"மாமி, பார்த்தேளா எவ்ளோ நன்னா இருக்கு!" என்று என்னிடம் சொல்லி கொண்டிருப்பான். எனக்கு அந்த அம்மா நாயையும், குட்டி நாயையும் நன்றாகவே அடையாளம் தெரிந்தது. நானும் அதற்கு எத்தனை தடவை பால் கொடுத்து இருக்கிறேன்! இப்போது அந்த குட்டி நாயே தன் அம்மாவிடம் சேர துடித்து கொண்டிருந்தது. மனிதர்களை போல விலங்குகளுக்கு எந்த விதமான கட்டுப்பாடும் இல்லை என்றாலும், ஏனோ எனக்கு அந்த நிமிஷம், அந்த காட்சி வினோதமாக இருந்தது. இதயம் பட படக்க பார்த்து கொண்டிருந்தேன். அம்மா நாய் ஒரு இடத்தில் நிற்பதும், பின்பு நகர்வதுமாக போக்கு காட்டி கொண்டிருந்தது. குட்டி நாயும் விடாமல் அதன் பின் பக்கத்தை முகர்வதும், முன்னால் வாலை குழைத்து கொண்டு குரல் குடுப்பதுமாக அதன் கூடவே நகர்ந்தது. விலங்குகளின் வாழ்க்கை எத்தனை சுலபமானது என்று நினைத்து கொண்டேன். ஏன் எனக்கு அந்த நேரத்தில் அதை பார்க்க ஆவல் ஏற்பட்டது என்று கேட்டால் எந்த விதமான விளக்கமும் கொடுக்க முடியாது. இயற்கையால் உந்த பட்டு, இஇனம் தெரியாத ஆவலுடனும், பட படக்கும் இதயத்துடனும் நான் அந்த நாய்களை வெறித்து வேடிக்கை பார்த்து கொண்டிருந்தேன். ஒரு கட்டத்தில் அம்மா நாய் ஒரு இஇடத்தில் நின்று விட குட்டி நாய் தன் முன்னங்கால்களை தூக்கி அம்மா நாயின் பின் பக்கத்தில் போட முயற்சித்தது. அதற்குள் அம்மா நாய் நகரவே, குட்டி நாய்க்கு அது வாய்க்கவில்லை. ஆனால் அதன் முயற்சியை விடாமல் செய்ய எனக்கு மயக்கம் வரும் போல உணர்ந்தேன். என் கண் பார்வையிலிருந்து அந்த நாய்கள் மறைந்து விடும் போல இருக்க, எனக்குள் எழுந்த பெருத்த ஏமாற்றம் எனக்கே ஆச்சரியமாக இஇருந்தது. என்ன ஆயிற்று எனக்கு? உடல் சோர்வடைய ஜன்னல் கம்பிகளை பிடித்து கொண்டு அந்த ஜன்னல் மேடையிலேயே உட்கார்ந்து விட்டேன். என் இதயம் பட படப்பு கொஞ்சம் அடங்கியதாக தோன்றியது. இரண்டு நிமிஷத்திற்கெல்லாம் மீண்டும் குட்டி நாயின் மெல்லிய குரல் கேட்க மீண்டும் அவை என் கண் பர்வைக்கு தென் பட்டன. அடி மனதில் தோன்றிய சந்தோஷத்துடன் மீண்டும் பார்க்க ஆரம்பித்தேன். கடைசியாக அம்மா நாய் ஒரு இடத்தில் நிற்க, குட்டி நாய் எக்கி தன் முன்னங்கால்களை தூக்கி அம்மா நாயின் பின் புறத்தில் வெற்றி கரமாக போட்டது. இஇரண்டு நாய்களும் கொஞ்ச நேரம் அப்படியே இஇரைக்க இஇரைக்க நின்றன. பின்னர் குட்டி நாய் இஇன்னும் தன் இடுப்பை முன்னோக்கி நகர்த்த, ஒரு மிருகப் புணர்தல் அங்கே ஆரம்பமானது. என் கால்களில் வலுவிழந்தேன். உடலில் சட்டென்று அசதி தோன்றி மயக்கம் வரும் போல இருந்தது. என் இதயம் இதுவரை இஇல்லாத வேகத்துடன் அடித்து கொள்ள, என் கண் பார்வையில் அந்த தெரு மறைந்தது. ஜன்னல் கம்பிகள் மறைந்தன. எதிரில் இருந்த வீடு மறைந்தது. இஇந்த உலகத்தில் நான், மற்றும் அந்த நாய்கள் இரண்டு மட்டுமே இருப்பதாக தோன்றியது. குட்டி நாயின் இஇடுப்பில் இருந்து சிவந்த நிறத்தில் சிறிய ஸ்க்ரூ டிரைவர் போல அதன் ஜனன உறுப்பு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெளியே வந்தது. இஇந்த குட்டி நாய்க்கு இஇத்தனை பெரிதா என்று ஒரு பக்கம் ஆச்சரியம் தோன்ற கண்களை இமைக்காமல் பார்த்தேன். இஇரண்டு நாய்களும், நாக்கை தொங்க போட்டு கொண்டு இஇரைத்து கொண்டிருந்தன. மெள்ள மெள்ள குட்டி நாயின் உறுப்பு அதன் அம்மாவின் பெண் உறுப்பில் நுழைந்தது. ஒரு கணம் என் இதயம் நின்று விடும் போலஇருந்தாலும், மறு கணம் அது அதிக வேகத்தில் அடித்து கொண்டதை உணர்ந்தேன். குட்டி நாய் தன் இஇடுப்பை இஇன்னும் இஇன்னும் என்று அதன் அம்மாவின் மேல் போட்டு தன் உறுப்பின் பெரும் பகுதியை அம்மா நாயின் பெண் உறுப்பில் நுழைத்து விட்டிருந்தது. பின்னர் மெதுவாக அசைந்து ஆட்டி புணர ஆரம்பித்தது. அந்த நாய்கள் புணர்ந்து கொண்டிருந்த போது எனக்குள் சொல்ல முடியாத ஒரு வக்கிர சுகம் ஏற்பட்டது. ஜன்னலின் கம்பிகளை இஇறுக்கமாக பிடித்து கொண்டேன். நாய்கள் தம் புணர்ச்சியை தொடர்ந்து கொண்டிருந்த