விஜயசுந்தரி 94

உமா மற்றும் செல்வத்தால் சீனுவின் உயிருக்கு ஏதாவது ஆபத்து வரலாம் என்ற ரீதியில் போலீஸ் விசார்க்க மூணாறு முழுவதும் மூவரையும் சல்லடை போட்டு தேடுகிறார்கள்.

ஆனால் மூவரில் ஒருவரை பற்றிக் கூட எந்த தகவலும் கிடைக்கவில்லை. உமாவும் செல்வாவும் சென்னை வந்து சேர்கிறார்கள். அங்கு ஒரு வீட்டை வாடகைக்கு எடுத்து செல்வாவின் நண்பன் ஒருவனின் உதவியால் உமாவை ஒரு கோவிலில் வைத்து செல்வா அவளை கல்யாணம் செய்து கொள்கிறான்.

அந்த வீட்டில் அன்று செல்வாவுக்கு முதல் இரவு, உமாவுக்கு இரண்டாம் முதலிரவு. இருவர் மட்டுமே இருந்ததால் எல்லா ஏற்பாடுகளையும் அவர்களே செய்தார்கள்.


நிறைய பூக்களை வாங்கி வந்து கீழெ இருந்த பாயில் மெத்தை போட்டு அதன் மேல் பூக்களை தூவி வீடு முழுவதும் வாசம் பரவ ஊதுபத்திகளை ஏற்றிவைத்து முதலிரவை தொடங்கினார்கள். உமா செல்வாவிடன்

“செல்வா நீ இங்கயே நீ இரு நம்ம ஃபஸ்ட் நைட்ட வித்தியாசமா செலிப்ரேட் பண்ணலாம்” என்று கூறிவிட்டு சமையலறைக்குள் சென்றாள். அவள் சென்றதும் செல்வா தாங்கள் கொண்டு வந்த நகை பணம் இருக்கும் பையை எடுத்து தனக்கு அருகே வைத்துக் கொண்டான்.

லேசாக சாத்தி வைத்திருந்த கதவு திறக்கப்பட்ட்து. உமா வந்தாள். அவளை பார்த்த்தும் செல்வா வாயை பிளந்தபடி எழுந்து உட்கார்ந்தான்.

கையில் பால் சொம்புட்ன். தலை நிறைய 5 முழம் மல்லிகை பூவை வைத்துக் கொண்டு கழுத்தில் 30 சவரன் நகையை போட்டுக் கொண்டு உடலில் எந்த துணியும் இல்லாமல் முழு நிர்வாணமாக நடந்து வந்தாள்.

செல்வா அவளை மேலிருந்து கீழ் வரை பார்த்தான். திருமணத்துக்கு முன் இருந்த்தை விட இப்போது சில் ரவுண்டு அவள் பெருத்திருந்தாள். அப்போது இருந்த்தை விட அவள் காய்கள் இரண்டும் இன்னும் நன்றாக் பெருத்து தொங்கி இருந்த்து. ஆனால் அது கூட அழகாகத்தான் இருந்த்து.

அன்று ஒட்டி இருந்த வயிறு இன்று லேசாக் மேடு தட்டி தொப்பை போட்டிருந்த்து. அடிக்கடி ஓல் வாங்கியதாலேயே என்ன்வோ புண்டை முன்பைவிட கொஞ்சம் கறுப்பாக் இருந்த்து. பின்னால் அவள் சூத்தும் முன்பை விட பல இன்சுகள் பெருத்து அகலமாக இருந்த்து.

பால் சொம்புடன் வந்து அவள் அருகே நின்றதும் செல்வா மெல்ல் எழுந்து நின்றான். உமா கையிலிருந்த பாலை அவனிடம் கொடுத்துவிட்டு அவன் காலில் விழுந்தாள். செல்வா பால் சொம்பை வைத்துவிட்டு அவளை எழுப்பினான்.

எழுந்து நின்றவள் வெட்கத்தால் தலை குனிந்தாள். செல்வா அவள முகத்தை பிடித்து தூக்கி அவள் சிவந்த உதட்டில் தன் உதட்டை வைத்து இறுக்கமாக் ஒரு முத்தம் கொடுத்தான். உமா அவனிடமிருந்து தள்ளி சென்று அருகே வைத்திருந்த எதையியோ கொண்டு வந்தாள்.

செல்வாவை படுக்க வைத்து அவன் அணிந்திருந்த வேட்டியை கழட்டி போட்டாள். அவன் சட்டையையும் ஜட்டியையும் கழட்டி அவனையும் அம்மணமாக்கினாள். உமாவை இப்படி பார்த்த்துமே அவன் சுண்ணி ,எழுந்து நின்று கொண்டிருக்க உமா வைத்த கண் வாங்காமல் அவன் சுண்ணியையே பார்த்தாள்.

அதன் பின் தன் இரண்டு கைகளையும் கூப்பி அவன் சுண்ணியை தொட்டு வணங்கினாள். தான் ஏற்கனவே எடுத்து வைத்திருந்த மஞ்சளை எடுத்து அவன் சுண்ணிக்கு பொட்டுவைத்து அதன் மேல் கும்கும்ம் வைத்தாள்.

“உமா என்ன பண்ற” என்று செல்வா கேட்க

“இதுதான் எனக்கு செக்ஸ் சந்தோஷத்த கொடுத்து முதல் கடவுள், இப்ப அதே சுண்ணியால் ஓல் வாங்க போறேன்ல். அதான் இந்த பூஜ” என்று சொல்லிவிட்டு மீண்டும் தொட்டு வணங்கினாள்.

செல்வா அவளை இழுத்து படுக்க வைத்தாள். உமா கண்கள் அவனை பார்க்காம வெட்கத்தில் வேறு எங்கயோ பார்த்துக் கொண்டிருக்க செல்வா தான் வாங்கி வைத்திருந்த தேன் பாட்டிலை எடுத்தான்.

அதை உமாவின் மார்பின் மேல் ஊற்றினான். அவள் மார்பு முழுவதும் ந்ன்றாக தடவிவிட்டான். அதன் பின் அவள் வயிற்றில் தொப்புளில் தேனை ஊற்றினான். தொப்புளில் தேனை ஊற்றினான். குழிந்திருந்த அவள் தொப்புள் தெப்ப குளம் போல் தேனால் நிரம்பி இருந்த்து.

