுத்து அந்த அறையில் இருந்த பூட்டில் போட்டு திறந்து கதவை திறந்தார். என்னை பார்த்து கண் ஜாடை செய்ய் நான் உள்ளே சென்றேன்.
“சார் ஏதாவதுன்னா ஒரு கொரல் கொடுங்க, நான் பக்கத்துல தான் இருப்பேன்” என்று கூறிவிட்டு மீண்டும் கதவை சாத்தி பூட்டிவிட்டு கிளம்பினார். அதுவரை அந்த அறையில் ஆங்காங்கு படுத்திருந்த கைதிகள் எல்லோரும் எழுந்து என்னை பார்த்தார்கள் எப்படியும் பத்து பேருக்கு மேல் இருப்பார்கள். எல்லோரும் என்னை பார்த்தார்கள்.
என்னை பார்த்தா கைதி போல் இல்லை, கையில் ஒரு ஃபைலும் ஒரு ஹேண்ட் பேகுமாக் இருக்கவே நான் கைதி இல்லை என்று எல்லோரும் உறுதியாக தெரிந்து கொண்டிருப்பார்கள். நான் அந்த அறையின் நடுவே போய் நிற்க எல்லோரும் என்னை சுற்றி நின்றார்கள் என்னையே உற்றுப்பார்த்துக் கொண்டிருக்க ஒருவன் மட்டும்
“யாரு சார் நீ” என்றான். அவனை பார்க்கும்போது பிதாமகன் பட்த்தில் சூர்யாவுக்கு சிறையில் இருப்பவர்க்ளை அறிமுகம் செய்து வைப்பார் ஒருவர் அவனை போலவே இருந்த்து. அவன் மீண்டும் என்னை பார்த்து
“ஸார், உன்ன் பார்த்தா அக்யூஸ்ட் மாதிரியும் இல்ல, போலீஸ் மாதிரியும் இல்ல, யாருசார் நீ” என்றான். எனக்கு உள்ளுக்குள் பயமாக் இருந்தாலும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல்
“என் பேரு முத்து மனிதம் பத்திரிக்கையில் இருந்து வரேன்” என்றதும் முன்பு என்னிடம் பேசியவன்
“ஓ, அந்த கணப்திராமன் நட்த்துறாரே அந்த பத்திரிக்கையா” என்றான்.
“ஆமா” என்று நான் கூற
“உங்களுக்கு இங்க என்ன வேல சார்” என்று மீண்டும் அவனே கேட்டான். ம்ற்றவ்ர்கள் என்னை உற்றுப்பார்த்துக் கொண்டும் அவன் என்னிடம் கேட்பதை கவ்னித்துக் கொண்டும் இருந்தார்களே தவிர எதுவும் பேசவில்லை. நான் அவர்கள் மேல் கவனத்தில் இருக்க அவன் மீண்டும்
“சார், இங்க எதுக்கு வ்ந்தீங்கன்னு கேட்டேன்” என்றான்.
“அதாவது, ஜெயில்ல் இருக்குற ஒவ்வொருத்தரும், ஏதாவது செஞ்சிட்டு தான் உள்ள் வந்திருப்பீங்க, நீங்க பண்ண தப்பு அத எந்த சூழ்னிலையில் பண்ணீங்கன்றத கேட்டு அத கதையா எழுதி வெளியிடலாம்னு தான் இங்க வந்திருக்கேன்” என்றதும் அவன்
“அட என்ன சார், இத்தன நாளா டீவியில தான் குற்றம் நடந்த்து என்ன, நிஜம், க்ரைம் டைரி அப்டி இப்டின்னுலாம் எங்க கதைங்கள போட்டு கிழி கிழின்னி கிழிச்சாங்க, இப்ப் நீங்களும் வந்துட்டீங்களா” என்றான். மற்றவர்கள் நான் சொன்னதை கேட்ட்துமே சென்று ஆளுக்கொரு இட்த்தில் உட்கார்ந்து கொண்டார்வள். அவன் மட்டும் என் அருகிலேயே இருந்து கொண்டு கேள்வி கேட்டான்.
“இதுவரைக்கும் எல்லாரும் உங்கள ஒரு கேஸா நெனச்சித்தான், அந்த நிகழ்ச்சியெல்லாம் ப்ண்னியிருப்பாங்க, ஆனா நான் உங்க கேஸ்க்கு பின்னால் இருக்கிற நிகழ்வுகள, முழுசா, தெளிவா, ஒரு கதையா எழுத தான் வந்துருக்கேன்” என்றதும் என் முன்னால் இருந்து கொண்டு இவ்ளோ நேரம் கேள்வி கேட்டவன்
“அட என்னவோ போ சார், நானும் அந்த பத்திரிக்கைய படிச்சிருக்கேன், நல்ல கருத்துக்கள் இருந்தாலும் ஏன்னு தெரிய்ல மத்த பத்திரிக்க மாதிரி ஃப்ரியா எதுவும் கொடுக்காத்தாலயா என்ன்னு தெரியல் அந்த பத்திரிக்க சேல்ஸ் ஆகவே மாட்டேன்னுது, எங்க கதைய போட்டாவது அந்த புக்கோட சேல்ஸ் அதிகமாகுதான்னு வந்திருக்கீங்க” என்று கூறிக் கொண்டே அவன் ஒரு இட்த்தில் உட்கார்ந்தான்.
