7G ரெயின்போ காலனி

கதிரவனுக்காகவே காத்திருந்தவர்களைப் போல, குட்டிச்சுவரில் உட்கார்ந்திருந்த அவனது நண்பர்கள் குதித்துக் கீழே இறங்கினர். 'ஏதோ பிரச்சினை!' என்பது மட்டும் புரிந்தது."என்னாச்சுடா?" என்று கேட்டான் கதிரவன். அந்த ஏரியாவில் இருந்த சின்ன வயசுப் பசங்களுக்கு அவன் தான் விஜயகாந்த் மாதிரி. "எல்லாம் இந்த ஜெயஸ்ரீ மாமியோட தொல்லை தான்," என்று விரக்தியோடு சொன்னான் ராபர்ட். "என்னடா ஆச்சு? இன்னிக்கு யாரைக் கவுத்தாங்க மாமி?" என்று பொங்கி வந்த கோபத்தை அடக்கியபடி கேட்டான் கதிரவன். "ஒண்ணுமில்லேண்ணா, ரஜாக்பாய் கடையிலே நான் சிகரெட் குடிச்சிட்டிருந்தேனா? ஜெயஸ்ரீ மாமி பார்த்திட்டாங்க! நேரா போய் எங்கப்பா கிட்டே போட்டுக் கொடுத்திட்டாங்க! கேட்கணுமா, பெல்டை எடுத்து விளாசிட்டாரு விளாசி! தொடையெல்லாம் பாளம் பாளமா பொளந்திருச்சுண்ணா," என்று கண்களைக் கசக்கினான் பதினாறு வயதான கிச்சா! "இந்த மாமிக்கென்னடா வந்தது நீ சிகரெட் குடிச்சா?" கதிரவன் கொதித்தான். "என்னமோடா, இந்த மாமி வந்ததிலேருந்து ரொம்ப தொல்லை ஜாஸ்தியாயிட்டே போகுது," என்றான் ராபர்ட். "இப்படித் தான் அன்னிக்கு நான் என்னோட பிகரைப் பார்த்துப் பேசிட்டிருந்தேன். பார்த்திட்டுப் போய் அவ அம்மா கிட்டே போட்டுக் கொடுத்திட்டா மாமி. இப்ப அவ எங்கே போனாலும் கூடவே அவ அண்ணனும் கடோத்கஜனை மாதிரி கூடவே வந்திட்டிருக்கிறான்." உண்மை தான்! ஜெயஸ்ரீ மாமி வந்ததிலிருந்தே வயசுப்பசங்களுக்கு அந்த காலனியில் வசிப்பதே நாளுக்கு நாள் சிரமமாகிக் கொண்டிருந்தது. கிரிக்கெட் விளையாடினால் பந்தைப் பிடுங்கிக் கொண்டுபோய் விடுவாள். பீடி, சிகரெட் பிடித்தால் எல்லா வேலையையும் விட்டு விட்டு முதலில் போய் போட்டுக் கொடுத்து விடுவாள்! காலனியில் இருந்த மற்ற பெண்மணிகளுக்கு விதவிதமாக் உணவு வகைகளை எப்படி செய்வது என்று சொல்லிக் கொடுத்து காக்காய் பிடித்து வைத்திருந்தாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. குறுகிய காலத்திலேயே அவள் காலனியில் மிகவும் பிரபலமானதோடு, எதுவானாலும் வீட்டில் இருந்த பெண்கள், 'எதுக்கும் ஜெயஸ்ரீ கிட்டே ஒரு வார்த்தை கேட்டுருவோம்' என்று சொல்லுமளவுக்கு அவர்களது மூளையை சலவை செய்து வைத்திருந்தாள். "இதுக்கு ஒரு முடிவு கட்ட வேண்டியது தான்," என்றான் கதிரவன். "என்னடா பண்ணலாம்?" என்று கேட்டான் கிச்சா. "போய் அவளை நாம் எல்லாருமா சேர்ந்து 'ரேப்' பண்ணிடலாமா?" என்று கதிரவன் கேட்டதும், அனைவரும் 'கொல்' என்று சிரித்தனர். "என்னடா சிரிக்கிறீங்க?" என்று பொருமினான் கதிரவன். "என்னண்ணா நீங்க, நடக்கிற கதையைப் பேசுங்க! அந்த மாமியோட 'சைஸ்' என்ன? ஓங்கி ஒரு அறை கொடுத்தான்னா நாம ஒன்பது நாளுக்கு எந்திரிக்க முடியாது! நம்ம மேலே அவங்க விழுந்தாங்கன்னா நாம சட்னியாயிடுவோம்! அவளைப் போய் நாம..ஹஹ்.ஹஹ்.ஹா!" "என்னடா ஹஹ்.ஹஹ்.ஹா? நாம நாலு பேருடா, ஆளுக்கு ஒரு கையைப் பிடிச்சுக்கணும். ஒருத்தர் மாமியோட காலை விரிச்சுக்கணும். அப்புறம்..அப்புறம்.." என்று தடுமாறினான் கதிரவன். அவன் மட்டும் என்ன, கற்பழிப்பதில் டாக்டர் பட்டம் வாங்கியவனா என்ன? "பார்த்தீங்களாண்ணா! நீங்களே திணர்றீங்க பாருங்க! மாமியோட சைஸ¤க்கு அவங்களை 'ரேப்' பண்ண டார்ஜானைத் தான் கூப்பிடணும்," என்று கிச்சா சொல்லவும், எல்லாரும் மீண்டும் சிரிக்கவும், இந்த முறை கதிரவனும் சேர்ந்து சிரித்தான். சிறிது நேரம் கழித்து எல்லாரும் கலைந்து சென்றனர். ஆனால், தெரியாத்தனமாக தனது வாயில் வந்து விட்ட அந்த விஷயத்தைப் பற்றி கதிரவன் தொடர்ந்து நினைத்துக் கொண்டேயிருந்தான். சே! இந்தப் பாழாப் போன தமிழ் சினிமாவில் கற்பழிப்புக் காட்சியைக் கூட சரியாகக் காட்டித் தொலைப்பது கிடையாது. வில்லன் புடவையைப் பிடித்து இழுப்பான்; உடனே அவள் உருண்டு போய் கட்டிலில் விழுவாள்; வில்லனும் அவள் மீது தாவிக் குதிப்பான். அதன் பிறகு, என்ன செய்வான் வில்லன்? ஹீரோயின் தலையை இப்படியும் அப்படியும் அசைத்தபடி 'என்னை விட்டுடு..என்னை விட்டுடு' என்று கதறுவாள். அப்படி என்ன தான் செய்வான் வில்லன்? இப்படிப் பலவிதமான எண்ணங்களில் மூழ்கியிருந்த கதிரவன், என்ன ஆனாலும் சரி, ஒரு சந்தர்ப்பம் மட்டும் கிடைத்தால், கற்பழிக்க முடியாவிட்டாலும் பரவாயில்லை, அவளை எப்படியாவது பழி வாங்கி அவளுக்கு ஒரு பாடம் புகட்ட வேண்டுமென்று அவன் கங்கணம் கட்டிக்கொண்டான். இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு! ஜெயஸ்ரீ மாமியின் அட்டகாசத்துக்குப் பயந்து எந்த நண்பர்களும் தன்னைத் தேடி வராததால், குட்டிச்சுவரின் மீது நிறைய நேரம் காத்திருந்து விட்டு, ஏமாற்றத்தோடு வீட்டுக்குத் திரும்ப முடிவெடுத்து, ஒரு இரண்டடி கதிரவன் எடுத்து வைத்தபோது அவனை ஒரு