விஜயசுந்தரி 14

என் தண்டை வாயில் வைத்து மிகவும் நேர்த்தியாக ஊம்பிக் கொண்டிருந்தாள்,

என் கைகள் அவள் கைகளை தடவி மெல்ல மேலேறி அவள் தோள்பட்டையில் தடவி அங்கிருந்து அவ்ள் முதுகு வழியாக இறங்கி அவளின் பின்புறத்தை தடவ முயன்றேன்.

கைக்கு எட்டவில்லை. அவளோ நன்றாக வாய்க்குள் விட்டு கையால் பிடித்து உறுவிக் கொண்டே என் தண்டை ஊம்பிக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் என் கையால் அவளை கொஞ்சம் எனக்கு அருகே இழுத்து அவளின் பின் புறத்தில் கை வைத்து தடவினேன்.

பஞ்சு மூட்டை போல் மிகவும் மென்மையாக இருந்த்து. இரண்டு மெத்தைக்கும் நடுவே என் விரலை விட்டேன்.

புடவையால் நன்றாக உள்ளே செல்ல முடியாமல் கைகள் தவித்தன, அவள் என் தவிப்பை புரிந்துகொண்டு புடவையை பாவாடையோடு சேர்த்து மேலே ஏற்றினாள்,

ஆனாலும் ஊம்புவதில் குறியாக இருந்தாள். நான் புடவையை நன்றாக மேலே ஏற்றிவிட்டு அவள் பின் புறத்தை கையால் பிடித்து பிசைந்தேன்.


குண்டி ஓட்டைக்குள் கையை விட்டேன். அவள் எந்த ரியாக்ஷனும் இல்லாமல் ரோபோவைப்போல் என் பூலை ஊம்பிக் கொண்டிருந்தாள்,


நான் கையை கொஞ்சம் கீழெ இறக்கி அவள் புண்டை ஓட்டைக்குள் கையை விட்டேன். ஓட்டை மிகவும் தொள தொளவென்று இருந்த்து. பல பேர் விட்டு ஓத்திருப்பார்கள்போல், என நினைத்துக் கொண்டு ர்ன் மூன்று விரல்களையும் உள்ளே விட்டு இடித்தென்.

அப்போதும் அவள் எந்த வித உணர்வும் இன்றி ஊம்புவதையே குறியாக இருந்தாள். கொஞ்ச நேரத்தில் எனக்கு கஞ்சி வருவது போல் இருக்கவே அவளை பார்த்து “மேடம் எனக்கு வரப்போகுது” என்றேன்,

உடனே அவள் வாயை எடுத்துவிட்டு கையால் பிடித்து நன்றாக உறுவி விட்டாள், சில நொடிகளில் அந்த அறையின் பல இடங்களில் என் கஞ்சி சிதறியது.

அவள் கூலாக அருகே இருந்த டிஸ்யூ பேப்பரில் கையையும் அப்படியே என் பூலையும் நன்றாக துடைத்துவிட்டு என் லுங்கியை கீழெ இறக்கிவிட்டாள்.


அவள் என் பூலை துடைத்துவிடும் நேரம் கதவின் அருகே இருந்து அந்த சின்னப் பெண் ஓடுவது கண்ணாடி வழியே தெரிந்த்து.

இவ்வளவு நேரமும் இங்கு நடந்தவற்றை அவள் பார்த்திருக்கிறாள் என புரிந்து கொண்டு கீழெ இறங்கினேன்.

நானும் அவளும் வெளியே வந்தோம். அவள் ஒரு சிறு ஆயிண்மெண்டை எடுத்து என்னிடம் கொடுத்துவிட்டு “இத தடவி விடுங்க சரியா போய்டும்” என்றாள். நானும் அதை பாக்கெட்டில் போட்ட்விட்டு “எவ்வளவு ஆச்சி” என்றேன்.

அவள் ஏதோ கணக்கு போட்டுவிட்டு “மொத்தம் 2500 ரூபா அச்சி” என்றாள். எனக்கு தூக்கிவாரி போட்ட்து.

“என்னது ரெண்டாயிரத்து ஐநூறு ரூபாயா” என வாய் பிளந்தேன். அவள் “ஆமா,சார்” என கொஞ்சம் ஸ்மைலுடன் சொன்னாள்.