மெல்ல் பாட்டிலுடன் கையை கீழெ கொண்டு சென்று அவள் மதன பீட்த்தின் மேல் தேனால் அபிஷேகம் செய்வது போல் ஊற்றினான். பாட்டிலை வைத்துவிட்டு மெல்ல எழுந்து அவள் மார்புக்கு சென்றான். வ்ழிந்து கொண்டிருந்த தேனை நாக்கை நீட்டி மெல்ல் நக்கி சுவைத்தான்.

அவள் காய்களின் வளைவுகளில் தேன் சொட்டிக் கொண்டிருக்க தன் நாக்கால் ஒரு துளி கூட வைக்காமல் ந்க்கி குடித்தான். அவள் காம்புகள் இரண்டிலும் தேன் துளிகள் ஒட்டிக் கொண்டிருக்க மெல்ல் அவற்றில் ஒன்றை தன் வாய்க்குள் நுழைத்து சப்பினான்.

சுவையான் தேன் நிறைந்த காம்புகளை ந்ன்றாக சப்பி எடுத்தான். பின் கீழெ இறங்கி அவள் வயிற்றில் பரவி இருந்த தேனை நாக்கை சுழற்றி நக்கிக் கொண்டே அவள் தொப்புளுக்கு வந்தான். உமாவோ அவன் நாக்கின் வித்தையால் மயங்கி ப்டுத்துக் கிடந்தாள்.

செல்வம் மெல்ல் அவள் தொப்புளில் நாக்கை நுழைத்து அதில் தேங்கி இருந்த தேனை கொஞ்ச்ம கொஞ்ச்மாக நக்கிவிட்ட்டு உதட்டை குவித்து அங்கு வைத்து நன்றாக் உறிஞ்சினான் உமாவின் அடிவ்யிற்றில் யாரோ கிளறிவிட்ட்து போல் இருக்க செல்வாவின் தலையை பிடித்து அவன் முடிகளை களைத்து கேர்தினாள்.

செல்வா இன்னும் கீழெ சென்று அவள் புண்டை மேட்டை நக்கினான். அப்ப்டியே இறங்கி அவள் தேனி ஊறிக்கிடந்த பருப்பை சுவைத்தான். உமாவுக்கு புண்டை ஈரமாகி தேனோடு கலந்த்து. செல்வா தேனில் கல்ந்து வழிந்த அவள் மதன நீரை சுவைத்து குடித்தான்.

அவள் புண்டை ஓட்டைக்குள் நாக்கை வைத்து தொப்புளில் உறிஞ்சியது போல் நன்றாக் அழுத்தி இழுத்து உறிஞ்சினான். உமா தன் கால்கள் இரண்டையும் இறுக்கி அவன் தலையை வெளியே எடுக்க முடியாம்ல் அழுத்திக் கொள்ள். செல்வாவும் தன் நாக்கை முடிந்த அள்வுக்கு ஆழமாக இறக்கி அவள் புண்டை ஓட்டையும் அதில் வழிந்து வந்த அவளின் மதன நீரையும் சுவைத்தான்,.

மெல்ல் தலை தூக்கி பார்க்க உமா காமத்தில் மிதந்து கொண்டிருந்தாள். அவள் அருகே சென்று படுத்து அவளை எழுந்து உட்கார வைத்தான், அவளும் புரிந்து கொண்டு செல்வா கொண்டுவந்திருந்த அதே தேன் பாட்டிலை எடுத்து செல்வாவின் சுண்ணியில் ஊற்றினாள்.

நன்றாக கையால் தடவிவிட்டாள். அதன் பின் அதை அப்படியே தன் வாய்க்குள் நுழைத்து சப்ப தொடங்கினாள். செல்வாவின் சுண்ணியில் இருந்த தேன் உமாவின் வாய்க்குள் சென்றது.

அவாளும் குச்சி ஐஸ் சப்புவது ஒட்டி இருக்கும் தேனை நன்றாக சப்பி சுவைத்தாள். ஒரு சொட்டு கூட இல்லாமல் சப்பினாள். இப்போத் அவன் சுண்ணியில் தேனுக்கு பதில் உமாவின் எச்சில் மட்டுமே இருந்த்து.

உமா விடாமல் இன்னும் நன்றாக் சுண்ணியின் முன் தேலை ஏற்றிவிட்டு மொட்டு பகுதியை நன்றாக சப்பி சுவைத்தாள். செல்வத்தால் அதற்கு மேல் தாங்க முடியாமல் அவளை படுக்க வைத்தான். அவள் கால்கள் இரண்டையும் அப்ப்டியே தூக்கி அவளை வளைத்தான்.

அவள் கால்கள் இரண்டும் இப்போது அவள் தலைக்கு இரண்டு பக்கமும் இருந்த்து., அவள் புண்டை இயனுக்கு நன்றாக் தெரிய அவள் மேல் ஏறி பட்ர்ந்து தன் சுண்ணியை அவள் புண்டைக்குள்விட்டு அடித்தான்.

உமாவின் உடல் வில் போல் வளைந்திருந்த்தால் வலித்தாலும் செல்வாவின் சுண்ணி நீண்ட நாட்களுக்கு பின் தன் புண்டைக்குள் ஒடி விளையாடும் இன்பத்தில் வலியை பொறுத்துக் கொண்டாள்.

செல்வாவும் அவள் மேல் தன் உடல் எடை முழுவதையும் செலுத்தி தன் பூலை உள்ளே விட்டு அடித்தான். நீண்ட நாட்களாக யாரையும் ஓக்காத்தாலும் உமா நன்றாக் ஊம்பிவிட்டிருந்த்தாலும் செல்வாவுக்கு சீக்கிரமே வந்திட்ட்து. அப்படியே அவள் புண்டைக்குள் கஞ்சியை நன்றாக் பாய்ச்சிவிட்டு களைத்துப் அவள் அருகே படுத்தான்.

இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் மாறி மாறி பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே தூங்கிவிடுகிறார்கள். அதிகாலை 3.30 மணிக்கு செல்வா கண் விழிக்கிறான். அருகே உமா தன்னை மற்ந்த நிலையில் நிர்வாணமாக் தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறாள்.