என்னை அதுவரை போட்டு குடைந்து கொண்டிருந்தவ்னை நான் பார்த்து
“மொதல்ல உங்கள பத்தியே சொல்லுங்களேன்” என்றதும்
“என்ன் பத்தி சொல்ல ஒன்னும் பெருசா இல்ல சார், என் பேரு குமாரு, எல்லாரும் மொக்க குமாருன்னு சொல்வாங்க, எனக்கு கல்யாணம் ஆகி ரெண்டு வருஷம் ஆச்சு, என் பொண்டாட்டி அப்பப்ப இத வாங்கி கொடுங்க அத வாங்கி கொடுங்கனு நச்சரிச்சா, நானும் ஒரு லெவலுக்கு மேல் பொறுக்க முடியாம் ஒரு நாள் போட்டு வெலாசிட்டேன், அவ்ளோதான் அடுத்த நாளே போலீஸ்ல போய் என் புருஷன் வரதட்சண கேட்டு என்ன அடிக்கிறான்னு கம்ப்ளயிண்ட் கொடுத்துட்டா, என்ன் தூக்கிட்டு வந்து இங்க வெச்சி, மிதி மிதின்னு மிதிச்சி பிதுக்கி எடுத்து உள்ள தள்ளிட்டாங்க” என்று கூறி தன் தலை மேல் கைவைத்துக் கொண்டு உட்கார்ந்தான்.
நான் அவனுக்கு பக்கத்தில் இருந்த் ஒருவனை கவனித்து பார்த்தேன்,
“இவரு என்ன் தப்பு பண்ணிட்டு உள்ள வந்தாரு” என்றதும் குமாரே பேசினான்.
“இவனுக்கும் ஒன்னும் பெரிய ஸ்வாரஸ்யமான கதையெல்லாம் இல்ல, சின்ன் வயசுல இருந்து தருதலையா சுத்திக்கிட்டு கெடந்தவன், அப்பப்ப வழிப்பறி கொல்லன்னு பண்ணிக்கிட்டு இருந்தவன், இவன போலீஸ் ரொம்ப் நாளா தேடுச்சி, ஆனா அண்ணன் அவ்ளோ சீக்கிரம் மாட்டல், கடைசியில ஒரு நாளு மஃப்டியில் போன பொம்பள போலீஸ்கிட்டயே செயின் அருக்க போனாரு, அந்த பொம்பளா புடிச்சி, நல்லா ஏத்து ஏத்துன்னு ஏத்தி இவனுக்கு குடும்ப கட்டுபாடே பண்ணி இங்க தூக்கின்னு வந்து போட்டுடுச்சி” என்று கூறி அவனை பார்த்து சிரித்தான்.
அப்போதுதான் அந்த அறைக்குள் இருந்த பலரின் முகத்தில் சிரிப்பை பார்க்க முடிந்தது. குமார் மீண்டும் என்னை பார்த்தான்
“ஏன் சார், நீங்க இதுக்கு முன்னால் என்ன் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தீங்க” என்று கேட்டான். நான் அவனை பார்த்து
“ஒரு பெரிய ஹாஸ்பிடலுக்கே ஓனரா இருந்தேன்” என்றதும் எல்லோரும் என்னை வியப்புடன் பார்த்தார்கள்.
“ஏன்ன் சார் சொல்ற, அவ்ளோ பெரிய ஆளா இருந்துட்டு ஏன் இப்டி ஆயிட்ட” என்றான்.
“எல்லாம் விதி தான் காரணம்” என்று கூறிவிட்டு அந்த சிறையின் ஓரத்தில் இருந்த் ஒருவனை பார்த்தேன். நான் பார்த்ததும் அவ்னே என்னை நெருங்கி வந்து
“என்னோட் கத உங்களுக்கு ரொம்ப ஸ்வாரஸ்யமா இருக்கும், எழுதிக்கேங்க” என்றான், நானும் கதையை பதிவு செய்ய தயாரானேன். எல்லாவற்றையும் தயார் படுத்திக் கொண்டு அவனை பார்த்தேன்.
“என் பேரு பூபதி, நான் ரொம்ப நல்லவ்னா இருந்தேன்”
பூபதிக்கு சொந்த ஊர் வேலூர் அருகே இருக்கும் ஒரு கிராமம். அவன் தினமும் வேலூரில் இருக்கும் ஒரு தனியார் கல்லூரிக்கு சென்று தான் படித்து வருவான். அவன் மனதுக்குள் பெண்கள் மீது ஈர்ப்பு இருந்தாலும், அதை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல் நல்ல பிள்ளையாகவே வேஷம் போட்டு வந்தான்.
அதற்க்கான சந்தர்ப்பமும் அவனுக்கு கிடைக்கவில்லை. அவன் படித்ததும் ஆண்கள் பள்ளி, ஆண்கள் கல்லூரி அதனால் பெண்களுடன் பேசுவதற்க்கே அவனுக்கு வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை. அதனல் ஏதாவது ஒரு பெண்ணிடம் பேச வேண்டும் என்று அவ்னுக்கு கல்லூரி முதலாம் ஆண்டில் ஆசை வந்தது. ஆனால் சேர்க்கை சரியில்லாததால் ஏதாவது ஒரு பெண்ணை காதலிக்க வேண்டும் என்ற ஆசை இரண்டாம் ஆண்டில் வந்தது.
