இனிஷியல் இல்லாதவர்கள் 5

சங்கரனின் செல் விடாமல் சிணுங்கிக்கொண்டிருந்தது. அவர் எரிச்சலுடன் கண்களை கசக்கிக்கொண்டு எழுந்திருக்க முயன்றார். மதுமதியின் ஈரமான வழவழப்பான புண்டையில் குத்தாட்டாம் ஆடியதில், கிடைத்த இன்பத்தையும், அவளுடைய மெல்லிய இதழ்கள் தன் உதடுகளுக்கு கொடுத்த இதமான சூட்டையும், தன் புடைத்த சுன்னியில் துள்ளி துள்ளி புயலைப் போல் சுழன்றடித்த அவள் நாக்கின் வலுவான தாக்குதல்களையும், சிறிய, சப்புவதற்கு வாய்க்குத் தோதாக இருந்த அவளுடைய வலுவான வியர்த்த மார்புகள் தன் மார்பில் உரசி உரசி, கொடுத்த குளிர்ச்சியான சுகத்தையும் மனசார அனுபவித்த திருப்தியில் அவர் தன் நினைவில்லாமல் அசந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்தார்.

செல் மீண்டும் ஒலிக்க சங்கரன் புரண்டு படுத்தார். செல்லின் சத்தம் எங்கோ கிணற்றிலிருந்து வருவது போல் இருந்தது. கண் விழித்து இருட்டில் செல்லைத் தேடி எடுப்பதற்குள் அதன் சிணுங்கல் நின்றுவிட்டது. சோம்பலுடன் நான்கு முறை தன் கை கால்களை சுருக்கி மீண்டும் நீட்டினார். உடலில் சிறிது தெம்பு வந்தது. க்ரீங்க்... க்ரீங்க்... க்ரீங்க்... இப்போது ஹாலில் இருந்த லேண்ட் லைன் அடிக்க ஆரம்பித்தது. செல்லில் மணியைப் பார்த்தார். நேரம் இரவு எட்டரையைத் தாண்டியிருந்தது. நாலு மணி நேரம் அடிச்சிப் போட்ட மாதிரி தூங்கியிருக்கேன். போன் பண்றது யாரு? பாக்யமா இருக்குமா? பெண்டாட்டியின் நினைவு வந்ததும் விருட்டென எழுந்தார். ஏ.ஸியின் சன்னமான குளிர்ந்த காற்றில், தூக்கத்தில் புரண்டு புரண்டு படுத்ததில் கைலி இடுப்பிலிருந்து நழுவி விட்டிருந்தது. இருட்டில் கைலியைத் தேட மனமில்லாமல், அம்மணமாக எழுந்து ஹாலுக்கு ஓடினார் சங்கரன். அடித்துக்கொண்டிருந்த போன் அமைதியாகிவிட்டது. கையிலிருந்த செல்லைப் பார்த்தார். 'கால்' குணசேகரனிடமிருந்து வந்திருந்தது. விளக்கைப் போட்டார். மூக்குக்கண்ணாடியை இங்கும் அங்கும் தேடினார். சட்டென கையில் சிக்கவில்லை அது. லேண்ட் லைன் ரீஸிவரை அதன் இடத்திலிருந்து நகர்த்திவிட்டு, போனின் சிறிய ஸ்கீரினில், மேலும், கீழுமாக பட்டன்களை அழுத்தி, 'கால் ரெஜிஸ்டரை' கண்களை சுருக்கிக்கொண்டு நோட்டம் விட்டார். அதிலும் குணசேகரன்தான் என்ட்ரி ஆகியிருந்தான். என்னாச்சு இவனுக்கு? மாறி மாறி கூப்பிடுறான். மதுமதி செமத்தியா என்கிட்ட ஓள் வாங்கிக்கிட்டு, வாங்கிக்கிட்ட ஓளுக்கு சர்டிஃபிகேட்டும் குடுத்துட்டு, அவளுக்கு சேரவேண்டியப் பைசாவையும் வசூல் பண்ணிக்கிட்டு, முகத்துல திருப்தியோட சந்தோஷமா போனாளே? குட்டி ஒழுங்கா வீடு கீடு போய் சேரலையா? என்னடா வம்பு இது? பெண்டாட்டி வீட்டில் இல்லாத நேரங்களில் சங்கரன் இப்படித்தான் தேவையில்லாமல், தேவையே இல்லாத விஷயங்களுக்கும் கவலைப்படுவார். சொன்னாளே... ஆறு மாசமாத்தான் லைன்லே இருக்கேன்னு. எப்படியோ... மதுமதி தன் தொழிலை சட்டுன்னு சுத்தமாகப் படிச்சி டிகிரி வாங்கிட்டிருக்கா... வாய் வேலையில ஸ்பெஷலைசேஷன் பண்ணியிருக்காப் போல... இப்படியே போனா... கொஞ்ச நாள்லே ஊம்பறதுலே தீஸிஸே எழுதி டாக்டர் பட்டம் வாங்கிடுவா... சூத்தை ஆட்டி ஆட்டி டிரில் பண்ணதிலேயும் மதுமதியை கொறை ஒண்ணும் சொல்ல முடியாது... மொத்தத்துல தாராளமா தேங்காய் மட்டை உரிக்கறதுல அவளுக்கு என்பத்தஞ்சு மார்க் போடலாம்... சங்கரன் உதட்டில் புன்னகை எட்டிப்பார்த்தது. மொத்தமா எனக்கு ஒழுகி முடியறவரைக்கும், என் ஒடம்பு துடிப்பு சுத்தமா அடங்கறவரைக்கும், குட்டி என்னைக் இறுக்கிக்கட்டிக்கிட்டு, என் உசுரை ஒதட்டு வழியா உறிஞ்சி எடுத்துட்டாளே? மதுமதி போடற சர்வீஸ் சார்ஜ் பில்லு என்னமோ கொஞ்சம் அதிகம்தான்... ஆனா பைசா வாங்கினாலும் பஸ்ட் கிளாஸா கம்பெனி குடுத்தா. ரெண்டு மணி நேரம் போனதே தெரியலை. சங்கரனின் மனசு மதுமதியுடன் ஆடிய ஓள் ஆட்டத்தை நினைத்துப்பார்த்தது. 