"ப்ளீஸ்... சொன்னா கேளுங்க,... இதையெல்லாம் படிக்காதீங்க". 39

“மெதுவா இறக்குடா,... விழுந்துடப் போறா” என்று அம்மா சொல்ல, அவள் மென்மையான புட்டங்களை ஸ்பரிசித்தபடி அவளை மெதுவாக இறக்கினேன். பழைய பாரதிராஜா படத்தில் வருவது போல, அவளின் முன் பக்க அங்கம் முழுவதும் மெதுவாக உராய்ந்தபடி கீழே இறங்கியது.

முதலில் அவள் தள தளத்த ஒட்டிய வயிறு, அதுக்கப்புரம் இதோ, நான் எதிர் பார்த்த உருண்டு திரண்ட அழகு மாங்கனிகள், என் கண் பார்வைக்கு மிக அருகே,... கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நெருங்கி,...என் முகத்தில் அழுந்த தேய்த்து,.....அப்படியே கீழிறங்கி,......ஹும்!,.... எப்படிச் சொல்வேன்?



அதற்குள் இறங்கி, என்னிடமிருந்து விலகியவள் அம்மாவிடம் அந்த வெண்கலப் பாத்திரத்தை கொடுத்து என்னை ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்தாள்.
கொஞ்ச நாள் கழித்து, வளைகாப்பு நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொள்ள டெல்லிக்கு பயணமானோம்.

டெல்லியில் இரயிலை விட்டு இறங்கி ஒரு டாக்ஸி பிடித்து புவனா சொன்ன ஒரு மண்டபத்துக்கு போனோம்.

ஒரு பெரிய மண்டபத்தின் முன்னே டாக்ஸி நின்றது.

டாக்ஸியிலிருந்து நாங்கள் மூவரும் இறங்கியதும், சுரேஷும், அவன் சித்தப்பாவும், சித்தியும், புவனாவும் எங்களை வரவேற்றனர்.
மண்டபத்தைப் பார்த்து அடையாளம் கொண்ட அம்மா,....

“என்னடி சுரேஷுக்கும், மாலினிக்கும் கல்யாணம் நடந்த மண்டபம் மாதிரி இருக்கு.”

“ஆமான்டி பிலோ,... ராசியான மண்டபம்கிறதினாலே இந்த மண்டபத்திலேயே இந்த ஃபங்ஷனையும் வச்சிட்டோம்.”

அனைவரும் நடந்து மண்டபத்துக்குள் நுழைந்தோம். உள்ளே செய்திருந்த அலங்காரத்தைப் பார்த்து ஆச்சரியப்பட்ட அம்மா,

“ நம்ம ஊர்ல சிம்பிளா செய்வாங்க. ஆனா, இங்கே வளைகாப்பு வைபவத்த ஒரு விழா மாதிரி கொண்டாடறதுக்கு ஏற்பாடு செஞ்சிருக்கீங்களே?”

“ஆமான்டி. இப்படிதான் நடக்கணும்னு என் தங்கச்சி புருஷனும், என் பையனும் விருப்பப்பட்டு எவ்வளவு செல்வானாலும் பரவாயில்லைன்னு இப்படி அரேஞ்ச் செஞ்சிருக்காங்க.”

ஒரு பொண்ணோட கர்ப்ப காலத்துல செய்ய வேண்டிய சம்பிரதாயங்களைச் செஞ்சு, அதை கொண்டாடுறப்போ சொந்த பந்தத்துக்குள்ளே நமக்குள் உற்சாகத்தையும் சந்தோஷத்தையும் கொண்டு வருமாம்.”

“அப்படியா?”
சமுதாய நல்லதுக்காக நாம இப்படி கொண்டாடுனாதான் காப்பிணி பொண்ணு சந்தோஷமா இருப்பா.. இதுல இன்னொன்னும் இருக்கு. கர்பிணிப் பொண்ணுங்களுக்கு வளையல் போடுறதுனால கஷ்டமில்லாம சுகப் பிரசவம் ஆகுமாம்.”

“ம்,....”

