“அது வ்ந்துண்ணே” என்று இழுக்க. பெருமாள் அவளை அடிக்க கை ஓங்கினான். அந்த நேரம் நான் உள்ளே நுழைந்தேன்.
“சார் நான் தான் சத்யாவ கூட்டி போனேன்” என்றதும் பெருமாள் ஓங்கிய கையை கீழெ போட்டு சாந்தமான முகத்துடன்
“எங்க தம்பி” என்ரு கேட்க
“எனக்கு கொஞ்ச்ம ஷாப்பிங் போக வேண்டி இருந்துச்சி, இந்த ஊரு புதுசுன்றதால சத்யாவ கூட்டி போனேன், போன எடத்துல கூட்டம் அதிகமா இருந்ததால கொஞ்ச்ம லேட் ஆகிடுச்சு” என்றதும்
“அப்டியா நான் என்னவோ ஏதோனு பயந்துட்டேன்” என்று சகஜமானான். இரவு சாப்பிட்டு முடித்து எல்லோரும் தூங்க கிளம்பும் நேரம் நான் பெருமாளை பார்த்து
“சார் நான் நாளைக்கு சென்னை கிளம்புறேன்” என்றதும் எல்லோரும் அதிர்ச்சியுடன் என்னை பார்க்க பெருமாள்
“ஏன் தம்பி” என்றான்.
“பின்ன் என்ன் சார் லாவண்யாவுக்கு ட்ரீட்மெண்ட் கொடுக்கனும்னு கூட்டி வந்தீங்க ஆனா இது வரைக்கும் அவங்கள கண்ல கூட காட்டல, நான் எதுக்கு சார் என் வேலைய விட்டுட்டு இங்க இருக்கனும்” என்றதும் பெருமாள் யோசித்தான்.
“சரி தம்பி நாளையில் இருந்து உங்க வைத்தியத்த ஆரம்பிச்சிடுங்க” என்று கூறிவிட்டு கொண்டல் ராவுடன் ஏதோ பேசியபடி சென்றான். அடுத்த நாள் மதியம் லாவண்யாவை என்னுடைய ரூமுக்கு அனுப்பி வைத்தார்கள். அவளுடன் சத்யாவும் லட்சுமியும் இருந்தார்கள்.
லாவண்யா வழக்கம் போல் நடந்து கொண்டாள். என்னை மாமா என்று அழைப்பதும் கைக்கு கிடைத்தவற்றை தூக்கி போடுவதுமாக இருந்தாள். அவள் தூக்கி போட்ட ஒரு பீங்கான் பொம்மை லட்சுமியின் இடுப்பில் விழ அவள் அலறி துடித்தாள். நான் இதுதான் நேரம் என்று
“மேடம் நீங்க போய் உங்க ரூம்ல ரெஸ்ட் எடுங்க சத்யா மேடம கூட்டி போங்க” என்று சொல்ல சத்யா அவளை தாங்கி பிடித்து கூட்டி சென்றாள். லட்சுமி போக மனமில்லாமல் அங்கிருந்து நகர்ந்தாள். நான் அந்த அறையின் கதவை தாழிட்டுவிட்டு லாவண்யாவின் முன்னால் வந்து உட்கார்ந்தேன்,
இப்போது அவள் அமைதியாக இருந்தாள்.
“சொல்லுங்க லாவண்யா, உங்களுக்கு என்ன் பிரச்சின” என்றதும் அவள் வழக்கம் போல்
“மாமா வா மாமா வெளையாடலாம்” என்றாள். நானோ
“எனக்கு எல்லாம் தெரியும் லாவண்யா, நீங்க உண்மையிலேயே பைத்தியம் இல்ல அப்டி நடிக்கிறீங்கனு, ஏன் நடிக்கிறீங்க” என்றதும் அவள் மீண்டும் அமைதியானாள்.
“நீங்க ஏதாவது சொன்னாதான் நான் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணம் முடியும், நீங்க பைத்தியமாக நடிக்கிறீங்கனு தெரிஞ்சதாலதான் நான் இங்க வர சம்மதிச்சேன், நீங்க உண்மையிலேயே பைத்தியமா இருந்திருந்தா வேற யாராவது சைக்காஸ்ட்ரிட் கிட்ட தான் உங்கள காட்ட சொல்லியிருப்பேன், சொல்லுங்க” என்றதும் அவள் நிமிர்ந்து என்னை பார்த்தாள்.அவள் கண்கள் கலங்கி இருந்தன.
“என்ன் லாவண்யா ஏன் எதுவுமே சொல்லாம் அழ்றீங்க” என்றதும்
“அருண்” என்று ஒரு வார்த்தை மட்டும் சொன்னாள் அதன் பின் அவளால் பேசமுடியாமல் அழுகை பொத்துக் கொண்டு வந்தது.
“ப்ளீஸ் லாவண்யா அழாம சொல்லுங்க, ஏன் நீங்க பைத்தியமா நடிக்கிறீங்க” என்று நான் விடாமல் கேட்க
“அருண் சாகல அவர கொன்னுட்டாங்க” என்று ஒரு குண்டை தூக்கி போட்டாள். எனக்கு அப்டியே ஷாக் ஆகிடுச்சு,
“என்ன சொல்றீங்க, அவரு கார் ஆக்ஸிடெண்ட்ல எறந்ததா சொல்றாங்க” என்று நான் கேட்க
“ஆமா அவர் போன கார் எரிஞ்சி அவரு சாம்பலாகிட்டாருனுதான் எல்லர் கிட்டயும் சொல்லி நம்ப வெச்சிருக்காங்க, ஆனா அவரோட ஒரு எலும்பு கூடவா கெடைக்காம போகும்” என்று அவள் கேட்டது எனக்கு நியாமமாக பட்டது.
“நீங்க இத போலீஸ்கிட்ட் சொல்லலாமே, அத் விட்டுட்டு ஏன் இப்டி இருக்கனும்” என்று நான் கேட்க
“அவங்களுக்கு போலீஸ் சமாளிக்கறதுலாம் பெரிய விஷயமே இல்ல” என்றாள்.
“சரி யாரு அருண கொன்றது” என்று கேட்க
“என் அண்ண்னுங்க ரெண்டு பேரும்தான்” என்றாள். எனக்கு அது இன்னும் கொஞ்ச்ம அதிர்ச்ச்யாக இருந்தது. அவனுங்க முகத்தையும் நடவடிக்கையும் பார்க்கும்போதே சந்தேகம் வந்துச்சி என்று நினைத்துக் கொண்டு
“சரி இப்டியே எத்தன நாளைக்கு நடிப்பீங்க” என்றேன்.
“தெரியல என்னைக்காவது அவங்கள் பத்தி வெளியில தெரியவரும் அப்போ நான் பழையபடி வருவேன்” என்றாள் விரக்தியாக
“ஆமா எப்ப தெரியுறது எப்ப நீங்க பழைய படி வர்றது” என்று நான் நொந்துகொள்ள
“டாக்டர் நீங்க இங்க இருந்து போய்டுங்க”
“எதுக்கு”
“அவங்க உங்களையும் கொன்னுடுவாங்க” என்று பீதியை கிளப்பினாள்.
“என்னையா எதுக்கு, அது சரி மொதல்ல அருண எதுக்கு கொன்னாங்க” என்று கேட்க அதற்குள் யாரொ கதவின் அருகே வர உடனே லாவண்யா என் முன்னால் இருந்த இன்னொரு பொம்மையை எடுத்து என்னை நோக்கி வீச் அது என் நெற்றியை உரசி சென்றது, நெற்றியில் லேசான வெட்டுக்காய்ம் ரத்தம் கசிந்து வர நான் அவள் நிலையை புரிந்து கொண்டு ஆ வெண்ரு அலற கதவின் பின்னால் இருந்தவர்கள் உள்ளே ஓடி வந்தார்கள்
வந்த்து சத்யாவும் லட்சுமியும்தான்
“ஐய்ய்யோ டாக்டர் என்னாச்சு” என்று லட்சுமி பதறியபடி ஓடி வர சத்யா அருகே இருந்த துணியை எடுத்து என் தலைக்கு கட்டு போட்டாள்.
“டாக்டர் நான் தான் அப்போவே சொன்னமே இந்த லூசு எப்ப என்ன செய்யும்னு தெரியாதுனு, நீங்கதான் கேக்கல” என்று கூறி அடிபட்ட இட்த்தை அழுத்தி பிடித்துக் கொண்டாள்.
“ஒன்னுமில்ல லேசான காயம்தான்” என்று நான் சொல்லியும் லட்சுமியிடமிருந்த பதற்றம் அடங்காமல்
“இந்த லூச விடக்கூடாது” என்று லாவண்யாவை அடிக்க கை ஓங்கினாள். நான் அவள் கையை பிடித்துக் கொண்டு
“வேண்டாம் விட்டுடுங்க, அவ்ங்க என்ன் வேணும்னா பண்ணாங்க” என்று கூறவும் என்னை இருவரும் ஹாலுக்கு கூட்டி சென்று உட்கார வைத்தார்கள். லாவண்யாவை அவள் அறையில் தள்ளி பூட்டிவிட அவள் கத்தும் சத்தம் கேட்டுக் கொண்டே இருந்த்து.
மாலை கொண்டல்ராவும் பெருமாளும் வர அவர்களும் என் நெற்றியில் இருந்த காயத்தை பார்த்து அதிர்ச்சியானார்கள்.
“என்ன் தம்பி இதுக்குதான் இத்தன நாளா நாங்க அவள உங்க்கிட்ட காட்டாம இருந்தோம்” என்று ஏதேதோ சொல்லி சமாளித்தான். நானும்
“இது சின்ன காயம்தான் இதுக்கு போய் ஏன் அவங்கள திட்டுறீங்க” என்று ஆறுதல் சொல்லியும் அணைவரின் கோவமும் அதிகாகவே இருந்தது. அடுத்த நாள் எல்லோரையும் சமாதான்ம் செய்து மீண்டும் லாவண்யாவுடன் பேச முயன்றேன்.
இந்த முறை சத்யா என்னுடனே இருந்தாள். லட்சுமி மார்க்கெட் சென்றுவிட்டாள். வீட்டில் என்னையும் சத்யாவையும் தவிற லாவண்யாவுடன் வேறு யாரும் இல்லை, சத்யாவையும் கழட்டி விட்டால்தான் லாவண்யாவுடன் நன்றாக பேச முடியும் என்று முடிவெடுத்து, சத்யாவை தனியாக அழைத்தேன்.
“என்ன் டாக்டர்”, என்றாள் சத்யா.
