நீ அங்கே!, நான் இங்கே!! 2

ராகவன் ஏற்கனவே புறப்பட்டு டீசன்டாக ட்ரெஸ் செய்து, என் மனைவியின் வருகையை எதிர் நோக்கி சோஃபாவில் உட்கார்ந்திருந்தார். பூர்ணிமா அவருக்கு வேண்டியதை எடுத்து வைத்துக் கொண்டிருந்தாள். இங்கும் அங்கும் நடக்கும் போது, அவள் அணிந்திருந்த நைட்டிக்குள், அவள் முன் பக்கம் பூரித்து பூத்திருந்த முலைகள் குலுங்கித் தளும்ப, பின் பக்கம் அதிர்ந்து ஆட்டம் போட, கண் குளிர பார்த்து ரசித்தேன். எங்கள் இருவரையும் பார்த்த ராகவன், “வாங்க!, என்ன இன்னைக்கு கிளம்பறதுக்கு ரொம்ப லேட், நைட் மஜாவா?” “போங்கண்ணா. அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை. சரி கிளம்புங்க, இப்பவே டைம் ஆய்டுச்சு”. என்று நான் வாய் திறக்கும் முன்பாக அவர் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்லிக் கொண்டே, ராகவன் உட்கார்ந்திருந்த சோபாவுக்கு எதிர் திசையில் இருந்த இன்னொரு சோபாவில் என் மனைவி விமலா உரிமையோடு உட்கார்ந்தாள்.

அவளுக்கு பக்கத்திலேயே நான் உட்கார்ந்தேன். விமலாவை அள்ளி விழுங்குவது போல ராகவன் பார்க்க, அவர் கண் போன திசையில் ஆடைகளை சரி செய்தபடியே ரசித்து சிரித்துக் கொண்டாள். அப்படியும் விடாமல் ராகவன் விமலாவையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க,”என்னண்ணா, புதுசா பாக்கிற மாதிரி அப்படிப் பாக்குறீங்க?” “இன்னைக்கு நீ ரொம்ப அழகா இருக்கே விமலா?” ராகவன் சொன்ன இந்த பதிலைக் கேட்டுக் கொண்டே, ராகவன் துணி மணிகளை வைத்திருந்த பேக்கை எடுத்து வந்து சோபாவுக்கு அருகிலிருந்த டீபாயில் வைத்து,”தங்கை, எப்பவுமே அழகுதான். இன்னைக்கு என்ன ஸ்பெஷலா சொல்றீங்க?என்று கேட்டபடியே பூர்ணிமா அவருக்கு பக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள். “ஆமாம். தங்கைவை விட்டுக் கொடுக்க மாட்டியே. சரி. நேரமாகுது. போய் காபி போட்டுக் கொண்டு வா. குடிச்சிட்டு கிளம்பறோம்” பூர்ணிமா காபி போட சமையல் கட்டுக்குள் நுழைய,”விமலா, புடவை நல்லா இருக்கே. இங்கே வா. பாக்கலாம்.” என்று ராகவன் என் மனைவியை தன் அருகே அழைத்தார். ராகவன் அருகில் சென்ற என் மனைவியின் கை பிடித்து இழுத்து, அவர் மடியில் உட்காரவைத்துக் கொள்ள, நான் சமையல் கட்டுக்குள் நுழைந்தேன். ராகவனின் ஒரு தொடை மேலே, தன் குண்டிகள் அழுந்த, அவர் கழுத்தை இரு கைகளையும் மாலையாக்கி கட்டிக்கொண்டு உட்கார்ந்த என் மனைவி,” நீங்க தான் போன மாசம் போத்தீஸ்ல வாங்கிக் கொடுத்தீங்க. மறந்துடுச்சாண்ணா?” “வாங்கிக் கொடுத்தப்ப இந்தப் புடவையோட அழகு தெரியலை. நீ கட்டினதுக்கப்புறம்தான் ரொம்ப அழகா இருக்கு” என்று சொல்லியபடி அவள் தொடையை புடவைக்கு மேலாகத் தடவியபடி, ஒரு பக்க குண்டியை மெதுவாகப் பிசைந்து ”ஷாஃப்டாவும் இருக்கு” என்று இரட்டை அர்த்தத்தில் சொல்லி அவள் மடிப்பு விழுந்த வெளுத்த இடுப்புப் பகுதியை மெதுவாகக் கிள்ள, சிணுங்கினாள். “என்னண்ணா இது? ஆஃபீஸ் போற நேரத்துல அங்கே இங்கே கையை வச்சுகிட்டு. கிளம்புங்க டைம் ஆய்டுச்சு.” “இருடி. உன் தங்கச்சி காபி போடப் போய் இருக்கா. