மம்மியா? மாமியா? 2

நான் என்ன அப்படி தவறாக நடந்து கொண்டேன்? கூடப் பிறந்த தங்கையை தொட்டுப் பேசுவதும், அவளோடு சிரித்து விளையாடுவதும் தவறா? வாடி, போடி என்று கட்டின பொண்டாட்டியைதான் அழைக்கவேண்டுமா? விகல்பமாக விளையாட்டுப் பிள்ளையாக அவளைத் தொட்டு விளையாடியதை நினைத்துப் பார்த்தேன்.

அம்மா இதை அடிக்கடி பெரிது படுத்தி சொன்ன போது, தவறு என்று மனதுக்குப் படாமல், ‘இன்னும் செய்’ என்று என் மனதுக்குள் இருந்த ஏதோ ஒன்று சொன்னது.

என் தங்கையை தனியே அழைத்த அம்மா, “ஏய்...அவன் தான் ஆம்பிளைப் பையன். அப்படி இப்படி நடந்துக்குறான். நீ பொட்டப் புள்ளை. உனக்கு எங்கேடி புத்தி போச்சு. நீ ஒன்னும் சின்னக் குழந்தை இல்லே. வயசுக்கு வந்து பெரியவளாயிட்டே. வீட்டிலே இருக்கிறப்போ ஒழுங்கா ட்ரெஸ் செய்யனும். அப்பப்ப எதாவது விலகி இருக்கான்னு பாத்து, அதை சரி செய்யனும். முந்தானையை எப்போதும் இழுத்து மூடித்தான் வச்சிருக்கணும். அனாவசியமா ஆம்பிளைங்க கிட்டே சிரிச்சு பேசக் கூடாது. ஆம்பிளைங்க கண்ணு பட்டு, அதுங்க மேலே பார்வை விழுந்துடுச்சுன்னா. நமக்குதான் கஷ்டம். புரிஞ்சுதா?”என்று எச்சரித்தாள்.



“வீட்டிலே கூட நான் ஃப்ரியா இருக்கக் கூடாதா?” புரியாமல் கேட்டால் அமுதா.

“உங்கண்ணனும் ஒரு வயசுக்கு வந்த வாலிபப் பையன்கிறதை மறந்திடாதேடி. வயசுக் கோளாருலே எதாவது ஏடாகூடமா, நடக்கக் கூடாது நடந்துடுச்சுன்னா....அப்புறம் குடும்ப மானம் மரியாதையெல்லாம் போய்டும். வெளியே தலை காட்ட முடியாது. அப்புறம் நாமெல்லாம் தூக்கிலே தொங்க வேண்டியதுதான்.”

அம்மாவின் இந்த அறிவுரையை, அமுதா எப்படி எடுத்துக்கொண்டாளோ?.அதுக்கு அப்புறம் என்னிடம் சரியாக பேசுவது கூட இல்லை.

அன்றிலிருந்து என் தங்கையிடம் நான் கண்ணியமாக நடந்துகொண்டேன்

இப்படி வீட்டில் சொல்லிச் சொல்லியே, கள்ளம் கபடில்லாமல் பழகிக் கொண்டிருந்த என்னையும், என் தங்கையையும் சின்ன வயதிலேயே எதிர் எதிர்த் துருவங்களாய்ப் பிரித்து வைக்க,..... எனக்கு என் தங்கையின் மேலும், எச்சரிக்கை செய்து கொண்டிருந்த அம்மா மேலும் ஒரு வித ஈர்ப்பு ஏற்பட்டது.

இன்செஸ்ட் என்று சொல்லப் படும் தகாத உறவுக் கதைகளைப் படிப்பதில் ஒரு ஆசையும், ஈடுபாடும் ஏற்பட்டது. அதைத் தொடர்ந்து இன்செஸ்ட் கதைகளை விரும்பிப் படிக்க ஆரம்பித்தேன். அதிலும், அம்மா, மகன்,... அண்ணன் தங்கை கதைகளைப் படிக்கும் போது இனம் புரியாத இன்பம் ஏற்பபடும். கதைகளில் வரும் அம்மா, தங்கை கதாபாத்திரங்களில் என் அம்மாவையும், என் தங்கையையும் நினைத்துக் கொண்டு கை அடிக்கும் போது எனக்கு சொர்க்கத்தில் மிதப்பது போல இருந்தது.

ரெண்டும் கெட்டான் வயதில், எனக்கு என் தங்கை மேல் இருந்த பாசம், ஆசையாக மாறியது. அவளைக் காம கண்ணோடு, காதலாகப் பார்க்க ஆரம்பித்தேன். அவள் நடை, உடையை, அவளது அங்கங்களை திருட்டுத் தனமாக பார்த்து ரசிக்க ஆரம்பித்தேன். அப்போது அவளுக்கு சாத்துக்குடி சைஸில்தான் முலைகள் இருந்தன.

