புதிய நாள், புதிய அனுபவம்

வானம் நன்றாக கருக்கல் கட்டியிருந்தது. எந்த நிமிடமும் மழை பெய்யலாம். நான் வீட்டிலிருந்து கிளம்பிய போது இந்த அளவிற்கு இருக்கவில்லை. சாதாரணமாக இருந்ததாலேயே குடையை கூட எடுத்துக் கொள்ளாமல் ஷாப்பிங் கிளம்பி விட்டேன். ஒரு கையில் மளிகை கூடையையும் மற்றொரு கையில் கனமான ஆங்கில நாவல்களையும் தூக்கிக் கொண்டு நிற்பது கை வலியை அதிகமாக்கியது. ஒரு ஆட்டோ பிடித்தால் பரவாயில்லை என்று தோன்றியது. இந்த பாரத்தை சுமந்து கொண்டு நடக்கவும் முடியாது. அதுவும் இல்லாமல் மழை பிடிக்கும் முன்பே வீட்டுக்கு ஓடிவிடலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டேன். ஆனால் என் துரதிஷ்டம் இன்று ஒரு ஆட்டோவும் கண்ணில் படவில்லை. வழமையாக பஸ் ஸ்டாப்பிற்கு அருகே மெல்லமாக ஊர்ந்து சென்று பயணிகளை பிக்கப் செய்யும் ஷேர் ஆட்டோக்களையும் காணவில்லை.

மழையின் முதல் துளி என் முதுகில் விழுந்தது. அடுத்த துணி என் ஜாக்கெட்டை நனைத்தது. கணநேரத்தில் பெரிய மழை பெய்ய துவங்கி விட்டது. அந்த பேருந்து நிறுத்தத்தின் குடைக்கு கீழ் ஏற்கனவே வீடில்லாத பிளாட்பார வாசிகளும், பேருந்துக்கு காத்திருக்கும் ஜனங்களும் முண்டியடித்துக் கொண்டு நிற்பதை பார்க்க எனக்கு பரிதாபமாக இருந்தது. ஆனால் என் நிலை அதை விட பரிதாபமாக ஆகி விட்டது. ஒதுங்க இடமில்லாமல் மழையில் தொப்பலாக நனைந்து போயிருந்தேன். மழையொடு குளிர் காற்றும் சுழற்றி அடித்தது. சேலையும், ஜாக்கெட்டும் என் உடலோடு ஒட்டிக் கொண்டது. நான் சேலை முந்தானையை தலையில் போட்டிருந்தேன். மழை நீர் என் தலை வழியாக வழிந்து என் ஜாக்கெட்டிற்குள் புகுந்து முதுகை நனைத்துக் கொண்டு, தண்டு வடத்தில் ஓடி இடுப்புக்குள் நுழைந்தது. என் உடல் நடுங்க துவங்கியது. நல்ல வேளையாக அந்த புத்தகங்களை பிளாஸ்டிக் பையில் சுற்றி பேக் செய்யப்பட்டு இருந்ததால் அவை நனைந்து போகும் ஆபத்தில்லை. “மேகம் கருக்குது, மின்னல் அடிக்குது, சாரல் தெறிக்கிறதே…” ன்னு எப்படித்தான் ஜோதிகாவும். மழை படத்தில் ஸ்ரேயாவும் மழைக்குள் நனைந்து கொண்டு சிரித்துக் கொண்டே ஆடினார்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டேன். அவளுங்க எல்லாம் சுடு தண்ணி மழையில ஆடியிருப்பாங்க. என்னை மாதிரி குளிருக்குள்ளே ஐஸ் போன்ற மழையில் நனைந்தால் தெரியும். ஒருத்தியும் சிரிக்க மாட்டாளுங்க. நான் நடுங்கிக் கொண்டே நின்றேன். நல்ல வேளையாக நான் போக வேண்டிய பஸ் வந்தது. ஆனால் பஸ் முழுக்க கூட்டம் நிரம்பி வழிந்து கொண்டிருந்தது. கூட்டத்திற்குள் பஸ்ஸில் ஏறலாமா ? வேண்டாமா ? என்று யோசிக்கவே நினைவில்லாமல் முண்டியடித்து பஸ் படிக்கட்டில் கால் வைத்தேன். இனி வேறு பஸ்ஸே இல்லாதது போல அத்தனை கூட்டமும் அந்த பஸ்ஸிற்குள் ஏறியது. நான் முதல் படியில் கால் வைத்து தொங்கிக் கொண்டிருந்தேன். யாரோ ஒரு புண்ணியவான் என் கையிலிருந்து மளிகை கூடையை வாங்கி வைத்துக் கொண்டார். என் ஒரு கையில் புத்தகங்களை வைத்துக் கொண்டு மறு கையில் பஸ் கம்பியை பிடித்து அடுத்த படிக்கு முன்னேறினேன். பஸ் கிளம்பி மெதுவாக நகர்ந்தது. எனக்கு பின்னால் இன்னும் பல ஆண்கள் படியில் தொங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். படியில் எசகுபிசகாக நின்று கொண்டிருக்கும் என்னைப் பார்த்து கண்டக்டர் கத்தினார். “மேடம் படியிலே நிக்காதீங்க உள்ளே வாங்க. படியில தொங்கறவங்களுக்கு வழிவிடுங்க” என்றார். பின்னால் இருப்பவர்களும் உள்ளே போங்க என்று கூறினர். இந்த நெருக்கடியில் நான் எப்படி உள்ளே செல்வது என்று திணறிக் கொண்டிருக்கையில், ஒரு கை என் இடுப்பை சுற்றி விழுந்தது. அந்த கை என்னை உள்ளே இழுக்க.. நான் அடுத்த படிக்கு முன்னேறினேன். அந்தக்கை இன்னும் மேலே இழுக்க நான் ஒரு வழியாக படியிலிருந்து பஸ்ஸிற்குள் வந்து விட்டேன். நான் உள்ளே வந்த பிறகும் அந்தக் கை என் இடுப்பிலேயே இருந்தது. இல்லையில்லை அந்தக் கை இடுப்பிலிருந்து மெல்ல என் குண்டியை நோக்கி நகர்ந்தது. என்னை படியிலிருந்து பஸ்ஸிற்குள் இழுக்கும் சாக்கில் என் குண்டியை பற்றியிருந்தது அந்தக் கை. அது யாராக இருக்கும் என்று நான் நினைத்துக் கொண்டிருக்கையிலேயே என் பின்னாலிருந்து கரகர குரல் ஒலித்தது. “நகர்ந்து நில்லுங்க மேடம், நெருக்கடியா இருக்கு” என்றபடி என் குண்டியை அழுத்தினான். நான் முன்னால் நகர முயன்றேன். ஆனால் கொஞ்சம் கூட நகர முடியாமல் ஜாமாகியிருந்தேன். புத்தகப்பையை கையில் வைத்துக் கொண்டு, தலை முதல் கால் வரை நனைந்த நிலையில் நான் இருக்கிறேன். பஸ்ஸிற்குள் நகர கூட இடமில்லை. இந்த இக்கட்டான நிலையில் அவன் என் குண்டியை பிசைகிறான். எனக்கு கடுப்பாக இருந்தது. இதே வேறு நேரமாக இருந்திருந்தால் நான் அவனிடம் சண்டைக்கு போயிருப்பேன். இப்போது நான் இருந்த நிலையில் சண்டை போடும் மூடு இல்லை. எனவே கத்தி கலாட்டா செய்து மற்றவர்களையும் இடைஞ்சல் பண்ண வேண்டாம் என்று நினைத்து, அவன் கையை பற்றி லட்சியம் செய்யாமல் அமைதியாக இருந்து விட்டேன். என் பின்னால் நிற்பவன் சரியான காட்டானாக இருப்பான் என்று நினைக்கிறேன். அவன் என் மேல் முழுவதுமாக சாய்ந்து கொண்டிருந்தான். அவன் உடல் சூடு