விஜயசுந்தரி 100

“உனக்கு எப்ப்டி தெரியும்” என்று நான் கேட்க

“அதான் உன் பொண்டாட்டி அப்பா அம்மாவுக்கு போன் பண்ணி சொல்லி அவங்க பெருமையா பேசிக்கிட்டு இருக்காங்க:ளே” என்று அவள் சொல்ல

“அது உனக்கு பொறாமையா இருக்கா” என்று நான் கேட்க

“ச்சேச்சே, எனக்கு பொறாமையெல்லாம் இல்ல முத்து உன்ன் நெனச்சா பாவமா இருக்கு” என்று சிரித்தாள்.


“பாவமா இருக்கா, எதுக்கு” என்று நான் பதிலுக்கு கேட்க

“ஆமா நீ போற எடம் ஒன்னும் சாதாரணமான எடம் இல்ல, உலகம் புல்லா ஏகப்பட்ட பிரான்சஸ் வெச்சி, ரன் ஆகிட்டு இருக்குற ஒரு மிகப்பெரிய க்ரூப், அங்க இருக்குறவங்க எல்லாம் பக்கா பிஸ்னஸ் மைண்டோட இருப்பாங்க, ஏதோ நீ லதீஃபாவ செக்ஸால கவுத்துட்டு இருக்கலாம், ஆனா அங்க இருக்கறவங்கள எல்லாம் கவுக்க உன்னோட் பிஸ்னஸ் மைண்டும், பேச்சு சாதுர்யமும் தான் வேனும், உங்க்கிட்ட் அது இல்லையே, நீ போய் சொதப்பி வெச்சி, அந்த ஆர்டர் கேன்சல் ஆகும், அந்த லதீஃபா என் கால்லதான் வ்ந்து விழுவா, விழுந்தாகனும், ஏன்னா இத முடிக்க என்ன்விட பெஸ்டா யாரும் அவளுக்கு கிடைக்க மாட்டாங்க, அப்ப காட்றேன் இந்த அனிதா யாருன்னு” என்று திமிராக சொன்னாள்.

அவள் சொன்ன இந்த வார்த்தையை கேட்ட்துமே எனக்கு ஏசி காருக்குள் வியர்க்க ஆரம்பித்துவிட்ட்து.


“என்ன மச்சி, இப்பவே வியர்த்து போச்சா, தொடச்சிக்கோ, இன்னும் நெறைய நீ பார்க்கனும்” என்று எனக்கு வியர்த்ததை நேரில் பார்த்தவள் போல் சொன்னாள். நான் என்ன் செய்வது என்று யோசித்தப்டி காதில் செல்லை வைத்துக் கொண்டிருக்க

“முத்து இப்பவும் ஒன்னும் கொறஞ்சி போயிடல, எல்லாத்தையும் என் பேருக்கு மாத்தி கொடுத்துட்டு எங்கூட இரு, நான் உன்ன் பார்த்துக்கிறேண்டா” என்று ஆணவமாக சொல்ல எனக்கு அந்த துக்கத்தை மற்ந்து சிரிப்பு வர வாய்விட்டு சத்தமாக் சிரித்தேன். மறுமுனையில் அதை கேட்ட்ட அனிதா

“என்ண்டா பயத்துல பைத்தியம் பிடிச்சிடுச்சா, அப்ப்டியே பிடிச்சாலும் இனிமே தான் பிடிக்கும்” என்று அனிதா நக்கலாக கேட்க

“பைத்தியம் பிடிக்க போறது எனக்கா இல்ல உனக்கான்னு பொறுமையா பாரு ஹனி” என்று மட்டும் சொல்லிவிடு இணைப்பை துண்டிக்க அனிதா யோசித்தாள். “இவன் என்ன பண்ணாலும் கோல் போட்டுடுவானே, இதுக்கும் ஏதாவது யோசிச்சி வெச்சிருப்பான், ஆனா விட கூடாது” என்று தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டாள்.

நான் அனிதாவிடம் வீரமாக பேசினாலும் உள்ளுக்குள் என்னவோ ஹெவியாக பயம் இருக்கதான் செய்தது. அந்த ஆர்டரோ இல்லை இந்த வசதியோ என்னை விட்டு போவதை பற்றி எனக்கு கவலை இல்லை. ஆனல என்னை ஒழிக்க நினைத்த அந்த அனிதாவிடம் அவை போவதில் எனக்கு துளியும் விருப்பமில்லை.

அதற்க்காகவாவது இந்த வாய்ப்பை தவற விடாமல் தக்க வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று மனதுக்குள் தைரியம் சொல்லிய்படி விமான நிலையம் உள்ளே சென்று லதீஃபாவும் பார்த்திமாவும் எங்கு இருக்கிறார்கள் என்று தேட ஒரு இடத்தில் இருவரும் உட்கார்ந்து கொண்டிருக்க லதீஃபா என்னை நோக்கி கையாட்டினாள்.

நான் அவர்களுடன் சேர்ந்து கொள்ள் எல்லா நடைமுறைகளும் முடிந்து மூவரும் விமானத்துக்குள் உட்கார்ந்தோம். நான் பஸ்சில் உட்காருவது போல் ஜன்னல் ஓரம் உட்காந்து கொளள என் அருகே லதீஃபா அவள் அருகே பார்த்திமாவ்ம் உட்கார்ந்தார்கள். பார்த்திமா என்னை பார்த்து

“சார் இதுக்கு முன்னால் ஃப்ளைட்ல போயிருக்கீங்களா” என்று நக்கலாக கேட்க

“என்ன் பார்த்திமா இப்படி சொல்றீங்க, நான் மாஸ்கோ வரைக்கும் ஃப்ளைட்ல போயிருக்கேன்” என்றதும் அவள் வாயடைத்து போய் லதீஃபாவிடம் சொன்னாள். அவளும் என்னை கொஞ்ச்ம வியப்பாக பார்ப்பது போல் சீன் போட்டாள் விமானம் கிளம்பியது. எனக்கு அப்போதுதான் பார்த்திமாவிடம் கேட்டுவிட வேண்டும் என்று தோன்றியதை கேட்டேன்.