என்னை ஒரு காமுகனைப் போல நினைக்கும் அம்மாவை, வாலிப வயது வந்ததும், கதற கதற ஓத்து கற்பழிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்தேன்.

என் தங்கை 1990-ல் தனது 12 ஆவது வயதில் வயதுக்கு வந்தாள்.
சின்ன வயதில் சுமாராக இருந்தவள், வயசுக்கு வந்ததுக்கப்புறம் ரொம்ப அழகா ஆயிட்டா. அம்மா மாதிரி நல்ல சிவந்த நிறம். நிலா போன்ற வட்ட முகம். விளம்பரப் படங்களில் வருவது போல கரு கருவென, அடர்த்தியான கூந்தல். அதன் நீளம் அவள் புட்டத்தை உரசிக்கொண்டிருக்கும். சிலர் கலராக இருந்தால், லட்சணமாக இருக்க மாட்டார்கள். லட்சணமாக இருப்பவர்களுக்கு நிறம் சரியாக அமையாது. இவை ரெண்டும் இருந்தும் கூட, சிலர் ஒல்லிப் பிச்சானாகவோ, குண்டு பூசனிகாயாகவோ இருப்பார்கள். குரலைக் கேட்டால் ஆம்பிளை பேசுவது போல இருக்கும். ஆனால், என் தங்கை அமுதாவுக்கு எல்லா அம்சங்களும் பரிபூரணமாக இருந்தது.

தலைக்கு நேர் வகிடு எடுக்காமல், கொஞ்சம் தள்ளி, வகிடெடுத்துதான் தலை வாறுவாள். அவள் ஹேர் ஸ்டைலே பாக்க அழகா இருக்கும். பாலில் பன்னீர் திராட்சையை ஊற வைத்த மாதிரி, அகலமான கண்கள். இயற்கையாகவே வில் போல வளைந்த புருவம். எடுப்பான மூக்கு. எப்போதுமே ஈரப் பசையுடன் இருக்கும் சிவந்த உதடுகள்.அவள் கீழுதடு பலாச் சுளை போல கொஞ்சம் பெரிதாக இருக்கும் அவள் கீழுதட்டை பார்த்தாலே கவ்வி சுவைக்க ஆசை வரும். கன்னங்கள் கொஞ்சம் சதை போட்டு மாசு மருவில்லாமல் பள பளவென இருக்கும். காதுகளுக்கு முன்னால் உள்ள முடிக்கற்றை சுருண்டு நீளமாக தொங்கி காற்றில் அலைந்து ஊசலாடுவது பாக்க அழகா இருக்கும்.

பாவாடை தாவணி, சுடி, மிடி,... இப்படி எந்த ட்ரெஸ் போட்டாலும்,.... உருண்டு திரண்ட மார்புகளுக்கும், குறுகிய இடைக்கும், அளவாக பெருத்த புட்டங்களுக்கும் ஏத்த மாதிரி, அவளுக்கு பொருத்தமா அழகாக இருக்கும்.

அவள் வயதை ஓத்த மற்ற பெண்களை விட என் தங்கைக்கு மார்புகள் கொஞ்சம் பெரியதுதான். உருண்டு திரண்டு அழகா, உள்ளாடைகளுக்குள் முட்டிக் கொண்டு நிற்கும்.

அசப்பில்,’அசத்தப் போவது யாரு? நிகழ்ச்சி’ தொகுப்பாளினி போல இருப்பாள்.

ஆர்வம் காரணமாக, அவள் ப்ரா சைஸ் 34 DD இன்ச் என்பதை, ஒரு சமயம் துவைப்பதற்காக போட்டிருந்த அவள் பிராவை, திருட்டுத் தனமாக eduththupeஎடுத்துப் பார்த்து தெரிந்துகொண்டேன்.

நான் 8 ஆம் வகுப்பு படிக்கும் போதிருந்தே, என் தந்தைக்கு உடல் நிலை சரியில்லாமல் போக, இப்போது நோய் முற்றி, அவரால் பட்டறையில் முன்னைப் போல வேலை செய்ய முடியவில்லை. வருமானமும் குறைந்தது.

திடீரென்று ஒரு நாள், உடம்புக்கு முடியாமல் படுக்கையில் படுத்து விட்டார்.

வீட்டு செலவை சரிகட்டவும், எங்கள் இருவருக்கும் பள்ளிக் கட்டணம் செலுத்தவும் செலவு செய்ததில் இருக்கும் சேமிப்பு பணம் கரைய,...மிகுந்த வறுமைக்கு நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டோம்.

