மல்லிகை என்றும் மணக்கும் 42

வழக்கமாக நான் காலையில் எழும் நேரத்தில் எனக்கு விழிப்பு தட்ட, எழுந்து சோம்பல் முறித்து கட்டிலை விட்டு கீழே இறங்க முற்பட, என்னருகில் கண்மூடி உறங்கிக் கொண்டிருந்த என் கணவர் டக்கென்று என்னை பிடித்து இழுத்து மீண்டும் என்னை கட்டிலில் படுக்க வைத்து முத்தமிட, 'என்ன.,....அய்யாவுக்கு இன்னைக்கு kaalaiyileye மூடு வந்துட்டா...?' என்று சிரித்தபடி நானும் அவருக்கு முத்தமிட,

'ஆமா மல்லி....இப்போ ஒரு ராவுண்த் போலாமா...." என்று குழைந்தபடி கேட்டார். 'ஆளை விடுங்க சாமி...எனக்கு தலைக்கு மேல வேலை கிடக்கு...பசங்களை ரெடியாக்கி அனுப்பனும்...அவங்களுக்கும் உங்களுக்கும் சாப்பாடு ரெடி pannanum....வேணும்னா பசங்க போன பின்னாடி பாக்கலாம்..' என்று சொல்லி விட்டு அவர் பிடியிலிருந்து தப்பித்து இறங்கி வெளியே வந்தேன். வெளியே வந்தவள் நேராக கிச்சனுக்கு சென்று பரபரவென்று சமையல் வேலையை கவனிக்க, பசங்கள் இருவரும் எழுந்து ரெடியாவது தெரிந்தது. இருவருமே எனக்கு எப்போதும் எந்த சிரமமும் கொடுப்பதில்லை.... அவர்களாகவே ரெடியாகி விடுவார்கள். ஒரு வழியாக டிஃபன் பாக்ஸ் ரெடி பண்ணி இருவரையும் அனுப்பி விட்டு, கதவை சாத்தி தாளிட்டு விட்டு அவர் எனக்காக காத்திருப்பார் என்று எங்கள் படுக்கை அறைக்குள் காஃபியோடு செல்ல, எதிர்பார்த்த மாதிரியே படுக்கையை விட்டு எழுந்திரிக்காமல் பையன் எடுத்து கொண்டு வந்து கொடுத்திருந்த காலை பேப்பரை படித்தபடி இருந்தார். நான் அவர் பக்கத்தில் போய் நின்று காஃபி கோப்பையை அவரிடம் நீட்ட, அதை வாங்கி உறிஞ்சி குடித்தபடி என்னை பக்கத்தில் உட்காரச் சொன்னார். நான் அவர் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து அவர் கையில் இருந்த பேப்பரை வாங்கி மேலோட்டமாக பார்த்துக் கொண்டிருக்க, காஃபியை குடித்து முடித்து விட்டு கோப்பையை கீழே குனிந்து வைத்து விட்டு அப்படியே என்னை இழுத்து அவர் மேலே போட்டுக் கொண்டு என்னை இருக்கி கட்டி பிடித்தப்படி, 'ம்ம்....அப்புறம்....நீ என்ன முடிவு செஞ்சா....?' என்று கேட்டார். 'என்ன கேட்குறீங்க...?' 'இல்ல....நேத்து ராத்திரி நான் சொன்னதை பாதிதான் கேக்குறேன்...' 'ஓ...அதுவா.,....அதுதான் நேத்திக்கெ நான் சொல்லிட்டேனே.....நீங்க என்ன சொன்னாலும் அதுக்கு நான் ரெடின்னு....' 'இதுதாண்டி உன்கிட்ட எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சா விசயம்....' 