விஜயசுந்தரி 102

துபாய் நகர். பாலை வனத்தில் மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட சோலை வனம் என்று எல்லோரும் சொல்வது சரிதான் என்று எனக்கு அந்த நகரின் அழகை காலை நேரத்தில் பார்க்கும்போதுதான் புரிந்தது.

என்னதான் வசதியாகவும் நேர்த்தியாகவும் நகரம் இருந்தாலும் ஏசி ரூமை விட்டுவிட்டு வெளியே வந்தால் நம்ம் ஊர் வெயிலே பரவால்ல போலிருக்கே என்று தோன்றும். அதனாலே தான் எங்கும் ஏசி. காரிலிருந்து கக்கூஸ் வரை எல்லாம் ஏசி மயம்தான்.


காலை 11 மணிக்கு மீட்டிங்க் ஆரம்பிப்பதாக சொல்லி இருந்தார்கள் .இப்போது நேரம் காலை 5.30 மணி தான். ஆனாலும் நம்ம் ஊரில் 8 மணிக்கு எப்ப்டி இருக்குமோ அப்படி இருந்த்து. வெளியே வந்து பார்த்துவிட்டு மீண்டும் ரூமுக்குள் சென்றூ குளித்து தயாராகி ஹாலுக்கு வரும்போது காலை 7 மணியை காட்டியது.

லதீஃபா அடித்து போட்ட்து போல் அதாவது நான் அடித்து போட்டதால் களைப்புடன் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். நான் மெல்ல் ஹாலுக்கு வந்தேன். வீட்டில் ஏகப்பட்ட ஆட்கள் வேலைக்காக் இருந்தார்கள்.

அதில் சிலர் இந்தியர்கள் என்பதும் முகத்தை பார்க்கும்போது தெரிநத்து. ஆனாலும் நான் நேராக கார் நிற்கும் இட்த்துக்கு வந்தேன். பாண்டி எப்போது வந்தான் என்றே தெரியவில்லை. நன்றாக குளித்து வெள்ளை யூனிஃபார்மில் காரை பெயிண்ட் போகும் அளவுக்கு தேய்த்து துடைத்துக் கொண்டிருந்தான். என்னை பார்த்த்தும்

“குட்மார்னிங் சார், என்ன் நம்ம் ஊர் பழக்கத்துலயே சீக்கிரம் எழுந்திட்டீங்க போல்” என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்டான்ப். நான்

“எங்கயா புது இடமா இருந்த்தால் நைட்டெல்லாம் தூக்க்மே இல்ல” என்று சொன்னதும் அவன் என்னை மேலும் கீழுமாக பார்த்துவிட்டு

“ஓகே ஓகே” என்று காரை துடைக்க தொடங்கினான். எனக்கோ நேற்று போலீஸ் இழுத்து வந்து காட்டியவன் யார். லதீஃபா ஏன் அவனை அடித்தாள். என்று தெரிந்து கொள்ள் வேண்டும் என்ற் ஆவல் இருக்க மெல்ல் அவன் அருகே சென்றேன்.

“பாண்டி, நேத்து நாம வரும்போது போலீஸ்காரங்க யாரையோ ஒருத்தன கூட்டி வந்து காடினாங்களே, யாரு அவன், எதுக்கு மேடம் அவன பார்த்த்தும் அப்படி டென்ஷன் ஆனாங்க” என்ற்தும்

“அதுவா சார், அத நீங்க மேடம் கிட்டயே கேட்டிருக்கலாமே” என்று கூறிவிட்டு நக்கலாக சிரித்தான்.

“என்ன் காமடி பண்றியா, அவங்களுக்கு தமிழ் தெரியாது, எனக்கு அரபி தெரியாது. இதெல்லாம் உனக்கும் தெரியும் அப்புறம் என்ன் நக்கல்” என்றதும் அவன் சிரித்துக் கொண்டே என்னை பார்த்தான்.

