விஜயசுந்தரி 48

அடுத்த நாள் நான் கொஞ்ச்ம தாமதமாக ஹாஸ்பிடலுக்கு கிளம்பி சென்றேன். ஏற்கனவே முடிவெடுத்தபடி நேராக சங்கீதாவின் அறைக்கு சென்றேன். அவள் யாருடனோ போனில் பேசிக் கொண்டிருக்க என்னை பார்த்தவள் முன்னால் இருந்த சேரை கட்டி உட்கார சொன்னாள், நானும் உட்கார்ந்தேன். சில நிமிடங்களில் என்னை பார்த்து
“என்ன் முத்து டியிபூட்டிக்கு போகல, ஏதாவது பேசனுமா” என்றாள். நான் என் சட்டை பாக்கெட்டிலிடுந்த ஒரு கவரை எடுத்து அவளிடம் நீட்ட அவள் கையில் வாங்கிக் கொண்டு
“என்னது” என்றாள் குழப்பத்துடன்,
“மை ரெசிக்னேஷன் லெட்டர்” என்றதும் முகத்தில் கலவரம் தெரிய
“என்ன முத்து என்னாச்சி” என்றாள்.

“இல்ல மேடம் நேத்து நீங்க உங்க மனசுல இருந்த்த சொன்னீங்க அத நான் ஏத்துக்கல இதுக்கப்புறமும் நான் இங்க இருந்தா நல்லா இருக்காதுனு தோனுச்சி, அதான்” என்றதும்.
“என்ன் முத்து இப்டி பேசுறீங்க, நேத்து நான் என்னொட லவ்வ சொன்னதும் அதுக்கு நீங்க உங்க ஒபீனியன சொன்னதும் நம்ம பர்சனல் அதுக்கும் உங்க ப்ரொஃபஷனுக்கும் ஏன் லிங்க் பண்றீங்க, ரெண்டும் வேற வேற” என்றாள்.
“இல்ல மேடம் ரெண்டும் வேறாயா இருந்தாலும் உங்க காதல நான் அக்சப்ட் பண்ணாத்தால் உங்க முகத்த பார்க்க எனக்கும் கஸ்டமா இருக்கும் உங்களுக்கும் கஸ்டமா இருக்கும்” என்றதும் அவள் எழுந்து மெல்லிய குரலில்
“ஏன் முத்து நீங்க என் முகத்த கூட பார்க்க விரும்பலையா” என்றாள். எனக்கே ஒரு மாதிரியாகி விட்டது.
“என்னொட லவ்வ தான் உங்களால ஏத்துக்க முடியல இட்ஸ் ஓகே. நாம் ஃப்ரெண்ட்ஸா இருக்க கூட உங்களுக்கு விருப்பமில்லையா, அதுக்கு கூடவா நான் தகுதி இல்லாதவளா போய்ட்டேன்” என்று கண்களில் லேசான கண்ணீர் வழிய என்னை பார்த்து கேட்டாள். அவளை நினைக்கும் போது எனக்கே என்னை அறியாமல் கண்களில் க்ண்ணீர் சுரந்த்து. அவளுக்கு தெரியாமல் அதை துடைத்துக் கொண்டு நான் அந்த கவரை என் பாக்கெட்டுக்குள் திணித்துக் கொண்டு வெளியே வர கதவை திறக்க
“முத்து” என்றாள். நான் திரும்பி பார்க்க
‘”என்னோட ஃப்ரெண்ட்ஷிப்பையாவது அக்ஸப்ட் பண்ணீப்பீங்களா” என்றாள். எனக்கு வாயிலிருந்து வார்த்தைகள் வரவில்லை அதை சமாளிக்க் அவளை பார்த்து லேசாக ஒரு புன்னகையுடம் தலையாட்ட அவள் என்னை பார்த்து
“தேங்க்ஸ்” என்றாள். நான் என் அறைக்கு வந்து என் வேலைகளை பார்க்க தொடங்கினேன். மதிய உணவு நேரத்தில் கும்ரனும் நானும் சாப்பிட உட்கார்ந்தோம்.
“என்ன் முத்து ஏண்டா இப்டி பண்ண” என்றான் கும்ரன்
“ஏன்ண்டா திடீர்னு இப்டி பண்ணனு கேக்குற எத சொல்ற” என்றேன் நான்.
“இல்ல சங்கீதா உன் மேல் உயிரயே வெச்சிருந்தா, ஆனா நீ அவளோட லவ்வ் அக்சப்ட் பண்ணிக்கலையே” என்றான். எனக்கு வியப்பாக இருக்கவே
“டேய் என்ண்டா இது நேத்து நைட்டுதான் இது நடந்துச்சி, இத பத்தி நான் யாருகிட்டயும் எதுவுமே சொல்ல்ல அப்புறம் எப்டிடா உனக்கு தெரிஞ்சிது” என்று வியப்புடன் கேட்க அவன் சாப்பாட்டை நன்றாக விழுங்கிவிட்டு
“அது அப்டித்தான், நீ சொல்லிதான் தெரியனுமா” என்றதும் சங்கீதாதான் நடந்தவற்றை சொல்லியிருப்பாள் என்று என் மனதுக்குள் தோன்ற அவ்ன் புரிந்து கொண்ட்து போல்
“அதேதான்” என்றான்.
“டேய் நம்ம க்ளாஸ்ல சங்கீதானு ஒருத்தி இருந்த்தே எனக்கு சரியா நியாபகம் இல்ல ஆனா உனக்கு மட்டும் எப்டிடா அவ இள்வோ க்ளோஸா இருக்கா, நீங்க ரெண்டு பேரும் பேசிக்கிட்டு கூட நான் பார்த்த்தில்லையே” என்றதும்.
“அது வேற ட்ராக் மச்சி” என்று சொல்லிவிட்டு அவன் தலையை குனிந்து கொண்டாலும் அவன் கண் கலங்கி இருந்த்தை நான் கவனித்துவிட்டேன்.
“டேய் உண்மைய சொல்லு என்ன் நடந்துச்சி” என்றதும்.
“இல்ல் மச்சி, நான் காலேஜ் ஜாய்ன் பண்ண புதுசுல இருந்தே சங்கீதா மேல் கொஞ்சம் லவ்வாதான் இருந்தேன், ரெண்டு வருஷமா என் லவ்வ் அவகிட்டயே சொல்ல் தைரியம் வரல, ஆனா ஒரு நாள் திடீர்னு எங்கிட்ட வந்து நான் முத்துவ லவ் பண்றேன், அவருகிட்ட எப்டி பேசறாதுனே தெரியல, நீங்க அவரோட பெஸ்ட் ஃப்ரெண்டாச்சே, அவர பத்தி சொல்லுங்கனு கேட்டா, அப்பவே என் லவ்வ மனசுக்குள்ளயே பூட்டி வெச்சிக்கிட்டேண்டா” என்று அவன் சொல்லி முடிக்கும்போது கண்களில் இருந்து கண்ணீர் சாரை சாரையாக கொட்டியது.
“உன் கிட்ட வந்து கேட்ட்டாளல அப்பவே என்ன் பத்தி எல்லா உண்மைகளையும் நீ சொல்லி இருந்தா அவ மனசு உன் மேல திரும்பி இருக்குமே, நீ என்ன சொன்ன” என்றதும்
“உன்ன் பத்தி ஆஹா ஓஹோனு அடிச்சிவிட்டேன், அத்னால தான் அவ உன் மேல இன்னும் வெறியா இருக்கா”என்றான்.
“ஏண்டா இப்டி இருக்கீங்க” என்று நான் சொல்லி புலம்ப
“ஸரி நீ வேற யாரையோ லவ் பண்றதா சொன்னியாமே அது யாருடா, அந்த அமுதாவும்தான் இன்னொருத்தன கட்டிக்க போறாளே, அப்புறம் யார நீ லவ் பண்ற” என்றான்.
“அப்டி எல்லாம் ஒன்னுமில்லடா,சும்மா அவள அவாய்ட் ப்ண்ணறதுக்காக அந்த நேரத்துல அப்டி சொன்னேன்”என்றதும் அவன்
‘ஏண்டா அப்டி சொன்ன, நீதான் யாரையும் லவ் பண்ணலன்னு சொல்றேல்ல அப்புறம் அவ லவ்வ ஏத்துக்குறதுல உனக்கு என்ன கஸ்டம்” என்றான்.
“இல்லடா, ஏறகனவே பட்ட்தே போதும்னு தோனுது” என்றதும் அவன் மௌனமாக என்னை பார்த்து முறைத்துவிட்டு
“நீங்களா தேடி போற காதல் கெடைக்கலைனா, தானா வருற காதல் உங்களுக்கெல்லாம் பெருசா தெரியாதுடா” என்று முனகிவிட்டு என்னை பார்க்க அவன் என் அருகே நெருங்கி வந்து
“மச்சி நமக்கு தேவையானத கடவுள் எப்பவும் நம்ம பக்கத்துலையே வெச்சிருப்பாரு, ஆனா நமக்குதான் தெரியாது, நேரம் கூடி வரும்போதுதான் அது நமக்கானதுனு தெரியுமாம், இது ஏதோ ஒரு பட்த்துல கேட்ட்து, அது மாதிரி தான் உனக்கு தேவையானத கடவுள் உன் பக்கத்துல வெச்சி அத உன் கண்ல காட்டிரிருக்காரு நீதான் அத விட்டுட்டு என்னென்னவோ பண்ணிக்கிட்டிருக்க” என்று கூறிவிட்டு கிளம்பி சென்றான்.


நான் அடிக்கடி சிறைக்கு சென்று அனிதாவின் கணவன் ராஜாவை சந்தித்து வந்தேன், ஆரம்பத்தில் எனக்கு பிடிகொடுக்காமல் பேசியவன் நாளாக நாளாக அவன் மனம் மாறியதாக தெரிந்தது. அவன் மனம் தான் செய்த தவறையும் இத்தனைக்கும் பிறகு அனிதா அவன் மேல் வைத்திருந்த காதலையும் புரிந்து கொண்ட்தாக தெரிந்த்து.
“முத்து நடந்த தப்புக்கெல்லாம் அனிதா கிட்ட நான் மன்னிப்பு கேட்கனும்னு நெனக்கிறேன், ஆனா அவ என்ன நேர்ல வந்து பாப்பாலா” என்று என் கைகளை பிடித்து கெஞ்சினான். எனக்கும் ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்று தோன்றியது. அடுத்த இரண்டாவது நாள் அனிதாவின் செல்போன் அழைத்த்து. அனிதா எடுத்து பேசினாள்.
“ஹலோ அனிதா மேடம் நான் முத்து பேசுறேன்” எனறதும்
“என்ன் முத்து அதிசயமா போன் பண்ணிருக்க” என்றாள்.
“ஒன்னுமில்ல மேடம் நீங்க கொஞ்ச்ம உங்க ஆஃபீஸ் பக்கத்துல இருக்குற பார்க்குக்கு வர முடியுமா” என்றேன் நான்
“எதுக்கு முத்து இந்த நேரத்துல” என்றாள்.
“ஒரு முக்கியமாக விஷயம், அதான் எவ்ளோ சீக்கிரம் முடியுமோ அவ்ளோ சீக்கிரம் வரனும்” என்றதும்
“சரி எங்கூட ராதாவும் இருக்கா அவ வரலாமா” என்றாள் அனிதா.
“வரலாம் நோ ப்ராப்ளம்” என்றதும் போன் இணைப்பை துண்டித்தேன். நான் சென்றா கார் அந்த பார்க்கின் வாசலில் நிற்க நான் முன்னால் நடந்தேன்.
எங்களுக்கு முன்னாலேயே அனிதாவும் ராதாவும் வந்துவிட்டிருந்தார்கள். என்னை பார்த்த்தும் இருவரும் ஆர்வத்துடன் எழுந்து வர
“என்ன் முத்து திடீர்னு” என்று அனிதா கேட்க ராதா என்னை பார்த்து ஸ்னேகமாக ஒரு புன்னகையுடன் நின்றாள்.
“ஒன்னுமில்ல் மேடம் உங்களுக்கு தெரிஞ்ச ஒருத்தர் உங்களா பார்க்கனும்னு சொன்னாரு, அவர கூட்டி வந்திருக்கேன்”என்றதும் அனிதா அர்வமுடன்
“யாரு முத்து அது எனக்கு தெரிஞ்சவரு உன் கூட வந்திருக்கிறது” என்று எனக்கு பின்னால் பார்க்க அங்கு ராஜாவும் அவருடன் வக்கீல் ஒருவரும் நின்றுந்தனர். ராஜாவை பார்த்த்தும் அனிதாவின் முகத்தில் ஆயிரம் வாட்ஸ் விளக்கு எரிய ஆரம்பித்த்து போல் பிரகாசமானது. முகத்தில் லேசான புன்சிரிப்பும் ஆன்ந்த கண்ணீரும் வழிந்த்து.
ராஜாவை நோக்கி மெல்ல நடக்க அதே நேரம் ராஜாவும் அவளை நோக்கி நடந்து வந்தார். இருவரும் ஒரு அடி இடைவெளியில் நின்று ஒருவர் கண்களை ஒருவர் இமை மூடாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். ராதா இந்த காட்சியை பார்த்த்தும் கண்ணீர் விட்டு அழ தொடங்கிவிட்டாள். ராஜாவும் அனிதாவும் சில நிமிடங்கள் வரை எதுவும் பேசாமல் உதடுகள் மூடி இருக்க இருவரின் கண்களும் கண்ணீரால் பேசிக் கொள்ள இதய்ங்கள் காதலில் பேசிக் கொண்டிருந்த்து அவர்களுக்கு மட்டுமே தெரிந்திருக்கும். அந்த நொடி எனக்கு ராஜாவின் மேல் பொறாமையாக இருந்த்து.
எவ்வளவோ துன்பங்கள் செய்த போதும் தன் கணவன் என்ற எண்ணம அவள் மனதில் இன்றும் இருக்க காரணம் அவள் வைத்திருந்த உண்மையான காதல் மட்டுமே. இப்படி காதலித்தால் இப்படி ஒருத்தியைத்தான் காதலிக்க் வேண்டும். என்று என் மனம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் அந்த நொடி என் கைகளை யாரோ பற்றிட திரும்பி பார்த்தேன் அது ராதா. என்னை பார்த்து கண்ணீர் சிந்தியபடி நின்றிருந்தாள்.
“முத்து உனக்கு எப்டி நன்றி சொல்றதுன்னே தெரியலடா” என்றாள். அவள் நன்றியை கண்ணீரால் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாலும் அவள் உதடுகள் வார்த்தையில்லாம்ல் தவித்த்து. அனிதாவும் ராஜாவும் நீண்ட நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். நானும் ராதாவும் அவர்கள் பேசி முடிக்கும் வரை தூரத்திலேயே நின்றிருந்தோம். கடைசியில் ராஜா அனிதாவின் காலில் விழ போக அனிதா அவனை தடுத்து நிறுத்தி கட்டி அணைத்துக் கொண்டாள். 