'எதை சொல்றீங்க...?' 'இல்ல.....நான் என்ன சொன்னாலும் கொஞ்சம் கூட யோசிக்காம டக்குன்னு சரின்னு சொல்றியே....அதுதான்...' 'ஆமா....இதுல என்ன இருக்கு....நீங்க என்னோட புருசன்....எதை செஞ்சாலும் என்னோட சந்தோஷத்துக்குத்தான் செய்வீங்கன்னு தெரியும்....அது மட்டுமில்லாம எனக்கு எது நல்லது...எது கெட்டதுன்னு உங்களுக்கு தெரியாதா என்ன...?' 'நீ சொல்றது சரிதான்.....ஆனா நான் இன்னும் தீர்மானம் பண்ணலை....யோசிச்சுக்கிட்டே இருக்கேன்....நீ நேத்து சொன்ன மாதிரி எங்க போனாலும் உனக்கு எந்த பிரச்சினையும் இல்லாம பாக்கனும்லா...அதான்...' 'அதான் நான் சொன்னேனே....அவசரப் படாம நிதானமா யோசிச்சு முடிவு பண்ணுங்க...' 'ஓகே....நீ சொல்ற மாதிரியே செய்றேன்...சரி....இப்ப எனக்கு இது வேணும்....' என்று நைட்டிக்கு மேலாக என் புண்டையில் கை வைத்து கிள்ள, 'ம்ம்....ஈன பண்றீங்க...வலிக்குது.....' என்று சிணுங்கினேன். 'என்ன ரொம்ப வலிக்குதா...?' 'பிறகு வலிக்காதா...இப்படி கிள்ளினா...?' 'சரி...சரி....வலிக்காம பாத்துக்கிறேன்....sariee....அதுக்கு முன்னாடி ஒரு விசயம் பேச மறந்துட்டேனே...' 'என்ன விசயம் சொல்லுங்க...' 'அதான் வீட்டு விசயம்....ஹவுஸ் ஓனர் ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்டா சொல்றாரே...என்ன செய்ய...?' என்று கொஞ்சம் கவலையோடு கேட்ட அவரைப் பார்த்து எனக்கு சிரிப்பு வந்தது... ஆனாலும் அந்த சிரிப்பை முழுவதுமாக வெளியே காட்டாமல், நான் அவர் தலை முடியை கோதி விட்டபடி, 'நீங்க அதை பத்தி எல்லாம் கவலைப் பட வேண்டாம்....நான் நேத்திக்கே அவர்கிட்ட பேசிட்டேன்...' 'யேய்......என்ன சொல்ற....பேசிட்டியா....என்ன பேசின....எப்போ பேசின....என்ன சொன்னார்....?' 'ஒண்ணொண்ணா கேளுங்க .....சொல்றேன்...' 'சரி...நீயே ஒண்ணொண்ணா சொல்லு....' 'முந்தாநாள் ராத்திரி வீட்டுக்காரம்மாவுக்கு ரொம்ப உடம்புக்கு முடியாம போயிட்டு...அவங்களை ஆஸ்பத்திரியில சேத்துட்டு நேத்து காலையில வீட்டுக்கு வந்திருந்தார். அதை விசாரிக்க நான் அவங்க வீட்டுக்குப் போனேன்....அப்போ பேச்சோட பேச்சா வீட்டை பத்தியும் பேசினேன்.... மனுசன் முதல்ல பிடி குட்டுக்காமத்தான் பேசினார்..... நானும் விடாம நிதானமா நம்ம நிலைமையை எல்லாம் எடுத்து சொன்னேன்.... பசங்க பட்டுச்சுக்கிட்டு இருக்கறதால உடனே காலி பண்ண முடியாது.... கொஞ்சம் எங்க நிலைமையை நினச்சு பாருங்கன்னு ரொம்ப கெஞ்சி கேட்டேன்...