“சொல்லு பாண்டி, யாரு அவன்” என்று மீண்டும் வறுபுறுத்தி கேட்ட்தும் அவன் என் அருகே வந்து

“சார் அவன் ஒரு பெரிய தொழிலதிபர், ஆனாலும் நம்ம மேடம் அளவுக்கு இல்லன்னு வெச்சிக்கங்களேன், அவனுக்கு ரொம்ப நாளா நம்ம மேடம் கம்பனிங்க மேல ஒரு கண்ணு, அத எல்லாம் எப்ப்டியாவது. வளச்சிடனும்னு ப்ளான் பண்ணி மேடம் கூட பழகுனான். ஆனா நம்ம மேடமுக்கு அவன் திட்டம் தெரிஞ்சதும் அவன அடிச்சி துரத்திட்டாங்க, அவன் பெரியவங்க கிட்ட சொல்லி மேடம நிக்கா பண்ணிக்க ஏற்பாடு பண்ணான். ஆனா மேடம் எல்லாருக்கும் முன்னால் அவன அசிங்க படுத்திட்டாங்க, அதனால் அப்பல இருந்து மேடம் மேல அவனுக்கு செம காண்டு, அந்த காண்டுல தான் அன்னைக்கு ஏர்போர்ட்ல மேடம் துப்பாக்கியால் சுட்டான். ஆனா அவன் துரதிஷ்டம் அவன மேடம் பார்த்துட்டாங்க, உடனே போலீஸ்ல சொன்னதால அவன சுத்தி வளச்சி புடிச்சிட்டாங்க” என்று சொல்லி முடித்தான்.

அப்போது தான் எனக்கு புரிந்த்து. அவர்கள் அனிதாவின் ஆட்களும் இல்லை, அவர்கள் கொல்ல வந்த்து என்னையும் இல்லை என்று அதன் பின் தான் எனக்கு கொஞ்ச்ம நிம்மதி வந்த்து. ஆனாலும் அடுத்து நடக்க போகின்ற மீட்டிங்கை நினைக்கும் போது நிம்மதி அடைந்த என் இதயம் மீண்டும் கலங்கியது.

லதீஃபா எழுந்து குளித்து முடித்து கீழெ வரும்போது நேரம் காலை 9.30 மணி இருக்கும். அதுவரை நானும் பாண்டியும் பேசிக் கொண்டிருக்க நேரம் போனதே தெரியவில்லை. நானும் லதீஃபாவும் சாப்பிட்டோம்.

காலை பத்து மணிக்கெல்லாம். வீட்டிலிருந்து கார் புறப்பட்டுவிட்டது. எனக்கு இதயம் முன்பைவிட அதிகமாக் அடித்துக் கொண்ட்து. லதீஃபாவோ மிகவும் ரிலாக்ஸ்டாக இருந்தாள். நான் என்ன் செய்ய போகிறோம், இந்த மீட்டிங்கில் வருபவர்களை நான் சரியாக பேசி கவிழ்க்காமல் கோட்டை விட்டால் அது அனிதாவுக்கு பெரிய வாய்ப்பாக அமைந்துவிடும்.

அத்தோடு போகாமல் லதீஃபாவின் முகத்திலேயே முழிக்க முடியாமல் போகும். என்ன் செய்வது என்று யோசித்துக் கொண்டே உட்காந்திருந்தேன். முன்னால் இருந்த பாண்டியோ

“என்ன் சார், காலையில் இருந்தே ரொம்ப் டென்ஷனா இருக்கீங்க” என்று கேட்க

“ஒன்னுமில்ல பாண்டி நாம் இப்ப் போறோமே, அந்த இட்த்துல் நடக்க போற மீட்டிங்க எப்ப்டி பண்ணப்போறேன்னு நெனச்சாலே பயமா இருக்கு” என்றதும்

“ஏன் சார் கவல படுறீங்க, எல்லாத்தையும் மேடம் பார்த்துப்பாங்க” என்று கூலாக சொன்னான்.

“நீ சொல்லிட்ட, என்னோட் எதிர்காலமே இதுலதான் இருக்கு, அங்க் இருக்குறவங்களுக்கு எல்லாம் அரபிய தவிர வேற மொழியே தெரியாதாம். எனக்கு தமிழே சரியா வராது, இங்க்லீஷ முக்கி முக்கி தான் பேசனும், நான் எங்க இருந்து அவங்க கிட்ட பேசி, எப்படி சமாளிக்க் போறேன்னு தெரியல” என்று அடிவயிறு கலங்கியபடி பேசிக் கொண்டிருக்க

“என்ன் சார். உங்களுக்கு அரபி தெரியாத மாதிரி அவங்களுக்கு இங்க்லீஷ் தெரியாது, அத் ஏன் மைனஸா நெனக்கிறீங்க, அதுவே உங்களுக்கு ப்ளஸா கூட இருக்கலாம்” என்றான். எனக்கு அவன் சொல்ல வருவது புரிந்தும் புரியாமலும் குழப்பியது.

