கிராமத்து டீச்சர் - பாகம் 1

இக்கதையைப் படிக்கும் போது "நாட்டாமை" தமிழ் சினிமாவை ஒட்டி நடப்பது போல் சில சம்பவங்கள் இருக்கும். ஆனால் முழுக்க முழுக்க காமக் கதை. காம வர்ணனைகளும், காம உணர்ச்சிகளும் மிகுந்த கதை. "நாட்டாமை" சினிமாவின் சில கதாபாத்திரங்கள் ஞாபகம் வந்தால் அதற்கு நான் பொறுப்பல்ல. வேண்டுமென்றால் அதிக கிக் கிடைக்க, அந்த கதாபாத்திரங்களே இக்கதையில் "நடி"ப்பதாக கற்பனை செய்து பார்ப்பது உங்கள் உரிமை. ஹார்டுகோர் காமத்தை பல பாகங்களில் அவ்வளவாக விவரிக்கவில்லை. actualகாமப் புணர்ச்சியை பத்தி பத்தியாக வர்ணிக்காமல், லேசாக விவரித்துவிட்டு கதைக்குள் சென்றுவிடுவேன். ஒரு சில பாகங்களில் தான் முழுமையான ஹார்டுகோர்.

கதையின் போக்கு, சஸ்பென்ஸ், குழப்பமான உறவு முறைகள், எங்கும் எதிலும் காமத்தையே பார்த்து, அதே நேரத்தில் கிரிமினல் மூளையுடன் இயங்கும் ஒரு பேரழகியான இளம் பெண்; இவையெல்லாம் தான் இக்கதையில் முக்கியமாகக் கையாளப்பட்டிருக்கும். நேரடிப் புணர்ச்சியை விவரிப்பது இக்கதையின் நோக்கமல்ல, காம உணர்ச்சிகளைத் தூண்ட மட்டுமே இக்கதை. இந்த எச்சரிக்கை மிகவும் முக்கியமானது. சில பாகங்களைப் படித்துவிட்டு பின்னர், ஹார்டுகோர் இல்லை; இது இல்லை அது சொள்ளை என்று சொல்வோர் தயவு செய்து இந்த எச்சரிக்கையைப் படித்துவிட்டு பின்னர் மேலே செல்லுமாறு தாழ்மையுடன் வேண்டிக்கொள்கின்றேன். slam bang என்பது அதிகமாக எதிர்பார்க்காதீர்கள். இக்கதை ஐந்து அத்தியாயங்களாகப் பிரிக்கப் பட்டுள்ளது. முதல் அத்தியாயம் - கிராமத்திற்கு வந்தாள் இரண்டாம் அத்தியாயம் - தன் காம வேட்கையைத் தீர்த்தாள் மூன்றாம் அத்தியாயம் - பண்ணையார் குடும்பத்தைப் பிரித்தாள் நான்காம் அத்தியாயம் - காமத்தால் மடக்கிச் சேர்த்தாள் ஐந்தாம் அத்தியாயம் - நினைத்ததை முடித்தாள். ஒவ்வொரு அத்தியாயத்திலும் 2-6 பாகங்கள் வரும். முதல் அத்தியாத்தில் தகாத உறவு இல்லாவிட்டாலும், அதன் பின்னர் அம்மாதிரியான உறவு வரத் தொடங்கும். அதனால் "தீ.த.உ. பகுதியில்" இதை வெளியிட அனுமதி கோருகின்றேன். திருநெல்வேலியிலிருந்து தென்காசி செல்லும் மீட்டர் கேஜ் பாசஞ்சர் ரயில் அம்பாசமுத்திரம் ரயில் நிலையத்திலிருந்து புறப்பட்டு ஊரைத் தாண்டி பச்சைப் பசேல் என்ற வயல்வெளி வழியாக சென்றுகொன்டிருந்தது. காலை ஏழு மணி ஆகியிருந்தாலும் இருள் முழுதுமாய் விலகவில்லை. ஏனென்றால் மார்கழி மாதம் இறுதி. தென் தமிழ்நாட்டில் இந்த வருடம் புரட்டாசி/ஐப்பசியில் மழை பெய்து.. பெய்து.. பொழிந்துத் தீர்த்து, பொதிகை மலைச் சாரலில் இருக்கும் அருவிகள் வெள்ளமாய் கொட்டி, அணைக்கட்டுகள் நிறம்பி வழிந்தோடியதால் எங்கும் செழிப்பு ... எதிலும் செழிப்பு. நெல்லைச் சீமைக் கிராமத்துப் பெண்களிடமும் அவ்வளவு செழிப்பும் மதர்ப்பும். தாமிரபரணியவள் தண்ணீரில் குளித்து அவளின் அமிர்தமான தண்ணீரை அருந்தியப் பெண்டிரின் செழிப்பு. அந்த அற்புதமான வற்றாத ஜீவநதியின் கரைகளில் விளையும் பயிரிலும் செழிப்பு. "எலேய்... வெள்ளன மேக்கால போற வண்டி வந்திருச்சு டோ ய்......" ரயில் கடந்து சென்ற வாய்க்கால் கரையில், அரை நிஜாரைக் கீழே இறக்கி காலைக் கடன்கள் கழித்துக்கொண்டிருந்த சிறுவர் கும்பலில் ஒருவன் ரயிலில் ஊதல் ஓசை கேட்டு அவசரமாக வெட்கப்பட்டு, கழுவாமலேயே, நிஜாரை ஏற்றிக்கொண்டு கத்தினான். சாவகாசமாக காலைக் கழிவுகளைக் கழித்துக்கொண்டிருந்த சிறுவர்கள் அனைவரும் படபடவென்று எழுந்து தத்தம் நிஜார்களைத் தூக்கி தங்கள் சிறு குஞ்சுகளை மூடிக்கொண்டனர். சிக்கு... புக்கு... என்று வேகமாக(!!) ரயில் வந்தது. அதாவது அச்சிறுவர்களுக்கு அதுதான் அபார வேகம். அந்த பாசஞ்சர் தவிர வேறு எந்த ரயிலையும் வாழ்நாளில் பார்த்திராத சிறுவர்கள். "ஏய்ய்ய்ய்... " என்று உற்சாகத்துடன் கையசைத்தனர். அவர்களை ரயில் கடந்து செல்லும் போது ஒரு கரம் ஜன்னலிலிருந்து வெளியே நீட்டியபடி அவர்களுக்குக் கையசைத்தது. வளையல் அணிந்த கரம். வெண்மையான கரம். வழுவழுவென்று மூங்கில் போன்ற தோள்களிலிருந்து புறப்பட்ட கரம். மென்மையான நீஈஈஈ... ண்ட விரல்கள் கொண்ட கரம். அழகாக ஷேப் செய்யப்பட்ட நகங்களுக்கு பளபளப்பான நெயில் பாலிஷ் போட்டு மெருகூட்டப்பட்ட கரம். அந்த கிராமத்து அப்பாவிச் சிறுவர்கள் அதைப் பார்த்து ஆஆஆவென்று வாயை பிளந்து நின்றனர். திறந்த வாய்களுக்குள் குளவி நுழைந்தாலும் அவர்களுக்குத் தெரியாமல் போயிருக்கும். ரயில் அவர்களைத் தாண்டிச் சென்றது. ஒருவரை ஒருவர் திரும்பிப் பார்த்தனர். "எலேய்... பாத்தியாலே...?" கேட்டவனுக்கு 12-13 வயதிருக்கும். "செக்கச்செவேல்னு ரோசாப்பூ கணக்கா இருக்காஹலே.." "வெள்ளக்காரங்களோ.. இல்ல வடக்கத்திக் காரங்களா இருக்குமோ?" என்று கேட்ட பையன், அங்கிருந்தவர்களில் மூத்தவன். 14 வயதிற்கு மேல் இருக்கும். எதற்காக? என்று புரியாவிட்டாலும், அவன் கண்ட காட்சியிலேயே, அவனுடைய அரை நிஜார் சற்று மேடாகியிருந்தது. அவன் பூள் விடைப்பது ஏனென்று அவனுக்குப் புரியாவிட்டாலும் அது ஒரு மாதிரியான சுகமாக இருந்தது. "இல்லலே.. நம்ம தமிழ்க்காரங்க போலத் தான் இருக்காங்கலே." அந்த 12-13 வயது பையனின் கணிப்பு. "ம்ம்ம்." என்று எல்லோரும் பெருமூச்சு விட்டு மீண்டும் நிஜார்களை இறக்கி, விட்டுப் போன வேலையைக் கவனிக்கத் தொடங்கினார்கள். ரயிலுக்குள் அமர்ந்திருந்த சந்தன மரத்தாலான தேகத்தின் சொந்தக்காரி, தன்னுடைய ரோஸ் நிற இதழ்களை லேசாக விரித்துப் புன்னகை சிந்தினாள். "IR 8 பல்லுக்காரி" என்பதற்கேற்ற வெண்மையான சிறிய பற்கள் தெரிய புன்முறுவலித்தாள். "புவர் வில்லேஜ் பாய்ஸ். இன்னோசண்ட் கய்ஸ்" என்று தனக்குள் முணுமுணுத்தாள். அவள் அமர்ந்திருந்த இடத்தில் (அதாவது ஆறு பயணிகள் அமரும் கம்பார்ட்மெண்டில்) அவளைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை. சொல்லப் போனால் மொத்த ரயிலிலேயே 40-50 பயணிகள் இருப்பார்களோ என்னவோ - சந்தேகம் தான். ரயிலில் பயணம் செய்த அனைவரும் அக்மார்க் கிராமத்து மக்கள். நெல்லைப் புற சீமத்து ஊரக மக்கள். இவள் ஒருத்தி மட்டுமே, பளபளக்கும் பட்டணக்காரி. அதனலேயோ.. என்னவோ, அவள் அருகே யாரும் அமரவில்லை. கூச்சமாகவும் இருக்கலாம். அல்லது அவள் கண்களில் பளபளக்கும் ஒளியைத் தாங்க இயலாமல் அண்ணாச்சிகளும், ஆச்சிகளும் மற்ற இடங்களுக்கு ஓடி ஒளிந்திருக்கலாம். யாருக்குத் தெரியும். ரோஸ் நிற தோல் காரி.... ஐ.ஆர். 