என்ன நினச்சாரோதெரியலை... கடைசியில இன்னும் ஆறு மாசம் வரை இருந்துக்கோங்கன்னு சொல்லிட்டார்...' நான் சொல்லி முடித்தவுடன் என்னை திரும்பவும் இழுத்து முகம் முழுக்க மாறி மாறி முத்தம் இட்டு, 'மல்லி....நீ உண்மையிலேயே ரொம்ப கெட்டிக்காரிதான் ..... நான் எத்தனையோ தடவை அவர்ட்ட பேசி பாத்துட்டேன்....அப்பல்லாம் சம்மதிக்காம நீ போய் பேசினதும் சம்மதிச்சுட்டாரே....பவரவாயில்லை....' என்று எனக்கு பாராட்டு பத்திரம் வாசித்தார். 'சரி....அதை விடுங்க....இப்ப நம்ம வேலையை பாப்போம்...நீங்க வேற காலையிலேயே எனக்கும் மூட்டை கிளப்பி விட்டுட்டீங்க...' என்று நானாகவே அவர் மேல் சரிந்து அவர் சுன்னியை லுங்கிக்கு மேலேயே பிடிக்க, என்னுடைய க்ரீன் சிக்னலை புரிந்து கொண்டு என்னை அதற்கு மேல் காக்க வைக்காமல், என்னையும் நிர்வாணமாக்கி தன்னுடைய லுங்கியையும் அவிழ்த்து போட்டு விட்டு, அந்த காலை வேலையிலேயே என்னை கசக்கிப் பிழிந்தார். எனக்கு அவருடைய மனநிலை புரியாமல் இல்லை.... நேற்று இரவு முதல் என்னை எங்கே கொண்டு போய் மற்றவர்கள் என்னை அனுபவிப்பதை பற்றி நினைத்துக் கொண்டிருந்து இருப்பார்.... அதன் காரணமாக அவருக்கு இந்த மாதிரி மூடு குறையாமல் இருக்கலாம்....அவர் முன்னே வைத்து என்னை மற்றவர்கள் செய்தால் அதை பார்த்து ரசிப்பதற்க்கு அவர் ரொம்ப ஆவலாக இருக்கிறார்...... நானுமே அந்த மாதிரி சுகத்தை அனுபவிக்க ஆசையோடுதான் இருக்கிறேன்... என்ன திட்டம் போட்டு எப்போது இதை நிறைவேற்றப் போகிறாரோ தெரியவில்லை....ம்ம்...பார்க்கலாம்... எங்கள் காலை பஜனையை ஒரு வழியாக முடித்து விட்டு அவர் ஆபீசுக்கு கிளம்ப, நான் ஹவுஸ் ஓனரை பார்க்க செல்வதற்காக மிச்சமிருந்த வேலைகளை செய்து கொண்டிருந்த போது போன் ஒலித்தது. எடுத்து பேசினேன்...ரவிதான் மறுமுனையில் பேசினான்... அவன் 'ஹலோ.....' என்றதும்..... 'என்னடா.....இன்னைக்கும் ஆபீசுக்கு போலியா...?' என்று கேட்டேன். 'ம்ம்...கிளம்பிக்கிட்டே இருக்கேன்....அதான் போகும்போது உன்னை ஒரு தடவை பாத்துட்டு போலாம்னு கூப்பிட்டேன்...' என்றான். 'யேய்....அதெல்லாம் முடியாது.....எனக்கு இப்பல்லாம் அங்க வர முடியாது....' 'ஐயோ....ஏன் இப்படி கத்துற...? நீ ஒன்னும் இனக் வர வேண்டாம்...' 'அப்போ நீ இங்க வரப் போறியா....அதெல்லாம் வேண்டாம்....' 'ஐயோ...நீ என்ன இப்படி அவசரப் படுற....நான் சொல்ல வந்ததை முழுசா சொல்ல விடு....'