குரல் அழைத்தது. "தம்பி கதிர்!" திரும்பி நோக்கினான் கதிரவன்; எதிரே தபால்காரர்! "தம்பி, இந்த ஒரே ஒரு லெட்டரை மட்டும் 7G-யிலே கொடுத்திடறீங்களா? இல்லேன்னா இதுக்காக நான் வந்து மூணு மாடி ஏறி எறங்கணும். நீ நல்லாயிருப்பே தம்பி!" "அதுக்கென்ன சார், கொடுங்க என் கிட்டே," என்று அந்த லெட்டரை வாங்கினான் கதிரவன். அந்த தபால் ஜெயஸ்ரீ மாமிக்குத் தான் வந்திருந்தது. ஏதோ கோவில் பிரசாதம் போலத் தென்பட்டது. "ரொம்ப தேங்க்ஸ் தம்பி," என்றபடி தபால்காரர் சைக்கிளை அழுத்திக் கொண்டு போக, கதிரவன் யோசிக்கத் தொடங்கினான். பேசாமல் இந்தக் கடிதத்தைக் கிழித்துப் போட்டு விட்டால்? சே! தப்பு, இது கோவில் பிரசாதம். உம்மாச்சி கண்ணைக் குத்தி விடும்! வேறு ஏதாவது முக்கியமான தபாலாக இருந்தால் கிழித்துப் போட்டு ஜெயஸ்ரீ மாமியைப் பழி வாங்கியிருக்கலாமே என்று அவன் அங்கலாய்த்துக் கொண்டான். காலனிக்குத் திரும்பும் வரை அந்தக் கடிதத்தை என்ன செய்வது என்று யோசித்துக் கொண்டே வந்த கதிரவன், வேறு வழியேயில்லை, இதை அந்தப் பிசாசிடமே கொடுத்து விடுவது தான் நல்லது என்று முடிவு செய்து கொண்டான். போனால் போகிறது, அந்த குண்டச்சி மாமியைப் பழி வாங்க வேறு சந்தர்ப்பம் கிடைக்காமலா போய் விடும் என்று எண்ணியபடி மாடிப்படியேறத் தொடங்கினான். சரியாக '7G' என்று போட்டிருந்த கதவுக்குப் பக்கத்தில் இருந்த அழைப்பு மணியை அழுத்திவிட்டு, காத்திருந்தான் கதிரவன். ஓரிரு நிமிடங்கள் கழித்து கதவு திறந்தது. அன்றைக்கு ஏதோ விசேஷம் போலிருக்கிறது. ஒரு நாளும் இல்லாத் திருநாளாக ஜெயஸ்ரீ மாமி மடிசார் புடவை அணிந்து கொண்டு வந்து கதவைத் திறந்தாள். "என்னப்பா?" "லெட்டர்..லெட்டர்," என்று படபடப்பாக சொன்னான் கதிரவன். "போஸ்ட்மேன் கொடுக்க சொன்னார்!" "ரொம்ப தேங்க்ஸ்பா," என்று புன்னகையோடு சொன்னாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி."இன்னிக்கு சங்கடஹர சதுர்த்தி! பிள்ளையார் மாதிரி நீயே நேரே வந்து பிரசாதம் கொடுத்திருக்கே! உள்ளே வாப்பா..வந்து ஒரு வாய் பானகம் சாப்பிட்டுட்டுப் போ!" "இல்லை பரவாயில்லே மாமி," என்று பின்வாங்கினான் கதிரவன். "நன்னாயிருக்கே நீ சொல்லறது! உள்ளே வாப்பா, பகவான் பிரசாதத்தை வேண்டாம்னு சொல்லுவாளோ? வா உள்ளே," என்று கதவை அகலமாகத் திறந்து விட்டபடி அவள் அவனை உள்ளே வர விட்டாள். இந்தக் கதவு வழியாக இந்த மாமி எப்படி தினமும் போய் வந்து கொண்டிருக்கிறாள் என்று எண்ணியபடியே கதிரவனும் உள்ளே நுழைந்தான். "உட்காருப்பா! இதோ வந்துடறேன்," என்றபடி ஜெயஸ்ரீ மாமி யானை போல அசைந்து அசைந்து நடந்து போவதைப் பார்த்து கதிரவனுக்கு ஆத்திரம் ஆத்திரமாக வந்தது. எல்லாம் இந்த போஸ்ட்மேனால் வந்த வினை என்று எண்ணி மனதுக்குள் கருவிக் கொண்டிருந்தான். ஜெயஸ்ரீ மாமியைப் பற்றிய ஒரு வருணனை (!). கழுத்து எது, உடம்பு எது என்று கண்டுபிடிக்க முடியாத அளவுக்கு மேலிருந்து கீழ் வரைக்கும் ஒரே உருண்டையாக இப்படியரு உருவத்தை இது வரை யாரும் பார்த்திருக்க முடியாது. பெரிய பெரிய பப்பாளிப் பழங்களைப் போன்ற முலைகள், சண்டை போட்டுக் கொண்டிருப்பதைப் போல எதிரெதிர் திசையைப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும். ஒரு பூசணிக்காயை இரண்டாகப் பிளந்து இரண்டு பக்கமும் பாதி பாதியாக வைத்தது போல அவளது குண்டி. வயிறா அது? குழந்தைகள் ஏறி நாலாபக்கமும் வழுக்கி விளையாடலாம் போலத் தோன்றும்.முகத்தில் மட்டும் கொஞ்சம் அழகு மிச்சம் இருந்தது. சற்றே பெரிதான மூக்குத்தி அணிந்து கொண்டு, வயதுக்கு மீறிய மெல்லிய தங்க ·ப்ரேம் போட்ட மூக்குக் கண்ணாடி. சிறிது நேரத்தில், ஒரு தம்ளரில் பானகத்தை புடவையால் பிடித்தவாறே வந்தாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. "சாப்பிடுப்பா," என்று நீட்டியவள் ஏதோ நினைவு வந்தவளாக,"காத்தாலே ஸ்நானம் பண்ணிணியோ?" "நான் தினமும் ஆறு மணிக்கே குளிச்சிட்டு சாமி கும்பிடப்போயிடுவேன் மாமி," என்று சற்றே கர்வத்துடன் கூறினான் கதிரவன். "அப்ப சரி சாப்பிடு," என்று ஒரு வழியாக அவன் குளித்து விட்டான் என்ற நம்பிக்கை வந்தவளாக பானக தம்ளரை அவனிடம் நீட்டினாள். கதிரவனும் அதை வாங்கி வாயிலிருந்து ஒர் எட்டு அங்குல தூரத்தில் தூக்கி வைத்தபடிக் குடித்தான். "இந்தக் காலத்துக் கொழந்தைகள் சீப்பி சீப்பி சாப்பிடறதுகள்! நீ பரவாயில்லையே, நன்னாத் தூக்கி சாப்பிடறியே?" என்றாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. "பழக்கம்," என்று சுருக்கமாக பதில் அளித்தான் கதிரவன். "நோக்கு என்னென்ன பழக்கமிருக்குன்னு நேக்கு நன்னாத் தெரியுமே," என்று ஜெயஸ்ரீ மாமி தனது பாணியில் கிண்டலாகப் பேச ஆரம்பித்ததும், கதிரவனுக்கு சற்றே எரிச்சல் வந்தது. "நீங்க என்ன சொல்லறீங்க?" என்று ஆத்திரத்தை அடக்கியவாறு கேட்டான் கதிரவன். "அதாம்பா, காலம்பற ஆறு மணிக்கே குளிச்சுட்டு, ரொம்ப பக்திமான் மாதிரி கோவிலுக்குப் போய், அங்கே தினம் வர்றதே ஒரு மலையாளப்பொண்ணு, அது பின்னாலேயே நீ அலையறது நேக்குத் தெரியும்!" "அப்புறமா மூலையிலே இருக்கே பாய் கடை, அங்கே பின்னாலே ஒளிஞ்சு நின்னுண்டு 'குப்புகுப்புன்னு' சிகரெட் ஊதறியே, அதுவும் நேக்குத் தெரியும்." கதிரவனுக்கு அதிர்ச்சியாகவும், எரிச்சலாகவும் இருந்தது. 