8 பல்லுல்க்காரி... அயிரை மீனு கண்ணுக்காரி... போன்ற வர்ணனைகளுக்குச் சொந்தக்காரியான அனுஷா தன் சீட்டிலிருந்து எழுந்தாள். "ச்சே.. எப்பிடித்தான் இது மாதிரி மரக்கட்டை சீட்ல இந்த மக்கள் உக்காந்துகிட்டு போறாங்களோ?" தன் பின்புறங்களைத் தேய்த்துக்கொண்டாள். தேய்க்கவேண்டிய பின்புறங்கள். அம்சமான பின்புறங்கள். மெல்லிய இடுப்பிலிருந்து சரேலென்று பின்பக்கம் தள்ளிக்கொண்டு நிற்கும் எழிலான வளைவுகள் கூடிய பின்புறங்கள். பஞ்சணையில் பதிக்கப்படவேண்டிய பின்புறங்கள்; சாட்டின் மெத்தை மீது அமரவேண்டிய பின்புறங்கள். பாவம் இது போல கிராமத்து பாசஞ்சர் வண்டியின் மரக்கட்டை இருக்கையில் அமர்ந்தால் எப்படி இருக்கும்? கன்னிப் பெண்ணின் குண்டிகள் கன்னிப் போய்விடுமே? தன் முதுகைப் பின்னால் வளைத்து தன் இரு கைகளாலும் தன் குண்டிகளைப் பிடித்து விட்டாள். மசாஜ் செய்தாள். பின்னால் குனிய, முன்னால், மேலே இருக்கும் அந்த இரு கும்பங்களும் கும்மென்று எழும்பி பொதிகை மலைச்சாரல் குன்றுகளாய் நிமிர்ந்து நின்றன. ரவிக்கையைக் கிழித்துக்கொண்டு தூக்கின. குண்டிகளை ஓரிரு நிமிடங்கள் மசாஜ் செய்து விட்டு, பின்னர் நிமிர்ந்து நின்றாள். மசாஜ் செய்யப்படவேண்டிய குண்டிகள். கைகள் படாதா என ஏங்கும் குண்டிகள். மெதுவாக அன்னநடை நடந்து ரயிலின் பாத்ரூமுக்குள் நுழைந்தாள். அழகான நீண்ட கூரான நாசியைச் சுழித்தாள். பாத்ரூமின் "வாசனை" அது போல!!!!. புடவையையும் பாவாடையையும் மேலே வழித்துத் தூக்கினாள். செழிப்பான வெள்ளையான வாழைத்தண்டு போன்ற மாசு மருவற்ற பளபளப்பான வழுவழுப்பான கால்களையும் தொடைகளையும் வெளிப்படுத்தினாள். உட்காரவில்லை. அப்படியே நின்றுகொண்டே சர்ர்ர்ரென்று ஒன்னுக்குப் போனாள். ஆம். உள்பாவாடைக்குள் வேறு எந்த தடுப்பாடையும் இல்லை. நோ பேண்டீஸ். கால்களைச் சற்று அகட்டியபடி நின்றதால், அவள் பாய்ச்சிய சிறுநீர் அவள் செந்தொடைகளையும், கெண்டைக்கால்களையும் ஈரமாக்காமல் நேரடியாக பாத்ரூமின் ஓட்டையில் பாய்ந்தது. பின்னர் அப்படியே நின்ற நிலையில் வாஷ்பேசின் குழாயை அமுக்கி உள்ளங்கைகளில் தண்ணீர் பிடித்து சளக் சளக் என்று தன் புண்டை மீது தெளித்துக்கொண்டாள்... அவ்வளவுதான். அதற்கு மேல் கழுவத் தேவையில்லை. அப்படியே பாவாடை+புடவையை சரிய விட்டாள். பாத்ரூமைத் திறந்து வெளியே வந்தாள். தன் கம்பார்ட்மெண்டிற்கு வந்தாள். ஆடைகள் சரியாக உள்ளனவா என்று பார்த்துக்கொண்டாள். மிக எளிமையான ஆடை, அணிகலன்கள். சிறிய சிவப்புப் பூக்கள் ப்ரிண்ட் செய்த வெள்ளை பருத்திச் சேலை. தொப்புளுக்கு ஒரு அங்குலம் கீழே கட்டிய கொசுவத்திற்கும் மார்புகளைத் தாங்கியிருந்த சோளிக்கும் இருந்த ஒரு அடி இடைவெளியில் கொஞ்சமும் மடிப்புகளே இல்லாத திரண்ட வெண்ணை போன்ற மிருதுவான வயிற்றுச் சருமம். தொப்புளுக்கு ஒரு அங்குலம் மேலே கொஞ்சம் இடது பக்கத்தில் ஒரு சிறிய கரு மச்சம். லேசாகக் கீறி விட்டது போன்ற தொப்புள். (அகலமான தொப்புள் இருந்தால் அசிங்கமாக இருக்கும் என்று பிரம்மன் நினைத்தானோ என்னவோ?) சிவப்பு நிறத்தில் கையில்லாத சோளி. ஆம். இது போன்ற கிராமத்துப் பகுதியில் பார்க்கக் கிடைக்காத காட்சி - இது போல் ஸ்லீவ்லெஸ் ரவிக்கை அணியும் பெண். வழுவழுப்பான மூங்கில் தோள் (கரங்களை பற்றி அப்போதே வர்ணித்தாயிற்றே!!) கழுத்தில் ஒரே ஒரு தங்கச் சங்கிலி. ஆழமாக வெட்டப்பட்ட சோளியின் முன்பாகத்தில் சரியாக அந்த இரண்டு கலசங்களும் பிரியும் இடத்தில் ஒரு மீன் வடிவ டாலர். காது மடல்களில் சிறிய சிவப்பு ஸ்டட் பதித்த கவரிங் கம்மல். சிவப்பு ப்ளாஸ்டிக் வளையல்கள். பொன் போன்ற மேனிக்கு பொன் நகைகள் வேண்டாம் என்று தீர்மானித்தாள் போலும். எல்லா நகைகளும் கவரிங் தான். நெஞ்சிலேயே பொற்குடங்கள் தாங்கியிருக்கும் போது மேனியழகுக்கு பொன்னகை வேண்டுமா என்ன? பொற்குடங்களைப் பாதுகாக்கும் வேலை அந்த ஸ்லீவ்லெஸ் ரவிக்கைக்கு மட்டுமே அளித்திருந்தாள். ரவிக்கையின் பணிக்குத் துணை போக ப்ரா கிடையாது. பாவம் ரவிக்கை. அது மட்டுமே இவ்வளவு கடினமான வேலையை திறம்படச் செய்து வந்தது. 22 வயது எழில் மங்கையின் கொங்கைகளைத் தாங்குவது என்றால் அவ்வளவு சுலபமான காரியமா என்ன? பொதிகைச் சாரல் காற்றில் கலைந்து போயிருந்த கூந்தலை அவிழ்த்துவிட்டு சீப்பால் மீண்டும் வாரிவிட்டாள். நடு முதுகுக்கு சற்று கீழே வரை தொங்கும் முடி. சுமாரான அடர்த்தி. கருப்புடன் சேர்த்து லேசான பழுப்பும் கூடிய கூந்தல். முன்பு கல்லூரியில் படிக்கும் போது சில தோழிகள் கூறியதால் ஓரிரு முறை colour செய்துகொண்டதனால், முழு கருப்பாக இல்லாமல் லேசான பழுப்பு அதில் எட்டிப் பார்த்தது. பின்னலிடலாமா என்று முதலில் யோசித்தாள். பின்னர் வேண்டாம் என்று முடிவெடுத்தாள். அவள் இங்கு வருவது ஆசிரியை வேலைக்காக. அதற்கு தோதாக கொண்டை போட்டுக்கொண்டால் சரியாக இருக்கும் என்று எண்ணி, கூந்தலை அப்படியே அள்ளி முடித்து கொண்டையாக்கினாள். அவள் செந்நிற முகத்திற்கு பவுடர் தேவையில்லை. என்றாலும் லேசாக பவுடர் ஒத்திக்கொண்டாள். ரயில் ரவணசமுத்திரம் என்ற ரயில் நிலையத்திற்குள் நுழைந்து வேகம் குறைந்தது. அனுஷா டீச்சர் (அது தான் அந்த 22 வயது இளம் மங்கையின் பெயர்) எழுந்தாள். சீட்டுக்கடியிலிருந்து இரண்டு பெட்டிகள் மற்றும் ஒரு தோள்பையை இழுத்தாள். இரண்டு பெட்டிகளுக்கும் சக்கரம் பொருத்தப்பட்டிருந்தது. ஒவ்வொன்றாக இழுத்துக்கொண்டு கதவருகே வைத்தாள். தோள்ப்பையைத் தன் எழிலான, மூடப்படாத வெள்ளை மூங்கில் போன்ற வெறும் தோளில் மாட்டிக்கொண்டாள். ரயில் நின்றவுடன் இறங்கத் தயாரானாள். "வணக்கமுங்க.. டீச்சரம்மாவா?" அழுக்கு வேட்டியும் முண்டாசுமாய் ஒரு கிராமத்தான் ஓடி வந்தான். இளைஞன். 20 வயது இருக்கலாம். "ஆமாம்பா." இளைஞனின் நெல்லைத் தமிழ் ஒரு வகையான தேனிசை என்றால், அனுஷாவின் குயில் குரல் யாழிசை என்று கூறலாம். "நீங்க முதல்ல மெதுவா இறங்குங்க டீச்சரம்மா. ம்ம். பாத்து. ஒசரம் அதிகமா இருக்கும்மா." உண்மைதான். அது போன்ற குக்கிராம ரயில் நிலையங்களில் ரயிலுக்கும் நடைமேடைக்கும் இடைவெளி அதிகம். அனுஷா திரும்பிக்கொண்டு கைப்பிடிகள் இரண்டையும் பற்றிக்கொண்டு மெதுவாக ஒவ்வொரு படியாக இறங்கினாள். கையிரண்டும் தூக்கி பிடிகளைப் பிடித்த படி இருந்ததில், விலகிய "இடை"வெளியில் பளிச்சென்று சூரியக் கதிர்கள் பட்டுப் பிரகாசித்தன. புடவை, பாவாடை வேறு லேசாகத் தூக்கி எழில்மிகு கெண்டைக்கால்களும், சிணுங்கும் வெள்ளிக் கொலுசும் அந்த கிராமத்து இளைஞனின் கண்களில் பட்டு அவனை சங்கடப் படுத்தின. கண்களை வலுக்கட்டாயமாக அனுஷாவின் மேனியிலிருந்து பிடுங்கியவன், பெட்டிகளையும் பையையும் இறக்கினான். அவனிடமிருந்து அனுஷா ஒரு பெட்டியை வாங்க முயன்றாள். "ஐயோ வேணாம்மா.. நீங்க வாங்கம்மா.. நான் பாத்துக்குறேன்." அவன் நடக்க, அவனை அனுஷா பின் தொடர்ந்தாள். "இங்க இருந்து எவ்வளவு நேரம் ஆகும் தம்பி?" "டீச்சரம்மா. நம்ம ஒலக்கல் கிராமம் இங்க இருந்து மூணு மைல்மா. ஐயாவோட வீட்டு குதிரை வண்டி கொண்டாந்திருக்கேன். ப்ளஷர் கார, பெரியதம்பி ஐயா எடுத்துட்டு போயிட்டாரு டீச்சரம்மா. அதுனாலே பெரியய்யா, குதிரை வண்டில கூட்டியாரச் சொல்லை அனுப்பினாஹ." "வாவ் தட்ஸ் லவ்லி. ஐ'வ் நெவர் டிராவல்ட் இன் எ குதிரை வண்டி சோ ஃபார்." தனக்குள் முணுமுணுத்துக்கொண்டாள்.