'ம்ம்...சொல்லு....' நீயும் இங்க வரவேணாம்....நானும் அங்க வரலை.....நான் இங்க மாடில என் வீட்டு முன்னாலதான் நிக்குறேன்... உன் புருஷன் கிளம்பி போறதை பாத்தேன்....நீ இப்போ என்ன செய்றென்னா.... நேத்து மாதிரி மாடில உன் வீட்டு வாசல்ல நின்னு ஒரு ப்ளையிங்க் கிஸ் தா....போதும்...' 'இவ்வளவுதானா...சரி....இப்போ வாரேன்...' 'யேய்....திரும்பவும் அவசரப் படாதே....சொல்றதை கேளு....நேத்து மாதிரின்னு சொன்னேனே..கவனிச்சியா...?' 'போடா....எனக்கு புரியுது....அவுத்து போட்டுட்டு வரச் சொல்ற....அப்படிதானே...?' 'சூப்பர்....அப்படிதான்....வா வா....' என்று சொல்லி விட்டு போனை கட் செய்தான். எனக்கு ஒரே கல்லில் இரு மாங்காய் அடிப்பது போலத்தான். அம்மணமாக வாசலுக்கு வெளியே நின்று அவனை பார்த்து விட்டு, அவன் போன பின்பு அப்படியே கீழே போக வேண்டியதுதான்.... சரி....மற்ற வேலைகளை பின்னர் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று தீர்மானம் செய்து கொண்டு நான் அணிந்திருந்த நைட்டியை தலை வழியாக உருவி போட்டு விட்டு கண்ணாடியின் முன் நின்று பார்த்து திருப்தி அடைந்தவளாய் வாசலை நோக்கிப் போனேன். கதவை திறந்து வெளியே போவதற்கு முன் தலையை வெளியே நீட்டி எதிர் புறம் பார்க்க, அந்த பாவிப் பயல் இங்கே பார்த்தபடியே நின்று கொண்டிருந்தான். அவனை பார்த்து விட்டு காம்பவுண்ட் கதவையும் ஒரு விநாடி பார்த்து விட்டு அப்படியே கதவை முழுக்க கொண்டு வெளியே போய் அவனைப் பார்த்தபடி நிற்க, அவன் என்னை பார்த்து 'சூப்பர்' என்று விரலை மடக்கி சைகை காட்டினான். அவன் என்னை பார்த்து வாயில் வலது கையை வைத்து எடுத்து என்னை நோக்கி வீசுவது போல் செய்ய நானும் பதிலுக்கு அது போல செய்தேன். என்னிடமிருந்து போன முத்தத்தை கையில் பிடிப்பதை போல பாவனை செய்து அதை தனது சட்டைக்குள் வைத்துக் கொண்டான். அவன் செய்தததை பார்த்து எனக்கு சிரிப்பு வந்தது. ஒரு நிமிடத்துக்கு மேல் நான் அப்படியே நின்று கொண்டிருக்க, சிரிப்பு மாறாத திறந்த வாயுடன் கண் குளிர என்னை அந்த கோலத்தில் பார்த்து விட்டு போக மனசில்லாமல் வேறு வழியின்றி எனக்கு டாட்டா காட்டிவிட்டு திரும்பி உள்ளே போனான். அவன் என் பார்வையை விட்டு மறையும் வரை நான் அங்கேயே நின்று விட்டு அவன் போய் விட்டான் என்று உணர்ந்து கதவை பூட்டி விட்டு மெதுவாக முலைகள் குலுங்க கீழே படியிறங்கினேன். ஏனோ நான் காம்பவுண்ட் கதவு பூட்டியிருக்கிறதா என்று கவனிக்க வில்லை.... ஹவுஸ் ஓனர் நினைப்பிலேயே நான் படியிறங்கி அவர் வீட்டின் பக்கத்து வாசல் அருகில் போனேன். ஆனால் அந்த வாசல் கதவு பூட்டியிருந்தது. லேசாக தள்ளிப் பார்த்தும் திறக்க வில்லை....