இரண்டும் இரண்டும் நான்கு 1

இந்த நிகழ்வு என் வாழ்கையையே மாற்றி அமைத்த ஒரு இனிய நிகழ்ச்சி, அப்போது நான் ஓர் தனியார் பள்ளியில் கணக்கு வாத்தியராக வேலை பார்த்து கொண்டு இருந்தேன் நான் வேலை பார்க்கும் பள்ளி சென்னை நகரத்துக்கு வெளியில் உள்ளது. நான் இப்போது எழுதி கொண்டு இருப்பது என வாழ்வில் உண்மையாக நடந்த ஒன்று, இதை எழுதுவது அந்த பசுமையான நினைவுக்குள்ளேயே போவது போல் உணர்கிறேன். என் வாழ்வில் நடந்த நிகழ்வுகளை கதை வடிவில் கொஞ்சம் மாற்றி நெடுங்கதையாய் கொடுக்க போகிறேன். (குறிப்பு: இந்த கதை ஆங்கிலத்தில் பதிக்க பட்ட கதை, நான் மொழிபெயர்த்து என் கற்பனையையும் சேர்த்து எழுதுகிறேன், எல்லா புகழும் ஆங்கில வழி பதிவு செய்த ஆசிரியருக்கே சேரும்) என் பெயர் அருண், நல்ல உயரம், நான் கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்ததால் கொஞ்சம் முறுக்கேறிய உடம்பு, அதிக வெண்மை இல்லை என்றாலும் பார்க்க அழகான தோற்றம் உண்டு, அடர்த்தியான தலை மயிர், கொஞ்சம் அதிக படியான மிசையும் உண்டு. நான் வேலை செய்யும் பள்ளியில் சுமார் இரண்டாயிரம் மாணவ மாணவிகள் படிக்கின்றனர். நான் ஐந்து முதல் எட்டாம் வகுப்பு வரை மாணவ மாணவிகளுக்கு கணக்கு பாடம் நடத்துவேன்.

நான் பாடம் எடுக்கும் ஆறாம் வகுப்பில் ஹரிணி என்ற மாணவி உண்டு அவள் அம்மாவும் அதே பள்ளியில் தான் வேலை பார்க்கிறார் அவங்க பெயர் புவனா. புவனா தமிழ் ஆசிரியை. புவனா வெள்ளை வெளேர் என்று பார்க்க அழகாக, கொஞ்சம் மொழு மொழு என்று இருப்பார்கள். நான் எங்கள் விட்டில் ஒரே பையன் அப்பா அம்மா இருவரும் கிராமத்தில் உள்ளனர். நான் இயற்கையவே கூச்ச சுபாவம் உடையவன், அதிகமாக சக பெண் ஆசிரியைகளுடன் பேச மாட்டேன். புவனா மிஸ் தன் பெண்ணை கூட்டி போக வரும் போது நிறைய தடவை பார்த்தது உண்டு, அவர்கள் சரளமாக தான் மகள் எப்படி கணிதம் போடுகிறாள் என்று கேட்பார்கள். நான் அவர்கள் முகம் பார்த்து பேசாமல் நன்றாக செய்கிறாள் என்று ஒரு இரு வர்த்தைகள் மட்டும் பேசுவேன். நான் பள்ளி அருகிலே உள்ள ஒரு சிறு விட்டில் குடி இருக்கிறேன், இரு அறைகள் கொண்ட விடு, ஒரு சமையல் அறை மற்றும் படுக்கும் அறை. என்னதான் கூச்ச பட்டாலும், அழகிய பெண்கள் அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற ஆசை அதிகம் உண்டு ஆனாலும் பயம் காரணமாக முயற்சி எதுவும் செய்வது இல்லை. இப்படியாக நாட்கள் போய்கொண்டு இருக்கையில் ஒரு நாள் புவனா மிஸ் என்னை பார்க்க வந்தார்கள் "அருண் சார் ஒரு நிமிடம் உங்க கிட்ட பேசணும்" "சொல்லுங்க மிஸ்" "ஹரிணி கணக்கு எப்படி செய்கிறாள்" "நன்றாக செய்கிறாள் ஆனால் சிறு சிறு தவறுகள் செய்வதால் மதிப்பெண் குறைந்து விடுகிறது, விட்டில் நீங்கள் கொஞ்சம் அதிக கவனம் செலுத்தினால் கண்டிப்பா நல்ல முன்னேற்றம் இருக்கும்" "அது தான் பிரச்சனையை, நாங்க ரெண்டு பேறும் வேலை செய்றதால் இவளை சரியாய் கவனிக்க முடியலை" பேசும் போது தேன் உறும் அழகிய சிவந்த உதடு அசைவதை பார்த்து ரசித்தேன், அவங்க கருமையான கண்கள், கூர்மையன மூக்கு எல்லாம் ரசிக்க தொடங்கினேன், என் சுன்னி மெல்ல தலை துக்க தொடங்கியது. "அருண் சார் நீங்க கொஞ்சம் சிரம பார்க்காம கொஞ்சம் அவள்கிட்ட அதிக கவனம் காட்டுனிங்கன்ன ரொம்ப சந்தோஷபடுவேன்" "கண்டிப்பா பார்த்துக்குறேன் புவனா மிஸ் நீங்க கவலை படாதிங்க" "ரொம்ப தேங்க்ஸ்" "என்னங்க இதுக்கு எல்லாம் போய், நான் பார்த்துகறேன்" சிறிது நேரம் மகள் படிப்பு சமந்தமாக பேசிவிட்டு விடை பெற்று கொண்டு, அவங்க திரும்பி நடக்க அவங்க பின்அமைப்பை பார்த்தவுடன் என சுன்னி லேசா மதன நீர் வடிய தொடங்கி இருந்தது, .... நாட்கள் எப்போதும் போல் மெல்ல நகர்ந்தது, தேர்வு நெருங்கி கொண்டு இருந்ததால் என் முழு கவனமும் என் பாடத்தின் மிதே இருந்தது, நடுவில் ரிவிஷன் தேர்வு நடத்தபட்டது. ரிவிஷன் தேர்வில் ஹரிணி சரியாக செய்யவில்லை. தேர்வு பேப்பரை பெற்றவுடன் புவனா மிஸ் என்னை பார்க்க வந்தார்கள் "அருண் சார், திரும்பவும் மதிப்பெண் குறைவா எடுத்து இருக்கா" "எல்லாம் சின்ன சின்ன தவறுகள் தான் நீங்க கொஞ்சம் விட்டில் சொல்லி கொடுத்தால் சரியாகிவிடும்" "அது தான் முடியல நான் பள்ளி முடிஞ்சி போய் சமையல் விட்டு வேலை எல்லாம் பார்க்கவே சரியாக இருக்கு" "உங்க நிலைமை புரியுது மிஸ்" "அருண் சார், நீங்க என் பொண்ணுக்கு டியூஷன் எடுக்க முடியுமா" "முடியாது மிஸ், நான் யாருக்கும் டியூஷன் எடுக்கறது இல்லை" டியூஷன் எடுத்த கிடைக்கற கொஞ்ச ஓய்வு நேரமும் போய்டும் என்ற பயத்தால் மறுத்தேன் "ப்ளீஸ் அருண் சார்" "நான் வேனும்ன பள்ளி முடிஞ்சதும் கொஞ்சம் நேரம் அவள் தவறுகள் திருத்தி சொல்லி தரேன் மற்ற படி டியூஷன் முடியாது மிஸ் என்னை தப்ப நினைகதிங்க" மிண்டும் மிண்டும் அவங்க கெஞ்சினாலும் நான் என் முடிவில் உறுதியாக இருந்தேன் "ப்ளீஸ் அருண் சார் கொஞ்சம் தயவு பண்ணி யோசித்து பாருங்க" "இல்ல மிஸ் நான் தனிய தான் இருக்கேன், ஸ்கூல் முடிஞ்சி போன பிறகு நான் தான் சமைக்கணும்" "ப்ளீஸ் சார், நீங்க வேணும்ன்னா எங்க விட்டுக்கு வந்து பாடம் எடுங்க, நைட் எங்க விட்டுலையே சாப்பிட்டுக்குங்க" எனக்கு என்ன