'ம்ம்ம்... தேங்க்ஸ்ம்மா... நிஜமாவே கொன்னுட்டே போ..." மனசுக்கு கிடைத்த திருப்தி சங்கரன் முகத்தில் தெரிந்தது. அவர் அவளைத் தன் மடியிலிருந்து எழுப்பி நிறுத்தினார். மதுமதி இன்னும் லேசாக மூச்சிறைத்துக்கொண்டிருந்தாள். நெற்றியில் வழிந்த கூந்தலை பின்னுக்குத் தள்ளி அவள் மார்பை தடவிக் கொடுத்தார். "சார்... நீங்க சந்தோஷமா இருக்கீங்கன்னு உங்க முகத்தைப் பாத்தாலே நல்லாத் தெரியுது... அதுதான் எனக்கு முக்கியம்." மதுமதி சங்கரனைக் கட்டிக்கொண்டு கன்னத்தில் மென்மையாக முத்தமிட்டாள். மூச்சு சீராக வந்து கொண்டிருந்தது. சோஃபாவின் கைப்பிடியில் கிடந்த வெள்ளைத் துண்டை எடுத்து அவருடைய முகத்தை, கழுத்தை, தோளை, மார்பை, முதுகை, அடிவயிற்றை, மெல்ல துடைத்துவிட்டாள். இப்பல்லாம் பாக்யம் கூட இப்படி பண்றதில்லே... சட்டென மனசு நிறைந்துவிட்டது சங்கரனுக்கு. "பாத்ரூம்ம்ம்ம் போகணும்.." "இப்படி வா..." சங்கரன் பாத்ரூம் லைட்டைப் போட்டு விட்டார். கப்போர்டை திறந்து உலர்ந்திருந்த ஒரு டவலையும் எடுத்து அவள் தோளில் போட்டார். புது சாண்டல் சோப் ஒன்றையும் எடுத்து கையில் திணித்தார். ஒயிலாக அவள் நடந்த போது அசைந்த அவள் சூத்தை கண்கள் நிறைய பார்த்தார். மதுமதி நின்று கொண்டே மூத்திரம் அடிக்க ஆரம்பிக்க, பாத்ரூம் கதவை மூடிக்கொண்டு ஹாலுக்குள் வந்தார். ஹாலின் இடது புற அறையைத் திறந்து கொண்டு, அட்டாச்ட் பாத்தில் நுழைந்து நிதானமாக தன் சுன்னியை ஒன்றுக்கு இரண்டு முறையாக சோப்பு போட்டு கழுவிக்கொண்டார். இடுப்பில் கைலியைக் கட்டிக்கொண்டு மரஅலமாரியைத் திறந்தார். துணிகளுக்கு கீழ் கிடந்த பிளாஸ்டிக் விரிப்பை அகற்றி, அதன் கீழ் சிதறிக்கிடந்த கரன்சி நோட்டுகளை பீராய்ந்தார். ஆயிரம் ரூபாய் நோட்டுகளாக முப்பதை பொறுக்கிக்கொண்டு வெளியில் வந்தார். மதுமதி பேண்ட்டுக்கு மாறிகொண்டிருந்தாள். இறுக்கமான ப்ரேசியரின் கொக்கியை போட்டுக்கொள்ள முடியாமல் முதுகுக்குப் பின் கைகளை விட்டு நெளிந்து கொண்டிருந்தாள். "இருடீயம்மா.. ஏன் கஷ்டப்படறே? நான் போட்டு விடறேன்." மதுமதியின் உதவிக்கு விரைந்தார். பிராவின் கொக்கியை போட்டதும் அவள் பின்னாலிருந்தே அவள் மெல்லிய உடலை இறுக்கிக்கொண்டு முதுகில் முத்தமிட்டார். கைகள் அவள் ஆரஞ்சுகளை மெல்ல அமுக்கிக்கொண்டிருந்தன. "இன்னும் அடங்கலையா ஆசை.." களுக்கெனச் சிரித்தாள். "கட்டைல போறவரைக்கும் இப்படித்தான்..." அவரும் அவளுடன் சேர்ந்து சிரித்தார். "இந்தா... இது உன் சர்வீஸ் சார்ஜ்... இதை என் திருப்திக்கு குடுக்கறேன்.. ரூபாய் நோட்டுகளை மதுமதியின் மார்பில் சொருகினார். அவள் உதடுகளைக் கவ்வி நீளமாக முத்தமிட்டார். "மதுமதீ... உன் நெம்பரைச் சொல்லுடீ.." "வந்ததும் தெருவுலேருந்து உங்க கிட்ட பேசினேனே.. அந்த நெம்பர்தான்... உங்க செல்லுல இருக்கு... சேவ் பண்ணிக்குங்க.. என்ன சார்... என்னை உங்களுக்கு புடிச்சிப்போச்சா?" குறும்புடன் கண்ணடித்தாள். "ஆமாம்டீ மது... ரெண்டு வாரம் போவட்டும்... ஒரு ரெண்டு நாள் நிம்மதியா எங்கேயாவது போய் அக்காடான்னு இருக்கணும்ன்னு மனசு பரபரக்குது... வேலை செய்யற எடத்துல லீவு கிடைக்கல்லே... கூப்பிட்டா கூட வருவேல்லா..." "அத்தைக்கிட்ட பேசுங்க சார்..." மதுமதி குயிலாக கூவினாள். டாப்ஸை தோளிலிருந்து இடுப்புக்கு இழுத்துக்கொண்டிருந்தாள் மதுமதி. பாக்கறதுக்கு மெழுகு பொம்மை மாதிரி இருக்கா. கெம்பு கலர்ல காஞ்சிபுரம் பட்டுப்புடவையை கட்டிவிட்டு, மேச்சிங்கா பட்டு ரவிக்கையைப் போடச்சொல்லி, நடுநெத்தியில ஒரு விரல் குங்குமத்தை வெச்சிக்கிட்டு, காதுல ஜிமிக்கியை தொங்கவிட்டுக்கிட்டு, வலது மூக்குல ஒத்தக்கல்லு மூக்குத்தியோட கூடத்துல வந்து இவ நின்னா, இவளை கையெடுத்து கும்பிடத்தோணும். சங்கரன் மனது இங்கும் அங்கும் அலைந்தது. இவ பொறந்த நேரம், காசுக்காக கண்டவன் பூளையும் சப்பிக்கிட்டு திரியறா... பெருமூச்செறிந்து கொண்டே சங்கரன் வைத்த கண் வாங்காமல் அவள் நாபியையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். சட்டென மனசுக்குள் தன் மகள் பார்வதியின் நினைப்பு வந்துவிட சங்கரனுக்கு உடம்பு சிலிர்த்தது. சத்தியமா என் பொண்ணுக்கு இந்த நிலைமை வரவே வராது. தன் தலையை வேகமாக உலுக்கிக்கொண்டார். "என்ன சார் பாக்கறீங்க?"

