தாழ் போடாமல் சாத்தி இருந்த கதவை திறந்து என்னங்கன்னு கேக்க... கூப்பிட்டீங்களா மேடம்... இல்லையே ஏன்... இல்ல ஏதோ சத்தம் கேட்ட மாதிரி இருந்துது.... அதன் கூப்பிட்டீங்கலான்னு கேட்டேன்... ஓரளவு கிளீன் பண்ணிட்டேன் மேடம்... பாப்பாவையும் உள்ளே பேட்லேயே படுக்க வச்சுடறீங்களா... இல்ல ஹாலிலே இருக்கட்டுமா மேடம்... ஷங்கரின் அக்கறை... அவனின் பணிவு... எனது முழு பிடியும் அவன் கையில் இருந்தும்... அதை வெளிக்காட்டிக்காமல் அவன் இதுவரை என்னுடன் நடந்துகொண்ட விதம்... மேடம்ன்னு கூப்பிடலாமா வேணாமான்னு அவன் தடுமாறுவது... இது எல்லாமே என்னை அவன் பக்கம் அதிகமாகவே ஈர்த்தது.. இல்ல பரவா இல்ல விஜி ஹாலிலேயே இருக்கட்டும்... ராஜூ நல்லா தூங்கறான்... பெட் கவர் அழுக்கா தூசியா இருக்கு.. அவன தூக்கிட்டுத்தான் அத மாத்தணும்.. அதான்... நான் ராஜூவ தூக்கிகிடட்டுமா மேடம்... உங்களுக்கு ரொம்ப தொந்தரவு கொடுக்கறேன்... வீட்டுக்குள்ள வரவிட்டீங்களே அதுவே எங்களுக்கு பெரிய கவுரவம் மேடம்... .............. என்னால இப்பவும் நம்ப முடியல மேடம்... ஹோட்டலில் ராஜூ என்னோட தட்டுலேந்து தோசைய எடுத்து சாபிட்டப்ப... ஒரு நிமிஷம் நான் துடிச்சுட்டேன் மேடம்.... நீங்க திட்டுவீங்களோ... அடிச்சுடுவீங்களோன்னு பயந்துகிட்டே இருந்தேன் மேடம்.... ஆனா நீங்க ஒரு வார்த்தை கூட பேசல.... ராஜூவ திட்டல... சின்ன பசங்கதானே... என்ன புள்ளைங்கள இப்படி வளைத்து வச்சிருக்காங்கலேன்னு... நீங்க தப்ப எடுத்துக்க கூடாதேன்னுதான் நான் யோசிச்சேன்... ஏன் அதுல என்ன தப்பு... உங்க தட்டுலேந்து எடுத்து சாப்பிட கூடாதா.... ஷங்கரின் கண்களில் ஒரு வித நெகிழ்ச்சி... விட்டா அழுதுடுவான் போல இருந்துது.... அவனுக்கு பேச வார்த்தைகள் வரவில்லை... உதடுகள் மெல்ல துடிக்க.... அவன் அவனது நெகிழ்ச்சியை உணர்ச்சிகளை அடக்க மிகவும் சிரமப்பட்டதை என்னால உணர முடிந்தது.... ஷர்மா சொன்னமாதிரி ரொம்பவே நல்லவனாக இருந்தான்.... அவனது நெகிழ்ச்சி ஓரளவு என்னையும் பாதிக்க... என்ன ஒரு மாதிரி ஆயிட்டீங்க... இதெல்லாம் சின்ன விஷயங்கள்.... இத பெருசா பேசிகிட்டு... இவ்வளவு ஃபீல் பண்றீங்களே... இதமான குரலில் ஆதரவாக பேச... நாங்க எல்லாம் தாழ்த்தப்பட்ட ஜாதிய சேந்தவங்க மேடம்... இப்பவும் நிறையப்பேர் எங்கள அருவருப்பாவே பாக்கறாங்க பழகறாங்க... அதான்.... ஷங்கரின் கண்களில் பணித்த கண்ணீர் கன்னங்களில் வழிய... ஒரு நிமிஷம் துடிச்சுட்டேன்... ச்சீ என்ன உலகம் இது... ஷங்கரின் கண்ணீரை துடைத்து.... அவனை தொட்டு ஆறுதல் சொல்ல மனம் துடித்தது.... அவனின் அழுகை என்னை ரொம்பவே