குடும்ப கஷ்டத்தை உணர்ந்து, அமுதா படிப்பை பாதியிலேயே நிறுத்துவதாக சொன்னாள். அம்மா பக்கத்து வீடுகளில் வீட்டு வேலை செய்து எங்களை படிக்க வைப்பதாக கூறினாள். இந்த நிலைமையை கண்ட அப்பா, மிகுந்த வருத்தப்பட்டு கண்ணீர் சிந்தி, என்னை தன் அருகில் அழைத்து,...

”உங்களை கண் கலங்காமல் நன்றாகப் படிக்க வைத்து சந்தோசமாக வைத்திருக்க ஆசைப் பட்டேன். ஆனால் எனக்கு வந்த TB என்னை படுக்கையில் சாய்த்துவிட்டது. எனக்கு தெரிந்த ஒரே வேலை வெல்டிங், டிங்கரிங் தான். அந்த தொழிலை செஞ்சு சம்பாதிச்சுதான் இந்த குடும்பத்தை இன்னைக்கு வரைக்கும் நல்ல படியா காப்பாத்த முடிஞ்சது. நீதான் இந்த வீட்டுக்கு மூத்த பிள்ளை. எனக்குப் பிறகு, என் பொருப்பு எல்லாத்தையும் நீதான் எடுத்துக்கணும்.

உன்னை மேற்கொண்டு படிக்க வைக்கவும், அதுக்காக செலவு செய்யவும் நம்ம கிட்டே சேமிப்போ, வருமானமோ இல்லை. அதனாலே நான் கத்துகிட்ட தொழிலை உனக்கு கத்து தர்றேன். அதை திறமையா நல்லபடியா செஞ்சா, நல்ல வருமானம் வரும். அந்த வேலையை செஞ்சு நம்ம குடும்பத்தை காப்பாத்து. அம்மாவை கண் கலங்காமே பாத்துக்கோ. தங்கச்சியை நல்ல படியா படிக்க வை. நான் இருக்கும் போதே என்னால ஆன கடமையை செய்ய முயற்சிக்கிறேன். உன்னை மேற்கொண்டு படிக்க வைக்க முடியலையேன்னு எனக்கு வருத்தம் தான். என்னாலே இதுக்கு மேலே உனக்கு நல்லது செய்ய முடியலை. ஆனா, உனக்கு ஏற்பட்ட இந்த நஷ்டம், என்னைகாவது ஒரு நாள் லாபமா மாறும்” என்று அழுதுகொண்டே சொல்ல, அவர் ஆசைப் படியே நடந்து கொள்வேன் என்று அவர் கை பிடித்து அவருக்கு உறுதி அளித்தேன்.

மருந்து மாத்திரைகளால் கொஞ்சம் தேறி, எழுந்து நடக்க ஆரம்பித்தார். ஆனால், நோய் முற்றிலும் குணமாகவில்லை.

சந்தர்ப்ப சூழ் நிலை சரியாக அமையாததாலும், நண்பர்கள் வட்டம் இல்லாமல் போனதாலும், அடுத்த வேளை சோற்றுக்கு வழி தேடும் எண்ணமும், குடும்பத்தை காப்பாற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணமும், அப்பா ஆசைப் படி நடந்து கொள்வேன் என்று அவருக்கு சத்தியம் செய்த நினைப்பும் மனசுக்குள் பாரமாய் அமர்ந்து கொள்ள,... செக்ஸ் புத்தகங்களை படிக்கும் எண்ணம் வரவில்லை,.... ஒரு கட்டத்தில், அந்த வழக்கம் மறந்தே போனது. அம்மா, தங்கை மேல் இருந்த காம கண்ணோட்டமும் மறைந்து போனது.

உழைக்க வேண்டும், உழைத்து, பொருள் சேர்த்து குடும்பத்தை நன்றாக வைத்திருக்க வேண்டும். தங்கையை நன்றாகப் படிக்க வைத்து ஒரு நல்ல இடத்தில் கட்டிக் கொடுக்க வேன்டும், அம்மாவை நல்லபடியாக வைத்திருக்க வேண்டும் என்ற வெறி மட்டுமே எனக்குள் இருந்தது.

அப்பாவுக்கு நான் செஞ்சு கொடுத்த உறுதிப்படி எனது 16 ஆவது வயதிலேயே குடும்பத்தைக் காப்பாற்ற, பள்ளிப் படிப்பை பாதியில் நிறுத்தி விட்டு, அப்பா உடல் நிலை சரியில்லாத நிலையிலும் உடனிருக்க, மற்ற தொழிலாளிகளோடு சேர்ந்து, அப்பா பார்த்த வேலையை நான் பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.

வெல்டிங் மற்றும் டிங்கரிங் வேலையை திறம்பட கற்றுக் கொண்ட நான், எனது திறமையால் பல ஆர்டர்களைப் பெற்றேன். கணிசமாக பணம் சம்பாதிக்க ஆரம்பித்தேன். வறுமையின் கோரப் பிடியிலிருந்து கொஞ்சம் மீண்டு, தங்கையின் படிப்பு செலவுக்கும் திருமண செலவுக்கும் பணம் சேர்த்து அப்பாவிடம் கொடுத்தேன்..