இருவரும் பேசிக் கொண்டது அவர்களுக்கு மட்டுமேயான அந்தரங்கம். சில் நொடிகள் பலர் வந்து போகும் பூங்கா என்ற எண்ணம் கூட இல்லாம்ல் கட்டி அணைத்துக் கொண்டிருக்க அதன் பின் இருவரும் பிரிந்து நின்றதும் ராஜாவும் அனிதாவும் ஒன்றாக என்னை பார்த்தனர்.
நான் அவர்களை நோக்கி செல்ல ராதாவும் என் அடி ஒன்றி நடந்து வந்தாள். ராஜா அனிதாவிடம் ஏதோ சொல்ல அவளும் எங்களை பார்த்து சிரித்தாள். நானும் ராதாவும் அவர்கள் அருகே சென்றதும் அனிதா என்னை பார்த்து கண்ணீர் விட்டாள்.
“முத்து நீ எனக்கு செஞ்சிருக்குற இந்த உதவிக்கு நான் எத்தன ஜென்ம்ம் ஆனாலும் பரிகாரம் செய்ய முடியாது” என்று கையெடுத்து கும்பிட போனவளின் கையை பிடித்து நிறுத்தி
“என்ன மேடம் இது, இதெல்லாம் ரொம்ப சாதாரணமான விஷயம் இதுக்கு போய் இப்டி நன்றியெல்லாம் சொல்லி என்ன அன்னியப்படுத்ரீங்களே” என்றதும்.
“முத்து உன்ன அன்னியப்படுத்துறதுக்காக இல்ல நீ செஞ்சது சாதாரணமான உதவி இல்ல, இனிமே என் வாழ்க்கையில் கணவன் அப்ப்டின்ற ஒரு உறவே இல்லனுதான் இருந்தேன், ஆனா உன்னாலதான் அது திரும்பவும் எனக்கு கெடச்சிருக்கு, இதுக்கு நான் எப்ப்டி வேணாலும் நன்றி சொல்ல்லாம்” என்று மீண்டும் அழ தொடங்கினாள். அந்த நேரம் வக்கீல் அங்கு வர “தம்பி டைம் முடியபோகுது போகலாமா” என்றார்.
“என்ன்ங்க நான் உங்கள ஜாமீன்ல எடுக்கவா” என்று அனிதா ராஜாவை பார்த்து கேட்க
“இல்ல அனிதா நான் செஞ்ச தப்புக்கான தண்டனைய அனுபவிச்சாதான் என் மனசுல குற்ற் உணர்வு இல்லாம உன் கூட திரும்பவும் வாழ முடியும், அதனால் தண்டன காலம் முழுசும் நான் அனுபவிச்சிட்டுதான் வருவேன்” என்றான்,
“ஆமா மேடம் நான் கூட எவ்வளவோ சொல்லிட்டேன், சாருதான் கேக்கவே இல்ல” என்று நான் சொன்னதும். அனிதா
“சரி உங்க இஸ்டம், ஆனா நான் உங்களுக்காக காத்திருப்பேன்” என்று கூற வக்கீலும் ராஜாவும் கிளம்பி சென்றார்கள். அனிதா மீண்டும் என் அருகே வந்தாள். இப்போது அவள் எதுவுமே சொல்லவில்லை. என்னையே சில நொடிகள் உற்றுப்பார்த்தவள்
“முத்து நீ எனக்காக செஞ்ச இந்த உதவிக்கெல்லாம் நான் கைமாறா ஒன்னு செய்ய போறேன்” என்றாள். நான் வியப்புடன்
“ஏன்ன மேடம் கைமாறு அது இதுனெல்லாம், நான் எதையும் எதிர்பார்க்காமதான் இதெல்லாம் செஞ்சேன்” என்றேன்.
“நீ அப்டி பெருந்தன்மையா சொல்லிக்கிட்டாலும் நான் பதிலுக்கு ஏதாவத் செஞ்சாதான் என் மனசுக்கு திருப்தி இருக்கும்” என்று நிறுத்த
“ஸரி மேடம் அப்புறம் உங்க இஸ்டம்” என்றதும்
“நேரம் வரும்போது அத நானே செய்யுறேன்” என்று கூறிவிட்டு என்னிடமிருந்து விடுபட்டு ராதாவும் அனிதாவும் கிளம்பி சென்றார்கள். நான் என் வீட்டுக்கு சென்றேன்.
அடுத்த நாள் ஹாஸ்பிடல் சென்றதும் யாரொ ஒரு பெண் டாக்டருடன் எல்லாரும் ஆர்வமாக பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். நானும் கும்ரனும் அந்த ஹாஸ்பிடலுக்கு புதிது என்பதால் எங்கள் இருவருக்கு சங்கீதாவை தவிர யாரும் அவ்வளவாக பழக்கமில்லை. இவள் யார் என்றும் தெரியவில்லை நான் என் கேபினுக்கு சென்று உட்கார என் அறாய்யின் கதவு திறக்கப்பட்ட்து.
முன்பு எல்லோருடனும் பேசிக் கொண்டிருந்த அதே பெண் டாக்டர் என் முன் தன் செவ்வன்ன கைகளை நீட்டி
“ஹலோ முத்து சார், என் பேரு வனஜா” என்றாள். நானும் பதிலுக்கு
“ஹாய், ஹலோ” என்று கூற என் எதிரே இருந்த சேரில் உட்கார்ந்து தன் கையில் இருந்த பேகிலிருந்து ஒரு கல்யாண பத்த்ரிக்கையை எடுத்து நீட்டி
“சார் ரெண்டு நாள் கழிச்சி எனக்கு மேரேஜ் இருக்கு, எல்லாருக்கும் குடுக்க லேட் ஆகிட்ட்தால ஹாஸ்பிடல்ல இப்பதான் கொடுக்குறேன், நீங்க கண்டிப்பா கல்யாணத்துக்கு வந்திடனும்” என்றாள். நானும் சும்மா சம்பரதாயத்துக்கு
“கல்யாணம் எங்க” என்று கூறியபடி பத்திரிக்கையை பிரிக்க அவள் அதற்குள்
“திருவள்ளூர்ல தான் கல்யாணம் சார்” என்றாள். நான் பத்திரிக்கையை படித்துவிட்டு
“சரி நான் கண்டிப்பா வரேன்” என்றதும் அவள் சிரித்த முகத்துடன்
“ஆப்போ நான் கெளம்புறேன் சார்” என்று புறப்பட்டுவிட்டாள். அடுத்த நாள் மாலை சங்கீதா உட்பட சிலர் ஒன்றாக நின்றுகொண்டு பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள் என்னை பார்த்த்தும் சங்கீதா
“முத்து நீங்க வனஜா கல்யாணத்துக்கு வரீங்கல்ல” என்றாள். நான் என்ன சொல்வது என்று புரியாமல்
“இல்ல சங்கீ, அவ்ளோ தூரம் எதுக்கு, அவங்கள இன்விடேஷன் கொடுக்கும்போதுதான் முதல் தடவையா பார்த்தேன்”என்று தயங்க
“சரி, குமாரும் (குமரன்) இத்தான் சொன்னாரு, நீங்க ரெண்டு பேரும் க்ளினிக்க பார்த்துக்கங்க, நாங்கலாம் போய்ட்டு வரோம்” என்றாள் சங்கீதா,
“நாங்க ரெண்டு பேரு மட்டுமா” என்று நான் அதிர்ச்சியுடன் கேட்க
“நீங்க ரெண்டு பேரு மட்டுமில்ல, சில டாக்டர்ஸ் முந்தன நாள் ரிஷப்ஷனுக்கு போய்ட்டு காலையில வந்திடுவாங்க, அவங்க இருப்பாங்க” என்று கூறி சிரித்தாள். நானும் தப்பிச்சேண்டா சாமி என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டு கிளம்பினேன்.
கல்யாணதன்று காலையில் நான் கொஞ்சம் சீக்கிரம் வந்துவிட ஒரு சில டாக்டர்களே வந்திருந்தார்கள். அதனால் வந்திருந்தவர்கள் அணைவருக்கும் ஏகப்பட்ட வேலைகள் இருந்தன. நான் ஒவ்வொருவராக பார்த்துக் கொண்டே வர மணி காலை 11 காடியது. அடுத்த பேஷண்டை வர சொல்ல கதவை திறந்து கொண்டு 40 வயதுள்ளா ஒருவன் உள்ளே வந்தான். வந்தவன் என்னை பார்த்த்தும் அதிர்ச்சியாகி அப்படியே நிற்க அவனை தள்ளிக் கொண்டு உள்ளே இன்னொருவன் வந்தான்
அவனுக்கு வயது 38 இருக்கும், அவனும் என்னை பார்த்த்தும் அதிர்ச்சியுடன் வாயை பிளந்து கொண்டு நின்றான். அடுத்த்தாக ஒரு பெண் 35 வய்துள்ளவள் இன்னொரு பெண்ணை இழுத்துக் கொண்டு உள்ளே வந்தாள். அவளுடன் வந்த பெண்ணுக்கு 30 வயது இருக்கும். 35 வயது பெண் உள்ளே வந்த்தும் மற்றவர்களை போல் அவளும் வாய் பிளந்து நிற்க உடன் வந்த பெண் ஏதேதோ தனக்குள் பேசிக் கொண்டு சிரித்துக் கொண்டு வந்தவள் என்னை பார்த்த்தும் ஒரு நொடி அவள் முகத்திலும் ஒரு அதிர்ச்சி, ஆனால் அடுத்த நொடி அவள் என்னை பார்த்து
“ஐ. .மாமா. .. “என்று என்னை நோக்கி வ்ந்தவள் என் அருகே நின்று கொண்டு
“மாமா நீங்க இங்க என்ன் பண்றீங்க” என்றாள். அவள் பேச்சு, நடை உடையை கவனிக்கும் போது அவள் மன்நிலை பாதிக்கப்பட்டிருப்பது ந்ன்றாக தெரிந்த்து. மற்ற மூவரும் திறந்த வாயை இன்னும் மூடாமல் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க இந்த பெண் அவர்களில் மூத்தவன் அருகே சென்று
“அண்ணா இதோ பாரு மாமா” என்றாள். இவர்கள் ஏன் இப்படி நிற்கிறார்கள். இவள் ஏன் என்னை மாமா என்கிறாள். என்று எதுவும் எனக்கு புரியாமல் நானும் விழித்துக் கொண்டிருக்க மூத்தவன் சுயனினைவு வ்ந்தவன் போல என்னை பார்த்து
“அருண், நீ....நீயா” என்றான். எனக்கு ஒன்றும் புரியாமல் எனக்கு பின்னால் யாராவது இருக்கிறார்களா என்று திரும்பி பார்த்துவிட்டு
“யாரு சார் என்னையா” என்றேன். மற்ற இருவரும் மெல்ல என்னை நோக்கி வர நான் எழுந்து நின்றேன்.
“அருண், நீங்க எங்க இங்க” என்றாள். அந்த 35 வயது பெண்.
“ஹலோ யாருனு நெனச்சிக்கிட்டு பேசுறீங்க, நான் அருணும் இல்ல உங்க யாரையும் எனக்கு தெரியவும் தெரியாது”என்று நான் சொல்ல இரண்டாவதாக வந்தவன். தன் செல் போனை வெளியே எடுத்து டச் ஸ்க்ரீனில் தடவினான். பின் என் முன் திரையை நீட்டி கட்ட அதில் என் படம் இருந்த்து.
எனக்கே தூக்கிவாரி போட்டது. மற்றொரு போட்டோவை காட்ட அதில் நானும் இப்போது வந்திருக்கும் 30 வயது பெண்ணும் ஜோடியாக நிற்பது போன்ற போட்டோ ஒன்று இருந்த்து. எனக்கு நெஞ்சே அடைத்துவிடுவது போல் இருந்த்து. அருகிலிருந்த அந்த பெண்ணை திரும்பி பார்க்க
“மாமா, மாமா” என்று பாட்டு போல் பாடிக்கொண்டிருந்தாள்.
“சார் யாரு நீங்க, என் போட்டோவ ஏன் ஃபோட்டோ ஷாப்ல மாத்தி வெச்சிருக்கீங்க” என்று கேட்க மூத்தவன்
“தம்பி உங்க பேரு என்ன” என்றான்.
“என் பேரு முத்து” என்று நான் சொல்ல
“உங்களுக்கு அண்ணன் தம்பி யாராவது இருக்காங்களா” என்றாள் அந்த 35 வயது பெண்.
“இல்லையே நான் ஒரே பைய்யன் தான்” என்று நான் சொல்ல செல் போனில் மற்றொரு போட்டோவை காட்ட அதில் இந்த மூவருடன் நானும் அந்த 30 வயது பெண்ணும் இருப்பது போன்ற போட்டோ இருந்த்து. எனக்கு தலை சுற்றியது.
“சாரி இது யாரு, உண்மையிலேயே இது நானில்ல” என்றதும்.
“தம்பி இவரு பேரு அருண், இதோ இங்க இருக்காளே இவளோட ஹஸ்பண்ட், நாங்க இவளோட அண்ணனுங்க, இவ என்னோட பொண்டாட்டி” என்று மூத்தவன் சொல்ல
“ஆமா தம்பி இந்த அருண அப்படியே உங்கள மாதிரியே இருப்பாரு, உங்க ரெண்டு பேரையும் ஒன்னா நிக்க வெச்சா, யாரு அருண்னு கண்டுபிடிக்கவே முடியாது” என்று அந்த 35 வயது பெண் சொல்ல நான் 30 வயது பெண்ணை காட்டி
“இவங்களுக்கு என்ன ஆச்சி, இப்ப அந்த அருண் எங்க” என்று நான் கேட்க மூவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டார்கள். அதற்குள் கும்ரன் வந்துவிட நான் அவனிடம்
“என்ண்டா” என்றதும் அவன் என் அறையில் இருந்த சிரஞ்ச் பாக்ஸை எடுத்துக் கொண்டு எல்லோரையும் ஒரு மாதிரியாக லுக்குவிட்டுவிட்டு சென்றான். அணாய்வரின் முகமும் பேயறைந்த்து போல் நிற்க நான் மீண்டும் அவர்களை பார்த்து
“இப்ப் உங்களுக்கு என்ன் வேணும், அந்த அருண் எங்க,” என்றேன்.

மூத்தவன் என் அருகே வந்து உட்கார மற்ற இருவரும் அவன் அருகே நின்றார்கள். இந்த பெண் என் அருகிலேயே நின்றிருந்தாள்.
“தம்பி என் பேரு பெருமாளு, இவன் என் தம்பி கொண்டல்ராவ், இவ என் பொண்டாட்டி லட்சுமி, இவ என்னோட செல்ல தங்க்ச்சி லாவன்யா, எங்களோட்து ஆந்திராவுல பெரிய குடும்பம், எங்களுக்கு சொந்தமா ரெண்டு க்ரானைட் குவாரி இருக்கு, இவளுக்கும் அருணுக்கும் கல்யாணம் பண்ணி வெச்சோம், ரெண்டு பேரும் சந்தோஷமா இருந்தாங்க, ஒரு ஆக்ஸிடெண்ட்ல இவ ஊட்டுக்காரன் செத்துட்டான், அதுல இவளுக்கு பைத்தியம் புடிஹ்க்சிடுச்சி, சென்னையில் இருக்குற பெரிய ஹாஸ்பிடல்ல காட்ட இவள கூட்டிவந்தோம், வ்ந்த எடத்துல இவ மயங்கி விழுந்துட்டா, அதான் இங்க கூட்டி வந்தோம், நீங்க பார்க்க இவ ஊட்டுக்காரன் மாதிரியே இருக்கறதால உங்கள பார்த்த்தும் இவ மயக்கம் கூட தெளிஞ்சி போச்சி பாருங்க” என்று லாவண்யாவை காட்ட அவள் என் அருகே நின்று சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
பார்க்க மிகவும் அழ்காக மங்களகரமாக இருந்தாள் லாவண்யா. ஆனால் அவளுக்கு வந்த இந்த சோதனையை எண்ணி என் மனம் வருந்தியது. நான் லாவணயாவை சோதித்து பார்த்தேன். அவளுக்கு எந்த பிரச்ச்னையும் இருப்பதாக தெரியவில்லை, பிறகு ஏன் மயங்கி விழுந்தாள் என்று யோசித்துக் கொண்டே வந்தவர்களை பார்த்து
“காலையில சாப்டாங்களா” என்றதும்.
“இல்ல தம்பி வெறும் பால் மட்டும்தான் குடிச்சா” என்று லட்சுமி கூற நான் அவளை பார்த்து
“பசி மயக்கமாத்தான் இருக்கும், சாப்டாங்க்ன்னா சரியாப்போகிடும்” என்று சில மாத்திரைகளை எழுதி கொடுக்க அந்த கேப்பில் மூவரும் ஏதோ கிசிகிசுவென பேசினார்கள். நான் மாத்திரை சீட்டை நீட்ட அதை பெருமாள் வாங்கிக் கொண்டு
“தம்பி எங்களுக்கு நீங்க ஒரு உதவி செய்யனும்” என்றான்.
“என்ன் உதவி, அதுவும் நான் உங்களுக்கு என்ன் செய்ய முடியும்” என்றதும் கொண்டல்ராவ்
“சார் நீங்க பார்க்க அச்சு அசல் அப்ப்டியே என் மச்சான் அருண் மாத்ரியே இருக்கீங்க, இதோ என் தங்க்ச்சி கூட நீங்கதான் அருண் நெனச்சிக்கிட்டு உங்க்கிட்ட ஒட்டிக்கிட்டா, அத்னால” என்று இழுத்தான். லட்சுமி தன் தலையை சொரிந்து கொண்டே
“தம்பி இவளோட நல்லதுக்காகத்தான் நாங்க இந்த உதவிய கேக்குறோம்” என்று நெளிந்தாள்.
“என்ன் உதவினே சொல்ல்லையே” என்று நான் கேட்க
“தம்பி இவளுக்கு சீக்கிரம் குணமாகனும்னா, அது உங்க கையிலதான் இருக்கு” என்று பெருமாள் சொன்னதும் அடுத்து அவன் என்ன சொல்ல் போகிறான் என்று எனக்கு ஓரளவுக்கு புரிந்த்து.
“சார் நீங்க கொஞ்ச நாள் எங்க கூட தங்கி இவளுக்கு ட்ரீட்மெண்ட் கொடுக்கனும்” என்றான் கொண்டல். எனக்கு ஒன்றும் புரியாமல்
“சார் என்ன் சொல்றீங்க” என்று கேட்க
“தம்பி இவ உங்கள அருணாவே நெனச்சிட்டா, அதனால் நீங்க எது சொன்னாலும் கேட்பா, நீங்க எங்க்கூட வந்து சில நாள் தங்கி இருந்து இவள உங்க வழிக்கு கொண்டு வ்ந்து....” என்று சொல்லிய லட்சுமி ஏதோ உளறிவிட்ட்தை எண்ணி தன் நாக்கை கடித்துக் கொண்டு
‘இல்ல இவள நல்ல படியா குணமாக்கனும்” என்று கூறிவிட்டு எச்சிலை விழுங்கி நிம்மதி அடைந்தாள். கொண்டல்ராவும் பெருமாளும் அவளை எரித்துவிடுவது போல் முறைத்தனர்.
“ஆமா தம்பி இவ மேல நாங்க உசுரையே வெச்சிருக்கோம், நீங்கதான் இவள குணமாக்குற மருந்து” என்று பெருமாள் சொல்ல்
“சார் என்னது, என்ன ஆள்மாறாட்டம் பண்ண சொல்றீங்களா, மாட்னா நான் தான் கம்பி எண்ணனும்” என்று நான் பயத்துடன் சொல்ல
“அதுக்கெல்லாம் பயப்படாதீங்க தம்பி, நாம லீக்லாவே எல்லாத்தையும் பண்ணிடலாம், இதுல எந்த தப்பும் வராது”என்று கொண்டல்ராவ் கூற
“அது எப்டிங்க முடியும், இவங்க வீட்டுக்கார்ர் செத்துட்டாருனு சொல்றீங்க, அப்டி இருக்கும்போது அவரோட எட்த்துல இருந்து நான் எது பண்ணாலும் அது தப்புதானே” என்று கூற
“தம்பி நாம் வக்கீல வெச்சி, நீங்க முத்துதான், இவளுக்கு வைத்தியம் பண்ணதான் வரீங்கனு ஒரு அக்ரீமெணெடே ரெடி பண்ணிடலாம், அப்புறம் என்ன் பிரச்சினை வரப்போகுது” என்றான் பெருமாள். எனக்கு ஒன்றும் புரியுவில்லை. நான் யோசித்துக் கொண்டிருந்த நேரம் லாவண்யா என் சட்டையை பிடித்துக் கொண்டு
மாமா வீட்டுக்கு போலாம் வா” என்று குழ்ந்தை போல் கெஞ்சினாள். அவளின் இந்த குழந்தை குணத்துக்காக என்ன் வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்று என் மனம் கூறியது. இருந்தாலும் எங்கயாவது போய் நாமே வாண்ட்டா மாட்டிக்குவுமோ என்றும் என் மனம் பயந்தது. அதே நேரம் பெருமாள்
“தம்பி அவ முகத்த பாருங்க எப்டி ஓடி ஆடி சந்தோஷமா இருக்க வேண்டிய பொண்ணு இப்டி இருக்காளே, இந்த முகத்த பார்த்தா உங்களுக்கே பாவமா இல்லையா” என்றதும் நான் அவள் முகத்தை நிமிர்ந்து மீண்டும் பார்க்க லாவண்யா இப்போதும் என்னை பார்த்து
“மாமா வா வீட்டுக்கு போலாம்” என்று கெஞ்சினாள். ஆனால் இந்த கெஞ்சல் மன்நிலை பாதிக்கப்பட்ட பெண்ணின் கெஞ்சல் போல் இல்லாமல் சாதாரண மன்நிலையில் இருக்கும் ஒரு பெண்ணின் கெஞ்சலாக தெரிந்த்து. அவள் முகத்தை உற்றுப் பார்த்த்தும் மீண்டும் பழையபடி குழ்ந்தை தனமாக முகம் மாறிட இதில் ஏதோ உள்குத்து இருக்குமோ என மனம் பயந்து கொண்ட்து.
“பயப்படாதீங்க தம்பி உங்களுக்கு எதுவும் ஆகாம நாங்க பார்த்துக்குறோம், உங்கள நாங்கதான் கூட்டி போனோம்னு அக்ரீமெண்ட்லயே எழுதி தரொம” என்றான் கொண்டல் ராவ். யாருக்காக இல்லை என்றாலும் லாவண்யாவின் இந்த குழந்தை குணத்திற்க்காகவது போக்லாம் என்று ஓப்புக் கொண்டேன்.
“சரி தம்பி நாளைக்கு காலையில் ரெடியா இருங்க நாங்க கால் பண்றோம், கெளம்பலாம்” என்று கூறிவிட்டு என் மொபைல் நம்பரை வாங்கிக் கொண்டு நாங்கு பேரும் கிளம்பினார்கள். லாவண்யா செல்லும்போது
“மாமா, வீட்டுக்கு போலாம் வா” என்று கத்தீக் கொண்டே சென்றாள். அன்று மாலை சங்கீதாவை சந்தித்து விடுப்பு சொல்லிவிட்டு கும்ரனை பார்க்க சென்றேன்.
“மச்சி ரொம்ப முக்கியமான வேலனா நானும் உங்கூட வரேண்டா” என்றான்.
“இல்லடா, இது கொஞ்ச்ம ரிஸ்க்கான வேலயா தெரியுது, ரெண்டு பேரும் போய் மாட்டிக்க கூடாது அதனால் நீ சென்னையிலயே இரு, நான் போய்ட்டு என்ன் சூழ்னிலைனு பார்த்துர்ரு உனக்கு சொல்றேன், தேவப்பட்டா மட்டும் கிளம்பி வா” என்று சொல்ல
“ஸரிடா பார்த்துக்கோ” என்று ஆறுதல் சொல்லி அனுப்பினான். அடுத்த நாள் காலை எனக்கு போன் வந்த்து. கொண்டல் ராவ் தான் பேசினான். அம்பத்தூர் அருகே ஒரு இடம் சொல்லி அங்கு வர சொன்னான். நான் அங்கு சென்றேன். ஒரு இன்னோவா கார் நின்றிருந்த்து. காருக்கு வெளியே பெருமாள் போனில் யாருடனோ பேசிக் கொண்டிருந்தான். நான் வருவதை பார்த்துவிட்டு போனை கட் செய்துவிட்டு என்னை காருக்குள் ஏற சொன்னான். கார் கிளம்பியது. முன் சீட்டில் பெருமாளும் கொண்டல் ராவும் உட்கார்ந்திருக்க பின் சீட்டில் நான் என் அருகே லாவண்யா அவள் அருகே லட்சுமி உட்கார்ந்தோம்.
கார் கிளம்பியது. மூவரும் என்னுடன் சகஜமாக பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள் . செங்குன்றம் தாண்டியதும் கார் மின்னல் வேகத்தில் சீறிக் கொண்டு போனது. பெருமாளும் கொண்டல்ராவும் தங்களுக்குள் ஏதேதோ தமிழிலும் தெலுங்கிலும் மாறி பேசி சிரித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். கார் நான்கு மணி நேர பயணத்தை மூன்று மணி நேரத்தில் முடித்துவிடும்படி அசுர வேகத்தில் சென்று கொண்டிருந்தது. கார் பிச்சாட்டூர் புத்தூர் என்று ஆந்திர எல்லைக்குள் புகுந்து ஓடிக் கொண்டிருந்த்து.
ஆந்திர எல்லையை தொட்ட்துமே பெருமாளின் முக பாவங்கள் மாறின. சீரியஸாக இருவரும் தெலுங்கில் பேசிக் கொண்டார்கள். இடை இடையே லட்சுமியும் ஏதோ சொன்னால். ஒரு வார்த்தை கூட அவர்கள் தமிழில் பேசவில்லை. ஓரிட்த்தில் இறங்கி எல்லோரும் இளநீர் குடித்துக் கொண்டிருக்க பெருமாளின் செல் அலறியது எடுத்து பேசியவன் ஆத்திரமான் முகத்துடன்
“அதானி தல் நறுக்கிண்ரா” (அவன் தலையை வெட்டு) என்று ஆக்ரோஷமாக கத்தினான்.
கார் மீண்டும் கிளம்பியது சில நிமிடம் மௌனம் லாவண்யா என் தோளில் சாய்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். அடிக்கடி லட்சுமி அவளை காட்டியும் ஏதோ சொன்னாள். இது என்ண்டா இது. இதுவரைக்கும் நல்லா தமிழ் பேசுனவங்க திடீர்னு இப்டி மொபைல்ல ரோமிங்க் ஏரியா மாறினா தெர்லுங்கில பேசுற மாதிரி எல்லாரும் தெலுங்கிலேயே பேசுறாங்களே, என்று எனக்குள் யோசித்துக் கொண்டிருக்க கார் கடப்பா திருப்பதி NH-31 லிருந்து பிரிந்து சென்ற கடப்பா பைபாஸ் சாலைக்குள் நுழைந்த்து.
அங்கு ஊரின் பெயர்கள் எல்லாம் வாயில்கூட நுழையவில்லை, புட்டம்பள்ளி, மாமில்லாபள்ளி, அக்கயாபள்ளி, ராயளாபந்துளாபள்ளி, என்று அவசரத்துக்கு யாரிடமும் சொல்லி கேட்க கூட முடியாது போலிருக்கே என்று நினைத்துக் கொண்டேன். கடைசியில் ருத்ரபாரதிபேட்டா என்ற ஒரு இட்த்திற்க்கு சென்று ஒரு வீட்டின் முன் கார் நின்றது. அந்த வீடு சினிமாவில் வருவது போல் பெரிய சைஸ் பங்களா. வீட்டின் முன்னால் தோட்டம் போட்டிருந்தார்கள். அந்த இடமே பல் ஏக்கர் இருக்கும் போல் இருந்த்து. சுற்றிலும் எந்த வீடும் இல்லை. தனி வீடாக இருந்த்து. உள்ளே கார் நுழைந்து போர்டிகோவில் நின்றது. கேட்டிலிருந்து போர்டிகோ வரை பத்து பேர் கையில் உருட்டுக்கட்டையுடன் நின்றிருந்தார்கள். கார் நின்றதும் ஒருவன் ஓடி வந்து கார் கதவை திறக்க எல்லோரும் இறங்கி உள்ளே நடந்தோம்.

