காலை 8 மணி எல்லோரும் மீண்டும் படப்பிடிப்பு தளத்திற்க்கு வந்து சூழ்ந்து கொண்டு நின்று வேடிக்கை பார்க்க ஆரம்பித்தோம். அந்த நடிகை இன்னும் அங்கு வரவில்லை. மற்றவர்களை வைத்துக் கொண்டு டைரக்டர் சில காட்சிகளை எடுத்துக் கொண்டிருந்தார். காலை 10 மணிக்கு மேல் அந்த டைரக்டர் நடிகையை அழைக்க அவள் கொஞ்சம் கவர்ச்சியான உடையில் அந்த இடத்திற்க்கு வந்து சேர்ந்தாள்.
வழக்கம் போல் என்னை பார்த்து ஒரு ஹாய் சொல்லிவிட்டு நடிக்க ஆரம்பித்தாள். கொஞ்ச நேரம் அங்கிருந்துவிட்டு நானும் குமரனும் அங்கிருந்து கிளம்பினோம். கும்ரனுக்கு அங்கிருந்து வர மனமே இல்லை. இருவரும் ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத ஒரு சுவற்றில் சிறுநீர் கழிக்க தொடங்க கும்ரன் ஏக்கத்துடன் என்னை பார்த்து
“மச்சான், அந்த் பிகர் என்னமா இருக்காடா லைஃப்ல ஒரு தடவையாவது இந்த மாதிரி பிகர ஓக்கனும்டா, அப்படி இல்லனா அவள் ஓத்தவன் பூல தொட்டு கும்பிடனும்டா” என்று சுவற்றை பார்த்தபடி சொல்ல
“அப்ப என் பூல தொட்டு கும்டுடுடா” என்று நான் சொன்னதும் அதிர்ச்சியுடன் என்னை திரும்பி பார்த்தான்.
“டேய் என்னடா சொல்ற அவளையும் விட்டு வெக்கலையா, எப்படா போட்ட, எப்படி போட்ட, நான் உன் கூடத்தான எப்பவும் இருக்கேன், எனக்கே தெரியாம எப்படா நடந்துச்சி” என வியப்புடன் கேட்க நான் சிரித்துக் கொண்டே
“இன்னைக்கு காலைலதான் மச்சி போட்டேன்” என்று கூற அவன் கண்கள் அகல விரிந்தன, கன்னங்கள் சிவப்பாகியது காது துடித்தது. என்னை கோவத்துடன் பார்த்தவன்
“துரோகி, எப்ப பார்த்தாலும் நீ மட்டும் என்ன தனியா விட்டுட்டு போய் போட்டுட்டு வரியேடா” என்று கேட்க
“நானே எதிர் பார்க்காத நேரத்துல நடந்து போச்சிடா, அடுத்த முறை இந்த சான்ஸ் கிடைக்கும்போது உன்னையும் கூட்டி போறேன்” என்று அவன் தோளில் தட்டி சமாதானம் செய்ய அவனோ
“போடா, அந்த நடிகையோட இடுப்பு மடிப்பு தெரியாதானு எத்த்ன பேரு அந்த் ஷூட்டிங்க் ஸ்பாட்ல நாயா நாக்க தொங்க போட்டு நிக்குறான். அங்க இருந்து கூட்டி வந்து இப்படி ஒரு குண்ட போடுறியேடா” என்று புலம்பிக் கொண்டே நடந்தான். எனக்கு சிரிப்பு வந்தாலும் அடக்கிக் கொண்டு அவனுடன் நடந்தேன். கொஞ்ச தூரம் அமைதியாக இருந்தவன் என்னை ஆவலுடன் திரும்பி பார்த்து
“சரி எப்படா போட்ட அவ எப்படி ஒத்துக்கிட்டா” என்று கேட்டான். நான் நடந்தவற்றை கூற ஆரம்பித்தேன்.
என் பூலை அவள் புண்டைக்குள் விட்ட் பின்னரும் அவளிடமிருந்து எந்த எதிர்ப்பும் இல்லாததால் நான் நன்றாக அவள் இரண்டு கால்களையும் விரித்து வைத்து என் பூலை விட்டு இடித்து ஓத்துக் கொண்டிருந்தேன். என் இடியை அவள் போதையில் கூட உணருவது எனக்கு தெரிந்தது. உதடுகள் லேசாக முனகியது ஆனால் கண்கள் திறக்கவே இல்லை.
“ஹிம், ஆங், ஆஆ..” என்றெல்லாம் முனகி என்னை சூடேற்றினாள். நானும் அவள் தொடைகள் இரண்டையும் நன்றாக விரித்து வைத்து என் பூலை அவள் புண்டையின் அடி ஆழம் வரை விட்டு இடித்து தூர் வாரிக் கொண்டிருந்தேன். சில நிமிட ஓலுக்குப் பின் என் பூல காண்டத்தில் கஞ்சியை கக்கியது.
மெல்ல அவளை பழைய நிலையில் படுக்க வைத்துவிட்டு காண்டத்தை கழட்டி அங்கிருந்த குப்பை கூடையில் போட்டுவிட்டு என் உடைகளை அணிந்து கொண்டு அந்த அறையிலிருந்து வெளியேறி என் ரூமுக்கு சென்று படுத்துக் கொண்டேன். அடுத்த நாள் காலை அவளிடம் எந்த மாற்றமும் தெரியவில்லை. ஆகவே நான் அவளை ஓத்த விஷயமே அவளுக்கு தெரியாது என்பது உறுதியானது.
கும்ரன் நடந்தவற்றை கேட்டுவிட்டு கொஞ்சம் யோசித்தான்.
“டேய் அவதான் போதையில் இருந்தானு சொல்ற நம்ம ரூமுக்கு வந்து எனக்கு ஒரு வார்த்த சொல்லியிருந்தா நானும் வந்திருப்பேனே” என்றான்.
“சொல்லி இருக்கலாம் மச்சி, ஆனா நீயும் புல்லா போதையில இருந்தியே” என்று நான் கூற அவன் தலையில் அடித்துக் கொண்டான்.
“எப்படியோ தமிழநாடே கனவுக் கண்ணியா நெனச்சிக்கிட்டு இருக்குற ஒரு பொண்ண எத்தனியோ கோடீஸ்வரனுங்க கோடி கோடியா கொட்டி கொடுத்தும் ஓக்க வராத நடிகைய, அவளுக்கே தெரியாம ஓத்துட்ட, சூப்பர் மச்சி” என்று என் கையை பிடித்து குலுக்கினான். இருவரும் கொஞ்ச நேரம் சுற்றிவிட்டு எங்கள் அறைக்கு சென்றோம்.
மாலை 4 மணி நான்கு நாட்கள் டூர் முடிந்து அடுத்த நாள் காலை எல்லோரும் சென்னைக்கு கிளம்ப எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்து கொண்டிருந்தோம். எங்கள் அறையின் கதவு தட்டப்பட்டது. நான் சென்று திறக்க அந்த நடிகை என் எதிரே.