ஒரு நாள் தனியாக இருந்த அப்பாவிடம்,, “என்னங்க...கண்ணு படறாப்பல பொண்ணு நல்லா வளந்துட்டா. அவளுக்கு உடனே கல்யாணம் செஞ்சு வச்சிடனுங்க. வயசுக்கு வந்த பிள்ளையை ரொம்ப நாள் வீட்டிலே வச்சிருக்கிறது, வயித்திலே நெருப்பை கட்டிகிட்ட மாதிரி இருக்குங்க.” என்றாள் அம்மா பொருப்புடன்.

“நானும் அப்படிதான் நினைக்கிறேன். இதோ, இப்பதான் உன் பையன் வேலை செஞ்சு கொஞ்சம் சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சிருக்கான். கடனை எல்லாம் அடைச்சிட்டு கொஞ்சம் காசு சேரட்டும். ஒரு நல்ல வரன் வந்தா முடிச்சிடலாம்.”

அப்பா உயிருடன் இருக்கும் போதே, துபாயில் வேலை செய்த அவரின் தூரத்து உறவுக்கார பையன் ஒருத்தருக்கு என் தங்கையை 1994-ல் மணமுடித்து வைத்தோம்.

என் தங்கைக்கு பார்த்த மாப்பிள்ளை கொஞ்சம் சுமாராகத்தான் இருந்தார். என் தங்கை அழகுக்கு கொஞ்சம் கூட பொருத்தமில்லை. கடமைக்காக செய்யப்பட்ட கல்யாணம்.

என் பெற்றோரின் வார்த்தையை மீறக் கூடாதென்பதற்க்காக, அவர்கள் விருப்பப் படி நடந்து கொள்ள வேன்டும் என்பதற்க்காக மாப்பிள்ளை யார்? அவர் எப்படி இருப்பார்? என்றெல்லாம் பார்க்காமல், யோசிக்காமல் அமுதா திருமணத்திற்கு ஒத்துக்கொண்டாள்.. அப்போது அவளுக்கு 16 வயது.. மாப்பிள்ளைக்கு 30 வயது.

புகுந்த வீட்டுலே அமுதா கஷ்டப் படக் கூடாதுங்கிறதுக்காக, எங்களால் முடியாத நிலையிலும் கஷ்டப்பட்டு, 25 பவுன் நகை போட்டு, மாப்பிள்ளைக்கு வண்டி வாங்கிக் கொடுத்து, வேணும்கிற பொருளையெல்லாம் எங்க சக்திக்கு ஏத்தபடி வரதட்சிணையா கொடுத்தோம்.

நான் சேமித்து வைத்திருந்த பணமெல்லாம் தங்கையின் திருமண செலவுக்கும், சீர் வரிசைக்கும், மத்த செலவுக்கும் சரியாகப் போக, அன்றாட குடும்ப செலவுக்கு சற்று சிரமப் படவேண்டிதான் இருந்தது. எப்படியோ உருட்டி பொரட்டி காலத்தை ஓட்டிக் கொண்டிருந்தோம்.

இப்படி ஆறு மாதம் சென்றது.

அப்பா, மீண்டும் உடம்புக்கு ரொம்ப முடியாமல், படுத்துவிட, அவரிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது, பேச்சு வாக்கில், “ஏங்க பையனுக்கும் காலா காலத்துலே ஒரு நல்ல பொண்ணா பாத்து கல்யாணம் செஞ்சு வச்சுட்டா, நம்ம கடமை முடிஞ்சுடும். அவனும் அவன் வாழ்க்கையை பாத்துப்பான். உங்களாலும் முன்னே மாதிரி ஓடி ஆட முடியலை.” என்றாள் அம்மா

“நானும் அப்படிதான் நினைக்கிறேன். இப்பதான் இருந்த பணத்தையெல்லாம் எடுத்து அமுதாவுக்கு கல்யாணத்தை முடிச்சோம். அதுக்குள்ள பையனுக்கு கல்யாணம் செய்யணும்னா முடியுமா? கல்யாண செலவு. மத்த சீர் வரிசை செலவு., அது,...இதுன்னு...... இதுக்கெல்லாம் செலவு செய்ய, இப்போ நம்மகிட்டே பணம் இல்லையேடி. சும்மா கல்யாணம் செஞ்சு வைக்க ஆசைப் பட்டா போதுமா? காசு பணம் வேண்டாம்?”