“என்னய்யா சொல்ல வர” என்று கேட்க

“நீங்க கவல படாதீங்க சார், எல்லாத்தையும் மேடம் பார்த்துப்பாங்க” என்று சொல லதீஃபா அவனிடம் அரபியில் ஏதோ கேட்க அதற்கு பாண்டி பதில் சொன்னதும் லதீஃபா என்னை பார்த்த்படியே அவனுக்கு ஏதோ பதில் சொல்ல உடனே பாண்டி

“சார் மேடம் எல்லாத்தையும் பார்த்துக்குவாங்க, நீங்க தைரியமா போங்க சார்” என்று சொன்னான். அவள் எனக்காக ஏதோ திட்டம் போட்டிருப்பது மட்டும் புரிகிறது. ஆனால் என்ன் ஆக போகிறது என்பது இன்னும் சில நிமிடங்களில் தெரியும் என்று மனதுக்குள் சொல்லியப்டி ஜன்னல் வழியே கட்ந்து போன் துபாய் நகரத்து வான் உயர்ந்த கட்டிடங்கள் அழகை பார்த்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

கார் ஒரு தனியார் பாலத்தில் நுழைந்த்து. உள்ளே திருமிப்யதும் எங்களுக்கு முன்னால் ஒரு மிகப்பெரிய கட்டிடம் தெரிந்த்து. அதுதான் உலகத்திலேயே மூன்றாவ்து உயரமான கட்டிடமாம்., 1056 அடி உயரத்துக்கு ஆஜானு பாகுவாய் நின்றிருந்த அந்த கட்டிடம் தான் உலகத்தின் ஒரே செவன் ஸ்டார் ஹோட்டல் என்றூம் பாண்டி சொல்லிக் கொண்டே வந்தான்.

சார் இதுதான் புர்ஜ் அல் அராப்ன்ற ஹோட்டல், இதுக்குள்ள பெரிய பெரிய ஆளுங்க மட்டும் தான் போக முடியும், நம்ம ஊர்ல ஃபைவ் ஸ்டார் ஹோட்டலுக்குள்ள் போனாலே பெரிய ஆளுங்கன்னு சொல்லிக்கிற நெறைய பேருக்கு இந்த ஹோட்டலுக்கு போகவே பர்மிஷன் கிடைக்கல்,
ஆனா மேடம் தயவால நான் பல் தடவ இந்த போயிருக்கேன், அவங்க கூட, இப்ப நீங்களும் வரீங்க” என்று பெருமையாக சொல்லிக் கொண்டான்.

அந்த ஹோட்டலில் மொத்தம் 220 அறைகள் இருக்கிறதாம். மிகவும் காஸ்ட்லியான் அந்த ஹோட்டலின் 20வது மாடியில் இருந்த கான்ஃப்ரன்ஸ் ஹாலில் தான் இன்றைய மீட்டிங் நடக்க உள்ளது.

அங்கு இருந்த லிஃப்ட்டுகளில் ஒன்றில் நாங்கள் மூவரும் ஏறிக் கொள்ள லிஃப்ட் முழு வேகத்தில் எங்களை தூக்கிக் கொணடு ஆகாயத்துக்கே ஓடும் ராக்கெட் போல் மேல் நோக்கி சென்று கொண்டிருந்த்து.

என் பதற்றமான் நிலையை அடிக்கடி லதீஃபா பார்த்து சிரித்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். மீட்டிங் நடக்கும் அறைக்குள் நாங்கள் சென்றோம், எங்களுக்கு முன்பே அங்கு எல்லோரும் வந்திருந்தார்கள்.

