சின்னவரு ஒரு லொள்ளு புடிச்ச ஆளு... அந்தாளு கேக்கற கன்ஃபிகரேஷன்ல வாரத்துக்கு ஒரு அயிட்டம் புடிச்சிக்குடுடான்னா, சேகரு என் மென்னியைப் புடிச்சிடுவான். ஹொம்மாள... நீயாச்சு... உன் சின்னவராச்சு... வெள்ளிக்கிழமை வந்துட்டா என் பொண்டாட்டி தாலியை ஏண்டா அறுக்கறீங்க... பிகரை புக் பண்ணும்போது, நேர்ல அவுத்து காட்டுடீ, உன் தொடையை தொறந்து காட்டுடீன்னு ப்ரிவ்யூ பாத்துட்டாடா உங்களுக்கெல்லாம் கோத்துவிட முடியும்ன்னு நக்கல் அடிப்பான்... சமயத்துல மூஞ்சியிலேயும் காறித் துப்புவான். துப்பியும் இருக்கிறான். சங்கரன் தன் முகத்தை கர்சீஃபால் துடைத்துக்கொண்டார். இதுக்காவத்தான் மொதல்லே நான் இவளை சேம்பிள் பாக்கலாம்ன்னு நினைக்கறேன். புடவையில அம்சமா இருக்கா; அம்மணமா இருக்கும் போதும் ஓரளவுக்கு பர்ஃபெக்டா இருந்தா இன்னைக்கே இவளுக்கு அட்வான்ஸ் குடுத்துட வேண்டியதுதான். அதிகமா சிணுங்காம, வண்டி ஸ்மூத்தா ஓடிச்சின்னா, சின்னவருக்கு இந்த வாரம் வெள்ளிக்கிழமை அம்சவல்லியோட புண்டையை ஒருதரம் விரிச்சி காட்டிடலாம். என்னோட இயர்லி இன்கிரிமென்ட் டேட் வேற நெருங்கிக்கிட்டு வருது. சங்கரனின் மனசு சதுரங்கம் ஆடியது தனியாக இருக்கும் போது சங்கரனும் சின்னவரும் வாரம் முழுவதும் கண்ணில் பட்ட பெண்களின் அங்க லட்சணங்களை அலசி ஆராய்வது வழக்கம். சாமுத்ரிகா லட்சணத்துக்கு உரை எழுத இருவருக்குமே விருப்பம் இருந்தது. இந்த விஷயத்தில் சின்னவருக்கும், சங்கரனுக்கும் ஒரே மாதிரியான டேஸ்ட்டுதான். முத்தினப் பொம்பளைன்னா மூணு ஊருக்கு மூச்சைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு தேசயாத்திரை போய் வருவார்கள். யோவ் சங்கரா... நாப்பதுல இருக்கற பொம்பளை குடுக்கற சுகமே தனியாம்பார் சின்னவர். அவருகிட்ட இவளைப்பத்தி சொன்னா.. எங்கிட்ட ஏன்யா கேக்கறே? உன் செலக்ஷ்ன் எப்பவும் நீட் அண்ட் க்ளீனாத்தான் இருக்கும்... இந்த வாரம் சாட்டர்டேக்கு பார்ட்டியை புல் நைட் புக் பண்ணிடும்பார்.. ஏற்கனவே, அக்கா தங்கச்சின்னு ஒரே குடும்பத்துல பொறந்த ரெண்டு பொண்ணுங்களை பொண்டாட்டிங்களா பட்டா போட்டு வெச்சிருக்காரு; பத்தாக்குறைக்கு வாரத்துக்கு ஒரு தரம் இவளை மாதிரி கேசுங்களையும் மனுசன் எப்படித்தான் சமாளிக்கறானோ? சின்னவரோட அடித்தண்டுலே சங்கு சக்கரம், இப்படி எதாவது மச்சம் இருக்கோ என்னவோ? "என்ன யோசனைப் பன்றீங்க?" "ம்ம்ம்... நத்திங்.. மனசுல ஒரு ஐடியா வந்திச்சி... நீ என்ன ஃபீல் பண்ணுவியோன்னு நெனைக்கிறேன்.." சங்கரன் தன் காதை திருகிக்கொண்டார்."இட் இஸ் வெரி ஹாட் டுடே.. வுட் யூ லைக் எ கிளாஸ் ஆஃப் ஃபியர் மிஸ்டர் சங்கரன்?" ஆத்தாளும் ஆங்கிலம் பேசறாளே? சேகர் மிரண்டதில் அர்த்தமிருக்கிறது. சங்கரன் திடுக்கிட்டுத்தான் போனார். குலுங்கி சோஃபாவிலிருந்து எழுந்த அம்சவல்லியின் சேலை முந்தானை தோளிலிருந்த நழுவ, குலை குலையாம் முந்திரிக்கா பாட்டு அவர் நினைவுக்கு வந்தது. குலுங்கும் குலைகளை அமுக்கிப்பார்க்க மனசு துடித்தது. சைட் புரஃபைல்ல பாத்தா பாபிலோனா மாதிரி இருக்கா தேவடியா... இரண்டு கைகளையும் சட்டென கோத்துக்கொண்டார் சங்கரன். "ஷூயூர்.." சங்கரன் இது போன்ற சமயங்களிலும், பார்ட்டிகளிலும், நண்பர்களுடைய அந்தரங்க கெட்-டு-கெதரிலும் மட்டும் அளவாக பியரை நாசுக்காக உறிஞ்சுவார். ஒரே ஒரு சிகரெட்டைக் கொளுத்திக்கொண்டு விரல் நடுவில் வைத்துக்கொண்டு பந்தா பண்ணுவார். "வாட் அபவுட் யூ அம்சா?" "ஏற்கனவே ரெண்டு ரவுண்டு முடிச்சிட்டேன்.." மீண்டும் கலகலவென்ற சிரிப்பில் வெண்மை பளிச்சிட்டது. குளிர்ந்த பீரை ஒரு முறை சூப்பிய சங்கரன் உருளைக்கிழங்கு வறுவலை ஒரு கைப்பிடி அள்ளி வாயில் போட்டு நிதானமாக மென்றார். தட்டை அவள் புறம் தள்ளினார். "நான் விளையாட்டுக்கு பேசலே; சீரியஸா சொல்றேன்... யூ ஆர் வெரி வெரி ப்ரெட்டி.." கண்களில் ஆர்வத்துடன் பேசினார். "பாத்தீங்களா... இதானே வேண்டாங்கறது..." அம்சவல்லி குலுங்கி குலுங்கி சிரித்ததில் அவளுடைய மார்புகள், புடவைக்குள் ஏகத்திற்கு ஏறி இறங்கி, அவரது பி.பி. 150க்கு மேல் சட்டென எகிற சங்கரனுக்கு மூச்சடைத்தது. சற்றே நெருங்கி உட்கார்ந்து வலது முழங்கையால் அம்சவல்லியின் இடது முலையை யதேச்சையாக உரசுவது போல் மெல்ல உரசிப்பார்த்தார். வயது முதிர்ச்சியில் கனிந்திருந்த அவளுடைய காய், ரவிக்கையில் சற்று சரிந்திருந்தாலும், இன்னும் வலுவாகத்தான் இருந்தது. "அய்யே... என்னப் பன்றீங்க... துள்ற கன்னுக்குட்டியா என் டாட்டர் கீதா வந்திருக்கா... நீங்க என்னடான்ன மாட்டை உரசிப்பாக்கறீங்க... குசும்பு ஜாஸ்திதான் உங்களுக்கு?" "ச்சே...