'பெரிய ஷெர்லக் ஹோம்ஸின் பாட்டின்னு நினைப்பு' என்று கருவினான். "சரி மாமி," என்று அவன் எழுந்து கொண்டான். "நான் வர்றேன். பானகத்துக்கு தேங்க்ஸ்!" "நோக்குக் கோபம் வந்துடுத்து," என்று ஜெயஸ்ரீ மாமி சிரித்தாள். ஜூவிலிருந்து தப்பி வந்த நீர்யானை மாதிரி இருந்தாள். "கோபமில்லை மாமி. எனக்கு என்னோட சொந்த விஷயத்தைப் பத்தி யாராவது பேசினா பிடிக்காது," என்று முகத்தை இறுக்கமாக வைத்தபடி கூறினான் கதிரவன். "நன்னாருக்கே நீ பேசறது. சொந்த விஷயமாமே! நீ உங்காத்திலே வைச்சு சிகரெட் பிடி..அது சொந்த விஷயம். உங்காத்துப் பொம்மனாட்டிகள் பின்னாலே சுத்து. அது சொந்த விஷயம். பல பேர் பார்க்கிற இடத்திலே நிண்ணுண்டு நீ பண்ணறச்சே அது எப்படிப்பா சொந்த விஷயமாகும்? நாலு பேர் நாலு விதமாப் பேசத் தான் பேசுவா..நீ கேட்டுத் தான் தீரணும்!" ஜெயஸ்ரீ மாமி ஏதோ ஜேத்மலானியிடம் பத்து வருடங்கள் பயிற்சி பெற்ற வக்கீலைப் போல, பேசிக்கொண்டே போனாள். "நிறுத்துங்க மாமி! இன்னியோட நீங்க என்னைப்பத்தியோ, என்னோட ·ப்ரெண்ட்ஸைப் பத்தியோ வத்தி வைக்கிற பழக்கத்தை விட்டுருங்க. இல்லேன்னா நான் ரொம்பப் போல்லாதவானாயிடுவீன்!" என்று கதிரவன் கோபத்தைத் தாள முடியாதவனாக கர்ஜித்தான். "என்னப்பா என்னண்டையே பூச்சாண்டி காட்டறே? பொல்லாதவனாயிடுவானாமே, பொல்லாதவனாயிட்டா என்ன பண்ணுவே? சொல்லு கேட்போம்!" என்று ஜெயஸ்ரீ மாமி சற்றும் சளைக்காதவளக அவனுக்கு சவால் விட, கதிரவன் பொறுமையை இழந்தான். "என்ன பண்ணுவேனா? என்ன பண்ணுவேனா?? நான்.......உங்களை 'ரேப்' பண்ணிடுவேன்," என்று மனதில் இரண்டு நாட்களுக்கும் மேலாக உறுத்திக் கொண்டிருந்ததை அப்படியே சொல்லி விட்டான். ஜெயஸ்ரீ மாமி அதிர்ச்சியில் உறைந்து போய் நிற்க, 'ஆத்திரக்காரனுக்கு புத்தி மட்டு' என்கிற பழமொழியை நிரூபிப்பது போல, உளறிக்கொட்டி விட்டு திருதிருவென்று முழித்துக் கொண்டு நின்றான் கதிரவன். கண்களை உருட்டியபடி, புருவங்களை நெறித்தபடி, கோபத்தை உமிழ்ந்தபடி கதிரவனையே பார்த்துக் கொண்டு நின்றாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி.அவளுக்கு ஏற்பட்டிருந்த படபடப்பில் அவளுக்கு மேல்மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்கிக்கொண்டிருந்தது. "படவா ராஸ்கல்! உன்னோட வயசுக்கு மீறியா பேசறே நீ?" என்று அவள் இரைந்தாள். கதிரவன் சுதாரித்துக் "மாமி, இன்னொரு தடவை எங்க விஷயத்திலே தலையிட்டீங்கன்னா நான் கண்டிப்பா பண்ணிடுவேன். ஜாக்கிரதை," என்று குப்புற விழுந்தாலும் மீசையில் மண் ஒட்டவிலை என்பதைப் போல சமாளிக்க முயன்றான். "என்ன பண்ணுவே? 'ரேப்' பண்ணிடுவியா? பண்ணிடுவியா? 'ரேப்'னா என்னன்னு தெரியுமா நோக்கு? நோக்கு என்ன வயசாச்சு? எந்தப் பொம்மனாட்டியையாவது தொட்டாவது பார்த்திருப்பியா நீ? 'ரேப்' பண்ணுவானாமே 'ரேப்'! போடா, உங்காத்துக்குப் போய் விரலை சூப்பிண்டு தாச்சிண்டு தூங்கு!” கதிரவனுக்கு 'ஜிவ்'வென்று கோபம் தலைக்கேறியது. ஜெயஸ்ரீ மாமியின் பேச்சில் தென்பட்ட மிதமிஞ்சிய ஏளனம் அவனுக்கு சொல்லவொணா வெறியை ஏற்படுத்தியது. 'விரல் சூப்பிட்டுத் தூங்கறதா, யாரு நானா?' "மாமி, இதெல்லாம் நல்லாயில்லே சொல்லிட்டேன்," என்றான் புகைந்தபடி. "என்னடா நல்லாயில்லை? மொளைச்சு மூணு இலை விடலை, இன்னும் மீசை கூட அரும்பலை, பேசற பேச்சைப் பாரு! பாத்ரூம் போறதுக்கே அப்பா, அம்மாவைத் துணைக்குக் கூட்டிண்டு போறவன் நீ, 'ரேப்' பண்ணுவானாமே 'ரேப்'..போடா போக்கத்த பயலே!" இதற்கு மேலும் அவள் தன்னைப் பற்றி கேவலமாகப் பேச அனுமதிக்க விட கூடாது என்று முடிவெடுத்தான் கதிரவன். ஆரம்பிக்க வேண்டியது தான் கச்சேரியை! முதலில் என்ன செய்ய வேண்டும், ஓ! வாசல் கதவு திறந்தேயிருக்கிறது. அதை முதலில்...! "என்னடா பண்ணறே?" ஜெயஸ்ரீ மாமி அதட்டினாள். "கதவை சாத்திட்டேன்," என்றபடி மேலே தாளும் போட்டான் கதிரவன். அடுத்ததாக என்ன? ஞாபகத்துக்கு வந்தது! "ஹா..ஹா..ஹா..