நான் “எதுக்கு மேடம் அவ்வளவு, இந்த ஆயிண்மெண்ட்ல 50 ரூபானுதான விலையே போட்டிருக்கு” என அதிர்ச்சியுடன் கேட்க அவள் சிரித்துக் கொண்டே, “ஆயிண்மெண்ட் 50 ரூபாதான், ஆனா அத தடவி விட்ட்துக்குதான் மீதி 2450 ரூபா”என்றாள்.


நான் “நான் உங்கள தடவ சொல்ல்லையே” என்றேன் அவள் விடாப்பிடியாக “உங்களுக்கு வேணான்னா ஆரம்பத்துலையே சொல்லியிருக்கனும் சார்” என கூலாக சொல்ல எனக்கு அடி வயிற்றில் நெருப்பு எரிந்தது.

காசை கொடுத்துவிட்டு திரும்பி நடந்தேன். “பாவி மவ ஊம்பி விட்டு 2500 ரூபாய புடுங்கிட்டாளாஎ, என் பூல ஊம்புறதுக்குதான் நெறைய பேர் இருக்காளிங்க,

அவளுங்க கிட்ட சொல்லி இருந்தா, நாள் கணக்கா ஊம்பிவிட்டிருப்பாளுங்க, இவ கிட்ட வந்து 2500 ரூபா கொடுத்து ஊம்ப வைக்கனுமா” என்று என்னை நானே திட்டிக் கொண்டு வீடு வந்து சேர்ந்தேன். என்னை பார்த்த்தும் விஜயா ஓடிவந்தாள்.


“என்னடா, என்ன ஆச்சி, மருந்து எதாவது வாங்கினியா” என கேட்க நான் அங்கு வாங்கிய ஆயிண்மென்டை காட்டி “இதுதான் கொடுத்தாங்க, வெல 2500 ரூபா” என்றதும் “டேய் என்னடா சொல்லுற, 2500 ரூபாயா” என கேட்டாள்,

நான் நடந்தவற்றை கூறியதும் என்னை கோவமாக பார்த்தாள். “அவ வாய வெச்சி ஊம்புனதும் சாரு அப்படியே சொக்கி போய் காட்டிக்கிட்டு இருந்தீங்களா” என என்னை பார்த்துக் கேட்க நான் தலை குனிந்து நின்றேன்.

பின் என் லுங்கியை தூக்கி பார்த்தாள். என் பூலை கையில் பிடித்து “இப்ப வலி எப்படி இருக்கு” என்றாள், நானும் பரவாயில்ல் என்பது போல் தலையசைத்தேன். 

என் தண்டை அக்கறையுடன் தொட்டு பார்த்துவிட்டு “ஒழுங்கா அந்த மருந்த தடவிக்கிட்டு படுத்து ரெஸ்ட் எடு” என கூறிவிட்டு தன் வீட்டிற்க்குள் சென்றாள் விஜி.

என்னைவிட வயதில் பெரியவளாக இருந்த போதும் அவளுக்கு என் மேல் அப்படி ஒரு பாசம் காதல்,

மற்றவர்கள் எல்லாம் என்னிடம் ஐ லவ் யூ, சொல்லி அவரகள் காதலை வெளிப்படுத்தியிருந்தாலும், இவள் மட்டும் என்னிடம் என் மேல் இருக்கும் காதலை வெளியே சொல்லாமல் அதை அன்பாக என்னிடம் காட்டுவாள்.

நான் தண்டமாக 2500 ரூபாய் கொடுத்து வாங்கிய ஆயிண்மென்டை தடவிக் கொண்டு படுத்தேன்.
மெடிக்கல் ஷாப்பில் நான் பார்த்த அந்த இருவரை பற்றி நான் சொல்லிவிடுகிறேன்.

ஏனெனில் அவர்கள் இனி கதையில் வரப்போவதில்லை அவர்களை பற்றி நான் பின்னர் அறிந்து கொண்ட செய்திகளை இங்கே சொல்லிவிடுகிறேன்.