சொல்வது என்றே புரியவில்லை, இருபினும் நான் என் முடிவில் உறுத்திய இருக்க அவர்கள் கொஞ்சமா கவலையுடன் சென்றார்கள். எனக்கும் கொஞ்சம் கஷ்டமாக தான் இருந்தது இவ்வளவு அழகான ஒரு பெண் இவ்ளோ கெஞ்சி கேட்டும் மறுத்து விட்டோமே. மறு நாள், ஸ்கூல் முடிந்து மலை நேரத்தில் புவனா மிஸ் என்னிடம் வந்து அவங்க செல்போனை கொடுத்து பேச சொன்னார்கள்" "அருண் சார், என் விட்டுக்காரர் உங்க கிட்ட பேசனுமாம், ப்ளீஸ்" கொஞ்ச நேரம் தாயகத்துக்கு பின்னர் .... "ஹலோ, நான் அருண் பேசறேன்" "வாணக்கம் அருண், என் பெயர் பாஸ்கர், ஹரிணியுடைய அப்பா, புவனா உங்கள பற்றி ரொம்ப சொல்லிருக்கா" "ம். சொல்லுங்க சார்" "நான் ஒரு தனியார் கம்பனியில் அசிஸ்டன்ட் மேனேஜர், பெரும்பாலும் வெளியூர் பயணம் போற மாதிரியான வேலை, விட்டில் புவனா நான் இல்லாம தனிமைய நினைக்ககூடதுன்னு அவளை வேலைக்கு போக சொன்னேன் இப்போ ரெண்டு பெரும் வேலைக்கு போறதால ஹரினிய சரிய கவனிக்க முடியல" "ம்., புரியுது, சார்" அவர் பேசும் முறை எனக்கு பிடித்து இருந்தது "நேற்று என் மனைவி உங்கள டியூஷன் எடுக்க அவ்ளோ வற்புறுத்தியும் நீங்க மாட்டேன்னு சொன்னது, எனக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிச்சி போச்சி, அதன் புவனகிட்ட உங்க கிட்ட பேசணும்னு சொன்னேன்" "சார், நீங்க நினைக்குற அளவுக்கு நான் ரொம்ப பெரிய மேதை எல்லாம் இல்லை சார், கிடைக்குற கொஞ்ச நேரம், அதை எதுக்கு இலக்கனும்னு தன அப்படி சொன்னேன்." "இதுக்கு தான் உங்கள ரொம்ப பிடிச்சி இருக்கு, இந்த காலத்துல எங்க எப்படி சம்பதிக்க்கலாம்னு வாழ்க்கைய தொலைக்குற சராசரி மனிதர் மாதிரி இல்லை" "சார் நான் பிரம்மச்சாரி, திருமணம் அனா பிறக்கு நீங்க சொன்ன மாதிரி அகிடுவேனோ என்னமோ, ஹாஹா " புவனா மிஸ்சும் சிரித்தார்கள், எனக்கே ஆச்சர்யமாக இருந்தது நானா இப்படி பேசுகிறேன் என்று உண்மையிலேயே பாஸ்கர் ரொம்ப நாள் பழகிய நண்பர் கிட்ட பேசுவது போல இருந்தது "ஹாஹா..., இன்ட்ரஸ்டிங், அப்புறம் நீங்க என்னை பாஸ்கர்ன்னே குப்பிடுங்க, சார் எல்லாம் வேண்டாம்" "ஓகே, முயற்சி செய்றேன் பஸ்...கர், சார்" "ஹாஹா..." "சொல்லுங்க பாஸ்கர், நான் என்ன செய்யணும்" "என் மனைவி கேட்டதையே தான் நானும் கேக்க போறேன்..." "..." நான் புவனாவை பார்த்தேன் அவர்களும் கெஞ்சுவது போல் பார்க்க "அருண், உங்களுக்கு விருப்பம் இல்லன்னா நான் வருத்த பட மாட்டேன்" "எடுக்க கூடதுன்னு இல்லை, நான் அதிகம் வெளிபடைய பேசுவது இல்லை அப்புறம் எங்க சொந்தகாரங்க விட்டுக்கு கூட அதிகம் போனது இல்லை" "புரியுது, கொஞ்ச கூச்ச சுபாவம், விட்டுக்கு போன எப்படி என் மனைவிகிட்ட பேசி பழக போறோம்னு குழப்பம் அப்படி தானே" "ஆமா சார், பாஸ்கர்" "நீங்க ஒன்னு நினகதிங்க அருண், என் மனைவி ரொம்ப ஜாலி டைப், ஸ்கூல்ல பார்க்குற புவனா வேற, அவ எதையும் தப்ப எடுத்துக்க மாட்ட, நீங்க உங்க சொந்த விடு போல நினச்சு வாங்க" "நீங்க இருந்திங்கன்னா பிரச்சனை இல்லை" "ஹரிணி உங்க விட்டுக்கே டியூஷன் வரட்டும் நாங்க வந்து கூட்டிட்டு போய்டுறேன்" என்று புவனா மிஸ் சொல்ல வேறு வழி இல்லாமல் "சரி சார், நான் டியூஷன் எடுக்குறேன்" புவனாவின் முகத்தில் மகிழ்ச்சி "ரொம்ப நன்றி, அருண், என்னோட வேலைய லேசக்கிட்டிங்க" "உங்களுக்கு தான் நன்றி பாஸ்கர் சார், நான் யார்கிட்டயும் முதல் தடவையே இவ்வளோ திறந்த மனசுடன் பேசினது இல்லை" "ம்... எனக்கு நெருங்கிய நண்பர் கிட்ட பேசினது போல தான் இருக்கு, நீங்க இன்னும் வெளிபடைய பேசி பழகனும், இந்த டியூஷன் உங்களுக்கும் நல்ல அனுபவமா இருக்கும். என் மனைவி உங்களுக்கு எல்லாம் கற்று கொடுப்ப, ஹாஹா". "சரி பாஸ்கர் நான் போனை உங்க மனைவிகிட்ட கொடுக்குறேன்" "சரி அருண், அப்புறம் எப்போ இருந்து டியூஷன் எடுக்க போறீங்க" "நாளைக்கே ஆரம்பிக்கிறேன்," "நல்லது அருண், ரொம்ப நன்றி போனை புவனகிட்ட கொடுங்க" நான் பரவில்லை என்று சொல்லிவிட்டு போனை புவனா மிஸ்சிடம் கொடுத்தேன் அவர்கள் பாஸ்கரிடம் பேசிவிட்டு எனக்கும் நன்றி சொல்லிவிட்டு விட்டு சென்றார்கள். நான் தங்கி இருக்கும் விடு தனியாக சுற்றி மதில் சுவர் அமைந்த வீடு, ஆதலால் வெளி மக்களால் அதிகம் தொந்தரவு இருந்தது இல்லை. மறுநாள் பள்ளி முடிந்ததும் ஹரிணி டியூஷன் வர தொடங்கினாள் ஹரிணிக்கு மாலை ஐந்தில் இருந்து ஏழு மணி வரை டியூஷன் எடுக்க முடிவு செய்து கொண்டோம். இரவு ஏழு மணிக்கு அவள் தந்தை பாஸ்கர் அவளை கூட்டி செல்ல வந்தார் அது தான் எங்கள் முதல் சந்திப்பு, மிகவும் பரிச்சயமானவர் போல் தோன்றியது, ஏறதள இருவர் வயதும் ஒன்று இரண்டு வித்தாயசம் தான். அவர் மிகவும் உரிமையுடனும் அக்கறையுடனும் பேசினார். "வீடு கொஞ்ச தூரம், அதுவும் இல்லாம ரொம்ப ட்ராபிக் அதன் நானே வந்துட்டேன்" "ஆமா, கரெக்ட் புவனா மிஸ்ஸ எதுக்கு கஷ்ட படுத்துரிங்க" "என்னைவிட என் மனைவி மீது உங்களுக்கு தான் அக்கறை அதிகமா இருக்கு " சொல்லிவிட்டு கண்சிமிட்ட நான் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனேன், என் மூக மற்றதை பார்த்துவுடன் "சும்மா ஒரு பேச்சிக்கு சொன்னேன் நீங்க எதுவும் தப்ப எடுத்துக்காதிங்க" சில நாட்களில், பாஸ்கர் சுதந்திரமாக, ஜாலியா