ஒரு உய்ரமான இட்த்தில் லதீஎஃபா என்னை கூட்டி சென்றாள். அங்கு இன்னும் சிலர் இருக்க எனக்கு பின்னால் பாண்டி நின்று கொண்டான். லதீஃபா பாண்டியிடம் ஏதோ சொல்ல பாண்டி என்னை பார்த்து

“சார், கீழ் இருக்குறவங்களாம் நம்ம ஷேர் ஹோல்டர்ஸ், மேல ஸ்டேஜ்ல இருக்குறவங்கலாம் நம்ம் போர்ட் ஆஃப் டைரக்டர்ஸ்” என்று சொல்ல ஒரு அழகான் பெண் மேடையில் இருந்த மைக்கை பிடித்து ஏதோ பேசினாள்.

எல்லாம் அரபு வாடையில் இருந்த்து. கீழெ இருந்த பெண்களில் அதிகமானோர் பர்தா அணிந்திருக்க ஆண்கள் எல்லோரும் ஷேக் உடையில் இருந்தார்கள். அந்த பெண் லதீஃபாஃபை காட்டி ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.

லதீஃபாவும் அவள் அழகான உதடுகள் மெல்ல் குவிய சிரித்தபடி அதை ரசித்து ஆமோதிப்பது போல் அடிக்கடி தலை அசைத்துக் கொண்டிருக்க் என் செல்போன் அதிர்ந்த்து. நான் உள்ளே வரும்போதே அதை வைப்ரெட் மோடில் போட்டிருந்தேன்.

மெல்ல் எடுத்து பார்க்க அது ராதாவிடமிருந்து வந்த கால். அட்டண்ட் செய்து பேசவும் முடியாது. காலை கட் செய்தாலும் அவள் கோவித்துக் கொள்வாலோ என்று அப்ப்டியே பாக்கெட்டுக்குள் போட்டுக் கொண்டேன். அந்த பெண் பேசி முடித்துவிட்டு இறங்கியதும் லதீஃபா அங்கு சென்று பேச் தொடங்கினாள்.

பேச்சின் இடையே என்னை ஒரு முறை பார்த்து ஏதோ சொல்ல பாண்டி என் அருகே குனிந்து

“சார் மேடம் உங்கள பத்தி தான் பேசுறாங்க” என்று கூற கடைசியக லதீஃபா ஏதோ சொல்லிவிட்டு சத்தமாக என் பேரை சொன்னதும் பாண்டி என் தோளில் தட்டி

“சார் மேடம் உங்கள வர சொல்றாங்க சார்” என்றான். எனக்கு உள்ளுக்குள் ஹெவியாக நடுக்கம் இருந்தாலும் அதை வெளிக்காட்டி கொள்ளாமல் எழுந்து அவள் அருகே சென்றேன். பாண்டியும் என் உடனேயே பாடி காட் போல் வந்து கொண்டிருந்தான்.

நான் லதீஃபாவின் அருகே சென்றதும் அவள் என் தோளில் கைவைத்து ஏதோ சொன்னாள. பாண்டி என்னை பார்த்து

“ஸார் மேடம் உங்கள பேச சொல்றாங்க” என்றதும் லதீஃபா மைக்கிலிருந்து நகர்ந்தாள். நான் மைக்குக்கு அருகே சென்றதும் பாண்டி என் அருகிலேயே நின்று கொண்டான். எனக்கோ என்ன் பேசுவது என்றே தெரியாமல் மைக்கை மூடிக் கொண்டு

“பாண்டி எனக்கு பயமா இருக்குடா” என்றதும்

“சார் நான் தான் அப்பவே சொன்னேல இங்க இருக்குறவனுங்க எவனுக்கும் இங்க்லீஷ் தெரியாது பயப்படாம அடிச்சி விடுங்க” என்றான். எனக்கு அப்போதுதான் அவன் முன்பு சொன்னதின் அர்த்தம் புரிய நான் தைரியமாக மைக்கில் ஆங்கிலத்தில் பேச ஆரம்பித்தேன்.

அதே நேரம் லதீஃபாவின் கையில் ஒரு மைக் கொடுக்கப்பட நான்

“குட்மார்னிங்க் லேடீஸ் அண்டு ஜெண்டில் மேன்” என்றதும் லதீஃபா லேசான புன்னகையுடன் அரபு மொழியில் அதை மொழி பெயர்த்து சொன்னாள். 