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல வந்திடுவா. காபியை குடிச்சிட்டு கிளம்பிடலாம்.” “அவ இப்போதைக்கு வர மாட்டா. இன்னும் அரை மணி நேரம் ஆகும்” “எதை வச்சு சொல்றே?” “அவர் இப்பதானே உள்ளே போய் இருக்கார்.” என்று சொல்லியபடியே வெக்கத்தில் முகம் சிவக்க, “ஏய்,...விமலா!!” “ம்,...” “இன்னைக்கு எவ்ளோ அழகா இருக்கே தெரியுமா?” “எவ்ளோ அழகா இருக்கேன்?” “ஆபீஸை கட் அடிச்சிட்டு, இன்னைக்கு பூரா அஜால், குஜால் பண்ணனும்கிற அளவுக்கு அழகா இருக்கே.” “இந்த ஐஸ் வைக்கிற வேலை எல்லாம் வேண்டாம். ஆபீஸுக்கு லேட்டாகுது கிளம்புங்கண்ணா” என்று சிணுங்கி கொஞ்சினாள். மடியில் உட்கார்ந்திருந்த என் மனைவியின் மத மதர்த்த, ஜாக்கெட்டுக்குள் பிதுங்கித் தெரியும் முலைகளைப் பார்த்தவர், ஒரு கையால் அதைத் தொடப் போக, சட்டென்று அவர் கையை தட்டி விட்டவள், ” பூமா, உன் புருஷனைப் பாரு. ஆபீஸுக்கு கிளம்ம்,... அஹ்,... ஸ்ஸ்ஸ்,... ம்ம்ம்ம் ”என்று உளர, என் மனைவியின் உதடுகள் ராகவனின் உதடுகளுக்குள் வசமாக மாட்டிக் கொண்டது என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன். சமைலறைக்குள் சென்ற நான், பாலை பாத்திரத்தில் ஊற்றி அடுப்பில் வைத்துக் கொண்டிருந்த பூர்ணிமாவின் பின் பக்கமாக போய் நின்று, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விரைத்து நிமிர்ந்து கொண்டிருந்த சுன்னியை, அவள் நைட்டியை நீள வாக்கில் உள்வாங்கி கவர்ச்சிக் காட்சியளித்த புடைத்த பூசனிக்காய் குண்டிப் பிளவில் பதிய வைத்து, இதமான வெது வெதுப்பை ரசித்து, சிறு சிறு ரோமங்கள் வளர்ந்து சுருண்டிருந்த அவள் சிவந்த பின்னங்கழுத்தில் முத்தமிட்டேன். கூச்சத்தில் சிலிர்த்து மெதுவாகத் திரும்பிப் பார்த்தவள்” கொஞ்சம் இருங்கண்ணா. காபி போட்டு கொடுத்திட்டு வந்திட்றேன். நேரமாச்சு. பாவம், அவங்க ஆபீஸ் கிளம்பட்டும்” “அவங்க இப்போதைக்கு கிளம்பற மாதிரி தெரியலை. நீ மெதுவா காபி போடு” என்று சொல்லியபடி, அவள் கழுத்து வாசனையை முகர்ந்து, அவள் காது மடலை என் முன் பற்களால் மெதுவாக கவ்வ,”ஸ்ஸ்ஸ்,... என்ன இது? காலைலேவா? விடுங்கண்ணா?” “அது சரி. தினைக்கும் பால் எவ்வளவு வாங்குறே” “உங்களுக்கு தெரியாதாக்கும்?” “சும்மா சொல்லேன்.” “நீங்களும் நானும் மட்டும் இருந்தா அரை லிட்டர். அவரும் , தங்கைவும் வந்துட்டா ஒரு லிட்டர். ஏன், எதுக்கு கேக்குறீங்க.” “நாம இருக்கிறப்ப பால் வாங்காதே.” “அப்புறம், காலைலே காபிக்கும், நைட்ல பாலுக்கும் எங்கே போறதாம்?” “அதுதான் காராம் பசு மாதிரி முன்னாலே ரெண்டு பால் குடம் உனக்கு பெருத்துக் கிடக்குதே, அதிலேர்ந்து பால் கரந்துக்கலாம்.” என் பக்கம் திரும்பி