இந்த ஊர்லயும் சொந்தக்காரங்கல்லாம் பொண்ணுக்கு வளையல் போட்டு விடுவாங்களா?”

“பின்னே, நம்ம ஊர விட, இங்க, இந்த வைபவத்த சிறப்பா கொண்டாடுறாங்க.” இப்படி பேசிக்கொண்டே மேடையை நெருங்கி, முன் பக்கத்தில் இருந்த இருக்கைகளில் உட்கார்ந்தோம்.

மேடை, மலர்களால் வண்ண தோரணங்களாக அலங்கரிக்கப் பட்டிருக்க, தரையில் அழகான வண்ணக் மாக்கோலம் போடப்பட்டிருக்க, அதன் மத்தியில் அளக்கும் படியில் நிரப்பி வைத்திருந்த நெற்குவியலின் மேல் ஒரு அகல் விளக்கு வைக்கப் பட்டிருந்தது. மேடையின் மத்தியில் ஒரு நாற்காலி கிழக்கு திசை நோக்கி போடப்பட்டு, அதன் முன்னே பழம், இனிப்புகள், வளையல்கள், பாக்கு, வெத்திலை நிறைந்த வெள்ளித் தட்டுகள் வைக்கப்பட்டிருக்க,... இரு புறமும் இரு குத்து விளக்குகள் ஏற்றப் பட்டிருந்தது.

“பேசிகிட்டு இருங்க இதோ வந்திட்றோம்” என்று சொல்லி, மாலினியின் அப்பாவும், அம்மாவும் ஒரு அறைக்குள் சென்று விட, வளை காப்பு பற்றி தெரிந்து கொள்ளும் ஆவலில்,....

“இந்த காலத்துல கூட இந்த மாதிரி சம்பிரதாய சடங்கு அவசியமா ஆன்டி?”.எனக்கு வந்த சந்தேகத்தை கேட்டேன்.

“கார்த்தி, இதுல அந்தக் காலம், இந்தக் காலமுன்னு என்ன இருக்கு. மனுஷங்க மனுஷங்களாத்தானே இருக்கோம்.ஒவ்வொரு சுமங்கலிப் பொண்ணும், கர்ப்பிணிப் பொண்ணு கையையும் கன்னத்தையும் தொட்டு சந்தனம் பூசி, வளையல் போட்டு விடறப்ப, அந்த கர்பிணிப் பொண்ணு எவ்வளவு சந்தோஷப் படுறா தெரியுமா? அந்த சந்தோஷ உணர்வெல்லாம் வயித்திலிருக்கிற குழந்தைக்கும் போய் சேருதாம். அதுவுமில்லாம அந்த கண்ணாடி வளையல்கள் உண்டாக்குற இன்னிசையான சத்தம் வயித்திலிருக்கிற குழந்தைக்கும் கேட்டு அது சந்தோஷப்படுதாம். அதனாலே குழந்தை ஆரோக்கியமா வளருதாம்.”

“அது சரி ஆண்டி. பிரசவத்த அம்மா வீட்லதான் வச்சுக்கணும்கிறாங்களே. அது ஏன்?”,

“அம்மாங்கிறவ அன்பானவள். பொறந்த வீடுதான் ஒரு பொண்ணுக்கு நிம்மதியையும் சந்தோஷத்தயும், ஒரு தைரியத்தையும் தரும். அப்போதான் பிரசவமும் ஈஸியா இருக்கும். அதுக்காகத்தான் முதல் பிரசவத்தை அம்மா வீட்லேயே கவனிக்கிறாங்க.

“வழக்கமா எத்தனையாவது மாசத்துல பொறந்த வீட்டுக்கு போறாங்க ஆன்டி?”
“வழக்கமா முதல் பிரசவம்னா ஏழாவது மாசத்துல பொறந்த வீட்டுக்கு போய்டுவாங்க.புருஷன் மேலே ரொம்ப அன்பு வச்சிருக்கிற பொண்ணுங்க ஒன்பதாவது மாசத்துல கூட பொறந்த வீட்டுக்கு போறாங்க.”