"அம்மா.?" சட்டென்று நின்று திரும்பிப் பார்த்தான். "ஒண்ணு இல்லப்பா." "அம்மா.. என்னவோ சொன்னாப்புல இருந்திச்சி." "இல்லப்பா... " புன்னகை சிந்தினாள். கூடியிருந்த சிறுவர்கள் கூட்டமாக வேடிக்கைப் பார்த்தனர். பளீரென்ற நிறமும், அழகும், வசீகரமும், புன்னகையும் சிந்தும் ஒரு பெருநகரத்து இளம் பெண்; ஸ்லீவ்லெஸ் சோளி, இது போலெல்லாம் அவர்கள் வாழ்க்கையில் பார்த்ததேயில்லை. அவளுடன் நடந்து செல்ல வீரய்யாவுக்கு ஒரே பெருமை (குதிரை வண்டிக்காரன் பெயர்). "எலேய்.. நகருங்கடா.. போங்கடா.. என்னவோ வேடிக்கை பாக்க வந்துட்டாஹ." "அண்ணே. யாருங்கண்ணே. நம்ம ஊருக்கு புதுசா...?" ஒரு சிறுவன் கேட்டதற்கு. "போடா.. போடா. உங்க ஊருக்கு இல்லடா. இது எங்க ஒலக்கல் பள்ளிக்கூடத்துக்கு வந்த புது டீச்சரம்மாடா. போடா. போ வழிய விடு." "அண்ணே... அண்ணே. நாங்களும் உங்க ஊரு இஸ்கூல்லுல படிக்க வர்ரோம்ணே.. அண்ணே..." "போங்கடா. எங்க பிரசிடெண்டு ஐயா, மேலதிகாரிங்களப் பிடிச்சிச் சொல்லி, எங்க ஊர் பள்ளிக்கூடத்துக்குன்னு ஒரு டீச்சர் வேணும்னு கேட்டு இந்த அம்மாவ வரவழச்சிருக்காஹடா. போங்கடா.. உங்க கிராமப் ப்ரெசிடெண்டு கிட்ட போய் கேளுங்கடா. அம்மா.. நீங்க வாங்கம்மா." பெட்டிகளை குதிரை வண்டியில் முன் பக்கம் அடுக்கினான். "ஏறுங்கம்மா." அனுஷா வீரய்யனை ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்தாள். அவளுக்கு "ஏற"வேண்டும் போல் இருந்தது. வீரய்யனைப் போன்ற ஒரு கிராமத்து இளைஞனை மல்லாக்கப் படுக்க வைத்து அவன் மீது ஏறவேண்டும். உழவு வேலைகள் செய்து உரம் ஏறி போன தோள்களும் தசைகளும் கொண்ட வீரய்யன் போன்ற இளைஞன் உலக்கையை தன் குழிக்குள் ஏற்றி ஆழமாக உழ வைக்க வேண்டும் என்ற வெறி. தன் செந்நிறப் புண்டைக் குறிக்குள் அவனது கருத்த தடி ஏறு ஏறு என்று ஏற வைக்க வேண்டும்.. ம்ம்ம்.. அதற்கு இன்னும் நேரம் உள்ளது. இன்று தானே அனுஷா ஒலக்கல் கிராமத்திற்குள் வந்திருக்கின்றாள். இங்கு தங்கப் போகும் நாட்களில் (மாதங்களில் அல்லது வருடங்களில்) இந்தக் கனவு நனவாகமலா போகும்... பார்க்கலாம்.குதிரை வண்டியில் அனுஷா என்ற அனு மிகவும் சிரமப்பட்டு ஏறினாள். இது வரை சென்னை மாநகரத்திலேயே வாழ்க்கை நடத்தி வந்தவள் திடீரென்று நெல்லைச் சீமையில் குதிரைவண்டியில் ஏறுவது என்றால்?? கால் ஒன்றைத் தூக்கி படியில் வைக்கும் போது பளீரென்று தெரிந்த கெண்டைக் காலையும் கனத்த கொலுசையும் பார்த்து வீரய்யன் சங்கடப் பட்டான். அனு தன் கைகள் இரண்டையும் தூக்கி குதிரை வண்டியில் இரு பக்கத்திலும் இருந்த பிடிகளைப் பிடித்து ஏறும் போது, அவள் திறந்த அக்குள்கள் ப்ரகாசிப்பதைக் கண்டு வீரய்யனின் கண்கள் கூசின. இப்பெண்ணுக்கு அக்குளில் முடி வளரவே வளராதா? இவ்வளவு மென்மையான அக்குள்களா? கஷ்டப்பட்டு குதிரை வண்டியில் ஏறி அமரும் போது ஒரு பக்கத்தில் புடவையும் பாவாடையும் சற்று அதிகமாக ஏறி கிட்டத்தட்ட முழங்கால் வரை தெரிந்தது. கால்களும் இவ்வளவு ரோஸ் நிறத்திலா இருக்கும்? இவ்வளவு வழுவழுப்பா? அப்படியென்றால் அனுஷா டீச்சரின் தொடைகள் எவ்வளவு பளபளக்கும் என்று அறிந்து கொள்ள வீரய்யனுக்கு ஆவல். வண்டியில் உட்கார்ந்து திரும்பிய அனுஷா, தன் செழுமையான குண்டிகளை அந்த மரக்கட்டை வண்டியில் எப்படியோ அட்ஜஸ்ட் செய்துகொண்டு திரும்பிப் பார்த்து வீரய்யனைப் பார்த்து மென்மையாகப் புன்னகைத்தாள். கொடை ஆரஞ்சு இதழ்கள் மெதுவாக விரிந்து, IR8 பற்கள் லேசாகத் திறந்து பளீர் புன்னகையைப் பார்க்கவே வீரய்யனுக்குக் கூசியது. கிராமத்து மக்களுக்கு உள்ளாடை அணிந்து பழக்கமில்லாததால், வீரய்யனின் வேட்டி கொஞ்சம் தூக்கத் தொடங்கியது. எப்படி மறைப்பது என்று அறியாமல் கூனிக் குறுகி நின்றவனைக் கண்டு மேலும் அழகாக இளமையாகப் புன்னகைத்தாள் அனுஷா. வண்டியில் ஏறியபோது முந்தானை முழுமையாக விலகி, ஒரு சிற்றோடை போல் இரு முலைகளுக்கு இடையே சாந்தமாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது. மிகப் பெரிய முலைகள் என்று சொல்ல இயலாது. ஆனால் அவளூடைய ஒல்லியான தேகத்தையும், மூங்கில் தோள்களையும், மிக மெல்லிய இடையையும் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும் போது மாமுலைகள் என்று தான் சொல்ல வேண்டும். அளவு 36-37 இருக்கலாம். ஆனால் ப்ரா போடுவதென்றால் DD கப்பில் அவள் மார்பகங்களை அடக்க முடியாது. அப்படிப் பட்ட மார்பகங்களை முன்பக்கம் ஆழமாக வெட்டப்பட்ட ஸ்லீவ்லெஸ் சோளியால் மட்டும் சரியாக மூட இயலவில்லை. முந்தானை வேறு கண்ணாமூச்சி ஆடியதால், செழிப்பான சந்திர பிம்பங்கள் பிதுங்கித் தூக்கிக் காட்டின. வீரய்யன் பாவம். பார்க்காமலும் இருக்க இயலவில்லை - வயதுக்கேற்ற ஆவல். பார்த்தால் அவன் சுண்ணி சண்டமாருதம் செய்யும்; மூடி மறைக்க மிகவும் சிரமம். அவனுடைய சங்கடத்தை அனுஷா ரசித்துக்கொண்டே சில நொடிகள் காட்டிவிட்டு, பின்னர் மெதுவாக முந்தானையை இழுத்து சரி செய்தாள். "ம்ம்.. புறப்படலாமா வீரய்யா?" தேன் போன்ற குரல் அவன் கனவில் கேட்பது போல் இருந்தது. "ம்ம்.. சரிங்க டீச்சரம்மா." தப்பித்தால் போதும், என்று ஓடிச் சென்று சுற்றி வந்து ஒரே துள்ளு துள்ளி வண்டியின் முன்பக்கத்தில் ஏறி அமர்ந்து.. "ஹைஇ...ஹை...டிர்ர்ர்ர்ர்...." என்று குரல் கொடுத்து லகானை இழுக்க, வண்டி புறப்பட்டது. எல்லா பக்கமும் குலுங்கிக்கொண்டே வண்டி ஓட, அனுஷாவும் குலுங்கிக்கொண்டே வந்தாள். கால்களை மடக்கிக் குத்தவைப்பது போல் மடக்கி தன் மார்பகங்களோடு சேர்த்து அணைத்து வைத்துக்கொண்டாள். அவளுடைய இளமைகள் அலுங்காமல், குலுங்காமல் நிற்கும் திண்மையானவை தான். ஆனாலும் குலுக்கலை முற்றிலுமாய்த் தவிர்க்க அவ்வாறு அமர்ந்தாள். தன் நிப்பிள்கள் தன் தொடைகள் மீதே உரசுவதை வெகுவாக ரசித்துக்கொண்டு அதே நேரம் வண்டியின் பின்பக்கம் வழியாகத் தெரிந்த இயற்கைக் காட்சிகளையும் ரசித்துக்கொண்டே வந்தாள். "எவ்வளவு தூரம் வீரய்யா?" "ரெண்டு மைல்தான் டீச்சரம்மா.. இன்னும் அஞ்சு நிமிசத்துல ஐயா பங்களாவுக்குப் போயிடலாம்." அவன் கூறியபடி ஐந்தாவது நிமிடத்தில் ஒரு பெரிய பங்களா கேட்டுக்குள் குதிரை வண்டி நுழைந்து சென்று வாயிலில் நின்றது. "இறங்குங்க டீச்சரம்மா." வீரய்யனின் குரல் கேட்டு திரும்பிப் பார்த்தாள் அனுஷா. ச்சே... இந்த ஆளின் திண்மையான கிராமத்து உடம்பைப் பார்த்தால் காமம் தவிர வேறு ஒன்றும் தோன்றவில்லையே... இவன் மல்லாகப் படுத்து தன் வேட்டியை விலக்கினால், இப்போதே அவன் மீது அமர்ந்து, அவன் பூள் மீது "இறங்க" அனுஷா தயாராகத்தான் இருந்தாள். ம்ம்ம்... அதற்கும் ஒரு காலம் வரும். அவனிடம் மீண்டும் ஒரு மோகனப் புன்னகை உதிர்த்து உடலைத் திருப்பி, கால் நீட்டி இறங்க முற்பட்டாள். கைகள் இரண்டையும் தூக்கி பிடியைப் பிடித்துக்கொண்டாள். மீண்டும் வழுவழு அக்குள் தரிசனம் வீரய்யனுக்கு. கால்களை நீட்டும் போது மீண்டும் புடவை கிட்டத்தட்ட முழங்கால் வரை தூக்கியது. "வீரய்யா.. ஒரு நிமிஷம்." என்றவள் தன் வலதுகையை நீட்டினாள். "ஒரு செகண்ட் பிடிச்சிக்கோங்களேன். குதிரை வண்டில ஏறி இறங்கி பழக்கமில்லை வீரய்யா." கெஞ்சலான மொழி அவள் பேச, அவள் வெண்டைப்பிஞ்சு விரல்களை தயக்கத்துடன் பிடித்தான் வீரய்யன். "தான்க்ஸ்" என்றபடி மெதுவாக தன் மிருது உள்ளங்கையை அவன் முரட்டு கையிலிருந்து விடுவித்தாள். "ம்ம்ம்.. கையே இவ்வளவு திமிரா இருந்தா.. அவன் சுண்ணி எப்பிடி இருக்கும்..