"ஒண்ணுமில்லே..." குரல் விட்டேற்றியாக வந்தது. "பரவாயில்லே சொல்லுங்க.." "என்னை உள்ளே விட்டுக்கிட்டேப்பாரு... சும்மா சொதசொதன்னு சூப்பரா இருந்தே... சுகமா இருந்திச்சி... இந்த மாதிரி ஒரு பொம்பளையை மனசார அனுபவிச்சி ரொம்ப நாள் ஆச்சு..." சங்கரன் மெல்லியகுரலில் பேசினார். மதுமதி தனது செல்லை நோண்டிக்கொண்டிருந்தாள். 'தங்கராசு அண்ணே.. சார் வீட்டு தெரு முனைக்கு வந்ததும்... மிஸ் கால் ஒண்ணு குடுங்க... கேட்டாண்டை வந்துடறேன்.." மதுமதி தன் செல்லை அணைத்து ஹேண்ட்பேக்கில் போட்டுக்கொண்டாள். "வழக்கமா இவர் வண்டியிலேதான் வருவேன். போவேன். எந்த நேரத்துக்கு கூப்ட்டாலும் மூஞ்சி சுளிக்காம வருவார். இப்பக்கூட அக்கம் பக்கத்துலே எங்கேயாவுதுதான் எனக்காக வெய்ட் பண்ணிகிட்டு இருப்பார்." "ஆமாம்.. நம்பிக்கையான ஒரு ஆள், இந்த மாதிரி தொழில்லே, கூட வேணும்ல்லே?" சங்கரன் புன்னகைத்தார். மார்பை தடவிக்கொண்டார். "நல்ல மனுஷன்... என்னை மாதிரி கூப்பிட்ட குரலுக்கு வர்ற டிரைவர்தான்... ஆனா பெத்த பொண்ணு மாதிரி என் மேல பாசம் காட்டறார். இந்த ஆறு மாசத்துல என் மாரையோ இடுப்பையோ பாத்து அவர் பேசினது இல்லே. எப்பவும் நேரா என் மூஞ்சைப் பாத்துதான் பேசுவார்." சங்கரனுக்கு மீண்டும் தன் ஆசைப்பெண் பார்வதியின் முகம் சட்டென மனக்கண்ணில் வந்து நிழலாடியது. ஒரு வினாடி காரணமே புரியாமல் உள்ளுக்குள் குன்றிப்போனார். என் பொண்ணு வயசுதான் இவளுக்கும்... இவ வாய்க்குள்ளே என் பூளை வுட்டு ஆட்டு ஆட்டுன்னு ஆட்டிக்கிட்டு இருந்தேன். எல்லாம் கையில பணம் இருக்கற கொழுப்புலதானே பண்றேன். இப்போதெல்லாம் மதுமதியைப் போன்ற இளவயசு பெண்களை புணர்ந்த பின் தன் பெண்ணின் நினைப்பு தனக்கு வருவதை அவரால் தவிர்த்துக்கொள்ள முடியவில்லை. இது வரை உற்சாகமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்த மதுமதியின் குரலும் சிறிது நைந்திருந்தது போல் அவருக்கு பட்டது. அவர் முகத்தில் சிறிய வாட்டம் வந்து குடிகொண்டது. "ப்ச்ச்...ப்ச்ச்..." சூள் கொட்டினார் சங்கரன். "சார்... என் தலையெழுத்து... காசுக்கு காலை தூக்கற வேலைக்கு வந்துட்டேன். இன்னும் எத்தனை நாளைக்கு இந்த மாதிரி வெக்கம் கெட்டு அலையணும்ன்னு எனக்குத் தெரியலே... என் அத்தையைத் தவிர எனக்கு வேற யாரும் இல்லே..." அவள் குரல் மெலிந்து கொண்டே போனது. "ம்ம்ம்..." "நானும் ஒரு மனுஷிதானே... எனக்கும் என் மனசுக்குள்ள ஆயிரம் ஆசைகள் இருக்கு... குறைகளும் இருக்கு... துக்கங்கள் இருக்கு... ஆனா தொழிலுக்குன்னு வந்துட்டா.. முகத்துல சிரிப்போட, உடம்புல துள்ளலோடத்தான் ஆம்பளைங்களை கட்டிப்புடிக்கிறேன். அதுதானே ஞாயம்?" "வேலைக்கு வந்ததுக்கு அப்புறம் வெக்கம் மானத்தைப் பாத்தா ரெண்டு காசு பாக்க முடியுமா? கை ரொம்பிப்போவுது. ஆனா மனசு எப்பவும் வெறுமையாத்தான் இருக்கு." "ம்ம்ம்... மது... அயாம் சாரி..." சங்கரன் தன் தலையை குனிந்து கொண்டார். "சேச்சே... உங்களை குறை சொல்லலே நான்... நீங்க ரொம்பவே சாஃப்டான ஆளுன்னு நினைக்கிறேன்.." "பரவாயில்லே... உன் மனசுல இருக்கறதை நீயும் யார் கிட்டவாவது கொட்டித்தானே ஆகணும்.. சொல்லு நான் கேட்டுக்கறேன்." சங்கரன் இப்போது அவள் கண்களைப் பார்த்து பேசினார். மதுமதி, வெற்று மார்புடன் சோஃபாவில் உட்க்கார்ந்திருந்த சங்கரனுக்கு அருகில் வந்தாள். அவர் அருகில் அமர்ந்து அவர் கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டாள். நெற்றியில் மென்மையாக முத்தமிட்டாள். "உண்மையைச் சொல்றேன்... இந்த ஆறு மாசத்துல இருவது... இருவத்தஞ்சு தரம் இருக்கலாம்.. உங்க ஃப்ரெண்ட்ஸ் சர்க்கிள்ல்ல மட்டும்தான் நான் அவுத்துப் போட்டுட்டு இப்படி ஆடிகிட்டு இருக்கேன். யார்கிட்டவுமே என் மனசு லயிச்சி என்னைக் கொடுத்தது இல்லே... சாவி குடுத்தா ஓடற ஒரு பொம்மையாத்தான்... யந்திரத்தனமாத்தான் இயங்கியிருக்கேன்..." "ம்ம்ம்..." சங்கரன் மனசு திக்கு திசையில்லாமல் பறக்க ஆரம்பித்தது. தொண்டைக்குழியில் எதுவோ பந்தாக வந்து அடைத்துக்கொண்டது போலிருந்தது. அவர் தன் மார்போடு மதுமதியை இறுக்கிக்கொண்டார். அவள் கன்னத்தில் தன் உதடுகளை மெல்ல உரசினார். அவளை அப்படியே கடித்து தின்றுவிட வேண்டும் போல் ஒரு உத்வேகம் அவர் மனதில் எழுந்தது. வெறியுடன் அவளை முத்தமிடத் தொடங்கினார். "என்னமோத் தெரியலை... உங்கக்கூட நான் இன்னைக்கு உடம்பாலே மட்டுமில்லே, மனசாலேயும் ரொம்பவே சந்தோஷமா இருந்தேன். உங்களை என் வாய்க்குள்ளே விட்டுக்கிட்டதுமே டக்குன்னு ஒழுக ஆரம்பிச்சிட்டேன். எனக்கே ஆச்சரியமா இருந்திச்சி..." "அப்டியா" சங்கரனின் பிடி மேலும் இறுகியது. சங்கரன் கட்டிக்கொண்டிருந்த துண்டின் வழியே அவர் சுன்னி தலையெடுப்பதை மதுமதி உணர்ந்தாள். "என்னாச்சுங்க... இன்னொரு தரம் வேணுமா? குயிக்கா ஒரு தரம் சப்பி விடட்டுமா? அப்பவே ஆசையா கேட்டீங்க.. நான்தான் மாட்டேன்னுட்டேன்... நீங்களும் கோவப்படாமா என் கூட அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கிட்டீங்க." மதுமதி தன் உதட்டால் அவர் உதடுகளை தேடிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் கை சங்கரனின் சுன்னியை அழுத்தி அதன் வலிமையை சோதித்துக்கொண்டிருந்தது "அதெல்லாம் இல்லே.." சங்கரனின் வாய் வேண்டாமென்று சொன்னாலும், மனசு ஆலாய் பறந்தது. சங்கரன் தன் உதடுகளை அவள் வாய்க்குள் அடகு வைத்துவிட்டு அமைதியாக இருந்தார். மதுமதியின் நாக்கு அவர் வாய்க்குள் படமெடுத்து ஆடும் பாம்பாகியிருந்தது. சங்கரனுக்கு மூச்சு இறைத்தது. மதுமதியின் உள்ளங்கையில் சிறைபட்டிருந்த அவருடைய சுன்னி துள்ளி துள்ளி ஆடிக்கொண்டிருந்தான். மதுமதி தன் கையின் அழுத்தத்தை அதிகமாக்கி அவரை வேக வேகமாக உருவ ஆரம்பித்தாள். அம்மா... சங்கரன் அவள் கையிலேயே ஒழுக ஆரம்பித்தார். அவளுடைய கீழ் உதட்டை கடித்தார். "நல்லாயிருந்துதா... ஆர் யூ ஹேப்பி...?" மதுமதி தன் உதடுகளைத் துடைத்துக்கொண்டாள். அவர் உதட்டையும் துடைத்துவிட்டாள். அவர் கன்னத்தில் மீண்டும் முத்தமிட்டாள். "யெஸ்... தேங்க் யூ" சங்கரன் முகத்தில் வெட்கத்துடன் சிரித்தார். மதுமதி சங்கரனின் முகத்தை தன் மார்பில் அழுத்திக்கொண்டாள். "என் புட்டத்துல ஓங்கி அடிச்சீங்க... அப்ப எனக்கு லேசா வலிச்சுது.. வலிக்குதுங்கன்னேன்.. மத்தவன்ல்லாம் இன்னும் ரெண்டு அடி அங்கேயே போடுவான்..." "பொம்பளை தன் வாயால வேணாம்ன்னு ஒரு விஷயத்தைப் பத்திச் சொன்னா, அவளுக்கு அது வேணும்ன்னு அர்த்தம்டீ... புத்தியில்லாத பாஸ்டர்ட்ஸ்" அவள் முகத்தில் கணநேரம் கோபம் எட்டிப்பார்த்தது. "சிரிச்சிக்கிட்டே இப்படி எதுக்கும் உதவாத ஒரு தத்துவம் பேசிக்கிட்டே, பொம்பளை மனசை புரிஞ்சிக்கத் தெரியாத மடையனுங்க அவளுக்கு வலிக்கற எடத்துலேயே ஓங்கி ஓங்கி அடிப்பானுங்க." "என் ஃப்ரெண்ட்ஸ்ல அப்படி உன்னை அடிச்சது யாரும்மா? அய்யோ... சங்கரனின் மனசு வேதனையில் அரற்றியது. "அதெல்லாம் வெளியில சொல்லக்கூடாதுங்க.." மதுமதியின் முகம் இருண்டது. சட்டென தன் முகத்தில் வந்த உணர்வை மாற்றிக்கொண்டாள். "ஆனா நீங்க என்னடான்னா, என் புட்டத்தை ஆசையாத் தடவிக்குடுத்தீங்க... அந்த நேரம் உங்க செயல்லே... நீங்க காட்டின அந்த அன்புல போலித்தனம் இல்லே... உங்க முகத்துல பொய் இல்லே... அந்த நிமிஷம் நான் அப்படியே உள்ளுக்குள்ளே நெகிழ்ந்து போயிட்டேன்... அந்த வினாடியில உங்களை மாதிரி ஒரு ஆம்பிளை எனக்கு புருஷனா வரணும்ன்னு நெனைச்சேன்." "ப்ச்ச்ச்..." சங்கரனால் வெட்டியாக முனகுவதை தவிர அவரால் அந்த நேரத்தில் வேறு ஏதும் செய்யமுடியவில்லை. "உங்களுக்கு எப்ப ஆசை வந்தாலும் என்னைக் கூப்பிடுங்க..." மதுமதியின் குரல் தழுதழுப்பாக வந்தது. சங்கரன் மதுமதியின் புட்டத்தை அவள் போட்டிருந்த ஜீன்ஸோடு மெல்லத் தடவிக்கொடுத்தார். மதுமதியின் செல் ஒலித்தது. ஒலித்து அடங்கியது. தங்கராசு வந்துவிட்டான். மதுமதி சங்கரனின் வாயில் வெறியுடன் முத்தமிட ஆரம்பித்தாள். சங்கரன் மனசு கனக்க ஆரம்பித்தது. அவர் தன் மனதில் எழும் உணர்ச்சிகளை அடக்கமுடியாமல் தவித்தார். "போய்ட்டு வர்றேங்க..." மதுமதி விருட்டென எழுந்து வாசற்கதவை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள். தங்கராசு, காரின் பின் பக்கத்து கதவை திறந்து வைத்துக்கொண்டு நின்றிருந்தான். சங்கரன் அவனை கையசைத்து கூப்பிட்டார். "சொல்லுங்க சார்.." தங்கராசு தன் முகத்தில் ஒரு அசட்டு சிரிப்புடன் அவரருகில் வந்தான். "இந்தப் பொண்னை பத்திரமா அவ வீட்டுல கொண்டு போய் சேத்துடுப்பா... வீடு போய் சேர்ந்ததும் எனக்கு ஒருதரம் போன் பண்ணச்சொல்லு... இதை நீ வெச்சுக்க..." தங்கராசுவிடம் இரண்டு ஆயிரம் ரூபாய்த்தாள்களை நீட்டினார். தங்கராசு இரும்பு கேட்டை மூடிக்கொண்டு காரை கிளப்பினான். கார் நகரும் வரை வீட்டு வாசலிலேயே சங்கரன் நின்றுகொண்டிருந்தார். "குணசேகரு... சங்கரன் பேசறேன்டா..." "காது கீது அடைஞ்சிப்போச்சாடா கம்மினாட்டி... பத்து தரம் கால் பண்ணிட்டேன் உனக்கு" சேகர் எடுக்கும் போதே ஏகவசனத்தில், தேவைக்கு அதிகமாக எரிச்சலுடன் ஆரம்பித்தான். இவனுக்கு நான் அதிகமா இடம் குடுத்துட்டேனா? சங்கரன் ஏற்கனவே பசியால் துடித்துக்கொண்டிருந்தார். போதாக்குறைக்கு, சேகர் விஷயத்தை சொல்லாமல் ராடு விட்டதும், அவருக்கும் ஒரு நொடி, எரிச்சல் பற்றிக்கொண்டு வந்தது. ஸ்கூல் டேஸ்லேருந்து ஒண்ணாப் படிச்ச ஃப்ரெண்டு... இவனை எப்பவுமே ஒண்ணும் சொல்லிக்க முடியறதில்லே... வீட்டுக்கு வந்தான்னா உரிமையா நேரா பெட்ரூமுக்குள்ளவே நுழையற அளவுக்கு க்ளோஸா பழகிட்டவன். இவன்கிட்ட சட்டுன்னு மூஞ்சை முறிச்சிக்கவும் முடியாது... பாக்கியம் வேற இவனை அண்ணா... அண்ணான்னு தலை மேல தூக்கி வெச்சிக்கிட்டு ஒறவு கொண்டாடிக்கிட்டு இருக்கா... என் பையனுக்கு நல்லாப் பொண்ணா பாருங்கண்ணான்னு இவனுக்கு டூட்டி வேற போட்டு இருக்கா. எல்லாத்துக்கும் மேல, இந்த வயசுல இவனை மாதிரி ஒரு ஃப்ரெண்டு எனக்கு புதுசா எவன் கிடைப்பான்? பேலன்ஸ்ஷீட் போட்டு பார்த்துவிட்டு சங்கரன் எப்போதும் போல், எரிச்சலை அடக்கிக்கொண்டு அவனுக்கு பொறுமையாக பதில் சொன்னார். "சாரீடா... மச்சி... தூங்கிட்டேன்டா..."

