தொட்டதும்,...விட்டதும்.... தொடருமோ? 7

திரும்பி நடந்தால்...பிதுங்கிப் பள பளக்கும் என் அகன்ற இடுப்பும், பாவாடைக்குள் கொழுத்துக் கிடக்கும் என் கொழுத்த குண்டிகள் அசைந்தாடுவதும், அப்பட்டமாக தெரியும் என்பதை நான் உணர்ந்திருந்ததால்... அண்ணனைப் ஓரக் கண்ணால் பார்த்துக்கொண்டே, பின் பக்கமாகவே நடந்து சென்று, பெட் ரூமில் இருந்த அட்டாச்டு பாத் ரூமில் நுழைந்தேன். என் கணவரும், குழந்தையும், லலிதாவும் வெளியே சென்ற பிறகு 'ஹாயாக, ப்ரீயாக,எல்லாத்தையும் அவுத்து போட்டுவிட்டு, அப்போது தோன்றும் ஏதோ ஒரு சினிமா பாட்டை முனு முணுத்தபடி, சுதந்திரமாக, என் அங்கங்களை நானே தொட்டு ரசித்தபடி குளிப்பேன்.

ஆனால் இன்று, இப்போது,.....அப்படி குளிக்கப் பிடிக்கவில்லை. எதையும் அவிழ்க்காமல், அப்படியே தலைக்கு ரெண்டு ஜக் தண்ணீர் ஊற்றிக்கொண்டு, வெளியிலே போய் விடுவோமா? என்று கூட தோன்றியது. (அண்ணன் பார்வையே சரி இல்லை.) என்றும் இல்லாத எச்சரிக்கை உணர்வு, மனதில் ஏற்பட,......கதவை நன்றாக தாழ் போட்டு, அதை உறுதிப் படுத்திக்கொண்டு, கட்டி இருந்த பாவாடையை, ஜாக்கெட்டை அவிழ்த்து, ஏதோ ஒப்புக்கு விறு விருவென்று குளித்து, வேறு உடை மாற்றி, வெளியே வந்தேன். ஈராக் கூந்தலை டர்கி டவலால் சுற்றி முடிச்சு போட்டு, ஏற்கெனவே செய்து வைத்திருந்த சாதம், சாம்பார், பொரியல், கூட்டை டைனிங் டேபிளில் எடுத்து வைத்து, ...சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்த ரகு முன் நின்றேன். "அண்ணா!!,...வாண்ணா சாப்பிடலாம்." கொஞ்சம் தள்ளாடியபடியே எழுந்து வந்தவன், 'டக்' என்று என் கையை பிடித்து இழுத்தான். (நான் பயந்தது போலவே நடந்துடுமோ?) "என்னண்ணா இது?...கையை விடுண்ணா. நிக்க்க் கூட முடியாம, இப்படியா குடிக்கறது? அவர் வேற வர்ற நேரம்." என்று சொல்லிக்கொண்டே, அவன் இரும்புப் பிடிக்குள் இருந்த என் கையை விடுவிக்க போராடினேன். உள்ளுக்குள், எப்படியாவது விலகி என் அண்ணனின் பிடியிலிருந்து விடு பட வேண்டும். இல்லை யாராவது வந்து இந்த நேரத்தில் என்னை காப்பாற்ற வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டே...என் பதை பதைப்பை வெளிக்காட்டாமல், மௌனமாகப் போராடினேன். "அண்ணா....விடுண்ணா...உனக்கு, கொஞ்சம் போதை அதிகமாயிட்ட மாதிரி தெரியுது. கையை விடு." இப்போது என் இரு கைகளையும் இறுகப் பிடித்தபடியே, அவனோடு சேர்த்து என்னை அணைத்துக்கொள்ள அவன் போராட,...அவனிடமிருந்து விடு பட, அவன் என் கையை இறுக்கி பிடித்ததால் ஏற்பட்ட வலியை தாங்கிக்கொண்டே, நான் போராட...என் கைகளில் இருந்த கண்ணாடி வளையல்கள் நொறுங்கின. அடுத்த வினாடி. என் முந்தானையில் கை வைத்தான். "டேய்...விடுடா பொருக்கி ராஸ்கல். குடிச்சுட்டா, கூடப் பொறந்தவங்க, உனக்கு கூத்தியா மாதிரி தெரியுதாக்கும். நல்லாதான்டா இருந்தே. ஏன்டா இப்படி நாசமா போயிட்டே? கதவை திறந்தப்பவே,'கப்'பென்னுசாராய நாத்தம் அடிச்சுது. அப்பவே உன்னை வெளியே தள்ளி, கதவை சாத்தி இருக்கணும். உள்ளே விட்டது, என்னோட தப்பு." "ஏய்,...நல்லா ப்ரெஷ்ஷா, குளிச்சுட்டு வந்து, நீதாண்டி சாப்புடுன்னு சொன்னே. அதான் உன்னை சாப்பிடப் போறேன்." "ஒரு அண்ணன் மாதிரியா பேசுறே? பசியோட இருப்பேன்னு பரி மாற வந்தா,...என்னையே பாய் விரிக்கச் சொல்றியேடா. பாவி. நீ உருப்படுவியா?" "ஆமாம்டி...