ஒரு மாதிரியாகப் பார்த்தவள், “ச்சீய்,... போங்க அந்தப் பக்கம். காலைல வந்து, அதையும் இதையும் சொல்லி மூடை கிளப்பிகிட்டு ” என்று சொல்லி ஸ்டவ்வை பற்ற வைக்கப் போனவளின் வயிற்றில் கை கொடுத்து, என்னோடு சேர்த்து இருக அனைத்து, புடைத்துக் குலுங்கிய முலாம் பழ முலைகளை கைக்கொன்றாக அள்ளி எடுத்துப் பிசைய, என் இடது தோளில் தன் தலையை சாய்த்துக் கொண்டவள்,”என்னங்க இது இப்படிப் பண்றீங்க. அவங்க கிளம்பட்டும். அப்புறம் ஆற அமர வச்சுக்கலாமே” என்று கொஞ்சி கன்னத்தில் முத்தமிட, நானும் அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு, நைட்டியின் மேல் பக்க இரண்டு பட்டன்களை விலக்கி, அவள் விம்மிப் பெருத்த முலைகளை மேல் பக்கமாக மெதுவாகத் தடவிக் கொண்டே, அவள் இதழ்களை கவ்வி சுவைத்துக் கொண்டிருந்த நேரம், “பூமா,... காபி போட லேட்டாகும்ன்னா சொல்லு, நாங்க கிளம்பறோம்” ராகவன் குரல் கொடுத்தார். “இருங்க இதோ ஆச்சு. அஞ்சு நிமிஷம் வந்திட்றேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே என்னிடமிருந்து விலகி, மள மள என்று அடுப்பைப் பற்ற வைத்து, பாலைக் காய்ச்சி காபி போட்டுக் கொண்டிருக்க, நான் ஹாலுக்கு வந்த போது, என் மனைவி வாயைத் துடைத்தபடி புடவை முந்தானைக்குள் கையை விட்டு, விடுபட்டிருந்த ஜாக்கெட் ஹூக்குகளை கோர்த்தபடியே ராகவனின் மடியிலிருந்து வெட்கத்துடன் எழுந்து சோபாவில் உட்கார்ந்தாள். ஹாலுக்கு வந்த நான் அவள் அருகில் உட்கார்ந்து, அவள் முகத்தைக் கவனித்தேன். பவுடர் கலைந்திருக்க, முகம் சற்று வேர்த்திருந்தது. கீழ் உதடு காயம் பட்டு சிவந்து கிடந்தது. “விமலா, கண்ணாடியைப் பாத்து கொஞ்சம் டச் அப் செஞ்சுக்கோ. பூ எல்லாம் கசங்கிப் போச்சு பார். அதை எடுத்து கீழே போட்டுடு” என்று அவளுக்கு மட்டும் கேட்கிற மாதிரி சொல்லிக் கொண்டிருக்க,... “அக்கா, அந்த பூவை கீழே போட்டுடுக்கா. நான் வேற பூ தர்றேன்” என்று சொல்லியபடியே நான்கு பேருக்கும் காபி போட்டு, ஒரு ட்ரேயில் எடுத்து வந்தாள். பூமா. கூந்தலில் சூடி இருந்த பூச்சரத்தை எடுக்க இரு கைகளையும் தலைக்கு பின்னால் கொண்டு போன போது அவள் ஜாக்கெட்டின் அக்குள் பகுதியில் ஈரம் படர்ந்து, என் கவனத்தை ஈர்த்தது. பூர்ணிமா ராகவனுக்கு காபியைக் கொடுத்து விட்டு, என் முன்னே நன்றாக குனிந்து காபியை தட்டோடு நீட்டினாள். நைட்டியின் முன் பக்க இரண்டு பட்டன்கள் விடுபட்ட நிலையில், பூர்ணிமாவின் பழுத்த மாங்கனிகள் பள பளத்து நைட்டியை விட்டு வெளியே வர பிதுங்கித் தெரிய, “என்ன அப்படி பாக்கறீங்க? உங்களுக்குத்தான் எடுத்துக்கோங்கண்ணா.” எதை எடுப்பது என்று எண்ணத்துடனே, காபிக் கோப்பையை கையில் எடுத்தபடியே பூர்ணிமாவின் நைட்டிக்குள் மறைந்தும் மறையாமலிருந்த முலை அழகை பார்த்து ரசித்தேன். அவள் கனவன் ராகவனும் இந்த இலைகள் மறைத்த மாங்கனி அழகை ரசித்திருக்க வேண்டும்.