சத்தமின்றி எழுந்தவன் ஏற்கனவே எடுத்து வைத்திருந்த பையில் உமா இப்போது போட்டிருந்த நகைகளையும் கழட்டி போட்டான். பை நிரம்பியது. பணம் நகை எல்லாவற்றையும் எடுத்து தயாராக் வைத்துக் கொண்டு ஒரு பாட்டிலை எடுத்தான்.

அது மருத்துவர்கள் மயக்கத்துக்காக் பயன்படுத்தும க்ளோரோஃபார்ம் எனப்படும் மருந்து அதை ஒரு கர்ச்சிஃபில் ஊற்றீ மெல்ல உமாவின் மூக்குக்கு மேலாக காட்டினான். உமா தூக்கத்திலேயே மயக்கமானாள்.

ஆனாலும் விடாமல் அந்த துணியை அவள் மூக்கில் வைத்து நன்றாக் அழுத்தி எடுத்தான். உமா நன்றாக் மயங்கிவிட்ட்தை உறுதி படுத்திக் கொணடு எழுந்தான். பணம் நகை இருந்த பையை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்ப தயாரானான். அப்போது அவன் மனதுக்குள் ஒரு குரல்

“இத்தன பேர ஏமாத்தினவ உயிரோட இருந்த இன்னும் எத்தன் பேர ஏமாத்துவா, நான் போயிட்டா இன்னொருத்தன் தேடி போக மாட்டான்னு என்ன் நிச்சயம்” என்ற் ஒரு கயிற்றை எடுத்தான்.

அதை பேர்னில் கட்டி அதன் ம்று முனையில் சுறுக்கு போட்டான். உமாவை தூக்கி அதில் மாட்டி தொங்கவிட்டான். பையுடன் கதவை திறக்க அவனுக்கு அதிர்ச்சி காத்திருந்த்து. எதிரே சீனு நின்றிருந்தான். அதிர்ச்சியில் பின்னோக்கியபடியே வர

“சீனு நீயா, உன்ன தான் மலையில இருந்து தள்ளிவிட்டோமே” என்று செல்வா கேட்க

“ஆமாண்டா தள்ளிவிட்டீங்க, ஆனா உங்கள எல்லாம் கொல்ல கூடாதுன்னு தான் என்ன அந்த ஆண்டவன் காப்பாத்தி அனுப்பி இருக்கான்” என்று கூறி மேலே பார்க்க பேனில் உமா தூக்கில் தொங்கிக் கொண்டிருந்தான்.

“அட பாவி என்ன் ஏமாத்திட்டு அவ உன் கூட வந்தா கடைசியில் நீ அவளையே ஏமாத்தி கொன்னுட்டியா, எனக்கு ஒரு வேல மிச்சம், ஆனா உன்ன் கொல்லாம் என் வேல மூழுசா முடியாது. உன்னால் தான் அவ என்ன ஏமாத்தினா”என்றுசொல்லிக் கொண்டே தன்னிடமிருந்த கத்தியை எடுத்தான்சீனு அதற்குள் சுதாரித்துக் கொண்ட செல்வா தன்ன்னிடமிருந்த பைகளை அவனை நோக்கி வீச சீனு நிலை தடுமாறி சாய்ந்தான்.

அந்த கேப்பில் செல்வா அவ்னை நன்றாக கீழெ தள்ளிவிட்டு வெளியே ஓட் முயல சீனு அவன் காலை தாவி பிடித்துக் கொண்டான். இருவருக்கும் நடுவே சண்டை நடக்க சீனு தன் கத்தியால் செல்வாவின் வயிற்றில் குத்திவிடுகிறான்.

செல்வா அந்த இட்த்திலேயே மயங்கி விழுகிறான். சீனு காவல் நிலையம் சென்று சரண் அடைகிறான். சீனுவின் கதையை கேட்டுவிட்டு உலகத்தில் எப்ப்டியெல்லாம் ஆளுங்க இருக்காங்க என்று மன்ம் நொந்து வீடு திரும்பினேன் நான். 
சென்னை விமான நிலையம் உள்ளே இருந்து இரண்டு பெண்கள் வெளியே வருகிறார்கள்.

ஒருத்தி சுண்டிவிடவேண்டாம் லேசாக தொட்டாளே ரத்தம் வரும் அளவுக்கு சிவப்பு நிறம்,

இன்னொருத்தி சுமாரான நம்மூர் நிறத்திலும் இருக்கிறாள். இருவரும் ஏற்கன்வே புக் செய்து வைத்திருந்த சென்னையின் ம்க பெரிய ஒரு ஹோட்டலின் காரில் சென்று ஏறுகிற்றார்கள்.

கார் புறப்படுகிறது,. அந்த இரண்டு பெண்களையும் நாம் ஏற்கன்வே பார்த்திருக்கிறோம், யார் அவர்கள் கொஞ்ச்ம அருகே சென்று பார்க்கலாம் என்று போனால் அதில் ஒருவள் தான் பாத்திமா,

அதாவது நம்ம் ஊர் கலரில் இருந்த அநத பெண். அப்படியானால் அந்த் சிவப்பு நிறா சிங்காரி யார் என்று எல்லோருக்குமே தெரிந்திருக்குமே, ஆம் அவள் தான் லத்திஃபா.

இருவரும் துபாயிலிருந்து வருகிறார்கள். எதற்க்காக வருகிறார்கள். பொருத்திருந்து பார்க்கலாம், இப்போது கதைக்குள் போக்லாம்.

ஃபாத்திமாவும் லதீஃபாவும் சென்னையில் இருக்கும் ஒரு மிகப்பெரிய ஹோட்டலுக்கு செல்கிறார்கள். குளித்து முடித்து இருவரும் உட்கார மாலை 4 மணி.

லதீஃபா பாத்திமாவிடம் ஏதோ சொல்ல பாத்திமா உடனே தன் செல்போனில் அனிதாவின் எண்ணுக்கு டயல் செய்கிறாள்.

“ஹலோ அனிதா மேடம் நான் லதீஃபா மேடமோட பி.ஏ. ஃபாத்திமா பேசறேன்” என்றதும் எதிர் முனையில்

“சொல்லுங்க நான் அனிதாதான் பேசுறேன், என்ன் விஷயம், மேடம் எப்படி இருக்காங்க” இது அனிதாவேதான்.