தடுமாற வச்சுது... கட்டுமஷ்த்தா கம்பீரமா இருந்தவன் இப்படி அழரானே.... அவனை நெருங்கி... அனைத்து ஆறுதல் சொல்ல மனம் துடித்தது... பட் செயல்படுத்த தயக்கமா தடுமாற்றமா இருந்துது... அவனை நார்மலுக்கு கொண்டுவர விரும்பி... ஐயோ என்ன இது இப்படி பீல் பண்றீங்க... பேசறவங்க பேசிட்டு போவட்டும் அவங்கள நீங்க கண்டுக்காதீங்க.... இத மனசுல வச்சி... ராஜூகிட்ட சொல்லி... அவன் மனசுல இந்த வித்தியாசத்தை வளக்காதீங்க.... அதெல்லாம் தானா கொஞ்ச நாளில் காணாம போய்டும்... உங்களுக்கும் நேரமாவுது... வாங்க வந்து கொஞ்சம் ராஜூவ தூக்கிக்கோங்க.... நான் பெட் கவரை மாத்திடறேன்-ன்னு சொல்லிட்டு கட்டிலை நோக்கி திரும்ப..... ஷங்கரும் கண்களை துடைத்தபடி என்னை பின்தொடர்ந்தான்... ஆரம்பத்தில் ஷங்கர் மீதிருந்த தவறான அபிப்ராயம் முற்றிலும் மறைந்து.... என் மனதை மெல்ல ஆக்கிரமிக்க தொடங்கினான் .. ஷங்கரை என்னால கணிக்க முடியவில்லை... ஷங்கர் என் கணிப்புக்குள் அடங்க மறுத்து அடம்பிடிப்பதுபோல தோன்றியது... இருவரும் ஒரு எல்லைக்குள் நின்று அதை தாண்ட தடுமாறுவது புரிந்தது... யாராவது முதல் அடி எடுத்து வைக்கவேண்டும்... யார் வைப்பது... வைக்கலாமா... குழப்பம் நீண்டுகொண்டே போனது.... ஷங்கரின் நெகிழ்ச்சியால் சற்றே கலங்கிய என் கண்களை முந்தானையால் துடைத்தபடி...இருவரும் கட்டிலை நெருங்க.. நான் கட்டிலின் மறுபக்கம் ஷங்கருக்கு எதிரில் நிற்க... ஷங்கர் ராஜூவை அனைத்து தூக்கி தோளோடு அணைத்தபடி அவன் முதுகை இதமாக தடவி தட்டி கொடுக்க... ராஜூவும் அந்த தூக்க கலக்கத்திலும் என்னவோ அவங்க அப்பாவ கட்டி பிடிச்சுகிட்ட மாதிரி ஷங்கரின் கழுத்து அணைத்துக்கொள்ள.... நான் குனிந்து.... மெத்தை மீது விரிக்கபட்டிருந்த அந்த விரிப்பை எடுத்து அழுக்கு கூடையில் போட்டுவிட்டு... புதிய விரிப்பை மெத்தையின் மீது விரிக்கத்தொடங்கினேன்... ம்ம்... விரி விரி.. நல்லா விரி... பெட்ரூம் வரைக்கும் வந்தாச்சு... அடுத்து பெட்ல உருள வேண்டியதுதானே... ச்சீ... ஒனக்கு வேற வேலையே இல்லையா... இப்படி ஏடாகூடமா பேசறதே ஒன்னோட வேலையா போச்சு... ரெண்டு மூணு நாளா ஒன்னோட தொல்லை தாங்க முடியல.... இருக்கும்டி... உங்க நல்லதுக்கு சொன்னா... நீ என்னையே திட்டறையா.... எல்லாம் நேரமடி... திட்டமா என்ன பண்ணுவாங்க.... பாவம்டி அவன்... ரொம்ப நல்லவனா இருக்கான்... கொஞ்ச நேரத்துல எப்படி கலங்கிட்டான் பாத்தியா...