விஜயசுந்தரி 47

அமுதாவின் புண்டை பருப்பை ருசித்துக் கொண்டிருந்த என் நாக்கை மெல்ல கீழெ இறக்கி அவள் பள்ளத்தாக்கு பகுதிக்கு கொண்டு சென்றேன். என் வேலையில் அவள் புண்டை ஏற்கனவே கசிந்திருக்க மன்மதபானம் மணம் வீசிக் கொண்டிருந்த அவள் புண்டை துவாரத்தில் என் நாவை வைக்க அவள் காம திரவம் என் நாவில் பட்ட்தும் எனக்கு ஒரு பாட்டில் ஒயினை குடித்த்து போல் இருந்த்து.

அப்படியே அவள் ஓட்டையில் என் வாயை குவித்து வைத்து இளநீரை உறிஞ்சுவது போல் உறிஞ்ச அதிலிருந்து மன்மத ரசம் பீச்சிக் கொண்டு வந்து என் வாயை நிரப்பியது. விஜயா இந்த காட்சியை பார்த்த்துமே அவள் புண்டை கசிந்து என் கையை ந்னைத்த்து. அவள் என் விரல் வித்தையில் முனகிக் கொண்டே இந்த சீனை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.


அமுதாவின் காம சுனையில் சுரந்த நீரை முழுவதுமாக குடித்து முடித்த்தும் எழுந்து விஜயாவின் காய்களில் ஒன்றை பிடித்து நன்றாக அழுத்தி கசக்க அவள் இன்னும் அதிகமாக துடித்தாள். நான் அப்படியே அவளை விட்டுவிட்டு திரும்பி அமுதாவை பார்த்தேன். அவள் இப்போது நைட்டி கீழே தொடை வரை ஏறி இருக்க மேலே நைட்டி நன்றாக அவிழ்ந்து காய்கள் தெரிந்து கொண்டிருக்க மயங்கிய நிலையில் கிடந்தாள்.

நான் மீண்டும் அவளை கட்டிலின் ஒரு ஓரத்திற்கு கொண்டு சென்று கால்களை நன்றாக விரித்து வைத்துவிட்டு என் தண்டை லேசாக ஆட்ட அது ஆடிக் கொண்டு விறைத்து நின்றதும் நான் அப்ப்டியே அமுதாவின் உடலி மேல் சாய்ந்து படுத்தேன். அவள் உதட்டில் என் உதட்டை வைத்து உறிஞ்சியபடி அவள் காய்களை இரண்டு கைகளாலும் என் காம ஆசை தீரும் வரை கசக்கிவிட்டு என் தண்டை பிடித்து அவள் புண்டை ஓட்டைக்குள் திணிக்க அது ஊறிப்போய் இருந்த புண்டை வாசலை உடைத்துக் கொண்டு உள்ளே சென்று முட்டி நிற்க விஜயா எழுந்து வந்து அவள் கால்கள் இரண்டையும் நன்றாக மடக்கி அவள் தலைக்கு அருகே சென்று உட்கார்ந்து கொண்டு பிடித்துக் கொண்டாள்.

அமுதாவினை அப்படியே வளைத்து எனக்கு வாட்ட்மாக பிடித்துக் கொள்ள நான் உள்ளே முட்டி நின்ற என் பூலை வெளியே உறுவி மீண்டும் விட்டு இடித்தேன். விஜயா என் சுண்னி அவள் தங்கையின் புண்டைக்குள் சென்று வரும் அழகை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அனேகமாக அவள் புண்டையும் தண்ணியில் ஊறிப்போய் இருக்கும் என்று புரிந்து கொண்டேன்.

அமுதாவின் காய்களை நன்றாக பிடித்து என் கைகளால் அமுக்கி கொண்டே அவள் புண்டைக்குள் என் பூலை விட்டு அழுத்தி அழுத்தி எடுத்து ஓத்துக் கொண்டிருக்க விஜயா அமுதாவின் கால்களை பிடித்தபடி என் அருகே நெருங்கி வர நான் அவள் உதட்டில் என் உதட்டை வைத்து உறிஞ்சியபடி அமுதாவை ஓத்துக் கொண்டிருந்தேன்.

நேரம் ஆக ஆக என் வேகமும் அதிகமானது. என் சுண்ணி அவள் புண்டை தண்ணி உரசி வேகமாக சென்று இடித்துக் கொண்டிருக்க விஜயாவிடமிருந்து என் உதட்டை விடுவித்துக் கொண்டு அமுதாவை ஓப்பதில் முழுகவனத்தையும் செலுத்த என் தண்டு வேகமாக இடித்து அவள் புண்டையில் என் கஞ்சியை ஊற்றியது. நான் அப்ப்டியே என் தண்டை அவள் கூதிக்குள்ளேய வைத்திருக்க சில நொடிகளிலேயே அவள் புண்டைக்குள்ளிருந்து என் கஞ்சி வழிந்து வெளியே வரத்தொடங்கியது.

விஜ்யா அமுதாவின் காலை விட்டுவிட்டு எழுந்து வந்து என் தண்டை அமுதாவின் புண்டைக்குள்ளிருந்து வெளியே எடுத்து தன் வாய்க்குள் விட்டு சப்பி சுத்தம் செய்தாள். அதன் பின் அமுதாவின் புண்டையையும் சுத்தமாக துடைத்து அவள் உடைகளை சரி செய்துவிட்டு எதுவும் நடக்காத்து போல் அந்த இட்த்தை மாற்றிவிட்டாள். அதன் பின் என்னை அங்கிருந்து என் அறைக்கு அழைத்து சென்றாள்.

நானும் என் மனதில் ஒரு பக்கம் இப்படி ஓரு கேவலத்தை செய்துவிட்டோமே என்று உறுத்தலுடன் என் அறைக்கு செல்ல விஜயா என் அருகில் உட்கார்ந்து கொண்டாள். சில நிமிடங்கள் மௌனமாகவே இருவரும் இருக்க

“என்ண்டா ஏன் உம்முனு இருக்க” என்று அவளே மௌனத்தை கலைத்தாள்.

“உன்னால் இப்டி ஒரு அசிங்கத்த பண்ணிட்டேனே” என்று கொஞ்ச்ம கோவத்துடன் அவளை பார்த்து கேட்க அவளோ கொஞ்ச்மும் குற்ற உணர்வே இல்லாமல்

“இதுல என்ண்டா இருக்கு இதுவரைக்கும் என்னமோ நீ யார் கூடவும் தப்பு பண்ணாத மாதிரி பேசுற” என்றாள்.

“விஜி அதெல்லாம் வேற இதுவரைக்கும் எத்தனையோ பேர் கூட தப்பு பண்ணீருந்தாலும் நான் யார் கிட்டயும் அவங்க அனுமதியும் அவங்க சம்மதமும் இல்லாம் தொட்ட்து கூட இல்ல, ஆனா இன்னைக்கு மயக்கத்துல இருக்குற ஒரு பொண்ண்....” என்று நான் சலித்துக்கொள்ள அவளோ

“டேய் விடுடா, அதான் எல்லாத்தையும் முடிச்சிட்டல்ல அப்புறம் ஏன் ஃபீல் பண்ற” என்று கூறிவிட்டு என்னை கட்டிலில் சாய்த்து என் பூலை கையில் பிடித்து உறுவினாள். அது லேசாகத்தான் விறைத்த்து ஆனாலும் அவள் விடாமல் தன் வாய்க்குள் விட்டு ஊம்பத்தொடங்க மெல்ல முழுவிறைப்பையும் அடைந்த்து. அவள் தன் நைட்டியை தலை வழியாக தூக்கி கழட்டிவிட்டு பாவாடை பிராவுடன் என் மேல் இரண்டு பக்கமும் கால்களை போட்டுக் கொண்டு தன் பாவாடை நாடாவை அவிழ்த்து அதை தன் மார்பு வரை தூக்கி கட்டிக்கொண்டு விறைத்து நின்ற என் தண்டின் மேல் அப்ப்டியே உட்கார்ந்தாள். ஏற்கனவே அமுதாவை ஓத்திருந்த்தால் விஜி உட்கார்ந்த்தும் என் தண்டு பயங்கரமாக வலித்த்து.

இவளை இந்த சூழ்நிலையில் ஓக்க என் மனம் ஒத்துவரவில்லை அதனால் நான் எதுவும் செய்யாம்ல் மரக்கட்டை போல படுத்துக் கிடக்க விஜயா என் தண்டு முழுவதையும் அவள் புண்டைக்குள் நுழைத்துக் கொண்டு அதில் எம்பி குதித்து தன் புண்டை அரிப்பை தீர்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் ஆடிய ஆட்ட்த்தில் அவள் புண்டை திரவம் என் தண்டை நனைத்து தொடையையும் நனைத்தது. அவள் காமவெறி தலைக்கேறி என் தண்டு உடைந்துவிடும் அளவுக்கு எகிறி குதித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அவள் காய்கள் இரண்டும் தறிகெட்டு அவளைவிட அதிகமாக குதித்த்து. அந்த கட்டிலின் சத்தம் அறையை தண்டி கேட்டிருக்கும் அவ்வளவு வெறியுடன் என் தண்டை அவள் புண்டைக்குள் சொறுகி ஆடிக் கொண்டிருந்தாள். 20 நிமிடங்கள் விடாமல் எகிறி குதித்தவள் மூன்று முறை உச்சமடைந்திர்ப்பாள். என் தண்டு அவள் கூதிக்குள் வாந்தி எடுத்து துவண்டு சரியும் நேரத்திலும் அவள் வெறி அடங்காமல் குதித்துக் கொண்டிருக்க எனக்கு வலி எடுத்து அவளை கீழெ தள்ளிவிட்டேன்.

அவளும் பாவாடையால் தன் புண்டையையும் என் பூலையும் துடைத்துவிட்டு கிளம்பும் முன் என் உதட்டோடு அவள் உதட்டை வைத்து அழுத்தமாக ஒரு முத்தம் கொடுத்துவிட்டு சென்றாள். நான் கடிகாரத்தில் நேரம் பார்க்க இரவு 2 மணி என்று காட்டியது,. என் உடைகளை சரி செய்து கொண்டு படுத்தேன்.


நடந்தவற்றை கேட்ட குமரன்

“மச்சி, சூப்பர்டா, உண்மையிலயே நீ அவள சும்மா விட்டிருந்தாதான் நான் உன்ன திட்டியிருப்பேண்டா, ஆனா அவ உன்ன ஏமாத்துனதுக்கு நல்ல பாடம்” என்று சொல்ல

“அட நீ வேற அதுக்கப்புறம் நடந்த்த கேளு” என்றதும்

“அதுக்கப்புறம் என்னடா” என்றான் ஆர்வமாக

“அதுக்கப்புறம் தான் நான் துமப செடியில தூக்கு போட்டுக்குற அளவுக்கு நடந்துச்சிடா” என்றதும்

“அப்டி என்ண்டா ந்டந்துச்சி” என்றான் நான் காலையில் நடந்தவற்றை கூற தொடங்கினேன். அடுத்த நாள் காலை எழுந்து நான் குளிக்க சென்றேன். வீட்டில் குளிக்க விருப்பம் இல்லாத்தால் அருகில் இருந்த கிணற்றுக்கு சோப்பை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினேன். சற்று தூரம் சென்றது. பின்னால் யாரோ வரும் சத்தம் கேட்டது,

திரும்பி பார்க்க பின்னால் அமுதா வந்து கொண்டிருந்தாள். அவள் என்னிடம் பேசத்தான் வருகிறாள் என்று தெரிந்து கொண்டு நின்றேன். என் அருகினில் வந்தவள்.

“என்ன முத்து சார் குளிக்க் கிளம்பிட்டீங்களா” என்றள். எனக்கோ அவளை நிமிர்ந்து பார்க்கவே வெட்கமாக இருக்க தலை குனிநது கொண்டே

“ஆமா” என்றேன்.

“ஏன் தல குனிஞ்சி நிக்கிறீங்க” என்றாள். நான்

“ஒன்னுமில்லையே” என்றதும் என் அருகே நெருங்கி வந்து

“ஏன் சார் தப்பு பண்ணும்போது அசிங்கப்படாம எல்லாத்தையும் பண்ணிட்டு அதுக்கப்புறம் தல குனிஞ்சி நிக்குறது என்ன சார் நியாயம்” என்றாள். எனக்கு தூக்கிவாரிப்போட்டது. இவளுக்கு எல்லாம் தெரிநதிருக்குமோ என்று என் மனம் சொல்ல் நான் அவளை பார்த்தேன். முகத்தில் கோவம் தெரிந்தது. எனக்கு வாயில் வார்த்தைகள் வரவில்லை. 


அமுதவின் முகத்தை பார்க்க அவள் என் கண்களை ஊடுருவிப்பார்த்தாள். 

“எனக்கு எல்லாம் தெரியும் முத்து சார் என்றாள். அவள் பற்களை நரந்ரவென்று கடிக்கும் சத்தம் என் காதுகளுக்கு தெளிவாக தெரிந்த்து. நான் அவளுக்கு என்ன் பதில் சொல்வது என்று தெரியாமல் திக்கி திணறிக் கொண்டு 

“அது வந்து அமுதா...” என்று தொடங்க அவள் மிகுந்த கோவத்துடன் 

“வாய மூடுங்க” என்று அந்த இடமே அதிர்ந்து போகும்படி சத்தமாக கத்தினாள். எனக்கு கை காலகள் வெடவெடவென்று உதற ஆரம்பித்துவிட்ட்து. 

“இல்ல அமுதா நானா எதுவும் பண்ணல எல்லாம் விஜிதான்” என்றதும் 

“அவ தான் சொன்னானா உனக்கு எங்க போச்சு அறிவு” என்று ஒருமையில் பேச ஆரம்பித்தாள். 

“அமுதா....” என்ற வார்த்தையை தவிற என் வாயில் இருந்து வேறு வார்த்தை வராமல நிற்க

“நீங்க என்ன் லவ் பண்றீங்கன்னு அக்கா சொன்னப்பா மொதல்ல நான் அத வெறுத்தேன். ஆனா ரஞ்சித்த காதலிக்காம இருந்திருந்தா உங்க காதல ஏத்துக்கிட்டிருக்கலாமேனு ஃபீல் பண்ணேன், ரஞ்சித்த மட்டும் நான் காதலிக்காம் இருந்திருந்தா கண்டிப்பா உங்களதான் காதலிச்சிருப்பேன், நீங்க என்னவோ என்ன உண்மையா விழுந்து விழுந்து லவ் பண்றதா அக்கா சொன்னா, ஆனா இதுதான் நீங்க என் மேல் வெச்சிருக்குற காதலா, இதுக்கு பேரு உங்க ஊருல காதலா” என்றாள். 

நான் கூனிக் குறுகி நின்றேன். அவள் மீண்டும் கோவம் குறையாத குரலி 

“ரஞ்சித்தும் நானும் ரெண்டு வருஷமா லவ் பண்ரோம், ஆனா இது வரைக்கும் அவர் சுண்டு விரல் கூட என் மேல தப்பான எண்ணத்தொட பட்ட்து இல்ல, அவர் வாயில இருந்து வர ஒரு வார்த்த கூட இதுவரக்கும் தப்பான அர்த்த்தொட வந்த்தில்ல, அதுக்கு பேருதான் உண்மையான காதல், ஆனா பார்த்து ரெண்டே நாள்ல உங்களுக்கு என் மேல் லவ் வரும், அத நான் ஏத்துக்கலனா எனக்கே தெரியாம எங்கூட படுப்பீங்க, இதுக்கு பேரு காதல் இல்ல தெரு நாய்த்தனம், தெருவுல் போற நாய்தான் ஒரு நாய பார்த்த்தும் அது பின்னாலேயே சுத்தி அது கூட தப்பு பண்ணதும் கெளம்பி போய்டும், நீங்களும் நேத்து அப்படித்தான நடந்துக்கிட்டீங்க, உங்களுக்கும் அந்த நாய்களுக்கும் என்ன வித்தியாசம்” என்றாள். 

எனக்கோ ஆயிரம் பேர் என்னை சுற்றி நிற்க்கும் நிலையில் என்னை செருப்பால் அடித்த்து போல் இருந்த்து. என்னை அறியாமல் கண்களில் கண்ணீர் முட்டிக் கொண்டு நின்றது.

“உங்க காதல போய் வெறுக்கிறோமேனு நெனெச்சி சில நிமிஷம் ஃபீல் ப்ண்ணிருக்கேன், ஆனா நேத்து நீங்க பண்ணத நெனக்கும் போது, நல்ல வேல உங்கள மாதிரி ஒரு ஆள லவ் பண்ணாம தப்பிச்சோமேனு சந்தோஷப்படுறேன்” என்றாள். எனக்கு வார்த்தைகள் இல்லாமல் அவள் பேச்சை மட்டுமே கேட்க முடிந்த்து. 

“எனக்கு இதெல்லாம் எப்டி தெரியும்னுதான் யோசிக்கிறீங்க, கடைசி நேரத்துல எனக்கு நினைவு வந்துடுச்சி, இல்லனா கடைசி வரைக்கும் உங்கள நல்லவர்னு நெனச்சிக்கிட்டும், உங்க் காதல அவாய்ட் பண்ணிட்டோமேனு ஃபீலிங்கோட இருந்திருப்பேன், நல்ல வேல அந்த கடவுளா பார்த்து எனக்கு நெனவ கொடுத்தாரு, அதுக்கப்புறம் உங்கள் ஃபாலோ பண்ணி வந்து உங்க ரூம்ல நீங்களும் அவளும் பேசிக்கிறத கேட்ட்துக்கு அப்புறம்தான் நீங்க ரெண்டு பேரும் எவ்வளவு பெரிய அசிங்கமானவங்கனு தெரிஞ்சிக்கிட்டேன், இனிமே தப்பி தவறி கூட என் கண்ல பட்றாதீங்க, உங்க கூட பழகின நாள் கொஞ்ச்மா இருந்தாலும் அத நான் அசிங்கமானதா நெனக்கிறேன், நீங்கலால் மனுஷ ஜென்ம்மா” என்று கடைசியாக என் முகத்தில் எச்சிலை துப்பிவிட்டு சென்றாள். 