“பார்த்திமா, எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு, அங்க இருக்குறவங்களாம் பெரிய பெரிய ஆளுங்க, அவங்க முன்னாடி நான் பேசி, ஏதாவது சொதப்பிட்டேன்னா” என்று கேட்க என் கண்களில் தெரிந்த பயம் அவளுக்கு புரிந்துவிட

“சார் ஒன்னும் பயப்ப்படாதீங்க சார், எல்லாத்தையும் நான் பார்த்துக்குறேன்” என்று சொல்ல

“என்ன பார்த்துக்குறீயோ, எனக்கு என்னவோ பயமாவே இருக்கு” என்று புலம்பியபடி உட்கார்ந்தேன். விமானம் கிளம்பிய இரண்டு மணி நேரத்துக்கெல்லாம் லதீஃபா தூங்கிவிட அவள் தூக்கத்தில் என் முகத்துக்கு அருகே அவள் முகம் வர நான் மெல்ல் அவள் பக்கம் திரும்பி அவள் உதட்டுக்கு மிக அருகே என் உதட்டை கொண்டு சென்றேன்.

என் மூச்சு காற்றின் வெப்பம் அவள் முகத்தில் பட்டதும் அவள் மெல்ல கண் திறந்தாள். அறை தூக்கத்தில் இருந்தவள் என்னை மிக அருகே பார்த்ததும் லேசாக் சிரித்தாள். நான் மேல்ல் என் உதட்டை அவள் உதட்டில் பொருத்தி லேசாக் அழுத்தி முத்தம் கொடுக்க

“எக்ஸ்க்யூஸ் மீ சார், யூ வாண்ட் எனிதிங்க்” என்று ஒரு அழ்கான ஏரோஸ்டர்ஸ் தொடை வரை ஏற்றி இருந்த் குட்டை ஸ்கர்ட்டும் மேலே டைட்டான ஷர்ட்டும் போட்டுக் கொண்டு வந்து என் வேலையில் குறுக்கிட்டாள்.

எனக்கு கோவம் உச்சிக்கு ஏறிட அவளை பார்த்தேன். லதீஃபா என் நிலையை கண்டு சிரித்துக் கொண்டே இருக்க அந்த பெண் என்னை கொஞ்ச்ம நக்கலாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் அவள் முகத்தை பார்த்ததுமே கண்டு பிடித்தேன்.

“நீங்க தமிழ்நாடா” என்றதும் அவளும் சிரித்துக் கொண்டே

“ஆமா சார்” என்றாள்.

“தெரியுது” என்று சொல்ல

“உங்களுக்கு ஏதாவது வேணுமா சார்” என்று மீண்டும் கேட்டாள்.

“இத்தன் பேர் இருக்காங்கல்ல அவங்களையெல்லாம் விட்டுட்டு எங்கிட்ட மட்டும் வ்ந்து என்ன வேணும்னு கேட்குறீங்களே” என்று சொல்ல அவள் எதுவும் சொல்லாமல் சிரித்துக் கொண்டிருக்க

“ஏதாவது வேணும்னு சொன்னா கொண்டாருவேன்” என்றாள். இவ விட மாட்டா போலிருக்கே என நினைத்துக் கொண்டு

“இவங்க எனக்கு கொடுக்க வ்ந்தத நீங்க கொடுப்பீங்களா” என்று கேட்டதும் வெட்கத்துடன்

“டியூட்டி டைம்ல அதெல்லாம் கொடுக்க முடியாதுசார்” என்று சொல்லியபடி அங்கிருந்து நழுவினாள். செல்லும்போது என்னை திருப்மி திரும்பி பார்த்துக் கொண்டே போனாள். என்னது இது அவாளா வந்தா, ஏதாவது வேணுமான்னு கேட்டா இப்ப் லுக்குவிட்டுக்கிட்டே போறா, என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

ஆனால் அந்த பட்சி மாட்டிக் கொள்ளும் என்று என் மனம் சொன்னது. பார்த்திமா குறட்டை விட்டு தூங்கிக் கொண்டிருக்க லதீஃபா என் புலம்பலை ஒன்றும் புரியாமல் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள். விமானம் நடு வானில் பறந்து கொண்டிருந்த்து. எல்லோரும் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். எனக்கும் தூக்க்ம கண்ணை கட்டியது.

சீட்டில் சாய்ந்து மெல்ல் தூங்க முயன்றேன். அப்போது அதே ஏரோஸ்டர் பெண் அந்த வழியாக கடந்து சென்றாள். அவள் பார்வை என்னை விழுங்கி விடும் அளவுக்கு இருந்தது. என்னை கண்களாலேயே அழைப்பது போலவும் இருந்தது. சரி எதுக்கும் ஒரு வலைய வீசி பார்ப்போம். என்று நினைத்துக் கொண்டே மெல்ல் எழுந்தேன்.

நான் எழுவதை பார்த்ததுமே அவள் ஒரு இடத்தில் சென்று நினறாள். நான் அவள் இருக்கும் இடத்துக்கு அருகே சென்று

“வாஷ் ரூம் எங்க இருக்கு” என்று கேட்க

“ரைட்ல் இருக்கு சார்” என்று சொல்லும்போதே அவளில் மூச்சுக் காற்று பயங்கர அனலாக் இருப்பது புரிந்தது. நான் அவள் காட்டிய திசையில் சென்று கொண்டே திரும்பி அவ்ளை பார்க்க அவள் வேறு ஏரோஸ்டர்ஸ் யாரும் அங்கு இல்லை என்று உறுதிபடுத்திக் கொண்டு என்னை பின் தொடர்ந்து வந்தாள்.

ஆனால் அவள் என்னை நோக்கி தான் வந்தாளா என்றே தெரியாமல் நான் அந்த வாஷ்ரூமின் உள்ளே சென்று திரும்பி நின்று கொண்டு அவள் சரியாக அந்த இடத்துக்கு அருகே வந்ததும் அவள் கையை பிடித்து உள்ளே இழுத்தேன். அவள் கொஞ்ச்ம பதற்றத்துடன் வந்தவள் நான் சட்டென்று கதவை மூடி அவளை நன்றாக் இறுக்கு அணைத்து ஒரு இடத்தில் நிற்க வைதததும் பதற்றம் தணிந்து என் மார்பில் அவள் மார்புகளை இன்னும் நன்றாக அழுத்தமாக் வைத்து அழுத்தினாள்.

“என்ன் சார், இப்ப் என்ன் வேணும்” என்று செக்ஸியான குரலில் என்னை பார்த்து கேட்கும்போதே அவள் உதடுக்கும் என் உதட்டுக்கும் நடுவே ஒரு இன்ச் அளவுக்கு தான் இடைவெளி இருந்தது.