ஹா," என்று உரத்த குரலில் சிரித்தான் கதிரவன். "என்னடா பெரிய வீரப்பா மாதிரி சிரிக்கறே?" என்று அதே மிரட்டும் தொனியில் கேட்ட ஜெயஸ்ரீ மாமி, "மரியாதையா கதவைத் திறந்துட்டு, ஓடிப்போயிடு! இல்லை, தோசை சட்டுவத்தாலேயே உன் உடம்பிலே கூறு போட்டுடுவேன்!" கதிரவனுக்கு சற்றே பயமேற்பட்டது. இருந்தாலும் சமாளித்துக் கொண்டான். "போக மாட்டேன் மாமி! இந்த ஆறு மாசமா நீங்க எங்களுக்குப் பண்ணின அத்தனை கொடுமைகளுக்கு உங்களைப் பழிக்குப் பழி வாங்காம நான் இங்கேயிருந்து போக மாட்டேன்," என்றபடி சினிமாவில் வருகிற வில்லனைப் போலவே, தனது இரண்டு கைகளையும் அவளை நோக்கி நீட்டியபடி, அவளை மிகுந்த சிரமத்தோடு கண்களை உருட்டி உருட்டிப் பார்த்தபடி நெருங்கத் தொடங்கினான். முதல் முறையாக ஜெயஸ்ரீ மாமியின் முகத்தைல் சிறிது கலவரம் தெரிந்தது. "சொல்லறதைக் கேளு! விளையாட்டு வினையாயிடும்," என்றபடி அவள் பின்வாங்கிக்கொண்டிருந்தாள். "அதையும் பார்க்கலாம்," என்று மனதுக்குள் 'ஒன்று இரண்டு மூன்று' எண்ணிக்கொண்ட கதிரவன், 'மூன்று' சொல்லி முடித்ததும் அவள் மீது பாய்ந்தான். அவனது கைகள் அவளது பெரிய உடலைத் தழுவ முயன்றன. "அட சண்டாளா! நோக்கு ஏண்டா புத்தி இப்படியெல்லாம் போறது?" என்று அவனை ஒரு கொசுவைத்தட்டி விடுவது போலத் தள்ளி விட்டாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி."தொட்டேன்னா பார்த்துக்கோ! சவுட்டிருவேன் சவுட்டி!" "மாமி," என்று ஆவேசம் வந்தவனைப் போல அவள் மீது மீண்டும் பாய்ந்தான் கதிரவன். இந்த முறை அவளை நழுவ விட்டு விடக்கூடாது என்பதால், அவளைப் பிடித்து இறுக்குவதற்கு வாகாய் இருந்த மாமியின் இரண்டு குண்டியையும் பிடித்து அமுக்கினான் அவன். அதே நேரத்தில் அவனது முகம் அவனே எதிர்பார்த்திராத வகையில் ஜெயஸ்ரீ மாமியின் முகத்தோடு மோதவே, அவனது உதடுகள்அவளது சிவந்த இதழ்களின் மீது பதிந்து விட்டன. "விடுடா மாஹாபாவி! நல்ல நாளும் அதுவுமா வாயை எச்சப்பன்னிட்டிஈடா!" என்று அவள் அவனது நெஞ்சின் மீது தனது கைகளை வைத்து ஒரு அழுத்து அழுத்தவும், கதிரவன் அந்த அறையின் எதிர் மூலையிலே போய் குப்பையைப் போல விழுந்தான். "மாமி..என்ன ஆனாலும் சரி! உங்களை இன்னிக்கு விடறதில்லை," என்றபடி ஒரு 'ஸ்ப்ரிங்'கைப் போல எழுந்த கதிரவனுக்கு, எங்கிருந்தோ ஒரு அசாத்தியமான வெறியும் வலுவும் வந்து சேர்ந்தது. அந்த வெறியும், வலுவும் தனத துணிச்சலில் அவன் மீண்டும் மாமியின் மீது பாய்ந்தான்.மீண்டும் அவளது குண்டியை அமுக்கிப் பிடித்தான். ஆனால், அவனுக்கு இப்போது ஒரு புதிய உணர்ச்சி ஏற்பட்டிருந்தது. அவன் அணிந்து கொண்டிருந்த ட்ரவுசருக்குக் கீழே, அவனது சுண்ணி 'கிண்'நென்று எழுந்து நின்று கொண்டிருந்தது. அந்த எழுச்சி ஜெயஸ்ரீ மாமியின் இரண்டு தொடைகளுக்கு நடுவே பட்டு அழுந்தியபோது மென்மேலும் பெருகியபடி, அவனது சுண்ணி வீங்கிக்கொண்டே போனது. "விடுடா என்னை!" என்று அவனைத் தள்ள முயன்ற ஜெயஸ்ரீ மாமி அவனுக்கு திடீரென்று எங்கிருந்து இத்தனை பலம் வந்தது என்று அந்த நேரத்திலும் ஒரு கணம் அதிர்ந்து போனாள். "மாட்டேன் மாமி! மாட்டேன் மாமி! மாட்டேன் மாமி!!" என்றபடி கதிர்வன் மாமியின் குண்டியை இறுக்கிப் பிடித்தபடி, குதிகாலில் நின்றபடி தனது கூடாரத்தை அவளது இரண்டு தொடைகளுக்கும் நடுவே வைத்துத் தேய்க்கத் தொடங்கினான். ஆஹா, அவனது சுண்ணியின் எழுச்சி அவளது மெத்துமெத்தென்றிருந்த உடலின் மீது தொட்டுக்கொண்டிருந்த உணர்ச்சி அவனுக்கு மேலும் வெறியேற்றியது. அவனது நெஞ்சின் மீது ஜெயஸ்ரீ மாமியின் கொழுத்த முலைகள் இரண்டு அமுங்கிக்கொண்டிருந்தன. மிக நன்றாக இருந்தது அந்த உணர்ச்சி. அந்த இரண்டு முலைகளையும் பிடித்து ஒரு தடவை கசக்கி விட்டாலென்ன? ஆனால், அவன் அவளது குண்டியிலிருந்து கையை எடுத்து அதை அவளது முலையின் மீது வைப்பதற்கு முன்பே அவள் அவனை மீண்டும் தள்ளி விட்டு விட்டால்? வேண்டாம், எந்த 'ரிஸ்க்'கும் எடுக்க வேண்டாம்! முலை தானே வேண்டும்! அதை வாய் வைத்து, அப்படியே அவளது புடவையோடு, ரவிக்கையோடு சேர்த்துக் கடித்துப் பார்க்கலாம். "ஆவ்!" ஜெயஸ்ரீ மாமி அலறினாள். கதிரவன் அவளது முலையைக் கடித்து விட்டிருந்தான். "விடுடா என்னை..விடுடா என்னை," என்றபடி அவள் அவனை மீண்டும் தள்ள முயன்று கொண்டிருந்தபோதே, அவன் இன்னொரு முலையையும் கடித்தான். "சண்டாளா சண்டாளா!" என்று அவள் அவனது தலை மயிரைப் பிடித்து இழுத்தாள். அவளது வலது கால் மடங்கி அவனது உடல் அவளை மேலும் நெருக்க விடாமல் தள்ளியது. அவளது குண்டியைப் பற்றியிருந்த கதிரவனின் கைகள், அவளது பட்டுப்புடவையிலிருந்து சற்றே நழுவத் தொடங்கின. எந்த நேரமும் அவள் தன்னை மீண்டும் பிடித்துத் தள்ளி விடுவாள் என்று பயந்தபடியே, கதிரவன் தனது தளர்ந்து கொண்டிருந்த பிடியை இறுக்குவதற்காக அவளது இடுப்பின் மீது கைவைத்து இறுக்கமாகப் பிடித்தான். மிருதுவாக, ஜிலுஜிலுப்பாக இருந்த அவளது இடுப்பு சதையின் மிது அவனது உள்ளங்கை பட்டதும் ஜெயஸ்ரீ மாமியின் உதட்டிலிருந்து ஒரு சின்னஞ்சிறிய முனகல் வெளிப்பட்டது. ஒரு வினாடி அவளது கண்கள் மூடிக்கொள்வதைப் போல அவனுக்குத் தென்பட்டது. அத சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்திக்கொண்டவன், பட்டென்று தனது கைகளை எடுத்து அவளது முலைகளின் மீது வைத்து இறுக்கிப் பிடித்துக் கசக்கத் தொடங்கினான். "உஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்! வேண்டாண்டா..