எனக்கு அந்த நொடியே செத்துவிடலாம் போல இருந்த்து. 

‘ச்சே இந்த விஜயாவோட தொல்லையால இவகிட்ட நம்ம பேரு நாரி போச்சே’ என்று என் மனம் குமுறியது. குளித்து முடித்த்தும் எனக்கு சாப்பிட மனம் இடம் கொடுக்கவில்லை. பசுபதி எங்கோ கிளம்பிக் கொண்டிருந்தார், அவர் முன் சென்று 

“ஐயா நான் கெளம்புறேன்” என்றதும். 

“என்ன் தம்பி ரெண்டு மூனு நாளு இருக்குறேனு சொல்லிட்டு இப்டி திடீர்னு கெளம்புறேன்னு சொல்றீங்களே” என்றார். 

“இல்லைங்கய்யா ஊர்ல இருந்து போன் வந்துச்சி, ஏதோ அவசர வேலையாம், அதான் நைட்டு பஸ்சுக்கே கிளம்புறேன்” என்றதும் அவர் 

“ஸரி அப்புறம் உங்க இஸ்டம், நேரம் இருக்குமபோது கண்டிப்பா வாங்க, அமுதா கல்யாணத்துக்கும் பத்ரிக்க அனுப்புறோம், கண்டிப்பா நீங்களும் குமாரு தம்பியும் வந்துடுங்க” என்றார். நான் அவரிடம் விடை பெற்றுக் கொண்டு வீட்டிலிருந்த எல்லோரிடமும் செல்லிவிட்டு அமுதாவின் முன்னால் வந்தேன். அவள் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்க்க தைரியம் இல்லாமல் 

“அமுதா நான் கெளம்புறேன்” என்று மட்டும் கூறிவிட்டு விறுவிறுவென அங்கிருந்து நடந்தேன்.


“என்ன் மச்சி இப்டி ஆகிடுச்சி, அவ சொன்னதுலையும் ஒரு நியாயம் இருக்குடா” என்றான் கும்ரன் நான் அவனை பார்த்து 

“டேய் எதாவது ஒரு பக்கம் பேசு” என்றதும். 

“இல்லடா, நீ அவள ரெண்டு அறை விட்டிருந்தா கூட அவ தாங்கிட்டிருப்பா, ஆனா அவ உடம்ப அவளுக்கே தெரியாம அனுபவிச்சது.... ..... கொஞ்ச்ம தப்புதான், நான் கூட அவ நம்ம ஊரு பொண்ணுங்க மாதிரி லவ் பண்ணும்போது அப்டி இப்டி இருந்தா தப்பு இல்லனு நெனச்சிக்கிட்டும், மேட்டரெல்லாம் பெரிய விஷயமே இல்லாம இருக்குற மாதிரி பொண்ணுனுதான் நெனச்சேன், ஆனா அவ ரஞ்சித் கூட பழகுனத வெச்சி பார்த்தா நீ பண்ணது கொஞ்ச்ம இல்ல நெறைய தப்புதான்” என்றான். 

எனகும் அவன் சொவதின் அர்த்தம் புரிந்த்து. 

“சரி விடுடா, எல்லாத்தையும் நீயாவா போய் பண்ண, அவ அக்காவ பத்தியும் அவ இன்னேரத்துக்கு புரிஞ்சிக்கிட்டிருப்பால்ல என்னைக்காவது உன் மேல் இருக்குற நியாத்த அவ புரிஞ்சிப்பா” என்றான். 

“இனி அவ புரிஞ்சிக்கிட்டு என்ன் நடக்கப்போது” என்று கூறிவிட்டு என் வீட்டை நோக்கி நடந்தேன். நாட்கள் நகர்ந்தன, அமுதாவின் நினைவும் அவளுக்கு நான் செய்த துரோகமும் என்னை வாட்டி எடுத்த்து. இதற்க்குன் நடுவே என் படிப்பு சம்பந்தபட்ட எல்லாம் முடிந்த்து. ப்ராக்டீசும் முடிந்த்து. நானும் குமரனும் யார் யாரையோ பிடித்து ஒரு சிறிய தனியார் மருத்துவமனையில் டாக்டரானோம். 


நாங்களும் டாக்டராகிட்டோம்ல.....


அண்ணாநகரில் இருக்கும் கொஞ்ச்ம சிறிய மருத்துவமனை... நானும் கும்ரனும் மட்டும் பிரியாமல் அங்கே ஒன்றாக சேர்ந்துவிட்டோம். மற்றவர்களை பற்றி சில நாட்கள் தகவல் இல்லை. லதா அவள் அக்காவின் கம்பனியில் பெரிய பொருப்பில் சேர்ந்துவிட ரவியும் மற்றவர்களும் எங்கோ இருக்கலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டோம். 

அன்று தான் முதல் நாள் நான் மருத்துவமனைக்கு கிளம்பிக் கொண்டிருந்தேன், ஹாஸ்பிடல் வாசலில் சென்ற நேரம் ஒரு கார் என் முன்னே வந்து நின்றது. யாருடா அது நம்மள் மடக்குறது. இது அனிதாவோட காரும் இல்ல வேற யாரா இருக்கும் என்று ஆவலுடன் பார்க்க காரின் கண்ணாடி கீழெ இறங்கியது, உள்ளே ஒரு அழகான பெண், இவளை எங்கோ பார்த்திருக்கிறோமே என்று யோசிக்க இவள் தான் சங்கீதா என்று என் மூளை சொல்லியது..

இவள் என் வகுப்பு மாணவிதான் ஆனாலும் இவளுடன் நான் சரியாக கூட பேசியது இல்லை. இவள் பெயர் சங்கீதா என்பது கூட ராதா ஒரு முறை கூப்பிடும்போதுதான் தெரியும். காரிலிருந்து இறங்கியவள் என் எதிரே வந்து நின்றாள். 

“ஹாய் முத்து நல்லா இருக்கீங்களா” என்றாள். 

“நல்லா இருக்கேன், நீங்க எப்டி இங்க” என்றேன் நான். 

“நான் தான் இந்த ஹாஸ்பிடலோட எம்.டி” என்றதும் எனக்கு தூக்கி வாரி போட்ட்து. 

“என்னது ஹாஸ்பிடல் எம்டியா” என்றதும் 

“ஏன் அவ்ளோ ஷாக் ஆகுறீங்க” என்றாள் சிரித்துக் கொண்டே 

“இல்ல நீங்களும் நானும் ஓரே பேட்ஜ்தான் அப்டி இருக்கும்போது நீங்க மட்டும் எப்டி இவளோ சீக்கிரம்” என்றதும் அவள் மீண்டும் சிரித்துக் கொண்டே 

“ஹலோ சார் இது எங்க அப்பாவோட ஹாஸ்பிடல், இருவது வருஷமா ரன் ஆகிட்டு இருக்க ஹாஸ்பிடல், நான் படிச்சது வைத்திய்ம பாக்க இல்ல எங்க அப்பாவோட ஆசைக்காகதான்” என்றாள். எனக்கு என்ன் சொல்வது என்றே புரியாமல் உள்ளே நடந்தேன். என் பின்னாலேயே வந்தவள் 

“முத்து நான் உங்க்கிட்ட நெறைய பேசனும், காலேஜ் படிக்கும்போதுதான் நீங்க என்ன கண்டுக்கிட்ட்தே இல்ல, இப்பதான் நாம் ஒன்னா ஒரே எடத்துல இருக்கோமே, இப்பவாது பேசலாமா” என்றாள். நான் யோசித்துவிட்டு 

“என்கிட்ட என்ன் பேசனும்” என்றேன். 


“ஈவ்னிங் நானே உங்கள பிக்கப் பண்ணிக்கிறேன், ரெண்டு பேரும் எங்கயாவது வெளியில் போய் பேசலாம், ஓகேவா” என்றாள். 

“ஸரி” என்று நானும் என் அறைக்கு சென்றேன். 

குமரன் வந்து சேர்ந்தான்.

“டேய் குமரா, இந்த ஹாஸ்பிடல் யாரோடது தெரியுமாடா” என்று நான் அவனிடம் வியப்புடன் கேட்க அவனோ மிக சாதாரணமாக

“தெரியுமே, நம்ம க்ளாஸ்மெட் சங்கீதாவோட ஹாஸ்பிடல்தான்” என்றான்.

“டேய் உனக்கு எப்டிடா தெரியும், நாம் ரெண்டு பேரும் ஒன்னாதான் சுத்துனோம், ஒன்னாதான் இருந்தோம், ஆனா அவள் பத்தி எனக்கு ஒன்னுமே தெரியாது நீ மட்டும் எப்டி” என்றதும்.

“மச்சி, அது வேற கத, அப்புறம் சொல்றேன்இப்ப் என்ன் விஷயம்” என்றான்.

“அவ என் கூட என்னவோ பேசனும்னு சொல்றா, என்னவா இருக்கும்”

“எனக்கு அவள் பத்தியும் தெரியும், அவ உங்கிட்ட என்ன் பேச போறான்னும் எனக்கு தெரியும்” என்றான் மிகசாதாரணமாக.

“டேய் என்ண்டா எல்லாரும் கூட்டு சேர்ந்து எனக்கு எதிரா ஏதாவது சதி பண்றீங்களாடா” என்று நான் கேட்க

“ஒன்னுமில்ல்டா ஏன் டென்ஷனாகுற, ஈவ்னிங்க் போ அவளே சொல்வா” என்று கூறிவிட்டு அவனறைக்கு சென்றுவிட்டான். எனக்கு அதே நியாபகம் இருந்து கொண்டிருந்த்து. சங்கீதாவின் முகத்தை கூட நான் இது நாள் வரை சரியாக பார்த்த்தில்லை. ஆனால் லதா இருக்கும்போது அடிக்கடி அவளுடன் என்னை சேர்த்து வைத்து கலாய்த்திருக்கிறாள்.

ஆரம்ப நாட்களில் சங்கீதா என்னை சைட்ட்டிப்பதாகவும் என்னை காதலிப்பதாகவும் சொல்லி கிண்டல் செய்வாள். ஆனால் நான் சங்கீதா யார் என்று கூட கண்டு கொண்ட்தில்லை. ஆனால் இன்றோ அவளுக்கு சொந்தமான ஒரு மருத்துவமனையில் நான் வேலைக்கு சேர்நதிருக்கிறேன். விதியின் விளையாட்டை யாராலும் கண்டுபிடிக்க முடியாது போல.


மாலை 6 மணி சென்னையின் பரபரப்பை தாண்டி ஈ.சி.ஆர் சாலையிலிருந்து தள்ளி இருந்த ஒரு ரெஸ்டாரண்ட், அதென்ன இந்த பணக்காரங்க எல்லாரும் இப்டி ஈ.சி.ஆருக்கே வராங்கய்யா என்று கூட தோன்றியிருக்கும். பணம் இருக்கு காரும் இருக்கு நெனைக்கும் நேரம் வந்து போகலாம், ஒரு சாதாரண மனுஷன் பஸ்ல வந்து போக முட்டியுமா. இருவரும் எதிரெதிரே இருந்த சேரில் உட்கார்ந்திருந்தோம்.

டேபில் பளபளத்த்து. மெல்லிய அறை வெளிச்சம், எதிரில் இருப்பவர்கள் முகத்தை தவிர வேறெதுவும் கண்ணுக்கு தெரியாது. டேபிலின் நடுவே சின்ன லைட்டு எரிந்து கொண்டிருந்த்து. மின்வெட்டு பிரச்சனைக்கு ஏற்ற செட்டப் என்று மனம் சொல்லியது. வந்து 10 நிமிடம் அகியது அவளும் எதுவும் பேசவில்லை நானும் எதுவும் பேசவில்லை. நீண்ட நேரம் அமைதியாக எங்களை விட்டுவிட்டு சென்ற வெய்ட்டர் இப்போதுதான் திரும்பி வ்ந்து அவள் ஆர்டர் செய்த சைனீஸ் அயிட்டங்களை எங்கள் முன் வைத்துவிட்டு

“எனி மோர் மேம்” என்றான்.

“லேட்டர்” என்ரு சொன்னதும் அவன் கழண்டு கொள்ள சங்கீதா தட்டில் இருந்த உணவுகளை காட்டி என்னை சாப்பிட சொன்னாள். எனக்கு சாப்பிட இஸ்டம் இல்லை. அவள் ஏன் என்னை இங்கு தனியாக கூட்டி வந்தாள் என்ற காரணத்தை தெரிந்து கொள்ள் வேண்டும் என்ற ஆவலே அதிகமாக இருந்து. அவளை பார்த்து நேராகவே கேட்டுவிட்டேன்.

“ஏதோ பேசனும்னு சொன்னியே” என்றதும் அவள் உதட்டை கடித்துக் கொண்டு தலை குனிந்து கொண்டே எதையோ யோசித்தாள். பின் தைரியம் வந்தவளாய்

“முத்து நாம் காலேஜ் படிக்கிற காலத்துல இருந்தே எனக்கு உங்க கூட பேசனும் பழகனும் அப்டினெல்லாம் ரொம்ப ஆச, ஆனா உங்க கிட்டயே என்னால இதுவரைக்கும் வர முடியல” என்று நிறுத்தினாள். என்னால் அவள் என்ன சொல்ல் வருகிறாள் என்று யூகிக்க முடியவில்லை. அவளே மீண்டும் தொடர்ந்தாள்.

“என்ன்னு சொல்ல தெரியாது ஆனா உங்க கூட பழகனும்னு எனக்கு மனசுக்குள்ள ரொம்ப ஆச, இது ராதா லதா ரெண்டு பேருக்குமே தெரியும், ஆனா ராதாவுக்கு தெரியாத ஒரு விஷயம் லதாவுக்கு மட்டும் தெரியும், நான் அத அவகிட்ட மட்டும் சொல்லி இருக்கேன். ஆனா விதி அவள இல்லாம பண்னிடுச்சி” என்றதும். அது என்ன லதாவுக்கு தெரிஞ்ச விஷயம், எனக்கும் அவளுக்கும் கல்யாணம் என்று எல்லோரும் பேச ஆரம்பித்த பின் லதா என்னிடம் எதியுமே மறைத்த்தில்லை, அப்ப்டி என்ன் ரகசியம் என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டிருக்க அவள் மேலும் தொடர்ந்தாள்

“முத்து என்னால் இதுக்கு மேல கன்ட்ரோல் பண்ணமுடியல, முடியுமானும் தெரியல, எப்டியும் என் மனசுல இருக்குறத இன்னைக்கு சொல்லிடனும்னுதான் உங்கள் கூட்டிக்கிட்டு வந்தேன்” என்று இழுத்துக் கொண்டே போனது எனக்கு வெறுப்பை தரவே

“சரி என்ன் விஷயம்னு சொல்லுங்களேன்” என்று கேட்டுவிட அவள் தன் கண்களை பட்டாம்பூச்சி போல சிறகடிக்க வைத்துக் கொண்டு உதட்டை அடிக்கடி கடித்துக் கொண்டும் என் கண்களை சில நொடிகள் உற்றுப் பார்த்தாள். பின் எச்சிலை கஸ்டப்பட்டு விழுங்கிக் கொண்டு

“முத்து ஐ. லவ். யூ...” என்று கூறிவிட்டு இழுத்து ஒரு பெருமூச்சு விட்டுக் கொண்டாள். எனக்கு அந்த நொடி இன்பம் துன்பம் மகிழ்ச்சி, கோவம் என்று எந்த உணர்வும் இல்லாமல் இவள் சொன்னது உண்மைதானா என்ற எண்ணம் மட்டுமே இருந்த்து. இப்ப்தான் ஒரு பொண்ணு பின்னாடி நான் போய் செமையா வாங்கி கட்டிக்கிட்டு வந்திருக்கோம்,

இப்ப் பார்த்து இவ இப்டி சொல்றாளே, இவளுக்கு நாம் என்ன் சொல்றது. என்று என் மனம் யோசித்துக் கொண்டிருக்க அவள் மீண்டும் என் கண்களை ஊடுருவிப் பார்த்தபடி

“என்ன் முத்து எதுவுமே சொல்ல் மாற்றீங்க” என்றாள். நான் சிந்தனையிலிருந்து விடுபட்டு அவள் உதட்டை கவனிக்க அது மீண்டும் அசைந்து

“என்ன் முத்து எதுவுமே சொல்ல் மாட்ரீங்க” என்று கேட்பது போல் தெரிந்த்து.

“நாம் இதுக்கு முன்னாடி சரியா பார்த்த்து கூட இல்ல, அவ்வளவு ஏன் எனக்கு உங்க முகம் கூட சரியா தெரியாது. அப்டி இருக்கும்போது திடீர்னு எப்டி” என்று நான் திக்கி திணற,

“முத்து உங்களுக்கு நான் புதுசா இருக்கலாம், தெரியலாம், ஆனா நீங்க எனக்கு 5 வருஷமா நல்லா தெரிஞ்சவரு, நான் தினமும் கனவுல உங்க கூட பேசி பழகி சந்தோஷப்பட்டிருக்கேன், உங்க்கூட குடும்பம் நட்த்தி இருக்கேன்” என்றாள். அட்டா இவள் போல தான் ஒருத்து நம் வாழ்க்கைக்கு தேவை என்று என் மனம் சொன்னாலும்

“வேண்டாம் டா இந்த பொன்னுங்களையே நம்ப கூடாதுடா அதுலையும் இவ பெரிய கோடீஸ்வரி, உன்ன நாய் மாதிரி மாத்திடுவா” என்று என் மூளைக்குள்ளிருந்து ஒரு குரல் கேட்ட்து. நான் யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் நேரம் அவளே

“நான் லதாகிட்ட உங்க கூட பழகனும் பேசனும்ன்றதையும் உங்களா நான் விரும்புற விஷயத்தையும் சொல்லி இருக்கேன், ஆனா அவளோட அம்மா இறந்ததுக்கு அப்புறம் அவளுக்கும் ஒரு துணை வேணும்னும் அது நீங்களா இருக்கீங்கனு ராதா எனக்கு சொன்னா அப்பவே என் மனசுல இருந்த்த நான் எனக்குள்ளே மறைச்சிக்கிட்டேன், ஆனா லதாவும் அவ அம்மா போன எட்த்துக்கு போய்ட்டா” என்று பொடி வைத்து பேச நான் அதற்க்கு மேல் பொறுக்க முடியாமல்

“சரி இப்ப என்னதான் சொல்ல வரீங்க” என்றேன். அவள் மீண்டும் வெட்கப்பட்டுக் கொண்டே

“முத்து ஐ வான்ட் டூ மேர்ரி யூ” என்றாள். நான் மீண்டும் யோசித்தேன்.

“சாரி சங்கீதா” என்றதும் அவள் கொஞ்ச்ம அதிர்ச்சியுடன் என்னை பார்க்க

“நான் வேற ஒரு பொண்ன லவ் பண்றேன்” என்றதும் அவள் கண்களில் கண்ணீர் துளிகள் துளிர்க்க ஆரம்பித்த்து.

“என்ன் சொல்றீங்க முத்து” என்றாள் கணகளில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டே.

“ஆமா சங்கீதா” என்றதும்

“நீங்க லதாவ தான லவ் பண்ணிட்டு இருந்தீங்க” என்றாள்.

“இல்ல சங்கீதா, லதாவ நான் என்னொட ஃப்ரெண்டா மட்டும் தான் பார்த்தேன், எல்லாரும் கம்பல் பண்ணதாலையும் அவங்க அம்மாவோட கடைசி ஆசைன்றதாலையும் தான் நான் அவள கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதிச்சேன், மத்தபடி நான் லவ் பண்ணது வேற பொண்ண” என்றதும் அவள் கண்கள் குளமானது. கண்ணீர் சாரை சாரையாக வ்ழிந்தது.

“ப்ளீஸ் சங்கீதா அழாதீங்க” என்று சொல்லியும் அவள் கேட்கவே இல்லை. சுற்றி இருந்தவர்கள் எங்களையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். “சங்கீதா அழாதீங்க எல்லாரும் நம்மளையே பார்க்குறாங்க” என்று கூறிய பின்னரே அவள் தன் ஹேண்ட்ட் பேகில் இருந்த கர்சீஃபை எடுத்து கண்களை துடைத்துக் கொண்டு அமைதியானாள்.