ச்சே... உனக்கென்ன குறைச்சல்.. உன் ஒடம்புல இளமை இன்னும் ஊஞ்சலா ஆடிகிட்டுத்தான் இருக்கு; நீயும் இன்னும் மினுமினுப்பாத்தான் இருக்கே.." சொல்லிக்கொண்டே காலியாகியிருந்த அவள் கிளாஸில் பீயரை உற்றினார் சங்கரன். அம்மாவே இவ்வளவு அழகா இருந்தா பொண்ணும் சூப்பராத்தான் இருப்பா.. மதுமதி ஒரு வினாடி மீண்டும் ஒரு முறை அவர் மனதுக்குள் வந்து போனாள். இன்னொரு இளசு இன்னைக்கு வேண்டாம். நம்பளாலே முடியாது. மனசு அலாரம் அடித்தது. "தேங்க்ஸ்ங்க... நிஜமாவே நான் அழகா இருக்கேனா?" "சத்தியமா சொல்றேன்..." சங்கரன் கையை உயர்த்தினார். "கொழந்தை வந்திருக்காளே... நீங்க அவளை இன்னும் பாக்கலே... அவ கூட சித்த நேரம் ஜாலியா இருக்க வேண்டியதுதானே... அவளுக்கு சின்னப்பசங்களை விட உங்களை மாதிரி மேன்லியா இருக்கறவங்களைத்தான் புடிக்கும்... அவளைவிட்டுட்டு, என்னைத் தொட்டுப்பாக்க ஆசைப்படறீங்க..." முந்தானை அவள் மடியில் கிடந்தது. ஆழமான கண்களால் அவரை ஏறிட்டாள் அம்சவல்லி. மனசுக்குள் தன் கால்குலேட்டரை அவள் ஆன் செய்தாள். ஏற்கனவே கோபால்ங்றவன் கஞ்சி காய்ச்சிட்டு அடுத்த ரூம்ல மட்டையா கவுந்து அடிச்சி படுத்து கிடக்கறான். சேகருங்கறவன் இப்பத்தான் உள்ளே கீதாவை ஓட்டிக்கிட்டு இருக்கான். அவனும் கவுந்தான்னா நேரத்துல கடையை கட்டிக்கிட்டு கிளம்பிடலாம்ன்னு நெனைச்சேன்.. இரண்டு மணி நேரத்துல எழுவது ரூவா தேறிப்போச்சு.. இப்ப மூணாவது ஒருத்தன் வந்திருக்கான். இவனை கப்ளிங் போட்டா இன்னைக்கு முழுசா ஒரு "எல்" பாத்துடலாம். லேட்டாச்சுன்னா ராத்திரிக்கு இங்கேயே தங்கிட்டு, விடிகாலம் புறப்பட்டுடலாம். காத்துள்ள போதுதான் தூத்திக்கணும்... கீதா இதையெல்லாம் புரிஞ்சிக்கிட்டாத்தானே... ஒரே நாள்லே இரண்டு பேரை சமாளிச்சிட்டேன்ம்மா.. இவனுங்களை வயசானவனுங்கன்னு நினைக்காதே; கண்ட மாத்திரையையும் முழுங்கிட்டு வர்றானுங்க; அதையும் பெருமையா எங்கிட்ட சொல்லி சிரிக்கிறானுங்க; குத்து குத்துன்னு குத்தி குமுக்கி எடுக்கறானுங்க; இடுப்பு வலிக்குதும்மா... இன்னைக்கு இது போதும்; போவலாம்மான்னு மூஞ்சை சுளிச்சிக்கிட்டே முனகுவா... அவளுக்கு பக்குவம் வரல்லே இன்னும்... அம்சவல்லி அழகாகச் சிரித்தாள். அவள் சிரிப்பில் தெரிந்த நேர்த்தியான பல்வரிசையில் சங்கரன் சொக்கிப்போனார். லேசாக அவருடைய கொட்டைகள் சுடுவது போலிருந்தது. விஷயம் தெரிஞ்சவனுங்க சரியாத்தான்யா சொல்றானுங்க. முத்தின மாங்காய் ருசியே தனிதான். சிரிச்சாலும் அழகுதான்.. விரிச்சாலும் அழகுதான். கம்மினாட்டி குணசேகரனுக்கு எங்க சாய்ஸ்ல்லாம் எங்கப்புரியபோவுது. சங்கரன் திருப்தியுடன் மனதில் முனகிக்கொண்டார். "ம்ம்ம்... உன் குழந்தை கீதாவும் நிச்சயமா அழகாத்தான் இருப்பா... உன் துள்ளல் அவகிட்டயும் இருக்கத்தானே செய்யும்? பாக்கத்தானே போறேன்... இப்ப எங்கே அவ?" தெரிந்தும் தெரியாதது போல் கேட்டார். "எதித்தாப்ல ரூம்லதான்... சேகர் சார் கூட பேசிக்கிட்டு இருக்கா... பத்து நிமிஷத்துல ஃப்ரீ ஆயிடுவான்னு நினைக்கறேன்.." வலது கையை நிமிர்த்தி வாட்ச்சை ஒருமுறைப் பார்த்துக்கொண்டாள். "இருக்கட்டும்... இருக்கட்டும்... சந்தோஷமா பேசிகிட்டு இருக்கட்டும்" தொண்டையை கனைத்துக்கொண்டார். "என்னமோ ஐடியான்னு சொன்னீங்க..." அம்சவல்லி பியரை ருசித்து அவசரமில்லாமல் மெல்ல உறிஞ்சினாள். அவள் கழுத்தில் பியர் இறங்குவது சங்கரனுக்கு தெரிந்தது. "இப்படி கிட்ட வா சொல்றேன்..." அம்சவல்லி கொஞ்சம் சங்கரனை நெருங்க, சங்கரன் அவளை நோக்கி கொஞ்சம் நகர இருவருக்கும் இடையில் இருந்த இடைவெளி கணிசமாக குறைந்தது. "அம்சா... நான் புதுசா என்னத்த சொல்லப்போறேன்..?" அம்சவல்லி தன் இடது முலையை சங்கரனின் வலது கையில் மெதுவாக அழுத்தினாள். கண்கள் மட்டும் சங்கரன் கண்களில் நிலைத்திருந்தது. சரிதான்.. அம்சவல்லி என் மனசுல இருக்கறதை புரிஞ்சிக்கிட்டா... இவளுங்கள்லாம் எப்பவும் நோ என்ட்ரிலத்தான் வண்டி ஓட்டறவளுங்க... சங்கரன் தன் வலது கையை அவள் தோளில் போட்டு தன்புறம் மேலும் இழுத்தார். அம்சவல்லியின் உடல் வாசம் சுகந்தமாக வந்தது. நீளமாக தன் மூச்சை ஒரு தரம் இழுத்த சங்கரன் தன் முகத்தைத் திருப்பி அவள் காது மடலை தன் உதடுகளால் உரசியவாறு சொன்னார்... "..........." இந்த பேரை நீ கேள்விபட்டு இருக்கலாம். "சொல்லுங்க... எங்கேயோ கேட்ட மாதிரிதான் இருக்கு... பிஸினஸ்மேன்னு நினைக்கறேன்... மில் ஓனருதானே நீங்க சொல்றது..." தீடிரென அம்சவல்லியின் மனது, சங்கரனின் பரபரப்பில்லாத மென்மையான பேச்சை, பார்வையில் இருந்த கனிவை, தன் உடலின் மேல் படிந்திருக்கும், அவருடைய விரல்களின் மிருதுவான தவிப்பை, கரத்தின் இதமான அணைப்பை, ரசிப்பது போல் தெரிந்ததும், ஆச்சரியமானாள். மனசு விரும்பி ஒரு ஆம்பிளையைத் தொட்டு கொஞ்ச காலம் ஆயிடிச்சி. ம்ம்ம். எப்பவும் வந்தமா, கஸ்டமர் கிட்ட எண்ணி பைசா வாங்கிக்கிட்டமா, பொண்ணைக் கூப்பிட்டுக்கிட்டு போனாமான்னு பிஸினஸ்லைக்கா இருக்கற என் மனசு ஏன் தடுமாறுது? அம்சவல்லி தன் முகத்தை வேகமாக திருப்ப இருவருடைய உதடுகளும் வெகு நெருக்கத்தில் வந்துவிட்டன. இப்ப யார் அசைஞ்சாலும், பீர் குடிச்ச வாய்க்கு ஜில்லுன்னு ஒரு கிஸ்ஸூதான் என மகிழ்ச்சியானார் சங்கரன். கிஸ் அடிப்பதில், பெண்ணிடமிருந்து கிஸ் வாங்கிக்கொள்வதில் அவருக்கு அலாதி மோகம். அம்சவல்லியின் மூச்சில் மெல்லிய பியர் வாசனை. சங்கரன் தண்டு மெல்ல தன் உறக்கத்திலிருந்து எழுந்தது. "இவரு நீ சொல்றவரோட, மூத்த சம்சாரத்து மூத்த மவன். நமக்கு ரொம்ப வேண்டப்பட்டவரு... எனக்கு படியளக்கறவரே அவருதான்." அம்சவல்லி சங்கரனின் புறம் மேலும் நெருங்க, அவள் உதடுகள் அவருடைய உதடுகளில் ஒரு முறை உரசிக்கொண்டன. அடிவயிறு பத்திக்கொண்டது சங்கரனுக்கு. வயித்துப் பசியா? இல்லே புள்ளாண்டானுக்கு எடுக்கற பசியா? இந்த அழகான மிடில் ஏஜ் பொம்பளைங்க ஏன் என்னை இப்படி படுத்தி எடுக்கறாங்க? அவருக்கும் ஒன்றும் புரியவில்லை. "நம்ம கொழந்தை கீதா நாளைக்கு ஃப்ரீதான்... வேணும்னா நாளைக்கு நீங்க சொல்ற எடத்துல அரங்கேத்திடலாம்." அம்சவல்லி சவுகரியமாக சங்கரனின் மார்பில் சாய்ந்துகொண்டாள். அவர் முகத்தைப்பார்த்து ஒயிலாக சிரித்தாள். அம்சவல்லியின் இடது கை சங்கரனின் வலது தொடையில் வந்து நின்றது. நான்கு விரலில் தங்க மோதிரங்கள் நெளி நெளியாக நெளிந்து கொண்டிருந்தன. அதில் ஒன்று கண்ணைப்பறிக்கும் பிங்க் கல் பதிக்கப்பட்டிருந்த கிம்பர்லி மோதிரம். சங்கரனின் பையன் மெல்ல சோம்பல் முறிக்க ஆரம்பித்தான்.