அதே ஆசை மூன்றாம் ஆண்டில் எவளையாவது புடிச்சி ஆச தீர ஓக்க வேண்டும் என்று மாறிப்போனது. அதற்க்கான் வாய்ப்பு கிடைக்காம்ல் இருந்தான். தினமும் கல்லூரிக்கு பைக்கில் சென்று வருவான். செல்லும்போது ஏதாவ்து பெண் தன்னிடம் லிஃப்ட் கேட்க மாட்டாளா, அவளை ஏற்றிக் கொண்டு வேகமாக் சென்றூ பிரேக் போடும்போது அவ காய்கள் முதுகில் குத்தாதா, என்றெல்லாம் நினைத்துக் கொண்டே வண்டி ஓட்டுவான்.
அவன் வீட்டுக்கு எதிரே ஒரு குட்டிச்சுவர் இருக்கும் அதில் மூன்று பையங்கள் எப்போதும் உட்கார்ந்து கொண்டு சாலையில் செல்லும் பெண்களை சைட் அடித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். இவனுக்கும் அப்ப்டி இருக்க ஆசை ஆனால் வீட்டிலும் வெளியிலும் நல்ல் பிள்ளை என்று பேர் வாங்கி இருந்ததால் அந்த ஆசையை மூடி வைத்துக் கொண்டான்.
ஒரு நாள் வழக்கம் போல் கல்லூரிக்கு கிளம்ப தயாராகிக் கொண்டிருக்க்ம்போது வீட்டு லேண்ட் லைன் போன் ஒலிக்க அவன் அம்மா அதை எடுத்து பேசினார். அதன் பின்
“டேய் பூபதி உங்க பெரியப்பா பொண்னு, அதான் பானு சென்னையில் இருந்து வரரலாம், உன்ன வேலூர் பஸ் ஸ்டாண்டல் பிக்கப் பண்னிக்க் சொன்னாடா” என்று கூறிவிட்டு சென்றுவிட்டார். பூபதிக்கு பழைய நியாபங்கள். பானு இவனுக்கு அக்கா முறைதான். ஆனால் சின்ன வயசிலிருந்தே இருவரும் நண்பர்கள் போல் பழகி வந்தார்கள். ஒன்றாகவே ஊர் சுற்றுவது. ஒன்றாக படுத்து தூங்குவது. அவள் வயதுக்கு வரும் வரை இருவ்ரும் ஒன்றாகவே குளித்தும் இருக்கிறார்கள்.
ஆனால் பானு வயதுக்கு வந்த பின் இவனுடன் இருந்த நெருக்கும் குறைந்து போனது,. இவனுடன் எப்போதாவது வெளியே செல்வதோட சரி, ஒன்றாக உறங்குவது எல்லாம் நின்றுவிட்டது. கடைசியாக பானுவுக்கு சென்னையில் திருமணம் என்று சொல்லி என்னை கூட்டி சென்றார்கள், அப்போதுதான் அவளை நீண்ட நாட்களுக்கு பின் பார்த்தான். நல்ல அழகாக இருந்தாள். சூப்ப்ர் ஃபிகர் என்று சொல்லும்படியாக இருந்தாள்.
என் மாமா அதான் அவள் கணவ்ன் மிகவும் கொடுத்து வைத்தவன், என்று இவன் மனம் பொறாமைப்பட்டது. நீண்ட நாட்களுக்குப் பின் பார்த்ததாள் பானுவும் இவனுடன் நன்றாக பேசினாள். அடிக்கடி இவனை அருகே அழைத்து உட்கார வைத்துக் கொள்வாள். திருமணம் முடிந்து இன்றோடு ஒரு வருடம் கடந்து விட்டது, இப்போதுதான் மீண்டும் பானுவை பார்க்க போகிறான். முன்பைவிட இப்போது ஒரு சுற்று பெருத்து இருப்பாள். என்று நினைத்துக் கொண்டு வேலூர் பஸ் ஸ்டாண்ட் கிளம்பினான்.
பத்து நிமிடம் காத்திருந்த பின் இவன் செல் போன் அடிக்க எடுத்தான். “ஹலோ பூபதி எங்கடா இருக்க” என்று கேட்ட குரல் பானுவின் குரல் தான் என்று தெரிந்து கொண்டான்.
“அக்கா, நீ வந்துட்டியா” என்றான்.
“நான் சென்னை பஸ்லாம் நிக்குற எட்த்துல் தான் இருக்கேன்” என்றதும்
“இதோ நான் பக்கத்துல தான் கா இருக்கேன்” என்று கூறீ பஸ் நிற்கும் இடம் நோக்கி நடந்தான். போனை காதில் வைத்துக் கொண்டே
“இதோ வந்துட்டேங்கா” என்று கூறிக் கொண்டு சென்றான். அங்கே பானு நிற்பதை பார்த்தான். அந்த நேரம் ஒரு பஸ்சுக்குள் இருந்து ஒரு பாடம்
“அட்டா ஒரு தேவதை தேவதை” எனறு பாட அதே நேரம் இவன் கண்னில் பானு தேவதையாக தெரிந்தாள். சட்டென
“ச்சே, இவ நமக்கு அக்காடா” என்று சொல்லி தட்டிக் கொண்டு அவளை நோக்கி நட்ந்தான். தோளில் ஒரு போதீஸ் பையும் கையில் ஒரு சரவணா ஸ்டோர்ஸ் பையுமாக சென்னையிலிருந்து வருபவள் என்ற அடையாளங்களோடு பானு நின்றிருந்தாள்.