பேசுவது எங்கள் நெருக்கத்தை அதிகம் ஆக்கியது. அவர் வெளியூர் சென்ற நாட்களில் புவனா மிஸ் அவங்க ஸ்கூட்டில வந்து ஹரினிய கூட்டிடு போவாங்க. அவங்க பெரும்பாலும் சுடிதார், லெக்கின்ஸ் அணிந்து தான் வருவாங்க. ஸ்கூல்ல சேலையில் பார்த்து விட்டு இப்போ சுடிதார்ல பார்ப்பது வித்தியாசமாகவும் கவர்ச்சியாகவும் இருந்தது. பாஸ்கர் அல்லது புவனா விட்டுக்கு வரும்போது அவர்களுக்கு காபி போட்டு கொடுப்பேன், முதலில் எதற்கு எக்ஸ்ட்ரா வேலை என்று மறுத்தாலும் பின்னர் ஏற்றுகொண்டனர். எல்லாமே சரியாக போய் கொண்டு இருந்தது ஹரிணியும் இப்போது நன்றாக கணிதம் போடா தொடங்கினாள். அவள் மிகவும் புத்திசாலி, அவள் வயதுக்கு ஏற்ற துடுக்கு தனம் துரு துரு என்று இருப்பாள். நாட்கள் செல்ல ஹரிணியிடம் நல்ல முன்னேற்றம் தெரிந்தது. பாஸ்கரும் புவனாவும் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தார்கள். ஒரு நாள் சனிகிழமை எனக்கு மிகவும் களைப்பாக தோன்றியதால் ஸ்கூல்க்கு விடுமுறை சொல்லிவிட்டு அறையில் ஓய்வு எடுத்து கொண்டேன் மாலை நேரத்தில் செக்ஸ் மூடாக இருந்ததால் என் லுங்கியை தூக்கி என் சுன்னியை பிடித்து கை அடிக்க தொடங்கினேன். புவனா மிஸ்ஸை நினைத்து கொண்டு கை வேலை செய்ததால் என்னை மறந்தேன் சிறுது நேரத்தில் என் கை வேலையால் என் சுன்ன்யில் இருந்து விந்து பிச்சி அடித்தேன். மெல்ல சுயநினைவு வரும்போது யாரோ என்னை பார்ப்பது போல் உணர்வு வர திரும்பினால் கதவுஅ அருகில் ஹரிணி கையால் வாயை பொற்றிகொண்டு சிரித்து கொண்டு நின்றாள். எனக்கு அப்படியே செருப்பால் என் தலையில் அடித்தது போல் இருந்தது. உடனே சுதாரித்து எழுந்து கொண்டு பாத்ரூம் சென்று என் சுன்னியை கழுவினேன், மனதுக்குள் ஒரே குழப்பம் ஹரிணி அவள் பெற்றோர்களிடம் சொல்லிவிட்டாள் என் மனமே போய்விடுமே என்ன செய்வது என்று வெகு நேரம் பாத்ரூம் உள்ளேயே இருந்தேன். சிறிது நேரம் கழித்து பாத்ரூம் கதவு தட்டப்பட "யாரு" "நான் தான் சார்," "என்ன வேணும்" "பாத்ரூம் போகணும் சார்" என்ன செய்வது என்றே தெரியாமல் மெல்ல கதவை திறந்து கொண்டு ஹரிணி முகம் பார்க்க குச்சபட்டு தலை குனிந்து கொண்டே வந்தேன். அன்று முழுவதும் அவளுக்கு பாடம் எடுக்க வில்லை, பின்னர் ஏழு மணிக்கு புவனா மிஸ் வர எனக்கு மிகவும் படபடப்பாக இருந்தது. என் நிலைமையை பார்த்து புவனா மிஸ் "என்ன அருண் சார் உடம்பு சரி இல்லையா ஸ்கூலுக்கும் வரலை" "இல்லை, ஆமா..." என் வாய் குழறியது புவனா உரிமையுடன் என் நெற்றியில் கை வைத்து பார்க்க எனக்கு என்னமோ போல் ஆகியது, இருபினும் எதுவும் காட்டி கொள்ளவில்லை "உடம்பு சுட இருக்கு மாத்திரை எதாவது வங்கி வரவ அருண் சார்" "வேண்டாம் புவனா மிஸ், எனக்கு ஒன்னும் இல்லை நான் பார்த்துகறேன்" "சரி அருண் சார் நான் கிளம்பறேன்" நான் வெறும் தலை மட்டும் அசைத்தேன், ஹரிணி எதுவும் சொல்லாமல் என்னை பார்த்துகொண்டே சென்றாள் அவளை அழைத்து இன்று பார்த்ததை யாரிடமும் சொல்ல வேண்டாம் என்று சொல்லிவிடலாம என்று தோன்றியது. இன்னொரு மனம் வேண்டாம் என்றது, இப்படி குழப்பத்தில் இருக்கையில் கதவு திறக்க ஹரிணி மட்டும் உள்ளே வந்தாள். "சார் நீங்க கவலை பாடதிங்க நான் பார்த்ததை யாரிடமும் சொல்லமாட்டேன்" எனக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை என் முகத்தில் அப்படி ஒரு மகிழ்ச்சி ஹரிணியை கட்டி தழுவி அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டேன்" "ரொம்ப நன்றிம்மா, கதவு திறந்து இருக்கறத நான் பார்க்கவே இல்லை, என்னை தப்பா நினைகத்தே" "நினைக்க மாட்டேன் சார், குட் நைட்" "குட் நைட் ஹரிணி" அவள் சந்தோசமா துள்ளி கொண்டு சென்றாள், எனக்கும் பெரிய சுமை குறைந்தது போல் இருந்தது புவனா ஹரிணியை கூப்பிட வரும்போது காபி கொடுப்பேன் முதலில் மறுத்தாலும் பின்னர் எதுவும் சொல்வது இல்லை நாட்கள் செல்ல புவனா நட்புடனும், வெளிபடயகவும் பேச தொடங்கினார்கள். சில நேரங்களில் பாஸ்கரும் புவனாவும் பார்க்கவும் பழக்கவலக்கதிலும் மிகவும் பொருத்தமான ஜோடி போல தோன்றும். நாட்கள் செல்ல புவனா வரும் போது அவர்களே நேராக சமையல் அறை சென்று இருவருக்கும் காபி போட்டு கொண்டு வருவார்கள் பேசும் போது எப்பவும் "அருண் சார், நீங்க என் இன்னும் கல்யாணம் செய்துக்கவில்லை" நான் கூச்சபட்டு கொண்டு "விட்ல பார்த்துகிட்டு தான் இருக்காங்க" "அப்படியா, என்ன மாதிரி பொண்ணு எதிர் பர்குரிங்க" "..." நான் எதுவும் சொல்லாமல் வெட்டக பட்டு சிரிக்க "வெட்கத்தை பாருங்க" கிண்டல் செய்தார்கள் ஆனால் மனதுக்குள் உங்களை போல ஒரு மனைவி வேண்டும், அதை எப்படி சொல்வது என்று நினைத்து கொண்டேன் ஹரிணி அதன் பின்னர் நடந்த தேர்வில் நல்ல மதிப்பெண் எடுத்தாள். அனைவரும் மிகவும் சந்தோஷபட்டனர் எனக்கும் பெருமையாக இருந்தது. சில நாட்களாக ஹரிணி நடவடிக்கையில் மாற்றங்கள் தெரிந்தது. ஐந்து மணிக்கு வருபவள் பள்ளி முடிந்ததும் நான்கு மணிக்கெல்லாம் நேராக என் அறைக்கு வந்து விடுவாள். உள்ளே வரும் போது கதவை மெல்ல திறந்து கொண்டு வருவாள் அவள் என்ன எதிர்பார்த்து திறக்கிறாள் என்று