என் பூலை ஊம்பிவிட்ட அந்த பெண்ணின் பெயர் தேவிகா, வயது 35, கணாவர் துபாயில் குப்பை அள்ளிக் கொண்டிருந்தார். இவள் இங்கே பலருடன் குப்பை கொட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

அவளுக்கு இதுதான் வேலையாம், பல மாமாக்களை வைத்துக் கொண்டு கல்லூரி மாணவர்களையும் சிறுவயது இளைஞர்களையும் வளைத்துப் போட்டு மெடிக்கல் ஷாப்பிலேயே ஓத்து காசு பார்ப்பவள்,

ஒவ்வொன்றிர்க்கும் ஒரு ரேட், வாயில் வைத்து சப்பினால் 2000 ரூபாயாம், ஒரு முறை செய்ய 5000 ரூபாய், ஒரு புல் நைட்டு இருக்க 10000 ரூபாய் என ரேட் வைத்து மாமாக்கள் மூலமாக ஆள் பிடித்து சம்பாதித்து வந்திருக்கிறாள்,

அத்வரை மாலை நேரத்திலும் இரவிலும் மட்டுமே கஸ்டமர்கள் வருவார்களாம், நான் தான் முதலில் பகலில் போய் மாட்டியவன், அங்கு வேலை செய்த சிறு பெண்ணுக்கே இவளை பற்றி எதுவும் தெரியாதாம்.

என்னை படுக்க வைத்து அவள் செய்த வேலையை அவள் தன் வீட்டில் சொன்னதும் அந்த வேலைக்கே போக வேண்டாம் என சொல்லி நிறுத்திவிட்டார்களாம்.

இவளுக்கு ஆகாதவன் யாரோ போட்டுக் கொடுத்து ஒரு நாள் அவளை போலீசில் இழுத்து சென்று நிரந்தரமாக உள்ளே தள்ளிவிட்டார்கள்.மாலை நான்கு மணி இருக்கும் கண்விழித்தேன். இப்போது வலி அவ்வளவாக இல்லை,

கொஞ்ச நேரம் காற்றாட வெளியே சென்றுவிட்டு வரலாம் என் கிளம்பினேன். கொஞ்ச தூரம் சென்றதுமே என் நண்பன் குமரன் எதிரே வந்தான்.

“என்னடா குமாரு இந்த பக்கம்” என்றேன். “ஒன்னுமில்லடா, சும்மா உன்ன பார்த்து பேசிட்டு போகலாம்னு வந்தேன்”என்றான் அவன்.


“என்னடா சொல்லு என்ன விஷயம்” “முத்து எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் வேணும்” “என்ன மச்சி, என்ன மேட்டரு சொல்லு”“ஒன்னுமில்லடா, நான் ஹாஸ்டல் ரூம காலி பண்ணப்போறேன்” என்றான் அவன்

“ஏண்டா, காலி பண்ணிட்டு எங்க போகப்போற” நான். “ஹாஸ்டல்ல வர வர அவனுக பண்ற தொல்ல தாங்க முசியலடா, டெய்லி நைட்டு 2.00 மணி வரைக்கும் சரக்கடிச்சிட்டு படம் பார்த்துக்கிட்டு ரகளை பண்றானுங்க,

அவனுங்க துணியெல்லாம் என்ன தொவைக்க சொல்றானுங்க, போதா குறைக்கு கக்கூஸ கூட என்ன கழுவ சொல்றானுங்கடா” என கண்ணீர் வடிய சொன்னான்.

எனக்கே மனசு சங்கடமாக இருந்தது. குமரன் தாழ்த்தப்பட்ட பிரிவை சேர்ந்தவன் என்பதால் அவனுடன் வசிக்கும் சில பொரம்போக்குகள் இப்படியெல்லாம் செய்கிறார்கள். பின் நாளில் இந்த செய்தி டி.வி, செய்தித்தாள் என எல்லாருக்கும் தெரிய வந்தது.