எல்லாத்தையும் பாத்துக்கிட்டுதானே இருக்கேன்... அவன கெட்டவன்னு நான் சொல்லலையே... அந்த நல்லவனை அனுசரிச்சு ஒன்னோட பக்கத்துலேயே வச்சுக்கொ-ன்னுதானே சொல்றேன்... ..................... வீட்டுல்ல விட்டதையே பெருமையா.. பெருசா மதிக்கறவனை உனக்குள்ள இழுத்துகிட்டா.... காலா காலத்துக்கும் உனக்கு பக்க துணையா நன்றியோட இருப்பான்... என்ன சொன்னாலும் சுத்தி சுத்தி நீ ஏன் அங்கேயே வர.... எனக்கென்னமோ அவன பாத்தா அதுக்கு ஆசைப்படறவன் மாதிரி தெரியல... என்ன சொன்னாலும் சுத்தி சுத்தி நீ ஏன் அங்கேயே வர.... எனக்கென்னமோ அவன பாத்தா அதுக்கு ஆசைப்படறவன் மாதிரி தெரியல... அதெல்லாம் வெளிப்பார்வைக்கு அவ்வளவு சீக்கிரம் தெரியாதுடி... அவன் நல்லவன்-ன்னு நீயே சொல்ற.. அந்த நல்லவனா உன்கூட வச்சுக்கரதுல என்ன தப்பு.... இப்ப இவ்வளவு பேசற நீ... அப்போ கார்ல வரப்ப ஏன் அவனுக்கு தொறந்து காட்டின.... அது எல்லாம் உன்னால... சும்மா கிடந்த சங்கை ஊதி கெடுத்தமாதிரி... நீ தொன தொன-ன்னு பேசியே என்ன ஒரு வழி பண்ணிக்கிட்டு இருக்க... எனக்கென்னமோ இவனோட விஷயத்துல உன்னோட கணிப்பு தப்புன்னே தோணுது ... ஆளுதான் பாக்க மொரட்டுத்தனமா தெரியுது... மனசு ரொம்ப சாஃப்ட்டுதான்... அப்படி ஒரு எண்ணம் அவனுக்கு இருந்திருந்தா இவ்வளவு நேரம்..... அதுவும் கார்ல என்ன அப்படி பாத்ததுக்கு அப்பறமும் இவ்வளவு டீசண்டா.... இவ்வளவு அமைதியா இருந்திருப்பானா.... அதாண்டி உன்னோட நல்ல நேரம்... ஏன் அன்பா அமைதியா பாசமா இருக்கறவங்களுக்கு ஆசை இருக்கக்கூடாதா.... ஒரு வேலை அவன் முரட்டுத்தனமா உன்கிட்ட பிஹேவ் பண்ணி இருந்தா... உன்னால அவன தடுத்திருக்க முடியுமா... இந்நேரம் எல்லாம் முடிஞ்சிருக்கும் இல்ல... ............... அவன் அன்பா உன்கிட்ட நடந்துக்கறப்ப.... நீயும் அவனோட அன்பா அனுசரணையா நடந்துக்கறது தானே முறை.... ஐயோ என்ன கொஞ்ச நேரம் நிம்மதியா விடறயா.... நான் விடறது இருக்கட்டும்... நேரா பாக்காம... எங்கேயோ பாக்கறமாதிரி... பீரோ கண்ணாடில பாரு... அங்க அவன் எங்க லுக்கு விடறான் பாரு... இப்பவாவது நான் சொல்றது உனக்கு புரிஞ்சா சரி... அப்பறம் உன் இஷ்ட்டம்.... நான் தரையில் நின்றபடி குனிந்து மெத்தை விரிப்பை சரி செய்ய... கட்டிலின் பக்கவாட்டில் இருந்த அலமாரியின் கண்ணாடியில் பிரதி பலித்த என் அலங்கோலம் ஒரு நிமிடம் என்னை திடுக்கிட செய்தது... முந்தானை சற்று விலகி.... கனத்து தொங்கிய பருத்த என் ஒரு பக்கத்து முலை அதன் முழு பரிமாணத்தை வெளிக்காட்டியபடி இருக்க.... சங்கரோ அந்த பரிமாணத்தை நேரடியாக பார்க்க முடியாதவனாக.... கண்ணாடியில் தெரிந்த என் முலை அழகை விரிந்த கண்களால் விழுங்கிக் கொண்டிருந்தான்... எனது நிலை அவனை சங்கடத்துள்ளாக்கி இருக்க வேண்டும்... தொடர்ந்து வெறிக்காமல் முகத்தை