“என்ன மேடம் இங்க” என்று நான் கேட்க அதற்க்குள் எங்கள் அறையில் இருந்தவர்கள் எல்லோரும் வந்து சூழ்ந்து கொண்டனர். அவள் என்னை பார்த்து
“முத்து நான் உங்க கூட தனியா பேசனும்” என்றாள் அவள் நான் சுற்றி நின்றவர்களை பார்க்க அவர்கள் தலையை தொங்க போட்டுக் கொண்டு அறையிலிருந்து வெளியே சென்றனர். நான் அவளை அங்கிருந்த சோஃபாவில் உட்கார சொன்னேன். அவளும் உட்கார
“என்ன மேடம் சொல்லுங்க” என்று கேட்க அவள் என்னை பார்த்து லேசாக சிரித்துவிட்டு தன் ஹண்ட் பேகை திறந்து உள்ளே இருந்து ஒரு கார்டை எடுத்து என்னிடம் கொடுத்து
“முத்து திஸ் இஸ் மை கார்ட், அண்ட் திஸ் இஸ் மை பெர்சொனல் மொபைல் நம்பர், யாருக்கும் தர்ரதில்ல உங்களுக்கு மட்டும்தான், நான் இன்னும் ரெண்டு நாள்ல சென்னைக்கு போய்டுவேன், நீங்க ஃப்ரீயா இருக்கும்போது கால் பண்ணிட்டு வாங்க” என்று கூறிவிட்டு என் கன்னத்தை தடவிவிட்டு புறப்பட்டாள். நான் அந்த கார்டையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க சென்றவள் திரும்பி வந்து
“முத்து ஐவான்ட் ஒன் மோர்” என்றாள். எனக்கு ஒன்றும் புரியாமல்
“எது மேடம்” என்றேன்.
“தட் ஸ்வீட் ஃபக் டைமெஸ்” என்றதும் எனக்கு தூக்கி வாரி போட்ட்து நான் அவளை பார்த்து
“மேடம். . . .உங்களுக்கு” என்று இழுக்க அவள் என்னை பார்த்து சிரித்தாள்.
என்னை பார்த்து சிரித்துவிட்டு என் அருகே வந்து
“நேத்து நீங்க செஞ்சது சூப்பர்” என்றாள். எனக்கு அடி வயிற்றை கலக்கியது.
“நேத்து நீங்க அந்த நேரத்துல புல்லா போதையில்தான் இருந்தீங்க” என்று நான் சொல்ல
“ஆமா முத்து நீங்க என்ன ஃபக் பண்ற வரைக்கும் எனக்கு எதுவுமே தெரியாது ஆனா அதுக்கப்புறம் எனக்கு கான்சியஸ் வந்துடுச்சி, எங்க நீங்க ஸ்டாப் பண்ணிடுவீங்களோனுதான் நான் கண்ண மூடிக்கிட்டே எஞ்சாய் பண்ணேன், ரியலி சூப்பர்ப், இது வரைக்கும் என் கூட எத்த்னையோ டைரக்டர்ஸ் ஆக்டர்ஸ் எல்லாரும் செக்ஸ் வச்சிருக்காங்க ஆனா யாரும் என்ன இந்தளவுக்கு சேடிஸ்ஃபை பண்ணதில்ல, நீங்க பண்ணது கொஞ்ச நேரம்தான்னாலும் ஐ ஆம் எஞ்சாய் வெரி மச்” என்று கூறி என்னை உற்று பார்த்தாள். எனக்கு நாக்கு வரண்டு ஒட்டிக் கொள்ள என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல்
“மேடம் சாரி, நீங்க போதையில இருக்குறதா நெனச்சி. . .” என்று முடிக்கும் முன்
“எனக்கு எந்த கோவமும் இல்ல முத்து நேத்து நீங்க சரியா பண்ணாம விட்ட்தெர்ல்லாம் ஒரு நாளைக்கு ஃபுல்லா பண்ணனும்” என்று கூறிவிட்டு கிளம்பி சென்றாள். நான் என் அறைக்கு திரும்பி வந்தேன். கும்ரன் என் முகத்தை உற்றுப் பார்த்தான். என் அருகே வந்து
“என்ன மச்சி, என்ன ஆச்சி” என்றான், நான் அவனை தனியாக அழைத்து சென்று
“மச்சி, நான் அவள போட்டது அவளுக்கு தெரியுமாண்டா” என்றதும் அவன் பதறிக் கொண்டு
“அய்ய்யோ அப்ப அவ ஏதாவது ஏடாகூடமா செஞ்சிட போறாடா, அவ கைய நீட்னா நம்மள ஒன்னும் இல்லாம பண்ணிடுவாங்க” என்று பதற நான் அவனை பார்த்து
“டென்ஷன் ஆகாத மச்சி, ஒன்னும் பிரச்சின இல்ல” என்று சொன்னதும்
“என்னடா சொல்ற, அவ ஏதும் கேக்கலையா”
“அவ இன்னொரு தடவ பண்ண சொல்லி கேட்டாடா” என்று கூற அவன்
“டேய் உனக்கு மட்டும் எப்படிடா, இந்த மாதிரியெல்லாம்” என்று கேட்க
“நான் என்னடா பண்றது எல்லாம் தானா வந்து மாட்டுது” என்று கூறிவிட்டு எல்லோரும் பஸ்க்கு கிளம்ப்னோம்.படப்பிடிப்பு குழுவும் த்ங்கள் ரூம்க்ளை காலி செய்து கொண்டு வேறு ஒரு இடத்தில் படப்பிடிப்பிற்க்காக சென்றார்கள். அவர்கள் சென்று சில மணி நேரங்கள் கழித்து எங்கள் பஸ் புறப்பட தயாரனது.
நாங்கள் புறப்படும் நேரம் மீண்டும் மழை பெய்ய ஆரம்பித்தது. பயணத்தினை தள்ளிவைத்துவிட்டு நாளை செல்லலாம் என்று சிலர் கூற ஆசிரியர்கள் அதை கேட்காமல் புறப்பட சொன்னார்கள். பஸ் கிளம்பியது. நேரத்துக்கு நேரம் மழை அதிகமாகிக் கொண்டே போனது. பஸ் ட்ரைவர் பஸ்சை மெதுவாக ஓட்டிச்சென்றார். ஆரம்பத்தில் எங்கள் மாணவர்கள் முன் போலவே பாடல்ளை போட்டு அதற்க்கேற்ப ஆடிக் கொண்டும் பாடிக் கொண்டும் அட்டகாசம் செய்து கொண்டிருந்தனர். மழையும் காற்றும் மாறி மாறி வீசி பீதியை கிளப்பியதில் எல்லோரும் அமைதியாக உட்கார்ந்து கொண்டனர்.
என் அருகே லதா குளிருக்கு அடக்கமாக என் தோளில் சாய்ந்து கொண்டு தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவளுக்கு அடுத்து உட்கார்ந்திருந்த ராதா மொபைலில் ஹெட் செட் மூலம் பாடல்களைக் கேட்டுக் கொண்டு ஜன்னல் வழியே மழையின் அழகை ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். கும்ரன் ரவி உட்பட சிலர் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். கைகடிகாரம் நேரம் 2 என்று காட்டியது. ஆனால் வெளியே பார்த்தால் 6 மணி போல் இருட்டாக இருந்தது.
பஸ்ஸின் முகப்பு விளக்கை எரிய விட்டபடி டிரைவர் கொஞ்சம் சிரமப்பட்டு ஓட்டுவது தெரிந்தது. சில இடங்களில் மலையின் மேல் பகுதிகளிலிருந்து தண்ணீர் சேரும் சகதியுமாக் ஓடி வந்து சாலையை கடந்து சென்று கொண்டிருந்தது. சிறிய ரக வாகனங்கள் சில ஆங்காங்கே இந்த சேற்றில் சிக்கிக் கொண்டு நிருத்தப்பட்டிருந்தன. எங்கள் பஸ் டிரைவர் அவற்றை சாம்ர்த்தியமாக கடந்து சென்று கொண்டிருந்தார்.