“அப்போ,....மாலினிக்கு அம்மா விட்டுக்கு போகணும்கிற பிரச்சினை இல்ல.”

“ஏன்,...அமுதாவுக்கு கூட அப்படிதான்.”

இதைக் கேட்ட அமுதாவின் முகம் சிவந்தது. எங்களைப் பார்க்க கூச்சப்பட்டு தலையை குனிந்துகொண்டாள்.

“அமுதாவுக்கு வெக்கத்தப் பாரேன். சரி, இன்னொன்னும் சொல்லிட்றேன். கர்ப்ப காலத்தில பொண்ணுங்களுக்கு பொதுவா மன அழுத்தம் அதிகமாக இருக்கும். அந்த மாதிரி நேரத்துல அமைதியான சூழ் நிலைலே நல்ல மெல்லிய இசையை கேட்டுகிட்டிருந்தா மன அழுத்தம் குறையும். கர்ப காலத்துல பிரச்சினை, சண்டை, சச்சரவுன்னு சூழ் நிலையில இருக்கிற பொண்ணுங்களுக்கு அதிகமான மன அழுத்தம் உண்டாகி ஒன்பது மாசத்துக்கு முன்னாலேயே குறைஞ்ச எடைல குழந்தைங்க குறைப் பிரசவமா பொறந்துடும்
இப்படி பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது, மங்கையர்கள் சூழ மாலினியை அலங்கரித்து மெதுவாக அழைத்து வந்தார்கள். எங்களைப் பார்த்ததும், கொழுத்த கன்னங்கள் பள பளக்க முத்துப் பற்கள் தெரிய சிரித்து கை கூப்பி வணக்கம் சொன்னாள்.

மஞ்சளும், இளம் சிவப்பு நிறத்திலும் பார்டரும் இருந்த பட்டுப் புடவையில் மாலினி ஜொலித்தாள். வளை காப்பு வைபவத்திற்கென்றே எடுத்திருப்பார்கள் போல இருந்தது. புடவையே கிட்டத் தட்ட ஐம்பதாயிரம் ரூபாய் இருக்கும்.

முன்பை விட இன்னும் சிவந்து, முகத்தில் தேஜஸ் கூடி, உடம்பு கொஞ்சம் சதை போட்டிருந்தாள். வேலை இல்லாத போலீஸ்காரர் போல வயிறு நன்றாக முன்னே தள்ளி முட்டிக் கொண்டு இருந்தது.

மெதுவாக அழைத்து வந்தவர்கள். மேடையில் இருந்த நாற்காலியில் மாலினியை மெதுவாக உட்கார வைத்தார்கள். பெருத்த வயிற்றின் எடையை சுமந்திருந்த வேதனையை முகத்தில் காட்டி, கொஞ்சம் சிரமப் பட்டு உட்கார்ந்தாள். அவளுடன் கூடவே வந்த சுரேஷ் அவளுக்கு ஆறுதல் சொல்லி அவள் அருகில் நிற்க,” வந்திட்டு இருக்கிறவங்களை போய் கவனிங்க.” என்று சொல்லி, தனக்கு பரிட்சயமானவர்களைப் பார்த்து உடல் வேதனையை மறைத்து உதட்டளவில் நட்புடன் சிரித்து வைத்தாள்.

கொஞ்ச நேரம் கழித்து வளைகாப்பு வைபவத்தை முன்னின்று நடத்திக் கொண்டிருந்த வயது முதிர்ந்த சுமங்கலிப் பெண்மணி ஒருத்தி மேடை மீது ஏறி, மாலினிக்கு பக்கமாக நின்று கொண்டு, கண் மூடி, கை கூப்பி கிழக்கு திசை நோக்கி கடவுளைக் கும்பிட்டாள்.


ஒரு நிமிடம் உதடுகள் ஏதோ முனு முனுக்க கடவுளைக் கும்பிட்டவள், மாலினியின் அம்மாவை அழைத்து நெற் குவியலின் மேல் வைக்கப்பட்டிருந்த அகல் விளக்கினை ஏற்றச் சொல்லி வளைகாப்பு வைபவத்தை தொடங்கி வைத்தாள்.