”வாகா, எங்க மாமா வரல” என்று பூபதி கேட்க அவள் முகத்தில் எந்த உணர்வும் இல்லாமல்
“அவர் வரல” என்று மட்டும் சொல்லிவிட்டு கையிலிருந்த பேகை பூபதியிடன் கொடுத்துவிட்டு அவ்ன் பின்னால் நடந்தாள். பூபது தன் பைக்கின் முன்புறம் பேகை வைத்து பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்ய பானு இவன் தோளில் ஒரு கையை வைத்து சீட்டில் ஏறி உட்காந்தாள். அவள் கை இவன் தோளில் பட்ட்துமே கோடை வெய்யிலிலும் ஊட்டி குளிர் தெரிந்த்து. பைக் கிளம்பியது.
பானு பூபதியை கொஞ்ச்ம நெருங்கி உட்கார்ந்திருந்தாலும் அவள் கை இவன் தோளிலேயே இருந்த்து. தன் இடுப்பை வளைத்து கையை பிடித்தாள் நன்றாக இருக்கும் என்று பூபதிக்கு தோன்றியது. ஆனாலும் இன்றைக்கு இது போதும், இப்ப் தான் வந்திருக்கிறாள். எங்கு போய்விட போகிறாள். தன் எல்லா ஆசைகளையும் கொஞ்ச்ம கொஞ்ச்மாக பானு மூலமாக் கொஞ்சமாவது தீர்த்துக் கொள்ள நினைத்தான்.
வீடு வந்த்து. பானு பைக்கிலிருந்து இறங்கினாள். வழக்கம் போல அந்த குட்டி சுவற்றில் இருந்த் மூன்று பேர் பானுவை வாயிலும் பூலிலும் வடிய பார்த்தார்கள். அவள் அழகு அவர்களை உடனே கையடிக்க தூண்டியது. இந்த மூன்று பேரை பற்றி தனியாக ஒரு கதையில் பார்க்கலாம். பானுவை அவரகள் இப்படி சைட் அடிப்பது பூபதிக்கு பிடிக்கவில்லை. ஆனாலும் அவர்கள் இவனுக்கு சீனிய்ர்கள் என்பதால் அமைதியாக் இருந்தான்.
பூபதி பானுவின் பேகை தூக்கிக் கொண்டு அவள் பின்னால் உள்ளே நடந்தான். உள்ளே சென்றதும் பூபதியின் அம்மாவை பார்த்து
“சித்தி எப்டி சித்தி இருக்க” என்றாள். அவள் குரலில் ஏதோ த்விப்பும் வருத்தமும் தெரிந்த்து.
“நல்லா இருக்கேன் பானு, என்ன் திடீர்னு, இங்க” என்று அவர் கேட்க
“ஒன்னுமில்ல் சித்தி எனக்கு வேலூர்ல இருக்குற ஸ்கூலுக்கு ட்ரான்ஸ்ஃபர் கெடச்கிருக்கு, அதான் இங்க தங்கி வேலைய பார்க்கலாம்னு வந்தேன்” என்றாள். பானு சென்னையில் ஸ்கூல் டீச்சராக பணியாற்றி வந்தாள். ஆனால் அது ஒரு தனியார் பள்ளி தான் அதில் எப்படி இந்த ஊருக்கு ட்ராண்ஸ்ஃபர் என்று பூபதி யோசித்தான். இதன் பிண்ணனியில் ஏதோ ஒளிந்திருப்பது புரிந்த்து.
“சரி பானு நீ இவன் ரூம்லயே தங்கிக்க” என்று பூபதியை காட்ட அவனுக்கு இன்னும் சந்தோஷமாக இருந்த்து. “டேய் அக்காவ உன் ரூமுக்கு கூட்டி போடா” என்றதும் பூபதி அவள் பையை தூக்கிக் கொண்டு
“வாக்கா” என்று அழைத்து சென்றான். இருவரும் அந்த ரூமுக்குள் சென்றதும் பானு பெட்டில் படுத்தாள்.
“பூபது எனக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரே டயர்டா இருக்குடா, நான் கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துக்குறேன்” என்று கூற
“சரிக்கா நான் காலெஜ் போய்ட்டு வந்து அப்புறம் பார்க்குறேன்” என்று கூறிவிட்டு பூபதி கல்லூரிக்கு கிளம்பினான். அவனுக்கு மனமெல்லாம் பானுவிடமே இருந்த்து. அவளை எப்படி எல்லாம் க்விழ்ப்பது. எப்படி கரக்ட் பண்ணுவது என்றே அவன் மனம் யோசித்த்து. அக்கா இனிமே இங்க தான் இருக்க் போறா, இனிமே அவள் பொறுமையா பார்த்துக்கலாம், என்று தன் மனதுக்கு சமாதானம் சொன்னான்.
பானுவின் நினைவிலேயே இருந்த்தால் வகுப்பில் கவனம் செல்லவில்லை. அதனால் பாதியிலேயே கட்ட்டித்துவிட்டு வீட்டுக்கு கிளம்பினான். எப்போதும் காலேஜ் கட் செய்தால் உடனே சினிமாவுக்கு செல்வது தான் வ்ழக்கம் ஆனால் இன்று பானுவை பார்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் முதல் முறையாக் நேராக வீட்டுக்கு சென்றான். வீட்டுக்கு கொஞ்ச்ம முன்பே வண்டியை ஆஃப் செய்துவிட்டு காலாயேயே தள்ளிக் கொண்டு வருவது அவன் வழக்கம் அது போலவே இன்றும் வந்தான்.