ம்ம்ம்.. இவனுக்கு எப்பிடியாவது கால் விரிச்சே ஆகணும்." என்று மனதுக்குள் நினைத்தாள் அனுஷா. "வாங்க டீச்சரம்மா." ஒரு பெரிய மனிதரின் குரல் கேட்க நிமிர்ந்துப் பார்த்தாள். அந்த பெரிய அரண்மனையின் நுழைவாயிலை அடைய அவள் நின்ற இடத்திலிருந்து எட்டு படிகள் ஏறிச் செல்லவேண்டும். எட்டு படிகளுக்கு மேலே ஒரு கம்பீரமான பெரியவர் நின்றுகொண்டிருந்தாள். அங்கிருந்தபடியே கை கூப்பி வணங்கினார். "அம்மா.. இவங்க தான் எங்க பெரியய்யா. எங்க ப்ரெசிடெண்ட் ஐயா." என்று கிசுகிசுத்தான் வீரய்யா. "வணக்கம் ஐயா." அனுஷாவும் கை கூப்பினாள். மெதுவாக படி ஏறி வந்தாள். அங்கிருந்தவருக்கு 60 வயதிருக்கலாம். சரியான கிராமத்து ஆசாமி. அந்த வயதிலும் சும்மா கிண்ணென்று இருந்தார். அவர் பெயர் ராஜப்பா என்று அனுஷா கேள்விப்பட்டிருந்தாள். வயது 60க்கு மேல் என்றும் கேள்விப்பட்டிருந்தாள். முறுக்கிய மீசையுடன் பார்க்க கம்பீரமாக இருந்தார். 15 வருடங்கள் முன் மனைவியை இழந்தவர். பாவம் எப்படித் தான் "அது" இல்லாமல் இவர் சமாளிக்கின்றாரோ என்று நினைத்தாள் அனுஷா. இவ்வளவு கம்பீரமாக இருப்பவர் 60 வயதில் நிச்சயமாக "தளர்ந்து" போயிருக்க மாட்டார். முறுக்கு மீசையும் காதோர கிருதாவும் நரைத்திருந்தாலும், அவர் ஆசை நரைத்திருக்க சான்ஸ் இல்லை. கிராமத்துப் பெண்களை "அப்படி.. இப்படி." பார்த்து சமாளிப்பாரோ?? அனுஷாவின் மனதில் கெட்ட கெட்ட எண்ணங்கள் ஓடிக்கொண்டிருந்தாலும், அவள் முகத்தின் புன்னகை மட்டும் மாறவே மாறாது. எப்போதும் கள்ளங்கபடம் இல்லாத நிர்மலமான புன்னகை தான். அந்த புன்னகை அவள் மன ஓட்டங்களை மறைக்கும் ஒரு முகமூடி. "வாங்க டீச்சரம்மா. பயணம் எல்லாம் சுகம்மா இருந்ததாம்மா?" வாஞ்சையுடன் வரவேற்றார். "ம்ம்ம். சுகம்மா இருந்ததுய்யா." கிராமத்துப் பெரியவர்களை "ஐயா" என்று அழைக்கவேண்டும் என்று அனுஷாவின் அம்மா அவளுக்குப் பாடம் எடுத்து அனுப்பியிருந்தாள். "வாங்க டீச்சரம்மா... பயணத்துல பசி எடுத்திருக்கும். இன்னிக்கி நம்ம பங்களாவுல சிற்றுண்டி சாப்பிடுங்கம்மா. பங்களாவுக்குப் பின்னால வேலிக்கு அந்தப் பக்கம் ஒரு சின்ன காரை வீடு இருக்கு. அங்கே தான் நம்ம கிராமத்து இஸ்கூலுக்கு வர்ர டீச்சருங்க தங்குவாங்க. அதை உங்களுக்காக தயார் செய்யச் சொல்லியிருக்கேன். வந்து நம்ம வீட்டுல சாப்பிட்டு அங்க போகலாம்ம்மா. இந்த வேலம்மா உங்க கூட வருவா. ஏய் புள்ள.." என்று அவர் அழைக்க, ஒரு கிராமத்துப் பெண் குனிந்து கொண்டே வந்தாள். "புள்ள.. டீச்சரம்மா சாப்பிட்டப் பிறகு வீடு காட்டு.. சமையல் செய்ய.. அல்லது வேறு ஏதாவது தேவையான்னு கேட்டுக்கோ. டேய்.. வீரய்யா.. பெட்டி படுக்கை எல்லாம் அங்கே எடுத்து வை.. டீச்சரம்மாவுக்கு ஏதாவது வாங்கி வரணும்னா நம்ம செட்டியார் கடைல இருந்து வாங்கி வாடா.. இங்கே கிடைக்கல்லன்னா பொழுது சாயறதுக்குள்ள அம்பாசமுத்திரம் போய் வாங்கிட்டு வாடா.." உத்திரவிட்டார். "நீங்க வாங்கம்மா." மெதுவாக அடி மீது அடி வைத்து சுற்றும் முற்றும் வேடிக்கைப் பார்த்துக்கொண்டே அனுஷா அந்த அரண்மணைக்குள் நுழைந்தாள். நீள அகலமான ஹாலுக்குள் வந்தாள். மிகப் பெரிய ஹால். ஒரு பக்கம் வசதியான தரை விரிப்பு, பழைய காலத்து சாட்டின் மற்றும் குஷன் வைத்த அரியணை போன்ற நாற்காலிகள், மேசைகள் இவையெல்லாம் போடப்பட்டிருக்க, அனுஷாவை அங்கு அழைக்காமல் அதைத் தாண்டிய அடுத்த ஹாலுக்கு வரவழைத்தார் பண்ணையார். சற்று சிறிய ஹால். நடுவில் சோஃபா போன்ற குஷன் வைத்த ஊஞ்சல் ஒயிலாக தொங்கிக்கொண்டிருந்தது. அதைப் பார்க்கும் போதே அதில் அமரவேண்டும் என்று அனுஷாவிற்கு ஆசையாக இருந்தது. அமர்வது மட்டுமல்ல, அதில் சாய்ந்துகொண்டு அதிலேயே வீரய்யா போன்ற திண்மையான ஆணுடன் உடலுறவு கொண்டபடி ஊஞ்சலாடினால்.... நினைக்கவே அனுஷாவிற்கு விறுவிறுப்பாக இருந்தது. "வாங்க டீச்சரம்மா... இது தான் எங்க குடும்பம்... இதோ இது என் பெரிய மருமகள். பேரு சுசீலா." என்று ஒரு பெண்ணைக் காட்டினார், பண்ணையார். 35-36 வயது மதிக்கத்தக்கப் பெண். கொஞ்சம் குண்டான உடல்வாகு. பார்ப்பதற்கு நடிகை குஷ்பு போலிருந்தாள். அதே போல் பூசின கன்னங்கள். சிரிக்கும் விழிகள். குஷ்புவைப் போன்ற நிறம் இல்லை. ஆனால் கருப்பல்ல; சற்று மாநிறம். ஆனால் குஷ்பூவைப் போன்ற அதே வசீகரமான கொழுகொழு கன்னங்கள், அளவான மூக்கு, சிரிக்கும் கண்கள்; எல்லாவற்றையும் விட அவளுடைய சற்றே குண்டான உடம்புக்கும் மீறிய பிகப் பெரிய வளர்ச்சிகள் - முன்னழகும், பின்னழகும் இரண்டும் தான். நாட்டாமை திரைப்படத்து பெரிய மருமகள் குஷ்புவை நினைவுப் படுத்தினாள். "இது என்னோட ரெண்டாவது மகன் - பேரு நல்ல தம்பி" உண்மையில் அனுஷா நல்லதம்பியைப் பார்த்ததும் அரண்டு போனாள். இவ்வளவு கம்பீரமான ஆணா? செக்கச்செவேல் என்று சுண்டினால் சிவக்கும் தேகம். தேக்கு மரம் போல் உறுதியான தோள்கள் அவன் அணிந்திருந்த கைவைத்த பனியனையும் மீறி தெரிந்தது. அகன்ற நெஞ்சு. கர்ளாக்கட்டை சுற்றி பழக்கப்பட்டது போன்ற தசைகள் புடைத்து நிற்கும் கைகள். முகத்தில் அவ்வளவு வசீகரம். நறுக்குத் தெரித்தாற்போன கருமையான மீசை. விரல்கள் ஒவ்வொன்றும் கெட்டியான பருமன். ஐந்தடி 10 அங்குலம் உயரம் இருந்தான். வயது 30க்குள் தான் இருக்கும். நாட்டாமையில் இரண்டாவது மகனாக நடிக்கும் சரத்குமார் நினைவிற்கு வந்தது அனுஷாவிற்கு. படுத்தால் இது போன்ற ஆணுடன் படுக்கவேண்டும். இவனுடைய திண்மையான தோள்களில் அனுஷா போன்ற எழில்மிகு நங்கையைத் தூக்கி படுக்கையில் கிடத்தி... அவள் மீது ஏறி... முரட்டுத்தனமாக புணர்ந்தால்.. ம்ம்ம்... அனுஷாவின் பூப்போன்ற மென்மையான உடல் அந்த நினைப்பிலேயே ஆடியது. காம உணர்ச்சிகள் மேலிட அனுஷாவின் மார்க்காம்புகள் விடைத்து ப்ரா இல்லாத ரவிக்கையைக் கிழிப்பது போல் தூக்கி நின்றது. நல்லதம்பியின் தோள்களைக் கண்டதுமே அனுஷாவின் புண்டை ப்ரதேசம் ஈரமானது. "இது குட்டிப் பொண்ணு தேன்மொழி... என் பெரிய மகன் பெரியதம்பிக்கும் சுசீலாவுக்கும் பிறந்தவள். அம்பாசமுத்திரத்துல 12ம் வகுப்பு படிச்சிகிட்டு இருக்கு. போன வைகாசில வயசு 18 ஆச்சு. கல்யாணம் கட்டி அனுப்பணும்னு சொல்லிகிட்டு இருக்கேன்... இது தான் காலேஜ் படிக்கணும், அது இதுன்னு இழுத்துகிட்டு இருக்கு.." கண்கள் படபடக்கும் செல்லக் கன்னிப் பெண்ணைக் காட்டினார் பண்ணையார். "போங்க தாத்தா... உங்களுக்கு எப்பவுமே என் கல்யாணம் பத்தியே பேச்சா...?" என்று சிணுங்கிய தேன்மொழி ஓடோ டி வந்து அனுஷாவின் அருகே நின்றாள். "வணக்கம் டீச்சர். டீச்சர்.. ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க டீச்சர். செக்க்ச்செவேல்னு ரோஸ் நிறத்துல என்னமாய் ஜொலிக்கிறீங்க டீச்சர். எங்க மீனாச் சித்தி மாதிரி சிவப்பா இருக்கீங்க டீச்சர். உங்கள ரொம்பப் பிடிச்சிருக்கு டீச்சர்." அனுஷாவின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டாள். படபடவென்று பேசினாள். 18 வயதுக்குறிய அருமையான வளர்ச்சி. பணம் தந்த செழிப்பு அவள் வாளிப்பில் தெரிந்தது. கைபடாத கன்னி மார்பகங்கள், சுமாரான வளர்ச்சியுடன். பாவாடை தாவணிக்கு இடையே இடையில் தெரியும் வழுவழுப்பான வயிற்றுப் பிரதேசம். இரட்டை சடை பின்னல் நல்ல பருமனாக நீளமாக குண்டி வரை தொங்கியது. பிசையத் தூண்டும் கையடக்கமான பின்புறங்கள். பின்னல்கள் இரண்டும் மாற்றி மாற்றி இரு புட்டங்களிலும் பட்டதனால் அந்த மெல்லிடை மேனிகொண்ட டீனேஜ் பெண்ணுக்கு வலிக்குமோ என்னவோ? "தேன்க்ஸ் தேன்மொழி... நீயும் ரொம்ப அழகா இருக்கே. +2ல எந்த க்ரூப் எடுத்திருக்கே." "மேத்ஸ் அண்ட் கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் எடுத்திருக்கேன் டீச்சர். ஆனால் கம்ப்யூட்டர்ல ப்ராக்டிகல் டிரைனிங்குக்கு எங்க ஸ்கூல்ல அவ்வளவு சிஸ்டம் இல்லை. டீச்சரும் சரியா இல்லை டீச்சர். எல்லாம் தின்னவேலில தான் நல்லா இருக்கும். ஏதோ படிக்கிறோம். இதை வச்சிகிட்டு இஞ்சினீரிங் எல்லாம் எப்பிடிக் கிடைக்கும்னு தெரியல்ல.?" படபடவென்று பொரிந்து தள்ளினாள். ஒரு பள்ளி ஆசிரியையுடன் பேசுவதால், படிப்பைப் பற்றி மட்டும் பேசவேண்டும் என்று நினைத்தாள் போலும். இத்தனைக்கும் அனுஷா தொடக்கப் பள்ளி ஆசிரியை தான்; ஐந்தாம் வகுப்பு வரைக்கும் மட்டுமே அவள் பாடம் எடுப்பாள். ஆனால் இப்போதைக்கு அனுஷாவின் மனதிற்கு ஒரு மாறுதல் தேவைப்பட்டது. வீரய்யனையும், நல்லதம்பியையும் பார்த்ததிலிருந்து அனுஷாவின் புண்டை சுரந்துகொண்டே இருந்தது. தேன்மொழியின் பேச்சினால் சற்று மனம் மாறியது. "அது சரி.. உங்க சித்தின்னு சொன்னியே?? அவங்க இங்கே இல்லையா?" "ம்ம்.. மீனா சித்தியச் சொல்றீங்களா.. சித்தப்பாவோட சம்சாரம். சித்திக்கு ஒரு குட்டிப் பாப்பா பிறந்திருக்கு தெரியுமா டீச்சர். இப்போத்தான் 3 மாசம் ஆச்சு. அவங்க அண்ணன் வீட்டுல குழந்தை பெத்துக்க போயிருக்காங்க. இன்னும் ரெண்டு மாசம் பிறகுதான் சித்தி இங்க வருவாங்க." "ஓ... அப்பிடியா?" "உக்காருங்க டீச்சரம்மா...... மருமகளே... டீச்சருக்கு உன்னோட கைமணத்துல ஊத்தின மல்லிகைப்பூ இட்லி வைம்மா. தேனு.. நீ டீச்சரோட உக்காந்துக்கோ." என்று பெரியவர் உத்திரவிட்டார். "ஐயா.. தயவு செய்து உங்கள கெஞ்சி கேட்டுக்கிறேன் ஐயா.. என்னை டீச்சரம்மா...டீச்சரம்மான்னு கூப்பிடாதீங்கய்யா.. தயவு செஞ்சி பேர் சொல்லிக் கூப்பிடுங்கையா.. வா.. போன்னே சொல்லலாம். உங்க பேத்தி வயசு தான் எனக்கும்." அனுஷா கை கூப்பி வேண்டினாள். "அது எப்பிடிம்மா... என்ன இருந்தாலும் நீங்க டீச்சர் இல்லையா?" "தயவு செய்துய்யா.. உங்களை கும்பிடுறேன்.. இந்த மரியாதையெல்லாம் வேண்டாம்யா." "சரிம்மா.. உன் இஷ்டம் அப்பிடித்தானே.. சரி." "ரொம்ப சந்தோஷம்யா." அமைதியான இட்லி உண்டாள் அனுஷா. தேன்மொழி கலகலப்பாகப் பேசியதைக் கேட்டுக்கொண்டு அவ்வப்போது உம்ம்ம்.. உச்.ச்.. என்று கொட்டிக்கொண்டிருந்தாள் அனுஷா. தேன்மொழியிடமிருந்து அவள் தெரிந்துகொண்ட விவரங்கள். - அவள் அப்பா பெரியதம்பிக்கு வயது 39. அவர் அப்போது மதுரை வரை போயிருக்கின்றார். ஒலக்கல் அருகே ஒரு பெரிய நூல் நூர்து, துணி நெய்யும் தொழிற்சாலை தொடங்கப்போவதாகவும், அதற்காக மதுரையில் ஒரு கம்பெனியைப் பார்க்கச் சென்றிருப்பதாகவும் சொன்னாள். - தேன்மொழி அவர்களுடைய ஒரே வாரிசு. - பெரிய பண்ணையாரின் மனைவி 15 வருடங்கள் முன்னால் இறந்து விட்டார். - நல்லதம்பி சித்தப்பாவிற்கும் மீனா சித்திக்கும், மூன்று வருடங்கள் முன்னால் திருமணம் நடந்தது. மீனாவிற்கு இப்போது வயது 25; நல்லதம்பிக்கு வயது 29. மீனா மதுரையில் கல்லூரியில் படித்த பெண்ணாகையால் சற்று மாடர்னாக இருப்பாள். பெரியவருக்கு அது அவ்வளவாகப் பிடிக்கவில்லை. இப்போது தான் மீனாவிற்கு முதல் குழந்தை (ஆண்) பிறாந்துள்ளது. - பெரியவர் தான் அந்த ஊர் நாட்டாமை. அவர் வைத்தது தான் அந்த ஊரில் சட்டம். இன்னும் அந்த ஊரில் நடமாடும் பலபல விநோதப் பழக்கங்களைப் பற்றி தேன்மொழி சிரித்துக்கொண்டே விவரித்தாள். கள்ளங்கபடமில்லாத சிரிப்பும் அவளுடைய தெளிவான அழகும் அனுஷாவை வெகுவாகக் கவர்ந்தன. சிற்றுண்டி முடிந்தபின்னர், வேலம்மா என்ற வேலைக்காரி வழி காட்ட, அனுஷா தனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட சிறிய வீட்டிற்குச் சென்றாள். ப்ரதான சாலையிலிருந்து ஒரு சிறிய சந்தில் திரும்பினால் அந்த வீட்டிற்கு வரமுடியும்; பண்ணையார் பங்களாவின் புழக்கடையிலிருந்து ஒரு சிறிய ஒற்றையடிப்பாதை வழியாக வர இயலும். அந்த ஒற்றையடிப் பாதை வழியாக அனுஷாவின் வீட்டைக் கடந்து சிறிது தூரம் நடந்தால் சலசலக்கும் தாமிரபரணியை அடையலாம். அந்த இடத்தில் பெண்கள் குளிக்கும் ஒரு படித்துறை அழகாக அமைந்திருந்தது. தாமிரபரணியைத் தாண்டி மறுபுறம் அடர்ந்த காடுகள். ரம்மியமான அக்காட்சிகளைக் கண்டு களித்துக்கொண்டே அனுஷா வேலம்மாவைப் பின் தொடர்ந்து அந்த வீட்டை அடைந்தாள். மிகச் சிறிய வீடு தான். ஒரு 12x12 ஹால். அருகில் ஒரு சிறிய அறை; ஹாலிலேயே ஒரு சமையல் மேடை; அதில் ஒரு சிறிய சிங்கிள் கேஸ் ஸ்டவ் கூட இருந்தது. அடாடா, சிறிய கிராமத்திலும் கேஸ் வந்துவிட்டதா? சில பாத்திரங்கள் அடுக்கப்பட்டிருந்தன. அதற்கருகில் ஒரு குளியலறை - கம் - dry toilet. அதற்கு நான்கு பக்கச் சுவர்களும் ஒரு தகரக் கதவும் மட்டும் தான். கூரை கிடையாது. ஆனால் அருகில் வேறு கட்டிடம் ஒன்றும் இல்லை. அருகில் உயரமான மரமும் இல்லை. அதனால் அனுஷா தான் நிர்வாணமாகக் குளித்தாலும், உள்ளே யாரும் எட்டிப் பார்க்க இயலாது என்று நினைத்துக்கொண்டாள். நல்ல வேளை... ஏனென்றால் அனுஷாவிற்கு எப்போது முழு நிர்வாணமாகவே குளிப்பது வழக்கம். வீரய்யா அப்போது சாமான்கள் எல்லாம் கொண்டு வந்து வைத்தான். மளிகைச் சாமான்களும் கொண்டு வந்தான்.