போது, தெருவில் சைக்கிளில் போன யாரோ அதை தெருத்த அவை அசைய முடியாமல் அந்த இடத்திலேயே நின்று தம் வேலையை தொடர்ந்தன. சட்டென்று என் உடல் அதிர்ந்து, எப்படி என்று தெரியாமல் நான் உச்ச கட்ட இன்பம் எய்தினேன். என் தொடை முழுக்க ஈரம் வழிய உடல் அசதியில் சட்டென்று பக்கத்தில் இருந்த கட்டிலில் உட்கார்ந்தேன். குட்டி நாயின் மெல்லிய குரல் ஈனஸ்வரத்தில் கேட்க அவையும் உச்சத்திற்கு வந்திருக்க வேண்டும் என்று நினைத்து கொண்டேன். எழுந்து பார்த்த போது யாரோ தெருவில் அந்த நாய்களை துரத்தி கொண்டிருந்தார்கள். அவை பிரிய முடியாமல் ஒட்டி கொண்டே அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தன. அந்த நாய்கள் ஏன் பிரிய முடியவில்லை என்ற காரணத்தை நான் தெரிந்து கொள்ள அவசிய படவில்லை. ஆனால் எனக்குள் என்ன நடந்தது என்று தெரிந்து கொள்ள மனம் யோசித்தது. ஏன்? ஏன்? எனக்குள் என்ன நடந்தது? என்னவாயிற்று எனக்கு? கேவலம் மிருகங்கள் புணர்வதை பார்த்தா எனக்கு உச்ச கட்டம் ஏற்பட வேண்டும்? எனக்கு என்ன குறை வாழ்க்கையில்? இது வரை எல்லாமே நல்ல படியாகத்தான் நடந்து வந்திருக்கிறது. பிரசினை இஇல்லாத புருஷன். செல்லமாக ஒரேயொரு மகன். கை நிறைய பணம். மனம் நிறைந்த வாழ்க்கை. இருந்தும் ஏன் இஇந்த வக்கிரம்? மனதில் சொல்ல முடியாத துயரம் ஏறபட்டது. யோசிக்க யோசிக்க பைத்தியம் பிடித்து விடும் போல மனம் குழம்பியது. மீண்டும் அந்த காட்சி மன திரையில் வந்து மோதியது. குட்டி நாய் தன் அம்மாவின் மேல் படர்ந்து புணர்ந்தது. திடீரென்று மின்னல் மின்னியது போல மனதின் ஒரு ஓரத்தில் சட்டென்று சந்த்ரு தோன்றி மறைந்தான். பேயறைந்தவள் போல ஆனேன். மீண்டும் மீண்டும் சந்த்ரு மனதில் தோன்றி மறைய ஆடி விட்டேன். கடவுளே என்ன கோலம் இது? நாய்கள் புணர்வதை நினைக்கையில் மனதில் ஏன் சந்த்ரு வர வேண்டும்? உடனே பாத்ரூம் சென்று தலையில் தண்ணீரை ஊற்றி கொண்டேன். பூஜை அறைக்கு சென்று கடவுளை மனதில் தியானிக்க தொடங்கினேன். எத்தனை முயன்றும் மீண்டும் மீண்டும் சந்த்ருவே மனதில் தோன்றினான். பூஜை அறையை விட்டு வெளியே வந்து டிவி போட்டேன். அதிலும் தோல்விதான். சந்த்ரு முழு மனதையும் ஆக்கிரமித்து கொள்ள படாத பாடு பட்டேன். உடல் சூடாகி தகித்தது. கடவுளே, கடவுளே என்று வாய் முனுமுனுத்தாலும், மனம் மட்டும் கட்டுக்கு அடங்கவில்லை. பக்கத்து வீட்டிலிருந்து லக்ஷ்மி மாமி வந்து ஏதோ கேட்டாள். நான் சம்மந்தா சம்மந்தமில்லாமல் பதில் சொல்லவே என் அருகில் வந்து என்னை பார்த்தாள். பார்த்தவுடன் அதிர்ந்து "என்னடி...கல்பனா? என்ன ஆச்சு உனக்கு? உடம்பு ஏன் இப்படி கொதிக்குது? ஜுரமா என்ன? இப்படி கொதிக்குதே? வா...வா... டாக்டர்கிட்ட போகலாம்.." என்று என்னை அழைத்தாள். அப்போதுதான் என் நிலைமை எனக்கே தெரிந்தது. "இல்ல...மாமி ...தலை வலிக்கறா மாதிரி இஇருக்கு. வேற ஒன்னும் இல்லே. " என்று சொல்லி சமாளித்தேன். " சந்த்ரு இன்னும் வரலயா? அவன் வந்ததும் முதல் காரியமா டாக்டர்கிட்ட போயிட்டு வா! " என்று சொல்லி விட்டு லக்ஷ்மி மாமி போய் விட்டாள். லக்ஷ்மி மாமி சொன்ன சந்த்ருவும், என் மனதில் வந்து அலை மோதிய சந்த்ருவும் வேறு யாருமில்லை. எஞ்சினியரிங் கல்லூரியில் முதல் ஆண்டு படித்து கொண்டிருக்கும் என் மகன் தான். இன்னும் கல்லூரியிலிருந்து வரவில்லை. நான்கு வருஷம் முன்பு வரை நாங்கள் என் புருஷன் வேலை பார்க்கும் துபாயில் ஒன்றாகவே இருந்து வந்தோம். நான்கு வருஷங்களுக்கு முன்பு தான் சந்த்ருவின் படிப்பை முன்னிட்டு சொந்த ஊருக்கே வந்து விட்டோம். என் புருஷன் இன்னும் துபாயிலேயே தனியாக வேலை பார்க்க நானும் சந்த்ருவும் இங்கே இருக்கிறோம். அது முதல் என் புருஷன் ஆறு மாதத்திற்கு ஒரு முறை பதினைந்து நாட்கள் வந்து போவதோடு சரி. சந்த்ரு எங்களுக்கு ஒரே பிள்ளை. பணத்திற்கு ஒன்றும் குறைவில்லை. அதனால் வாழ்க்கை வசதியாகவே இருந்து வந்தது. துபாயில் இருக்கும் வரை எங்கள் தாம்பத்திய