சித்திக்குக் குழந்தைகள் இல்லை. அதனால் என்னிடம் மிகவும் பிரியமாகப் பழகுவாள். அப்படியும் சொல்ல முடியாது என்று நினைக்கிறேன். அவளுக்கென்று குழந்தைகள் இருந்திருந்தாலும் சித்தி என்னிடம் இப்போது போலவே பிரியமாகத்தான் என்னுடன் பழகியிருப்பாள் என்று நினைக்கிறேன். சித்தி வீட்டுக்குப் போகக் கிளம்பும்போதெல்லாம் மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் எனக்கு. சித்தியின் அழகை ரசிக்க வாய்ப்பு கிடைக்கிறதே என்ற சந்தோஷம்தான். வேறு என்ன? ஆனால் சித்தியைப் பார்த்துவிட்டு அங்கிருந்து வீட்டுக்குக் கிளம்பும்போது மிகவும் சோகமாக உணர்வேன். சித்தப்பா இல்லாமல் சித்தி மட்டும் வீட்டில் இருந்தாளானால் கொண்டாட்டம்தான் எனக்கு. அவள் முந்தானையைப் பிடித்துக்கொண்டு அவள் பின்னாலேயே திரிந்து கொண்டிருப்பேன். சித்தி கிச்சனில் இருந்தால் நானும் கிச்சனில்தான் இருப்பேன். அவளோடு ஏதாவது பேசிக்கொண்டிருப்பேன். சித்தி துணி துவைக்கச் சென்றால், நானும் அவளோடு கிணத்தடிக்குப் போவேன். "ஏம்ப்பா இப்படி நான் எங்கே போனாலும் இப்படி கூடவே வந்துகிட்டிருக்கியே, நான் சுடுகாட்டுக்குப் போனாலும் என் கூட வருவியா?" என்று சித்தி குறும்பாகக் கேட்டாள் ஒருமுறை. "என்ன சித்தி இப்படி சொல்லிட்டே. நிச்சயம் வருவேன் சித்தி" என்றேன். "இருந்தாலும் உனக்கு என் மேல் அன்பு கொஞ்சம் அதிகம்தான்" என்றாள். ஒரு நாள் ஒரு வேடிக்கையான சம்பவம் நிகழ்ந்தது. என்னுடன் ஹாலில் சோபாவில் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்த சித்தி, திடீரென்று பேச்சைப் பாதியில் நிறுத்திவிட்டு எழுந்து சென்றாள். நானும் அவளுடன் கூடப் போனேன். நான் அவளுடன் வருவதைப் பார்த்துவிட்டு சித்தி சிரித்தாள். "ஏன் சித்தி சிரிக்கிறே?" என்று கேட்டேன். "ஏம்ப்பா நான் எங்கே போனாலும் என் கூட வந்துடனுமா?" என்று கேட்டாள். "எங்கே சித்தி? கிணத்தடிக்குத்தானே?" என்று கேட்டேன். "அட நீ ஒண்ணு. எனக்கு வெளிக்குப் போகணும். அதனாலே டாய்லெட்டுக்குப் போய்க்கிட்டிருக்கேன்" என்றாள். அவள் சொன்ன பதிலைக் கேட்டதும் நான் அப்படியே நின்றுவிட்டேன். எனக்கு மிகவும் வெட்கமாக இருந்தது. "ஏம்ப்பா நின்னுட்டே? வா. வந்து நான் வெளிக்குப் போனதும் எனக்கு சூத்து கழுவிவிடு!" என்று குறும்பாக கமெண்ட் அடித்தாள் சித்தி. எனக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை. ஆனால் ஏதோ சொல்ல வேண்டும் போலிருந்தது. "என்ன சித்தி, அப்படிச் சொல்லிட்டே. உனக்கு ஓக்கேன்னா உனக்கு சூத்து கழுவிவிட நான் ரெடி" என்றேன். நான் இப்படி ஒரு பதிலைச் சொல்வேன் என்று சித்தி எதிர்பார்க்கவில்லை. அவள் முகத்தில் மின்னிக்கொண்டிருந்த குறும்பு மறைந்து, சீரியஸாகிவிட்டாள். "சரிப்பா. இப்படியே நீயும் நானும் பேசிக்கிட்டிருந்தா வேலைக்கு ஆகாது. எனக்கு அவசரமா வருது. நான் டாய்லெட் போயிட்டு வரேன்" என்று சித்தி போய்விட்டாள். அவள் போன பிறகு அவளுடன் பேசியதை நினைத்துப் பார்த்தேன்.