“இப்ப் நீ போய் ரமேஷ பார்த்து நல்லா பேசு அவன் மனசுல எந்த கவலையும் இல்லாம் பார்த்துக்கோ” என்று நான் சம்பந்தமே இல்லாமல் பேச அவளோ
“இல்ல் டாக்டர் இந்த லூசுகிட்ட உங்கள தனியா விட்டு போக எனக்கு மனசில்ல” என்று சினுங்கினாள். நான் உடனே அவளை நெருங்கி சென்று
“உனக்கு என்ன அவ்ளோ பிடிக்குமா சத்யா” என்றதும் அவள் என் கண்களை நிமிர்ந்து பார்த்து
“ரமேஷுக்கு அடுத்தபடியா உங்கள தான் டாக்டர் எனக்கு ரொம்ப புடிக்கும்” என்று கூறிவிட்டு வெட்கத்துடன் கீழெ குனிந்து கொண்டாள். நான் அவள் முகத்தை தூக்கி மெல்ல் என் முகத்தை அவள் முகத்துக்கு அருகே கொண்டு செல்ல என் மூச்சுக் காற்றின் ஸ்பரிசத்தில் அவள் கண்களை மெல்ல் மூடினாள்.
என் கை அவள் தாவணிக்குள் நுழைந்து அவள் இடுப்பை தழுவிக் கொண்டிருக்க என் உதடும் அவள் உதடும் மெல்லிய உரசலில் இருந்தது. சத்யா தன் கைகளால் என்னை இறுக்கு அணைத்துக் கொண்டாள். அவளின் இறுக்கத்தில் இரண்டு காய்களும் என் மேல் பட்டு கசங்கிட நான் அவள் இடுப்பில் இருந்த என் கையை மெல்ல அவள் பின் பக்கம் கொண்டு சென்று அவள் சூத்தை பிடித்து மெல்ல தடவினேன்.
அவள் உடலின் மயிர்கள் குத்திக்கொண்டு நின்றன. நான் அவள் சூத்திலிருந்து கையை இன்னும் கொஞ்சம் கீழெ கொண்டு சென்று அவள் பாவாடையை கொஞ்ச்ம கொஞ்ச்மாக மேலே ஏற்றினேன்
அவள் கால்களை தாண்டி தொடைவரை ஏறி இருந்த பாவாடையும் மேலே எடுக்கப்பட்ட தாவணியும் அவளை பேரழகியாக காட்டிக் கொண்டிருக்க அவள் கைகள் மெல்ல என் பேண்டின் ஜிப்பை இறக்கி உள்ளே நுழைந்து ஏற்கனவே தயாராக இருந்த என் ஏவுகணையை வெளியே இழுத்துவிட்டு அதை இன்னும் கொஞ்சம் சூடேற்றுவதற்க்காக் கையால் பிடித்து உறுவினாள்.
அவள் பாவாடை இப்போது அவள் சூத்து முழுவதையும் தாண்டி இடுப்புக்கு மேலே இருக்க நான் அவளை அப்படியே திருப்பினேன். திறந்திருந்த அவளின் அழகு சூத்தில் என் தண்டு உரசிட அவள் மெல்ல் குனிந்தாள். நான் அவளை சுவற்றின் ஒரமாக கொண்டு சென்று நிற்க வைக்க அவள் முன்னால் இருந்த ஒரு டேபிலை பிடித்துக் கொண்டு குனிய நான் என் பேண்டை முழுவதுமாக அவிழ்த்து கீழெ இறக்கிவிட்டு பின்னாலிருந்து தெரிந்த அவளின் அழகுப் புண்டையை என் விரலால் முதலில் நன்றாக தடவிட அது தன் திரவத்தை கசிந்து என் பூலிக்கான அனுமதியை அளிக்க நான் அவளை இன்னும் நன்றாக குனிய வைத்து பின்னாலிருந்து அவள் புண்டைக்குள் என் பூலை முதலில் லேசாக வைத்து அழுத்த அவள் உடல் வலியால கொஞ்ச்ம நிமிர நான் அவள் கழுத்துக்கு கீழெ கைவைத்து குனிய செய்து மீண்டும் என் பூலை அழுத்த அது அவள் புண்டைக்குள் முழுவதுமாக சென்றது. நான் அவள் இடுப்பின் இரண்டு பக்கமும் இரண்டு கைகளால் பிடித்துக் கொண்டு அவள் புண்டைக்குள் என் பூலை விட்டு இடித்துக் கொண்டிருக்க முன் பக்கம் அவள் டேபிலில் நன்றாக சாய்ந்திருந்ததால் அவள் காய்கள் இரண்டும் டேபிலின் மேல் ஜாக்கெட்டுக்குள் நசுங்கி இங்கும் அங்குமாக தேய்ந்து கொண்டிருந்தது.
நான் அவள் புண்டையை கலக்கிக் கொண்டிருக்க அவள் குனிந்தபடி என் சுண்ணி அவள் கூதிக்குள் போடும் ஆட்ட்த்தை ரசித்து லேசாக முனகிக் கொண்டும் இருந்தாள்.
நான் அவள் இடுப்பில் அழுத்தி பிடித்து என் தண்டு முழுவதும் அவள் புண்டையின் அடி ஆழம் வரை செல்லும் அளவுக்கு விட்டு இடித்துக் கொண்டே இருக்க என் கைகளை முன்னால் நீட்டி ஜாக்கெட்டுக்குள் தவித்துக் கொண்டிருந்த அவள் காய்களை பிடித்து கசக்கினேன்.
அவளின் முனகல் சத்தம் அதிகமாக் கேட்ட்து. நான் என் ஓலை நிறுத்தாமல் இடித்துக் கொன்டிருந்தேன். சில நிமிட ஓலுக்குப் பின் என் தண்டு கஞ்சியை க்க்கிவைக்க நான் அவள் மேலேயே சாய்ந்து கிடக்க அவள். என் கைகள் அவள் காய்களை இன்னும் தடவிக் கொண்டே இருக்க மெல்ல அவள் புண்டையிலிருந்து என் தண்டை உறுவி எடுத்தேன்.
என் தண்டு வெளியே வந்த சில நொடிகளில் அவள் புண்டையிலிருந்து என் கஞ்சி வெளியே வர அவள் அருகில் இருந்த துணியால் துடைத்துக் கொண்டாள்.
“சத்யா இப்ப் நீ போய் ரமேஷ் கூட இரு” என்றதும் அவள் வெட்கத்துடன் என்னை பார்க்க நான் அவளை பார்த்து
“கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நான் கூப்டா வருவியா” என்று கேட்க
“அது ரமேஷ் செய்றத பொருத்து” என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து ஓடினாள். நான் லாவண்யா இருந்த ரூமுக்கு திரும்ப வர அவள் எதையோ தீவிரமாக யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
“என்ன் லாவண்யா என்ன் யோசன” என்று நான் கேட்ட்தும் தான் சுயனினைவுக்கு வந்தவள்
“ஒன்னுமில்ல சார், நீங்க இவ்ளோ நேரம் எங்க போய் இருந்தீங்க” என்றாள்.
“ஒன்னுமில்ல சத்யாவ சமாதானப் படுத்து அனுப்பிட்டு வந்தேன்” என்றதும் அவள் குறும்பு சிரிப்புடன்
“நம்பிட்டேன் சார்” என்றாள்.
“என்ன்ங்க இப்டி சொல்றீங்க” என்று நான் கேடக்
“இல்ல் டாக்டர் நீங்க சத்யாவோட போட்ட ஆட்டம் எனக்கு தெரியும், உங்களுக்கு சத்யாவ பிடிச்சிருக்கா, அவளா கட்டிக்குவீங்களா”என்றாள்.
“இல்ல் லாவண்யா அவ் வேற ஒருத்தன் லவ் பண்றா” என்று நான் கூற
“வேற ஒருத்தனையா, அப்டி யார அவ லவ் பண்றா” என்று வியப்புடன் என்னை பார்த்து கேட்டாள்.
“அவனும் இதே வீட்லதான் இருக்கான், ரெண்டு பேர்ரும் காலேஜ்ல இருந்து லவ் பண்ணியிருக்காங்க, இவளுக்காக அவன் இங்க அடியாளா சேர்ந்திருக்கான்” என்று நான் கூறியதும் அவள் ஆச்சர்யம் அடங்காமல் என்னை பார்த்தாள்.
“சரி லாவண்யா, நேத்து சொல்லாம் விட்டத இப்ப் சொல்லுங்க” என்றதும்
“எது டாக்டர்” என்றாள்.
“அதான் பெருமாள் உங்க ஹஸ்பண்ட் அருண கொன்னாருன்னு சொன்னீங்களே, அது எதுக்காக” என்றதும் அவள் யோசித்துவிட்டு
“எல்லாம் சொத்துக்காகத்தான், அவரு இல்லனா அந்த பாதி சொத்த இவனுங்க அனுபவிக்கலாம்னுதான்” என்றதும்
“அப்புறம் ஏன் நீங்க பைத்தியமா நடிக்கனும் நீங்க உயிரோட இருக்கும்போதே உங்க சொத்துக்களையும் அவங்களே அனுபவிக்கிறாங்கல்ல” என்று நான் சொல்ல
“இல்ல டாக்டர் நான் பைத்தியமா இருக்கறதாலதான் என்ன உயிரோட விட்டிருக்காங்க, இல்லாட்டி என்னையும் கொன்னுட்டு என் சொத்தையும் நிரந்தரமா அவங்க பேருக்கே எடுத்துக்கிட்டிருப்பாங்க” என்றாள். எனக்கு இந்த குடும்பத்தில் யாரை நம்புவது யாரை நம்பகூடாது என்றே புரியவில்லை.
இவள் சொல்வதும் குழப்பமாகவே இருந்த்து. க்டைசியாக என் மனதில் ஒன்று தோன்றிட
“அருண அவ்ங்கதான் கொன்னாங்கனு சொல்றீங்கலே அப்டினா இவங்க ரெண்டு பேர் மேலையும் கேஸ் கொடுக்கலாமா” என்றதும்.
“வேணா டாக்டர் அப்டி கொடுத்தா அது பெரிய பிரச்ச்னை ஆகிடும்” என்றாள்.
“என்ன் லாவண்யா நீங்க சொல்றது எதுவுமே எனக்கு சரியா வரலையே, நீங்க எதையோ என் கிட்ட இன்னும் சொல்ல்லையோனு தோனுது” என்று நான் சொல்ல
“டாக்டர் எனக்கு அருண் இறந்த்தையே இன்னும் சரியா நம்ப முடியல, ஏன்னா அவரோட எந்த உடல் பாகமும் கிடைக்கலைனு சொல்றாங்க, எவ்ளோ தான் உடல் தீயில எரிஞ்சிருந்தாலும் உடம்போட எதாவது ஒரு பாகம் கெடைச்சிருக்குமே” என்று அவள் கூறியது எனக்கு நியாயமாக தோன்றியது.