நான் பசியோடதான் இருக்கேன். வயித்துலே பசி இல்லே. அதுக்கு கீழே... வாலிபப் பசி. வயித்து பசிக்கு மட்டும் சோறு போடுறேன்றே. வாலிபப் பசிக்கு யார் சோறு போடறது. அதுக்கும் நீயே போட்டுடு. வா. " சினிமாவில் வரும் வில்லன் போல இருந்தான். போதை உச்சத்துக்கு ஏற, குழறினான். ஆனால், அவன் பிடி மட்டும் இரும்புப் பிடியாய் இருந்தது. ரகுவோடு போராடியதில்...என் முந்தானை விலகி, என் முத்தின தேங்காய் அவன் கண்களுக்கு விருந்தாய் கிடைக்க,...நாக்கை சப்பிக்கொண்டே, தெரிந்த முலை சைஸை, அள்ளி முழுங்குவது மாதிரி ஆசையோடு பார்த்தான். ஒரு கையை எப்படியோ விடுவித்துக்கொண்டு, முந்தானையை இழுத்து மூடினேன். கூந்தலை சுற்றி இருந்த டவல், அவிழ்ந்து கீழே விழ,...கண்ணகி விரித்துப் போட்டது மாதிரி, என் கூந்தல் களைந்து கிடந்தது. என் கையை பிடித்து இழுத்தவாறே, என் எதிர்ப்பையும் மீறி, என்னை சுவற்றுப் பக்கம் தள்ளிக்கொண்டு போன ரகு, என்னை சுவற்றில் சாய வைத்து, என் கைகளை பக்க வாட்டில் விரித்து, சுவரோடு சேர்த்து அழுத்திப் பிடித்து, என் சிவந்த இதழை பார்த்துக்கொண்டே,...எச்சில் ஒழுக அவன் என்னை நெருங்கும் சமயம்,...ஏதாவது கைக்கு கிடைக்குமா என்று காற்றில் அலைந்து கொண்டிருந்த என் கைகளுக்கு, பக்கத்தில் இருந்த ஸ்வீப்பிங் மோப் கைப் பிடி கிடைக்க,...அதை எடுத்து, ஆவேசம் வந்தவளாக அவன் தலையில் ஒரு போடு, போட்டேன். "ஐயோ" என்று அலறியபடியே, கீழே சாய்ந்தான் என் அண்ணன். "அந்த ஒரு கணம் தான் என் ஆத்திரம், ஆவேசம் எல்லாம். அடி பட்டு கீழே கிடந்த அண்ணனைப் பார்த்தேன். கண் மூடி, பின் மண்டையை பிடித்த படி "ஐயோ ... அம்மா" என்று பிதற்றிக்கொண்டிருந்தான். பதறிப் போய் குனிந்த நான், என் முந்தானை நழுவியதையும் பொருட் படுத்தாமல், அண்ணனின் கை பிடித்து,"அண்ணா....அண்ணா....அடி, பலமா பட்டுடுச்சாண்ணா? ஏன்னா, இப்படி எல்லாம் நடந்துக்குறே ? ஐயோ... தலையிலேர்ந்து ரத்தம் வேறே வழியுதே. இப்போ நான் என்ன செய்வேன்? என்று பதறிய என் கண்களில் இருந்து, குடிப் பழக்கத்திற்கு அடிமையாகாத, ... அந்தக் கால அண்ணனை நினைத்து, கண்ணீர் தாரை தாரையாக வழிய,...கட்டி இருந்த புடவை முந்தானையை இரண்டாக கிழித்து, ரகுவின் தலையை மடி மேல் வைத்து, ரத்தம் வந்த இடத்தைப் பார்த்து கட்டுப் போட்டு, ஆட்டோ தேடி வெளியே வர....என் கணவர் உள்ளே வந்தார். என் களைந்த உடைகளையும், கட்டவிழ்க்கப்பட்ட கூந்தலையும், கைகளில் ரத்தக் கரையும் பார்த்தவர்... திடுக்கிட்டு, "என்னம்மா, என்ன ஆச்சு ?" பதறிக் கேட்கும் அவரிடம், 'கூடப் பிறந்த அண்ணன் படுக்கை சுகத்துக்கு கூப்பிட்டான்' என்றா சொல்ல முடியும்? நடந்தவற்றை (புத்தகம் கொடுப்பதற்கு முன்...அடி பட்டதற்கு பின்) நாசுக்காக விளக்கி, ஆட்டோ வரவழைத்து, இருவரும் சேர்ந்து அண்ணனை அருகில் இருந்த ஹாஸ்பிடலில் சேர்த்தோம் . ஹாஸ்பிட்டல் அவசர சிகிச்சை பிரிவில் அண்ணனை சேர்த்தோம்., சிகிச்சை முடிந்ததும் வார்டுக்கு மார்றினார்கள். வார்டில், தலையில் வெள்ளைத் துணி கட்டோடு, அங்கிருந்த பெட்டில் அவன் கண் மூடி அமைதியாய் படுத்திருக்க,..... என் நினைவுகள் பின் நோக்கி சுழன்றது. நான் சத்தம் போட்டு, சண்டை போட்டு போதையில் என்னை கற்பழிக்க நினைத்த என் அண்ணனிடம் இருந்து