என்னால் எளிதில் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. நான் பொதுவாக விட்டுக்கு சென்றதும் கைலி கட்டி கொண்டு உள்ளே ஜட்டி கலற்றிவிடுவேன் இப்போது ஹரிணி இருப்பதால் ஜட்டி கழற்றுவது இல்லை. நான் சமையல் அறையில் இருந்தால் எனக்கு உதவி செய்ய வருவாள் நான் வேண்டாம் என்று சொன்னாலும் கேட்கமாட்டாள். அவளுக்கும் அப்பா அம்மாவிடம் அதிகம் பழக முடியாததை என்னிடம் எதிர் பார்க்க தொடங்கினாள் நானும் அதை புரிந்து கொண்டு எதுவும் சொல்வது இல்லை இந்த புது மற்றம் ஹரிணியுடன் என் நெருக்கத்தை அதிகரித்தது. அவளும் அதிக உரிமை எடுத்து கொள்ள தொடங்கினாள் பாடம் எடுக்கும் போது எல்லாம் எதாவது கேள்வி கேட்டு கொண்டே இருப்பாள் "நீங்க என் எசி போடகூடாது ரொம்ப புழுக்கமா இருக்கு சார்" "சார் கிட்ட ரொம்ப காசு இல்லை அதனால மட்ட முடியல" "நான் வேனும்ன அப்பா கிட்ட சொல்லி வங்கி தர சொல்லவா " "அது எல்லாம் வேண்டாம், நீ கணக்க போடு" "கற்றே வரல சார், வேர்க்குது" "பேன், ஓடுதில்ல" "ம்.." "சிக்கிரம் கணக்க முடி" ஹரிணி பேசும் போது அவள் விடலை தனத்தை மிகவும் ரசித்தேன், அப்போது தான் முதல் முறையாய் அவள் அழகிய முகத்தை பார்த்தேன் வட்டமான முகம் நல்ல வெள்ளை நிறம் சிவந்த உதடு கண்கள் மட்டும் பிரவுன் கலரில் இருந்தது அப்படியே புவனாவின் ஜெராக்ஸ். பள்ளி சிருடை பாவாடை சட்டையில் அழகாக தோன்றினாள். "என்ன சார் அப்படி பக்குரிங்க" "நீ அப்படியே உன் அம்மா மாதிரி இருக்குற" "இவ்ளோ நாளுக்கு அப்புறம் இப்ப தான் தான் என்னை பார்க்குற மாதிரி சொல்றிங்க" சொல்லிவிட்டு கபடம் இல்லாமல் சிரிக்க, அந்த அழகு என் சுண்ணியை மெல்ல தட்டி எழுப்பியது ஒருமுறை பாடம் சொல்லி கொடுத்து கொண்டு இருக்கும் போது "சார் ஒரு சந்தேகம்" "என்ன கேளு" "ஆணும் பெண்ணும் எதுக்கு சார் கல்யாணம் பண்றாங்க" எனக்கு பகிர் என்றது, இருப்பினும் சுதாரித்து கொண்டு "நீ பெருசா வளர்ந்த எல்லாம் நீயே தெரிந்ச்சிகுவ இப்போ பேசாம படி" "அப்போ நான் கேட்டது அடல்ட்ஸ் ஒன்லி கேள்வியா" இந்த காலத்தில் பொண்ணுங்க இப்படி பெரியவங்க மாதிரி பேசுறாங்க என்று நான் அதிர்ந்தேன்

"ஏய் ஹரிணி இப்படி எல்லாம் பேச யார் கற்று கொடுத்தாங்க" "யாரும் கற்றுகொடுக்கல நாங்க ஸ்கூல்ல எங்களுக்குள்ள பேசிக்குவோம்" "ம்ம்...ஹும் அம்மா வரட்டும் சொல்றேன்" "சார் வேண்டாம் நான் இனி இப்படி பேச மாட்டேன் ப்ளீஸ் அம்மாகிட்ட சொல்லாதிங்க" "சரி சரி சொல்லல..." ஹரிணி அழகிய பிஞ்சி முகம் வாடியதை பார்க்க வருத்தமாக இருந்தது. "என்ன ஹரிணி பயந்துட்டிய" என்னை பாவமாக பார்த்து கொண்டு தலையை ஆட்டினாள். "உனக்கு இப்போ என் இந்த சந்தேகம் வந்துச்சி" "அம்மா எப்பவும் உங்கள கல்யணம் பண்ண சொல்றாங்களே அது குழந்தை செய்றதுக்கு தானே, அதன் தெரிஞ்ச்சிக்க கேட்டேன்" அவள் கள்ளம் கபடம் இல்லாமல் சொன்ன காரணம் எனக்கு சிரிப்பை வர வளைக்க அவள் முகமும் மலர்ந்தது, பார்க்க அழகாக இருந்தது. "சரி நீ எல்லா ஹோம் வொர்க்கும் சிக்கிரம் முடிச்ச அப்புறம் சொல்றேன்" அவளை பார்த்து காண சிமிட்டினேன் அவளும் முக மலர்ச்சியுடன் அவள் முழு கவனத்துடன் கணக்கை போடா தொடங்கினாள். எல்லா கணக்கும் போட்ட பின்பு ஹரிணி மிண்டும் கேள்விகேக்க அவங்க அம்மா புவனா வரவும் சரியாக இருந்தது. அவள் ஏமாற்றத்துடன் சென்றாள். இருப்பினும ஹரிணி மேல் என் ஈர்ப்பு அதிகம் ஆக தொடங்கி இருந்தது உண்மை. ஒரு முறை அவள் அருகில் உக்கார்ந்து பாடம் சொல்லி கொடுக்கையில் புத்தகம் தவறுதலாக அவள் தொடை மேல் விழ அதை பிடிக்க முற்படையில் என் கை அவள் மதன மேட்டில்பட்டது அப்போது எனக்கு இனம் புரியாத உணர்ச்சி ஏற்பட்ட்டது. அந்த ஸ்பரிசம் என்ன என்று புரிய என்னை அறியாமல் அந்த மேட்டு பகுதியை தடவினேன், மிகவும் மென்மையாக இருந்தது. அந்த மேடு என்ன என்று குணிந்து அவள் தொடை பகுதியை பார்க்க, அய்யோ என்ன செய்துகொண்டு இருக்கிறோம் என்று உணர்த்தும் கையை எடுத்து கொண்டேன். ஹரிணி எதுவும் நடக்காதது போல் இருந்தாள். நான் ஹரிணி முகத்தில் எந்த மாற்றமும் இல்லை என்று உறுதி செய்து கொண்ட பிறகு மிண்டும் பாடம் எடுக்க தொடங்கினேன். என் கவனம் அடிகடி சிதறியது, மிண்டும் அந்த பகுதியை தொட்டு தடவ மனம் ஏங்கியது. என் மனசு என் இவ்வளவு கிழ்த்தரமாக யோசிக்கிறது என்று வருத்தபட்டேன். இருப்பினும் என் பார்வை அடிகடி அவள் தொடை பகுதியை நோட்டம் விட்டது. என் சுண்ணி முழு விரைப்பில் என் ஜட்டியை முட்டி கொண்டு குடாரம் இட்டு நின்றது ஜட்டி மற்றும் இல்லை என்ற இந்நேரம் என் சுன்னி 90 டிகிரியில் நின்று இருக்கும். அதற்க்கு மேல் அவள் அருகில் உட்கார்ந்தால் என் சுன்னி விறைப்பு அவளுக்கு தெரிந்துவிடும் என்று நினைத்து அவள் எதிரில் உட்கார்ந்தேன். ஹரிணி என் நான் எழுந்து எதிரில் உட்கார்ந்தேன் என்று புரியாமல் என்னை பார்த்தாள். அந்த பார்வையில் தான் எதனை அழகு, அந்த உதடுகள் தான் எவ்வளவு காமம் ரசம் சொட்ட சிவந்து இருக்குது. என் மனம் பித்து பிடித்தது போல் தோன்றியது. ஹரிணி மீதான மோகம் நாளுக்கு நாள் அதிகம் ஆகும் அதே வேலையில் நாட்கள் செல்ல எனக்கும் புவனா மிஸ்சுக்கும் இடையில்ளன நட்பிலும் நல்ல முன்னேற்றம் இருந்தது. இப்போதெல்லாம் புவனா