மாலினியின் கைகளுக்கு முதன் முதலாக வேப்பிலைக் காப்பும், வெள்ளிக் காப்பும் அணிவித்த அந்த சுமங்கலிப் பெண்மணி, கொஞ்சம் வளையல்களை குல தெய்வத்துக்கும், அம்மனுக்கும் சாத்துவதற்காக எடுத்து வைத்துக் கொண்டு “மாலினிக்கு இங்க யாராவது நாத்தனார் முறையிலே இருக்கீங்களா? இருந்தா வந்து வளைகாப்பு மாலை போடுங்க” என்று சொல்ல, புவனா ஆன்டி, அமுதாவை அழைத்து,.....

”போடி,.... நீதான் இப்ப அவளுக்கு நாத்தனார் முறை. போய் மாலை போட்டு, கைக்கும் கன்னத்துக்கு சந்தனம் தடவிட்டு வா” என்று சொல்ல, வாங்கி வந்த ஆளுயர ரோஜா மாலையை எடுத்துக் கொண்டு மேடை ஏறி, அதை மாலினியின் கழுத்தில் போட்டு, அவள் கைக்கும் கன்னத்துக்கும் சந்தனத்தை தடவிவிட்டு மீண்டும் வந்து எங்கள் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டாள்.

அக்கம் பக்கத்து வீட்டு சிறு பெண் பிள்ளைகள் அவளைச் சுற்றி நின்று சிரித்தபடி பேசிக்கொண்டிருக்க, சில பெண்கள் ஏதோ சடங்குகளைச் செய்து கொண்டிருக்க, நாங்கள் விட்ட பேச்சை தொடர்ந்தோம்.

“என்னைக்கும் இல்லாத மாதிரி, ஸ்வீட், பழம், பால்ன்னு கொடுத்து, ஆக்கிப் போடுறோம், அது இதுன்னு கர்பமா இருக்கிற பொண்ணுங்களை சாப்பிடவச்சே கொல்றாங்களே அது ஏன்?”

“அம்மா உடம்புல சேர்ற சத்துதான் குழந்தைக்கு போகும். குழந்தைக்கும், அம்மாவுக்கு சேத்து அவள்தான் சாப்பிடணும். கர்பமான சில பொண்ணுங்களுக்கு அடிக்கடி வாந்தி வரும். அதனாலே சாப்பாட்டைக் கண்டாலே அவங்களுக்கு பிடிக்காம போகும். அதனால, கர்ப்ப காலத்தில பொண்ணுங்களுக்கு ஸ்பெஷலா ஏதாவது வாய்க்கு பிடிச்ச மாதிரி சாப்பிட்ற ஐட்டம் தரணும்.”

“என் ஃப்ரண்டோட அக்கா சீமந்தம் அப்ப நெறைய நெய்யா சாப்பிட்டாங்க. நெய் தினசரி எடுத்துக்கறது கர்ப்பினி பொண்ணுங்களுக்கு நல்லதாமே, உண்மையா?”

“ம்,..நெய் சாப்பிட்டா பிரவசத்தப்போ இடுப்பு மஸுல்ஸ தளர வைக்கும். அதனால பிரசவம் ஈஸியா இருக்கும். பொதுவா ‘உன்னைச் சுற்றி நாங்கள் தான் இருக்கிறோம். உன் வரவை எதிர்பார்த்து உனக்காகவே காத்திருக்கும் உனது உறவுகள் நாங்கள் இருக்கிறோம்’ என்று குழந்தைக்கு உறுதி கூறும் சடங்கு தான் வளை காப்பு.”

இப்படி பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே, மீண்டும் அந்த சுமங்கலிப் பெண்மணி, வளைகாப்பு பூஜையை தொடங்கி வைத்தாள்.

