சுகன்யா... 26

"என்னங்க ... எழுந்திருங்க ... கிளம்ப வேண்டாமா? மணி அஞ்சாவ போகுதுங்க, நாங்க ரெடியாகிட்டோம்! " கட்டிலின் அருகில் நின்று அரைத் தூக்கத்தில் இருந்த குமாரை உலுக்கினாள் சுந்தரி.

எப்போதும் விடியலில் ஐந்து மணிக்கு முன்னரே விழித்து விடும் குமாரால் அன்று வழக்கமான நேரத்தில் எழ முடியாமல், படுக்கையில் புரண்டு கொண்டிருந்தார். வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு, பின்னிரவு வரை, பெண் சுகத்தை மனமுவந்து அனுபவித்ததால், மனதில் விஷய சுகத்தின் திருப்தி இருந்த போதிலும் அவர் உடல் சற்றே சோர்ந்து இருந்தது. ம்ம்ம் ... சுந்தரி சளைக்காம என் ஆசைக்கு ஈடு கொடுத்தா; அவளும் சந்தோஷமா இருந்தா; என்னையும் சந்தோஷப் படுத்தினா; அவர் மனதில் இரவின் நினைவுகள் இன்னும் மிச்சமிருந்தது.



"என்னங்க ... உடம்பு முடியலையா?"

அரக்கு நிறப் பட்டு சேலை உடுத்தி, கருப்பு நிற ரவிக்கையில், சந்தன வாசனையுடன் கூந்தலில் ஈரத் துண்டும், நெற்றியில் விபூதி கீற்றும், வகிட்டின் நடுவில் சிறிது குங்குமம் துலங்க, மலர்ந்த முகத்தில் புன்னகையுடன் அழகிய அப்ஸரஸாக நின்றாள் சுந்தரி. குமார் தன் கண்களை மெதுவாக திறந்தார்.

கண்களைத் திறந்ததும், முகத்தில் நள்ளிரவு வரை போதும் போதுமெங்கிற அளவுக்கு அனுபவித்த காம சுகம் மனதுக்கு தந்த நிறைவும், மனம் நிறைந்ததால், முகத்தில் உண்டாகியிருந்த மகிழ்ச்சியுடனும், உதடு நிறைய புன்னகையுடனும் எதிரில் நின்ற சுந்தரியைப் பார்த்ததும், குமாரின் உள்ளத்தில் கட்டுக்கடங்காத ஆனந்தமும், பரவசமும் பொங்கியது.

"கொஞ்சம் டயர்டா இருக்கும்மா ... ராத்திரி ரொம்ப லேட்டா தூங்கினோம் இல்லயா?"

"ராத்திரி கொஞ்சமான ஆட்டமா ஆடினீங்க! ... போதும் ... போதும்ன்னு சொன்னேன் ... கேட்டாத்தானே; சுந்து, இளமை இப்பதாண்டி ஊஞ்சலாடுதுடீன்னு ரெண்டாவது ரவுண்டு வந்தீங்க. உங்களுக்கு வயசு ஆகிப் போச்சு; ஞாபகத்துல இருக்கட்டும் ..." சுந்தரி தன் சிவந்த ஈறுகளும் வெள்ளைப் பற்களும் பளிச்சிட மனம் விட்டு சிரித்தாள்.

அறைக்கதவு முழுவதுமாக திறந்திருந்தது. ஹாலில் கண்ணாடியின் முன் நின்று சுகன்யா, தன் தலையை வாரிக்கொண்டிருந்தாள். கட்டிலில் எழுந்து உட்க்கார்ந்த குமார், அவள் இடுப்பில் தன் கரங்களை கோர்த்து, அவளைத் தன் புறம் இழுத்து நெற்றியில் முத்தமிட்டார். அவர் கைகள் இடுப்பிலிருந்து, இடுப்புக்குக் கீழ் நழுவ, சுந்தரி வேகமாக அவர் பிடியில் திமிறினாள்.

சுந்தரியின் திமிறலில் அவள் சேலை முந்தானை சிறிதே விலக, அன்று அவள் அணிந்திருந்த கருப்பு நிற பிளவுசுக்குள்ளிருந்த இடது புற மேடும், மேட்டின் வனப்பும் அவர் கண்களைத் விருட்டென தாக்கியது. இரவு துணியில்லாமல் பார்த்த அந்த செழுமை மனதில் வந்து ஆட, குமாரின் தொடை நடுவில் அவருடைய தம்பி நான் தயார் ... தயார் என துள்ளினான்.

குமாரின் கண்கள் புடவையில் சிறைபட்டிருந்த அவள் முலைகளையும், அவள் முகத்தையும் விழுங்குவது போல் மேலும் கீழுமாக பார்த்து அலைந்தன. கைகள், அவள் பின்னெழில்களில் தயக்கத்துடன் மெதுவாக மேய்ந்து கொண்டிருந்தன. குமாரின் கண்கள் பயணித்த இடத்தையும், அவர் கண்களில் இன்னும் மிச்சமிருந்த வேட்க்கையையும், அவர் கைகள் தன் உடலில் தாறு மாறாக அலைவதையும் உணர்ந்த சுந்தரி வேகமாக தன் முந்தானையை இழுத்து தன் மார்பை மூடி மறைத்தாள்.