கூட என்னால் உணர முடிந்தது. அவனின் வியர்வை வாடையும் நுகர முடிந்தது. அவனின் வெப்பமான மூச்சுக் காற்று என் கழுத்தில் வருடியது. நான் இவன் மூச்சு என்மேல் படாதவாறு குனிந்தேன். என் கையிலிருந்து கனமான புத்தக பையை கீழே வைக்க முடியுமா என்று பார்த்தேன். ஆனால் கீழே சகதியாக இருந்தததால் புத்தகத்தை கீழே வைக்கும் எண்ணத்தை மாற்றிக் கொண்டு என் மார்போடு அணைத்துப் பிடித்துக் கொண்டேன். நான் குனிந்த போது பின்னால் நின்று கொண்டிருந்த அவனின் கால்களை கவனித்தேன். தேய்ந்து போன ரப்பர் செருப்பணிந்து, லுங்கியை மடித்துக் கட்டியிருந்தான் அவன். பக்கத்து கிராமத்தானாக இருக்கும் என்று எண்ணிக் கொண்டேன். என் தலையில் போட்டிருந்த சேலை முந்தானை சரிந்து இருந்தது. அவன் தன் கையை என் ஈரமான இடுப்பில் வைத்தான். அது மாலை நேரமாகத்தான் இருந்தாலும் மேக மூட்டத்தின் காரணமாக பஸ் முழுவதும் இருட்டாகவே இருந்தது. அவனுக்கு அந்த இருட்டு சாதகமாக இருந்தது. இன்னும் இரண்டு ஸ்டாப் தள்ளினால் நான் இறங்க வேண்டிய இடம் வந்து விடும் என்பதால் நான் அமைதியாக இருந்தேன். அளவுக்கதிகமான கூட்டமும், கொட்டும் மழையின் காரணத்தால் பஸ் ரொம்ப மெதுவாக ஊர்ந்து கொண்டு சென்றது. ஆனால் பஸ் ஸ்டாப்பில் நடுங்கிக் கொண்டு நிற்பதை காட்டிலும், மழையில் நனையாமல் வீட்டை நோக்கி நகர்வது எனக்கு பெட்டராக தெரிந்தது. சரி நான் இங்கே கொஞ்சம் நிறுத்தி விட்டு என்னைப் பற்றி சொல்லி விடுகிறேன். என் பெயர் விமலா. கல்யாணமான குடும்பத் தலைவி. வயது முப்பதாகிறது. ஒரு மகன் இருக்கிறான். என் கணவர் மத்திய அரசில் பணியாற்றுகிறார். அவருக்கு அடிக்கடி ட்ரான்ஸ்பர் கிடைப்பதால் நாங்கள் ஒரு ஊரில் நிரந்தரமாக தங்க முடிவதில்லை. இந்த ஊருக்கு வந்து நான்கு மாதம்தான் ஆகிறது. நான் ரொம்ப அழகாக இருப்பேன். ஐந்தரை அடி உயரத்தில் செதுக்கிய சிற்பம் போல இருப்பேன். செக்கச் சிவந்து நிறத்துடன் யாரையும் திரும்பிப் பார்க்க வைக்கும் அழகுடன் இருப்பதற்கு எனக்கு நானே பெருமைப் பட்டுக் கொள்வேன். தேவையான இடங்களில் நல்ல சதைப் பிடிப்புடன் கும்மென்று இருப்பேன். என்னைப் பற்றி இவ்வளவு விபரம் போதுமென்று நினைக்கிறேன் மீண்டும் பஸ்ஸிற்கே வந்து விடுகிறேன். அந்த கிராமத்தானின் கைகள் என் குண்டிச் சதையை ஈர சேலையோடு சேர்த்து பிசைய துவங்கியிருந்தது. அவன் என் குண்டி வளைவுகளையும், நான் அணிந்திருந்த பேண்டியின் எலாஸ்டிக்கையும் தடவி உணர்ந்து கொண்டிருந்தான். என் ஈர சேலை வேறு என் குண்டியோடு ஒட்டிக் கொண்டிருப்பது அவனுக்கு வசதியாக போனது. என் குண்டி முழுவதும் விரல் பரப்பி வைத்து, பற்றி பிசைய துவங்கினான். அவனுக்கு எழுச்சியான என் குண்டியின் மேல் அவனுக்கு பிரியம் அதிகமாயிருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். அவன் என் குண்டிப்பிளவிற்குள் கையை நுழைக்க முயற்சி செய்தான். அடுத்து அவன் சேலைக்கு மேலேயே கையை வைத்து உள்ளிருக்கும் என் பேண்டியின் எலாஸ்டிக்கை விலக்கி விட்டான். தன் கட்டை விரலை பின் பக்கமிருந்து என் புண்டைக்குள் நுழைக்க முயற்சி செய்தான். என் ஈர பாவாடை புண்டையில் மேல் பட்டு ஜில்லிப்பை ஏற்படுத்தியது. அவன் ஒரு கையை என் தொடையிடுக்கில் நுழைய விட்டு விட்டு மறு கையை என் இடுப்பிலிருந்த சேலையை விலக்கி விட்டு என் இடுப்பு மடிப்பில் நேரடியாக கை வைத்தான். அப்போது ஒரு பேருந்து நிறுத்தம் வந்தது. எனக்கு நிம்மதியாக இருந்தது. ஜனங்கள் அங்குமிங்கம் நகர்ந்தனர். அந்த சந்தர்ப்பத்தில் நான் அவனை விட்டு விலகலாம் என எத்தனித்தேன். ஆனால் நான் அவனிடமிருந்து விலகிச் செல்வதை அந்த கிராமத்தான் விரும்பவில்லை போலும். நான் அங்கிருந்து நகரக் கூடாது என்று நினைத்த அவன் என் இடுப்பில் பலமாக கிள்ளினான். எனக்கு வலி உயிரே போனது. நான் அங்கேயே நின்று விட்டேன். அடுத்த ஸ்டாப்பில் இறங்கத்தானே போகிறேன் அதற்குள் இவனிடம் எதற்கு வம்பு செய்ய வேண்டும் என்று நினைத்து சிலையாக நின்றேன். நான் எந்த எதிர்ப்பும் தெரிவிக்காதது இவனுக்கு ரொம்பவே சாதகமாக ஆனது. அவன் ஓரு கையில் என் குண்டியை குடைந்து கொண்டே, மறு கையில் என் வயிற்றை தடவிக் கொண்டிருந்தான். அவனின் ஈரக்கை என் வயிற்றில் நடமாடும் போது எனக்கு உள்ளுக்குள் சிலிர்த்தது. அவன் கை என் தொப்புளை நோக்கி நகர்ந்தது. சுண்டு விரலை என் தொப்புளுக்குள் விட்டு குடைந்தான். நான் அந்த புத்தகப் பையை என் நெஞ்சோடு அணைத்துப் பிடித்திருந்ததால் அவனால் என் முலைகளை நோக்கி முன்னேற முடியாமல் போனது. ஆனால் அவன் எப்படியாவது என் முலை பகுதிக்கு தன் கையை நுழைத்து விட வேண்டுமென்று முயன்றான். ஆனால் அதற்கு நான் வழிவிடாதது அவனுக்கு ஏமாற்றம் தந்திருக்கும். அதற்குள் நான் இறங்க வேண்டிய ஸ்டாப் நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. நான் அங்கிருந்து படிக்கட்டிற்கு அருகே நகரலாம் என்று ஒரு எட்டு எடுத்து வைத்த போது அவன் இரண்டாம் முறையாக என் இடுப்பை கிள்ளினான். அது நான் நகராமல் நிற்க வேண்டும் என்பதற்கான எச்சரிக்கை. நான் குனிந்து ஜன்னலில் என் ஸ்டாப்பிங் வந்து விட்டதா என்று பார்ப்பது போல செய்தேன். அடுத்து