“ம்ம்ம் அப்ப் சொன்னது தான் இப்பவும் வேணும், கொடேன்” என்றதும் அவள் அதற்க்காகவே காத்திருந்தவள் போல் மெல்ல் என் உதட்டில் என் உதட்டை பொருத்தினாள் நானும் அவள் உதட்டின் ஸ்பரிசமும் அவள் போட்டிருந்த லிப்ஸ்டிககின் வாசத்திலும் மயங்கி அப்படியே சிலை போல் நிற்க அவள் என் உதட்டை அழுத்தமாக வைத்து இறுக்கினாள்.

அவள் போட்டிருந்த லிப்ஸ்டிக் என் உதட்டில் பட்டதுமே எனக்கு போதை ஏறியது போல் இருந்தது. சில வினாடிகள் நான் ஷட்டவுன் செய்யப்பட்ட ரோபோவை போல் அப்படியே நிறக் அவள் என் உதட்டை சப்பி என் நாக்கோடு அவள் நாக்கால் சண்டை போட்டு என் எச்சிலை உறிஞ்சி குடித்தாள்.

ஒரு கையை கீழெ கொண்டு சென்று என் பேண்டின் மேல் கைவைத்து உள்ளே இருந்த என் தண்டை உசுப்பினாள். நான் அவள் உதட்டை கவ்வி பிடித்து அவள் உதட்டை நன்றாக சப்பி எடுத்தேன். அவள் வேகமாகவும் வெறியுடனும் என் பேண்ட் ஜிப்பை கீழெ இறக்கு உள்ளே கைவிட்டு என் பூலை பிடித்து வெளியே இழுத்து அதை பிடித்து அழுத்தமாக உறுவினாள்.

நான் அவ்ளை அங்கிருந்த ஒரு செல்ஃபில் தூக்கி உட்கார வைத்தேன். அவள் ஸ்கர்ட் ஏற்கனவே தொடைக்கு மேல் இருக்க நான் உள்ளே கைவிட்டு அவள் ஜட்டியை உறுவி எடுத்துவிட்டு அவள் புண்டையில் என் விரலை வைத்து தேய்க்க தேய்க்க் அது ஈரமானது.

நான் அவள் கால்கள இரண்டையும் அகலமாக வைத்து அவள் புண்டையை கிழிக்க் தயாரானேன். ஆனால் அவள் என் உதட்டிலிருந்து அவள் உதட்டை பிரித்துக் கொண்டு எனக்கு முன் முட்டி போட்டு என் பூலை பிடித்து வாய்க்குள் திணித்து வேகமாக் ஊம்ப தொடங்கினாள்.

நானும் அவள் தலை முடியை கோதி பிடித்துக் கொண்டு அவள் வாயில் என் பூலை விட்டு நன்றாக இடித்தேன். என் த்ண்டு அவள் தொண்டையில் சென்று முட்டியது. அவள் வாயிலிருந்து வழிந்த எச்சில் கீழெ சிந்தி ஓடியது. எனக்கு அப்போதுதான் மூலையில் ஒரு பொறி தட்டியது.

இவள் யார் இதற்கு முன் பார்த்த்து இல்லை. திடீரென்று வந்தாள். என்னை பார்த்து சிரித்தாள். நான் உள்ளே இழுத்த்தும் அவளும் ஒத்துக்கொண்டு ஓல் வாங்க வந்திருக்கிறாளே, யார் இவள். ஒரு வேல அனிதா என்ன கொல்றதுக்காக அனுப்புன ஆளா இருப்பாளோ, அதனால் தான் இப்படி தானா வ்ந்து ஊம்பு|றாளா. என்று என மனம் நினைத்த்து. நான் அவ்ளை எழுப்பினேன். 

என் மனதில் அவளை பற்றிய சந்தேகம் எழுந்த்தும் நான் அவள் தலை முடியை பிடித்து எழுப்பினேன். அவள் ஊம்பலை பாதியில் நிறுத்திவிட்டு ஏமாற்றத்துடன் எழுந்து என்னை பார்த்தாள்.

“யாரு நீ” என்ற்தும்

“என்ன் சார் திடீர்னு இந்த கேள்வி, அதுவும் இப்ப் கேட்கிறீங்க” என்றாள். அவள்

“உண்மைய சொல்லு உன்ன அன்னுப்புனது யாரு” என்று மீண்டும் நான் கேட்க

“சார் என்ன யாரு சார் அனுப்புறது. நான் வேலைக்காக் வந்திருக்கேன்” என்றாள். அவள்.

“முன்ன பின்ன பழக்கமில்லாத நான் கூப்டதும் இப்டி வந்திருக்கேன்னா, ஏதோ ஒரு உள் நோக்கத்தோடையும் திட்ட்த்தோட்த்தான் வந்திருக்க, சொல்லு என்ன் திட்டம் போட்டிருக்க” என்று நான் கேட்ட்தும் அவள் கொஞ்ச்ம யோசித்தாள்.

“சார் மூடு வ்ந்திட்டா எட்ம் வயசு இதெல்லாம் பாக்க் தோனாது சார். சினிமாவுலயே சொல்லி இருக்காங்களே, தாகமுன்னு வந்துப்புட்டா தண்ணியில் பேதமில்ல் மோகமுன்னு வந்துப்புட்டா முகவரியே தேவ இல்லன்னு” என்று கொஞ்ச்ம கிண்டலாக் சொல்ல

“எனக்கு உன்ன பத்தி தெரிஞ்சாகனும், இல்ல இங்க ஒரு ரகள நடக்கும்” என்று கொஞ்ச்ம மிரட்டலாக நான் சொல்ல

“என் பேரு கலாவதி, நான் ஏரோஸ்டர்சா இருக்கேன், ஃப்ளைக்ட்ல நீங்க ஏறும்போதெ உங்கள பார்த்தேன், உங்க மேல் ஏதோ ஒரு காந்த சக்தி இருக்கும்போல் அதான் உங்கள பார்த்ததும் எல்லாம் மறந்து உங்க கூட வர சம்மதிச்சேன்”என்று உதட்டை அடிக்கடி நாக்கால் தடவியபடி சொன்னாள்.