விட்டுடுடா..வேண்டாண்டா," என்றபடி ஜெயஸ்ரீ மாமை அவனைத் தள்ள மிகுந்த முயற்சிகளை மேற்கொண்டிருந்தாள். ஆனால், அவளது கைகளில் முன்பு தென்பட்ட அந்த வலு இப்போது சற்றே குறைந்திருந்தது போல அவனுக்குத் தோன்றியது. "மாமி! மாமி! மாமி!" என்று வேறு என்ன சொல்வதென்று புரியாத கதிரவன் அவளது முலைகளை இரண்டு கைகளாலும் பிடித்து மாற்றி மாற்றிக் கசக்கிப் பிழியத்தொடங்கினான். ஒவ்வொரு முறை கசக்கி விட்டபோதும் ஜெயஸ்ரீ மாமி உச்ச்ச்ஸ்! இஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்! ஓஹ்ஹ்ஹ்!' என்று விதவிதமாக சவுண்டு கொடுத்தபடி இருந்தாள். அவள் பயந்து போய் போராடுவதை நிறுத்திவிட்டாளா அல்லது அவனைத் தள்ளி விடத் தக்க சந்தர்ப்பம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாளா என்பது கதிரவனுக்குப் புரியாததால், அவன் அவள் மீதிருந்த தனது பிடிப்பை இம்மியளவும் தளர விட்டு விடாமல், அவளது உடலைத் தனது இரண்டு கால்களுக்கும் நடுவே கொண்டு வந்து விட்டு, சுவரோடு சுவராக வைத்து அழுத்தினான். "கதிரவா.....!" ஜெயஸ்ரீ மாமி மடிசார் புடவையை நன்றாக சுற்றியபடி, இடுப்பில் இறுக்கமாக சொருகியிருந்தாள். அவளது புடவையின் தலைப்பை மட்டும் விலக்கிய கதிரவன், அவளது கொழுகொழு முலைகள் ரவிக்கைக்குள்ளே பிதுங்கியபடி இருந்ததைப் பார்த்து சப்புக்கொட்டினான். அவளது ரவிக்கையின் மீது அவளது இரண்டு காம்புகளும் புடைத்துக் கொண்டிருந்தன. அப்படியே தலை குனிந்த கதிரவன், அவளது காம்பினை ரவிக்கையோடு உறிஞ்சினான். "ஓஹ்ஹ்ஹ்ஹ்! கதிரவா! என்னடா பண்ணறே?" ஜெயஸ்ரீ மாமி புலம்பினாள். "தெரியலியா, உங்களை 'ரேப்' பண்ணிட்டிருக்கேன்," என்று உறுமினான் கதிரவன். "ட்ரவுசரை அவிழ்க்காமலேயா?" என்று அவனது காதில் கிசுகிசுத்தாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. கதிரவன் திகைத்தான். ஒரு கணம் அவளது காம்பைத் தனது வாயிலிருந்து விடுவித்து விட்டு, நிமிர்ந்து பார்த்தபோது ஜெயஸ்ரீ மாமி புன்னகைத்தபடி நின்று கொண்டிருந்தாள். "மாமி!" "அசடு அசடு! நோக்கு பொம்மனாட்டியை எப்படி ‘என்ஜாய்’ பண்ணறதுன்னு கூட தெரியலை," என்றுஅவனது கன்னத்தில் செல்லமாகத் தட்டினாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. "மாமி!" "என்னடா மாமி மாமின்னுண்டு? நோக்கு மாமி தானே வேணும்?" என்று கண் சிமிட்டினள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. கதிரவன் குழம்பினான். 'இதில் ஏதாவது சூழ்ச்சி அடங்கியிருக்குமோ?' "ஆமாம்! எனக்கு உங்களை 'ரேப்' பண்ணணும்," என்றான் அவன். "அசடு! அசடு!!" என்று சிரித்தாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. "எதுக்குடா 'ரேப்' பண்ணிண்டு? தானாக் கனியற பழத்தைத் தடியாலே யாராவது கனிய வைக்கப் பார்ப்பாளோ? நீ கேட்டா மாமி கொடுக்க மாட்டேனா?" "மாமி!" "படவா! மாமியை நிக்க வைச்சே 'ரேப்' பண்ணப்போறியா?" ஜெயஸ்ரீ மாமி சிரித்தாள். "எனக்குத் தெரியலே மாமி," என்று உண்மையைப் போட்டு உடைத்தான் கதிரவன். "அப்படீன்னா என்னை விடு! என்னோட வா நீ," என்றபடி அவனைப் பிடித்துத் தள்ளினாள். இந்த முறை கதிரவனின் பிடி தளர்ந்திருக்கவே, அவள் விடுபட்டாள். "மாமியாத்திலே பெட்ரூமிருக்கு! ஏ.சி.யிருக்கு! நல்ல டன்லப் மெத்தையிருக்கு! நன்னாக் குளுகுளுன்னு படுத்துண்டு மாமியோட சந்தோஷமா இருக்கலாமோன்னோ? வாடா கொழந்தை..நோக்கில்லாததா?" "என்னை மாட்டி விட்டுர மாட்டீங்க தானே?" இன்னும் சந்தேகம் தீராமல் கேட்டான் கதிரவன். "மாட்டவே மாட்டேண்டா," என்று உறுதிபடக் கூறினாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. "உள்ளே போய் இது ரெண்டையும் நான் பிடிச்சுப் பாக்கலாமில்லே?" என்று அவளது முலையைப்பிடித்தபடி கேட்டான் கதிரவன். "நோக்கில்லாததாடா? நீ நேக்குப் பிடிச்சி விடு; நான் நோக்குப் பிடிச்சு விடறேன்," என்றாள் ஜெயஸ்ரீமாமி. "அப்ப சரி, வாங்க," என்று அவளை இழுத்தான் கதிரவன்.ஜெயஸ்ரீ சிரித்தபடியே அவனை அழைத்துக்கொண்டு போய் படுக்கியர்றைக்குல் கொண்டு சென்றாள். கதவை சாத்தித் தாளிட்டவள், ஏ.சி.