ஏதோ ஒரு ஆத்திரத்தில் 'சித்திக்கு சூத்து கழுவிவிடக் கூட ரெடி' என்று சொல்லிவிட்டோமே. "சரி, வாடா. வந்து கழுவிவிடு" என்று சித்தி கூப்பிட்டிருந்தால் போயிருப்பேனா என்று யோசித்தேன். ஏன் கழுவிவிடக் கூடாது? சின்னக் குழந்தைக்குக் கழுவிவிடுவதில்லையா? அதேபோல் சித்தியையும் குழந்தையாக நினைத்துக்கொண்டு கழுவிவிட வேண்டியதுதான். இப்படி என்னை நானே சமாதானம் செய்துகொண்டேன். நான் இப்படி யோசித்துகொண்டு உட்கார்ந்துகொண்டிருக்கையில், டாய்லெட்டுக்குப் போன சித்தி திரும்பி வந்தாள். வந்தவள் சோபாவில் என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டாள். "என்னப்பா அப்படி ஒரு வார்த்தை சொல்லிட்டே? உனக்கு என் மேல் அவ்வளவு பிரியமா?" என்று கேட்டாள். "ஆமாம் சித்தி. உன் மேல் நான் உயிரையே வச்சிருக்கேன்" என்று பதில் சொன்னேன். "பிரியம் வைக்கலாம்பா. ஆனால் அதுக்காக நான் வெளிக்குப் போனா நீ எனக்கு சூத்து கழுவிவிடக் கூட ரெடின்னு சொல்லுறது டூ மச்" என்றாள். "சித்தி! ஒருத்தர் மேலே பிரியம் வச்சிட்டா எல்லாத்துக்கும் தயாரா இருக்கணும். குழந்தைக்கு முகம் சுளிக்காமல் கழுவிவிடுறதில்லையா? அது போலத்தான் இதுவும்" என்றேன். "என்னவோப்பா. என் மேலே நீ பிரியம் வச்சிருக்கிறது சரிதான். ஆனால் அது நம்ம ரெண்டு பேருக்குள்ளேயே இருக்கட்டும். வெளியிலே யாருகிட்டேயாவது இதைப் பத்தி சொல்லிடப் போறே. அசிங்கம் ஆயிடும்" என்றாள் சித்தி. "ஏன் சித்தி அப்படிச் சொல்லுறே?" என்று கேட்டேன். "நான் உன்னைப் புரிஞ்சிகிட்டேன். ஆனால் அதேபோல ஊர் உலகத்துலே இருக்கிற எல்லாரும் புரிஞ்சிக்க மாட்டாங்க இல்லையா?" என்றாள். அப்போதுதான் நான் சித்தி சொல்ல வந்ததைத் தெளிவாகப் புரிந்துகொண்டேன். சித்தியுடன் இருக்கும்போது சித்தியை சுத்தமாக சைட் அடித்தேன். அவளது அழகை என் ரெண்டு கண்களாலும் பருகினேன். அவளது மாரழகு, சூத்தழகு, இடுப்பழகு, வாயழகு என்று அவளது எல்லா அழகையும் என் கண்களால் பருகினேன். சித்தியுடன் ஒரே ஒரு நாள்... ஆமாம், நான் அதிகமாக ஆசைப்படவில்லை. அவளுடன் ஒரே ஒரு நாள் படுத்துக்கொள்ள வேண்டும். என் ஆசை தீர அவளை அனுபவிக்க வேண்டும் என்பதுதான் என் அப்போதைய கனவாக இருந்தது. அப்போது என் கனவுகளிலும் நனவிலும் சித்தியே நிறைந்திருந்தாள். அவள் மீது பைத்தியமாக இருந்தேன். 'ராஜி சித்தி ஐ லவ் யூ' என்று மனசுக்குள் சொல்லிக்கொள்வேன். வாய்ப்பு கிடைத்தபோதெல்லாம், அல்லது வாய்ப்பு அமையாதபோதும் வாய்ப்பை உருவாக்கிக்கொண்டு அவளைச் சந்தித்துக்கொண்டிருந்தேன். அவள் தனியாக இருக்கும்போதுதான் அவளைச் சந்திப்பேன். சித்தப்பா இருக்கும்போது அங்கு போவதைத் தவிர்த்துவிடுவேன். சித்தியின் கல்யாண ஆல்பத்திலிருந்து அவளுக்குத் தெரியாமல் ஒரு போட்டோவை உருவிக்கொண்டு வந்து என் டைரியில் வைத்துக்கொண்டு, இரவுகளில் தூக்கம் வராமல் தவிக்கையில் சித்தியின் போட்டோவை எடுத்துக் கையில் வைத்துக்கொண்டு அவளது அழகை ரசித்திருக்கிறேன். அந்த போட்டோவுக்கு ஆயிரக்கணக்கான தடவை முத்தம் கொடுத்திருக்கிறேன். ஒரு நாப்பது பக்க்க நோட்டு வாங்கி வந்து அதில் ராஜி சித்தி ராஜி சித்தி என்று நாப்பது பக்கமும் எழுதியிருக்கிறேன். அந்த அளவுக்கு அவல் மீது பைத்தியமாக இருந்தேன். கல்யாணமே