"அம்மா... நான் புறப்படுறேன்மா.. வேற ஏதாவது வேணும்னா இந்த வீரய்யாகிட்டே கேட்டு அனுப்புங்க டீச்சரம்மா." என்ற வேலம்மா புறப்பட்டு சென்றுவிட்டாள். "டீச்சரம்மா... வேற என்ன உதவி வேணும்மா." வீரய்யாவின் கம்பீரமான குரல் ஒலித்தது. அனுஷாவிற்கு நெஞ்சம் படபடத்தது. மார்பகங்கள் விம்மி எழுந்து இறங்கின. இவனை எப்படியாவது மடக்கவேண்டுமே??? ம்ம்ம்.. இது போன்ற கட்டிளங்காளையை வெகு நாட்கள் சும்மா பார்த்துக்கொண்டு இருக்க இயலாது... இயன்ற சீக்கிரம், இவனை படுக்கையில் கிடத்த வேண்டும்.. அனுஷாவின் சுத்தமாக மழிக்கப்பட்ட பளபளப்பான புண்டை கசியத் தொடங்கியது. அவள் புடவை/பாவாடைக்குக் கீழே அவளுடைய ஆப்பம் உப்பிப் போய், வலுவான ஒரு பூளுக்காக ஏங்கத் தொடங்கியது. 22 வயதான அனுஷாவின் ஆப்பம் இது வரை பார்த்திருந்த பூள்கள் நூற்றுக்கணக்கில் இருக்கும். இருந்தாலும், இந்த கிராமீயப் பூளுக்காக திரவம் ஊறிக் காத்திருந்தது. வீரய்யாவை எப்படி மடக்கலாம் என்று கணக்கு போடத் தொடங்கினாள், கட்டழகி அனுஷா.அனுஷா வாழ்க்கையில் முதல் முறையாக ஒரு வீட்டிற்குள் தானாக குடி புகுந்து வந்திருந்தாள். இதுவரை அம்மாவின் அரவணைப்பிலேயே வளர்ந்ததால், இது போன்று குடிபுகுவது ஒரு புது அனுபவமாக இருந்தது. ஒவ்வொரு சாமானாக எது அடுக்கி வைத்தாள். தேவையற்றவைகளை மூலையில் அடுக்கி வைத்தாள். கேஸ் அடுப்பு சரியாக வேலை செய்கின்றதா என்று பார்த்துக்கொண்டாள். நல்லவேளை, அனுஷாவிற்கு சமையலில் ஆர்வம் உண்டு. சென்னையில் வசதியான வீட்டில், வேலைக்காரர்கள், சமையலுக்கு ஆள் என்று வளர்ந்தாலும், அவளுடைய தனி ஆர்வத்தால் சமையலில் ஓரளவிற்கு தேர்ச்சி பெற்றிருந்தாள். எல்லாவற்றையும் ஒரு மாதிரியாக எடுத்து வைத்து முடிப்பதற்குள் மணி பகல் 1 ஆனது. "டொக் டொக்.." கதவு தட்டப்படும் ஒலி. வேலைக்காரி வேலம்மா வந்திருந்தாள். "டீச்சரம்மாவுக்கு சமையல் செய்ய நேரம் இருந்திருக்காதுன்னு பெரியம்மா சாப்பாடு குடுத்து அனுப்பிச்சாக." பெரியம்மா என்று அவள் குறிப்புடுவது "குஷ்பு" சுசீலாவைத் தான் என்று புரிந்து கொள்ள சற்று நேரம் பிடித்தது. நல்லது தான்.. கிராமத்துப் protocol தெரிந்துகொள்ளவேண்டும். "நன்றி வேலம்மா." என்று அனுஷா கூறவும் வேலம்மா ஒரு டிபன் கேரியரை வைத்துவிட்டு சென்றுவிட்டாள். சாவகாசமாக தரையில் அமர்ந்து சாப்பிட்டாள் அனுஷா.. தரையில் சாப்பிட்டு பழக்கமே இல்லை.... பழக்கம் ஏற்படுத்திக்கொள்ள வேண்டியது தான். ஒரு குறிக்கோளுடன் இந்த கிராமத்திற்கு வந்தாயிற்று. குறிக்கோள் நிறைவேறும் வரை சில சில சிரமங்களுக்குக் கட்டுப்படவேண்டியது தான். சுசீலா கொடுத்து அனுப்பியிருந்த மீன்குழம்பு அருமையாக ருசித்தது. ம்ம்ம்... ஆற்றில் ஃப்ரெஷ்ஷாக பிடித்திருந்த மீனாக இருக்கும். ருசித்து உண்டாள். சாப்பிட சாப்பிட வியர்த்தது. யாரும் வரமாட்டார்கள் என்ற துணிவுடன், ஸ்லீவ்லெஸ் ரவிக்கையைக் கழற்றினாள். தனிமையில் அனுஷாவிற்குப் பிடித்த ஆடை அது தான். வெறும் புடவை மட்டும் அணிந்து ரவிக்கையில்லாமல் இருப்பது. இது வரை வாழ்க்கையில் ப்ரா அணிந்ததே இல்லை. அதனால் கிண்ணென்ற முலைகளும் கெட்டியான காம்புகளும் புடவையின் மீது உரசும் சுகமே தனி. கடுமையான பாரம் இறங்கியது போலிருந்தது. காற்றோட்டமாக உணர்ந்தாள். உண்டு முடித்து, அருகிலிருந்த சிறு அறைக்குச் சென்றாள். மிகச் சிறிய அறை. ஒரு கயிற்றுக் கட்டிலும், தலையணைகளும் இருந்தன. சாய்ந்து படுத்துக்கொண்டாள். உறங்கிப் போனாள். மாலை எழுந்திருக்கும் போது மணி நான்கு ஆகியிருந்தது. எழுந்தாள். தூங்கியிருந்த போது முந்தானை முழுதுமாய் விலகியிருந்ததால், அவளை இப்போது மீண்டும் வர்ணிக்க முடிகின்றது. செமை திண்மையான கல் போன்ற மாமுலைகள். அவ்வளவு சிறிய மெல்லிய இடைக்கு சற்றும் சம்மந்தம் இல்லாத DDD கப் மார்பகங்கள். கொழுகொழு என்று செழுமையாக இருந்தன. மல்லாக்கப் படுத்திருக்கும் போதும் நெஞ்சோடு சப்பையாக ஒட்டாமல், பூர்ண கும்பங்களாக நிமிர்ந்து குன்றுகள் போல் குலையாமல் நின்றன, அச்சந்தன நிற மார்பகங்கள். கெட்டியான அடர் ரோஸ் நிறக் காம்புகளும், அவைச் சுற்றி மிகப் பெரிய வட்டமாக மெல்லிய ப்ரவுன் நிற வளையங்களும் காமக் கிறக்கத்தை ஏற்படுத்தக் கூடியவை. எழுந்து அமரும் போதும் அனுஷாவின் மார்பகங்கள் நிலைகுலையாமல் கும்மென்று எழுந்து நின்றன. சில நொடிகள் குனிந்து தன் மார்பக எழிலைப் பார்த்து வியந்தாள். காமத்தில் விடைத்துக்கொண்டிருக்கும் நிப்பிள்களைத் தொட்டு மெதுவாக உருட்டினாள். "ஹும்... இதைக் கையாள எவன் வருவானோ?" பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டு எழுந்து, முந்தானையைச் சரி செய்துகொண்டு அப்படியே ரவிக்கையில்லாமல் அறையை விட்டு வெளியே வந்தாள். இன்னும் காலையிலிருந்து குளிக்கவில்லை என்பது உரைத்தது. ஒரு பெரிய டவல் எடுத்து தோள் மீது போட்டுக்கொண்டாள். சோப் எடுத்துக்கொண்டாள். பின்பக்கக் கதவைத் திறந்து அதன் பின்னர் தான் குளியலறைக்குள் செல்ல இயலும். எட்டிப் பார்த்தாள். யாருமில்லை என்று உறுதி செய்துகொண்டு வெளியே வந்து குளியலறைக்குள் சென்றாள். கதவைச் சாத்திவிட்டு, துண்டை எடுத்து சுவர் மீது போட்டாள். கூரை இல்லாத குளியலறையில் குளிப்பது அது தான் முதல் முறை. காற்றோட்டமாக புடவையையும் பாவாடையையும் கழற்றி முழு நிர்வாணமாக நின்றது படு பயங்கர கிக்காக இருந்தது. மாசுமருவற்ற தன் இளம் மேனியை தென்பொதிகைச் சாரலிலிருந்து இறங்கி வந்த தாமிரபரணிக் கரையோரக் காற்று சூழ்ந்துகொண்டபோது இளம் பிறந்த மேனி சிலிர்த்தது. எங்கும் வழுவழுப்பு, எங்கும் மினுமினுப்பு தான். தலையிலிருக்கும் கூந்தலைத் தவிர உடலெங்கும் மயிர் வளர்வதற்கான அடையாளமே இல்லாமல் சூப்பர் வழுவழு. கச்சிதமாக அமையப்பெற்ற அபார பின்புறங்கள். சரியான வடிவில் இடுப்பின் அருகே தடித்தும், முழங்காலில் சிறுத்தும் வளர்ந்த திண்மையான தொடைகள்; முழங்கால் கூட வழுவழு. தொப்புளுக்கு மேலே இருந்த சிறு மச்சம் தவிர உடலெங்கும் ஒரே ரோஸ் நிற தேகம். சாரல்காற்று பட்டதும் நிமிர்ந்து