அம்சா... அவசரப்படாதே...? சங்கரன் அவள் கன்னத்தில் தன் உதடுகளை மெல்லப் பதித்தார். "அப்ப நீங்களே சொல்லுங்க..." அம்சவல்லியின் கை சங்கரனின் அடிவயிற்றை நோக்கி நகரத்தொடங்கியது. அவள் தன் இடது கன்னத்தை சங்கரனின் உதடுகளில் இழைத்தாள். "சின்னவருக்கு உன்னை மாதிரி அழகான, கம்பீரமான லுக்கோட, கச்சிதமான ஒடம்போட, நல்லா கலகலன்னு பேசி சிரிச்சி, கூடவே நல்ல அனுபவம் இருக்கறவங்களோடத்தான் கெமிஸ்ட்ரி வொர்க்அவுட் ஆவுது... " சங்கரன் தன் இடது கையிலிருந்த கிளாசை டீப்பாயின் மீது வைத்தார். அதே கையை மெதுவாக அவசரமில்லாமல், அம்சவல்லியின் வயிற்றில் தவழவிட்டார். தன் முகத்தை தாழ்த்தி அவள் மூக்கில் தன் மூக்கை இழைத்தார். மூக்கு நுனியில் முத்தமிட்டார். "ம்ம்ம்... எனக்கு புரியலை" மெல்ல இழுத்தாள் அம்சவல்லி. "இதோ பாரு... ராத்திரி பகலா ஒழைச்சதுக்கு அப்புறம் . வாரத்துல ஒரு நாள் கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ்டா இருக்க நினைக்கற ஆளு நம்ம சின்னவரு; உனக்கு கஷ்டம் ஒண்ணும் இருக்காது... ஒடம்பு சுகத்தை விட மனசு சுகத்தை எதிர்பாக்கற ஆளுங்க இவங்க.." "பேசறதை பொறுமையா கேக்கற பொம்பளையை தேடற டைப்... புரியுதா... மனுசனுக்கு ஆயிரம் டேஸ்ட்... எல்லா டேஸ்ட்டையும் கட்டிக்கிட்ட பொண்டாட்டி பூர்த்தி பண்ணமுடியாது..." "உனக்கு தெரியாததா? பியரை உறிஞ்சிக்கிட்டு, கட்டிப்புடிச்சிக்கிட்டு, அப்பப்ப கிஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தீன்னாலே போதும்... கடைசியா சைகையை புரிஞ்சுக்கிட்டு, பொறுமையா புல்லாங்குழலை ஊதினாலே போதும்.. இவங்க தேவையே அவ்வளவுதான். சின்னப்பசங்களுக்கு அவ்வளவா பொறுமை கிடையாது பாரு... "சின்னவருக்கு என்ன வயசு இருக்கும்...?" "எல்லாம் என் வயசுதான்.. அவரு ஜாதகம் மல்டி மில்லினேர்.. என் ஜாதகம் அவருக்கு யெஸ் சார் சொல்ற ஜாதகம்.. அவ்வளவுதான்.." சங்கரன் மென்மையாக சிரித்தார். சட்டென அவள் முகத்தை திருப்பி உதடுகளில் அழுந்த முத்தமிட்டார். இன்னைக்கு நான் முழிச்ச முகம் நல்ல முகம்தான்.. முதல்ல ஒரு குரூப் சிக்குச்சி... இந்த சங்கரன் மூலமா இன்னொரு பெரிய பார்ட்டியோட காண்டாக்ட் கெடைக்குது... ஆனா நான் விட்டுட்ட தொழிலை ஆரம்பிக்கச் சொல்றானே? காசுக்கு படுக்கறதை விட்டு ஒரு வருஷத்துக்கும் மேலே ஆச்சே... சொல்ற எடம் பெரிய எடம்... பார்ட்டியோட மனசு புரிஞ்சு ஒரு நாளைக்கு சந்தோஷப்படுத்திட்டா, என் பொண்ணு உடம்பை தேச்சு தேச்சு சம்பாதிக்கற பணத்தை சும்மா தத்தாரியா, வெட்டியா கரியாக்கற, என் தம்பிக்கு, என் பின்னால ஆம்பிளையா நிக்கறவனுக்கு, பர்மனண்டா ஏதாவது ஒரு வழி பன்ணிக்கொடுங்கன்னு கேக்கலாம். சங்கரன் சொல்ற பார்ட்டிக்கு என் கம்பெனி புடிச்சுப்போச்சுன்னா, அந்த பார்ட்டி மூலமாவே, ரெண்டு வலுவான காண்டாக்ட் கிடைக்கலாம்... இப்பல்லாம், கீதாவும் ரொம்ப அலுத்துக்கறா... ஓடிப்போயிடுவேன்னு மிரட்டறா... எல்லாம் அந்த சினிமாக்கார கம்மினாட்டியோட ஃப்ரெண்ட்ஷிப் கிடைச்சதுக்கு அப்புறம் வந்த வினைதான்... கீதாவை வாயால அதட்டி, கண்ணைக்காட்டி, மிரட்டி பொழைப்பை நடத்திக்கிட்டு இருக்கேன்... இப்படி நாலு நல்ல காண்டாக்ட் கிடைச்சா, கீதாவை அவளுக்கு புடிச்சவன் பின்னாடியே போடீன்னு வுட்டுடலாம். எவ்வளவு நாள்தான் இவளுக்கு பின்னாடி நான் காவலுக்கு போவமுடியும்... சுடிதார் போட்டுகிட்டு, சிவப்புத் தோல் ஒடம்போட, சிரிச்ச முகத்தோட, சட்டுன்னு பணம் பாக்கணும்ன்னு நினைக்கற, நாலு அஞ்சு பொட்டைப் புள்ளைங்களை சேத்துக்கிட்டு, பிஸினஸை கொஞ்சம் டெவலப் பண்ணிக்கலாம். இவங்களை மாதிரி பெரிய ஆளுங்களுக்கு நாம கேக்கற சின்ன ரிக்வெஸ்ட்ல்லாம் ஒரு பெரிய பிரச்சனையே இல்லே; நமக்கு ஒரு ஓபனிங் குடுக்கறேன்னு சொல்றாங்க; ஆனா பார்ட்டியோட மனசு குளுந்து போற மாதிரி, திரும்பவும் படுத்து எழுந்துக்க என் ஒடம்பு வணங்குமா? ஒடம்பு வணங்கினாத்தானே ரெண்டு பேருக்கும் சந்தோஷம்... இப்ப இந்த சங்கரனுக்கு நான் என்ன செய்யணும்? பொம்பளைங்களை இங்க அங்க கோத்துவுடறது இவன் பிஸினஸ் இல்லேன்னு மூஞ்சைப் பாத்தாலே நல்லாத் தெரியுது. இவனோட பாஸூக்கு என்னை செட் பண்றதுக்கு டிரை பண்றான். இவனுக்கும் இளசுல இஷ்டமில்லேன்னுதான் தோணுது. நான் சரின்னா இவன்தான் மொதல்லே என்னை கோல் போடுவான் போல இருக்கு... இவன் ஒரு நந்தி. நந்தி வழிவுட்டாத்தானே கோயில் உள்ளே இருக்கற சாமி தரிசனம் கிடைக்கும்... டீலை ஓ.