மழை இன்னும் அதிகமாகியது. ஹோட்டலில் இருந்து கிளம்பி இரண்டு மணி நேரம் ஆனது ஆனால் அறை மணி நேரத்தில் கடக்கும் தூரத்தை தான் தாண்டி இருந்தோம். கிட்டத்தட்ட எல்லாரும் தூங்கிவிட்டிருந்தார்கள், நானும் ராதாவும் மட்டுமே விழித்திருந்தோம். ராதா என் பக்கம் திரும்பவே இல்லை.
கடிகாரம் இப்போது 4 மணி என்று காட்டியது. கிட்டத்தட்ட நாங்கள் முக்கால் வாசி தூரம் சென்றிருக்க வேண்டும் ஆனால் இப்போதுதான் பாதி தூரத்தை கடந்திருந்தோம். மழை விட்ட பாடில்லை. அடிக்கடி காற்றும் சேர்ந்து அடித்துவந்த்தால். எங்கயாவது மரங்கள் முறிந்து விழுந்தால் கூட அம்பேல்தான் என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டே பயணம் தொடர்ந்தது.
எனக்கும் கண்கள் சொறுக ஆரம்பித்தது. ராதாவும் பாட்டு கேட்டபடி தூங்கி இருந்தாள். லதா ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தாள். வெளியே லேசான வெளிச்சம் மட்டுமே இருந்தது. அறை இருட்டில் மலை முகடுகள் பயங்கரமாக தெரிந்தது. நானும் தூங்கலாம் என்று கண்களை லேசாக மூட அந்த நேரம் தான் அந்த சம்பவம் நடந்தது. என் வாழ்வை புரட்டிப் போட்ட சம்பவம்.
நான் மெல்ல கண் அசந்த நேரம் பஸ்க்கு முன்னே ஏதோ சத்தம் கேட்டு திடுக்கிட்டு விழித்து பார்த்தேன். எங்கள் பஸ்ஸிற்க்கு முன்னே சாலையில் ஒரு பெரிய மண் சரிவு சரிந்து விழுந்து சாலையை மூடிக் கொண்டது. பஸ்ஸிலிருந்த நிறைய பேர் விழித்துக் கொண்டோம்.
சில விநாடிகள் முன்னால் போய்யிருந்தால் எங்கள் பஸ் அந்த மண் குவியலுக்குள் மாட்டியிருக்கும், என்று எல்லோரும் மனதை திடப்படுத்திக் கொண்ட நேரம் எங்கள் பஸ்ஸிற்க்கு சரியாக மேலே இருந்து ஏதோ வருவது போல் சத்தம் கேட்க எல்லோரும் மேலே பார்க்க அந்த நொடிப் பொழுதில் எங்கள் பஸ்ஸிற்க்கு பக்கவாட்டிலிருந்து ஒரு பெரிய பாறை வந்து மோதி எங்கள் பஸஸை அப்படியே தள்ளியது.
மோதியது மிகவும் வேகம் என்பதாலும் அருகே சாலையில் இருந்த தடுப்பு சுவர் ஏற்கனவே சேதமாகி இருந்ததாலும் பஸ் பக்கவாட்டில் சரிந்து கொண்டு சாலையை விட்டு நகர்ந்து சென்று சாய்ந்து நின்றது. சில வினாடிகள் கூட இல்லாமல் அப்படியே சாய்ந்து நின்ற பஸ் புரண்டு ஓடியது.
உள்ளே எல்லோரும் ஒருவர் மீது ஒருவர் என்று சில இருக்கைகள் பெயர்ந்து கொண்டு வந்து உள்ளே இருந்தவர்கள் மீது விழுந்து அழுத்திக் கொண்டும் போக. உருண்ட பஸ் எங்கும் நிற்காமல் பல அடி ஆழத்திற்க்கு சென்று கொண்டிருந்தது. உள்ளே இருந்து மரண ஓலம். ரத்தம் சிதறி அடிக்க சிலர் தலைகளிலும் கை கால்களிலும் ஆங்காங்கே இருந்த பஸ் சீட்டும் கம்பிகளும் குத்த, கத்தி கதறிக் கொண்டிருந்தோம்.
சில அடி தூர உருண்டு சென்ற பஸ் ஒரு மரத்தில் வேகமாக மோதி திரும்பி நேரானது. பஸ் இப்போது தலை கீழாக நேராக் வேகமாக சென்று கொண்டிருந்த்து. பஸ்ஸினுள் உருண்டு கொண்டிருந்த டிரைவர் முன்னால் நீட்டி வந்த கொண்டிருந்த ஒரு மரத்தின் கிளை அவர் தலையில் குத்தி பஸ் உருண்டு சென்ற வேகத்தில் அவர் அப்படியே பஸ்ஸிலிருந்து வெளியே இழுத்து கிளையில் தலை மாட்டி தொங்கிக் கொண்டிருக்க உள்ளே இருந்து வந்த மரண ஓலம் மழையை கூட நிறுத்தி இருந்தது.
மீண்டும் பஸ் பல அடி தூரம் ஆழமாக சென்று கொண்டிருந்தது. வேகமாக சில மரங்களில் மோதி அப்படியே நின்றது. இடித்து நின்ற வேகத்தில் என் கண் எதிரிலேயே ஒரு மாணவனின் வயிற்றில் பஸ்ஸின் கைப்பிடி கம்பி உடைந்து அவன் முதுகில் குத்தி வயிற்றின் வழியே குடலையும் சேர்த்து எடுத்துக் கொண்டு வந்தது. அவன் வாயில் ரத்தம் கொப்பளிக்க துடி துடித்து இறந்தான்.
இரண்டு மூன்று மரங்களின் அரவணைப்பில் பஸ் மேற்கொண்டு உருளாமல் அப்படியே நின்றது. சில நொடிகள் ஒரே மயான அமைதி, அதன் பின் கண் விழித்தவர்கள் அணைவரும் வலியால் கத்தி அழுதனர். நான் கண் விழித்த நேரம் மூன்று பேர் அமரும் சீட் ஒன்று அப்படியே பெயர்த்துக் கொண்டு என்னை இன்னொரு சீட்டில் வைத்து அழுத்தி நசுக்கிக் கொண்டிருந்தது.
எனக்கோ வலி உயிர் போனது. அந்த் வலியையும் தாண்டி என்னுடன் வந்த என் நண்பர்களுக்கு என்ன ஆனதோ என்றுதான் என் மனம் துடித்த்து. சுற்றிலும் பார்த்தேன். இறந்து போன அந்த மாணவனின் உடல் என் கண் முன்னே தெரிந்த்து. என் அருகே ரவி மயங்கி விழுந்து கிடந்தான். அவன் கால்களில் ஒன்று துண்டாக கிடந்த்து. முகம் முழுவதும் ரத்தம் வழிய கும்ரன் இன்னொரு இட்த்தில் கிடந்தான்.
ராதாவும் லதாவும் எங்கே என்று தேட நான் எழ முயன்றேன். சீட்டின் கம்பிகள் என் கால்களில் குத்தி என்னை நகர விடாமல் செய்தது. சீட்டை நகர்த்த பார்த்தேன் முடியவில்லை. ஒரு சிலர் கண் விழித்து எழுந்து மற்றவரளுக்கு உதவி செய்து கொண்டிருந்தனர். என் அருகே வந்த எங்கள் ஆசிரியர் என் காலில் குத்தி மாட்டியிருந்த கம்பியை இழுத்து அகற்றினார்.