அப்போதுதான் காம்பவுண்ட் கேட் ஞாபகம் வர அங்கே திரும்பி பார்த்தேன். அது பூட்டாமல் இருந்தது., அப்படி என்றால் ஹவுஸ் ஓனர் வீட்டில் இல்லை என்பதை அறிந்து கொண்டு சின்ன ஏமாற்றத்தோடு திரும்பப் போனவள் ஓனர் வீட்டுக்கும் எஙகள் காம்பவுண்ட் கேட்டுக்கும் இடையே இருந்த கார் ஷெட்டின் சுவற்றோம் நகர்ந்து தெருவைப் பார்க்க, எதிர் வீட்டில் இருந்து ரவி வெளியே வந்து கொண்டிருந்தான். அவன் தலை என் பார்வைக்கு பட்டதும் அவனுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் இன்ப அதிர்ச்சி கொடுக்கலாம் என்றெண்ணி காம்பவுண்ட் கதவை நோக்கி அடியெடுத்து வைத்து போய் உள்புறம் நின்று தலையை உயர்த்தி தெருவின் இரு புறமும் பார்த்தேன். நான் ethirpaarthathai போலவே ஆள்நடமாட்டம் இல்லாததால் கொஞ்சம் தைரியம் வந்து கேட்டை திறக்க அதன் கிரீச்சிடும் சத்தத்தில் ரவி இங்கே திரும்பி பார்க்க, நான் பிறந்தமேனியாக வாசல் கதவை திறந்து வைத்து அதன் முன்னால் போய் ஒய்யாரமாக நின்றபடி அவனைப் பார்த்து கண்ணடிக்க, நான் நினைத்தமாதிரியே அவன் அசந்து போய் நின்றான். நான் அவனுக்காகவே இப்படி தெரு வாசலில் வந்து நிற்பதாக நினைத்திருப்பான். மோட்டார்சைக்கிளில் ஏற்ப போனவன் என்னை பார்த்தவுடன் பார்வையை திருப்பாமல் என்னை பார்த்தபடியே நிற்க, நானும் அவனை பார்த்துக் கொண்டு நின்றேன். இப்போது அடுத்து என்ன செய்ய வேண்டுமென்று அவனுக்கு ஒரே குழப்பம் ஏற்பட்டிருக்கலாம்.. என்னை மெய் மறந்து பார்த்து விட்டு, தெருவின் இரு புறமும் பார்த்தான், அங்கே யாரும் இல்லாததால் என்னை 'வா..' என்று கூப்பிட்டான். அதற்கு நான் மறுத்து தலை அசைக்க, 'ப்ளீஸ்....வாயேன்....' என்று முகத்தை பாவமாக வைத்தபடி கெஞ்சினான். நான் தீர்மானமாக முடியாது என்று தலை ஆட்ட, அவனும் அதற்கு மேல் என்னை வற்புறுத்தாமல் மேலும் அரை நிமிட நேரம் என்னை பார்த்து ரசித்து விட்டு, நேரமாகிறது என்று சைகையில் சொல்ல, 'சரி....