நான் முழுமையாக விடுபடாததற்க்கு காரணம் உங்களுக்கு புரிந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். அண்ணன் ரகு என் மேல் பாசமானவன். அன்பானவன். அவன் வாழ்க்கையை மட்டுமே முக்கியமாக நினைக்காமல், எனக்கு ஒரு நல்ல வாழ்க்கை அமைத்துக்கொடுத்து விட்டு, அவனது வாழ்க்கையை அமைத்துக்கொண்டவன். இன்றைக்கு நடந்த சம்பவம் மோசமானது. அண்ணன் சுய நினைவோடு இந்த காரியத்தை செய்திருக்க முடியாது. அவன் அருந்தி இருந்த மது, அவனை அப்படி செய்ய தூண்டி இருக்கிறது. ஏன் என் அண்ணன் குடிகாரனாகிப் போனான்? பிளாஷ் பேக்

சரியாக ஒரு 6 மாசத்துக்கு முன்னாலே, என் நாத்தனார் கல்யாணத்துக்கு (அதாங்க என் கணவரோட தங்கச்சி லலிதா) குடும்பத்தோட திண்டுக்கல் போய் இருந்தோம். (அப்போ எங்க வீட்டுலே தான் நானும், என் கணவரும் மட்டுமே இருந்தோம்.) என் அண்ணன் ரகுவுக்கு கல்யாணமாகி அப்பத்தான் 1 வருஷம் ஆகி இருந்தது. அண்ணி கல்பனா. என்னை மாதிரியே, அழகா, அம்சமா இருப்பா. 20 க்கும் மேலே பொண்ணு பாத்துட்டு, கடைசியிலே இவளை கட்டிக்க சம்மதிச்சான். அண்ணியோட அப்பா, அம்மா கரூர்லே இருக்காங்க. அவங்களுக்கு ஒரே ஒரு பொண்ணுதான், கல்பனா. சம்பந்திங்கிற முறையிலே, அவங்களும் கல்யாணத்துக்கு வந்திருந்தாங்க. எங்க குடும்பத்தோட நானும் என் கணவரும், அண்ணி குடும்பம் இன்னும் சில சொந்தக்காரங்களும் சேர்ந்து ஒரு டெம்போ அரேஞ்சு பண்ணி, கல்யாணத்துக்கு முதல் நாளே திண்டுக்கல் போய் சேர்ந்தோம். நல்ல படியா திருமணம் முடிஞ்சது. என் நாத்தனாருக்கு வாச்ச மாப்பிள்ளை, வாட்ட சாட்டமா நல்லாத்தான் இருந்தார். என் வீட்டுகாரர் தான் அலைஞ்சு, தேடித் பிடிச்சு, கல்யாண புரோக்கர் உதவியோட ஈரோடுலே இந்த மாப்பிள்ளையை பார்த்தார். எல்லா காரியத்திலேயும், முன்னே நின்னு செலவு பண்ணி, கல்யாணம் செஞ்சு வச்சதே என் வீட்டுக்காரர் தான். காலையிலே கல்யாணம் முடிஞ்சதும், பக்கத்திலே இருக்கிற கொடைக்கானல் கோயிலுக்கு போறதா பிளான். மதியம் விருந்து முடிஞ்சதும் மாப்பிள்ளை, பொண்ணோட ஒரு 20 பேர் டேம்போவிலே புறப்பட்டோம். வழி எல்லாம் கிண்டலும் கேலியுமா,சிரிச்சுக்கிட்டே போனோம். கோடை ரோடு தாண்டி 8 ஆவது ஹேர் பின் பென்ட்லே மேலே ஏற வண்டி கொஞ்சம் திணற ஆரம்பிச்சுது . "என்னப்பா டிரைவர்? வண்டி இந்த திணறு திணறுது. மேலே ஏறுமா? ஏதாவது பிரச்சினைன்னா சொல்லு, ட்ரிப்பை கான்செல் பண்ணிடலாம்." "அது ஒன்னும் இல்லை சார், இப்போதான் சர்வீஸ் விட்டு, எடுத்துட்டு வர்றேன். போகப் போக சரி ஆயிடும்." எங்களுக்கு என்னவோ இந்த கண்டிஷன்லே, இன்னும் மேலே ஏற வேண்டாம் என்றே தோன்றியது. ஆன பெரியவங்க சும்மா இருந்ததாலே, நாங்களும் அமைதியாயிட்டோம். 20 ஆவது ஹேர் பின் பென்ட்டை டிரைவர் கஷ்டப் பட்டு வளைச்சு திருப்பி, ஏற...கீழே இறங்குன வண்டி ஒன்னு, பிரேக் பிடிக்காமே கண் இமைக்கும் நேரத்துலே, எங்க வண்டியிலே மோத,..... டமார்!!!!!..... தட்டீர்!!!!!,........டொம்!!!! பாதையை விட்டு விலகுன டெம்போ, கட்டுப் படுத்த முடியாமே லெஃப்ட் சைடுலே இருந்த சரிவிலே நகர்ந்து, தலை குப்புற கவிழ்ந்து... அய்யோஓஓஓஓஓஓஓஓஓஓ!!!!,......அம்மாஆஆஆஆஆ!!!!!! கட, கட,.... தௌம்ல்ஸ்டுகிச்,…. .கட, கட,...ங்கிச்ஃஸ்புவெழ.....கட, கட...சில்ம்க்ட்க்யெர்க்ஃன்ச்க்,....கட,கட...