கலைந்திருந்த என் முடியை விரல்களால் கோதி விட்டேன். மாராப்பை சரி செய்தேன். என் இந்த நடவடிக்கைகளை பார்த்து அவன் நான் அடுத்த நிறுத்தத்தில் இறங்கப் போகிறேன் என்பதை புரிந்து கொண்டான். என் இடுப்பிலிருந்து கையை எடுத்துக் கொண்டான். நான் என் புடவையின் பின்பக்கம் கசங்கியிருந்த என் சேலையை சரி செய்து, பேண்டியையும் சரி செய்ய என் கையை பின்னால் கொண்டு சென்றேன். குண்டிப்பிளவிலிருந்து விலகியிருந்த பேண்டியை சரி செய்தேன். சேலையை குண்டியோடு சேர்த்து தடவி, அதன் சுருக்கங்களை சரி செய்தேன். அப்போதுதான் அது என் கையில் தட்டியது. அது என்னவென்று சிந்திக்காமல் நானும் டக்கென்று அதை என் கையில் பிடித்தேன். அந்த கிராமத்தானின் விரைத்த சுன்னிதான் அது. நரம்புகள் புடைக்க, வெதுவெதுப்பான இளம் சூட்டுடன் அது தன் முழு பரிமாணத்துடன் நீட்டிக் கொண்டிருந்தது. அவன் தன் வேட்டியை மடித்துக் கட்டியிருந்தான். தன் பட்டாபட்டி ட்ராயரின் முன் பக்கம் பட்டன்களை கழட்டி விட்டு அதன் வழியே சுன்னியை வெளியே எடுத்து விட்டிருந்தான். ஒரு விநாடி நான் எச்சில் கூட்டி விழுங்கினேன். அவன் சுன்னி எக்ஸ்ட்ரா லார்ஜ் சைஸில் இருந்தது. முத்தின வாழைக்காய் போல உருண்டையாகவும், கெட்டியாகவும் இருந்தது. அவனின் ஆண்மையை என் உறங்கிக் கொண்டிருந்து பெண்மையை விழிக்கச் செய்தது. என் அடிவாரத்தில் பிசுபிசுப்பு உண்டானது. என் மனசுக்குள் இனம் புரியாத உணர்ச்சிகள் ஓட ஆரம்பித்தது. அதற்குள் அந்த கிராமத்தான் தன் இடுப்பை முன்னும் பின்னுமாக அசைக்க ஆரம்பித்தான். அவன் ஆண்மை என் உள்ளங்கைக்குள் சொருகி சொருகி வெளியே வந்தது. அப்பப்பா…. என்ன ஒரு நீளம். எப்படியும் பத்து இன்ச்சிற்கு குறையாது. உருளைக்கட்டை போல இவ்வளவு நீண்ட சமாச்சாரம் வைத்து இருக்கிறானே என்று எனக்கு வியப்பாக இருந்தது. என் கை அனிச்சையாக அவனின் சுன்னி மொட்டுப் பகுதியை பிடித்துப் பார்த்தது. அவன் சுன்னி முனையில் வடிந்திருந்தது என் விரலில் ஒட்டியது. அவன் ஆண்மையை கண்ணால் பார்க்க முடியவில்லையே என மனம் ஏங்கியது. உண்மையில் என் மனம் ஏன் இப்படி கேவலமாக சிந்திக்கிறது என்றே தெரியவில்லை. இது நாள் வரை புருஷனை தவிர வேறு ஆண்களை பற்றி சிந்திகாத நான், இன்று ஏதோ ஒரு வழிப்போக்கனின் சுன்னியை கையில் பிடித்து, அதன் முனையில் வடியும் விந்தை விரலில் அப்பிக் கொண்டிருக்கிறேன். இத்தனையும் போதாதென்று அவன் ஆண்மையை பார்க்க முடியவில்லை என்று வேறு என் உள்ளம் தவிக்கிறதே. நான் ஏன் இப்படி கெட்டுப் போனேன். எல்லாம் அந்த வினிதாவிடம் பழகியதால் ஏற்பட்ட மாற்றம். வினிதா என்னை ரொம்பவே மாற்றி விட்டாள். ஆனால் அவள் சொன்னது போல இதிலும் தனி த்ரில் இருக்கிறது. என்ன தான் நாலு சுவற்றிற்கு மத்தியில் கணவனுடன் இன்பமாக உடலுறவு கொண்டாலும், இப்படி முகம் தெரியாது நபருடன் பப்ளிக் பஸ்ஸில் கூட்டத்திற்கு நடுவே இப்படி காமத்தை அனுபவிப்பது ஒரு புது விதமான இன்ப சுகமாக இருந்தது. பேருந்து நான் இறங்க வேண்டிய நிறுத்தத்தை நெருங்கிக் கொண்டேயிருக்கிறது. இன்னம் சில நிமிடங்கள் தான் இருக்கிறது. நான் அவன் சுன்னியை பிடித்து குலுக்கி விடத் துவங்கினேன். பஸ்ஸின் குலுக்கமும், அவன் தன்னை இடுப்பை முன்னால் தள்ளிக் கொடுத்ததும் நான் குலுக்குவதற்கு ஏதுவாக இருந்தது. என் குலுக்கலுக்கு தகுந்தபடி அவன் தன் இடுப்பை அசைத்து என் கைக்குள்ளேயே ஓத்துக் கொண்டிருந்தான். சில விநாடிதான் குலுக்கியிருப்பேன். அதற்குள் என் கையில் அவனின் சூடான விந்து வழிந்தது. அது பீய்ச்சியதில் என் குண்டிப்பகுதியிலும் தெரித்திருக்கும் என்றே நினைக்கிறேன். நான் என் கையை அவனின் சுன்னியிலிருந்து எடுத்தேன். ஆனால் அவன் என் கையை பிடித்து அவன் சுன்னியிலேயே வைத்து இன்னும் உருவி விட்டான். கடைசி துளி விந்து வரை வெளியேற்றிய பிறகு என் கையை விடுவித்தான். தன் இடுப்பை என் குண்டியோடு சேர்த்து அழுத்திக் கொண்டான். என் குண்டியின் மேல் தன் சுன்னியை தேய்த்து என் சேலையின் பின்பக்கத்தில் சுன்னியை துடைத்துக் கொண்டான். நான் வேகமாக படிக்கட்டிற்கருகே சென்று நின்று கொண்டேன். என் மளிகை கூடையை வாங்கிக் கொண்டேன். நிறுத்தம் வந்ததும் வேகமாக இறங்கினேன். என்னையும் இன்னும் சிலரையும் இறக்கி விட்டு பேருந்து புறப்பட்டது. அந்த கிராமத்தான் யார் என்று தெரிந்து கொள்ள ஆசையாக இருந்தது. ஆனால் வெட்கத்தில் நான் தலையை நிமிர்த்தி பார்க்கவே இல்லை. பஸ் அந்த ரோட்டின் கடைசி வரை சென்று திரும்பும் வரை அதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். மழை இன்னும் பெய்து கொண்டுதானிருந்தது. நான் என் பைகளை எடுத்துக் கொண்டு வேகமாக பேருந்து நிறுத்தத்தின் நிழற் குடைக்கு அடியில் சென்று நின்று கொண்டேன். என்னோடு இறங்கிய சிலர் குடை வைத்திருந்தனர். சிலர் நனைந்து கொண்டே நடை போட்டனர். சிலரை யாரோ வந்து பிக்கப் செய்து கொண்டனர். இப்போது நான் மட்டும் தனியாக நிழற்குடையில் நின்று கொண்டிருந்தேன். அந்த கிராமத்தான் கிள்ளிய இடம் வலித்தது. இடுப்பை தடவி விட்டுக் கொண்டேன். அந்த மங்கலான வெளிச்சத்திலும் என் இடுப்பு சிவந்திருப்பதை பார்க்க முடிந்தது.