“ஓ.கே முத்து, நான் தான் உங்க மனைவியா வர கொடுத்து வைக்கல அட்லீஸ்ட் அந்த லக்கி கேர்ள் யாருன்னு தெரிஞ்சிக்கலாமா” என்றாள். லேசான புன்னகையை கஸ்டப்பட்டு வரவழைத்துக் கொண்டே. நான் தொண்டையை கனைத்துக் கொண்டு

“சங்கீதா, அத சொல்றது பத்தி ஒன்னுமில்ல ஆனா சம்மந்தபட்டவங்க்கிட்ட நான் சம்மதம் வாங்கிட்டு அதுக்கப்ப்றம் சொல்றேனே” என்றதும். அவள்

“அப்ப இன்னும் அவங்க்கிட்ட நீங்க காதல சொல்லவே இல்லையா” என்றாள்.

“ஆமா,இனிமேதான் சொல்லனும், அப்ப்டியே சொன்னாலும் அதுக்கு அவ்ங்க என்ன் பதில் சொல்வாங்கனு தெரியல”என்றதும் அவள் கொஞ்ச்ம ஆர்வமாக முன்னால் வந்து

“முத்து நான் ஒன்னு கேட்டா தப்பா நெனைக்க மாட்டீங்களே” என்றாள். நான் “சொல்லுங்க” என்றதும்.

“ஒரு வேள் நீங்க உங்க லவ்வ் சொல்லி அவங்க அக்ஸப்ட் பண்ணாட்டி அந்த சான்ஸ் எனக்கு கிடைக்குமா”வெகுளித்தனமாக கேட்டாள்.

“என்ன்ங்க இது, சின்ன புள்ள தனமா இருக்கு” என்று நான் சொல்ல


“இல்ல முத்து எப்டியாவது நான் உங்க்கூட வாழ்னும்னு ஆச படுறேன், அந்த நப்பாசையிலதான்.. . .” என்றதும் எனக்கே அவள் மேல் பாவமாக இருந்து. இப்படி ஒரு பொய்யை சொல்லுகிறொமே என்று.

“சங்கீதா நீங்க இந்த அளவுக்கு என்ன லவ் பண்றீங்க ஆனா நான் அந்த காதலுக்கு தகுதியானவன் இல்லங்க, என்ன் பத்தின எல்லா உணமைகளும் தெரியவந்தா நீங்க என் முகத்துலகூட முழிக்கமாட்டீங்க” என்றேன். அவளோ ரொம்பவும் சாந்தமாக

“எனக்கு நீங்க எப்டி இருந்தாலும் ஓகே” என்று மட்டும் சொல்லிவிட்டு எழுந்தாள். நானும் அவள் உடன் செல்ல் இருவரும் காருக்கு சென்றோம். காரில் அவள் எதுவுமே பேசவில்லை. நானும் அவள் அமைதியை கலைக்க மனமில்லாமல் இருக்க இரவு நேர வாகன விளக்கு ஓளியில் காரின் பயணம், ப்ளேயரில் இளையராஜாவின் பாடல் மனதுக்கு இதமாக இருந்தாலும் சங்கீதாவின் உணமையான காதலை மறுத்துவிட்டோமே என்ற எண்ணம் என்னை கொன்று கொண்டிருந்த்து. எனக்கு தெரியும் என்னை பற்றிய விஷய்ங்கள் இவள் காதுக்கு போனால் இவள் கண்டிப்பாக என்னை வெறுத்துவிடுவாள். என்னை பர்றி எல்லாம் தெரிந்த பின் இவள் என்னை வெறுப்பதைவிட நானே இவளை வெறுப்பது சிறந்தது. என்று எனக்கு நானே சமாதானம் சொல்லிக் கொண்டேன்.

அப்போத்தான் கும்ரன் என்னிடம் சங்கீதா என்னிடம் சொல்ல்போகும் விஷயம் கூட தனக்க் தெரியும் என்று கூறியது நியாபகம் வந்த்து. அவனுக்கு மட்டும் எப்ப்டி தெரிந்த்து, என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் நேரம் நான் இறாங்க வேண்டிய இடம் வந்துவிட்ட்து. அவளிடமிருந்து பிரிந்து நடந்தேன். 

விஜயசுந்தரி 46

நானும் குமரனும் ஒருவரை ஒருவர் நொந்து கொண்டபடி நடக்க ஆரம்பித்தோம். அந்த நேரம் பின்னாலிருந்து யாரோ என்னை கூப்பிடும் சத்தம் கேட்கவே திரும்பி பார்த்தேன். விஜயா வந்து கொண்டிருந்தாள். 

“என்ண்டா அக்காளும் தங்கச்சியுமா மாறிமாறி வராளுங்க”என்று கும்ரன் முனக விஜயா என் அருகே வந்து 

“என்ண்டா அவ்ளோ அவசரமா ஊருக்கு போறதுக்கு” என்றாள். 

“ஆமா விஜி இங்க இருந்து மட்டும் என்ன் பண்ணப்போறோம், அதான் ஊருக்கு போலாம்னு” என்று நான் சொல்ல 

“இருந்து ரெண்டு நாள் கழிச்சி போகலாம்ல” என்றாள் அவள். 


“அதுக்கில்ல விஜி இங்க இருந்தாலும் எல்லாரும் வருத்தப்படுறததான் பார்த்துக்கிட்டிருக்கனும்” என்று நான் இழுக்க

“எங்களுக்கு சென்னையில் நிறைய வேல இருக்கு” என்று கும்ரன் நடுவே ஓட்ட 

“டேய் உனக்கு வேல இருந்தா நீ கிளம்பு, நான் ஒன்னும் உன்ன இருக்க சொல்லல” என்று விஜயா அவனை பார்த்து கத்த 

“சரி மச்சி, நீ வேணா இருந்துட்டு வா நான் கிளம்புற, இந்த பஜாரி கூட என்னால குப்ப கொட்ட முடியாதுபா” என்று கும்ரன் நழுவ 

“யார பார்த்துடா பஜாரினு சொன்ன” என்று அவனை அடிக்க கை ஓங்கினாள். நான் அவள் கையை பிடிக்க எனகையின் ஸ்பரிசம் பட்டதும் அவள் கண்கள் மூடி மயங்கி நிறக 

“டேய் அடுத்தவன் மாங்காயில நீ ஊறுகாய் போட நெனைக்காதடா” என்று கலாய்க்க அதன் பின் விஜயா அமைதியாக திரும்பி நடந்தாள். நானும் அவள் பின்னால் நடக்க 

“அப்ப மச்சி நான் கிளம்பவா” என்று குமரன் நின்று கேட்க 

“நாந்தான உன்ன அப்பவே கிளம்ப சொன்னேனே இன்னுமா கிளம்பல” என்று விஜயா திரும்பி கேட்க கும்ரன் அங்கிருந்து கிளம்பினான். முன்னால் விஜயா நடந்து செல்ல நான் அவள் பின்னால் நடந்து கொண்டே அவள் இடை அழகையும் உடல் அழகையும் பார்த்து ரசித்துக் கொண்டே சென்றேன். 

“விஜி” என்றதும் 

“ம்...” என்றவள் திரும்பாமல் நடக்க அந்த இடத்தில் யாரும் இல்லை என்பதை உறுதி செய்துகொண்டு 

“உங்க வீட்டுக்காரர் ஒலக்க போட்டாரா” என்று கேட்டேன். அவள் .மெல்லிய புன்னகையுடன் திரும்பி என்னை பார்த்து 

“எங்களுக்கு நடுவுல ஒன்னுமே நடக்கலடா” என்றாள். கொஞ்ச்ம சொகத்துடன் 

“ஏன் என்னாச்சி” என்று நான் கேட்க 

“ஃபஸ்ட் நைட் அன்னைக்குதான் அந்த அமுதா லூசு வீட்ட விட்டு ஓடி தொலச்சிட்டா, அதுக்கப்புறம் எங்க நேரமே அமையல” என்று புலம்ப இருவரும் வீடு வந்து சேந்தோம். பசுபதி எங்களை பார்த்த்தும் 

“வாப்பா, உன்ன எப்டியும் கூட்டி வந்திடுவேனு சொல்லி என் மருமக கெளம்புனா, அந்த தம்பி எங்கப்பா” என்று கேட்க நான் சொல்வதற்குள் விஜயா முந்திக் கொண்டு 

“அவனுக்கு அவசர வேல இருக்கா, அதான் கெளம்பிட்டான்” என்று சமாளித்தாள். மதிய சாப்பாடு சாப்பிட்டு முடித்தோம். யார் முகத்திலும் கலகலப்பே இல்லை ரஞ்சித தன் வீட்டிற்கு சென்றுவிட அமுதாவும் சோகமுடன் உட்கார்ந்திருந்தாள். எனக்கும் அவளுடன் பேசவே விருப்பம் இல்லை. மாலை வரை இங்கும் அங்குமாக சுற்றிக் கொண்டிருந்தேன். இரவு சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு எல்லோரும் படுக்க சென்றோம்.

விஜயா எல்லாருக்கும் பால் கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். அவள் தன் க்ணவனுடம் ஒரு அறையிலும் மற்றவர்கள் ஒரு அறையில், எனக்கு தனியாக ஒரு அறையும் அதற்க்கு பக்கத்தில் இருந்த அறையில் அமுதாவும் படுத்துக் கொண்டோம். இரவும் 11 மணி இருக்கும் விஜயா என் அறையின் கதவை திறந்து கொண்டு பூனை போல் உள்ளே வந்து என் காலை சீண்ட நான் எழுந்தேன் 

“என்ன விஜி இப்ப் போஇ இங்க ஏன் வந்த யாராவது பார்த்தா” என்று நான் கேட்க 

“டேய் சத்தம் போடாம என் கூட வா” என்று என் கையை பிடித்து இழுக்க 

“எங்க விஜி” என்று நான் கேட்ட்துக்கு பதில் கூட சொல்லாமல் என்னை இழுத்து சென்றாள். அருகே இருந்த அமுதவின் அறைக்குள் என்னை கூட்டி சென்றாள். அமுதா பிங்க் நிற மெல்லிய நைட்டியில் மிகவும் கவர்ச்சியாக படுத்திருந்தாள். மல்லாந்து படுத்திருந்த்தில் ஆள் முலைகள் இரண்டும் குத்திட்டு நின்றிருந்தன. விஜயா அறையின் கதவை உள்ளிருந்து தாழித்துவிட்டு 

“வாடா” என்று அவள் அருகே அழைத்து சென்றாள்.

“விஜி எதுக்கு இப்ப என்ன இங்க கூட்டி வந்த” என்று நான் கேட்க 

“போடா போய் உன் காதல ஏத்துகாம் உன்ன ஏமாத்தனவள உன் ஆச தீர அனுபவி” என்று அமுதாவை காட்டி வில்லத்தனமாக சென்னாள். நான் அப்ப்டியே உறைந்து போய் நிற்க 

“போடா, போய் உன் ஆசைய தீர்த்துக்க” என்று என்னை பார்க்க 

“என்ன் விஜி, இப்டி சொல்ற” என்று நான் கேட்க 

“நாந்தான் சொல்றேன்ல் போய் அவள ஓத்து உன் பழிய தீர்த்துக்க” என்றாள். 

“விஜி கத்தாத அவ முழிச்சிக்க போறா” என்று நான் சொல்ல 

“அவ மட்டும்ல யாருமே முழிக்க மாட்டாங்க” என்று வில்லி போல் முகத்தை வைத்துக் கொண்டு சொன்னாள். 

“என்ன் விஜி சொல்ற” என்று நான் ஒன்றும் புரியாமல் கேட்க “ஆமா நீ குடிச்ச் பால்லயும் என் பால்லையும் தவிர மத்தவங்க எல்லாரு பால்லையும் தூக்க மாத்திர போட்டிருக்கேன், காலையில வரைக்கும் யாரும் எழுந்துக்க மாட்டாங்க” என்றாள். நான் படுத்திருந்த அமுதாவை பார்க்க அவள் அழகும் படுத்திருக்கும் கோலமும் என் தண்டை தட்டி எழுப்பியது. ஆனால் என் மனதில் ஏதோ தடுத்த்து.

“என்ண்டா யோசிக்கிற” என்று மீண்டும் விஜி கேட்க 

“இல்ல விஜி, வேணா” என்று நான் சொல்ல 

“ஏன் வேணா” என்றாள் அவள். 

“இல்ல நான் இவகிட்ட உடம்ப எதிர் பார்த்து பழகி இருந்தா நீ சொன்னதும் இவள் ஆச தீர ஓத்திருப்பேன், ஆனா நான் இவ கூட கடைசிவரைக்கும் வாழனும்னு தான் ஆசபட்டேன்.” என்றதும். 

“டேய் இந்த டயலாக்லாம் விட்டுகிட்டிருக்காத, நீ ஒரு தடவ அவள் ஓத்திட்டினாம் அப்புறம் அவ உன்ன்விட்டு போகமாட்டா” என்றாள்.

“என்ன விஜி சொல்ற மயக்கத்தில இருக்குற ஒருத்தி கூட படுத்திட்டா அவ என் மேல மயங்கிடுவாளா” என்று நான் கேட்க அவள் கடுப்புடன் 

“டேய் உன்னொட லவ்வுக்காக இல்லனாலும் எனக்காக அவள ஒரு தடவ என் முன்னாடி வெச்சி செய்யுடா, நீ என்ன செஞ்சமாதிரி அவள நீ செய்ய்யுறத நான் பார்க்கனும், அதுக்காகவாது செய்ய்யுடா” என்றாள். கொடூரமான அவளின் இந்த ஆசை எனக்கு வினோதமாக இருந்த்து. 

“என்ன் விஜி, இன்னொருத்தனுக்குனு முடிவானதுக்கு அப்புறம் எப்டி” என்று நான் இழுக்க என் அருகே நெருங்கி வந்தவள் 

“ஏன் அடுத்த நாள் கல்யாணத்த வெச்சிக்கிட்டு நான் வரும்போது என்ன போட்டு ஓக்கல, அந்த மாதிரி நெனச்சிக்க, இப்ப் நீ மட்டும் இவள் என் முன்னாடி செய்யல் என் வாழ்க்க அழிஞ்சாலும் பரவால்லனு நீ கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி என் கூட படுத்த்த எல்லார் கிட்டயும் சொல்லி உன் வாழ்க்கைய ஒன்னுமில்லாம பண்னிடுவேன்” என்று முகத்தை மிக கொடூரமாக வைத்துக் கொண்டு சொன்னாள். 

எனக்கு அடிவயிறு கலங்கிப் போனது. அவள் அதற்க்கு மேல் என் பதிலுக்கு காத்திராமல் என் லுங்கியை அவிழ்த்து போட்டுவிட்டு என் ஜட்டியையும் அவிழ்த்தாள் என்னை கட்டிலுக்கு அருகே இழுத்து சென்று அவள் கட்டிலில் உட்கார்ந்து கொண்டு என் தண்டை கையில் பிடித்தாள். அவளுக்கு அருகே அவள் தங்கை தூங்கிக் கொண்டிருக்க இவள் என் தண்டை வாயில் வைத்து சப்பத்தொடங்கினாள். என்னதான் நான் வேண்டாம் என்று நினைத்தாலும் அமுதாவின் இந்த நிலை அழகை பார்க பார்க்க என் தண்டு விறைத்துக் கொண்டே சென்றது, 

விஜயாவும் நன்றாக இழுத்து சப்பி உறிஞ்சி ஊம்பியதிலும் அமுதாவின் அழகை கண்களில் ரசித்து குடித்த போதையிலும் என் தண்டு அதன் முழு விறைப்பை அடைந்து மேலே எழும்பி நின்றது. விஜயா தன் வாய்க்குள்ளிருந்து என் தண்டை எடுத்து நன்றாக துடைத்துவிட்டு எழுந்தாள்.

“போடா அவ கூதிய குத்தி கிழிடா” என்றாள். அவள் அதட்டலில் பயந்தபடி நான் அமுதாவின் அருகே சென்றேன். அவள் முலைகள் அந்த நைட்டியை நன்றாக தூக்கியபடி நிற்க கீழெ இறங்க இறங்க அவள் தட்டையான வயிற்றில் தொப்புள் இருந்த இடம் குழிந்திருக்க அவள் கால்கள் இயணையும் இட்த்தில் நைட்டி கொஞ்ச்ம உள்ளே சொறுகி தொடை இடுக்கை நன்றாக காட்டியது, 

நான் அவள் அருகே சென்று அவள் நைட்டியை பிடித்து மெல்ல மேலே ஏற்றினேன். விஜயா ஒரு சேரை அருகே இழுத்துப் போட்டு உட்கார்ந்து கொண்டாள். நான் நைட்டியை மெல்ல மேலே ஏற்ற அது முதலில் அவள் வாழை தண்டு முழங்கால்களை எனக்கு காட்டிக் கொண்டே மெல்ல அவள் முட்டிகளை கடந்து பளபளவென்று மின்னிய அவள் தொடை அழகை எனக்கு காட்டியது. அவள் உள்ளே கட்டியிருந்த சிவப்பு நிற பாவாடை அவள் கலருக்கு இன்னும் எடுப்பாக இருந்த்து. நான் நைடியை இன்னும் மேலே ஏற்ற என் கைகள் லேசாக நடுங்க ஆரம்பித்த்து. விஜயாவை பார்க்க அவள் அவலுடன் “ம்ம்ம்ம்” என்றாள். நான் அமுதாவின் கண்களை பார்க்க அது நன்றாக மூடி இருந்த்து. நான் எத்தனையோ பெண்களை ஓத்திருந்தாலும் முதல் முறையாக ஒரு பெண்ணுக்கே தெரியாமல் அதுவும் அவள் அக்காவின் முன்பே ஓக்கப்போகிறேன்.

மெல்ல நைட்டியை மேலே ஏற்ற அவளின் பளிங்கு புண்டை என் கண்களுக்கு தெரிந்த்து. இரண்டு நாட்களுக்கு முந்தான் ஷேவ் செய்திருப்பாள் போல் முடிகள் கையில் குத்தியது, நைட்டியை அவள் இடுப்பு வரை ஏற்றிவிட்டு அவளை இழுத்து கட்டிலின் ஒரு மூலைக்கு கொண்டு வந்தேன். விறைத்து நின்றிருந்த என் பூலை கையால் பிடித்து நன்றாக உறுவிவிட்டு மெல்ல அமுதாவின் கால்களை விரித்து அவள் புண்டை ஓட்டை தெரியும்படி வைத்துவிட்டு அப்படியே அவள் அருகே சென்று என் தண்டின் நுனியை அவள் புண்டையில் வைக்க விஜயா ஆவலுடன் எழுந்து வந்து அமுதாவின் அருகே உட்கார்ந்து கொள்ள நான் என் தண்டை அமுதாவின் புண்டை நுனியில் வைத்து உள்ளே நுழைக்கும் நேரம் 

“டேய்” என்று விஜயாவின் குரல் கேட்க 

“என்ன் விஜி” என்று எரிச்சலுடன் நான் கேட்க 

“எவளையாவது ஓக்கும்போது இப்டித்தான் எடுத்த்தும் உள்ளஉட்டு இடிக்க ஆரம்பிப்பியா” என்றாள். எனக்கு ஒன்றும் புரியாமல் 

“ஆமா வேற என்ன” என்று நான் சொல்ல 

அடேய் முன்னாடி செய்வியே அதெல்லாம் செஞ்சுக்கோ” என்றாள். எனக்கு மெல்ல் புரிய 

“அதெல்லாம் ரெண்டு பேரும் ஒத்துக்கிட்டு பண்ணும்போது பண்ணாதான் முழுசா அனுபவிக்க முடியும்” என்று நான் சொல்ல் 

“டேய் இதுவரைக்கும் நீ என்ன ஓக்கும்போது நான் அத அனுபவிச்சேன், ஆனா இப்ப்தான் முதல் முறைய ரெண்டு பேரு ஓக்குறத பார்க்க போறேன், அதனால் செய்யவேண்டியது எல்லாத்தையும் செஞ்சி எனக்கு நல்ல பிட்டா காட்டனும், ஓகேவா” என்றாள். நான் தலையில் அடித்துக் கொண்டு அமுதாவை நெறுங்கினேன். 

சென்னையில் நான் வீட்டு கதவைதிறநத்தும் விசு மாமி ஓடி வந்தாள். அதிகாலையில் வீட்டு வாசலில் கோல்ம் போட்டுக் கொண்டிருந்தவள் என்னை பார்த்த்தும் அதை பாதியில் விட்டுவிட்டு ஓடிவந்தவள்.