“சரிடா, ரூம கலி பண்ணிட்டு எங்க போவ, எங்க தங்குவ” “என்னோட் அத்த பையன் இந்த ஊர்லதான் இருகான், நலலா சம்பாதிக்கிறான், அவன் ஒரு ரூம்ல ரெண்டு பேர்கூட 4000 ரூபா வாடகைல ரூம் போட்டு தங்கியிருக்கான், என்னையும் வர சொல்லிருக்கான், என்னோட பங்கு வாடகையில பாதிய கூட அவனே கொடுக்கிறேனு சொல்லியிருக்கான்” என்றதும் எனக்கு மனம் கொஞ்சம் நிம்மதி அடைந்தது.

“சந்தோஷம் மச்சி, இதுல நான் என்ன ஹெல்ப் பண்ணனும்” என கேட்க. “ஒன்னுமில்லடா, காலைலையும் நைட்டும் என் அததை பையன் கூடவே ஹோடல்ல சாப்பிட்டுக்குவேன், மதியத்துக்கு மட்டும்தான் நான் வேற எங்கயாவது சாப்பைடனும், கொஞ்சம் க்ம்மியான காசுல மாசா மாசம் காசு கொடுத்திடுற மாதிரி, ஏதாவது ஹோட்டல் இருந்தா சொல்லிவிடுடா” என்றான். நான் யோசித்தேன். எனக்கு மண்டையில் பல்ப் எரிந்தது.

“ஒரு எடம் இருக்குடா, ஆனா மாசா மாசம் காசு கொடுக்குறதுக்கு ஒத்துப்பாங்களானு தெரியல,இருந்தாலும் பேசி பார்க்கலாம் வா” என்று கூறி அவனையும் அழைத்துக் கொண்டு இருவரும் கிளம்பினோம்,

குமரன் ரூம் பார்த்திருக்கும் அந்த ஏரியாவுக்கு மிக அருகிலேய அந்த இடமும் இருந்தது. இருவரும் ஒரு வீட்டின் முன் போய் நின்றோம்.

வீட்டின் வாசலில் ஒரு சிறிய பலகையில் “மாமி மெஸ்” என்று எழுதியிருந்தது. இருவரும் உள்ளே சென்றோம்.

மாலை வேலை என்பதால் கஸ்டமர்கள் யாரும் இன்னும் சாப்பிட வரவில்லை, உள்ளே சமையலறையில் சமையல் நடந்து கொண்டிருப்பது தெரிந்தது.

இருவரும் அங்கு சென்றோம். அங்கே இரு பெண்கள் சமைத்துக் கொண்டிருந்தனர். நான் அவர்களில் ஒருவரை பார்த்து “மாமி” என்றேன் அங்கிருந்த ஒரு பெண் திரும்பி எங்களை பார்த்தாள்.
அவள் தான் பங்கஜம் மாமி. 


பங்கஜம் மாமி என்னை பார்த்ததும், முகத்தில் புன்முறுவலுடன் “வாடா முத்து, எங்க இந்த பக்கம், எங்காத்துக்கெல்லாம் கூட நீ வருவியா” என கையில் சாம்பார் கரண்டியுடன் சரமாரியாக கேள்வியால் குத்தினாள்.

நான் கொஞ்சம் சங்கட சிரிப்புடன் “இல்ல மாமி, ஸ்டடீஸ்ல பிஸியாகிட்டேன், அதான் வர முடியல” என்றேன்.

அவள் மீண்டும் “சரிடா இப்ப என்ன வேலையா வந்திருக்க” என்றாள். நான் குமரனை என் அருகே அழைத்து “மாமி இவன் என் ப்ரெண்டு கும்ரன், ஊர்ல இருந்து இங்கவந்து படிக்கிறான், இவனுக்கு உங்க மெஸ்ல சாப்பாடு வேணும்”என்றதும்

“அதுக்கென்ண்டா, பேஷா வர சொல்லு, அதுக்குதான மெஸ் வச்சிருக்கேன்” என்றாள் நான் கொஞ்சம் தயங்கியபடி “மாமி இவனுக்கு இவங்கப்பா மாசா மாசம்தான் காசு அனுப்புவாரு, அதனால் நீங்க இவங்கிட்ட சாப்பாட்டு காச மொத்தமா சேர்த்து வாங்கிக்கனும்” என்றேன் நான்.