குளிர் காற்றில் என் உடல் நடுக்க துவங்கியது. என் வீடு பத்து நிமிடம் நடக்கும் தூரத்தில் உள்ளது. இன்னுமொரு முறை மழையில் நனைந்தால் கண்டிப்பாக தலைவலி வந்துவிடும். ஏதாவது ஆட்டோ கிடைத்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று எண்ணினேன். ஆனால் இம்முறையும் எந்த ஆட்டோவும் கண்ணில் சிக்கவில்லை. நான் ஒரு கால் மணிநேரம் ஆட்டோவை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தேன். குளிர் காற்றில் என் உடல் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது. வேறு வழியில்லாமல் நடந்தே செல்வது என்று முடிவு செய்து ரோட்டில் இறங்கினேன். வீட்டிற்கு போனதும் முதல் வேளையாக ஹேர் ட்ரையரில் தலையை காய வைக்க வேண்டும். இரண்டாவது முறையாக அந்த அடை மழையில் தொப்பலாக நனைந்தபடி நடந்தேன். வேகமாக எட்டு வைக்கவும் முடியாமல் சேலை தடுத்தது. இரண்டு கையிலும் பைகளை வைத்துக் கொண்ட என்னால் வேகமாக நடக்கவும் முடியவில்லை. ஒரு வழியாக எங்கள் வீடு இருக்கும் முக்கு திரும்பினேன். அதோ என் வீடு தெரிகிறது. கடலில் தத்தளித்த மாலுமிக்கு கலங்கரை விளக்கு தெரிந்தது போல எனக்கு சந்தோஷமாக இருந்தது. காம்பவுண்ட் கேட்டை திறந்து கொண்டு வேகமாக உள்ளே சென்றேன். போர்டிகோ படிக்கட்டிலேயே பைகளை வைத்து விட்டு அப்படியே உட்கார்ந்து கொண்டேன். சில நிமிஷங்கள் என்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டேன். முந்தானையை பிழிந்தேன். தலையில், முகத்தில் சொட்டிய தண்ணீரை கையில் வழித்தேன். வாசல் கதவை திறந்து முதலில் உள்ளே செல்ல வேண்டும். எங்கே என் கைப்பை ? இதோ….. முன் பக்க ஜிப்பிற்குள்தான் வைத்திருக்கிறேன் என்று நினைக்கிறேன். இல்லை இங்கே சாவியை காணவில்லை. நடு அறைக்குள் இருக்கலாம். அட இங்கேயும் காணோமே. என்னால் நம்பவே முடியவில்லை. என் வீட்டுச்சாவியை காணோமே. போச்சு நான் வசமா மாட்டிக்கிட்டேன். அப்படியே இடிந்து போய் படியில் அமர்ந்தேன். மீண்டும் பையை நன்றாக குடைந்தேன். பையிலிருந்தவற்றை எல்லாம் தலைகீழாக கொட்டிப்பார்த்து விட்டேன். சாவி எங்கேயோ தொலைந்து விட்டது. என்னால் இதை நம்பவே முடியவில்லை. பூட்டிய கதவையே ஏமாற்றமாக பார்த்துக் கொண்டு நின்றேன். இனி நான் என்ன செய்வேன் ?. என்னுடைய நிலையை சிந்தித்துப் பார்த்தேன். என் கணவர் சுனில் தன் பணி விஷயமாக வெளி மாநிலம் சென்றுள்ளார். அவர் ஊர் திரும்ப இரண்டு நாள் ஆகும். அவர் மொபைல் நெம்பரும் டெலிபோன் டைரியில் இருக்கிறது. அவரின் புதிய அலுவலக தொலைபேசி எண்னும் எனக்கு தெரியாது. என் மகன் ஐநூறு கிலோமீட்டர் தள்ளியிருக்கும் அவன் பாட்டி வீட்டில் சந்தோஷமாக அவனின் விடுமுறைகளை கழிக்கச் சென்று விட்டான். இப்போது நான் தனித்து விடப்பட்டு விட்டேன். டெலிபோன் டைரியில் தேடினால் சுனிலின் அலுவலக எண்ணை கண்டுபிடித்து விடலாம். ஆனால் அதற்கு டெலிபோன் டைரி வேண்டுமே. இந்த ஊரில் எங்களுக்கு சொந்தக்காரர்களும் யாருமில்லை. என் கணவர் இங்கே மாற்றலாகி வந்து நாலு மாதமே ஆகிறது என்பதால் எனக்கு அவரின் நண்பர்கள் யாரையும் தெரியாது. நான் குழப்பமாக சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். எங்கள் பக்கத்து வீட்டு ஹால் லைட் எரிந்து கொண்டிருப்பதை கண்டேன். இந்த ஊரில் எனக்கு பழக்கமான நண்பி வினிதாவின் வீடு. வினிதா அவள் புருஷன் வீட்டுக்கு போய் விட்டாள். இப்போது அவளின் அப்பா ரவி மட்டும்தான் இருப்பார். அவர் தனிக்கட்டை. வயது ஐம்பது இருக்கும். அவர் மனைவியும் இறந்து விட்டார். கேரளாவில் அரசு வேலையை வாலண்ட்ரி ரிடையர்மெண்ட் கொடுத்து விட்டு இங்கே வந்து செட்டிலாகி விட்டார். அந்த வீட்டில் அவர் மட்டும் தனி ஆளாக சமைத்து சாப்பிட்டுக் கொண்டு இருக்கிறார். அவர் மகள் வினிதா இரண்டு வாரங்களுக்கொரு முறை வந்து அப்பாவை பார்த்துக் கொள்வாள். அப்படி அவள் அப்பாவை பார்ப்பதற்காக போன முறை வந்திருந்த போதுதான் அவள் எனக்கு பழக்கமானாள். வினிதா என்னை விட பத்து வயது சின்னவள். அவளுக்கு திருமணமாகி இரண்டு வருடங்கள் ஆகிறது. சொக்க வைக்கும் அழகுடன் இருப்பாள். அவளுக்கு மூன்று மாத கை குழந்தை இருக்கிறது. மதியம் ஓய்வு நேரங்களில் அடிக்கடி எங்கள் வீட்டிற்கு வந்து செல்ல துவங்கினாள். முதலில் சகஜமாக துவங்கிய எங்களின் நட்பு போகப் போக செக்ஸ் பற்றி பேசுமளவிற்கு நெருக்கமானது. வினிதா என்னிடம் எப்படி பழகினாள் ? நாங்கள் என்ன செய்தோம் என்பது பற்றி அடுத்த பாகத்தில் விவரிக்கிறேன்.