வாழ்க்கைக்கு ஒன்றும் குறைவில்லை. என் புருஷன் என்னை நன்றாகவே சந்தோஷமாக வைத்திருந்தார். இந்த நான்கு வருஷங்களாக அவர் வரும் போது ஆறு மாதத்திற்கும் சேர்த்தே நடந்து விடும்மற்ற சமயங்களில் எப்போதாவது எனக்கு அந்த நினைப்பு வரும் போதெல்லாம் நான் மற்ற விஷயங்களில் கவனம் செலுத்தி என் மனதையும், உடலையும் என் கட்டுக்குள்ளேயே வைத்திருந்தேன். கூடவே எனக்கு பிடித்தமான விஷயமான எம்பிராய்டரி, துணி தைப்பது, பேப்பர் கட்டிங், அக்கம்பக்கத்து வீட்டு குழந்தைகளை படம் எடுத்து கம்ப்யூட்டரில் அதை விதம் விதமாக மாற்றுவது என்று ஏதாவது செய்து உணர்ச்சிகளை அடக்கி விடுவேன். ஆனால் அன்று ஏற்பட்டதோ என்னால் தாங்க முடியாததாகவும், அடக்க முடியாததாகவும் இருந்தது. சந்த்ரு கல்லூரியிலிருந்து வந்தான். என்னால் அவன் முகத்தை ஏறிட்டு பார்க்க முடியவில்லை. ஆனால் சந்த்ரு வழக்கம் போல என்னை கட்டி பிடித்து கொண்டான். தீயை தொட்டது போல அவனை உதறி விட்டேன். எதுவும் புரியாத சந்த்ரு என்னை பயத்துடன் பார்க்க என்னால் அவனை நேருக்கு நேர் பார்க்க முடியவில்லை. "ஒரே தலைவலியா இருக்கு சந்த்ரு.. அம்மாவை சும்மா தொந்திரவு செய்யக் கூடாது '' என்று சொன்னேன். "ரொம்ப தலை வலின்னா டாக்டர் கிட்ட போகலாம் வாம்மா.." என்று சந்த்ரு சொன்னாலும் அவனை பார்க்காமல் வேண்டாம் என்று சொல்லி விட்டு மற்ற வேலையை பார்க்க போய்விட்டேன். அன்று இரவு சாப்பிடும் போதும், அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க முடியவில்லை. அன்று தூங்கும் போது அவன் நினைப்பே வர பலவந்தமாக அதை விலக்கி தூங்க முயற்சி செய்தேன். முடியவில்லை. எப்போதோ வாங்கி வைத்த தூக்க மாத்திரைகளை போட்டு கொண்டு தூங்கிவிட்டேன். அடுத்து அடுத்து நாட்கள் நரகம் போல இருந்தது. எந்த வேலை செய்தாலும் சரி, எதை தொட்டாலும் சரி எதை பார்த்தாலும் சரி சந்த்ருவும் அன்று பார்த்த நாய்களின் புணர்சியும் மட்டுமே என் மன கண்ணுக்கு தெரிந்தன. என் இருதய அந்தரங்கத்துக்குள் நடந்த இஇந்த போராட்டத்தை பற்றி யாரிடம் சொல்லி அழுவது என்று தெரியாமல் தன்னந்தனியாக உட்கார்ந்து அழுதேன். ஆனால் நாள் ஆக ஆக அந்த துன்பமான எண்ண ஓட்டத்திலும் ஒரு விதமான சுகமும் இருப்பது புரிந்தது. மனதின் அடியில், அந்தரங்கத்திற்கும் அந்தரங்கமான ஓரத்தில் கிளம்பிய ஒரு விதமான சுகம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என மனதை ஆக்கிரமிக்க ஆரம்பித்தது. என் மன மாற்றத்தை நான் உணர்ந்தேனா இல்லை வலுகட்டாயமாக அதை வர வழைத்து கொண்டேனா என்று இனம் காண முடியவில்லை. காம உணர்ச்சி வருவது எல்லோருக்கும் வருவது சகஜம் தான், ஆனால் ஏன் சொந்த மகனை அப்படி நினைத்து பார்க்க வேண்டும் என்ற கேள்வி பிறந்தது. கூடவே 'மிருகங்களுக்கு அது சரி, ஆனால் மனிதர்களுக்கு அது எப்படி சரி ஆகும்' என்ற கேள்வியும் பிறந்தது. 'மனதிற்குள் தானே' என்ற சமாதானம் உடன் சேர்ந்து கொள்ள முதலில் எழுந்த கேள்வியின் வீர்யம் சோர்ந்தது. அவ்வப்போது 'கல்பனா உனக்கு என்ன பைத்தியம் பிடித்து விட்டதா? ஏன் உனக்கு இந்த புத்தி? சொந்த மகனை யாராவது அப்படி நினைப்பார்களா? இல்லை நினைத்துத்தான் பார்க்க முடியுமா? ' என்று உள் மனம் சொன்னாலும், அந்த நினைவில் எழுந்த ஒரு அமானுஷ்யமான சுகம் இந்த மாதிரியான உள் மன கேள்விகளை தள்ளி வைத்தது. கிட்டத்தட்ட இருபது நாள் மன போராட்டத்திற்கு பிறகு நான் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என் வசம் இழந்து பாவ எண்ணத்திற்கு அடிமையாகினேன். அந்த நினைவின் சுகமே தலை தூக்கி நிற்க அதுவே ஜெயித்தது. 