மாமி கொஞ்சம் யோசித்தாள். “என்னடா முத்து புதுசா இருக்கு, இங்க வரவா யாரண்டையும் நான் அப்படி வாங்கரதில்ல, அப்ப்ப்ப சாப்ட காச அப்ப்ப்ப வாங்கிண்ட்தான என்னால அடுத்த நாள் சாப்பாட்டுக்கு சாமானெலாம் வாங்க முடியும்”.


“என்ன மாமி நீங்க இவன் ஒருத்தன் அந்த மாதிரி கொடுக்குறாதால் என்ன் கொறஞ்சிட போகுது, ஒரு வேல உங்களுக்கு இவன் மேல நம்பிக்க இல்லாம இப்படி சொல்றீங்களா” என நான் கேட்க

மாமி கொஞ்சம் விக்கித்து “அப்படிலாம் இல்லடா அம்பி” என இழுத்தாள். உடனே நான், “இவனுக்கு நான் கியாரண்டி மாமி, ஒரு வேல இவன் காசு கொடுக்காட்டி கூட நான் அந்த காச கொடுக்குறென். இந்தாங்க முன்பணமா வேணா இத வெச்சிக்கிங்க” என்று என்னிடமிருந்த 200 ரூபாயை எடுத்து மாமியிடம் நீட்ட

அவள் “என்னடா முத்து உன்ன எனக்கு தெரியாதா, இருந்தாலும் என்னோட நெலம உனக்கு தெரியுமில்லயா” என்று மழுப்பிக்கொண்டே அந்த காசை வாங்கிக் கொண்டார்.

“உனக்காக வேணா வாங்கிக்கிறேன்” என கூறியபடி காசை வாங்கி தன் ஜாக்கெட்டுக்குள் வைத்துக் கொண்டாள்.

“சரி மாமி நாங்க கிளம்புறோம், நாளைக்கு மதியம்ல இருந்து சாப்பிட வருவான்” என்று கூறிவிட்டு மாமியிடமிருந்து விடை பெற்றோம்.

வெளியே கொஞ்ச் தூரம் வந்த்தும் குமரன் ஆரம்பித்தான். “உனக்கு எப்படிடா அந்த மாமிய தெரியும்” என்றான்.


நான் அவனை சிரித்துக் கொண்டே ஒரு பார்வை பார்த்தென். “என்னடா மாமிய பார்த்த்தும் ஒரு மாதிரி ஆகிட்ட”என்றேன்

அவன் “டே என்னடா நான் ஏதோ சும்மா தெரிஞ்சிக்க கேட்டேன்” என்றான் அவன். “சொல்றேன் மச்சி, இவங்க பரு பங்கஜம், வயசு 40 இருக்கும், இவங்களுக்கு கல்யாணம் ஆனது 16 வயசுல,

ஊரு கும்பகோணம், இவங்க ஆத்துக்கார்ருக்கு அப்ப 32 வயசு ரெண்டு பேரும் கல்யாணம் பண்ணி சந்தோஷமா இருந்திருக்காங்க, ஆனா திடீர்னு ஒரு நாள் ‘நான் காசிக்கு போறேன், விஸ்வநாதன் என்ன அழைக்கிறாருனு’ சொல்லி அவங்க வீட்டுக் கார்ர் கெளாம்பி போய்ட்டாரு

அவங்க மாமியார் வீட்லயும் பையன் கொஞ்ச நாள்ல திரும்பி வந்திடுவான்னு நெனைச்சி இவங்கள் நல்லாதான் பார்த்துக் கிட்டாங்க ஆனா ஒரு வருஷத்துக்கு மேல ஆயும் அவர் வரவே இல்ல,

ஊரெல்லாம் ஒரு மாதிரியா அந்தாள பேச ஆரம்பிச்சதும் அவங்க மாமியாரும் நாத்தனாருமா சேர்ந்து இவங்க மேல பழிய திருப்ப பார்த்தாங்க,


இவங்க புள்ள பெத்துக்க தகுதியே இல்லாதவங்க, புருஷன திருப்தி படுத்த தகுதி இல்லாதவ, அப்படி இப்படினு கத கட்டிவிட்டாங்க,