குளித்துவிட்டு காஃபி கப்புடன் வந்து டிவியை போட்டதும் அதில் வந்த செய்தியை பார்த்த் அனிதா


“லூசு பய அதுக்கும் நான் தான் காரணம்னு நெனச்சிருப்பான். அதான் காலையில் அப்படி பேசுனான் போல” என்று தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டு இருந்தவள் சட்டென்று காலிங்க் பெல் அடிக்கும் சத்தம் கேட்டதும் கதவை பார்த்தாள்.


இந்த நேரத்துல் யாரு, அதுவும் இந்த அட்ரஸ் யாருக்கும் தெரியாதே என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டவள் தன் கோலத்தை பார்த்தாள். குளித்து முடித்து இன்னும் டவலுடன் தான் இருந்தாள் அனிதா.

சரியென்று எழுந்து கதவின் அருகே சென்று கதவில் இருந்த லென்ஸ் துளை வழியாக பார்த்தாள். வெளியே போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் ஒருவர் நின்றிருந்தார்.


“ஓ ராதா கொடுத்த கம்ப்ளயிண்ட் வேல செய்யுதா” என்று நினைத்துக் கொண்டே கதவை லேசாக திறந்து கதவின் பின்னால் இருந்தபடி


“யெஸ்” என்று கேட்க


“மேடம் உங்க சிஸ்டர் உங்க மேல் கொடுத்த கம்ப்ளயிண்ட் விஷ்யமா உங்கள என்கொயரி பண்ண வந்திருக்கேன்”என்று அவர் சொன்னதும் அனிதா யோசித்தாள்.


“உள்ள வரலாமா” என்று அவர் கேட்டுவிட்டு அவள் பதிலுக்காக காத்திராமல் கதவை தள்ளிக் கொண்டு உள்ளே நுழைந்ததும் அனிதா டவலோடு இருப்பதை பார்த்ததும்


“ஓ. சாரி மேடம் நான் கொஞ்ச நேரம் கழிச்சி வரேன்” என்று மீண்டும் வெளியே போனவரை பார்த்து


“பரவால்ல உள்ள வாங்க சார்” என்று அனிதா சொல்ல


“அது..... வந்து.... இல்ல... நான்...” என்று தலையை குனிந்தபடி பேச

“வாங்க சார், வந்து உட்காருங்க” என்று அனிதா கதவை மூடிவிட்டு உள்ளே வர இன்ஸ்பெக்டர் தலை குனிந்தபடி உள்ளே வந்து சோஃபாவில் உட்காந்தார்.


“கொஞ்ச்ம வெயிட் பண்ணுங்க காஃபி கொண்டு வரேன்” என்று அனிதா கிட்சன் நோக்கி நகர


“அதெல்லாம் வேண்டாம் மேடம்” என்று இவர் தடுக்க


“பரவால்ல சார் இருங்க” என்று சொல்லிவிட்டு கிச்சனுக்குள் சென்று காஃபி போட ஆரம்பித்தாள். காஃபி போட்டு முடித்ததும் அதில் கடைசியாக ஏதோ ஒரு மாத்திரையை எடுத்து போட்டு நன்றாக கலக்கிவிட்டு கொண்டு வந்தாள்.


இன்ஸ்பெக்டர் அதுவரை வீட்டை நோட்டமிட்டுக் கொ|ண்டிருந்தவர் அனிதாவை பார்த்ததும் சட்டென்று தலையை தொங்க போட்டுக் கொள்ள அனிதா அவருக்கு முன்னால் இருந்த டேபில் மேல் காஃபியை வைத்துவிட்டு


“குடிங்க சார்” என்று சொல்லிவிட்டு அவருக்கு நேர் எதிரே உட்காந்து கால் மேல் கால் போட்டுக் கொண்டாள். இன்ஸ்பெக்டர் ஏதோ வலைக்குள் தான் சிக்க போவதாக மனதுக்குள் சொல்லியபடி காஃபியை எடுத்து குடித்தார்.


முழுவதும் குடித்து முடிக்கும் வரை நிமிர்ந்தும் பார்க்கவில்லை, ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை. காஃபியை குடித்து முடித்த்தும் நிமிர்ந்து பார்த்தார்.