'அப்படி நினைப்பது தவறு என்றால் ஏன் அந்த நினைவு சுகமாக இஇருக்க வேண்டும்? தொடக்கத்தில் இருந்த மன வலி போய் இப்போது சுகமாக அல்லவா இருக்கிறது! தவறு சுகம் தர கூடாதே! நான் ஒன்றும் அப்படியே நடந்து கொள்ள வில்லையே! என் மனதில் மட்டும் தானே அப்படி நினைத்து கொள்கிறேன்! சந்த்ரு ஒன்றும் இதில் பாதிக்க படவில்லையே! ஏன் என் புருஷனும் கூட இதில் பாதிக்க படவில்லையே! மனதில் மட்டும் நினைப்பது எப்படி தவறாகும்? ' என்ற என் எண்ண ஓட்டம் என்னை முழுவதுமாக சாய்த்தது. அன்று இரவு தூங்கும் போது மெதுவாக மனதில் சந்த்ருவை நினைத்து பார்த்தேன். உடல் சிலிர்த்தது. ஒருவேளை நானும் சந்த்ருவும் அந்த மிருகங்களை போல புணர்ந்தால்.......? சந்த்ருவின் சாயல் மட்டுமல்ல, உடலமைப்பிலும் அப்படியே என்னை மாதிரிதான். சந்த்ருவின் அப்பா கொஞ்சம் மா நிறம். ஆனால் சந்த்ரு என்னை போல நல்ல சிவப்பு. என் உயரம் இருப்பான். இந்த வயதிலேயே நல்ல திட காத்திரமான உடல் அமைப்பு. குளித்து விட்டு வெற்று உடம்புடன் அவனை பார்த்தால் தெரியும். என் மனக் கண்ணில் சந்த்ரு என் பக்கத்தில் படுத்திருப்பது போல கற்பனை செய்து கொண்டேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனை ஆகிரமித்து அவன் மேல் ஏறி படுத்து அவனை புணர்வது போல கற்பனை செய்தேன். இதயம் திக் திக் என்று அடித்து கொள்ள உடல் பர பரத்தது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காற்றில் மிதப்பது போல உணர்ந்தேன். இந்த உலகத்தை விட்டு சாஸ்வதாமான இஇன்ப லோகத்தில் அவனுடன் சஞ்சாரித்தேன். சந்த்ரு என் மேல் பரவினான். எனக்கு முத்தம் கொடுத்தான். என் உடலெல்லாம் தடவி விட்டான். என் உடைகளை கழட்டி என்னை பிறந்த மேனியாக்கினான். நானும் அவனை அம்மணமாக்கினேன். என் மேல் பரவிய சந்த்ரு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என்னுள்ளில் இறங்கி எனக்குள் புகுந்தான். என்னுள்ளில் சந்த்ரு இருந்த போது இந்த உலகத்தை மறந்தேன். என் நிலையை மறந்தேன். எனக்குள் முயங்கிய சந்த்ரு தன் அத்தனை சக்தியையும் பிரயோகித்து 'அம்மா...அம்மா..' என்று முனகி கொண்டே தன் சக்தி எல்லாம் எனக்கு கொடுத்து என்னை வேறு உலகத்திற்கு அழைத்து சென்றான். நான் அவனை சேர்த்து அணைத்து கொண்டு 'சந்த்ரு...சந்த்ரு...' என்று முக்கி முனகிய படியே முயங்கினேன். அன்று நான் நாய்களை பார்த்து உச்ச நிலை அடைந்ததை விட இன்னும் அதிக இன்பத்தை கண்டேன். உடல் வியர்க்க தன்னிலைக்கு வந்தேன். வியர்வையில் படுக்கை நனைந்திருந்தது. என் உடைகள் தாறு மாறாக கலைந்திருக்க என் மார்புகளை நானே பிடித்து பிசைந்து கொண்டிருந்ததை உணர்ந்தேன். தொடை இடுக்கில் ஏராளமாக ஈரம். உடல் சோர்வாக உணர்ந்தேன். சந்த்ரு என் அருகில் இல்லை. முழுவதும் விழித்து கொள்ள நான் என் அறையில் தனியாக இருப்பதை உணர்ந்தேன். அது இஇரவா பகலா என்று உடனே தெரியவில்லை. கொஞ்ச நேரத்தில் எல்லாம் தெளிவாக விளங்கியது. இத்தனை நாளாக பட்ட அவஸ்தை ஞாபகத்திற்கு வந்தது. சற்று முன் அனுபவித்த உடல் சுகத்தினால் மனதில் அமைதி ஏற்பட்டது. உடல் சுகம் முடிந்து விட்டதால், மனதின் ஓரத்தில் இத்தனை நாள் இஇல்லாத கழிவிரக்கம் வர, ஆனால் அந்த சுகம் ஏற்படுத்திய தாக்கம் அதை விரட்டியது. நல்ல வேளை, சின்ன வயதிலிருந்தே சந்த்ரு தனியாக படுத்து தூங்கி பழக்க பட்டிருந்ததால் என்னுடைய இந்த கோலத்தை அவன் பார்க்க முடியவில்லை. அன்று ஏற்பட்ட அந்த சுகம் என் மனதில் இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச தயக்கத்தையும் விரட்டியது. அன்று முதல் இரவுகளில் எனக்கு சந்த்ருவை நினைத்தால் மட்டுமே தூக்கம் பிடித்தது. எல்லா இரவும் ஆனந்தமாக கழிய நான் மீண்டும் சகஜ நிலைக்கு திரும்பினேன். சந்த்ரு ஒரே செல்ல பிள்ளை என்பதால் அவன் அப்பாவை விட என்னிடம் எப்போதும் செல்லம் அதிகம். இந்த நினைவு வரும் முன் அவன் என்னிடம் நெருங்மும் போதெல்லாம் எனக்கு ஒரு விதமான தடையும் இருந்ததில்லை. ஆனால் எப்போதிலிருந்து எனக்குள் இஇந்த மாற்றம் நிகழ்ந்ததோ அப்போதிலிருந்து நான் விலகி விலகி போவதாயிருந்தேன். ஆனால் இப்போது அவன் அருகாமை கூட எனக்கு சுகமாக இருந்தது. அவன் என்னை 'அம்மா' என்ற ஹோதாவில் கட்டி பிடித்து கொஞ்சினால் நான் இப்போதெல்லாம் விலகி கொள்வதில்லை. மாறாக நானும் அவனை