"என்ன குமரு ... கிளம்ப வேணாமா?" அடிக்குரலில் முனகிய சுந்தரி தன் கணவனை தன் கண்களால் விழித்து முறைத்தாள். முறைத்தவள் மெதுவாக ஆனால் கண்டிப்பான குரலில் சொன்னாள்.

"ம்ம்ம் ... குமரு விடு என்னை ... சொன்னா கேளு."

"சுந்து ஒரே ஒரு கிஸ் குடேன். ப்ளீஸ்.."அவரும் கிசுகிசுப்பான குரலில் முனகி அவளைப் பார்த்து கண்ணடித்தார்.

"நீங்க முதல்ல உங்க கையை எடுங்க. நான் குளிச்சுட்டு வந்திருக்கேன். கோவிலுக்கு போறோம்ங்க நாம ..." குமாரின் கைகள் மென்மையாக பட்டுப் புடைவையில் சிறைப் பட்டிருந்த அவள் புட்டங்களை, இதமாக பிசைந்து கொண்டிருந்தன.

"சட்டுன்னு ஒன்னு குடுத்துடுடி."

"கர்மம் ... எழுந்துருங்க ... முதல்ல குளிச்சுட்டு வாங்க ... அப்புறமா ... ஒன்னுல்ல ... ரெண்டு குடுக்கறேன் ..."

"இப்ப குடுக்க மாட்டியா?" அவர் குரலில் ஏக்கம் தொனித்தது.

"ஹூகூம்ம்ம்ம்... மாட்டேன்.."

"அம்ம்மா! ... அந்த புதுசா வாங்கிட்டு வந்த செயினை எங்கேம்மா வெச்சே?" சுகன்யா ஹாலிலிருந்து கூவினாள். சுகன்யா உள்ளே வருகிறாளோ என நினைத்த குமார் தன் கையை அவசரமாக சுந்தரியின் பிருஷ்டங்களிலிருந்து விலக்கிக் கொள்ள, சுந்தரி தன் கணவனின் கன்னத்தை ஒரு முறை அழுத்தி திருகிவிட்டு சிறு பெண்ணைப் போல் ஹாலை நோக்கி ஓடினாள். ஓடியவள் நின்று அவரை திரும்பிப் பார்த்து தன் நாக்கை நீட்டி அழகு காட்டி சிரித்தாள்.

சுந்து நீ என்னை கொல்லாம கொல்றடி ... ம்ம்ம் ... எங்க போகப் போறே நீ ... உனக்கு கச்சேரியை ராத்திரிக்கு வெச்சுக்கறேன் ... அவள் மனதுக்குள் மருகினார். முகத்தில் புன்னகையுடன் பாத் ரூமை நோக்கி நடந்தார். 
குமாரசுவாமி நிதானமாக காரை ஓட்டிக்கொண்டிருந்தார். விடியல் நேரத்து குளிர்ந்த இளங்காற்று, கார் சன்னலுக்குள் நுழைந்து மறு சன்னல் வழியாக வெளியேறிக் கொண்டிருந்தது. முன் சீட்டில் அவருடன் அமர்ந்திருந்த சுந்தரி, காற்றில் தன் முடிக்கற்றைகள் பறக்க, முகம் முழுதும் சிரிப்புடன், கணவனை ஒரு கண்ணாலும், மறு கண்ணால் சாலையில் எதிர்த் திசையில் விரையும் மரங்களையும், வாகனங்களையும் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

வேகமாக முகத்தில் அடித்த குளிர் காற்று கண்களைத் தாக்கி, விழியோரத்தில் இலேசாக கண்ணீர் பெருகியது. அவள் மனம் ஆனந்தத்தில் கும்மாளம் போட்டது. எம்மா! போதும் போதும்; இதுக்கு மேல என்னால தாங்க முடியாது. ஒரே நாளில் என் வாழ்க்கையில் இத்தனை மாறுதலா? ஒரே நாளில் இத்தனை சந்தோஷமா? பதினைஞ்சு வருஷத்து தனிமையும், ஏக்கமும், ஒரு ராத்திரியிலே இவன் கை என் உடம்புல பட்டதும் காணமல் போயிடுச்சே?

தன் கணவனின் இடது கரம், காரின் கியர் மாற்றப்படும் போதெல்லாம், தன் தொடையில் லேசாக உரசுவதும், அப்படி உரசும் போதெல்லாம், தன் கணவன் தன்னை திரும்பி, உதடுகளில் புன்னகையுடன் பார்ப்பதும், அவள் மனதில் கிளுகிளுப்பைத் தந்து கொண்டிருந்தது. தன் கணவனின் கை தன் தொடையை உரசும் வண்ணம் அவள் அவனுடன் இன்னும் நெருங்கி உட்க்கார்ந்து கொண்டாள்.