“சொல்லுங்க சார், என்ன் விசாரிக்கனும்” என்றதும் இன்ஸ்பெக்டர் என்ன் பேச வேண்டும் என்பதையே மறந்தவர் போல் திணறினார்.


“அது வ்ந்து மேடம் உங்க் சிஸ்டர் நீங்க அவங்கள் கொல்ல் முயற்சி பண்ணதாவும் அதுல் அவ்ங்க ஹாஸ்பிடல் ஸ்டாஃப் ஒருத்தங்க சீரியஸா இருக்கறதாவும் கம்ப்ளயிண்ட் கொடுத்திருக்காங்க, இந்த கம்ப்ளயிண்ட்க்கு உங்க அப்பாவும் சப்போர்ட் பண்ணி இருக்காரு, அதனால் தான் நானே நேர்ல வந்திருக்கேன்” என்று கூற


“சரி சார், நான் தான் கொல்ல பார்த்தேன்றதுக்கு என்ன் சாட்சி அவங்க கையில் இருக்கு” என்று அனிதா கேட்க


“அதெல்லாம் இப்போதைக்கு சொல்ல முடியாது மேடம் நாளைக்கு நீங்க ஸ்டேஷன் வரனும்” என்று சொல்லியதும் அவருக்கு உடலில் ஏதோ மாற்றம் ஏற்பட்ட்து.


நரம்புகள் புடைத்துக் கொண்டு உடல் முறுக்கிக் கொண்ட்து போல் இருநத்து. அதுவரை அனிதாவின் கண்களை மட்டும் பார்த்த பேசியவருக்கு இப்போது பார்வை மெல்ல் அவள் கழுத்துக்கு கீழெ சென்றது. அட்டா சங்கு க்ழுத்து என்று சொல்லுவாங்களே அது இப்படி தான் இருக்குமா,


காயி ரெண்டும் டவலுக்குள்ள் இருக்க முடியாம தவிக்கிதே, அதுக்கு விடுதலை கொடுக்க சொல்லி என் கை துடிக்குதே,

தொடை ரெண்டும் ட்யூப்லைட் மாதிரி மின்னுதே அதுக்கு நடுவும் இருக்குற தேன குடிக்க சொல்லி என் நாக்கு தவிக்குதே, என்று மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டிருக்க அவர் நிலையை அனிதா புரிந்து கொண்டு மேலே போடிருந்த காலை எடுத்து நேராக வைக்க அவள் தொடையின் இணைப்பு வரை எதிரே இருந்த இன்ஸ்பெக்டருக்கு தெரிய மீதி வெடிப்பையும் பார்த்துவிட அவர் ஆர்வமனார்.


“சார் என்ன் சார் ஆச்சி உங்களுக்கு” என்று அனிதா கொஞ்ச்ம அவருக்கு முன்னால் குனிந்து கையை முகத்துக்கு நேராக ஆட்ட அவர் சரக்கை ராவாக அடித்தவர் போல் அனிதாவை பார்த்தார்.


அனிதா தான் போட்ட மாத்திரை வேலை செய்வதை புரிந்து கொண்டு வேகமாக் எழுந்து தன் பெட்ரூமுக்கு சென்று தன் ஐபோனில் விடியோ ரெக்கார்டரை ஆன் செய்து அதை ஒரு இட்த்தில் மறைவாக வைத்துவிட்டு எழுந்து மீண்டும் ஹாலுக்கு வர இன்ஸ்பெக்டர் எதிரே நின்றிருந்தார். அனிதாவை பார்த்த்தும் லேசாக் சிரிக்க


“என்ன் சார்” என்று அனிதா கேட்க அவர் தலையை மீண்டும் தொங்க போட்டுக் கொண்டு அமைதியாக இருந்தார். அனிதா அவர் பேண்டை பார்க்க அதில் அவர் தண்டு விறைத்துக் கொண்டு பேண்டை தூக்கி கூடாரம் போட்டு நிற்பது தெரிந்த்து.