“என்ண்டா முத்து இப்பதான் வரியா” என்றாள். நான் இரவெல்லாம் பஸ்ஸில் சரியாக தூங்காதகாரணத்தால் விட்டால் போதும் என்று இருந்த்து.

“என்ண்டா ஒன்னுமே சொல்ல மாட்ற” என்று மீண்டும் நச்சரிக்க

“ஆமா மாமி இப்பதான் வரேன்” என்று கூறிவிட்டு உள்ளே செல்ல அவள் பின்னாலேயே வந்தாள்.

“டேய் உங்கிட்ட ஒரு சந்தோஷமான மேட்டர் சொல்லனும்டா” என்றாள்.

“என்ன மாமி” என்று நான் கேட்க

“டேய் நான் முழுகாம இருக்கேண்டா” என்றாள் மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன். எனக்கு கொஞ்ச்ம வியப்பாக இருந்த்து.

“என்ன மாமி, மாமா அந்த விஷயத்துக்கெல்லாம் ஒத்து வர மாட்டார்னு சொன்னீங்க” என்று நான் நக்கலாக கேட்க

“டேய் அவர் என்ண்டா பண்ணாறு சும்மா தண்ணி ஊத்துறதோட சரி, எல்லாம் உன்னாலதாண்டா” என்று மீண்டும் மகிழ்வுடம் சொல்ல

“மாமி இத வெளியில் சொல்லிடாதீங்க” என்று நான் அவள் அருகே சென்று சொல்ல

“போடா, இதெல்லாம் போயா சொல்வாங்க” என்றதும்

“சரி மாமி மாமா என்ன் சொன்னாரு” என்று நான்கேட்க

“அவருக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்டா, என்னவோ அவர் தான் சாதிச்சமாதிரி ஒரு சந்தோஷம் அவருக்கு” என்று கூறிவிட்டு

“ஸரிடா மாமா ஆஃபீஸ் கிளம்பிக்கிட்டிருக்காரு நான் அப்புறம் வரேன்” என்று கிளம்ப முயன்றவளை

“மாமி, ஒரே ஒரு வாட்டி” என்றதும் திரும்பி

“டேய் என்ண்டா காலாங்காத்தால, மாமா ஆஃபீஸ்க்கு ரெடி ஆகிட்டிருக்காரு” என்று சினுங்க

“மாமி லைட்டா ஒரு ஷாட்டு” என்றதும்

“சரி நீயே ஆசப்பட்டு கேக்குற சீக்கிரம் வா” என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்த டைனிங் டேபிலிள் மாமி ஏறி படுத்துக் கொண்டு தன் நைட்டியை நன்றாக மேலே ஏற்றி தன் புண்டையை காட்ட நான் என் பேண்டை அவிழ்த்து சோஃபாவின் மேல் போட்டுவிட்டு உள்ளே இருந்த ஜட்டியை முட்டிக்கு கீழெ இறக்கிவிட்டுக் கொண்டு என் தண்டை லேசாக தட்டி உறுவியதும் அது மாமியின் புண்டையை பார்த்த ஆர்வத்தில் உடனே விறைத்துக் கொண்டு நின்றது,

மாமிக்கு அருகே சென்று அவள் புண்டைக்குள் என் பூலை சொறுகி நன்றாக இழுத்து குத்த ஆரம்பித்தேன். மாமி என் உதட்டை கவ்வி கடித்துக் கொண்டு என் பூலை புண்டைக்குள் வாங்கிக் கொள்ள் நான் அவள் கூதியை என் பூலால் இடித்து கிழித்துக் கொண்டிருந்தேன். மாமிக்கு முதல் முறை உச்சம் வர அதில் கிளம்பிய காமரச ஊற்று மெல்ல் வழிந்து என் தண்டை ந்னைத்து டேபிலில் வழிந்த்து. என் ஓலின் வேகத்தில் மாமியின் புண்டை ரசம் கலந்து சலக் பொலக் என்று சத்தம் எழுப்ப அதன் நடுவே மாமியின் முனகலும் சேர்ந்து கொள்ள அந்த அறை முழுவதும் மன்மத தேசத்து ரெக்கார்டிங் தியேட்டர் போல் இருந்து.

மாமியின் முலைகள் நைட்டிக்குள் குலுங்கி என் கண்களுக்கு விருந்தளிக்க அவற்றை அப்படியே நைட்டியோடு வைத்து ஒரு கையால் நன்றாக பிடித்து கசக்கிக் கொண்டும் இன்னொரு கையை டேபில் மேல் ஊன்றி வைத்து பேலன்ஸ் செய்து கொண்டு என் வேகத்தை இன்னும் அதிகமாக்க மாமி அதற்க்குமேல் உட்கார்ந்து வாங்க முடியாமல் டேபில் மேல் சாய்ந்து படுத்துக் கொள்ள நான் அவள் இடுப்பை இரண்டு பக்கமும் இரண்டு கைகளால் பிடித்துக் கொள்ள மாமி ஒரு காலை தூக்கி என் தோளில் போட்டுக் கொள்ள நான் முன்பைவிட இப்போது அதிக வேகமாக என் பூலை அவள் கூதிக்குள் குத்தி எடுத்துக் கொண்டிருக்க,

“ஏன்ண்டாமுத்து இன்னைக்கு இவ்ளோ வெறியோட இடிக்குற, என் கூதியே கிழிந்திடும் போல் இருக்கேடா” என்று மாமி ஒவ்வொரு இடிக்கும் ஏற்ப வார்த்தையை நிறுத்தி பேச நான், அவற்றை காதில் வாங்கிக் கொள்ளாமல் ஓலில் கானமாக இருக்க என் வேகம் இன்னும் அதிகமாக அதிகமாக் மாமியின் முனகலும் கீழெ புண்டை சுண்ணி சண்டையில் வரும் சத்தமும் அதிகமாகிக் கொண்டே போனது.

15 நிமிட ஓலுக்குப்பின் என் தண்டு முழு விறைப்பில் வெடித்து சிதறி கஞ்சியை மாமியை புண்டைக்குள் நிரப்பி துடித்து அடங்கியது. நான் சில நொடிக்ள் மாமியை இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டிருக்க அவளும் என்னை அணைத்தபடியே டேபிலின் மேல் இருக்க என் சுண்ணி கக்கிய கஞ்சி அவள் கூதிக்குள்ளிருந்து வழிந்து கீழெ செல்வது எனக்கு புரிந்து நான் எழுந்தேன். அவள் என்னை வியப்புடன் பார்த்தாள். நான் அப்ப்டியே பாத்ரூமுக்குள் சென்று என் தண்டை கழுவிக் கொண்டு வர மாமி டேபிலை நன்றாக் துடைத்து சுத்தம் செய்துவிட்டிருந்தாள்.

“முத்து நான் அப்புறமா வரேண்டா, மாமா கிளம்பிண்டிருக்காரு” என்று கூறிவிட்டு தன் நைட்டியை இறக்கிவிட்டுக் கொண்டு ஓடினாள். அவள் ஓடும்போது அவள் சூத்துக்கள் இரண்டும் தர்பூசணி பழங்களை மூட்டைக்குள் வைத்து குலுக்குவது போல் மாறி மாறி இரண்டும் குலுங்கியது. நான் அப்ப்டியே சோஃபாவில் உட்கார்ந்திருந்தேன். குமரன் என் செல்லுக்கு அழைத்தான்.

“என்ண்டா வீட்டுக்கு வந்துட்டியா” என்றான், பிறகு தன் அறைக்கு வர சொன்னான். நானும் குளித்து முடித்துவிட்டு அவன் தங்கி இருந்த அறைக்கு சென்றேன். அங்கு அவன் மட்டும் தான் இருந்தான். மறறவர்கள் வேலைக்கு சென்றுவிட

“என்ன் மச்சி, என்ன் சொன்னா உன் ஆளு” என்றான் நக்கலாக

“என் ஆளா யாருடா” என்றேன் நான்.

“அதாண்டா அந்த பஜாரி விஜயா” என்றதும்

“அவ என்ன் சொன்ன என்ன தான் போட்டு நோண்டி கொங்கெடுத்துட்டா” என்றதும் அவனுக்கு ஒன்றும் புரியாமல்

“அதவிடு அமுதா என்ன் சொன்னா” என்றான்.

“ஒன்னும் சொல்றமாதிரி அவ இல்ல” என்றதும்.

“ஆனாலும் அவள சும்மா விட்டு இருக்க கூடாதுடா” எனறான் கொஞ்ச்ம கோவத்துடன்

“சும்மாதான்டா விட்டேன்” என்றேன் நான் இரட்டை அர்த்ததில் அவனுக்கு அது புரியாமல்

“அததான்ட சொல்றேன், அவள சும்மா விட்டிருக்க கூடாது” என்று மீண்டும் சொல்ல நானும்

“அவள சும்மதாண்டா உட்டேன், எதுவும் கேக்குறமாதிரி அவ இல்ல” என்ற்தும் அவன் குழம்பிப் போய் என்னை பார்த்தான்.

“டேய் என்னடா என்ன சொல்ற ஒன்னுமே புரியலையே” என்றான் தலையை சொரிந்தபடி

“அவள் உட்டு ஆட்டிட்டேண்டா” என்றதும்.

“ஆதான பார்ததேன். என்ண்டா இந்த பூன லவ்வு கிவ்வுனெல்லாம் சொல்லுதேனு” என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்டான்.

“இல்ல மச்சி, நானா போயோ இல்ல அவளா வந்தோ எதுவும் நடக்கல” என்று நான் சொன்னதும் மீண்டும் தலையை சொரிந்தான்.

“டேய் என்ன் ந்டந்துச்சி, புரியிற மாதிரி சொல்லு இப்டி மண்ட காய விடாதடா” என்றான், நான் விஜயா அன்று இரவு என்னை அமுதாவின் அறைக்கு கூட்டி சென்று அவளை ஓக்க சொன்னது நான் தயங்கி தயங்கி அமுதாவின் அருகே சென்றது வரை சொல்ல அவன் வியப்புடன்

“டேய் ரொம்ப நல்ல அக்காவா இருககலே, சரி அதுக்கப்புறம் என்ன ஆச்சி” என்றான் ஆர்வ்பமுடன், நான் நடந்ததை சொல்ல ஆரம்பிததேன். 

விஜயா என்னை பாத்து


“எவளையாவது ஓக்கும்போது இப்டித்தான் எடுத்த்தும் உள்ள உட்டு இடிக்க ஆரம்பிப்பியா” என்றாள். எனக்கு ஒன்றும் புரியாமல்

“ஆமா வேற என்ன” என்று நான் சொல்ல

“அடேய் முன்னாடி செய்வியே அதெல்லாம் செஞ்சுக்கோ” என்றாள். எனக்கு மெல்ல் புரிய

“அதெல்லாம் ரெண்டு பேரும் ஒத்துக்கிட்டு பண்ணும்போது பண்ணாதான் முழுசா அனுபவிக்க முடியும்” என்று நான் சொல்ல்

“டேய் இதுவரைக்கும் நீ என்ன ஓக்கும்போது நான் அத அனுபவிச்சேன், ஆனா இப்ப்தான் முதல் முறைய ரெண்டு பேரு ஓக்குறத பார்க்க போறேன், அதனால் செய்யவேண்டியது எல்லாத்தையும் செஞ்சி எனக்கு நல்ல பிட்டா காட்டனும், ஓகேவா” என்றாள்.

நான் தலையில் அடித்துக் கொண்டு அமுதாவை நெறுங்கினேன். விஜயா என்னை ஆர்வமுடன் பார்க்க நான் அமுதா இருந்த கோலத்தை பார்த்தேன். நைட்டி அவள் இடுப்புக்கு மேலே இருக்க அவளின் முழுவதுமாக மழிக்கப்பட்ட புண்டை பளபளவென்று கண்முன்னே தெரிந்தது. நான் மெல்ல அமுதாவின் அருகே சென்று அவள் உதட்டில் என் உதட்டை சரியாக பொருத்தி மெல்ல் வருடிக் கொண்டே உறிஞ்ச தொடங்க என் கைகள் அவள் காயில் ஒன்றை பிடித்து நைட்டியோடு கசக்கிக் கொண்டிருக்க என் கால்கள் அவள் மேல் படர்ந்தது.

அவள் உதட்டில் தேன் குடித்த போதையில் என் உதடுகள் மெல்ல கீழெ இறங்க அவள் நைட்டியின் ஜிப்பை இறக்கிவிட்டு உள்ளே பார்க்க அவள் கருப்பு நிற பிரா போட்டிருந்தாள் அதை அப்படியே கீழெ இருந்து மேமே தூக்கிவிட்டு அவள் ஒரு பக்க காயை என் வாக்குள் விட்டு சப்பத்தொடங்கினேன். அந்த அமுத கலசங்களை ஆயுள் முழுவதும் சப்பிக் கொண்டிருக்க நினைத்தேன், ஆனால் இன்றோகிடைத்திருக்கும் ஒரே வாய்ப்பில் அந்த ஆசையை முடித்துக்கொள்ள வேண்டிய க்ட்டாயத்தில் நான்.


அவள் முலைகள் நான் சப்ப் சப்ப விறைத்துக் கொண்டு வந்த்து. நன்றாக மாறி மாறி இரண்டு முலைகளையும் கசக்கி சப்பி பால் வராத முலைகளில் பால்குடித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

“டேய் அவ முலைய கடிச்சி துப்பிடாதடா” என்று விஜயா அருகில் உட்கார்ந்து கொண்டு நக்கலடிக்க என் உதடுகள் அமுதாவின் காய்களை சுவைத்துக் கொண்டிருந்த நேரம் என் கைகள் அவள் பளபள புண்டையினை மென்மையாக தடவிக் கொண்டிருந்த்து.

அவள் பருப்பு என் விரல் பட்ட்தும் முலைத்துக் கொண்ட்து. மெல்ல எண் உதடுகளை அவள் உடலில் ஓட விட்டேன். அமுதாவின் உடலில் லேசான ஒரு அசைவு தெரிந்த்து. நான் அதிர்ந்து போய் விஜயாவை பார்க்க


“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லடா, நீ வேலய பாரு” என்று என்னை உசுப்ப நான் என் நாக்கை நீட்டி அமுதாவின் அமுதம் வழியும் புண்டையின் பருப்பை லேசாக நெருடினேன். அதில் கொஞ்ச்ம மூத்திர வாடை வந்தாலும் அவள் காம ரசமும் கலந்து மயக்கும் நறுமணமாக இருந்த்து. மெல்ல என் உதடுகள இரண்டையும் குவித்து அவள் பருப்பை அப்படியே கவ்வி பிடித்தேன்.

விஜயா பொருக்க முடியாமல் தன் நைட்டியை தூக்கி தன் புண்டைக்குள் விரலை விட்டு நோண்ட ஆர்ம்பித்தாள். எனக்கு முன்னே அக்காள் தங்கை இரண்டு பேரின் புண்டைகளும் தரிசனம் தர நான் அமுதாவின் புண்டையையே ருசித்துக் கொண்டிருந்தேன். விஜயா என்னை நெருங்கி என் அருகே வந்து நின்று என் ஒரு கையை எடுத்து அவள் புண்டையில் வைத்தாள்.

நான் மெல்ல அவள் பருப்பை கிளறி சமைக்க அவள் கண்களை மூடி ரசித்தாள். என் ஒரு கையில் அமுதாவின் காயும் மறு கையில் விஜயாவின் புண்டையும் வாயில் அமுதாவின் புண்டையும் இருக்க இருவரையும் பருப்பு கடைந்து கொண்டிருநதேன்.

விஜயசுந்தரி 45

அடுத்த நாள், காலையில் இரண்டு ஊரு மக்களும் ஒருவருக்கொருவர் மகிழ்வுடன் நலம் விசாரித்துக் கொண்டிருக்க எல்லோர் முகத்திலும் இரண்டு ஊரார்களும் ஒன்றாக இணைந்த மகிழ்வு தெரிநத போதும் மாரியப்பனுக்கும் அவன் தம்பி கந்துவட்டி கோவிந்தன இருவரின் முகத்தில் மட்டும் கவலை தோய்ந்த சோகம் தெரிந்த்து. 

ரஞ்சித் தான் அமுதாவை திருமணம் செய்ய போகின்ற மகிழ்ச்சியிலும் அமுதா தான் காதலித்தவனையே கலயாணம் செய்து கொள்ள போவதால் தன் காதல் ஜெய்த்துவிட்ட பூரிப்பிலும் இருந்தாள். என் முகத்தில் தெரிந்த காதல் தோல்வியை அடிக்கடி கும்ரன் கவனித்துக் கொண்டிருந்தான். 

இரண்டு ஊர்களும் ஒன்றாக இணைந்ததால் கந்துவட்டி கோவிந்தன் எங்களை கண்டுகொள்ளாமல் இருந்தான். அடிக்கடி நாங்கள் நேருக்கு நேர் பார்த்துக் கொள்ளும் சந்தர்ப்பத்தில் கூட அவன் எங்களை அசட்டை செய்யாமல் சென்றுவிடுவான். 

ஆனாலும் அவன் வேறு எதற்கோ திட்டம் போடுவதாக எனக்கு தோன்றியது. கும்ரனிடம் இதை பற்றி சொல்லுபோதெல்லாம் அவன் 


“ரெண்டு ஊரும் ஒன்னா சேர்ந்ததால் அவனே நம்மள பத்தி கண்டுக்காம இருக்கான், இதுல நீ வேற எதையாவது நோண்டிவிட்டு திரும்பவும் அடி வாங்க வெக்காதடா” என்று என்னை அடக்க்விட்டு சென்றுவிடுவான். 

அதனால் நானும் அதை கண்டுகொள்ளாமல் விட்டுவிட்டேன். அன்று மாலை பசுபதி மாரியப்பன் அமுதாவின் குடும்பம் என்று எல்லோரும் உட்கார்ந்து பேசி திருமணத்தை கூடிய சீக்கிரம் முடித்துவிடலாம் என்றும் நிச்சயதார்தத்தை அடுத்த வாரமே வைத்துக் கொள்ள்லாம் என்று முடிவு செய்ய மாரியப்பனோ நாளைக்கே நல்ல நாள் அதனால் நாளைகே நிச்ச்யதார்த்தத்தை வைத்துக் கொள்ளலாம் என்று அவசரப்படுத்தினான். 

பசுபதி முதலில் தயங்கினாலும் அதன் பின் சம்மதித்தார். அடுத்த நாள். அந்த ஊரு வழக்கப்படி எல்லோரும் பெரிய மலைக்கு உச்சியில் இருக்கும் அய்யனார் கோவிலுக்கு சென்று அங்கு பொங்கல் வைத்து வழிபட்டு மாலை நிச்சயதார்த்தம் செய்ய்ய ஏற்பாடுகள் நடந்து கொண்டிருந்தன. 

மாரியப்பன் குடும்பம் கோவிந்தன் குடும்பம் என்று எல்லோரும் பசுபதியின் வீட்டில் வந்து குவிந்தார்கள். ஏற்கனவே பசுபதியின் குடும்பம் தயாராக இருந்த்து. நானும் கும்ரனும் ரெடியாக இருக்க எல்லோரும் கோவிலுக்கு கிளமப தயாராகினார்கள்.

“என்ன் மாரியப்பா எல்லாரும் கிளம்பலாமா” என்று பசுபதி மாரியப்பனை பார்த்து கேட்க 

“இல்லைங்கய்யா, ஒரு சின்ன வேல இருக்கு நானும் தம்பியும் போய் அத முடிச்சிட்டு நேரா கோவிலுக்கு வந்திடுறோம், எங்க வீட்ல எல்லாரும் இப்ப வருவாங்க,” என்ற் மாரியப்பன் கூற 

“ஏன் வேற யாராயாவது அனுப்பலாமே இல்லனா வந்து கூட செய்ய முடியாதா” என்று பசுபதி கேட்க 

“இல்லைங்கய்யா நாங்க போனாதான் அந்த வேல முடியும்” என்று கோவிந்தன் கூறினான். 

“சரி சீக்கிரம் வந்து சேருங்க” என்று பசுபதி கிளம்ப மாரியப்பனும் கோவிந்தனும் தங்கள் மனைவி மகன் ஆகியோரை தனியாக ஒரு காரில் ஏற்றி அனுப்பினார்கள். முதல் மூன்று இன்னோவா கார்களில் பசுபதி குடும்பம் அமுதாவின் குடுமபம் விஜயாவின் குடும்பம் என்று ஏறிக்கொள்ள அடுத்த இரண்டு இன்னோவா காரில் மாரியப்பனின் குடும்பமும் கோவிந்தன் குடும்பமும் ஏறிக்கொள்ள கார்கள் அணிவகுத்து கிளம்பின. 