இதில் என்ன தான் செய்ய முடியும் என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்க
“சரி லாவண்யா, எனக்கு அருண் கொலையில் சந்தேகம் இருக்குன்னு சொல்லி நான் வேணும்னா போலீஸ்ல கம்ப்ளயிண்ட் கொடுக்கவா” என்றதும் அவள் அதிர்ச்சியுடன்
“அய்ய்யோ வேண்டாம் சார் அப்புறம் அவங்க உங்களையும் எதாவது செஞ்சிடுவாங்க” என்று பதறினாள்.
“கவலப்படாதீங்க, கம்ப்ளயிண்ட் கொடுக்கப்போறது நான் இல்ல அருணோட ஃப்ரெண்டே கொடுத்தா” என்றதும் அவள் என்னை வியப்புடன் பார்த்து
“அருணோட ஃப்ரெண்ட்ஸ் யாரையுமே எனக்கு தெரியாது நீங்க எப்டி” என்று ஆச்சர்யமாக கேட்டாள்.
“வெயிட் அண்ட் சீ” என்று கூறிவிட்டு நான் அங்கிருந்து கிளம்பி வெளியே ஒருவரை பார்க்க் சென்றேன். அடுத்த நாள் காலை கொண்டல் ராவும் பெருமாளும் குவாரிக்கு கிளம்ப தயாராகிக் கொண்டிருந்த நேரம் வீட்டு வாசலில் இரண்டு போலீஸ் ஜீப்புகள், இரண்டு கார்கள் சைரன் சத்த்த்துடன் வந்து நின்ற்ன.
கொண்டலும் பெருமாளும் உட்பட வீட்டில் இருந்த அணைவரும் ஆர்வமுடன் பார்க்க கார்களிலிருந்தும் ஜீப்பிலிருந்தும் போலீஸ்கார்ர்கள் கூட்டம் கூட்டமாக் இறங்கி வந்தார்கள். பெருமாள் கொஞ்சமும் அலட்டிக் கொள்ளாமல் வந்தவர்களில் ஒரு போலீஸ்கார்ரை பார்த்து
“வாங்க கமிஷ்னர் சார், எங்க இந்த பக்கம், அதுவும் போலீஸ் படையோட வந்திருக்கீங்க” என்று கேட்டான். வந்திருந்த கமிஸனர் கொஞ்ச்ம சீரியசான முகத்துடன்
“பெருமாள் சார் நான் இப்ப அஃபிஷியலா வந்திருக்கேன்” என்றார். பெருமாளோ அருகில் இருந்த சோஃபாவில் உட்கார்ந்தபடி
“எங்கிட்ட அஃபிஷியலா பேச என்ன இருக்கு சார்” என்றான். கமிஷ்னரும் சோஃபாவில் உட்கார்ந்தபடி
“பழைய கேஸ விசாரிக்க் சொல்லி ஆர்டர் வந்திருக்கு” என்றார். பெருமாளும் வீட்டில் இருந்த மற்றாவர்களும் அதிர்ச்சியானார்கள்.
“ப்ழைய கேஸ்னா எத சொல்றீங்க சார்” என்று கொண்டல் ராவ் கேட்க கமிஷ்னர் அவனை பார்த்து
“எல்லாம் உங்க மாப்ள அருணோட டெத் சம்பந்தமான கேஸ்தான்” என்றார். பெருமாள் குறுக்கிட்டு
“அதுதான் ஆக்ஸிடெண்டனு சொல்லி உங்க ஆளுங்களே கேஸ மூடிட்டாங்க:ளே” என்றார்.
“ஆமா, ஆனா இப்ப சென்னையில் அருணோட ஃப்ரெண்டு ஒருத்தர் அருணோட சாவுல சதி இருக்குன்னும் அத மறுபடி விசாரிக்கனும்னும் சொல்லி கம்ப்ளயிண்ட் கொடுத்திருக்காரு, இந்த கேஸ்ல ஒரு மாசத்துக்குள்ள உண்மைய கண்டுபிடிக்கலைனா இந்த கேஸ் சி.பி.ஐ கைக்கு போய்டும் அப்புறம் உங்களுக்கு தான் பிரச்சனை, அதனால் நீங்க எல்லாரும் எங்களுக்கு கோ.ஆப்ரேட் பண்ணனும்” என்று கூற கொண்டல் ராவ் அதிர்ச்சி அடங்காத முகத்துடன்
“என்ன் சார் எவனோ சென்னையில் இருந்து கம்ப்ளயிண்ட் கொடுத்த்துக்காக இப்டி எல்லாமா பண்ணுவீங்க, உங்களுக்கு எங்கள பத்தி தெரியாதா” என்று பசப்பலாக பேச
“இல்ல் மிஸ்டர் பெருமாள். கம்ப்ளயிண்ட் வெரும் போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல பதிவாகல, கமிஷ்னர் ஆஃபீஸ்க்கு போய் அங்கிருந்து ஆந்திரா ஹோம் செக்ரட்டரிக்கு வந்து ஹோம் செக்ரடரி என்ன் நேரடியா இந்த கேஸ விசாரிக்க் சொல்லி இருக்காரு, அப்டினா கம்ப்ளயின்ட் கொடுத்தவங்க சாதாரண ஆளா இருக்க முடியாது” என்று சொல்ல அந்த நேரம் நான் அந்த இட்த்துக்கு சென்றதும் கமிஷ்னர் என்னை பார்த்து அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனார்.
மெல்ல் எழுந்தவர் என்னை பார்த்துக் கொண்டே “பெருமாள், இது அருண் தான, அருண் சாகலையா” என்றார். பெருமாள் கொஞ்ச்ம கடுப்பான முகத்துடன்
“அருண் இல்ல சார் அவன மாத்ரியே இருக்கவரு, இவரும் சென்னைதான்” என்றான். கமிஷ்னர் வியப்புடன் என்னை பார்த்துக் கொண்டே இருக்க
“பெருமாள் என்னால் நம்பவே முடியல அப்டியே அருண் மாதிரியே இருக்காரே” என்று கூறிக் கொண்டே மெல்ல உட்கார்ந்தார்.
“சார் இப்ப் உங்களுக்கு என்ன் தெரியனும்” எனறு பெருமாள் கேட்க
“வேற யாராவதா இருந்திருந்தா ஸ்டேஷன் வர சொல்லிதான் விசாரிச்சிருப்பேன், நீங்கன்றதால்தான் நானே நேர்ல வந்திருக்கேன்”என்று கூறிட பெருமாள் அவரை நிமிர்ந்து பார்த்தான்.
“எனக்கு அருணை பத்தியும் அவர் இறந்த வித்த்தை பத்தியும் டீட்டெய்ல்டா சொல்லுங்க” பெருமாள் அருண் லாவண்யா காதலை பற்றியும் கல்யாணம் செய்த்தை பற்றியும் அவர்களுக்கு எழுதப்பட்ட உயில் பற்றியும் சொன்னார். பின்
“ஒரு நாள் பிஸ்னஸ் விஷயமா பேச வெளியில் போனவன் கார் எதிரே வந்த பெட்ரோல் டேங்கர் மேல மோதி வெடிச்ச்துல் எரிஞ்சி சாம்பலாகிட்டான்” என்று கூறிவிட்டு முகத்தை சோகமாக வைத்துக் கொண்டான். கமிஷ்னர் மற்றவர்களிடமும் விசாரித்தார். எல்லோரும் இதே பதிலைத்தான் சொன்னார்கள். கமிஷ்னர் எதையோ யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் நேரம் அவர் செல் அலறியது. எடுத்து காதில் வைத்தவர்
“எஸ் சார், ஆமா சார். ஓகே சார்” என்று சொல்லிவிட்டு வைத்தார்.
“ஹோம் செக்ரடரி தான் பேசுனாரு” என்று சொல்ல பெருமாளின் முகம் மீண்டும் கடுப்பானது.
“சார் எங்களுக்கு தெரிஞ்சத நாங்க சொல்லிட்டோம், இதுக்கு மேல எங்களுக்கு எதுவும் தெரியாது, நீங்கள்வே வேணும்னா விசாரிங்க” என்று சொல்ல அந்த நேரம் நான் எழுந்தேன்.
“பொய் சொல்றாரு சார்” என்றதும் எல்லோரும் அதிர்க்சியுடன் என்னை பார்த்தார்கள்.
எல்லோர் பார்வையும் என் மேல் இருக்க நான் கமிஷ்னரை நோக்கி
“இவரு சொன்னதெல்லாம் பொய் சார்” என்றேன்.
“என்ன் தம்பி சொல்றீங்க, இங்க நடந்த்த பத்தி உங்களுக்கு என்ன் தெரியும்” என்றான் பெருமாள். கமிஷ்னர் இடையில் புகுந்து
“கொஞ்ச்ம இருங்க பெருமாள், தம்பி நீங்க சொல்லுங்க, இந்த கேஸ்ல உங்களுக்கு என்ன் தெரியும்” என்றார்.
“சார் அருணோட் போல இருக்கிற சொத்துக்கள இவங்க பேருக்கு மாத்தனும்னு இவங்கதா அருண் திட்டம் போட்டு கொலை பண்ணி இருக்காங்க, அதனால் லாவண்யா பைத்தியமா ஆனதும் அவளோட சொத்தையும் இவங்களே அபகரிச்சிட்டாங்க” என்று கூற பெருமாள் மிகுந்த ஆத்திரத்துடன் எழுந்தான்.
“டேய் என்ன் சொல்ற நீ, நான் என் மாப்ளய கொன்னேனா” என்று என்னை எரித்துவிடுவது போல் பார்த்தான்.
“பெருமாள் உட்காருங்க அந்த தம்பி பேசட்டும்” என்றா கமிஷ்னர்.
“சார் என் மாப்ளனு சொல்றாரே மொதல்ல லாவண்யா இவங்களோட சொந்த தங்க்ச்சியே இல்ல, அது உண்மையா இல்லையானு கேளுங்க” என்றதும் கமிஷ்னர் வியப்புடன்
“என்ன் பெருமாள் என்ன இது இதுவரைக்கும் எங்களுக்கு கூட இந்த தகவல் தெரியாதே” பெருமாளின் கோவம் என் மேல் அதிகமானது. விட்டால் பாய்ந்து என்னை அடித்தே கொன்றுவிடும் அளவுக்கு அவன் கோவம் இருந்த்து.
“ஆமா லாவண்யா என்னோட கூட பொறந்த தங்க்ச்சி இல்லதான், ஆனா எப்பவும் அவள அப்டி நடத்துனது இல்ல, அவ புருஷன் கொல்ற அளவுக்கும் நான் கெட்டவன் இல்ல” என்று ஆக்ரோஷமாக கூறினான். கமிஷ்னர் ஒன்றும் புரியாமல் என்னையும் அவனையும் மாறி மாறி பார்க்க
“சார் இவருக்கு அருண கொல்றதுக்கான வலுவான் காரணம் இருக்கு, அத நான் ஏற்கனவே சொல்லிட்டேன்” என்றதும்
“ஏன் பெருமாள் தம்பி சொல்றதும் சரிதான, ஏன் நீங்க சொத்துக்காக அருண கொன்றிருக்க கூடாது” என்றதும், பெருமாள் பதற்றமானான். கைகள் உதறின, நாக்கு எழாமல் தவிக்க கொண்டல் ராவும் திருதிருவென முழித்தான்.