இஇறுக கட்டிபிடித்து 'அம்மா-மகன்' என்ற முறையில் முத்தமிட்டேன். அதாவது அவனை பொறுத்தவரையில். என்னை பொறுத்தவரையில் அது காம சுகம் தேடுதலாகவே இஇருந்தது. ஆனால் சந்த்ருவிடம் ஏற்பட்ட எதிர்விளைவு எனக்கு ஆச்சரியாமாக இருந்தது. நான் முத்தம் கொடுத்த போதெல்லாம் அவனும் எனக்கு திருப்பி முத்தம் கொடுத்தான். முன்னைவிட அதிகமாக என்னுடன் நெருங்கி பழகினான். இரவுகளில் சந்த்ருவை நினைத்து இன்பம் காண்பது இப்போதெல்லாம் எனக்கு மிகச் சாதாரணமாக ஆனது. மனதில் குற்ற உணர்ச்சி முற்றிலும் குறைந்தாலும் எப்போதாவது எங்காவது ஒரு மூலையில் 'இது தவறு' என்று ஒலிக்கும். ஆனால் இரவின் இன்பம் அந்த உள் மன கூவலை நிராகரித்து விடும். ஒவ்வொரு நாளும் இரவு வருவதற்காகவே நான் காத்திருக்க ஆரம்பித்தேன். ஒரு நாள் இரவு, நான் கற்பனை உலகில் சந்த்ருவுடன் சல்லாபித்து, முயங்கி இன்பம் அனுபவிக்கும் போது என் கை தன்னிச்சையாக என் பெண்மையில் தடவ, கூடுதல் இன்பத்தை உணர்ந்தேன். அப்படியே தடவி, தடவி பெண்மையின் உள்ளே கை விரலை விட்டு எடுத்த போது சந்த்ருவே அதை செய்வதாக நினைத்தேன். எனக்கு கிடைத்த ஆனந்தம் அளவில்லாதது. எனக்கு ஒரு புதிய உலகம் தெரிந்தது போல உணர்ந்தேன். 'அட! இத்தனை நாள் ஏன் இதை செய்யவில்லை' என்று தோன்றியது. தொடர்ந்து என் பெண்மையை என் கையாலேயே கையாண்டேன். ஆட்காட்டி விரலை முழுவதுமாக உள்ளே விட்டு எடுத்து என்னை நானே புணர்ந்து கொண்டேன். பெண்மையின் உச்சியில் இஇருந்த கிளிடோரிஸை நிமிண்டி நிமிண்டி அதிலும் பூரண சுகம் கண்டேன். திடீரென்று கிடைத்த இஇன்பத்தில் ஒவ்வொரு நாளும் திளைத்தேன். என் கை விரலை உள்ளே விட்டு புணரும் போது சந்த்ருவின் ஆண் உறுப்பே அதன் உள்ளே போவதாக கற்பனை செய்து கொண்ட போது இஇன்பம் இஇன்னும் அதிகமானது. கடைசியாக இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச தடையும் போய், சந்த்ருவுடன் முழு அளவில் கற்பனையில் உடலுறவு கொள்ள ஆரம்பித்தேன். சந்த்ரு என்னை தினமும் இரவில் பாடாய் படுத்தினான். நான் வேண்டாம் வேண்டாம் என்றால் கூட விடாமல் என்னை ஆட்கொண்டான். முதலில் முத்தங்களில் ஆரம்பிப்பான். என்னை முழு அம்மணமாக்கிய பிறகு பின்னர் என் உடலை கொஞ்சம் கூட விடாமல் தடவி விடுவான். அவன் கை பட்ட இடம் எல்லாம் எனக்கு இஇன்பம் ஊற்றெடுத்தது. நானும் அவனை நிர்வாணமாக்குவேன். என்னை அம்மணமாக்கிய பின்னர் உடலில் ஒரு இஇடம் விடாமல் எல்லா இடத்திலும் தன் முத்தங்களை பதித்து எனக்கு இன்பமூட்டுவான். என் மார்புகளில் வாய் வைத்து குழந்தை போல பால் குடிப்பான். அவனுக்கு என் மார்பிலிருந்து இஇல்லாத பாலை அவன் வயிறு முட்ட ஊட்டுவேன். அவன் பால் குடிப்பதையே பாசத்துடனும், காமத்துடனும் ரசித்து பார்ப்பேன். தன்னுடைய முன் விளையாட்டுகளை முடித்த பின் என் மேல் ஏறி பரவி, என்னுள் தன் ஆண்மையை இஇறக்கி எனக்கு காம சுகத்தின் உச்சத்தை காண்பிப்பான். அதன் பிறகு நான் அவன் களைப்பு நீங்கும் வரை அவனுக்கு தடவி கொடுத்து தூங்க வைப்பேன். அதன் பின்னரே எனக்கு தூக்கம் வரும். என் எல்லா இரவுகளும் இஇப்படியே கற்பனையில் ஆனந்த மயமாக மாறியது. இஇரவுகளில் நான் ஏறக்குறைய பைத்தியமாகவே ஆகி போனேன். இஇல்லாத சந்த்ருவுடன் கூட உண்மையில் சல்லாபிப்பது என்பது வழக்கமாகி விட்டது. பகல் வேளைகளிலும் என் நினைவுகள் தொடர நான் மிகுந்த எச்சரிக்கையாக இஇருக்க வேண்டியதாக இருந்தது. சமயங்களில் எது நிஜம் எது கற்பனை என்று நிதானமாக யோசித்து செயல் பட வேண்டியதாக இஇருந்தது. அவ்வப்போது கிடைக்கும் சந்த்ருவின் அணைப்புகளிலும், கன்னங்களில் கிடைக்கும் முத்தங்களிலும் திருப்தி அடைந்தேன். இஇரவில் தனியறையில் என்னை கட்டு படுத்த யாரும் இஇல்லை என்ற எண்ணத்தில் முழு சுதந்திரத்துடன், கற்பனை சுகத்தில் என்னை முழுவதுமாக ஈடுபடுத்தி கொண்டேன். ஆனால் அந்த இஇன்பமும் கொஞ்ச நாட்களில் கசக்க ஆரம்பித்தது. எத்தனை நாட்கள்தாம் இஇப்படி கற்பனையிலேயே ஓட்டுவது? கற்பனையில் நடப்பதே இவ்வளவு இஇன்பமாக இஇருக்கும் போது அதுவே நிஜத்தில் நடந்தால் எப்படி இருக்கும்? இஇதை நினைத்த மாத்திரம் என்னுள் ஊற்றெடுத்த இஇன்ப பெருக்கு அளவில்லாதது. நடக்குமா? உண்மையில் நடக்குமா? ஒரு வேளை நடந்தால்? அது எப்படி சாத்தியமாகும்? ஒரு வேளை சந்த்ரு இஇதற்கு சம்மதித்தால்? சீ...