"சரி... சரி.. அனுப்பி வெச்ச குட்டி எப்டீ?" சங்கரன் பணிந்ததும் அவன் குளிர்ச்சியாக பேசத்தொடங்கினான். புதிதாக பார்ப்பவர்களுக்கு சேகர் பேசுவது எடுத்தெறிந்து பேசுவது போல் இருக்கும். இது அவனுடைய சுபாவம். கூடப்பிறந்த பழக்கம். பழகினால் உயிரைக் குடுப்பான் என்பார்களே அது இவனுக்கு நூறு சதவிகிதம் பொருந்தும். "ரொம்ப தேங்ஸ் மச்சான்.. சும்மா சொல்லக்கூடாதுடா... உடம்பை அப்படியே எண்ணைய் தேச்சி உருவிவிட்ட மாதிரி ஆயிடிச்சி... எக்ஸலன்ட் ஃபிகரு மச்சான்... என்னமோ நெனைச்சேன்... அற்புதமான பொண்ணுடா... சப்பிவுட்டா பாரு... கண்ணுல பூச்சி பறந்துடிச்சி... மொத்தத்துல சான்ஸே இல்ல... பத்து நாளைக்கு ஒருதரம் கூப்பிட்டுக்க வேண்டியதுதான்." "புரிஞ்சிகினியா...?" "டேய் உன் வழி வருமாடா?" "அப்றம்.." "மடியீல ஏறி உக்காந்துகிட்டு அட்சாப்பாரு... அப்படியே அசந்து போய்ட்டேன்... கடைசியா பைசா குடுக்கச்சொல்ல, கொஞ்சம் செண்டிமெண்டா பேசினா... எனக்கு துக்கம் தொண்டையை அடைச்சிக்கிச்சு..." "வாழ்ந்து கெட்ட குடும்பம்டா... வரவர நீ ரொம்ப எமோஷனலா ஆக்டிங் குடுக்கறே..." "இல்லடா மச்சான்.. என் நேச்சரே அதான்டா" "வா நயினா... உன்னைப்பத்தி நாங்க சொல்லணும்... நீயே ஏலம் வுடக்கூடாது..." "ப்ச்ச்... எக்ஸ்ட்ராவா அஞ்சு ரூபா குடுத்தேன்டா.." "கணக்கு பாக்காதடா... பாவப்பட்ட ஜென்மங்கடா...!" "கரெக்ட் மச்சான்... ஒடம்பு, மனசு ரெண்டும் திருப்தியா ஃபீல் ஆச்சு... அசந்து தூங்கிட்டேன்.. உன் "செல்லு" அடிச்சதே கேக்கலைடா" "அது போவட்டும்.. சாப்ட்டியா நீ...?" "எங்கடா... பசி உசுரு போவுதுடா.." "சரி சட்டுன்னு கெளம்பி நம்ம எடத்துக்கு வந்துடு.. ராத்திரிக்கு இங்கேயே கேம்ப் அடிச்சிக்க; வரும் போது தலைப்பா கட்டுல ரெண்டு பிரியாணி பார்சல் பண்ணிக்கிறீயா?" "டேய்.. உன் அலப்பரையை நிறுத்துடா... நைட் டின்னருக்கு எவ்வளவு செலவு ஆனாலும் பைசா நான் குடுக்கறேன்டா... நீ பக்கத்துல எங்கேயாவது உனக்குத் தேவையானதை, எவனையாவது வுட்டு வாங்கிக்கடா... கூடவே எனக்கு ஒரு ரெண்டு இட்லி, ரெண்டு சப்பாத்தி மட்டும் பேக் பண்ணி, தனி பாலீதீன்ல போட்டுக்க சொல்லு..." "நீ என்னா ரொம்ப ஓஸ்தியா... இல்லே நாங்க என்னா மட்டமா?" "புட் ஹேபிட்ஸைல்லாம் இந்த வயசுல போய் சட்டுன்னு மாத்திக்கமுடியாதுடா... மத்தபடி உன்னை மட்டமா நினைப்பேனடா? கண்ட சனியனையெல்லாம் என்னால வாங்கிட்டு வரமுடியாதுடா... சொன்னா புரிஞ்சிக்க டிரைப் பண்ணு மச்சான்..." நான்வெஜ் என்றால் காததூரம் ஓடுவார் சங்கரன். "எல்லாத்துக்கும் இப்படியே ஒப்பாரி வைடா நீ?" "டேய் பிளீஸ்... உனக்கு எப்டீடா இதை புரியவெக்கறது...?" "வுட்றா... உன் கதையை..." மீண்டும் எரிச்சலடைந்தான் சேகர். "சரி.. நீ எதுக்கு போன் பண்ணே? அதைச்சொல்லுடா மசுரு..." "மச்சான்.. நம்ம கோபாலு மதியானம் ஒரு வேலையா செங்கல்பட்டு வரைக்கு போனானாம்... அங்கேருந்து ஒரு கன்னுக்குட்டியை ஓட்டியாந்து இருக்கான். அந்த மதுமதி வயசுதான்... சும்மா தளதளன்னு ஊட்டி தக்காளி மாதிரி இருக்றா..." "புள்ளே என்னமா, கண்ணை சிமிட்டி சிமிட்டி, எமி ஜாக்சன் மாதிரி இங்கிலீஷ் பேசுதுங்கறே? அப்டியே மெர்சலாப் போச்சு எனக்கு... பொறந்ததுலேருந்து கான்வெண்ட்லதான் படிச்சாளாம்... நடுவுல எப்டியோ லைன் மாறிடிச்சி... நமக்கு எதுக்கு அந்த வம்புலாம்.. ஆவற காரியத்தைப் பாக்கணும்... என்னா சொல்றே?" "சீட்டை குலுக்கி போட்டது யாருடா? ஜோக்கர் வெட்டினது நீதானே?" "நமக்குள்ள போட்டி என்னா மச்சான்... இப்ப மொத ஆளா கோபால்தான் மைனாகூட பல்லாங்குழி ஆடிகினு இருக்கான். இட்டாந்தவன் அவந்தானே; அவன் டிக் அடிச்சதும் நான் சீட்டை குலுக்கி போடலாம்னு இருக்கேன்..." "அப்டீன்னா இப்ப என்னை அங்க எதுக்கு கூப்டறே நீ? நான்தான் ரெண்டு வாட்டி ஒழுவிட்டு உக்காந்துருக்கேன்.. நான் அங்கே வந்து உனக்கு வெளக்கு புடிக்கவா?" "பத்தியா... சீப்பா பேசிட்டியே... நம்ப தோஸ்த் ஆச்சே... கூப்டா சந்துல வந்து சிந்து பாடுவேன்னுதான்..." சேகர் உரக்க சிரித்தான். "டேய்... பல்லு கில்லு சுளுக்கிக்கப்போவுது... இப்ப என்னாத்துக்குடா வாயைப் பொளக்கறே?" "மச்சான்... விஷயத்தை புரிஞ்சிக்க மாட்டேடா நீ... பெத்தவ பொண்ணை கூட்டிக்குடுப்பாளாம். ஆனா தனியா எங்கேயும் அனுப்பமாட்டாளாம்... கூடவே கன்னுக்குட்டிக்கு துணையா மாடும் காவலுக்கு வந்து குந்திகினு இருக்குது... கதையைக் கேட்டுக்கினியா?" "டேய் எனக்கு வேணாம்டா..." "ஏன்டா.... மாட்டுக்கு காவலா, நீ வந்து டேரா போடுங்கறேன்.." சேகர் மீண்டும் சிரிக்க ஆரம்பித்தான். 