முதலில் மாலினியின் அம்மாவும், என் அம்மாவும் மாலினிக்கு முன்னால் நின்று, மாலினியின், உச்சந்தலை, வலது இடது தோள் பட்டைகள், உள்ளங்கைகள், பாதங்கள், வயிறு, இடுப்பு என , ஒவ்வொரு இடத்துக்கும் ஒவ்வொரு வெள்ளி நாணயம் வைத்து கைகள் கன்னங்களுக்கு சந்தனம், குங்குமம் இட்டு, காலில் நலங்கு வைத்து, தாலியில் பூ வைத்து, நெற்படியால், மேலிருந்து பாதம் வரை ஏற்றி இறக்கி மூன்று முறை வலமாகவும், பின் இடமாகவும், சுற்றி கீழே வைத்து, மாலினியின் இடது கையில் ஒற்றைப் படை வளையல்களையும், வலது கையில் இரட்டைப் படை வளையல்களையும் போட்டுவிட,......மாலினி அவள் அம்மாவையும், என் அம்மாவையும் குனிந்து நமஸ்காரம் செய்தாள்.

அப்படி நமஸ்காரம் செய்ய குனிந்த போது, மாலினியின் இடுப்பில், பூவும் அக்ஸதையும் கலந்து தெளித்தார்கள். இதே போல அக்கம் பக்கமிருந்த இன்னும் சில மூன்று சுமங்கலிப் பெண்கள் அடுத்தடுத்து செய்து, ஆரத்தி எடுத்து, வளைகாப்பு சடங்கை நிறைவு செய்தார்கள்



மாலினியின் அம்மா வந்திருந்த சுமங்கலிப் பெண்களுக்கு அவர்கள் அணிந்து கொள்ளவும், மாலினிக்கு அணிவிக்கவும் வளையல்கள் கொடுத்து, வந்திருந்தவர்களைப் பார்த்து, ”எல்லோரும் இருந்து வளைகாப்பு விருந்தை சாப்டுட்டுதான் போகணும்.” என்று கை கூப்பி கேட்டுக் கொள்ள , அனைவரும் எழுந்து சாப்பாட்டு அறையை நோக்கி நகர்ந்தோம்.

வாழை இலை வைத்து, இலையில் ஐந்து வித பட்சணங்களும், புளி சாதம், எழுமிச்சை சாதம், தேங்காய் சாதம், தயிர் சாதம், தக்காளி சாதம் என வகை வகையான வண்ண சாதங்கள் கூட்டு பொறியலோடு பறிமாறப்பட்டது.

மாலினியை அவள் பக்கமிருந்து அவள் கை பிடித்து அவள் அம்மாவும், சில சுமங்கலிப் பெண்களும் அழைத்து வந்து சாப்பிட உட்கார வைத்தார்கள்.

இலையில் அனைத்து உணவுப் பண்டங்களும் பரிமாறப்பட்ட பிறகு அவளது வலது தொடையில் ஒரு சின்ன ஆண் குழந்தையையும், இடது தொடையில் ஒரு சின்ன பெண் குழந்தையையும் உட்கார வைக்க, அவர்களை மாலினி தன் இரு கையாலும் அனைத்துப் பிடித்துக் கொள்ள, மாலினியின் அம்மா
மாலினிக்கு உணவை ஊட்டி விட்டாள்.

அதன்பிறகு ஆண் குழந்தையை மட்டும் அவள் இடது தொடையில் வைத்து அவளை சாப்பிடச் சொல்ல,..... மாலினி மடியில் உட்கார்ந்திருந்த குழந்தைக்கு ஊட்டி விட்டுக் கொண்டே, தானும் சாப்பிட்டாள்.

அடுத்ததாக பெண் குழந்தையையும் அப்படி உட்கார வைத்து அந்த குழந்தைக்கு ஊட்டிவிட்டுக்கொண்டே சாப்பிட்டாள்.

பந்தி முடிந்து, வந்திருந்த பெண்கள் விடை பெற அவர்களுக்கு இரவிக்கை துணியும், வெற்றிலையும், வெற்றிலையில், சிறிது பாக்கும், வறுத்த பயறும் கொடுத்து அனுப்பினார்கள்

வந்தவர்கள் சென்று விட மண்டபத்தில் இருந்தது நாங்கள் மட்டுமே. வரிசையாக இருந்த சேர்களை இழுத்துப் போட்டு வட்டமாக உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருந்தோம்.