ச்ர்ட்ல்ப்ச்க்ச்ஜ்ர்ற்றஸ்வ்க்.....கட, கட...தட்,.....டொம்,.....படீர் “அம்மாஆஆஆஆஆஆ!!!!!...காப்பாத்துங்களேன்......ஐயோஓஓஓஓஓஓ!!!!............(காற்றில் மரண ஓலக் குரல்கள், கலந்து கரைந்து போனது.). மதுரை- அரசு மருத்துவமனை அவசர சிகிச்சை பிரிவில் அனைவரும் அட்மிட் ஆகி இருந்தோம். பலருக்கு பலமாக நினைவே திரும்பவில்லை. என்ன நடந்தது என்ற நினைவில்லாமல் சிலர் பலத்த காயங்களுடன் கோமாவில் படுத்திருக்க... "அய்யயோஓஓஓஓஓ!!!! ...என்னை விட்டு போய்டீங்களே. நானும் உங்களோட வந்திருப்பேனே"-உணர்வு திரும்பியவர்கள் தங்கள் சொந்தங்கள், அந்த அதல பாதாளத்து பள்ளத் தாக்கில், சதைக் கூழாய், சில மணி நேரங்களில் மாறிப் போன வேதனை தாங்காமல், பெருங் குரலெடுத்து மார்பிலும், தலையிலும் அடித்துக்கொண்டு அழுது கொண்டிருக்க....அந்த,மருத்துவமனையே எலவு வீடு போல மாறி இருந்தது. விபத்தில் இறந்தவர்கள் சங்கரன் -என் அப்பா கல்பனா- என் அண்ணி ருக்மணி -என் மாமியார். மோகன்- மாப்பிள்ளை இறந்தவர்கள் இன்னும் இருந்தாலும், கதைக்கு தேவைப் படவில்லை. அழுகையும், ஓலமும், ஒப்பாரியும் சொந்த பந்தங்கள் அனைத்தும் சோகத்தில் மூழ்கிக்கிடந்தது. அப்பா இறந்த துயரத்தை என்னால் தாங்கிக்கொள்ளவே முடியவில்லை. ஆயிரம் சமாதானம் சொன்னாலும் ஆறுதல் அடையிற விசயமா அது. மனது வலித்தது. துக்கம், துயரம் மாதங்களாகத் தொடர, ... சரியாக சாப்பிடாததால் உடல் மெலிந்தேன். எனக்கே இப்படி என்றால், தாலி கட்டிய அன்றே கணவனை பறி கொடுத்த லலிதாவின் நிலை? நினைத்துப் பார்க்கவே நெஞ்சம் நடுங்கியது. பார்த்து பார்த்து செய்து வைத்த தங்கையின் வாழ்க்கை இப்படி சோகமாகி விட்டதே என்று அவர் புலம்பாத நாள் இல்லை. 20-பேருக்கும் மேலே பெண் பார்த்து, என் சாயலில் இருந்த ஒருத்தியை, ஆசைப் பட்டு, கல்யாணம் செய்து, அவளை தொலைத்த அண்ணனின் நிலை. பாவம். அரைப் பைத்தியமே ஆகி விட்டான். நாட்கள் நகர்ந்தன. மனக் காயங்களுக்கு காலம் தான் நல்ல மருந்து. துக்கங்களும், துயரங்களும் சிலருக்கு தூரமாகிப் போக,.....சிலர், அதை இழுத்துப் பிடித்து தங்கள் பக்கத்திலேயே வைத்துக் கொண்டனர். இந்த விபத்து நடந்து 6 மாசத்துக்கு அப்புறம், விட்ட படிப்பை மீண்டும் தொடரவும், கடந்த கால சோகங்களை மறக்கவும், லலிதா எங்க கூட வந்து தங்கிக்கிட்டா. அண்ணன், மறைந்த அப்பாவை நினைத்தும், அவன் கை படாத அவன் அழகு மனைவியை நினைத்தும் வருந்தி, கலங்கி, வேதனையில் விஷத்திற்கு பதிலாக சாராயத்தை குடித்தான். அதுவே அவனது அன்றாட வாழ்க்கையாகிப் போனது. ப்ளாஸ் பேக் முடிந்து மீண்டும் திண்டுக்கல் மருத்துவமனை என் அண்ணனைப் பார்க்க எனக்கே கஷ்டமாக இருந்தது. எவ்வளவோ ஆறுதல் சொல்லியும், அவன் கேட்பதாக இல்லை. எவ்வளோ ஹான்ட் சம்மா இருந்தான். இப்போ பிச்சைக்காரன் மாதிரி, தாடி வளர்த்து, நடை தளர்ந்து, வயோதிகன் போல வாழ்கிறானே! இதுதான் விதியா? நானும் என் கணவரும் ரகுவையே கவலையுடன் பார்த்துக்கொண்டிருக்க, ரகு லேசாக கண் விழித்தான். என்னைப் பார்த்து கண்ணீர் விட்டான். நானும் அவன் கண்களைப் பார்த்து, 'ப்ளீஸ் என்னை மன்னிச்சுடுண்ணா, ஏதோ ஆத்திரத்துலே அப்படி நடந்துக்கிட்டேன்' என்று கண்ணீரோடு மௌனமாய் கண்களாலேயே கேட்க... "எதுக்கு நீ அழறே? எனக்கு ஒன்னும் இல்லை." என்று என் அண்ணன் சொல்லிக்கொண்டிருக்க, நர்ஸ் வந்தாள். "நீங்க வீட்டுக்கு போகலாமுன்னு டாக்டர் சொல்லிட்டார். ஃபீசை கவுன்ட்டர்லே கட்டிடுங்க"என்று சொல்லி விட்டு போனாள். "என்னங்க!,...