அமைதியாக் இருந்த வீட்டுக்குள்ளிருந்து அவன் அம்மாவும் பானுவும் பேசும் குரல் மட்டும் கேட்க மெல்ல் வெளியே இருந்த திண்ணையில் உட்கார்ந்தான்.
“என்ண்டி பானு இப்டி திடீர்னு ட்ரான்ஸ்பர்ன்னு சொல்லி வந்து நிக்கிற, உங்க வீட்டுக்கார்ரு அங்க தனியா என்ண்டீ பண்ணுவாரு”என்று அவன் அம்மா கேட்க
“சித்தி எனக்கு ட்ரான்ஸ்ஃபர்லாம் ஒன்னும் இல்ல, நான் தான் எங்க ஸ்கூல்ல கேட்டு இங்க இருக்குற எங்க ஸ்கூலோட இன்னொரு ஸ்கூலுக்கு மாற்றிக்கிட்டு வந்துட்டேன்” என்றாள்.
“என்ண்டீ சொல்ற, ஏன் அப்படி பண்ண” என்று இவன் அம்மா கேட்க
“அந்தாளு கூட என்னால வாழ் முடியல சித்தி” என்றாள். வெளியிலிருந்த் பூபதிக்கும் உள்ளே இருந்த அவன் அம்மாவுக்கும் இது அதிர்ச்சியாக இருந்த்து. தன் காதை கூர்மையாக்கிக் கொண்டு பூபதி கேட்டான்.
“என்ண்டீ சொல்ற, ஏன் என்னாக்சு” என்று இவன் அம்மா கேட்ட்தும் அவள் அழுது கொண்டே
“அந்தாளு சரியான் குடிகாரன் சித்தி, தெனமும் குடிச்சிட்டு வந்து அந்த ஏரியாவுல் எல்லாரு முன்னாலயும் என்ன அசிங்க படுத்துறான் சித்தி, தெனமும் எனக்கு அடி உதை தான்” என்று விம்மி அழுதாள்.
“என்ண்டீ சொல்ற, அவன் ரொம்ப நல்லவன்னு சொல்லி தான் அவங்க வீட்ல கட்டி வெச்சாங்க, இது உங்க வீட்டுக்கு தெரியுமா”என்று கேட்க
“இல்ல் சித்தி தெரியாது, தெரிந்தா ஏதாவது பெரிய பிரச்சினை ஆகிடும்னுதான் நான் சொல்லாம் கொல்லாம் இங்க வந்திட்டேன்”என்றாள் பானு.
“தெரியாம் இருந்த எப்டி, சொல்லி எல்லாரும் நாலு வார்த்த கேட்ட்தானடீ அவன் திருந்துவான், நீ பாட்டுக்கு கெளம்பி வந்திட்டினா அவனுக்கு இன்னும் வசதியா போய்டும்டீ” என்று இவன் அம்மா சொன்னாள்.
“இல்ல் சித்தி கொஞ்ச் நாளைக்கு நான் இல்லாம் இருந்தாதான் என் அரும் அந்த மனுஷனுக்கு புரிய்ம், அதான் இங்க வந்தேன், உனக்கு வேனா நான் இங்க இருக்க்றதுல கஸ்டம்னா சொல்லு, நான் எங்கயாவது தனி வீடு பார்த்துக்குறேன்” ஏன்று பானு சொன்னதும்
“போடி இவளே, நீ என் பொண்ணுடீ, நீ இங்க இருக்குறதுல எனக்கு என்ன கஸ்டம்” என்று அவ்ள் கன்னத்தில் லேசாக் இடித்துவிட்டு எழுந்து சென்றாள். பூபதி எல்லவற்றையும் கேட்டுவிட்டு ஒன்றும் தெரியாதவன் போல் உள்ளே வந்தான். பானு அவனை பார்த்த்தும்
“என்ண்டா இவ்ளோ சீக்கிரம் வந்துட்ட, க்ளாச கட்ட்டிச்சிட்டுயா” என்று கேட்க
“அய்யோ அக்கா அப்டியெல்லாம் ஒன்னுமில்ல, க்ளாஸ் முடிஞ்சி போச்சு” என்று கூறிவிட்டு ரூமுக்குள் சென்றான். தன் பேண்ட் சட்டையை கழட்டிவிட்டு லுங்கியை தேடிக் கொண்டிருந்தான். வழக்கமாக அவன் த்ன் லுங்கியை வைக்கும் இட்த்தில் இப்போது பானுவின் உடைகள் இருந்த்து.
தன் லுங்கியை அவன் ஜட்டியுடன் தேடிக் கொண்டிருந்த நேரம் பானு எதேச்கையாக அந்த ரூமுக்குள் கதவை திறந்துகொண்டு உள்ளே வந்தவள் பூபதியை ஜட்டியுடன் பார்த்தாள்.
பூபதி அந்த பீரோவை திறந்து உள்ளே பார்த்த்தும் அதில் பானுவின் பிராவும் பேண்டீசும் இருந்த்து. எல்லாமே நாயுடு ஹாலில் எடுக்கப்பட்டவை அப்பட்டமாக் ட்ரான்ஸ்பரண்டான உள்ளாடைகள். அவற்றை பார்த்த்துமே இவன் தண்டு ஜட்டிக்குள் விறைத்துக் கொண்ட்து.