மனுஷனுக்கு ஃபுல் டென்ஷன் ஏறிடுச்சி போல் அதான் நரம்பெல்லாம் வெடச்சி நிக்குது, எனறு தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டே அவர் தோள் பட்டையில் கைவைத்து


“சார் என்ன் ஆச்சு உங்களுக்கு” என்று கேட்க அவர் நிமிர்ந்து அவள் மீது காம பார்வை வீசியப்டி நகர்ந்து செல்ல அனிதாவும் மெல்ல பின்னோக்கி பெட்ரூமை நோக்கி அடியெடுத்து வைத்தாள். இவர் ஒரு அடி முன்னால் வைக்க அனிதா ஒரு அடி பின்னால் நகர்ந்து இருவரும் பெட்ரூமுக்குள் சென்றார்கள்.


“சார் என்ன் சார் வேணும், நான் காலையில் ஸ்டேஷன் வரேன் சார், இப்ப் போங்க” என்று அப்பாவி பெண் போல் குரலில் பேச இன்ஸ்பெக்டர் எதுவுமே பேசாமல அவளை நெருங்கி சென்று அவள் மார்பில் கட்டி இருந்த டவலின் முடிச்சை அவிழ்க்க கையை நீட்ட் அனிதா உடனே அவர் கையை தட்டி விட்டு


“ஸார் என்ன் பண்றீங்க, என்ன் விட்டுடுங்க” என்று கத்திக் கொண்டு ஓடி தன் செல்போன் வைத்திருந்த இட்த்துக்கு பின்னால் சென்று நின்று கொண்டு அவரை பார்த்து இங்க வா என்பது சிரித்த முகத்துடன் விரலை ஆட்டி கூப்பிட அவரும் ஆர்வமாக அவளை நோக்கி ஓட அனிதா மீண்டும் தான் இருந்த் இட்த்துக்கே அதாவது கேமரா பதிவு செய்யும் இட்த்துக்கு நேராக வந்து நின்று கொண்டு அப்பாவியாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டு


“சார் என்ன் விட்டுடுங்க சார், என்ன் எதுவும் பண்ணிடாதீங்க சார்” என்று கர்ப்பை காப்பாற்றா துடிக்கும் பெண் போல் வேஷம் போட இன்ஸ்பெக்டருக்கு தலை சுற்றியது. இவ என்ன அன்னியன் மாதிரி மாறி மாறி பேசுறா, என நினைத்துக் கொண்டு அவள் இருக்கும் இட்த்துக்கு வந்து அவள் டவலை பிடித்து உறுவ முயல அனிதா அவர் கையை பிடித்துக் கொண்டு


“அய்ய்ய்யோ யாராவது வாங்க்ளேன், என்ன் காப்பாத்துங்க” என்று கத்த இன்ஸ்பெக்டருக்கு காம்ம் இன்னும் ஏறிப்போக அவள் டவலை பிடித்து வலுக்கட்டாயமாக் இழுக்க முயல அனிதா அவரை பெட்டில் தள்ளிவிட்டு நகர முயல அவன் இவள் தொடையில் கைவைத்து அழுத்தி பிடித்து இழுக்கிறான்.


உட்னே அனிதா நிலை தடுமாறு கீழெ விழ இருவரும் கேமராவின் பார்வையில் இருந்து மறைகிறார்கள். கீழெ விழுந்த்துமே இன்ஸ்பெக்டர் போதை அதிகமாகி படுத்திவிட அனிதா அதே நிலையில் அவன் அருகே சென்று பார்க்கிறாள். அவன் நன்றாக் தூங்கிய நிலையில் இருக்க அனிதா


“விட்டுடுங்க, விட்டுடுங்க” என்று கத்தியபடி தன் டவலை அவிழ்த்து கட்டிலின் மேல் தூக்கி போடுகிறாள். கேமராவில் டவல் கட்டிலில் வந்து விழுவது மட்டும் தெரிகிறது.