செய்துகொள்ளக் கூடாது. சித்தியின் நினைவிலேயே கடைசி வரை இருந்துவிட வேண்டும் என்றுகூட நினைத்திருக்கிறேன். சித்தி வீட்டுக்குப் போனால் அவளையே சுற்றிச் சுற்றி வந்துகொண்டிருப்பேன். அவளிடம் ஏதாவது கடலை போட்டுக்கொண்டிருப்பேன். சித்தியை சுத்தமாக சைட் அடித்தேன். அவள் சேலை விலகாதா, அவளது மார்பழகை தரிசிக்க மாட்டோமா என்று ஏங்குவேன். எப்போதாவது விலகும். அவள் முலைகள் பளீரென்று தெரியும். அந்தக் கண்கொள்ளாக் காட்சியைக் கண்டு பரவசம் அடைந்திருக்கிறேன். வேறு யாராவது ஆட்கள் இருக்கும்போதும் என்னைக் கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள முடியாமல் சித்தியை சைட் அடித்திருக்கிறேன். எனக்கு இது ஓ.கே. ஏன்னா நான் ஒரு ஆம்பளை. என்னை இது பெரிதாகப் பாதித்துவிடாது.
ஆனால் சித்தி ஒரு பொம்பளை இல்லையா? 'என்னடா இந்த பொம்பளை அவள் மகன் ஸ்தானத்தில் இருக்கும் ஒருவன் அவளை சுத்தமாக சைட் அடிக்கிறான். இவள் கண்டிக்காமல் இருக்கிறாள்" என்று மற்றவர்கள் அவளைக் கண்டிப்பார்கள்தானே. நான் அவள் அழகை ரசிப்பது சித்திக்குக் கொஞ்சம் உறுத்தலாக இருந்திருக்க வேண்டும். இருந்தாலும் அவள் உடனடியாகக் கண்டித்துவிடவில்லை. கொஞ்ச நாள் பொறுத்துப் பார்த்தாள். அதற்குள் நான் மாறிவிடுவேன் என்று எதிர்பார்த்தாள் போல. ஆனால் நான் மாறவில்லை. எப்போதும்போலத்தான் இருந்தேன். ஒரு நாள் சித்தி என்னிடம் "ராஜா" என்றாள் குரலில் அன்பொழுக. அவள் அப்படி என்னை ராஜா என்றழைத்ததும் நான் சிலிர்த்துப்போனேன். என் தலையில் பத்து கிலோ ஐஸ்க்ரீமைக் கொட்டியது போலிருந்தது. என் பெயர் ராஜா இல்லை. சித்தி என்னைச் செல்லமாகத்தான் ராஜா என்று கூப்பிட்டாள். "என்ன சித்தி?" என்று கேட்டேன். சித்தி ஒன்றும் சொல்லவில்லை. மௌனமாக இருந்தாள். "என்ன சித்தி? ஏதோ சொல்ல வந்தே போலிருக்கு. எதுவும் சொல்லாமல் இருக்கே" என்றேன். "ஒண்ணும் இல்லேப்பா" என்றாள். அவள் அப்படிச் சொன்னதும் எனக்கு சப்பென்று ஆகிவிட்டது. ஒண்ணும் இல்லையா? அப்படியானால் ஒண்ணும் இல்லாத விஷயத்திற்கு ஏன் அவள் என்னை ராஜா என்று அன்பொழுக அழைக்கணும். ஏதோ விஷயம் இருக்கிறது. ஒரு வேளை நான் அவள் மீது ஆசையாக இருப்பது போல அவளுக்கும் என் மீது ஆசை வந்துவிட்டதோ என்னவோ? "என்ன சித்தி, ஒண்ணும் இல்லேங்கிறே? அதுக்கு ஏன் நீ என்னை ராஜான்னு ஆசையா கூப்பிட்டியாம்?" என்று கேட்டேன். "ஏதோ உன்கிட்டே சொல்லணும் போல இருந்தது. ஆனால் என்னங்கிறது மறந்துபோச்சு" என்றாள். நான் அதை நம்பவில்லை. "என்ன சித்தி, மறந்துபோச்சுங்கிறே? எதுவா இருந்தாலும் சொல்லு. நான் ஒண்ணும் உன்னைத் தப்பா நினைச்சிக்க மாட்டேன்" என்றேன். "அட, ஒண்ணும் இல்லேப்பா. விடு. நான் ஒருத்தி..." என்று சொல்லிவிட்டு சித்தி சமையலறைக்குப் போய்விட்டாள். அந்த விவகாரத்தை அத்தோடு விட்டுவிட விருப்பமில்லை எனக்கு. சித்தி பின்னாடியே கிச்சனுக்குப் போனேன். "சித்தி நீ ஏதோ சொல்ல வந்தே. அது என்னன்னு சொல்லிடு சித்தி. இல்லாட்டி எனக்கு மண்டை வெடிச்சிடும்" என்றேன். நான் சொன்னதைக் கேட்டு சித்தி சிரித்தாள். சூப்பர் சிரிப்பு. அப்படியே அவளைக் கட்டியணைத்து சூப்பர் சிரிப்பு சிரித்த அவள் வாயில் ஆயிரம் முத்தம் கொடுக்க வேண்டும் போலிருந்தது. அந்த அளவுக்கு அவள் சிரிப்பு டக்கராக இருந்தது.