கவுன்ட்டர்லே போய் பணத்தை, கட்டிட்டு வந்திடுங்க"ன்னு சொல்லி அவரை அனுப்பி, என் அண்ணனை எழுப்பி அழைத்துச் செல்வதற்காக, அவர் அருகே குனிந்து,... "அண்ணா...என்னை மன்னிச்சுடுன்னா,.....நான் அப்படி நடந்திருக்கக் கூடாது." "உன்னை சொல்லி குற்றம் இல்லைம்மா. நான்தான் ஓவரா குடிச்சுட்டு வந்து, தங்கச்சின்னு கூட பாக்காமே உன்னை என்னென்னவோ பண்ணிட்டேன்." "இந்த பாலாய்ப் போன குடியை விட்டுடுண்ணா. தினமும் குடிச்சு குடிச்சு, உடம்பை ஏன் கெடுத்துக்குறே?" "என்னம்மா பண்றது. ஒரு வருஷம் தான் என்னோட மனைவியா இருந்தாலும், உன் அண்ணியை என்னாலே மறக்க முடியலை. அப்பா வேறே இறந்த துக்கம், பெரிய ஆலமரமே சாய்ஞ்ச மாதிரி, அந்த துயரத்தை, இழப்பை என்னாலே தாங்க முடியலை. இனி எனக்குன்னு யார் இருக்கா?" "என்னண்ணா அப்படி சொல்லிட்டே. ஏன் நாங்க இல்லே?அம்மா இல்லே? எங்களுக்காகவாது நீ வாழ்ந்தாகணும்'ணா." சிறிது நேரம், ஏதோ நினைவில், என் அண்ணனின் கண்களை உற்றுப் பார்த்த நான், ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாக "இனிமே குடிக்கறதில்லே'ன்னு சத்தியம் பண்ணி கொடுன்னா?" "அது எப்படிம்மா முடியும்?பழகிப் போச்சே." "குடியை விட்டுடறேன்னு சத்தியம் பண்ணு. நான் உனக்கு ஒன்னு தர்றேன்." "சரிம்மா...உனக்காகவும்,அம்மாவுக்காகவும் சத்தியமா, இனிமே குடிக்க மாட்டேன்." என்று என் தலையில் கை வைத்து, என் அண்ணன் சத்தியம் செய்ய,... குனிந்திருந்த நான், சுற்றும் முற்றும் பார்த்து விட்டு, அவர் முகத்தருகே இன்னும் நெருங்கி,…. "இப்போதான், நல்ல அண்ணா, என் செல்ல அண்ணா"ன்னு சொல்லி, அவர் கன்னத்தில் என் உதடுகள் அழுந்த முத்தமிட்டேன். இதை கொஞ்சமும் எதிர்பாக்காத அண்ணன், சந்தோஷ அதிர்ச்சியில், என் கையை பிடித்துக்கொள்ள, (விட்டா ஆசையிலே அப்படியே இழுத்து அவன் மேலே போட்டுக்குவான் போல இருந்தது.) நான் 'படக்' என்று உதறி, அவரை பாசத்தோடு பார்த்தேன். "நீ கொடுக்க நினைச்சது இதுதானம்மா? இது தினைக்கும் கிடைச்சா, நான் குடிக்கவே மாட்டேன்." "ரொம்ப ஜொள் விடாதீங்கண்ணா. நான் கொடுக்க நெனைச்சது இது இல்லை. ஆனா குடியை விட்டுட்டீங்கன்னா இதுவும் கிடைக்கும்" "வேறென்ன? சொல்லு குட்டி." கண்களில் ஆர்வம் கொப்பளிக்க கேட்டான். "அது வந்து..." என்று நான் சொல்ல வந்ததை, முழுதும் சொல்ல முடியாமல் தயங்கி நிற்க,...பணம் கட்டிவிட்டு என் கணவர் வரும் சத்தம் கேட்டது. "ம்,.....அப்படியே என் தோளை பிடிச்சு, எழுந்து நடந்து வாங்க"என்று சொல்லி, அண்ணனை மெதுவாக எழ வைத்து, அவரின் கையை என் கழுத்துக்கு மேலே போட்டு, அவரை தாங்கிப் பிடித்து நடக்க,...என் தோளில் கிடந்த அவரது வலது கை விரல்கள், முந்தானைக்கும் மேலாக முட்டிக்கொண்டிருந்த, என் வலது முலைக் காம்பை பட்டும் படாமல் உரச,...