“பையன் கல்யாணத்துக்கு, சீர் வரிசை செலவு பெரிசா ஒன்னும் இல்லே. கல்யாண செலவு மட்டும்தான். எப்படியாவது முடிச்சிடலாம்.. நீங்க நல்லா இருக்கிறப்பவே ரெண்டு பேர் கல்யாணத்தையும் முடிச்சிடணும்கிறது என்னோட ஆசை. நீங்க சரின்னா போதும். மத்த்தை நான் பாத்துக்கிறேன்”

“சரி.... கல்யாணம் பண்ணிகிட்டு வாழப் போறது அவன். என்னால முடியாதுன்னு அவனுக்கும் தெரியும். அவந்தான் குடும்பத்துக்கு மூத்த பையன்.எனக்கப்புறம் அவந்தான் நம்ம குடும்பத்தை பாத்துக்கணும். இதுக்கப்புறம் ஆகிற செலவையும் அவன்தான் பாத்துக்கனும். அவன் கிட்டே நீயே இது பத்தி பேசிடு. நல்லது நடந்தா சரி”



ஒரு நாள் தனியாக இருந்த என்னிடம் வந்த அம்மா,” அப்பா கிட்டே பேசினேன். உனக்கும் வயசாகிட்டே போகுது. காலா காலத்துல உனக்கும் கல்யாணம் செஞ்சு வச்சிடலாமுன்னு முடிவுசெஞ்சிருக்கோம். நீ என்னப்பா சொல்றே?”

“நான் என்னம்மா சொல்றது. பெத்தவங்க, நீங்க பாத்து நடத்தி வச்சா சரிதான்.. அமுதா மாதிரி, அடக்க ஒடுக்கமா, லட்சனமா இருந்தா போதும். வர தட்சினை எல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம். செலவு அதிகம் பண்ணாம கல்யாணத்தை சிம்பிளா, கோயில்ல முடிச்சுக்கலாம்”.

வீட்டிலே அப்பா படுத்த படுக்கையாகி விட, அப்பாவுக்கு வேண்டியதை அம்மாதான் உடனிருந்து, ஒரு செவிலி போல அனைத்தையும் கவனித்துக் கொண்டாள்.

ஒரு நாள் படுக்கையில் படுத்திருந்த அப்பாவின் உடம்பை, அம்மா வென்னீரில் நனைத்த துண்டால் துடைத்துக் கொண்டிருந்த போது,” கல்யாண விசயமா பையன் கிட்டே பேசிட்டியா? என்ன சொல்றான்.?”

”அவனும் கல்யாணத்துக்கு சரின்னு சொல்லிட்டாங்க. கொஞ்சம் கடன, உடன வாங்கியாவது சட்டு புட்டுன்னு கல்யாணத்தை முடிச்சிடலாம்.”

“இப்போ நானும் உடம்புக்கு முடியாமே படுத்திருக்கேன். என்னை நம்பி இப்போ யார் கடன் தருவாங்க? பையன் சம்பாத்தியத்துலேதான் நம்ம குடும்ப செலவை செஞ்சுகிட்டு.... இழுத்துக்கோ, புடிச்சுக்கோன்னு வாழ்ந்துட்டிருக்கோம். இதுலே கடனை வாங்கி, அவன் தலையிலே இன்னும் பாரத்தை சுமத்தணுமா?”

“எனக்கும் இதிலே இஷ்டமில்லைதான். ஆனா நமக்குன்னு ஒரு கடமை இருக்கே. அவனுக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்காமே, அம்போன்னா விட்டுடச் சொல்றீங்களா?”

“நான் அப்படி சொல்லலை. உங்களால சமாளிக்க முடியும்னா. அவன் கல்யாணம் செஞ்சுக்கிறதுல எனக்கு ஒன்னும் இல்லே.”

“சரி....அவனுக்கு எப்போ கல்யாணம் நடக்கனும்னு விதி இருக்கோ. அப்ப நடக்கட்டும்ங்க.”

அடுத்த ஆறு மாதத்தில் அப்பா உடல் நிலை இன்னும் மோசமாகி முடியாமல் போக, தனியார் மருத்துவ மனையில் சேர்த்தோம்.

அங்கே இங்கே பணத்தைப் புரட்டி முடிந்தவரை செலவு செய்தும், அவரை காப்பாற்ற முடியவில்லை.

எங்களை விட்டுப் பிரிந்தார். அப்பா எங்களை விட்டுப் பிரிந்த போது, அம்மாவுக்கு வயது 35. எனக்கு 21 வயது. தங்கைக்கு 17 வயது.

அப்பா இறந்த துக்கம், எங்கள் மூவரையும் வாட்டியது.

அப்பா இறந்து ஒரு வருடம் கழித்து 1996-ல், அம்மாவின் தூரத்து சொந்தத்தில் ஒரு பெண் இருப்பதாகவும், கல்யாண செலவை அவர்களே ஏற்றுக் கொள்வதாகவும் தரகர் மூலமாக தகவல் கிடைத்தது.