'எனக்கு ஒடம்பு இன்னும் தெளியலடா... மதுமதி சுத்தமா ஃபில்டர் போட்டு மொத்தத் தண்ணியையும் உறிஞ்சி எடுத்துட்டாடா..." "தகவல் குடுக்க வேண்டியது நம்ம டூட்டிப்பா... அத்த நான் கரெக்டா, ஒழுங்கு மொறையா பண்ணிட்டேன்... சுகுரா சொல்றேன் கேட்டுக்க... அம்மாகாரி லைன்ல ஒடறதை நிறுத்திட்டாளாம். இப்பல்லாம் பொண்ணுக்கு பாடி கார்ட்டாத்தான் ஆக்டிங் குடுத்துகினு இருக்காளாம். நான் நல்லா விசாரிச்சிட்டேன்... அவ புத்துல பாம்பு நுழைஞ்சி ஒரு வருஷம் ஆயிடிச்சாம்..." "அப்ப்ப்புறம்..." சங்கரன் நீளமாக கொட்டாவி விட்டார். "உன் சாய்ஸ்க்கு ஏத்த மாதிரி பசு மாடு கும்முனு இருக்குது... சின்ன வயசுல நீ நான்னு இவ சூத்து பின்னால போட்டி போட்டு ஓடி இருப்பானுங்க; பெர்சா சூத்தைப்பாத்தா உனக்கு ஒரு கிக்குதான்... இதுவும் எங்களுக்குத் தெரியும்... அப்பால உன் இஷ்டம் நயினா... நம்பளை ஆளை வுடு.." "என்னடா சொல்றே?" சங்கரனின் பாம்பு நெளிய ஆரம்பித்தது. "திருப்பியும் ஏ ஃபார் ஆப்பிள்ன்னு மொதல்லேருந்து ஆரம்பிக்கவா? டேய் என்னால உங்கிட்ட படமுடியலேடா..." சேகர் சலித்துக்கொண்டான். "இல்லே மச்சான்... நான் என்னா சொல்றேன்னா" தான் கெஸ்ட் ஹவுசுக்கு வரவில்லை என்று சொல்ல நினைத்த சங்கரன், ஒரு வினாடி பேசுவதை நிறுத்தினார். மனசுக்குள் ரியாலிட்டி படம் ஓட ஆரம்பித்தது. பொண்டாட்டி வீட்டுல இல்லே. ரெண்டு நாளைக்கு வூடு மொத்தமா என் ஆதிக்கத்துலத்தான் இருக்கும். நான் என்னப்பண்ணப்போறேன்? இன்னும் ராத்திரி சோறுகூட திங்கலை. தனியாத்தான் தூங்கணும். வீட்டைப் பூட்டிகிட்டு, ஒரு நடை மெதுவா நடந்து போய், புது பார்ட்டியை பாத்துட்டு, திரும்பி வர்ற வழியிலே சுமித்ரா வீட்டுக்கு போய் தங்கிக்கலாம்... அவளும்தானே மத்தியானம் கூப்பிட்டுட்டு போயிருக்கா... சோறு ஆக்கி வெச்சிருந்தாலும் வெச்சிருப்பா... இன்னிக்கு ராத்திரி அவளை கட்டிப்புடிச்சிக்கிட்டு நிம்மதியா தூங்கலாம். நிதானமாக யோசித்த சங்கரனுக்கு மனதுக்குள் ஒரு சிறிய நப்பாசை கிளம்பிவிட்டது. சுருக் சுருக்கென்று வலித்த தன் கொட்டைகளை இடது கையால் தடவிக்கொண்டார். "நீ ஓண்ணும் சொல்லவேணாம்டா... உன் குஞ்சா மணியை சுத்தமா கழுவிகினு ஸ்ட்ரெய்டா இங்க வந்து சேரு... கூடவே சில்றையா கொஞ்சம் பைசா ஜோபில போட்டுக்கினு வா... இது ரொம்ப முக்கியம்... கொஞ்சம் பைசா ஷார்ட் ஆயிடிச்சி... இதுக்கோசரம்தான் பத்து வாடி உனக்கு போன் பண்றேன்." "ம்ம்ம்.." "கேட்டுகினியா... நாளைக்கு காலைல கோபாலு அவன் மளிகை கடையை தொறந்ததும், வட்டியும் மொதலுமா உனக்கு செட்டில் பண்ணிடுவான்." "எவ்ளடா வோணும்?" "இருவத்தஞ்சு எடுத்திட்டு வாடா.." "அரைமணி நேரத்துல வர்றேன்.." "நயினா... வந்து பட்சியைப் பாருடா... பளிச்சின்னு இருக்குது; உன்னைப்பத்தி எனக்குத் தெரியாதா... இன்னிக்குன்னு பாத்து ரெண்டு வாட்டி அல்ரெடி டேங்க் கீளீன் பண்ணிட்டே... எல்லாம் நேரம்டா... வேணுங்கறன்னைக்கு மீனு வலையில சிக்காது... சிக்கற அன்னைக்கு பசி எடுக்காது... பேஜாருடா மச்சான்..." "ங்க்கோத்தா மரியாதையா பேசுடா... மாமனைப்பத்தி உனக்கு முழுசாத் தெரியாது.. இன்னும் ரெண்டு ரவுண்டு ஜம்முன்னு வருவேன்..." "சரி மச்சான்.. கோச்சிக்காதே மச்சான்.. நீ அல்லி அர்ஜூனன்தான் ஒத்துக்கறேன்.. ஒரே ராத்திரீல ஒம்போது வாட்டி ஓக்கற ஆள்தான்... இந்த நெனப்புதான் உன் பொழைப்பை; என் பொழப்பை; ஏன் ஊர்ல இருக்கறவன் அத்தனை பேரு பொழப்பையும் கெடுக்குது" "ஃபிகரை புட்சிருந்தா அடுத்த சனிக்கிழமைக்கு இவ டைரியில உன் பேரை என்ட்ரீ போட்டுக்க.." "ம்ம்ம்.." "இவ வரணுமா.. இல்லே நீ போவணுமா எங்கே வரணும்... இன்னா ஏதுன்னு வில்லாவரியா அக்ரிமெண்ட் போட்டுக்க... இல்லியா உன் சின்னவருக்கு கனெக்ஷ்ன் பண்ணிவுட்டுடு... நீ நைசா ஒதுங்கிக்க... நான் சொல்ல வர்றது உனக்கு புரிஞ்சுதா?" "இப்ப என்னா பண்றா அவ?" சேகரின் புத்தியே புத்திதான்... நண்பனை மனசுக்குள் வாழ்த்தினார் சங்கரன். "ம்ம்ம்.. சோத்து கையில பீர் கிளாஸ் இருக்குது... ஷோக்கா, ஸ்டைலா, உதடு நனையாம, லிப்ஸ்டிக் கலையாம, சிப் பண்றா... பீச்சாங்கையில இண்டியா கிங்ஸ் வெச்சிகினு நடுநடுவுல வாய்ல வெச்சி நீட்டா இழுத்து இழுத்து ப்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ன்னு ஊதி புகை வுடறா..."