அவர் கையை கொஞ்சம் விலக்கிப் பிடித்து, அழைத்து ஆட்டோ ஏறி, வீடு வந்து சேர்ந்தோம். ஒரு வாரம் அண்ணன் அருகிலிருந்து கவனித்து பாலும், பழமும் கொடுத்து,(நீங்க நினைக்கிற பாலும், பழமும் இல்லை.) காயத்தை ஆற்றி குணப் படுத்தினேன். "உன்னோட அக்கறையையும், கவனிப்பையும் பாசத்தையும் பாக்கிறப்போ, எனக்கு இங்கேயே இருந்துடலாமுன்னு தோணுது குட்டி" என்று சொல்லி, எங்களை விட்டுப் பிரிய மனமில்லாமல் ஒரு வாரம் இருந்து ஓய்வெடுத்து விட்டு மதுரை போனார் அண்ணன். அண்ணனை மருத்துவமனையிலிருந்து டிஸ்சார்ஜ் செய்து அழைத்து வந்து ஒரு மாசம் ஆகி இருக்கும். ஒரு நாள் இரவு 11 மணி. யாரோ பாத் ரூமில் தண்ணீரை அள்ளி, அள்ளி ஊற்றுவது போல, சத்தம் கேட்டு, தூங்கிக்கொண்டிருந்த நான், கண் விழித்து பாத் ரூம் சென்று பார்த்தால்,...(லலிதா தான் குளித்துக்கொண்டிருந்தாள். லலிதாவும் நானும் அவள் வந்ததிலேர்ந்து ஒரே பெட்டில் படுக்கிறோம்.) "லலிதா...என்னடி இது? இந்த நேரத்துலே குளிக்கிறே? தூரமாயிட்டியா?" "இல்லைண்ணீ, சும்மா தான்" என்று பாத் ரூம் உள்ளே இருந்தே குரல் கொடுத்தவள், ஒரு 10 நிமிஷம் கழித்து, ஈர நைட்டியில், கதவை திறந்து வெளியே வந்தாள். அவள் அருகே சென்ற நான் அவள் முகத்தைப் பார்த்தேன். (அகத்தின் அழகைக் காட்டும் கண்ணாடி, முகம்தானே!) அழகான அவள் முகம் சோர்ந்து சோக உணர்ச்சிகளை காண்பிக்க, தலை குனிந்து நின்றவளின் தலையை அன்பாக தடவி, "என்னம்மா ஆச்சு, இந்த நேரத்துக்கு குளிக்கிறே?" என்று நான் அன்பாக கேட்க, வெடித்த அழுகையுடன், விம்மிய என் மார்பில் சாய்ந்த லலிதா, "என்னாலே முடியலே அண்ணி. என்னென்னவோ நெனப்பு. உடம்பெல்லாம் சூடாக்கி, என்னவோ பண்ணுது..." "சரி,...புரியுதுடி. அதை அடக்கத்தான் குளிக்கிறே. உன்னைச் சொல்லி தப்பு இல்லைம்மா. உன் வயசும், சூழ்நிலையும் அப்படி. நாளைலேர்ந்து கோவிலுக்கு போவோம். கடவுள் பக்தியிலே கவனத்தை செலுத்து. அது சம்பந்தமான புத்தகங்களை படி. சரி ஆயிடும்...என்ன?" "சரி,அண்ணி."

அவளை படுக்க சொல்லி விட்டு, நானும் படுத்தேன். ஒரு 10 நாள் ஒழுங்கா கோவிலுக்கு போய் வந்தாள். ஒரு நாள்,...என் கணவரும் ஏதோ வேலையாக திருச்சி வரை போயிட்டு, 2 நாள் கழிச்சு வர்றாதா சொல்லிட்டு, எனக்கு லலிதாவையும், லலிதாவுக்கு என்னையும் துணையா விட்டுட்டு, போய் இருந்தார். அன்னைக்கு பாத்து, கோவிலுக்கு போயிட்டு வந்தவள், விறு விறுன்னு வேகமாகப் போய், பெட்டில் குப்புற படுத்து, குமுறி, குமுறி அழுதாள். அவளைத் தொட்டு "ஏன்டி அழறே ...ஏதாவது பிரச்சினையா?"ன்னேன். "அண்ணி, கோவிலுக்கு போனா,...புதுசா கல்யாணமானவங்க, ஜோடி ஜோடியா வர்றாங்க. அதைப் பாக்கிறப்போ, என் மண வாழ்க்கை இப்படி ஆகிப் போச்சேன்னு வருத்தமாவும், கொடுத்த உடனேயே பிடுங்கிக்கிட்டானே'ன்னு, அந்தக் கடவுள் மேலே ஆத்திரமாவும் வருது. இனிமேல் நான் கோவிலுக்கு போகப் போறதில்லை. கோவிலுக்கு போய் சாமி கும்பிட்டா,...குருக்கள் குங்குமத்தை கொடுக்கிறார்...சிலைகளைப் பாத்தா சிருங்காரமா இருக்குது,...இதையெல்லாம் பாக்கிறப்போ என் மனசு ரொம்ப கஷ்டப் படுது. ஏன் அண்ணி எனக்கு இப்படி ஆச்சு? நான் என்ன பாவம் செய்தேன். எனக்கு வாழவே பிடிக்கலைண்ணி." "அப்படி எல்லாம் சொல்லக் கூடாதுடி. நடக்கிறது நடந்து தானே தீரும். அம்மாவுக்கு அம்மாவா, அண்ணிக்கு அண்ணியா இந்த அண்ணி உனக்கு இருக்கேன்" என்று சொல்லி, அப்போதைக்கு, அவளை ஆறுதல் படுத்த முடிந்தது தானே தவிர, வேறே என்ன செய்வது என்று எனக்கும் புரியவில்லை. (உங்களுக்கு தெரிஞ்சா சொல்லுங்களேன்.) அன்று இரவு, தனியாக விட்டால், எங்கே ஏடாகூடமாக ஏதாவது செய்து விடுவாளோ என்று பயந்து, அவளை என்னுடனே படுக்க வைத்துக்கொண்டேன். லலிதா எங்க வீட்டுக்கு வந்ததுக்கப்புறம், எங்க தாம்பத்திய உறவில் விரிசல் விழுந்தது. அவள் இல்லாத சமயங்களில் அவசர அவசரமா 'அந்த சங்கதியை' முடித்துக்கொள்வோம். ஒரு நாள், இரவு ஒரு 11 மணி இருக்கும். அரைத் தூக்கத்தில் இருந்த நான், பக்கத்தில் படுத்திருந்த லலிதா, எழ முயற்சிப்பதை தெரிந்து, அவள் கை பிடித்து, "எங்கேடி...