ஜெயராம் ஜெயஸ்ரீ உமா 2

சத்தியமாக, இவ்வளவு சின்னப் பெண்ணுக்கு, இவ்வளவு ஒல்லியான பெண்μக்கு, இப்படி கைகளுக்கு அடங்காத மலை போன்ற முலைகளும் இருக்கும் என்று நான் கனவில் கூட நினைத்துப் பார்க்க முடியாது. ஜெயஸ்ரீயை எவன் பார்த்தாலும் முதலில் மூக்கில் விரலை வைப்பான் - காரணம் அபரிதமான மார்பகங்கள். உண்மையாக இருக்குமா அல்லது pad வைத்திருப்பாளா என்று கூட கொஞ்சம் சந்தேகம் பிறந்தது. மற்றபடி மூக்கும் முழியுமாக லட்சணமான இளம் பெண் தான். நான் பார்த்துக் கொண்டே இருக்க, உமா உள்ளே எழுந்து சென்றாள். வெளியே வரும் போது ஒரு பெரிய கிண்ணத்தில் என்னவோ கொண்டு வந்தாள். ஜெயஸ்ரீ ஒரு விரலை அந்தக்கிண்ணத்துக்குள் விட்டு எடுத்து தலையில் தேய்த்துக்கொண்டாள். எண்ணையாக இருக்கவேண்டும். மிக லேசாக அவர்கள் பேசும் ஓசை கேட்டது. "இங்கேயே குளிக்கலாம்டி.

இங்க பால்கனில ஸ்டூல் போட்டு ஒக்காரு. நான்ஒனக்கு எண்ண தேய்ச்சி விடுறேன். ஸ்டவ்ல வெந்நீர் வச்சி கொண்டு வர்ரேன்.இங்க கொழாய்ல தண்ணி அடிச்சி இங்கயே குளிக்கலாம். இல்ல யாரும் பாக்க முடியாது. நீ என்ன பிறந்த மேனியாவா குளிக்கப் போறே. பரவால்லடி. குளி." என்று உமாவின் குரல் கேட்டது. ஆஹா எனக்கு ஜாலிதான். ஸ்டூலில் உட்கார்ந்த ஜெயஸ்ரீ, தாவணியை உருவினாள். பாவாடையை தளர்த்தி பல்லிடுக்கில் பிடித்துக் கொண்டு சோளியின் ஊக்குகளைக் கழற்றினாள். நல்லவேளையாக எனக்கு முதுகைக் காட்டாமல், side பக்கமாக இருந்ததால், கொஞ்சம் கொஞ்சம் தெரிந்தது. கருப்பு சோளியும் அதைத் தொடர்ந்து கருப்புப்ராவும் வெளியேறின. பெருத்தக் கலசங்களைச் சுற்றி பாவாடையை இறுக்கக் கட்டினாள். பாவம் அந்த முலைகள், அவைகளை பாடாய்ப் படுத்த வேண்டுமா. சற்று சுதந்திரமாகத் தான் விட்டால் என்ன. ம்ஹூம். குனிந்து பாவாடையை தூக்குவது போல் செய்தாள். ஆனால் பால்கனி சுவர் மறைத்தது. அவள் மீண்டும் எழுந்த போது கையில் பேண்டீஸ் தெரிந்தது. கழற்றி எல்லாத்துணிகளையும் ஒரு பக்கெட்டில் போட்டாள். அவள் உட்கார்ந்து கொள்ள, அவள் பின்னால் அக்கா அமர்ந்து தலைப் பின்னலை அவிழ்த்து நிதானமாக எண்ணை தடவித் தேய்த்தாள். அவ்வளவு நீளமான அடர்த்தியான அலைபாயும் கூந்தலுக்கு கால் கிலோ எண்ணை தேவைப் பட்டிருக்கும். ஆனால் மெருகு குலையாமல் பளபளவென்று இருக்கவேண்டுமென்றால் இது போன்ற செலவுகள் பார்க்க முடியுமா. உமா பார்க்கவில்லை. நான் தான் தரிசனம் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன். கூந்தலை இழுத்து இழுத்து எண்ணை தேய்த்தாள். ஜெயஸ்ரீ அக்காவிடம் என்னவோ பேசிக் கொண்டே இருந்தாள். தலை பளபளவென்று எண்ணையானவுடன், அதைத் தூக்கி ஒரு கொண்டையாக்கினாள். பின்னர் உமாவே தங்கையின் முதுகைத் தேய்த்தாள். பின்னர் கையை பின்பக்கம் ஜெயஸ்ரீயின் பாவாடைக்குள் செலுத்தி கீழ் முதுகையும் தேய்த்து விட்டாள். அதன் பின்னர், உமா உள்ளே சென்று