கே பண்ணிக்கலாமா? அம்சவல்லிக்கு மனசு தவித்தது. சங்கரனின் கை, அவள் வயிற்றிலிருந்து, தயக்கத்துடன் அவள் மார்புகளை நோக்கி மெல்ல மெல்ல நகர்ந்து கொண்டிருந்தது. அம்சவல்லிக்கும் அன்று உடல் சிலிர்த்தது. முகத்தை திருப்பினாள். சங்கரனின் உதடுகளில் அழுத்தி முத்தமிட்டாள். "அம்சா... நல்ல முடிவு எடுத்திருக்கேடீ நீ..." சங்கரனின் இடது கை அம்சவல்லியின் ஒட்டு மாம்பழத்தை வருடியது. தன் உதடுகளில் படிந்திருந்த அவள் உதடுகளை, தன் வாயால் கவ்வி மெல்ல சுவைக்க ஆரம்பித்தார் சங்கரன். அம்சவல்லியின் மூச்சில் அடித்த பியர் வாசம் அவர் நெஞ்சை நிறைத்தது. சங்கரனின் பாம்பு நெளிய ஆரம்பித்தது. அதே நேரத்தில் சங்கரனின் செல் சிணுங்கியது... பூஜை வேளையில யாரு இது கரடீ... சங்கரனின் மனது அலுத்துக்கொண்டது. அவருடைய கரம் அம்சவல்லியின் இடது முலையை கொத்தாக பிடித்து அழுத்தியது. கோட்டை ஸ்டேஷன் பிளாட்ஃபார்மில், எலெக்ட்ரிக் ட்ரெய்ன் வேகமாக வந்து நின்றது. காமாட்சி வேகமாக ஓடி ஏறுபவர்களை இடித்துக்கொண்டு சிறு குழந்தையைப் போல் ஜன்னலை ஒட்டிய இருக்கையில் உட்க்கார்ந்து தன் கன்னம் குழிய ரமணியைப் பார்த்துச் சிரித்தாள். ரமணிக்கு காமாட்சியின் நடத்தை மிகவும் வேடிக்கையாக இருந்தது. ஒவ்வொருத்தருக்கும் சின்ன சின்ன ஆசைகள் இருக்குங்கறாங்களே? இவளுக்கு இப்படி ஒரு ஆசையா? அவன் ஆஃபீசுக்கு எப்போதும் லேட்டாகப் போய் சங்கரனிடம் திட்டு வாங்குவானேத்தவிர, பஸ்ஸிலோ, ட்ரெய்னிலோ, முண்டியடித்து ஏறுவதே இல்லை. அவசரப்படாமல், கூட்டமாக வரும் நாலு பஸ்ஸை விட்டுவிட்டு ஐந்தாவதாக வரும் காலி பஸ்ஸில்தான் பயணம் செய்வான். எல்லாவற்றிற்கும் அவசரப்படுபவர்களை அவனுக்கு பிடிப்பதில்லை. அரை மணி நேரத்துக்கு முன்னாடி, சுமித்ராவைப் பாத்துட்டு தன்னோட சக்காளத்தியைப் பாத்தமாதிரி அப்படி பொங்கி எழுந்தா. வீங்கி வெடிச்சா. ட்ரெயின்ல விண்டோ சீட் கெடைச்சதும், நேத்துதான் வயசுக்கு வந்த சின்னப்பொண்ணு மாதிரி, முகத்துல வெள்ளமா பொங்கி வர்ற சந்தோஷத்தோட, குழந்தையா மாறி குதிக்கறாளே? இவ கேரக்டரைப் புரிஞ்சுக்கவே முடியலையே. டேய் வெண்ணை... இப்ப இவளைப் புரிஞ்சுக்கிட்டு நீ என்னடாப் பண்ணப்போறே? போய் சட்டுன்னு அவ பக்கத்துல உக்காருடா! வெட்டிப்பய எவனவாது சீட்டைப் புடிச்சிக்கப்போறான். அவன் உன் ஜிகிடியை உரசிக்கிட்டே வருவான். நீ கேனப்புண்டை மாதிரி மனசுக்குள்ள ஆத்தாமையோட அவனை வெறிச்சுக்கிட்டே வருவே. ரமணி பாய்ந்து அவள் பக்கத்தில் உட்க்கார்ந்தான். காமாட்சியின் கன்னத்தில் சிறிய குழி விழுந்தது. நானா இப்படி அவசரப்பட்டேன். பின்னே...? 'என் பிகர் பக்கத்துல ஒருத்தன் உக்காந்துட்டா...' பிகரு... ம்ம்ம்... உன் பிகரு... மனசுக்குள் சிரிப்பு எழுந்தது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ரயிலில் கூட்டம் பிதுங்கி வழிய ஆரம்பித்தது. உன் அம்மாவை மாநிறம்ன்னு ஒத்துக்கலாம்... உன்னை விதைச்சவன் நல்ல கலரா இருந்திருப்பான்... அதான் நீ கொஞ்சம் செவப்பா பொறந்துட்டே... ஆனா உன் ஓவர் ஆல் பர்சனாலிட்டின்னு பார்த்தா... நீ ஒரு சூனாப்பானா... உன்கூட உக்காந்து இருக்கறவ சூப்பர் டூப்பர் அயிட்டமா இருக்கா... செவப்பு தோலு பரம்பரையில வந்தவ... எப்படிடா சமாளிக்கப்போறே... போற எடத்துல எல்லாம்... அவளைத்தான்டா பாப்பானுங்க... அவ பக்கத்துல நீ தூசிடா... "டேய் சும்மா இருடா... சித்த நேரம்... நாம ரெண்டு பேரும் ராத்திரிக்கு பேசிக்கலாம்..." ஏளனம் செய்த மனதை தட்டிக்கொடுத்தான். ரமணியின் எதிரில் உட்கார்ந்திருந்தவன் நாற்பதைக் கடந்திருந்தான். காதோரங்களில் பருத்தி பூத்திருந்தது... நடு மண்டை பளபளத்துக்கொண்டிருந்தது. நெற்றியில் வெள்ளை பட்டைகள். கையில் கிரி டிரேடிங் கம்பெனி சிவபுராணத்தை படிப்பதை போல் பாசங்கு பண்ணிக்கொண்டிருந்தான். மனசுக்குள் தன்னை படைத்த பிரம்மனை வைது கொண்டிருந்தான். நம்மத்தலையெழுத்து... இந்த ஜன்மத்துல மார்லே சதையே இல்லாத ஒருத்தி எனக்கு வந்து வாய்ச்சிருக்கா... இன்னைக்கு வரைக்கும் நாயுடு ஹால் உள்ளே நுழைஞ்சதேயில்லே... கட்டிக்கிட்டதுலேருந்து இந்த ஒரு செலவு அவ வெச்சதேயில்லை... ராத்திரியிலே ரவிக்கையை அவுத்தாள்ன்னா எரிச்சலா வருது... இவங்களை உத்துப் பாத்தா அக்கா தம்பி மாதிரி தெரியுது... ரெண்டு பேருக்கும் வயசு வித்தியாசம் இருக்கு. மூஞ்சை அவன் மார்ல பொதைச்சிக்கிட்டு இருக்கா... உக்காந்து இருக்கற ஸ்டைலைப்பாத்தா ஒறவு மொறை ஒத்துவரல... பொம்பளையைப் பாத்தா தள்ளு கேசு மாதிரியும் தெரியலே. டீசன்ட் லுக் இருக்கு. அந்த “குடும்ப குத்துவிளக்கு” களையும் மூஞ்சில இல்லே... எப்படி இவங்க ரெண்டுபேருக்குள்ள ஒரு கனெக்ஷ்ன்? சாவறதுக்கு முன்னாடி இவளை மாதிரி எடுப்பா... கிண்ணுன்னு இருக்கற ஒருத்தியை... ஒரே ஒரு தரம் ஓத்துட்டு சாவனும்... இன்னைக்கு ராத்திரி இவளை நெனைச்சிக்கிட்டுத்தான்... கௌசியை ஒரு ஷாட் போடணும்... கௌசல்யா அவருடைய தர்மப்பத்தினி. ஓடும் ரயிலில் மனசுக்குள் ஒருதரப்பு மைதுனம் நடந்து கொண்டிருந்தது. கண்களில் ஏக்கத்துடன், மனசில் பொறாமையுடன், பக்கத்தில் நின்ற இளவட்டங்களும், தலை நரைத்து, சுன்னி சுருங்கிய பெருசுகளும், ஓரக்கண்ணால் தங்களைப் பார்ப்பதை துளியும் பொருட்படுத்தாமல், 'எந்த கழுதை என்னைப்பாத்து, என்ன நினைச்சா எனக்கென்ன?' ரமணியின் தோளில் மெல்லத் தன் தலையைச் சாய்த்துக்கொண்டு தன் விழிகளை மூடிக்கொண்டாள் காமாட்சி. மனமெங்கும் தித்திப்பு சுவை. ரமணி... இன்னைக்கு நரி மூஞ்சிலத்தான் முழிச்சிருக்கேடா நீ... மச்சான் அனுபவிடா... அவன் நாடித்துடிப்பு கணிசமாக கூடியது. பேண்ட் பாக்கெட்டில் இருந்த கர்சீஃபை எடுத்து ஒற்றைக்கையால், தன் முகத்தை ஒரு முறை அழுத்தித் துடைத்துகொண்டான். பெருமிதத்தில் துடிக்கும் இதயம் தொண்டைக்கு வந்துவிடும் போலிருந்தது அவனுக்கு. ரயில் ஓடும் வேகத்தில், எதிர்த்திசையில் விரையும் மரங்களை மவுனமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அடுத்த ஸ்டேஷனில் வண்டி நின்றதும், விபூதிப்பட்டை விலக, பதினெட்டு வயது விடலை ஒன்று