"அடியே என் சித்தி! ஏண்டி இப்படி அழகா இருந்து என் உயிரை வாங்குறே?" என்று மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டேன். "ஒண்ணும் இல்லேப்பா. நான் சொல்லுறதைக் கேட்டு நீ சித்தி மேலே கோபப்படக் கூடாது. சரியா?" என்று கேட்டாள். "கோபப்பட மாட்டேன் சித்தி" என்று உறுதிமொழி அளித்தேன். "நீ என் கூட இருக்கும்போது என்னை உத்துப் பாக்குறது எனக்கு என்னவோ போலிருக்குப்பா" என்றாள். ஓ இதுதானா விஷயம். அவள் சொன்னதுக்கு நான் என்ன பதில் சொல்வது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. "என்ன இருந்தாலும் நான் உன் சித்தி இல்லையா? உனக்கு அம்மா ஸ்தானத்திலே இருக்கேன். நீ எனக்கு மகன் போல. மகன் போல என்ன? மகனேதான். உனக்கும் எனக்கும் இருக்கிற உறவு அம்மா பிள்ளை உறவுதான். ஒரு பிள்ளை பெத்த அம்மா மேல் ஆசைப்படலாமா? இல்லை ஒரு அம்மாக்காரிதான் பெத்த பிள்ளை மேல் ஆசைப்படலாமா? நீ என் மேல் பிரியமா இருக்கலாம்பா. தப்பே இல்லே. ஆனால் என் மேல் ஆசைப்படக் கூடாது. நீ என்னைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் உன் கண்ணில் ஆசை தெரியுது. அது தப்புப்பா. என்ன நான் சொல்லுறது சரிதானே?" என்று கேட்டாள் சித்தி. சித்தி சொன்னதைக் கேட்டு எனக்கு என்னவோ போலிருந்தது. எனக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. "சாரி சித்தி" என்றேன். "பரவாயில்லைப்பா. உன் வயசுதான் உன்னை அப்படி செய்யத் தூண்டுது. போகப் போக சரியாயிடும். அதுவரை மனசை அலை பாய விடாதே" என்றாள். "சரி சித்தி" என்றேன். உடனே சித்தி "அப்படிச் சொல்லுடா என் ராசா! என் தங்கம்!" என்று என்னைக் கொஞ்சுவது போலப் பேசினாள். இப்படி சித்தி என்னிடம் கொஞ்சலாகப் பேசினால், அவள் மேல் ஆசைப்படாமல் நான் வேறு என்ன செய்வது? "அழகை ரசிக்கலாம்பா. ஆனா அதை அனுபவிக்கத் துடிக்கக் கூடாது. நீயும் நானும் தனியா இருக்கும்போது நீ என் அழகை ரசிக்கிறது சரி. ஆனால் மத்தவங்க இருக்கும்போது அப்படிப் பாக்கக் கூடாது. உன் மனசிலும் என் மனசிலும் கல்மிஷம் இல்லே. ஆனால் நம்மைப் பார்க்கிறவங்க மனசிலே கல்மிஷம் இருக்கும் இல்லே. நாம அதுக்கு பயப்பட்டுத்தானே ஆக வேண்டும்" என்றாள். நான் எதுவும் சொல்லாமல் மௌனமாக இருந்தேன். அங்கிருந்து போய்விட வேண்டும் என்று முடிவெடுத்து "சரி சித்தி, நான் கிளம்புறேன்" என்றேன். "என்னப்பா இப்பதானே வந்தே. அதுக்குள்ளே கிளம்புறேங்கிறே. என் மேலே கோபம் இல்லியே" என்றாள். "இல்லே சித்தி. கோபம்லாம் இல்லே. எனக்கு வீட்டிலே கொஞ்சம் வேலை இருக்கு. அதனாலேதான்..." என்றேன். "சரிப்பா" என்றாள். உடனே நான் அங்கிருந்து கிளம்பினேன். பின்னால் இருந்து சித்தி "ராஜா" என்று கூப்பிட்டாள். "என்ன சித்தி?" என்று