பைத்தியம் பிடித்துவிடும் போலிருந்தது சுந்தரிக்கு. சந்தோஷம் அவளுக்கு மனதில் திகட்டிக்கொண்டிருந்தது. சுகன்யா, பின் சீட்டில் வசதியாக படுத்துக்கொண்டு, அவளுக்குப் பிடித்த சினிமா பாடல்களை ஐ பாடில் ஓடவிட்டு, தானும் உடன் மெல்லிய குரலில் பாடிக் கொண்டிருந்தாள். ஒரக் கண்ணால் பின் சீட்டில் படுத்திருந்த மகளைப் பார்த்தாள். அவள் கண் மூடி சங்கீதத்தை ரசித்துக்கொண்டிருந்தாள். சுந்தரி தன் கணவனை நெருங்கி அவர் தோளில் தன் தலையை உரிமையுடன் சாய்த்துக் கொண்டாள்.

சுந்தரியின் கண்கள் தூக்கம் தூக்கமென கெஞ்ச அவள் விழிகள் இயல்பாக மூடிக்கொண்டன. முடிய விழிகளின் பின்னால், சுந்தரியின் மனதில், இரவு தங்கள் படுக்கையறையில், தனக்கும் தன் கணவனுக்குமிடையை நடந்த காதல் விளையாட்டுகள் அவள் மனதில் வந்து மோதின.

"சுந்து ..."

"சொல்லு குமரு ..."

"உன் புடவையை அவுத்துடவா ...?"

"ம்ம்ம் ... குமர்ர்ரு .. எல்லாத்தையும் நீ என்ன கேட்டு கேட்டுத்தான் செய்யப் போறியா? அவள் வெட்கத்துடன் சிரித்தாள்.

குமாரசுவாமி, தன் முகத்தில் புன்னகையுடன், சுந்தரியின் சேலை முந்தானையை அவள் உடலிலிருந்து விலக்கியவர், வியர்வையில் மெலிதாக நனைந்திருந்த அவள் கழுத்து வளைவில் தன் முகத்தினை ஒரு நொடி அழுத்திப் பதித்தார்.

மஞ்சள் பூசிய தாலியின் வாசனையும், அவள் தலையில் சூடியிருந்த மல்லிகையின் வாசனையும், அவள் மெலிதாக வியர்த்திருந்ததால், அந்த வியர்வை வாசமும், அவளுக்கே உரித்தான சிவந்த மேனியின் பெண்மையின் நறுமணமும் ஒன்று சேர்ந்து குமாரசுவாமிக்கு போதை ஏற குமார் அரைக் கண்ணால் கிறக்கத்துடன் சுந்தரியின் ரவிக்கைக்குள் பொங்கிக் கொண்டிருந்த அவள் மார்பழகை சுவைத்துக் கொண்டிருந்தார்.

"என்னப் பார்க்கறீங்க அப்படி ... எனக்கு கூச்சமா இருக்குங்க .." சுந்தரி தன் உருண்டு திரண்டிருந்த முலைகளை தன் இரு கையாலும் மூடிக்கொண்டாள். தன் முகத்தை நாணத்துடன் தாழ்த்திக்கொண்டாள்.

"என் அருமைப் பொண்டாட்டி அழகைப் பார்க்கிறேன் ... அப்படியே இருக்குடி உன் மொலைங்க ... கொஞ்சம் கூட தளரமா இருக்குடி ... அந்த அழகை நான் பார்க்கக்கூடாதா?"

குமார் மெதுவாக தன் விழிகளை முழுவதுமாக திறந்து, அவர்களுக்கு இடையே நடந்து கொண்டிருந்த காதல் விளையாட்டால் சிவந்து சிரிக்கும், தன் மனைவியின் முகத்தை காதலுடன் பார்த்தவர், அவள் கன்னத்தை ஆசையுடன் அழுத்தி அவளுக்கு வலிக்குமாறு திருகி கிள்ளினார்.

"ம்ம்ம் ... குமரு நீங்க பாத்துக்கிட்டேத்தான் இருக்கப் போறீங்களா ... மதியானம் ரொம்பத்தான் அவசரப்பட்டீங்க..."

"சொர்க்கம்டி நீ ... சொர்க்கத்தை அவசரப் படாமத்தான் அனுபவிக்கணும்..."

"ஆமாம் ... சொர்க்கத்தை இவரு பாத்துட்டு வந்தாரு..." சொன்ன சுந்தரி குமாரை முரட்டுத்தனமாக இறுக கட்டி அணைக்க, சுந்தரியின் கழுத்தில் தொங்கும் தங்கத் தாலி அவர் மார்பில் குத்த, அந்த வலி தந்த இன்பத்தால், வெறியில் அவர் முனகினார். முனகியவர் அவர் இடுப்பை கிள்ளி முத்தமிட்டார்.