நான் காப்பியை எடுத்துக் கொண்டதும் பூர்ணிமா ராகவன் அருகில் சென்று உட்கார்ந்து கொண்டாள். நைட்டியின் முன் பக்க பட்டன்கள் இரண்டு நீக்கப் பட்டிருப்பதைப் பற்றியோ, விலகிக் கிடந்த நைட்டியின் முன் பக்கம் பிதுங்கி, வெளி வரத் துடிக்கும் முலைகளைப் பற்றியோ, அவைகள் எங்கள் மூவரின் கண்களுக்கு காட்சியாவதைப் பற்றியோ அவள் கொஞ்சம் கூட கவலைப் பட்டதாகத் தெரியவில்லை. “அம்பத்தூர் கெஸ்ட் ஹவுஸ்ல கீழே ஒரு போர்ஷன் இருக்கு. பேசாமே நீ அங்கே வந்துடேன்..” “சார் சொல்றதும் கரெக்ட் விமலா. நீ பேசாம, ராகவன் தங்கி இருக்கிற கெஸ்ட் ஹவுஸுக்கு போய்டு. ஒருத்தருக்கொருத்தர் உதவியா இருக்கும். அவரும் பாவம் ஹோட்டல் சாப்பாடு சாப்பிட்டுகிட்டு கஷ்டப்பட்டுட்டு இருக்கார். நீயும் அவருக்கு வீட்டு சாப்பாடு சமைச்சு போட்டமாதிரி இருக்கும். உனக்கும் ஒரு ஆம்பிளைத் துணை கிடைச்ச மாதிரி இருக்கும்.” “பூமா நீ என்னடி சொல்ற?” – ராகவன். “அண்ணன் சொல்றதும் சரியாதான் இருக்கும். வீட்டுச் சாப்பாடுக்காக நீங்க ஒரு வாரம் வெயிட் பண்ண வேண்டிய அவசியமில்லை. நீங்க வேணும்கிறபோது அக்காவே அதைத் தந்துடுவாங்க.”. என்று சொல்லி என் மனைவியைப் பார்த்து கண் அடிக்க, அவளுக்கு வெக்கம் பிடிங்கித் தின்றது. “ச்சீய்,... போடி. உன் வீட்டுக் கார்ருக்கு நான் வீட்டுச் சாப்பாடு போட்டுகிட்டு இருந்தா, என் வீட்டுக் கார்ருக்கு யார் வீட்டுச் சாப்பாடு போடறதாம்.” “ஏன், பூமா போடுவா.” இல்லீங்களா கணேஷ். பூமா என்னைப் பார்த்து அர்த்த்த்தோடு சிரிக்க, நான் தலை குனிந்து கொண்டேன். என் மனைவியும், ராகவனும் காரில் ஏறிக் கொள்ள, கார் சென்னையை நோக்கி பயணப்பட்ட்து. நானும் பூமாவும் சேர்ந்து, டாட்டா காட்டினோம். நான் ராகவன் கெஸ்ட் அவுஸ்லேயே தங்குவதென முடிவான பிறகு, ஹாஸ்டலில் இருந்த என் உடைமைகளை எடுத்துக் கொண்டு, ஹாஸ்டல் ரூமை காலி செய்து, ராகவன் கெஸ்ட் ஹவுஸ் மேல் போர்ஷனில் வந்து தங்கினேன் அந்த கெஸ்ட் ஹவுஸில் கீழ் போர்ஷனில் இருந்து மேல் போர்ஷனுக்கு செல்ல உள்ளேயே படிக்கட்டு இருந்தது. ஆனால், மேல் போர்ஷனுக்குள் நுழைய வேண்டும் என்றால், மேல் போர்ஷனில் இருக்கும் கதவை திறந்தாக வேண்டும். அங்கு போன கொஞ்ச நாளுக்கு படிக்கட்டின் கதவை பூட்டியே வைத்திருந்தேன். கீழ் போர்ஷனில் டிவி இருந்ததால், இரவு பத்து மணிக்கு மேல் வெளிக் கதவைப் பூட்டிய பிறகு, டிவி பார்க்க கீழ் போர்ஷனுக்கு போக படிக்கட்டு கதவை திறந்து வைத்தேன். டிவி பார்த்துவிட்டு நான் மேலே வந்ததும் பூட்டிக் கொள்வேன். இரவு நேரத்தில் படிக்கட்டு கதவை பூட்டி வைத்த நான், நாளாக நாளாக ராகவனும் நானும் அன்னியோன்னியமாக