அவமானம் தாங்க முடியாம பொறந்த வீட்டுக்கு வந்தாங்க, அவங்க அம்மாவும் அப்பாவும் இந்த துக்கத்துலையே கொஞ்ச நாள்ல இறந்துட்டாங்க, ஆதரவு இல்லாம நின்னவங்க இவங்க தங்க்ச்சி வீட்டுக்கு போய் கொஞ்ச் நாள் இருந்தாங்க,

ஆனா அங்கயும் இவங்க இருக்கம் முடியல என்னாச்சினே தெரியல இவங்க தங்க்ச்சியோட கெளம்பி சென்னைக்கு வந்தாங்க, சென்னைல ராயப்பேட்டையில் ஒரு எட்த்துல தங்கி இருந்தாங்க,

ரொம்ப கஸ்டப்பட்டு ஒரு ஹோட்டல் ஆரம்பிச்சங்க ஆனா, இங்க ஏரியா பொருக்கிங்க தொல்ல தாங்க முடியாம அந்த எட்த்த விட்டுட்டு இங்க வந்து மெஸ் வச்சிருக்காங்க,” என்று மாமியின் வரலாற்றை எனக்கு தெரிந்தவரை சொல்லி முடித்தேன்.


அணைத்தையும் கேட்டுவிட்டு மாமியின் மேல் இரக்கப்படுவான் என்று நினைத்தால், “மாமி ரொம்ப அழகா இருக்காங்கல்ல” என்றதும் எனக்கு தூக்கிவாரி போட்ட்து.

அசப்பாவி என் மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டேன். “அது சரி உன் மனசு அந்த மாதிரி மாரிடுச்சி” என கூற “இல்ல மச்சி, மாமிய பத்தி இவ்வளவு தெரிஞ்சி வச்சிருக்கியே, ஒரு தடவையாவது மாமிய. . . “ என இழுக்க

“டேய் நான் எத்தனையோ பேர போட்டாலும் மாமி மேல தனி மரியாத வச்சிருக்கேன், அதோட இல்லாம மாமி அவ்ளோ ஈசியா மடியுற ஆளும் இல்ல, அப்படி மடியுறவங்களா இருந்திருந்தா ஏன் இப்படி கஸ்ட்ப்படனும்” என்றதும் குமரன் யோசித்தான்

“சாரி மச்சி, மாமி மேல இவ்வளவு மரியாத வெச்சிருக்க, நான் இப்படி பேசி உன் மனச கஸ்டப்படுத்திட்டேன்” என்று என்னை பார்த்து சோகமாக சொன்னான். நான் “நீ வேணா ட்ரை பண்ணி பாரு மாட்னா உன் லக்கு” என்றதும் அவன் முகம் மாறியது.


அடுத்த நாள் சண்டே என்பதால் எங்கும் செல்ல மனம் வரவில்லை, வீட்டிலேயே கிடந்தேன். சில நாட்கள் உருண்டன.


சில நாட்கள் கழித்து நான் மீண்டும் கல்லூரிக்கு கிளம்பினேன். வகுப்பில் என்னை ஏதோ சாதனை செய்தவனைப் போல் ராஜ வரவேற்பு கொடுத்தார்கள்.

“ஒத்தா புண்ட மவனுங்களா, ஒருத்தனும் வீட்டுக்கு வந்து என்ன ஏதுனு கேக்கல, இப்ப மட்டும் ராஜ உபட்சாரமா” என் மனதோடு நினைத்துக் கொண்டு உள்ளே சென்று அமர்ந்தேன்.

என்னை பார்த்த்தும் ராதா லதா இருவர் முகத்திலும் 1000 வாட்ஸ் பல்ப் எரிந்த்து. “வெல்கம் பேக் முத்து” என்று இருவரும் அளுக்கொரு கையை பிடித்து குலுக்கினார்கள்.

அந்த நேரம் என் செல் ஒலித்தது அது அனிதா தான். இருவருக்கும் தெரியாமல் போனை எடுத்து பேசினேன்.

“என்னடா என்னாச்சி” என நான் கேட்க எதிர் முனையில் அனிதா “க்ளாஸ்ல இருக்கியா முத்து” என்று கேட்டாள்.