சந்த்ரு இஇதற்கு எப்படி சம்மதிப்பான்? சந்த்ரு சம்மதித்தாலும் நான் தான் எப்படி உடன் பட முடியும்? வெளியே தெரிந்தால் என்னவாகும்? ' கல்பனா........ வெளியே எப்படி தெரிய வரும்? கொஞ்சம் யோசித்து பார். இஇது மட்டும் நடந்து விட்டால் அந்த இஇன்பத்திற்கு எது ஈடாகும்? இஇன்னும் எத்தனை நாள் நீ ..இஇப்படியே கற்பனையில் அவனுடன் சுகம் அனுபவிப்பாய்? ஏன் நீ அனுபவிக்க வேண்டிய வயதில் வீணாக காலத்தை கடத்துவாய்? கொஞ்சம் முயற்சி செய்து பார் கல்பனா... அது மட்டும் நடந்து விட்டால் உன்னுடைய சுகத்திற்கு என்றும் முடிவில்லை. காலா காலத்துக்கும் நீ உன் விருப்பம் போல இஇருக்கலாம்.' என்று என் இஇதயத்தின் ஆழத்திலிருந்து ஒரு குரல் ஆதரவாக சொன்னது.
ஆனால் சந்த்ரு என்ன சொல்வான் என்று என மனம் மிகுந்த யோசனையில் ஆழ்ந்தது. வயதுக்கு வந்த பிள்ளை என்ன சொல்லுவான்? எந்த தாய் தன் மகனுடன் உறவு கொள்ள முயன்றாலும் அந்த பிள்ளையின் மனதில் என்ன தோன்றும்? சந்த்ரு இஇதற்கு விதி விலக்காக இஇருக்க மாட்டானா என்று என் மனம் ஏங்கியது. எப்படியாவது அவனே இஇதற்கு முதல் அடி எடுத்து வைத்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று எண்ணினேன். ஆனால் ஒன்றும் தெரியாத சந்த்ரு ஏன் தன் அம்மாவுடன் உறவு கொள்ள நினைக்க வேண்டும்? எனக்கு ஏற்பட்டிருந்த இந்த விபத்து அவனுக்கும் ஏன் ஏறபட்டிருக்க வேண்டும் என்று நான் நினைக்க வேண்டும்? என்னை பொறுத்த வரையில் என் மனம் இஇந்த திசையில் நுழைந்து விட்டிருக்கலாம். ஆனால் ஒன்றும் தெரியாத சந்த்ரு ஏன் அப்படி நினைக்க வேண்டும்? 'ஐயோ...கல்பனா... நீ ஏன் முயற்சி செய்யாமல் முடிவுக்கு வர வேண்டும். முயன்று பார். அவன் இதற்கு சம்மதிக்க வில்லையென்றால் சரி. ஆனால் சம்மதித்து விட்டாலோ? அந்த சுகத்தை நினைத்து பார் கல்பனா.... அதற்கு ஈடு இஇந்த உலகத்தில் உண்டா? கற்பனையில் அவனுடன் சேரும் போதே இஇது வரை உன் புருஷனால் கூட உண்டாகாத சுகம் ஏற்பட்டதை நீ ஏற்கெனவே அனுபவித்து விட்டாய்! அது மட்டும் நிஜத்தில் நடந்தால்?' என்று என் மனத்தின் இன்னொரு குரலும் கேட்டது. 'சரி... சந்த்ரு இதற்கு சம்மதித்து விட்டால் சரி. எல்லாம் நல்லதாகவே நடக்கும். ஒரு வேளை நான் முயற்சி செய்வது அவனுக்கு தெரிந்து, அவன் இஇதற்கு உடன் படவில்லை என்றால், என்னை பற்றி என்ன நினைப்பான்? அதன் பின்னர் என்னை ஏறிட்டு பார்ப்பானா? என்னுடன் இஇருப்பானா? அவன் மூலமாக அவன் அப்பாவுக்கும் தெரிந்து அதன் பின் நான் இஇந்த உலகத்தில் இருக்க முடியுமா? ' என்று என் மனம் வாதப் பிரதி வாதத்தில் ஈடு பட்டது. ' ஐயோ..கல்பனா.... உனக்கு கொஞ்சமாவது மூளை இருக்கிறதா? சந்த்ருவிடம் முயற்சி செய்யும் முன் அவனை பற்றி நன்றாக தெரிந்து கொள்ள வேண்டாமா? எடுத்தவுடன் அவனிடம் நீ இஇது பற்றி பேசவா முடியும்? இஇல்லை அவன் கை பிடித்து படுக்கை அறைக்கு இஇழுக்க முடியுமா? கொஞ்சம் யோசித்து பார்... சந்த்ரு வயது வந்த பிள்ளை. எல்லா வயது வந்த பிள்ளைக்கும் நிச்சயம் உடலுறவு பற்றி தெரிந்து கொள்ள ஆசையாக இஇருப்பார்கள். முதலில் உன் மகன் எந்த அளவுக்கு இந்த விஷயத்தில் இஇறங்கி இஇருக்கிறான் என்று தெரிந்து கொள். அதன் பின்னர் அதற்கு தகுந்தாற் போல நடந்து கொண்டால் போகிறது!' என்று அதற்கு பதிலும் என் மனதிலிருந்தே கிடைத்தது. மீண்டும் மிகுந்த யோசனை செய்து பார்த்தேன். முயன்றால்தான் என்ன என்று தோன்றியது. அன்று மதியம் இஇரண்டு மணி. சந்த்ரு எப்போதும் கல்லூரிக்கு மதிய உணவை எடுத்து கொண்டு போய் விடுவான். தெரு கதவை தாழ்ப்பாள் போட்டு விட்டு என் அறைக்கு வந்தேன். முழு