பழக ஆரம்பித்த பிறகு அதை திறந்தே வைத்துவிட்டேன். சமையலறை கீழ் போர்ஷனில் இருந்ததால், நான் சமையல் செய்யவும், சாப்பிடவும் கீழ் போர்ஷனுக்கு வந்தாக வேண்டும். அவர் சமையலுக்கு உதவியாக இருக்க, நான் அவருக்கு சமைத்து வைப்பேன். ஆபீஸ் விட்டு இரவு எட்டு வரை அங்கும் இங்கும் ஜோடியாக சுற்றி விட்டு வீட்டுக்கு வந்ததும், வெளியில் சாப்பிடாத நேரங்களில் சமையல் செய்து சாப்பிட்டுவிட்டு வீட்டுக்கு வெளியே லானில் உட்கார்ந்து எதை எதையோ பேசினோம். சிரித்தோம். காதலர்கள் போல பழகினோம். ஒரு நாள்,... “விமலா,” “ம்,...” “இப்படி சிரிச்சு சிரிச்சு பேசிகிட்டு இருந்தா நம்மளைப் பாக்கிறவங்க, நாம லவ்வரோன்னு நெனைச்சுக்கப் போறாங்க.” “ஏன், நெனைச்சுக்கட்டுமே. அவங்க அப்படி நெனைக்கிறதை நாம தடுக்கவா முடியும்? சிலர் லவ்வர்ன்னு நினைக்கலாம். சிலர் ஹஸ்பண்ட் அன்ட் வைப்ன்னு நினைக்கலாம். அண்ணன் தங்கச்சின்னு கூட நினைக்கலாம். அன்னைக்கு ரெடி மேட் ஸ்டோர்ல, உங்களை என் புருஷன்னு அந்த சேல்ஸ் கேர்ள் கூப்பிட்டது உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கா?” “ம்,... அதே மாதிரி. அன்னைக்கு ஒரு நாள் தியேட்டருக்கு போறதுக்கு முன்னாலே பூ கடையிலே, உன்னை என் வைஃப்ன்னு’ நினைச்சு, ‘சார், உங்க பொண்டாட்டிக்கு கொஞ்சம் பூ வாங்கிக் கொடுங்க. முழம் பத்து ரூபாதான்னு’ அந்த பூக்காரக் கிழவி சொல்லிச்சே.” இப்படி பழகி பைக்கில் ராகவனுக்கு பின்னால் இரண்டு பக்கமும் கால் போட்டு அவரை இறுகப் பிடித்தபடி சுற்றுவது பழக்கமானது. எனக்கும் அது பிடித்துப் போய் இருந்த்து. தாலி கட்டிய கணவனுக்கு துரோகம் செய்கிறோமே என்ற என்னமே வரவில்லை. மாறாக, என் கணவனின் ஆசைக்கு தான் காதலித்த மனைவியையையே விட்டுக் கொடுத்திருக்கும் ராகவனுக்கு என்னை முழுமையாக ஒப்படைக்கும் நாளுக்காக காத்திருந்தேன். ஒரு நாள் அண்ணன் ராகவனிடமிருந்து போன். “என்னண்ணா சொல்லுங்க.” “ஆஃபீஸ் முடிஞ்சதும் தயாரா இரு அப்படியே வெளியே போய்ட்டு வரலாம்.” ஆபீஸ் முடிந்ததும், நான் வெளியே வர ராகவன் எனக்காக ஆபீஸ் வாசலில் காத்திருந்தார். ஜீன்ஸ் டி சர்ட் அணிந்திருந்த நான், பைக்கில் இரு பக்கமும் கால் போட்டு ஏறி, என் முலைப் பழங்கள் ராகவனின் முதுகில் அழுந்திப் பிதுங்க, அவரை கட்டி அனைக்க, பைக் விர்ரென வேகமெடுத்துக் கிளம்பியது “ஹேய்,... என்ன இன்னைக்கு லேட்?” பைக்கை ஸ்டைலாக ஓட்டிக் கொண்டே கேட்டார். “ஆபீஸ்ல கொஞ்சம் அர்ஜென்ட் வேலை முடிச்சிட்டு வந்ததாலே கொஞ்சம் லேட்.” “ட்ரைவ் இன் போய் சாப்பிட்டுட்டு, சென்னை சில்க்ஸ் போய் ட்ரெஸ் எடுத்துகிட்டு வீட்டுக்கு போலாமா?.” “ நீங்க