“ஆமாண்டா, என்ன விஷயம்” என்று ஏதோ பையனிடம் பேசுவது போல் நடித்தேன். “முத்து இன்னைக்கு நான் ஆபீஸ் போகல, வீட்லதான் இருக்கேன், வீட்லயும் யாருமில்ல, கொஞ்சம் வரியா” என்று கேட்டாள்.

நானும் “சரிடா கொஞ்சம் லேட் ஆகும்” என் கூறி போனை கட் செய்தேன். 

சில பிரிவு வகுப்புகளை மட்டும் அட்டண்ட் செய்துவிட்டு லதா ராதா இருவரிடமும் சொல்லிவிட்டு கிளம்பினேன். நேராக ராதாவின் வீட்டிற்க்கு,

வீட்டில் வேலை ஆட்கள் மட்டுமே இருந்தன்ர். ஒருவன் அம்மா மேலே இருக்காங்க என் கூற மாடியில் இருந்த அறையை நோக்கி ஓடினேன்.

ஒரு பக்கம் ராதாவின் அறை அதன் எதிர் பக்கம் அனிதாவின் அறை. அனிதாவின் அறைக்கு ஓடி கதவை தட்டினேன். “சீக்கிரம் வாடா” என்று உள்ளிருந்து அனிதாவின் குரல்.


கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்றேன். கருப்பு நிற நைட்டியில் பெட்டில் படுத்தபடி கிடந்தாள அனிதா.

உள்ளே சென்று கதவை தாழிடும் நேரம் “டேய் சீக்கிரம் வாடா” என்று அவள் கத்த நான் கதவை கூட சரியாக மூடாமல் அவள் அருகே சென்று அமர்ந்தேன்.

“என்ன ஹனி, உடம்பு ஏதும் சரியில்லையா, இந்த நேரத்துல நீ ஆபீஸ்லதான இருப்ப வீட்ல என்ன பண்ற,” என நான் கேள்விகளை கேட்க அவள் எதற்க்கும் பதில் சொம்மாமல் என்னை அவளுடன் பிடித்து அணைத்துக் கொண்டாள்.

என் உதட்டோடு அவள் உதட்டை வைத்து லேசாக ஒரு கடி கடித்து அவள் நாக்கை நீட்டி என் உதடுகளை வட்டமாக நக்கினாள்.

மெல்ல என் மூடியிருந்த உதடுகளுக்கு நடுவே அவள் நாக்கை நுழைக்க முயன்றாள்.

பார்ட்டி செம சூடா இருக்கு, சீண்டி பார்க்கலாம் எனறு நான் என் வாயை திறக்காமல் இருக்கமாக மூடியிருந்தேன்.

அவள் தன் நாக்கால் என் உதடுகளை கடந்து செல்ல முயன்று முடியாததால், “வேணும்னே பண்றியா” என்று கூறி என் உதடுகளை பல் படும்படி நன்றாக கடித்தாள் ,

நான் வலியால் ஆவென்று துடிக்க அந்த நேரத்தில் என் வாய்க்குள் தன் நாக்கை நுழைத்து என் நாக்கை தொட்டு தடவ ஆரம்பித்தாள்.


“என்னமா இன்னைக்கு செம் மூட்ல இருக்க போல” என நான் கேட்க “ஆமாண்டா, காலைலேயே” என்று பாதியை முழுங்கி நிறுத்தினாள்.

“காலைலயே மூடு வர அளாவுக்கு ஏதோ நடந்திருக்கு, என்ன நடந்தது. ஏதாவது பிட்டு பார்த்தியா” என் கேட்க அவள் வெட்கத்துடன் என் சட்டை பட்டனை கழட்டி என் நெஞ்சு முடியை தன் கைகளால் சுறுட்டி விளையாடிக் கொண்டே “ஆமா” என்றாள்.

“அட, எங்க பார்த்த” என நான் கேட்க அவள் என் முகத்தை திருப்பி அருகே இருந்த ஜன்னலை காட்டி கீழெ பார்க்க சொன்னாள்.