"என்ன இப்படி கிள்ளறீங்க, வலிக்க்க்க்குதுங்க எனக்கு" சுந்தரி முனகினாள். குமாரை அணைத்து அவன் தோளை தன் முன் பற்களால் கடித்தாள்.

"இவ்வளவு வயசாகியும் உங்களுக்கு முரட்டுத்தனம் போவல .." அவன் காதில் கிசுகிசுத்த சுந்தரி ஆசையுடன் தன் கணவன் முகத்தில் நொடிக்கு ரெண்டு முறை முத்தமிட்டவள், அவன் முகத்தை தன் மார்பில் சேர்த்து அழுத்திக்கொண்டாள், அவன் உஷ்ணமான மூச்சுக் காற்று ரவிக்கையை தாண்டி மார்பில் மோத, இரண்டு நொடிகளில் சுந்தரி அவர் பிடியிலிருந்து தன்னை விடுவித்துக்கொள்ள முயன்றாள்.

"ஏம்மா .." அவள் விலக முயல அவர் பிடி இறுகியது.

"நீங்க என்னை விட்டாதானே ரவிக்கையையும் கழட்ட முடியும் ..."

"புழுக்கமா இருக்காடிச் செல்லம்?"

"ஆமாம் ... ஓன்னும் தெரியாத பாப்பா நீ ... சொல்றதுல ஒன்னும் குறைச்சலில்லே ... நான் ஸ்லோவாம் ... பொண்டாட்டி வெக்கத்தை விட்டு சொல்ல வேண்டியதா இருக்கு ... என் ரவிக்கையை அவுருன்னு" சுந்தரி தன் முகம் குங்குமமாக சிவக்க, குமாரின் கன்னத்தில் ஒரு முறை முத்தமிட்டு நிமிர்ந்தவள், தன் ரவிக்கையை அவிழ்த்து எறிந்தாள். குமாரின் உதடுகளில் இது வரை போட்ட காம ஆட்டத்தால் தன் ரவிக்கைக்குள் வீங்கிக் கொண்டிருந்த மார்புகளை சற்றே வெறியுடன் தேய்த்தாள்.



"ம்ம்ம்மா .." முனகிய குமார் தன் முகத்தில் வந்து உரசிய தன் மனைவியின் கச்சிதமான முலைகளை ஒவ்வொன்றாக கடித்தார். இவ்வளவு நேரம் ரவிக்கைக்குள் புதைந்து கிடந்ததால், சுந்தரியின் முலைகளில் ஏறி இருந்த அவள் உடல் சூடு குமாரின் முகத்தை தகித்தது. சற்றும் தளராமல், சுருக்கமேதுமில்லாமல், ஆடிய மார்புகளின் பக்கவாட்டிலும், முலைகளின் கீழும், சிறிதளவு சதை பூச்சு தெரிந்தது.

சற்று முன் வரை குமார், சுந்தரியின் மார்புகளை ரவிக்கையுடன் சேர்த்து இதமாக கசக்கிக் கொண்டிருந்ததால், தேன் நிறத்திலிருந்த அவள் மார்க்காம்புகள், சற்றே உப்பி புடைத்து தெறித்துக் கொண்டிருந்தன. புடைத்த காம்புகளுடன், அவள் உடல் அசைவுக்கு ஏற்றவாறு ஆடி அசைந்து கொண்டிருந்த அந்த அழகிய மல்கோவா மாங்கனிகளை, அவர் வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்தார். ஒரு நீண்டப் பெருமூச்சுடன், குமார், சுந்தரியின் மார்புக் கனிகளை தன் இரு கைகளாலும் பற்றி அழுத்தமாக பற்றி கசக்கி, காம்புகளை ஒன்றன் பின் ஒன்றாக முத்தமிட்டார்.

"மெதுவாங்க ..."

"ஏம்மா ..."

"குமரு வலிக்குதுப்பா ... இந்த முரட்டுத்தனம் உன் கிட்டேருந்து இன்னும் போவல .."

"நீ தானே கேட்ட"

"ம்ஹூம்ம் ... கேட்டேன் ஆனா நிப்பிளை நீங்க கடிச்சா இலேசா வலிக்கற மாதிரி இருக்கு ... "

"அப்ப வேணாமா ..."

"வேணுங்ங்க .. கடிக்காதீங்க ... மெதுவாக சப்புங்க" அவள் தன் முலையை அவர் வாய்க்குள் அழுத்தி திணித்தாள். தன் முலையை சுவைக்க கொடுத்தவளின் வலது கை குமாரின் தடியை உள்ளங்கையால் பற்றி அதன் நுனியை இதமாக கசக்கிக்கொண்டிருந்தது.

"ஏன் .. வலிக்குதுங்கறே.."