“மேடம் இப்ப சென்னையில் தான் இருக்காங்க, உங்களையும் முத்து சாரையும் உடனே மீட் பண்ணனும்னு சொல்றாங்க, நான் சார் நம்பருக்கு ட்ரை பண்ணேன், ஆனா அவரு அட்டண்ட் பண்ல, நீங்க வரும்போது அவரையும் கண்டிப்பா கூட்டி வாங்க” என்று சொல்லிவிட்டு பாத்திமா போனை வைக்க அனிதாவின் முகத்தில் பீதி ஏற்பட்ட்தற்க்கான அடையாளம் தெரிந்த்து.

“இவ எங்க திடீர்னு இங்க வந்தா, வரும்போது முத்துவ வேற கூட்டி வர சொல்றாளே, நான் அவன எப்ப்டி கூட்டி போறது” என்று யோசித்தபடி லதீஃபா தங்கி இருந்த ஹோட்டலுக்கு காரை செலுத்துகிறாள்.


வேலூரில் மாலை 5 மணிக்கு நான் சிறைக்குள்ளிருந்து வெளியே வநத்தும் என் செல்லை எடுத்து பார்த்தேன். அதில் பல் எண்களோடு பாத்திமாவின் எண்ணும் இருந்த்து.

ஆனால் அப்போது அது யாருடைய எண் என்பது எனக்கு சரியாக நியாபகம் வராததால் கண்டு கொள்ளாமல் வீட்டுக்கு சென்றேன். லதா எனககாக வழக்கபோல் காத்திருந்தாள்.

சென்னையில் அனிதா தன் காரில் லதீஃபா தங்கியிருந்த ஹோட்டலுக்கு சென்று சேர்ந்தாள். அவள் அறைக்கதவை தட்டியதும் ஃபாத்திமா திறந்தாள்.

“கொஞ்ச்ம உட்காருங்க மேடம் இப்ப வந்திடுவாங்க” என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றாள். சட்டென்று ஏதோ நியாபகம் வந்தவளாய் திரும்பி வந்து

“மேடம், முத்து சார் வரலையா” என்று கேட்க அனிதா கையை பிசைந்தாள். என்ன் சொல்வது என்று புரியாமல்

“அவரு வேல விஷய்மா வெளியில் போயிருக்காரு” என்று சொல்லி சமாளிக்க் பாத்திமா மீண்டும் உள்ளே சென்றாள். சில நொடிகளில் வானத்து தேவதை போன்ற வெள்ளை நிறா உடையில் வெளியே வர அனிதா அவளை பார்த்த்தும் எழுந்து நின்றாள்.

லதீஃபாவோ அவளை கொஞ்ச்மும் சட்டை செய்யாமல் எதிரே இருந்த சொஃபாவில் உட்கார்ந்து கால் மேல் கால போட்டாள். அனிதாவை பார்த்து அரபியில் ஏதோ கேட்க பாத்திமா உடனே அனிதாவிடம்

“நீங்க முத்துவ கூட்டி வரலையான்னு மேடம் கேக்குறாங்க” என்றதும் அனிதா முன் போலவே

“முத்து ஒரு வேல விஷய்மா வெளியூருக்கு போயிருக்காரு” என்றாள். உடனே பார்த்திமா அதை மொழிபெயத்து சொல்ல லத்திஃபா அனிதாவை பார்த்து ஏதோ சொல்ல பாத்திமா

“மேடம் உங்களுக்கு நாங்க கொடுக்கறதா இருந்த கான்ட்ராக்ட்டுக்கான் அப்ரூவல் என் போர்ட ஆஃப் டைரக்டர்ஸ் கிட்ட் இருந்து வந்திடுச்சி, நீங்க வேலைய ஸ்டார்ட் பண்ணலாம், உங்களுக்கு வேண்டிய எல்லா உதவிகளையும் எங்க கம்பனி செய்யும், ஆனா, அந்த டாக்குமெண்ட்ஸ்ல முத்து சாரும் கையெழுத்து போடனும், அதனால் தான் மேடம் சார வர சொல்லி கேட்டாங்க” எனறதும் அனிதாவுக்கோ உள்ளுக்குள் கோபம்

இருந்தாலும் வெளியே சிரித்தபடி “முத்து என்னோட் ஹாஸ்பிடலஸ்ல ஒன்னுத்தோட இன்சார்ஜ் மாதிரி தான் ,அவருக்கு எங்க கம்பனி மேனேஜ்மென்ட்ல டைரக்டா எந்த சம்பந்தமும் இல்ல” என்று பார்த்திமாவை பார்த்து சொல்ல அவள் லதீஃபாவிடம் சொன்னதும் பதிலுக்கு அவள் சொன்னதை அனிதாவிடம் சொன்னாள்.

“மேடம் எங்களுக்கு எல்லாமே தெரியும், எத்தனையோ கம்பனிங்க இந்தியாவுல் இருந்தாலும் உங்க கம்பனிக்கு இந்த ஆஃபர் கொடுத்த்துக்கு காரணமே முத்து சார் தான். அவர் இருந்தாதான் இந்த ஆஃபர் உங்களுக்கு கிடைக்கும்” என்று திட்டவட்டமாக் கூறிவிட

“சரி மேடம் அப்ப நான் முத்து வந்த்தும் உங்கள் வந்து பார்க்குறேன்” என்று அனிதா எழுந்த்தும் லதீஃபா உள்ளே கிளம்பி சென்றுவிட அனிதா பாத்திமாவின் கையை பிடித்து இழுத்து ஒரு ஓரமாக் கூட்டி சென்றாள்.

“ஒரு வேல முத்து இல்லனா, என்ன் பண்ணுவீங்க” என்று அனிதா அவளிடம் கேட்க

“ஏற்கனவே அப்ரூவல்லாம் வாங்கியாச்சி, முத்து சார் இருக்கனும்னு மேடம் ஆச படுறாங்களே தவிர லீக்லா அவர் இல்லனானும் பரவால்லதான், எப்ப்டியும் இந்த ஆஃபர் உங்களுக்குன்னு தான் ரெடி ஆகியிருக்கு” என்று உண்மையை போட்டு உடைத்துவிட்டு அவள் உள்ளே சென்றுவிட அனிதாவின் மனதுக்குள் இருந்த வில்லத்தனம் மீண்டும் வெளியே வர தொடங்கியது.