அம்மா புவனா காதில் கிசு கிசுப்பாக, “என்னடி புவனா, உன் தங்கச்சிக்கு கூட வயிறு பூசினாப்பல தெரியுதே? தொப்பை கிப்பை போட்டுடுச்சா?”

புவனாவும் கிசு கிசுப்பாக,“ஆங்,.... இதை சொல்ல மறந்துட்டேனே. அவளும் இப்ப உன்னைப் போல மூனு மாசம்.”

“அப்ப,.... அதுக்கு!!,.....”

“நீ நினைக்கிறது சரிதான் பிலோ. என் தங்கச்சியோட வயித்துல சுரேஷோட குழந்தைதான் வளருது.”

இதைக் கேட்ட அதிர்ச்சியில் கேட்ட அனவருமே கொஞ்ச நேரம் எதுவும் பேசாமல் உட்கார்ந்திருந்தோம்.

அப்போதுதான் சுரேஷ் அங்கு வந்து சேர்ந்தான்.

அவன் எங்கள் அருகில் வந்ததும் அவனை அருகில் உட்காரச் சொல்லி, அவன் கை பிடித்து,” வெல் டன்” என்று வாழ்த்து சொன்னேன்.

அவனும் என் கை பிடித்து,”பாதி வெல் டன்” என்று வாழ்த்தினான்.

“அது என்னடா பாதி வெல் டன்?”

“என் வீட்ல அம்மாவும், மகளும் ப்ரெக்னன்ட். ஆனா, உன் வீட்டுல அம்மா மட்டும்தான் ப்ரெக்னன்ட். அதான் பாதி வெல் டன்னு சொன்னேன்.

இப்படி ஏதேதோ மாலை 3 மணி வரை பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு மண்டபத்தைக் காலி செய்துவிட்டு சுரேஷ் வீட்டுக்கு வந்தோம்.

வேக வேகமாக வந்த மாலினியின் அம்மா,....”இன்னைக்கு நைட் 9 மணிக்கு மேல மாலினியின் கர்பத்துக்கு காரணமான, அவ புருஷன் சார்பா சொந்தக்காரங்களை வச்சு செய்யிற முக்கிய வளைகாப்பு சடங்கு இருக்கு. அதுல கன்னிப் பொண்ணுங்க கலந்துக்கக் கூடாது. அதனாலே அமுதாவும் புவனா அக்காவும் வீட்டுக்கு போங்க. நாங்க இங்கே பூஜையை முடிச்சிட்டு காலைலே வந்திட்றோம்

இரவு வந்தது.

வீடே மலர்த் தோரணங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டிருக்க,... ஏஸி செய்யப்பட்ட ஒரு அறையின் நடுவே மாலினி மலர் மாலைகளை கழுத்தில் அணிந்து உடம்பில் சந்தனம் பூசி முழு கர்பினியாக நின்றிருக்க,... அவளைப் போலவே அடி வயிறு வரை தொங்கிய அழகான மலர் மாலைகளை அணிந்துகொண்டு நாங்களும் அவளைச் சுற்றி அம்மனமாக நின்றிருந்தோம்.

மாலைகளால் மறைத்தும், மறையாத எங்கள் அம்மன உடல் அழகை பெண்கள் பார்த்து ரசிக்க, பெண்களின் உடல் அழகை நாங்கள் பார்த்து ரசித்தோம்.
நாங்கள் என்றால், நான், சுரேஷ், புவனாவின் தங்கை, மாலினியின் அப்பா, என் அம்மா மட்டுமே.