"ரொம்ப நாளாச்சுல்லே ... என் ... காம்பு ரெண்டும் வரண்டு போயிருக்குங்க" அவள் சிரித்தாள். அவள் முலை காம்புகளிலிருந்து மஞ்சள் பூசிய தாலிக்கொடியின் வாசம் மெலிதாக வீசிக் கொண்டிருந்தது. தன் மகள் பசியாறிய மார்புகள் இன்னும் தொய்யாமல், துவளாமல் ஆடுவதைக் கண்ட, குமாரின் மனது வா சுந்தரி ... வா சுந்தரி என அர்ச்சனை செய்யத் தொடங்கியது. . 
"சுந்து .."

"ம்ம்ம்ம் .."

"என்னடி ... எங்கப் பாத்தாலும் உனக்கு சதை போட்டிருக்கு?

"என்ன சொல்றீங்க ... நான் குண்டாயிட்டேனா? அவள் போதையேறிய குரலில் முனகினாள்.

"சீ .. சீ.. இப்ப நீ முன்னைய விட அழகா இருக்கேன்னு சொல்றேண்டி. இப்பத்தான் நீ கொஞ்சம் பூசின மாதிரி நெகு நெகுன்னு பார்வையா இருக்கேடி, சின்னப் பசங்க உன்னை உடம்புல துணியில்லாம பாத்தானுங்க, பந்தாடிடுவானுங்க; ம்ம்ம் ... இப்ப டக்கர் பிகராக இருக்கேடி?

"குமரு, என்னை பிகர்ன்னு சொல்லாதப்பா ... எனக்கு பிடிக்கல."

"ஏன்ன்ண்டி ராஜாத்தி .. "அவ்ர் கொஞ்சினார்.

"பிகருங்கறது காசுக்கு காலை தூக்கறவளுங்களை வெக்கம் கெட்ட ஆம்பளைங்க சொல்ற வார்த்தை .."

"கோச்சிக்காதேடி செல்லம் ... காலேஜ் பசங்க சொல்றானுங்களே .. சூப்பர் ஆண்டி .. அப்படின்னு சொல்லவா?"

"ம்ம்ம் ... அப்படின்னா எனக்கு வயசாயிடுச்சுன்னு சொல்றியா குமரு..." அவள் போலியாக கோபித்துக்கொண்டு அவர் மார்பில் தன் கைகளால் குத்தினாள்.

"சுகாவுக்கு கல்யாணம் ஆயி உன் மருமவன் உன்னை ஆண்டின்னு கூப்பிட்டா அப்ப என்ன பண்ணுவே? குமாரசுவாமி உரக்க சிரித்தார்.

"அவன் உங்களை அங்கிள்ன்னு கூப்பிடுவான் .. அதனால என்னை அவன் ஆண்டின்னாலும் சரி ... அத்தைன்னாலும் சரிதான்." அவளும் மனம் விட்டு சிரித்தாள்.

"சுந்து, உண்மையில சொன்னா, இப்பத்தான் நீ என் கண்ணுக்கு ரொம்ப அழகா தெரியறேடி.." சுந்தரியின் கன்னக்கதுப்பை கடித்தவாறே குமார் முனகினார். சுந்தரியின் கன்னம் அவர் பற்கள் பதிந்த தழும்பால் மின்னியது.

"என்னங்க ... சும்மா ... சும்ம்மா கடிக்கறீங்க ... கன்னத்துல இந்த பல்லு அடையாளத்தோட நான் வெளியிலே போனா ... வயசுக்கு வந்த பொண்ணு என்னைப் பாத்து சிரிப்பாங்க .."

"கன்னதில் என்னடி காய...யம்; இது வண்ணக்கிளி செய்த மா..யயம்" அவர் கிசுகிசுப்பான குரலில் பாடினார்.

"குமரு ... ஒரு நிமிஷம் .."

"என்ன சொல்லு.."

"ஒரு செகண்ட் என்னை விடேன் ... புடவையை மொத்தமா அவுத்துடறேன்..."

"எப்பவோ நீ அவுத்து இருக்கணும் ... இப்பத்தான் தோணியிருக்கு; அவர் கைகள் தன் மனைவியின் புட்டங்களின் வழியாக அந்தரங்கத்தை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தன.

"சீ ... சீய் ... புது புடவைங்க ... ஒரு மாதிரி உடம்புல குத்துது ... உங்களையும் குத்திடபோவுதுன்னு சொன்னேன்."

"ம்ம்ம் அவுத்துடு ...செல்லம் ... அவுத்துடு ... மொத்தமா பாத்துடலாம் இன்னைக்கு..."

"போதும் ... போதும் ..."

"என்னப் போதும், என் கையை எடுத்துடவா?

"ம்ம்ம் ... நீங்க வழிஞ்சது போதும்ன்னு சொன்னேன் .. கையை எடுக்க சொல்லலை.."