துருத்திய காம்புகள். ஜெகஜ்ஜோதியாக அம்மணமாக நின்றாள் அனுஷா. குளியலறைத் தொட்டியில் நீர் நிறப்பி இருந்தது. தொட்டுப் பார்த்தாள். ஜிலீரென்று இருந்தது. அந்தக் கோடையிலும் சிலுசிலுப்பை அள்ளித்தந்திருந்தாள் தாமிரபரணித் தாய். கூந்தலை அள்ளி முடித்தாள். ஒரு சொம்பில் எடுத்து குளிர்ந்த நீரை எடுத்து தோள் மீது ஊற்றினாள். முதல் சிலுசிலுப்புப் போனதும் சுகமாக இருந்தது. உடல் அலுப்பு தீர நன்றாகக் குளித்து, உடலெங்கும் சோப் போட்டுத் தேய்த்துக் கழுவி, துடைத்துக்கொண்டாள். டவலை மார்பகங்களைச் சுற்றிக் கட்டினாள். பாதி தொடை வரை மூடியது. மற்ற துணிகளைத் துவைக்க நேரமில்லை. மறுநாள் ஞாயிறு தானே... நிதானமாகத் துவைக்கலாம். ஊரைச் சுற்றிப் பார்க்கலாம். எல்லாம் செட்டில் ஆனபின்பு திங்களிலிருந்து பள்ளிக்கூடம் செல்லலாம். வீட்டிற்குள் வந்து டவலைக் கழற்றி, முழு நிர்வாணமாகவே நடந்து சென்று தன் பெட்டியைத் திறந்து மாற்று ஆடைகளை எடுத்துக்கொண்டாள். கிளிப்பச்சையில் பூப்போட்ட சிந்தடிக் புடவை, அதே பச்சையில் உள்பாவாடை மற்றும் கையில்லாத சோளி எடுத்துக்கொண்டாள். அனுஷாவிற்கு கைவைத்த டிரஸ் போட்டுப் பழக்கமே இல்லை. தன் 18 வயதிற்குப் பின் சாதாரணமாக புடவையும் கையில்லாத சோளியும் அணிந்துதான் பழக்கம். சில நேரம் தொப்புள் தெரியும் ஸ்லீவ்லெஸ் டாப்ஸ் அல்லது பனியன் அணிந்து, கீழே ஷார்ட்ஸ், ஜீன்ஸ் அல்லது ஸ்கர்ட் அணிவாள். ஆனால் அவள் வெறுக்கும் உடை சுரிதார் தான். உடலை முழுதும் தலையணை உறை போல் மூடிக்கொண்டு சென்று தன் எழில் கொஞ்சும் அழகை சுரிதார் எனப்படு சாக்குப் பைக்குள் அடைத்துச் செல்ல அனுஷா ஒரு போதும் விரும்பமாட்டாள். வழுவழுப்பான மூங்கில் தோள்களையும், வெண்ணை போன்ற வயிற்றையும் மூடியதே இல்லை. இப்போதும் அப்படியே அணிந்தாள். வீட்டைப் பூட்டிக்கொண்டு காலாற நடந்து சென்றாள். முன்பே சொன்னது போல் பண்ணையாரின் பங்களாவின் பின்பக்கம் இருந்தது அந்த வீடு. அதன் பின்னால் வந்து அங்கிருந்த வாழைத்தோப்பில் ஒற்றையடிப் பாதை வழியாக 5 நிமிடம் நடந்து சென்றால் தாமிரபரணி. அந்த வழியாகச் சென்றாள். ஆற்றங்கரையில் இருந்தவர்கள் எல்லாம் ஒரு மாதிரியான லஜ்ஜையுடன் அனுஷாவைப் பார்த்தார்கள். இவ்வளவு செக்கச்செவேல் என்ற பட்டணத்து இளம் அழகியை அவர்கள் காண்பது அரிது. ஸ்லீவ்லெஸ் அணிந்த இளம் மாதுக்களைக் காண்பதும் அரிது. ஒரு இளம் பெண் இவ்வளவு துணிவுடன் தன் ஊரை விட்டு அதுவும் பட்டணத்தை விட்டு குக்கிராமத்துக்கு வந்ததைப் பாராட்டுவதா, அல்லது ஆச்சரியப்படுவதா என்று இனம் புரியாத ஒரு எண்ணம். இவையெல்லாம் கலவையாக வாட்ட, கிராமத்துப் பெண்கள் அனுஷாவை லஜ்ஜையோடு பார்த்தனர். அனுஷா சினேகமாகப் புன்னகைத்தாலும், அவளுடன் பேச யாரும் முன்வரவில்லை. தயக்கத்துடன் நகர்ந்துகொண்டனர். அனுஷா எதிர்பார்த்தது தான். முதலில் கிராமத்தில் நுழையும் போது இப்படித் தான் இருக்கும் என்று அவள் அம்மா அறிவுருத்தி அனுப்பியிருந்தாள். அதனால் அவள் அதிர்ச்சி அடையவில்லை. மாறாக எப்போதும் மாறாத மோகனச் சிரிப்புடன் வளைய வந்தாள். கிராமத்தில் இருக்கும் எத்தனையோ ஆண்களின் தூக்கத்தை இன்று போக்கியிருப்பாள் என்பது அனுஷாவிற்கு நன்றாகத் தெரியும். எல்லா ஆண்களும் அவளைப் பார்த்தவுடன் ஓடிச் சென்று கையடித்திருப்பார்கள். பெண்கள் மனதிற்குள் குமுறியிருப்பார்கள்/ அல்லது பெண்களே இவ்வழகியின் மீது மோகித்திருப்பார்கள். எப்படியோ போகட்டும். கிராமத்தில் இரண்டே தெருக்கள் தான். இரண்டாவது தெருவின் முனையில் இருந்தது பள்ளிக்கூடம். 5வது வகுப்பு வரைமட்டுமே சொல்லித் தரப்படும். அனுஷாவைத் தவிர ஒரு டீச்சர் (ஆண்) தலைமை ஆசிரியராக இருப்பதாகச் சொல்லியிருந்தார்கள். சற்று வயதானவராம். அவர் அனுஷாவை எப்படி வரவேற்கப்போகின்றாரோ தெரியவில்லை. இரண்டு தெருக்களையும் சுற்றி நடந்து வந்தாள். சிறு பிள்ளைகள் ஆஆவென வாய் பிளந்து பார்த்தார்கள். ஒரு சிறிய பெட்டிக் கடையில் நின்று நான்கு பெரிய பச்சை வாழைப்பழங்கள் வாங்கிக்கொண்டாள். இரவிற்கு வேறு ஒன்றும் வேண்டாம். அனுஷாவிடம் பழங்களைத் தந்து காசு வாங்கிக்கொள்ளும் முன்னர் கடைக்கார இளைஞனின் நாக்கு வரண்டே போனது. மெல்லிய புடவைக்குப் பின்னால் கணிசமான மார்பகங்கள் பிதுங்குவது தெரிகின்றதா இல்லையா என்று பார்ப்பதில் தான் அவன் கவனம் இருந்தது. பெட்டிக்கடைக்குள் அவன் நின்றிருந்ததால், அனுஷாவினால் அவன் இடுப்புக்குக் கீழெ பார்க்க இயலவில்லை. பார்த்திருந்தால், அவன் வேட்டி முழுதும் விலகி, வெளியே ஒரு கரும் வாழைப்பழம் தொங்கிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து பெருமைப் பட்டிருப்பாள். சுற்றி நடந்து வீட்டிற்கு வருவதற்குள் நன்றாக இருட்டியிருந்தது. கோடைக் காலம் ஆனதால் இரவு ஏழரை ஆகிவிட்டது. காற்றுவாங்கிக்கொண்டே நடந்து சென்றதால் அப்போது அலுப்பு தெரியவில்லை என்றாலும் வீட்டிற்கு வந்தபோது அனுஷாவின் கால்கள் வலித்தன. கீழே தரையில் அமர்ந்துகொண்டாள். தன் அழகான கெண்டைக் கால்களை அவளே பிடித்து விட்டுக்கொண்டாள். பின்னர் எழுந்தாள். ஒரு சிறிய குட்டையான ஸ்டூல் எடுத்து ஜன்னல் அருகே போட்டாள். ஜன்னல் திட்டின் மீது வாழைப்பழங்களை வைத்தாள். அந்த ஜன்னல் வழியாக அவள் பார்த்தால், சற்று தொலைவில் பண்ணையார் வீட்டிற்குச் செல்லும் முக்கியத் தெரு தெரியும். தன் வீட்டிலிருந்து அந்தத் தெரு வரை செல்லும் மற்ற வீடுகளும் தெரியும். ப்ரதானத் தெருவிலிருந்து ஆற்றங்கரைக்குச் செல்பவர்கள் இந்த ஜன்னலைக் கடந்து தான் செல்லவேண்டும். எப்போதும் போல் ரவிக்கையைக் கழற்றிவிட்டு, முந்தானையை மட்டும் நன்றாகப் போட்டு மூடிக்கொண்டாள். ஜன்னல் அருகே வந்து ஒரு முறை ஸ்டூலில் அமர்ந்துப் பார்த்தாள். குட்டையான ஸ்டூலாக இருந்ததால், அவள் மார்புகள் வரை ஜன்னல் விளிம்புக்குக் கீழ் மறைத்தது. ... சரியான உயரம் தான். மீண்டும் எழுந்து நின்றாள். ஜன்னலின் பார்வையை விட்டு சற்று விலகி நின்று புடவையையும் பாவாடையையும் கழற்றி நிர்வாணம் ஆனாள். பின்னர் புடவையின் முந்தானையை மட்டும் மீண்டும் தோள் மீது போட்டுக்கொண்டு மாராப்பால் மார்பகங்களை மூடினாள். அப்படியே நடந்து வந்து ஸ்டூலில் அமர்ந்தாள். அதாவது தோளில் விழுந்து மார்பகங்களை மூடிய முந்தானையைத் தவிர அவள் உடம்பு முழு நிர்வாணம். ஆனால் ஜன்னல் வழியாக வெளியிலிருந்து பார்ப்பவர்களுக்கு அவள் புடவை அணிந்திருப்பது போல் தெரியும். இதில் ஒரு த்ரில். அனுஷாவிற்கு மிகவும் பிடித்தப் பொழுது போக்கு. நிர்வாணமாக நின்று மற்றவர்கள் வேடிக்கைப் பார்க்க வேண்டும். ஆனால் மற்றவர்கள் இவளுடைய நிர்வாணத்தை உணரக் கூடாது...