வி னிதா தன் தந்தையை போலவே கொஞ்சம் குட்டையாக இருப்பாள். ஒல்லியான உடல்வாகு. கேரள மண்ணிற்கே உண்டான செக்கச் சிவந்த நிறம். பெண்களுக்கே உண்டான நளினம் அவளிடம் கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருக்கும். அவள் நடந்து வருவதை பார்க்கவே தனி அழகாக இருக்கும். அவள் என் வீட்டிற்கு முதன் முறையாக வந்தது எனக்கு நன்றாக நினைவிருக்கிறது. அப்போது காலை நேரம். என் கணவனையும், பையனையும் தயார் செய்து அனுப்பும் அவசரத்தில் இருந்தேன். இன்னும் பத்து நிமிடத்தில் பையனுக்கு ஸ்கூல் பஸ் வந்து விடும். அதில்லாமல் என் கணவனின் அலுவலகத்தில் ஏதோ ஆடிட்டிங் என்பதால் அவர் வேறு காலில் சுடுதண்ணியை கொட்டியவர் போல அவசரப்படுத்திக் கொண்டிருந்தார். அப்போதுதான் காலிங் பெல் அடித்தது. நான் சொன்னேன் “ஏங்க கொஞ்சம் யாருன்னு பாருங்க” என்றேன். அதற்கு என் கணவர் “விமலா, நான் ஷீ பாலீஸ் பண்ணிட்டிருக்கேன். நீயே பார்த்துடும்மா” என்றார். அவசரத்திலும் பதட்டத்திலும் இருந்த நான் வேகமாக வந்து கதவை திறந்தேன். அங்கே வினிதா நின்று கொண்டிருந்தாள். என்னை பார்த்து புன்னகைத்தாள். யாரோ புதிய நபர் நின்று கொண்டிருப்பதை பார்த்த நான் என்ன என்பது போல புருவம் உயர்த்தினேன். “சேச்சி… ஞான் வினிதா. பக்கத்து வீடு, சின்ன ஹெல்ப் வேனும்.” என்றாள். பக்கத்து வீடு என்றதுமே அவளை வாசலிலேயே நிறுத்தி வைத்து பேச எனக்கு மனமில்லை. உடனே அவளை உள்ளே அழைத்தேன். “ஏன் வெளியே நிக்கறீங்க… உள்ளே வாங்க” என்றேன். அவள் தயக்கத்துடன் “இல்ல பரவாயில்லே“ என்றாள். “ப்ச். வாங்க” என்று நான் அவள் கையை பிடித்து உள்ளே அழைத்துச் சென்றேன். என் கணவர் அறைக்குள் சென்றிருந்தார். அதற்குள் குக்கர் விசில் அடிக்கவே, நான் வினிதாவிடம் “ஒரு நிமிஷம் சோபாவிலே உட்காருங்க, பைனுக்கு ஸ்கூல் பஸ் வந்துடும். அவனுக்கு டிபன் பாக்சை எடுத்து வச்சிட்டு வந்திடறேன்” என்றபடி சமையலறைக்கு ஓடினேன். வினிதா என்னை தொடர்ந்து அவளும் சமையலறைக்குள் வந்தாள். நான் குக்கர் விசில் அடங்கினால், வெஜிடெபிள் பிரியாணியை டிபனுக்குள் போட்டு விடலாம் என்று டிபன் பாக்சை கையில் வைத்துக் கொண்டு காத்திருந்தேன். அதற்குள் என் கணவர் தன் டையை கேட்டு சப்தமிட்டார். வினிதா என்னுடன் ரொம்ப நாளாக பழகியவள் போல, “அக்கா நீங்க போங்க, நான் உங்க பையனுக்கும், அவருக்கும் டிபன் பாக்ஸிலே சாப்பாடு போட்டு பேக் பண்ணி வைக்கிறேன்” என்றாள். அந்த அவசர நேரத்தில் எதிர்பாராமல் கிடைத்த அந்த உதவியால் நான் வினிதாவிற்கு கண்களிலேயே நன்றி சொல்லிவிட்டு ஓடினேன். என் கணவருக்கு டையை எடுத்து கொடுத்துவிட்டு, என் மகனை யூனிபார்ம் போட்டு விட்டு, அவன் சூ வை அணிவித்து, பெல்ட், டை, பேட்ச் எல்லாம் அணிவித்து, அதற்குள் ஸ்கூல் பஸ் ஹார்ன் அடித்தது. அவனின் ஸ்கூல் பையை எடுத்துக் கொண்டு, சமையலறைக்குள் சென்றேன். வினிதா இரண்டு சாப்பாட்டு பையையும் என்னிடம் கொடுத்தாள். உள்ளே தண்ணீர் பாட்டில், ஸ்பூன் எல்லாம் பக்காவாக வைத்திருந்தாள். பையனை பஸ் ஏற்றிவிட்டு, என் கணவனுக்கு டாட்டா சொல்லி அனுப்பிய பிறகு தான் நான் ரிலாக்ஸ் ஆனேன். வினிதா ஹாலில் உட்கார்ந்திருந்தாள். நானும் அவளருகே சென்று அமர்ந்தேன். வினிதா எழுந்து சென்று பேனை போட்டுவிட்டு வந்து அமர்ந்தாள். “என்ன சேச்சி இப்படி வியர்த்து போயிட்டீங்க” என்றபடி வேகமாக தன் முந்தானையை எடுத்து என் நெற்றி வியர்வையை துடைத்தாள். என்னவோ ரொம்ப நாள் பழகியவள் போல அவள் என்னிடம் உரிமை எடுத்து நடந்து கொண்டது எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. அதே சமயத்தில் அவளின் ஜாக்கெட் புடைப்பு என்னை வியப்பில் ஆழ்த்தியது. அவளின் ஒல்லிக்குச்சி உடம்பிற்கு சற்றும் சம்பந்தமில்லாமல் பெரிய பலூன் போல பருத்திருந்தது அவளின் கொங்கைகள். வினிதா என் இடுப்பு வியர்வையையும் துடைத்தாள். எனக்கு கூச்சமாக இருந்தது. நான் நெ.ளிந்தேன். பிறகு தன் முந்தானையை தோளில் போட்டுக் கொண்டாள். அது அவள் மார்புகளை முழுவதுமாக மறைக்காமல் அரையும் குறையுமாக முலைகளுக்கு நடுவே விழுந்திருந்தது. “சேச்சி… நீங்க பாக்கெட் பால் வாங்கறீங்களா ? அல்லது பால்காரர் ஊற்றுகிறாரா ?” என்று கேட்டாள் வினிதா. “இந்த ஊரில் பால்கார் எல்லாம் வர மாட்டாங்க. பாக்கெட் பால்தான் கிடைக்கும். எதுக்கு கேட்கறீங்க” என்றேன். “என் கைக்குழந்தை தாய்ப்பால் சரியா குடிக்கறதில்லை. அவனுக்கு எருமைப்பால் கொடுக்க முடியாது. சின்ன குழந்தைக்கு எருமைப்பால் ஜீரணமாகாது. பாக்கெட் பாலும் சேராது. பால்காரர் வந்தா அவர்ட்ட பசும்பால் வாங்கிக்கலாம். அதான் கேட்டேன் சேச்சி” என்றாள். “அதுக்கு ஆவின் பால் பச்சை நிற பாக்கெட் வாங்கிக்கங்க. அது குழந்தைகளுக்கு கொடுக்க என்றே ப்ரத்தியேகமா பச்சை நிற