மிஸ் கொஞ்சம் சிக்கிரமே வந்து விடுவாங்க அந்த சமயத்தில் நான் ஹரிணிக்கு சில கணக்கு கேள்விகள் கொடுத்து போட சொல்லிவிட்டு புவன் மிஸ்சுடன் பேசி கொண்டு இருப்பேன். புவனா மிஸ்சுக்கும் எனது நட்பு மிகவும் பிடித்து இருந்தது. புவனா மிஸ் என் கூச்ச சுபாவம் குறைந்து இருப்பதையும் வெளிபடைய பேசுவதில் இருந்த முன்னேற்றத்தை கவனித்து கொண்டு தான் இருந்தார்கள். "அருண் சார் என் விட்டுக்காரர் பாஸ்கர், உங்களை கூச்ச சுபாவம் கொண்டவர்னு சொல்லுவார் ஆனா உங்கள் இப்போ பார்த்த அப்படி தெரியல" "இதுக்கு எல்லாம் உங்களுக்கும் உங்க கணவருக்கும் தான் நன்றி சொல்லணும்" "ம்ம்.. இப்போ நீங்க ரொம்ப சகஜமா பேசி பழகுரிங்க நல்ல முன்னேற்றம்" "நன்றி புவனா மிஸ்" "என்ன நீங்க புவனா என்றே கூப்பிடலாம், உங்கள விட நான் ரெண்டு வயசு சின்னவ தான்" "சரி மிஸ்" "புவணன்னு ஒருமையிலேயே குபிடுங்க மிஸ், மிஸ்ஸர்ஸ் அர்த்தம் தெரியும்ன்னு நினைகிறேன் நான் இப்போ மிஸ்ஸர்ஸ்" சொல்லிவிட்டு, சொல்ல உடனே என் சாத்தான் மனசு "ஆமா, பாஸ்கர் விட்டடது மிஸ் ஆகல அதனால நீங்க மிஸ்ஸர்ஸ் ஆகிட்டிங்க" என்று இரட்டை அர்த்தத்தில் சொன்னேன், முதலில் சற்று புரியாமல் என்னை பார்த்துவிட்டு அதன் பின்னர் நான் சொன்ன இரட்டை அர்த்தத்தை புரிது கொண்டவங்க, அவங்க கிழ் உதட்டை கடித்து கொண்டு பொய் கோபத்துடன் "என்னது, என்ன சொன்னிங்க" "இல்ல இல்ல நான் சொல்ல வந்தது பாஸ்கர் விட்ட காதல் அம்புக்கு நீங்க மிஸ் ஆகம அவங்களுக்கு நல்ல மிஸ்ஸர்ஸ் அகிட்டிங்கன்னு சொல்லவந்தேன்" "அதானே பார்த்தேன்" இருவரும் சிரித்து கொண்டோம், நான் இரண்டு அர்த்த வார்த்தையில் பேசுவது அவங்களுக்கு பிடித்து இருந்தது மேலும் அவங்க முகம் வெக்கத்தில் லேசாக சிவந்து இருந்தது. "புவனா" ஒருமையில் அழைத்தேன் "சொல்லுங்க சார்" உரிமையோடு அழைத்தது அவங்க முகத்தில் லேசான அதிர்ச்சி தெரிந்தது "நிங்களும் என்னை அருண் என்றே குபிடுங்க சார் எல்லாம் வேண்டாம்" "ஓகே அருண், நானே அப்படி தான் கூப்பிடலம்னு இருந்தேன், சார்ன்னு கூப்பிட்டறது மூனவது மனிதர் கிட்ட பேசுறது மாதிரி இருக்கு" சொல்லிட்டு சிரித்தார்கள் இப்படியே நாட்கள் நகர்ந்தது, நான் மனதில் நினைத்து கொண்டேன், கூச்ச சுபாவத்துடன் பெண்களுக்காக ஏங்கி கொண்டு இருந்த காலம் போய் இப்படி அம்மா மகள் என்று இரு பெண்களுடன் பழகும் ரசிக்கும் வாய்ப்புக்கு இறைவனுக்கு நன்றி சொல்லிகொண்டேன். இப்படி போய் கொண்டு இருக்கையில் ஒரு நாள் எதிர்பார்க்காத நிகழ்வு ஒன்று நடந்தது. ஹரிணியை கூப்பிட வரும் போது வழியில் புவனா சிறு விபத்தில் சிக்கி கொண்டார்கள், ஒரு சைக்கிள்கரன் குறுக்கே வந்ததால் புவனா தடுமாறி கிழே விழுந்து கால் முட்டியிலும், வலது கையில் லேசான சிராய்பும் ஏற்பட்டு இருந்தது, ஹரிணியும் நானும் மிகவும் வருத்தபட்டோம். "அருண் ஒன்னும் இல்ல லேசான சிராய்ப்பு தான்" "புவனா, உங்க கணவருக்கு போன் பண்ணி வர சொல்லலாமா" "பாஸ்கர் விட்டில் இல்லை, வேலை விசியமா பெங்களூர் வரை போய் இருக்கார்" அவங்க முக பாவத்தில் இருந்து அவங்களுக்கு வலி இருப்பது தெரிந்தது, நான் என்னிடம் இருந்த முதலுதவி பெட்டில் இருந்த மருந்தை எடுத்து வந்தேன். நான் கொஞ்சம் உணர்ச்சி வசப்பட்டவனாய் "இப்படி கட்டிலில் உக்காருங்க, அடி பட்ட இடத்தை கட்டுங்க" "இல்லை அருண் லேசான அடி தான்" "மருந்து போடுங்க வலி குறையும், கட்டுங்க" "கொடுங்க அருண் நானே போட்டுக்கறேன்" "பரவ இல்லை கட்டுங்க நான் போட்டுவிடுறேன்" புவனா கையை திருப்பி என்னிடம் காட்ட நான் மருந்தை தடவினேன், மருந்து எரிச்சல் கொடுக்க புவனா கையை நகர்த்தினார்கள். அதனால் சரியாக மருந்தை போடா அவங்க கையை நன்றாக பிடித்து கொண்டு சிராய்ப்புகளுக்கு மருந்து தடவினேன் . அழகிய மென்மையான கைகள் மனதில் நினைத்து கொண்டேன் அவங்க முக பாவத்தில் இருந்து மருந்து கொஞ்சம் எரிகிறது என்று புரிந்து கொண்டேன். எனக்கு அவங்க வலியை குறைக்க வேண்டும் என்ற எண்ணமே இருந்தது. "வேற எந்த இடம் காமிங்க" புவனா சிரிது தயங்கிய பின்னர் மூட்டி கொஞ்சம் கிழே வரை இருந்த அவள் சுடிதார் டாப்ஸ்சை லேசா துக்க உள்ளே போட்டு இருந்த டைட்ஸ் அவங்க கால்களை அப்படியே அப்பட்டமாய் காட்டியது அதை பார்த்த எனக்கு எனக்கு உணர்ச்சி மேலிட்டது, என் சுண்ணி என் ஜட்டிக்குள் விறைக்க தொடங்கியது. முட்டி வரை டாப்ஸ்சை தூக்க முட்டியில் சிறைப்புகளுக்கான அறிகுறி தெரிய நான் தரையில் உக்கார்ந்தேன் புவனா மெல்ல டைட்ஸ்சை பாதத்தில் இருந்து சுருட்டி மேல ஏற்ற அவங்க ஆடையில்லா கால்கள் என் கண்ணில் பட்டது வாவ் என்ன ஒரு வாளிப்பான கால்கள், ஒரு இடத்திலும் மூடிகள் இல்லாமல் வலு வலு என்று இருந்தது. என்னால் கண்களை அதில் இருந்து எடுக்க முடியவில்லை, அப்போ ஹரிணியின் குரல் கேட்க சுயநினைவுக்கு வந்தேன் "சார் அம்மா துணிய முட்டி வரை சுரிடிட்டாங்க, மருந்து போடுங்க" "ஆமா, போடறேன்" புவனாவின் கால்கள் அப்படி ஒரு வெண்மை அப்பு அழுக்கு இல்லாமல் வளிப்புடன் இருந்தது, முட்டியிலும், அதன் கிழேயும் சிராய்ப்புகள் இருந்தன மருந்து போடா என் கைகள் லேசா நடுங்க தொடங்கியது புவனா மிஸ் மருந்து போட்டு