கையில் லேட்டஸ்ட் வெள்ளை நிற செல்லுடன் இவர்களுக்கு எதிரில் வந்து உட்க்கார்ந்தான். காமாட்சியின் காற்றில் அலையும் முந்தானையையே தன் ஓரக்கண்ணால் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் அவன். ரமணிக்கு எக்கச்சக்கத்திற்கு எரிச்சல் கிளம்பியது. காமாட்சி மாரை வீடியோ கீடியோ எடுத்துடுவானோ? மனசு அடித்துக்கொண்டது அவனுக்கு. தன் இடது கையை மெல்ல உயர்த்த, காமாட்சி தலை நிமிர்த்தி 'என்னாச்சு' என்ற பாவனையில் அவனைப் பார்க்க, ரமணி உயர்த்திய தன் கையை அவள் கழுத்தில் போட்டுக்கொண்டு, அவள் தலையை மீண்டும் தன் தோளில் சாய்த்துக்கொண்டான். காற்றில் ஆடும் முந்தானையை அவள் தோளோடு அழுத்திக்கொண்டான். டேய்... வக்காளி... இது நம்ப ஆளுடா.. சும்மா அடிச்சி அடிச்சி பாக்காதடா நாயே... ரமணி தன் காலரைத் தூக்கிவிட்டுக் கொண்டான். இரண்டு மணி நேரத்துக்கு முன், காமாட்சியிடம் தனக்கு கிடைத்த உரிமையை முகம் தெரியாத ஒருவனிடம் கெத்தாக வெளிப்படுத்திக்கொண்டான். ரமணியின் கரம் தன் தோளில் ஆதரவாக விழுந்ததும், காமாட்சியின் தொடைகள் மெல்ல நடுங்கியது. தன் திரட்சியானத் தொடைகளை அவள் மெல்ல ஒன்றோடு ஒன்றாக இறுக்கிக்கொண்டு, தன் உடல்நடுக்கத்தை தவிர்த்துக் கொள்ளமுயன்றாள். கிளுகிளுப்பில், தன் மார்புகள் மெலிதாக ரவிக்கைக்குள் மலர்வதை உணர்ந்து அவள் இதயத்துடிப்பு எகிறியது. என் கழுத்துல தாலிகட்டின அந்த 'பொட்டையை’ தவிர்த்து வேற எந்த நாயோட கையும் இதுவரைக்கும் என் தோள்லே விழுந்ததில்லே. நானும் அந்த பொட்டையை வுட்டு பிரிஞ்சு வந்ததுலேருந்து எவனையும் என்னை நெருங்க விட்டதில்லே. என்னை விட வயசுல சின்னவன் இவன்... இவங்கிட்ட அப்படீ என்ன இருக்குன்னு எனக்கு தெரியலே. நான் எப்படி இவன்கிட்ட ஒரே நாள்லே கவுந்தேன்... இவன் யாரு? எந்த ஊரு? இவன் அப்பன் யாரு? ஆத்தா யாரு? இவன் எந்த ஜாதீ? எனக்கு ஒண்ணும் தெரியாது? காமாட்சீ... இதான்டீ... தொட்டக்குறை... விட்டக்குறைங்கறது... "நகுமோமு கனலேனி நாஜாலி தெலிசி" அவள் மனம் ஆபேரி ராகத்தை நிதானமாக ஆலாபனை செய்ய ஆரம்பித்தது. மின்வண்டி எழும்பூரைத் தொட்டது. ரமணியின் எதிரிலிருந்தவன் நகர்ந்தான். காமாட்சியின் எதிரில் இருந்த சீட் காலியாகியிருந்தது. ரமணி சற்று ஆசுவாசமடைந்தான். வண்டி கிளம்பும் போது, இடுப்பில் நிற்காத அழுக்கு ஜீன்சும், கட்டம் போட்ட காட்டன் சட்டையும், முகத்தில் ஒரு மாசத்தாடியுமாக, இருந்த ஒருவன் காமாட்சியின் எதிர்சீட்டில் வந்து உட்க்கார்ந்தான். தன் கால்களை நீளமாக நீட்டிக்கொண்டான். காமாட்சி தன் கால்களை இழுத்துக்கொண்டு நேராக நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தாள். தேவடியா மவனுங்க... எங்கேருந்து வர்றானுங்கன்னு தெரியலே... ரமணி மீண்டும் எரிச்சலடைந்தான். விருட்டென காமாட்சியைத் தன் தோளில் சாய்த்துக்கொண்டான். ரமணியின் கை தன் தோளில் விழுந்ததும், காமாட்சியின் உதடுகளில் மெல்லிய புன்னகை மலர்ந்தது. அழுக்கு ஜீன்ஸ், காமாட்சியின் பொங்கித் ததும்பும் மார்புகளை நேராக பார்த்தவன், ரமணியை கொசுவாக அலட்சியப்படுத்தினான். காமாட்சியின் முகத்தில் சிறிய புன்முறுவல் எழுந்தது. தன் தோளில் விழுந்த ரமணியின் கை விரல்களில் தன் இடது கை விரல்களை கோத்துக்கொண்டாள். தன் விரல் நகங்களால் அவன் விரல்களை மெல்ல கீறினாள். ரமணி ஓசோன் லேயரில் மிதந்து கொண்டிருந்தான். "எங்கே இறங்கணும்..?" "ப்ச்ச்ச்... ஏன்? காமாட்சியின் உதட்டிலிருந்து ஒரு சிறிய எச்சில் குமிழ், காற்றில் பறந்து ரமணியின் கன்னத்தில் அடிக்க, அவன் சிலிர்த்துப்போனான். "சும்மாதான் கேட்டேன்..." "சும்மா.. சும்மா... சும்மா... அவன் என் மாரைப்பாக்கறான்னு உனக்கு எரிச்சலா இருக்கா?" காமாட்சி அவன் காதருகில் முனகினாள். அவன் உள்ளங்கையை கிள்ளினாள். தன் முகத்தைப்பார்த்தவனை நோக்கி சிரித்தாள். "ஆமாம்..." "எவ மாரையும் நீ பாத்ததே இல்லையா? காமாட்சி தன் ரிஸ்ட் வாட்சில் மணி பார்த்தாள். மணி மூன்றாகிக்கொண்டிருந்தது. "ச்சே..ச்சே... இந்த மாதிரி அசிங்கமா பாத்ததில்லே..." "அசிங்கமா பாக்கமாட்டே.. முழங்கையால இடிப்பே... அப்படித்தானே?” “வெறுப்பேத்தாதீங்க பிளீஸ்...” காமாட்சி முனகியவனின் கையை இறுக்கிக்கொண்டாள். ரமணி ஜன்னலின் வழியாக வெளியேப்பார்த்தான். ட்ரெயின் கோடம்பாக்கத்தை நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது. "மாயாஜால் போய் சினிமா பாக்கலாமா...?" இருட்டில் அவளை உரசும் ஆசை அவனுக்குள் சட்டென எழுந்து தலைவிரித்து ஆடியது. "களுக்..." மெல்லச்சிரித்தாள் காமாட்சி.. மீண்டும் ஒரு முறை அவன் முகத்தில் பன்னீர் தெளித்தது போலிருந்தது. தன் உடலை மேலும் அவளுடன் நெருக்கினான் அவன். "கொஞ்சம் சீரியஸா இருக்கற உன் மூஞ்சை சிரிக்கற மாதிரி வெச்சிக்கோயேன்." காமாட்சி தன் உதட்டை கடித்துக்கொண்டு சிரித்தாள். கோடம்பாக்கத்தில் ட்ரெய்ன் கீறிச்சிட்டுக்கொண்டு நின்றது.