முதல் மூன்று கார்கள் கிளம்பி சில நிமிடங்கள் கழித்தே இரண்டு கார்களை தனியாக மாரியப்பன் கிளம்ப செய்தான் வீட்டிலிருந்து கிளம்பி ஒரு கிலோ மீட்டர் தூரம் சென்றதும் முன்னால் சென்ற கார் நின்றது. நானும் குமரனும் விஜயாவின் குடும்பத்துடன் காரில் இருந்தோம். எங்கள் கார் மூன்றாவதாக சென்று கொண்டிருந்த்து. 

சில நிமிட பயணத்துக்கு பின் முன்னால் சென்ற கார் நின்றுவிட அடுத்தடுத்த கார்கள் அப்ப்டியே நின்று போன. அமுதவள்ளி இரண்டாவது காரிலிருந்து இறங்கிவந்து எங்க்ள் காரிலிருந்த விஜயாவை 

“அக்கா, சாமிக்கு வெச்சி படைக்க வேண்டிய துணிய எடுத்துக்கிட்டியானு அம்மா கேட்டாங்க” என்றதும் விஜயா தன் தலையில் அடித்துக் கொண்டு 

“அட்ச்சே, அத் எடுத்து வாசல்கிட்ட இருக்க டேபில்ல வெச்சேன் ஆனா கொண்டுவர மறந்துட்டேனே” என்றதும் 

“என்ண்டீ ரெண்டு பேரும் இப்டி இருக்கீங்க” என்று விஜயாவின் அம்மா திட்ட 

“ஆண்டி ஒன்னும் பிரச்சன இல்ல எங்களுக்கு கோவில் தெரியும் நாங்க போய் கொண்டு வரோம், நீங்க போய் பூஜைய ஆரம்பிங்க”என்று கூறி நானும் கும்ரனும் காரிலிருந்து இறங்கிக் கொள்ள கந்துவட்டிக்காரன் குடும்பமும் மாரியப்பன் குடும்பமும் இதற்க்குள் எங்கள் கார்களை கடந்து முன்னால் செல்ல நானும் கும்ரனும் வீட்டுக்கு வேகமாக ஓடி வந்து அந்த டேபிள மேல் இருந்த துணிகளை எடுத்துக் கொண்டு கதவை மூட வெளியே வரும் நேரம் வீட்டின் பின்னால் பேச்சுக் குரல் கேட்ட்து.

நான் கும்ரனனை நிறுத்தி அவனை அமைதியாக இருக்க சொல்ல அவனும் பின்னால் கேட்ட குரலை கவனித்தான். அது கந்துவட்டி கேவிந்தன் மற்றும் அவன் அண்ணன் மாரியப்பனின் குரல் என்பது சந்தேகமே இல்லாமல் தெரிந்து. நானும் கும்ரனும் சத்தமின்றி அவர்கள் பேசுவதை கவனித்தோம். 

“அண்ணே அந்த பசுபதி என்னவோ ந்ம்ம புள்ளைக்கு வாழ்க்க பிச்ச போடுறமாதிரி நடந்துக்குறான். அன்னைக்கு நம்ம் வீட்டு பொண்ண இவன் கூட்டிட்டு போய் கல்யாணம் பண்ணா அதுமட்டும் சரியாம் ஆனா இவன் வீட்டுக்கு சம்மந்தமே இல்லாத பொண்ன நம்ம பையன் கூட்டிக்கிட்டு போய் கல்யாணம் பண்ண நெனச்சா, அதுக்கு பஞ்சாயத்த கூட்டுவானா” என்று கந்துவட்டிக்காரன் கோவத்துடன் கேட்க 

“கோவிந்தா எல்லாத்தையும் விட உன்ன அன்னைக்கு ராத்திரி பூரா மரத்துல கட்டி வெச்சிருந்தானுங்கபாரு அத தாண்டா ஜீரணிக்க முடியல” என்று மாரியப்பன் புலம்பா 

“ஆதுக்குதானண்ண, அந்த பசுபதிக்கு ஒரு முடிவு கட்டப்போறோம்” என்று கோவிந்தன் கூறியதும் எனக்கு நான் முன்னர் நினைத்த்து போலவே இவர்கள் ஏதோ செய்திருப்பது புரிந்த்து. 

“கோவிந்தா திட்டமெல்லாம் சரியா நடக்குமில்ல, ஏதும் சொதப்பிடாதே” என்று மாரியப்பன் கேட்க 

“அதெல்லாம் ஒன்னும் சொதப்பாதுண்ணே, எல்லாரும் சென்னையில் இருந்து வந்தவனுங்க, அதுக்கேத்த மாதிரிதான நாமலும் அவங்கள அனுப்பி இருக்கோம், பசுபதியும் அவன் குடும்பமும் மொதல்ல இருக்குற கார்ல போறாங்க, அவன் சம்மந்தியோட தங்க்ச்சி குடும்பம், அதான் அந்த அமுதா குடும்பம் ரெண்டாவது வண்டியிலயும், மூனாவது வண்டியில அவர் சம்மந்தி குடும்பமும் போது, நமக்கு மொதல் ரெண்டு வண்டியில போறவங்க தான முக்கியம் அதனால் நம்ம ஆளுங்க கிட்ட முன்னாடி வரற ரெண்டு வண்டியையும் காலி பண்ண சொல்லிட்டேன், நம்ம குடும்பத்துக்கு ஏதும் ஆகிட கூடாதுன்னுதான் ரெண்டு வண்டிய லேட்டா கிளம்ப சொன்னேன்” என்று கூற மாரியப்பனின் முகம் கொடூரமாக மாறி 

“இன்னையோட அந்த பசுபதி ஆட்டம் முடியபோகுது” என்று ஆணவ சிரிப்பு சிரித்தான். எனக்கோ இவன் என்ன திட்டம் போட்டிருக்கிறான் என்று இன்னும் சரியாக தெரியவில்லை, அதனால் எப்படியாவது காரில் செல்பவர்களை நிறுத்தவேண்டும் என்று என் செல் போனை எடுத்தேன். 

அதில் சுத்தமாக சார்ஜ் தீர்ந்து போய் இருக்க கும்ரன் தன் செல்லை எடுத்து கொடுத்தான். ஆனால் எனக்கோ விஜயாவின் எண் மனப்பாடமாக் தெரியாது. அதனால் என் செல்லில் இருக்கும் எண்ணைத்தான் எடுத்தாக வேண்டும் கும்ரன் செல்லிலிருந்து பேட்டரியை கழட்டி என் செல்லில் போட்டு என் மொபைலை ஆன் செய்தேன். 

நோக்கியா நிறுவனத்தின் ஸ்டார்ட் அப் டோன் பலமாக கேட்டுவிட மாரியப்பனும் கோவிந்தனும் சத்தம் வந்த திசையை நோக்கி ஓடி வர நாங்கள் இருவரும் மாட்டிக் கொண்டோம். வீட்டின் உள்ளே நாங்கள் நிற்க மாரியப்பனும் கோவிந்தனும் வாசலில் வந்து எங்களை மடக்கியபடி நின்றனர். 

“டேய் ரெண்டு பேரும் இங்க என்னடா பண்றீங்க, கோவிலுக்கு போகல” என்று கந்துவட்டிக்காரன் கேட்க கும்ரன் விக்கித்து நின்றான். நான் சமாளித்துக் கொண்டு 

“சாமிக்கான துணிய விட்டுட்டு போய்ட்டாங்க, அத எடுக்க வந்தோம்” என்று கூற கந்துவட்டிக்காரன் என்னை கவனித்தான். 

“அண்ணே இவனுங்க நாம பேசுனத கேட்டிருப்பாங்க, அத சொல்லத்தான் செல்போன வெச்சிருக்கானுங்க” என்று காட்ட 

“தம்பி இவனுங்கள புடிச்சி கட்டுடா” என்று கத்த கோவிந்தன் எங்களை நோக்கி ஓடி வந்தான். 

“அங்கிள் நாங்க சொல்றத கேளுங்க” என்று குமரன் மாரியப்பனை நோக்கி கத்த கோவிந்தன் எங்கள் இருவரின் கழுத்திலும் தன் கையை சுற்றி இறுக்க எங்கள் இருவருக்கும் தொண்டை அடைத்து கண்கள் பிதுங்க ஆரம்பித்தன. 

கந்துவட்டிக்காரன் தன் பழியை எங்கள் மேல் இப்போது தீர்த்துக் கொள்ள நினைத்து எங்கள் கழுத்தை இறுக்க ஆரம்பித்தான். நான் அவன் கையை விலக்க எவ்வளவோ முயன்றும் அவன் கைகள் உலக்கை போல் இருந்த்தால் என்னால் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. எதிரில் இருந்த மாரியப்பனை பார்த்து 

“உங்க குடும்பத்துக்கு ஆபத்து” என்று சொல்ல முயன்றும் தொண்டை அடைத்த்தால் வார்த்தை வரவில்லை. கும்ரனும் அவன் கையிலிருந்த்யு விடுபட எவ்வளவோ முயன்றும் முடியவில்லை. இருவரும் வசமாக மாட்டிக் கொள்ள கும்ரன் லேசாக தொங்க ஆரம்பித்தான். கண்கள் பிதுங்கி கண்ணீர் ஊர்றியது.

நாக்கு வெளியே தள்ளிக் கொண்டு வந்த்து, இதற்கு மேல் விட்டால் அவன் செத்துவிடுவான் என்று நினைத்து என் முழு பலத்தையும் சேர்த்து எதிரே இருந்த சுவற்றில் என் இரண்டு கால்களையும் ஓங்கி ஒரு உதை உதைக்க கந்துவட்டிக்காரனுடன் நாங்கள் இருவரும் சாய்ந்தோம். கோவிந்தன் நிலைதடுமாறி விழ நான் வேகமாக எழுந்து 

“அங்கிள் உங்க குடும்பத்துக்கு ஆபத்து” என்று சொல்ல அந்த நேரம் என்னை அடிக்க வந்த கோவிந்தன் இதை கேட்டு அப்படியே நின்றான். 

“டேய் என்ண்டா சொல்ற” என்று இருவரும் ஓரே நேரத்தில் கேட்க 

“ஆமா உங்க வீட்டு ரெண்டு காரும தான் முதல்ல போகுது” என்று சொன்ந்தும் இருவரும் பதறி அடித்துக் கொண்டு 

“டேய் என்ண்டா சொல்றீங்க” என்று எங்கள் அருகே வந்து பயத்துடன் நின்று கேட்க 

“ஆமா, துணிய மறந்து வெச்சிட்ட்த சொல்ல அமுதா கார நிறுத்தினதும் பின்னாடி வந்த ரெண்டு காரும் ஓவர்டேக் பண்ணி முன்னாடி போய்டுச்சி” என்று நான் சொல்ல 

“அண்ணா அவங்கள் நிறுத்தனும்” என்று கோவிந்தன் சொல்ல 

“அவனுங்களுக்கு போன் போடுடா” என்றான். 

“ஆவனுங்க்கிட்ட போன் இல்லயே” என்றதும் 

“அப்ப நம்ம வீட்ல யாருக்காவது போன் போடுடா” என்றதும் கோவிந்தன் தன் செல்லை எடுத்து தன் மனைவிக்கு போன செய்தான், நீண்ட நேரம் ஆகியும் லைன் கனக்ட் ஆகவில்லை 

“ஆண்ணா அந்த ஏரியாவுல் டவரே இருக்காதுண்ணா” என்றதும். இருவரும் பதறி அடித்துக் கொண்டு வெளியே ஓடி வந்தார்கள். நான் கும்ரனை சென்று பார்க்க அவன் மெல்ல் கண் திறந்து என்னை பார்த்தான். 

அவனுக்கு குடிக்க கொஞ்ச்ம தண்ணீர் கொடுக்க கஸ்டப்ப்பட்டு அதை குடித்துவிட்டு எழுந்து என்னுடன் வெளியே வந்தான். இருவரும் என்ன் செய்வது என்று தெரியாமல் இருக்க எனக்கு என்னிடம் இருந்த செல்போன் நியாபகம் வர நான் விஜயாவின் எண்ணை தேடி பிடித்து டயல் செய்தேன். 

ஆனால் எனக்கும் லைன் கனக்ட் ஆகவில்லை 


”என்னடா ரிங் போதா” என்று கும்ரன் கேட்க 

“இல்லடா டவர் இல்ல போல, நாட் ரீச்சபல் வருது” என்று நான் சொல்ல 

“என்ண்டா லிஃப்ட்டுக்குள்ள பாத்ரூமுக்குள்ளகூட டவர் கிடைக்கும்னு போடுறானுங்க, கடைசியில் ஊருக்குள்ளயே டவர் இல்லயா”என்று கூற 

“டேய் இந்த ரணகளத்துலையும் உனக்கு காமடியா” என்று நான் அவனை தட்டிவிட்டு அங்கு வந்த ஒரு பைக் காரனை நிறுத்தினோம்.


“என்னபா வேணும்” என்று அந்த பைக்காரன் கேட்க 

“அண்ணே மலைக்கோவிலுக்கு போக ஏதாவது ஷாட்கட் இருக்கா” என்று நான் கேட்க

“இருக்குபா, நம்ம ஊருக்கு மேக்கால போனா ஒரு ஓத்தயடி பாத வரும் அதுல நடந்தா சீக்கிரம் போய்டலாம்” என்று கூற நானு கும்ரனும் ஆர்வக்கோளாறில் வேகமாக ஓட சற்று தூரம் சென்றதும் நான்கு சாலைகள் சந்திக்கும் ஒரு சந்திப்பு வர 

“டேய் இதுல எதுடா மேக்கால” என்று கும்ரன் கேட்க 

“அதான்டா எனக்கும் தெரியல மேக்கால தெக்காலனு நம்மல தொங்கல்ல விட்டானே” என்று ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத அந்த இடத்தில் நின்று விழித்துக் கொண்டிருக்க அதே பைக் காரன் மீண்டும் அந்த இடத்திற்கு வந்தான். 

“என்னபா ஏதோ அவசரம்னு வழி கேட்டுட்டு இங்கயே இருக்கீங்க” என்று நக்கலடிக்க 

“அண்ணே இதுல எந்த பக்கம் போகனும்” என்று நான் கேட்க 

“இதோ இந்த பாதையிலதான் போகனும், அது சரி ஏன் ரெண்டு பேரும் இவ்ளோ பதட்டமா இருக்கீங்க” என்று அவனே கேட்க 

“நம்ம பசுபதி அய்யா உயிருக்கு ஆபத்துண்ணே” என்றதும் அவன் பதறி அடித்து 

என்னது நம்ம ஐயா உயிருக்கு ஆபத்தா, யாரால” என்று கேட்டான்.

“அதான் அந்த கோவிந்தன் அவன் அண்ணம் மாரியப்பன் ரெண்டு பேராலையும் தான்” என்று கும்ரன் உண்மையை போட்டு உடைக்க அவன் கடுப்பாகி

“நான் அப்பவே நெனச்சேன், அந்த ரெண்டு நாய்ங்களும் திருந்தர மாதிரி நடிச்சிதான் நம்மள ஏமாத்திட்டானுங்க, அவனுங்கள் சும்மா விடக்கூடாது” என்று ஆவேசப்பட 

“அண்ணே அதுக்குலாம் நேரம் இல்ல சீக்கிரம் மலை கோயிலுக்கு போகனும்” என்று நான் சொல்ல

“இரு தம்பி” என்று தன் செல்போனை எடுத்து யாருக்கோ போன் செய்து நாங்கள் கூறியதை கூறிவிட்டு எங்களை பார்த்து 

“தம்பி வண்டியில ஏறுங்க” என்று கூறிவிட்டு வேகமாக பைக்கை ஓட்டினான். வலதுபக்கம் திரும்பி புழுதிச்சாலையில் பைக் வேகமாக சென்று கொண்டிருக்க எங்களுக்கு பின்னால் மிகப்பெரிய புழுதி பறப்பது தெரிந்து திரும்பி பார்க்க ஊரு இளைஞர்கள் ஏகப்பட்டவர்கள் எங்கள் பின்னால் பைக்கில் வந்து கொண்டிருந்தார்கள். 

நாங்கள் இருந்த பைக்கார்ரும் வண்டியை கன்னாபின்னாவென்று அசுர வேகத்தில் ஓட்டிக் கொண்டிருந்தான். ஒரு கிலோ மீட்டர் தூரம் சென்றதும் அந்த பாதை மீண்டும் வலது பக்கமாக கொஞ்ச்ம கொஞ்ச்மாக வளைந்து கொண்டே சென்றது. சாலை போக போக சிறியதாக ஆனது இரண்டு பக்கமும் வயல்களுக்கு நடுவே அது ஒரு பெரிய வரப்பு போன்றுதான் இருந்த்து. 

ஆனால் இவனோ அந்த சிறிய பாதையில் பயங்கர வேகத்தில் வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டிருக்க எங்கள் பின்னால் கிட்ட்தட்ட் ஒரு 20 பைக்குகள் வந்து கொண்டிருந்து. ஒவ்வொன்றிலும் இர்ண்டு பேர்கள் கையில் உருட்டுக்கட்டைகளுடன் வந்து கொண்டிருந்தனர். அந்த சாலை கிட்ட்தட்ட் 5 கிலோ மீட்டர் தூரம் சென்றிருக்கும். 

தூரத்தில் ஒரு பெரிய மலை தெரிந்த்து. அதை நோக்கி பைக் சென்று கொண்டிருக்க நாங்கள் சென்ற சாலை ஒரு பெரிய தார்சாலையில் சென்று இணைந்த்து. எல்லா பைக்குகளும் அங்கு சென்று நின்றது. நாங்கள் இருந்த பைக்காரன் மற்றவர்களை பார்த்து 

“ஏலே மக்கா, நம்ம ஐயாவ கொல்ல நெனச்சவன் எப்டியும் அந்த ரெண்டு ஊருங்களும் தாண்டி இருக்குற ஏரிக்கரையிலதான் வேலய முடிக்க நெனச்சிருப்ப்பான்லே, அதனால் அங்க போவோம்” என்றதும் மீண்டும் பைக்குகள் மலைக்கோவில் இருந்த திசைக்கு எதிர் திசையில் ஓட் ஆரம்பித்த்து. 

இந்த சாலையில் 1 மணி நேரம் பயணம் செய்தால் நாங்கள் புறப்பட்ட ஊர் அதாவது பசுபதியின் கிராம்ம் வரும் ஆனால் நாங்கள் குறுக்கு பாதையில் 10 நிமிட்த்தில் வந்துவிட்டோம்,. நாங்கள் வந்த பாதையில் சைக்கிள் பைக் மட்டும்தான் வரமுடியும், கார் லாரி போன்ற பெரிய வாகன்ங்கள் வரமுடியாது என்பதால்தான் பசுபதியின் குடும்பம் ஊரை சுற்றி வந்து கொண்டிருக்கிறது.

நாங்கள் இப்போது சென்று கொண்டிருப்பது நல்ல் தார் சாலை என்பதால் பைக்கை 80 கி,மீ வேகத்திற்க்கும் அதிகமாக ஓட்டிக் கொண்டு சென்றார்கள். அந்த சாலை கொஞ்ச்ம கொஞ்ச்மாக மேடாகிக் கொண்டே போனது தரையிலிருந்து சில அடி உய்ரத்தில் சாலை சென்றுகொண்டிருந்த்து. அது ஒரு ஏரிக் கரையின் மேல் அமைந்திருந்த சாலை என்பதால் உயரத்தில் பயணிக்க வேண்டி இருந்த்து. 

சாலை கொஞ்ச் தூரத்தில் மெல்ல கீழெ இறங்கி சமதள பரப்பான பகுதியில் சென்று கொண்டிருப்பதும் தெளிவாக தெரிந்தது. கீழெ சென்ற சாலையின் ஒரு பக்கம் அடர்ந்த காடு போன்ற பகுதியும் இன்னொரு பக்கம் விசாலமாக ஏரியும் தெரிந்த்து. அந்த சாலையில் சில கார்கள் வரிசையாக அணிவகுத்துக் கொண்டு வருவது தெரிந்த்து. 