“சொல்லுங்க சார்” என்று நான் கேட்கவும் என்னை நிமிர்து முறைத்தான்.
“ஸார் இவரு இப்டியெல்லாம் கேட்ட சொல்ல மாட்டாரு, இவர ஸ்டேஷன் கூட்டி போங்க” என்றதும் பெருமாள் ஆக்ரோஷத்துடன்
“டேய்” என்று கத்திக் கொண்டே எழ கமிஷ்னரும் எழுந்து நின்று அவனை தடுக்க
“பெருமாள். நீங்களா உண்மைய சொல்லிட்டீங்களா ஆச்சு, இல்ல இவர் சொன்ன மாதிரி நான் ஸ்டேஷன் கூட்டி போறத தவிற வேற வழியே இல்ல ஏன்னா கேஸ் அந்தளாவுக்கு சீரியஸா போய்டுச்சு” என்றதும் பெருமாள்
“ஆமா நான் தான் கொன்னேன்” என்றான். எல்லோருக்கும் அதிர்ச்சி, தூக்கி வாரிப் போட்ட்து.
“நான் தான் கொன்னேன் ஆனா ஏற்கனவே செத்து போய் கிடந்தவன தான் கொன்னேன்” என்றதும் எல்லோருக்கும் தலை சுற்றியது.
“என்ன் பெருமாள் சொல்றீங்க, ஏற்கனவே செத்துப் போனவன கொன்னீங்களா”” என்று கமிஷ்னர் தலையை சொரிந்தபடி கேட்க.
“ஆமா செத்து போய் கிடந்தவன தான் நான் கார்ல லாரி மேல இடிக்க வெச்சேன்” என்றான். யாருக்குமே ஒன்றும் விளங்கவில்லை.
“பெருமாள் என்ன சொல்றீங்க நம்புறமாதிரி சொல்லுங்க, உங்க மேல இருக்கிற தப்ப மறைக்க முயற்சி பண்றீங்களா” என்றார் கமிஷ்னர்.
“இல்ல் சார், நடந்தத நான் சொல்றேன்” என்று சொல்ல ஆரம்பித்தார். அருண் அன்று காலை கடப்பா வரை செல்ல் வேண்டி இருந்தது. காலையில் காரில் ஏறியவனுடன் மௌனமான முகத்துடன் லாவண்யாவும் காரில் ஏறினாள். கார் கிளம்பி ஊர் எல்லையை தாண்டியது. பெருமாளுக்கு ஒரு போன் கால் வந்தது. போன் செய்தவன் அவன் அடியாள்
“ஐயா அருண் சாரோட காரு பைபாஸ்ல நிக்கிது” என்றதும் பெருமாள் ஒன்றும் புரியாமல் கிளம்ப தயாரானான். வெளியே வரும் நேரம் லாவண்யா சொகமான முகத்துடன் ஆட்டோவில் இருந்து இறங்கினாள். பெருமாள் அவளை சரியாக கவனிக்காமல் காரில் கிளம்ப பெருமாள் கிளபுவதை பார்த்து ஒன்றும் புரியாமல் லாவண்யா தான் வந்த ஆட்டோவிலேயே பெருமாளின் காரை பின் தொடர லாவண்யா சென்ற ஆட்டோ ஒரு சிக்னலில் மாட்டிக் கொள்கிறது.
சிக்னல் சரியாகி பெருமாளை கொஞ்ச்ம இடைவெளி விட்டு பின் தொடருகின்றாள் லாவண்யா. அவ்ள் ஆட்டோவில் இருந்து இறங்கி பைபாஸ் சாலையில் பார்க்கும் நேரம் பெருமாள் அருண் இருந்த காரை ஸ்டார்ட் செய்து சாலையில் விடுகிறான்.
அது சாலையின் மருபுறம் சென்று எதிரே வந்த பெட்ரோல் லாரியின் மேல் இடித்து அந்த இடத்திலேயே லாரியும் காரும் வெடித்து தீப்பிடித்து கருகியது. இதை பார்த்த லாவண்யா அங்கேயே மயங்கி விழுகிறாள்.
“இதுல நான் போன் வந்ததும் போய் கார பார்த்தேன் அப்போ அருண் மயங்கி கிடந்தான்.. நான் அவன காருக்குள்ள இருந்து வெளியில் எடுக்க ட்ரை பண்ணேன் ஆனா அவ்னோட் ரெண்டு காலும் உள்ளே மாட்டிக் கிட்டு இருந்துச்சி, அந்த நேரத்துல கார் நகர ஆரம்பிச்சி எதிர வந்த லாரியில் மோதிடுச்சி” என்று பெருமாள் கூறி முடிக்க கமிஷ்னர் மண்டையி பிய்த்துக் கொள்ளும் அளாவுக்கு சென்றுவிட்டார்.
“அப்ப அருண கொன்னது யாரு” என்று நான் கேட்க
“அருண் அப்ப சாகல் யாரோ அவன கொல்ல பார்த்திருக்காங்க ஆனா அவன் மயக்கமாகிட்டதால் செத்துட்டதா நெனச்சி விட்டுட்டு போய்ட்டு இருக்காங்க, நான் காப்பாத்த ட்ரை பண்ண நேரத்துல தான் அவன் இறந்துட்டான்” என்றான். கமிஷ்னர் முதல் அணைவரும் குழப்பத்தில் இருந்தனர்.
“அப்போ அருண கொன்னது யாரு” என்று கமிஷ்னர் கேட்க எனக்கு ஒரு சந்தேகம் உருவானது. கமிஷ்னரை பார்த்து
“சார் இவரு லாவண்யா அருண் கூட முத்லல கார்ல போனதாவும் அப்புறம் அவங்க திரும்பி வந்ததாகவும் சொல்றத வெச்சி பார்த்தா.........” என்று நிறுத்த எல்லோர் முகத்திலும் எனக்கு எழுந்த அதே கேள்வி சந்தர்கம் எழுந்தது.
“எஸ், ஏன் லாவண்யாவே அருண கொன்றிருக்க கூடாது” என்று எனக்கு முன்பாகவெ கமிஷ்னர் சொல்லிவிட எல்லோருக்கும் அப்போதுதான் லாவண்யாவின் மேல் சந்தேகம் திரும்பியது. எனக்கும் அது உறுதியானது. லாவண்யாதான் அருணை கொன்றுவிட்டு அந்த பழியில் இருந்து தப்பிக்க் இத்தனை நாளாக பைத்தியமாக நடித்து வருகிறாள். என்று என் உள் மனம் சொல்ல அதையே பெருமாளும் சொன்னான்.
“சார் உடனே லாவண்யாவ வர சொல்லுங்க” என்று கமிஷ்னர் ஆணை போட சத்யா ஓடி சென்று லாவண்யாவை இழுத்து வந்தாள். லாவண்யா அப்போதும் பைத்தியம் போலவே நடந்து கொண்டாள். கமிஷ்னர் அவளை மிகவும் ஆத்திரத்துடன் பார்த்து
“லாவண்யா உன் குட்டு வெளிப்பட்டு போச்சு, இனியும் ஏன் பைத்தியம் மாதிரி நடிக்கிறீங்க” என்று அவளை பார்த்து கேட்க லாவண்யா கொஞ்சமும் அதை கண்டு கொள்ளாமல் பைத்தியம் போலவே இருந்தாள். உடனே நான் அவளை பார்த்து
“லாவண்யா எல்லாருக்கும் எல்லாம் தெரிஞ்சி போச்சி, நீங்கதான் அருண கொன்னீங்கன்னு” என்றதும் அதுவரை தலையாட்டிக் கொண்டும் அருகே இருந்த சத்யாவை நோண்டிக் கொண்டும் இருந்த லாவண்யா இந்த வார்த்தையை கேட்டதும் சட்டென திரும்பி என்னை பார்த்தாள். என்னை நோக்கி அமைதியாக நடந்து வந்தவள் என் முன்னால் நின்று
“என்னது நான் அருண கொன்னேனா” என்று ஆத்திரத்துடன் என் சட்டையை பிடித்து உலுக்கினாள். உடனே பெருமாள் அவளை இழுத்து கன்னத்தில் ஓங்கி ஒரு அறைவிட்டான்.
“ஏண்டீ நீயே உன் புருஷன் கொன்னுட்டு அந்த பழிய எங்க மேல போட்டுட்டு நீ பைத்தியமாவா நடிக்கிற” என்று மீண்டும் ஒரு அறை விட சென்றவன் கையை கமிஷ்னர் பிடித்து தடுத்தார்.
“வேண்டாம் பெருமாள், அவங்கள அடிக்காதீங்க” என்று தடுத்துவிட்டு லாவண்யாவின் முன்னால் சென்று
“லாவண்யா உண்மைய சொல்லுங்க, நீங்க தான அருண கொன்னீங்க, எதுக்காக கொன்னீங்க, எப்டி கொன்னீங்க” என்று அடுக்கடுக்காக கேள்விகள அள்ளி வீசினார். லாவண்யா வெடித்து அழுதாள்.
“இல்ல இல்ல நான் அருண கொல்லவே இல்ல” என்று அந்த வீடே இரண்டாகிப் போகும் அளவுக்கு கதறி அழுதாள்.
“சரி அன்னைக்கு அருண் கூட போன நீங்க ஏன் பாதியிலேயே திரும்பி வந்தீங்க, உங்கள தவிற அந்த நேரத்துல அருண் கூட யாரும் இல்லையே, ஒரு வேல நீங்க கொல பண்ணாட்டீ ஏன் இத்தன நாளா இப்டி பைத்தியமா நடிக்கனும்” என்று மீண்டும் கமிஷ்னர் தன் கிடுக்கிப் பிடி கேள்விகளை அள்ளிவீச லாவண்யா திணறினாள்.
“சொல்லுங்க, நீங்க அருண கொன்னுட்டு அந்த பழி உங்க மேல் வந்திட கூடாதுனு தான் இத்தன நாளும் பைத்திய்மா நாடகம் போட்டிருக்கீங்க” என்று கமிஷ்னர் வெளுத்து வாங்கினார். லாவண்யா கண்ணீர் மல்க மீண்டும் அழுதபடியே
“இல்ல இல்ல, அப்டியெல்லாம் இல்ல, அருண நான் கொல்ல்ல” என்றாள்.