"சுந்தரிச் செல்லா, உன் மாரு ரெண்டும் பெரிசாயிருச்சுடி .. அப்பல்லாம் ரெண்டும் என் கைக்கு அடக்கமா இருக்கும் .. இப்ப அதுங்களை புடிக்க முடியலை ..." அவள் அந்தரங்கத்திலிருந்து தன் கையை விலக்கி மீண்டும் குமார் இதமாக அவள் முலைகளை கசக்கிக்கொண்டிருந்தார்.

"ஏண்டா பேசியே என் உயிரை எடுக்கிறே? பண்றதை பேசாம பண்ணேன்" அவள் சிணுங்கினாள்.

"ச்ச்ஸ்ர்ர்ர்ர்ர்ர் க்க்க்.." குமார் சடன் ப்ரேக்கினால் வண்டி குலுங்கியது .. நின்றது.

சீராக ஓடிக்கொண்டிருந்த கார் குலுங்கி நின்றது. சுந்தரி தன் நினைவுகளிலிருந்து சட்டென விடுபட்டு கண்களைத் திறந்தாள்.

"என்னங்க ... ஆச்சு"

"ஒண்ணுமில்லே ... நீ அப்படியே என் தோள்ல சாய்ஞ்சுக்கோடிச் செல்லம் ... ரோடு நடுவுல ரிப்பேர் வொர்க் நடக்குது போல இருக்கு ... சின்ன ரோடு டைவர்ஷன் ... " குமார் தன் மனைவியின் தொடையை வருடினார். சுந்தரி அவரை போலியாக முறைத்து அவர் கையை விலக்கினாள். பின் சீட்டில் சுகன்யா இருக்கிறாள் என கண்களால் சைகை செய்தாள்.

சுந்தரி அணிந்திருந்த செண்டின் நறுமணம், அவள் கூந்தலில் செருகியிருந்த மல்லி சரத்திலிருந்து கிளம்பிய சுகந்தம், தன் மனைவியின் பிரத்யேக உடல் வாசனை, இரவு முழுவதும் அவளிடம் பெற்ற அளவில்லாத தேக சுகம், என குமாரசுவாமியின் மனமும் மகிழ்ச்சியில் பொங்க, "உன்னை நான் பார்த்தது வென்னிலா வேளையில்" என அவருக்குப் பிடித்த பழைய பாடலை சீட்டியடித்துக்கொண்டே, அவர் காரை காஞ்சிபுரத்தை நோக்கி விரட்டிக்கொண்டிருந்தார்.

"சே ... சே ... வர வர என மனசுக்கு ஒரு கட்டுப்பாடுங்கறதே இல்லாமப் போச்சு... கோவிலுக்கு போற நேரத்துல ... இந்த மனசு எப்படியெல்லாம் என்னைப் படுத்தி எடுக்குது ... ராத்திரி நடந்தது, நடந்து முடிஞ்சது ... ஆனா அந்த முடிஞ்சு போன கதையை திரும்பி திரும்பி இந்த மனசு நெனைச்சு நெனைச்சு ரீவைண்ட் பண்ணிப் பாக்குது...? ராத்திரி இந்த உடம்பு அனுபவிச்ச சுகத்தை விட அதை மனசுக்குள்ள நெனைச்சு நெனைச்சு அசை போட்டு பாக்கும் போது அந்த சுகத்தோட இனிமை இன்னும் கூடுதலா இருக்கே? சுந்தரி தன் மனதை நொந்து கொண்டாள்.

மீண்டும் அவள் உடல் மெல்ல மெல்ல தன் கணவனை நோக்கி நகர்ந்தது. அவளையுமறியாமல் அவள் தலை குமாரின் தோளில் சென்று அமர்ந்தது. குமார் வண்டியை ஓட்டியவாறே அவள் உச்சந்தலையை மென்மையாக முத்தமிட்டார். 
காலை ஏழு மணிக்குள் காஞ்சிபுரத்தை அடைந்து, கோவிலில் அதிகமாக கூட்டம் இல்லாததால், காமாட்சி அம்மனை நிதானமாக, மனசார தரிசனம் செய்தார்கள். வெளியில் வந்து கொடிமரத்தருகில் நமஸ்காரம் செய்து, ஒரு ஓரமாக உட்க்கார்ந்திருந்தவர்களின், முகத்தில் சாந்தமும், மனதில் அமைதியும் நிலவிக் கொண்டிருந்தது.

"அம்மா, அம்பாள் கிட்ட நீ என்ன வேண்டிக்கிட்டேம்மா?" சுகன்யா தன் தாயின் தோளில் தலையை சாய்த்துக்கொண்டாள்.

"எனக்கென்ன வேணும்மா? நீயும், உன் அப்பாவும் நல்லாயிருக்கணும்ன்னு வேண்டிக்கிட்டேம்மா."

"அவ்வளதானா ...." அவள் இழுத்தாள்.