ம்ம்.. இந்த ஜன்னலும் ஸ்டூலும் வசதியாக அமைந்தன. இடது முழங்கையை ஜன்னல் திட்டில் வைத்துக்கொண்டு இவள் முன்னால் சாய்ந்து தன் தாடையில் இடது உள்ளங்கையைப் பதித்துக்கொண்டாள். வலது கையில் ஒரு வாழைப்பழத்தை எடுத்து தோலுரித்தாள். அப்படியே பழத்தை கீழே கொண்டு போய், கால்களை விரித்து தன் புண்டை மீது தேய்த்தாள். வழுவழுப்பான வாழைப்பழம் அதே போன்ற வழுவழுப்பான புண்டை இதழ்கள் மீது ஓடியது. மெதுவாக அழுத்தம் கொடுத்து, அதே நேரம் தன் புண்டை தசைகளை சற்று விரிவாக்கினாள். பழம் வழுக்கிக்கொண்டு அவள் புழைக்குள் சென்றது. "டீச்சரம்மா...." என்று குரல் கேட்டது. ஜன்னலுக்கு அந்தப் பக்கம் வேலம்மா சென்று கொண்டிருந்தாள். "என்ன வேலம்மா?" மெதுவாக தன் யோனிக்குள் வாழைப்பழத்தை ஏற்றிக்கொண்டே கேட்டாள். அந்தப் பக்கம் வேலம்மா ஜன்னல் அருகே வந்தாள். "ராத்திரிக்கு ஏதாவது வேணுமா டீச்சரம்மா...?" "ம்ம்ம்.. ஒரு தடியான பூள் தான் வேணும்." என்று சொல்ல அனுஷாவின் நாக்கு நுனி வரை வந்துவிட்டது. ஆனால் அடக்கிக்கொண்டாள். "இல்ல வேலம்மா." "ராத்திரிக்கு சாப்பிட என்ன பண்ணுவீங்கம்மா." "இன்னிக்கி ராத்திரி என் பசிக்கு இந்த வாழைப்பழம் போதும் வேலம்மா." ம்ம்ம்ம்.. போதும்...போதும். வேறு என்ன செய்ய. என் புண்டைக்கு ஏற்ற பூள் இன்றிரவு கிடைக்காது. இந்த வாழைப்பழம் தான் கதி.. என்று நினைத்துக்கொண்டே தன் புழைக்குள் கொழகொழவென்று ஆன வாழைப்பழத்தை தன் விரல்களால் உள்ளே திணித்துக்கொண்டே பேசினாள். "நல்லதும்மா.. அப்போ நான் வாரேன்.. காலைல பாக்கலாம்மா." என்றபடி வேலம்மா தன் கிராமத்துக் குண்டிகளை ஆட்டி ஆட்டி சென்றாள். "வீரய்யா.. வீரய்யா.. நல்லதம்பி.. நல்லதம்பி... " என்று அனுஷாவின் மனம் அடித்துக்கொண்டது. முதல் வாழைப்பழம் உள்ளே குழைந்து போனபின்பும், அடுத்த பழத்தையும் எடுத்து மேலும் உள்ளே திணித்தாள். "டீச்சரம்மா.. ஏதாவது உதவி தேவையா?" வீரய்யாவின் முரட்டுக் குரல் முதலில் கேட்டது. பின்னர் அவன் கட்டுமஸ்தான உடம்பு தென்பட்டது. அதுவும் வேட்டி மட்டும் அணிந்து இடுப்பைச் சுற்றி துண்டு கட்டியிருந்ததால், கட்டுமஸ்தான தேகம் கருந்தேக்குப் போல் அந்த தெருவிளக்கின் ஒளியில் பளிச்சிட்டது. "ஆமாண்டா.. உன் உதவி தேவை... உன் சுண்ணியோட உதவி தேவை" என்று நினைத்தாள் அனுஷா.. ஆனால் சொன்னதென்னவோ. "இப்போ இல்லை வீரய்யா. நாளைக்கு ஒரு 10 மணிக்கு வா. கொஞ்சம் சாமான் எல்லாம் எடுத்து வைக்கணும்." என்று வெளிப்படக் கூறினாள். ஆனால் மனதிற்குள் "உன் சாமான் புகுந்து கொள்ள ஒரு குகை காத்திருக்கு." என்று சொல்லிக்கொண்டாள். "சரிம்மா." என்று சென்றுவிட்டான். இரண்டாவது வாழைப்பழமும் முழுவதுமாகக் குழைந்து அனுஷாவின் யோனிபுழைக்குள் சென்றுவிட்டது. "டீச்சர்... இங்கே தனியா உக்காந்து என்ன பண்ணிகிட்டு இருக்கீங்க டீச்சர்." என்றபடி தேன்மொழி அந்த ஜன்னலைக் கடக்கும் போது கேட்டாள். உண்மையைச் சொல்ல இயலாதே?

"சும்மா உங்க ஊரை ஜன்னல் வழியா வேடிக்கைப் பாக்குறேன்." என்றபடி மூன்றாவது வாழைப்பழத்தை எடுத்தாள். தோல் உரித்து ஒரு கடி கடித்தாள். பின்னர் நேராக தன் காலிடுக்கில் எடுத்துச் சென்றாள். அப்போது மெதுவாக தன் யோனி தசைகளை நெருக்கினாள். கூழ் போன்ற வாழைப்பழக் கூழ் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெளியேறியது. அனுஷாவின் அபரிதமான காமத் திரவங்களும் கசிந்து வாழைப்பழத்துடன் சேர்ந்து கெட்டியான மில்க் ஷேக் போல ஆயிருந்தது. வெளிவந்த கூழை தன் கையில் இருந்த வாழைப்பழத்தில் அப்பிக்கொண்டாள். பின்னர் வாழைப்பழத்தை எடுத்து நக்கினாள். மீண்டும் தன் யோனிவாயிலில் தேய்த்து, மீண்டும் கொஞ்சம் கூழ் வெளியேற்றினாள். மீண்டும் நக்கினாள். அப்படியே மூன்றாவது வாழையையும், கொஞ்சம் புண்டை-பழக் கூழையும் உண்டாள். நான்காவது வாழைப்பழத்தையும் அதே போல் தன் ஜீரா குழம்பிய கூழில் தொட்டுத் தொட்டு சாப்பிட்டாள். இறுதியாக எழுந்து நின்று ஜன்னலைச் சாத்தினாள். முந்தானையைத் தூக்கி எறிந்தாள். கால்களை அகட்டினாள். இடது காலைத் தூக்கி ஸ்டூலில் வைத்து, குனிந்து தன் இரு கைகளிலிருந்தும் இரண்டிரண்டு விரல்களை தன் யோனிக்குள் செலுத்தி, உள்ளே ஒட்டிக்கொண்டிருந்த வாழைப்பழக் கூழ் முழுவதும் வெளியே அள்ளி எடுத்து இரு கைகளையும் ஆபாசமாக நக்கினாள். முக்கினாள், முனகினாள். பொலபொலவென்று யோனியிலிருந்து கொட்டிய திரவத்தை தன் இரு கைகளிலும் பிடித்து சப்பி, நக்கிக் குடித்தாள். நக்கி நக்கிக் குடித்தாள். குடித்து முடித்தாள். பின்னர் ஒரு சொம்பு நீர் கொண்டு வந்தாள். தரையில் மல்லாக்கப் படுத்து இரு கால்களையும் தூக்கி விரித்துப் பிடித்து இடது கையில் விரல்களால் புழையை விரித்துப் பிடித்து வலதுகையில் சொம்பு நீரை எடுத்து மெதுவாக தன் புண்டைக்குள் ஊற்றினாள். இது அவள் மிகவும் சிரமத்துடன் பழக்கிய டிரிக். கால் லிட்டர் தண்ணீர் உள்ளே சென்றிருக்கும். சில நிமிடங்கள் அப்படியே நிறுத்திக்கொண்டாள். பின்னர் சொம்பை புண்டைக்குக் கீழே குண்டியருகே பிடித்துக்கொண்டு மெதுவாக நீரை வெளியேற்றினாள். மிச்சம் மீதியிருந்த வாழைப்பழக் கூழும் அவள் மெல்லிய மேனிக்குள் சுரந்த காமத் திரவங்களும் கலந்து வந்து சொம்பை நிறப்பின. எழுந்து அமர்ந்து அத்தண்ணீரைச் சுவைத்துக் குடித்தாள். இரவு உணவு முடிந்தது. விளக்குகள் எல்லாவற்றையும் அணைத்துவிட்டு, சிறிய அறைக்குள் சென்றாள். படுத்து உறங்கிப் போனாள்.