கிளம்பு....' என்று சிரித்தபடி சொல்லி விட்டு, டக்கென்று திரும்பி உள்ளே வந்து கேட்டை மூடி விட்டு உள்ளே வந்து மாடிபடியேறி மேலே வந்து திரும்பி பார்க்க, அங்கே அவன் வீட்டு வாசல் தெரிய வில்லை. எனக்கு இப்போ கொஞ்சம் கொழுப்பு அதிகமாகி விட்டதோ என்று தோன்றியது. என்னைப் பற்றி யோசித்தபடியே கதவை திறந்து உள்ளே வந்து மீண்டும் கதவை சாத்தி விட்டு நைட்டியை எடுத்து அணிந்து கொண்டேன். வீட்டு வேலைகளை எல்லாம் ஏற்கனவே முடித்து விட்டபடியால் சற்று நேரம் ஓய்வேடுக்கலாம் என்று ஹாலில் இருந்த சோஃபாவில் படுத்து கண்ணை மூடினேன். அரை மணி நேரத்துக்கு மேலேயே உறங்கி விட்டேன் போல....போன் அடிக்கும் சதம் கேட்டு கண் விழித்து எழுந்து போய் போனை எடுத்து பேசினேன். கணவர்தான் பேசினார். தான் ஒரு திட்டம் போட்டு விட்டேன் என்று சந்தோஷத்துடன் சொன்னார். வீட்டில் வந்து விவரமாக பேசிக் கொள்ளலாம் என்றும் சுதா அவசியம் நம்முடன் வர வேண்டுமா என்று கேட்டார். திடீரென்று எதற்காக இப்படி கேட்கிறீர்கள் என்று கேட்க, சுதா இதற்கு சரிப்பட்டு வருவாள் என்று தனக்கு தோன்றவில்லை என்றார். தேவை இல்லாமல் அவளை பற்றி இப்படி எல்லாம் கற்பனை செய்ய வேண்டாம்....கண்டிப்பாக அவள் இதற்கு சம்மதிப்பால்.....ஆனால் நீங்கள்தான் அவளிடம் இதை பற்றி பக்குவமாக பேசி புரிய வைக்க வேண்டும் என்று சொன்னேன். அவரும்.....நீ சொல்வதுதான் சரி... மணியும் நம்மோடு வர வேண்டுமா என்றார். உடனே நான் அதற்கு மறுத்து விட்டேன். நாம் மூன்று பேர் மட்டும் போதும்.....சுதாவும் நீங்களும் புருஷன் பொண்டாட்டி மாதிரியும் நான் உங்கள் சொந்தக்காரப் பெண் போல கூட வருவேன் .... அப்படி நாம் நடந்து கொள்ளலாம் என்றேன். நான் அப்படி சொன்னதை கேட்டு போனிலேயே என்னை ஆராத்ித்தார். 'எப்படி மல்லி....நான் நினைச்சா மாதிரியே நீயும் சொல்ற...?' 'ம்ம்....இந்தனை வருசம் நாம ரெண்டு பெரும் ஒண்ணா குப்பை கொட்டுறோம்...எனக்கு தெரியாதா நீங்க எந்த மாதிரி யோசிப்பீங்கன்னு...' 'ஓகே...போனை வைக்கிறேன்....வீட்டுல வந்து பேசிக்கலாம்...நான் வர கொஞ்சம் லேட்டானாலும் ஆகலாம்...' என்று சொல்லி விட்டு போனை கட் செய்தார். போனை வைத்து விட்டு மீண்டும் சோஃபாஃபில் வந்து உட்கார்ந்து டீவீயை ஆன் செய்தேன். அதில் ஏதோ சினிமா ஓடிக் கொண்டிருக்க என் மனம் அதில் லயிக்க வில்லை. என்னவோ தெரியவில்லை....திடீரென சிவகுமார் ஞாபகம் வந்தது. அவருக்கு போன் செய்தால் என்ன என்று தோன்றியது. லேண்ட் லைனில் இருந்து பண்ணினால் அவருக்கு எங்கள் வீட்டு நம்பர் தேர்ந்து விடும்...அது நல்லதல்ல என்று நினைத்து எப்போதும் அனைத்தே வைத்திருக்கும் என்னுடைய செல்போனை உள்ளே போய் தேடி எடுத்து அதை ஆன் செய்தேன்.