கவரில் வரும் பசும்பால்” என்றேன். நான் அவளின் முகம் பார்த்து பேசவே திண்டாடினேன். அவளின் மாராப்பு மறைவில் ஒளிந்து கொண்டு எட்டிப்பார்த்த முலைகளை நோக்கியே என் பார்வை மேய்ந்தது. அவளின் ஜாக்கெட்டின் முனைப்பகுதி நனைந்திருந்தது. தாய்ப்பால் சுரந்துதான் அவளின் ஜாக்கெட்டை நனைத்திருக்கிறது என்று எனக்கு நன்றாக தெரிந்தது. வினிதாவின் மார்பழகு பெண்ணாகிய எனக்கே பொறாமையை ஏற்படுத்தியது. நான் அவளுடன் பேசிக் கொண்டே அவளின் முலைகளை கண்களில் பருகினேன். வினிதா மிண்டும் தன் முந்தானையை எடுத்தாள். “என்ன சேச்சி… பேன் ஓடும்போது கூட உங்களுக்கு இப்படி வியர்கிறதே” என்று சொல்லியபடி என் கழுத்துப் பகுதியின் வியர்வையை துடைத்தாள். நான் மறுப்பு சொல்ல முடியாதவளாக உட்கார்ந்திருந்தேன். வினிதா என் ஜாக்கெட்டின் மேல் பக்கமாக சேலையை உள்ளே தள்ளி என் முலையின் மேற்பரப்பின் ஈரத்தை துடைத்தாள். அப்போது வாசல் கதவருகே யாரோ நின்று கொண்டிருப்பதை நான் கவனித்தேன். என் குழந்தையும், கணவரும் சென்ற பிறகு வினிதா இருந்ததால் நான் கதவை சாத்தி தாழிட மறந்து போயிருந்தேன். திறந்தேயிருந்த வாசலில் ஒரு நபர் நின்று கொண்டிருந்தார். குள்ளமாக, நரைத்த முடி, சொட்டைத்தலையுடன் இருந்தார். அவர் தன் கையில் ஒரு குழந்தையை வைத்துக் கொண்டிருந்தார். அந்தக் குழந்தை அழுது கொண்டிருந்தது. அதை பார்த்தவுடன் வினிதா ஓடிச் சென்று குழந்தையை வாங்கிக் கொண்டாள். தன் நெஞ்சோடு அணைத்துக் கொண்டு அதை கொஞ்சினாள். அவள் தன் முந்தானையை மார்பில் போடவேயில்லை. என்னை பார்த்து “இவர் என் அச்சன் (அப்பா)” என்றாள். தகப்பன் முன்னாலேயே முந்தானையை போடாமல் ஜாக்கெட்டோடு அவள் நிற்ப்பது கண்டு எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. கேரளாவில் பெரும்பாலான பெண்கள் இப்படித்தானே இருப்பார்கள். முண்டு கட்டிக் கொண்டு வெறும் ஜாக்கெட் மட்டும் போட்டபடி அவர்கள் கடைவீதி சுற்றுவது கூட சகஜம். நான் அதை நினைத்து என்னை சமாதானப்படுத்திக் கொண்டேன். நான் எழுந்து அவருக்கு வணக்கம் சொன்னேன். அவருக்கு கிட்டத்தட்ட என் அப்பாவின் வயதிருக்கும். “உட்காருங்க சார்” என்றேன். ஆனால் அவர் மறுத்துவிட்டு தன் மகளுடன் மலையாளத்தில் ஏதோ சொல்லிவிட்டு புறப்பட்டார். “பசி வந்திருச்சு அதான் அழறான்” என்றபடி வினிதா தன் முந்தானையை ஒதுக்கி, ஜாக்கெட் ஊக்குகளை கழட்டினாள். நான் ஒருத்தி எதிரில் அமர்ந்திருப்பதையே அவள் லட்சியம் செய்யவில்லை. குறைந்த பட்சம் திரும்பிக் கூட உட்காராமல் சவகாசமாக தன் ஜாக்கெட்டை திறந்தாள். திரண்டு நின்ற அவளின் மார்பு கலசங்கள் விம்மி நின்றிருந்தது. ஏற்கனவே அவளின் சிவந்த உடலில் வெய்யில் படாத அவளின் அந்தரங்க பாகம் இன்னும் சிவப்பாக இருந்தது. வெண்ணையில் செய்து வைத்தது போன்ற கொழகொழப்பு. அதற்கு கிரீடம் வைத்தது போல பெரிய வட்ட முலைக்காம்புகள். வினிதா தன் இடது முலையை கையால் அழுத்தி, இரு விரல்களில் தன் முலைக்காம்பை பிடித்து பிதுக்கி அதை தன் குழந்தையின் வாய்க்குள் திணித்தாள். குழந்தை சில விநாடிகள் அவள் முலையை வாயில் கவ்வி உறுஞ்சியது. வினிதா கண் மூடி அந்த சுகத்தை அனுபவித்தாள். இந்த ஒரே உறுப்பை தாய்மைக்கும், காமத்திற்கும் சேர்த்து படைத்த இறைவனின் படைப்பை நினைக்கும் போது எனக்கு வியப்பாக இருந்தது. வினிதா இங்கே தாய்மை உணர்வுடன் கண்மூடி இருக்கிறாள். ஆனால் அதை பார்த்துக் கொண்டிருந்த எனக்கு காம உணர்வு தலை தூக்கியது. என்னுடைய அளவான மார்புகளையே என் கணவன் கசக்கி பிழியும்போது இவளின் புட்பால் சைஸ் முலைகளை அவள் புருஷன் என்ன பாடு படுத்துவான் என்று நினைத்துப் பார்த்தேன். அவள் புருஷனுக்கு தலையணையே தேவையிருக்காது என்று நினைத்துக் கொண்டேன். குழந்தை சில விநாடிகளிலேயே வினிதாவின் மடியிலேயே உறங்கிப் போனான். வினிதா குழந்தையை அப்படியே தூக்கி சோபாவில் படுக்க வைத்தாள். பழையபடி தன்னுடைய பேச்சை தொடர்ந்தாள் அவள். தன் ஜாக்கெட் ஊக்குகளை மாட்டவில்லை. முந்தானையை மட்டும் தோளில் போட்டுக் கொண்டாள். அவளின் மெல்லிய சேலையின் வழியே முலையில் வடிந்து நின்ற பால் சொட்டு எனக்கு நன்றாக தெரிந்தது. அவள் பையன் சரியாக பால் குடிக்கவில்லை என்று எனக்கு நன்றாக தெரிந்தது. தாய்ப்பால் சரியா கொடுக்கலைன்னா பால் கட்டிக்கிட்டு வினிதாவின் மார்பு வலிக்குமே என எனக்கு கவலை தோன்றியது. ஆனால் அது பற்றி அவளிடம் கேட்க தயக்கப்பட்டு மௌனமானேன்.