அவற்றை வைத்துவிட்டு தன் லுங்கியை தேட அந்த நேரம் பானு அந்த அறைக்குள் நுழைந்தாள். கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்ட பூபதி திரும்ப பானு எதிரே நின்றிருந்தாள். இவன் ஜட்டிக்குள் கூடாரமிட்டு நின்றிருந்த இவன் தண்டை ஒரு நொடி பார்த்தவள் தன் நிலையை உண்ர்ந்து
“டேய் கதவ தாழ் போட மாட்டியாடா” என்று கூறிவிட்டு மீண்டும் வெளியே சென்றுவிட்டாள். இவன் ஒரு வழியாக தன் உடைகளை தேடி எடுத்து போட்டுக் கொண்டு வெளியே வந்தான். வெளியே பானு திண்னையில் உட்கார்ந்து அன்றைய பேப்பரை படித்துக் கொண்டிருக்க பூபது அவளுக்கு எதிரே இருந்த மற்றொரு திண்னையில் உட்கார்ந்தான்.
அவள் தீவிரமாக பேப்பரில் மூழ்கிக் கிடக்க இவனுக்கோ தன்னை பானு அந்த கோலத்தில் பார்த்ததால் ஏதாவது மாற்றம் தெரிகிறதா என்று தெரிந்து கொள்ள் விரும்பினான். ஆனால் அவளோ எதுவுமே நடக்காதது போல் பேப்பரை படித்துக் கொண்டிருக்க பூபதியின் அம்மா கையில் கூடையுடன் வெளியே வந்தாள்.
“பூபதி நான் கடைக்கு போய்ட்டு வந்துட்றேண்டா” என்று கூறிவிட்டு கிளம்பினாள். அவள் சென்ற சில் நிமிடங்கள் க்ழித்து பானு பேப்பரை எடுத்து வைத்துவிட்டு உள்ளே சென்றாள். பூபதிக்கு வெளியே உட்கார முடியாமல் அவள் சென்ற சில் வினாடிகளிலேயே இவனும் உள்ளே சென்றான்., செல்லும் முன் கதவை லேசாக மூடிவிட்டு சென்றான். உள்ளே சென்று பார்க்க பானுவை ஹாலில் எங்கும் காணவில்லை.
தன்னுடைய அறையின் கதவு லேசாக சாத்தி இருப்பதை பார்த்தான். அனேகமாக பானு உள்ளே தான் இருக்க வேண்டும் என்று முடிவெடுத்து மெல்ல் கதவின் அருகே சென்றான். கதவு சரியாக மூடாமல் இருந்ததால் கதவு இடுக்கு வழியே உள்ளே பார்ததான். உள்ளே பானு தன் பெட்டிக்குள் இருந்து ஏதோ ஒரு புத்தகத்தை எடுத்து வைத்து படித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
அதுவும் பெட்டியை மூடாமல் கூட படித்துக் கொண்டிருக்க இவனுக்கு லேசாக் சந்தேகம் வந்தது. பானு சில் பக்கங்கள் படித்துவிட்டு பெட்டியை திறந்து உள்ளே வைக்க பூபதி மீண்டும் மெல்ல் வந்து திண்ணையில் உட்கார்ந்தான். உள்ளிருந்து பானு வந்து
“பூபதி நான் குளிச்சிட்டு வந்துடுறேண்டா” என்று கூற
“சரிக்கா என்று இவன் பதில் சொன்னான். அக்கா குளிக்கும் அழகை பார்க்க வேண்டும் என்று இவன் மனம் சொன்னாலும் அதற்கு முன் அவள் மறைத்துவைத்து படித்த அந்த புத்தகத்தில் இருக்கும் ரகசியத்தை தெரிந்து கொள்ள ஆவலானான். மெல்ல் உள்ளே சென்றான்.,
பாத்ரூம் கதவு மூடி இருந்த்து. உள்ளிருந்து பானு ஏதோ ஒரு சினிமா பாடலை முனகிக் கொண்டிருக்கும் சத்தம் கேட்ட்து. முதலில் அவள் புடவை வந்து கதவின் மேல் விழுந்த்து. பூபதி இதை பார்த்த்தும் அட்டா இப்போ அக்கா பாவாடை ஜாக்கெட்டோடு இருப்பாள் என்று கற்பனை செய்து கொண்டான். அடுத்து பானுவின் ஜாக்கெட் கதவின் மேல் வந்து விழ இப்போது பூபது அக்கா இப்போ பிராவோடயும் பாவாடையோடவும் இருப்பா, என்று நினைத்துக் கொண்டான்.,
அந்த நினைப்பே அவன் சுண்ணியை லேசாக எழுப்பியது. அடுத்து பானுவின் ப்ரா கதவின் மேல் வந்து விழ் அக்கா இப்போ பாவாடையோட காய காட்டிக்கிட்டு இருப்பாளே என்று எண்ணும்போதே அவன் சுண்ணு நன்றாக விறைத்து எழ் ஆரம்பித்த்து. அடுத்து அவள் பாவாடையும் வந்து கதவின் மேல் விழ் இப்போது அவனுக்கு அக்கா ஜட்டியோட இருப்பாளா இல்ல எல்லாம் அவுத்துட்டு அம்மணமா இருப்பாளா என்ற் சந்தேகம் வர சற்று நேரத்தில் பானுவும் பேண்டிசும் கதவின் மேல் விழ அட்டா அக்கா இப்ப தான் பிறந்த மேன்னியுடன் திறந்து கிடப்பாள் என்று நினைத்துக் கொண்டான்.