விட, ஜெயஸ்ரீ தன் கழுத்துக்கு, பிதுங்கித் தெரியும் cleavage க்கு, கால்கள் தொடைகள், உள்ளே கையைவிட்டு என்று எல்லாம் தேய்த்து என்னை பரவசமாக்கி, மீண்டும் என் protein சக்தியை (thanks to kamala gopal) வீணாக்க வைத்தாள். பின்னர் எண்ணை நன்றாக ஊரும் வரை, ஜெயஸ்ரீ இங்கும் அங்கும் அலைந்தாள். வீட்டுக்குள் சென்றாள். மீண்டும் பால்கனிக்கு வந்து பாத்திரங்கள் தேய்த்தாள். குழாயில் தண்ணீர் அடித்தாள். அவள் மலைகளைக் கண்டு மயங்கி நான் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தேன். அரை மணி நேரம் கழித்து மீண்டும் அந்த ஸ்டூலில் உட்கார, அவள் பின்னால் உமா வந்து சீயக்காய் தேய்த்தாள்.தண்ணீர் விளாவி விட்டு குளிப்பாட்டினாள். அக்கா தேய்த்து விட தங்கை தன் பொன்னான மேனியை பளபளப்பாக்க, குளியல் காட்சி நடந்தேறியது. ஜெயஸ்ரீ தலையைத் துவட்டி துண்டை மார்பு சுற்றிக் கட்டி பாவாடையை அவிழ்த்து பக்கெட்டில் போடுவதற்குள் நான் அன்றைய மூன்றாவது முறை சுண்ணித் தண்ணீரைத் தியாகம் செய்தேன். இது போன்ற டெயிலி, விதம் விதமாக சைட் அடித்தேன். ஜெயஸ்ரீ எப்போதும் தாவணி மட்டும் அணிந்தாள். சில நேரம் வீட்டில் இருக்கும் போது நைட்டியுடன் பால்கனி வருவதைப் பார்த்திருக்கிறேன். அபூர்வமாக ஒய்யாரமாக புடவை உடுத்தி வரும் போது பார்ப்பவர் கண்கள் பட்டுவிடும் போன்ற அழகு. அந்த நீண்ட கூந்தல் அழகுக்கு அவள் தலை நிறைய மல்லிகைப் பூ சூட்டி மகிழ நான் ஆசைப் பட்டேன். நடக்குமா. தினமும் காலை பால்கனியில் நடக்கும் குளியல் காட்சிக்காக நான் தயாராக இருப்பேன். ஒரு நாளும் விட மாட்டேன். வெள்ளிக் கிழமைகளில் அக்கா தங்கை இருவரும் எண்ணைக் குளியல் நடத்துவார்கள்.

எனக்காகவே ஃப்ரீ ஷோ நடத்துவது போல் இருக்கும். எனக்குத் தான் protein waste என்ன செய்ய.ஆனால் எனக்கும் உமாவின் குடும்பத்தாருக்கும் பேச்சு இருந்ததேயில்லை. சில நேரம் உமா அம்மாவிடம் வந்து பேசிவிட்டு போவாள். நான் அப்போது அங்கே வந்தால் ஒரு சிறு புன்னகை அவ்வளவுதான். அதே போல் வழியில் பார்த்தாலும் ஒரு புன்னகை மட்டும் தான். என் மனதில் நிறைந்த நாயகி ஜெயஸ்ரீயோ அதுவும் இல்லை. பார்த்தும் பார்க்காதது போல் சென்று விடுவாள். இது எல்லாம் மாறும் காலம் வருமா. காலம் கனிந்தது, நேரம் வந்தது.என்னால் மறக்க முடியாத நாள். February 12, 1999, வெள்ளிக்கிழமை. வழக்கம் போல் அக்காள்-தங்கையின் எண்ணைக் குளியல் முடிந்தது. என் அம்மா எனக்கு காலை உணவு ஹாட்கேஸில் வைத்துட்டு கோயில் சென்று விட்டாள். நானும் நிதானமாக அம்மா பரிமாறிய முட்டை தோசையை, சாம்பாரில் தொட்டு தின்றுகொண்டே ஜன்னல் வழியாக தெருவைப் பார்த்தேன். ஏதாவது சைட் அகப்படுகிறதா என்று என் கண்கள் அலைந்தன. ஆஹா அகப்பட்டனவே, என் அருமை எதிர் வீட்டு சகோதரிகள். உமா ஜெயஸ்ரீ இருவரும் மெதுவாக தேர் போன்று அசைந்து அன்ன நடை நடந்து வந்து