கேட்டேன். "பக்கத்திலே வாப்பா" என்றாள். அவள் பக்கத்திலே போய் நின்னேன். "நான் சொன்னதைக் கேட்டு மனசிலே எதுவும் வச்சிக்காதப்பா" என்று சொன்னவள் சட்டென்று என்னைக் கட்டியணைத்தாள். கட்டியணைத்து இறுகத் தழுவினாள். "என் ராசா, என் செல்லம், என் தங்கம்" என்று என்னைக் கொஞ்சியவள் என் இரு கன்னங்களிலும் "பச்சக் பச்சக்" என்று முத்தமிட்டாள். ஈரமான முத்தங்கள். பிறகு தன் பிடியிலிருந்து என்னை விடுவித்தாள். சித்தியின் செய்கை எனக்குப் புதிராக இருந்தது.
"என் மேல் ஆசைப்படாதே" என்றவள் அதற்குத் தகுந்தபடி நடந்துகொள்ளவில்லை. மேலும் மேலும் அவள் மீது ஆசைப்படும்படியாக அல்லவா நடந்துகொள்கிறாள். "என்ன சித்தி இது? உன் மேலே நான் ஆசைப்படக் கூடாதுன்னு புத்திமதி சொல்லிட்டு, இப்போ இப்படி கட்டிப்பிடிச்சி கிஸ்ஸடிக்கிறே?" என்று கேட்டேன். "நான் உன் அம்மாடா. அம்மா தன் பிள்ளைக்கு முத்தம் கொடுக்கக் கூடாதா?" என்று கேட்டாள். நான் எதுவும் பேசவில்லை. "சரிப்பா நீ கிளம்பு. என் மேலே ஆசைப்படாதே. இன்னியோடு என்னை மறந்துடு" என்றாள். நான் வேறு எதுவும் பேசாமல் அங்கிருந்து கிளம்பி, எங்கள் வீட்டுக்கு வந்துவிட்டேன். அதற்குப் பிறகு சித்தி வீட்டுக்குப் போவதை நிறுத்திவிட்டேன். சித்தி வீட்டுக்குப் போவதால், அவளைப் பார்ப்பதால்தானே அவள் மீது ஆசை ஏற்படுகிறது. அங்கு போகாமலே இருந்துவிட்டால் மனம் அலைபாயாமல் இருக்கும் அல்லவா? சித்தியின் வீட்டுக்குத்தான் போகவில்லையே தவிர சித்தியை மறந்துவிடவில்லை. நினைப்பு முழுக்க சித்திதான் இருந்தாள். சித்தியைக் கடைசியாக சந்தித்த அன்று அவள் என்னைக் கட்டியணைத்துத் தழுவியதும், கன்னத்தில் முத்தமிட்டதுமே மனதில் நிழலாடிக்கொண்டிருந்தது. இரவுகளில் உறங்க முடியவில்லை. காம உணர்வுகளால் உடல் தீயாய்க் கொதித்தது. சாதாரணமாகவே சித்தியின் மீது எனக்கு ஆசை அதிகம். அவள் என்னைக் கட்டி அணைத்து முத்தமிட்டது எரியும் நெருப்பில் எண்ணெய் ஊற்றியது போலாகிவிட்டது. சித்தியின் மீது கொண்ட மோகத்தால், காமத்தால் திகுதிகுவென்று எரிந்துகொண்டிருந்தேன். ஒவ்வொரு நாளும் இரவில் தூக்கம் வராமல் புரண்டுகொண்டிருந்தேன். தூங்குவதற்கு அதிகாலை ஆகிவிடும். இதற்கு இடையில் சித்தி வீட்டுக்குப் போய் பத்துப் பதினைந்து நாட்களுக்கு மேலாகிவிட்டது. "என்னடா சித்தி வீட்டுக்கு அடிக்கடி போவே. இப்பல்லாம் போறது இல்லே. என்ன ஆச்சு? சித்தி உன்னை ஏதாவது சொன்னாளா?" என்று என் அம்மா விசாரித்தாள். அவளிடம் நான் என்னவென்று பதில் சொல்வது? அம்மா, உன் ஓரகத்தி மீது, உன் தங்கை மீது நான் ஆசைப்படுகிறேன். ஆனால் அவள் என் ஆசைக்கு இணங்க மறுக்கிறாள். அதனால் அவள் மீது கோபித்துக்கொண்டு