"பரவாயில்லையே... சவுண்டு பார்ட்டின்னு சொல்லு... இண்டியா கிங்க்ஸ் புடிக்கிறா..." "சிகரெட் பாக்கிட்டு கோபால் வாங்கி குடுத்து இட்டாந்தானாம். பீர் நான் வாங்கி வெச்சிருக்கேன்... சிப்ஸ் பழசு ஸ்டாக்ல கெடந்தது... கூதியா கால் மேல கால் போட்டுகினு இருக்கா... இப்ப இலேசா தொடையை சொறிஞ்சிகிறா... இது போதுமா இல்லே இன்னும் வோணுமா?" "போதும்டா உன் ரன்னிங் கமென்ட்ரீ... கொஞ்சம் வுட்டா தலைமேல ஏறி உக்காந்துடுவியே... ரேட்டு என்னா சொல்றா?" "இவ ஹவர் கணக்குலத்தான் பேசறாடா... ஒரு ஹவர்ல எத்தினி வாட்டி வேணா லீக் ஆவுங்க.. அதுல ஒண்ணும் பிரச்சனையில்லேங்கறா... ஒரு ஆளு லீக் ஆனதும் அரை மணி நேரம் குட்டிக்கு கேப்பு வுடணுமாம்." "தனித்தனியாத்தான் கபடி ஆடணுமாம். கும்பலா கோயிந்தால்லாம் போடக்கூடாதாம். கன்னுக்குட்டிக்கு முப்பத்தஞ்சுக்கு கீழே போவமாட்டேன்னுட்டா... ரேட்டு விஷயத்துல ரொம்பவே நச்சு பண்ணிட்டாம்மா..." "பசு மாட்டுக்கு என்ன ரேட்டுடா?" "நாங்கள்ளாம் புலி... காட்டுல வசிக்கிற புலி... எவ்வளவுதான் வவுறு பசிச்சாலும் புல்லு மேயமாட்டோம்.." "எப்பவுமே எளசா ஆட்டுக்குட்டி, கண்ணுகுட்டி, கோயி குஞ்சு இதெல்லாம்தான் அட்சித் துண்ணுவோம்.. உன் மாட்டோட ரேட்டெல்லாம் நீயே வந்து நேர்ல பேசிக்க..." "சரி வர்றேன்... எக்ஸ்ட்ரா பீர் வெச்சிருக்குல்லே?" "சீக்கிரம் வந்து தொலைடா... கஞ்சப் பிசினாறி நாயே..." சங்கரனை தன் வழக்கம் போல் செல்லமாக அர்ச்சனை செய்துவிட்டு காலை கட் பண்ணினான் சேகர். குணசேகரனின் கெஸ்ட்ஹவுசுக்குள் நுழைந்த சங்கரன் ரிசப்ஷனை கடந்து, லிஃப்டை தவிர்த்து மாடிப்படிக்கட்டுகளில் நிதானமாக ஏறினார். இவரை அடையாளம் தெரிந்து கொண்ட கூர்க்கா சல்யூட் அடித்து விலகினான். முதல் தளத்தையடைந்ததும், விறுவிறுவென வடக்கு மூலையை நோக்கி நடந்தார். எதிர்ப்பட்ட கண்ணாடிக்கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே நுழைந்தார். இடது பக்கத்து சிறிய அறையில் ஆளே அமிழ்ந்து போகும் டீலக்ஸ் சைஸ் சோஃபாவில் நடுத்தர வயதில் ஒரு இளம் பெண் (???) ஃபெமினாவை புரட்டிக்கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தாள். அவளுக்கு எதிரில் ஃபீர் பாட்டிலும், உருளை வறுவலும், தட்டில் இறைந்து இருக்க, கிங்க் சைஸ் சிகரெட் பாக்கெட் ஒன்றும், சோடா பாட்டில் ஒன்றும் கம்பீரமாக கொலுவீற்றிருந்தன. "ஹாய்... அயாம் சங்கரன்.." சிரித்துக்கொண்டே தன் கையை நீட்டினார். "யெஸ் வாங்க.. உக்காருங்க... நீங்க வர்றீங்கன்னு சேகர் சார் சொன்னாரு.." கையிலிருந்த கிளாசை டீப்பாயின் மேல் வைத்துவிட்டு, அவருடைய கையைப்பற்றி குலுக்கினாள். தன் கையில் இலவம் பஞ்சின் மென்மையை உணர்ந்தார் சங்கரன். சோஃபாவில் அவளருகில் தள்ளியே அமர்ந்தார். தலையை ஒரு முறை தடவிக்கொண்டார். அவள் முகத்தை உற்று நோக்கினார். "டிராஃபிக் ஜாம்.. லேட்டாயிடுச்சி... யுர் குட் நேம் ஃப்ளீஸ்..." இதமான சிரிப்புடன் பேச்சை தொடங்கினார். ஃபெமினாவை டீஃபாயின் மேல் எறிந்தாள் அவள். "அப்டீங்ளா... நான் அம்சவல்லி..." அவள் குரலில் இருந்த மிதமான ஆண்மை எல்.ஆர். ஈஸ்வரியை அவருக்கு ஞாபகப்படுத்தியது. ஓசி பீர் அடிக்கிறா... தொண்டை கட்டிக்கிட்டு இருக்கும்... சங்கரன் தன் போக்கில் யோசித்தார். விலையுயர்ந்த ஷிஃபான் சாரி உடுத்தியிருந்தாள். மெல்லிய ரோஜா செண்ட் போட்டிருந்தாள். மிதமான பிங்கில் பளபளக்கும் ஈரமான உதடுகள். கீழ் உதடு மிகவும் செழிப்பாக இருந்தது. ராத்திரி பூரா சப்பிக்கிட்டே இருக்கலாம்... நாம இவலை லிப்ஸ்ல கிஸ் அடிக்கும் போது, இந்தக்கூதியா நம்ம பூளை மெதுவா தடவி குடுத்தா சும்மா சூப்பரா இருக்கும். சங்கரன் மனசுக்குள் கவுளி அடித்தது. பேரு அம்சவல்லிங்கறா; மேக்கப் இல்லாமலேயே பாக்கறதுக்கும் அம்சமாத்தான் இருக்கா. சங்கரன் மனசு தறிகெட்டு ஓட ஆரம்பித்தது. சேகரு போதையில இருந்தாலும் கரெக்டாபேசறான்... அவன் குவாலிட்டியே தனிதான். ரோஸ் நிற