என்னால் காலை கீழெ ஊன்ற முடியவில்லை இருந்தாலும், மெல்ல எழுந்து கும்ரன் அருகே சென்றேன். அவன் முகத்தை தட்டி எழுப்ப முயன்றேன். அவன் உயிருடன் இருக்கிறானா என்பதே எனக்கு முதலில் சந்தேகமாக் இருந்த்து, ஆனாம் நான் தட்டியதும் அவன் கண் திறந்து என்னை பார்த்தான். “முத்து, உனக்கு ஒன்னுமில்ல்ல” என்றான். எனக்கு பேச கூட சக்தி இல்லை, தலையை மட்டும் ஆட்டிவிட்டு அவனை கை பிடித்து தூக்கினேன். ரவியை அவனிடம் காட்டிவிட்டு இடிபாடுகளுக்கிடையே மற்றவர்களை தேடினேன்.
பஸ்ஸின் உடைந்த கதவின் அருகே ராதாவின் உடல் கிடந்த்து. எனக்கு உடம்பு பதறியது. ஐயோ ராதா, என்று அலறிக் கொண்டு அவள் அருகே ஓடினேன். அவளை தூக்கி என் மடியில் போட்டேன். அவள் இடுப்பில் ஒரு கண்ணாடி துண்டு கிழித்து ரத்தம் வடிந்து கொண்டிருந்தது. அவள் இதயம் துடிக்கிறதா என்று அறிய அவள் மார்பில் காதை வைத்தேன். இதயம் ஈன ஸ்வரத்தில் முனகிக் கொண்டிருந்த்து.
மழை நீர் அங்கு சலசலவென ஓடிக் கொண்டிருந்த்து. அதில் கொஞ்சம் நீரை கைகளால் பிடித்து ராதாவின் முகத்தில் அடித்தேன். இரண்டு முறை அடித்த பின் கண் திறந்து பார்த்தாள்.
“முத்து நீ நல்லா இருக்கியா” என்று கூறியவளை இடுப்பில் கீறிய வலி பேச விடாமல் தடுத்த்து. இருவரும் மெல்ல எழுந்து நின்றோம் அப்போதுதான் லதாவின் நியாபகம் வந்த்து. மூவரும் ஒன்றாகத்தான் உட்கார்ந்திருந்தோம் ஆனால் இப்போது ஆளுக்கொரு மூலையில் கிடக்கிறோம்.
ராதா பதற்றமானாள். இருவரும் எல்லா இடிபாடுகளையும் அகற்ற முயன்றோம் ஆனால் முடியவில்லை , லதா எங்கே என்று தேடினோம். வெளிச்சம் குறைந்து கொண்டே வந்தது. ராதா ஒரு பக்கம் நான் ஒரு பக்கமும் தேடினோம். எங்கும் லதாவை காணவில்லை. அந்த நேரம் எங்கோ இருந்து ஒரு குரல்
“முத்து. . . . ராதா. . . “ என்று மரணத்தின் வாயிலில் இருந்து கேட்ட்து. இருவரும் அந்த திசையை நோக்கி ஓட எங்களுக்கு முன்பாக கும்ரன் அங்கிருந்தான். பஸ்ஸின் ஜன்னலில் லதாவின் உடல் வெளியே பாதியும் பஸ்ஸின் உள்ளே பாதியுமாக கிடந்தாள். எனக்கு குலை நடுங்கிப் போனது. தலை கிறுகிறுத்த்து. அறை உயிராய் கிடந்தாள் லதா இருவரும் அவள் அருகே ஓடினோம் நானும் கும்ரனும சேர்ந்து அவளை அங்கிருந்து விடுவிக்க முயன்றோம்.
கும்ரன் வெளியே சென்று அவள் கால்களை பிடித்து தூக்க நான் உள்ளே இருந்து அவள் உடலை இழுக்க முயன்றேன். ஆனால் அவள் உடல் நகரவே இல்லை மாறாக அவள் இன்னும் அதிகமாக் வலியால் கத்தினாள். எனக்கு சந்தேகம் வந்து அவள் இடுப்பை பிடித்து லேசாக திருப்பினேன். அவள் இடுப்பில் ஜன்னலிலிருந்த ஒரு கம்பி குத்தி பாதி அளவு அவள் உடலில் சொறுகி இருந்த்து.
குமரனும் ராதாவும் இதை பார்த்த்தும் .கத்தி அழ தொடங்கிவிட்டனர். எனக்கு தலை சுற்றிவர அப்படியே கீழெ உட்கார்ந்துவிட்டேன். கண்கள் இருட்டிக் கொண்டு வந்த்து. லதா அந்த நிலையிலும் என்னை அருகே அழைத்தாள் நானும் ராதாவும் அவள் அருகே செல்ல எங்கள் இருவரையும் பார்த்துவிட்டு.
“முத்து எனக்கு உன் கூட வாழ குடுத்து வெக்கலை” என்று சொல்ல மீண்டும் வலி அவளை அழுத்தியது. நான் சுறுசுறுப்பானேன். கும்ரனை பார்த்து அவனை லதாவின் உடலை ப்டித்து தூக்க சொன்னேன். அவனும் வெளியிலிருந்து அவள் கால்கள் இரண்டையும் பிடித்து தூக்க அந்த நேரம் இன்னொரு மாணவன் அவனுக்கு உதவினான். உள்ளே இருந்து நானும் ராதாவும் அவளை தூக்க சில நொடிப் போராட்ட்த்திற்க்கு பிறகு அவளை அந்த கம்பியிலிருந்து விடுவித்தோம்.
அவளை அப்படியே வெளியே கொண்டு சென்று படுக்க வைத்துவிட்டு உதவிக்காக மேலே ஒரு மாணவனை அனுப்பி வைத்தோம். லதா கண்களை மூடி மூடி திறந்து கொண்டிருந்தாள்.
ராதா அவளுக்கு
“உனக்கு ஒன்னுமில்ல லதா” என்று அடிக்கடி ஆறுதல் சொல்ல எல்லோரும் அவளை சூழ்ந்து நின்றோம். லதா என் கைகளை ப்டித்துக் கொண்டு அழுதாள்.
“முத்து எனக்கு உன்னோட வாழ கொடுத்து வைக்கல, அடுத்த் ஜென்மத்துலையாவது நாம் ஒன்னா சேர்லாம்” என்று சொல்ல நான் பொங்கி வந்த் அழுகையை அடக்கிக் கொண்டு
“லதா உனக்கு ஒன்னுமில்ல ஒன்னும் ஆகாது, எப்படியாவது உன்ன காப்பாத்திடுவோம்” என்று ஆறுதல் சொல்ல தூரத்தில் எங்கோ ஆம்புலன்ஸ் சத்தம் கேட்ட்து. லதா என் கையையும் ராதாவின் கையையும் ப்டித்து
“ராதா நீ முத்து கூட சேரனும்னுதான் விதி இருக்கு, உனக்கும் முத்துவ ரொம்ப பிடிக்கும்றது அன்னைக்கு நீங்க பார்க்குல பேசுனதுல இருந்து தெரிஞ்சிக்கிட்டேன், ஆமா அன்னைக்கு நானும் அங்க இருந்தேன், நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒன்னு சேர்றதுதான் சரி, நான் எங்கம்மா கூடவே போய்யிடுறேன், நான் இறந்தாலும் எப்பவும் உங்க கூட்த்தான் இருப்பேன்” என்று கூறியவள் அமைதியானாள். ராதா பதறி அழுதபடி
“உனக்கு ஒன்னுமில்லடீ” என்று ஆறுதல் கூற, எனக்கு அவாள் கையின் பிடி தளர்வது புரிந்த்து.