ஆனால் எனக்கோ அவள் சொன்னதில் நம்பிக்கை இல்லை. முடிந்த வரை இவளிடமிருந்து தள்ளியே இருக்கலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டு

“எனக்கு என்ன்வோ நீ சொன்ன வார்த்தையில் நம்பிக்க வரல” என்று சொல்லியப்டி என் உடைகளை சரி செய்து கொண்டு என் சீட்டை நோக்கி சென்றேன். என் சீட்டில் உட்காரும் நேரம் திரும்பி பார்க்க கலா தன் உடைகளை சரி செய்துவிட்டு வெளியே வ்ந்து என்னையோ பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அவள் சொல்லும் வார்த்தையில் நம்பிக்கை இல்லாவிட்டாலும் அவள் கண்களில் உண்மை எனக்கு தெரிந்தது. இருந்தாலும் அனிதாவை பற்றி சொல்ல்வே வேண்டியதில்லை.

என்னை போட்டு தள்ள என்ன் வேணாலும் செய்வாள். என்று நினைத்துக் கொண்டு சீட்டில் சாய்ந்து உட்கார்ந்தேன். லதீஃபாவும் பார்த்திமாவும் நன்றாக தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

சென்னையில் காலை ராதா நான் இல்லாத காரணத்தால் அவள் ஹாஸ்பிடலுக்கு கிள்ம்பி சென்றாள். காரை விட்டு இறங்கியதும் ரிஷபசனை பார்த்தாள். அங்கு காயத்ரி புன்னகை தவழும் முகத்துடன் ராதாவை பார்த்து

“குட்மார்னிங்க் மேடம்” என்றதும் ராதாவும் சட்டென்று லேசான சிரிப்புடன் அவளுக்கு பதில் வணக்க்ம சொல்லிவிட்டு தன் கேபினுக்குள் சென்றாள். அனிதா தன் காரில் என் ஹாஸ்பிடல் நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தாள்.

கார் சீட்டில் அவள் அருகே ஒரு ஹாட்பாக்ஸ் இருந்தது. அடிக்கடி அதை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டாள்.

“முத்து உனக்கு கெட்ட காலம் ஆரம்பம் ஆகிடுச்சிடா” என்று சொல்லி அந்த பாக்ஸை தொட்டு பார்த்துக் கொண்டாள் .கார் ஹாஸ்பிடனை நெருங்கிக் கொண்டிருக்க ஹாஸ்பிடலில் ஏற்கனவே இருந்த ரிஷப்சனிஸ்ட் கீதா எதையோ தீவிரமாக் தேடிக் கொண்டிருந்தாள். காயத்ரி அவள் அருகே வந்து

“மேடம் என்ன தேடுறீங்க” என்று கேட்க

“ஒன்னுமில்ல் காயு, ஸ்டாஃப் அட்டண்டன்ஸ் காணம், அதான் எங்க வெச்சேன்னு தேடிக்கிட்டு இருக்கேன்” என்று தொடர்ந்து தேட காயுவும் அவளுடன் சேர்ந்து தேடினா:

“காயத்ரி நீங்க செகண்ட் ஃப்ளோர்ல போய் பாருங்க எப்ப்டியும் அங்க தான் இருக்கும்” என்று கீதா சொல்ல அதே நேரம் அனிதாவின் கார் ஹாஸ்பிடல் காம்பவுண்டுக்குள் நுழைந்தது. கதவை திறந்து காரை விட்டு இறங்கியவள் மறக்காமல் அந்த ஹாட்பாக்சை எடுத்துக் கொண்டு உள்ளே நடந்தாள்.

காயத்ரி லிஃப்ட் மூலமாக இரண்டாவது மாடிக்கு சென்று கொண்டிருக்க அனிதா ரிஷப்சனுக்கு வந்தாள். கீதா அவளை பார்த்து

“மேடம் வாங்க மேடம் குட்மார்னிங்க்” என்று அவளுக்கு வணக்க்ம் சொல்ல

“என்ன் கீதா, ஹாஸ்பிடல் எப்ப்டி போகுது, புது ஓனர் எப்ப்டி இருக்காங்க” என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்க

“எல்லாம் நல்லா இருக்கு மேடம்” கீதா சொன்னாள். இரண்டாவது மாடியில் தான் தேடி சென்ற அட்டண்டன்டை எடுத்துக் கொண்டு காயத்ரி லிஃப்ட்டை நோக்கி நடந்தாள். அனிதா கீதாவிடம்

“நான் ராதாவ பார்க்கனுமே” என்று சொல்ல

“இதோ மேடம் ரூமல இருக்காங்கலான்னு பார்க்குறேன் மேடம்” என்று இண்டர்காமை எடுத்து டயல் செய்தாள். ஆனால் நீண்ட நேரம் ரிங்க் அடித்துக் கொண்டே இருக்க ராதா எடுக்கவில்லை என்று தெரிந்த்தும்

“மேடம் கேபின்ல இல்ல்ன்னு நெனைக்கிறென், இருங்க செல்ல ட்ரை பண்றேன்” என்று ராதாவின் செல் நம்பருக்கு டயல் செய்தாள். சில் ரிங் போனதும் ராதா போனை எடுத்தாள்.

“ஹலோ” என்றதும்

“மேடம் நான் ரிஷப்சன்ல் இருந்து பேசுறேன், அனிதா மேடம் உங்கள பார்க்க வந்திருக்காங்க” என்று சொன்னதும் ராதா அனிதா இங்க எதுக்கு வந்திருக்கா, ஏதாவது திட்ட்த்தோட் தான் வந்திருப்பான்னு நெனைக்கிறேன் என்று தனக்குள் கூறிக் கொண்டு

“நான் இப்ப ஐ சி யூவுக்கு ரவுண்ட்ஸ் வ்ந்திருக்கேன், அவங்கள என் கேபின்ல வெயிட் பண்ண சொல்லு” என்று கூறிவிட்டு இணைப்பை துண்டித்தாள். கீதா அனிதாவிடம்

“மேடம் உங்கள் கேவின்ல வெயிட் பண்ண சொல்றாங்க” என்று சொல்ல அனிதா யோசித்தாள். ஓஹோ பணம் வந்த்தும் என்னையே மதிக்காம காத்திருக்க வெக்கிறியா, இன்னைக்கு உனக்கு இருக்குடீ. என கூறிக் கொண்டு ரிஷப்சனிலேயே நின்றிருந்தாள்.

ராதா போனை துண்டித்துவிட்டு அந்த மாடியின் ஒரத்தில் வ்ந்து எட்டி பார்த்தாள். அங்கு இருந்து பார்த்தால் கீழெ ரிஷப்சன் தெரியும் எட்டி அனிதாவை பார்க்க அனிதா மிகவும் கோவமாக இருப்பது அவளுக்கு புரிந்த்து.