சீ த்ரு சாரியில், லோ நெக் ஜாக்கெட்டில், வெளிர் பழுப்பு நிற பிராவில் ஒட்டு மாம்பழம் சைசில் பிதுங்கும், மார்புகளின் வெண்மை பளிச்சிட்டுக்கொண்டிருந்தன. பிற்பகலில் தான் கசக்கிப்பார்த்த, மதுமதியின் கைக்கு அடக்கமான முலைகள் ஒரு நொடி அவர் கண்ணில் வந்து போயின. பிகருன்னா அவ பிகரு... ம்ம்ம்... அதது அததோட இடத்துல ஒஸ்திதான். அவளை இவகூட கம்பேர் பண்ணக்கூடாது. ரொம்பத்தப்பு. கன்னத்தில் போட்டுக்கொண்டார். கால் மேல் கால் போட்டு உட்க்கார்ந்திருந்ததில், புடவைக்கு வெளியில் எட்டிப்பார்த்த அவளுடைய வளமான கொழுத்த கெண்டைக்கால் சதை கல்லாக இறுகி மின்னிக்கொண்டிருந்தது. மெலிதாக ஆடிக்கொண்டிருந்த இடது காலில் பிங்க் கலரில் என்ரூட் வுமன் சிரித்தது. ரெண்டு இஞ்சுக்கு குறையாமல் ஹீல். இப்படி போடுகினு நடந்தா சூத்து ஏன் பெருக்காது? இவளுக்கு தொடையெல்லாம் கூட கிங் சைசுலத்தான் இருக்கணும். ஹை மிடில் கிளாஸ் பேமிலியா இருக்கும் இவளுது; எப்படி பாத்தாலும் வயசு நாப்பத்து ரெண்டுக்கு மேலே போவாது. திமிசு கட்டைன்னா திமிசு கட்டை மாதிரி இருக்கா; அசப்புல பாத்தா காமாட்சிக்கு மூத்த அக்கா மாதிரி இருக்கா. சங்கரனின் சுன்னி ஒரு முறை துடித்தது. சங்கரனின் அனுபவம் இந்த விஷயங்களில் எப்போதும் சோடை போனதேயில்லை. பெண்களின் மார்பு சரிவை பார்த்தே வயசை சரியாக கணித்துவிடுவார். அந்தக்காலத்துல பெத்தவங்க இவளுக்கு பேரை கரெக்டா சூஸ் பண்ணி வெச்சிருக்கானுங்க. அம்சவல்லீ... சூட்டபிள் புருஷன் கிடைச்சிருப்பானா இவளுக்கு? எல்லாத்துக்கும் குடுப்பனையிருக்கணும். கேட்டா கட்டிக்கிட்டவன் என்னை ஒழுங்கா வெச்சு வாழலேம்பா; மாமியார் நோயாளி; மாமனார் என் சூத்தை தடவிபாத்தாரு; நான் கிழவனுக்கு காட்ட மாட்டேன்னு டிவோர்ஸ் வாங்கிட்டேன்... அப்புறம்... வேற வழியில்லாம தொழிலுக்கு வந்திட்டேம்பா. இல்லே புருஷனே கூட்டிக்குடுக்கறானோ? என்ன எழவோ? அவனுக்கு என்ன கஷ்டமோ? வீட்டுக்கு வீடு வாசப்படிதான். சங்கரன் தன் இருகைகளையும் ஒரு முறை தலைக்கு மேல் தூக்கி சோம்பல் முறித்தார். ஓடம்பு அடிச்சிப்போட்ட மாதிரி இருக்குது... இன்னும் சுத்தமா தெளியலே... ஒரு நாலு மணி நேரம் தூங்கணும்.. கொட்டாவி ஒன்று கிளம்பியது. இவ்வள தூரம் சேகர் சொன்னானேன்னுதான் வந்தேன். வந்தது வேஸ்ட் ஆவலே.

பொண்ணு மார்க்கெட்ல ஓடிகினு இருக்கா; அம்மா ரிட்டயர் ஆயிட்டான்னு சொன்னனே; ஆனா சும்மா சொல்லக்கூடாது. மாடு இளைச்சாலும், கொம்பு இளைக்கலே; சுத்தமா இருக்கா; எந்த வயசுலேயும் இவளுங்க மாட்டேன்னு சொல்ல மாட்டாளுங்க; என்னா... கொஞ்சம் மொதல்லே பிகு பண்ணிப்பாளுங்க. வெள்ளமா பால் குடுக்கற காராம் பசுகூட கண்டவன் தன் மடியில கை வெச்சா சட்டுன்னு ஒரு தரம் எட்டி உதைக்கத்தான் செய்யும். பால் குடிக்க ஆசைப்படறவன்தான் பொறுமையா, மாட்டோட முதுகை, கழுத்தை, தடவிக்குடுத்து பாலைக் கறக்கணும். பொம்பளையும் பசுவும் ஒண்ணுதான். பொம்பளை மனசுக்கு இதமா ரெண்டு வார்த்தை பேசிக்கிட்டே, அவளைத் தொட்டு தடவி, மெதுவாத்தான் தன் வழிக்கு கொண்டாரணும். சங்கரனின் எக்ஸ்பீரியன்ஸ் உரக்க பேசியது. இன்னைக்கு இவளை எப்படியாவது உரசி கிரசி, முடிஞ்சா ஓட்டிப்பாத்துடணும். பையன் மொதல்லே எழுந்துப்பானா? மதுமதி ஒரு தரம் என்னை பார்ட்டு பார்டா கெழட்டி பெண்டு எடுத்து கீரீஸ் போட்டு விட்டுட்டா; அப்புறமா கொசுறு குடுக்கறேன்னு பத்து நிமிஷத்துலேயே ஒரு தரம் என் பூளை கிளப்பி, வேக வேகமா குலுக்கி, வாட்டர் டேங்கை காலிபண்ணிட்டா. திரும்பவும் நாலு மணி நேரத்துக்குள்ள, சேகர் சொல்ற மாதிரி, முத்தின மாங்காய் அம்சவல்லி என் பூளுக்கே முத்தம் குடுத்தாலும், அது எழுந்து நிக்குமா? இவ சரீன்னா, என் புள்ளாண்டானை இவ உதட்டுல வெச்சி தேய்ச்சிப்பாக்கலாம். எழுந்தாலும் எழுந்துடுவான்... மனசிருந்தா மார்க்கம்ன்னு பெரியவங்க சொல்லிட்டு போயிருக்காங்களே.. நம்பிக்கையுடன் அவள் மார்பை ஒரு முறை பார்த்தார்.