அவளைப் பார்க்கப் போகாமல் இருக்கிறேன் என்றா பதில் சொல்ல முடியும். ஏதோ பதில் சொல்லி பூசி மழுப்பினேன். அதற்குப் பிறகு அம்மா அது பற்றி எதுவும் விசாரிக்கவில்லை. ஒருவேளை சித்தியிடம் அம்மா எதுவும் விசாரிப்பாளோ, அப்படி விசாரித்தால் சித்தி உண்மையைச் சொல்லிவிட்டால் என் அம்மாவின் முகத்தில் நான் விழிக்க முடியாமல் போய்விடுமே என்றுகூட பயந்தேன். பதினைந்து நாட்களுக்குப் பிறகு ஒரு போன் வந்தது. அம்மாதான் எடுத்துப் பேசினாள். அம்மா பேசியதை வைத்து எதிர்முனையில் சித்தி பேசிக்கொண்டிருக்கிறாள் என்று யூகித்தேன். அம்மா அவளிடம் ரெண்டொரு வார்த்தை பேசியவள் "டேய் உனக்குத்தாண்டா போன் வந்திருக்கு" என்று என்னிடம் கொடுத்தாள். "யாரும்மா?" என்று கேட்டேன். "வேறே யாரு? உன் சித்திதாண்டா. ரெண்டு வாரமா நீ அந்தப் பக்கமே வரலையாம். உனக்கு ஏதாவது ஒடம்பு கிடம்பு சரியில்லியான்னு விசாரிக்கிறா. நீயே பேசு" என்று சொல்லிவிட்டு அம்மா கிச்சனுக்குப் போய்விட்டாள். போனைக் காதில் வைத்தவன் "ஹலோ. என்ன சித்தி, எப்படி இருக்கே?" என்று கேட்டேன். "நல்லா இருக்கேண்டா ராஜா" என்று பதில் சொன்னாள். அவள் குரலைக் கேட்டதும் எனக்கு அப்பாடா என்று இருந்தது. எத்தனை நாள் ஆச்சு சித்தியின் இனிமையான குரலைக் கேட்டு. "நீ எப்படிடா இருக்கே?" என்று கேட்டாள். "ஏதோ இருக்கேன் சித்தி" என்றேன். "என்னடா கண்ணா சுரத்தே இல்லாம பேசறே. உடம்பு கிடம்பு சரியில்லியா?" என்று கேட்டாள்.
"உடம்பு நல்லாத்தான் இருக்கு சித்தி" என்றேன். 'ஆனால் மனதுதான் சரியில்லை சித்தி' என்று என்னால் சொல்ல முடியுமா அவளிடம்? "ஏண்டா செல்லம், சித்தி மேல் கோபம் இல்லியே உனக்கு?" என்று கேட்டாள். "கோவம்லாம் எதுவும் இல்லே சித்தி" என்று சொன்னேன். "அப்புறம் ஏண்டா வீட்டுப் பக்கமே வர மாட்டேங்குறே? நானும் நீ இன்னிக்கு வருவே, நாளைக்கு வருவேன்னு காத்துக் கிடக்குறேன். நீதான் வர மாட்டேங்குறே. எப்போடா என்னைப் பார்க்க வர்றே?" என்று கேட்டாள். இதோ இந்த நிமிஷமே என்று பதில் சொல்லத்தான் ஆசையாக இருந்தது. ஆனால் அப்படிச் சொல்லவில்லை. சித்தியின் மேல் நான் கோபமாக இருந்தேன். போனில் இப்படிக் கொஞ்சுகிறாள். நேரிலும் கொஞ்சுகிறாள். கட்டியணைத்து முத்தமிடுகிறாள். இப்படி என் மனதில் ஆசையைத் தூண்டிவிட்டுவிட்டு 'என் மேல் ஆசைப்படாதே' என்று கறாராகச் சொல்லுகிறாள். எப்படி ஆசைப்படாமல் இருப்பதாம்? "இன்னும் ரெண்டு நாள் கழிச்சி வர்றேன் சித்தி" என்று அவளுக்குப் பதில் சொன்னேன். "ஏண்டா அன்னிக்குதான் நல்ல நாளா?" என்று கிண்டலாகக் கேட்டாள். இந்தக் கிண்டலுக்கு எல்லாம் குறைச்சல் இல்லை. "இதோ பாரு. இன்னிக்கே நீ என்னைப் பார்க்க வர்றே. இல்லேன்னா சித்தி உன்கிட்டே பேச மாட்டேன்" என்றாள். "சரி