ஜாதகப் பொருத்தம் முன் பின் இருந்தது. போட்டோவில் பெண் சுமாராகத்தான் தெரிந்தாள். அவளுக்கு, அப்பா மட்டுமே. கூடப் பிறந்தவர்கள் யாரும் இல்லை.

தரகர் கொடுத்த போட்டோவைப் பார்த்ததும் அமுதாவைப் போல ஒரு பெண்ணை திருமணம் செய்ய வேண்டும் என்று இருந்த என் நினைப்பில், ஆசையில், கனவில் பெரிய இடி விழுந்தது.

இருந்தாலும் திருமணச் செலவுக்கு வழி தெரியாமல் தவித்த எங்களுக்கு, இது ஆண்டவன் காட்டிய வழியாக எங்களுக்குப் பட, பெற்றோர்களின் ஆசையை நிறைவேற்ற என் ஆசைகளை தியாகம் செய்து, இது தான் எனக்கு விதிக்கப் பட்டிருக்கு என்று என்னை நானே தேற்றிக் கொண்டு, திருமணத்திற்கு வேண்டா வெறுப்பாக ஒத்துக்கொண்டேன்.

1997-ல் எனக்கு திருமணமானது.

எனக்கு மனைவியாக வந்தவள் பெயர் சுந்தரி. பெயருக்கும் அவள் உடம்புக்கும் கொஞ்சம் கூட பொருத்தமில்லை. நிறம் கருப்பு, முன் பல் லேசாக துருத்திக்கொண்டிருக்கும், பார்க்க சுமாராகத்தான் இருந்தாள். மன்டோதரி என்று பெயர் வைத்திருக்கலாம்.

பஞ்சாயத்து யூனியனில் கிளர்க்காக வேலை பார்த்தாள். அம்மாவுக்காகவும், தங்கையின் வாழ்க்கைக்காகவும் என் கற்பனை ஆசைகளை களைத்து, குழி தோண்டி புதைத்து,... ஒரு ஜடமாக, இவளோடு குடும்பம் நடத்த ஆரம்பித்தேன்.

கல்யானம் ஆன புதுசில்லையா? முதல் ஆறு மாதங்கள் எங்களது வாழ்க்கை சுமாராகத்தான் போய்க் கொண்டிருந்தது. போகப் போகத்தான் சுந்தரியின் சுய ரூபம் தெரிய ஆரம்பித்தது.

காலையில் எழுந்து எல்லா வேலைகளையும் செய்து, வீட்டைப் பெருக்கி டிபன் ரெடி பண்ணி, அவளுக்கும் எனக்கும் மதியச் சாப்பாட்டை டிபன் பாக்ஸ்ஸில் எடுத்து வைத்து, எங்களுக்கு கொடுத்து, நாங்கள் போனதும் பாத்திர பண்டங்களை துலக்கி, துணிகளை துவைத்து....இப்படி வீட்டு வேலைகள் எல்லாத்தையும் ஒரு வேலைக்காரி போல, அம்மா வேலைகளைச் செய்து வீட்டை கவனித்துக்கொள்ள,... நாங்கள் இருவரும் வேலைக்கு சென்று கொண்டிருந்தோம்.

எப்போதாவது, இளமையின் காம வெறியை வெல்ல முடியாமல், கட்டிய மனைவி என்ற உரிமையில், அவளையும் ஒரு பெண்ணாக நினைத்து, இரவில் உறவுக்கு நான் ஆசை ஆசையாய் அவளை அழைத்தால், எதாவது காரணம் சொல்லி என் ஆசைக்கு இணங்காமல், மறுப்பு சொல்லி விடுவாள்.

இல்லையென்றால், ‘அப்படி அடக்க முடியாத ஆசை இருந்ததுன்னா உங்க அம்மாகிட்டே போய் படு ‘என்று வெக்கமில்லாமல், என்ன சொல்கிறோம் என்று தெரியாமல், நா கூசாமல் வார்த்தைகளால் என்னை, ...என் ஆசையை கேவலப்படுத்தி, என்னை வீட்டுக்கு வெளியே தள்ளி வெறாந்தாவில் படுக்க வைப்பாள். அவள் வாயிலிருந்து வரும் கேவலமான வார்த்தைகளைக் கேட்டு அப்படியே கூனிக் குறுகி நொந்து போய்க் கிடப்பேன்.

கொஞ்ச நாளுக்கப்புறம்தான், அவள் வயசுக்கு வராத பெண் என்றும், அவளுக்கு பெண்ணுக்கான உணர்ச்சிகளே இல்லை என்றும் தெரிந்துகொண்டேன்.

ஒரு நாள் அம்மா செய்த சாப்பாட்டை நான் ருசித்து சாப்பிட்டுகொண்டே” அம்மா சமையல்னா அவ்வளவு டேஸ்ட்” .என்று என் மனைவியாக வந்தவளிடம் சொல்லிவிட்டேன்.