“டேய் முத்து உன்ன் தொரத்திவிட்டுட்டேன்னு நிம்மதியா இருக்கலாம்னு பார்த்தா, இந்த பொண்ணு ரூபத்துல் உன்ன் மறுபடி கூப்ட வேண்டி வரும்போல் இருக்கே” என்று யோசித்தாள். அப்போது ஒரு எண்ணம்.

“பல கோடி ரூபா கெடைக்கிற ஆஃபர் அத விடவும் முடியாது, ஆனா நீ இல்லன்னாலும் இது எனக்கு கிடைக்கும், அப்ப் நீ இல்லாம் போய்ட்டா” என்று நினைத்த்தும் அவ்ள் முகத்தில் ஒரு மலர்ச்சி,

உடனே மகிழ்ச்சியுடன் காரில் ஏறினாள். காரை வேகமாக் ஓட்டியபடி யாருக்கோ போன் செய்தாள். ப்ளூடூத் டிவைசை காதில் வைத்தபடி சாலையை பார்த்து காரை ஓட்டிக் கொண்டிருக்க ரிங் போனது. யாரோ எடுத்தார்கள்.

“ஹலோ ராயபுரம் கபாலியா” என்றதும்

“ஆமா நீங்க யாரு” என்று மறுமுனையில் குரல்

“நான் அனிதா பேசுறேன்” என்று இவள் சொன்னாள்.

வேலூரில் லதா நான் வீட்டுக்கு வந்த்தும் எப்போதும் போல் எனக்கு சாப்பாடு எடுத்து வைத்துவிட்டு என் அருகே உட்கார்ந்தவள் சட்டென்று எழுந்து ஓடினாள்.

நான் என்ன்வோ என்று அவள் சென்ற வழியையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க உள்ளே இருந்து வாந்தி எடுக்கும் சத்தம் கேட்ட்து. சில் நொடிகளில் வெளியே வ்ந்தவள் .


”என்ன் லதா, என்னாச்சு” என்று நான் கேட்ட்தும் முகத்தில் புன்னகை தவழ என்னை பார்த்து

“நீங்க அப்பாவாக போறீங்க” என்றாள். எனக்கு சந்தோஷத்தில் எழுந்து அவளை அப்படியே தூக்கி சுற்ற நினைக்க அவள் என்னை தடுத்தாள்.

“ம்ம்ம் வேண்டாம், இப்ப வேண்டாம்” எனறதும் நான் அவளை மெல்ல் உட்கார வைத்து

“கரக்டான மாத்திரைகள வாங்கி போடு, மத்தவங்களுக்கு சொல்ற மாதிரி உனக்கு சொல்ல வேண்டி இருக்காதுன்னு நெனைக்கிறேன், ஏனா நீயும் டாக்ட்ர் நானும் டாக்டர், அதனால் உன் உடம்பையும் பார்த்துக்கிட்டு உள்ள இருக்கிற பாப்பா உடம்பையும் பார்த்துக்கோ” எனறதும் வெட்கத்துடன் தலையாட்டினாள்.

சாப்பிட்டு முடித்து நான் கை கழுவ எழுந்த நேரம் என் செல்போன் அடிக்க லதா அதை எடுத்தாள். திரையில் அனிதாவின் நம்பர்

“என்ன்ங்க” என்று என்னை கூப்பிட நான் வேகமாக் கை கழுவிவிட்டு லதாவின் அருகே வர

“அனிதா போன் பண்றா” என்று முகத்தில் இருந்த சந்தோஷம் மறைந்து சந்தேகத்துடன் போனை என்னிடம் நீட்டினாள்.

“அவ எதுக்கு போன் பண்றா” என்று சொல்லிக் கொண்டே போனை வாங்கி கால் அட்டன்ட் செய்து காதில் வைத்தேன். லதா கையை நீட்டி போனின் ஸ்பீக்கரை ஆன் செய்தாள்.

“ஹ்லோ” என்று நான் சொன்னதும் மறுமுனையில்

“என்ன் முத்து சார் எப்ப்டி இருக்கீங்க” என்று அனிதாவின் குரல். அதை கேட்ட்துமே லதாவின் முகத்தில் பீதி ஏற்பட என்னை பார்த்தாள்

“ம்ம்ம் நல்லாவே இருக்கேன், என்ன் விஷயம்” என்று நான் கேட்ட்தும்

“சரி நமக்குள்ள் என்ன் இருக்கு பேச, நேரா விஷயத்துக்கே வரன், நீ இப்ப உட்னே சென்னைக்கு வரனுமே” என்று அனிதா சொன்னதும் எதற்க்காக என்ற கேள்வியுடன் லதா என் முகத்தை பார்க்க அவள் முகத்தில் தெரிந்த கேள்வியை நான் அனிதாவிடம் கேட்க

“அதான் அன்னைக்கு கோவாவுக்கு போய் ஒரு ஆஃபர வாங்கிட்டு வந்தோமே, நியாபகம் இருக்கா” என்று அனிதா கேட்க எனக்கு லதீஃபாவின் நியாபகம் மூளையில் வர

“ஆமா சியாரா க்ரூப்ஸ்” எனறதும்

“ம்ம்ம்ம். எப்ப்டி மறக்க முடியும், அந்த சியாரா க்ரூப்ஸ் எம்டி லதீஃபாவையும் உன்னால் மறக்க முடியாதே. அவ இப்ப நீ இங்க இருந்தாதான் அந்த கான்ட்ராக்ட நமக்கு, இல்ல் இல்ல எனக்கு கொடுப்பாளாம், அதனால் நீ வ்ந்து என் பக்கத்துல கொஞ்ச் நேரம் உட்கார்ந்திட்டு போனா போதும்” என்று கொஞ்ச்ம நக்கலாக் சொன்னாள்.