அவன் சுண்ணி முழு விறைப்பையும் அடைந்திருந்த்து. அவனுக்கு ஒரு வினோத எண்ணம் வந்த்து. மெல்ல பாத்ரூம் அருகே சென்றான் முன் கதவு மூடி இருந்த்தால் யாராவது திறந்தால் லேசான சத்தம் அதனால் பயமில்லை. மெல்ல் பாத்ரூம் கதவை நோக்கி சென்றான். அக்கா பாடிய பாட்ல் நன்றாக் கேட்ட்து.
கட்டிப்ப்டி கட்டிப்புடிடா கண்ணாலா கண்டபடி கட்டிப்புடிடா. என்று அவள் பாடியது பூபதியை இன்னும் கிளறிவிட்ட்து. கதவின் அருகே சென்றான். அப்போதுதான் அவனுக்கு ஒரு சந்தேகம், அவள் ஜட்டி கடைசியாக வந்து விழுந்து நீண்ட நேரம் ஆனது, ஆனால் இன்னும் அவள் குளிக்கும் சத்தம் அதாவது தண்ணீர் ஊற்றும் சத்தமெ வரவில்லையே, என்ற சந்தேகம் வந்த்து. கதவில் எந்த வழியும் இல்லாத்தால் உள்ளே இருப்பவளை பார்க்க முடியாது.
ஆனால் சத்தம் மட்டும் நன்றாக கேட்கும். பானுவின் பாடல் இப்போது நின்றுபோனது. அதற்கு பதில் அவள் கையிலிருந்த வளையலின் சத்தம் கேட்ட்து. அவள் தண்ணீரையும் ஊற்றவில்லை ஆனால் அதே நேரம் கை வளையல் குலுங்கிடும் சத்தம் மட்டும் கேட்கிறதே.. ஒருவேளை அக்கா தன் புண்டைக்குள் விரல் விட்டு நோண்டிக் கொண்டிருக்கிறாளே என்ற சந்தேகம் வந்த்து அதற்கேற்றார் போல் சளக் சளக் என்ற சத்தமும் மூச்சு வாங்கும் சத்தமும் வளையல் சத்தம் அதிகமாக்வும் கேட்ட்து.
பூபதிக்கு அக்கா கையடிப்பது உறுதியானது. மேலே நிமிர்ந்து பார்த்தான் அவள் அவிழ்த்து போட்ட பிராவும் பேண்டியும் கிடக்க மெல்ல எழுது அவள் பிராவை மோர்ந்து பார்த்தான் லேசான வியர்வை வாடையும் அவள் போட்டிருந்த் பர்ஃப்யூம் வாசமும் வந்த்து. பிராவின் கப் பகுதியில் தன் நாக்கை வைத்து லேசாக் எச்சில் செய்தான் ஆனால் அதை அங்கிருந்து எடுக்கவில்லை. அடுத்து அவள் போட்டு வைத்திருந்த கருப்பு நிற பேண்டியை பார்த்தன்.
மெல்ல் அதன் மேல் மூக்கை வைத்தான். மூத்திர வாடையுடன் வேறு ஏதோ ஒன்று கலந்த வாசம் வீசியது. அனெகமாக் அது அவள் புண்டை க்சிந்த தண்ணீராக இருக்கும் என்று நினைத்துக் கொண்டான். உள்ளே அக்காவின் வளையல் சத்தம் அடங்கி இப்போது த்ண்ணீர் எடுத்து ஊற்றும் சத்தம் கேட்ட்து. அக்கா இப்போதுதான் குளிக்கிறாள் என்று உறுதிப் படுத்திக் கொண்டு தன் அறைக்கு ஓடினான். அக்காவின் பெட்டியை திறந்து உள்ளே தேடினான்.
எதுவும் இல்லை, துணிகளுக்கு அடியில் பார்க்க ஒரு புத்தகம் இருந்த்து. அதை கையில் எடுத்த்தும் அதிர்ந்து போனான். புத்தகத்தின் அட்டையில் ஒரு பெண் தன் காய்களை காட்டியபடி நிற்கும் படமும் அதற்கு மேல் சரோஜா தேவி கதைகள் என்ற பெயரும் இருந்த்து. திறந்து உள்ளே பார்த்தான். முழுவதும் கதைகளும் ஆங்காங்கே சில செக்ஸ் படங்களும் இருந்த்து. அதை படிக்கும் ஆவல் இருந்தாலும் அக்கா வந்துவிடுவாளே என்ற பயமும் இருந்த்து.
அதை எடுத்த் இட்த்திலேயே வைத்துவிட்டு வெளியே வந்தான். ஹாலில் இருந்த டி.வியை போட்டான். ஒரு ப்ழைய எம்ஜியார் படம் ஓடிக் கொண்டிருந்த்து. அதே நேரம் அவன் அம்மாவும் வந்து சேர பானுவும் குளித்து முடித்து வந்தாள. நேராக ரூமுக்குள் சென்று ஒரு நைட்டியை எடுத்து போட்டுக் கொண்டு வந்தாள். டிவியில் ஓடும் பட்த்தை எல்லோரும் உட்காந்து பார்த்தார்கள். அதில் எம்ஜியாருக்கு ஜோடியாக சரோஜா தேவி நடித்திருந்தாள்.