அவ்வளவுதான்,....கோபத்தில் பாதி சாப்பாட்டிலேயே எழுந்தவள், “என்னத்த சமையல் செய்றா ஒங்கொம்மா. வாயிலேயே வைக்க முடியலை. இத்தனை வருஷம் எப்படிதான் சாப்பிட்டிங்களோ?”என்று சொல்லிக்கொண்டே, எங்கள் மூஞ்சியில் விட்டெறிய முடியாமல், சாப்பாட்டுத் தட்டை எடுத்துப் போய் குப்பையில் கொட்டினாள்.

“ஏன்...எங்கம்மா சமையல் பிடிக்கலைன்னா. நீதான் சமையேன்”.

“ நான் வேலைக்கு போய், வெட்டியா இருக்கிற உங்க குடும்பத்துக்கு சம்பாதிச்சும் போட்டுகிட்டு, உங்களுக்கு சமைச்சும் போடனுமா? நான் என்ன உங்க அடிமையா? இதுக்குதான் உனக்கு என்னை கட்டிக் கொடுத்தாங்களா?” என்று நா கூசாமல் கேட்டாள்.

“ஏன்டி,... நானும்தானே வேலைக்கு போறேன். கஷ்டப்பட்டு வேலை செஞ்சு குடும்பத்துக்காக நான் கொடுக்கலையா?”

“நீ செஞ்சிகிட்டு இருக்கிறதெல்லாம் ஒரு வேலையா? அப்படியே நீ வேலை செய்யிறதா சொன்னாலும், வேலை செஞ்சு கொண்டு வர்ற காசை உன் அம்மாவுக்கும், தங்கச்சிக்குதானே,... சின்ன வீட்டுக்கு செலவு செய்யிற மாதிரி செலவு செய்யிற?”

“இப்படி எல்லாம் அசிங்கமா பேச உனக்கு வெக்கமா இல்லையா? அவங்க என் அம்மா, அவ என் கூடப் பொறந்த தங்கச்சி. வீட்டுக்கு மூத்த பையன்கிறதினாலே நான் தானே கவனிக்கணும்? அவங்களுக்கு செய்யிறதை சின்ன வீட்டுக்க்கு செலவு செய்யிற மாதிரி இருக்குன்னு சொல்றியே? உனக்கு வெக்கமாயில்லை. என்ன பேசுறோம்கிறது தெரிஞ்சுதான் பேசுறியா? எனக்கு வர்ற ஆத்திரத்துக்கு உன்னை வெட்டிப் போட்டுடலாமுன்னு இருக்கு.”

“ஆமாம். என்னை வெட்டிப் போட்டுட்டா, உன்னை கேள்வி கேக்க ஆளில்லை பாரு. நான் போய்ட்டா உன் இஷ்டம் போல உங்கம்மாவுக்கும், தங்கச்சிக்கும் செலவு செய்யிலாமுன்னு நினைக்கிறே? ... அதுதான் நடக்காது..”

நான் அம்மாவுக்கு சப்போர்ட்டாக பேசினாலோ, அவங்களுக்கு ஏதாவது வாங்கிக் கொடுத்தாலோ...கொஞ்சமும் கூச்சம் இல்லாமல் எனக்கு மட்டும் கேட்கும் படியாக கேவலமாக அம்மாவையும், என்னையும் இணைத்து கெட்ட வார்த்தை பேசுவாள்.

ஒரு நாள் அம்மாவுக்கு பிடித்த ஒரு புடவை வாங்கி வந்தேன். “இது எனக்கா?” என்று கேட்டாள்.

நான் வாங்கி வந்தாலும் அவளுக்குப் பிடிக்காது. எவ்வளவு நல்லதா வாங்கி வந்தாலும், இதெல்லாம் ஒரு புடவையா”ன்னு கேவலமா சொல்லி வாங்கி தெருவிலே வீசுவாள்.

“உனக்குதான் நிறைய புடவை இருக்கே. அதில்லாமெ,.... ஆபீஸ்லேயே மாச மாசம் பணம் கட்டற மாதிரி, மாசத்துக்கு ஒரு தடவை நல்ல நல்ல புடவை வாங்கிட்டு வந்திட்றியே. அம்மாவுக்குதான். கட்டிக்க நல்ல புடவை இல்லை. அதான் குறைஞ்ச விலையிலே, வாங்கிட்டு வந்தேன்.”

“கட்டின பொண்டாட்டிக்கு புடவை வாங்கித் தந்து அழகு பார்க்கும் ஆம்பிளையை நான் பாத்திருக்கேன். நீ என்னடான்னா உங்கம்மாவுக்கு வாங்கிக் கொடுத்து அழகு பாக்கிறே. அதான், அவளுக்கு உன் பொண்டாட்டி மாதிரி புடவை வாங்கிக் கொடுக்கிறே?” என்று கேட்க, ஆத்திரத்தில் ஓங்கி அறைந்துவிட்டேன்.