வலி குறைந்தால் போது என்ற நிலையில் இருந்ததால் என்னை சரியாக கவனிக்க வில்லை ஆனால் ஹரிணி பார்த்து கொண்டு இருந்தாள். அவளை பார்த்து லேசாக அசடு வழிந்தேன். மெல்ல தைரியம் வர வளைத்து கொண்டு மருந்தை முட்டியில் தடவினேன் மருந்து பட்டதும் "ஹவ்" சொல்லிக்கொண்டு பின்னோக்கி காலை தூக்க அவங்க கால்கள் கொஞ்சம் வீ வடிவில் விரிய நான் கிழே இருந்ததால் என்னால் அவங்க தொடை, கால் இடுக்கு வரை தெரிந்தது, உள்ளே அவங்க போட்டு இருந்த ஜட்டிக்குள் அவங்க உப்பிய மன்மத பகுதி அப்படியே அச்சு வார்த்தது போல என் கண் முன்னால் பளிச்சிட்டது, புவனா உடனே சுதாரித்து கொண்டு கால்களை சரி செய்து கொண்டாலும் அவங்க போட்டு இருந்த டைட்ஸ் டிரஸ் என்பதால் அவங்கள இடுப்புக்கு கிழே நிர்வணமா பார்த்த மாதிரியே தோன்றியது எனக்கு என் சுன்னி விந்தை பிச்சி அடித்தே விட்டான். புவனாவுக்கும் இப்படி கலை தூக்கி விட்டோமே என்றும் எனக்கு சுன்னி விந்தை கக்கியதால் இருவருக்கும் ஒரு இக்கட்டான நிலை ஏற்பட நிலைமையை கட்டுக்குள் கொண்டு வர நான் "ஹரிணி நீ அம்மாவுக்கு மருந்து போடு" என்று சொல்லி விட்டு பாத்ரூம் நோக்கி போனேன், என் சுன்னியை கழுவிவிட்டு சிறுநீர் கழித்து விட்டு வந்தேன் புவனா சிறுது நேரம் கட்டிலில் உக்கார்ந்துவிட்டு பிறகு ஹரிணியை கூட்டி செல் தயார் ஆனர்கள் "புவனா இந்த நிலையில் மிண்டும் வண்டி ஓட்டறது நல்லது இல்லை" "இப்ப வலி கொஞ்சம் குறைஞ்சி இருக்கு மெதுவா ஓட்டிட்டு போய்டுவேன்" "உங்க வண்டி கொஞ்சம் சேதாரம் ஆகி இருக்கு, இன்னைக்கு மட்டும் நான் உங்க ரெண்டு பேரையும் கொண்டு போய் விட்டில் விடறேன்" புவனா தயங்கியபடியே ஒத்துகிட்டாங்க, நான் வண்டியை எடுக்க, ஹரிணி என் பின்னாடி உக்கார புவனா அதுக்கு பீனடி உக்கார கிளம்பினேன். அவங்க விடு என் விட்டில் இருந்து அஞ்சு கிலோ மிட்டர் துரம் இருக்கும், தனியான விடு அங்கங்கே இப்போ தன விடுகள் கட்ட பட்டு கொண்டு இருந்தன ஒவொரு விடும் மிகவும் தள்ளியே இருந்தன. "உள்ள வாங்க அருண்" விட்டுக்கு வெளியே வண்டிய நிறுத்திட்டு உள்ளே சென்றேன் ஹரிணி உள்ளே சென்றதும் அவள் அறைக்கு சென்றாள். "சும்மா உள்ள வாங்க அருண், ஹால்ல வந்து உக்காருங்க" புவனா சமையல் அறைக்கு சென்றார்கள்" "புவனா ஒன்னும் தயார் பண்ண வேண்டாம், கொஞ்சம் தண்ணி மட்டும் கொண்டுங்க போதும்" "இல்லை நீங்க கண்டிப்பா இரவு சாப்பாடு இங்க தான் சாப்பிடனும்" "எதுக்கு உங்களுக்கு சிரமம், நான் விட்டுக்கு போய் சப்பிட்டுகறேன்" "இல்லை அருண் நீங்க ஹல்ல உக்கார்ந்து டிவி பாருங்க ஒரு அஞ்சு நிமிடத்தில் எல்லாம் ரெடி பண்ணிடுறேன்" நானும் வேறு வழி இல்லாமல் ஹாலில் வந்து உட்கார்ந்தேன், கொஞ்ச நேரம் டிவி பார்த்தேன், சலிப்புதட்ட டிவி அணைத்துவிட்டு விட்டை சுற்றி பார்க்க தொடங்கினேன். சின்ன வீடு, ஒரு ஹால், இரண்டு பெட்ரூம், ஒரு சேமிப்பு, பூஜை அறை, மற்றும் சமையல் அறை. வீட்டை நல்ல சுத்தமா வைத்து இருந்தார்கள் சில அலங்கார பொருள்கள் வைக்க பட்டு இருந்தது. பின்பு சுவரில் தொங்க விடப்பட்டு இருந்த படங்களை எல்லாம் பார்த்து விட்டு கடைசியா சமையல் கட்டுக்குள் நுழைந்தேன். உள்ளே புவனா தரையில் உக்கார்ந்து கொண்டு சப்பாத்திக்கு மாவு பிசைந்து கொண்டு இருந்தார்கள் ஏற்கனவே அடி பட்டு இருந்ததால் மிகவும் சிரமபட்டு மாவு பிசைந்து கொண்டு இருந்தார்கள் "புவனா எதுக்கு இப்படி உங்களையே கஷ்ட படுத்திகிரிங்க, நான் வேணுங்க உங்களுக்கு கொஞ்சம் உதவி செய்றேன்" "கூடாது, நீங்க எங்க விட்டு விருந்தாளி இப்போ, நீங்க வேலை செய்யகூடாது" "இப்படி கூடுங்க நான் மாவு பிசையறேன், என்னை விருந்தாளின்னு சொல்லி மூனவது மனுஷன் அக்கதிங்க" "இருந்தாலும்" "ஒன்னும் இல்லை புவனா விட்டல நான் தன சமைக்கிறேன் அதே மாதிரி தான் இதுவும், ஒன்னும் கஷ்டம் இல்லை" நான் உறுதியை சொல்ல அவங்க மாவை என்னிடம் கொடுத்து விட்டு குருமா செய்ய சென்றார்கள். நான் கிழே உக்கார்ந்து கொண்டு மாவு பிசைய தொடங்கினேன். மாவை பிசைந்து கொண்டே புவனைவை நோட்டமிட்டேன் அவங்க அதே சுடிதார் போட்டு இருந்தாங்க ஒரே வித்தியாசம் இப்போ துப்பட்டா போடல. துப்பட்டா போடததால் அவங்க முழு இரண்டு பெரிய பழுத்த மாம்பழங்களும் என் கண்ணனுக்கு நல்ல விருந்த கொடுத்தது. எனக்கும் முன்னால் காஸ் பக்கம் திருமி நின்னு சமையல் செஞ்சாங்க அவங்க வெள்ளை சுடிதார் டாப்ஸ்க்குள் அவங்க கருப்பு பிராவை என்னால் தெளிவா பார்க்க முடிஞ்சது. அவங்க ரெண்டு குண்டியும் வளவுகளும் என் சுன்னியை எழ செய்தது. சுன்னி வீரியத்தை கட்டுபடுத்த என் இரு தொடைகளுக்கும் நடுவில் வைத்து அழுத்தி கொண்டேன். "அருண் உங்களுக்கு வர போகும் மனைவ்வி ரொம்ப குடுத்து வச்சவ" "எதுக்கு அப்படி சொல்றிங்க" "உங்களுக்கு சமைக்க தெரியுதே, வர போற உங்க மனைவி சமைக்க வேண்டிய வேலை இல்லை" இருவரும் சிரித்து கொண்டோம் "பாஸ்கர் சமையல்ல எப்படி" "ஆவரா வெண்ணி தண்ணி மட்டும் போடுவார்" மிண்டும் இருவரும் சிறிது கொண்டோம், அப்போ ஹரிணி தண்ணிர் குடிக்க சமையல் அறைக்கு வந்தாள், நான் கிழே உக்கார்ந்து வேலை செய்வதை பார்த்து வருத்ததுடன்