சில நிமிடங்களில் பொறுமை இழந்த அனிதா கீதாவிடம் அந்த ஹாட்பாக்ஸை கொடுத்து

“கீதா இந்தா இதுல அம்மா ராதவுக்காக் செஞ்சி கொடுத்த சக்கர பொங்கல் இருக்கு, ராதா வந்தா மறக்காக கொடுத்திரு” என்று கூறிவிட்டு தன் செல்போனில் ராதாவின் எண்ணுக்கு டயல் செயதாள்.

அனிதா போனில் டயல் செய்வதை பார்த்த உடனேயே அவள் தனக்கு தான் எப்ப்டியும் போன் செய்வாள் என்று புரிந்து கொண்டு ராதா அநத இட்த்திலிருந்து தூரமாக் சென்றூ போனை அட்டண்ட் செய்தாள்.

“ஹலோ ராதா, நான் கீழெ ரிஷப்சன்ல் தான் இருக்கேன்” என்று அனிதா சொல்ல

“ம் ம்ம் கீதா சொன்னா, என்ன் விஷயம்” என்று பட்டும் படாமல் ராதா கேட்க

“ஒன்னுமில்ல் ராதா அம்மா உனக்காக சக்கர பொங்கல் செஞ்சி கொடுத்தாங்க, அத கீதாகிட்ட் கொடுத்திருக்கேன், ம்றக்காம் வாங்கிக்கோ” என்று சொல்ல

“சரி” என்று ராதா பதில் சொன்னதும்

“நான் கெளம்புறேன், மறக்காம வாங்கிக்கோ” என்று கூறிவிட்டு ஹாஸ்பிடலை விட்டு அவள் வெளியேறும் அதே நொடி லிஃப்ட் கதவு திறக்கிறது உள்ளே இருந்து காயத்ரி வெளியே வருகிறாள்.
அவள் ரிஷப்ஷனை வந்து சேரும் நேரம் அனிதா காரில் ஏறி கேட்டை தாண்டி இருந்தாள்.

துபாய் விமான நிலையத்தில் விமானம் தரை இறங்கியது. நாங்கள் கொண்டு வ்ந்திருந்த பொருட்கள் எல்லாம் ஸ்கேன் செய்யப்பட்டு வருவதற்க்காக் நாங்கள் மூவரும் காத்திருக்க விமானத்தில் கேப்டன் ஏரோஸ்டர்ஸ்கள் எல்லாம் அவர்களுக்கான் வழியில் வந்து கொண்டிருக்க அதில் கலாவதி என்னை பார்த்துக் கொண்டே சென்றாள்.

நான் என் முகத்தை அவளிடமிருந்து திருப்பிக் கொண்டு எங்கள் சூட்கேஸ்க்காக காத்திருக்க என் தோளில் யாரோ கை வைத்தார்கள். திரும்பி பார்க்க அது கலாவதிதான். நான் திரும்பி நின்று அவளை பார்த்தேன்

“சார் என்ன் சார் என்ன தப்பாவே நினைச்சிக்கிட்டு இருக்கீங்களா, நீங்க நினைக்கிறாமாதிரி என்ன் யாரும் அனுப்பல சார், என்ன் உங்களுக்கு இன்னுமா அடையாளம் தெரியல” என்றாள். அடையாளம் தெரியவில்லையா என்று அவள் கேட்ட்தும் நான் யோசித்தேன், பின்

“நான் இப்ப தான் உன்ன் மொத தடவ பார்க்குறேன், அப்புறம் எப்ப்டி உன்ன அடையாளம் தெரியும்” என்று கேட்க

“என்ன் முத்து என்ன ம்றந்துட்டியா” என்று என் பேரை சொன்னதும் நான் வியப்புடன்

“என் பேரு உனக்கு எப்ப்டி தெரியும்” என்று கேட்க

“அட நீ கும்ரன் சங்கீதா எல்லாரும் XXXXXXXXX காலேஜ்ல தான் ப்டிச்சிங்க” எனறதும் எனக்கு ஆச்சர்யம் இன்னும் அதிகமானது.

“ஏய் யாரு நீ எப்ப்டி இதெல்லாம் உனக்கு தெரியும்” என்று கேட்க

“நானும் அதே காலேஜ்ல அதே இயர்ல, அதே க்ளாஸ்லதான் படிச்சேன்” என்றதும் எனக்கு இன்னும் ஆச்சர்யம் அடங்காமல்

“நான் உன்ன பார்த்தே இல்லையே” என்று கூற

“எப்ப்டி பார்த்திருக்க முடியும், நான் பர்ஸ்ட் இயரோட டிஸ்கண்டினியூ பண்ணிட்டேனே, ஒரு வருஷம் தான் இருந்தேன்” என்றாள்.

“ஓ அப்ப்டியா, ஒரு வருஷம் தான் இருந்த ஆனா என்ன் எப்ப்டி உனக்கு இன்னும் நியாபகம் இருக்கு” என்று கேட்க

“அததான் அப்பவே சொன்ன்னே, உங்கிட்ட் இருக்கிற காந்த சக்தி தான் உன்ன் இத்தன் வருஷத்துக்கு அப்புறமும் மறக்க விடாம் செஞ்சிருக்கு, காலேஜ்ல நான் இருந்த அந்த ஒரு வருஷத்துல ஒவ்வொரு நாளும் நான் உன்ன பார்ப்பேன், உன் முகம் என மனசுல ஆழமா பதிஞ்சி போச்சி” என்று சொல்லிக் கொண்டே மார்பை தடவிக் கொண்டாள்.

“சாரி கலா, எனக்கு உன்ன் நியாபகம் இல்லாத்தால் நான் உன்ன தப்பா நெனச்சி என்ன்ன்னவோ பேசிட்டேன்”என்றதும்

“ப்ரவால்ல முத்து அந்த எட்த்துல யார் இருந்தாலும் அப்படித்தான் நெனப்பாங்க, இந்த என்னோட் நம்பர், சென்னைக்கு போனதும் எனக்கு போன் பண்ணு, ஒரு நாளைக்கு கண்டிப்பா நாம் இன்னைக்கு விட்ட்த் திரும்ப்வும் தொடரனும்”என்று சொல்லி கண் அடித்து எனக்கு டாட்டா காட்டிவிட்டு செனறாள்.