வழக்கம் போல் என்னை பார்த்து ஒரு ஹாய் சொல்லிவிட்டு நடிக்க ஆரம்பித்தாள். கொஞ்ச நேரம் அங்கிருந்துவிட்டு நானும் குமரனும் அங்கிருந்து கிளம்பினோம். கும்ரனுக்கு அங்கிருந்து வர மனமே இல்லை. இருவரும் ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத ஒரு சுவற்றில் சிறுநீர் கழிக்க தொடங்க கும்ரன் ஏக்கத்துடன் என்னை பார்த்து
“மச்சான், அந்த் பிகர் என்னமா இருக்காடா லைஃப்ல ஒரு தடவையாவது இந்த மாதிரி பிகர ஓக்கனும்டா, அப்படி இல்லனா அவள் ஓத்தவன் பூல தொட்டு கும்பிடனும்டா” என்று சுவற்றை பார்த்தபடி சொல்ல
“அப்ப என் பூல தொட்டு கும்டுடுடா” என்று நான் சொன்னதும் அதிர்ச்சியுடன் என்னை திரும்பி பார்த்தான்.
“டேய் என்னடா சொல்ற அவளையும் விட்டு வெக்கலையா, எப்படா போட்ட, எப்படி போட்ட, நான் உன் கூடத்தான எப்பவும் இருக்கேன், எனக்கே தெரியாம எப்படா நடந்துச்சி” என வியப்புடன் கேட்க நான் சிரித்துக் கொண்டே
“இன்னைக்கு காலைலதான் மச்சி போட்டேன்” என்று கூற அவன் கண்கள் அகல விரிந்தன, கன்னங்கள் சிவப்பாகியது காது துடித்தது. என்னை கோவத்துடன் பார்த்தவன்
“துரோகி, எப்ப பார்த்தாலும் நீ மட்டும் என்ன தனியா விட்டுட்டு போய் போட்டுட்டு வரியேடா” என்று கேட்க
“நானே எதிர் பார்க்காத நேரத்துல நடந்து போச்சிடா, அடுத்த முறை இந்த சான்ஸ் கிடைக்கும்போது உன்னையும் கூட்டி போறேன்” என்று அவன் தோளில் தட்டி சமாதானம் செய்ய அவனோ
“போடா, அந்த நடிகையோட இடுப்பு மடிப்பு தெரியாதானு எத்த்ன பேரு அந்த் ஷூட்டிங்க் ஸ்பாட்ல நாயா நாக்க தொங்க போட்டு நிக்குறான். அங்க இருந்து கூட்டி வந்து இப்படி ஒரு குண்ட போடுறியேடா” என்று புலம்பிக் கொண்டே நடந்தான். எனக்கு சிரிப்பு வந்தாலும் அடக்கிக் கொண்டு அவனுடன் நடந்தேன். கொஞ்ச தூரம் அமைதியாக இருந்தவன் என்னை ஆவலுடன் திரும்பி பார்த்து
“சரி எப்படா போட்ட அவ எப்படி ஒத்துக்கிட்டா” என்று கேட்டான். நான் நடந்தவற்றை கூற ஆரம்பித்தேன்.
என் பூலை அவள் புண்டைக்குள் விட்ட் பின்னரும் அவளிடமிருந்து எந்த எதிர்ப்பும் இல்லாததால் நான் நன்றாக அவள் இரண்டு கால்களையும் விரித்து வைத்து என் பூலை விட்டு இடித்து ஓத்துக் கொண்டிருந்தேன். என் இடியை அவள் போதையில் கூட உணருவது எனக்கு தெரிந்தது. உதடுகள் லேசாக முனகியது ஆனால் கண்கள் திறக்கவே இல்லை.
“ஹிம், ஆங், ஆஆ..” என்றெல்லாம் முனகி என்னை சூடேற்றினாள். நானும் அவள் தொடைகள் இரண்டையும் நன்றாக விரித்து வைத்து என் பூலை அவள் புண்டையின் அடி ஆழம் வரை விட்டு இடித்து தூர் வாரிக் கொண்டிருந்தேன். சில நிமிட ஓலுக்குப் பின் என் பூல காண்டத்தில் கஞ்சியை கக்கியது.
மெல்ல அவளை பழைய நிலையில் படுக்க வைத்துவிட்டு காண்டத்தை கழட்டி அங்கிருந்த குப்பை கூடையில் போட்டுவிட்டு என் உடைகளை அணிந்து கொண்டு அந்த அறையிலிருந்து வெளியேறி என் ரூமுக்கு சென்று படுத்துக் கொண்டேன். அடுத்த நாள் காலை அவளிடம் எந்த மாற்றமும் தெரியவில்லை. ஆகவே நான் அவளை ஓத்த விஷயமே அவளுக்கு தெரியாது என்பது உறுதியானது.
கும்ரன் நடந்தவற்றை கேட்டுவிட்டு கொஞ்சம் யோசித்தான்.
“டேய் அவதான் போதையில் இருந்தானு சொல்ற நம்ம ரூமுக்கு வந்து எனக்கு ஒரு வார்த்த சொல்லியிருந்தா நானும் வந்திருப்பேனே” என்றான்.
“சொல்லி இருக்கலாம் மச்சி, ஆனா நீயும் புல்லா போதையில இருந்தியே” என்று நான் கூற அவன் தலையில் அடித்துக் கொண்டான்.
“எப்படியோ தமிழநாடே கனவுக் கண்ணியா நெனச்சிக்கிட்டு இருக்குற ஒரு பொண்ண எத்தனியோ கோடீஸ்வரனுங்க கோடி கோடியா கொட்டி கொடுத்தும் ஓக்க வராத நடிகைய, அவளுக்கே தெரியாம ஓத்துட்ட, சூப்பர் மச்சி” என்று என் கையை பிடித்து குலுக்கினான். இருவரும் கொஞ்ச நேரம் சுற்றிவிட்டு எங்கள் அறைக்கு சென்றோம்.
மாலை 4 மணி நான்கு நாட்கள் டூர் முடிந்து அடுத்த நாள் காலை எல்லோரும் சென்னைக்கு கிளம்ப எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்து கொண்டிருந்தோம். எங்கள் அறையின் கதவு தட்டப்பட்டது. நான் சென்று திறக்க அந்த நடிகை என் எதிரே.