"அம்மா எதுக்கும்மா சார்ரை வேலை செய்ய சொன்னிங்க" "நான் எதுவும் சொல்லல உங்க சார் தான் சொன்ன கேக்க மாட்டேங்குறாரு" "ஆமா ஹரிணி நான் தான் உதவி பண்ண வந்தேன், எனக்கு எந்த சிரமமும் இல்லை ஹரிணி, நீ பொய் உன் ஹோம் வொர்க் எல்லாம் முடி" நான் சொன்ன வார்த்தையில் சமாதனம் அடைந்து, சமையல் அறையில் இருந்து வெளியே சென்றாள். நான் மிண்டும் புவனாவை அறைய தொடங்கினேன். புவனா திரும்பி நின்றதால் நான் என்ன சிக்கின் என்று தெரிய வாய்ப்பில்லை. நான் புவனாவை இன்ச் இஞ்ச ஆராய்ந்தேன். மாவு ரெடி செய்து விட்டு சப்பாத்தி அழுத தொடங்கினேன் ஒவொன்ற அழுத்தி என் எதிரில் இருந்த பேப்பரில் போட்டேன். புவனாவும் அடுப்பில் தோசை கல்லை அடுப்பில் வைத்தார்கள். அதற்க்கு பிறகு தான் அந்த இனிமையான நிகழ்வு நடந்தது. புவனா என்னை நோக்கி திரும்பி என் எதிரில் பேப்பரில் இருந்த சப்பாத்தியை எடுக்க குனிந்தார்கள். புவனா துப்பட்ட போடாததால் அவங்க மார்பக பிளவுகள் இரண்டையும் என்னால் தெளிவாக பார்க்க முடிந்தது, உள்ளே போட்டு இருந்த கருப்பு பிரா தெளிவாய், அது தங்கி பிடித்து கொண்டு இருந்த இரண்டு உருண்டைகளும் என் முதுகு தண்டை நடுங்க வைத்தது. புவனா பேசிக்கொண்டே வேலை செய்ததால் இதை கவனிக்கவில்லை ஒவொரு முறை சப்பாத்தி எடுக்கும் போது இந்த கட்சி எனக்கு கிட்டியது. என் சுன்னி திக்கு முக்காகி கொண்டு இருந்தது, ஜட்டியில் லேசா பிசிபிசுக்க தொடங்கியது. எல்லா சப்பத்யும் சுட்டு முடிக்கவும் போன் அடித்தது. போனை எடுத்து கொண்டு சமையல் அறைக்கு வந்தார்கள், போனில் பேசுவதை வைத்து அவங்க கணவர் பாஸ்கர் என்று புரிந்தது. நான் அவங்க பேசுவதை கவனிக்காமல், புவனாவின் சிரிச்ச முகம், ரசமா சொட்டும் உதடுகள், லேசை கலைந்த தலை முடிகள், இரு கூர்மையன கோபுரங்கள், எடுப்பான மூக்கு எல்லாம் ரசிக்க என்னை பித்து பிடிக்க வைத்தது. பேசிவிட்டு கடசியா என்னிடம் போனை கொடுத்து குனிந்த போது மிண்டும் அவங்க பிளவுகள் எல்லாம் என் கண்ணில் பட மிண்டும் சுன்னி விறைக்க தொடங்கியது இருந்தும் கட்டு படுத்தி கொண்டு பாஸ்கரிடம் பேசினேன். "என் மனைவியையும், குழந்தைகளையும் வீட்டுக் கொண்டு வந்து விட்டதுக்கு, ரொம்ப நன்றி அருண்" "நான் ஒன்னும் பெருசா செய்யல, இந்த உதவி கூட செய்யலைன்ன எப்படி, இது கடமை" "நீங்க முதல் உதவி செய்தத சொன்ன அதுக்கும் நன்றி" "பரவாஇல்லை" "இன்னொரு உதவியும் நீங்க செய்யணும், அடி கொஞ்சம் அதிகமா இருந்த ஒரு டாக்டர்கிட்ட கூட்டி போய் ஓர் டிடி உசி போட்டுக்க உதவி செய்ய முடியுமா " "கண்டிப்பா செய்றேன்" சொல்லிவிட்டு புவனாவிடம் போனை கொடுத்தேன் புவனா சிறுது நேரம் பேசிவிட்டு போனை துண்டித்துவிட்டு "அருண் வாங்க சப்பிடலாம்" ஹரிணி, புவனா, நான் முவரும் இரவு சாப்பிட்டு முடித்தபின்பு . "புவனா டாக்டர்கிட்ட போகணும்" "அருண், இப்போ எனக்கு கொஞ்சம் பரவில்லை" "இல்லை புவனா அப்புறம் உங்க கணவர் என்கிட்டே கோவிச்சிகுவர்" "ரொம்ப லேட் ஆகிருச்சி அப்புறம் நீங்க எப்படி விட்டுக்கு போவிங்க" "பரவில்லை நான் பார்த்துக்குறேன், நீங்க கிளம்புங்க" சிறிது நேரத்தில் பெட்ரூம் சென்று அதே சுடிதாரில் வந்தார்கள், இப்போது துப்பட்டா போட்டு தலைவாரி, கொஞ்சம் பவுடர் போட்டு பொட்டு வைத்து வந்தார்கள் "ஹரிணி இங்க வா" "என்னம்மா" "அம்மாவும் சார்ரும் டாக்டர்கிட்ட போய் உசி போட்டுட்டு வரோம் நீ வீட்டில் இருந்து ஹோம் வொர்க் எல்லாம் முடிச்சிடு" "சரிம்மா" "சரி வா கதவ பூட்டிட்டு உள்ளே இரு நாங்க வந்த மட்டும் கதவை திறக்க வேண்டும், சரியா" "சரிம்மா" "அருண் நாம கிளம்பலாமா" "போலம்" சொலிவிட்டு நான் பைக்கை கிளப்ப சென்றேன், புவனா ஹரிணிக்கு டாட்டா சொல்லிவிட்டு வந்தார்கள். எனக்கு மனதுக்குள் சந்தோசம் இந்த முறை புவனாவுடன் வண்டியில் செல்லவது நல்ல அனுபாவமாக இருக்கும் என்று தோன்றியது. புவனா பின்னாடி உக்கார்ந்து கொண்டார்கள் முதலில் கையை என் மிது வைக்காதவர்கள் பின்பு வண்டி குளுங்கையில் அவங்க வலது கையை என் வலது பக்க தோளில் வைத்து கொண்டார்கள். டாக்டர் கிளினிக் அங்கிருந்து முன்று கிலோமீட்டர் தூரம் இருந்தது. வழி நெடுகில் நான் நல்ல பண்புள்ள மனிதன நடந்து கொண்டேன். இரண்டு முன்று முறை பிரேக் போடும்போது அவங்க மார்பகங்கள் என் முதுகில் இடித்தது. கிளினிக்கில் கொஞ்சம் கூட்டம் அதிகமாக இருக்க டாக்டரை பார்க்க ஒன்பது மணி ஆகிவிட்டது. புவனாவுக்கு ஹரிணி எப்படி தனியாக இருப்பாள் என்ற வருத்தம். "ஹரிணி எப்படி தனிய இருப்பாளோ, ரொம்ப நேரம் ஆகுது" "ஒன்னும் பய படாதிங்க ஹரிணி ரொம்ப தைரியமான பொண்ணு சிக்கிரம் போய்டலாம்" டாக்டர் புவனாவை சில ஆய்வுகள் செய்துவிட்டு டிடி உசி ஒன்று போட்டார், புவன்வின் முகம் வலியால் மாறியது. டாக்டர் என்னை புவனாவின் கணவர் என்று நினைத்து போசினார் சில ஆலோசனைகளை சொல்ல, புவனா என்னை பார்த்து லேசாக சிரிக்க நானும் டாக்டர் சொல்வதை கேட்டு கொண்டேன் பின்னர் நான் டாக்டர் கட்டணம் கொடுத்தேன். வெளியே வந்ததும் புவனா டாக்டர் கட்டணத்தை என்னிடம் கொடுக்க நான் வாங்க மறுத்துவிட்டேன், கடைசியில் பத்து முப்பதுக்கு வீட்டுக்கு வந்தோம், கதவை சிறுது நேரம் தட்டிய பிறகே தூக்க கலக்கத்தில் ஹரிணி வந்து