அவள் அப்படி சொன்னதும் லதா ஏதோ சொல்ல் முயன்றாள். மௌன மொழியில் சொன்னதால் எனக்கு எதுவும் புரியாமல் செல ரிசீவரை மூடிக் கொண்டு அவள் அருகே சென்று

“என்ன் லதா” என்றதும்

“யோசிச்சி சொல்றேன்னு சொல்லுங்க” என்றாள். நானும் அவள் எதோ சொல்ல நினைக்கிறாள் என்று புரிந்து கொண்டு

“சரி நான் யோசிச்சி அப்புறமா சொல்றேன்” என்றதும்

“டைம் இல்ல முத்து நான் இன்னும் அறை மணி நேரம் கழிச்சி போன் பண்றேன், உடனே லதா கிட்ட கேட்டுட்டு கிளம்புற வழிய பாரு, நாளைக்கு காலையில் நீ சென்னையில் இருக்கனும்” என்றூ கண்டிப்பான் குரலில் சொல்லிவிட்டு போனை கட் செய்தாள்.

நான் லதாவை பார்க்க அவள் “என்ன திடீர்னு வர சொல்றா” என்று சந்தேகத்துடன் லதா கேட்க

“அதான் அவளுக்கு ஆதாயம் வருதுன்னு சொல்றா:ளே அதனல தான்” என்று நான் சொல்ல

“ஆனா எனக்கு இதுல வேற ஏதோ சூழ்ச்சி இருக்குமோன்னு சந்தேகம் வருது” என்றதும்

“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல் நான் நாளைகு போய்ட்டு நாளைக்கு ஈவ்னிங்கே வந்திடுறேன்” ஏன்றதும் லதா லேசாக கண்கல்ங்கினாள்.

“இப்படி ஒரு நெலமையில்தான் நீங்க என்ன் தனியா விட்டுட்டு போகனுமா” என்றாள்.

“ஆமா லதா இப்ப உன்ன் கூட கூட்டி போக முடியாது” என்று நான் சொன்னேன். சென்னையில் அனிதா போனை கட் செய்த்தும் தனக்கு ஆன்ந்தமான குரலில்

“வாடா மாப்ளா உனக்கு வெச்சிருக்கேன் வேட்டு” என்கிறாள். 

லதா ஒரு வழியாக் நான் சென்னைக்கு செல்ல சம்மதித்தாள். நானும் எல்லா உடைகளையும் எடுத்து வைத்துக் கொண்டு தயாராகிக் கொன்டிருந்த நேரம் மீண்டும் என் செல்போன் ஒலித்த்து.

எடுத்து பார்க்க அனிதாவே தான். காதில் வைத்த்துமே

“என்ன் முத்து கெளம்பிட்டியா” என்று தான் கேட்டாள்.

“கெளம்பிக்கிட்டே இருக்கேன்” என்று நான் சொன்னதும்

“பஸ்ல் நான் டிக்கெட் புக் பண்ணியிருக்கேன்” என்று டிக்கெட் நம்பர் எல்லாவற்றையும் எனக்கு சொல்லிவிட்டு

“அந்த பஸ்லயே வ்ந்திடு” என்று சொல்லிவிட்டு வைத்தாள். நானும் லதாவை பார்க்க

“என்ங்க போய்ட்டு சீக்கிரம் வந்திடுவீங்கல்ல” என்று குழந்தை போல் கேட்டாள்.

“அடி லூசு உன்ன் விட்டுட்டு என்னால் ஒரு நாள் கூட முழுசா இருக்க முடியாது. நாளைக்கு ஈவ்னிங் இதே நேரம் நான் இங்க இருப்பேன், சரியா” என்று ஒரு வழியாக அவளை சமாதானம் செய்துவிட்டு கிளம்பினேன்.

அனிதா சொல்லி வைத்திருந்த பஸ் இருக்கும் இட்த்துக்கு சென்றேன். என் இருக்கை மட்டும் தான் காலியாக இருந்த்து. அனேகமா பஸ் எனக்காக தான் காத்திருந்த்து போல். ஏறி உட்காந்த்தும் இரவு 8.30 மணிக்கு பஸ் சென்னை நோக்கி புறப்பட்ட்து.

எப்படியும் 11.30 மணிக்கெல்லாம் சென்னைக்கு சென்றுவிடலாம். என்று நினைத்துக் கொண்டேன். பஸ் கிளம்பி சில் நிமிடங்கள் ஆனது. சென்னையில் அனிதா கபாலிக்கு போன் செய்தாள்.

“கபாலி நீ சொன்ன மாதிரியே அவ்ன ஒரு பஸ்ல வர சொல்லி இருக்கேன், இன்னேரம் அவன் வேலூர்ல இருந்து கெளம்பியிருப்பான்” என்று அனிதா சொல்ல மறுபுறம் கபாலி

“மேடம் நானும் இப்ப அந்த ரூட்லதான் இருக்கேன், அனேகமா இன்னும் ஒரு மணி நேரத்துக்குள்ள் நான் பஸ்ச் பிடிச்சிடுவேன்” என்று சொல்ல

“கபாலி சொன்னது நியாபகம் இருக்கட்டும் எல்லாமே தானா நடந்த மாதிரி இருக்கனும், யாருக்கும் என் மேல சந்தேகம் வ்ந்திட கூடாது” என்று அனிதா சொல்ல

“கவலையே படாதீங்க மேடம் எல்லாம் பக்காவா இருக்கும்” என்றான் கபாலி.

“அந்த நம்பிக்கையில் தான் இத உங்கிட்ட் ஒப்படச்சி இருக்கேன்,. ஜாக்கிரத, நான் போன் வெக்கிறேன்” என்று சொல்லி போனை வைத்தாள். சென்னையிலிருந்து கபாலியும் அவனுடன் 5 அடியாட்களும் ஒரு ஜீப்பில் கிளம்பி வந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

இரவு 9 மணி இருக்கும் போக்குவரத்து நெரிசல் காரணமாக பஸ் கொஞ்சம் தாமதமாக ஆற்காடு வந்து சேர்ந்த்து. சில் நிமிடங்கள் நிற்கும் என்று ட்ரைவர் சொல்ல நான் இறங்கி லதாவுக்கு போன் செய்தேன்.