“என்ன மேடம் இங்க” என்று நான் கேட்க அதற்க்குள் எங்கள் அறையில் இருந்தவர்கள் எல்லோரும் வந்து சூழ்ந்து கொண்டனர். அவள் என்னை பார்த்து
“முத்து நான் உங்க கூட தனியா பேசனும்” என்றாள் அவள் நான் சுற்றி நின்றவர்களை பார்க்க அவர்கள் தலையை தொங்க போட்டுக் கொண்டு அறையிலிருந்து வெளியே சென்றனர். நான் அவளை அங்கிருந்த சோஃபாவில் உட்கார சொன்னேன். அவளும் உட்கார
“என்ன மேடம் சொல்லுங்க” என்று கேட்க அவள் என்னை பார்த்து லேசாக சிரித்துவிட்டு தன் ஹண்ட் பேகை திறந்து உள்ளே இருந்து ஒரு கார்டை எடுத்து என்னிடம் கொடுத்து
“முத்து திஸ் இஸ் மை கார்ட், அண்ட் திஸ் இஸ் மை பெர்சொனல் மொபைல் நம்பர், யாருக்கும் தர்ரதில்ல உங்களுக்கு மட்டும்தான், நான் இன்னும் ரெண்டு நாள்ல சென்னைக்கு போய்டுவேன், நீங்க ஃப்ரீயா இருக்கும்போது கால் பண்ணிட்டு வாங்க” என்று கூறிவிட்டு என் கன்னத்தை தடவிவிட்டு புறப்பட்டாள். நான் அந்த கார்டையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க சென்றவள் திரும்பி வந்து
“முத்து ஐவான்ட் ஒன் மோர்” என்றாள். எனக்கு ஒன்றும் புரியாமல்
“எது மேடம்” என்றேன்.
“தட் ஸ்வீட் ஃபக் டைமெஸ்” என்றதும் எனக்கு தூக்கி வாரி போட்ட்து நான் அவளை பார்த்து
“மேடம். . . .உங்களுக்கு” என்று இழுக்க அவள் என்னை பார்த்து சிரித்தாள்.
என்னை பார்த்து சிரித்துவிட்டு என் அருகே வந்து
“நேத்து நீங்க செஞ்சது சூப்பர்” என்றாள். எனக்கு அடி வயிற்றை கலக்கியது.
“நேத்து நீங்க அந்த நேரத்துல புல்லா போதையில்தான் இருந்தீங்க” என்று நான் சொல்ல
“ஆமா முத்து நீங்க என்ன ஃபக் பண்ற வரைக்கும் எனக்கு எதுவுமே தெரியாது ஆனா அதுக்கப்புறம் எனக்கு கான்சியஸ் வந்துடுச்சி, எங்க நீங்க ஸ்டாப் பண்ணிடுவீங்களோனுதான் நான் கண்ண மூடிக்கிட்டே எஞ்சாய் பண்ணேன், ரியலி சூப்பர்ப், இது வரைக்கும் என் கூட எத்த்னையோ டைரக்டர்ஸ் ஆக்டர்ஸ் எல்லாரும் செக்ஸ் வச்சிருக்காங்க ஆனா யாரும் என்ன இந்தளவுக்கு சேடிஸ்ஃபை பண்ணதில்ல, நீங்க பண்ணது கொஞ்ச நேரம்தான்னாலும் ஐ ஆம் எஞ்சாய் வெரி மச்” என்று கூறி என்னை உற்று பார்த்தாள். எனக்கு நாக்கு வரண்டு ஒட்டிக் கொள்ள என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல்
“மேடம் சாரி, நீங்க போதையில இருக்குறதா நெனச்சி. . .” என்று முடிக்கும் முன்
“எனக்கு எந்த கோவமும் இல்ல முத்து நேத்து நீங்க சரியா பண்ணாம விட்ட்தெர்ல்லாம் ஒரு நாளைக்கு ஃபுல்லா பண்ணனும்” என்று கூறிவிட்டு கிளம்பி சென்றாள். நான் என் அறைக்கு திரும்பி வந்தேன். கும்ரன் என் முகத்தை உற்றுப் பார்த்தான். என் அருகே வந்து
“என்ன மச்சி, என்ன ஆச்சி” என்றான், நான் அவனை தனியாக அழைத்து சென்று
“மச்சி, நான் அவள போட்டது அவளுக்கு தெரியுமாண்டா” என்றதும் அவன் பதறிக் கொண்டு
“அய்ய்யோ அப்ப அவ ஏதாவது ஏடாகூடமா செஞ்சிட போறாடா, அவ கைய நீட்னா நம்மள ஒன்னும் இல்லாம பண்ணிடுவாங்க” என்று பதற நான் அவனை பார்த்து
“டென்ஷன் ஆகாத மச்சி, ஒன்னும் பிரச்சின இல்ல” என்று சொன்னதும்
“என்னடா சொல்ற, அவ ஏதும் கேக்கலையா”
“அவ இன்னொரு தடவ பண்ண சொல்லி கேட்டாடா” என்று கூற அவன்
“டேய் உனக்கு மட்டும் எப்படிடா, இந்த மாதிரியெல்லாம்” என்று கேட்க
“நான் என்னடா பண்றது எல்லாம் தானா வந்து மாட்டுது” என்று கூறிவிட்டு எல்லோரும் பஸ்க்கு கிளம்ப்னோம்.படப்பிடிப்பு குழுவும் த்ங்கள் ரூம்க்ளை காலி செய்து கொண்டு வேறு ஒரு இடத்தில் படப்பிடிப்பிற்க்காக சென்றார்கள். அவர்கள் சென்று சில மணி நேரங்கள் கழித்து எங்கள் பஸ் புறப்பட தயாரனது.
நாங்கள் புறப்படும் நேரம் மீண்டும் மழை பெய்ய ஆரம்பித்தது. பயணத்தினை தள்ளிவைத்துவிட்டு நாளை செல்லலாம் என்று சிலர் கூற ஆசிரியர்கள் அதை கேட்காமல் புறப்பட சொன்னார்கள். பஸ் கிளம்பியது. நேரத்துக்கு நேரம் மழை அதிகமாகிக் கொண்டே போனது. பஸ் ட்ரைவர் பஸ்சை மெதுவாக ஓட்டிச்சென்றார். ஆரம்பத்தில் எங்கள் மாணவர்கள் முன் போலவே பாடல்ளை போட்டு அதற்க்கேற்ப ஆடிக் கொண்டும் பாடிக் கொண்டும் அட்டகாசம் செய்து கொண்டிருந்தனர். மழையும் காற்றும் மாறி மாறி வீசி பீதியை கிளப்பியதில் எல்லோரும் அமைதியாக உட்கார்ந்து கொண்டனர்.
என் அருகே லதா குளிருக்கு அடக்கமாக என் தோளில் சாய்ந்து கொண்டு தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவளுக்கு அடுத்து உட்கார்ந்திருந்த ராதா மொபைலில் ஹெட் செட் மூலம் பாடல்களைக் கேட்டுக் கொண்டு ஜன்னல் வழியே மழையின் அழகை ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். கும்ரன் ரவி உட்பட சிலர் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். கைகடிகாரம் நேரம் 2 என்று காட்டியது. ஆனால் வெளியே பார்த்தால் 6 மணி போல் இருட்டாக இருந்தது.
பஸ்ஸின் முகப்பு விளக்கை எரிய விட்டபடி டிரைவர் கொஞ்சம் சிரமப்பட்டு ஓட்டுவது தெரிந்தது. சில இடங்களில் மலையின் மேல் பகுதிகளிலிருந்து தண்ணீர் சேரும் சகதியுமாக் ஓடி வந்து சாலையை கடந்து சென்று கொண்டிருந்தது. சிறிய ரக வாகனங்கள் சில ஆங்காங்கே இந்த சேற்றில் சிக்கிக் கொண்டு நிருத்தப்பட்டிருந்தன. எங்கள் பஸ் டிரைவர் அவற்றை சாம்ர்த்தியமாக கடந்து சென்று கொண்டிருந்தார்.