அதுவரை நடந்தவற்றை எல்லாம் பக்கத்தில் இருந்த லதீஃபாவும் பார்த்திமாவும் பார்த்துக் கொண்டிருக்க அவர்களை எப்படி சமாளிப்பது என்று நினைத்துக் கொண்டே அவர்கள் பக்கம் திரும்ப் இருவரும் நான் என்ன் சொல்ல போகிறேன் என்பதற்க்காவே காத்திருப்பது போல் நின்றிருந்தார்கள்.

நான் பார்த்திமாவை பார்த்து “ஒன்னுமில்ல் பார்த்திமா, அவ என் கூட காலேஜ்ல படிச்சவ, ரொம்ப் நாளைக்கு அப்புறம் என்ன் பார்த்த்தால் நம்பர் கொடுத்திருக்கா” என்று கலாவதி நம்பரை என் கோட் பாக்கெட்டுக்குள் வைத்துவிட்டு எங்கள் சூட்கேஸ் ஏற்கனவே வந்திருந்த்தால் அதை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினோம்.

மறுபுறம் அனிதா கொடுத்திவிட்டு சென்ற பாக்ஸை காயதிரி பார்த்தாள்

“என்னது மேடம் இது” என்று அதை கையில் எடுத்தாள். கீதா வேகமாக் வந்து அதை வாங்கிக் கொண்டாள். 
கீதா பதற்றத்துடன் வந்து வாங்கிக் கொண்ட்தும் காயத்ரி சிரித்துக் கொண்டே

“அப்படி என்ன மேடம் அதுல பாமா இருக்கு” என்று கேட்க

“பாம் இருந்தா என்ன் பாம்பு இருந்தா என்ன் காயு, அது நம்ம் மேடமுக்கு அவங்க அக்கா பர்சனலா கொடுத்துட்டு போனது, அத எப்படி நாம் பார்க்கலாம்” என்றதும்

“ஓ ராதா மேடமுக்கு வந்ததா, மேடம் இத யார் கொண்டுவந்து கொடுத்தாங்க” என்று காயு கேட்க

"ராதா மேடமோட சிஸ்டர் கொண்டாந்தாங்க" என்றாள் கீதா

"அவங்க அக்காவ நான் பார்க்க முடியலயே" என்று காயத்ரி சலித்துக் கொள்ளா

"அதெல்லாம் அப்புறம் பார்த்துக்கலாம் இப்ப வேலைய பாரு" என்று கீதா சொல்ல

"சரி" என்று சொல்லிவிட்டு காயத்ரி தன் வேலையை பார்த்தாள். ராதா ஐசியூவிலிருந்து வெளியே வ்ந்து ரிஷப்ஷனுக்கு போன் செய்தாள்.

“ஹலோ கீதா அக்கா போய்ட்டாங்களா” என்றதும்

“ரொம்ப நேரம் வெய்ட் பண்ணி பார்த்தாங்க, நீங்க வரலன்னதும் கெளம்பி போய்ட்டாங்க மேடம்” என்று கீதா சொல்ல

“சரி நீ இப்ப ஐசியூவுக்கு வா” என்று சொல்லிவிட்டு போனை வைக்க கீதா காயத்ரியிடன்

“காயதிரி, மேடம் கூப்டுறாங்க போய்ட்டு வ்ந்திடுறேன், பார்த்துக்கோ” என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பினாள். அவள் சென்றதும் காயத்ரியின் பார்வை அனிதா கொண்டு வந்து கொடுத்த பாக்ஸின் மேல் போனது.

அவளுக்கு அதற்க்குள் என்ன் இருக்கிறது என்று பார்க்கும் ஆர்வம் அதிகமானது. ஒரு முறை கீதா சென்று விட்டதை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டு பாக்சை எடுத்தாள். மாடியில் கீதா ராதா இருக்கும் அறைக்குள் செல்ல

“வா கீதா , அனிதா என்ன் சொன்னா” என்று கேட்க

“வேற ஒன்னும் சொல்லல மேடம் பாக்ஸில் ஏதோ சக்கரபொங்கல் இருக்கறதாவும் அத உங்க்கிட்ட் கொடுக்க சொல்லியும் சொன்னாங்க” என்று சொல்ல

“வேற எதுவும் சொல்ல்லையா” என்று மீண்டும் அனிதா கேட்க

“வேற எதுவும் சொல்லல மேடம்” என்று கீதா சொல்லும் நேரம் ராதாவின் செல அடித்த்து. கீழெ காயதரி அந்த பாக்சை எடுத்து மெல்ல் திறந்தாள். அவள் சுற்றிலும் பார்த்தபடி அதை திறந்தாள். மூடி சுழன்றது. கடைசி சுற்றி வ்ந்த்தும் மீண்டும் ஒரு முறை கீதா சென்றிருந்த வழியை பார்த்தாள்.

அவள் வரவில்லை என்று உறுதி படுத்திக் கொண்டு பாக்சை முழுவதுமாக் திறந்தாள். ராதா மொபைலை பார்க்க அது அவள் அம்மாவிடமிருந்து வந்தா கால் என்று தெரிந்ததும் மகிழ்ச்சியுடன் எடுத்தாள்.

“ஹலோ அம்மா, என்ன் திடீர்னு பொண்ணுமேல் பாசம்” என்றதும்

“என்னடீ சொல்ற” என்று அவள் கேட்க

“என்னம்மா நீ அன்னைக்கு அப்பா அனிதாவ திட்டி அனுப்பிட்டாரு, ஆனா இன்னைக்கு நீ எனக்கு சக்கர பொங்கல் செஞ்சி அத அனிதாகிட்டவே கொடுத்து அனுப்பி இருக்கியே” என்று கேட்டதும் அவள் அம்மா ஒன்றும் புரியாமல்

“என்ன் ராதா சொல்ற நான் அனிதாகிட்ட சக்கர பொங்கல் கொடுத்து அனுப்பினனா, என்ன் சொல்ற, அவள அன்னைக்கு பாத்ததோட சரி அதுக்கப்புறம் பார்க்கவே இல்லையே, அப்புறம் எப்படி” என்று யோசிக்க

“என்னம்மா சொல்ற, அப்ப நீ கொடுத்து அனுப்பினதா சொல்லி அனிதா ஒரு பாக்ஸ கொடுத்திருக்காலே” என்று அதிர்ச்சியுடன் ராதா கேடக் அதே நேரம் கீழெ காயத்ரி டிஃபன் பாக்சுக்குள் இருந்த சக்கரை பொங்கலை எடுத்து வாயில் போட்டு ருசிக்கிறாள்.