யை முடுக்கி விட்டாள். பிறகு திருதிருவென்று முழித்தபடிநின்றிருந்த கதிரவனைப் பிடித்து கட்டிலில் உட்கார வைத்தாள். "குறுகுறுன்னு பார்க்கிறதைப் பாரு!" என்று சிரித்தபடி தான் கட்டிக்கொண்டிருந்த மடிசார் புடவையை அவிழ்க்கத் தொடங்கினாள். அவன் அரண்டு போய் அவளைப் பார்த்துக்கொண்டேயிருக்க, அவள் அரை நொடியிலே தனது உடலிலிருந்த அனைத்து ஆடைகளையும் கழட்டியபடி முழு நிர்வாணமாக நின்றாள். அவன் கண்கள் நிலைகுத்தி நின்றன. ஒரு பெண்ணை முழு நிர்வாணமாக அவன் பார்ப்பது அது தான் முதல் தடவை. அதுவும் எப்பேற்பட்ட பெண்? ஜெயஸ்ரீ மாமியைப் போன்ற பதவிசான குடும்பப்பெண். கதிரவனுக்கு மூச்சே நின்று விடும் போலிருந்தது. ரவிக்கைக்குள் இருந்தவரைக்கும் சற்றே இறுக்கமாகத் தெரிந்த அவளது பெருத்த முலைகள் இரண்டும் இப்போது தொளதொளவென்று அவளது தொப்புளுக்கு சற்றே மேல் வரைக்கும் தொங்கியபடி இருந்தது. அவளது இரண்டு முலைகளையும் பார்த்து கதிரவன் மிரண்டே போனான். செக்கச்செவேல் என்றிருந்த அவளது உடம்புக்கு சற்றும் பொருத்தமில்லாமல் அவளது முலைகளின் மேற்பகுதியில் கருகருவென்று இரண்டு அட்டைக்கறுப்பு வட்டங்களும், அதன் நடுவிலே புடைத்தபடி நின்றிருந்த இரண்டு பிரம்மாண்டமான காம்புகளையும் பார்த்து அவனுக்கு வெலவெலத்துப் போனது. அவனது கண்கள் சற்றே அவளது பெருத்த வயிறையும், இடுப்பில் தென்பட்ட இரண்டு மிகப்பெரிய மடிப்புகளையும், அவளது தொடைகளுக்கு நடுவே தெரிந்த அவளது கறுகறுவென்று அடர்த்தியாக மயிர் படர்ந்திருந்த கூதியையும் பார்த்ததும், கண்கள் அவனையுமறியாமல் மூடிக்கொண்டன. "என்னடா? இது ரெண்டையும் பிடிக்கணுமுன்னு சொன்னியோன்னோ? வாடா வந்து பிடிச்சுக்கோ!" என்று ஜெயஸ்ரீ மாமி தனது இரண்டு முலைகளையும் தூக்கித் தூக்கிக் குலுக்கிக் குலுக்கிக் காண்பித்தாள். "ஐயோ மாமி, என்னை விட்டுருங்க," என்று பயந்தபடி எழுந்து கதவை நோக்கி ஓடிய கதிரவனை ஜெயஸ்ரீ மாமி கொக்கி போட்டுப் பிடித்தாள். "என்னடா இது? ஆசை ஆசையா வந்தே? இப்ப என்ன ஆச்சு நோக்கு?" "எனக்கு ஒண்ணும் வேண்டாம்; பயமாயிருக்கு. நான் வீட்டுக்குப் போறேன்," என்று திமிறியபடி அவன் கதவைத் திறக்க முற்பட்டான். "இது ரொம்ப நன்னாருக்கே! நான் பாட்டுக்கு 'தேமே'ன்னு திரிசதி படிச்சுண்டிருந்தேன். நீ வந்தே, முன்னாலேயும் பின்னாலேயும் கையைப் போட்டு பிசஞ்சு விட்டுட்டு, இப்ப பயமாயிருக்குன்னா என்னடா அர்த்தம்? வாடா!" ஜெயஸ்ரீ மாமி கதிரவனின் முகத்தைக் கைகளால் இறுகப் பிடித்தபடி அவனது உதட்டில் அழுந்தி ஒரு முத்தமிட்டாள். அத்தோடு விடாமல் அவனது உதடுகளை மெல்ல மெல்லக் கடித்து தனது வாய்க்குள்ளே இழுத்துக் கொண்டபடி, அதனை சவைத்து சவைத்து ருசிக்க ஆரம்பித்தாள். கதிரவன் இப்போது மாமியைத் தனது உடலிலிருந்து தள்ளுவதற்கு படாத பாடு பட்டபடி, தனது கைகளை அவளது முலைகளின் மீது வைத்து அழுத்தியா போது, அவனது உள்ளங்கைகளில் அவளது காம்புகள் பனிக்கட்டிகளைப் போல சில்லென்று பட்டன. ஒரு சில நிமிடங்கள் அவனது உதட்டை மென்று தீர்த்த ஜெயஸ்ரீ மாமி அவனை விடுவித்தபோது, கதிரவனின் உடல் நடுங்கிக்கொண்டிருந்தது. "நன்னாயிருந்ததாடா மாமியோட கிஸ்?" என்று ஜெயஸ்ரீ மாமி அபிப்பிராயம் வேறு கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள். "நாசாமாப்போச்சு! ஆளை விடுங்க மாமி," என்று அவன் கதவைத் திறக்கவே குறியாக இருக்கவும், ஜெயஸ்ரீ மாமிக்கு வேறு ஒன்றும் தோன்றவில்லை. எனவே, அவள் படக்கென்று அவன் அணிந்து கொண்டிருந்த ட்ரவுசரின் எலாஸ்டிக்கைப் பிடித்து இழுத்து விட்டாள். அதை சற்றே கீழே இறக்கியவள், ஆசையோடு அவனது குண்டியைப் பிடித்து அமுக்கினாள். "நன்னாருக்குடா கதிரவா! ரொம்ப நன்னாயிருக்கு!" என்றபடி அவனைப் பின்னாலிருந்து கட்டியணைத்து வேண்டுமென்றே தனது முலைகளை அவனது முதுகின் மீது வைத்து நசுக்கினாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. "ஐயோ மாமி என்னை விடுங்க," என்று அலறினான் கதிரவன். "எதுக்கடா இப்படிக் கத்தறே? அக்கம் பக்கத்திலே இருக்கற மணுஷா என்ன நினைப்பா? நான் என்ன உன்னைக் கொலையா பண்ணப்போறேன்? வாடா," என்றபடி அவளது கை நீண்டு சென்று அவனது சுண்ணியைப் பிடித்தது. "என்ன மாமி, அங்கெல்லாம் கை வைக்கறீங்க?" என்று கூச்சலிட்டான் கதிரவன். "நீ தானேடா 'ரேப்' பண்ணணுமுன்னு வந்தே? அதைப் பிடிக்காம உன்னோட மூக்கையா பிடிப்பா? வாடா..வந்து மாமியை 'ரேப்' பண்ணுடா," என்றபடி அவனைத் திருப்பினாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. "வேண்டாம் மாமி..என்னை விட்டிருங்க மாமி..இனிமே நான் இப்படியெல்லாம் பேச மாட்டேன் மாமி.," என்று அவன் கதறிக்கொண்டே இருக்க, ஜெயஸ்ரீ மாமி அவனைத் இழுத்துக் கொண்டு போய் கட்டிலில் தள்ளினாள். "ஐயோ மாமி," என்று அலற வாயெடுத்துவனின் வாயில் ஒரு முலையை வைத்துத் திணித்தாள். "சாப்பிடுடா..சாப்பிடு..நன்னா ஆசை தீர சாப்பிடு," என்று ஒரு கையால் அவனது தலையைப் பிடித்தபடி அதனைத் தனது முலையின் மீது வைத்து அழுத்தினாள். கதிரவனுக்கு மூச்சு முட்டத் தொடங்கியது. அவனது கண்கள் பிதுங்கின.