“என்ன லதா தூங்கிட்டியா” எனறதும்

“9 மணி தான்ங்க ஆகுது அதுக்குள்ள் எப்ப்டி தூங்கிடுவேன்” என்று அவள் கிண்டலாக சொல்ல

“சும்மா தான் கேட்டேன்” என்றதும்

“நீங்க எங்க போயிருக்கீங்க” என்று அவள் கேட்க

:நான் இப்ப தான் ஆற்காடு வந்திருக்கேன்” எனறதும்

“சரி பார்த்து போங்க, நைட்ல தூங்காம இருக்காதீங்க, நேரா யார் வீட்டுக்கு போறீங்க” என்று கேட்க

“நான் கும்ரனுக்கு போன் பண்ணேன், அவன் வீட்லயே தங்கிக்க் சொன்னான், அங்க இருந்துட்டு காலையில் போறேன்”என்று சொன்னதும் அவளும்

“சரிங்க பார்த்து போங்க” என்று சொல்லி போனை கட் செய்தாள். அதே நேரம்

கபாலி வேலூர் நோக்கி வந்து கொண்டிருக்க ஸ்ரீபெரும்பத்துர் தாண்டி வரும்போது யாருக்கோ போன் செய்தான்.

“டேய் எங்க இருக்க” என்று கேட்க மறுமுனையில்

“அண்ணே, இப்ப தான் பஸ் ஆற்காடே வந்திருகு” என்று அவன் சொல்ல

“என்ண்டா சென்னையில் இருந்து நாங்களே இவ்ளோ தூரம் வந்திருக்கோம், அங்க என்ன் ஏதாவது பிரச்சினையா”என்று கேட்க :


”ஆமாண்ணே, இங்க கட்சி மீட்டிங் அதனால் ட்ராஃபிக் ஜாம்” என்று அவன் சொல்ல

“சரி ஆள பார்த்துட்டியா” என்று கபாலி கேட்க

“பார்த்துட்டேண்ண, அவன் பக்கத்துல தான் இருக்கேன்” என்று அவன் சொல்ல ஆற்காடு பஸ் ஸ்டாப்பில் நான் அந்த் பஸ்ஸில் வந்திருந்த இன்னொருவன் அருகே செல்ல அவன் போன் பேசிக் கொண்டிருந்தான்.

என்னை பார்த்த்தும் போனை காதிலிருந்து எடுத்துவிட்டு அதிர்ச்சியுடன் பார்க்க நான் அவனிடம்

“இந்த பஸ் எத்தன மணிக்கு கெளம்பும்” என்றதும் அவன்

“அவளோதான் இப்ப கெளம்பிடும்” எனறான். நான் உள்ளே ஏறி செல்ல அவன் மறு முனையில் இருந்த கபாலி

“என்ண்டா என்னாச்சு” என்று கேட்க

“அண்ணே அவன் தான் என் கிட்ட் வந்து பஸ் எப்ப் கெள்ம்பும்னு கேக்குறான்” என்றதும் கபாலி சிரித்துக் கொண்டே

“அவனுக்கு போய் சேர ஆர்வம் அதிகமாகிடுச்சி போல் அதான் உங்கிட்டயே வந்து கேக்குறான்” என்றதும் பதிலுக்கு இவனும் சிரித்துவிட்டு பஸ்சில் ஏறுகிறான். பஸ் கிளபுகிறது.

ஏறியவன் என் அருகே இருந்த மற்றொரு வரிசையில் தான் உட்கார்ந்திருக்கிறான். என்னையே அவன் பார்த்துக் கொண்டிருக்க நான் அவ்னை கவனிக்காமல் டிவியில் ஒடிக் கொண்டிருந்த பாடல்களை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.


கபாலியின் கூட்டம் வேகமாக் வந்து கொண்டிருக்க பஸ்சும் வேகம் எடுக்க தொடங்கியது. சாலையில் ஹெட்லைட்டின் வெளிச்சத்தில் சீற்க் கொண்டு பாய்ந்த்து பஸ். டிவி நிறுத்தப்பட பஸ் அமைதியாக ஒடி கொணிருந்த்து.

என் அருகே உட்காந்திருந்தான் எழுந்து ட்ரைவர் சீட்டுக்கு சென்றான். ட்ரைவரிடம் ஏதோ சொல்ல பஸ் வேகம் குறைந்த்து. சாலையின் ஒரு ஓரமாக் பஸ் நிற்க ட்ரைவர் இறாங்கினார்.

நான் கண் விழித்து பார்க்க ட்ரைவர் என் அருகே இருந்தவனிடம் ஏதோ பேசிக் கொண்டிருந்தான். இருவரும் சிகரெட் பற்ற வைத்து இழுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

என்ன் இது பஸ்ல ஏதாவது ரிப்பேராக இருக்குமோ என்று நினைக்க என்னை போல் பலரும் எழுந்து அவர்களை பார்க்க ஒருவன்

“என்ன் ட்ரைவர் பஸ் ஏன் நின்னுடுச்சி” ஏன்றதும் ட்ரைவர் வேகமாக் உள்ளே வந்து

“ஒன்னுமில்ல் சார் சின்ன் ப்ராப்ளம்” என்று மீண்டும் தன் சீட்டில் உட்கார்ந்து பஸ்சை ஸ்டார்ட் செய்ய முன்புற கண்ணாடி வழியே பார்க்க பஸ்சுக்கு முன்னால் ஒரு ஜீப் வேகமாக் வந்து பஸ்சை மடக்கியது.

பஸ் அப்ப்டியே நின்றுவிட ஜீப்பிலிருந்து 5 பேர் இறங்கி பஸ்சுக்குள் வந்தார்கள். ஒருவன் ஜீப்பை திருப்பி வைத்துக் கொண்டான். பஸ்சுக்குள் ஏறியவர்கள். கையில் பளபளவென்று மின்னும் கத்திகளை வைத்திருக்க அவர்களை பார்த்த் பெண்கள் சிலர் கத்தினார்கள்.

உடனே அவர்கள் கத்தியை அவர்கள் கழுத்தில் வைத்து

“ஏய் சத்தம் போட்டீங்க சங்க அறுத்துடுவேன்” என்று மிரட்ட அவர்களை தள்ளிக் கொண்டு ஒருவன் வ்ந்தான். பார்க்க சினிமா வில்லன் கணக்காக இருந்தான். அவன் பேர் தான் கபாலி, வந்தவன் உள்ளே இருந்தவர்க்ளை பார்த்த்

“சத்தம் போடாம இருந்தா யார் உயிருக்கும் எந்த பிரச்சினையும் வராது. யாராவது கத்தனும்னு நெனச்சீங்க, உடம்புல் தல இருக்காது” என்ற் அடுக்கு மொழியில் பேசிவிட்டு ட்ரைவரை பார்த்தான்

“ டேய் பஸ்ஸ் திருப்புடா” என்றான். பஸ் கிளம்பியது. கையில் கத்தியுடன் இருந்த கபாலியின் ஆட்கள் எல்லோரின் ந்கைகளையும் கத்தி முனையில் மிரட்டி வாங்கினார்கள்.