“அப்ப் யாரு அருண கொன்னது” என்றதும்
“இவதான் என்று அவள் கை நீட்டினாள்.
“சார் நான் தான் சத்யாவ கூட்டி போனேன்” என்றதும் பெருமாள் ஓங்கிய கையை கீழெ போட்டு சாந்தமான முகத்துடன்
“எங்க தம்பி” என்ரு கேட்க
“எனக்கு கொஞ்ச்ம ஷாப்பிங் போக வேண்டி இருந்துச்சி, இந்த ஊரு புதுசுன்றதால சத்யாவ கூட்டி போனேன், போன எடத்துல கூட்டம் அதிகமா இருந்ததால கொஞ்ச்ம லேட் ஆகிடுச்சு” என்றதும்
“அப்டியா நான் என்னவோ ஏதோனு பயந்துட்டேன்” என்று சகஜமானான். இரவு சாப்பிட்டு முடித்து எல்லோரும் தூங்க கிளம்பும் நேரம் நான் பெருமாளை பார்த்து
“சார் நான் நாளைக்கு சென்னை கிளம்புறேன்” என்றதும் எல்லோரும் அதிர்ச்சியுடன் என்னை பார்க்க பெருமாள்
“ஏன் தம்பி” என்றான்.
“பின்ன் என்ன் சார் லாவண்யாவுக்கு ட்ரீட்மெண்ட் கொடுக்கனும்னு கூட்டி வந்தீங்க ஆனா இது வரைக்கும் அவங்கள கண்ல கூட காட்டல, நான் எதுக்கு சார் என் வேலைய விட்டுட்டு இங்க இருக்கனும்” என்றதும் பெருமாள் யோசித்தான்.
“சரி தம்பி நாளையில் இருந்து உங்க வைத்தியத்த ஆரம்பிச்சிடுங்க” என்று கூறிவிட்டு கொண்டல் ராவுடன் ஏதோ பேசியபடி சென்றான். அடுத்த நாள் மதியம் லாவண்யாவை என்னுடைய ரூமுக்கு அனுப்பி வைத்தார்கள். அவளுடன் சத்யாவும் லட்சுமியும் இருந்தார்கள்.
லாவண்யா வழக்கம் போல் நடந்து கொண்டாள். என்னை மாமா என்று அழைப்பதும் கைக்கு கிடைத்தவற்றை தூக்கி போடுவதுமாக இருந்தாள். அவள் தூக்கி போட்ட ஒரு பீங்கான் பொம்மை லட்சுமியின் இடுப்பில் விழ அவள் அலறி துடித்தாள். நான் இதுதான் நேரம் என்று
“மேடம் நீங்க போய் உங்க ரூம்ல ரெஸ்ட் எடுங்க சத்யா மேடம கூட்டி போங்க” என்று சொல்ல சத்யா அவளை தாங்கி பிடித்து கூட்டி சென்றாள். லட்சுமி போக மனமில்லாமல் அங்கிருந்து நகர்ந்தாள். நான் அந்த அறையின் கதவை தாழிட்டுவிட்டு லாவண்யாவின் முன்னால் வந்து உட்கார்ந்தேன்,
இப்போது அவள் அமைதியாக இருந்தாள்.
“சொல்லுங்க லாவண்யா, உங்களுக்கு என்ன் பிரச்சின” என்றதும் அவள் வழக்கம் போல்
“மாமா வா மாமா வெளையாடலாம்” என்றாள். நானோ
“எனக்கு எல்லாம் தெரியும் லாவண்யா, நீங்க உண்மையிலேயே பைத்தியம் இல்ல அப்டி நடிக்கிறீங்கனு, ஏன் நடிக்கிறீங்க” என்றதும் அவள் மீண்டும் அமைதியானாள்.
“நீங்க ஏதாவது சொன்னாதான் நான் உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணம் முடியும், நீங்க பைத்தியமாக நடிக்கிறீங்கனு தெரிஞ்சதாலதான் நான் இங்க வர சம்மதிச்சேன், நீங்க உண்மையிலேயே பைத்தியமா இருந்திருந்தா வேற யாராவது சைக்காஸ்ட்ரிட் கிட்ட தான் உங்கள காட்ட சொல்லியிருப்பேன், சொல்லுங்க” என்றதும் அவள் நிமிர்ந்து என்னை பார்த்தாள்.அவள் கண்கள் கலங்கி இருந்தன.
“என்ன் லாவண்யா ஏன் எதுவுமே சொல்லாம் அழ்றீங்க” என்றதும்
“அருண்” என்று ஒரு வார்த்தை மட்டும் சொன்னாள் அதன் பின் அவளால் பேசமுடியாமல் அழுகை பொத்துக் கொண்டு வந்தது.
“ப்ளீஸ் லாவண்யா அழாம சொல்லுங்க, ஏன் நீங்க பைத்தியமா நடிக்கிறீங்க” என்று நான் விடாமல் கேட்க
“அருண் சாகல அவர கொன்னுட்டாங்க” என்று ஒரு குண்டை தூக்கி போட்டாள். எனக்கு அப்டியே ஷாக் ஆகிடுச்சு,
“என்ன சொல்றீங்க, அவரு கார் ஆக்ஸிடெண்ட்ல எறந்ததா சொல்றாங்க” என்று நான் கேட்க
“ஆமா அவர் போன கார் எரிஞ்சி அவரு சாம்பலாகிட்டாருனுதான் எல்லர் கிட்டயும் சொல்லி நம்ப வெச்சிருக்காங்க, ஆனா அவரோட ஒரு எலும்பு கூடவா கெடைக்காம போகும்” என்று அவள் கேட்டது எனக்கு நியாமமாக பட்டது.
“நீங்க இத போலீஸ்கிட்ட் சொல்லலாமே, அத் விட்டுட்டு ஏன் இப்டி இருக்கனும்” என்று நான் கேட்க
“அவங்களுக்கு போலீஸ் சமாளிக்கறதுலாம் பெரிய விஷயமே இல்ல” என்றாள்.
“சரி யாரு அருண கொன்றது” என்று கேட்க
“என் அண்ண்னுங்க ரெண்டு பேரும்தான்” என்றாள். எனக்கு அது இன்னும் கொஞ்ச்ம அதிர்ச்ச்யாக இருந்தது. அவனுங்க முகத்தையும் நடவடிக்கையும் பார்க்கும்போதே சந்தேகம் வந்துச்சி என்று நினைத்துக் கொண்டு
“சரி இப்டியே எத்தன நாளைக்கு நடிப்பீங்க” என்றேன்.
“தெரியல என்னைக்காவது அவங்கள் பத்தி வெளியில தெரியவரும் அப்போ நான் பழையபடி வருவேன்” என்றாள் விரக்தியாக
“ஆமா எப்ப தெரியுறது எப்ப நீங்க பழைய படி வர்றது” என்று நான் நொந்துகொள்ள
“டாக்டர் நீங்க இங்க இருந்து போய்டுங்க”
“எதுக்கு”
“அவங்க உங்களையும் கொன்னுடுவாங்க” என்று பீதியை கிளப்பினாள்.
“என்னையா எதுக்கு, அது சரி மொதல்ல அருண எதுக்கு கொன்னாங்க” என்று கேட்க அதற்குள் யாரொ கதவின் அருகே வர உடனே லாவண்யா என் முன்னால் இருந்த இன்னொரு பொம்மையை எடுத்து என்னை நோக்கி வீச் அது என் நெற்றியை உரசி சென்றது, நெற்றியில் லேசான வெட்டுக்காய்ம் ரத்தம் கசிந்து வர நான் அவள் நிலையை புரிந்து கொண்டு ஆ வெண்ரு அலற கதவின் பின்னால் இருந்தவர்கள் உள்ளே ஓடி வந்தார்கள்
வந்த்து சத்யாவும் லட்சுமியும்தான்
“ஐய்ய்யோ டாக்டர் என்னாச்சு” என்று லட்சுமி பதறியபடி ஓடி வர சத்யா அருகே இருந்த துணியை எடுத்து என் தலைக்கு கட்டு போட்டாள்.
“டாக்டர் நான் தான் அப்போவே சொன்னமே இந்த லூசு எப்ப என்ன செய்யும்னு தெரியாதுனு, நீங்கதான் கேக்கல” என்று கூறி அடிபட்ட இட்த்தை அழுத்தி பிடித்துக் கொண்டாள்.
“ஒன்னுமில்ல லேசான காயம்தான்” என்று நான் சொல்லியும் லட்சுமியிடமிருந்த பதற்றம் அடங்காமல்
“இந்த லூச விடக்கூடாது” என்று லாவண்யாவை அடிக்க கை ஓங்கினாள். நான் அவள் கையை பிடித்துக் கொண்டு
“வேண்டாம் விட்டுடுங்க, அவ்ங்க என்ன் வேணும்னா பண்ணாங்க” என்று கூறவும் என்னை இருவரும் ஹாலுக்கு கூட்டி சென்று உட்கார வைத்தார்கள். லாவண்யாவை அவள் அறையில் தள்ளி பூட்டிவிட அவள் கத்தும் சத்தம் கேட்டுக் கொண்டே இருந்த்து.
மாலை கொண்டல்ராவும் பெருமாளும் வர அவர்களும் என் நெற்றியில் இருந்த காயத்தை பார்த்து அதிர்ச்சியானார்கள்.
“என்ன் தம்பி இதுக்குதான் இத்தன நாளா நாங்க அவள உங்க்கிட்ட காட்டாம இருந்தோம்” என்று ஏதேதோ சொல்லி சமாளித்தான். நானும்
“இது சின்ன காயம்தான் இதுக்கு போய் ஏன் அவங்கள திட்டுறீங்க” என்று ஆறுதல் சொல்லியும் அணைவரின் கோவமும் அதிகாகவே இருந்தது. அடுத்த நாள் எல்லோரையும் சமாதான்ம் செய்து மீண்டும் லாவண்யாவுடன் பேச முயன்றேன்.
இந்த முறை சத்யா என்னுடனே இருந்தாள். லட்சுமி மார்க்கெட் சென்றுவிட்டாள். வீட்டில் என்னையும் சத்யாவையும் தவிற லாவண்யாவுடன் வேறு யாரும் இல்லை, சத்யாவையும் கழட்டி விட்டால்தான் லாவண்யாவுடன் நன்றாக பேச முடியும் என்று முடிவெடுத்து, சத்யாவை தனியாக அழைத்தேன்.
“என்ன் டாக்டர்”, என்றாள் சத்யா.