அப்படி இப்படி திருப்பினாலும் அவன் கண்கள் மீண்டும் மீண்டும் என் முலையின் முழு பரிமாணத்தை கண்களால் வருடிக்கொண்டே இருந்ததை என்னால் உணர முடிந்தது. கடவுளே இவ்வளவு நேரமா இப்படித்தான் பாத்துகிட்டு இருக்கான.... அத கவனிக்காம... நானும் வெக்கமில்லாம காட்டிகிட்டு இருக்கேனே... இப்ப நான் சொன்னது சரியா... அது அவன் தப்பில்லடி... என்னதான் பாக்ககூடாதுன்னு நினைச்சாலும் அவனால முடியாதுடி.... வயசு அப்படி... .............. ஒனக்கே ஊரும்போது அவனக்கு எப்படி இருக்கும்.... இந்த பக்கம் திரும்பி சைடா பாரு... அவனோடது எப்படி முட்டிகிட்டு இருக்குன்னு... ஏதோ சொல்றத சொல்லிட்டேன் புரிஞ்சி நடந்துகிட்டா உனக்கு நல்லது... அவ்வளவுதான் நான் சொல்வேன்... சரி சரி ஒத்துக்கறேன்... இப்ப என்ன என்ன பண்ண சொல்ற.... அப்படி கேளுடி ராசாத்தி... இப்பத்தான் நீ என் வழிக்கு வந்திருக்கே... நீ ஒன்னும் பண்ண வேணாம்.... இப்படி சின்ன சின்ன சந்தோஷத்தை அவனுக்கு குடுத்துகிட்டே இரு... மத்தத அவன் பாத்துக்குவான்.... .............. ஃபாதரே ஃபிளாட் ஆயிட்டாரு..... இவன் எந்த மூலை.... அவன் பாக்கறத கண்டுக்காதவ மாதிரி கொஞ்சம் விட்டு கொடுத்து தாளரமா நடந்துக்கோ... இப்ப எப்படி... ஷர்மா வேற வரேன்னு சொல்லி இருக்காரே.... அந்த மனுஷன் சீக்கிரம் வந்து தொலைச்ச... அந்த நேரம் இவன் இங்க இருக்கறதா பாத்தா... என்ன ஆவும்.... அதெல்லாம் ஷர்மா இப்ப வர மாட்டார்... இன்னும் ஒரு மணி நேரத்துக்கு மேல இருக்கு... அதுக்குள்ளே எவ்வளவோ பண்ணலாமே.... எனக்கென்னமோ நாம அவசர படறமாதிரி தோணுது... இப்ப வேணாமே.... அங்க பாருடி... என்னமா வேறைச்சுகிட்டு இருக்குதுன்னு..... பாவம்டி அவன்... அது வெறச்சுகிட்டா... அதுக்கு நான் என்ன பண்றது.... எல்லாம் உன்னால தாண்டி... நீ ஒன்னும் பண்ண வேணாம்.... நீ அப்படியே கால விரிச்சுகிட்டு மல்லாந்து படுத்துக்கோ.... அப்பறம் பாரு ஒரு மணி நேரம் போறது தெரியாது.... ச்சீ.... மேடம்..... ....................... ஷங்கரின் குரல் வெகு அருகில் இருந்து ஒலித்தாலும் ஏதோ கிணற்றுக்குள்ளிருந்து ஒலிப்பது போல என் செவிகளை தாக்க... டக்குன்னு பதில் சொல்ல முடியாம தடுமாற.. ஏதாவது சொன்னீங்களா மேடம்.... சுதாரித்து நிமிர்ந்து... இல்லையே... ஒன்னும் சொல்லலையே... ஏன் கேக்கறீங்க.... ஷங்கர் சில வினாடிகள் என் முகத்தையே உற்று பார்க்க... அவனின் கண்களை பாக்க கூச்சப்பட்டு நான் மெல்ல தலை குனிய... நீங்க அடிக்கடி உங்களுக்குள்ள ஏதோ பேசிக்கறமாதிரி இருக்கு.... சில நேரம் உங்க உதடு அசையறது தெரியுது.... பட் வார்த்தைகள் வெளிவரல... ............ எப்பவாவது இப்படி ஒன்னு ரெண்டு வார்த்தைங்க வெளில வருது.... ஏதாவது ப்ராப்ளமா மேடம்.... என்கிட்ட சொல்லலாம்னு நீங்க விரும்பினா சொல்லலாம்.... என்னால முடிஞ்ச உதவிய கண்டிப்பா உங்களுக்கு பண்ணுவேன்.... தலை நிமிர்ந்து சில வினாடிகள் ஷங்கரை உற்று பார்த்தபடி... அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல... நீங்க ராஜூவ படுக்க வைங்க-ன்னு சொல்லி நகர்ந்து சென்று அலமாரியை திறந்து.... என் கணவர் அதிகம் உபயோக படுத்தாத பேண்டையும் ஒரு டீ சர்ட்டையும் எடுத்துட்டு வந்து... ராஜூவை படுக்கவைத்து மெல்லிய போர்வையை அவன் மீது போர்த்திவிட்டு திரும்பிய சங்கரிடம் நீட்டி.... இந்தாங்க... இத நீங்க மாத்திக்கோங்க.... உங்க டிரஸ் ரொம்பவே ஈரமா இருக்கு.... ஐயோ வேணாங்க... ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல... நான் வீட்டுக்கு போய் மாத்திக்கறேன்... ரொம்ப ஈரமா இருக்கு... இப்படியே போறது நல்லா இருக்காது... யோசிக்காம போங்க... போய் மாத்திக்கோங்க-ன்னு டிரெஸ்ஸை பலவந்தமாக அவன் கையில் திணிக்க.... ப்ளீஸ் மே..... அவன் சொல்ல வந்ததை சொல்ல விடாமல் என் உதட்டில் விரல் வைத்து எதுவும் பேசாம போய் மாத்திகிட்டு வாங்கன்னு ஜாடைல சொல்ல.... ஷங்கர் மறு பேச்சின்றி அந்த உடைகளை எடுத்துக்கொண்டு பாத்ரூமை நோக்கி நகர... நானும் அவனை தொடர்ந்து பெட்ரூமை விட்டு வெளியே வந்து கிச்ச்சனை நோக்கி போனேன்.... ஈவ்னிங் வாங்கிட்டு வந்த மிச்ச பாலில் இருவருக்கும் காபி கலந்து எடுத்துக்கொண்டு ஹாலுக்கு வர... ஷங்கரும் என் கணவரின் உடைகளை அணிந்தது கொண்டு... அவனின் ஈரத்துணிகளை கையில் சுருட்டி கொண்டுவர....
ஒரு காபி கப்பை டீப்பாய் மேல வச்சிட்டு.. ஒரு கப்பை அவனிடம் நீட்டி... இந்தாங்க இந்த காபிய குடிங்க... அந்த ஈரத்துணிய என் கிட்ட கொடுங்க... நான் வாஷ் பண்ணி வைக்கறேன்... நாளைக்கு இந்த பக்கம் வந்தா எடுத்துகிட்டு போங்க.. ஷங்கர் அவன் ஈரத்துணிகளை அவன் முதுகுபக்கம் மறைத்தபடி... ஐயோ அதெல்லாம் வேணாம் மேடம்... நான் வீட்ல தொச்சுக்கறேன்.... நீங்க... அவனை அதிகம் பேசவிடாமல்... உரிமையோடு அவனை நெருங்கி அவனிடத்தில் இருந்த ஈரத்துணியை வாங்க.... கொஞ்ச நேரம் பிடிவாதமாக இருந்தாலும்... என் விழிகளின் கெஞ்சலுக்கு கட்டுப்பட்டு அவன் உடைகளை என்னிடம் கொடுக்க.... ஒருவித வெற்றி பெருமிதத்தோட அவன் ஈரத்துணிகளை கொண்டுபோய் பாத்ரூமில் இருந்த அழுக்கு கூடையில் போட.... அப்பத்தான் தெரிஞ்சுது.... அவனோட ரொம்ப நேர போராட்டத்துக்கான காரணம்.... எஸ் அவனின் ஈரமான