ரமணி.. இறங்குப்பா... காமாட்சி அவன் கையைப்பிடித்துக் கொண்டு விருட்டென எழுந்தாள். டிக்கெட்டை வாங்கிக்கொண்டு வந்த ரமணியின் வலது முழங்கையில் தன் கையைக் கோத்துக்கொண்டாள் காமாட்சி. தியேட்டருக்குள் விளக்குகள் அணைக்கப்பட்டு விட்டிருந்தன. இருட்டில் தட்டு தடுமாறிக்கொண்டு தங்களுடைய சீட்டில் உட்கார்ந்தார்கள். திரையில், தன் முகத்துக்கு சற்றும் பொருந்தாத மூக்குக்கண்ணாடி அணிந்திருந்த, முலை சுண்டிச் சிறுத்த ஒருத்தி, சென்ஸிடிவ் பற்களுக்கும், நாற்றமில்லாத மூச்சுக்கும் ஏற்றப் பற்பசையை அரையிருளில் ஜோடி ஜோடியாக சீரியஸாக முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்தவர்களுக்கு, பரிந்துரை செய்து கொண்டிருந்தாள். முத்தம் கொடுப்பதற்கு முன் பல் துலக்கச்சொன்னாள். சினிமாக் கொட்டாயில மூத்திரம் பேயற எடம் எப்பவும் நாறுது... இந்த லட்சணத்துல இங்க வர்றவன்லாம் எங்கடாப் போய் பல்லு வளக்கிட்டு வந்து கூட வர்றவளுக்கு முத்தம் குடுப்பான்... கம்மினாட்டிங்க... புத்தியில்லாம படம் எடுக்கறானுங்க... ரமணிக்கு பற்றிக்கொண்டு வந்தது. ரமணி சீட்டில் நெளிந்தான். இவர்கள் சீட்டுக்கு பக்கத்து சீட்டில் பசைபோட்டது போல் ஒட்டிக்கொண்டிருந்த இளம் ஜோடி, எரிச்சலுடன் இவனை நிமிர்ந்து பார்த்துவிட்டு, முத்தமிடுவதில் மீண்டும் கவனமானார்கள். ரமணியின் சுன்னி அந்த நொடியிலேயே சூடாகிவிட்டது. தியேட்டரில் ஓடிக்கொண்டிருந்தது ஒரு வாரத்திற்கு முன்னர்தான் ரீலீஸ் ஆகியிருந்த ஹிந்திப்படம். அதிகக் கூட்டமில்லை. ஒல்லியான சேட்டு பயல்கள், கொழுக்மொழுக்கென வெண்ணையாக வழுக்கும், வெள்ளை உடம்பு குட்டிகளை, கையால் அமுக்கிக்கொண்டு, வாயால் கடித்து ருசித்து கொண்டிருந்தார்கள். ரமணியின் வலதுபுறத்தில் உட்கார்ந்திருந்த சேட்டுப்பையன் இப்போது தன்னுடன் வந்திருந்தவளின் டாப்சை லேசாக உயர்த்திவிட்டு, அவள் தொப்புள் ஆழத்தை விரலால் அளந்துகொண்டிருந்தான். ரமணி தன் பையன் வெடித்துவிடுவானோ என பயந்தான். ரமணியின் கண்களுக்கு தியேட்டர் இருட்டு பழகிவிட்டிருந்தது. சேரில் வசதியாக சாய்ந்து உட்கார்ந்திருந்த காமாட்சி, செருப்பை உதறிவிட்டு, தன் இடது காலை வலது காலின் மேல் போட்டுக்கொண்டு மெல்ல ஆட்டிக்கொண்டிருந்தாள். அவள் பாதம் அவன் தொடையை உரசிக்கொண்டிருந்தது. ரமணியின் அருகிலிருந்தவன் தன் காதலியை வெகு சுவாதீனமாக மூக்கால் வாசனை பிடித்துக் கொண்டிருந்தான். ரமணி அவளை அவன் காதலி என்றுதான் நினைத்துக்கொண்டிருந்தான். ஓரக்கண்ணால் காமாட்சியைப்பார்த்தான். அவள் வெகு இயல்பாக, தன் முகத்தில் சலனமேதுமில்லாமல் திரையைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். காமாட்சி நெற்றியிலிருந்த அரக்கு வண்ணப் பிந்தி அவளுடைய உருண்டையான முகத்துக்கு வெகு பாந்தமாக இருந்தது. வலது கன்னத்தில் காதுக்குக்கீழ் படர்ந்திருந்த மெல்லிய செம்பட்டை முடியை அத்தனை நெருக்கத்தில் பார்த்ததும், ரமணியின் இதயம் வேகமாக வேகமாக துடிக்க ஆரம்பித்தது. தன் கரத்தின் மேல் உரசிக்கொண்டிருந்த காமாட்சியின் வலது கையை பற்றிய ரமணி தன் விரல்களை அவள் விரல்களுடன் கோத்துக்கொண்டான். காமாட்சி தன் பார்வையை ஒரு வினாடி அவன் புறம் திருப்பினாள். ரமணி அவள் முகத்தை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். காமாட்சிக்கு திரையில் ஓடிக்கொண்டிருந்த படத்தில் சுத்தமாக மனம் லயிக்கவில்லை. ட்ரெயின்ல வெளிச்சத்துலே தன் தோளோட என்னை அணைச்சுக்கிட்டான்... இருட்டுல இன்னும் ஏன் தயங்கறான்... அவள் மனசு அவன் அணைப்பை வெட்கமில்லாமல் எதிர்பார்த்து அலைந்தது. அவனுடைய தயக்கமும் அவளுக்கு உள்ளூரப் பிடித்திருந்தது. ஒரு பத்து நிமிஷம் பொறுடீ... நீயா போய் அவன் மேல விழுந்துடாதே.... உன்னைப் பரக்காவெட்டின்னு நினைச்சுடப்போறான்... என்னதான் பண்றான்னு பாரேன்... உதட்டில் மின்னிய விஷமப் புன்னகையுடன் வெட்டியாக திரையை முறைத்துக்கொண்டிருந்தாள். இது என்ன நாடகம்? எதுக்கு இந்த நாடகம்? கல்யாணம் ஆகாத இந்த சின்னப்பையனை நான் ஏன் அலைக்கழிக்கறேன்? யார் பெத்த பிள்ளையோ? மனதில் பொங்கும் காமத்துடன், பெண்ணுக்கே உரிய தாய்மையும் பொங்கியது. என்னை விட குறைஞ்சது பத்து வருஷம் சின்னவனா இருப்பான். நான் செய்யறது சரியா? மனம் துணுக்குற காமாட்சி குழம்பிக் கொண்டிருந்தாள். பார்வையை சற்றேத் தாழ்த்தினான் ரமணி. காமாட்சியின் இடது காலின் கணுக்காலுக்கு மேல் அவள் உடுத்தியிருந்த புடவை ஏறியிருந்தது. உருண்டு திரண்டிருந்த அடிக்காலும், வென்மையான பாதமும், மெல்லிய விரலில் அவள் போட்டிருந்த பளபளக்கும் மெட்டியும், கணுக்காலில் மின்னிய வெள்ளிக்கொலுசம், ரமணியை பைத்தியமாக அடித்துக்கொண்டிருந்தன. "ப்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஃஸூ..." நீளமாக பெருமூச்சுவிட்டான் ரமணி. "என்ன...?" காமாட்சி முனகினாள். "ஒண்ணுமில்லே" ஒரு நொடி திணறிபோனான். அர்த்தமில்லாமல் தலையை இடவலமாக ஆட்டிக்கொண்டான். அவள் கொலுசுக்கும் பாதத்துக்குமிடையில் தன் இடது கையின் ஒரு விரலை நுழைத்து காலை மெல்ல வருடினான். பாதாதிகேசம் சிலிர்த்தது. இரு கால்களையும் சட்டென தரையில் ஊன்றிக்கொண்டாள் காமாட்சி. "என்னங்க... அங்க தொட்டது தப்பா...?" குரலில் தாபத்துடன் இவன் முனகினான். பாவி... சட்டுன்னு என் காலைத் தொட்டு ஒடம்பை சிலுக்க வெச்சுட்டானே... காமாட்சிக்கு அதற்கு மேல் பொறுக்க முடியவில்லை... எத்தனை நாளாச்சு... திரும்பி அவன் முகத்தைப் பார்த்தாள். பரிதாபமாக அவள் கண்களை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் ரமணி. "உடம்பு கூசிடிச்சிடா..." சட்டென "டா" வந்துவிட்டது. "சாரீங்க..." "சாரி ரமணி..." டா போட்டுட்டேன். "பரவாயில்லே..." ரமணியின் கண்களில் பரிவு. "தேங்க்ஸ்.." காமாட்சியும் கனிவுடன் புன்னகைத்தாள். இயல்பாக சரிந்து தன் முகத்தை அவன் தோளில் சாய்த்துக்கொண்டாள். ரமணியின் இடது