“ஏலே அதோ அய்யாவோட வண்டிங்க வருதுடா, அப்டினா அந்த மூதேவிக்ங்க இங்க எங்கயாவதுதான் பதுங்கி இருக்கனும், போய் தேடுங்கடா” என்றதும் பைக்கை ஓரமாக நிறுத்திவிட்டு எல்ல்லோரும் ஏரியை ஒட்டி இருந்த இட்த்திலும் சாலை கீழெ செல்லும் காட்டு பகுதியிலும் தேட தொடங்கினார்கள். கார்கள் வேகமாக வந்து கொண்டிருந்தன. நானும் கும்ரனும் உயரமான சாலை பகுதியிலிருந்தே நடப்பதை பார்த்துக் கொண்டிருந்தோம். 

கும்ரன் தன் செல்போனை எடுத்து கார்கள் அணிவகுத்து வரும் காட்சியை வீடியோவில் பதிவு செய்து கொண்டிருக்க எங்களுடன் வந்தவர்கள் எல்லா இடங்களிலும் வலைவீசாமல் தேடிக் கொண்டிருந்தார்கள். 

இந்த நிகழ்வை கோவிந்தன் மாரியப்பன் தரப்பிலிருந்து பார்க்கலாம். கோவிந்தனின் வாக்குமூலத்தின் அடிப்படையில்.................

வீட்டுக்குள் இருந்து வெளியே வந்த கோவிந்தனும் மாரியப்பனும் பசுபதிக்கு சொந்தமாக டாட்டா சுமோவை எடுத்துக் கொண்டு தங்கள் குடும்பத்தை காப்பாற்ற வேகமாக சென்றனர். காரை கந்துவட்டி கோவிந்தன் ஓட்ட மாரியப்பன் அருகே பதற்றத்துடன் உட்கார்ந்திருந்தான். 

“டேய் தம்பி நம்ம குடும்பத்துக்கு ஏதாவது ஆகிட போகுதுடா” என்று கண்கள் கலங்க தன் தம்பியை பார்த்து சொன்னான். 

“அண்ணே அதெல்லாம் ஒன்னும் ஆகாதுண்ணே” என்று தன் மொபைலை எடுத்து தன் மனைவி எண்ணை போட்டு கால் செய்ய முயன்றான். ஆனால் சிக்னல் இல்லாத காரணத்தால் கால் கனக்ட் ஆகவில்லை. மாரியப்பன் கோவிந்தனிடம்

“டேய் தம்பி மெய்ன் ரோட்ல போனா அவங்கள புடிக்க முடியாதுடா, காட்டு பாதையில் வண்டிய திருப்புடா” என்றான். 

“அண்னே அந்த வழியெல்லாம் எனக்கு தெரியாதேண்ண” என்று கோவிந்தன் கூற 

“என்னடா கொஞ்ச நாள் சென்னையில் இருந்ததும் உனக்கு எல்லாம் மறந்து போச்சா, நீ பின்னாடி போ நான் ஓட்றேன்” என்று அவனை பின்னால் அனுப்பிவிட்டு மாரியப்பன் காரை ஓட்ட கோவிந்தன் பின் சீட்டில் உட்கார்ந்தான். மாரியப்பன் டாப் கியரை போட்டு வண்டியை முழுவேகத்துடன் காட்டு வழியில் திருப்பினான். 

அந்த பாதை அந்த ஊர் மக்களுக்கே சரியாக தெரியாது. திருட்டுத்தனமாக மரம் வெட்டி கடத்துபவர்களுக்குதான் அந்த பாதை தெரியும், ஒரு லாரியே செல்லும் அளவுக்கு பாதை இருக்கும். அந்த பாதையில் மாரியப்பன் சர்வ சாதாரணமாக காரை ஓட்டி செல்ல கோவிந்தன் தன் மனைவியின் எண்ணுக்கும் அண்ணியின் எண்ணுக்குமாக முயன்று கொண்டிருந்தான். 

“என்ண்டா யாராவது போன எடுத்தாங்களா” என்று தன் தம்பியிடம் ,மாரியப்பன் கேட்க 

“இல்ல்ன்னா அவங்க ரெண்டு ஊரு எல்லையையும் தாண்டியிருப்பாங்க போல் சிகனலே கிடைக்கல” என்று அழுதுகொண்டே சொன்னான். 

“கவலப்படாதடா, நீ சொன்ன எடத்துக்கு பக்கததுல வந்திட்டோம், அவங்கள எங்க இருக்க சொன்னே” என்றான் மாரியப்பன். 

“ஊர்ர தாண்டி ஒரு பழைய கோவில் இருக்கும் அந்த கோவிலுக்கு அடுத்து ஏரிக்கரை மேல ஒரு மறைவான எடம் இருக்கு அங்க இருந்து வேலைய செய்ய சொல்லியிருக்கேன்” என்றான் கோவிந்தன். 

“மாரியப்பன் தாறுமாறாக காரை போட்டி ஒரு இடத்தில் ஒடித்து திருப்பினான். திரும்பும் இடத்தில் காரின் டயரில் ஏதோ குத்தி டயர் கிழிந்து காற்று போய்க் கொண்டிருந்து. ஆனாலும் காரை நிறுத்தாமல் அந்த வேகத்தில் அப்படியே திருப்பினான். 



ஏரிக்கரையின் மேலே நாங்கள் நின்று பார்த்துக் கொண்டிருக்க கீழெ இருக்கும் சாலையில் ஒரு பக்கத்தில் ஒரு பழைய கோவில் இருந்த்து. எனக்கு அதை பார்த்த்தும் ஒரு சந்தேகம் வர எங்களுடன் வந்தவர் ஒருவரை கூப்பிட்டு 

“அண்ணே அந்த கோவில்ல பார்க்க சொல்லுங்க” என்றதும் அவன் கீழெ தேடிக் கொண்டிருந்தவனை பார்த்து 

“டேய் அந்த கோவில்ல பாருங்கடா” என்று சொல்ல உடனே இருவர் அந்த கோவிலை நோக்கி ஓட ஐந்து கார்களும் வரிசையாக அந்த கோவிலுக்கு சில அடி தூரத்தில் வந்து கொண்டிருக்க ஊரு ஆள் அந்த கோவிலை நோக்கி ஓடிக் கொண்டிருந்தான். 

காரும் நெருங்கிவந்துவிட கிராமத்து ஆள் ஓடி வ்ருவதை பார்த்து முன்னால் வந்த கார் வேகத்தை குறைக்க அந்த நேரம் யாரும் எதிர்பார்க்காத காட்டுக்குள்ளிருந்து ஒரு டாட்டா சுமோ வேகமாக் வெளியே வந்து ஐந்து காருக்கும் முன்னால் ஓட, ஓடி வந்தவர்கள் ஸ்தம்பித்து நிற்க அடுத்த வினாடி கோவிலுக்குள் இருந்து சிலர் கையில் பெட்ரோல் நிரப்ப்ப்பட்ட பெரிய பாட்டிலின் முனையில் இருந்த திரியில் நெருப்பை வைத்துக் கொண்டு வெளியே ஓடிவந்து முன்னால் வந்த காரை குறி பார்த்தார்கள்.

ஊர்க்காரன் அவனை நோக்கி ஓட மற்றவர்களும் அவனை தடுப்பதற்க்காக அந்த இடத்துக்கு ஓடினார்கள். நானும் கும்ரனும் ஏரிக்கரையின் மேலிருந்து கீழெ இறங்கி ஓடினோம். அணைவரின் முகத்திலும் அதிர்ச்சி. முகமூடி கட்டிய அவர்கள் கார்கள் வருவதை பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். 

முன்னால் வந்த டாட்டா சுமோவை ஓட்டிவந்த மாரியப்பன் எதிரில் நிற்பவர்கள் கோவிந்தனின் ஆட்கள் என்பதை உணர்ந்து காரை ஓரமாக நிறுத்த முயல காட்டு வழியில் வந்ததால் காரின் டயர்கள் ஏற்கனவே பஞ்சர் ஆகி இருந்ததால் நிலை தடுமாறி முன்னால் இருந்தவன் மேலேயே இடிக்க செல்ல அவன் கையில் இருந்த பாட்டிலை காரின் மேல் வீச அது காரின் முன்பக்க கண்ணாடியை உடைத்த்துக் கொண்டு நேராக மாரியப்பனின் மடியில் சென்று விழுந்து வெடித்தது. 

கார் சில நொடிகளில் முழுவதுமாக எரிய தொடங்கிவிட்டது, நடப்பதை எதிர்பாராமலும் நடப்பது என்னவென்றே புரியாத பசுபதி அவன் குடும்பம் மற்றும் மாரியப்பன் கோவிந்தன் குடும்பத்தினர் கார்களிலிருந்து வெளியே ஓடி வந்து பார்க்க காருக்குள் இருப்பது யார் என்றே யாருக்கும் தெரியாமல் இருந்தது. 

இதற்க்குள் பெட்ரோல் குண்டு வீசியவர்களை ஊர் மக்கள் துரத்தி செல்ல அவர்கள் காட்டுப்பகுதிக்குள் ஓடி மறைந்தார்கள். ஆனாலும் விடாமல் சிலர் அவர்களை துரத்திக் கொண்டு செல்ல, சிலர் பசுபதியின் அருகே சென்று 

“அய்யா உங்களுக்கு ஒன்னுமிலலயே” என்று கேட்க பசுபதி காரில் இருப்பது யார் என்று தெரிந்து கொள்ள காரை நோக்கி அலறி ஓட கார் கதவு எரிந்தபடி திறக்க உள்ளே இருந்து கோவிந்தன் உடலில் தீயுடன் வெளியே ஓடிவந்தான். அவன் உடல் முழுவதும் தீப்பிடித்து எரிந்து கொண்டிருந்தது. 

கீழெ விழுந்து உருண்டவன் முகத்தை எல்லோரும் பார்க்க பசுபதி அந்த நேரத்தில் “கோவிந்தா” என்று அலறிக்கொண்டு அவனை நோக்கி ஓட அவன் குடும்பத்தினர் எல்லோரும் கதறி துடித்து அழுதனர். சிலர் ஓடிவந்து அவன் மேல் இருந்த தீயை அணைக்க முயல தீ அவன் உடல் முழுவதும் பரவியது. 

இதற்க்குள் ஊரு முழுக்க இந்த செய்தி பரவிட எல்லோரும் அந்த இடத்தில் குவிந்தனர். கார் முழுவதும் எரிந்து எலும்புக் கூடானது. கோவிந்தன் தீக்காயப் பட்டு கதறி துடித்தபடி ஆம்புலன்சில் ஏற்றப்பட்டான். தீயணைப்பு வாகனம் வந்து தீ முழுவதையும் அணைத்த பின் மாரியப்பனின் கரிக்கட்டையான உடல் உள்ளிருந்து எடுக்கப்பட்டது. 

சத்தமின்றி காரியம் முடிக்க நினைத்தவன் சத்தமின்றி சடலமாகி கிடந்தான். முன் இருக்கையில் உட்கர்ந்து கர்ர் ஓட்டி வந்ததால் தீ நேராக அவன் மேல் விழுந்து வெடித்ததில் சத்தமிடகூட அவகாசமின்றி சில நொடிகளில் அடங்கிவிட்டிருந்தான்.



மருத்துவமனையில் அவசரசிகிச்சை பிரிவின் வாசலில் மாரியப்பனின் குடும்பம் பசுபதியின் குடும்பம் , பசுபதி, மற்றும் விஜயாவின் குடும்பம், நானும் கும்ரனும் நின்றிருக்க கோவிந்தனின் மனைவியும் பெண்ணும் கதறி அழுதுகொண்டிருந்தார்கள். உள்ளிருந்து டாக்டர் வெளியே வர எல்லோரும் ஆவலுடன் அவர் அருகே சென்றார்கள். 

“டாக்டர் கோவிந்தனுக்கு எப்டி இருக்கு” என்று பசுபதி துக்கம் தொண்டையை அடைக்க கேட்டார். டாக்டர் சோகமான முகத்துடன் 

“எவ்ளவோ ட்ரை பண்ணோம். ஆனா உடம்பு முழுசும் எரிஞ்சதால்” என்று நிறுத்திவிட்டு 

“கடைசியா உங்ககிட்ட பேசனும்னு சொல்றாரு” என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பிவிட்டார். நான் கும்ரன் பசுபதி ரஞ்சித் ஆகியோர் மட்டும் உள்ளே சென்றோம். பெண்கள் அனுமதிக்கப்படவில்லை. உள்ளே இருந்த போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் கோவிந்தனிடம் மரண வாக்குமூலம் வாங்கிவிட்டு வெளியே வர பசுபதியை பார்த்து ஒரு சலாம் போட்டுவிட்டு எங்களுக்கு வழிவிட நாங்கள் உள்ளே சென்றோம். 

உடல் முழுவதும் க்ரிக்கட்டையாக கிடக்க கந்துவட்டி கோவிந்தன் வாழை இலை மீது படுக்க வைக்கப்பட்டிருந்தான். உடல் தூக்கி தூக்கிப் போட்டது. பசுபதியை பார்த்ததும் கையை மட்டும் கூப்பி 

“மன்னிச்சிடுங்க அய்யா” என்று ஒரு வார்த்தை மட்டும்தான் சொன்னான். அந்த ஒரு வார்த்தைக்காகத்தான் இவ்வளவு நேரம் உயிர் இருந்த்து போல், சொல்லி முடித்ததும் அவன் கைகள் கீழெ சரிய ரஞ்சித் ஓடி “சித்தப்பா” என்று கதறி அழுதான். 

அவன் குரல் வெளியே கேட்டுவிட வெளியில் இருந்த அவன் குடும்பத்தினர்களும் கதறி அழுதபடி உள்ளே ஓடி வந்து அழ தொடங்கினார்கள். எல்லாம் முடிந்தது. ஓரே நேரத்தில் இரண்டு குடும்பத்தில் மரணம், ஓலம், சோகம் என்று ஸ்தம்பித்து போனது. மாரியப்பன் கோவிந்தன் உடல்கள் அடக்கம் செய்யப்பட்டன. 

கோவிந்தனுக்கு மகன் இல்லை என்பதால் ரஞ்சித்தே இருவரின் காரியங்களையும் முன் நின்று செய்தான். எல்லாம் முடிந்த பின் முதலில் பசுபதியின் ஊர் மக்கள் கோவிந்தன் மற்றும் அவன் அண்ணன் மாரியப்பனின் குடும்பத்தினர் யாரும் இந்த ஊரில் இருக்க கூடாது என்றும் அமுதாவை ரஞ்சித்துக்கு கட்டிக்கொடுக்க கூடாது என்றும் முரண்டு பிடித்தனர். 

ஆனால் பசுபதி இந்த திருமணத்துக்கும் மாரியப்பனின் திட்டத்துக்கும் எந்த தொடர்பும் இல்லை, இவர்கள் காதலை பயன்படுத்தி மாரியப்பன் தன் பகையை தீர்த்துக் கொள்ள பார்த்தான். என்பதால் இவர்களின் உண்மையான காதலை யாரும் வெறுக்க வேண்டாம் என்று எடுத்து சொன்ன பின ஊர் மக்கள் அமைதியானார்கல். 

தற்போதைக்கு இருவரின் திருமணத்தை பற்றியும் எந்த முடிவும் எடுக்காமல் அப்படியே விட்டுவிட்டார்கள். ஒரு வாரம் கழிந்த பின் நானும் கும்ரனும் ஊருக்கு புறப்பட்டோம். பசுபதி என்னையும் கும்ரனையும் அழைத்து 

“தம்பி எனக்கு ஒரு ஆபத்துனு தெரிஞ்ச்தும் உங்க உசுர கூட பத்தி கவலபடாம என்ன காப்பாத்த முயற்சி பண்ணியிருக்கீங்க, அதுக்காக நான் எப்படி நன்றி சொல்றதுனு எனக்கே தெரியல” என்று கண்கலங்க 

“ஐயா இதுல நாங்க செஞ்சது ஒன்னுமே இல்ல, உங்கள கொல்லனும்னு நெனச்சவங்க அவங்களே அழியனும்னு விதி இருக்கும்போது அதான நடக்கும்” என்று நான் சொன்னதும். 

“ஆமா தம்பி நான் யாருக்கும் எந்த கெடுதலும் செஞ்சதில்ல, சின்ன் வயசுல மாரியப்பனோட தங்க்க்சி என்ன் உசுருக்குசுரா காதலிச்சா, ஆனா எங்க அப்பாவுக்குனு ஊருக்குள்ள ஒரு கௌரவம் இருந்துச்சி, அதனால அவ காதல நான் ஏத்துக்கல, ஆனா நான் இல்லனா செத்துடுவேனு அவ சொன்னதால யாருக்கும் தெரியாம மலக்கோவில்ல அய்யனார சாட்ச்யா வெச்சி மாரியப்பன் தங்க்ச்சிய கட்டிக்கிட்டேன். அதுல இருந்தே ரெண்டு ஒர்ருக்கும் நடுவுல சண்ட ச்ச்சரவு, எப்ப பார்த்தாலும் எனக்கு போட்டியா ஏதாவது செய்யுறதுனு அண்ணனும் தம்பியுமா சுத்திக்கிட்டு இருந்தானுங்க, கல்யாணம் ஆன ரெண்டாவது வருஷமே என்ன கொல்ல அவனுங்க செஞ்ச சதியில் அவனுங்க தங்க்ச்சிய அதான் என் பொண்டாட்டி செத்துப்போட்டா, அதுக்கப்புறமும் இவனுங்க பகை மட்டும் ஓயவே இல்ல, அதுக்கப்புறம் எங்க அப்பா அம்மா வற்புறுத்தலுக்காக இதோ இவள கட்டிக்கிட்டேன்” என்று தன் மனைவியை காட்ட அவர் தமிழ் பட்த்தில் வரும் சுஜாதாவை போல் எல்லாத்தையும் பார்த்த்துக் கொண்டு அமைதியாக இருந்தார். 

“ஐயா இதெல்லாம் எங்களுக்கு தெரியனும்னு அவசியம் இல்லையே” என்று கும்ரன் சொல்ல 

‘இல்லபா இவ்ளோத்த்துக்கு அப்புறம் ஏன் இதெல்லாம் நடக்குதுனு நீங்க தெரிஞ்சிக்கனும், அதான் நான் சொன்னேன், சரி நீங்க பார்த்து போய்ட்டு வாங்க” என்று எங்களை வழி அனுப்பி வைத்தார். நானும் குமரனும் கனத்த இதயத்தோடு அங்கிருந்து கிளம்பி பஸ் ஸ்டாண்டுக்கு நடந்து வந்து கொண்டிருந்த நேரம் எங்கள் எதிரே அமுதவள்ளி வந்தாள்.

“என்ன அமுதா எதாவது மிச்சம் இருக்கா” என்று கும்ரன் பொருள் பொதிந்த வார்த்தையில் கேட்க அவளுக்கும் அதன் அர்த்தம் புரிந்திருக்கும் போல, 


“சாரி முத்து உன்னோட காதல் நான் ஏத்துக்காத்தாலதான் இவ்ளோவும் நடந்துச்சோனு என் மனசு அடிச்சிக்குது, ஒருவேல நான் உன் காதல் ஏத்துக்கிட்டிருந்தா ரெண்டு உயிர் போகமாலாவது இருந்திருக்கும்னு தோனுது” என்று சொல்ல 

“என்ன் இப்டிலாம் பேசுறீங்க, எது நடக்கனும்னு இருக்குதோ அதுதான் நடந்துச்சி, இதுக்காக ஏன் உங்க மனச போட்டு கஸ்டப்ப்டுத்திக்கிறீங்க” என்று நான் சொன்னதும் கும்ரன் என்னை பார்த்து 

“ஆமாங்க இவன் இப்டித்தான் எவ்ளோ அடிச்சாலும் தாங்குவான் ஆனா வேற யாராவது கஸ்டப்பட்டா இவருக்கு தாங்க முடியாது, நீங்க பீல் பண்ணாம போய் உங்க லைஃப எஞ்சாய் பண்ணுங்க” என்றதும் அமுதா சொகமான் முகத்துடன் அங்கிருந்து கிளம்பி செனறாள். 

“டேய் என்ண்டா இப்டி பேசிட்ட” என்று நான் கும்ரனை கடிந்துகொள்ள 

“பின்ன என்ண்டா பண்றதெல்லாம் பண்னுவாளுங்களாம் அப்புறம் இன்னொருத்தன் கூட போய்ட்டு நடந்த்துக்கெல்லாம் நான் உங்க காதல ஏத்துக்காத்துதான் காரணம்னு சொல்லுவாளுங்களாம், வாடா அவ கெடக்குறா” என்று என்னை இழுத்துக் கொண்டு நடந்தான். தூரத்தில் அமுதவள்ளி என்னை திரும்பி பார்த்துக்கொண்டே சென்றாள்.