ஜெயஸ்ரீ மாமியோ இன்னோர் கையால் அவனது சுண்ணியைப் பிடித்தபடி குலுக்கத் தொடங்கியிருந்தாள். அவளது கை படப்பட அவனது சுண்ணி அவனையுமறியாமல் வீங்கிக் கொண்டது போனது. சற்று முன்பு வரை எந்த முலைகளைப் பிடித்து அமுக்க வேண்டுமென்று ஆசையுடன் இருந்தானோ, அதே முலைகள் அவனது வாய்க்குள்ளே வலுக்கட்டாயமாகத் திணிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால், அவனுக்கு அதன் மீதிருந்த சுவாரசியம் அவளை நிர்வாணமாகப் பார்த்த அந்த நிமிடமே போயிருந்தது. இது புரியாமல் ஜெயஸ்ரீ மாமி தனது முலையை அவனது வாய்க்குள்ளே வாஷிங் மெஷினில் துணியை வைத்து அடைப்பது போல அடைத்துக் கொண்டிருந்தாள். "உம்! சப்பு! சப்புடா! சப்புடா!!" என்றபடி அவனது தொடையை அழுத்திக் கிள்ளினாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. "உம்ம்ம்! உம்ம்ம்!!" என்று வாய் முழுக்க முலை அடைத்திருக்க, வலியில் அலறக்கூட முடியாமல் அவளது முலையின் மீதே முனகினான் கதிரவன். அவள் மீண்டும் கிள்ளினாள். இந்த முறை அவள் கிள்ளிய கிள்ளலில் அவனது தொடையிலிருந்த சதையை கொத்தாக எடுத்து விடுவாள் போலிருக்கவே, கதிரவன் வேறு வழியில்லை என்பதை உணர்ந்தபடி வேண்டாவெறுப்பாக அவளது முலையை சப்பி சப்பி சாப்பிடத் தொடங்கினான். "அது தானே பார்த்தேன்," என்று கண்களை மூடிக்கொண்டாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. "மாமியை நன்னா சப்பணும் தெரிஞ்சுதா? நீ போறச்சே நோக்கு இன்னொரு தம்ளர் பானகம் தரேன்! இப்ப சமர்த்தா லட்சணமா மாமியை நன்னா சப்புடா கொழந்தை!" கதிரவன் கண்களை மூடியபடி அவளது முலையை சப்பிக்கொண்டிருந்தபோது, ஜெயஸ்ரீ மாமி அவனது சுண்ணியைப் போட்டுக் குலுக்கு குலுக்கு என்று குலுக்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் குலுக்கிய குலுக்கலில் அவனது சுண்ணியில் 'விண்ணென்று' வலியேற்படத் தொடங்கியது. கூடவே அவனது இரண்டு கொட்டைகளும் இரண்டு சாத்துக்குடி அளவுக்கு வீங்கியிருந்தன. "சமத்துப் பையன்! சுட்டிப் பையன்!" என்று அவனைப் பாராட்டிய ஜெயஸ்ரீ மாமி, இப்போது ஒரு முலையை எடுத்து விட்டு அடுத்த முலையை வைத்துத் திணித்தாள். "சப்பு! சப்பு!! அதை சப்பின மாதிரியே இதையும் சப்பு," என்று அவனது நெற்றியில் முத்தம் கொடுத்தாள். அலைபாய்ந்து கொண்டிருந்த அவனது கைகளை எடுத்துத் தன்னை சுற்றியபடி வளைய விட்டாள். இப்போது கதிரவனுக்கு அவ்வளவு சிரமமாக இருக்கவில்லை. அவனுக்கு மெல்ல மெல்ல மாமியின் முலையை சப்பிக்கொண்டிருப்பது பிடிக்கத் தொடங்கியிருந்தது. "எங்காத்து செல்லண்டா நீ! எங்காத்து கன்னுக்குட்டிடா நீ! முட்டி முட்டி என்னமா சப்பறேடா என் சமத்துக் குட்டி," என்று ஜெயஸ்ரீ மாமி அவனைக் கொஞ்சிக்கொண்டே இருந்தாள். ஒரு வழியாக அவளது இரண்டு முலைகளையும் மாறி மாறி சப்பி முடித்தபோது, கதிரவனின் தொண்டை வறண்டு போயிருந்தது. "மாமி உன்னோட குஞ்சோட சித்த நாழி விளையாடட்டுமாடா?" என்று கூறிய ஜெயஸ்ரீ மாமி, கதிரவனின் சுண்ணியை ஒரு மத்தைப் பிடிப்பதைப் போல இரண்டு உள்ளங்கைகளுக்கு நடுவே வைத்துக் கொண்டுமெல்ல மெல்லக் கடையத் தொடங்கினாள். "ஐயோ மாமி!" கதிரவன் கண்களை அகர்ர்ர்ரியபடி அவள் தனது சுண்ணியைக் கடைவதைப் பார்த்து அதிர்ந்தான். "நன்னாயிருக்கும் பாரேன்! எங்காத்து மாமாக்கு நான் இப்படிப் பண்ணினா ரொம்பப் பிடிக்கும்! கடையைக் கடைய கெட்டித் தயிர் கொட்டோ கொட்டுன்னு கொட்டிடும் தெரியுமோ?" என்று அவள் வேகத்தை அதிகரித்துக் கொண்டே போக, கதிரவனின் சுண்ணி கதறுவது போலிருந்தது. "மாமி..மா..மாமி..மா..மா..மாமி!" என்று திக்குமுக்காடினான் கதிரவன். "என்னடா? பயமாயிருக்காடா? பயப்படாதே! அது ஒண்ணும் வெடிச்சுடாதுடா!நன்னாயிருக்கோன்னோ..மாமி உன்னோட குஞ்சைப் போட்டுக் கடையறது நன்னாயிருக்கோன்னோ? இப்பப் பாருடா, பீச்சியடிக்கப்போறதுடா...ஆள் ஒசரத்துக்குப் பிய்ச்சியடிக்கப்பூர்ரதுடா பாரு! கூரை வரைக்கும் பீச்சியடிக்கப்போறது பாருடா!" "மாமீ....!" கதிரவன் அலறினான். அவள் சொல்லியது போல கூரை வரைக்கும் பீச்சியடிக்காதபோதும், நிச்சயம் ஒரு ஆள் உயரத்துக்கு அவனது சுண்ணியிலிருந்து பீச்சியடித்து, அவனது முகத்திலேயே அதன் ஓரிரு துளிகள் வந்து விழுந்தன. "ஆஹ்ஹ், அம்மா..அம்மா..ஐயோ..ஐயோ..," என்று கதிரவன் தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்வதற்குள் அவனது சுருண்டு விழுந்து கொண்டிருந்த சுண்ணியை ஜெயஸ்ரீ மாமி தனது வாய்க்குள்ளே வைத்து உறிஞ்சத் தொடங்கினாள். "மாமி..போதும் மாமி..