சித்தி, இன்னிக்கு சாயந்திரம் வர்றேன்" என்றேன். சித்தி போனில் கூப்பிட்டதும் உடனேயே அவள் வீட்டுக்குக் கிளம்பிச் சென்று அவளைத் தரிசிக்கத்தான் மனம் துடித்தது. இருந்தாலும் என்னை நானே கட்டுப்படுத்திக்கொண்டேன். மாலை நான்கு மணி எப்போதடா ஆகும் என்று காத்திருந்தேன். கடிகாரமும் நான்கு மணி அடித்தது. உடனே சித்தி வீட்டுக்குக் கிளம்பிச் சென்றேன். வீட்டுக் கதவைத் தட்டினேன். திறந்தவள் சித்தியேதான். "வாம்மா" என்றாள். என் கையைப் பிடித்து வீட்டுக்குள் கூட்டிக்கொண்டுபோய் சோபாவில் உக்கார வைத்து, தானும் என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டாள். "அப்புறம்... என்னப்பா சாப்பிடறே? காபி? டீ?" என்று கேட்டாள். "ரெண்டுமே வேண்டாம் சித்தி. ஏதாவது ஜூஸ் இருந்தா கொடேன்" என்றேன். உடனே சித்தி எழுந்து சென்று பிரிட்ஜிலிருந்து ஆரஞ்சு ஜூஸ் கொண்டுவந்து கொடுத்தாள். மௌனமாகக் குடித்தேன். சித்தி ஏதேதோ கேள்விகள் கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள். அதற்கு ஒன்றிரண்டு வார்த்தைகளில் பதில் சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன். அவளை நேருக்கு நேர் கூட பார்க்கவில்லை. எதிரில் இருந்த சுவரைப் பார்த்துப் பதில் சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன். சித்தி அதைக் கவனித்துவிட்டு "என்னப்பா சுவரைப் பார்த்து பதில் சொல்லிக்கிட்டிருக்கே? என்னைப் பார்த்துப் பேசு. என் மேல் ஏதாவது கோபமா? என்று கேட்டாள். "அப்படியெல்லாம் எதுவும் இல்லே சித்தி. நீதான் அன்னிக்கு சொன்னியே, உன்னை ஆசையுடன் பாக்கக் கூடாது. உத்துப் பாக்கக் கூடாதுன்னு. அதான் உன் முகத்தைப் பாக்காமல் பதில் சொல்லிக்கிட்டிருக்கேன்" என்றேன். "அட நீ ஒண்ணு. அன்னிக்கு நான் ஏதோ உளறினேன். நீ அதையே இன்னும் நினைச்சிக்கிட்டிருக்கியா? கண்ணுன்னு இருந்தா பாக்கத்தான் செய்யும். இதையெல்லாம் குத்தம் சொல்லிக்கிட்டிருக்க முடியுமா? நான் ஒருத்தி... அன்னிக்கு உன்கிட்டே அப்படி பேசியிருக்கக் கூடாது" என்றாள். கொஞ்ச நேரம் எதுவும் பேசாமல் மௌனமாக இருந்தோம். பிறகு சித்தி "நீ என்னைத் தாராளமா சைட் அடிக்கலாம். உத்துப் பார்க்கலாம். ஆசையா பாக்கலாம். ஆனா ஒரே ஒரு கண்டிஷன். மத்தவங்க இருக்கும்போது அப்படிப் பாக்காதேப்பா. ஏதாவது தப்பா நினைச்சிப்பாங்க" என்றாள். எனக்கு அப்பாடா என்று இருந்தது. தொடர்ந்து அவளே பேசினாள். "உனக்கு என்ன வயசாச்சி. சின்ன வயசுதானே. படிப்பை முடிச்சிட்டு ஒரு வேலைக்குப் போ. நல்லா சம்பாதி. உனக்குன்னு ஒருத்தி வருவா. நானே உனக்கு பொண்ணு பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறேன். அதுவரை கொஞ்சம் பொறுமையா இருப்பா" என்றாள்.