"ம்ம்ம் ... சுகா, நீ கண்ணெல்லாம் மூடிக்கிட்டு மெய்மறந்து நின்னுக்கிட்டிருந்தியே நீ ... அம்மன் கிட்ட உனக்கு என்ன வேணும்ன்னு கேட்டேம்மா?" குமாரசுவாமி முறுவலித்தார்.

"....."

சுகன்யா பதிலேதும் சொல்லாமல் தன் பெற்றோர்களைப் பார்த்து மையமாக சிரித்தாள்.

"ஏண்டா கண்ணு! அப்பாக்கிட்ட சொல்லக்கூடாதா? எதாவது ரகசிய வேண்டுதலா?" அவர் விடவில்லை.

"அப்படியெல்லாம் இல்லப்பா." சுந்தரியும் ஆர்வத்துடன் தன் பெண்ணின் முகத்தையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.

"பின்னே?" அவர் தன் பெண்ணின் சிவந்த மெல்லிய விரல்களில் தன் விரல்களை கோத்துக்கொண்டார். அவள் அணிந்திருந்த ரோஸ் நிற நெயில் பாலீஷ் இளம் வெயிலில் மின்னிக்கொண்டிருந்தது.

"என்னடி சுகா, சொல்லேண்டி ... ரொம்பத்தான் பிகு பண்ணிக்கறே? அப்படி என்னத்தான் நீ வேண்டிக்கிட்டே? எங்களுக்கும் தான் தெரியட்டுமே? சுந்தரியும் அவளை கிண்டினாள்.

"செல்வாவை சீக்கிரம் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்ன்னு வேண்டிகிட்டிருப்பா ... "குமார் அவளை சீண்டினார்.

"போங்கப்பா .. "அவள் முகம் சற்றே சிவந்தது.

"அம்மா, உன்னையும், அப்பாவையும் பாத்தா; என்னமோ நேத்துத்தான் ஃபர்ஸ்ட் நைட் முடிச்சிட்டு வந்த புது தம்பதிகள் மாதிரி ஒருத்தரை ஒருத்தர் பாத்து பாத்து வெட்கப்பட்டுக்கிறீங்க! ஓரக்கண்ணால பாத்து சிரிச்சிக்கிறீங்க; ஒருத்தரை ஒருத்தர் நெருங்கி இடிச்சிக்கிட்டே நடக்கறீங்க; நான் உங்க கூட இருககறதையே மறந்துட்டீங்க; உங்க ரெண்டு பேரையும் பார்க்க பார்க்க எனக்கு ரொம்ப மகிழ்ச்சியா இருக்கும்ம்மா. என் அப்பாவும், அம்மாவும் இன்னைக்கு மாதிரியே எப்பவும் சந்தோஷமா இருக்கணும்ன்னு அம்பாள் கிட்ட வேண்டிக்கிட்டேம்மா."

பேசிக்கொண்டிருந்த சுகன்யாவின் குரல் இலேசாக கம்மி, கண்கள் கலங்கியது. சுந்தரி தன் தோளில் சாய்ந்து உட்க்கார்ந்திருந்த தன் பெண்ணை தன்னுடன் பாசத்துடன் இறுக்கிக்கொண்டாள். சட்டென திரும்பி சுகன்யாவின் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்.

அம்மா! காமாட்சி! இந்த மாதிரி ஒரு தங்கத்தை எனக்கு நீ கொடுத்திருக்கியே. நான் உனக்கு எப்படிம்மா நன்றி சொல்லுவேன்? செல்வாவுக்கும் இவளுக்கும் சீக்கிரமே கல்யாணம் நடந்து என் குழந்தை நல்லா இருக்கணும்!" சுந்தரி, கொடிமரத்தின் கீழ் மீண்டும் ஒரு முறை விழுந்து நமஸ்காரம் செய்து அம்பாளிடம் மனமுறுக வேண்டிக்கொண்டாள்.

மூவரும், மனதில் பொங்கிய உணர்ச்சிகளுடன், மவுனமாக நடந்தவர்கள், அருகிலேயே இருந்த குமரகோட்டம், ஏகாம்பரநாதர், கோவில்களை வலம் வந்தார்கள். கோவில்களில் தரிசனம் நல்லபடியாக கிட்டிய மன நிறைவுடன், குமாரசுவாமி கோவில் வெளியில் நின்றிருந்த இயலாதவர்களுக்கு, விருப்பத்துடன் தன் கையில் வந்ததை எடுத்துக் கொடுத்தார். காலைச் சிற்றுண்டியை முடித்துக்கொண்டு, வரதராஜ பெருமாளையும் சேவித்தார்கள். செங்கல்பட்டு வழியாக திருக்கழுக்குன்றத்தை அடைந்து, வேதகீரீஸ்வரை சேவித்தப் பின், அங்கிருந்து நேராக மாமல்லபுரத்தை அடைந்து மதிய உணவை முடித்துக்கொண்டார்கள்.