“இப்ப் நீ போய் ரமேஷ பார்த்து நல்லா பேசு அவன் மனசுல எந்த கவலையும் இல்லாம் பார்த்துக்கோ” என்று நான் சம்பந்தமே இல்லாமல் பேச அவளோ
“இல்ல் டாக்டர் இந்த லூசுகிட்ட உங்கள தனியா விட்டு போக எனக்கு மனசில்ல” என்று சினுங்கினாள். நான் உடனே அவளை நெருங்கி சென்று
“உனக்கு என்ன அவ்ளோ பிடிக்குமா சத்யா” என்றதும் அவள் என் கண்களை நிமிர்ந்து பார்த்து
“ரமேஷுக்கு அடுத்தபடியா உங்கள தான் டாக்டர் எனக்கு ரொம்ப புடிக்கும்” என்று கூறிவிட்டு வெட்கத்துடன் கீழெ குனிந்து கொண்டாள். நான் அவள் முகத்தை தூக்கி மெல்ல் என் முகத்தை அவள் முகத்துக்கு அருகே கொண்டு செல்ல என் மூச்சுக் காற்றின் ஸ்பரிசத்தில் அவள் கண்களை மெல்ல் மூடினாள்.
என் கை அவள் தாவணிக்குள் நுழைந்து அவள் இடுப்பை தழுவிக் கொண்டிருக்க என் உதடும் அவள் உதடும் மெல்லிய உரசலில் இருந்தது. சத்யா தன் கைகளால் என்னை இறுக்கு அணைத்துக் கொண்டாள். அவளின் இறுக்கத்தில் இரண்டு காய்களும் என் மேல் பட்டு கசங்கிட நான் அவள் இடுப்பில் இருந்த என் கையை மெல்ல அவள் பின் பக்கம் கொண்டு சென்று அவள் சூத்தை பிடித்து மெல்ல தடவினேன்.
அவள் உடலின் மயிர்கள் குத்திக்கொண்டு நின்றன. நான் அவள் சூத்திலிருந்து கையை இன்னும் கொஞ்சம் கீழெ கொண்டு சென்று அவள் பாவாடையை கொஞ்ச்ம கொஞ்ச்மாக மேலே ஏற்றினேன்
அவள் கால்களை தாண்டி தொடைவரை ஏறி இருந்த பாவாடையும் மேலே எடுக்கப்பட்ட தாவணியும் அவளை பேரழகியாக காட்டிக் கொண்டிருக்க அவள் கைகள் மெல்ல என் பேண்டின் ஜிப்பை இறக்கி உள்ளே நுழைந்து ஏற்கனவே தயாராக இருந்த என் ஏவுகணையை வெளியே இழுத்துவிட்டு அதை இன்னும் கொஞ்சம் சூடேற்றுவதற்க்காக் கையால் பிடித்து உறுவினாள்.
அவள் பாவாடை இப்போது அவள் சூத்து முழுவதையும் தாண்டி இடுப்புக்கு மேலே இருக்க நான் அவளை அப்படியே திருப்பினேன். திறந்திருந்த அவளின் அழகு சூத்தில் என் தண்டு உரசிட அவள் மெல்ல் குனிந்தாள். நான் அவளை சுவற்றின் ஒரமாக கொண்டு சென்று நிற்க வைக்க அவள் முன்னால் இருந்த ஒரு டேபிலை பிடித்துக் கொண்டு குனிய நான் என் பேண்டை முழுவதுமாக அவிழ்த்து கீழெ இறக்கிவிட்டு பின்னாலிருந்து தெரிந்த அவளின் அழகுப் புண்டையை என் விரலால் முதலில் நன்றாக தடவிட அது தன் திரவத்தை கசிந்து என் பூலிக்கான அனுமதியை அளிக்க நான் அவளை இன்னும் நன்றாக குனிய வைத்து பின்னாலிருந்து அவள் புண்டைக்குள் என் பூலை முதலில் லேசாக வைத்து அழுத்த அவள் உடல் வலியால கொஞ்ச்ம நிமிர நான் அவள் கழுத்துக்கு கீழெ கைவைத்து குனிய செய்து மீண்டும் என் பூலை அழுத்த அது அவள் புண்டைக்குள் முழுவதுமாக சென்றது. நான் அவள் இடுப்பின் இரண்டு பக்கமும் இரண்டு கைகளால் பிடித்துக் கொண்டு அவள் புண்டைக்குள் என் பூலை விட்டு இடித்துக் கொண்டிருக்க முன் பக்கம் அவள் டேபிலில் நன்றாக சாய்ந்திருந்ததால் அவள் காய்கள் இரண்டும் டேபிலின் மேல் ஜாக்கெட்டுக்குள் நசுங்கி இங்கும் அங்குமாக தேய்ந்து கொண்டிருந்தது.
நான் அவள் புண்டையை கலக்கிக் கொண்டிருக்க அவள் குனிந்தபடி என் சுண்ணி அவள் கூதிக்குள் போடும் ஆட்ட்த்தை ரசித்து லேசாக முனகிக் கொண்டும் இருந்தாள்.
நான் அவள் இடுப்பில் அழுத்தி பிடித்து என் தண்டு முழுவதும் அவள் புண்டையின் அடி ஆழம் வரை செல்லும் அளவுக்கு விட்டு இடித்துக் கொண்டே இருக்க என் கைகளை முன்னால் நீட்டி ஜாக்கெட்டுக்குள் தவித்துக் கொண்டிருந்த அவள் காய்களை பிடித்து கசக்கினேன்.
அவளின் முனகல் சத்தம் அதிகமாக் கேட்ட்து. நான் என் ஓலை நிறுத்தாமல் இடித்துக் கொன்டிருந்தேன். சில நிமிட ஓலுக்குப் பின் என் தண்டு கஞ்சியை க்க்கிவைக்க நான் அவள் மேலேயே சாய்ந்து கிடக்க அவள். என் கைகள் அவள் காய்களை இன்னும் தடவிக் கொண்டே இருக்க மெல்ல அவள் புண்டையிலிருந்து என் தண்டை உறுவி எடுத்தேன்.
என் தண்டு வெளியே வந்த சில நொடிகளில் அவள் புண்டையிலிருந்து என் கஞ்சி வெளியே வர அவள் அருகில் இருந்த துணியால் துடைத்துக் கொண்டாள்.
“சத்யா இப்ப் நீ போய் ரமேஷ் கூட இரு” என்றதும் அவள் வெட்கத்துடன் என்னை பார்க்க நான் அவளை பார்த்து
“கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நான் கூப்டா வருவியா” என்று கேட்க
“அது ரமேஷ் செய்றத பொருத்து” என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து ஓடினாள். நான் லாவண்யா இருந்த ரூமுக்கு திரும்ப வர அவள் எதையோ தீவிரமாக யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
“என்ன் லாவண்யா என்ன் யோசன” என்று நான் கேட்ட்தும் தான் சுயனினைவுக்கு வந்தவள்
“ஒன்னுமில்ல சார், நீங்க இவ்ளோ நேரம் எங்க போய் இருந்தீங்க” என்றாள்.
“ஒன்னுமில்ல சத்யாவ சமாதானப் படுத்து அனுப்பிட்டு வந்தேன்” என்றதும் அவள் குறும்பு சிரிப்புடன்
“நம்பிட்டேன் சார்” என்றாள்.
“என்ன்ங்க இப்டி சொல்றீங்க” என்று நான் கேடக்
“இல்ல் டாக்டர் நீங்க சத்யாவோட போட்ட ஆட்டம் எனக்கு தெரியும், உங்களுக்கு சத்யாவ பிடிச்சிருக்கா, அவளா கட்டிக்குவீங்களா”என்றாள்.
“இல்ல் லாவண்யா அவ் வேற ஒருத்தன் லவ் பண்றா” என்று நான் கூற
“வேற ஒருத்தனையா, அப்டி யார அவ லவ் பண்றா” என்று வியப்புடன் என்னை பார்த்து கேட்டாள்.
“அவனும் இதே வீட்லதான் இருக்கான், ரெண்டு பேர்ரும் காலேஜ்ல இருந்து லவ் பண்ணியிருக்காங்க, இவளுக்காக அவன் இங்க அடியாளா சேர்ந்திருக்கான்” என்று நான் கூறியதும் அவள் ஆச்சர்யம் அடங்காமல் என்னை பார்த்தாள்.
“சரி லாவண்யா, நேத்து சொல்லாம் விட்டத இப்ப் சொல்லுங்க” என்றதும்
“எது டாக்டர்” என்றாள்.
“அதான் பெருமாள் உங்க ஹஸ்பண்ட் அருண கொன்னாருன்னு சொன்னீங்களே, அது எதுக்காக” என்றதும் அவள் யோசித்துவிட்டு
“எல்லாம் சொத்துக்காகத்தான், அவரு இல்லனா அந்த பாதி சொத்த இவனுங்க அனுபவிக்கலாம்னுதான்” என்றதும்
“அப்புறம் ஏன் நீங்க பைத்தியமா நடிக்கனும் நீங்க உயிரோட இருக்கும்போதே உங்க சொத்துக்களையும் அவங்களே அனுபவிக்கிறாங்கல்ல” என்று நான் சொல்ல
“இல்ல டாக்டர் நான் பைத்தியமா இருக்கறதாலதான் என்ன உயிரோட விட்டிருக்காங்க, இல்லாட்டி என்னையும் கொன்னுட்டு என் சொத்தையும் நிரந்தரமா அவங்க பேருக்கே எடுத்துக்கிட்டிருப்பாங்க” என்றாள். எனக்கு இந்த குடும்பத்தில் யாரை நம்புவது யாரை நம்பகூடாது என்றே புரியவில்லை.
இவள் சொல்வதும் குழப்பமாகவே இருந்த்து. க்டைசியாக என் மனதில் ஒன்று தோன்றிட
“அருண அவ்ங்கதான் கொன்னாங்கனு சொல்றீங்கலே அப்டினா இவங்க ரெண்டு பேர் மேலையும் கேஸ் கொடுக்கலாமா” என்றதும்.
“வேணா டாக்டர் அப்டி கொடுத்தா அது பெரிய பிரச்ச்னை ஆகிடும்” என்றாள்.
“என்ன் லாவண்யா நீங்க சொல்றது எதுவுமே எனக்கு சரியா வரலையே, நீங்க எதையோ என் கிட்ட இன்னும் சொல்ல்லையோனு தோனுது” என்று நான் சொல்ல
“டாக்டர் எனக்கு அருண் இறந்த்தையே இன்னும் சரியா நம்ப முடியல, ஏன்னா அவரோட எந்த உடல் பாகமும் கிடைக்கலைனு சொல்றாங்க, எவ்ளோ தான் உடல் தீயில எரிஞ்சிருந்தாலும் உடம்போட எதாவது ஒரு பாகம் கெடைச்சிருக்குமே” என்று அவள் கூறியது எனக்கு நியாயமாக தோன்றியது.