கரத்தையெடுத்து அவளே தன் தோளில் விசிறிக்கொண்டாள். காமாட்சியின் உடலிலிருந்து கிளர்ந்தெழுந்த அவள் பெண்மையின் வாசம் ரமணியை நிலை குலையவைத்தது. பேண்டிற்குள் புடைத்திருந்த சுன்னி வெடிக்கும் நிலைமைக்கு வந்துவிட்டது. காமாட்சியின் தோளில் படிந்திருந்த விரல்கள் அவள் இடது முழங்கையின் மென்மையான சதையை வருடிக்கொண்டிருந்தது. புடைத்திருந்த அவன் சுன்னி அவனை சும்மாயிருக்க விடவில்லை. நெளிந்தான் ரமணி. "என்ன ரமணீ..?" காமாட்சி அவன் புறம் திரும்பி மெல்லிய குரலில் கிசுகிசுத்தப்போது அவள் உதடுகள் ஒரு வினாடிக்கும் குறைவாக அவன் கன்னத்தை உரசியது. ரமணி விருட்டென காமாட்சியை தன் தோளோடு இறுக்கி முகத்தை நிமிர்த்தி அவள் வலது கன்னத்தில் தன் உதட்டை வலுவாக அழுத்தினான். "ம்ம்ம்... வேணாம்..." முனகினாள் காமாட்சி. மறுப்பில் வலுவில்லை. சம்மதமே அதிகமாக இருந்ததாக ரமணிக்குப் பட்டது. அவன் தன் இடது கையை மெதுவாக முதுகுக்கு கீழிறக்கி அவள் இடுப்பில் தவழவிட்டான். மென்மையான இடுப்பு சதையை மெல்ல வருட ஆரம்பித்தான். "ப்ச்ச்ச்.. சொல்றேன்ல்லா... சும்மாயிரு ரமணி.." காமாட்சியின் மனசு எதிர்பார்ப்பில் கடல் அலையாக மாறி ஆர்பரித்தது. நடுங்கும் ரமணியின் கரத்தை தன் கரத்தால் அழுத்திப்பிடித்துக்கொண்டாள். ரமணியின் விரல்கள் அவளின் கையின் தடுப்பை உடைக்க முரண்டின. முரண்டியதில் தற்காலிகமாக வெற்றியும் பெற்று அவள் வயிற்றை நோக்கி நகர்ந்தன. ரமணியும் சேரில் தளர்ந்து அவள் முகத்துடன் தன் முகத்தைச் சேர்த்துக்கொண்டான். "ப்ளீஸ்..." ரமணி மெல்ல முனகினான். கொஞ்ச நேரம் படத்தைப் பாரேன்..." "எனக்கு ஹிந்தி தெரியாது..." "எனக்கும்தான் தெரியாது.." காமாட்சி களுக்கென சிரித்தாள். "ப்ளீஸ்... மொக்கைப் போடாதீங்க..." "ஹிந்தி தெரியாதவன் இந்த படத்துக்கு எதுக்கு என்னை இழுத்துக்கிட்டு வந்தே?" "சும்மாதான்..." "சும்மா... சும்மா... சும்மா... ஏன் புளுகறே?" "பொய் எதுவும் சொல்லலைங்க..." "என்னைத் தடவி பாக்கணும்ன்னுதானே காலியா இருக்கற தியேட்டருக்கு வலிச்சிக்கிட்டு வந்தே..." "மெட்ராஸ் பாஷை நல்லா பேசறீங்களே... வலிச்சிக்கிட்டு வந்தேன்..." ரமணி சிரித்தான். "கேட்டக் கேள்விக்கு பதில் சொல்லு..." "என்னக் கேட்டீங்க...?" "என் மாரைத் தொடணும்ன்னுதானே... கூட்டிட்டு வந்தே?" "ஆமாங்க... இதுவரைக்கு எந்த பொண்ணுதையும் தொட்டு பாத்ததில்லேங்க... " "இதான்டா... இது தான் எனக்கு உன்கிட்ட ரொம்ப புடிக்குது... உண்மையைப் பேசறப்பாரு... அது புடிக்குது..." கன்னங்கள் இழைந்தன. குளிர்ந்த வெண்ணையை, கன்னத்தில் பூசிக்கொண்டது போலிருந்தது அவனுக்கு. முள்ளாகக் குத்திய ஆடவனின் கன்னம் அவளுக்கு இன்பமாக இருந்தது. ரமணிக்கு மனசுக்குள் தைரியம் எழுந்தது. பேண்ட்க்குள் புடைத்து விடாமல் துடித்துக் கொண்டிருந்த மொட்டு எந்த நேரத்திலும் வெடித்து ஒழுகிவிடும் போலிருந்தது. தன் வலது கரத்தால் தன்னைத்தானே ஒருமுறை அழுத்திக்கொண்டான் ரமணி. அவன் நடுங்கும் விரல்களுடன் தன்னைத் தொடை நடுவில் வருடிக்கொண்டதை காமாட்சி கவனித்தாள். "தப்பா நினைக்காதீங்க... ஆம்பிளைக்கு இருக்கற பெரிய பிரச்சனையே இதான்... பளிச்சுன்னு வெளியில தெரிஞ்சுடும்..." அசடு வழிந்தான். இவன் சிரிப்பு மனசுக்கு எவ்வளவு இதமா இருக்கு? எத்தனை வருஷத்துக்கப்புறம் ஒரு ஆணோட நெருக்கம்... சினேகிதமா, மனசுக்கு இதமா ஒருத்தனோட பார்வை... ஆண்மையின் வியர்வை வாசம்... கன்னத்துல முரட்டு உதடுகளின் சூடான ஸ்பரிசம்... ஆண்மையின் தொடல், உரசல், விரல்கள் மெல்ல மெல்ல துடிச்சி, நடுக்கத்தோட இடுப்புல நகர்ந்து, கடற்கரை நண்டா, வேக வேகமா ஊறும் அந்த விரல்கள் அடிவயித்துல உண்டாக்கற குறுகுறுப்பு... சுகம்ன்னா இதான்டீ சுகம்... உலகத்துலேயே கிடைக்கற பெரிய சுகம்... அனுபவிக்க வேண்டிய வயசுல, பைத்தியக்காரி மாதிரி உன் மனசுக்கு நீயே ஒரு பெரிய இரும்பு பூட்டைப் போட்டுக்கிட்டு இருக்கியே? மனம் அவளை, அவள் செய்கையை ஆதரித்துக் கொண்டிருந்தது. ரமணியின் வலுவான அணைப்பில், உடல் சிலிர்த்துக்கொண்டிருந்த காமாட்சி மெல்ல மெல்ல தன் தொடைகளுக்கு நடுவில் ஈரமானாள். "ரமணீ... என்ன வேணும்பா.." "ஒரே ஒரு கிஸ் வேணும்.." "ஒண்ணுதான் வேணுமா?" "உங்க இஷ்டம்... எத்தனை வேணா குடுங்க..." அவன் விரல்கள் கடைசியில் அவள் தொப்புள் இருக்கும் இடத்தை கண்டு பிடித்துவிட்டன. ரமணியின் மனதில் கள் வெறி பொங்கி 'யுரேகா' வென கூச்சலிட்டது. "ரமணீ..." உடல் சிலிர்த்து அடிவயிறு குழைந்து, தன் அந்தரங்கத்தில் ஈரமான காமாட்சி சட்டென அவன் கையை விலக்கினாள். உதடுகளை கடித்துக் கொண்டாள். "என்னாச்சுங்க?" "ஒண்ணுமில்லே... நீ என்னமோ கேட்டியே?" அவள் அவன் கவனத்தை திருப்பினாள். "பக்கத்துல பாருங்களேன்.. அவன் கன்னத்தை நக்கி எடுக்கறா அவ... ஒரு ஒரு தரம் என்னை கிஸ்ஸடிங்கன்னுதானே சொல்றேன்." குரலில் தாபத்துடன் முனகினான் அவன். "கிட்ட்ட வா..." ரமணி, காமாட்சியின் கூந்தலுக்குள் தன் முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டான். கூந்தலை மூக்காலேயே ஒதுக்கி அவள் பின்னங்கழுத்தில் தன் உதடுகளைப் பதித்தவனின் சுவாசக்காற்று அவள் கழுத்தை தீயாக சுட்டது. காலையில் குளிக்கும் போது மிக மிக மெலிதாக மஞ்சளை இழைத்து தன் முகத்தில் பூசியிருந்தாள் காமாட்சி. கழுத்தில் விழுந்த முத்தத்தால் தேகம் சிலிர்த்தவள் தன் முகத்தை மெல்ல