பானு அந்த பட்த்தை ஆவலுடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்க பூபதி அவளை பார்த்து
“என்னக்கா இது பழைய படம் இத போய் இப்படி பார்க்குற” ஏன்று கிண்டல் செய்தான்.
“பழைய படமா இருந்தாலும் எனக்கு ரொம்ப புடிக்கும்டா” என்றாள் பானு உடனே இவன்
“படம் புடிக்குமா இல்ல சரோஜா தேவிய புடிக்குமா” என்றதும் அவள் இவனை கொஞ்ச்மவினோதமாகவும் சந்தேகமாகவும் பார்த்தாள். உடனே பூபதி பட்த்தை கவ்னித்துவிட்டு
“சரோஜா தேவி இந்த பட்த்துல நல்லா காமடி பண்னியிருப்பாங்களே அத சொன்னேங்கா” என்றான். பானுவும் சமாளித்துக் கொண்டு படத்தை பார்த்தாள் அவள் மனதுக்குள் இவன் நாம் படிக்கும் புத்தகத்தை பார்த்திருப்பானோ, என்று ஒரு சந்தேகம் எழுநத்து. இருந்தாலும் இப்போதைக்கு எதுவும் கேட்க வேண்டாம் என்று நினைத்துக் கொண்டு தன் வேலையை தொடர்ந்தாள்.
ஆனாலும் பூபதிக்கு தன் மேல் ஏதாவது ஐடியா இருக்கிறதா என்று தெரிந்து கொள்ள நினைத்தாள். பூபதி பட்த்தை ஆர்வமாக பார்ப்பது போல் சீன் போட்டுக் கொண்டு இருந்தாலும் ஓரக்கண்ணால் பானுவின் நைட்டிக்கு மேல் ஏதாவது தெரிகிறதா என்று அவ்வப்போது பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான். பானுவும் மெல்ல் தன் நைட்டியின் மேல் பக்க ஜிப்பை கொஞ்ச்மாக் இறக்கிவிட்டாள். ஆனாலும் எதுவும் தெரியவில்லை. பூபதியின் அம்மா கொண்டு வந்து கொடுத்த காய்கறிகளை வெட்டிக் கொண்டே தன் காலை மடக்கி உட்கார்ந்தாள்.
அவ்ளின் வாழை தண்டு கால்கள் முட்டி வரை நன்றாக பளபளப்பாக தெரிய, பூபதிக்கு அதை பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை. மெல்ல் அவள் பக்கம் திரும்பி அவளை பார்த்தான். பானு முருங்கைக்காயை வெட்டிக் கொண்டிருந்தாள். அடுத்து அவள் அருகே வெண்டைக்காய் இருந்த்து.
“அக்கா நான் ஏதாவது ஹெல்ப் ப்ண்ணவாக்கா” என்று அவள் அருகே சென்று உட்கார்ந்தான்.
“நீ போய் படம் பாருடா, நான் பார்த்துக்கிறேன்” என்று பானு சொன்னாள். ஆனால் பூபதியோ அவள் எதிரே உட்கார்ந்து வெண்டைக்கைகளை துடைத்துக் கொண்டே அவள் கால்கள அழ்கை பார்த்தான். அவன் கண்கள் மெல்ல் அவள் கால் முட்டிக்கு மேலே ஏறியது. முட்டிக்கு மேல் நைட்டி மறைத்து இருந்ததால் இருட்டாகஇருந்த்து. அக்காவின் தொடையையும் புண்டையையும் பார்க்க முடியாத ஏக்கத்தில் பூபதி இருக்க, அவன் தன்னை ரசிக்கிறான் என்பதை பானு உறுதிப் படுத்திக் கொண்டாள்.
இவனை ஈசியாக வளைத்துப் போட்டு தன் கூதி வெறியை தீர்த்துக் கொள்ளலாம் என்று தன் மனதுக்குள் கனக்கு போட்டாள். ஆனால் உடனே காரியத்தில் இறங்கினாள். தன் பேர் கெட்டு விடும் என்பதால் பொறுமையாக காய் நகர்த்த முடிவெடுத்தாள்.
பூபதியும் பானுவை எப்படியாவது வளைத்து போட்டு தன் ஆசை தீர ஓக்க வேண்டும் என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டான்,.இதுவரை எந்த புண்டையையும் பார்க்காத தன் சுண்ணி முதல் முறையாக நுழையும் புண்டை தன் அக்காவொட்தாக இருந்தால் அதில் தனக்கு மிக்க மகிழ்ச்சி என்று நினைத்துக் கொண்டான். இரவு வந்த்து. எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்து தூங்க சென்றார்கள்
பூபதி ஒரு பாயும் தலையணையும் எடுத்துக் கொண்டு அறையிலிருந்து வெளியே வர
“ஏண்டா பூபதி, இங்க படுக்க மாட்டியா” என்று பானு அவனை சீண்ட
“இல்லகா நீ உள்ள படுத்துக்க, நான் திண்னையில் படுத்துக்குறேன்” என்று பூபது கூற
“தனியா அங்க ஏன் படுக்க போற, நீயும் இங்கயே படுடா, எனக்கு தனியா ப்டுத்தா பயமா இருக்கும்டா” என்று பானு சினுங்கலாய் கூற பூபதிக்கு மணடையில் பல்ப் எரிய் தொடங்கியது.