கொண்டிருந்தனர். அவர்களும் கோவிலுக்கு சென்று வருகிறார்கள் போலிருந்தது. அதிலும் தங்கையின் முகத்தில் அப்போது குடிகொண்டிருந்த லட்சணத்தைப் பார்த்து மூக்கில் விரலை வைத்தேன். நேர்த்தியான பின்னலில் அழகாக தொங்கும் மல்லிகைப்பூ. நெற்றியில் ஒரே ஒரு சின்னக் கீற்று திருநீறு. அதற்கு கீழே வட்ட வடிவத்தில் அடர் சிவப்பு நிற ஸ்டிக்கர் பொட்டு. தொப்புள் மிக லேசாக வெளியே தெரியும்படி பாவாடையும் மேலே மார்பகங்களை முழுமையாக மூடும் தாவணியும். ஆனாலும் அந்த மன்மதன் படைத்த மார்பு மேடுகளை மூடி மறைப்பது சிரமம் தான். குண்டாக மலைகள் அசைந்து வந்தன. இருவரும் எங்கள் வீட்டைப் பார்த்துக் கொண்டே ஏதோ பேசிக் கொண்டார்கள். ஜெயஸ்ரீ ஒரு காகிதத்தை மடித்து உமாவின் கையில் கொடுத்தாள். உமாவும் தலையாட்டினாள். பின்னர், ஜெயஸ்ரீ என் வீட்டை நோக்கி ஒரு ஏக்கமான பார்வையை விதிர்த்து எதிர் காம்பவுண்டில் நுழைந்தாள். உமா ஒரு முறை சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு எங்கள் வீட்டுக்குள் வந்தாள். வேகமாக எழுந்து கை கழுவி கதவைத் திறந்தேன். ஜெயஸ்ரீ என் வீட்டை நோக்கி ஒரு ஏக்கமான பார்வையை விதிர்த்து எதிர் காம்பவுண்டில் நுழைந்தாள். உமா ஒரு முறை சுற்றும் முற்றும் பார்த்துவிட்டு எங்கள் வீட்டுக்குள் வந்தாள். வேகமாக எழுந்து கை கழுவி கதவைத் திறந்தேன். "வாங்க வாங்க" என்றேன், மேலும் "அம்மா கோவிலுக்கு போயிருக்காங்களே" என்றேன். உமா அம்மாவைப் பார்க்கத் தான் வருவாள். இது வரை என்னிடம் ஒரு வார்த்தை கூட பேசியதே இல்லை."இல்ல ஜெயராம், நான் ஒங்களோட பேசத்தான் வந்தேன். ராஜி மாமி கோவில்ல இருக்காங்கன்னு தெரியும்."நான் சங்கடத்தில் நெளிந்தேன். வாய் குழறியது. ஒரு புறம் என்னிடம் பேச என்ன இருக்கிறது என்ற வியப்பு. அடுத்தாக என்னைப் போல் "ஒங்களோட" என்று மரியாதையாகப் பேசுகிறாளே. என்னை விட 8-9 வயது பெரியவளாயிற்றே என்று ஒரு கூச்சம். இவளோடு பேச ஒரு சந்தர்ப்பம், அதுவும் யாரும் இல்லாத வேளையில் என்று ஒரு உற்சாகம். கடலை போடலாமா என்று ஒரு ஆவல். "நான் சொல்றதக் கேட்டு ஒனக்கு ரொம்ப ஷாக்கா இருக்குமோ என்னவோ தெரியல்ல ஜெயராம்." என்று சடாரென்று ஒருமைக்குத் தாவினாள். சரி ஏதோ பெரிய கதை பேசப் போகிறாள் என்று நான் "வாங்க ஒக்காந்து பேசலாம்." "நீ பாத்திருப்பே இல்ல. என்னோட தங்க ஜெயஸ்ரீ இப்ப மூணு மாசமா இங்கதான் இருக்கா. நீ அவள சைட் அடிக்கிறேன்னு எங்களுக்கு நல்லாத் தெரியும். அவ பால்கனில குளிக்கும் போது நல்லா வேடிக்கை பாக்குறே." என்றாள். ஜெயஸ்ரீ குளிப்பது மட்டுமா, உமா கூட சில நேரம் அங்கே குளிப்பாள். அதைக் கூட நான் கண்கொட்டாமல் பார்ப்பது உண்டு. இப்போது உமா சோஃபாவில் உட்காரும்போது முந்தானை சற்றே விலகியதை அவள் கவனித்ததாகத் தெரியவில்லை. ஆனால் அந்த அற்புத முலைகளை மறப்பேனா. பார்த்துக்கொண்டே "ம்ம் சொல்லுங்க" என்றேன்.