நிலை கண்ணாடியில் என்னை நானே பார்த்து கொண்டேன். பதினெட்டு வயதில் கல்யாணமாகி என்னுடைய இஇருபதாவது வயதில் சந்த்ரு பிறந்தான். இஇந்த முப்பத்தியேழு வயதிலும் என் உடல் கட்டு குலையாமல் வைத்திருக்கிறேன். என் புருஷனும் நானும் ஒரே உயரம். சந்த்ரு இஇப்போது ஏறக்குறைய என் உயரம் தான் இஇருப்பான். என் இஇடுப்பில் கொஞ்சமாக மடிப்பு விழ துவங்கியிருக்கிறது. ஆனால் மார்புகள் இஇன்னும் தளராமல் அப்படியே உறுதியாகத்தான் நல்ல வடிவத்துடன் இஇருந்தன. இஇப்போதும் என் புருஷன் அதன் மேலேயே குறியாக இருப்பார். என் உயரமும் உடல் வாகும் தெருவில் போகும் யாரையும் திரும்பி பார்க்க வைக்கும். கட்டு குலையாத மார்புகளும், என் பிருஷ்டங்களும் தனியாக யாரையும் கவர்ந்திழுக்கும். பெருத்த தொடைகளையும், பிருஷ்டங்களையும் இஇறுக்கமான புடவை அவைகளின் வடிவத்தை சுலபமாக வெளியே காட்டி கொடுக்கும். கொலுசு அணியும் வழக்கத்தை நான் இஇன்னும் விடவில்லை. கண்ணாடியில் அப்படியும் இஇப்படியும் திரும்பி திரும்பி என்னையே நான் பார்த்து எடை போட்டேன். நிச்சயம் எந்த ஆணையும் இஇழுக்கும் உடல் வாகு எனக்கு இன்னும் இஇருந்தது. சந்த்ருவை, அவனும் இஇந்த மாதிரி எண்ணத்துடன் இஇருக்கும் பட்சத்தில் என்னால் கவர முடியும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு வந்தது. என் முகம் கொஞ்சம் நீண்டு இருந்தாலும், அழகுக்கு குறைவில்லை. என்னையே நான் சொல்லி கொள்ள கூடாது. என் புருஷன் என் முகத்தை இஇன்னமும் கொஞ்சி குலாவும் விதத்தை வைத்து என்னால் சொல்ல முடியும். என் பெரிய கண்கள் தான் என்னுடைய கவர்ச்சியே! உதடுகளில் கொஞ்சம் கலர் இஇல்லாத லிப்ஸ்டிக் போட்டு கொண்டால் அவை பள பளக்கும். காதோரம் கொஞ்சம் கூட முடியை சுருட்டி விட்டு கொண்டால் அப்புரம் என்னை தோற்கடிக்க யாராலும் முடியாது. இப்படி என்னையே நான் எடை போட்டு கொண்டும், ரசித்து கொண்டும், மெதுவாக தோளில் இஇருந்த முந்தாணையை கீழே நழுவ விட்டேன். ஜாக்கெட்டுடன் தெரிந்த என் முலைகள், தொய்வில்லாமல் நிமிர்ந்து நின்று என்னையே ஆச்சரிய பட வைத்தன. கொஞ்சம் இஇறுக்கமாக போட்டு கொண்டால் மார்புகள் ஜாக்கெட்டின் மேல் விளிம்புகளில் பொங்கி தெரியும். ஜாக்கெட்டின் இஇறுக்கத்தில் கீழ் கொக்கி உள்ளிழுத்ததால் தெரிந்த, கொஞ்சமாக உப்பிய வயிறு கூட கவர்ச்சியாக தெரிந்தது. நல்ல வேளை சாப்பாட்டில் நான் கண்டிப்புடன் இஇருந்ததால் இஇதுவரை எனக்கு வயிறு தொப்பை போடாமல், இஇருக்கிறது. வயிற்றை எக்கி புடவை கொசுவத்தை கொஞ்சமாக தளர்த்தி தொப்புள் தெரியுமளவிற்கு கீழே இஇறக்கினேன். குழிந்த தொப்புளை பார்க்கும் போது எனக்கே ஆசையாக இஇருந்தது. மெள்ள தொப்புள் குழியில் கை வைத்து நிமிண்டினேன். முந்தாணையை முழுவதும் சரிய விட்டு, பின் பக்கத்தை கண்ணாடியில் பார்த்து கொண்டேன். பிருஷ்டங்கள் உருண்டையாக, உப்பலாக தூக்கி கொண்டு இஇருந்தது. கொசுவத்தை முழுவதுமாக இஇளக்கி புடவையை கீழே சரிய வைத்தேன். இஇப்போது வெறும் பாவாடை ஜாக்கெட்டில் வக்கிர எண்ணத்துடன் என்னையே நான் பார்த்து ரசித்தேன். நிச்சயம் சந்த்ருவை மடக்கி விடலாம் என்று சொல்லி கொண்டேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஜாக்கெட்டின் கொக்கிகளை ஒவ்வொன்றாக கழட்டி அதையும் விடுவித்து, கைகளை மேலே தூக்கி பிராவுடன் நின்றேன். உள்ளே மார்புகள் இரண்டும், வெளுத்த நிறத்தில் கொஞ்சம் பொங்கி தெரிந்தன. பின் பக்கமாக கைகளை நீட்டி பிராவின் கொக்கிகளை விடுவித்து பிராவை தோளிலிருந்து வழுக்கினேன். மதர்த்த என் இஇரண்டு மார்புகளும், பிரா இல்லாததால் கொஞ்சம் போல தொய்வுடன், ஆனால் உறுதியுடன் நின்றன. இரண்டு முலைகளையும் இஇரண்டு கைகளாலும் கீழிருந்து பிடித்து தூக்கி பார்த்தேன். என் கைகளில் என் மார்பகங்கள் மெத்தென்று தேங்கி நின்றன. தூக்கி நிறுத்திய கைகளை விலக்காமல் மெள்ள கட்டை விரலையும், ஆட்காட்டி விரலையும் மேலே கொண்டு சென்று கருத்து நீண்டிருந்த