என்னவோ தெரிய வில்லை...என்னுடைய செல்போனை நான் எப்போதும் ஆன் செய்வதே இல்லை... இது மாதிரி எனக்கு யாரிடமாவது பேச வேண்டும் என்று தோன்றினால் மட்டுமே அதை ஆன் செய்வேன். அதில் இருந்து அவர் நம்பரை பார்த்து டயல் செய்தேன். ஆரேழு தடவை ரிங்க் போனவுடன்தான் எடுத்தார். நான் ஹல்லோ என்று சொன்னதும், மறுமுனையில் அவர் குரல் நல்ல மலர்ச்சியுடன் கேட்டது. 'என்ன ஜாஸ்மின்...எப்படி இருக்கீங்க...?' 'ம்ம்...நான் நல்லா இருக்கேன்....நீங்க எப்படி இருக்கீங்க...?' 'எனக்கென்ன ஜாஸ்மின்...ரொம்ப நல்லா இருக்கேன்...' 'ரொம்ப பிசியா இருக்கீங்களா....போனை நீங்க எடுக்க ரொம்ப நேரம் ஆயிட்டே...?' 'ஓ...அதுவா....நான் இப்போ வீட்டுலதானிருக்கேன்....உங்க போன் வந்தப்போ நான் வெளியே நின்னுகிட்டு இருந்தேன்....உங்க பேரை பாத்துட்டு பெட்ரூமுக்குள்ள வந்து பேசுறேன்...அதுதான் நேரமாயிட்டு....' 'ம்ம்...சரி...ஏதோ நீங்க எங்க ஊருக்கு வாரேன்னு சொன்னீங்களே...' 'ஆமா ஜாஸ்மின்....இங்க ஒரு சின்ன வேலை இருக்கு .... அதை முடுச்சுட்டுதான் அங்கே வரணும்....இன்னும் ரெண்டு மூணு நாள்ல வந்துருவேன்....' 'ம்ம்...சரி....எங்க ஊருல அது யாரு ?' 'ம்ஹூம்....சொல்ல மாட்டேன்...அது சஸ்பென்ஸ்....நேருல பாக்கும் போது உங்களுக்கே அது ஆச்சரியமா இருக்கும்....' 'ப்ளீஸ்....இப்போ சொல்லுங்களேன்...' 'சாரி. ஜாஸ்மின்....நான் சொல்ல மாட்டேன்...' என்று சொல்லி விட்டு அவர் சிரிப்பது எனக்கு கேட்டது. அதற்கு மேல் அவரிடம் கேட்பது சரியாக இருக்காது என்று தோன்றியதால் அதை பற்றி பேசாமல் பேச்சை மாற்றினேன். 'சரி...உங்க இஷ்டம்.....' 'என்ன ஜாஸ்மின்......கோபமா...?' 'கோபப்பட இதுல என்ன இருக்கு....?' 'குட்....ஆமா ஜாஸ்மின்....உங்களுக்கு பீரியட் எப்போ...?' 'ஏன் கேக்குறீங்க...?' 'என்ன அப்படி கேக்குறீங்க....வந்து வேஸ்டா போயிட கூடாதுல்ல....நான் மட்டுமில்ல...அவரும் ஏமாந்துர கூடாதுல்ல......அதான்....' 'ஓகோ...ரொம்ப முன்னேற்பேடா இருக்கீங்களா...?' 'இருக்கணும்ல....' 'ம்க்கும்....இருந்துட்டாலும்.....' 'என்ன ஜாஸ்மின்.....இப்படி சொல்றீங்க...?' 'பிறகு என்ன.....முதல் தடவை நாம பாத்துகிட்ட போது நீங்க என்கூட ரொம்ப நேரம் இருந்தீங்க...என்னை கொஞ்ச நேரம் கூட விடாம பாத்துக்கிட்டீங்க...ஆனா ரெண்டாவது தடவை ரெண்டு நாள் உங்க கூட இருத்தாலும் நீங்க என்னை செஞ்சதை விட உங்க ப்ரெண்ட்டுகளை விட்டு என்னை செய்ய சொல்லிட்டு நீங்க சும்மாதான இருந்தீங்க...' 'ஓ...அதை சொல்றீங்களா...?' 'அப்புறம்....நான் உங்க மேல ஆசை பாட்டுதான வந்தேன்....ஆனா நீங்க என்னை அடுத்தவங்களுக்கு தானம் பண்ணுறததுலதான் குறியா இருந்தீங்க...'

'என்ன ஜாஸ்மின்....என் மேல அவ்வளவு ஆசை வச்சு இருக்கீங்களா..." 'அப்புறம் இல்லியா....?' 'ஐயோ ஜாஸ்மின்.....ரொம்ப சாரி....உங்க மனசை புரிஞ்ச்சுக்காம இருந்துட்டேன்...' 'சாரி எல்லாம் கேட்க வேண்டாம்....இனிமேலாவது நான் சொன்ன மாதிரி பாத்துக்கோங்க...'