நான் எதுவும் பேசாமல் மௌனமாக இருந்தேன். "என்னப்பா எதுவும் பேசாம சைலெண்ட்டா இருக்கே? ஏதாவது பேசுப்பா" என்றாள். "என்ன சித்தி பேசுறது? நீ சொல்லுறது வாஸ்தவம்தான். எனக்குன்னு ஒருத்தி வருவாங்கறதெல்லாம் சரிதான். ஆனால் என் மனசு முழுக்க நிறைஞ்சிருக்கிறது நீதான். உன் மீது எனக்கு இருக்கிற ஆசை வேறு எந்தப் பெண்ணைப் பார்த்தும் வராது" என்றேன். நான் சொன்னதைக் கேட்டு சித்தி கலகலவென்று மனம் விட்டுச் சிரித்தாள். "ஏம்ப்பா யாராவது சித்தியை லவ் பண்ணுவாங்களா? சொல்லு" என்றாள். "ஏன் சித்தி பண்ண மாட்டாங்க? அவங்களோட சித்தி அழகா இருந்தா லவ் பண்ணத்தான் பண்ணுவாங்க. இதெல்லாம் ஊர் உலகத்தில் அங்கொண்ணு, இங்கொண்ணுன்னு நடந்துக்கிட்டுதான் இருக்கு" என்றேன். சித்தி எதுவும் பேசாமல் மௌனமாக இருந்தாள். பிறகு "ஆமாம்பா. நீ சொல்லுறது உண்மைதாம்பா. ஆனா அதுக்காக நானும் நீயும் நெருக்கமா பழகறது சாத்தியம் இல்லே. நான் என் புருஷனுக்கு துரோகம் பண்ண விரும்பலே" என்றாள். "ஆனால் என்னடா இவ இப்படிப் பேசறாளேன்னு என் மேல் கோபிச்சிக்கிட்டு இங்கே வராம மட்டும் இருந்திடாதே. அடிக்கடி வந்து போய்க்கிட்டிரு" என்றாள். "சரி சித்தி. நான் கிளம்பறேன்" என்றேன். "சரிப்பா" என்றாள். சோபாவிலிருந்து எழுந்துகொள்வதற்கு முன் அவளது வலது கையை என் கையால் எடுத்து அதில் மென்மையாக முத்தமிட்டேன். அவள் மீதான என் பிரியத்தை வெளிப்படுத்துவதற்காக அப்படிச் செய்தேன். பதிலுக்கு சித்தி என் வலது கன்னத்தில் பஞ்சால் ஒற்றுவது போல மென்மையாக முத்தமிட்டாள். அதுக்கப்புறம் சித்தி வீட்டுக்கு நான் போய்க்கிட்டுதான் இருந்தேன். சித்தி என் கன்னத்தில் முத்தம் கொடுக்கிறதும் நான் அவள் கையில் முத்தமிடுவதும் தவிர வேற எதுவும் பெரிசா எங்களுக்குள் நடக்கலை. தினமும் ராத்திரி சித்தியை நினைச்சிக்கிட்டு கையடிச்சிக்கிட்டிருந்தேன். அதைத் தவிர வேற என்ன செய்ய முடியும்? சித்திதான் என் மேலே ஆசைப்படாதேன்னு சொல்லிட்டாளே. அவ பேச்சுக்கு அப்பீல் ஏது? அவ என் டார்லிங் இல்லையா? அப்போ அவ பேச்சை நான் கேட்டுத்தானே ஆகணும். நமக்குன்னு ஒரு கல்யாணம் ஆகட்டும். ராத்திரியிலே பொண்டாட்டிய ஓக்கும்போது சித்திய மனசிலே நினைச்சிக்கிட்டு அவள ஓக்க வேண்டியதுதான். அப்போ ஏதோ சித்தியையே நான் ஓக்குறாப்பல எனக்கு சுகம் கிடைக்கும் இல்லையா? இப்படி நினைச்சிக்கிட்டு என் மனதைத் தேத்திக்கிட்டேன். இப்படி இருக்கும்போது திடீர்னு சித்திக்கு உடம்பு சரியில்லாமல் போயிடுச்சி. ஏதோ காய்ச்சலாம். படுத்த படுக்கையா இருக்காளாம். எங்க அம்மா போய் பார்த்துட்டு வந்தாங்க.
சித்திக்கு உடம்பு சரியில்லைன்னு விஷயத்தைக் கேள்விப்பட்டு நான் துடிச்சிப் போயிட்டேன். உடனே கிளம்பிப் போகச் சொன்னாங்க அம்மா. சித்திக்கு உடம்பு சரியாகும் வரை சித்தி கூடவே தங்கியிருந்து அவளைக் கவனிச்சிக்கச் சொன்னாங்க. சரின்னு சித்தி வீட்டுக்குக் கிளம்பிப் போனேன். சித்தியை அவள் வீட்டில் வைத்துப் பார்த்ததும் எனக்கு ரத்தக் கண்ணீரே வந்துவிட்டது. சித்தி நோயின் கடுமையால் துவண்டுபோயிருந்தாள்.
No comments:
Post a Comment