இதில் என்ன தான் செய்ய முடியும் என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்க
“சரி லாவண்யா, எனக்கு அருண் கொலையில் சந்தேகம் இருக்குன்னு சொல்லி நான் வேணும்னா போலீஸ்ல கம்ப்ளயிண்ட் கொடுக்கவா” என்றதும் அவள் அதிர்ச்சியுடன்
“அய்ய்யோ வேண்டாம் சார் அப்புறம் அவங்க உங்களையும் எதாவது செஞ்சிடுவாங்க” என்று பதறினாள்.
“கவலப்படாதீங்க, கம்ப்ளயிண்ட் கொடுக்கப்போறது நான் இல்ல அருணோட ஃப்ரெண்டே கொடுத்தா” என்றதும் அவள் என்னை வியப்புடன் பார்த்து
“அருணோட ஃப்ரெண்ட்ஸ் யாரையுமே எனக்கு தெரியாது நீங்க எப்டி” என்று ஆச்சர்யமாக கேட்டாள்.
“வெயிட் அண்ட் சீ” என்று கூறிவிட்டு நான் அங்கிருந்து கிளம்பி வெளியே ஒருவரை பார்க்க் சென்றேன். அடுத்த நாள் காலை கொண்டல் ராவும் பெருமாளும் குவாரிக்கு கிளம்ப தயாராகிக் கொண்டிருந்த நேரம் வீட்டு வாசலில் இரண்டு போலீஸ் ஜீப்புகள், இரண்டு கார்கள் சைரன் சத்த்த்துடன் வந்து நின்ற்ன.
கொண்டலும் பெருமாளும் உட்பட வீட்டில் இருந்த அணைவரும் ஆர்வமுடன் பார்க்க கார்களிலிருந்தும் ஜீப்பிலிருந்தும் போலீஸ்கார்ர்கள் கூட்டம் கூட்டமாக் இறங்கி வந்தார்கள். பெருமாள் கொஞ்சமும் அலட்டிக் கொள்ளாமல் வந்தவர்களில் ஒரு போலீஸ்கார்ரை பார்த்து
“வாங்க கமிஷ்னர் சார், எங்க இந்த பக்கம், அதுவும் போலீஸ் படையோட வந்திருக்கீங்க” என்று கேட்டான். வந்திருந்த கமிஸனர் கொஞ்ச்ம சீரியசான முகத்துடன்
“பெருமாள் சார் நான் இப்ப அஃபிஷியலா வந்திருக்கேன்” என்றார். பெருமாளோ அருகில் இருந்த சோஃபாவில் உட்கார்ந்தபடி
“எங்கிட்ட அஃபிஷியலா பேச என்ன இருக்கு சார்” என்றான். கமிஷ்னரும் சோஃபாவில் உட்கார்ந்தபடி
“பழைய கேஸ விசாரிக்க் சொல்லி ஆர்டர் வந்திருக்கு” என்றார். பெருமாளும் வீட்டில் இருந்த மற்றாவர்களும் அதிர்ச்சியானார்கள்.
“ப்ழைய கேஸ்னா எத சொல்றீங்க சார்” என்று கொண்டல் ராவ் கேட்க கமிஷ்னர் அவனை பார்த்து
“எல்லாம் உங்க மாப்ள அருணோட டெத் சம்பந்தமான கேஸ்தான்” என்றார். பெருமாள் குறுக்கிட்டு
“அதுதான் ஆக்ஸிடெண்டனு சொல்லி உங்க ஆளுங்களே கேஸ மூடிட்டாங்க:ளே” என்றார்.
“ஆமா, ஆனா இப்ப சென்னையில் அருணோட ஃப்ரெண்டு ஒருத்தர் அருணோட சாவுல சதி இருக்குன்னும் அத மறுபடி விசாரிக்கனும்னும் சொல்லி கம்ப்ளயிண்ட் கொடுத்திருக்காரு, இந்த கேஸ்ல ஒரு மாசத்துக்குள்ள உண்மைய கண்டுபிடிக்கலைனா இந்த கேஸ் சி.பி.ஐ கைக்கு போய்டும் அப்புறம் உங்களுக்கு தான் பிரச்சனை, அதனால் நீங்க எல்லாரும் எங்களுக்கு கோ.ஆப்ரேட் பண்ணனும்” என்று கூற கொண்டல் ராவ் அதிர்ச்சி அடங்காத முகத்துடன்
“என்ன் சார் எவனோ சென்னையில் இருந்து கம்ப்ளயிண்ட் கொடுத்த்துக்காக இப்டி எல்லாமா பண்ணுவீங்க, உங்களுக்கு எங்கள பத்தி தெரியாதா” என்று பசப்பலாக பேச
“இல்ல் மிஸ்டர் பெருமாள். கம்ப்ளயிண்ட் வெரும் போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல பதிவாகல, கமிஷ்னர் ஆஃபீஸ்க்கு போய் அங்கிருந்து ஆந்திரா ஹோம் செக்ரட்டரிக்கு வந்து ஹோம் செக்ரடரி என்ன் நேரடியா இந்த கேஸ விசாரிக்க் சொல்லி இருக்காரு, அப்டினா கம்ப்ளயின்ட் கொடுத்தவங்க சாதாரண ஆளா இருக்க முடியாது” என்று சொல்ல அந்த நேரம் நான் அந்த இட்த்துக்கு சென்றதும் கமிஷ்னர் என்னை பார்த்து அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனார்.
மெல்ல் எழுந்தவர் என்னை பார்த்துக் கொண்டே “பெருமாள், இது அருண் தான, அருண் சாகலையா” என்றார். பெருமாள் கொஞ்ச்ம கடுப்பான முகத்துடன்
“அருண் இல்ல சார் அவன மாத்ரியே இருக்கவரு, இவரும் சென்னைதான்” என்றான். கமிஷ்னர் வியப்புடன் என்னை பார்த்துக் கொண்டே இருக்க
“பெருமாள் என்னால் நம்பவே முடியல அப்டியே அருண் மாதிரியே இருக்காரே” என்று கூறிக் கொண்டே மெல்ல உட்கார்ந்தார்.
“சார் இப்ப் உங்களுக்கு என்ன் தெரியனும்” எனறு பெருமாள் கேட்க
“வேற யாராவதா இருந்திருந்தா ஸ்டேஷன் வர சொல்லிதான் விசாரிச்சிருப்பேன், நீங்கன்றதால்தான் நானே நேர்ல வந்திருக்கேன்”என்று கூறிட பெருமாள் அவரை நிமிர்ந்து பார்த்தான்.
“எனக்கு அருணை பத்தியும் அவர் இறந்த வித்த்தை பத்தியும் டீட்டெய்ல்டா சொல்லுங்க” பெருமாள் அருண் லாவண்யா காதலை பற்றியும் கல்யாணம் செய்த்தை பற்றியும் அவர்களுக்கு எழுதப்பட்ட உயில் பற்றியும் சொன்னார். பின்
“ஒரு நாள் பிஸ்னஸ் விஷயமா பேச வெளியில் போனவன் கார் எதிரே வந்த பெட்ரோல் டேங்கர் மேல மோதி வெடிச்ச்துல் எரிஞ்சி சாம்பலாகிட்டான்” என்று கூறிவிட்டு முகத்தை சோகமாக வைத்துக் கொண்டான். கமிஷ்னர் மற்றவர்களிடமும் விசாரித்தார். எல்லோரும் இதே பதிலைத்தான் சொன்னார்கள். கமிஷ்னர் எதையோ யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் நேரம் அவர் செல் அலறியது. எடுத்து காதில் வைத்தவர்
“எஸ் சார், ஆமா சார். ஓகே சார்” என்று சொல்லிவிட்டு வைத்தார்.
“ஹோம் செக்ரடரி தான் பேசுனாரு” என்று சொல்ல பெருமாளின் முகம் மீண்டும் கடுப்பானது.
“சார் எங்களுக்கு தெரிஞ்சத நாங்க சொல்லிட்டோம், இதுக்கு மேல எங்களுக்கு எதுவும் தெரியாது, நீங்கள்வே வேணும்னா விசாரிங்க” என்று சொல்ல அந்த நேரம் நான் எழுந்தேன்.
“பொய் சொல்றாரு சார்” என்றதும் எல்லோரும் அதிர்க்சியுடன் என்னை பார்த்தார்கள்.
எல்லோர் பார்வையும் என் மேல் இருக்க நான் கமிஷ்னரை நோக்கி
“இவரு சொன்னதெல்லாம் பொய் சார்” என்றேன்.
“என்ன் தம்பி சொல்றீங்க, இங்க நடந்த்த பத்தி உங்களுக்கு என்ன் தெரியும்” என்றான் பெருமாள். கமிஷ்னர் இடையில் புகுந்து
“கொஞ்ச்ம இருங்க பெருமாள், தம்பி நீங்க சொல்லுங்க, இந்த கேஸ்ல உங்களுக்கு என்ன் தெரியும்” என்றார்.
“சார் அருணோட் போல இருக்கிற சொத்துக்கள இவங்க பேருக்கு மாத்தனும்னு இவங்கதா அருண் திட்டம் போட்டு கொலை பண்ணி இருக்காங்க, அதனால் லாவண்யா பைத்தியமா ஆனதும் அவளோட சொத்தையும் இவங்களே அபகரிச்சிட்டாங்க” என்று கூற பெருமாள் மிகுந்த ஆத்திரத்துடன் எழுந்தான்.
“டேய் என்ன் சொல்ற நீ, நான் என் மாப்ளய கொன்னேனா” என்று என்னை எரித்துவிடுவது போல் பார்த்தான்.
“பெருமாள் உட்காருங்க அந்த தம்பி பேசட்டும்” என்றா கமிஷ்னர்.
“சார் என் மாப்ளனு சொல்றாரே மொதல்ல லாவண்யா இவங்களோட சொந்த தங்க்ச்சியே இல்ல, அது உண்மையா இல்லையானு கேளுங்க” என்றதும் கமிஷ்னர் வியப்புடன்
“என்ன் பெருமாள் என்ன இது இதுவரைக்கும் எங்களுக்கு கூட இந்த தகவல் தெரியாதே” பெருமாளின் கோவம் என் மேல் அதிகமானது. விட்டால் பாய்ந்து என்னை அடித்தே கொன்றுவிடும் அளவுக்கு அவன் கோவம் இருந்த்து.
“ஆமா லாவண்யா என்னோட கூட பொறந்த தங்க்ச்சி இல்லதான், ஆனா எப்பவும் அவள அப்டி நடத்துனது இல்ல, அவ புருஷன் கொல்ற அளவுக்கும் நான் கெட்டவன் இல்ல” என்று ஆக்ரோஷமாக கூறினான். கமிஷ்னர் ஒன்றும் புரியாமல் என்னையும் அவனையும் மாறி மாறி பார்க்க
“சார் இவருக்கு அருண கொல்றதுக்கான வலுவான் காரணம் இருக்கு, அத நான் ஏற்கனவே சொல்லிட்டேன்” என்றதும்
“ஏன் பெருமாள் தம்பி சொல்றதும் சரிதான, ஏன் நீங்க சொத்துக்காக அருண கொன்றிருக்க கூடாது” என்றதும், பெருமாள் பதற்றமானான். கைகள் உதறின, நாக்கு எழாமல் தவிக்க கொண்டல் ராவும் திருதிருவென முழித்தான்.