"அவளும் ஒன் மேல ஆசையா இருக்கா." என்று சொல்லி நிறுத்தினாள். எனக்குள் மின்சாரம் பாய்ந்தது. நாக்கு உலர்ந்தது. "எங்க வீட்டுக் காரரு குடிகாரர். பாதி நாள் ட்யூட்டில வெளியூர் போவார். மீது நாளு வீட்ல குடிச்சு கலாட்டா பண்μவார். இது மாதிரி எடத்துல ஒரு வயசுப் பொண்ண எப்பிடி காப்பாத்த முடியும், ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு ஜெயராம்." அதற்கு நான் என்ன செய்ய என்பதைப் போல் அவளைப் பார்த்தேன். "ஒரு மாசமா இவரு என்ன நச்சு பிடிச்சுகிட்டு இருக்காரு. ஜெயஸ்ரீயோட படுக்கனுமாம். மச்சினி மேல பாவாவுக்கு (தெலுங்கில் அத்தான்) இல்லாத உரிமையான்னு கேக்குறாரு. விட்டா ரேப் பண்ணிருவார் போல இருக்கு. ராத்திரி ராத்திரி அவரோட சண்டையா இருக்கு." இன்னும் புரியவில்லை, இவள் என்னிடம் என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்று. அதனால் மௌனம் காத்தேன். "ஜெயஸ்ரீக்கு ஒன் மேல ரொம்ப ஆசை. நீ அவள சைட் அடிக்கறத விட அவ அதிகமாவே ஒன்ன அடிக்குறா. நேத்து அவ ஏங்கிட்ட சொன்னா. பாவாவோட படுக்க நான் தயார். ஆனா பாவாகிட்ட என்னோட கன்னித் தன்மைய குடுக்க மாட்டேன். என் மனசுக்கு பிடிச்சவரோடத் தான் நான் மொதல்ல படுப்பேன். அவரோட அனுபவிச்சிட்டு அவர் பெர்மிஷன் குடுத்தார்னா பாவாவோடயும் படுக்குறேன். அப்பிடின்னுட்டா. ஜெயராம். நீ ஒத்துக்குவயா. நீ ஒரு நாள் ஜெயஸ்ரீயோட படுத்து உறவு வச்சுக்கμம். ஒரு நாளோ, பல தடவையோ நீ அவளோட படுத்து ஓத்துரு. ஒனக்கு objection இல்லன்னா அவ பாவாவோட ஓக்கட்டும். அதுக்கு பின்னாலயும் நீ இஷ்டப் பட்டா என் தங்கைய கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம். இல்லான்னா எந்த நேரத்துலயும் நீ விலகலாம். என்ன சொல்றே." என்று ஒரு பெரிய குண்டு தூக்கிப் போட்டாள். எனக்கு தலை சுற்றியது. கேட்பதெல்லாம் கனவா, நனவா. ஒரு பக்கம் கரும்பு தின்ன கூலி வேண்டுமா. நானும் கஷ்டப்பட்டு என் கற்பை இது வரை காத்து வருகிறேன். சூப்பர் பொண்ணு ஜெயஸ்ரீயோட டண்டணக்கா ஆட்டம் போடலாமா. அவளோட red cherry ய குத்தி எடுக்கலாமா. "சரி மொதல்ல ஒரு பொண்ணு தானா வலிய வரா, விடுவானேன்." என்று என் மனதுக்குள் எண்ணங்கள் ஓடின. "நான் சொல்றத நம்ப மாட்டியா ஜெயராம். இதோ பாரு ஒன்னையே மனசுல நெனச்சிகிட்டு இருக்குற