மழை இன்னும் அதிகமாகியது. ஹோட்டலில் இருந்து கிளம்பி இரண்டு மணி நேரம் ஆனது ஆனால் அறை மணி நேரத்தில் கடக்கும் தூரத்தை தான் தாண்டி இருந்தோம். கிட்டத்தட்ட எல்லாரும் தூங்கிவிட்டிருந்தார்கள், நானும் ராதாவும் மட்டுமே விழித்திருந்தோம். ராதா என் பக்கம் திரும்பவே இல்லை.
கடிகாரம் இப்போது 4 மணி என்று காட்டியது. கிட்டத்தட்ட நாங்கள் முக்கால் வாசி தூரம் சென்றிருக்க வேண்டும் ஆனால் இப்போதுதான் பாதி தூரத்தை கடந்திருந்தோம். மழை விட்ட பாடில்லை. அடிக்கடி காற்றும் சேர்ந்து அடித்துவந்த்தால். எங்கயாவது மரங்கள் முறிந்து விழுந்தால் கூட அம்பேல்தான் என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டே பயணம் தொடர்ந்தது.
எனக்கும் கண்கள் சொறுக ஆரம்பித்தது. ராதாவும் பாட்டு கேட்டபடி தூங்கி இருந்தாள். லதா ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தாள். வெளியே லேசான வெளிச்சம் மட்டுமே இருந்தது. அறை இருட்டில் மலை முகடுகள் பயங்கரமாக தெரிந்தது. நானும் தூங்கலாம் என்று கண்களை லேசாக மூட அந்த நேரம் தான் அந்த சம்பவம் நடந்தது. என் வாழ்வை புரட்டிப் போட்ட சம்பவம்.
நான் மெல்ல கண் அசந்த நேரம் பஸ்க்கு முன்னே ஏதோ சத்தம் கேட்டு திடுக்கிட்டு விழித்து பார்த்தேன். எங்கள் பஸ்ஸிற்க்கு முன்னே சாலையில் ஒரு பெரிய மண் சரிவு சரிந்து விழுந்து சாலையை மூடிக் கொண்டது. பஸ்ஸிலிருந்த நிறைய பேர் விழித்துக் கொண்டோம்.
சில விநாடிகள் முன்னால் போய்யிருந்தால் எங்கள் பஸ் அந்த மண் குவியலுக்குள் மாட்டியிருக்கும், என்று எல்லோரும் மனதை திடப்படுத்திக் கொண்ட நேரம் எங்கள் பஸ்ஸிற்க்கு சரியாக மேலே இருந்து ஏதோ வருவது போல் சத்தம் கேட்க எல்லோரும் மேலே பார்க்க அந்த நொடிப் பொழுதில் எங்கள் பஸ்ஸிற்க்கு பக்கவாட்டிலிருந்து ஒரு பெரிய பாறை வந்து மோதி எங்கள் பஸஸை அப்படியே தள்ளியது.
மோதியது மிகவும் வேகம் என்பதாலும் அருகே சாலையில் இருந்த தடுப்பு சுவர் ஏற்கனவே சேதமாகி இருந்ததாலும் பஸ் பக்கவாட்டில் சரிந்து கொண்டு சாலையை விட்டு நகர்ந்து சென்று சாய்ந்து நின்றது. சில வினாடிகள் கூட இல்லாமல் அப்படியே சாய்ந்து நின்ற பஸ் புரண்டு ஓடியது.
உள்ளே எல்லோரும் ஒருவர் மீது ஒருவர் என்று சில இருக்கைகள் பெயர்ந்து கொண்டு வந்து உள்ளே இருந்தவர்கள் மீது விழுந்து அழுத்திக் கொண்டும் போக. உருண்ட பஸ் எங்கும் நிற்காமல் பல அடி ஆழத்திற்க்கு சென்று கொண்டிருந்தது. உள்ளே இருந்து மரண ஓலம். ரத்தம் சிதறி அடிக்க சிலர் தலைகளிலும் கை கால்களிலும் ஆங்காங்கே இருந்த பஸ் சீட்டும் கம்பிகளும் குத்த, கத்தி கதறிக் கொண்டிருந்தோம்.
சில அடி தூர உருண்டு சென்ற பஸ் ஒரு மரத்தில் வேகமாக மோதி திரும்பி நேரானது. பஸ் இப்போது தலை கீழாக நேராக் வேகமாக சென்று கொண்டிருந்த்து. பஸ்ஸினுள் உருண்டு கொண்டிருந்த டிரைவர் முன்னால் நீட்டி வந்த கொண்டிருந்த ஒரு மரத்தின் கிளை அவர் தலையில் குத்தி பஸ் உருண்டு சென்ற வேகத்தில் அவர் அப்படியே பஸ்ஸிலிருந்து வெளியே இழுத்து கிளையில் தலை மாட்டி தொங்கிக் கொண்டிருக்க உள்ளே இருந்து வந்த மரண ஓலம் மழையை கூட நிறுத்தி இருந்தது.
மீண்டும் பஸ் பல அடி தூரம் ஆழமாக சென்று கொண்டிருந்தது. வேகமாக சில மரங்களில் மோதி அப்படியே நின்றது. இடித்து நின்ற வேகத்தில் என் கண் எதிரிலேயே ஒரு மாணவனின் வயிற்றில் பஸ்ஸின் கைப்பிடி கம்பி உடைந்து அவன் முதுகில் குத்தி வயிற்றின் வழியே குடலையும் சேர்த்து எடுத்துக் கொண்டு வந்தது. அவன் வாயில் ரத்தம் கொப்பளிக்க துடி துடித்து இறந்தான்.
இரண்டு மூன்று மரங்களின் அரவணைப்பில் பஸ் மேற்கொண்டு உருளாமல் அப்படியே நின்றது. சில நொடிகள் ஒரே மயான அமைதி, அதன் பின் கண் விழித்தவர்கள் அணைவரும் வலியால் கத்தி அழுதனர். நான் கண் விழித்த நேரம் மூன்று பேர் அமரும் சீட் ஒன்று அப்படியே பெயர்த்துக் கொண்டு என்னை இன்னொரு சீட்டில் வைத்து அழுத்தி நசுக்கிக் கொண்டிருந்தது.
எனக்கோ வலி உயிர் போனது. அந்த் வலியையும் தாண்டி என்னுடன் வந்த என் நண்பர்களுக்கு என்ன ஆனதோ என்றுதான் என் மனம் துடித்த்து. சுற்றிலும் பார்த்தேன். இறந்து போன அந்த மாணவனின் உடல் என் கண் முன்னே தெரிந்த்து. என் அருகே ரவி மயங்கி விழுந்து கிடந்தான். அவன் கால்களில் ஒன்று துண்டாக கிடந்த்து. முகம் முழுவதும் ரத்தம் வழிய கும்ரன் இன்னொரு இட்த்தில் கிடந்தான்.
ராதாவும் லதாவும் எங்கே என்று தேட நான் எழ முயன்றேன். சீட்டின் கம்பிகள் என் கால்களில் குத்தி என்னை நகர விடாமல் செய்தது. சீட்டை நகர்த்த பார்த்தேன் முடியவில்லை. ஒரு சிலர் கண் விழித்து எழுந்து மற்றவரளுக்கு உதவி செய்து கொண்டிருந்தனர். என் அருகே வந்த எங்கள் ஆசிரியர் என் காலில் குத்தி மாட்டியிருந்த கம்பியை இழுத்து அகற்றினார்.