நிமிர்த்தினாள். மஞ்சள் வாசம் நாசியில் ஏற உடல் கிறங்கிய ரமணி தன் விழிகளை மூடிக்கொண்டான். காமாட்சியின் மெல்லிய உதடுகள் அவன் முரட்டுக் கன்னங்களில் வேகமாக உரசின. சட்டென விலகின. அவள் உதடுகள் அவன் கன்னத்தை தீண்டிய அதே வினாடி, அவன் விரல்கள் அவள் இடது மார்பை தொட்டும் தொடாமல் தடவின. "பிளீஸ் ரமணீ.. இதெல்லாம் இங்கே வேணாம்..." அவள் குரலில் இருந்த முணுமுணுப்பு இப்போது கிசுகிசுப்பாக மாறியிருந்தது. என் மொலையை ஏன்டா தொட்டேன்னு இவ கேக்கலை... இங்கே வேணாம்ன்னுதான் சொல்றா... அப்டீன்னா நான் இவ மொலையை தொடறது இவளுக்கு பிடிச்சிருக்கு... ரமணி உற்சாகமானான். "ஏங்க வேணாங்கறீங்க.." "ப்ச்ச்.... சும்மாதான்.." "சும்மான்ன்னா.. என் பாஷையில வேணும்ன்னு அர்த்தம்.." "என் பாஷையில வேணாம்னா வேணாம்ன்னுதான் அர்த்தம்.." காமாட்சி அவன் கையை தன் மார்பில் அசையவிடாமல், தன் இடது கையால் வலுவாக பிடித்துக்கொண்டிருந்த போதிலும் தன் முலைகளில், முலைக்காம்புகளில், தினவு ஏறிக்கொண்டிருந்ததை அவளால் தடுத்துக்கொள்ள முடியவில்லை. ரமணியின் கை இன்னும் அழுத்தமாக காமாட்சியின் முலையைப் பற்றியது. அவன் விரல்களில் அவள் மார்பின் மென்மையை அறிந்து கொள்ளும் ஆர்வம் மெல்ல மெல்ல வலுத்தது. காமாட்சியை இழுத்து தன்னுடன் இறுக்கிக்கொண்டான். விரல்களின் அழுத்தம், தன் மார்பின் பக்கவாட்டில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகமாவதையும், தன் காம்புகள் புடைத்து எழுவதையும் உணர்ந்த காமாட்சி, தன் ஓரக்கண்ணால் ரமணியின் முகத்தைப் பார்த்தாள். அவன் விழிகளில் இருந்த ஏக்கம் அவளையும் தொற்றிக்கொண்டது. "காமூ... அங்கப் பாருங்களேன்.." "என்ன சொன்னே நீ?" காமாட்சியின் மனதும் உடலும் ஒன்றாக சிலிர்த்தன. "காமூன்னு கூப்பிட்டேங்க.. தப்பா?" "இன்னொரு தரம் கூப்பிடு..." காமாட்சியின் குரல் நெகிழ்ந்திருந்தது. "காமூன்னு கூப்பிட்டா உங்களுக்கு பிடிக்குமா?" "யெஸ்... என் அப்பா என்னை அப்படித்தான் கூப்பிடுவாரு..." காமட்சி தன் கண்ணை துடைத்துக் கொண்டாள். "என்னங்க அழறீங்களா?" "சேச்சே... ரமணீ... நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன்.." "காமூ... அப்டீன்னா ஒரு கிஸ் குடுங்க... ப்ளீஸ்.." "ரமணீ... என்னமோ எதையோ பாருன்னு சொன்னியே?" காமாட்சி அவனை முத்தமிட விரும்பினாள். ஆனாலும் அவனை இன்னும் சிறிது நேரம் தவிக்க வைக்க விரும்பினாள். தவிக்கட்டும்... கொஞ்சம் இவனை இப்படி தவிக்க விட்டாத்தான், இவன் மேல எனக்கு வந்திருக்கற ஆசை இவனுக்குப் புரியும்... *** "இதுக்கு பேரு ஆசையாடீ...?" அவள் மனசு உரக்க கூச்சலிட்டு சிரித்தது. "காதல்.." "காமாட்சீ... என்னடி உளர்றே..." "காதல்ன்னு சொன்னேன்.." "உனக்கு இவன் மேல காதலா?" "எனக்குத் தெரியலே..." "நான் சொல்லட்டா...." அவள் மனசு பேயாக குதித்தது. "சொல்ல்லு..." "காமம்..." "காமம்ன்னா..." "அவனை அவுத்து அம்மணமா பாக்க நினைக்கறே.." "சேச்ச்சே..." "காமாட்சீ... உனக்கு உடம்பு பூரா அரிக்குதுடீ... தினவு எடுக்குது... வாட்ட சாட்டமான ஒரு ஆம்பிளை ஒடம்பு வேணும்னு மனசுக்குள்ளே அலையறே" "கொரங்கே... அசிங்கமா பேசாதே?" "மனசை கொரங்குன்னுதான் சொல்றாங்க... நீ என்னை எந்த பேர்ல வேணா கூப்பிட்டுக்கோ... நீ தாலியைக் கட்டிக்கிட்டே.. ஆனா என்னத்தடி அனுபவிச்சே..." "ப்ச்ச்ச்..."
"அவனுக்குத்தான் என்னைக்குமே முழுசா எழுந்துக்கவேயில்லையே... மூத்திரம் பேயறதுக்குத்தானேடி அவனுக்கு உதவுச்சு அது... அவனால ஆன மட்டும் தலைகீழா நின்னுப்பாத்தான்... கையில புடிச்சி உன் ஓட்டையில வுட்டு வுட்டு பாத்தான்... ஊசியிலே நூலு நுழையவே இல்லியேடீ.. என்னைக்காவது ஒரு நாள் ஒழுங்கா முழுசா அவன் சாமான் உனக்குள்ளே நுழைஞ்சுதா... விரலை வுட்டு ஆட்டறேன்னு உன் சாமானை அவன் ஓட்டையாக்கிட்டான். உன்னை கன்னி கழிச்சிட்ட்டேன்னு பெருமையா சொல்லிகிட்டு திரிஞ்சான். "பாஸ்டர்ட்... அவனைப்பத்தி பேசாதே" கொதித்துப்போனாள் அவள். *** காமாட்சி... நீ நினைக்கறதும் சரிதான்டீ... ஒரு பொம்பளையோட முத்தத்தின் மதிப்பு ஆம்பிளைக்குத் தெரியனும்ன்னா கொஞ்சம் கஷ்டப்படணும்.. சுலபமா கிடைச்சுடக்கூடாது... பொத்தி வெச்ச மல்லிகை சரம்தான் வாசனையா இருக்கும்... ஆனா இவனைப் பாத்த பாவமா இருக்கே... ஒழிஞ்சிப் போறான்.. கிட்ட இழுத்து ஒரு கிஸ் அடிச்சிடறேனே... கிஸ் அடிக்க வேணாம்ன்னு சொல்லலேடீ... அலைய வெச்சு அப்புறமா ஒரு கிஸ் குடுத்துடுன்னு சொல்றேன்... அவள் மனமும் நீ செய்வது சரிதான் என அவள் விருப்பத்திற்கேற்ப பின்பாட்டு பாடியது. *** "காமூ... என் பக்கத்து சீட்டைப்பாரேன்." ரமணி தன்னை ஒருமையில் விளித்தது அவளுக்கு சுகமாக இருந்தது. மெல்ல தனது வலது புறம் தன் பார்வையைத் திருப்பினாள் காமாட்சி. ரமணியின் பக்கத்து சீட்டில் உட்க்கார்ந்திருந்தவனின் பேண்ட் ஜிப் விடுபட்டிருந்தது. கொழுத்து தடியாக, பருத்திருந்த அவன் சுன்னியை, அந்த இளம் பெண் மெல்ல குலுக்கிக்கொண்டிருந்தாள். அவன் அவள் மார்பில் முகம் புதைத்திருந்தான். காமாட்சியின் உடல் நடுங்கியது. தன் அந்தரங்க முடிகள் கூச்சத்தில் குத்திட்டெழ, அவள் உடலில் மோகம் என்னும் மாயப்பிசாசு, நெடுங்காலத்திற்கு பின் விருட்டென குடியேறி தன் தலையை விரித்துக்கொண்டு ஆட ஆரம்பித்தது. இடுப்பிலிருந்த பேண்டீஸ் அவளிடமிருந்து பொங்கிய வெள்ளத்தில் நனைய ஆரம்பித்தது.
No comments:
Post a Comment