எங்க கூப்பிட்டு நான் வரலைன்னு சொல்லி இருக்கேன் ஒரு லவ்வர் மாதிரிதானே, பைக்ல பின் பக்கம் உக்காந்து உங்களோட சுத்தறேன்.” “அது சரி, என்னைக்குமில்லாம இன்னைக்கு உன் முகம் கொஞ்சம் அழகா தெரியுதே. என்ன விஷயம்?” “அதுவாண்ணா, இன்னைக்கு நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன். அதான் என் முகம் அழகா இருக்கு. இப்படி ஒரு சந்தோஷம் என் வாழ்க்கையிலே அமையும்னு நான் நினைக்கவே இல்லை.” “அப்படி என்ன சந்தோஷம்?” அதை அப்புறம் சொல்றேண்ணா. இப்ப நான் சொல்றதை கேளுங்க. ஊர்ல புடவை மட்டும் கட்டித்தான் பழக்கம். ஆனா, சென்னைக்கு வந்ததிலேர்ந்து, அதுவும் உங்களோட பழகுனதிலேர்ந்து, நீங்க விரும்பறீங்களே’ன்றதுக்காக மாடர்ன் ட்ரெஸ் போட ஆரம்பிச்சு. இப்ப அதுவே பழக்கமாய்டுச்சு. புடவை கட்டி ரொம்ப நாளாச்சு.. ஒரு காலேஜ் பொண்ணு தன்னோட காதலனோட, சிட்டியிலே எங்கெங்கு சுத்தணுமோ அத்தனை இடத்தையும் சுத்தியாச்சு.” “ஏன், அப்படி என் கூட சுத்தறது உனக்கு பிடிக்கலையா?” “அய்யே!! ரொம்பப் பிடிச்சிருக்கு. அதுவும் என் ஹஸ்பன்ட் பர்மிஸனோட, உங்க வைஃப்போட பர்மிஸனோட என் மனசுக்குப் பிடிச்ச உங்களோட சேர்ந்து சுத்தறது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்குங்க. அது சரி. தீபாவளிக்கு ஊருக்கு போக நாளைலேர்ந்து மூனு நாளைக்கு லீவ் போட்டிருக்கேன். நீங்க வர்றீங்களா?” “எனக்கு ஸ்பெஷல் ப்ராஜக்ட் ஒன்னு கொடுத்துட்டாங்க. மூனு நாளைக்குள்ள முடிக்கணுமாம்.” “சரி நீங்க இங்கேயே இருங்க. நான் மட்டும் போய்ட்டு, பூமா ஸ்வீட் செஞ்சு வச்சிருப்பா, அதை உங்களுக்காக வாங்கிட்டு வர்றேன். என்னை பஸ் ஏத்தி மட்டும் விட்டுடுங்க.” சென்னை சில்க்ஸ் சென்று, நான் வேண்டாம் வேண்டாம் என்று சொல்ல பத்தாயிரம் ரூபாயில் எனக்காக நான் விரும்பிய கலரில், டிசைனில் பட்டுப் புடவை எடுத்துக் தீபாவளி பரிசாக கொடுத்தார். பூமாவுக்கும் அதே விலையில் நல்லதாக ஒரு பட்டுப் புடவை என் செலக்ஸனில் எடுத்துக் கொடுக்கச் சொல்லி பேக் செய்தார்.” “எதுக்குங்க எனக்கு புடவை எல்லாம். பூமாவுக்கு மட்டும் எடுங்க. எனக்கு அவர் அங்கே எடுத்து வச்சிருப்பார்.” “பரவாயில்லை. இந்த அண்ணன் தங்கச்சிக்கு ஒரு பட்டுப்புடவை எடுத்துக் கொடுக்கக் கூடாதா? எனக்கும் புடவை எடுத்துக் கொடுக்க உரிமை இருக்கு விமலா” கோயம்பேடு பஸ் நிலையத்தில் பஸ்ஸே ஏற முடியவில்லை. அவ்வளவு கூட்டம். “என்னண்ணா ஊருக்குப் போகலாமுன்னு ஆசையா இருந்தா, பஸ் கிடைக்க மாட்டேங்குது. டைம் வேற ஆய்டுச்சு. இனி மேல் பஸ் கிடைச்சு, நான் எப்ப ஊருக்கு போறது.” அந்த நேரம் பார்த்து, என் கணவரிடமிருந்து