போறே...குளிக்கிறதுக்கா?" ".......!!!" லலிதா மௌனமாக இருப்பதை, புரிந்து கொண்ட நான், ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாய், "இங்கேயே படு. உணர்சிய அடக்கி வச்சிருக்கிறவதாண்டி பொம்பளை. உனக்கு உணர்சிகள் கொப்பளிக்கிற வயசுதான். அதுக்காக அதையே நெனைச்சுக்கிட்டு இருந்தா எப்படி? வாழ்க்கைங்கிறது இது மட்டும் இல்லை" என்று சொல்லி, அவளை இழுத்து என்னோடு அணைத்துக்கொண்டு, அவள் கன்னத்திலும், நெற்றியிலும் முத்தமிட்டு, "உனக்காக இந்த அண்ணி சில விஷயங்கள் பண்ணப் போறேன். ஒத்துழைக்கனும்... தெரிஞ்சுதா?" (எனக்கும் 'அது' தேவைப் பட்டது.) "ம்,….." "நான் உன் டிரஸ்சை ஒவ்வொன்னா அவிழ்ப்பேன். நீ என்னோடதை அவிழ்க்கனும்.புரிஞ்சுதா?" "எதுக்கு அண்ணி ட்ரெஸ் எல்லாம் அவுக்குறீங்க? எனக்கு கூச்சமா இருக்குமே!" "ஏன், எனக்கு கூச்சமா இருக்காதா? நான் என்ன அம்மணமாவே திரிஞ்சுகிட்டு இருக்கிற ஆதிகால மலை வாசின்னு நெனைச்சியா?" "நீங்க அனுபவிச்சவங்க. எனக்கு இதிலே இன்னும் 'அ','ஆ' கூட தெரியாதே." "அதை கத்துக்கொடுக்கிற டீச்சர் தான், இன்னைக்கு உன் அண்ணி. புரியுதா? எங்கே,... எந்திரிச்சு நின்னு உன் டிரஸ்சை ஒவ்வொன்னா கழட்டு பாக்கலாம்." "போங்க அண்ணி. கூச்சமா இருக்கு." சரி...கிட்டே வாடி." என்று சொல்லி, லலிதா நாணத்துடன் தலை குனிந்திருக்க, அவளின் தாவணியை தோளில் இருந்து எடுத்து, இடுப்பில் சொருகி இருந்ததை உருவினேன். காய் வெட்டா, கல்லு மாதிரி அவ முலைங்க ஜாக்கெட்டை முட்டிகிட்டு நிக்க, அழகான அவ இடுப்பு நடுவிலே ஒரு ரூபா அகலத்துக்கு உட் குழிந்து, மெது வடை ஓட்டை மாதிரி அவள் தொப்புள் தெரிய,...ரொம்ப ஒல்லியாகவும் இல்லாமல், குண்டாகவும் இல்லாமல் பாவாடை ஜாக்கெட்டில் அழகா இருந்தா என் நாத்தனார். அவள் அழகை, நான் ரசித்துப் பார்த்துக்கொண்டிருக்க, அவள் கைகள் தானாகவே அவள் முலைகளை பெருக்கல் குறி போட்டு மறைத்துக்கொண்டன. "திரும்பி நில்லுடி." என்று சொல்லி, திரும்பி நின்ற அவளின் பின் அழகை ரசித்து, அவள் சூத்து மேட்டில் பட் என்று ஒரு தட்டு தட்ட ,"ஆவ்வ்...என்ன அண்ணி, அங்கே எல்லாம் தட்டிகிட்டு?" என்று திரும்பி ஒரு மாதிரியாக, வெட்கத்தில் என்னை பார்த்து சிரித்தவளை, தோள் பிடித்து திருப்பி, என்னோடு சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டேன். பிரா இல்லாமல் நைட்டிக்குள் இருந்த என் கனிந்த முலைகளோடு, லலிதாவின் கன்னி முலைகள் அழுந்தி, நசுங்கியதில் எனக்கும் சூடு ஏறத் தொடங்கியது. "எங்கேடி தைச்சே...