“நான் தான் அனிதாவையே பார்க்கலன்னு சொல்றேனே அப்புறம் எப்ப்டி, இதுல் ஏதோ சதி இருக்கு ராதா” என்றதும் ராதா போனை வைத்துவிட்டு பதறி அடித்துக் கொண்டு மாடியின் மேல் இருந்து கீழெ பார்க்க கீழெ காயத்ரி மயங்கி சரிகிறாள்.

பதறி அடித்துக் கொண்டு கீதாவும் ராதாவும் கீழெ ஓடி வருகிறார்கள்.

துபாயில் நாங்கள் மூவரும் விமான நிலையத்துக்கு வெளியே வந்து காருக்காக் காத்திருந்தோம், லதீஃபாவின் விலையுயர்ந்த கார் வந்து கொண்டிருக்க எங்கள் அருகே கார் வருவதற்க்காக் நாங்கள் காத்துக் கொண்டிருந்த நேரம் சாலையின் மற்றொரு பக்கத்தில் வேகமாக் ஒரு கார் வந்து எங்களுக்கு நேராக நின்றது.

நான் அந்த காரை பார்த்ததுமெ சந்தேகம் அடைந்தேன். கார் நின்றதும் கதவு வேகமாக் திறக்க உள்ளே இருந்த இரண்டு பேரும் கையில் இருந்த துப்பாக்கியால் எங்களை நோக்கி சுட்டார்கள். நான் ஏறகவே சந்தேகப்பட்டிருந்ததால் சட்டென்று லதீஃபாவை கீழெ சாய்த்துக் கொண்டு நானும் சாய்ந்தேன்.

வந்தவர்கள் சுட ஆரம்பித்ததும் காவலுக்கு இருந்த போலீஸ் காரர்கள் அந்த காரை நோக்கி சுட ஆரம்பித்தார்கள். உடனே அந்த காரில் இருந்தவர்கள் கதவை மூடிக் கொண்டு வேகமாக கிளம்ப போலீஸ்காரர்கள் தங்கள் வாகனத்தில் அந்த காரை பின் தொடர்ந்து சென்றாகள்.

நானும் லதீஃபாவும் எங்களுக்கு ஒன்றும் இல்லை என்ற நிம்மதியுடன் எழெ அருகே பார்த்திமாவுக்கு தோள் பட்டையில் குண்டு பாய்ந்து ரதத வெள்ளத்தில் கீழெ கிடந்தாள்.

அதை பார்த்ததும் லதீஃபா பதறிக் கொண்டு காரை கொண்டுவர சொல்ல கார் எங்களுக்கு அருகே வ்ந்ததும் பார்த்திமாவை ஏற்றிக் கொண்டு நானும் லதீஃபாவும் ஹாஸ்பிடல் நோக்கி காரை ஓட்ட சொனனோம்.

ராதாவும் கீதாவும் மயங்கி கிடந்த காயத்ரிக்கு அருகெ வந்து பார்க்க காயத்ரி வாயில் நுரை தள்ளி கிடநதாள். இருவரும் பதறி அடித்துக் கொண்டு அவளை தூக்கி நிறுத்த கண்கள் நிலை குத்தி கிட்ந்தாள்.

“காயத்ரி, காயத்ரி, என்னாச்சி” என்று ராதா அவள் கன்னத்தில் தட்டி கேட்க் அவளிடமிருந்து எந்த பதிலும் இல்லை அந்த இடத்தை சுற்று கூட்டம் கூடியது. காயத்ரியை ஒரு ரூமுக்கு கூட்டி சென்று சிகிச்சை அளிக்கப்பட அவள் சாப்பிட்ட அந்த சக்கரை பொங்கல் சோதனைக்காக் லேபுக்கு அனுப்பப்பட்டது.

காரில் பாத்திமா குண்டடி பட்டு தோளில் ரத்தம் வழிந்து கொண்டிருக்க லதீஃபா அலறி அழுது கொண்டிருந்தாள். ட்ரைவர் காரை வேகமாக் ஓட்டி செல்ல அந்த நேரம் பின்பக்கம் வந்த ஒரு காரிலிருந்த சிலர் எங்கள் காரை நோக்கி சுட தொடங்கினார்கள்.

ஆனால் அவர்கள் சுட்ட்து எங்கள் காரை பாதிக்கவில்லை. காரணம் அது குண்டி துளைக்காத வண்டி ஆனாலும் டரைவர் காரை முன்பைவிட அதிகமான வேகத்தில் ஓட்ட. துப்பாக்கியால் சுட முடியவில்லை என்றதும் அவர்கள் கார் வேகமாக் எங்கள் காரை துரத்தி அருகே வந்து கொண்டிருக்க அந்த காரிலிருந்த ஒருவன் அவர்கள் காரின் கதவை திறந்து கலை வெளியே நீட்டி எங்கள் காரின் கண்ணாடியை உடைக்க முயன்றான்.

ஆனால் எங்கள் காரின் ட்ரைவர் காரை வளைத்து வளைத்து ஓட்டியதால் அவர்களால் ஆணியை புடுங்க முடியவில்லை. அதே நேரம் எங்களுக்கு எதிரே மூன்று போலீஸ் கார்கள் நிற்க அவற்றுக்கு வெளியே 10க்கும் மேற்பட்ட போலீஸ்கார்ர்கள் கையில் துப்பாக்கியை நீட்டி பிடித்தபடி நின்றிருந்தார்கள்.

ஒரு போலீஸ்காரர் மைக்கில் ஏதோ சொல்ல எங்கள் காரும் எங்களை துரத்தி வந்தவர்களின் காரும் அங்கு சென்று நின்றது. நின்றிருந்தவர்கள் அணைவரும் எங்களை துரத்தியவர்கள் காரை சூழ்ந்து கொண்டு கதவை திறக்க உள்ளே இருந்தவர்கள் கைகளை தலைக்கு பின்னால் வைத்தபடி இறங்க போலீஸ் அவர்களை கைது செய்து எங்கள் காரை செல்ல அனுமதித்தது.

பாத்திமாவை ஹாஸ்பிடலில் சேர்த்து சிகிச்சை அளித்தோம். என் மனதில் இது அனிதாவின் வேலையாகத்தான் இருக்கும் என்ற எண்ணம் ஆழமாக சொல்லிக் கொண்டே இருக்க என் செல்போன் அடித்த்து.