“சொல்லுங்க சார்” என்று நான் கேட்கவும் என்னை நிமிர்து முறைத்தான்.
“ஸார் இவரு இப்டியெல்லாம் கேட்ட சொல்ல மாட்டாரு, இவர ஸ்டேஷன் கூட்டி போங்க” என்றதும் பெருமாள் ஆக்ரோஷத்துடன்
“டேய்” என்று கத்திக் கொண்டே எழ கமிஷ்னரும் எழுந்து நின்று அவனை தடுக்க
“பெருமாள். நீங்களா உண்மைய சொல்லிட்டீங்களா ஆச்சு, இல்ல இவர் சொன்ன மாதிரி நான் ஸ்டேஷன் கூட்டி போறத தவிற வேற வழியே இல்ல ஏன்னா கேஸ் அந்தளாவுக்கு சீரியஸா போய்டுச்சு” என்றதும் பெருமாள்
“ஆமா நான் தான் கொன்னேன்” என்றான். எல்லோருக்கும் அதிர்ச்சி, தூக்கி வாரிப் போட்ட்து.
“நான் தான் கொன்னேன் ஆனா ஏற்கனவே செத்து போய் கிடந்தவன தான் கொன்னேன்” என்றதும் எல்லோருக்கும் தலை சுற்றியது.
“என்ன் பெருமாள் சொல்றீங்க, ஏற்கனவே செத்துப் போனவன கொன்னீங்களா”” என்று கமிஷ்னர் தலையை சொரிந்தபடி கேட்க.
“ஆமா செத்து போய் கிடந்தவன தான் நான் கார்ல லாரி மேல இடிக்க வெச்சேன்” என்றான். யாருக்குமே ஒன்றும் விளங்கவில்லை.
“பெருமாள் என்ன சொல்றீங்க நம்புறமாதிரி சொல்லுங்க, உங்க மேல இருக்கிற தப்ப மறைக்க முயற்சி பண்றீங்களா” என்றார் கமிஷ்னர்.
“இல்ல் சார், நடந்தத நான் சொல்றேன்” என்று சொல்ல ஆரம்பித்தார். அருண் அன்று காலை கடப்பா வரை செல்ல் வேண்டி இருந்தது. காலையில் காரில் ஏறியவனுடன் மௌனமான முகத்துடன் லாவண்யாவும் காரில் ஏறினாள். கார் கிளம்பி ஊர் எல்லையை தாண்டியது. பெருமாளுக்கு ஒரு போன் கால் வந்தது. போன் செய்தவன் அவன் அடியாள்
“ஐயா அருண் சாரோட காரு பைபாஸ்ல நிக்கிது” என்றதும் பெருமாள் ஒன்றும் புரியாமல் கிளம்ப தயாரானான். வெளியே வரும் நேரம் லாவண்யா சொகமான முகத்துடன் ஆட்டோவில் இருந்து இறங்கினாள். பெருமாள் அவளை சரியாக கவனிக்காமல் காரில் கிளம்ப பெருமாள் கிளபுவதை பார்த்து ஒன்றும் புரியாமல் லாவண்யா தான் வந்த ஆட்டோவிலேயே பெருமாளின் காரை பின் தொடர லாவண்யா சென்ற ஆட்டோ ஒரு சிக்னலில் மாட்டிக் கொள்கிறது.
சிக்னல் சரியாகி பெருமாளை கொஞ்ச்ம இடைவெளி விட்டு பின் தொடருகின்றாள் லாவண்யா. அவ்ள் ஆட்டோவில் இருந்து இறங்கி பைபாஸ் சாலையில் பார்க்கும் நேரம் பெருமாள் அருண் இருந்த காரை ஸ்டார்ட் செய்து சாலையில் விடுகிறான்.
அது சாலையின் மருபுறம் சென்று எதிரே வந்த பெட்ரோல் லாரியின் மேல் இடித்து அந்த இடத்திலேயே லாரியும் காரும் வெடித்து தீப்பிடித்து கருகியது. இதை பார்த்த லாவண்யா அங்கேயே மயங்கி விழுகிறாள்.
“இதுல நான் போன் வந்ததும் போய் கார பார்த்தேன் அப்போ அருண் மயங்கி கிடந்தான்.. நான் அவன காருக்குள்ள இருந்து வெளியில் எடுக்க ட்ரை பண்ணேன் ஆனா அவ்னோட் ரெண்டு காலும் உள்ளே மாட்டிக் கிட்டு இருந்துச்சி, அந்த நேரத்துல கார் நகர ஆரம்பிச்சி எதிர வந்த லாரியில் மோதிடுச்சி” என்று பெருமாள் கூறி முடிக்க கமிஷ்னர் மண்டையி பிய்த்துக் கொள்ளும் அளாவுக்கு சென்றுவிட்டார்.
“அப்ப அருண கொன்னது யாரு” என்று நான் கேட்க
“அருண் அப்ப சாகல் யாரோ அவன கொல்ல பார்த்திருக்காங்க ஆனா அவன் மயக்கமாகிட்டதால் செத்துட்டதா நெனச்சி விட்டுட்டு போய்ட்டு இருக்காங்க, நான் காப்பாத்த ட்ரை பண்ண நேரத்துல தான் அவன் இறந்துட்டான்” என்றான். கமிஷ்னர் முதல் அணைவரும் குழப்பத்தில் இருந்தனர்.
“அப்போ அருண கொன்னது யாரு” என்று கமிஷ்னர் கேட்க எனக்கு ஒரு சந்தேகம் உருவானது. கமிஷ்னரை பார்த்து
“சார் இவரு லாவண்யா அருண் கூட முத்லல கார்ல போனதாவும் அப்புறம் அவங்க திரும்பி வந்ததாகவும் சொல்றத வெச்சி பார்த்தா.........” என்று நிறுத்த எல்லோர் முகத்திலும் எனக்கு எழுந்த அதே கேள்வி சந்தர்கம் எழுந்தது.
“எஸ், ஏன் லாவண்யாவே அருண கொன்றிருக்க கூடாது” என்று எனக்கு முன்பாகவெ கமிஷ்னர் சொல்லிவிட எல்லோருக்கும் அப்போதுதான் லாவண்யாவின் மேல் சந்தேகம் திரும்பியது. எனக்கும் அது உறுதியானது. லாவண்யாதான் அருணை கொன்றுவிட்டு அந்த பழியில் இருந்து தப்பிக்க் இத்தனை நாளாக பைத்தியமாக நடித்து வருகிறாள். என்று என் உள் மனம் சொல்ல அதையே பெருமாளும் சொன்னான்.
“சார் உடனே லாவண்யாவ வர சொல்லுங்க” என்று கமிஷ்னர் ஆணை போட சத்யா ஓடி சென்று லாவண்யாவை இழுத்து வந்தாள். லாவண்யா அப்போதும் பைத்தியம் போலவே நடந்து கொண்டாள். கமிஷ்னர் அவளை மிகவும் ஆத்திரத்துடன் பார்த்து
“லாவண்யா உன் குட்டு வெளிப்பட்டு போச்சு, இனியும் ஏன் பைத்தியம் மாதிரி நடிக்கிறீங்க” என்று அவளை பார்த்து கேட்க லாவண்யா கொஞ்சமும் அதை கண்டு கொள்ளாமல் பைத்தியம் போலவே இருந்தாள். உடனே நான் அவளை பார்த்து
“லாவண்யா எல்லாருக்கும் எல்லாம் தெரிஞ்சி போச்சி, நீங்கதான் அருண கொன்னீங்கன்னு” என்றதும் அதுவரை தலையாட்டிக் கொண்டும் அருகே இருந்த சத்யாவை நோண்டிக் கொண்டும் இருந்த லாவண்யா இந்த வார்த்தையை கேட்டதும் சட்டென திரும்பி என்னை பார்த்தாள். என்னை நோக்கி அமைதியாக நடந்து வந்தவள் என் முன்னால் நின்று
“என்னது நான் அருண கொன்னேனா” என்று ஆத்திரத்துடன் என் சட்டையை பிடித்து உலுக்கினாள். உடனே பெருமாள் அவளை இழுத்து கன்னத்தில் ஓங்கி ஒரு அறைவிட்டான்.
“ஏண்டீ நீயே உன் புருஷன் கொன்னுட்டு அந்த பழிய எங்க மேல போட்டுட்டு நீ பைத்தியமாவா நடிக்கிற” என்று மீண்டும் ஒரு அறை விட சென்றவன் கையை கமிஷ்னர் பிடித்து தடுத்தார்.
“வேண்டாம் பெருமாள், அவங்கள அடிக்காதீங்க” என்று தடுத்துவிட்டு லாவண்யாவின் முன்னால் சென்று
“லாவண்யா உண்மைய சொல்லுங்க, நீங்க தான அருண கொன்னீங்க, எதுக்காக கொன்னீங்க, எப்டி கொன்னீங்க” என்று அடுக்கடுக்காக கேள்விகள அள்ளி வீசினார். லாவண்யா வெடித்து அழுதாள்.
“இல்ல இல்ல நான் அருண கொல்லவே இல்ல” என்று அந்த வீடே இரண்டாகிப் போகும் அளவுக்கு கதறி அழுதாள்.
“சரி அன்னைக்கு அருண் கூட போன நீங்க ஏன் பாதியிலேயே திரும்பி வந்தீங்க, உங்கள தவிற அந்த நேரத்துல அருண் கூட யாரும் இல்லையே, ஒரு வேல நீங்க கொல பண்ணாட்டீ ஏன் இத்தன நாளா இப்டி பைத்தியமா நடிக்கனும்” என்று மீண்டும் கமிஷ்னர் தன் கிடுக்கிப் பிடி கேள்விகளை அள்ளிவீச லாவண்யா திணறினாள்.
“சொல்லுங்க, நீங்க அருண கொன்னுட்டு அந்த பழி உங்க மேல் வந்திட கூடாதுனு தான் இத்தன நாளும் பைத்திய்மா நாடகம் போட்டிருக்கீங்க” என்று கமிஷ்னர் வெளுத்து வாங்கினார். லாவண்யா கண்ணீர் மல்க மீண்டும் அழுதபடியே
“இல்ல இல்ல, அப்டியெல்லாம் இல்ல, அருண நான் கொல்ல்ல” என்றாள்.
“அப்ப் யாரு அருண கொன்னது” என்றதும்
“இவதான் என்று அவள் கை நீட்டினாள்.
No comments:
Post a Comment