இந்த ஜாக்கெட்டை?, கொஞ்சமும் பொருந்தாமே லூசா இருக்குது." என்று சொல்லிக்கொண்டே அவள் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை விடுவித்து, அவள் கைகளை தூக்கச் சொல்லி, அவள் கை வழியாக ஜாக்கெட்டை உருவினேன். பிரா, பாவாடையில் அரை நிர்வாண கோலத்தில் அழகாக நாணிக் கோணி நின்ற என் அன்பு நாத்தனாரை ரசித்தேன் எனக்கு இருக்கிறதை விட,அவளுக்கு கொஞ்சமாதான் அக்குள் பகுதியில் முடிங்க இருந்தது. அவ போட்டு இருந்த பிரா கூட, அவளுக்கு பொருத்தம் இல்லாமே இருந்தது. "என்னடி பிரா இது? உனக்கு கொஞ்சம் கூட பொருத்தம் இல்லாமே. இப்போதான் எவ்வளவு மாடர்ன்னா பிரா வந்திருக்கே. அதெல்லாம் நீ பாக்கிறதே இல்லையா?" "இன்னைக்கு வரைக்கும், அம்மா...என்ன சொல்றாங்களோ, அந்த மாதிரி டிரஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தேன். இனிமே நீங்க தான் எனக்கு அம்மா மாதிரி. நீங்க என்ன சொல்றீங்களோ. அது மாதிரி நடந்துக்கிறேன்." "என்ன?!!...நான் உனக்கு அம்மா மாதிரின்னா!, உன் அண்ணனுக்கு என்ன மாதிரி?! முறையை மாத்தாதேடி. விட்டா, அம்மான்னு சொல்லி, உங்க அப்பா கூட படுக்க சொல்லுவே போல இருக்கே?!!" "போங்க அண்ணி, அசிங்க அசிங்கமா பேசுறீங்க. ஒரு மரியாதைக்கு சொன்னா,...என்னென்னவோ பேசிக்கிட்டு. ஆமாம்,....என்னோடதை மட்டும் அவுத்துக்கிட்டு இருக்கீங்களே,…உங்க நைட்டியோட ஜிப்பை கீழே இழுத்து விடுங்க. நைட்டியை உருவறேன்." "அண்ணனுக்கும் தங்கச்சிக்கும் என் நைட்டி மேலேயே கண்ணு. ம்,....என் நைட்டியை உருவிட்டு, என்ன பண்ணப் போறே?" " ம்,...அண்ணன் பாத்து பாத்து ரசிச்சிக்கிட்டு இருக்கிறதை, நானும் பாத்து ரசிக்கப் போறேன்." "ரசிச்சுட்டு.?" "போங்க அண்ணி." என்று சொல்லி, என் தோளின் மேலே கொடியாக சாய்ந்து, அனலாக மூச்சு விட்டாள். என் தோள் மேலே, சாய்ந்து நின்ற அவளின் வலது கை பிடித்து, என் நைட்டி ஜிப்பில் வைக்க, என் முகத்தை ஒரு வித நாணத்துடன் பார்த்துக்கொண்டே, ஜிப்பை அவிழ்த்து,"அண்ணி, எனக்கு ரொம்ப நாளா ஒரு ஆசை." "என்னடி?" நீங்க எங்க வீட்டுக்கு புதுசா கல்யாணம் ஆகி வந்தப்போ, உங்க அழகைப் பாத்து பொறாமை பட்டு இருக்கேன். அன்னையிலேர்ந்து உங்க மாதிரி அழகா இருக்கணும்னு, எல்லாத்தையும் பாத்து பாத்து செஞ்சேன். ஒரு நாள், நீங்க எங்க வீட்டு பாத் ரூம்லே குளிக்கிரப்போ, எதேச்சையா பாக்க நேர்ந்தது. என்ன ஸ்ட்ரக்சர் உங்களுக்கு!.கோவில் சிலைக்கு இருக்கிற மாதிரி குமுறிக்கிட்டு இருக்கிற முலைங்க. பெண்ணான எனக்கே, உங்க 'இதுலே' வாய் வச்சு, பால் குடிக்கனும்னு ஆசை வந்துச்சு. இவ்வளோ அழகானவங்க எனக்கு அண்ணியா வந்திருக்காங்கன்னு எனக்கு பெருமையா இருந்துச்சு." "அதுக்கு?!!" "அதுக்கு ஒன்னும் இல்லே." இப்போ,... உங்க இதுங்களுக்கு ஒரு முத்தம் கொடுக்கட்டுமா?!!" "இது என்னடி கேள்வி. உங்க அண்ணன் தான் தெனைக்கும் கசக்கி, உருட்டிப் பிசைஞ்சு, சாறு பிழிஞ்சு சப்புறார். அவர் கூட பொறந்த உனக்கு, அந்த உரிமை இல்லையா, என்ன? முத்தம் கொடுக்கிறது என்ன? முழுசாவே தர்றேன். வாய்க்குள்ளே போட்டுக்கோ. பால் வராதுடி. உங்க அண்ணன் கிட்டே படுத்து 10 மாசத்துக்கு அப்புறமாதான் அது உனக்கு கிடைக்கும்."

"ச்சீய்,….அண்ணன் கிட்டே இப்படிதான் அசிங்கம் அசிங்கமா பேசுவீங்களா? இதுக்கு முன்னாடி நீங்க இப்படி பேசி நான் பாத்ததில்லே." "கேரெக்டருக்கு தகுந்த ஆக்ட் இருக்கணும்டி." "இப்போ உங்களுக்கு என்ன கேரெக்டர்?" " ம்,...உனக்கு புருஷன்." “புருஷனா?!!!!” என்று மெல்லச் சொல்லி அதிர்ந்தாள் "ஆமாம்டி,...நைட்டி போட்ட, நாடு ராத்திரி புருஷன்!"