எல்லோரும் பயந்து கொண்டே அவிழ்த்து கொடுக்க ஒருவன் என் அருகே வந்தான்.

“உங்கிட்ட் இருக்குற பணம் நகையெல்லாம் ஒழுங்கா கழட்டி கொடு” என்றான். நான் என் பாக்கெட்டில் இருந்த 500 ரூபாயை எடுத்து அவ்னிடம் கொடுத்துவிட்டு

“என் கிட்ட இதுதான் இருக்கு” என்றதும்

“என்ன் இவ்ளோதான வெச்சிருக்க, இத வெச்சிக்கிட்டு என்னா பண்ணா முடியும்” என்று நக்கலாக கேட்க நான் அமைதியாக

“என்னால் என்ன் வேணாலும் பண்ண முடியும” என்றதும்

“என்ன் பண்ணுவ பண்ணு பார்க்கலாம்” என்று கூற

“பஸ்ல் இருந்து எறங்கி வீட்டுக்கு போனதுக்கு அப்புறம் தான் அந்த காசுல என்ன பண்ண முடியும்னு தெரியும்”என்றதும் அவன் காத்திருந்தவன் போல்

“என்ன் ரொம்ப திமிரா பேசற என்று கபாலியை பார்த்து

“தல இவன் ரொம்ப தொகுர்றான், என்னான்னு வந்து கேளு” என்றதும் கபாலி அதற்க்காக் தான் ஆசைப்பட்டுக் கொண்டிருந்தவன் போல்

“ஏய் என்னா நீ என்ன் பருப்பா, ஓழுங்கா இருக்கறத கொடுடா” என்று என் முன் நாக்கை கடித்துக் கொண்டு கையை ஓங்க

“எங்கிட்ட் இருநத்த கொடுத்துட்டேன்” என்று கூற

“டேய் இவன் அடங்க மாட்டான் போல் ஒரு கோடு போடுடா” என்றதும் இன்னொருவன் கத்தியை என் முகத்துக்கு நேராக வேகமாக் நீட்ட் நான் அவன் கையை பிடித்து அப்ப்டியே வளைத்து அவன் அருகே இருந்தவன் முகத்துக்கு நீட்ட

“அய்ய்ய்ய்யோ தல இவன் என் மூஞ்சில கோடு போட்டுட்டான்” என்று அழவும்

“டேய் அவ்ன போடுங்கடா” என்று கபாலி கத்தியதும் எல்லோரும் என்னை நோக்கி ஒடி வந்தார்கள் .நான் வேகமாக பஸ்சின் பின்பக்கம் இருந்த அவசர வ்ழியை எட்டி உதைக்க் அது கீழெ விழுந்த்து.

அதன் வழியே வெளியே குதித்து ஓட் அணைவரும் என்னை துரத்திக் கொண்டு வந்தார்கள். என்னை போல் அந்த பஸ்ஸில் பலரும் தங்க்ளிடமிருந்த 100 ரூபாய் 500 ராபாயெல்லாம் எடுத்து கொடுத்தார்கள். அப்போதெல்லாம் அமைதியாக் வாங்கிக் கொண்டவர்கள என்னிடம் மட்டும் ஏன் இப்படி சொல்லி வைத்தது போல் தகராறு செய்ய் வேண்டும்.

இது யாரோ செய்த சதியாக எனக்கு தோன்றியது. யாரோ என்ன் அனிதாவேதான். அதில் எனக்கு எந்த சந்தேகமும் வரவில்லை.

ஆனா அவ தான் என்ன் சென்னைக்கு வர சொல்லி கூப்டா கூடு ஏன் இப்படி கழுத்தறுக்கனும், என்றெல்லாம் மனதுக்குள் கேள்விகளுடன் எங்கே இருக்கிறோம், எங்கே ஓடுகிறோம், என்றே தெரியாமல் இருட்டில் தட்டு தடுமாறி ஓடிக் கொண்டிருந்தேன்.

என் பின்னால் வந்தவர்கள் எல்லாம் பிரியாணியும் குவாட்டரும் அடித்து தொப்பை போட்டிருந்த தடியர்கள் என்பதால் என்னை துரத்த் மிகவும் கஸ்டப்பட்டு ஓடி வந்து கொண்டிருந்தார்கள்.


கபாலியோ ஓட் முடியாமல் எல்லோருக்கும் பின்னால் நட்ந்து வந்து கொணிடுந்தான்., ஆனால் அவன்

“டேய் விடாதீங்கடா அவன் புடிச்சி கொல்லுங்கடா” என்று கத்திய சத்தம் மட்டும் அந்த அமைதியான இட்த்தில் சில் கிலோ மீட்டர் தூரம் வரை கேட்கும் அளவுக்கு இருந்த்து.

நான் இருட்டில் விழுந்து அடித்துக் கொண்டு ஓட என்னை கத்தியுடன் துரத்த என் செல்போனை எடுத்து போலீசுக்காவது கால் செய்யலாம் என்று ஓடிக் கொண்டே என் செல்லை எடுத்தேன்.

100க்கு டயல் செய்தால் எந்த பதிலும் இல்லாமல் செல் அமைதியாக இருக்க எடுத்து பார்த்தால் சுத்தமாக டவரே இல்லாம்ல் கிடந்த்து. இது என்ன் தொல்ல என்று செல்லை பாக்கெட்டில் போட்டுக் கொண்டு மீண்டும் ஓட ஆரம்பித்தேன்.

ஆங்காங்கே சில் சிம்னி விளக்கு வெளிச்சம் தெரிய அந்த இட்த்தை நோக்கி ஓடினேன். இரவு நேர மின்வெட்டால் ஒரு கிராம்ம் இருளில் கிடப்பதை உணர்ந்து அந்த இட்த்தை நோக்கி வேகமாக ஓடினேன்.