”அப்படியா சங்கதி ….! என கிண்டலாய் முகத்தை காட்டுவதுபோல் எனக்கு தோன்றியது.. பின் எங்களை அழைத்துகொண்டு ஸ்வாமி அர்த்தானந்தாவின் பெரிய அறைக்குள் செல்ல, இப்போது நிறைய குத்து விளக்குகள் எரிந்து, வெளிச்சம் அதிகமாய் இருந்தது. அதில் முலைகள் இரண்டும் மெல்லிய துணியில் வெளியே தெரிவதை கண்டு, முதலில் சற்று துணுக்குற்றாலும் பின் இளம் சாமியார் நடந்துகொண்டதை எண்ணி சமாதானமானேன். ஆனால் பக்கத்தில் கீர்த்தனா சற்று கூச்சத்தோடு வருவதுபோல் இருந்தது. அவளின் முலைகள் துணியை முட்டிகொண்டு இரண்டு மலை சிகரங்கள் போல் இருக்க, காம்பு இல்லாத அதன் முனை லேசாய் தெரிந்தது. ஆவலை அடக்கமுடியாமல் கீழே பார்க்க, கரு கருவென புண்டை மயிர்காடு அரைகுறையாய் தெரிந்தது. அவளின் பாதி தொடைகளும் மேலே தோள்களும் இப்போது மெழுகுபோல் வழுவழுவென இருக்க, விளக்கின் சிவப்பு ஒளியில், பொன் நிற ஜோதியாய் கண்களை கூசியது. மங்களம் உண்டாகட்டும் குழந்தைகளே…….! கடவுளின் அருள் என்றும் உங்களுக்கு கிடைக்கட்டும்….! என கையை தூக்கி ஆசீர்வாதம் செய்தபடி எதிரே அமரச்சொன்னார். உட்காரும் இடத்தில் எங்களுக்கு மெத்தை விரித்து இருக்க, அதில் அருகருகே மண்டியிட்டு, உட்கார வைத்தார் இளம் சாமியார். பின் அவரும் எதிரே ஸ்வாமிகளோடு இணைந்து உட்கார, கீர்த்தனாவுக்கு எதிரே இளையவரும் எனக்கு எதிரே பெரியவரும் இருந்தனர். பெரியவர் இன்று இடுப்பில் மட்டும் சின்னவரைபோல், காவி வேட்டியை கட்டியிருந்தார். அவரின் பெறிய அகன்ற மார்பகங்களில் காடுபோல் முடிகள் நிறைந்து இருக்க, தோள்கள் ஜிம்முக்கு போவதுபோல் உருண்டு திரண்டிருந்தன. கைகளில் சதை மடிப்புகள் அழகாய் இருந்தன. உடல் மினு மினுவென கவர்ச்சியாய் இருக்க, முகம் அன்றைக்கு போலவே காந்த அலை பரப்பியது. வயது கண்டிபாய் 40 க்குள் தான் இருக்கும் என யூகித்தேன். இப்போது நடுவே ஹோமம் இருக்கவில்லை, ஆனால் நிறைய பூஜை பொருட்களும் இரண்டு பெரிய கிண்ணத்தில் சந்தனமும் பக்கத்தில் குங்குமமும் இருக்க, ஊதுபத்தியும் சாம்பிராணியும் மணம் பரப்பிகொண்டிருந்தன. எங்கள் ஜாதகங்களை தட்டில் வைத்து கும்பிட்டு சூடம் ஏற்றி முகத்தருகே சுற்றினார். பின் இருவரும் கண்களை மூடி தியனத்தில் ஆழ்ந்தனர். சுமார் ஐந்து நிமிடம் கழித்து இளையவர் உடுக்கை எடுத்து அடிக்க, இவர் சத்தமாய் அம்மனை வந்திறங்கும்படி பாட,. அமைதியாய் இருந்த அறை இப்போது சத்தத்தில் அதிர்ந்தது. தீய கிரகங்களை பற்றியும், அவைகளை நாங்கள் கட்டியிருக்கும் துணிக்கு, உடலில் இருந்து செல்லும்படியும் பாடினார். சிலவைகள் புரிந்தன பல புரியவில்லை. பாடிகொண்டே நடுவில் கிண்ணியில் இருந்த திருநீரை எடுத்து, நாக்கை நீட்ட சொல்லி அதில் சிறிது வைத்து இருவரையும் விழுங்க சொன்னார். அதுதான் அம்மன் என்றும் கிரகங்களை ஓடி துணியில் ஏறும்படியும் பாடுவது ஓரளவு புரிந்தது. நேரம் ஆக ஆக இப்போது மனதில் சந்தோஷம் மேலும் பரவ உடல் ஜிவ்வென ஆகாயத்தில் பறப்பதுபோல் இருந்தது. இறுதியில் அம்மன் எங்கள் உடலில் வந்துவிட்டதுபோல் பாடி நிறுத்தினார். உடன் நெற்றியில் திருநீரையும் குங்குமத்தையும் இட்டு
தாயே…! உலகாளும் அம்மையே …! அடியேனின் வேண்டுதலுக்கு தலை சாய்த்து இவர்களின் உடலில் வந்திறங்கிய உன் கருணையே கருணை…! என விழுந்து வணங்கிய பின், தாயே…! இந்த குழந்தைகளின் உடலில் இருந்த தீயகிரகங்கள் உன் அருளால் ஆடைக்குள் புகுந்துள்ளதால் அதை உன் உடலிலேயே அணிவிக்கிறேன் …! நீயே அவைகளை அழித்துவிடு…! துணியை கழட்டிகொடுக்க, குழந்தைகளுக்கு வேண்டிய மனோதிடத்தை அவர்கள் உடலில் இருக்கும் நீதான் கொடுக்கவேண்டும்…! என உறக்க வேண்டியபடி, என் உடலில் இருந்த துணியை எட்டி அவிழ்க்க முனைந்தார்.. கூச்சத்தில் என் உடல் தவிக்க, இவர் சொல்வது உண்மைதானா..? அல்லது தடுத்துவிடலாமா…..? என்ற கேள்வி மனதின் ஒரு மூலையில் ஒலித்தாலும், பரிகாரத்தை நல்லபடியாய் முடிக்கவும், புதிதாய் உடலில் பரவியிருக்கும் சந்தோஷமும், தடுக்கும் என் எண்ணத்தை அடக்கிவிட்டன. அதற்குள் துணியை அவிழ்த்து, காலைமடித்து அமர்ந்திருந்ததில் தொடைக்கும் காலுக்கும் இடையே சிக்கியிருந்ததை எடுக்க, ”குழந்தாய்……! என்றபடி தோள்களை பிடித்து தூக்கினார்.அவிழ்த்து விட்ட துணி விலகி, காலின்மேல் இருபக்கமும் கிடக்க, முன்புறம் அம்மணமாய் செழித்த முலைகள் கண்களை பறிக்க, அவரின் கைகள் கக்கத்தை பிடித்தபோது அடிமுலையும் அழுத்த, மின்சாரம் பாய்ந்ததுபோல் உணர்ச்சியில் உடல் சிலித்தது. துணியை உருவியதும் அதை தட்டில் வைத்து, அம்மன் சிலையை நோக்கி சென்றார். கூச்சம் ஒரு பக்கமும், அவர் கைபட்ட இடம் இனிப்பது ஒரு பக்கமும் என்னை தவிக்க வைத்தது. அம்மணமாய் இப்படி அமர்ந்திருப்பது உடலின் புது சந்தோஷத்தை என்னையும் அறியாமல் இன்னும் கூட்டியது.
No comments:
Post a Comment