கால் வர, ஆன் செய்து பேசினேன். “சொல்லுங்க.” “கிளம்பிட்டியா?” “இன்னும் கிளம்பலைங்க. பஸ் கிடைக்கலை. என்ன பண்றதுன்னு தெரியலை.” “ நீ தனியாவா வந்தே?” “நான் தனியா வர அண்ணன் விடுவாரா? பக்கத்துலதான் இருக்கார். போனை அவர் கிட்டே கொடுக்கட்டுமா?” “ம்,..” “இந்தாங்கண்ணா அவர்தான் பேசுறார்.” “வணக்கம் கனேஷ். விமலா ஊருக்கு வர ரொம்ப ஆசைப் பட்டா. ஆனா பஸ்தான் கிடைக்கலை. நான் கூட வந்தாலும் எப்படியாவது பஸ் பிடிச்சு நைட்டோட நைட் அங்க வந்துடுவோம். சரி, பூமா எப்படி இருக்கா? “ நல்லாதான் இருக்கா. நான் வெளியே இருக்கேன். வீட்டுக்கு போய் அவளைப் பேசச் சொல்லவா?’ “அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம். நீங்க தான் பக்கத்திலயே இருக்கீங்களே அப்புறம் என்ன? பூமா மறக்க முடியாத மாதிரி, நீங்க ரெண்டு பேரும் தீபாவளியை அங்கே சிறப்பா கொண்டாடுங்க. நாங்க இங்கே கொண்டாடுறோம்” “சரிங்க, போனை அவ கிட்டே கொடுங்க.” கொடுத்தேன். போதும் போதும்கிறவரை ஊரை சுற்றி விட்டு, கெஸ்ட் ஹவுஸ் வந்தோம். மேல் போர்ஷனுக்கு சென்று, முகம் கை கால் கழுவி விட்டு லக்கேஜ் பையை திறந்து அதிலிருந்து துணி மணிகளை எடுத்து மடித்து வைத்துக் கொண்டிருந்தபோது “என்ன இது. சொல்லாம கொள்ளாம இப்படியா திடு திப்புன்னு வந்து நிக்கிறது. நான் யாரோ என்னவோன்னு பயந்து போய்ட்டேண்ணா.” “நான் இருக்கிறப்ப உனக்கு எதுக்கு பயம். அது சரி. நான் தீபாவளிக்கு எடுத்த புடவையை கட்டிகிட்டு வாயேன். எப்படி இருக்குன்னு பாக்கலாம்” “நான் உள் ரூமுக்கு போய் கட்டிகிட்டு வர்றேன். நீங்க இங்கயே நல்ல பிள்ளையா உக்கார்ந்திருக்கணும். வர வர உங்க அட்டகாசம் தாங்க முடியலே. முன்னாலே கை வைக்கிறதும், பின்னாலே கை வைக்கிறதும், இழுத்துப் பிடிச்சு வாயோட வாய் வச்சு கிஸ் அடிக்கிறதும். ரொம்பத்தான் தைரியம் உங்களுக்கு.” “ நீ என் லவ்வர்தான்டி நீ. அப்புறம் என்ன? நான் என் லவ்வரை என்ன வேணும்னாலும் செய்வேன்.” “செய்வீங்க,... செய்வீங்க. பூமாவோட சேர்த்து எத்தனை லவ்வர் உங்களுக்கு?” “அந்த லவ் அந்த வயசுல. இந்த லவ் இந்த வயசுல.” “இன்னொருத்தன் பொண்டாட்டியை லவ் பண்றதும் இல்லாம, அவளை அவ புருஷன் அனுமதியோட ஓக்க ஆசைப்படற உங்களை,...உங்க பூலை,...” ஏதோ புரிந்தவராக,”ஏய்,...என்ன சொன்னே?,...என்ன சொன்னே?,..." "என்னவோ சொன்னேன். சரி, இங்கேருந்து போங்க புடவை கட்டிகிட்டு வர்றேன்.” “அதெல்லாம் போக மாட்டேன். இன்னைக்கு எனக்கு முன்னாலேதான் நீ புடவை கட்டுற.” “ஐயோ!!,... சொன்னா கேளுங்க. புடவை கட்ட, நான் இப்ப போட்டிருக்கிற ஜீன்ஸ், டீ சர்ட் எல்லாத்தையும் அவுத்தாகணும். அப்படியே கட்ட முடியாது.”