என்னால் காலை கீழெ ஊன்ற முடியவில்லை இருந்தாலும், மெல்ல எழுந்து கும்ரன் அருகே சென்றேன். அவன் முகத்தை தட்டி எழுப்ப முயன்றேன். அவன் உயிருடன் இருக்கிறானா என்பதே எனக்கு முதலில் சந்தேகமாக் இருந்த்து, ஆனாம் நான் தட்டியதும் அவன் கண் திறந்து என்னை பார்த்தான். “முத்து, உனக்கு ஒன்னுமில்ல்ல” என்றான். எனக்கு பேச கூட சக்தி இல்லை, தலையை மட்டும் ஆட்டிவிட்டு அவனை கை பிடித்து தூக்கினேன். ரவியை அவனிடம் காட்டிவிட்டு இடிபாடுகளுக்கிடையே மற்றவர்களை தேடினேன்.
பஸ்ஸின் உடைந்த கதவின் அருகே ராதாவின் உடல் கிடந்த்து. எனக்கு உடம்பு பதறியது. ஐயோ ராதா, என்று அலறிக் கொண்டு அவள் அருகே ஓடினேன். அவளை தூக்கி என் மடியில் போட்டேன். அவள் இடுப்பில் ஒரு கண்ணாடி துண்டு கிழித்து ரத்தம் வடிந்து கொண்டிருந்தது. அவள் இதயம் துடிக்கிறதா என்று அறிய அவள் மார்பில் காதை வைத்தேன். இதயம் ஈன ஸ்வரத்தில் முனகிக் கொண்டிருந்த்து.
மழை நீர் அங்கு சலசலவென ஓடிக் கொண்டிருந்த்து. அதில் கொஞ்சம் நீரை கைகளால் பிடித்து ராதாவின் முகத்தில் அடித்தேன். இரண்டு முறை அடித்த பின் கண் திறந்து பார்த்தாள்.
“முத்து நீ நல்லா இருக்கியா” என்று கூறியவளை இடுப்பில் கீறிய வலி பேச விடாமல் தடுத்த்து. இருவரும் மெல்ல எழுந்து நின்றோம் அப்போதுதான் லதாவின் நியாபகம் வந்த்து. மூவரும் ஒன்றாகத்தான் உட்கார்ந்திருந்தோம் ஆனால் இப்போது ஆளுக்கொரு மூலையில் கிடக்கிறோம்.
ராதா பதற்றமானாள். இருவரும் எல்லா இடிபாடுகளையும் அகற்ற முயன்றோம் ஆனால் முடியவில்லை , லதா எங்கே என்று தேடினோம். வெளிச்சம் குறைந்து கொண்டே வந்தது. ராதா ஒரு பக்கம் நான் ஒரு பக்கமும் தேடினோம். எங்கும் லதாவை காணவில்லை. அந்த நேரம் எங்கோ இருந்து ஒரு குரல்
“முத்து. . . . ராதா. . . “ என்று மரணத்தின் வாயிலில் இருந்து கேட்ட்து. இருவரும் அந்த திசையை நோக்கி ஓட எங்களுக்கு முன்பாக கும்ரன் அங்கிருந்தான். பஸ்ஸின் ஜன்னலில் லதாவின் உடல் வெளியே பாதியும் பஸ்ஸின் உள்ளே பாதியுமாக கிடந்தாள். எனக்கு குலை நடுங்கிப் போனது. தலை கிறுகிறுத்த்து. அறை உயிராய் கிடந்தாள் லதா இருவரும் அவள் அருகே ஓடினோம் நானும் கும்ரனும சேர்ந்து அவளை அங்கிருந்து விடுவிக்க முயன்றோம்.
கும்ரன் வெளியே சென்று அவள் கால்களை பிடித்து தூக்க நான் உள்ளே இருந்து அவள் உடலை இழுக்க முயன்றேன். ஆனால் அவள் உடல் நகரவே இல்லை மாறாக அவள் இன்னும் அதிகமாக் வலியால் கத்தினாள். எனக்கு சந்தேகம் வந்து அவள் இடுப்பை பிடித்து லேசாக திருப்பினேன். அவள் இடுப்பில் ஜன்னலிலிருந்த ஒரு கம்பி குத்தி பாதி அளவு அவள் உடலில் சொறுகி இருந்த்து.
குமரனும் ராதாவும் இதை பார்த்த்தும் .கத்தி அழ தொடங்கிவிட்டனர். எனக்கு தலை சுற்றிவர அப்படியே கீழெ உட்கார்ந்துவிட்டேன். கண்கள் இருட்டிக் கொண்டு வந்த்து. லதா அந்த நிலையிலும் என்னை அருகே அழைத்தாள் நானும் ராதாவும் அவள் அருகே செல்ல எங்கள் இருவரையும் பார்த்துவிட்டு.
“முத்து எனக்கு உன் கூட வாழ குடுத்து வெக்கலை” என்று சொல்ல மீண்டும் வலி அவளை அழுத்தியது. நான் சுறுசுறுப்பானேன். கும்ரனை பார்த்து அவனை லதாவின் உடலை ப்டித்து தூக்க சொன்னேன். அவனும் வெளியிலிருந்து அவள் கால்கள் இரண்டையும் பிடித்து தூக்க அந்த நேரம் இன்னொரு மாணவன் அவனுக்கு உதவினான். உள்ளே இருந்து நானும் ராதாவும் அவளை தூக்க சில நொடிப் போராட்ட்த்திற்க்கு பிறகு அவளை அந்த கம்பியிலிருந்து விடுவித்தோம்.
அவளை அப்படியே வெளியே கொண்டு சென்று படுக்க வைத்துவிட்டு உதவிக்காக மேலே ஒரு மாணவனை அனுப்பி வைத்தோம். லதா கண்களை மூடி மூடி திறந்து கொண்டிருந்தாள்.
ராதா அவளுக்கு
“உனக்கு ஒன்னுமில்ல லதா” என்று அடிக்கடி ஆறுதல் சொல்ல எல்லோரும் அவளை சூழ்ந்து நின்றோம். லதா என் கைகளை ப்டித்துக் கொண்டு அழுதாள்.
“முத்து எனக்கு உன்னோட வாழ கொடுத்து வைக்கல, அடுத்த் ஜென்மத்துலையாவது நாம் ஒன்னா சேர்லாம்” என்று சொல்ல நான் பொங்கி வந்த் அழுகையை அடக்கிக் கொண்டு
“லதா உனக்கு ஒன்னுமில்ல ஒன்னும் ஆகாது, எப்படியாவது உன்ன காப்பாத்திடுவோம்” என்று ஆறுதல் சொல்ல தூரத்தில் எங்கோ ஆம்புலன்ஸ் சத்தம் கேட்ட்து. லதா என் கையையும் ராதாவின் கையையும் ப்டித்து
“ராதா நீ முத்து கூட சேரனும்னுதான் விதி இருக்கு, உனக்கும் முத்துவ ரொம்ப பிடிக்கும்றது அன்னைக்கு நீங்க பார்க்குல பேசுனதுல இருந்து தெரிஞ்சிக்கிட்டேன், ஆமா அன்னைக்கு நானும் அங்க இருந்தேன், நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒன்னு சேர்றதுதான் சரி, நான் எங்கம்மா கூடவே போய்யிடுறேன், நான் இறந்தாலும் எப்பவும் உங்க கூட்த்தான் இருப்பேன்” என்று கூறியவள் அமைதியானாள். ராதா பதறி அழுதபடி
“உனக்கு ஒன்னுமில்லடீ” என்று ஆறுதல் கூற, எனக்கு அவாள் கையின் பிடி தளர்வது புரிந்த்து.
No comments:
Post a Comment