வி னிதா தானாகவே கூறினாள் “சேச்சி, இவன் சரியா பால் குடிக்காததாலே மார்ல பால் கட்டிக்கிட்டு பெரிய இம்சை ஆயிடறது. வலி அதிகமானா என்னாலே தாங்க முடியாது. சேச்சி ப்ளீஸ் வாஷ்பேசின் எங்கே இருக்கு….?” என்று கேட்டாள் வினிதா. இவள் எதற்காக வாஷ்பேசினை கேட்கிறாள் என்று தெரியாமல் நான் ஹாலில் இருந்த வாஷ் பேசினை காட்டினேன். வேகமாக எழுந்து அதை நோக்கி நடந்தாள் வினிதா. தன் முந்தானையை தோளிலிருந்து எடுத்து இடுப்பில் சொருகிக் கொண்டாள். ஜாக்கெட்டிற்குள் அவளின் கேரள தேங்காய்கள் முட்டிக் கொண்டு நின்றன. எப்படியும் 42 இன்சிற்கு குறையாது. கட்டுக்குலையாது கும்மென்று தூக்கிக் கொண்ட நின்றன. இவளின் ஒரு மார்பை பிடிக்க தன் இரண்டு கைகள் போதுமா என தன் கையை விரித்துப் பார்த்துக் கொண்டாள் விமலா. வினிதாவின் டிக்கியும் அகண்டு விரிந்தே இருந்தது. பின்னாலிருந்து கட்டிப்பிடித்தால் அவள் துருத்திக் கொண்டிருக்கும் குண்டியில் சுன்னியை அழுத்தினாலே, சுன்னி விந்தை கக்கி விடும். விமலாவை போல இவளை யாராவது பஸ்ஸிற்குள் வைத்து மஜா பண்ணினால் அவனுக்கு அன்று சொர்க்கம் தான். கொழுத்த குண்டிச்சதைகளும், குண்டிப்பிளவிற்குள் மாட்டிக் கொண்டிருக்கும் சேலையும் எந்த முனிவரின் சுன்னியையும் கிளப்பி விடும். கொழுத்த முலைகள் இரண்டும் புட்பால் அளவிற்கு வீங்கி, கொஞ்சம் கூட சரியாமல் நிமிர்ந்து நிற்கும். வினிதாவின் கணவன் அவளின் வெதுவெதுப்பான சூட்டில், மனைவியை கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டு அவளின் கொங்கைகளுக்கு மத்தியில் முகம் புதைத்துக் கொண்டுதான் உறங்குவான். அவளை பல்வேறு பொசிஷன்களில் ஓத்தாலும், குண்டி வழியாக சுன்னியை சொருகி அவள் புண்டையை குத்துவது அவனுக்கு மிக பிடித்தமான பொசிஷன். வினிதா படுக்கையில் கையை ஊன்றி நான்கு கால் நாய் போல நின்று கொள்வாள். பின்னாலிருந்து தன் சுன்னியை அவளின் குண்டி வழியாக புண்டைக்குள் சொருகி குத்துவான். அப்படி ஓக்கும் போது அவளின் குண்டிகள் இரண்டும் அவன் தொடையில் சப் சப்பென்று மோதும். முலைகள் இரண்டும் ஊஞ்சல் போல முன்னும் பின்னும் ஆடும். தன் கையை முன் பக்கம் நுழைத்து தொங்கிக் கொண்டிருக்கும் முலைகளை லகான் போல பிடித்துக் கொண்டு அவள் புண்டையில் சுன்னியை சொருகி எடுக்கும் சுகம் அலாதியானது. சரி மேட்டருக்கு வருவோம். வினிதா என்ன செய்யப் போகிறாள் என நான் அவளை ஆர்வமாக கவனித்தேன். விமலா லோஹிப்பாகத்தான் சேலை கட்டியிருந்தாள். வினிதாவின் தொப்புள் என்னை கவர்ந்து இழுத்தது. இடுப்பில் சின்னதாக ரெண்டு மடிப்பு, அகலமான சிவந்த வயிற்றுப் பிரதேசம். அதன் நடுலே சுழித்த, ஆழமான தொப்புள். லேசான தொப்பை வயிற்றின் மேல் அழகான கோல்ப் ஓட்டை போன்ற சின்ன குழி. அதன் கீழே மெல்லிய பூனை முடி அவளின் சேலை கொசுவத்திற்குள் நுழைந்து மறைந்தது. விமலாவிற்கு இப்படி அவளை பார்ப்பதற்கு என்னவோ செய்தது. ஒரு பெண் மற்றொரு பெண்ணை இப்படி காமப்பார்வை பார்ப்பாளா ? என தனக்குள்ளேயே கேட்டுக் கொண்டேன்.

அதற்குள் வினிதா தன் ஜாக்கெட் ஊக்குகளை கழற்றினாள். அவள் இரண்டு கைகளுக்கு இடையே சிக்கிக் கொண்டு அவளின் பருத்த மார்புகள் பிதுங்கிக் கொண்டிருந்தது. 1…. 2…. 3…. ஒவ்வொரு ஊக்காக கழட்ட கழட்ட உள்ளே சிவந்த நிறத்தில் முலைப்பிளவு வெளியே எட்டிப்பார்க்க துவங்கியது. அவள் கடைசி ஊக்கை கழட்டியதும், கூண்டிலிருந்து விடுதலை பெற்ற முயல்குட்டி போல அவளின் குண்டு முலைகள் அவள் ஜாக்கெட்டிற்குள்ளிருந்து எட்டிக் குதித்தன. அப்பப்பா…. வட்ட வடிவத்தில், பப்பாளி சைஸில் குத்தீட்டி போன்ற காம்புகள் நீட்டிக் கொண்டிருந்தது அவளின் இளமை கலசங்கள். செக்கச் சிவந்த அந்த மார்புச் சதையில் ப்ரௌன் நிறத்தில் வட்டமான காம்புகள் தூரத்தில் இருந்தாலும் விமலாவிற்கு தெள்ளத் தெளிவாக தெரிந்தது. எதிர்பாராத விதமாக வினிதா இப்படி தன் ஜாக்கெட்டை கழட்டி முலைகளை வெளியே எடுப்பாள் என்று நான் நினைக்கவேயில்லை. இங்கே இரண்டு பெண்கள் தான் இருக்கிறோம் என்ற நினைப்பில் வினிதா தன் ஜாக்கெட்டை அவுத்து விட்டாள். ஆனால் பெண்ணாகவே இருந்தாலும் வினிதாவின் கலசங்களை பார்த்து நான் காம வயப்பட்டு விட்டது பாவம் வினிதாவிற்கு தெரியாது. என் மனதிற்குள் தப்புத் தப்பான எண்ண ஓட்டங்கள் ஏற்பட்டன. வினிதாவின் முலைகளை கையில் பிடித்து பிசைந்து பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசை ஏற்பட்டது. இவ்வளவு திண்மையான முலைகளை வைத்திருக்கிறாளே, இது பஞ்சு போல மென்மையா இருக்குமா ? அல்லது கல்லு போல கெட்டியாக இருக்குமா என்று யோசனை செய்தேன். அரை இன்ச் நீளத்திற்கு நீட்டிக் கொண்டிருக்கும் முலைக்காம்பை வாய்க்குள் தள்ளி சப்பினால் எப்படி இருக்கும், பல் குறி படுமளவிற்கு அவள் முலையை கவ்வி கடிக்க வேண்டும். கடித்ததினால் ஏற்பட்ட வலியிலும், காம சுகத்திலும் வினிதாவை