“சரி, அவுத்துடேன். நான் பாக்காததை அப்படி என்னதான் மூடி மூடி மறைச்சு, பொத்தி பொத்தி வச்சிருக்கிறேன்னு பாக்கிறேன்.” “எல்லாம் நீங்க பாத்ததுதான்.” என்று சொல்லி ,’களுக்’ என்று சிரித்தேன். “ஏன் விமலா சிரிக்கிறே?” “இல்லே,... கிளி மாதிரி பொண்டாட்டி இருந்தாலும், குரங்கு மாதிரி இருக்கிற வப்பாட்டிகிட்டேதான் மனசு அலை பாயும்னு சொல்றது சரியாத்தான் இருக்கு. உங்க கண்ணுக்கு நான் அழகா தெரியறேன். என் வீட்டுக்காரருக்கு உங்க பொண்டாட்டி அழகா தெரியறா. அதை நினைச்சு சிரிச்சேன்.” “அது இயற்கைடி. அது போகட்டும். என் செல்லம் இல்லே. இந்த அண்ணன் மேலே அன்பு இருந்தா என் முன்னாலே ட்ரெஸ் மாத்து. இல்லைண்ணா மாத்தமுடியாதுன்னு சொல்லிடு. நான் கீழே போறேன்” “.உடனே அய்யாவுக்கு கோவம் வந்துடுமே. தங்கச்சியை அவுத்துக் காட்டச் சொல்லி, அவ அம்மனத்தை ரசிக்கிற ஒரே ஆள் நீங்களாதான் இருப்பீங்க.” அவருக்கு முதுகு காட்டி, டீ சர்ட்டை கழுத்து வழியாக உறுவினேன். அக்குளில் அடர்த்தியாக வளர்ந்திருந்த ரோமங்களை பார்த்து ரசித்தார். மெல்லிதான ஸ்ட்ராப் வைத்த மாடர்ன் பிரா என் மார்புக் கனிகளை இறுகப் பிடித்திருந்தது. என் பரந்து விரிந்து சிவந்த முதுகழகையும், இடுப்பில் தெரிந்த மடிப்பையும் பார்த்து, எழுந்து என் பக்கம் வர, அதை உணர்ந்த நான், “எதுக்கு இங்கே வர்றீங்க. அங்கேயே உட்கார்ந்திருங்க.” “இல்ல, பிரா ஹூக்கை அவிழ்க்க சிரமப் படுவியோன்னுதான்,...” “ரொம்பதான் அக்கறை. உங்க எண்ணம் எனக்கு தெரியாதாக்கும். அங்கேயே உட்கார்ந்திருந்தாதான் மத்ததையும் அவிழ்ப்பேன்.” என்று கன்டிஷன் போட, அங்கேயே உட்கார்ந்து, ”ப்ளீஸ்டி. நீ சொன்னபடி எல்லாம் கேக்கிறேனில்ல. முன் பக்கம் திரும்பி பிராவை அவிழ்த்து விடேன். அவர் ஆசைப் படி அவருக்கு முன் பக்கத்தை காட்டி, பின் பக்கம் ரெண்டு கைகளையும் கொண்டு சென்று ஹூக்கை அவிழ்த்து, கை வழியாக பிராவை அவிழ்த்து கையில் பிடித்தபடி அவர் முன்னே கூனிக் குறுகி நிற்க, தழும்பிக் குலுங்கிய என் தளராத முலைகளையும், செம்பழுப்பு வட்டத்துக்குள் நீண்டிருந்த காம்பையும், இரு முலைகளுக்கிடையே ஊஞ்சலாடிய என் தாலிக் கொடியையும் பார்த்து, சிறு பிள்ளை போல வாயை சப்பி சுவைத்தபடி, அவர் அருகே வர சைகை காட்ட, முலைகள் லேசாக ஆடிக் குலுங்க அவர் அருகே சென்ற போது என் கையிலிருந்த பிராவை வாங்கி அவர் மூக்கில் வைத்து முகர்ந்தபடி என்னை அவர் மடியில் உட்கார வைத்து கொஞ்சினார். அவர் கழுத்தைக் கட்டிக் கொண்டு நானும் அவரைக் கொஞ்சினேன்.