நான் அறைந்த அறைக்கு சுருண்டு விழுந்தவள் மயக்கமாகிப் போக, என்னவோ ஏதோவென்று பதறி, அவளை ஆஸ்பத்திரிக்கு தூக்கிக்கொண்டு போனோம்.

ஆஸ்பத்திரியில் அவளைப் பாக்க வந்த அவளது அப்பாவிடம், அவள் நடந்துகொள்ளும் விதத்தை சொல்லி வருந்த, அவரும்” தாயில்லாத புள்ளை மாப்பிள்ளே. கொஞ்சம் ஏதோ கிறுக்குத் தனமா பேசுவா... கொஞ்சம் அனுசரிச்சு போங்க மாப்பிள்ளே.” என்று என் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு, கண்ணீர் விட்டு கெஞ்ச, என் நிலையை நினைத்து நானே வருந்தினேன்.

என் வாழ்க்கை இப்படி என்றால், என் தங்கையின் வாழ்க்கை.?

ஒரு ஆறு மாதம் நன்றாக போய்க் கொண்டிருந்த என் தங்கையின் வாழ்க்கையில் பிரச்சினை ஆரம்பமானது.

என் தங்கையை, ‘இன்னும் நகை போட்டுட்டு வா. அதைக் கொண்டு வா. இதைக் கொண்டு வா’ என்று அவள் புருஷன் அடித்து துன்புறுத்தி கொடுமைப் படுத்த, அதைத் தாங்க முடியாத என் தங்கை ஒரு நாள், எங்கள் வீட்டுக்கு வந்து, சீரழிந்த அவள் வாழ்க்கையை சொல்லி அழுதாள்.

சந்தோஷம், முகத்திலும் உடம்பிலும் தெரிய, கவலை என்பதே என்ன என்று தெரியாமல் வளர்ந்த என் தங்கை, இப்போது அவள் முகத்தில் சோகம் எப்போதும் நிரந்தரமாய் குடி இருந்தது. உடல் பொலிவு குன்றி, உடல் மெலிந்து, ஏனோ தானோ என்று இருந்தாள்.

என் தங்கை சொன்ன கொடுமைக் கதை கேட்டு, நானும் என் அம்மாவும் அதிர்ந்து போனோம்.

மௌனமாக அழுதுகொண்டிருந்த தங்கையிடம்,“என்னம்மா...ஏன் அழறே?” அம்மா ஆதரவாக கேட்டாள்.

“நான் என்னத்தை சொல்றதும்மா? தினமும், உங்க வீட்டுலேருந்து இன்னும் நகை வாங்கிட்டு வா. பணம் வாங்கிட்டு வான்னு, அடிச்சு அந்தப் பொட்டைப் பயல் என்னை கொடுமைப் படுத்தறாம்மா.”

“என்ன அவனுக்கு கேடு. அதான் துபாய் போய் சம்பாதிக்கிறானாமே. அது பத்தலையா?”

“அவன் எந்த துபாய் போனான்? தூத்துக்குடி கூட போய் இருக்க மாட்டான், அந்தப் பொறம் போக்கு. பொய் சொல்லி கல்யாணம் செஞ்சிருக்காங்கம்மா”.

இதைக் கேட்டு நானும், அம்மாவும் விக்கித்துப் போனோம்.

“என்னது,....துபாய் போகலையா? அப்ப,... சும்மா வீட்டுலே உக்காந்துகிட்டு நாம அனுப்புற பணத்துலே ஜம்பமா சுத்தறானா? ஏன்,.... இதெல்லாம் அவங்க அப்பா, அம்மாவுக்கு தெரியாதா?. உன்னை அவன் அடிச்சு உதைக்கிறதைப் பத்தி அவன் அப்பா, அம்மாகிட்டே சொல்ல வேண்டியதுதானே?



“என்னத்த...சொல்றது. ‘அப்பன் இல்லாத வீட்டுலேர்ந்து, வந்து அதட்டி கேக்குறதுக்கு யார் இருக்கா? உன் அண்ணனுக்கு, அவனுக்கு வாக்கப்பட்டவளை வச்சு சரியா வாழத் தெரியலை. நீ மட்டும் இங்க எப்படி நல்லா குடும்பம் நடத்துவே?...

உங்க குடும்பத்துக்கு பிடிச்ச சனி. மொதல்லே உங்க அப்பனை கொண்டு போச்சு. இப்ப உங்க அண்ணன் பொண்டாட்டியையும் கொண்டு போச்சு. உன் மூலமா அந்த சனி எங்க மகனையும் வந்து பிடிக்கிறதுக்குள்ளே, நாங்க கட்டுன தாலியை கழட்டி வீசிட்டு உங்க வீட்டுக்கு ஓடிடு.