முக்கி முனக வைத்தாள் எப்படி இருக்கும் என்று நினைத்துப் பார்க்கயிலேயே எனக்கு அடிவாரத்தில் சுரக்க ஆரம்பித்து விட்டது. வினிதா வாஷ்பேசினுக்கு அருகே சென்று குனிந்தாள். அவளின் புட்டங்கள் சேலைக்குள் பிதுங்கிக் கொண்டு உப்பலாக தள்ளிக் கொண்டு இருந்தது. சேலைக்குள் இருக்கும் அவளின் கொழுத்த தொடைகளின் அழகை மனக்கண்ணால் பார்த்து ரசித்தேன். வினிதா தன் வலது முலையை இரண்டு கையிலும் பிடித்து பிசைந்தாள். பிறகு வாஷ்பேசினை நோக்கி குனிந்து தன் முலைக்காம்பை அழுத்தி அழுத்தி விட்டு முலைப்பாலை பேசினில் பீய்ச்சி அடித்தாள். சர் சர்ரென பால் முழுவதும் வீணாக சாக்கடைக்கு போவதை பார்த்து எனக்கு மனம் பொறுக்கவில்லை. எழுந்து வேகமாக வினிதாவின் அருகே சென்றேன். வினிதாவின் முலைகளை பக்கத்தில் பார்க்கும்போது எனக்கு அதை என் கையில் பிடித்து பிசைய வேண்டும் என்ற ஆசை இன்னும் அதிகமானது. வீணாக பாலை சாக்கடைக்குள் விடுவதற்கு பதிலாக நமக்கு கொடுத்தால் நன்றாக இருக்குமே என்று ஆசைப்பட்டேன். ஆனால் வினிதாவிடம் நேரடியாக கேட்க திராணியில்லாமல் அவள் முலையை பிசைவதேயே பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்தேன். வினிதா தன் வலது முலைப்பால் முழுவதையும் பீய்ச்சி எடுத்து விட்டாள். இப்போது வலது முலை கொஞ்சம் தளர்ந்து போனது போல இருந்தது. வினிதாவின் முகம் சிறிது பிரகாசமாக ஆனது. அவள் நிமிர்ந்து என்னைப் பார்த்தாள். “இப்பத்தான் சேச்சி கொஞ்சம் ரிலீப்பாக இருக்கு…” என்று புன்னகை செய்தாள். நான் பதிலுக்கு சிரித்து வைத்தாள். என் கண்ணெல்லாம் வினிதாவின் முலையிலிருந்து வடிந்து கொண்டிருந்த முலைப்பாலின் மேலேயே இருந்தது. மாசு மருவில்லாத செக்கச் சிவந்த மேனியில் வெள்ளையாக கோடு போட்டுக் கொண்டு வழிந்த பாலை நக்கினால் நன்றாக இருக்கும் என்று என் மூளைக்குள் அலாரம் அடித்தது. கூச்சம் எனது கைகளை கட்டிப் போட்டிருந்தது. என் உணர்ச்சிகள் எதையும் காட்டிக் கொள்ளாமல் ஒன்றும் தெரியாத அப்பாவி போல நின்று கொண்டிருந்தேன். வினிதா தனது இடது முலையையும் பிசைந்து, முலைப்பாலை வெளியே பீய்ச்சி முடிக்கும் வரை மௌனமாகவே நின்றிருந்தேன். என் முகத்தில் எந்த சலனமும் இல்லை ஆனால் என் மனதுக்குள் காம சுனாமி அடித்துக் கொண்டிருந்தது. வினிதாவை படுக்கையில் போட்டு புரட்ட வேண்டும். அவளின் பருத்த முலைகளில் முட்டி முட்டி பால் குடிக்க வேண்டும் என்று மனம் பாடாத பாடு பட்டது. ஏதாவது ட்ரிக் செய்து இந்த மலையாள குட்டியை உறித்து பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டேன். இது போல முன்பு எப்போதும் அவளுக்கு மற்றொரு பெண் மீது மோகம் ஏற்பட்டதில்லை. கல்லூரி விடுதியில் தோழிகள் எல்லாம் கட்டி உருண்ட போதும் எனக்கு அதிலெல்லாம் பிரியம் இல்லாமல் விலகியே இருப்பேன். விடுதிப் பெண்கள் ஒன்றாக குளிப்பது, ஒரே போர்வைக்குள் உடைகள் களைந்து அம்மணமாக உறங்குவது என தோழிகள் அடிக்கும் கூத்துக்களில் நான் என்றுமே கலந்து கொண்டதில்லை. எனக்கு என்றுமே சக பெண்ணின் மேல் காமம் தோன்றியதேயில்லை. ஆனால் வாழ்கையில் முதன் முறையாக வினிதாவை பார்த்து மோகம் கொள்கிறேன். அது அவளின் கேரள மார்பகங்களிடம் ஏற்பட்ட ஈர்ப்பா, அல்லது வேறு மாதிரியான காம இச்சையா என இனம் பிரித்துப் பார்க்க முடியவில்லை.

வினிதா தன் வேலையை முடித்து விட்டாள். அடுத்து இதோ ஜாக்கெட் ஊக்குகளை மாட்டிக் கொள்ளப் போகிறாள். கொஞ்சமும் தாமதிக்காத நான் பைப்பை திறந்து கையில் தண்ணீரை அள்ளினாள். வினிதாவின் மார்பிற்கு கீழே வடிந்து ஒழுகிய தாய்ப்பாலில் தண்ணீரை தடவி கை வைத்து தேய்த்து விட்டேன். ஜில்லென்று வயிற்றில் ஈரம் பட்டதும் வினிதாவின் உடல் சிலிர்த்தது. அவள் ஓரடி பின்னால் வைத்தாள். நான் மீண்டும் என் கையில் தண்ணீரை அள்ளி அவளின் முலை மீது ஊற்றினேன். வினிதாவின் முலையில் கை வைத்து அழுத்தி துடைத்தேன். முலைக்காம்புகளையும் உள்ளங்கையில் தேய்த்து விட்டேன். என் கை அழுந்தியதில் வினிதாவின் முலை உள்ளே அமுங்கிக் கொண்டன. பஞ்சு மூட்டையில் கை வைத்தது போன்ற உணர்வு. ஐந்து விரல்களையும் அந்த சதைக்குவியலில் அழுந்தி பிடித்து கொஞ்சம் நன்றாகவே அழுத்தம் கொடுத்து பாலை துடைக்கிற சாக்கில் வினிதாவின் வலது முலையை பிசைந்தேன். வினிதா கண்களை முடிக் கொண்டு “ஸ்” என்று முனகினாள். அதே போல அவளின் அடுத்த முலையிலும் தண்ணீர் தொட்டு தடவி, என் உள்மன ஆசையை நிறைவேற்றிக் கொண்டேன். வினிதாவின் முலைகளை தொட்டு தடவியதில் எனது ஆசை முடிந்து விடவில்லை, மாறாக இன்னும் அதிகமாக வினிதாவை அனுபவிக்க வேண்டுமென்ற ஆவல் என்னிடம் அதிகரித்திருந்தது.