போதும் மாமி!" என்று கதிரவன் இரைந்தாலும் கூட, அவனது சுண்ணியை அவளது சூடான வாய் உள்ளே இழுத்து இழுத்து உறிஞ்சுவதில் ஏற்பட்ட அலாதி சுகத்தில் கண்களை மூடிக்கொண்டான். அவளது வாய்க்குள்ளே அவனது சுண்ணி புத்துயிர் பெற்றுக்கொண்டிருந்தது. இன்னும் எவ்வளவு நேரம் அவள் தனது சுண்ணியை உறிஞ்சிக் கொண்டிருப்பாளோ என்று அவன் எண்ணிக்கொண்டிருந்தபோதே, அவள் அதைப் படக்கென்று விடுவித்து விட்டு, அவனது உடலின் இரண்டு பக்கங்களிலும் தனது இரண்டு கால்களைப் போட்டுக் கொண்டு அவனது இடுப்பின் மீது ஏறி அமர்ந்தாள். "ஐயோ. மாமி நான் நசுங்கியே செத்துடுவேன்!" என்று அவன் அபயக்குரல் எழுப்பினான். "அதெல்லாம் ஒண்ணும் மாட்டே! எங்காத்து மாமா எத்தனை வருஷமாப் பண்ணிண்டிருக்கார்? அவர் என்ன செத்தா போயிட்டார்?" என்று கேட்டபடியே அவளது ஒரு கையால் அவனது சுண்ணியைப் பிடித்து அதன் நுனியைத் தனது கூதி உதடுகளுக்கு நடுவே வைத்துத் தேய்த்து விட்டுக்கொண்டாள் ஜெயஸ்ரீ மாமி. "ஆஹா, கதிரவா..உன்னோட குஞ்சு வெள்ளரிப்பிஞ்சு மாதிரி இருக்குடா! நேக்கு என்னமோ பண்ணறதுடா அதைத் தொட்டாலே!" என்றபடி அவள் தனது பெருத்த உடலை அவன் மீது அழுத்தியபடி இறங்கவும், கதிரவனின் கொட்டைகள் அவனது தொடைகளுக்கு நடுவிலே நசுங்கின. "மாமி, எனக்கு மூச்சு..மூச்சு முட்டுது மாமி..நீங்க கீழே..நான் மேலே..," என்று கெஞ்சினான் கதிரவன். ஊஹம், அவள் கேட்பதாக இருந்தால் தானே! "நேக்கு இப்படிப் பண்ணினாத் தான் பிடிக்கும். துக்கித் தூக்கிக் குத்துடா..குத்து..குத்து..தூக்கிக் குத்து..இன்னும் தூக்கிக் குத்து," என்றபடி அவள் அவன் மீது துள்ளத் தொடங்கினாள். அவளது முலைகள் துள்ளிக் குதிப்பதைப் பார்த்த கதிரவனுக்கு எங்கே அவை அறுந்து விழுந்து விடுமோ என்று பயமாயிருந்தது. ஜெயஸ்ரீ மாமியோ அவனது அவஸ்தையைப் பற்றியே கவலைப்படாமால், உதட்டைக்கடித்தபடி, தனது முலைகளைத் தானே கசக்கியபடி, அவன் மீது ஒரு புல்டோசரைப் போல ஏறிக்கொண்டிருந்தால். "மாமி..வலிக்குது மாமி..வலிக்குது மாமி," என்று புலம்பினான் கதிரவன். "இதோ..இப்ப வலிக்காது பாரு," என்றபடி அவள் குனிந்தாள். அவனது தோள்களை உரசியபடி தனது இரண்டு கைகளையும் ஊன்றிக்கொண்டாள். அவள் சொன்னது உண்மை தான், இப்போது அவளது உடலின் பாரம் அவ்வளவாகத் தெரியவில்லை. போதாக்குறைக்கு அவளது புடைத்த காம்புகள் அவனது நெஞ்சின் கீழ்ப்பகுதியிலே உரசிக்கொண்டிருந்தன. கதிரவனுக்கு சுகமாக இருந்தது. "ஆஹ்..ஆஹா..ஆஹா!" "நன்னாயிருக்கோன்னோ?" "நல்லாயிருக்கு..நல்லாயிருக்கு!" "அப்படியே இடுப்பை இன்னும் மேலே தூக்கித் தூக்கிக் குத்துடா," என்றபடி ஜெயஸ்ரீ மாமி தனது வேகத்தை அதிகரித்தாள். "மாம்ம்மி. ம்ம்மாம்ம்ம்மி.. ம்ம்ம்மாம்ம்மீயி," என்று கதிரவன் புலம்பினான். அவனது சுண்ணி இப்போது ஜெயஸ்ரீ மாமியின் கூதிக்குள்ளே முழுமையாக, வெண்ணைக்குள் போவதைப் போல மிகஎளிதாகவும்,சுகமாகவும் போய் வந்து கொண்டிருந்தது. அதே சமயம் அதன் தண்டில் ஏற்பட்டுக்கொண்டிருந்த இறுக்கத்தையும், அதன் நுனியில் தென்பட்ட ஒரு எரிச்சலையும் அவன்உணர்ந்து கொண்டு தானிருந்தான். அவனுக்கு லேசாக பயம் ஏற்பட்டது. 'செத்துப்போய் விடுவோமோ?' "ரொம்ப நெருங்கிட்டேடா! இன்னும் கொஞ்சம் குத்து..இன்னும் கொஞ்சம்.. இன்னும்!" "மாமி..மாமி..மாமி...". கதிரவனின் சுண்ணியைப் பிடித்து யாரோ திருகி விடுவது போல அவனுக்கு ஒரு மெல்லிய வலியேற்பட்டது. என்ன ஏது என்று அவன் புரிந்து கொள்வதற்குள், அவனது சுண்ணியிலிருந்து மேல் நோக்கிப் பீச்சியடித்த வெள்ளம் ஜெயஸ்ரீ மாமியின் கூதியை நிரப்பியது. "ஆஹா..பண்ணிட்டேடா பண்ணிட்டேடா! மாமியை 'ரேப்' பண்ணிட்டேடா!" ஜெயஸ்ரீ ஆனந்தக்கூத்தாடினாள். கதிரவனின் சுண்ணி மீண்டும் 'கிடுகிடு வென்று சுருங்கிக்கொண்டேயிருக்க, ஜெயஸ்ரீ மாமி மட்டும் நிறுத்துவதாகத் தெரியவில்லை. இன்னும் எதற்கு இவள் இப்படித் துள்ளிக்கொண்டிருக்கிறாள் என்று கதிரவன் குழம்பியபடியே, அவளை சோர்ந்து போன கண்களுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். ஓரிரு கணங்களில் அதற்கான விடை கிடைத்தது. ஜெயஸ்ரீ மாமி அலறினாள். "ஈய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்! போச்சு! போச்சு!! எல்லாமே போச்சு!" கதிரவனின் சுண்ணி வென்னீரில் குளித்தது. ஜெயஸ்ரீ அவன் மீது விழுந்தாள். கதிரவனுக்கும் அவளைக் கட்டிக்கொள்ள வேண்டுமென்று தோன்றியது. கட்டிப்ப்பிடித்துக் கொண்டான். அப்படியே இருவரும் சிலநிமிடங்கள் படுத்திருந்தனர். ******************************************************************************************************* 

"இப்பெல்லாம் ஜெயஸ்ரீ மாமி நம்ம விஷயத்திலே தலையிடறதேயில்லடா! கதிரண்ணன் தான் ஏதாவது பண்ணியிருப்பார்னு நினைக்கிறேன்," என்றான் கிச்சா."என்னடா கதிர்? மாமியை என்னடா பண்ணினே?" ராபர்ட் ஆர்வத்தோடு கேட்டான். "டேய், சின்னப்பசங்க பேசற பேச்சாடா இது?" என்று அதட்டினான் கதிரவன். 'இவன் எப்போது பெரிய மனிதன் ஆனான்?' என்று அவனது நண்பர்கள் தலையைப் பித்துக் கொள்ளத் தொடங்கினர்.