நான் ஜன்னல் வழியே பார்த்தென். அனிதாவின் வீட்டு காம்பவுண்ட் சுவற்றை அடுத்து இன்னொரு வீடு இருந்தது. அது ஓட்டு வீடு. வீட்டை கொஞ்சம் தள்ளி ஒரு பாத்ரூம் இருந்தது. அதற்க்கு மேல்கூரை இல்லை.

நான் அதை பார்த்துவிட்டு “அங்க என்ன பார்த்த” என கேட்க அவள் கொஞ்சம் வெட்கமாக “காலைல ஆஃபீஸ் கிளம்பிக்கிட்டிருந்தேனா, அந்த நேரம் பார்த்து பவ கட்டாகி ஏசி ஆஃப் ஆகிடுச்சி,

புழுக்கமா இருக்கேனு ஜன்னல திறாந்தேனா, அப்ப அந்த பாத்ரூமுக்கு ஒரு லேடி குளிக்க போனா” என்று அவள் சொல்ல வந்ததை நான் உங்களுக்கு சொல்கிறேன்.

காலை நேரம் அந்த வீட்டின் கதவை திறந்து கொண்டு 26 வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு பெண் தன் தோளில் பாவாடை டவல் ஆகியவற்றை போட்டுக் கொண்டு பாத்ரூம் நோக்கி சென்று கதவின் மேல் தான் கொண்டு வந்த பாவாடை மற்றும் டவலை போட்டுவிட்டு உள்ளே சென்று தாழிட்டுக் கொண்டாள்.

கொஞ்ச நேரத்தில் க்தவின் மேல் ஒரு புடவை வந்து விழுகிறது. அது அவள் உள்ளே இருந்து அவிழ்த்து போட்டதுதான்.

சில நொடிகளில் ஜாக்கெட் வந்து விழுகிறது. அந்த நேரம் யாரோ ஒருவன் வெறும் லுங்கியை மட்டும் கட்டிக் கொண்டு அந்த பாத்ரூம் பக்கம் வருகிறான்.


அனிதா இந்த இடத்திலிருந்துதான் பார்த்திருக்கிறாள். லுங்கியுடன் வந்தவன் சுற்றும் முற்றும் பார்க்கிறான், அந்த நேரம் அனிதா ஜன்னல் ஓரம் மறைந்துகொள்ள,

தன்னை யாரும் கவனிக்கவில்லை என்ற தைரியத்தில் பாத்ரூம் அருகே சென்று கதவை தட்ட உள்ளே தன் பிராவை கழட்டிக் கொண்டு இருந்தவள் “யாரு” என்று ஹஸ்கி குரலில் கேட்க இவனும் “நாந்தான்” என்று மட்டும் சொல்ல கதவு திறக்கிறது.

அனிதா வீட்டு மாடியில் இருந்து பார்த்தால் பாத்ரூம் உள்ளே நடப்பது தெளிவாக தெரியும்.

கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே சென்றவன் அவளை அப்படியே கட்டிப் பிடித்தான்.

அவளோ “ஏன் இங்க வந்தீங்க, யாராவது வந்திட போறாங்க” என பதற்றத்துடன் கேட்க இவனோ கொஞ்சமும் பதற்றாம் இன்றி “என் பொண்டாட்டிய நான் எங்க வேணா வெச்சு கொஞ்சுவேன், அத யாரு கேப்பா” என் கூறி அவளை மேற்க்கொண்டு பேசவிடாமல் வாயோடு வாய் வைத்து உறிஞ்சியபடி

அவளின் பிராவை கழட்டி கதவின் மேல் குத்து மதிப்பாக போட்டுவிட்டு அவள் காய்களில் ஒன்றை பிடித்து நன்றாக அழுத்து முரட்டுத்தனமாக கசக்க ஆரம்பித்தான்.

பின் தன் இன்னொரு கையால் அவள் பாவாடை நாடாவை உறுவி அவள் பாவாடையை கீழெ தள்ள அது அவள் காலடியில் தஞ்சம் அடைந்தது.

அதே நேரம் அந்த பெண்ணும் இவன் லுங்கியை அகிழ்த்துவிட்டாள். அவள் பாவாடையும் இவன் லுங்கியும் தரையில் சரசம் செய்ய இவன் தன் வேலையை ஆரம்பித்தான்.