கதவை திறந்தாள் நாங்க இருவரும் வீட்டுக்குள் சென்றோம் ஹரிணி நேர அவள் ரூமுக்கு பொய் படுத்து கொண்டாள். "புவனா கொஞ்சம் குடிக்க தண்ணி கொடுங்க" உள்ளே சென்றவர்கள் சிறிது நேரம் கழித்து ஒரு நில நிறத்தில் நைட்டி ஒன்று போட்டு கொண்டு தண்ணியுடன் வந்தார்கள் நைட்டி அவங்க முழு அங்க அமைப்பை அழகா கட்டியது. தண்ணியை குடித்துவிட்டு "புவனா, அப்போ நான் கிளம்பறேன் குட் நைட்" "ரொம்ப நேரம் அச்சு, தங்கிட்டு கலையில் போங்க அருண்" எனக்கு தங்க ஆசை தான் இருந்து சந்தர்பத்தை உடனே பயன் படுத்த விருப்பம் இல்லை "பரவில்லை, புவனா நான் பார்த்துக்குறேன், உங்களுக்கு சரி அகுவரை நீங்க நாளைக்கு ஹரிணியை வீட்டுக்கு அனுப்ப வேண்டாம் நானே இங்கே வர்றேன்" "உங்களுக்கு எதுக்கு சிரமம்" "சிரமம் எல்லாம் இல்லை புவனா, எப்படியும் உங்க ஸ்கூட்டி சரி பண்ணி கொண்டு வரணும் அப்படியே ரெண்டு நாள் தானே" "தங்க்ஸ் அருண்" முகத்தில் சந்தோசத்துடன் நான் இரவு வணக்கம் சொல்லிவிட்டு விட்டுக்கு வந்தேன், உடனே பாத்ரூம் போய் அவங்க முலை, குண்டியை நினைத்து கொண்டு இரண்டு முறை கை அடித்தேன் பின்பு நன்றாக தூங்கிவிட்டேன். மறு நாள் சிகிரமாக எழுந்து பள்ளிக்கு சென்றேன். என் வழக்கமான வேலைகளை பார்க்க தொடங்கினேன். ஸ்கூலில் புவனாவை பார்த்தேன் பிங்க் நிறத்தில் அழகான சேலை உடலில் எந்த பாகமும் தெரியாதபடி கட்டி இருந்தார்கள். எனக்கு நேற்று வீட்டில் பார்த்த புவனாவ இது என்று தோன்றியது. புவனா மிஸ் என்னை பார்த்து பேசும் நினையில் இல்லை. பெயருக்கு காலை வணக்கம் சொன்னங்க நானும் பதிலுக்கு சொல்லிவிட்டு சென்றேன். மதிய வேலையில் யாரும் அருகில் இல்லாத சமயத்தில் "புவனா இப்போ எப்படி இருக்கு" "பரவ இல்லை அருண்" "காலையில் எப்பை வந்திங்க" "ஆட்டோவில் தான் வந்தோம்" "சயந்திரம் ஸ்க்கூட்டியை எடுத்துட்டு வந்து குடுத்துட்றேன்" "சரி அருண்" சொல்லிவிட்டு அவங்க வகுப்பு நோக்கி சென்றார்கள் மாலை நான்கு முப்பதுக்கு பள்ளி விட்டதும் வீட்டுக்கு செற்று ஒரு குளியல் போட்டேன், டீ போட்டு குடித்தேன் ஆறு மணிக்கு ஸ்க்கூட்டியை எடுத்து கிளம்பினேன், வண்டி நேற்று கிழே விழுந்ததால் கைபிடிகள் வளைந்து இருந்தது அதனால் அருகில் இருந்த மெக்கானிக் ஷாப்பில் கொண்டு காண்பித்தேன், அவங்க சரி செய்ய ஒரு மணி நேரம் ஆகும் என்று சொல்ல, சரி செய்ய சொல்லிவிட்டு புவனாவுக்கு போன் செய்தேன் "புவனா வண்டி கைப்பிடி லேசா வளைஞ்சி இருந்தது அதன் வொர்க்ஷொபில் விட்டுருக்கேன் வர ஒரு மணி நேரம் ஆகும் அதன் சொல்ல போன் பண்ணேன்" "ஐயோ, உங்கள ரொம்ப கஷ்ட படுத்துறேன், சாரி அருண்" "நான் ஒன்னும் நினைக்கல நீங்க வருத்த படாதிங்க" சொல்லிவிட்டு போனை வைத்தேன் வண்டி தயார் ஆனதும் எழு முப்பது மணி அளவில் புவனா வீட்டை அடைந்தேன். அழைப்பு மணியை அடித்ததும் ஹரிணி வந்து கதவை திறந்தாள். "குட் இவினிங் சார்" "குட் இவினிங் ஹரிணி" உள்ளே சென்று ஹாலில் இருந்த சோபாவில் உட்கார்ந்தேன், புவனா சமையல் அறையில் இருந்து பேசினாங்க, ஹரிணி இருந்ததால் "அருண் சார் உக்காருங்க ஒரு நிமிடத்தில் வந்துடறேன்" "பரவில்லை மெதுவா வாங்க" "ஹரிணி புத்தகத்தை எடுத்து வா" அவள் கொண்டு வந்ததும் சிறுது நேரம் பாடம் எடுத்து விட்டு செய்து பழக கணக்குகள் கொடுத்து, போட்டு பழக சொன்னேன். பிறகு பள்ளியில் எடுத்த பாடத்தில் இருந்த சில சந்தேகங்களை தெளிவு படுத்தி கொண்டு முழு கவனத்தில் இருந்தேன் அப்போது புவனா காபி கொண்டு வந்தாங்க என் எதிரில் உள்ள மேஜையில் வைத்தார்கள், நான் அவங்கள திரும்ப எத்தனிக்கையில் என் முன்னால் கண்ட கட்சி என்னை அதிர்ச்சியில் உறையவைத்தது புவனா காபியை வைக்க என் முன்னால் குனிய நான் அந்த அழகிய காட்ச்சியை கண்டேன். புவனா வெள்ளை நிறத்தில் நைட்டி போட்டு இருந்தாள் உள்ளே பிரா எதுவும் போடவில்லை அவங்க குணிந்த போது நான் புவனாவின் அழகிய இரண்டு முலைகளையும் முழுதாய் பார்த்தேன், இரண்டு வெள்ளை மாம்பழங்களும் அதில் பிங்க் நிறத்தில் முலை வட்டமும் துருத்தி கொண்டு இருந்த முளை கம்புகளும் புவனாவின் அசைவுக்கு ஏற்ப ஆடுவதை பார்த்த நான் செயலற்று போனேன். என்னால் எதுவும் பேச முடியவில்லை. புவனா என் எதிரில் உட்கார்ந்தாள் என்னை பார்த்து சிரித்த முகத்துடன் பேசினர்கள். "அருண் ரொம்ப நன்றி, எனக்கு ரொம்ப வருத்தமா இருக்கு உங்கள கஷ்ட படுதிட்டதுக்கு" நான் மெல்ல இந்த திடீர் அதிர்ச்சியில் இருந்து மிழ்ந்து "பரவில்லை புவனா, எனக்கு எந்த கஷ்டமும் இல்லை" "காபி குடிங்க ஆரிட போகுது"

"உங்க கணவர் எப்போ வருவர்" நான் காபியை சுவைத்து கொண்டே கேட்டேன் "இன்னும் பெங்களுர்ல தான் இருக்கார், இரண்டு நாள் ஆகுமாம்" "ம்.. அவர் பக்கத்தில் இருந்த இப்போ உங்களுக்க் நல்ல இருக்கும், சரி இப்போ உங்க உடல் வலி எல்லாம் எப்படி இருக்கு" "எல்லாம் நல்ல ஆகிருச்சி, இப்போ வலி அதிகம் இல்லை" அப்போது ஹரிணி நான் கொடுத்த கணக்கை முடித்து கொண்டு வந்தாள், அதை சரி பார்த்து தவறுகள் சரி செய்து சொல்லி கொடுத்தேன் புவனா என்னிடம் விடை பெற்று சமையல் அறைக்கு சென்றார்கள். ஒன்பது மணி வாக்கில் பாடத்தை முடித்து கொண்டு கிளம்ப தயார் ஆனேன்.