ஜெயஸ்ரீ ஒரு லெட்டர் குடுத்து அனுப்பியிருக்கா." என்று என்னிடம் அந்த மடித்த காகிதத்தை நீட்டினாள். "அட்றாசக்கை. அக்கா கிட்டயே காதல் கடிதம் குடுத்து அனுப்பும் தங்கச்சியா. காதல் கடிதமா, காமக் கடிதமா, பாப்போமே." என்று நினைத்தேன். ஆவலோடு வாங்கினேன். "என் அருமை அன்பரே, ஜெயராம், உங்களையே மானசீகமாக காதலிக்கும் உங்கள் அன்பு ஜெயஸ்ரீ வழங்கும் காதல் முத்தங்கள்." என்று கொட்டை கொட்டையான அழகான எழுத்துக்களில் தெளிவாகத் தொடங்கும் மடலை ஆவலுடன் படிக்கத் தொடங்கினேன். "என் அருமை அன்பரே, ஜெயராம், உங்களையே மானசீகமாக காதலிக்கும் உங்கள் அன்பு ஜெயஸ்ரீ வழங்கும் காதல் முத்தங்கள்." என்று கொட்டை கொட்டையான அழகான எழுத்துக்களில் தெளிவாகத் தொடங்கும் மடலை ஆவலுடன் படிக்கத் தொடங்கினேன். "நான் சென்னை வந்து சேர்ந்த நாளே, எங்கள் பால்கனியில் நின்றுகொண்டிருந்த போது உங்களைப் பார்த்தேன். ஜன்னல் அருகே அமர்ந்து என்னையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தீர்கள். கண்டவுடன் காதல் என்று கதையில் படித்திருக்கிறேன், அதை அன்று உணர்ந்தேன். நீங்களும் என் மீது மையல் கொண்டிருக்கிறீர்கள் என்பதை உங்கள் பார்வையிலிருந்தே அறிந்தேன். அன்றிலிருந்து நான் வேண்டுமென்றே தான் பால்கனியில் குளித்தேன். உமா என் விருப்பத்தை உங்களுக்கு எடுத்து உரைத்திருப்பாள். ஆம், ஜெயராம், நான் பதினெட்டு வருடங்களாக பாதுகாத்து வரும் என் கன்னித் திரையை உங்கள் சுன்னியின் மூலமாக கலைக்கவேண்டும் என்று ஆவல் கொண்டுள்ளேன். பாதுகாப்பு என்றால் எப்படிப் பட்ட பாதுகாப்பு தெரியுமா? அங்கே காடு போன்று வளர்ந்து மூடி மறைத்து என் தொடைகளை உறுத்தினாலும் அதை நான் காணப் போகும் அழகிய மணவாளனின் கைகள் தான் தொடவேண்டும் என்று இவ்வளவு வருடங்களாக அதையும் வளர விட்டேன். என் மனதில் காமத்தீ கொளுந்து விட்டு எரியும் போது அனிச்சையாக என் விரல்கள் அதை நோக்கி முன்னேறும். ஆனாலும் நான் சில மாதங்கள் முன்பு வரை எனக்கு முகம் தெரியாத என் மானசீகக் காதலரைப் பற்றி எண்ணினால் போதும்; என் விரல்களை நீக்கிவிடுவேன். அதிலும் இரண்டு மாதங்களாக என் மனம் கவர்ந்த கள்வனின் முகம் தெரிந்தவுடன், அந்தக் கள்வன் தான் என் கற்பை கொள்ளையடிக்கவேண்டும் என்ற முடிவில் உறுதியாக உள்ளேன்.