மறுபுறம் ராதாவும் கீதாவும் காயத்ரியை அவசர சிகிச்சை பிரிவில சேர்த்து சிகிச்சை அளிக்க் பத்து நிமிட்த்தில் லேபிலிருந்து ரிசல்ட் ராதாவின் கைக்கு வ்ந்த்து.

“மேடம் ரொம்ப் பவர்ஃபுல்லான பாய்சன யூஸ் பண்ணி இருக்காங்க, இது சைனைடுக்கு ஈக்குவலான பவர், யாருக்கும் அவ்ளோ ஈசியா கெடைக்காது” என்று கீதா ரிப்போர்ட்டை படித்து ராதாவிடம் சொல்ல ராதாவின் கண்கள் கோவத்தில் சிவந்தன.

“என்ன் கொல்றதுக்கு இந்த அளவுக்கு போவான்னு நான் கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கல” என்று சொல்லிக் கொள்ள

“மேடம் இது உங்க ஃபேமிலி மேட்டரா இருந்தாலும், இது இப்ப நம்ம ஹாஸ்பிடல் ஸ்டாஃப் ஒருத்தங்களோட உயிரோட விளையாடி இருக்குறதால கண்டிப்பா நீங்க போலீஸ்ல கம்ப்ளயிண்ட் கொடுத்தே ஆகனும் மேடம்” என்று கீதா சொல்ல

“கண்டிப்பா கீதா இதுக்கு மேல நான் சும்மா இருக்க மாட்டேன், காயத்ரி மட்டும் இல்லனா இப்ப அதே ஐசியூல நான் இருந்திருப்பேன்” என்று சொலும்போது அவள் கண்கள் கலங்கின. இருவரும் அறையின் வாசலில் நின்று கொண்டிருக்க போலீஸ் நிலையத்திலிருந்து ஒரு இன்ஸ்பெக்டர் அங்கு வந்தார்.

“வாங்க இன்ஸ்பெக்டர், நடநததெல்லாம் சொல்லி இருப்பாங்க” என்று ராதா சொன்னதும்

“மேடம் இப்ப் பேஷண்டோட கண்டிஷ்ன என்ன” என்று அவர் கேட்க

“இன்னும் மூனு மணி நேரம் ஆனா தான் அவங்க நெலமைய பத்தி தெரிஞ்சிக்க முடியும், ட்ரீட்மெண்ட் போய்க்கிட்டு இருக்கு, ரொம்ப் ஹெவியான பாய்ஸன் யூஸ் பண்ணி இருக்காங்க” என்று ரிப்போர்ட்டை அவரிடம் ராதா கொடுத்தாள். அவர் வாங்கி படித்தார்.

“ஓ மை காட், என்ன மேடம் இது உங்க சிஸ்டர்னு சொன்னீங்க, அவங்கள இந்த அளவுக்கு” என்று வியப்புடன் அவர் கேட்க

“ஆமா சார் , அவளுக்கு பணம்னு வந்திட்டா யார் என்ன்னு பார்க்கவே மாட்டா” என்று சொன்னாள் ராதா.

“சரி மேடம் அனிதாதான் இந்த வேலைய பண்ணாங்க்ன்றதுக்கு சாட்சிகள் ஸ்ட்ராங்கா இருக்கா” என்று இன்ஸ்பெக்டர் கேட்க

“சிசிடிவி கேமராவுல் அவங்க பாக்ஸ் கொடுத்த விடியோ இருக்கு, எல்லாத்துக்கும் மேல அவங்க கிட்ட பாக்ஸ வாங்கி வெச்ச் சாடசி கீதா இதோ இருக்காங்க, இதுக்கு மேல என்ன் சாட்சி வேணும் இன்ஸ்பெக்டர்”
“ஓகே மேடம் இது போதும், நீங்க அவங்க மேல காயிண்ட் கொடுங்க நான் கண்டிப்பா உடனே ஆக்ஷன் எடுக்குறேன்”என்று அவர் சொல்ல

“சார் ஒரு நிமிஷம் நான் என் ஹஸ்பண்ட் கூட டிஸ்கஸ் பண்ணிட்டு சொல்லிடுறேன்” என்று ராதா செல்லை எடுத்து என் நம்பருக்கு டயல் செய்தாள்.

என் செல் அடிக்க நான் எடுத்து பார்த்தேன். அனிதாவின் எண் மீண்டும்.


“என்ன் மிஸ்டர் முத்து துபாயில ஜாலியா சுத்திக்கிட்டு இருக்கீங்களா” என்று அவள் மீண்டும் என்னை கடுப்பேத்துவது போல் பேச

“ஏய் அனிதா உனக்கு என் மேல அந்தளவுக்கு கோவமா, என்ன் கொல்ல எப்ப்டியெல்லாம் திட்டம் போடுற” என்று நான் சொல்ல அனிதா யோசிக்கிறாள். நாம ராதாவுக்கு தான் விஷம் கொடுத்துட்டு வந்தோம், இவன் என்ன் சொல்றான். என குழம்பி

“என்ன் முத்து என்னாச்சி” என்று திமிறான தொனியில் கேட்க

“என்ன் ஆச்சா, என்ன இந்தியாவுல் கொல்ல பார்த்து முடியலைன்னதும் துபயிலயே ஆள் வெச்சி கொல்ல முயற்சி பண்றியா” என்று நான் கேட்ட்தும் அனிதா ஒன்றும் புரியாமல் யோசித்தாள்.

“டேய் என்ண்டா சொல்ற, உன்ன் நான் கொல்ல பார்த்தேனா, அதுவும் துபாயில, என்ன சரக்கு போட்டு உளற்ரியா”என்று சிரித்துக் கொண்டே மீண்டும் கேட்க

“ஏய் என்ணடீ,.. பணறது எல்லாம் பண்ணிட்டு ஒன்னுமே நடக்காத்து போல் கேக்குற, என்ன கொல்ல இங்க ஆள் செட்பண்ணி அது முடியலன்னதும் நடிக்கிறியா” என்று நான் கேட்க

“டேய் லூசு, சும்மா உளறாம போன வெய், எப்ப்டியும் இந்தியாவுல் இருந்து உனக்கு கால் வரும் அப்ப தெரியும், யாரு செத்தாங்கனு, ” என்று சொல்லிவிட்டு போன் இணைப்பை துண்டித்தாள்.