ஜட்டியையும் அதனுடன் இருந்ததுதான்.... அப்போ இப்போ ஜட்டி போடாமத்தான் இருக்கானா.... இந்த எண்ணமே எனக்குள் இனம் புரியாத சிலிர்ப்பை துளிர்விடச்செய்ய.... என்னை அறியாமல் என் கை அந்த ஜட்டியை எடுக்க... என் தலை மெல்ல குனிந்து அந்த ஜட்டியை முகர்ந்து பாக்க... ச்சீ... என்ன பண்றேன் நான்.... அவன் ஜட்டிய மோந்து பாத்துகிட்டு... அந்த ஜட்டியில் இருந்து வந்த ஒருவித வாடை... யூரின் ஸ்மெல்.. வியர்வை ஸ்மெல்... எல்லாம் கலந்த கலவையாக இருக்க.... அருவருப்பான அந்த ஸ்மெல்... எனக்கு அருவருப்பாக இருந்தாலும் அதில் ஒரு வித கிளர்ச்சியும் இருந்தது.... எனது செயலை ஷங்கர் பார்க்க முடியாது என்றாலும்... நம்மள இப்படி அவன் பாத்தா என்ன நினைப்பான்... வெக்கமே இல்லாம.... அடுத்தவனோட ஜட்டிய இப்படி மோந்து பாக்கிறோமே-ன்னு தொனித்து... ஷங்கரின் ஜட்டி என் கையில் இருப்பது.... என்னவோ அவனோட சுன்னிய கைல புடிச்சி முகர்ந்து பார்க்கும் உணர்வை எனக்குள் ஏற்படுத்த.... அந்த சிலிர்ப்பை சிரமப்பட்டு எனக்குள் அடக்கியபடி அந்த ஜட்டியை அழுக்கு கூடையில் போட.... என்ன இது என்னோட பாவாடை எப்படி மேல கிடக்கு... அதுவும் திட்டு திட்டா பரவலா ஈரமா இருக்கு.... ஈவ்னிங் குளிச்சிட்டு டிரஸ் மாத்தும்போது பாவாடையை இங்கேயே விட்டுவிட்டு போனது நினைவில் இருந்தாலும்... அதுக்கு அப்பறமா... பெட் கவர கொண்டுவந்து போட்டப்ப இந்த பாவாடை அடில தானே இருந்துது.... அதுல எப்படி ஈரம்-ன்னு யோசித்தபடி அந்த பாவாடையை கையிலெடுக்க... அதனடியில் என்னோட பழைய அழுக்கு பிராவும் கிடக்க.... அதற்க்கு அடியில் நான் கடைசியாக போட்ட பெட் கவர் கிடந்தது... மனதில் ஏகப்பட்ட கேள்விகள் எழுந்தன... கடைசியா இங்க வந்தது ஷங்கர் தான்... அப்போ அவன்... கடவுளே... ஜிவென்று கோபம் தலைக்கேறியது... பாவாடையை விரித்து பார்க்க... பரவலாக ஈரமாகவும் சில இடங்களில் கசங்கியும் இருக்க.... கூடவே கிடந்த பிராவை எடுத்து பார்க்க... பிராவை முகத்தருகே கொண்டு வரும்போதே ஒரு வித வியர்வை நெடி.... பிராவும் லேசாக கசங்கி இருக்க... அதன் கூம்பு பகுதி ஈரமாக இருந்தது... கடவுளே... இந்த ஈரம்... சப்பி இருப்பானோ... இது எச்சில் ஈரமா இல்ல அவனோட விந்தின் ஈரமா... விரல்கள் மெல்ல அந்த ஈரத்தை தடவி பார்க்க... அதில் பிசுபிசுப்பு எதுவும் இல்லை... முகர்ந்து பார்க்க... விந்து படிந்ததற்க்கான வித்தியாசமான ஸ்மெல் இல்லை.. அப்போ சப்பி இருக்கான்... அப்போ இந்த பாவாடையில் இருந்த இந்த ஈரம்.... இதுவரை ஷங்கர் மீது இருந்த ஒரு வித ஈர்ப்பு காணாமல் போய்... கோபமும் ஒரு வித வெறுப்பும் அதன் நேரம் ஒரு