சடங்குகளை முன்னால் நின்று செய்த பெண்மணி, “இப்போது பெண்ணின் அம்மாவும், அப்பாவும் கர்பிணி பெண்ணின் இரு பக்கமும், அவளுக்கு ஆதரவாக நின்று கொள்வார்கள். ஆண்கள் கர்பிணிப் பெண்ணுக்கு முன்னால் மண்டி இட்டு, அவள் அடி வயிற்றுக்கு சந்தணம் பூசி, கின்னத்தில் இருக்கும் தேனை நுனி நாக்கில் தொட்டு, அவள் அமுத நீர் சுரக்கும் வரை, அவள் உணர்ச்சி முடிச்சை தொட்டுத் தடவி விட வேண்டும்.முதலில் அவள் அத்தை மகன் வந்து இந்த சடங்கைச் செய்ய வேன்டும்” என்று கூறியதும்,...
சுரேஷின் சித்தி,.... மாலினியின் அம்மா என்னை அழைத்தாள்.

“அவளுக்கு இப்ப இருக்கிற அத்தை மகன் நீதான். நீ போய் முதல்லே சடங்கை செய்ப்பா.”

அழகான பொற் சிலையாக, சிவந்த நிறத்தில், முழு கர்பிணியாக நின்றிருந்த மாலினியைப் பார்த்தேன். கர்பிணிக் கலை அவள் முகத்தில் தெரிந்தது. வயிறும் முலைகளும் பெருத்துப் போய் மினு மினுத்தது.

பக்கத்தில் வைக்கப்பட்டிருந்த கின்னத்தில் இருந்த சந்தனத்தை கொஞ்சம் வழித்தெடுத்து வீங்கி இருந்த அவள் வயிறு முழுவதும் தடவி பூசி விட்டேன்.
பக்கத்தில் நின்றிருந்த அந்தப் பெண் மணி, “மேலேயும் தடவி விடுப்பா”, என்று எனக்கு கட்டளை இட, இரு கைகளாலும் சந்தனைத்தை எடுத்து புடைத்து, பெருத்து இரு புறமும் விரிந்து, பச்சை நரம்புகள் சிவந்த முலைகளின் மேல் கிளைகள் படர்ந்த வளைந்த கோடுகளாய்த் தெரிய,... பழுத்த பலாப் பழம் போல முட்டிக் கொண்டிருந்த அவள் முலைக் கனிகளின் இரு புறமும் மென்மையாகத் தடவி விட,... உஷ்ணப் பெரு மூச்சு விட்டு, கால்களை கொஞ்சம் அகல விரித்து நின்றாள்.

மாலினியின் அழகை ரசித்தபடியே கொஞ்சம் தேனை நுனி நாக்கில் தொட்டு, அவள் அடி வயிற்றருகே குனிந்து, மன்டி இட்டு, மாலினியின் பின் பக்கம் கைகளைக் கொண்டு சென்று அவளின் பெருத்த மென்மையான கொழுத்த புட்டங்களை பிடித்துக் கொண்டு, ரோமங்கள் மழிக்கப்பட்டு, வெடித்துப் பிளந்திருந்த அவள் பெண்மை வாசலில் கொஞ்சம் போல துருத்திக் கொண்டிருந்த இன்ப முடிச்சை என் நாக்கால் தொட,... சிலிர்த்து கண்கள் சொறுகினாள் மாலினி.

மாலினியின் புட்டங்களைத் தொட்டுப் பிடித்த போது, ஒரு பக்கம் மாலினி
அம்மாவின் மயிரடர்ந்த புண்டை மேட்டையும், இன்னொரு பக்கம் மாலினி அப்பாவின் வாழைக்காய் சுன்னியையும் தொட நேர்ந்தது.

சடங்கை வழி நடத்திக் கொண்டிருந்த பெண்மணி, மாலினியின் அம்மா, அப்பாவைப் பார்த்து, “அவளைத் தாங்கிப் பிடித்து அவள் முலைக் காம்பை ஆளுக்கொரு பக்கமாய் நுனி நாக்கால் மென்மையாகத் தடவுங்கள். அப்போதுதான் சடங்கை சீக்கிரம் முடிக்க முடியும்” என்று சொல்ல,.... மாலினியின் இரு புறமும் நின்றிருந்த அவள் அப்பாவும், அம்மாவும், அவளை ஆளுக்கொரு பக்கமாக அனைத்து, அவள் செம்பழுப்பு காம்புகளைத் தங்கள் நுனி நாக்கால் தொட்டுத் தடவியபடி இருக்க,...பசுவிடம் அதன் மடியில் கன்று பால் குடிப்பது போல இன்ப முடிச்சை என் நுனி நாக்கால் தொட்டு தொட்டு தாலாட்ட, மாலினி இன்பத்தில் திளைத்தாள்.