"அப்பா ... எதாவது ஒரு நல்ல ஹோட்டல்ல ரூம் எடுத்து கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுக்கலாம்பா" எனக்கு ட்யர்டா இருக்குப்பா. சுகன்யா முனகினாள்.

"ஆமாங்க. நீங்களும் காலையிலேருந்து டிரைவ் பண்றீங்க. கொஞ்சம் வெய்யில் தாழ்ந்ததும், கடற்கரைக்குப் போகலாம்." சுந்தரியும் சுகன்யாவுடன் சேர்ந்து பாடினாள்.

"சுந்து, நானும் அதான் நினைச்சேன்."குமாரும் ஒத்து ஊதினார்.

ஏ.ஸி ரூமில் ரெண்டு மணி நேரம் அயர்ந்து தூங்கினார்கள். ஐந்து மணிக்கு காஃபி வரவழைத்து நிதானமாக ரசித்து குடித்தார்கள். காஃபி குடித்தப் பின்னர், குடைவரைக் கோயில்கள், புலிக்குகை, அருச்சுனன் தபசு, மற்றும் சிற்பங்களை நின்று நிதானமக பார்த்தார்கள். சுகன்யா தன் தந்தையையும், தாயையும், தன் காமிராவில் சிறைப்படுத்திக் கொண்டிருந்தாள். மூவரும் ஒன்றாக நின்றும் சில ஸ்னாப்கள் எடுத்துக்கொண்டார்கள். கடற்கரை மணலில் மெதுவாக நடந்து சென்று, அலை வந்து மோதும் விளிம்பில் காலை நீட்டி கடலைப் பார்த்தவாறு உட்க்கார்ந்தார்கள்.



குமாருக்கு தன் மனைவி சுந்தரி அன்று அசாத்தியமான கவர்ச்சியுடன் இருப்பதாக தோன்றியது. அவள் விழிகளில் தெறிக்கும் மயக்கும் பார்வையும், அழகாக சிரிக்கும் முகமும், அவரை உண்டு இல்லை என்று ஏதோ பண்ணிக்கொண்டிருந்தது. அன்று அவள் பிரமிக்கும் அழகுடன், முழங்கால் உயரத்துக்கு தன் புடவையை சுருட்டித் தூக்கி இடுப்பில் செருகிக்கொண்டு, கடல் நீரில் வெண்மையாக பளிச்சிடும் கால்கள் நனைய, ஒரு சிறு குழந்தையாக மாறி தண்ணீரை வாரி வாரித் சுகன்யாவின் மீது வீச, சுகன்யா திரும்ப சுந்தரியின் மீது கடல் நீரை வாரி அடிக்க, தாயும் பெண்ணும் இந்த உலகையே மறந்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

சுகன்யாவுடன் சின்னஞ்சிறு பெண் போல விளையாடும் தன் மனைவியை அவர் மலைப்புடன் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். இவளா நேற்றிரவு, வெறி பிடித்தவள் போல் என்னைக் கட்டியணைத்து, என் உயிரை, தன் வாயால், தன் உதடுகளால், என் உதடுகளை முத்தமிட்டு, உறிஞ்சி, எடுத்தது? இந்த மெல்லிய உடலுக்குள் அத்தனை வலு எங்கிருந்து வந்தது?

மணி மாலை ஆறைத் தொட்டுக் கொண்டிருந்தது. சூரியன் மேற்கில் சிவப்பாகிக் கொண்டிருந்தான். குளிர்ந்த காற்று கடற்பரப்பிலிருந்து தரையை நோக்கி வீச ஆரம்பித்தது. குமாரசுவாமி, பையிலிருந்து ஒரு டவலை எடுத்து மணலில் விரித்து, கை, கால்களை நன்றாக விரித்து படுத்து, கண்களை மூடிக்கொண்டார். குளிர்ந்த கடல்காற்றை, நெஞ்சு நிறைய உள் வாங்கி, மெதுவாக வெளியேற்றத் தொடங்கினார்.

குமாரின் மனதில் சுந்தரி பொட்டுத் துணியில்லாமல் கட்டிலில் மல்லாந்து படுத்துக்கொண்டு, "குமரு...வாப்பா... என்னுள்ளே வந்துடேன் ... நான் தயாராகி ரொம்ப நேரமாச்சுடாச் செல்லம் .." கண்களில் குறும்பு மின்ன, உதடுகளில் வெற்றிலைக் கறையுடன், அவரை கள் வெறியேற்றும் குரலில் அழைத்தாள். சட்டென் தன் தலையை உதறிக்கொண்டு, கண்களை விழித்துப் பார்த்தார். ம்ம்ம் ... மனசு தவிக்குது .... இன்னும் பசி அடங்கலை .... நேற்றிரவு நடந்தவை அவர் மனதில் படமாக விரிந்தது . அவர் உதடுகளில் புன்னகை ஒன்று மலர்ந்தது.