இன்ஸபெக்டரை இழுத்து அவனை தன் மேல் போட்டுக் கொண்டு அவன் இடுப்பை மட்டும் தூக்கி தூக்கி அடிக்க கேமராவில் இன்ஸ்பெக்டரின் இடுப்பும் புட்டமும் மேலும் கீழுமாக ஏறி அனிதாவை ஓப்பது போல் தெரிய அனிதா சத்தம் போட்டுக் கொண்டே இருந்துவிட்டு சில நிமிடங்கள் கழித்து பெட்டுக்கு அருகே சென்று தன் முகத்தை மட்டும் பெட்டில் வைத்தபடி அழுகிறாள். கேமராவில் அவள் முகம் மட்டும் தெரிய கீழெ பார்த்து


“அட பாவி இப்படி கேஸ் விசாரணைக்குன்னு வந்து என்ன் கெடுத்துட்டியேடா” என்று கத்திக் கொண்டே டவலை எடுத்து மீண்டும் உடலில் சுத்திக் கொள்கிறாள். ராதா டிவியில் செய்தியை பார்த்துவிட்டு எனக்கு போன் செய்கிறாள்.


என் நம்பர் இங்கு சைலண்ட் மோடில் இருந்த்தால் நான் எடுத்து பார்த்துவிட்டு பாக்கெட்டில் போட்டுக் கொண்ட்தால் ராதாவின் மனம் பதபதைக்கிறது. துபாயில் நான் 15 நிமிடம் பேசியதை லதீஃபா மொழி பெயர்த்து சொல்லியதும் கூட்ட்த்தில் இருந்தவர்கள் 5 நிமிட்த்துக்கும் மேல் கை தட்டிக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்.


என்னால் அதை நம்பவே முடியவில்லை. என்ண்டா இது நம்ம் பேச்ச இந்த அளவுக்கு ரசிக்கிறாங்களா, நான் பேசியது என்ன்வோ என்னை பற்றியும் என் ஹாஸ்பிடல்களை பற்றியும் தான் அதுவும் சிம்பிளான ஆங்கிலத்தில் தான் பேசினேன். அதற்கு இவ்வள்வு பெரிய வரவேற்பா என்று நினைத்துக் கொண்டு பாண்டியனை அருகில் அழைத்தேர்ன்.


“என்ன் பாண்டி என்னோட் பேச்சுக்கு இவ்வள்வு மரியாதையா” என்று கை தட்டல் ஓசையையும் தாண்டி அவனிடம் கேட்க அவன் சிரித்துக் கொண்டே


”சார் நீங்க பேசினது என்னவோ பத்து பைசா மேட்டருதான்.
ஆனா மேடம் தான் தன்னோட் தெறமையால அத மில்லியன் டாலர் ஸ்பீச்சா எடுத்து சொல்லி இருக்காங்க” என்று சொல்ல


“அப்ப என்னோட் பேச்சு பத்து பைசா மேட்டரா உனக்கு” என்று கொஞ்ச்ம கடுப்புடன் கேட்க


“கோவிச்சிக்காதீங்க சார், மேடம் பேசினதுக்கு முன்னாடி உங்க பேச்சு அப்ப்டின்னு சொன்னேன், ஒன்னு கவனிச்சிங்களா நீங்க” என்று கேட்ட்தும் நான் யோசித்துவிடு


“என்ன்” என்றதும்


“மேடமுக்கு சுத்தமா ஏ.பி.சி.டி கூட தெரியாது அப்புறம் எப்ப்டி அவங்க உங்க பேச்ச் ட்ரான்ஸ்லேட் பண்ணியிருக்க முடியும்” என்றதும் என் மூளையில் அப்போதுதான் அந்த விஷ்யம் புரிய ஆரம்பிக்க


“அட ஆமால்ல, எப்ப்டி அவங்க நான் பேசினத் ட்ரான்ஸ்லேட் பண்ணாங்க” என்று மீண்டும் அப்பாவியாக கேட்க


“அட என்ன் சார், நீங்க பேசினத் அவங்க பேசி இருந்தா இந்த அளவுக்கு கை தட்டல் இருந்திருக்குமா, அவங்களே உங்களுக்காக ரெண்டு நாளா ரெடி பண்ண ஸ்பீச் சார் இது, அதான் இந்த அளவுக்கு ராஜ மரியாத” என்றதும் எனக்கு கண்கள் லேசாக கலங்கிவிட்ட்து.


லதீஃபாவை பார்க்க அவள் கை தட்டியபடி என்னை நோக்கி வ்ந்து என் கையை பிடித்து குலுக்கினாள்.