என் விரல் ஒன்று மாலினி அம்மாவின் புண்டைப் பருப்பைத் தொட்டுத் தடவி வீணையாய் மீட்ட, இன்னொரு கையில் கிடைத்த மாலினியின் அப்பாவின் சுன்னியை கையில் பிடித்து நான் உறுவி விட,.... இன்பத்தில் கொழுத்த மாலினியின் முலைக் காம்புகளை அவள் அப்பாவும் அம்மாவும் எச்சில் வழிய நக்கி விட, இதை என் அம்மாவும் சுரேஷும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து ரசித்தபடி பார்த்துக் கொண்டிருக்க,...அந்த இன்பத்தில் மாலினி கண்கள் சொறுகி, அவள் உடலெங்கும் சில நொடி அதிர்ந்து அடங்க,....அவள் அம்மாவின் மேல் ஆறுதலாகச் சாய்ந்து கொண்டாள்.

ஐந்து நிமிடத்தில் வெது வெதுப்பாக தேன் சுரந்தது மாலினியின் மதனபுரி.
சுரந்த தேன் என் வாய்க்குள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இறங்க,,..இனித்தது. விழுங்கினேன். விழுங்கியது போக,... என் முகமெல்லாம் அவள் சுரப்பால் வழிய,... என் தலை முடியை கொத்தாகப் பிடித்து விலக்கினாள்.

சடங்கு செய்ய வழி காட்டிய பெண்மணி மாலினியின் நிலைமையைப் புரிந்து கொண்டு, ” போதும் விடுங்க, அடுத்ததா அவ புருஷன் வந்து இதே மாதிரி சடங்கைச் செய்யணும்” என்றதும், அம்மா சுரேஷின் காதில் ஏதோ சொல்லி அவனை அனுப்பி வைத்தாள்.

இந்தச் சடங்கை சுரேஷ் என்னை விட அதிக நேரம் செய்ய வேண்டி வந்தது. என் எச்சிலோடு அவள் இன்பச் சுரப்பையும் சேர்த்து விழுங்கினான் சுரேஷ். அம்மாவின் பின் பக்கமாக நின்று கொண்டு என் விரைத்த சுன்னி அவள் புட்ட மேடுகளில் அழுந்தி புதைய அவளை அனைத்துக் கொண்டு, முலையை மெதுவாகப் பிசைந்தபடியே அங்கே நடப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

“இந்தச் சடங்கை எனக்கு இன்னைக்கு ராத்திரி செஞ்சு விடறியாப்பா” என்று அம்மா ஏக்கமாகக் கேட்ட போது,

“உனகில்லாததாம்மா. சடங்கா செய்யலைன்னாலும், சந்தோஷமா செய்யிறேம்மா,..” என்று சொல்லி அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டேன்.

அடுத்ததாக அவள் கர்பத்துக்கு காரணமான அவள் அப்பா. கொஞ்சம் அதிக நேரம்தான் எடுத்துக் கொண்டார்.

மாலினியின் அப்பா மாலினிக்கு முன்னே கீழே வந்து இந்தச் சடங்கை செய்த போது, சுரேஷும் அவன் சித்தியும் மாலினியின் பக்கத்துக்கு ஒருவராக நின்று அவள் காம்பை தங்கள் நுனி நாக்கால் தடவி, காம்பைச் சுற்றி இருந்த செம்பழுப்பு வட்டத்தை எச்சிலால் ஈரப்படுத்தி, மாலினியின் இரு பக்க முழு முலைகளையும் நக்கி விட்ட போது,....நிற்க முடியாமல் தவித்து, மூன்று முறை துடித்து சொர்கத்தில் திளைத்து துவண்டாள் மாலினி.

இரவுச் சடங்கு இனிதே முடிந்தது.