வித பயமும் எனக்குள் குடியேறின... நல்லவனா இருக்கானேன்னு நினைச்சேனே... இவ்வளவு கேவலமா இருக்கானே... அதுவும் இந்த ப்ரா... அடில கிடந்திருக்கணும்... ஏன்னா ஷர்மா வீட்லேந்து நான் வரும்போது ப்ரா போட்டுக்கிட்டு வரல.... ஷங்கர் மீதான கோபமும் வெறுப்பும் அதிகமாகிக்கொண்டே போனது... மனசு வெறுமையில் துடிக்க... கண்கள் கொப்பளிக்க ஆரம்பித்தன... ஹேய்.. என்ன இது... இப்ப என்ன ஆச்சுன்னு இப்படி கோபப்படற... இன்னும் என்ன ஆவணும்... எவ்வளவு நல்லவன் மாதிரி நடந்துகிட்டார்... இப்படி கேவலமா நடந்துகிட்டு இருக்கானே... அப்போ எல்லாமே நடிப்பா... அடியே இதுல என்னடி தப்பு இருக்கு... என்ன தப்பா... எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா என் வீட்டுக்குள்ளே... என்னோட ப்ராவ... ச்சீ.... அருவருப்பா... அசிங்கமா இல்ல... இதுல என்ன அசிங்கத்த கண்ட நீ... கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி நீ அவனோட ஜட்டிய மோந்து பாக்கல.... அது அசிங்கம் இல்லையா.... இன்னும் என்ன ஆவணும்... எவ்வளவு நல்லவன் மாதிரி நடந்துகிட்டார்... இப்படி கேவலமா நடந்துகிட்டு இருக்கானே... அப்போ எல்லாமே நடிப்பா...
அடியே இதுல என்னடி தப்பு இருக்கு... என்ன தப்பா... எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா என் வீட்டுக்குள்ளே... என்னோட ப்ராவ... ச்சீ.... அருவருப்பா... அசிங்கமா இல்ல... இதுல என்ன அசிங்கத்த கண்ட நீ... கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி நீ அவனோட ஜட்டிய மோந்து பாக்கல.... அது அசிங்கம் இல்லையா.... சுளீர்ன்னு யாரோ சாட்டையால அடிச்சமாதிரி இருந்துது... என் மனசாட்ச்சியின் கேள்விக்கு எனிடம் பதில் இல்லை.. அது... அது... நான்... தடுமாற.... நிறுத்துடி.... ஒன்னோட சமாதானம் யாருக்கு வேணும்.... ஒன்னுக்கு ரெண்டு புருஷனோட ஆண்டு ஆணுபவிச்ச நீ... பத்தாததுக்கு ஷர்மா பாதர்-ன்னு லிஸ்ட வரிசையா வச்சுகிட்டு.... ஏதோ... கல்யாணம் ஆகாதவன்... உணர்ச்சி வசப்பட்டு பண்ணினதா இப்படி பெருசு படுத்தரையே.... இருந்தாலும்.... இரு இரு... இப்ப என்ன அவன் உன்னோட மொலையையா சப்பினான்... ப்ராவத்தானே சப்பி இருக்கான்... சாப்பிட்டு போவட்டுமே.... அவன் நெனச்சிருந்தா... இந்த தனிமையை யூஸ் பண்ணி உன்னை ப்ளாக்மெயில் பண்ணியோ இல்ல மேரட்டியோ.. நீ பெட்ரூம்ல இருந்தப்பவே உன்ன பலவந்தமா ஒத்திருக்க முடியும்... பண்ணானா அவன்... இப்பவும் எவ்வளவு அமைதியா இருக்கான்... நல்லா யோசிடி.... அவசரப்பட்டு ஆத்திரத்தில எந்த முடிவுக்கும் வராத.....
No comments:
Post a Comment