காம்புகளை பிடித்து திருகி கொண்டேன். சந்த்ரு என் முலை காம்புகளை அப்படி திருகி விட்டால் எப்படி இருக்கும் என்று கற்பனை செய்த உடனேயே அவை விரைத்து நின்றன. கொஞ்ச நேரம் காம்புகளை திருகி விட்டு விட்டு கைகளை கீழே கொண்டு போனேன். கண்ணாடியில் பார்த்து கொண்டே பாவாடை நாடாவை விலக்கி அதையும் கீழே சரிய விட்டேன். இஇது நாள் வரை நான் என் உடலை இஇப்படி அம்மணமாக நின்று கண்ணாடியில் பார்த்தது கிடையாது. என் இஇரண்டு பெரிய தொடைகளுக்கும் இடையில் இஇருந்த இஇடம் கரு கருவென்று முடிகள் அடர்ந்து, பெண்மை வெளியே தெரியாதபடி மறைந்து இஇருந்தது. முடிகளை அளைந்து கொண்டே மெள்ள மெள்ள இரண்டு கைகளாலும் என் பெண்மையை விரித்தேன். கொஞ்சமாக அது விரிந்தது. கால்களை இன்னும் அகட்டி விரித்தேன். வக்கிரத்தில் என் செய்கை எனக்கே புதிதாக இருந்தது. ஆனாலும் இஇப்படி செய்வதிலும் ஒரு சுகம் இஇருக்கத்தான் செய்கிறது. விரிந்த பெண்மையில் என் வலது கை ஆட்காட்டி விரலை உள்ளே விட்டு எடுத்தேன். மனம் முழுக்க சந்த்ரு நிரம்பி இஇருந்ததால் அதிலிருந்து ஏற்கெனவே மதன நீர் சுரக்க ஆரம்பித்து இருந்தது. இஇடது கையால் என் மார்புகளை மெள்ள பற்றி பிசைந்து கொண்டே, வலது கையால் என் உறுப்பின் உள்ளே நிமிண்டி நிமிண்டி சுய இஇன்பம் செய்தேன். கொஞ்ச நேரத்திற்கெல்லாம் நான் உச்ச நிலைக்கு வந்தவுடன் மனம் மறுபடியும் சோர்வுற்றது. கற்பனை இஇன்பத்தில் மனம் ஐக்கியப்படாமல் நிஜ இஇன்பத்திற்கு உடலும், மனமும் சேர்ந்து ஏங்கியது. விரகதாபத்தில் என் இஇயலாமை என்னையே கொன்று விடும் போல உணர்ந்தேன். எப்படி சந்த்ருவை அடைவது என்பது பற்றியே மீண்டும் மீண்டும் மனம் எண்ணியது. முதலில் அவன் அறையை ஆரய்ந்து பார்த்தால் ஏதாவது துப்பு கிடைக்கலாம் என்று எண்ணி உடைகளை மீண்டும் அணிந்து கொண்டு, சந்த்ருவின் அறைக்கு சென்றேன். சாதாராண வயது பையனின் அறை எப்படி இஇருக்குமோ அப்படி இஇல்லாமல் சந்த்ருவின் அறை முற்றிலும் வித்தியாசமாக சுத்தமாக இஇருந்தது. அந்த வகையில் எனக்கு சந்தோஷம்தான். எங்கே ஆரம்பிப்பது என்று தெரியாமல் கொஞ்ச நேரம் சும்மா வெறுதே நோட்டம் விட்டேன். புத்தக அலமாரியில் எல்லா புத்தகங்களும் வரிசையாக அடுக்க பட்டு ஒழுங்காக ஒரே வரிசையில் இஇருந்தன. அதில் ஒவ்வொரு புத்தகமாக தள்ளி தள்ளி பார்த்தேன். இஇந்த வயதில் நிச்சயம் ஏதாவது 'அந்த மாதிரி' புத்த்கம் வைத்திருக்க மாட்டானா என்று மனம் ஆசை பட்டது. மற்ற அம்மாக்களெல்லாம் தம் மகன்கள் எந்த கெட்ட பழக்கத்திற்கும் ஆளாகாமல் தம் பிள்ளைகள் ஒழுங்கான நல்ல வழியில் இருக்க வேண்டும் என்று நினைக்கும் போது நான் மட்டும் என் மகன் 'அந்த வழியில்' ஏன் ஈடுபடவில்லை என்று நினைத்தேன். எனக்கு அந்த விரக தாப மன நிலையிலும் சிரிப்பு வந்தது. சந்த்ருவின் புத்தக அலமாரியில் 'அந்த மாதிரி' புத்தகம் ஒன்றும் கிடைக்கவில்லை. அவன் துணிகள் வைத்திருக்கும் இடத்திலும் ஒன்றும் கிடைக்கவில்லை. கட்டிலுக்கு அடியில், மேல் என்று எல்லா இடத்திலும் நன்றாக தேடிய பிறகும் வெறும் கையுடன் திரும்பினேன்.
இஇதற்குள் சந்த்ரு வந்து விடவே என்னுடைய தேடுதல் படலத்தை அத்துடன் நிறுத்த வேண்டியதாகியது. அன்று இஇரவு வழக்கம் போல என் சுய இஇன்ப தேடுதலை முடித்த பின், சட்டென்று எனக்கு கம்ப்யூட்டர் ஞாபகத்திற்கு வந்தது. 'சே.. அதை அல்லவா நான் முன்பே ஆராய்ந்திருக்க வேண்டும்! எப்படி மறந்தேன் கம்ப்யூட்டரை? நாங்கள் துபாயில் இஇருந்து வரும் போது சந்த்ருவின் அப்பா, அவருடன் நாங்கள் chat செய்வதற்கென்றே வாங்கி கொடுத்திருந்த கம்ப்யூட்டர் அது. சந்த்ருதான் எப்பவும் கம்யூட்டரே கதி என்று அதிலேயே மூழ்கி கிடப்பான். நான் என் புருஷனுடன் chat செய்வது என்பது ரொம்பவும் குறைவு. சந்த்ருதான் எப்பவும் கப்யூட்டரிலேயே மூழ்கி இருப்பான். நாளை நிச்சயம் அதில் ஏதாவது கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கை உண்டானது.
No comments:
Post a Comment