நாளை மறுநாள் 14ம் தேதி, காதலர்கள் தினம். அன்று நான் ஒன்று கூடுவோமா? காமனுக்கும் ரதிக்கும் பஜனை நடத்துவோமா? என் புண்டைக்கு உங்கள் மூலமாக விடிவு காலம் பிறக்குமா? உமா கூறியதை முழுதும் கேட்டீர்களா? உங்களுக்கும் விருப்பம் தானா? சொல்லுங்கள் அன்பரே. என் அக்கா, என் காதலின், காம வேட்கையின் தூதுக்காக வந்துள்ளாள். உங்களுக்கு கோபம் என்றாலும் அடக்கிக் கொண்டு மெதுவாக அவளிடம் சொல்லியனுப்புங்கள். விருப்பம் என்றாலும் தயக்கம் இல்லாது அவளிடம் சொல்லுங்கள். நான் உங்களுடன் சேருவதில் அவளுக்கும் விருப்பம் தான். அவளும் என்னை பல முறை தூண்டிவிட்டுள்ளாள். ஆனால் எனக்கொன்றும் தூண்டிவிடுதல் தேவையில்லையே. நீங்கள் ஜன்னலருகே அமர்ந்து உங்கள் கைலியை விலக்கி அதற்குள்ளிருக்கும் மந்திரக் கோலை கரங்களில் பிடித்து ஆட்டி, "கர சேவை" செய்வதைப் பார்த்தால் நான் பரவசமானேனே. அதிலிருந்து தெரியவில்லையா, எனக்கு தூண்டில் தேவையில்லை என்பதை. ஜெயஸ்ரீ - ஜெயராம், என்ன பெயர் பொருத்தம், என் காதலரே. இருவரின் காதலுக்கும் "ஜே". ஜெயஸ்ரீ - ஜெயராம் இருவரும் சேர்ந்தால் என்னென்ன மாற்றுப் பொருத்தங்கள் "ஜெய ராம்", "ஸ்ரீராம்",' "ஜெயஜெயராம்" எப்படியெல்லாம் நான் சொல்லி மகிழ்கிறேன். நம் பெயர்கள் கச்சிதமாக பொருந்துவது போலவே உங்கள் சுன்னியும் என் புண்டையும் கச்சிதமாக பொருந்தும் என்று எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது. அன்பே, நான் என்ன செந்தமிழில் எழுதுகிறேனே என்று எண்ணுகிறீர்களா. ஆம், நான் உங்களுக்கு காதலியாகும் முன்னரே, தமிழின் காதலியாகி விட்டேன். தமிழ் இலக்கியத்தி காதலி. அதிலும் காமம் கலந்த இலக்கியத்தின் காதலி. சாண்டில்யன் என் தெய்வம். பள்ளிக்கூடப் படிப்பு தான் எனக்கு பிடிக்கவில்லையே தவிர, தமிழை நான் எப்போதும் மறக்க மாட்டேன். சாண்டில்யன் முதல் பெங்களூர் சரோஜாதேவி வரை எல்லா காம இலக்கியங்களையும் நான் விடாமல் படிப்பேன். புத்தகங்களை அட்டை போட்டு பாதுகாப்பேன். ஆனாலும் மனதுக்குள் ஒரு வருத்தம் உண்டு. ஆங்கிலத்தில் உள்ளது போல் முதல் தரமான காம இலக்கியங்கள் தமிழில் வருவது அபூர்வமாக உள்ளதே. இப்பொழுது என்னிடம் "காமசூத்ரத்தின்" தமிழாக்கம் ஒன்று உள்ளது. மேலோட்டமாக நான் அதைப் படித்தாலும், அந்த புத்தகத்தை என் புண்டை போல் பாதுகாத்து வைத்துள்ளேன். நாம் இருவரும் ஈருயிர் ஓருடலாக இணைந்து இருக்கும் நேரத்தில் அந்த வாத்ஸ்யாயனரின் magnum opus ஐ நான் இருவரும் படித்து அதன் படியெல்லாம் செய்ய வேண்டும் என்பது என் அவா. இறுதியில் ஒரு வேண்டுகோள். எனக்கு மிகவும் பிடித்தவர்களை போலியாக மரியாதை கொடுத்து அழைக்க எனக்குப் பிடிக்காது. எனக்கும் உமாவுக்கும் 10 வயது இடைவெளி இருந்தாலும் நான் அவளை ஒருமையிலும் சில நேரம் வாடி-போடி என்றும் தான் அழைப்பேன். என் அன்பின் அடையாளமே, நான் உன்னையும் ஒருமையில் அழைக்கலாமா? அழைக்கலாமாவா, அது ஏன், அப்படித் தாண்டா ஒன்ன கூப்பிடுவேன். சினிமா கவிஞன் தான் எழுதியிருக்கிறானே. "டா போட்டு பேசினால் உரிமை கூடும்; டீ போட்டு பேசினால் உறவு கூடும்" என்று. எனக்கு உன் உறவு வேண்டுமே. உடலுறவும் வேண்டும் உன் மனதின் உறவும் வேண்டும்.